Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 24 grudnia 2025 10:03
Data zakończenia: 24 grudnia 2025 10:13

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które kolory należy zastosować w kompozycji graficznej, aby uzyskać wrażenie zimnej tonacji?

A. Zielony i czerwony.

B. Pomarańczowy i brązowy.

C. Pomarańczowy i zielony.

D. Błękitny i granatowy.

Błękitny i granatowy to klasyczny wybór, gdy zależy nam na uzyskaniu wrażenia zimnej tonacji w grafice. Te kolory leżą po chłodnej stronie koła barw, a ich odcienie są standardowo kojarzone z wodą, lodem czy zimowym niebem. W praktyce projektowej, na przykład przy tworzeniu identyfikacji wizualnej dla firm technologicznych czy marek związanych z higieną, bardzo często wykorzystuje się właśnie takie chłodne barwy, bo podświadomie budują uczucie czystości, profesjonalizmu i pewnego dystansu. Moim zdaniem, zwłaszcza jeśli spojrzeć na standardy w brandingu, chłodne kolory jak błękit czy granat pozwalają uzyskać efekt elegancji i nowoczesności, a jednocześnie nie przytłaczają odbiorcy. Warto też zauważyć, że stosowanie chłodnych barw polecane jest w projektowaniu interfejsów użytkownika (UI), szczególnie tam, gdzie zależy nam na spokojnym odbiorze i przejrzystości treści. Niekiedy, jak w projektach dla branży finansowej czy medycznej, takie barwy są nawet wskazane w wytycznych! Jeśli kiedyś będziesz projektować ulotkę dla firmy zajmującej się klimatyzacją albo stronę dla SPA, to zerknij właśnie w stronę błękitów i granatów – to zawsze działa. Z moich doświadczeń wynika, że nawet niewielki dodatek ciepłego koloru potrafi osłabić ten zimny efekt, więc dobrze jest trzymać się z dala od pomarańczy czy czerwieni, jeśli zależy nam na konsekwentnej, chłodnej palecie.

Pytanie 2

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

B. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

C. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

D. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

Technika luminosity masking polega na tworzeniu masek selekcji, które są oparte na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia. Dzięki temu fotograf może precyzyjnie kontrolować, które fragmenty obrazu zostaną poddane obróbce, a które pozostaną nietknięte. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w ciemniejszej części zdjęcia, możemy stworzyć maskę, która obejmuje tylko te obszary. To podejście jest niezwykle przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczne. Luminosity masking pozwala na zachowanie detali w cieniach i światłach, co jest zgodne z dobrymi praktykami obróbki w programach takich jak Adobe Photoshop. Umożliwia to uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznie przyjemnych efektów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto również zaznaczyć, że ta technika, choć na początku może wydawać się skomplikowana, staje się z czasem intuicyjna i pozwala na znaczne podniesienie jakości pracy fotografa.

Pytanie 3

Na ilustracji przeważa barwa

A. dopełniająca.

B. złamana.

C. zimna.

D. czysta.

Wybór odpowiedzi 'złamana' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kolorów. Barwy złamane to te, które zostały zmieszane z innym kolorem, co skutkuje ich osłabieniem lub stonowaniem. W kontekście analizy wizualnej, zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe, ponieważ złamane kolory często mają bardziej subtelny wpływ na odbiorcę, co może być korzystne w niektórych zastosowaniach, ale nie w tym przypadku. Osoby mylące barwę czystą z złamaną mogą mieć tendencję do koncentrowania się na odcieniach i tonach, które w rzeczywistości nie odpowiadają rzeczywistemu nasyceniu koloru na zdjęciu. Z kolei odpowiedź 'zimna' sugeruje, że czerwień, która sama w sobie jest barwą ciepłą, mogłaby być zinterpretowana jako zimna, co jest niezgodne z teorią kolorów. W kontekście barwnym, zimne kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają zupełnie inne właściwości percepcyjne i emocjonalne. Ponadto, barwy dopełniające, które często są postrzegane jako kolory kontrastowe, powinny być stosowane w kontekście kompozycji wizualnej, jednak nie odnoszą się do samej eksponowanej barwy na zdjęciu. Te typowe błędy myślowe mogą prowadzić do nieporozumień w ocenie kolorystyki i jej zastosowania w praktyce artystycznej i projektowej.

Pytanie 4

Fotografia została skadrowana z zastosowaniem kompozycji obrazu według reguły

A. złotego podziału.

B. trójpodziału.

C. podziału ukośnego.

D. złotej spirali.

Odpowiedzi, które nie wskazują na podział ukośny, opierają się na innych koncepcjach kompozycyjnych, które nie są właściwie zastosowane w tym kontekście. Na przykład, złota spirala i złoty podział to techniki, które, choć mają swoje miejsce w kompozycji, nie są odpowiednie w przypadku tego zdjęcia. Złota spirala jest oparta na naturalnych proporcjach i spirali, które często występują w naturze, ale nie odpowiadają układowi ukośnych linii widocznych na fotografii. Złoty podział z kolei wskazuje na proporcjonalny podział kadru w sposób, który może niekoniecznie odnosić się do dynamiki przedstawionych schodów. Podobnie podział trójpodziału, który dzieli obraz na dziewięć równych części, może być stosowany do uzyskania równowagi, ale w tym przypadku nie oddaje on faktu, że główne elementy obrazu są skomponowane wzdłuż ukośnych linii, które nadają zdjęciu ruch i kierunek. Przyjmowanie tych koncepcji jako alternatyw dla podziału ukośnego może prowadzić do zubożenia wizualnego efektu, ponieważ nie uwzględniają one dynamiki, jaką wprowadza korzystanie z linii ukośnych. Ważne jest zrozumienie, jakie techniki można zastosować w określonych kontekstach, aby maksymalizować efekt wizualny i przekaz emocjonalny zdjęcia.

Pytanie 5

Jaką wartość ma ogniskowa standardowego obiektywu w aparacie średnioformatowym?

A. 18 mm

B. 80 mm

C. 180 mm

D. 50 mm

Ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektywy o takiej ogniskowej są idealne do szerokiego zakresu fotografii, od portretów po fotografię krajobrazową. Dzięki dobrze zbalansowanej ogniskowej, obiektyw ten umożliwia uzyskanie naturalnych proporcji w obrazie, co jest kluczowe w przypadku portretów, gdzie istotne jest przedstawienie modeli w realistyczny sposób. W praktyce obiektywy 80 mm są często wykorzystywane w studiach fotograficznych, jako że pozwalają na osiągnięcie efektu pięknego bokeh przy odpowiednim otworze przysłony, co dodaje głębi zdjęciom. W kontekście standardów branżowych, aparat średnioformatowy z obiektywem o tej ogniskowej może być uważany za wszechstronny wybór, zdolny do uchwycenia detali oraz szerokich kompozycji w wysokiej jakości. Kluczowym elementem jest również świadomość, że w przypadku aparatów średnioformatowych, ogniskowa 80 mm jest bardziej zbliżona do 50 mm w formacie małoobrazkowym, co czyni ją wygodną dla fotografów przyzwyczajonych do pracy z mniejszymi matrycami.

Pytanie 6

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. CMYK i 72 dpi

B. RGB i 150 dpi

C. CMYK i 150 dpi

D. RGB i 72 dpi

Wybierając tryb kolorów RGB i ustawiając rozdzielczość na 72 dpi, trafiłeś bardzo dobrze, jeśli chodzi o zdjęcia do wrzucenia w sieć. RGB, czyli czerwień, zieleń i niebieski, to standard, który świetnie się sprawdza na ekranach, bo tak właśnie działają monitory. Kolory w RGB wyglądają lepiej i są bardziej żywe niż w CMYK, który jest raczej do druku stworzony. A co do rozdzielczości - 72 dpi to w sam raz na internet, bo wygląda dobrze, a plik nie jest za duży. Jak wrzucasz zdjęcia na strony czy social media, to szybkie ładowanie jest kluczowe i 72 dpi w tym pomaga. Warto też pamiętać o kompresji zdjęć, bo to jeszcze bardziej przyspiesza ładowanie. W skrócie, RGB i 72 dpi to dobre połączenie jakości i wydajności, co ważne dla osób, które korzystają z internetu.

Pytanie 7

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Sprężonego powietrza

B. Pędzelka

C. Wilgotnej ściereczki

D. Irchy

Użycie sprężonego powietrza do czyszczenia powierzchni przedniej soczewki obiektywu jest zalecane, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu i zanieczyszczeń bez kontaktu z delikatną powłoką soczewki. Metoda ta zmniejsza ryzyko zarysowania powłoki przeciwodblaskowej, która jest kluczowa dla zachowania jakości obrazu. Przy czyszczeniu obiektywów, zaleca się stosowanie sprężonego powietrza w dedykowanych pojemnikach z aplikatorami, które umożliwiają precyzyjne kierowanie strumienia powietrza. Warto pamiętać, aby unikać stosowania kompresorów, które mogą wprowadzać wilgoć do soczewki. Standardy branżowe, takie jak zalecenia od producentów sprzętu optycznego, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod czyszczenia, aby zapewnić długotrwałość urządzeń oraz ich optymalną funkcjonalność. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie obiektywu w odpowiednich warunkach, co zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń, a tym samym minimalizuje potrzebę stosowania bardziej agresywnych metod czyszczących.

Pytanie 8

W fotografii portretowej światło padające na modela na wysokości twarzy w przybliżeniu pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. dolno-boczny.

B. górno-boczny.

C. tylno-boczny.

D. przednio-boczny.

Odpowiedź przednio-boczny jest dokładnie tym, co stosuje się w klasycznej fotografii portretowej, szczególnie jeśli zależy nam na uzyskaniu naturalnego, modelującego światła. Ustawienie źródła światła na wysokości twarzy i pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu powoduje, że światło pada na modela z przodu i z boku jednocześnie. Taki układ nazywany jest też często światłem Rembrandta, bo pozwala uzyskać miękkie, trójwymiarowe cienie na twarzy, jednocześnie zachowując atrakcyjną plastyczność kształtów. Z mojego doświadczenia to najczęściej wybierane ustawienie przez portrecistów, bo daje naturalne przejścia tonalne i nie deformuje rysów twarzy. No i w praktyce – wystarczy nawet zwykła lampa błyskowa, by uzyskać taki efekt, ważne tylko by nie przesadzić z kątem, bo wtedy światło stanie się za bardzo boczne i mogą się pojawić mocne cienie, które nie zawsze wyglądają korzystnie. W branży to dosłownie podstawa – jeśli ktoś zaczyna przygodę z portretem, to zawsze słyszy o zasadzie 45°. Moim zdaniem warto też zwrócić uwagę na odbicia światła w oczach modela, tzw. catchlights, bo dobrze ustawione przednio-boczne światło pięknie je podkreśla. To takie małe detale, ale właśnie one mocno wpływają na odbiór zdjęcia. W praktyce, niezależnie czy korzystasz ze światła dziennego, czy studyjnego softboxa, ta zasada będzie działać praktycznie w każdych warunkach.

Pytanie 9

Aby wykonać reprodukcję kolorowego oryginału na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego, jakie oświetlenie należy zastosować?

A. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

B. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

C. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

D. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

Niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak kryją one pewne błędne założenia dotyczące charakterystyki światła i jego wpływu na fotografię negatywową. Oświetlenie skierowane o temperaturze barwowej 3200 K jest typowe dla sztucznego światła, często stosowanego w studiach fotograficznych, jednak nie jest ono odpowiednie do reprodukcji kolorów w warunkach dziennych. Takie światło ma ciepły odcień i może zniekształcać rzeczywiste kolory obiektów, co prowadzi do nieprawidłowego odwzorowania w materiale negatywowym. W przypadku oświetlenia skierowanego o temperaturze barwowej 5500 K, chociaż jego wartość jest zbliżona do światła dziennego, to sposób, w jaki jest zastosowane, również ma znaczenie. Skierowane światło może generować zbyt silne cienie i refleksy, co jest niepożądane w procesie fotografii negatywowej. Z kolei oświetlenie rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K również nie zapewnia optymalnych warunków, ponieważ jego ciepła temperatura barwowa wpłynie na odwzorowanie kolorów w negatywie. Osoby, które pomijają znaczenie rozproszonego światła o odpowiedniej temperaturze barwowej, mogą nie uwzględniać jego kluczowego wpływu na jakość końcowego obrazu, co jest typowym błędem myślowym w pracy z materiałami fotograficznymi.

Pytanie 10

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym

B. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku

C. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze

D. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi

Termin "soft proofing" odnosi się do techniki, która umożliwia symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora, zanim zostanie wykonany fizyczny wydruk. To narzędzie jest niezwykle ważne w branży graficznej i wydawniczej, ponieważ pozwala projektantom, fotografom i klientom na dokładną ocenę kolorów oraz kompozycji obrazu w warunkach cyfrowych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich profili kolorów i kalibracji monitora, soft proofing zapewnia, że to, co widzimy na ekranie, jest jak najbliższe rzeczywistemu wydrukowi. To z kolei redukuje ryzyko niespodzianek podczas drukowania, co może prowadzić do oszczędności czasu i kosztów. Przykładem praktycznego zastosowania jest wykorzystanie programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, które oferują możliwość podglądu w trybie soft proofing. W ten sposób użytkownicy mogą optymalizować swoje projekty przed finalnym drukiem, co wpisuje się w standardy jakości produkcji graficznej.

Pytanie 11

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 283 x 425 px

B. 378 x 568 px

C. 591 x 887 px

D. 788 x 1183 px

Podane odpowiedzi o wymiarach 378 x 568 px, 591 x 887 px i 788 x 1183 px są błędne, ponieważ wynikają z nieprawidłowych obliczeń dotyczących przeliczenia centymetrów na piksele przy danej rozdzielczości. Wiele osób popełnia błąd, nie przeliczając dokładnie jednostek, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, przyjmując, że 10 cm to 4 cale i mnożąc przez 72 ppi, otrzymujemy 288 px, co daje obraz o wielkości 288 x 425 px. Jednakże, prawidłowe przeliczenie 10 cm powinno dać około 3,94 cala, co po przemnożeniu przez 72 ppi prowadzi do 283 px dla szerokości. Wysokość, z kolei, powinna być prawidłowo policzona jako 5,91 cala, co daje 425 px. Typowym błędem, który można zauważyć przy obliczeniach, jest zaokrąglanie wartości bez uwzględnienia rzeczywistego przeliczenia na cale. Ponadto, niektórzy mogą mylić wartości ppi z dpi (punktów na cal), co również prowadzi do nieporozumień w kontekście przygotowania grafiki do publikacji w internecie. Ważne jest, aby podczas pracy z grafiką stosować standardowe metody przeliczania jednostek, aby zapewnić, że ostateczne wymiary są zarówno technologicznie poprawne, jak i dostosowane do oczekiwań dotyczących jakości obrazu w środowisku online.

Pytanie 12

Prawidłowa głębia bitowa dla fotografii przeznaczonej do profesjonalnego druku w pełnym kolorze to

A. 8 bitów

B. 1 bit

C. 4 bity

D. 24 bity

Głębia bitowa to kluczowy aspekt w cyfrowym świecie obrazów, a jej wartość ma bezpośredni wpływ na jakość wizualną zdjęć, szczególnie w kontekście profesjonalnego druku. Wybór 8 bitów na piksel, co daje 256 odcieni dla każdego koloru, może być wystarczający do prostych zastosowań, jak publikacje internetowe, ale nie spełnia wymagań druku, gdzie szczegóły i przejrzystość są kluczowe. Przy 1 lub 4 bitach głębokości, możliwości obrazu są bardzo ograniczone. 1 bit oznacza tylko dwa kolory (czarny i biały), a 4 bity to jedynie 16 kolorów, co zdecydowanie nie wystarcza do odwzorowania pełnego spektrum barw w fotografii. Takie wybory są typowe dla błędnych założeń o tym, że im mniej bitów, tym lepiej dla rozmiaru pliku, co jest mylące. W rzeczywistości, przy zbyt niskiej głębi bitowej, jakość obrazu drastycznie się pogarsza, a w druku mogą pojawić się problemy z gradacją kolorów oraz widocznymi przejściami. Ponadto, stosowanie niskiej głębi bitowej w przestrzeni kolorów RGB nie tylko ogranicza paletę, ale także utrudnia późniejsze edytowanie zdjęć, co jest niezbędne w profesjonalnej pracy. Dlatego tak ważne jest, aby przy wyborze głębi bitowej kierować się standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie 24-bitowej głębi w fotografii do druku.

Pytanie 13

Do sfotografowania ptaka siedzącego na oddalonej gałęzi drzewa w celu efektywnego wypełnienia kadru należy zastosować aparat fotograficzny z obiektywem

A. portretowym.

B. rybie oko.

C. długooogniskowym.

D. szerokokątnym.

Obiektyw długooogniskowy to w fotografii przyrodniczej prawdziwy must-have, zwłaszcza gdy chcemy uchwycić zwierzęta lub ptaki z dystansu i zachować przy tym odpowiednią szczegółowość. Dzięki dużej ogniskowej, często 300 mm lub więcej, możesz „przybliżyć” sobie obiekt bez fizycznego podchodzenia, co przecież w przypadku płochliwych ptaków jest nie tylko trudne, ale często wręcz niemożliwe. W praktyce takie szkła pozwalają wypełnić kadr nawet wtedy, gdy ptak siedzi wysoko na drzewie albo daleko na łące. Moim zdaniem, to właśnie długooogniskowe teleobiektywy – popularnie nazywane tele – gwarantują najlepsze efekty w fotografii dzikiej natury, bo umożliwiają rejestrację detali i separację tła, co podkreśla temat zdjęcia i daje ciekawy efekt bokeh. Rekomendacje branżowe, chociażby National Geographic czy portale typu Digital Photography School, jasno wskazują, że dla tego typu ujęć idealne są ogniskowe rzędu 400 mm lub więcej. Warto też pamiętać, że takie obiektywy często mają optyczną stabilizację obrazu, co bardzo pomaga przy zdjęciach „z ręki”. Często początkujący są zaskoczeni tym, jak bardzo zmienia się perspektywa oraz odwzorowanie odległości przy takich ogniskowych – to daje ogromną przewagę w budowaniu mocnych, profesjonalnych kadrów dzikiej przyrody.

Pytanie 14

Jakie minimalne znaczenie ma aktualnie współczynnik Color Rendering Index (CRI) dla profesjonalnego oświetlenia fotograficznego?

A. CRI minimum 60

B. CRI minimum 95

C. CRI minimum 70

D. CRI minimum 80

Współczynnik Color Rendering Index (CRI) jest kluczowym parametrem w ocenie jakości oświetlenia, szczególnie w kontekście profesjonalnego oświetlenia fotograficznego. Wysoki CRI, na poziomie minimum 95, oznacza, że światło oddaje kolory w sposób zbliżony do naturalnego, co jest niezwykle istotne w fotografii, gdzie wierne odwzorowanie barw ma ogromne znaczenie. Przy CRI powyżej 95, światło jest w stanie dokładnie odwzorować odcienie skóry, nasycenie kolorów oraz subtelne różnice w tonacji, co jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać jak najlepsze efekty wizualne. W praktyce oznacza to, że przy oświetleniu o wysokim CRI można uzyskać zdjęcia, które zobrazują rzeczywiste kolory przedmiotów, co jest istotne w wielu dziedzinach, takich jak moda, portret czy fotografia produktowa. W branży fotograficznej standardy te są szeroko uznawane, a stosowanie oświetlenia o CRI minimum 95 stało się praktyką najlepszych specjalistów.

Pytanie 15

Wygładzanie skóry w programie Adobe Photoshop realizowane jest z użyciem narzędzia

A. gumka.

B. separacja częstotliwości.

C. stempel.

D. inteligentne wyostrzanie.

Do wygładzania skóry w Photoshopie można podejść na kilka sposobów, ale nie wszystkie dają profesjonalny i naturalny efekt. Gumka wydaje się kusząca, bo szybko usuwa niechciane elementy, ale niestety – działa destrukcyjnie. Usuwa wszystko, a nie wygładza, przez co łatwo zniszczyć szczegóły skóry i zdjęcie wygląda potem nienaturalnie, jak po nieudolnym retuszu. Stempel natomiast to narzędzie do klonowania fragmentów obrazu – można nim czasem zakryć niedoskonałości, ale przy większych partiach skóry czy próbie wygładzania robi się to toporne i łatwo o powtarzalne wzory, co daje efekt tzw. łatek. No i nie uzyskasz wtedy subtelnych przejść, tylko raczej zamaskowanie problemu bez zachowania naturalnej faktury. Inteligentne wyostrzanie to narzędzie do poprawy ostrości zdjęcia, więc działa wręcz odwrotnie niż wygładzanie – podbija detale, przez co zmarszczki, pory i niedoskonałości mogą stać się jeszcze bardziej widoczne, a nie wygładzone. Wiele osób na początku drogi z retuszem próbuje tych narzędzi, bo wydają się najprostsze, ale w praktyce prowadzą do sztucznego efektu i naruszenia struktury zdjęcia. Moim zdaniem najczęstszy błąd to skupianie się na narzędziach pojedynczego działania, zamiast stosowania bardziej zaawansowanych technik, które pozwalają pracować na różnych poziomach szczegółowości obrazu. W branży graficznej od lat standardem jest separacja częstotliwości, bo pozwala na osobną kontrolę tekstury i koloru skóry – to ona daje najbardziej profesjonalne rezultaty, bez utraty detali i z pełną kontrolą nad efektem końcowym, czego nie da się osiągnąć wymienionymi powyżej metodami.

Pytanie 16

Do wykonania studyjnych zdjęć portretowych w technice low key wskazane jest zastosowanie tła w kolorze

A. czarnym.

B. żółtym.

C. białym.

D. zielonym.

Technika low key w fotografii portretowej polega na tworzeniu zdjęć o przewadze ciemnych tonów, z mocnym kontrastem i subtelnym modelowaniem światłem. Zastosowanie czarnego tła jest tutaj praktycznie nie do zastąpienia. Pozwala ono na uzyskanie głębokiej czerni, co jest kluczowe, żeby postać wyraźnie odcinała się od otoczenia i żeby światło mogło budować plastykę twarzy oraz sylwetki. W studiach fotograficznych czarne tła to absolutny standard przy sesjach low key – gwarantują one, że nie będzie niechcianych odbić światła ani przebarwień, co przy jasnych tłach jest naprawdę trudne do opanowania. Moim zdaniem właśnie przy portretach low key można najlepiej pokazać charakter modela, bo taki klimat zdjęcia działa trochę teatralnie, skupia całą uwagę na twarzy, oczach, emocjach. W praktyce używa się nie tylko czarnej tkaniny, ale też specjalnych matowych materiałów, żeby jeszcze bardziej pochłonąć światło. Z mojego doświadczenia, zdjęcia z czarnym tłem są najbardziej „czyste” i profesjonalne, szczególnie jeśli potem chcemy je jeszcze edytować. Co ciekawe, wielu mistrzów portretu, jak Irving Penn czy Yousuf Karsh, właśnie taki zabieg stosowało, żeby stworzyć niezapomniane, mocno emocjonalne ujęcia. W sumie, jeśli ktoś planuje fotografię low key, czarne tło to taki must-have w studiu – nie ma lepszego rozwiązania.

Pytanie 17

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

B. równo rozproszone z dwóch stron

C. kontrastowe z dwóch stron

D. rozproszone na wprost

Zastosowanie światła kontrastowego z dwóch stron nie jest właściwe dla uwypuklenia faktury tkaniny, ponieważ takie oświetlenie prowadzi do zrównoważenia cieni i świateł, co powoduje, że szczegóły tekstury stają się mniej wyraźne. W fotografii, aby uzyskać efekt trójwymiarowości, istotne jest, aby światło i cień tworzyły wyraźne różnice, które akcentują kształty i detale, a światło z dwóch stron zniweluje ten efekt, prowadząc do płaskiego obrazu. Z kolei równomiernie rozproszone światło z dwóch stron, podobnie jak światło kontrastowe, nie nadaje wyrazistości i nie tworzy interesujących cieni, co jest niezbędne do pokazania faktury. Rozproszone na wprost oświetlenie jest równie nieefektywne, gdyż eliminuje cienie, co sprawia, że zdjęcie staje się jednolite i nieatrakcyjne. W fotografii szczególnie istotne jest zrozumienie, że to nie tylko ilość światła, ale jego kierunek oraz jakość ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych. Doświadczeni fotografowie wiedzą, że manipulacja światłem w odpowiedni sposób może diametralnie zmienić odbiór zdjęcia, a niewłaściwe podejścia często prowadzą do płaskich, mało interesujących obrazów, które nie oddają piękna i szczegółowości materiałów.

Pytanie 18

Aby zidentyfikować zanieczyszczenia na matrycy aparatu przed przeprowadzeniem jej czyszczenia, należy wykonać fotografię

A. przez filtr polaryzacyjny

B. jednolitej jasnej powierzchni

C. testu rozdzielczości

D. czarnej kartki

Wykonywanie zdjęcia testu rozdzielczości, czarnej kartki lub przez filtr polaryzacyjny to metody, które nie są skuteczne w lokalizacji zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego i mogą prowadzić do błędnych wniosków. Test rozdzielczości służy do oceny jakości optyki aparatu i nie ujawnia plam czy zanieczyszczeń na matrycy. Tego typu testy skupiają się na detalach obrazu, takich jak ostrość i kontrast, a nie na ewentualnych zabrudzeniach matrycy, które mogą wpływać na jakość zdjęć, ale niekoniecznie będą widoczne w kontekście rozdzielczości. Z kolei wykonanie zdjęcia czarnej kartki może skutkować zniekształceniem percepcji zabrudzeń, ponieważ wszelkie plamy na matrycy mogą być mniej widoczne na ciemnym tle. Z kolei zdjęcie wykonane przez filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiednią metodą, gdyż taki filtr modyfikuje światło wpadające do aparatu, co może zniekształcić rzeczywisty obraz matrycy. Błędem jest więc przyjmowanie, że te metody mogą skutecznie wskazać zabrudzenia – zamiast tego, ich użycie jedynie wprowadza w błąd i może powodować dalsze problemy ze zrozumieniem stanu matrycy. Dlatego kluczowe jest stosowanie jasnych, jednolitych powierzchni, które w sposób najbardziej bezpośredni ujawniają obecność zabrudzeń.

Pytanie 19

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. PhotoFiltre Studio

B. AvancePaint

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe Photoshop

AvancePaint to przykład programu do obróbki grafiki rastrowej, który faktycznie zalicza się do kategorii freeware. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą korzystać z niego bez konieczności zakupu licencji czy płacenia abonamentu – zupełnie za darmo, także w środowisku domowym, a czasem nawet w edukacyjnym. Tego typu oprogramowanie bywa bardzo przydatne w sytuacjach, gdy nie ma się dostępu do płatnych, rozbudowanych narzędzi, jak np. Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint. AvancePaint, mimo że nie dorównuje gigantom branży pod względem funkcji, to jednak w zupełności wystarcza do podstawowej edycji zdjęć, wykonywania prostych korekt, rysowania czy przygotowywania materiałów na potrzeby nauki albo podstawowych projektów graficznych. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z freeware daje też swobodę eksperymentowania – nie stresujesz się, że zmarnujesz drogi pakiet, gdyby coś poszło nie tak. Warto też pamiętać, że praca na takich narzędziach pozwala nauczyć się podstaw obróbki grafiki rastrowej, które potem można bez problemu przełożyć na bardziej zaawansowane, profesjonalne programy. Branża IT i grafiki komputerowej od lat docenia rozwój umiejętności właśnie na takich bezpłatnych aplikacjach, bo umożliwiają one dostęp do edukacji każdemu, niezależnie od zasobności portfela.

Pytanie 20

Najlepiej do zdjęć makro zastosować lampę

A. zewnętrzną dedykowaną

B. wbudowaną

C. błyskową studyjną

D. pierścieniową

Lampa pierścieniowa to jedno z najlepszych rozwiązań do fotografii makro, ponieważ zapewnia równomierne oświetlenie obiektu, eliminując cienie i refleksy. Jej konstrukcja pozwala na zachowanie odpowiedniej odległości od obiektu, co jest kluczowe w przypadku zdjęć makro, gdzie detale są niezwykle ważne. Pierścieniowe lampy LED mogą być regulowane pod względem intensywności i barwy światła, co pozwala na dostosowanie oświetlenia do różnych warunków i tematów. Dodatkowo, wykorzystanie lampy pierścieniowej w połączeniu z obiektywami makro pozwala na uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć, co jest zgodne z dobrą praktyką w tej dziedzinie. Warto również zauważyć, że takie oświetlenie może być stosowane do różnych tematów, od fotografii przyrodniczej po produktową, co czyni je niezwykle uniwersalnym narzędziem w aparacie fotograficznym.

Pytanie 21

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i czerwonego.

B. białego i szarego.

C. niebieskiego i żółtego.

D. białego i czarnego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 22

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego kiedy

A. jest oryginalna i przejawia własną intelektualną twórczość autora.

B. jest uznana za prostą informację prasową.

C. jest formą komunikatu bez oznak indywidualnego charakteru.

D. jest kopiowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób.

Prawo autorskie chroni tylko te fotografie, które są oryginalne i noszą ślady indywidualnej twórczości autora. W praktyce oznacza to, że zdjęcie musi prezentować jakiś własny pomysł autora – to może być nietypowa kompozycja, ciekawe światło, niebanalny temat albo nawet sposób kadrowania. Bez tej „iskry” twórczości, zdjęcie traktowane jest jak zwykłe odwzorowanie rzeczywistości i wtedy nie podlega ochronie prawnoautorskiej. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących fotografów często nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest ta oryginalność. W branży panuje przekonanie, że automatyczna ochrona dotyczy tylko tych zdjęć, które wnoszą coś od siebie – nie wystarczy kliknąć spust migawki i mieć przypadkowe ujęcie. Przykład z życia: zdjęcia legitymacyjne wykonane według ścisłych wytycznych raczej nie będą chronione jako utwory, bo brakuje im indywidualnego wkładu. Za to kreatywny portret czy reportaż z imprezy, gdzie autor sam decyduje o wszystkim, już podlega ochronie. Warto pamiętać, że w orzecznictwie i doktrynie często podkreśla się, że nawet drobna, ale zauważalna ingerencja twórcza wystarczy, by zdjęcie uznać za utwór. To zabezpiecza interesy autora, pozwala mu np. żądać wynagrodzenia za wykorzystanie zdjęcia lub domagać się usunięcia naruszeń. W skrócie – jeśli widać, że fotograf coś od siebie dodał, to już mamy do czynienia z przedmiotem prawa autorskiego.

Pytanie 23

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. symetryczną, otwartą.

B. wieloelementową, centralną.

C. zamkniętą, dynamiczną.

D. centralną, prostą.

W tej fotografii rzeczywiście wykorzystano kompozycję symetryczną, otwartą. Widać tu wyraźną oś symetrii wyznaczoną przez drewnianą barierkę, gdzie lewa i prawa część kadru są do siebie bardzo podobne pod względem układu linii i proporcji. Symetria w fotografii to jedna ze sprawdzonych metod przyciągania uwagi widza i nadawania obrazowi harmonii – stosuje się ją często w architekturze, krajobrazach czy fotografii produktowej. Kompozycja otwarta natomiast polega na tym, że elementy obrazu wydają się wychodzić poza kadr – tutaj mamy wyraźne wrażenie, że barierka, zieleń i linia morza ciągną się poza to, co widzimy na zdjęciu. Moim zdaniem to bardzo uniwersalne podejście, bo pozwala odbiorcy samodzielnie wyobrazić sobie dalszy ciąg sceny. Z mojego doświadczenia wynika, że takie kadrowanie wzmacnia dynamikę i naturalność kadru, a jednocześnie nie zaburza poczucia ładu. Często spotykam się z tym w branżowych publikacjach i na wystawach – eksperci doceniają takie rozwiązania za możliwość pokazania przestrzeni i głębi. Symetria i otwartość dobrze sprawdzają się także przy prezentowaniu dużych, rozległych planów, gdzie ważne jest zarówno uporządkowanie, jak i zachowanie perspektywy.

Pytanie 24

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem pośrednim, rozproszonym.

B. Światłem pośrednim, skierowanym.

C. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

D. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

Kiedy patrzymy na plan zdjęciowy, nietrudno zauważyć, że całość opiera się na symetrycznym rozłożeniu kilku źródeł światła z modyfikatorami, które rozpraszają światło zanim trafi ono na fotografowany obiekt. Najczęstszy błąd myślowy w tej sytuacji to utożsamianie liczby lamp lub ich położenia z bezpośrednim, ostrym światłem, podczas gdy kluczowy jest sposób modyfikacji strumienia światła. Światło bezpośrednie, skierowane daje bardzo kontrastowe efekty, ostre cienie i mocne refleksy, tu natomiast mamy do czynienia z elementami służącymi do rozpraszania światła. Światło pośrednie z kolei nie pada bezpośrednio z lampy na przedmiot, lecz przechodzi przez materiał modyfikujący, co redukuje cienie i zmiękcza przejścia tonalne. Pomyłka pojawia się także przy wyborze światła pośredniego skierowanego albo bezpośredniego rozproszonego – te pojęcia bywają mylone, jednak w praktyce, jeśli na schemacie widzimy elementy dyfuzyjne, nie ma tu mowy o czystym świetle bezpośrednim. W branżowych standardach fotograficznych i filmowych rozróżnia się te typy właśnie przez obecność modyfikatorów światła – ich brak oznacza ostre bezpośrednie światło, ich obecność to światło rozproszone lub pośrednie. W praktyce, wybierając takie ustawienie, minimalizujemy ryzyko powstawania niepożądanych cieni, a efekt końcowy jest znacznie bardziej przewidywalny, co jest bardzo doceniane przy zdjęciach reklamowych i katalogowych.

Pytanie 25

W jakim typie pomiaru światła czujnik rejestruje od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, a pozostałą część z innych obszarów?

A. W pomiarze wielopunktowym

B. W pomiarze punktowym

C. W pomiarze matrycowym

D. W pomiarze centralnie ważonym

Pomiar wielopunktowy jest metodą, która analizuje światło w wielu punktach w obrębie kadru, a następnie wylicza średnią ekspozycję na podstawie zebranych danych. Chociaż technika ta może być skuteczna w złożonych scenach, jej efektywność opiera się na równomiernym rozkładzie światła, co nie zawsze jest przypadkiem. W sytuacjach, gdzie dominuje punktowy obiekt, nie uwzględnia ona specyfiki oceny centralnego obszaru kadru, co może skutkować niedopasowaną ekspozycją. Pomiar matrycowy, z drugiej strony, korzysta z zaawansowanych algorytmów do analizy całej sceny, jednakże jego skomplikowanie może prowadzić do błędnych wniosków w prostych sytuacjach. W przypadku pomiaru punktowego, czujnik zbiera dane tylko z jednego, wybranego punktu, co w sytuacjach złożonych może być niewystarczające. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru światła, ma kluczowe znaczenie w praktyce fotograficznej, ponieważ błędny wybór metody może prowadzić do nieodpowiedniej ekspozycji i nieatrakcyjnych zdjęć. Warto zatem wiedzieć, że pomiar centralnie ważony, w przeciwieństwie do tych podejść, skupia się na najważniejszej części kadru, co czyni go bardziej przydatnym w kontekście fotografii, gdzie centralny obiekt wymaga szczególnej uwagi.

Pytanie 26

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Matówka

B. Samowyzwalacz

C. Przesłona

D. Migawka

Matówka, przesłona i samowyzwalacz to elementy, które pełnią inne funkcje w aparacie fotograficznym, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Matówka to element, który umożliwia ustawienie ostrości i podgląd kompozycji przed wykonaniem zdjęcia. Działa jako akcesorium optyczne, które wspomaga fotografów w precyzyjnym ustawieniu kadru, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem czasu ekspozycji. Przesłona, z kolei, to mechanizm regulujący ilość światła, które wpada do aparatu, ale działa równolegle z migawką, a nie zamiast niej. Przesłona wpływa również na głębię ostrości, co jest kluczowym aspektem w fotografii, jednak nie ma ona wpływu na czas, przez jaki matryca jest odsłonięta. Samowyzwalacz to funkcjonalność, która pozwala na automatyczne wykonanie zdjęcia po zadanym czasie, co jest przydatne dla fotografów chcących uchwycić siebie lub uniknąć drgań aparatu przy naciśnięciu spustu migawki, ale również nie ma związku z procesem ekspozycji. Warto zrozumieć te różnice, aby lepiej zarządzać parametrami podczas robienia zdjęć, co jest podstawą efektywnej fotografii.

Pytanie 27

Technika remote tethering w fotografii profesjonalnej pozwala na

A. łączenie ekspozycji z wielu aparatów w jeden obraz HDR

B. równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu

C. automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury natychmiast po wykonaniu

D. zdalne sterowanie aparatem i podgląd zdjęć na urządzeniu mobilnym przez internet

Odpowiedzi związane z automatycznym wysyłaniem zdjęć do chmury, równoczesnym sterowaniem wieloma aparatami, czy łączeniem ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR, niestety, nie oddają istoty techniki remote tethering. Automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury, chociaż to przydatna funkcjonalność, nie jest bezpośrednio związane z zdalnym sterowaniem aparatem. W rzeczywistości wiele aparatów oferuje możliwość przesyłania zdjęć do chmury po wykonaniu, ale to nie jest cechą samego tetheringu. Po drugie, równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu to bardziej zaawansowana technika, która wymaga odrębnych systemów zarządzania i synchronizacji, a nie prostego tetheringu. Tethering koncentruje się na jednym aparacie i jego zdalnym sterowaniu. Wreszcie, łączenie ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR wymaga zastosowania specjalistycznego oprogramowania i technik, które są niezależne od tetheringu, który ma swoje główne zastosowanie w umożliwieniu bezpośredniego kontaktu z aparatem. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić funkcji i możliwości, jakie oferują nowoczesne technologie w fotografii.

Pytanie 28

W celu uzyskania efektu zmiany ogniskowej obiektywu należy zastosować

A. filtr konwersyjny

B. filtr korekcyjny.

C. konwerter.

D. nasadkę zwielokrotniającą.

Wiele osób mylnie utożsamia efekt zmiany ogniskowej obiektywu z zastosowaniem różnego rodzaju nasadek czy filtrów, co wynika często z nieprecyzyjnego rozumienia pojęć optycznych. Nasadka zwielokrotniająca brzmi kusząco, ale w praktyce nie jest terminem spotykanym w literaturze branżowej – to raczej potoczna nazwa albo nieprecyzyjne określenie akcesoriów zwiększających zasięg, czyli właśnie konwerterów. Filtr konwersyjny natomiast służy głównie do zmiany barwy światła (np. z żółtego na niebieski), co przydaje się np. w fotografii pod sztucznym oświetleniem, ale nie wpływa ani na kąt widzenia, ani na ogniskową obiektywu. Często początkujący fotografowie myślą, że wystarczy użyć jakiegoś filtra, żeby uzyskać „zoom” lub szeroki kąt – to klasyczny błąd, bo filtry nie zmieniają parametrów geometrycznych obrazu, a jedynie wpływają na kolorystykę, kontrast czy czasem ostrość. Filtr korekcyjny z kolei to ogólna nazwa dla filtrów korygujących barwy, kontrast czy intensywność światła, ale nie mają one żadnego wpływu na właściwości optyczne związane z ogniskową. Rynek jest pełen gadżetów, które obiecują „więcej mocy” dla twojego obiektywu, ale tylko zastosowanie odpowiedniego konwertera – jako dedykowanego elementu optycznego – rzeczywiście wydłuży (lub skróci) ogniskową. W praktyce, mylenie tych akcesoriów prowadzi do rozczarowania, bo efekty nie będą zgodne z oczekiwaniami. Moim zdaniem warto nauczyć się rozróżniać funkcje filtrów i konwerterów, żeby nie inwestować w sprzęt, który nie spełni naszej realnej potrzeby.

Pytanie 29

W nowoczesnych technikach fotografii produktowej termin splash photography odnosi się do

A. techniki łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo

B. specjalnej metody oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach

C. fotografowania z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego

D. fotografowania płynów w ruchu z użyciem bardzo krótkich czasów ekspozycji

W analizie błędnych odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich mogą wydawać się kuszące, ale w rzeczywistości nie oddają istoty splash photography. Na przykład technika łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo nie jest związana z uchwyceniem ruchu płynów w czasie rzeczywistym. Tego rodzaju podejście często ogranicza się do postprodukcji, co zmienia fundamentalnie charakter zdjęcia i nie oddaje rzeczywistych wyzwań oraz umiejętności wymaganych w fotografii produktowej. Kolejno, specjalna metoda oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach skupia się na eliminowaniu niepożądanych odblasków, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego związku z dynamiką płynów, której celem jest splash photography. Ostatnia odpowiedź mówiąca o fotografowaniu z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego również wprowadza w błąd, ponieważ koncentruje się bardziej na efekcie wizualnym niż na uchwyceniu akcji i dynamiki w kadrze. Te błędne podejścia mogą wynikać z mylnego rozumienia, że fotografia produktowa opiera się wyłącznie na sztucznych efektach, a nie na rzeczywistym uchwyceniu momentów, co jest kluczem w splash photography. Zrozumienie tej różnicy jest istotne dla każdego, kto pragnie rozwijać swoje umiejętności w tej dziedzinie.

Pytanie 30

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. procesor

B. powiększalnik

C. digilab

D. kopioramę

Wybór innych odpowiedzi, takich jak procesor, powiększalnik czy kopiorama, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technologii przenoszenia obrazów. Procesor w kontekście obróbki zdjęć odnosi się głównie do urządzenia, które przetwarza dane cyfrowe, a nie do bezpośredniego przenoszenia ich na papier. Procesor operuje na plikach graficznych, ale nie jest w stanie fizycznie zrealizować wydruku na światłoczułym papierze. Jeśli chodzi o powiększalnik, jest to sprzęt wykorzystywany w tradycyjnej fotografii do powiększania negatywów na papier fotograficzny; jego zastosowanie jest ograniczone do analogowych materiałów i nie ma on możliwości pracy z obrazami cyfrowymi. Natomiast kopiorama, stosowana do kopiowania obrazów z jednego medium na drugie, również nie jest dedykowana do przenoszenia cyfrowych zdjęć na papier fotograficzny. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, gdzie każde urządzenie ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Ostatecznie, nieprawidłowy wybór narzędzi może prowadzić do utraty jakości obrazu oraz niewłaściwego odwzorowania kolorów.

Pytanie 31

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. skanera

B. rzutnika

C. kopiarki

D. monopodu

Skaner to urządzenie służące do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową, co jest kluczowe w procesie digitalizacji. Działa na zasadzie skanowania obrazu, rejestrując każdy jego szczegół w postaci danych cyfrowych. Skanery są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, fotografia cyfrowa oraz przetwarzanie obrazów w medycynie. W standardowych praktykach skanowania, urządzenia te charakteryzują się różnymi rozdzielczościami, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości cyfrowego obrazu. Na przykład, profesjonalne skanery do zdjęć mogą osiągać rozdzielczości sięgające 4800 dpi, co pozwala na zachowanie detali w dużych formatach. Dzięki zastosowaniu skanera, uzyskujemy pliki, które można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać w formie cyfrowej, co jest zgodne z obecnymi standardami w zakresie zarządzania danymi i archiwizacją.

Pytanie 32

Podczas robienia zdjęć obiektów w kolorze żółtym na materiałach negatywowych o barwnej tonacji, naświetleniu podlegają jedynie warstwy

A. zielonoczułe

B. niebieskoczułe

C. zielonoczułe i czerwonoczułe

D. niebieskoczułe i czerwonoczułe

Odpowiedzi wskazujące na niebieskoczułe warstwy są nieprawidłowe, ponieważ nie biorą pod uwagę, że kolor żółty nie emituje światła niebieskiego. Barwa żółta powstaje z kombinacji światła czerwonego i zielonego, a niebieskie światło nie wpływa na naświetlenie przedmiotów o tej barwie. Z tego powodu, odpowiedzi oparte na naświetlaniu warstw niebieskoczułych są błędne. Kolejnym błędem jest sugerowanie, że tylko jedna z warstw (zielonoczułe lub czerwonoczułe) jest naświetlana, co w praktyce jest niezgodne z zasadami fizyki światła. Niezrozumienie tej kwestii prowadzi do mylnych wniosków o sposobie działania materiałów negatywowych. W fotografii, zwłaszcza w kontekście materiałów negatywowych, istotne jest, aby znać długości fal światła, które działają na różne warstwy, co pozwala na lepsze przewidywanie efektów końcowych zdjęć. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce, na przykład w doborze odpowiednich filtrów do obiektywu, ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Poznając te zasady, można uniknąć typowych błędów dotyczących reakcji materiałów na różne kolory światła.

Pytanie 33

Nie jest wymagana zgoda na opublikowanie zdjęcia, na którym znajduje się osoba publiczna, jeżeli zdjęcie wykonano w

A. miejscu publicznym podczas prywatnego spotkania.

B. sytuacji niezwiązanej z pełnieniem funkcji publicznej.

C. miejscu prywatnym.

D. sytuacji ściśle związanej z pełnieniem funkcji publicznych.

Zgoda na opublikowanie zdjęcia osoby publicznej nie jest wymagana, gdy fotografia została wykonana w sytuacji związanej z pełnieniem przez tę osobę funkcji publicznych. Chodzi tutaj o sytuacje takie jak wystąpienia publiczne, konferencje prasowe, debaty polityczne, czy inne wydarzenia, podczas których ta osoba wykonuje swoje oficjalne obowiązki. Takie podejście wynika z przepisów prawa autorskiego i ochrony wizerunku (art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), które jasno określa wyjątki od konieczności uzyskania zgody. W praktyce oznacza to, że na przykład zdjęcia burmistrza podczas ceremonii miejskiej, aktora na czerwonym dywanie czy posła w trakcie debaty sejmowej mogą być swobodnie publikowane bez pytania o pozwolenie. Kluczowe jest tu powiązanie zdjęcia z funkcją publiczną – nie wystarczy, że dana osoba jest znana, liczy się, czy uwieczniono ją w trakcie wykonywania tych właśnie obowiązków. Moim zdaniem to rozwiązanie dobrze równoważy prawo do prywatności z interesem publicznym i wolnością informacji. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli zdjęcie przedstawia osobę publiczną w sytuacji prywatnej, nawet w miejscu publicznym, wtedy ochrona wizerunku działa pełną parą i zgoda jest już potrzebna. W pracy np. dziennikarza czy fotografa zawsze trzeba zadbać, by rozróżniać te sytuacje, bo to podstawa legalnego działania. Warto znać te niuanse, bo niewiedza może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, a świadomość, kiedy można bezpiecznie publikować, znacznie upraszcza pracę w branży medialnej.

Pytanie 34

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do płaszczyzny oryginału

B. skośna do płaszczyzny oryginału

C. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

D. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 35

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/30 s; f/4

B. 1/125 s; f/5,6

C. 1/250 s; f/5,6

D. 1/60 s; f/1,4

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia relacji między czasem naświetlania a przysłoną. Na przykład, w przypadku zmiany czasu naświetlania na 1/250 s, jak w odpowiedzi, przy jednoczesnym ustawieniu przysłony na f/5,6, otrzymujemy znacznie mniej światła, co prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Zmiana czasu naświetlania na krótszy czas, jak 1/250 s, oznacza, że matryca ma jeszcze mniej czasu na zbieranie światła, co wymagałoby znacznego otwarcia przysłony, aby zrekompensować tę stratę. W odpowiedzi, w której przysłona ustawiona jest na f/1,4, wydaje się, że mamy większy dopływ światła, ale przy zbyt krótkim czasie naświetlania efekt końcowy może być nieprzewidywalny. Ponadto, odpowiedź 1/30 s; f/4 również nie zaspokaja wymagań, ponieważ czas naświetlania jest dłuższy, co prowadzi do prześwietlenia, a przysłona f/4 nie jest wystarczająco mała, aby to zrekompensować. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że samo zwiększenie przysłony wystarczy do uzyskania prawidłowej ekspozycji, podczas gdy kluczowe jest zachowanie równowagi między wszystkimi trzema parametrami: czasem, przysłoną i czułością ISO.

Pytanie 36

Poprawę ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop dokonuje się z użyciem

A. mapy gradientu.

B. koloru kryjącego.

C. stempla.

D. poziomów.

Poprawna odpowiedź to poziomy, czyli narzędzie „Levels” w Photoshopie. To jest taki podstawowy sposób na kontrolę jasności, kontrastu i ogólnej ekspozycji zdjęcia. W praktyce działa to tak, że suwakiem możesz regulować wartości cieni, półtonów i świateł, czyli wpływasz na rozkład tonów w obrazie. Już na pierwszych zajęciach z obróbki zdjęć poleca się zaczynać od poziomów, bo pozwalają szybko poprawić typowe błędy ekspozycji, np. zbyt ciemne zdjęcia z aparatu. Moim zdaniem to jest jedna z najważniejszych funkcji w całym Photoshopie, bo używają jej zarówno początkujący, jak i profesjonaliści (w sumie nawet częściej ci drudzy, bo wiedzą, ile można wyciągnąć z RAWa). Dodatkowo, poziomy dają ci podgląd histogramu, więc od razu widzisz, jak rozkłada się światło i czy nie przepalasz świateł albo nie tracisz detali w cieniach. Warto pamiętać, że manipulacja poziomami jest tzw. edycją nieniszczącą, jeśli robisz to na warstwie dopasowania – to taka dobra praktyka w branży. Z mojego doświadczenia, jak ktoś opanuje poziomy, to potem inne narzędzia (krzywe, ekspozycja) są już dużo bardziej intuicyjne. Ważne też, żeby nie przesadzić z korektą – zbyt mocne ciągnięcie suwaków prowadzi do utraty szczegółów. Ostatecznie, większość zawodowych retuszerów zaczyna korektę właśnie od poziomów, zanim przejdą do bardziej zaawansowanych zmian.

Pytanie 37

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. transparentnych parasolek

B. srebrnej blendy

C. lampy z wrotami

D. stożkowego tubusu

Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.

Pytanie 38

W celu usunięcia smug lub odcisków palców z matrycy, co należy zastosować?

A. suche patyczki higieniczne

B. suchą watkę

C. sprężone powietrze

D. watki nasączone metanolem

Wybór watki nasączonej metanolem do czyszczenia matrycy to całkiem dobry ruch. Metanol naprawdę świetnie radzi sobie z usuwaniem smug i brudu, bo ma mocne właściwości rozpuszczające. Tłuszcz i resztki, które się zbierają na ekranie, można łatwo usunąć. Ale trzeba pamiętać, żeby nie szaleć z siłą, bo matryce są wrażliwe. Lepiej używać miękkich wacików, żeby nie zarysować powierzchni. Praktyka pokazuje, że fajnie jest czyścić delikatnymi, okrężnymi ruchami. Metanol jest nie tylko skuteczny, ale też zgodny z różnymi normami bezpieczeństwa, co czyni go popularnym w branży. Regularne czyszczenie to klucz, bo można dzięki temu przedłużyć żywotność matrycy i poprawić jakość wyświetlanego obrazu.

Pytanie 39

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. M

B. P

C. Tv

D. A

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb fotografowania z preselekcją przesłony (Aperture Priority) w lustrzankach. W tym trybie użytkownik ustawia wartość przesłony, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość czasu naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdzie chcemy kontrolować głębię ostrości zdjęcia, na przykład przy fotografowaniu portretów, gdzie często chcemy uzyskać efekt rozmytego tła. Umożliwia to artystyczne podejście do kompozycji zdjęcia oraz lepsze uwydatnienie tematu fotografii. Utrzymanie odpowiedniej przesłony jest kluczowe w wielu scenariuszach, takich jak krajobrazy czy fotografie makro, gdzie precyzyjna kontrola nad głębią ostrości pozwala uzyskać pożądany efekt wizualny. W praktyce, przestawienie aparatu na tryb A i odpowiednie ustawienie wartości f-stop, pozwala na dynamiczną i twórczą kontrolę nad zdjęciami.

Pytanie 40

Jaka perspektywa została zastosowana podczas wykonywania prezentowanego zdjęcia?

A. Kulisowa.

B. Zbieżna do dwóch punktów zbiegu.

C. Ptasia.

D. Zbieżna do jednego punktu zbiegu.

Wybierając inne opcje, można natknąć się na parę typowych błędów związanych z perspektywą. Na przykład, perspektywa kulisowa ma swoje zasady i sprawia, że obiekty wyglądają na głębokie, ale nie prowadzi linii do dwóch punktów, jak w przypadku tego zdjęcia. Często to się myli z perspektywą zbieżną, jednak to bardziej statyczne podejście. A jeśli myślisz o perspektywie zbieżnej do jednego punktu, to tam wszystkie linie zbiegają się w jednym punkcie. To dwa różne podejścia, i to może być mylące. Gdybyś wybrał odpowiedź "ptasia", to można by się w tym pogubić. Ta perspektywa pokazuje widok z góry, co może dawać wrażenie, że zdjęcie jest zrobione z powietrza. W rzeczywistości, te różne techniki mają swoje miejsce, ale w analizowanym zdjęciu nie widzimy tych linii zbiegu. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę ważne, gdy chcemy dokładnie analizować perspektywę w sztuce i fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej