Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:47
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 12:04

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku podejrzenia braku tętna u psa należy przeprowadzić równoczesny pomiar na

A. tętnicy udowej i sercu

B. aorcie oraz sercu

C. tętnicy udowej oraz żyle głównej

D. aorcie oraz żyle głównej

Odpowiedź 'tętnica udowa i serce' jest poprawna, ponieważ jednoczesny pomiar tętna w tych dwóch miejscach pozwala na ocenę efektywności krążenia oraz identyfikację potencjalnych problemów kardiologicznych u psa. Tętnica udowa jest jednym z głównych miejsc, gdzie można łatwo i skutecznie zmierzyć tętno, a serce dostarcza bezpośrednich informacji o rytmie serca oraz ewentualnych arytmiach. Kontrola tętna na tych dwóch poziomach jest zgodna z zaleceniami klinicznymi, które sugerują, aby w przypadku podejrzenia braku tętna u psa, przeprowadzić dokładną diagnostykę, aby ustanowić pełny obraz stanu zdrowia zwierzęcia. Praktycznie, pomiar tętna na tętnicy udowej może być wykonany przez wyczucie pulsacji w górnej części uda, natomiast osłuchując serce, weterynarz może wykryć nieprawidłowości, takie jak szmery sercowe, które mogą wskazywać na poważne problemy zdrowotne. Dbanie o regularne monitorowanie tych parametrów jest kluczowe w praktyce weterynaryjnej, zwłaszcza w przypadku starszych psów lub ras predysponowanych do chorób serca.

Pytanie 2

Na wyniku morfologii psa znajduje się informacja: WBC 21,3 <6,0-16,5>. Co ona oznacza?

A. o leukocytozie

B. o leukopenii

C. o limfocytozie

D. o limfopenii

Odpowiedź "o leukocytozie" jest prawidłowa, ponieważ w wynikach morfologii psa widnieje wartość WBC (białe krwinki) wynosząca 21,3. Wartość ta przekracza górny zakres normy, który wynosi 6,0-16,5. Leukocytoza, czyli podwyższony poziom białych krwinek, może być wynikiem różnych stanów patofizjologicznych, takich jak infekcje, stany zapalne, stres, reakcje alergiczne oraz niektóre nowotwory. W praktyce klinicznej, rozpoznawanie leukocytozy jest istotne, ponieważ może wskazywać na aktywną odpowiedź immunologiczną organizmu na patogeny lub inne czynniki. W przypadku psa, lekarz weterynarii może zlecić dodatkowe badania, aby ustalić przyczynę tego stanu, co może obejmować badania krwi na obecność patogenów, badania obrazowe czy inne analizy, aby dokładnie zdiagnozować i wdrożyć odpowiednie leczenie. Znajomość wartości referencyjnych jest kluczowa w diagnostyce i może pomóc w szybkiej reakcji na potencjalne zagrożenia zdrowotne.

Pytanie 3

Podczas pobierania mleka do analiz mikrobiologicznych, należy unikać

A. zrzucania początkowych strug mleka

B. wykorzystywania sterylnego sprzętu

C. stosowania środków dezynfekcyjnych

D. czyszczenia oraz mycia strzyków

Podczas pobierania próbek mleka do badań mikrobiologicznych, kluczowe jest, aby proces ten był wykonany z najwyższą starannością, aby uzyskane wyniki były wiarygodne. Oczyszczanie i mycie strzyków przed pobraniem mleka to praktyka, która ma na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, co w rzeczywistości jest niezbędne do uzyskania czystych próbek. Brak takiego oczyszczenia może prowadzić do wprowadzenia do próbki bakterii i innych mikroorganizmów, które nie pochodzą z wnętrza gruczołu mlekowego. Dodatkowo, zdawanie pierwszych strug mleka, zwane także eliminacją pierwszego strumienia, jest praktyką polecaną do eliminacji zanieczyszczeń, które mogą znajdować się na końcówkach strzyków. Użycie sterylnego sprzętu jest również kluczowe, ponieważ zapewnia, że próbki nie będą kontaminowane materiałami, które mogłyby wpływać na wyniki analizy. Zastosowanie takich procedur jest zgodne z normami i dobrymi praktykami w branży, które mają na celu uzyskanie próbki jak najbardziej reprezentatywnej dla rzeczywistego stanu mikrobiologicznego mleka. Osoby zajmujące się pobieraniem próbek powinny być odpowiednio przeszkolone, aby zrozumieć znaczenie wszystkich tych kroków, co pozwoli na ograniczenie błędów w wyniku pomiarów i zapewnienie rzetelności badań.

Pytanie 4

Do wyczuwalnych węzłów chłonnych u bydła zaliczają się

A. przyusznicze oraz żuchwowe

B. szyjne powierzchowne oraz podbiodrowe

C. dołu głodowego i nadwymieniowe

D. szyjne powierzchowne oraz zagardłowe

Odpowiedzi, które wskazują na inne zestawy węzłów chłonnych, wykazują zrozumienie jedynie fragmentaryczne. Węzły chłonne szyjne powierzchowne i zagardłowe są rzeczywiście obecne u bydła, jednak nie są to węzły wyczuwalne w normalnych warunkach. Węzły zagardłowe są trudno dostępne i ich palpacja nie jest rutynowym działaniem w ocenie zdrowia zwierząt. Z kolei węzły chłonne dołu głodowego i nadwymieniowe również mogą występować, ale nie są one kluczowe dla typowej diagnostyki klinicznej, co czyni je mniej istotnymi w kontekście pytania. Węzły nadwymieniowe są specyficzne dla samic oraz w kontekście problemów związanych z wymieniem, co ogranicza ich zastosowanie do określonych sytuacji. Ponadto, choć węzły przyusznicze i żuchwowe są istotne w diagnostyce niektórych chorób, ich rola różni się od roli szyjnych i podbiodrowych w kontekście ogólnej oceny stanu zdrowia bydła. Często błędy w identyfikacji odpowiednich węzłów chłonnych wynikają z braku świadomości o ich lokalizacji oraz funkcjach, co może prowadzić do nieefektywnego monitorowania zdrowia stada oraz potencjalnych opóźnień w diagnostyce i leczeniu schorzeń.

Pytanie 5

Jakie technologie są wykorzystywane do przeprowadzenia echokardiografii?

A. pole elektryczne

B. silne pole elektromagnetyczne

C. promieniowanie rentgenowskie

D. fale ultradźwiękowe

Echo serca, czyli echokardiografia, to fajna technika, która nie wymaga żadnych inwazyjnych zabiegów. Działa na zasadzie ultradźwięków, czyli dźwięków, których nie słyszymy, ale które potrafią stworzyć obrazy serca. Przetwornik wysyła fale, które odbijają się od serca, a sprzęt to wszystko przetwarza. Dzięki temu lekarze mogą zobaczyć, w jakim stanie jest serce, jakie są wady czy jak funkcjonuje. Używa się jej na przykład, gdy ktoś ma objawy niewydolności serca albo po zawale, żeby sprawdzić, jak pracują komory. Ważne, żeby pacjent był dobrze przygotowany i żeby wyniki interpretowały osoby, które się na tym znają - to wszystko zgodnie z wytycznymi. W sumie echokardiografia ma wiele zalet w kardiologii i pomaga w identyfikacji problemów z sercem.

Pytanie 6

Osobnik podejrzewany o zakażenie to zwierzę

A. z gatunku wrażliwego, które mogło mieć zarówno pośredni, jak i bezpośredni kontakt z czynnikiem zakaźnym wywołującym chorobę zakaźną zwierząt

B. z gatunku wrażliwego, u którego występują kliniczne objawy lub zmiany pośmiertne sugerujące rozwój choroby zakaźnej zwierząt

C. z gatunku niewrażliwego, które miało styczność z padłym lub chorym zwierzęciem na chorobę zakaźną

D. u którego podczas życia lub po śmierci urzędowy lekarz weterynarii stwierdził obecność choroby zakaźnej zwierząt

Dobra robota! Odpowiedź, która mówi o zwierzęciu wrażliwym, co mogło mieć styczność z wirusem czy bakterią, jest na pewno na plus. To ważne, bo takiej wiedzy potrzebujemy, aby ocenić ryzyko zakażeń w weterynarii. Gatunki wrażliwe to takie, które łatwo można zarazić pewnymi patogenami, a nawet kontakt z chorym osobnikiem zwiększa szansę na rozprzestrzenienie choroby. Na przykład, jeśli zdrowe zwierzę miało bliskie sąsiedztwo z chorym, to powinno się je bacznie obserwować. W takich przypadkach lepiej wprowadzić kwarantannę, żeby nie ryzykować. Jak mówi OIE, szybkie wykrywanie i reagowanie na podejrzane przypadki to klucz do utrzymania kontroli nad sytuacją. W tej branży to naprawdę istotne, żeby lekarze weterynarii mieli pełen obraz i potrafili ocenić ryzyko związane z chorobami zakaźnymi.

Pytanie 7

W jakim terminie właściciel psa powinien wykonać szczepienie zwierzęcia przeciwko wściekliźnie, jeśli wcześniejsze szczepienie miało miejsce 15.05.2014 roku?

A. 15.06.2015 r.

B. 15.06.2014 r.

C. 15.05.2015 r.

D. 15.05.2016 r.

Szczepienie psów przeciwko wściekliźnie jest kluczowym elementem profilaktyki zdrowotnej i powinno być przeprowadzane zgodnie z ustalonymi standardami. W przypadku, gdy poprzednie szczepienie miało miejsce 15.05.2014 roku, następna dawka powinna być podana po roku, co oznacza, że termin kolejnego szczepienia przypada na 15.05.2015 roku. W Polsce, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz zaleceniami weterynaryjnymi, psy muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie co najmniej raz na trzy lata, ale pierwsze szczepienie często jest podawane w wieku 3-6 miesięcy, a kolejne dawki według zaleceń producenta szczepionki. Przykładowo, właściciele psów powinni prowadzić dokumentację szczepień, aby mieć pewność, że ich zwierzęta są chronione przed wścieklizną, co jest niezwykle istotne nie tylko dla zdrowia czworonogów, ale również dla bezpieczeństwa ludzi w ich otoczeniu. Ważne jest również, aby pamiętać, że wścieklizna jest chorobą zagrażającą życiu, która jest nieodwracalna po wystąpieniu objawów, dlatego regularne szczepienia są absolutnie niezbędne.

Pytanie 8

Jakie gatunki zwierząt są badane pod kątem nosacizny przed ubojem?

A. Bydło

B. Koniowate

C. Wieprze

D. Zające

Koniowate, w tym konie i osły, są zwierzętami, które wymagają szczególnej uwagi pod kątem nosacizny, ponieważ są one wrażliwe na tę chorobę. Nosacizna, spowodowana przez pasożyty z rodzaju Halicephalobus, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym do uszkodzenia mózgu. Z tego względu, przed ubojem zwierząt, które mogą być narażone na nosaciznę, przeprowadza się badania diagnostyczne. W praktyce oznacza to, że weterynarze wykonują testy serologiczne oraz badania kliniczne, aby ocenić stan zdrowia koniowatych. W przypadku wykrycia nosacizny, zwierzęta te nie powinny być kierowane na ubój, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz praktykami z zakresu dobrostanu zwierząt. Tego rodzaju procedury są kluczowe nie tylko dla zdrowia zwierząt, ale również dla bezpieczeństwa żywności, co jest istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego. Dlatego też badania w kierunku nosacizny stanowią standardową procedurę w hodowli koniowatych.

Pytanie 9

Chorobą zakaźną, która najszybciej się rozprzestrzenia, jest

A. gruźlica

B. bruceloza

C. nosacizna

D. pryszczyca

Odpowiedzi takie jak gruźlica, bruceloza i nosacizna, choć są to poważne choroby zakaźne, nie charakteryzują się tym samym tempem rozprzestrzeniania jak pryszczyca. Gruźlica, wywoływana przez prątki, jest chorobą, która ma długi okres inkubacji i nie jest tak łatwo przenoszona jak pryszczyca. Zakażenie gruźlicą wymaga długotrwałego kontaktu z osobą zakażoną oraz jest w dużej mierze ograniczone do układu oddechowego, co stanowi zupełnie inny mechanizm transmisji. Bruceloza, wywoływana przez bakterie z rodzaju Brucella, również nie rozprzestrzenia się tak szybko, jak pryszczyca, a jej przenoszenie często wiąże się z konsumpcją zakażonego mleka i kontaktami z chorymi zwierzętami. Nosacizna, choroba głównie zwierzęca, jest przenoszona przez owady, co ogranicza jej zasięg i tempo rozprzestrzeniania. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia mechanizmów transmisji chorób oraz ich różnic w zakaźności. W praktyce, znajomość tych aspektów jest kluczowa dla skutecznego reagowania na epidemie i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 10

Jaką chorobę można sklasyfikować jako pasożytniczą?

A. wścieklizna

B. nużyca

C. borelioza

D. panleukopenia

Nużyca to choroba wywoływana przez pasożyty z rodziny nużeńców, które atakują skórę, powodując swędzenie i stany zapalne. Jest to przykład choroby o etiologii pasożytniczej, co oznacza, że jej przyczyna leży w obecności organizmów żywych, które korzystają z innych organizmów jako gospodarzy. W przypadku nużycy, nużeńce żyją w gruczołach łojowych i mieszki włosowych, co prowadzi do charakterystycznych objawów, takich jak zaczerwienienie, swędzenie i wydzielina. W praktyce ważne jest, aby w przypadku podejrzenia nużycy, zwrócić się do specjalisty dermatologa, który może zalecić odpowiednie leczenie, zazwyczaj obejmujące stosowanie preparatów przeciwpasożytniczych. Standardy diagnostyczne, takie jak analiza mikroskopowa lub kultury, są kluczowe dla potwierdzenia obecności nużeńców. Zrozumienie etiologii chorób pasożytniczych, takich jak nużyca, pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie i leczenie, a także edukację pacjentów na temat profilaktyki.

Pytanie 11

Na liście chorób zakaźnych zwierząt, które muszą być zwalczane, znajduje się

A. fascjoloza bydła

B. bruceloza owiec

C. kolibakterioza cieląt

D. włośnica świń

Fascjoloza bydła jest chorobą pasożytniczą, wywoływaną przez przywrę Fasciola hepatica. Choć jest to poważny problem zdrowotny dla bydła, nie jest uznawana za chorobę zakaźną podlegającą obowiązkowi zwalczania, a jej leczenie oraz kontrola są bardziej skoncentrowane na indywidualnych przypadkach w stadzie. Włośnica świń, spowodowana zakażeniem przez larwy włosienia, również nie jest objęta obowiązkiem zwalczania jako choroba zakaźna. Zwalczanie tego schorzenia opiera się głównie na profilaktyce, takich jak kontrola żywienia zwierząt oraz monitorowanie źródeł ich pochodzenia. Kolibakterioza cieląt, wywołana przez bakterie Escherichia coli, jest jednym z powszechnie występujących problemów w chowie cieląt, jednak nie jest klasyfikowana jako choroba podlegająca obowiązkowi zwalczania. Zamiast tego, leczenie koncentruje się na zapewnieniu odpowiednich warunków bytowych oraz higieny w gospodarstwie. Nieprzestrzeganie standardów bioasekuracji oraz niedostateczna dbałość o zdrowie zwierząt mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ważności tych schorzeń. Niezrozumienie różnicy między chorobami zakaźnymi a pasożytniczymi może prowadzić do niewłaściwego podejścia w zakresie ich zwalczania oraz oszacowania ryzyka dla zdrowia publicznego.

Pytanie 12

Który z poniższych środków najlepiej nadaje się do dezynfekcji narzędzi chirurgicznych stosowanych w gabinecie weterynaryjnym?

A. Roztwór sacharozy

B. Woda destylowana

C. Olej mineralny

D. Roztwór podchlorynu sodu

Wybór środka dezynfekującego do narzędzi chirurgicznych nie może być przypadkowy, bo od tego zależy bezpieczeństwo zabiegów oraz zdrowie pacjentów. Woda destylowana, choć stosowana do płukania lub rozcieńczania preparatów, nie posiada żadnych właściwości dezynfekujących. Jej użycie ogranicza się praktycznie tylko do spłukiwania narzędzi po dezynfekcji, ponieważ sama nie eliminuje bakterii, wirusów czy grzybów. To bardzo częsty błąd myślenia – skoro woda jest czysta, to wystarczy do „umycia” narzędzi. Niestety, tak nie działa mikrobiologia. Roztwór sacharozy również nie ma żadnych właściwości dezynfekujących – wręcz przeciwnie, dostarcza podłoża do rozwoju mikroorganizmów, co jest zupełnie sprzeczne z zasadami aseptyki. Sacharoza to po prostu cukier, który w środowisku wilgotnym bardzo szybko powoduje namnażanie się bakterii i grzybów – to klasyczny przykład mylnego rozumienia chemii i biologii. Z kolei olej mineralny, choć używany czasem do konserwacji narzędzi (np. do smarowania zawiasów), absolutnie nie nadaje się do dezynfekcji. Nie niszczy drobnoustrojów, a wręcz może utrudniać późniejsze oczyszczenie powierzchni narzędzi, bo tworzy tłustą warstwę izolującą bakterie. Często spotykam się z przekonaniem, że „coś, co nie rdzewieje, to dobre”, ale to zupełnie nie ten kierunek. W praktyce zawodowej trzeba bazować na sprawdzonych, skutecznych środkach dezynfekujących, a nie na przypadkowych płynach czy substancjach. Brak wiedzy na tym etapie może prowadzić do groźnych zakażeń i poważnych konsekwencji zarówno dla zwierząt, jak i zespołu weterynaryjnego. Warto zawsze sprawdzać instrukcje producenta narzędzi i środka dezynfekcyjnego, oraz korzystać z preparatów o udokumentowanym działaniu mikrobójczym.

Pytanie 13

Podczas badania trawieńca u bydła, należy zbadać okolicę

A. pachowej lewej

B. lewej słabizny

C. prawej zażebrowej

D. zapępkowej

Umożliwość oceny stanu zdrowia bydła w kontekście trawieńca jest kluczowa w praktyce weterynaryjnej oraz hodowlanej. Omacanie okolicy prawej zażebrowej jest istotne, ponieważ to właśnie w tym obszarze znajduje się trawieniec, który jest odpowiedzialny za fermentację pokarmów u przeżuwaczy. Palpacja tej okolicy pozwala na ocenę objętości trawieńca, co jest niezbędne do identyfikacji potencjalnych problemów, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. W praktyce weterynaryjnej, umiejętność lokalizacji i oceny stanu trawieńca w tej lokalizacji jest fundamentem diagnostyki, a także podejmowania decyzji o dalszym leczeniu. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, szczegółowe badanie tej okolicy, w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, takimi jak ultrasonografia, znacząco zwiększa dokładność oceny stanu zdrowia zwierzęcia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie bydła w okresie po porodzie, kiedy zaburzenia trawienia mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Właściwe omacanie prawej zażebrowej stanowi więc kluczowy element w praktyce weterynaryjnej i hodowlanej.

Pytanie 14

Gastroskopia to procedura, która polega na wprowadzeniu endoskopu do

A. pęcherza

B. pochwy

C. żołądka

D. odbytu

Gastroskopia to procedura medyczna, która polega na wprowadzeniu endoskopu do żołądka przez przełyk. Endoskop to cienka, elastyczna rurka wyposażona w kamerę i źródło światła, co umożliwia lekarzowi wizualizację wnętrza przewodu pokarmowego w czasie rzeczywistym. Procedura ta jest niezwykle istotna w diagnostyce chorób żołądka, takich jak wrzody, stany zapalne, nowotwory czy choroba refluksowa. Dzięki gastroskopii lekarz może nie tylko ocenić stan błony śluzowej, ale także pobrać próbki do badań histopatologicznych, co jest kluczowe w wczesnym wykrywaniu nowotworów. Gastroskopia jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, co zwiększa komfort pacjenta. Wykonanie gastroskopii zgodnie z obowiązującymi standardami medycznymi pozwala na minimalizację ryzyka powikłań, a także na skuteczne przeprowadzenie procedury. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w kontekście jego zastosowania i potencjalnych korzyści dla pacjentów.

Pytanie 15

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące afrykańskiego pomoru świń?

A. Wektorem infekcji są owady kłujące

B. Jedynie świnie i dziki są na to narażone

C. To choroba przenoszona z zwierząt na ludzi

D. Nie występują wyraźne objawy kliniczne

Afrykański pomór świń (APS) jest zaraźliwą wirusową chorobą, która wpływa wyłącznie na świnie i dziki. Wrażliwość tych zwierząt na wirusa jest kluczowa dla zrozumienia epidemiologii choroby i jej rozprzestrzenienia. W praktyce oznacza to, że hodowcy świń oraz zarządzający populacjami dzików muszą szczególnie dbać o bioasekurację, aby zapobiec wprowadzeniu wirusa do swoich stada. Właściwe praktyki obejmują monitorowanie zdrowia zwierząt, ograniczanie kontaktu z dzikimi świniami oraz stosowanie ścisłych zasad higieny w gospodarstwach. Dodatkowo, w przypadku stwierdzenia przypadków APS, konieczne jest zgłaszanie ich odpowiednim służbom weterynaryjnym oraz wdrażanie procedur mających na celu ograniczenie dalszego rozprzestrzenienia choroby, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami zdrowia zwierząt. Zrozumienie, że tylko te gatunki są wrażliwe na wirusa, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ryzykiem i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 16

Wskaż prawdziwe stwierdzenie odnoszące się do afrykańskiego pomoru świń?

A. Wszystkie zwierzęta parzystokopytne są podatne

B. To choroba przenoszona ze zwierząt na ludzi

C. Wykazuje niską śmiertelność

D. Uważa się, że dziki są rezerwuarem tej choroby

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi, że afrykański pomór świń jest chorobą odzwierzęcą, jest myląca. Choć ASF jest poważnym zagrożeniem dla świń, nie jest to choroba odzwierzęca w klasycznym rozumieniu, ponieważ nie przenosi się na ludzi. To istotne odróżnienie wpływa na podejście do zarządzania chorobą, ponieważ środki prewencyjne koncentrują się wyłącznie na zwierzętach. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy niskiej śmiertelności wirusa ASF. W rzeczywistości wirus ten ma bardzo wysoką śmiertelność, sięgającą praktycznie 100% w przypadku zarażonych świń. Taki stan rzeczy prowadzi do ogromnych strat w hodowlach oraz może mieć poważne konsekwencje ekonomiczne. Ostatnim zagadnieniem jest stwierdzenie, że wszystkie zwierzęta parzystokopytne są wrażliwe na ASF. To stwierdzenie jest fałszywe, gdyż wirus ten dotyczy wyłącznie świń i nie ma wpływu na inne gatunki parzystokopytne, takie jak krowy czy owce. Błędy te mogą wynikać z niepełnych informacji lub mylnego założenia, że choroby zwierzęce zawsze mają szeroki zakres gatunkowy. Zrozumienie specyfiki ASF oraz jej epidemiologii jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ryzykiem i ochrony zdrowia zwierząt w hodowlach.

Pytanie 17

Która z danych na temat nanoszenia symbolu jakości zdrowotnej jest zgodna z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi?

A. Nadzór nad procesem znakowania sprawuje właściciel rzeźni

B. Znakowanie zdrowotne odbywa się na wewnętrznej stronie tuszy

C. Symbol jest nanoszony niezwłocznie po przeprowadzeniu badania przedubojowego

D. Symbol musi zawierać numer identyfikacyjny rzeźni

Nanoszenie znaku jakości zdrowotnej na produkty mięsne to proces, który musi być zgodny z rygorystycznymi normami oraz przepisami prawnymi. Twierdzenie, że znak jest nanoszony natychmiast po badaniu przedubojowym, jest mylące, ponieważ takie badania są jedynie wstępnym krokiem w procesie oceny zdrowia zwierząt, a znakowanie następuje dopiero po zakończeniu wszystkich wymaganych badań i inspekcji. Właściciele rzeźni, mimo iż są odpowiedzialni za proces znakowania, nie sprawują nad nim nadzoru – to do inspektorów weterynaryjnych należy ostateczna kontrola i zatwierdzenie znakowania, co gwarantuje, że produkty są wolne od chorób i spełniają normy sanitarno-epidemiologiczne. Warto także zauważyć, że znakowanie zdrowotne nie powinno odbywać się na wewnętrznej stronie tuszy, lecz na powierzchni, która jest łatwo dostępna i widoczna dla konsumentów. Oznaczenie wewnętrzne mogłoby utrudnić identyfikację produktu, co jest niezgodne z zasadami transparentności w branży. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie aspekty procesu znakowania są w gestii właściciela rzeźni, podczas gdy w rzeczywistości wymagana jest współpraca z organami weterynaryjnymi, które zapewniają przestrzeganie norm prawnych oraz ochronę zdrowia publicznego.

Pytanie 18

Kto przeprowadza badanie przedubojowe bydła, które potwierdza brak chorób zakaźnych?

A. inspektor ARiMR

B. pracownik rzeźni

C. urzędowy lekarz weterynarii

D. właściciel zwierząt

Właściciel zwierząt ma na prawdę ważną rolę, ale nie może przeprowadzać oficjalnych badań przedubojowych. To nie jest jego zadanie, bo to urzędowy lekarz weterynarii decyduje o zdrowiu zwierząt i ich możliwości uboju. Pracownik rzeźni też nie ma odpowiednich kwalifikacji, więc tylko przetwarza mięso zgodnie z normami, ale nie bada zwierząt. Inspektor ARiMR ma zupełnie inną rolę, związaną z wsparciem rolników, a nie zdrowiem zwierząt. Często ludzie mylą te role i kompetencje różnych instytucji, a to ważne, żeby zrozumieć, że badania weterynaryjne to poważna sprawa, potrzebująca specjalistycznej wiedzy. Tylko urzędowy lekarz weterynarii ma odpowiednie uprawnienia do takich badań, co jest kluczowe, żeby zapewnić bezpieczeństwo zwierząt i ludzi.

Pytanie 19

Na podstawie instrukcji określ, ile gramów preparatu Virkon S należy odważyć do sporządzenia 100 litrów 1% roztworu dezynfekcyjnego.

Virkon S

Dezynfekcja profilaktyczna: stosować roztwór 0,5-1,0% (0,5/1 kg preparatu rozpuścić w 100 litrach letniej wody; 5,0/10,0 g w 1 litrze letniej wody). Czas działania 30-60 minut.

A. 100 g

B. 1 g

C. 10 g

D. 1000 g

Odpowiedzi 10 g, 1 g i 100 g wskazują na błędne zrozumienie zasady obliczania stężenia roztworu dezynfekcyjnego. Kluczowym błędem jest niezrozumienie, że w przypadku 1% roztworu mówimy o proporcji 1 g substancji na 100 ml roztworu, co w skali 100 litrów przekłada się na 1000 g. Odpowiedzi te wykazują również typowe myślenie oparte na zbyt dużym uproszczeniu procesu obliczeń, co może prowadzić do niedostatecznego stężenia środka dezynfekcyjnego i w konsekwencji do nieefektywnej dezynfekcji. Na przykład, 10 g przygotowanego roztworu na 100 litrów to zaledwie 0,01% roztworu, co jest zdecydowanie niewystarczające do skutecznej eliminacji patogenów. Podobnie, 1 g czy 100 g również nie zapewnia odpowiedniego stężenia. Takie błędne podejście do obliczeń może wynikać z braku zrozumienia zasady działania preparatów chemicznych oraz ich stężeń, co jest kluczowe przy przygotowaniu roztworów dezynfekcyjnych. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do sporządzania roztworów dokładnie zapoznać się z instrukcjami producentów oraz stosować się do standardów branżowych, aby zapewnić skuteczność działania preparatów i bezpieczeństwo w ich użyciu.

Pytanie 20

Procedury stanowią fundament do implementacji systemu HACCP w przedsiębiorstwie

A. TQM i GMP

B. ISO i TQM

C. ISO i GHP

D. GHP i GMP

Stosowanie praktyk TQM (Total Quality Management) i ISO (International Organization for Standardization) w kontekście wdrażania systemu HACCP może wydawać się na pierwszy rzut oka uzasadnione, jednak te podejścia nie są bezpośrednimi podstawami dla implementacji HACCP. TQM to całościowe podejście do zarządzania jakością, które umawia na stałe doskonalenie procesów oraz zaangażowanie wszystkich pracowników w organizacji. Choć TQM może wspierać ogólną kulturę jakości i skuteczność procesów, to nie dostarcza konkretnych procedur dotyczących identyfikacji zagrożeń zdrowotnych związanych z bezpieczeństwem żywności. ISO, jako międzynarodowy standard, odnosi się do wielu obszarów zarządzania, w tym jakości, środowiska czy bezpieczeństwa informacji, ale nie jest specyficznym zbiorem zasad dotyczących praktyk higienicznych czy produkcji. Również odpowiedzi wskazujące na ISO i TQM jako kluczowe elementy w kontekście HACCP są mylące, ponieważ w rzeczywistości, aby skutecznie stosować HACCP, kluczowe są zasady GHP i GMP, które bezpośrednio odnoszą się do praktyk higienicznych i produkcyjnych w branży spożywczej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi podejściami jest istotne, ponieważ wiele organizacji może mylnie interpretować, że wdrożenie ogólnych standardów jakości wystarczy do zapewnienia bezpieczeństwa żywności, co prowadzi do poważnych luk w systemie zarządzania bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 21

Fascioloza jest schorzeniem

A. bydła i owiec

B. owiec i świń

C. świń i drobiu

D. bydła i świń

Odpowiedzi wskazujące na inne gatunki zwierząt, takie jak świnie czy drób, są nieprawidłowe, ponieważ fascioloza nie jest specyficzną chorobą tych zwierząt. Fasciola primordialis, najczęściej spotykany gatunek przywry, ma preferencje życiowe związane z bydłem i owcami, które są bardziej podatne na zarażenie. W przypadku świń, nie występują one jako główni gospodarze tego pasożyta, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich roli w cyklu życia Fasciola. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie chorób pasożytniczych oraz przypisywanie ich do niewłaściwej grupy zwierząt; na przykład, świnie mogą być nosicielami innych pasożytów, ale nie fasciolozy. Brak zrozumienia cyklu życia pasożytów i ich specyfiki może prowadzić do niewłaściwego leczenia i profilaktyki, co z kolei może przyczyniać się do rozprzestrzenienia choroby w hodowli. Właściwe podejście do profilaktyki fasciolozy wymaga znajomości specyfiki choroby oraz przeprowadzania regularnych badań weterynaryjnych, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla zdrowia zwierząt i efektywności produkcji w gospodarstwie.

Pytanie 22

Wśród fizycznych metod dezynfekcji zalicza się używanie

A. chlorku sodowego

B. wody utlenionej

C. pary wodnej

D. fioletu krystalicznego

Wybierając inne opcje, można napotkać na powszechne nieporozumienia dotyczące metod dezynfekcji. Chlorek sodu, choć jest powszechnie stosowany jako środek konserwujący i odkażający, nie jest fizyczną metodą dezynfekcji. Działa głównie na zasadzie osmozy, co oznacza, że jego skuteczność opiera się na chemicznych właściwościach roztworów, a nie na bezpośrednim działaniu fizycznym. Woda utleniona, będąca środkiem o działaniu utleniającym, ma swoje miejsce w dezynfekcji, jednak również nie należy do fizycznych metod, lecz chemicznych. Fiolet krystaliczny, z drugiej strony, stosowany w niektórych procedurach medycznych i jako barwnik, również nie kwalifikuje się jako fizyczna metoda dezynfekcji. W tym kontekście warto zauważyć, że dezynfekcja chemiczna różni się od fizycznej pod względem mechanizmu działania. Często mylnie przyjmuje się, że wszystkie metody dezynfekcji są równoważne, co prowadzi do niewłaściwego doboru technik w praktyce. Dla skutecznej dezynfekcji istotne jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich odpowiednich zastosowań. W zastosowaniach klinicznych i przemysłowych kluczowe jest, aby stosować metody zgodne z normami i standardami, które zapewniają efektywność w eliminacji patogenów. Dlatego warto być świadomym, jakie metody są dostępne i jak je prawidłowo wykorzystać w praktyce.

Pytanie 23

W sytuacji wykrycia brucelozy u bydła, zwierzęta są poddawane

A. kwarantannie

B. szczepieniu

C. zabiciu

D. leczeniu

Na pierwszy rzut oka leczenie, kwarantanna czy szczepienie w przypadku brucelozy bydła mogą wydawać się dobrymi pomysłami. Ale w praktyce to nie są najlepsze metody na to konkretne zagrożenie. Leczenie antybiotykami nie działa, bo bruceloza jest mega trudna do wyleczenia, a bakterie mogą długo się utrzymywać w organizmie, co prowadzi do poważnych, przewlekłych infekcji. Poza tym, używanie antybiotyków w takich sytuacjach może sprawić, że bakterie staną się odporne, a to z kolei może zanieczyścić produkty zwierzęce. Kwarantanna z kolei jest ważna, ale nie pomaga, gdy mamy zakażone zwierzęta, które już mogą przenosić bakterie na inne. A szczepienie to też nie to, żeby działało w sytuacji, gdy już jest zarażenie w stadzie. Musimy zająć się sprawą poważnie i po prostu uśmiercić zakażone osobniki, żeby nie było większych problemów. Jeśli tego nie zrobimy, rozprzestrzenienie choroby może mieć fatalne konsekwencje, zarówno dla zdrowia, jak i dla finansów.

Pytanie 24

Przedstawienie graficzne elektrycznej aktywności serca rejestrowanej z powierzchni ciała to badanie

A. elektrokardiograficzne

B. tomografii komputerowej

C. ultrasonograficzne

D. elektroencefalograficzne

Elektrokardiografia (EKG) jest kluczowym badaniem w diagnostyce chorób serca, które polega na graficznym przedstawieniu elektrycznej aktywności mięśnia sercowego. EKG rejestruje zmiany potencjałów elektrycznych generowanych przez serce w czasie, co umożliwia ocenę rytmu serca, przewodnictwa oraz identyfikację ewentualnych nieprawidłowości, takich jak arytmie, zawały serca czy niewydolność. Badanie to jest bardzo szeroko stosowane w praktyce klinicznej, ponieważ jest nieinwazyjne, szybkie i pozwala na uzyskanie wartościowych informacji diagnostycznych. EKG jest standardowym narzędziem w każdym szpitalu, a także w praktykach lekarskich, gdzie monitoruje się stan pacjentów. Warto również zwrócić uwagę na rozwój technologii, takich jak aplikacje mobilne do monitorowania EKG, które umożliwiają pacjentom samodzielne przeprowadzanie badań oraz przesyłanie wyników do lekarzy. W kontekście standardów branżowych, EKG jest zgodne z wytycznymi American Heart Association oraz European Society of Cardiology, co czyni je nie tylko wiarygodnym, ale i powszechnie akceptowanym narzędziem w kardiologii.

Pytanie 25

Okres karencji dla bydła określa się dla

A. moczu i krwi

B. tkanek spożywczych i moczu

C. mleka i tkanek spożywczych

D. krwi oraz mleka

Pojęcie okresu karencji jest często mylone z innymi terminami, co prowadzi do nieporozumień dotyczących bezpieczeństwa żywności. Odpowiedzi, które wskazują na krew, mocz lub tkanek jadalnych jako jedyne źródła odnoszące się do okresu karencji, nie uwzględniają pełnego zakresu regulacji prawnych i praktycznych aspektów. Okres karencji odnosi się w szczególności do mleka oraz tkanek jadalnych, ponieważ to te produkty są najczęściej spożywane przez ludzi i ich bezpieczeństwo jest kluczowe. Krew i mocz, mimo że mogą zawierać pozostałości substancji czynnych, nie są bezpośrednio przeznaczone do konsumpcji, co czyni je mniej istotnymi w kontekście wymogów dotyczących okresu karencji. Ponadto, błędne jest również zakładanie, że tkanek jadalnych można spożywać bezpośrednio po zakończeniu kuracji weterynaryjnej. Właściwe zrozumienie praktyki związanej z okresem karencji wymaga znajomości specyfikacji dotyczących leków stosowanych w hodowli zwierząt oraz skutków ich działania na organizmy zwierzęce. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy bydła oraz wszyscy pracujący w branży rolnej edukowali się na temat aktualnych regulacji prawnych oraz norm dotyczących stosowania leków, aby unikać potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Pytanie 26

Zgodnie z przepisami o ochronie zwierząt, w Polsce nie zezwala się na

A. ubój gospodarczy

B. inseminację świń

C. tuczenie gęsi i kaczek na stłuszczone wątroby

D. chów klatkowy kur niosek

Tuczenie gęsi i kaczek na stłuszczone wątroby w Polsce to temat, który budzi sporo emocji, bo zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt jest to po prostu zabronione. No i dobrze, bo chodzi o to, żeby zwierzęta nie cierpiały. W praktyce to znaczy, że hodowcy nie mogą stosować żadnych tych okrutnych metod tuczu, które naruszają dobrostan zwierząt. Ustawa wprowadza konkretne zasady, jak powinny wyglądać warunki ich życia. Na przykład, w hodowlach, gdzie przestrzegają tych reguł, gęsi i kaczki otrzymują więcej przestrzeni, mogą się poruszać swobodnie i żyć w bardziej naturalnym środowisku. To wszystko sprawia, że są zdrowsze i mniej zestresowane. Wydaje mi się, że wydanie takich regulacji to krok w dobrą stronę, bo lepiej traktowane zwierzęta to lepsze jedzenie dla nas wszystkich.

Pytanie 27

Standardowe badanie węzłów chłonnych obejmuje

A. biopsję

B. USG

C. RTG

D. palpację

Palpacja węzłów chłonnych jest kluczowym elementem rutynowego badania, ponieważ pozwala na ocenę ich wielkości, kształtu, konsystencji oraz ewentualnych zmian, które mogą wskazywać na proces patologiczny, taki jak infekcja czy nowotwór. W praktyce klinicznej, palpację wykonuje się w przypadku podejrzenia powiększenia węzłów chłonnych, co może być sygnałem alarmowym do dalszych badań diagnostycznych. Standardy medyczne wskazują, że lekarze powinni regularnie przeprowadzać badania palpacyjne, szczególnie u pacjentów z historią nowotworów czy infekcji wirusowych. Dzięki palpacji można zidentyfikować węzły chłonne, które są nie tylko powiększone, ale także wykazują cechy twardości lub przykurczu, co może sugerować obecność złośliwego procesu. Przykładem zastosowania palpacji jest badanie pacjentów z podejrzeniem chłoniaka, gdzie drobne zmiany w węzłach mogą być kluczowe dla postawienia diagnozy. Warto również pamiętać, że palpacja jest techniką, która nie wymaga skomplikowanego sprzętu, co czyni ją dostępną w różnych warunkach, w tym w gabinetach lekarskich oraz podczas wizyt domowych.

Pytanie 28

Tonometr używany jest do pomiaru ciśnienia

A. parcjalnego dwutlenku węgla

B. wewnątrzgałkowego

C. żylnego

D. płynu mózgowo-rdzeniowego

Tonometr nie jest narzędziem stosowanym do pomiaru ciśnienia żylnego. Ciśnienie żylne odnosi się do ciśnienia krwi w żyłach, które można ocenić za pomocą innych urządzeń, takich jak manometry do pomiaru ciśnienia krwi, a nie tonometry. Ponadto, odpowiedź dotycząca pomiaru ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla nie jest związana z tonometrią, ponieważ do takich pomiarów wykorzystuje się analizatory gazów, a nie tonometry. Podobnie, ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego mierzy się przy pomocy specjalistycznych igieł i manometrów w kontekście nakłuć lędźwiowych, co jest całkowicie odrębne od zastosowań tonometrii. Istnieje powszechne nieporozumienie, że tonometr może służyć do różnych typów pomiarów ciśnienia, podczas gdy w rzeczywistości jest on dedykowany jedynie pomiarowi ciśnienia wewnątrzgałkowego. Właściwe zrozumienie funkcji tonometru oraz jego zastosowań w oftalmologii jest niezbędne, by uniknąć błędnych wniosków i zapewnić skuteczną diagnostykę oraz opiekę nad pacjentami z chorobami oczu.

Pytanie 29

Jak długo ważne jest zaświadczenie zdrowotne drobiu przed jego przewozem do rzeźni?

A. 24 godziny

B. 48 godzin

C. 72 godziny

D. 12 godzin

Odpowiedzi wskazujące na mniejszą niż 72 godziny ważność świadectwa zdrowia drobiu opierają się na niewłaściwym rozumieniu przepisów dotyczących transportu zwierząt. Argumentacja, że świadectwo może być ważne jedynie przez 48, 24 lub 12 godzin, ignoruje kluczowe kwestie dotyczące zdrowia publicznego oraz jakości mięsa. Zbyt krótki okres ważności świadectwa mógłby prowadzić do sytuacji, w których drób mógłby być transportowany bez gwarancji, że nie jest nosicielem chorób, co może zagrażać zdrowiu konsumentów. Z perspektywy praktycznej, krótsze okresy ważności wymagałyby częstszych badań, co zwiększałoby koszty i obciążenie administracyjne dla hodowców. Dodatkowo, błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku świadomości o tym, jak ważne jest monitorowanie i dokumentowanie stanu zdrowia zwierząt. W realiach przemysłowych, odpowiednie zarządzanie czasem i przestrzeganie zasad dokumentacji jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. W kontekście rynków międzynarodowych, brak zrozumienia zasad dotyczących świadectw zdrowia mógłby prowadzić do problemów z eksportem, co negatywnie wpłynęłoby na dochody z tej działalności.

Pytanie 30

Jeśli producent sugeruje podanie leku "i.v.", to oznacza, że lek powinien być podawany

A. dożylnie

B. dowiązkowo

C. doustnie

D. dootrzewnowo

Podanie leku 'i.v.' oznacza, że substancja czynna powinna być dostarczona bezpośrednio do krwiobiegu pacjenta, co pozwala na szybkie i efektywne wchłanianie leku. Droga dożylna, czyli intravenozalna, jest jedną z najczęściej stosowanych metod podawania medykamentów, szczególnie w stanach nagłych, wymagających błyskawicznego działania. Na przykład, w przypadku pacjentów z ciężkim odwodnieniem, leki elektrolitowe oraz płyny nawadniające są podawane dożylnie, aby szybko przywrócić równowagę elektrolitową. Ponadto, terapia niektórymi antybiotykami czy chemioterapeutykami również wymaga podawania ich drogą dożylną, co zapewnia większą skuteczność terapeutyczną i minimalizuje ryzyko działań niepożądanych. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi zawartymi w standardach medycznych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego sposobu podawania leków dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Pytanie 31

W przypadku, gdy u suki zaobserwowano nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, wymioty, ropny wyciek z pochwy, apatię, powiększenie brzucha oraz brak apetytu, co można podejrzewać?

A. wodobrzusze

B. ciążę

C. skręt żołądka

D. ropomacicze

Ropomacicze to stan zapalny macicy, który najczęściej występuje u suk, szczególnie tych, które nie były sterylizowane. Objawy takie jak zwiększone pragnienie, oddawanie moczu, wymioty, apatia i wyciek ropny z pochwy wskazują na poważne problemy zdrowotne. Zwiększenie pragnienia i oddawania moczu mogą być spowodowane toksynami w organizmie, podczas gdy wymioty i apatia są oznakami ogólnego osłabienia organizmu, co jest charakterystyczne dla infekcji. Powiększenie brzucha może być spowodowane obecnością ropy w jamie brzusznej. W przypadku ropomacicza, leczenie często wymaga interwencji chirurgicznej, a więc kluczowe jest szybkie zdiagnozowanie tego schorzenia. Standardy weterynaryjne zalecają natychmiastową konsultację z lekarzem weterynarii w przypadku wystąpienia powyższych objawów. Wczesna diagnoza i leczenie mogą uratować życie suki, dlatego weterynarze zalecają regularne kontrole zdrowia i monitorowanie wszelkich niepokojących objawów u zwierząt domowych.

Pytanie 32

Lokalizację zatok okołoodbytowych u psa ustala się na godzinach

A. 6 i 12

B. 3 i 9

C. 2 i 10

D. 4 i 8

Wybór innych godzin dla zatok okołoodbytowych u psa może oznaczać, że coś nie do końca zrozumiałeś w temacie anatomii. Odpowiedzi takie jak 3 i 9 czy 6 i 12 są błędne, bo gruczoły te są na dole, a ich położenie można porównać do wskazówek na zegarze. Często się zdarza, że ktoś myli te zatoki z innymi częściami ciała, co prowadzi do pomyłek. Nie zrozumienie, gdzie dokładnie się znajdują, może skutkować tym, że nie będziesz wiedział, jak je prawidłowo pielęgnować. A to z kolei może przynieść ból i problemy zdrowotne zwierzakowi. Dlatego warto zapamiętać, jak są usytuowane te gruczoły, bo to klucz do ich zdrowia.

Pytanie 33

Na podstawie fragmentu rozporządzenia określ, ile czasu powinien wynosić w kurniku nieprzerwany okres ciemności w rytmie dobowym, przy zastosowanym sztucznym oświetleniu.

§ 5.
W przypadku gdy w kurniku, w którym utrzymuje się kury nioski:

(…) jest zastosowane oświetlenie sztuczne – kurnik oświetla się w rytmie dobowym tak, aby około 1/3 doby stanowiło nieprzerwany okres ciemności oraz występowały okresy przyciemniania odpowiadające zmierzchowi (…)

A. 3 godziny.

B. 4 godziny.

C. 6 godzin.

D. 8 godzin.

Zdecydowana większość błędnych odpowiedzi opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących cyklu oświetleniowego w kurnikach. Zbyt krótkie okresy ciemności, takie jak 4 godziny, 3 godziny czy 6 godzin, mogą prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji dla zdrowia kur. Zmniejszenie czasu ciemności poniżej rekomendowanych 8 godzin może zakłócać naturalne rytmy biologiczne ptaków, co z kolei może prowadzić do obniżenia ich wydajności w produkcji jaj. Również, zbyt krótki okres ciemności może powodować stres, co jest sprzeczne z zasadami dobrostanu zwierząt. Warto zauważyć, że nieprzerwany okres ciemności jest kluczowy dla regeneracji organizmu kur, a jego skrócenie zmienia ich zachowania, co może wpływać na jakość życia w hodowli. Dlatego tak istotne jest, aby stosować się do ustalonych standardów, które zapewniają nie tylko zdrowie ptaków, ale także ich wydajność. W praktyce, stosowanie właściwych okresów ciemności i oświetlenia jest fundamentalne nie tylko dla dobrostanu zwierząt, ale także dla efektywności produkcyjnej gospodarstw.

Pytanie 34

Zgodnie z przedstawioną informacją preparat Betamox psu i kotu można podawać

Dawkowanie dla każdego gatunku, droga i sposób podania: bydło, świnie i owce – podawać domięśniowo; psy i koty – podawać domięśniowo lub podskórnie

A. s.c lub per os

B. per os lub i.v.

C. i.m. lub s.c.

D. i.v. lub i.m.

Preparat Betamox, będący antybiotykiem stosowanym w terapii zwierząt domowych, można podawać psom i kotom drogą domięśniową (i.m.) lub podskórną (s.c.). Metody te są zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi i zapewniają odpowiednią biodostępność leku, co jest kluczowe dla skuteczności terapii. Podanie domięśniowe umożliwia szybsze wchłanianie substancji czynnej do krwiobiegu, co jest istotne w przypadku infekcji wymagających szybkiej interwencji. Z kolei podanie podskórne jest mniej inwazyjne i może być łatwiejsze do wykonania w przypadku niektórych pacjentów, zwłaszcza tych, które są bardzo wrażliwe na bodźce. Zgodnie z dobrymi praktykami w weterynarii, przed podaniem jakiegokolwiek leku zaleca się ocenę stanu zdrowia zwierzęcia oraz konsultację z lekarzem weterynarii, aby dostosować metodę i dawkowanie do indywidualnych potrzeb pacjenta. Warto również pamiętać, że preparaty stosowane w terapii muszą być podawane zgodnie z zaleceniami producenta, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych. Zastosowanie Betamox w odpowiedni sposób może znacząco poprawić stan zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 35

Ubój zwierzęcia, które jest chore na chorobę zakaźną lub istnieją podejrzenia o chorobę lub zakażenie, nazywamy ubojem

A. upozorowanym

B. z konieczności

C. rytualnym

D. sanitarnym

Ubój sanitarny to proces, w którym zwierzęta chore na choroby zakaźne, lub podejrzewane o zakażenie, są uśmiercane w celu ochrony zdrowia publicznego oraz zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Zgodnie z obowiązującymi standardami weterynaryjnymi oraz regulacjami prawnymi, ubój taki ma na celu zminimalizowanie ryzyka rozprzestrzenienia się chorób zakaźnych, które mogą zagrażać zarówno innym zwierzętom, jak i ludziom. Przykładem może być ubój bydła zarażonego włośnicą, co nie tylko chroni inne zwierzęta, ale również bezpieczeństwo konsumentów. Dobre praktyki w zakresie uboju sanitarnego obejmują odpowiednie procedury transportu chorych zwierząt, ich humanitarne uśmiercanie oraz poddanie ich odpowiednim badaniom weterynaryjnym po uboju. Przeprowadzanie uboju sanitarnego zgodnie z normami i regulacjami pozwala na efektywne zarządzanie zdrowiem zwierząt oraz zapobiega powstawaniu epidemii, co ma kluczowe znaczenie dla całego sektora rolniczego i przetwórstwa mięsa.

Pytanie 36

Aby przeprowadzić badanie mięsa na obecność włośni metodą wytrawiania próbki zbiorczej z użyciem magnetycznego mieszania, jakie substancje są niezbędne?

A. podpuszczka, HC1, woda destylowana

B. podpuszczka, H2S04, woda z kranu

C. pepsyna, HC1, woda z kranu

D. pepsyna, H2S04, woda destylowana

Używanie nieodpowiednich substancji w analizie mięsa pod kątem włośni może naprawdę zepsuć wyniki, a nawet dać fałszywe rezultaty. Odpowiedzi, w których jest mowa o podpuszczce jako reagentcie, są nietrafione. Podpuszczka to enzym, który głównie stosuje się w serowarstwie, a nie do przerabiania białek w mięsie. W kontekście badania mięsa, ważne jest, żeby używać enzymów, które działają w odpowiednich warunkach pH, co w przypadku podpuszczki nie zachodzi. Na przykład, H2S04, to mocny kwas, który nie sprzyja trawieniu białek, a raczej może zniszczyć próbki. Więc tracimy materiał do analizy. Używanie wody destylowanej w miejscu wody z kranu może wyglądać dobrze, ale w tym przypadku woda z kranu jest wystarczająca, bo nie wprowadza zbyt wielu zanieczyszczeń. Typowym błędem jest nieodróżnienie enzymów proteolitycznych od innych, co prowadzi do złych wniosków o ich zastosowaniu w laboratoriach.

Pytanie 37

Podczas badania klinicznego krowy zaobserwowano wypukłość lewego dołu głodowego oraz bębenkowe uwypuklenie w tym rejonie. Wskazuje to na

A. wzdęcie żwacza

B. przemieszczenie trawieńca

C. niedrożność jelit

D. zator ksiąg

Wzdęcie żwacza to dość poważny problem, który polega na zbieraniu się gazów w żwaczu. To może prowadzić do tego, że zwierzę się powiększa, co wygląda naprawdę niepokojąco. Objawy, które opisałeś, jak wysklepiony lewy dół głodowy i bębenkowy wypuk, są jasnymi sygnałami, że coś jest nie tak. Krowa w takim stanie zazwyczaj nie czuje się najlepiej – może być niespokojna, nie je, a nawet może mieć problemy z poruszaniem się. Jeśli weterynarz szybko tego nie zdiagnozuje, to może się to skończyć tragicznie. W takich sytuacjach ważne jest, żeby zbadać brzuch i czasem wprowadzić dreny, żeby pozbyć się nadmiaru gazów. No i oczywiście, dieta ma tu ogromne znaczenie, więc dobrze jest ją kontrolować, żeby unikać takich sytuacji. Wiedza o tym, co się dzieje z wzdęciem żwacza, jest naprawdę istotna dla każdego hodowcy bydła – im szybciej działasz, tym lepiej dla zwierząt.

Pytanie 38

Do wydania oceny sanitarno-weterynaryjnej nie jest wymagane przeprowadzenie badania przedubojowego w przypadku uboju

A. sanitarnego.

B. drobiu.

C. z konieczności.

D. dziczyzny.

Odpowiedzi "z konieczności", "drobiu" oraz "sanitarnego" wskazują na nieporozumienia dotyczące przepisów prawa weterynaryjnego oraz różnic w regulacjach dotyczących różnych rodzajów mięsa. W przypadku uboju zwierząt gospodarskich, takich jak drób, przeprowadzenie badania przedubojowego jest standardową praktyką, która ma na celu zapewnienie, że zwierzęta są zdrowe i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia publicznego. Właściwe przeprowadzenie takich badań jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia konsumentów. Badanie przedubojowe polega na ocenie stanu zdrowia zwierzęcia przez wykwalifikowanego lekarza weterynarii, co może zapobiec wprowadzeniu do obiegu mięsa pochodzącego od chorych zwierząt. Ponadto, nieprzestrzeganie tych procedur może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz prawnych. W kontekście odpowiedzi "sanitarnego", nie jest to podejście odpowiednie, ponieważ badania sanitarno-weterynaryjne są integralną częścią procesu produkcji żywności, mając na celu ochronę zdrowia publicznego poprzez monitorowanie i kontrolowanie jakości mięsa. Ostatecznie, kluczowym błędem myślowym jest mylenie zasadniczych różnic w regulacjach dotyczących dziczyzny oraz zwierząt gospodarskich, co prowadzi do niewłaściwego wniosku o konieczności przeprowadzania badań przedubojowych dla wszystkich rodzajów mięsa.

Pytanie 39

W wyniku przerwania przepływu krwi do tkanek narządy doświadczają

A. martwicy

B. hipertrofii

C. atrofii

D. degeneracji

Odpowiedzi "atrofia", "hipertrofia" i "degeneracja" nie są poprawne w kontekście braku dopływu krwi do tkanek, ponieważ odnoszą się do innych zjawisk patologicznych. Atrofia to proces zmniejszania się objętości komórek lub tkanek, który może wystąpić na skutek długotrwałego braku stymulacji, niedożywienia czy starzenia się, a nie bezpośrednio na skutek braku krwi. Hipertrofia z kolei to wzrost objętości komórek, co również nie ma związku z niedokrwieniem. Zjawisko to występuje najczęściej w odpowiedzi na zwiększone obciążenie, takie jak w przypadku serca sportowca. Degeneracja odnosi się do stopniowego uszkodzenia komórek, co może być wynikiem różnych procesów patologicznych, ale nie jest bezpośrednio związana z nagłym odcięciem dopływu krwi. W zrozumieniu tych pojęć kluczowe jest odróżnienie ich od martwicy, która jest bezpośrednim wynikiem braku tlenowej perfuzji tkanek. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowej oceny stanu pacjenta i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 40

Dezynsekcja polega na eliminacji

A. owadów biegających i bakterii

B. owadów biegających i gryzoni

C. owadów biegających i latających

D. bakterii oraz gryzoni

Dezynsekcja to jakby proces, który ma na celu pozbycie się różnych owadów, a szczególnie tych, które biegają albo latają. W skrócie, można to robić na kilka sposobów – używając chemicznych środków owadobójczych, różnych pułapek, czy też naturalnych drapieżników, które pomogą nam w tej walce. Przykładowo, w restauracjach serio ważne jest, żeby regularnie przeprowadzać dezynsekcję, żeby nie mieć problemu z takimi owadami jak karaluchy czy muszki, bo to może zepsuć reputację i jakość jedzenia. Dodatkowo, fajnie jest trzymać się pewnych norm, jak te ISO, które gwarantują, że stosowane metody są skuteczne i bezpieczne. Planowanie dezynsekcji w zgodzie z najlepszymi praktykami to klucz do długotrwałego pozbywania się szkodników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej