Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 15:25
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 15:41

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakim trybie funkcjonowania aparatu fotograficznego można zrealizować zapis obrazu z selekcją czasu ekspozycji?

A. Av

B. P

C. Auto

D. Tv

Tryb Av (Aperture Value) w aparacie fotograficznym koncentruje się na ustawieniu wartości przysłony, co pozwala na kontrolowanie głębi ostrości. Wybierając tryb Av, użytkownik decyduje o otwarciu przysłony, a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania. Mimo że ten tryb ma swoje zastosowania, nie pozwala na precyzyjne określenie czasu naświetlania, co ogranicza jego przydatność w sytuacjach wymagających kontroli nad ruchem. W trybie P (Program), aparat automatycznie dobiera zarówno czas, jak i przysłonę, co sprawia, że użytkownik ma mniejszą kontrolę nad parametrami zdjęcia. Tego typu tryb może być przydatny dla początkujących, jednak nie umożliwia zaawansowanej manipulacji czasem naświetlania, co jest istotne w fotografii dynamicznej. Tryb Auto to kolejna opcja, w której aparat podejmuje wszystkie decyzje dotyczące ekspozycji, co sprawia, że użytkownik nie ma możliwości wpływania na czas naświetlania. Stąd często zdarza się, że fotografie wykonane w tym trybie mogą nie spełniać oczekiwań artystycznych, zwłaszcza w wymagających warunkach oświetleniowych. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każdy tryb automatyczny lub półautomatyczny zapewnia odpowiednią kontrolę nad ekspozycją, co może prowadzić do frustracji, gdy zdjęcia nie oddają zamierzonego efektu artystycznego. Zrozumienie, kiedy i jak wykorzystać różne tryby aparatu, jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych rezultatów w fotografii.

Pytanie 2

Które narzędzie umożliwia w programie CorelDRAW korzystanie z umieszczonych w aplikacji clipartów?

A. Rysunek odręczny.

B. Środki artystyczne.

C. Pędzel chropowaty.

D. Pędzel rozmazujący.

Poprawna odpowiedź to 'Środki artystyczne', ponieważ w programie CorelDRAW dostęp do clipartów realizowany jest przez bibliotekę zawartości, a nie narzędzia rysowania. 'Środki artystyczne' obejmują różnorodne efekty i techniki, które mogą być stosowane do elementów graficznych, w tym clipartów, pozwalając użytkownikom na tworzenie unikalnych projektów. W praktyce, wykorzystując tę funkcję, projektanci mogą szybko dodawać gotowe grafiki do swoich prac, co znacznie przyspiesza proces twórczy oraz zwiększa jego efektywność. Warto zauważyć, że umiejętność korzystania z bibliotek clipartów jest standardem w branży graficznej, co podkreśla znaczenie znajomości tego narzędzia. Dobrą praktyką jest także dostosowywanie clipartów do własnych potrzeb poprzez ich edycję, co pozwala na zachowanie spójności wizualnej w projektach.

Pytanie 3

Wskaż jednostkę rozdzielczości i tryb koloru, które należy zdefiniować, przygotowując fotografie cyfrowe do projektu galerii internetowej.

A. spi i CMYK

B. dpi i CMYK

C. ppi i RGB

D. lpi i RGB

Wiele osób ciągle myli jednostki rozdzielczości oraz tryby koloru, zwłaszcza gdy mają doświadczenia zarówno z drukiem, jak i z grafiką komputerową. Zacznijmy może od tego, że spi (samples per inch) oraz lpi (lines per inch) to jednostki praktycznie nieużywane przy przygotowywaniu zdjęć do internetu. SPI dotyczy skanowania obrazów, a LPI odnosi się do technologii drukarskich, gdzie ważna jest liczba linii rastrowych w procesie druku offsetowego, nie ma więc żadnego sensu, by stosować te miary przy projektach internetowych. Z kolei DPI (dots per inch) jest używany najczęściej przy drukarkach – określa, ile punktów tuszu przypada na cal papieru. W świecie cyfrowym, a już na pewno w sieci, dpi nie przekłada się bezpośrednio na jakość wyświetlania obrazu, więc ustawianie tej wartości nie wnosi nic istotnego. Jeśli zaś chodzi o tryb koloru, wybór CMYK jest typowy dla przygotowania materiałów do druku, bo ten tryb odzwierciedla mieszanie kolorów farbami. Niestety, większość monitorów i urządzeń cyfrowych nie obsługuje poprawnie CMYK – wyświetlane kolory stają się wtedy wyblakłe, mniej nasycone lub po prostu błędne. RGB to standard dla ekranów, bo opiera się na mieszaniu światła (czerwony, zielony, niebieski), a nie farb. Myślę, że czasem ten błąd bierze się z automatycznego przekładania nawyków drukarskich na projekty cyfrowe albo z niezrozumienia, jak działa wyświetlanie obrazu w sieci. Jeśli chcesz, żeby zdjęcia w galerii internetowej wyglądały tak samo u Ciebie i u odbiorców, jedynym właściwym wyborem jest RGB i ppi, a nie ich drukarskie odpowiedniki. To niby drobiazg, ale w praktyce robi ogromną różnicę w jakości odbioru przez użytkowników.

Pytanie 4

Jakiego modelu kolorów używa się podczas skanowania zdjęć?

A. CMYK

B. Skala szarości

C. Czarno-biały

D. RGB

Przy analizie innych trybów barw, takich jak CMYK, skala szarości oraz czarno-biały, można dostrzec, dlaczego nie są one odpowiednie do skanowania fotografii. CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black) jest modelem koloru subtraktywnego, który jest używany głównie w druku, gdzie kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła. Choć CMYK jest istotny w procesach druku, nie jest stosowany w skanowaniu, gdyż nie pozwala na uchwycenie pełnego zakresu kolorów, które może być widoczne w formacie RGB. Z kolei skala szarości ogranicza obraz do odcieni szarości, co może być użyteczne w specyficznych kontekstach, takich jak dokumenty tekstowe, ale nie w pełnowymiarowych fotografiach, które wymagają bogatej palety kolorów. Czarno-biały to jeszcze bardziej uproszczona forma, która całkowicie eliminuje kolory, skupiając się jedynie na kontraście, co z kolei nie oddaje detali i złożoności kolorystycznej zdjęcia. Wybór niewłaściwego trybu barw podczas skanowania fotografii może prowadzić do utraty informacji kolorystycznej i jakości obrazu, co jest typowym błędem myślowym związanym z niepełnym zrozumieniem różnic pomiędzy tymi modelami. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do skanowania zrozumieć, który model najlepiej odpowiada potrzebom i celom danego projektu.

Pytanie 5

Który z modeli kolorów jest najczęściej używany do określania różnic w kolorach?

A. HSB

B. CIELab

C. CIEXYZ

D. CMYK

Odpowiedzi CMYK, CIEXYZ i HSB mają swoje zastosowanie w modelowaniu kolorów, ale nie są najlepszymi wyborami, jeśli chodzi o wyznaczanie różnic barw. Model CMYK, to głównie do druku. Jego głównym celem jest oddanie kolorów na papierze, a nie do oceniania różnic kolorystycznych. Więc mimo, że dobrze się spisuje w druku, nie jest najlepszy do analizowania, jak my widzimy różnice kolorów. CIEXYZ też ma swoje ograniczenia, bo jak się przyjrzeć, to nie zawsze dobrze oddaje to, jak postrzegamy kolory. A HSB, no to bardziej do edycji obrazów w cyfrowym świecie, więc też nie za bardzo pasuje do naukowego badania różnic barwnych. Użycie niewłaściwego modelu do oceniania kolorów może prowadzić do błędów w interpretacji i kiepskich wyników, co w produkcji może mieć duże konsekwencje. Warto więc wiedzieć, które modele są najlepsze do analizy kolorów w konkretnych sytuacjach.

Pytanie 6

W trakcie tworzenia animacji poklatkowej w aplikacji Adobe Photoshop, każda kluczowa klatka animacji powinna mieć przypisane przynajmniej

A. jedną warstwę

B. jeden kanał alpha

C. jedną warstwę korygującą

D. jedną maskę

Podczas tworzenia animacji poklatkowej w Adobe Photoshop kluczowe jest zrozumienie roli warstw. Każda kluczowa klatka animacji powinna mieć przyporządkowaną co najmniej jedną warstwę, co pozwala na swobodne zarządzanie elementami wizualnymi. Warstwy umożliwiają oddzielne edytowanie, umieszczanie efektów oraz animowanie poszczególnych elementów, co jest niezbędne do uzyskania płynności ruchu i atrakcyjności wizualnej. Przykładowo, możemy mieć warstwę tła, na której umieszczamy różne obiekty animowane, a każda z tych warstw może być niezależnie modyfikowana w każdej kluczowej klatce. Zastosowanie warstw jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie tworzenia grafiki i animacji, gdyż pozwala na łatwiejszą organizację projektu oraz kontrolę nad wyglądem i ruchem obiektów. Warto także zaznaczyć, że umiejętne korzystanie z warstw w Photoshopie znacząco podnosi jakość finalnego produktu, a także ułatwia późniejsze wprowadzanie zmian w projekcie.

Pytanie 7

Jakie elementy przedstawia obraz SVG zdefiniowany w poniższym kodzie?

<svg width="200″ height="150″>
<rect width="100″ height="100″ fill=#ff0000″>

A. Kwadrat o wymiarach 100 pikseli z wypełnieniem w kolorze niebieskim

B. Prostokąt o wymiarach 200 na 150 pikseli z wypełnieniem w kolorze niebieskim

C. Kwadrat o wymiarach 100 pikseli z wypełnieniem w kolorze czerwonym

D. Prostokąt o wymiarach 200 na 150 pikseli z wypełnieniem w kolorze czerwonym

Każda z błędnych odpowiedzi zawiera nieporozumienia związane z interpretacją kodu SVG. Przede wszystkim, w odpowiedzi mówiącej o niebieskim wypełnieniu, kluczowym błędem jest niezrozumienie wartości atrybutu 'fill'. W kodzie '#ff0000' oznacza kolor czerwony, a nie niebieski. Druga z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że obraz przedstawia prostokąt o wymiarach 200 x 150 pikseli, co również jest błędne. Obserwując atrybuty 'width' i 'height' elementu <svg>, widzimy, że są one ustawione na 200 i 150, ale te wartości dotyczą całego obszaru roboczego SVG, a nie prostokąta. Z kolei w atrybucie <rect> widzimy, że jego 'width' i 'height' są na poziomie 100 pikseli, co jednoznacznie wskazuje na kwadrat. Zrozumienie różnicy między wymiarami kontenera SVG a wymiarami poszczególnych elementów jest kluczowe w analizie kodu SVG. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich niepoprawnych wniosków jest pomylenie atrybutów obiektów oraz ich ogólnego kontekstu w strukturze SVG. Dobrze jest również pamiętać, że przy pracy z grafiką wektorową nie tylko sama kolorystyka jest ważna, ale także interpretacja wymiarów i ich kontekstu w całym projekcie.

Pytanie 8

W celu wzmocnienia spójności kompozycji strony internetowej poprzez zastosowanie kompozycji rytmicznej należy zastosować

A. powtórzenia.

B. akcent.

C. kontrast.

D. dysharmonię.

Wiele osób myli podstawowe pojęcia związane z kompozycją wizualną i, szczerze mówiąc, nie jest to nic dziwnego – często akcent, kontrast albo nawet dysharmonia wydają się atrakcyjne jako narzędzia do budowania wyrazistej strony. Jednak budowanie spójności i rytmu w projekcie opiera się na czymś zupełnie innym. Akcent faktycznie potrafi przyciągnąć uwagę, ale jego rola to raczej wyróżnienie pojedynczego elementu, punktu ciężkości – on nie wprowadzi powtarzalności czy przewidywalności. Kontrast pomaga odseparować lub porządkować elementy, na przykład przez zestawianie jasnych i ciemnych barw, dużych i małych tekstów, ale jego głównym celem jest podkreślenie różnic, nie rytmu. Z kolei dysharmonia, według mnie, to wręcz celowe złamanie zasad spójności, pewnego rodzaju „szum” wizualny – może być fajna jako zabieg artystyczny, ale jeśli chodzi o przejrzystość i komfort użytkownika, to raczej utrudnia odbiór całości. W praktyce właśnie powtórzenia zapewniają rytmiczną strukturę – bez nich użytkownik może poczuć się zagubiony, bo brakuje mu punktów odniesienia. Typowym błędem jest mieszanie pojęć – projektanci często myślą, że wystarczy mocny akcent lub kontrast, żeby strona była czytelna, tymczasem to powtórzenia tworzą fundament logicznej kompozycji. Standardy branżowe, jak materiały Google Material Design czy wytyczne W3C, jasno podkreślają wagę konsekwencji i powtarzalności elementów dla zachowania spójności. Jeżeli zależy Ci na naprawdę czytelnej i uporządkowanej stronie, warto szczególnie zwrócić uwagę właśnie na to, jak powtarzają się pewne elementy na każdej podstronie – to, moim zdaniem, najważniejszy aspekt kompozycji rytmicznej.

Pytanie 9

Który zapis w arkuszu stylów CSS umożliwia ustawienie wartości górnego marginesu?

A. margin-right

B. margin-bottom

C. margin-left

D. margin-top

margin-top to właściwa właściwość CSS, żeby ustawić wartość marginesu tylko od góry elementu. W praktyce, jeśli chcesz np. przesunąć nagłówek w dół od krawędzi przeglądarki, wystarczy dodać: h1 { margin-top: 40px; } i już, bez ruszania marginesów po bokach czy na dole. Takie podejście jest bardzo wygodne, bo pozwala precyzyjnie sterować odstępami wokół elementów, zamiast zmieniać wszystkie marginesy naraz. Zresztą, większość projektantów stron internetowych właśnie tak robi – oddzielnie ustawia marginesy dla każdej strony, zależnie od potrzeb układu. margin-top jest zgodny z oficjalną specyfikacją CSS W3C, więc nie musisz się martwić o kompatybilność czy dziwne zachowania w przeglądarkach. Moim zdaniem warto pamiętać, że istnieją też margin-bottom, margin-right i margin-left, które działają analogicznie dla pozostałych krawędzi. Przy złożonych layoutach, manipulowanie tylko jednym marginesem często ratuje skórę przed niechcianymi przesunięciami. Fajne jest też to, że można stosować jednostki px, em, %, co daje dużo swobody. Ogólnie, umiejętne korzystanie z margin-top pomaga w zapanowaniu nad przestrzenią w projekcie i sprawia, że strona jest czytelniejsza i bardziej estetyczna. Dobrze znać ten trik, bo przy responsywnych stronach jeszcze częściej trzeba kombinować z odstępami.

Pytanie 10

Ile lat po zgonie autora wygasają jego prawa do dzieł?

A. 20 latach

B. 70 latach

C. 35 latach

D. 50 latach

Odpowiedź 70 lat jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa autorskiego, prawa majątkowe do utworów wygasają po 70 latach od śmierci twórcy. Ta zasada jest zgodna z międzynarodowymi standardami, w tym z Konwencją berneńską oraz dyrektywami Unii Europejskiej. Przykładem może być sytuacja, gdy kompozytor czy pisarz zmarł w 1950 roku – prawa do jego utworów będą obowiązywały do 2020 roku. Po upływie tego okresu utwory wchodzą w domenę publiczną, co oznacza, że mogą być swobodnie wykorzystywane przez każdego, a ich autorzy nie otrzymują już żadnych korzyści materialnych z ich rozpowszechniania. Domena publiczna stanowi istotny element kultury i nauki, umożliwiając rozwój nowych dzieł oraz innowacji, a także dostęp do klasycznych utworów dla szerokiego grona odbiorców.

Pytanie 11

Jakie polecenie w aplikacji PowerPoint z menu Formatowanie pozwala na dodanie cienia do danego kształtu?

A. Efekty dla kształtów

B. Obramowania kształtu

C. Zmień kształt

D. Wypełnienie kształtu

Odpowiedź 'Efekty kształtów' jest poprawna, ponieważ to polecenie w programie PowerPoint umożliwia dodanie różnorodnych efektów wizualnych do kształtów, w tym cienia. Cień to istotny element wizualny, który może poprawić percepcję głębi i hierarchii w prezentacji. Aby dodać cień do kształtu, należy wybrać kształt, a następnie przejść do zakładki 'Formatowanie', gdzie w sekcji 'Efekty kształtów' można znaleźć różne opcje cieniowania. Przykładem zastosowania może być dodanie cienia do wykresu lub diagramu, co sprawi, że elementy będą bardziej wyraziste i łatwiejsze do odczytania. Stosowanie efektów cienia zgodnie z najlepszymi praktykami w projektowaniu wizualnym może znacząco zwiększyć atrakcyjność wizualną prezentacji, a także pomóc w skupieniu uwagi odbiorców na kluczowych informacjach. Warto pamiętać, aby nie przesadzać z efektami, aby nie odwracały uwagi od głównego przekazu prezentacji.

Pytanie 12

Który z formatów nie stanowi formatu plików graficznych w sieci z powodu wielkości pliku?

A. SWG

B. GIF

C. BMP

D. JPEG

Wybór formatów takich jak GIF, SWG i JPEG jako odpowiedzi na pytanie dotyczące formatów plików graficznych używanych w Internecie, może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka, jednak każdy z tych formatów ma swoje unikalne właściwości, które różnią się od BMP. Format GIF, chociaż ma swoje ograniczenia, jest szeroko stosowany w Internecie do tworzenia animacji oraz prostych grafik, a jego rozmiar pliku jest zwykle mniejszy dzięki zastosowaniu kompresji bezstratnej. Z kolei JPEG to format, który dominuje w przypadku zdjęć i obrazów o dużej liczbie kolorów, ponieważ stosuje kompresję stratną, co pozwala na drastyczne zmniejszenie rozmiaru pliku bez zauważalnej utraty jakości obrazu. Mimo że SWG nie jest tak powszechnie znany jak pozostałe formaty, jest to format wektorowy stosowany w niektórych aplikacjach internetowych, co również przyczynia się do jego efektywności pod względem rozmiaru pliku. Wybierając niewłaściwy format, użytkownicy mogą nie tylko napotkać problemy z wydajnością, ale także z jakością wyświetlanych obrazów. Właściwe zrozumienie różnicy między formatami graficznymi jest kluczowe dla optymalizacji stron internetowych i zapewnienia ich szybkiego ładowania, co jest istotnym aspektem użytkowania w sieci.

Pytanie 13

Na zamieszczonym rysunku pokazano metodę formatowania tekstu, która ma na celu poprawę jego czytelności poprzez

A. zwiększenie interlinii

B. zmianę czcionki

C. zmianę wyrównania tekstu

D. zwiększenie kerningu

Zwiększenie interlinii to jedna z najprostszych, a zarazem niesamowicie skutecznych metod poprawy czytelności tekstu. Interlinia, czyli odstęp pomiędzy wierszami, sprawia, że oczy mniej się męczą podczas czytania, a tekst nie sprawia wrażenia „ściśniętego”. Moim zdaniem to w ogóle jedna z tych rzeczy, które w praktyce robią największą różnicę w odbiorze informacji – szczególnie przy dłuższych akapitach czy instrukcjach technicznych. Standardy branżowe, takie jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), rekomendują, by linia tekstu nie była za blisko kolejnej, właśnie po to, by użytkownik – nawet jeśli ma słabszy wzrok – bez problemu mógł prześledzić linijka po linijce. Dobra interlinia pomaga też przy skanowaniu tekstu – łatwiej wtedy wyłapać potrzebne informacje, szybciej się czyta i mniej się gubimy. Często w pracy z dokumentami technicznymi zwiększam interlinię i od razu tekst robi się bardziej 'przyjazny' dla oka – to taki niby drobiazg, ale od razu czuć różnicę. Warto o tym pamiętać nie tylko przy pisaniu dokumentacji, ale też prezentacji czy materiałów szkoleniowych.

Pytanie 14

Aby przeprowadzić seryjną edycję zdjęć przeznaczonych do projektu strony internetowej, należy skorzystać z panelu programu Adobe Photoshop o nazwie

A. Duplikowanie źródła

B. Kompozycje warstw

C. Style

D. Operacje

Odpowiedzi "Powielanie źródła", "Style" oraz "Kompozycje warstw" nie są odpowiednie w kontekście seryjnej obróbki fotografii. Powielanie źródła odnosi się do procesu kopiowania pewnych elementów lub warstw w dokumencie, co nie ma zastosowania w automatyzacji przetwarzania wielu zdjęć. Osoby, które wybierają tę odpowiedź, często mylą proces kopiowania z bardziej skomplikowanymi operacjami edycyjnymi. Style w Photoshopie służą do nakładania gotowych efektów na warstwy, co może być użyteczne w poprawie estetyki pojedynczego obrazu, ale nie wspiera automatyzacji seryjnej obróbki. Użytkownicy mogą sądzić, że style pozwolą na szybką edycję wielu zdjęć, jednak w rzeczywistości wymagają one manualnego zastosowania na każdym z nich. Kompozycje warstw zaś pozwalają na organizację i zarządzanie warstwami w projekcie, co również nie ma związku z automatyzacją obróbki. Osoby wybierające tę odpowiedź mogą nie dostrzegać, że kompozycje warstw koncentrują się na wyglądzie docelowego obrazu, a nie na jego seryjnym przetwarzaniu. W efekcie, wybór tych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji każdego z paneli i narzędzi dostępnych w Photoshopie oraz ich zastosowania w kontekście zarządzania dużymi zbiorami zdjęć.

Pytanie 15

Który typ nośnika danych charakteryzuje się najwyższą szybkością zapisu oraz dużą odpornością na uszkodzenia?

A. Dysk SSD

B. Płyta CD

C. Karta CF

D. Dysk HDD

Dysk SSD (Solid State Drive) to nośnik pamięci, który w porównaniu do tradycyjnych dysków HDD (Hard Disk Drive) charakteryzuje się znacznie wyższą prędkością zapisu i odczytu danych. SSD wykorzystuje pamięć flash, co oznacza, że nie zawiera ruchomych części, co przekłada się na większą odporność na uszkodzenia mechaniczne. Dzięki tej technologii, czas dostępu do danych jest niemal natychmiastowy, co znacząco przyspiesza uruchamianie systemu operacyjnego oraz aplikacji. Przykładem zastosowania dysków SSD są komputery osobiste oraz serwery, gdzie szybkość operacji I/O ma kluczowe znaczenie dla ogólnej wydajności. Dodatkowo, dyski SSD zużywają mniej energii w porównaniu do HDD, co jest istotne w kontekście urządzeń mobilnych oraz ekosystemów zasilanych bateriami. W standardach branżowych, takich jak NVMe (Non-Volatile Memory Express), maksymalizuje się możliwości SSD, co czyni je najbardziej pożądanym wyborem dla nowoczesnych aplikacji i rozwiązań chmurowych. Warto również wspomnieć o ich zaletach w kontekście bezpieczeństwa danych, ponieważ w przypadku uszkodzenia fizycznego, ryzyko utraty danych jest znacznie mniejsze w porównaniu do tradycyjnych dysków talerzowych.

Pytanie 16

Wskaż ilustrację przedstawiającą wyłącznie barwy z tonacji ciepłej.

A. Ilustracja 1

B. Ilustracja 3

C. Ilustracja 4

D. Ilustracja 2

Barwy ciepłe to takie kolory, które kojarzą się z ogniem, słońcem, piaskiem, czy nawet jesiennymi liśćmi – czyli cała gama odcieni czerwieni, pomarańczu, żółci, czasem nawet jasnych brązów. W branży graficznej i projektowaniu wnętrz uznaje się, że barwy ciepłe są energetyzujące, przyciągają uwagę, mogą ocieplać wizualnie przestrzeń albo nadawać kompozycji dynamiki. Na Ilustracji 2 masz zestawienie barw: pomarańczowy, czerwony i żółty. To typowy zestaw ciepłych kolorów, zgodnie z klasycznym podziałem koła barw. W praktyce, jeśli chcesz stworzyć przyjazną, zachęcającą atmosferę – np. w reklamie, gastronomii czy edukacji wczesnoszkolnej, barwy ciepłe będą idealnym wyborem. Moim zdaniem warto pamiętać, że takie barwy świetnie nadają się też do podkreślenia ważnych akcentów na stronie internetowej czy plakacie. Standardy projektowania (np. Adobe czy Pantone) też wyróżniają wyraźnie barwy ciepłe i zimne, więc warto umieć je rozpoznać, bo to podstawa w pracy z kolorem.

Pytanie 17

Który atrybut tagu <img> należy wskazać, aby dodać obrazek do strony internetowej w sposób zgodny z wytycznymi WCAG dotyczącymi użyteczności i dostępności stron www?

A. target

B. name

C. id

D. alt

Atrybut 'alt' w znaczniku <img> jest kluczowy dla zapewnienia dostępności treści wizualnych w sieci. Jego głównym celem jest dostarczenie opisu zawartości obrazu, co jest szczególnie istotne dla osób korzystających z czytników ekranu. Standardy WCAG (Web Content Accessibility Guidelines) podkreślają znaczenie użycia atrybutu 'alt' jako niezbędnego elementu dla dostępności, ponieważ pozwala to użytkownikom z dysfunkcją wzroku zrozumieć, co przedstawia dany obraz. Przykładem prawidłowego użycia atrybutu 'alt' może być: <img src='zdjecie.jpg' alt='Zdjęcie zielonego lasu w słoneczny dzień'>. Taki opis nie tylko informuje o zawartości obrazu, ale także zwiększa szansę na zaangażowanie użytkowników, którzy mogą nie być w stanie zobaczyć grafiki. Wskazówki dotyczące dobrych praktyk sugerują, aby tekst alternatywny był krótki, zwięzły i ściśle powiązany z kontekstem obrazu. Zastosowanie atrybutu 'alt' w odpowiedni sposób nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także przyczynia się do lepszej ogólnej użyteczności strony.

Pytanie 18

Jakie oprogramowanie jest odpowiednie do tworzenia grafiki w formacie SVG?

A. Gimp

B. Inkscape

C. Photoshop Elements

D. Adobe Photoshop

Inkscape to profesjonalny program do tworzenia grafiki wektorowej, który obsługuje format SVG (Scalable Vector Graphics) w sposób najbardziej optymalny. SVG jest formatem opartym na XML, co pozwala na skalowanie grafik bez strat jakości, co jest kluczowe w projektach webowych oraz przy tworzeniu logo i ilustracji. Inkscape oferuje wiele narzędzi i funkcji, takich jak ścieżki, grupowanie obiektów, efekty, oraz możliwość edycji węzłów, co umożliwia precyzyjne projektowanie. Dzięki wsparciu dla standardów webowych, grafika stworzona w Inkscape może być łatwo integrowana z aplikacjami internetowymi i systemami zarządzania treścią. Przykładowo, wiele firm wykorzystuje Inkscape do tworzenia ikon i grafik, które następnie umieszczają na swoich stronach internetowych, zapewniając równocześnie ich responsywność i estetykę. Użycie Inkscape do tworzenia grafiki SVG wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe, gdyż program ten jest dostępny na licencji open source, co czyni go dostępnym dla szerokiego grona użytkowników.

Pytanie 19

Logo, menu, baner, widgety oraz intro to składniki

A. prezentacji multimedialnej

B. układu strony internetowej

C. profesjonalnego materiału wideo z wydarzenia

D. animacji poklatkowej

Odpowiedzi dotyczące prezentacji multimedialnej, profesjonalnego materiału wideo z eventu oraz animacji poklatkowej nie są trafne w kontekście wymienionych elementów. Prezentacja multimedialna, jako forma przekazu, skupia się na dynamicznym przedstawieniu informacji, często poprzez slajdy, co nie odnosi się do stałych elementów layoutu strony internetowej. Materiał wideo z eventu ma na celu dokumentację wydarzenia i interakcję z publicznością, a nie kreowanie struktury witryny, podczas gdy animacja poklatkowa to technika filmowa, która nie ma zastosowania w kontekście układu strony. Tego rodzaju pomyłki mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego zakresu funkcji każdego z tych elementów. Wiele osób myli pojęcia, ponieważ wszystkie te formy treści mogą być używane w ramach strony internetowej, ale nie są to elementy, które definiują layout. Layout strony internetowej jest narzędziem do organizowania treści w sposób, który ułatwia użytkownikom nawigację i interakcję, co jest zupełnie innym podejściem niż tworzenie złożonych prezentacji lub filmów. Dobrze zrozumiane podstawy web designu powinny koncentrować się na hierarchii wizualnej, dostępności i użyteczności, co nie znajduje odzwierciedlenia w wymienionych niepoprawnych odpowiedziach.

Pytanie 20

Na ilustracji przedstawiono panel służący do tworzenia

A. fotografii panoramicznych.

B. prezentacji multimedialnej.

C. animacji komputerowej.

D. fotografii HDR.

Odpowiedź "animacja komputerowa" jest prawidłowa, ponieważ ilustracja przedstawia interfejs użytkownika typowy dla oprogramowania do tworzenia animacji. W takim oprogramowaniu kluczowe są elementy takie jak ścieżki, linie czasu oraz narzędzia edycyjne, które pozwalają na manipulację różnymi warstwami mediów. Na przykład, w popularnych programach do animacji, takich jak Adobe After Effects czy Blender, użytkownicy mogą korzystać z zaawansowanych funkcji takich jak animacja kluczy, efekty wizualne oraz synchronizacja dźwięku. Te funkcje są niezbędne do tworzenia dynamicznych i interaktywnych animacji, które są wykorzystywane w filmach, grach komputerowych oraz reklamie. Dobre praktyki w branży animacji obejmują stosowanie technik takich jak tweening, które pozwala na płynne przejścia między kluczowymi klatkami, oraz zarządzanie czasem w animacji, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej dynamiki. Właściwe zrozumienie i stosowanie tych narzędzi i technik jest fundamentem udanej animacji komputerowej.

Pytanie 21

Programy do tworzenia grafiki trójwymiarowej umożliwiają

A. przygotowanie prezentacji multimedialnych

B. projektowanie stron internetowych

C. stworzenie modeli postaci z filmów lub bohaterów gier komputerowych

D. tworzenie animacji poklatkowej oraz zaawansowaną obróbkę plików RAW

Oprogramowanie do projektowania grafiki trójwymiarowej (3D) jest kluczowym narzędziem w branży gier komputerowych oraz filmowej. Umożliwia tworzenie modeli postaci, które stanowią podstawę dla animacji oraz interakcji w tych mediach. Programy takie jak Blender, Autodesk Maya czy 3ds Max umożliwiają artystom 3D modelowanie, teksturowanie oraz animowanie postaci, co sprawia, że są one niezwykle realistyczne i dynamiczne. W procesie tworzenia modeli, artyści korzystają z technik takich jak sculpting, retopologia oraz rigging, które pozwalają na osiągnięcie wysokiej jakości wyników. Przygotowane modele następnie mogą być używane w grach wideo, filmach animowanych, a także w wirtualnej rzeczywistości. Dobre praktyki obejmują optymalizację modeli pod kątem wydajności, co jest niezbędne, by działały płynnie w czasie rzeczywistym. Warto również zauważyć, że zaawansowane oprogramowanie 3D wspiera standardy, takie jak PBR (Physically Based Rendering), co zapewnia realistyczne odwzorowanie materiałów i oświetlenia.

Pytanie 22

Który model kolorów jest zalecany dla pliku z wielobarwną grafiką wektorową, przeznaczonego do druku w profesjonalnej drukarni?

A. Skala szarości

B. CMYK

C. Bichromia barwna

D. RGB

Odpowiedź CMYK jest poprawna, ponieważ ten model barwny jest standardem w druku profesjonalnym. Skrót CMYK oznacza cztery kolory: cyjan, magenta, żółty i czarny (key), które są używane w procesie druku offsetowego. W przeciwieństwie do modelu RGB, który jest oparty na światle i stosowany głównie w wyświetlaczach elektronicznych, CMYK jest dedykowany do reprezentacji kolorów na papierze. W praktyce, dzięki modelowi CMYK, drukarnie mogą precyzyjnie odzwierciedlić kolory na wydrukach, co jest kluczowe dla zachowania spójności w projektach graficznych. Używanie CMYK pozwala również na lepsze zarządzanie kolorami, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów reklamowych czy publikacji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest niezbędne. Warto zauważyć, że podczas projektowania materiałów do druku, zaleca się pracę w przestrzeni kolorów CMYK, aby uniknąć niespodzianek związanych z różnicami w odwzorowaniu kolorów między ekranem a finalnym produktem drukowanym.

Pytanie 23

Aby zapewnić zgodność kolorystyczną zdjęć cyfrowych przeznaczonych do użycia w projekcie multimedialnym, co należy zrobić po zrobieniu zdjęcia?

A. skonfigurować parametry skanera oraz programów do edycji.

B. skalibrować monitor, wprowadzić ustawienia koloru w programie edycyjnym, dopasować parametry monitora.

C. sprawdzić ostatni wydruk w odpowiednich warunkach oświetleniowych.

D. porównać wydruk z cyfrowym obrazem na monitorze, wyretuszować zdjęcie, wykonać próbny wydruk z właściwymi ustawieniami.

Odpowiedzi sugerujące jedynie ustawienie parametrów skanera lub oprogramowania edycyjnego mogą prowadzić do poważnych rozbieżności kolorystycznych. Ustawienia skanera odnoszą się głównie do procesu digitalizacji obrazu i mogą nie uwzględniać specyfikacji wyświetlania na monitorze, co jest kluczowe w przypadku pracy z kolorami. Kolejną nieprawidłową koncepcją jest porównywanie wydruku z obrazem cyfrowym na monitorze. W praktyce, różnice w oświetleniu, kalibracji i ustawieniach monitorów mogą znacząco wpłynąć na postrzeganie kolorów, co czyni to podejście niewiarygodnym. Ostatecznie, podejście polegające na wyretuszowywaniu zdjęcia oraz wykonywaniu próbnych wydruków bez wcześniejszej kalibracji monitora nie jest zalecane. Wydruk może nie oddać rzeczywistych kolorów, jeśli monitor nie jest odpowiednio skonfigurowany, co sprawia, że poprawki w ostatecznym projekcie mogą być oparte na błędnych założeniach. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do edycji kolorów upewnić się, że wszystkie urządzenia są dostosowane do jednego standardu, aby uniknąć późniejszych rozczarowań i poprawić efektywność procesu twórczego.

Pytanie 24

Wskaż źródła cyfrowe sygnałów dźwiękowych.

A. Odtwarzacz płyt CD lub DVD i winylowa płyta.

B. Komputer stacjonarny z napędem CD/DVD.

C. Odtwarzacz mp3 oraz szpulowy magnetofon.

D. Dysk zewnętrzny oraz analogowy gramofon.

Wybór innych opcji, takich jak odtwarzacz mp3 i magnetofon szpulowy, dysk przenośny, czy gramofon analogowy, nie jest poprawny w kontekście cyfrowych źródeł sygnałów fonicznych. Odtwarzacze mp3, mimo że odtwarzają pliki audio w formatach cyfrowych, są jedynie urządzeniami do odtwarzania, a nie źródłami sygnału. W praktyce, mogą one przetwarzać sygnał audio, ale nie tworzą go. Magnetofon szpulowy działa na zasadzie analogowej i zapisuje dźwięk na taśmie magnetycznej, co czyni go źródłem analogowym, a nie cyfrowym. Z kolei dyski przenośne są nośnikami danych, na których mogą być przechowywane pliki audio, ale same w sobie nie są źródłem sygnału fonicznego. Gramofon analogowy wykorzystuje mechaniczne odczytanie dźwięku z płyt winylowych, co również klasyfikuje go jako źródło analogowe. Typowe nieporozumienia dotyczące tej kwestii często wynikają z mylenia koncepcji nośników danych z rzeczywistymi źródłami sygnałów. Aby poprawnie rozróżnić cyfrowe źródła sygnałów fonicznych, należy skupić się na urządzeniach, które umożliwiają zarówno odczyt, jak i przetwarzanie sygnału audio w formacie cyfrowym, takich jak komputery stacjonarne czy odtwarzacze CD z funkcją konwersji dźwięku.

Pytanie 25

Jaką minimalną ilość klatek na sekundę należy osiągnąć, aby uzyskać efekt płynnego ruchu?

A. 18

B. 24

C. 12

D. 25

Wybieranie innej wartości klatek na sekundę niż 25 może prowadzić do różnych nieporozumień związanych z tym, jak nasze oczy postrzegają ruch. Tak naprawdę, 18 fps może wydawać się okej w pewnych sytuacjach, ale zazwyczaj powoduje, że obraz zaczyna migotać i w ogóle nie jest płynny. 12 fps to już totalnie za mało, przez co oglądanie staje się dość męczące. Znajdując się w takiej sytuacji, można ograniczyć swój potencjał produkcyjny w przyszłości. 24 fps choć popularne w filmach, w interaktywnych środowiskach, jak gry, po prostu nie wystarcza, bo potrzebujemy więcej klatek, żeby wszystko działało bez problemu. A jak chodzi o transmisje na żywo, to przy 30 fps i wyżej można liczyć na naprawdę fluidne śledzenie szybkich akcji. Dlatego lepiej nie schodzić poniżej 25 fps, bo to się mija z tym, czego wymaga teraz branża, a jakość wizualna spada.

Pytanie 26

W której jednostce rozdzielczości należy zapisać grafikę zawierającą wektorowe logo, z przeznaczeniem do wykonania nadruku na gadżetach reklamowych oraz wydruku wielkoformatowego billboardu?

A. spi

B. dpi

C. lpi

D. ppi

Często można się pogubić w tych wszystkich jednostkach: ppi, spi, lpi, dpi... Zwłaszcza że każda z nich występuje w innych kontekstach, ale niestety nie są zamienne. Zacznijmy od ppi – pixels per inch. To określenie dotyczy raczej rozdzielczości ekranu, czyli ile pikseli mieści się w jednym calu na monitorze albo w pliku cyfrowym, zanim zostanie przygotowany do druku. W świecie poligrafii i drukowania ppi nie jest wykorzystywane jako wyznacznik ostatecznego odwzorowania na papierze czy innych materiałach, tylko bardziej do projektowania do wyświetlania na ekranie. Z kolei spi, czyli samples per inch, pojawia się głównie przy skanowaniu – określa, jak szczegółowo skaner próbuje zarejestrować szczegóły oryginału. To już zupełnie inna bajka niż przygotowanie pliku do druku. Lpi, czyli lines per inch, to jednostka typowa dla technologii druku offsetowego, gdzie stosuje się rastry – lpi opisuje gęstość linii rastra, co wpływa na jakość wydruku, ale nie jest tym samym co dpi. Myląc te pojęcia można się nieźle zaplątać, bo lpi i dpi są powiązane (wybór rastra zależy od rozdzielczości drukarki), ale nie są wymienne i nie oznaczają tego samego. Najczęstszy błąd, który obserwuję, to stosowanie tych terminów zamiennie, co prowadzi do źle przygotowanych plików do druku lub nieporozumień z drukarniami. Do praktycznego przygotowania grafiki do druku na gadżetach czy billboardach, zawsze należy odnosić się do dpi jako podstawowej jednostki rozdzielczości fizycznej wydruku. To dpi mówi drukarce, jak odwzorować projekt na rzeczywistym nośniku, a nie ppi ani lpi. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tych różnic sprawia, że współpraca z drukarniami idzie płynniej, a i efekty końcowe są po prostu lepsze.

Pytanie 27

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop powinno zostać wykorzystane do stworzenia panoramy z zestawu zdjęć?

A. Plik / Automatyzuj / Utwórz droplet

B. Plik / Automatyzuj / Stykówka

C. Plik / Automatyzuj / Photomerge

D. Plik / Automatyzuj / Sekwencja wsadowa

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują podejścia, które nie są związane z tworzeniem panoram przy użyciu Adobe Photoshop. W przypadku sekwencji wsadowej, która jest dostępna w "Plik / Automatyzuj / Sekwencja wsadowa", chodzi o automatyzację procesów na wielu plikach jednocześnie, na przykład konwersję formatów czy stosowanie filtrów, a nie łączenie zdjęć w panoramę. Z kolei "Plik / Automatyzuj / Stykówka" służy do tworzenia stykówek zdjęć, czyli graficznych reprezentacji wielu obrazów, co z pewnością nie jest tym samym co tworzenie panoramy. Utworzenie dropletu przy użyciu opcji "Plik / Automatyzuj / Utwórz droplet" pozwala na szybkie zastosowanie określonych akcji na plikach, ale ponownie, nie odnosi się to do łączenia zdjęć w spójną panoramę. Często mylnie sądzimy, że wszystkie funkcje automatyzacji w Photoshopie mogą służyć do różnych zastosowań, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne przeznaczenie. W przypadku tworzenia panoram, kluczowe jest zrozumienie różnicy między prostym łączeniem zdjęć a bardziej złożonymi procesami obróbczo-automatyzacyjnymi, co może prowadzić do niepoprawnych wyborów narzędzi. Właściwe zrozumienie przeznaczenia każdego narzędzia jest istotne dla efektywności pracy oraz uzyskania oczekiwanych wyników w obróbce graficznej.

Pytanie 28

Format, w jakim zapisany jest materiał wideo w postaci kontenera multimedialnego, to

A. AAC

B. WMA

C. MP4

D. MP3

Odpowiedzi MP3, AAC i WMA są błędne, ponieważ reprezentują one formaty kompresji audio, a nie kontenery multimedialne. MP3 jest jednym z najpopularniejszych formatów audio, znanym ze swojej efektywności w kompresji dźwięku. Umożliwia on odtwarzanie muzyki, ale nie obsługuje wideo, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście pytania. AAC, czyli Advanced Audio Codec, to również format audio, który oferuje lepszą jakość dźwięku przy mniejszych rozmiarach plików w porównaniu do MP3, ale podobnie jak MP3, nie jest formatem kontenera. Przeznaczony jest głównie do przesyłania dźwięku w mediach strumieniowych, jak Apple Music, jednak brak możliwości obsługi wideo wyklucza go z tej kategorii. WMA, czyli Windows Media Audio, to kolejny format audio opracowany przez Microsoft, który został zaprojektowany do kompresji dźwięku, jednak również nie zawiera wsparcia dla wideo. Wszystkie te formaty są skoncentrowane na audio, a nie na integracji różnych rodzajów mediów, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście kontenerów multimedialnych. Wybór formatu kontenera, takiego jak MP4, jest kluczowy dla prawidłowego odtwarzania treści, ponieważ pozwala na współpracę z różnymi kodekami audio i wideo oraz zapewnia większą elastyczność w zarządzaniu multimediami.

Pytanie 29

Kompleksowy program sterujący TWAIN zapewnia

A. tworzenie stykówek oraz powiększeń zdjęć

B. przekształcanie obiektów wektorowych w bitmapy

C. modyfikację plików RAW

D. skanowanie za pośrednictwem aplikacji graficznej

Edycja plików RAW, rasteryzacja obiektów wektorowych i robienie stykówek to zadania, które nie są realizowane przez kompleksowy sterownik TWAIN. Tu chodzi o to, że pliki RAW to takie surowe dane z aparatu, które potrzebują specjalnych programów do obróbki, jak Adobe Lightroom czy Capture One. Sterowniki TWAIN nie mogą edytować tych plików, co jest kluczowe, jak chcesz profesjonalnie obrabiać zdjęcia. Rasteryzacja obiektów wektorowych, czyli zamiana grafiki wektorowej na bitmapę, też nie leży w zasięgu TWAIN. Do tego potrzebne są programy, takie jak Adobe Illustrator, gdzie wektory przerabiasz na piksele. A jeśli chodzi o stykówki i powiększenia, to tu też mamy do czynienia z bardziej specjalistycznym oprogramowaniem graficznym, które zajmuje się drukiem i edycją zdjęć. Wiele osób myli funkcje programów graficznych z możliwościami sterowników, przez co można łatwo wpaść w nieporozumienia. Zrozumienie tych różnic to klucz do efektywnej pracy z obrazem.

Pytanie 30

Jakie aplikacje oferują funkcję dopasowania tekstu do ścieżki?

A. Inkscape, PowerPoint, Adobe Acrobat

B. Windows Movie Maker, Adobe Flash, Adobe Lightroom

C. Adobe Photoshop, CorelDRAW, Adobe Illustrator

D. Audacity, Adobe Dreamweaver, Corel PHOTO-PAINT

Odpowiedź, że funkcja dopasowania tekstu do ścieżki występuje w Adobe Photoshop, CorelDRAW i Adobe Illustrator, jest prawidłowa, ponieważ te aplikacje graficzne oferują zaawansowane narzędzia do pracy z tekstem i grafiką wektorową. W Adobe Photoshop można używać narzędzia 'Tekst na ścieżce', co pozwala na umieszczanie tekstu wzdłuż dowolnej kształtowanej ścieżki, co jest niezwykle pomocne w projektowaniu logo oraz w tworzeniu złożonych kompozycji graficznych. W CorelDRAW funkcjonalność ta jest również dostępna, umożliwiając użytkownikom tworzenie artystycznych projektów, gdzie tekst jest częścią większej kompozycji wizualnej. Adobe Illustrator, jako standard w branży projektowania wektorowego, także wspiera tę funkcję, co pozwala na niezwykle elastyczne manipulowanie tekstem w zależności od kształtu i konturów obiektów. Te narzędzia są powszechnie wykorzystywane przez profesjonalnych grafików do tworzenia materiałów marketingowych, identyfikacji wizualnej i wielu innych projektów, stając się kluczowym elementem w procesie twórczym.

Pytanie 31

W jakiej jednostce wyraża się współczynnik odświeżania klatek w programie Adobe Flash?

A. kl/s

B. kl/t

C. kl/ts

D. kl/ms

Poprawna odpowiedź to 'kl/s', co oznacza klatki na sekundę. Współczynnik prędkości wyświetlania klatek jest kluczowym parametrem w produkcji filmowej oraz animacji, a także w programach takich jak Adobe Flash, gdzie płynność animacji jest istotna dla odbiorcy. Standardowa prędkość wyświetlania wynosi zazwyczaj 24 kl/s w filmach, ale w przypadku animacji i gier, może ona wynosić nawet 60 kl/s lub więcej, co zapewnia jeszcze większą płynność ruchu. Zrozumienie tego parametru jest niezbędne przy tworzeniu materiałów multimedialnych, ponieważ wpływa na jakość wizualną oraz doświadczenia użytkownika. Przykładowo, w animacji 3D, odpowiednia liczba klatek na sekundę może decydować o wrażeniu realizmu i dynamiki na ekranie. Warto również zauważyć, że różne platformy mogą mieć różne wymagania dotyczące liczby klatek, dlatego projektanci muszą być elastyczni i dostosowywać swoje materiały do specyfikacji odbiorców.

Pytanie 32

Wskaż cyfrowe źródło sygnałów fonicznych.

A. Odtwarzacz mp3 i magnetofon szpulowy.

B. Komputer stacjonarny z napędem CD/DVD.

C. Dysk przenośny i gramofon analogowy.

D. Odtwarzacz płyt CD lub DVD oraz płyta winylowa.

Wybór urządzeń analogowych jako źródła sygnału fonicznego często wynika z przyzwyczajeń lub mylnego skojarzenia pojęć. Gramofon analogowy oraz magnetofon szpulowy faktycznie generują i odtwarzają dźwięk, ale sygnał ten ma charakter wyłącznie analogowy – zapis fal dźwiękowych odbywa się tam w postaci fizycznych odkształceń rowków lub namagnesowania taśmy. Natomiast cyfrowe źródła sygnału fonicznego to takie urządzenia, które przechowują i odtwarzają dźwięk w postaci zer i jedynek, czyli w formie cyfrowej. Odtwarzacze mp3 oraz odtwarzacze CD/DVD bazują na plikach lub ścieżkach cyfrowych, jednak często wśród uczniów istnieje przekonanie, że obecność jakiegokolwiek nośnika lub napędu oznacza cyfrowość – co nie zawsze jest prawdą. Przykładowo, płyta winylowa, choć odtwarzana przez nowoczesne urządzenia, jest dalej nośnikiem stricte analogowym. Magnetofon szpulowy, choć wykorzystywany w archiwizacji i radiu przez dekady, nie ma nic wspólnego z cyfrowym zapisem. Najczęstszy błąd myślowy to mylenie pojęcia „nowoczesny wygląd” z cyfrową technologią lub utożsamianie każdego odtwarzacza z cyfrowym źródłem – podczas gdy kluczowe jest, jak zapisany jest dźwięk na nośniku i jak przetwarzany jest w urządzeniu. Praktyka branżowa jasno wskazuje: za cyfrowe źródła uznaje się tylko te urządzenia, które operują na sygnale w postaci danych cyfrowych, czyli np. komputer z napędem CD/DVD, odtwarzacze plików mp3, czy profesjonalne rejestratory audio digital. Wybierając rozwiązania do studia lub pracy z dźwiękiem, warto dobrze rozumieć te różnice, bo przekłada się to bezpośrednio na jakość, możliwości przetwarzania i archiwizacji materiału.

Pytanie 33

W celu opublikowania rastrowego obrazu cyfrowego w internecie należy nadać mu parametry:

A. tryb barwny CMYK, rozdzielczość 96 ppi, jak największy rozmiar pliku.

B. tryb barwny RGB, rozdzielczość 72 ppi, jak najmniejszy rozmiar pliku.

C. tryb barwny RGB, rozdzielczość 72 ppi, jak największy rozmiar pliku.

D. tryb barwny CMYK, rozdzielczość 96 ppi, jak najmniejszy rozmiar pliku.

Obraz cyfrowy przygotowywany do publikacji w internecie powinien mieć tryb barwny RGB, rozdzielczość 72 ppi oraz możliwie jak najmniejszy rozmiar pliku – to takie żelazne zasady, którymi kieruje się każdy grafik czy webmaster. RGB to standardowy model kolorów dla ekranów komputerów, telefonów, tabletów – praktycznie wszystkich urządzeń wyświetlających grafikę online. CMYK jest wykorzystywany w druku, a nie w internecie. Rozdzielczość 72 ppi (czyli pikseli na cal) przyjęła się historycznie jako wystarczająca, bo starsze monitory tyle właśnie wyświetlały – dziś ekrany potrafią więcej, ale wciąż 72 ppi to minimum, które pozwala uzyskać poprawną ostrość i niepotrzebnie nie powiększa pliku. Kluczowy jest także jak najmniejszy rozmiar pliku – im mniejszy plik, tym szybciej ładuje się strona, co jest mega istotne dla komfortu użytkowników i pozycjonowania w Google. Moim zdaniem, zawsze warto korzystać z formatów JPG (dla zdjęć) lub PNG (dla grafik z przezroczystościami), a przed wrzuceniem na stronę dobrze jest skompresować plik, np. w TinyPNG czy Squoosh. To wszystko razem sprawia, że obrazek jest lekki, wygląda dobrze na większości urządzeń i nie zamula strony. W branży webowej lepiej unikać CMYK oraz zbędnie dużych plików – niepotrzebnie tylko obciążają serwer i użytkownika.

Pytanie 34

Wskaż znacznik umożliwiający pozycjonowanie względem siebie bloków zawartości w obrębie strony www.

A. <img>

B. <b>

C. <div>

D. <br>

Wiele osób myli zastosowanie podstawowych znaczników HTML, co jest całkiem zrozumiałe na początku nauki front-endu. <b> jest używany wyłącznie do pogrubiania tekstu, nie tworzy żadnych bloków ani nie wpływa na organizację układu strony – to znacznik wewnętrzny (inline), więc nawet nie przerwie linii. <br> natomiast to bardzo prosty element służący tylko do łamania linii, zupełnie nie daje możliwości pozycjonowania czy grupowania jakichkolwiek bloków treści – jego użycie do budowy układu byłoby wręcz błędem i niezgodne z dobrymi praktykami. <img> wprowadza grafikę na stronę, ale sam z siebie jest elementem liniowym i nie nadaje się do zarządzania blokami zawartości. Spotykam się czasem z błędnym podejściem, że można układać stronę na <br> czy <img>, ale to prowadzi do nieczytelnego, trudnego do edycji kodu. Współczesne standardy zdecydowanie zalecają wykorzystywanie znaczników blokowych oraz CSS do stylowania i pozycjonowania, zamiast przełamywania linii czy wciskania grafik dla uzyskania efektów wizualnych. To, co naprawdę pozwala sensownie zarządzać układem, to korzystanie ze znaczników blokowych (np. <div>, <section>, <header>), a potem nakładanie na nie reguł CSS – czy to flexbox, grid czy pozycjonowanie absolutne. Z mojego doświadczenia wynika, że próby „oszukania” przeglądarki za pomocą <br> albo nadmiernego stosowania <img> do budowy layoutu szybko kończą się frustracją, chaosem w kodzie i problemami z responsywnością. Warto od początku wyrabiać sobie dobre nawyki i rozumieć, do czego realnie służy każdy znacznik HTML.

Pytanie 35

Który program pozwala na stworzenie prezentacji, która jest wyświetlana slajdami i nie oferuje możliwości tworzenia skomplikowanych struktur?

A. Adobe Flash

B. Adobe Dreamweaver

C. Macromedia Director

D. Power Point

PowerPoint jest programem stworzonym z myślą o tworzeniu prezentacji wizualnych, które są wyświetlane w formie slajdów. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi użytkownika, PowerPoint umożliwia łatwe dodawanie tekstów, obrazów oraz multimediów, co czyni go idealnym narzędziem do przedstawiania pomysłów w sposób klarowny i zorganizowany. Program ten jest szeroko stosowany w edukacji oraz biznesie, co świadczy o jego popularności i użyteczności. Przykładowo, nauczyciele mogą wykorzystać PowerPoint do tworzenia interaktywnych wykładów, a menedżerowie do prezentacji wyników finansowych lub strategii firmy. W kontekście standardów branżowych, PowerPoint wspiera formaty plików, które są powszechnie akceptowane i łatwe do udostępnienia, co jest niezwykle ważne w pracy zespołowej. Warto również zaznaczyć, że PowerPoint umożliwia współpracę w czasie rzeczywistym dzięki funkcjom chmurowym, co zwiększa efektywność pracy grupowej.

Pytanie 36

Na podstawie przedstawionej grafiki wskaż efekt, który został dodany do dźwięku.

A. Echo.

B. Ściszenie.

C. Zgłośnienie.

D. Wahwah.

Przy analizie efektów dźwiękowych, jakie można zastosować na ścieżce audio, warto skupić się na tym, jak zmienia się kształt fali. Echo to efekt polegający na powtarzaniu dźwięku z wyraźnym opóźnieniem – na wykresie fali pojawiłyby się dodatkowe, coraz słabsze powtórzenia za głównym sygnałem. Tutaj tego nie ma, nie widać żadnych odbić czy replik sygnału po głównych fragmentach. Wahwah natomiast, znany głównie z muzyki gitarowej, daje charakterystyczny efekt filtracji dynamicznej, gdzie dźwięk staje się jakby „gadający” – kształt fali zmieniałby się nieregularnie, z wyraźnymi fluktuacjami, ale nie powoduje stopniowego zanikania całej ścieżki. Z kolei zgłośnienie to proces odwrotny do ściszenia – amplituda sygnału stopniowo rośnie. Na analizowanej grafice wyraźnie widać coś, co w branży nazywamy „fade out”, czyli stopniowe wyciszanie – amplituda na końcu utworu zmniejsza się aż do zera. Często myli się fade out z echem, właśnie przez to subtelne wygaszanie, ale echo zawsze wprowadzi dodatkowe powtórki, a ściszenie to tylko płynne zmniejszenie głośności. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie każdego efektu wizualnego na wykresie fali z jakąś zaawansowaną modulacją, tymczasem tutaj chodzi o podstawową operację głośności. W rzeczywistych projektach audio, umiejętność rozpoznania ściszenia (fade out) jest niezbędna, bo pozwala nadać nagraniu profesjonalny szlif i uniknąć nieprzyjemnych, nagłych zakończeń utworów.

Pytanie 37

W jakim formacie zapisywany jest skanowany obraz w celach graficznych?

A. TIFF

B. JPEG

C. BMP

D. GIF

Wybór błędnych formatów, takich jak BMP, GIF i JPEG, wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące ich zastosowań i ograniczeń. BMP (Bitmap Image File) jest formatem bezstratnym, ale jego główną wadą jest duża objętość plików, co czyni go mniej praktycznym dla skanowanych obrazów, zwłaszcza w kontekście archiwizacji oraz przesyłania przez internet. W sytuacjach, gdy jakość jest kluczowa, BMP nie zapewnia elastyczności w kompresji, co jest istotne dla profesjonalnych zastosowań. GIF (Graphics Interchange Format) jest zoptymalizowany do prostych grafik i animacji, ale ogranicza paletę kolorów do 256 barw, co nie jest wystarczające dla skanów, które mogą wymagać pełnej gamy kolorystycznej. Ponadto, GIF stosuje kompresję stratną, co wpływa na jakość obrazu. JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest popularnym formatem do zdjęć, ale także wprowadza stratność, co może prowadzić do utraty detali w skanowanych obrazach. Użytkownicy często wybierają JPEG z myślą o oszczędności miejsca, jednak jakość skanów, szczególnie w sytuacjach wymagających precyzji, jest kluczowa. Warto zatem zrozumieć, że wybór formatu obrazu powinien być uzależniony od specyfiki zastosowania oraz wymagań dotyczących jakości, a TIFF jednoznacznie wygrywa w tych aspektach.

Pytanie 38

W jakim formacie przechowywane są zdjęcia cyfrowe, które mają być poddane dalszej edycji?

A. PSD

B. TIFF

C. RAW

D. JPEG

Wybór formatu do przechowywania zdjęć cyfrowych, które mają być poddane dalszej obróbce, jest kluczowy dla jakości i możliwości edycyjnych obrazu. JPEG, mimo że jest powszechnie używany, kompresuje dane, co prowadzi do utraty szczegółów, co czyni go niewłaściwym wyborem dla profesjonalnej obróbki. JPEG to format stratny, co oznacza, że podczas zapisywania zdjęcia część informacji jest utracona na rzecz zmniejszenia rozmiaru pliku. To może być problematyczne, gdyż przy ponownej edycji możemy nie mieć dostępu do niektórych wartościowych informacji o obrazie. Z kolei TIFF to format, który oferuje lepszą jakość, ponieważ może być zapisany w wersji bezstratnej, jednak jego rozmiary plików są znacznie większe, co utrudnia zarządzanie dużymi zbiorami zdjęć. PSD to natomiast format natywny programu Photoshop, który obsługuje warstwy, ale jego użycie ogranicza się głównie do pracy w tym oprogramowaniu i nie jest standardowym formatem do przechowywania zdjęć z aparatu. Użytkownicy często wybierają te formaty z przyzwyczajenia lub ze względu na ich dostępność, nie zdając sobie sprawy, że ich ograniczenia mogą wpłynąć na końcową jakość obróbki. W kontekście profesjonalnej fotografii, właściwy wybór formatu ma kluczowe znaczenie, dlatego warto zrozumieć różnice między nimi i wybierać format RAW, który zapewnia pełne możliwości obróbcze i zachowuje najwyższą jakość.

Pytanie 39

Ilustracja przedstawia obraz

A. 3D.

B. kreskowy.

C. wektorowy.

D. rastrowy.

Obraz przedstawiony na ilustracji to typowy przykład obrazu rastrowego. Obrazy rastrowe są zbudowane z siatki pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisany kolor. Główne cechy obrazów rastrowych to ich zależność od rozdzielczości – im wyższa rozdzielczość, tym większa ilość pikseli i lepsza jakość wizualna obrazu. W praktyce obrazy rastrowe są najczęściej wykorzystywane w fotografii cyfrowej, grafikach internetowych oraz podczas skanowania dokumentów. W kontekście standardów branżowych, formaty takie jak JPEG, PNG czy BMP są powszechnie akceptowane jako formaty rastrowe. Zastosowanie obrazów rastrowych wiąże się z ich użytecznością w projektowaniu graficznym, gdzie detale obrazu mają kluczowe znaczenie dla jakości wizualnej. Dzięki zrozumieniu, że obrazy rastrowe są zbudowane z pikseli, możemy lepiej dostosować nasze projekty do mediów, w których będą one wyświetlane, co jest istotną umiejętnością w pracy każdego grafika.

Pytanie 40

Program Audacity przeznaczony jest do edycji

A. obrazów rastrowych.

B. obrazów wektorowych.

C. plików dźwiękowych.

D. plików wideo.

Program Audacity faktycznie służy do edycji plików dźwiękowych i co ciekawe, jest jednym z najpopularniejszych darmowych narzędzi do tego celu. Spotkałem się z nim już w technikum, a potem praktycznie na każdym etapie nauki związanej z dźwiękiem – i naprawdę trudno znaleźć lepszą aplikację dostępną za darmo. Audacity pozwala na nagrywanie dźwięku z różnych źródeł, edytowanie ścieżek audio, wycinanie, kopiowanie i łączenie fragmentów, a także stosowanie efektów takich jak normalizacja, kompresja czy korekcja tonów. Program obsługuje wiele formatów plików audio, m.in. WAV, MP3 czy OGG, co jest ogromnym ułatwieniem w codziennej pracy z dźwiękiem. W branży multimedialnej, szczególnie jeśli chodzi o podcasty, materiały do wideo czy nawet proste udźwiękawianie prezentacji, taka aplikacja jest po prostu nieoceniona. Moim zdaniem ogromnym plusem Audacity jest też wsparcie dla wtyczek VST oraz możliwość nagrywania kilku kanałów jednocześnie, co zbliża go funkcjonalnością do rozwiązań komercyjnych. Jeśli kiedykolwiek będziesz miksować nagrania z mikrofonu, poprawiać jakość dźwięku z wywiadu czy nawet wycinać szumy z muzyki – Audacity daje radę. Warto się go nauczyć, bo to podstawa w pracy z dźwiękiem zgodnie z obecnymi standardami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej