Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik budownictwa
  • Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:01
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:03

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką ilość tynku maszynowego należy przygotować do otynkowania ściany o wymiarach 5 m × 3 m przy grubości tynku 5 mm, wiedząc, że jego średnie zużycie wynosi 14 kg na 1 m2tynkowanej powierzchni przy grubości 10 mm?

A. 210 kg
B. 105 kg
C. 42 kg
D. 70 kg
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu zagadnienia. Często mylnie zakłada się, że zużycie tynku można bezpośrednio pomnożyć przez powierzchnię, nie uwzględniając zmiany grubości tynku. Na przykład, w przypadku odpowiedzi wskazujących na 42 kg, może występować błędne założenie, że proporcjonalnie zmniejszone zużycie będzie na tyle małe, że wystarczy tylko na pokrycie połowy powierzchni. Takie podejście ignoruje fakt, że przy grubości 5 mm rzeczywiste zużycie tynku będzie znacznie niższe niż to dla 10 mm, a wynikające z tego obliczenia muszą być dostosowane do aktualnych warunków aplikacji. Kolejnym błędem może być nieprawidłowe zrozumienie, co oznacza średnie zużycie; obliczenia opierające się na założeniu, że 14 kg/m² jest stałą wartością niezależną od grubości, prowadzą do niedokładnych wyników. Wiedza na temat proporcji i kalkulacji w budownictwie jest kluczowa, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów oraz nadmiernych kosztów związanych z zakupem. Dlatego znajomość technik obliczeniowych oraz ich praktyczne zastosowanie są niezwykle istotne w pracach budowlanych.

Pytanie 2

Perlit to lekki materiał stosowany w mieszankach tynkarskich?

A. przestrzennych
B. odpornościowych
C. wzorzystych
D. termicznych
W kontekście tynków, istnieją różne rodzaje wykończeń i zastosowań, które mogą prowadzić do mylnych przekonań o charakterystyce używanych materiałów. Odpowiedzi dotyczące tynków nakrapianych, wodoszczelnych czy cyklinowanych nie odnosiły się do właściwości perlitu, co może prowadzić do nieporozumień. Tynki nakrapiane są zazwyczaj stosowane dla efektów dekoracyjnych i nie mają szczególnych właściwości termoizolacyjnych. Ich głównym celem jest estetyka, a nie ochrona termiczna. Z kolei tynki wodoszczelne są zaprojektowane głównie do ochrony przed wilgocią i wodą, co nie jest zgodne z funkcjami perlitu. Odpowiedzi sugerujące stosowanie perlitu w tynkach cyklinowanych są również mylące, ponieważ cyklinowanie odnosi się do procesu wygładzania powierzchni, a nie do właściwości materiału. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z mylenia terminów i funkcji materiałów budowlanych. Ważne jest, aby zrozumieć, że wybór odpowiednich materiałów tynkarskich powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych i chemicznych, zgodnych z wymaganiami projektowymi i budowlanymi. Zastosowanie perlitu jest szczególnie efektywne w kontekście termoizolacji, co czyni go materiałem preferowanym w nowoczesnym budownictwie energooszczędnym.

Pytanie 3

Przedstawiony na rysunku pustak ceramiczny służy do wykonania

Ilustracja do pytania
A. obudowy rur centralnego ogrzewania.
B. obudowy pionów kanalizacyjnych.
C. przewodów wentylacyjnych.
D. ścian z pustką powietrzną.
Pustak ceramiczny, który został przedstawiony na rysunku, ma unikalne cechy konstrukcyjne, które czynią go idealnym materiałem do budowy przewodów wentylacyjnych. Otwory w pustaku są kluczowe, ponieważ pozwalają na efektywny przepływ powietrza, co jest niezbędne w systemach wentylacyjnych, a także w obiektach budowlanych, aby zapewnić odpowiednią jakość powietrza wewnętrznego. Zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie pustaków ceramicznych w systemach wentylacyjnych pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej oraz redukcję kosztów eksploatacji. Dodatkowo, ceramiczne materiały są odporne na działanie wysokich temperatur i korozję, co sprawia, że są one długotrwałym rozwiązaniem. W praktyce, zastosowanie pustaków ceramicznych w wentylacji może przyczynić się do poprawy komfortu mieszkańców poprzez regulację temperatury i wilgotności powietrza.

Pytanie 4

Jakiego typu tynkiem jest tynk kategorii 0 nazywany "rapowany"?

A. Specjalistycznym
B. Zwykłym
C. Wyborowym
D. Surowym
Wybór tynku do zastosowania w budownictwie powinien być oparty na zrozumieniu jego właściwości oraz przeznaczenia. Tynki dobrowe, które są najczęściej stosowane w celach estetycznych, charakteryzują się dodatkowymi składnikami, które poprawiają ich wytrzymałość i wygląd, co czyni je mniej odpowiednimi do zastosowań, gdzie kluczowe jest oddychanie ścian i ich naturalne właściwości. Z kolei tynki pospolite są powszechne, jednak ich jakość i trwałość mogą być niższe w porównaniu do tynków surowych, co może prowadzić do problemów z wilgocią i powstawaniem pleśni. Tynki specjalne, z drugiej strony, są projektowane z myślą o konkretnych zastosowaniach, takich jak tynki ognioodporne czy akustyczne, co często wiąże się z wyższymi kosztami i bardziej skomplikowanym procesem aplikacji. Te mylne koncepcje prowadzą do wyboru niewłaściwego rodzaju tynku, co nie tylko zwiększa koszty, ale także może skutkować obniżeniem efektywności energetycznej budynku czy jego trwałości. Dlatego ważne jest, aby wybierać tynki zgodnie z ich przeznaczeniem, a nie tylko na podstawie ich popularności czy estetyki.

Pytanie 5

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Nałożyć warstwę folii w płynie
B. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą
C. Umyć wodą z detergentem
D. Zeszkrobać papierem ściernym
Odpowiedzi takie jak 'Oczyścić szczotką i zmyć wodą', 'Zeszlifować papierem ściernym' oraz 'Pokryć warstwą folii w płynie' nie są odpowiednie dla przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej z zabrudzeniami, jak sadza i tłuszcz. Oczyszczanie szczotką może być przydatne w przypadku luźnych zanieczyszczeń, jednak nie usuwa skutecznie tłustych plam czy osadów, które mogą nie tylko obniżyć przyczepność tynku, ale również prowadzić do późniejszych problemów z estetyką i trwałością wykończenia. Zeszlifowanie papierem ściernym, z kolei, dotyczy jedynie wygładzania powierzchni, a nie usuwania zanieczyszczeń chemicznych. Dodatkowo, może to prowadzić do uszkodzenia struktury cegły, co w konsekwencji wpływa na jej właściwości nośne i estetyczne. Natomiast pokrycie podłoża folią w płynie jest techniką stosowaną w celu zabezpieczenia przed wilgocią, ale nie eliminuje zanieczyszczeń. Takie niepoprawne podejścia mogą prowadzić do poważnych błędów w procesie tynkowania, co skutkuje koniecznością kosztownych napraw lub ponownego tynkowania. Kluczowe jest, aby przed nałożeniem tynku, podłoże było dokładnie oczyszczone, co jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży budowlanej, które postulują przygotowanie podłoża w celu zapewnienia optymalnej przyczepności i trwałości wykonanego wykończenia.

Pytanie 6

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy

A. zagruntować gruntownikiem
B. zamoczyć w wodzie
C. zgromadzić pod zadaszeniem
D. nakryć plandeką
Te alternatywy, które podałeś, nie są najlepsze, jeśli chodzi o przygotowanie cegły ceramicznej w upalne dni. Zagruntowanie jej gruntownikiem, choć może się zdarzyć, że niektórzy tak robią, to tak naprawdę nie jest dobry pomysł. Gruntowniki raczej poprawiają przyczepność, a nie nawilżają cegłę, co jest przecież kluczowe. Nakrywanie cegły plandeką może chronić przed słońcem, ale to nie rozwiązuje problemu z zaprawą i wciąż nie dostarcza wilgoci, której potrzebujemy. Trzymanie cegieł pod dachem to lepsza opcja, bo chroni je przed deszczem czy słońcem, ale znowu - to nie nawilża ich. Często ludzie myślą, że te metody zastąpią nawilżenie cegły, ale to nieprawda. Po prostu nie uwzględniają podstawowych zasad przygotowania materiałów budowlanych, co może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Kluczowy błąd to ignorowanie, że cegły wchłaniają wodę i jak to wpływa na jakość murowania.

Pytanie 7

Na którym rysunku przedstawiono kielnię do kształtowania spoin?

Ilustracja do pytania
A. D.
B. A.
C. C.
D. B.
Na rysunku A przedstawiono kielnię do kształtowania spoin, która jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie w pracach murowych. Kielnia ta charakteryzuje się wąską, długą i płaską powierzchnią roboczą, co umożliwia precyzyjne formowanie spoin między cegłami. Przykładem zastosowania kielni do kształtowania spoin może być murowanie ścian, w których ważne jest, aby spoiny były estetyczne i miały odpowiednią głębokość. Przy jej użyciu można również wygładzać zaprawę, co zwiększa trwałość i estetykę konstrukcji. Standardy budowlane, takie jak PN-B-06265, podkreślają znaczenie odpowiedniego formowania spoin, co wpływa na jakość wykonania robót budowlanych. Dobrze uformowane spoiny wpływają nie tylko na wygląd, ale również na izolacyjność termiczną i akustyczną budynku, dlatego znajomość i umiejętność stosowania kielni do kształtowania spoin jest niezbędna dla każdego murarza.

Pytanie 8

Na podstawie zapotrzebowania do budowy ścian obiektu potrzeba 500 sztuk bloczków gazobetonowych. Cena jednej palety tych bloczków wynosi 1200,00 zł. Jakie będą całkowite koszty zakupu, jeśli w każdej palecie jest 24 bloczki, a sprzedaż odbywa się tylko w pełnych paletach?

A. 24 200,00 zł
B. 25 200,00 zł
C. 24 000,00 zł
D. 25 000,00 zł
W analizie błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego błędne podejścia prowadzą do niewłaściwych wyników. Wiele osób może błędnie obliczyć liczbę potrzebnych palet, co jest najczęstszą pułapką. Na przykład, wybierając odpowiadające liczby, takie jak 24 000,00 zł, można mylnie przyjąć, że wystarczy 20 palet, przy założeniu, że 20 palet * 1200 zł = 24 000 zł. Jednakże, takie podejście zignoruje rzeczywiste zapotrzebowanie na bloczki, które w tym przypadku wynosi 21 palet. Inne odpowiedzi, takie jak 24 200,00 zł czy 25 000,00 zł, mogą wynikać z podobnych błędów obliczeniowych lub zaokrągleń, które nie są zgodne z rzeczywistą logiką tej decyzji zakupowej. W praktyce, niepełne palety nie są sprzedawane, co wymusza na kupującym konieczność zakupu pełnej palety nawet, jeśli w danym przypadku potrzebna jest mniejsza ilość bloczków. Takie błędne kalkulacje są często wynikiem nieprecyzyjnego podejścia do liczenia jednostek oraz nieuwzględnienia zasadności zakupu hurtowego. Aby uniknąć tego rodzaju błędów, należy stosować systematyczne metody obliczeniowe oraz dokładnie analizować specyfikację materiałową i wymagania projektu.

Pytanie 9

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. pospółka
B. keramzyt
C. grys
D. tłuczeń
Kruszywem stosowanym do wytwarzania betonów lekkich jest keramzyt, który jest materiałem pochodzenia naturalnego, powstałym w wyniku wypalania gliny w wysokotemperaturowych piecach. Keramzyt charakteryzuje się niską gęstością, co sprawia, że doskonale nadaje się do produkcji lekkich betonów o obniżonej masie, a także dobrej izolacyjności termicznej i akustycznej. Dzięki tym właściwościom, beton keramzytowy jest szeroko stosowany w budownictwie do wykonywania elementów takich jak ściany osłonowe, stropy, a także w konstrukcjach, gdzie obniżona waga ma kluczowe znaczenie, na przykład w budynkach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie keramzytu przyczynia się również do oszczędności energii, ponieważ budynki wykonane z tego materiału mają lepsze właściwości izolacyjne, co przekłada się na mniejsze koszty ogrzewania. Zgodnie z normą PN-EN 206-1, beton wykorzystujący keramzyt jako kruszywo może osiągać różne klasy wytrzymałości, co czyni go materiałem uniwersalnym i wszechstronnie zastosowalnym w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 10

Aby zmniejszyć ilość wody w betonie przy temperaturze otoczenia od +5°C do +10°C, warto zastosować dodatek

A. uszczelniającą
B. napowietrzającą
C. przeciwmrozową
D. uplastyczniającą
Odpowiedzi "uszczelniającą", "przeciwmrozową" i "napowietrzającą" mogą wydawać się odpowiednie, jednak każda z nich odnosi się do innych celów i właściwości materiałów budowlanych. Domieszki uszczelniające mają na celu poprawę szczelności betonu, co jest ważne w kontekście ochrony przed wodą, ale nie wpływają na redukcję ilości wody w mieszance. W przypadku domieszek przeciwmrozowych, ich główną rolą jest ochrona betonu przed uszkodzeniem w wyniku zamarzania i rozmarzania, co jest szczególnie istotne w niskich temperaturach, ale nie dotyczą one bezpośrednio zmniejszenia wody w mieszance. Z kolei domieszki napowietrzające wprowadzają powietrze do mieszanki, co zwiększa jej odporność na cykle mrozowe, lecz również nie prowadzą do redukcji wody. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie domieszki mają podobne działanie, podczas gdy ich funkcje są zróżnicowane i związane z wymaganiami technologicznymi. Właściwe zastosowanie domieszek wymaga zrozumienia ich specyficznych właściwości oraz wpływu na zachowanie betonu w różnych warunkach, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i trwałości konstrukcji budowlanych.

Pytanie 11

Jaką cegłę należy zastosować do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm, aby uzyskać jak najniższy ciężar objętościowy?

A. ceramiczną pełną
B. klinkierową
C. wapienno-piaskową pełną
D. dziurawki
Dziurawki, czyli cegły ceramiczne o dużej liczbie otworów, charakteryzują się niskim ciężarem objętościowym, co czyni je idealnym materiałem do budowy ścianek działowych o grubości do 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki nie tylko obniżają całkowity ciężar konstrukcji, ale również zapewniają dobrą izolacyjność akustyczną i termiczną. W praktyce, zastosowanie dziurek w budownictwie pozwala na optymalizację kosztów transportu oraz ułatwia prace murarskie, ponieważ są one lżejsze od cegły pełnej. Zgodnie z normami budowlanymi, cegły te powinny być używane tam, gdzie priorytetem jest redukcja masy konstrukcyjnej, a jednocześnie zachowanie wymagań dotyczących wytrzymałości i izolacji. Przykłady zastosowania obejmują budowę ścianek działowych w biurach, domach mieszkalnych oraz innych obiektach, gdzie ograniczenie ciężaru konstrukcji jest kluczowe.

Pytanie 12

Aby sprawdzić precyzję poziomego ustawienia kolejnych warstw cegieł, należy użyć

A. warstwomierza.
B. poziomicy.
C. sznura murarskiego.
D. łaty.
Wybór innych narzędzi do sprawdzania poziomego ułożenia cegieł jest niewłaściwy z kilku powodów. Łata, choć użyteczna w inne sposób, nie jest narzędziem do precyzyjnego pomiaru poziomu. Służy ona raczej do sprawdzania prostoliniowości i może wprowadzać w błąd, jeśli nie jest używana w połączeniu z innymi narzędziami. Z kolei warstwomierz, choć może być użyteczny do pomiaru grubości warstw materiału, nie jest przeznaczony do sprawdzania poziomu. Jego zastosowanie w kontekście murowania może prowadzić do niedokładności, ponieważ nie pokazuje on rzeczywistego poziomu. Jeśli chodzi o sznur murarski, to jego rola polega na wyznaczaniu linii prostych, co jest przydatne przy układaniu cegieł, ale nie służy do pomiaru poziomu. Warto zrozumieć, że te narzędzia mają swoje specyficzne zastosowania, jednak nie mogą zastąpić precyzyjności poziomicy w kontekście kontroli poziomu. Wybierając niewłaściwe narzędzie do tego zadania, można doprowadzić do błędów w budowie, które mogą skutkować nierównym układaniem cegieł, co w dłuższej perspektywie zagraża stabilności całej konstrukcji. Dlatego istotne jest, aby stosować odpowiednie narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest kluczowe dla sukcesu każdego projektu budowlanego.

Pytanie 13

Przedstawiony na rysunku sprzęt służy do

Ilustracja do pytania
A. zmywania tynków kamyczkowych.
B. odkurzania powierzchni muru przed tynkowaniem.
C. nakrapiania tynków.
D. suszenia tynków.
Agregat tynkarski, który widzisz, służy przede wszystkim do nanoszenia tynku strukturalnego na mur. Działa dzięki specjalnym dyszom, które pod ciśnieniem ładnie pokrywają ścianę tynkiem. Dzięki temu nie tylko ładnie to wygląda, ale też chroni przed wilgocią i innymi nieprzyjemnymi warunkami. Nakrapianie tynków jest bardzo ważne w końcowych pracach budowlanych. Dzięki niemu poprawiamy izolację termiczną i akustyczną budynku. Użycie takiego agregatu znacznie przyspiesza całą pracę i sprawia, że robimy to precyzyjniej, co jest istotne w branży budowlanej. Pamiętaj, żeby dobrze dobierać techniki nakrapiania oraz odpowiedni tynk, bo to klucz do uzyskania trwałego i ładnego efektu na końcu.

Pytanie 14

Na rysunku przedstawiony jest budynek

Ilustracja do pytania
A. z dwuspadowym dachem.
B. dwukondygnacyjny i podpiwniczony.
C. z poddaszem użytkowym.
D. dwukondygnacyjny i niepodpiwniczony.
Błędne odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie klasyfikacji budynków oraz norm dotyczących podpiwniczenia. W przypadku odpowiedzi sugerującej, że budynek jest "dwukondygnacyjny i podpiwniczony", należy zauważyć, że aby uznać budynek za podpiwniczony, przestrzeń podziemna musi spełniać określone normy dotyczące wysokości i funkcji. Typowe zrozumienie podpiwniczenia opiera się na założeniu, że przestrzeń ta musi być użytkowa i spełniać odpowiednie standardy, co w tym przypadku nie ma miejsca. Odpowiedzi sugerujące, że budynek ma "poddasze użytkowe" także są nieprawidłowe, ponieważ nie ma żadnych oznak w rysunku, które by na to wskazywały. Wysokość pomieszczeń oraz układ kondygnacji są kluczowe dla tej klasyfikacji. Budynki z poddaszem użytkowym muszą posiadać odpowiednią wysokość stropu oraz schody prowadzące na to poddasze, co nie jest widoczne na przedstawionym rysunku. Niezrozumienie tych podstawowych zasad prowadzi do błędnych wniosków, które mogą wpływać na dalsze etapy projektowania oraz użyteczności budynku. W praktyce, istotne jest, aby projektanci i architekci rozumieli różnice między różnymi typami kondygnacji, co ma kluczowe znaczenie dla spełnienia norm i oczekiwań użytkowników budynków.

Pytanie 15

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile kg suchej zaprawy należy wsypać do 25 dm3 wody, aby zachować właściwe proporcje składników mieszanki.

Instrukcja producenta
Proporcje mieszania
woda/sucha mieszanka
0,2 dm3/kg
Wydajność1,5 kg/m2/mm
Czas zużycia zaprawyok. 2 godzin
A. 37,5 kg
B. 50 kg
C. 125 kg
D. 112,5 kg
Poprawna odpowiedź to 125 kg, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, na każdy kilogram suchej zaprawy potrzeba 0,2 dm³ wody. Obliczając ilość potrzebnej suchej zaprawy, dzielimy objętość wody (25 dm³) przez proporcję wody do suchej zaprawy (0,2 dm³/kg). W ten sposób uzyskujemy 25 dm³ / 0,2 dm³/kg = 125 kg. Przykładowo, w praktycznym zastosowaniu, w branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie tych proporcji, aby uzyskać odpowiednią wytrzymałość i trwałość mieszanki. Niedopasowanie składników może prowadzić do osłabienia struktury, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo oraz jakość wykonanej pracy. Dobre praktyki zakładają zawsze dokładne przeliczenie ilości składników przed przystąpieniem do mieszania, aby uniknąć strat materiałowych oraz czasowych. Przestrzeganie tych zasad jest istotne nie tylko w budownictwie, ale także w innych dziedzinach przemysłu, gdzie precyzyjne proporcje składników mają kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych właściwości finalnego produktu.

Pytanie 16

Do murowania elementów palenisk wykonanych z ceramiki używa się zaprawy

A. ciepłochronnej
B. polimerowej
C. wodoszczelnej
D. szamotowej
Szamotowa zaprawa jest specjalistycznym rodzajem materiału stosowanym do murowania ceramicznych elementów palenisk, takich jak kominki, piece i inne urządzenia grzewcze. Jej kluczową cechą jest odporność na wysokie temperatury, co jest niezbędne w aplikacjach, gdzie występuje bezpośredni kontakt z ogniem. Szamot, jako materiał ceramiczny, wykazuje doskonałe właściwości termiczne, co minimalizuje ryzyko pęknięć czy deformacji elementów murowych podczas intensywnego nagrzewania. Przykładem zastosowania szamotowej zaprawy może być budowa pieców kaflowych, gdzie materiał ten nie tylko zapewnia trwałość konstrukcji, ale również efektywnie akumuluje ciepło. Stosując szamotowe zaprawy według założeń normy PN-EN 998-2, zapewniamy optymalne warunki dla długoletniej eksploatacji palenisk. Warto podkreślić, że odpowiedni dobór zaprawy wpływa na efektywność energetyczną oraz bezpieczeństwo użytkowania urządzeń grzewczych.

Pytanie 17

Który etap wykonywania tynku gipsowego przedstawiono na fotografii?

Ilustracja do pytania
A. Wstępne gładzenie tzw. piórowanie.
B. Wstępne wyrównanie tzw. zaciąganie.
C. Ostateczne gładzenie.
D. Ręczne nakładanie.
Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z braku zrozumienia etapów procesu tynkowania oraz ich specyfiki. Wstępne gładzenie, znane jako piórowanie, to proces, który następuje po zaciąganiu. W tym etapie tynk jest wygładzany przy użyciu narzędzi, które mają na celu usunięcie wszelkich nierówności oraz nadanie mu odpowiedniej faktury. Z tego powodu, odpowiedź sugerująca, że zdjęcie przedstawia wstępne gładzenie, jest błędna. Ostateczne gładzenie, które jest następstwem zaciągania, ma na celu uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni, ale również nie może być utożsamiane z przedstawionym na fotografii etapem. Ręczne nakładanie tynku to proces, który zazwyczaj ma miejsce na początku, ale nie jest kluczowym elementem, który można zauważyć na zdjęciu, gdzie dominują ruchy prowadzące do wyrównania. Zrozumienie różnic między tymi etapami jest istotne dla realizacji wysokiej jakości prac budowlanych. Typowym błędem jest mylenie kolejności działań, co może prowadzić do stosowania niewłaściwych technik i narzędzi w niewłaściwym momencie, a w konsekwencji – do obniżenia jakości wykończenia. W branży budowlanej kluczowe jest, aby każdy etap był wykonywany zgodnie z ustalonymi standardami, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania.

Pytanie 18

Na której ilustracji przedstawiono kielnię przeznaczoną do wypełniania oraz wygładzania spoin?

Ilustracja do pytania
A. Na ilustracji 3.
B. Na ilustracji 2.
C. Na ilustracji 1.
D. Na ilustracji 4.
Kielnia przedstawiona na ilustracji 2. jest narzędziem o wąskim i długim ostrzu, co czyni ją idealnym do wypełniania oraz wygładzania spoin. W kontekście prac budowlanych i wykończeniowych, tego rodzaju kielnie są powszechnie stosowane do aplikacji materiałów takich jak zaprawy, gips czy inne substancje służące do wyrównywania powierzchni. Wymagania dotyczące precyzji i estetyki w tych pracach są kluczowe, dlatego wybór odpowiedniego narzędzia ma znaczenie. Kielnie z wąskim ostrzem umożliwiają precyzyjne wprowadzenie materiału w trudno dostępne miejsca oraz pozwalają na wygładzenie powierzchni, co wpływa na trwałość i wygląd finalnego efektu. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, korzystanie z odpowiednich narzędzi zwiększa efektywność pracy i redukuje ryzyko wystąpienia błędów, takich jak pęknięcia czy nierówności. Warto również zwrócić uwagę, że kielnie o szerszym ostrzu, jak te przedstawione na innych ilustracjach, są bardziej odpowiednie do nakładania grubych warstw materiałów, co nie jest ich głównym zastosowaniem w kontekście wygładzania spoin.

Pytanie 19

Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m2ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m2ściany?

A. 468 zł
B. 225 zł
C. 625 zł
D. 360 zł
Wiele osób może błędnie podchodzić do obliczenia kosztu tynku, co wynika z niepoprawnego zrozumienia relacji między powierzchnią a wydajnością materiału. Na przykład, niektórzy mogą pomylić całkowitą powierzchnię do pokrycia z powierzchnią, którą można pokryć jednym workiem, przez co obliczenia prowadzą do błędnych wyników. Typowym błędem jest zaniżenie lub zawyżenie liczby potrzebnych worków, co może wynikać z nieprawidłowego dzielenia powierzchni ściany przez wydajność worka. Jeśli ktoś zamiast 1,3 m² weźmie pod uwagę inne, mylne wartości, wynikające na przykład z błędnej interpretacji danych, może dojść do wyników takich jak 225 zł czy 625 zł, co jest całkowicie nieadekwatne. Ważne jest ścisłe przestrzeganie jednostek miary oraz dokładne przeliczanie, bazując na sprawdzonych danych. W branży budowlanej kluczowe jest również uwzględnienie strat materiałowych, co może wpłynąć na finalny koszt. Warto również zaznaczyć, że w przypadku budowy lub remontu istotne jest posługiwanie się dobrą praktyką obliczeniową, aby uniknąć niepotrzebnych wydatków związanych z zakupem nadmiaru materiałów lub ich niedoboru, co prowadzi do opóźnień w realizacji projektów.

Pytanie 20

Na rysunku przedstawiono przekrój muru szczelinowego. Cyfrą 6 oznaczono

Ilustracja do pytania
A. pustkę powietrzną.
B. otwór wentylacyjny w warstwie zewnętrznej.
C. podkład z zaprawy cementowej.
D. materiał termoizolacyjny.
Wybór odpowiedzi związanych z materiałem termoizolacyjnym, podkładem z zaprawy cementowej czy otworem wentylacyjnym w warstwie zewnętrznej może wynikać z nieporozumienia odnośnie do funkcji i struktury murów szczelinowych. Materiał termoizolacyjny, jak wełna mineralna czy styropian, jest zazwyczaj stosowany w miejscach, gdzie wymagane jest skuteczne ograniczenie przepływu ciepła. W kontekście muru szczelinowego, jego obecność jest ważna, ale nie można jej pomylić z pustką powietrzną, która posiada zupełnie inne właściwości. Z kolei podkład z zaprawy cementowej pełni rolę strukturalną, stabilizując elementy muru, ale nie może być tożsamy z pustką powietrzną, która jest przestrzenią pozbawioną jakiegokolwiek materiału. Dodatkowo, otwór wentylacyjny, choć istotny dla wentylacji, nie jest tym samym co pustka powietrzna. Otwarte przestrzenie w murze mają na celu umożliwienie cyrkulacji powietrza, ale nie powinny być mylone z konstrukcyjnymi pustkami powietrznymi, które są kluczowe dla izolacji. Typowe błędy myślowe w tym przypadku często wiążą się z nieznajomością specyfiki materiałów budowlanych oraz ich zastosowania w różnych kontekstach. Zrozumienie różnic między tymi elementami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania oraz budowy obiektów budowlanych.

Pytanie 21

Jaką ilość cementu i piasku trzeba przygotować do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej w proporcji 1:3:12, jeśli użyto 6 pojemników wapna?

A. 2 pojemniki cementu i 24 pojemniki piasku
B. 3 pojemniki cementu i 36 pojemników piasku
C. 3 pojemniki cementu i 24 pojemniki piasku
D. 2 pojemniki cementu i 36 pojemników piasku
Wiele osób może błędnie interpretować proporcje składników zaprawy cementowo-wapiennej, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. W odpowiedziach, które podają 3 pojemniki cementu oraz 36 pojemników piasku, istnieje niewłaściwe pomnożenie ilości wapna przez niewłaściwe wartości proporcji. W sytuacji, gdy przyjmuje się, że wymagana ilość wapna wynosi 6 pojemników, nie można przedstawić 3 pojemników cementu, ponieważ według proporcji 1:3:12 wymagałoby to większej ilości wapna. Obliczenia powinny opierać się na logicznej analizie stosunku między elementami. Ponadto, w przypadku propozycji 3 pojemników cementu i 24 pojemników piasku, również występuje wprowadzenie w błąd, gdyż proporcja piasku do wapna wynosi 12:3. To oznacza, że dla 6 pojemników wapna powinniśmy uzyskać 24 pojemniki piasku, ale nie 3 pojemniki cementu, co jest zgodne z zasadą proporcjonalnego mnożenia. Typowe błędy w obliczeniach wynikają z nieprawidłowego zrozumienia proporcji, co podkreśla konieczność gruntownego zrozumienia tematu oraz solidnych podstaw teoretycznych w dziedzinie budownictwa. Praktyczne umiejętności w obliczaniu składników zaprawy są niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości robót budowlanych oraz zgodności ze standardami branżowymi.

Pytanie 22

Do tworzenia tynków zabezpieczających przed promieniowaniem rentgenowskim, wykorzystywanych w pomieszczeniach pracowni diagnostycznych, stosuje się zaprawy z dodatkiem kruszywa

A. granitowego
B. bazaltowego
C. barytowego
D. wapiennego
Odpowiedź barytowego jest poprawna, ponieważ baryt, będący siarczanem baru, charakteryzuje się wysoką gęstością, co czyni go skutecznym materiałem do ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Tynki z dodatkiem barytu są powszechnie stosowane w pomieszczeniach diagnostycznych, takich jak RTG czy CT, gdzie istnieje potrzeba zabezpieczenia ścian przed przenikaniem promieniowania. Przykładem praktycznego zastosowania może być wykończenie pomieszczenia, w którym odbywają się badania radiologiczne, gdzie tynk barytowy pomaga zminimalizować promieniowanie, tym samym chroniąc personel oraz pacjentów. Zgodnie z normami bezpieczeństwa radiologicznego, takie tynki powinny spełniać określone standardy, które zapewniają odpowiedni poziom ochrony. Warto również zaznaczyć, że poza tynkami, baryt jest wykorzystywany w różnych rozwiązaniach budowlanych, takich jak płyty gipsowo-kartonowe z dodatkiem barytu, co zwiększa ich efektywność w ochronie przed promieniowaniem.

Pytanie 23

W specyfikacji technicznej planowanego remontu w obiekcie budowlanym zawarto informację, że do wszystkich prac murarskich należy wykorzystać materiał ceramiczny o korzystnych właściwościach cieplnych. Który z typów cegieł spełnia wymagania zawarte w dokumentacji?

A. Kratówka
B. Szamotowa
C. Silikatowa
D. Klinkierowa
Cegła kratówkowa jest materiałem ceramicznym, który charakteryzuje się doskonałymi właściwościami termicznymi, co czyni ją odpowiednią do robót murowych w budynkach. Jej struktura, z wieloma otworami, umożliwia lepszą izolację termiczną i akustyczną niż inne rodzaje cegieł. Dzięki temu, budynki wzniesione z użyciem cegły kratówki są bardziej energooszczędne, co jest szczególnie istotne w kontekście współczesnych standardów budowlanych, które kładą duży nacisk na efektywność energetyczną. Zastosowanie cegły kratówki pozwala także na łatwiejsze ogrzewanie pomieszczeń, co ma kluczowe znaczenie w chłodniejszych klimatach. W praktyce, cegła ta jest często wykorzystywana w budownictwie mieszkaniowym oraz użyteczności publicznej, gdzie wymagane są zarówno dobre właściwości termiczne, jak i trwałość konstrukcji. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, materiały stosowane w budownictwie powinny spełniać określone wymagania dotyczące izolacyjności termicznej, co czyni cegłę kratówkową idealnym wyborem.

Pytanie 24

Który z rodzajów tynków jest stosowany do finalizacji powierzchni elewacji podczas ocieplania budynku płytami styropianowymi w systemie BSO (Bezspoinowym Systemie Ocieplania)?

A. Cementowy
B. Gipsowo-wapienny
C. Cementowo-wapienny
D. Akrylowy
Odpowiedź akrylowy jest prawidłowa, ponieważ tynki akrylowe są najczęściej stosowane w systemach ocieplania budynków płytami styropianowymi metodą BSO (Bezspoinowego Systemu Ocieplania). Ich główną zaletą jest doskonała elastyczność oraz odporność na czynniki atmosferyczne, co jest kluczowe w przypadku elewacji. Tynki akrylowe charakteryzują się również wysoką przyczepnością do podłoża oraz łatwością w aplikacji, co sprawia, że są bardzo popularnym wyborem w budownictwie. Stosowanie tynków akrylowych pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, dostępnego w szerokiej gamie kolorystycznej. Zgodnie z normami budowlanymi, tynki te powinny być aplikowane zgodnie z zasadami producenta, co zapewnia ich długotrwałość oraz trwałość estetyczną. W praktyce, tynki akrylowe są szczególnie polecane w przypadku budynków narażonych na intensywne warunki atmosferyczne, ponieważ dobrze znoszą zmiany temperatury i wilgotności, co jest istotne dla zachowania izolacyjności termicznej budynku.

Pytanie 25

Całkowita powierzchnia dwóch ścian o rozmiarach 4,0 x 2,5 x 0,25 m, wykonanych z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej, jest równa

A. 20,0 m2
B. 2,5 m2
C. 10,0 m2
D. 5,0 m2
Często pojawia się błąd, który może prowadzić do złych wyników, a mianowicie niewłaściwe zrozumienie tego, co to jest powierzchnia. Niektórzy użytkownicy mylą jednostki miary albo po prostu się gubią w obliczeniach, przez co wychodzą im nieprawidłowe wartości. Przykładowo odpowiedzi, które mówią, że łączna powierzchnia to 5,0 m2, 2,5 m2 czy 10,0 m2, mogą wynikać z błędów, jak np. liczenie tylko jednej ściany albo używanie złych wymiarów. Kiedy chcemy obliczyć całkowitą powierzchnię dwóch ścian, ważne jest, żeby pamiętać, że każda z nich ma swoje wymiary, które trzeba pomnożyć, a potem zsumować. Niektórzy mogą też nie zdawać sobie sprawy, że powierzchnie ścian liczymy w metrach kwadratowych, a nie w metrach, co prowadzi do pomyłek przy konwersji jednostek. Dodatkowo, warto mieć na uwadze kontekst, w jakim używamy tych obliczeń, bo w budownictwie precyzyjne wyliczenia są naprawdę istotne dla dalszego przebiegu projektu, jak dobór materiałów czy wycena kosztów budowy. Dlatego uczestnicy szkoleń i testów powinni szczególnie zwracać uwagę na praktyczne zastosowanie wzorów oraz na skutki błędnych obliczeń w całym procesie budowlanym.

Pytanie 26

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni
B. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni
C. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni
D. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni
Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 27

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.

Rodzaj tynkuGrubość tynku [mm]Dopuszczalne odchyłki grubości [mm]
pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych5+3
pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce20±3
pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym12-4
+2
pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym18-4
+2
A. 20 mm
B. 22 mm
C. 17 mm
D. 23 mm
Maksymalna dopuszczalna grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej wynosi 23 mm. Ta wartość została ustalona jako suma podstawowej grubości tynku, która wynosi 20 mm, oraz maksymalnego dodatniego odchyłu, równym 3 mm. Tynki dwuwarstwowe są szeroko stosowane w budownictwie ze względu na ich właściwości termoizolacyjne i estetyczne. W praktyce, przestrzeganie norm dotyczących grubości tynku ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Zbyt gruby tynk może prowadzić do odspajania się warstw, co wpływa na integralność całej ściany. Zalecenia dotyczące grubości tynku są określone w normach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, które wskazują na optymalne parametry dla różnych rodzajów tynków. Dlatego ważne jest, aby projektanci i wykonawcy tynków dokładnie przestrzegali tych norm, aby zapewnić odpowiednią jakość i długowieczność wykończenia budynku.

Pytanie 28

Jakie podłoże powinno być zabezpieczone stalową siatką podtynkową przed nałożeniem tynku?

A. Drewniane
B. Z betonu zwykłego
C. Z betonu komórkowego
D. Ceglane
Wybór innych podłoży, takich jak beton komórkowy, cegła czy beton zwykły, nie wymaga stosowania stalowej siatki podtynkowej, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie technologii tynkarskich. Beton komórkowy, znany ze swojej lekkiej struktury i wysokiej izolacyjności, charakteryzuje się znacznie lepszą przyczepnością dla tynków niż drewno, co sprawia, że nie ma potrzeby wzmacniania tej powierzchni siatką. Cegła, z kolei, ma szorstką powierzchnię, która naturalnie sprzyja adhesion tynku, eliminując potrzebę stosowania dodatkowych środków. W przypadku betonu zwykłego, który jest gęsty i odporny na deformacje, również nie wymaga takiego wsparcia. Wybór siatki podtynkowej powinien być uzależniony od specyfiki podłoża, a nie ogólnych założeń. Powszechnym błędem jest mylenie właściwości różnych materiałów budowlanych, co prowadzi do nieprawidłowych decyzji dotyczących technologii wykończeniowych. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów w budownictwie. Właściwe podejście do tynków oraz materiałów budowlanych gwarantuje dłuższą żywotność konstrukcji i minimalizuje ryzyko defektów.

Pytanie 29

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt wykonania 1 m² tynku mozaikowego drobnoziarnistego wraz z gruntowaniem podłoża.

Tynk mozaikowy drobnoziarnisty:
cena opakowania 25 kg:187,50 zł
zużycie:4 kg/m²
Preparat gruntujący:
cena opakowania 12 l:90,00 zł
zużycie:0,4 l/m²
Robocizna (wykonanie tynku wraz z gruntowaniem):55,00 zł/m²
A. 82,00 zł
B. 88,00 zł
C. 85,00 zł
D. 58,00 zł
Wybór innych odpowiedzi, jak 82,00 zł, 58,00 zł czy 85,00 zł, często wynika z błędnego oszacowania kosztów materiałów i robocizny przy tynku mozaikowym. Możliwe, że w takich przypadkach pomijasz ważne elementy, jak przygotowanie podłoża, które ma duże znaczenie dla przyczepności tynku. Koszt gruntowania, które jest często konieczne przed nałożeniem tynku, mógł nie zostać wzięty pod uwagę w niektórych obliczeniach, co prowadzi do zaniżenia całości. Zdarza się też, że błędne wyniki wynikają z pomyłek w jednostkowych kosztach materiałów lub robocizny. Często nie uwzględnia się również dodatkowych wydatków na narzędzia, transport czy straty materiałów. Niedostateczna znajomość standardów i praktyk w branży też może przyczyniać się do błędnych oszacowań. Dlatego przed zaczęciem kalkulacji dobrze jest przemyśleć wszystkie składniki kosztów, żeby wyjść z rzetelnymi obliczeniami.

Pytanie 30

Izolację poziomą w budynku bez piwnicy powinno się wykonać

A. na górnej powierzchni fundamentu i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
B. pod fundamentem i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
C. na górnej powierzchni fundamentu i na poziomie terenu
D. pod fundamentem i na poziomie podłogi na gruncie
Wykonanie lekkiej izolacji poziomej budynku niepodpiwniczonego na górnej powierzchni ławy oraz na górnej powierzchni ściany fundamentowej jest kluczowym elementem ochrony budynku przed wilgocią i wodami gruntowymi. Izolacja ta ma za zadanie zapewnić barierę przed przenikaniem wody oraz ograniczyć ryzyko powstawania pleśni i grzybów w konstrukcji budowlanej. W praktyce, stosowanie materiałów hydroizolacyjnych, takich jak membrany bitumiczne lub folie PVC, na poziomie ławy fundamentowej oraz ścian fundamentowych jest zgodne z normami budowlanymi i zaleceniami branżowymi. Tego rodzaju izolacja powinna być również odpowiednio zgrzewana lub klejona, aby zapewnić jej szczelność. Należy pamiętać, że skuteczność izolacji poziomej ma bezpośredni wpływ na trwałość budynku oraz jego komfort użytkowania. Dodatkowo, przy projektowaniu izolacji warto uwzględnić lokalne warunki gruntowe oraz poziom wód gruntowych, co pozwoli na optymalizację rozwiązań budowlanych.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono izolację przeciwwilgociową

Ilustracja do pytania
A. pionową z folii kubełkowej.
B. poziomą z papy.
C. pionową z emulsji asfaltowej.
D. poziomą z folii polietylenowej.
Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym elementem w budownictwie, jednak niektóre z zaproponowanych rozwiązań nie spełniają wymogów skutecznej ochrony przed wilgocią. Odpowiedzi dotyczące poziomej izolacji z papy oraz folii polietylenowej są nieprawidłowe z uwagi na ich zastosowanie i efektywność w kontekście przeciwwilgociowym. Izolacja pozioma z papy, choć popularna, nie jest odpowiednia do stosowania w miejscach narażonych na wysokie ciśnienie wody, ponieważ może ulegać uszkodzeniu lub deformacji pod wpływem obciążenia. Ponadto, nie jest ona w stanie skutecznie odprowadzać wody, co prowadzi do gromadzenia się wilgoci. Z kolei pozioma folia polietylenowa, mimo że jest stosunkowo łatwa w instalacji, także nie jest wskazana w sytuacjach, gdzie istnieje wysokie ryzyko kontaktu z wodą gruntową. Folia ta nie zapewnia wystarczającej paroprzepuszczalności, co może skutkować zawilgoceniem materiałów budowlanych oraz rozwojem pleśni. W przypadku pionowej izolacji z emulsji asfaltowej, chociaż może być stosowana, nie oferuje ona tej samej skuteczności jak folia kubełkowa. Emulsja asfaltowa, w przeciwieństwie do folii kubełkowej, nie tworzy skutecznej przestrzeni odprowadzającej wodę, co w dłuższym czasie prowadzi do jej degradacji. Zrozumienie różnic między tymi materiałami oraz ich właściwościami jest kluczowe dla zapewnienia efektywnej ochrony w budownictwie.

Pytanie 32

Na podstawie przedstawionego rysunku oblicz powierzchnię dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 zakładając, że wysokość pomieszczenia wynosi 3,00 m.

Ilustracja do pytania
A. 17,07 m2
B. 5,16 m2
C. 8,55 m2
D. 48,63 m2
Powierzchnia dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 wynosi 17,07 m2, co możemy obliczyć, mnożąc szerokość ściany (5,69 m) przez wysokość pomieszczenia (3,00 m). Tego typu obliczenia są kluczowe w architekturze i budownictwie, gdzie precyzyjne określenie powierzchni pomaga w planowaniu i wykonaniu różnych prac, takich jak malowanie, tapetowanie czy instalacja materiałów wykończeniowych. Ustalanie powierzchni ścian jest również istotne przy obliczaniu ilości materiałów potrzebnych do izolacji czy montażu systemów wentylacyjnych. Вartości te powinny być zawsze zaokrąglane do dwóch miejsc po przecinku, aby zachować spójność w dokumentacji budowlanej. Zastosowanie standardów, takich jak PN-EN 1991-1-1, które dotyczą obliczeń budowlanych, oraz ściśle określone normy dotyczące materiałów budowlanych, pozwala na skuteczną kontrolę jakości i bezpieczeństwa budowli. W praktyce, znajomość zasad obliczania powierzchni pomieszczeń jest niezbędna dla architektów oraz projektantów wnętrz, co umożliwia im efektywne zarządzanie przestrzenią.

Pytanie 33

Ściana gotowa w systemie Thermomur jest zbudowana z 5 cm warstwy styropianu oraz

A. 20 cm betonu i 5 cm styropianu
B. 10 cm betonu i 5 cm styropianu
C. 15 cm betonu i 5 cm styropianu
D. 15 cm betonu i 10 cm styropianu
Poprawna odpowiedź to 15 cm betonu i 5 cm styropianu, co jest zgodne z zasadami budowy w systemie Thermomur. System ten łączy właściwości izolacyjne styropianu z wytrzymałością betonu, co czyni go efektywnym rozwiązaniem w budownictwie energooszczędnym. W przypadku tej ściany, 5 cm warstwy styropianu zapewnia dobrą izolację termiczną, natomiast 15 cm betonu gwarantuje odpowiednią nośność oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, takie połączenie materiałów pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej budynku, co jest kluczowe w kontekście coraz bardziej rygorystycznych norm dotyczących oszczędności energii. Ponadto, stosowanie tego typu konstrukcji wspiera zrównoważony rozwój dzięki mniejszemu zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania i chłodzenia budynku. Warto zauważyć, że taka konfiguracja jest także rekomendowana w standardach budownictwa pasywnego, gdzie kluczowe są niskie straty ciepła oraz maksymalna efektywność energetyczna.

Pytanie 34

Tynk dekoracyjny, który składa się z wielu warstw i ma różne kolory, a jego odcień uzyskuje się przez usuwanie odpowiednich warstw wierzchnich, to

A. sztukateria
B. sztablatura
C. sgraffito
D. stiuk
Sztablatura, stiuk oraz sztukateria to terminy, które często mylone są ze sgraffito, jednak każdy z nich odnosi się do odmiennych technik i materiałów. Sztablatura to technika, w której powierzchnia tynku jest formowana w sposób umożliwiający uzyskanie trójwymiarowych efektów, ale nie polega na zeskrobywaniu. Zazwyczaj stosowana jest w stylach, które akcentują fakturę materiału. Stiuk, z drugiej strony, to specyficzny rodzaj tynku, często na bazie wapna, który charakteryzuje się gładkością i połyskiem, lecz nie oferuje możliwości tworzenia wzorów poprzez odsłanianie różnych warstw. Sztukateria jest ogólnym terminem odnoszącym się do dekoracji architektonicznych wykonanych z tynku, zazwyczaj w formie reliefów lub okładzin, które można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków, ale nie polega na odsłanianiu warstw tynku. Wybór nieodpowiedniej techniki może prowadzić do błędnych założeń projektowych, a także niewłaściwej aplikacji w kontekście architektonicznym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego doboru technik dekoracyjnych, co z kolei wpływa na estetykę i trwałość obiektów budowlanych. Tylko właściwe zastosowanie odpowiednich technik pozwala na osiągnięcie zamierzonych efektów wizualnych oraz zgodności z wymaganiami konserwatorskimi.

Pytanie 35

Na zdjęciu przedstawiono strop

Ilustracja do pytania
A. Fert.
B. Kleina.
C. Akermana.
D. Teriva.
Wybór odpowiedzi dotyczących stropów Teriva, Fert czy Kleina jest wynikiem nieporozumień związanych z charakterystyką tych technologii budowlanych. Strop Teriva charakteryzuje się innym systemem konstrukcyjnym, opartym na pustakach betonowych, które są łączone za pomocą systemu żelbetowego. Pustaki te mają inny kształt i nie przypominają ceramicznych elementów stosowanych w stropach Akermana. W przypadku stropu Fert, technologia ta jest stosunkowo rzadziej wykorzystywana w budownictwie mieszkalnym, głównie z uwagi na większą wagę i skomplikowany proces montażu. Dodatkowo, strop Kleina, mimo że również jest stosowany w budownictwie, nie odnosi się do pustaków ceramicznych, które są kluczowym elementem w stropach Akermana. Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można sugerować, że nie zrozumiano podstawowych różnic w technologiach stropowych. Pojawia się tutaj typowy błąd myślowy, polegający na utożsamianiu różnych systemów budowlanych, które mają odmienną konstrukcję i zastosowanie. Efektywna analiza stropów wymaga znajomości ich właściwości, materiałów oraz kontekstu, w którym są stosowane. Dlatego tak ważne jest posługiwanie się precyzyjnymi terminami oraz zrozumienie specyfikacji technicznych, aby nie mylić różnych typów stropów, co jest kluczowe w praktyce budowlanej.

Pytanie 36

Perlit to lekkie materiał budowlany, używany do wytwarzania zapraw

A. szamotowych
B. ciepłochronnych
C. kwasoodpornych
D. krzemionkowych
Wybór szamotu, krzemionki czy materiałów kwasoodpornych jako odpowiedzi na pytanie o zastosowanie perlitu w produkcji zapraw budowlanych jest niepoprawny. Szamot to materiał ceramiczny, który charakteryzuje się wysoką odpornością na temperatury, ale nie posiada właściwości izolacyjnych, jakie zapewnia perlit. W praktyce, szamoty są stosowane głównie w piecach i kominkach, gdzie niezbędna jest odporność na wysoką temperaturę, a nie izolacja termiczna budynków. Z kolei krzemionka to minerał wykorzystywany głównie w produkcji szkła i ceramiki, a nie w izolacji budowlanej. Materiały kwasoodporne, choć istotne w kontekście odporności chemicznej, nie są odpowiednie do zapewnienia izolacji termicznej, co jest kluczowe w kontekście zastosowania perlitu. Typowym błędem myślowym jest mylenie zastosowań różnych materiałów budowlanych ze względu na ich właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W rzeczywistości, wybór odpowiednich materiałów powinien być oparty na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach, zgodnych z dobrą praktyką budowlaną i normami branżowymi.

Pytanie 37

Wykończenie powierzchni tynku zwykłego klasy IVf polega na

A. przetarciu stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną.
B. przeszlifowaniu stwardniałej zaprawy osełką.
C. zatarciu świeżej zaprawy packą obłożoną filcem.
D. dociśnięciu świeżej zaprawy za pomocą packi.
Wybór dociśnięcia świeżej zaprawy packą, przetarcia stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną lub przeszlifowania stwardniałej zaprawy osełką nie jest właściwy dla zakończenia procesu wykończenia tynku zwykłego kategorii IVf. Dociśnięcie świeżej zaprawy packą jest działaniem, które ma na celu jedynie wprowadzenie zaprawy w stan początkowy, co nie zapewnia odpowiedniej gładkości ani estetyki. Technika ta może być stosowana podczas kładzenia zaprawy, ale nie w etapie wykończeniowym, gdyż nie prowadzi do uzyskania pożądanego efektu. Z kolei przetarcie stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną może zniszczyć strukturę tynku, powodując nierówności i uszkodzenia, co jest niepożądane w kontekście estetyki i trwałości. Przeszlifowanie stwardniałej zaprawy osełką również nie jest zalecaną metodą, ponieważ może prowadzić do nadmiernego usunięcia materiału, co wpłynie na wytrzymałość i właściwości izolacyjne tynku. Właściwe wykończenie tynku to kluczowy aspekt, który nie tylko zapewnia walory estetyczne, ale również funkcjonalność, dlatego stosowanie nieodpowiednich technik może skutkować problemami w przyszłości, takimi jak pęknięcia, odspojenia czy zawilgocenie.

Pytanie 38

Czym są zaczyny cementowe?

A. cementem i wodą
B. cementem, piaskiem oraz wodą
C. cementem, wapnem oraz wodą
D. cementem i piaskiem
Zaczyny cementowe to termin odnoszący się do mieszanin, które są kluczowe w budownictwie i inżynierii lądowej. Istotne jest zrozumienie, że cement sam w sobie nie wystarcza do uzyskania właściwych właściwości mechanicznych, a jego mieszanie z innymi materiałami jest niezbędne. W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, dodawanie piasku do cementu i wody, co może wydawać się rozsądne, nie tworzy zaczynu, lecz zaprawę murarską, która ma inne zastosowanie i właściwości. Tego typu mieszanka jest wykorzystywana głównie do łączenia elementów budowlanych, a nie do wytwarzania zaczynów. Podobnie, sama mieszanina cementu i wody, bez dodatku innych składników, w rzeczywistości prowadzi do nadmiernej kruchości i problemów z przyczepnością, co czyni taką odpowiedź niewłaściwą. Odpowiednia proporcja wody do cementu jest kluczowa w procesie hydratacji, a całkowity brak piasku w niektórych zastosowaniach może skutkować osłabieniem struktury. W przypadku czystego cementu i wapna, problem polega na tym, że wapno nie tworzy zaczynu cementowego, lecz może być częścią mieszanki do tynków, co również jest błędnym podejściem. Właściwa zrozumienie pojęcia zaczynów jest nie tylko istotne dla uzyskania odpowiedniej wytrzymałości, ale także dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych, co jest kluczowe w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 39

Jakim narzędziem należy oceniać konsystencję zapraw budowlanych?

A. aparatem Vicata
B. czerpakiem murarskim
C. stożkiem pomiarowym
D. młotkiem Szmidta
Wykorzystanie młotka Szmidta do pomiaru konsystencji zapraw budowlanych jest nieadekwatne, ponieważ jego głównym celem jest ocena twardości powierzchni betonu. Młotek ten działa na zasadzie odbicia, co pozwala na określenie stopnia utwardzenia materiału, ale nie dostarcza informacji o konsystencji świeżej zaprawy. Podobnie, aparat Vicata, który mierzy czas wiązania zaprawy, również nie jest narzędziem do oceny jej konsystencji. W kontekście oceny zapraw budowlanych, istotne jest zrozumienie, że konsystencja odnosi się do zdolności zaprawy do wypełniania formy, a nie do jej twardości czy czasu wiązania. Z kolei czerpak murarski, pomimo że może być używany do rozprowadzania zaprawy, nie służy do precyzyjnego pomiaru jej konsystencji. W praktyce, błędne zastosowanie tych narzędzi może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w procesie budowlanym, takich jak użycie zaprawy o niewłaściwej płynności, co może wpłynąć na jakość konstrukcji oraz jej trwałość. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi narzędziami do oceny właściwości materiałów budowlanych, co zapewnia zgodność z normami branżowymi oraz wysoką jakość wykonania.

Pytanie 40

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

Ilustracja do pytania
A. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.
B. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.
C. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.
D. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.
Odpowiedź "Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy" jest nieprawdziwa, gdyż wynika z niej błędne założenie co do wymiarów stosowanych materiałów. Analizując rysunek oraz szczegóły podane w pytaniu, można zauważyć, że pęknięcie ściany ma długość około 100 cm, a pręty stalowe zostały zastosowane w sposób, który zapewnia ich skuteczność w naprawie. Dodatkowo, pręty te sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie, co oznacza, że ich całkowita długość wynosi 200 cm (100 cm pęknięcia + 50 cm z każdej strony). Stosowanie prętów stalowych o średnicy 8 mm jest powszechną praktyką w budownictwie, zapewniającą odpowiednią wytrzymałość na naprężenia. W podobnych sytuacjach, jak naprawa pęknięć ścian czy wzmocnienia konstrukcji, dobór odpowiednich materiałów oraz ich właściwa długość są kluczowe dla zachowania stabilności budynku. Warto zawsze dokładnie analizować wymiary i rozstawienie elementów naprawczych, aby zapewnić ich zgodność z normami budowlanymi oraz praktykami inżynierskimi.