Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:05
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:17

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pozyskiwanie surowców z odpadów w celu ich ponownego zastosowania to

A. kataliza
B. segregacja
C. utylizacja
D. recykling
Recykling jest procesem, który polega na odzyskiwaniu surowców z odpadów w celu ich ponownego wykorzystania. Przykładowo, papier, szkło, czy plastik mogą być przetwarzane i używane do produkcji nowych produktów, co przyczynia się do zmniejszenia ilości odpadów oraz oszczędności surowców naturalnych. Proces recyklingu obejmuje kilka etapów, w tym zbieranie surowców wtórnych, ich segregację, przetwarzanie oraz produkcję nowych wyrobów. W praktyce, recykling przyczynia się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, co jest zgodne z globalnymi inicjatywami ochrony środowiska, takimi jak Porozumienie Paryskie. W Polsce wprowadzono również regulacje dotyczące recyklingu, które określają wymagania dla przedsiębiorstw, aby zwiększyć efektywność recyklingu i zmniejszyć wpływ odpadów na środowisko. Warto zaznaczyć, że skuteczny recykling wymaga współpracy obywateli, władz lokalnych oraz przemysłu, co może być osiągnięte poprzez edukację ekologiczną oraz odpowiednie systemy zbierania i przetwarzania odpadów.
Pytanie 2

Każdorazowo automatycznie szyfrowany staje się plik, który został zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0, w momencie

A. gdy jest kopiowany przez sieć
B. gdy jest zapisywany na dysku
C. kiedy jest wysyłany pocztą e-mail
D. gdy inny użytkownik próbuje go odczytać
Podczas analizy błędnych odpowiedzi należy zauważyć, że odczytywanie pliku przez innego użytkownika nie powoduje automatycznego szyfrowania. W rzeczywistości, jeśli plik jest już zaszyfrowany, inny użytkownik nie ma możliwości jego odczytania bez odpowiednich uprawnień i kluczy. To prowadzi do mylnego wniosku, że proces szyfrowania zachodzi w momencie, gdy plik jest otwierany przez innego użytkownika, co jest nieprawdziwe i może wynikać z braku zrozumienia, jak działa EFS w NTFS. Kopiowanie pliku przez sieć również nie powoduje automatycznego szyfrowania. Plik zostaje skopiowany w stanie, w jakim aktualnie się znajduje, a szyfrowanie nie jest w tym przypadku stosowane, chyba że zainicjowane zostanie przez użytkownika w trakcie procesu kopiowania. Wysyłanie pliku pocztą e-mail również nie wprowadza automatycznego szyfrowania; plik wysyłany jest w formie, w jakiej został zapisany. Często pojawia się błędne zrozumienie, że szyfrowanie działa w czasie rzeczywistym na każdym etapie interakcji z plikiem, co jest niezgodne z rzeczywistością. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy byli świadomi, że szyfrowanie automatycznie ma miejsce podczas zapisywania pliku, a nie przy innych interakcjach, co jest fundamentalnym aspektem ochrony danych w złożonych systemach operacyjnych.
Pytanie 3

Jakie są skutki działania poniższego polecenia ```netsh advfirewall firewall add rule name="Open" dir=in action=deny protocol=TCP localport=53```?

A. Wyłączenie reguły o nazwie Open w zaporze sieciowej
B. Blokowanie działania usługi DNS opartej na protokole TCP
C. Otworzenie portu 53 dla protokołu TCP
D. Zaimportowanie ustawienia zapory sieciowej z katalogu in action
Większość z pozostałych odpowiedzi jest po prostu błędna, bo źle interpretują to polecenie dotyczące reguły zapory. Sformułowanie 'otwarcie portu 53 dla TCP' to kompletne nieporozumienie, bo to polecenie nie otwiera, tylko blokuje port. Otwarcie portu oznacza, że ruch na nim jest dozwolony, a to sprzeczne z tym, co mówi akcja 'deny'. A ta odpowiedź, co mówi 'usunięcie z zapory reguły Open', też jest myląca. To polecenie dodaje nową regułę, a nie usuwa jakąkolwiek. To dość ważne, żeby to wiedzieć. Co do importowania ustawień zapory z katalogu in action, to w ogóle nie pasuje, bo to polecenie nie dotyczy importu, a tworzenia reguły. Sporo osób myli blokowanie ruchu z jego otwieraniem lub usuwaniem, co prowadzi do błędnego rozumienia mechanizmów zabezpieczeń. Uważam, że kluczowe jest, żeby przed jakimiś zmianami w ustawieniach zapory dobrze zrozumieć, co każda reguła robi, żeby nie zablokować czegoś ważnego w sieci.
Pytanie 4

Switch sieciowy w standardzie Fast Ethernet pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością

A. 100 Mbps
B. 10 Mbps
C. 100 MB/s
D. 10 MB/s
No to tak, odpowiedź '100 Mbps' jest jak najbardziej na miejscu. Fast Ethernet, czyli ten standard sieciowy, pozwala na przesył danych z prędkością do 100 megabitów na sekundę. Wprowadzono go jako następcę 10Base-T i jest częścią tej całej rodziny Ethernet 802.3. W praktyce, to rozwiązanie jest mega popularne w sieciach lokalnych, bo naprawdę poprawia wydajność w porównaniu do starszych standardów. Przykładowo, w biurach, gdzie podłącza się różne urządzenia jak komputery czy drukarki, Fast Ethernet sprawia, że wszystko działa sprawnie i szybko. Co ważne, migracja do 100 Mbps nie wymagała dużych wydatków na nowy sprzęt, bo może się dobrze zgrywało ze starą infrastrukturą 10 Mbps. Ostatecznie, Fast Ethernet to był fundament dla innych technologii, jak Gigabit Ethernet, które zaś wprowadziły jeszcze szybsze prędkości, ale zasada działania pozostała podobna.
Pytanie 5

Zawarty w listingach kod zawiera instrukcje pozwalające na

Switch>enable
Switch#configure terminal
Switch(config)#interface range fastEthernet 0/1-10
Switch(config-if-range)#switchport access vlan 10
Switch(config-if-range)#exit
A. utworzenie wirtualnej sieci lokalnej o nazwie vlan 10 na przełączniku
B. przypisanie nazwy fastEthernet pierwszym dziesięciu portom switcha
C. wyłączenie portów 0 i 1 ze sieci vlan
D. zmianę prędkości dla portu 0/1 na fastethernet
Listing zawiera polecenia do konfiguracji portów 0/1 do 0/10 na przełączniku, aby przypisać je do VLAN 10. Polecenie enable przełącza przełącznik w tryb uprzywilejowany, a configure terminal wprowadza do trybu konfiguracji globalnej. W ramach interfejsu range fastEthernet 0/1-10 wybieramy zakres portów. Polecenie switchport access vlan 10 przypisuje porty do VLAN 10, co jest praktyką pozwalającą na segmentację sieci i zwiększenie bezpieczeństwa oraz wydajności. VLAN (Virtual Local Area Network) to logicznie rozdzielone sieci na jednym fizycznym przełączniku, umożliwiające oddzielenie ruchu pomiędzy różnymi grupami użytkowników bez potrzeby dodatkowego sprzętu. Stosowanie VLAN jest zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak stosowanie zgodności z IEEE 802.1Q, który jest standardem dla tagowania ramek sieciowych i zapewnia interoperacyjność między urządzeniami różnych producentów. VLAN 10 może być użyty dla określonego działu firmy, minimalizując ryzyko nieautoryzowanego dostępu i optymalizując przepustowość sieci dzięki izolacji ruchu.
Pytanie 6

Która z warstw modelu ISO/OSI ma związek z protokołem IP?

A. Warstwa łączy danych
B. Warstwa transportowa
C. Warstwa fizyczna
D. Warstwa sieciowa
Warstwa sieciowa w modelu ISO/OSI to dość istotny element, bo odpowiada za przesyłanie danych między różnymi sieciami. Ba, to właśnie tu działa protokół IP, który jest mega ważny w komunikacji w Internecie. Dzięki niemu każde urządzenie ma swój unikalny adres IP, co pozwala na prawidłowe kierowanie ruchu sieciowego. Przykładowo, jak wysyłasz e-maila, to protokół IP dzieli wiadomość na małe pakiety i prowadzi je przez różne węzły, aż dotrą do celu, czyli serwera pocztowego odbiorcy. No i warto dodać, że standardy jak RFC 791 dokładnie opisują, jak ten protokół działa, co czyni go kluczowym w sieciach. Zrozumienie tej warstwy oraz roli IP to podstawa, zwłaszcza jeśli ktoś chce pracować w IT i zajmować się projektowaniem sieci.
Pytanie 7

Na podstawie zrzutu ekranu ilustrującego ustawienia przełącznika można wnioskować, że

Ilustracja do pytania
A. czas pomiędzy wysyłaniem kolejnych powiadomień o prawidłowym działaniu urządzenia wynosi 3 sekundy
B. maksymalny czas między zmianami statusu łącza wynosi 5 sekund
C. minimalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU wynosi 25 sekund
D. maksymalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU to 20 sekund
W protokole STP bardzo ważne jest zrozumienie, jakie parametry wpływają na zarządzanie topologią sieci i zapobieganie pętlom. Pierwszym błędnym przekonaniem może być niepoprawne zrozumienie funkcji Max Age. Max Age to parametr określający maksymalny czas, przez jaki przełącznik przechowuje nieaktualne BPDU przed ich usunięciem, a nie czas krążenia komunikatów BPDU w sieci. Wynosi 20 sekund w standardowej konfiguracji, ale nie oznacza to, że komunikaty krążą w sieci przez ten czas. Z kolei minimalny czas krążenia komunikatów BPDU to niepojęcie, które mogłoby sugerować, że komunikaty muszą przebywać w sieci przez określony czas, co jest błędne. W rzeczywistości BPDU są przekazywane zgodnie z ustawieniami Hello Time i Forward Delay, a nie przez minimalny okres. Przekonanie, że istnieje maksymalny czas pomiędzy zmianami statusu łącza w postaci np. 5 sekund, odnosi się do innego parametru jakim jest Forward Delay. Forward Delay to czas potrzebny do przejścia portu z jednego stanu do drugiego, co jest istotne dla stabilności sieci, ale nie jest to czas pomiędzy zmianami statusu łącza. Takie błędne zrozumienie może wynikać z mylenia różnych parametrów STP, co prowadzi do niepoprawnej konfiguracji i ewentualnych problemów z topologią sieci.
Pytanie 8

Jaką wartość dziesiętną ma liczba 11110101(U2)?

A. -11
B. 11
C. 245
D. -245
Odpowiedzi -245, 11 oraz 245 nie są poprawne ze względu na zrozumienie systemu reprezentacji liczb w kodzie Uzupełnień do 2. W przypadku odpowiedzi -245, błędne jest założenie, że liczba binarna 11110101 mogłaby odpowiadać tak dużej wartości ujemnej. Przesunięcie w dół wartości liczbowej w systemie binarnym, a tym bardziej przyjęcie znaczenia liczb, które nie odpowiadają faktycznemu przeliczeniu U2, prowadzi do znaczących nieporozumień. Z kolei odpowiedzi 11 oraz 245 ignorują kluczowy element dotyczący znaku liczby. W systemie U2, gdy najbardziej znaczący bit jest równy 1, liczba jest ujemna; więc interpretacja tej liczby jako dodatniej jest błędna. Niezrozumienie, jak funkcjonuje reprezentacja znaków w systemie binarnym, często prowadzi do mylnych wniosków, co jest typowym błędem wśród osób uczących się podstaw informatyki. Ważne jest, aby pamiętać, że reprezentacja U2 jest powszechnie stosowana w architekturze komputerów, co czyni znajomość jej zasad kluczowym elementem w programowaniu oraz w tworzeniu algorytmów. Aby poprawnie konwertować liczby, użytkownicy powinni być świadomi, jak odczytywać bity w kontekście ich pozycji oraz znaczenia, ponieważ każda pomyłka może prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach.
Pytanie 9

Jaką funkcję pełni mechanizm umożliwiający przechowywanie fragmentów dużych plików programów i danych, które nie mogą być w pełni załadowane do pamięci?

A. plik stronicowania
B. schowek systemu
C. menadżer zadań
D. edytor rejestru
Menadżer zadań to narzędzie, które służy do monitorowania i zarządzania procesami działającymi w systemie operacyjnym. Jego główną funkcją jest wyświetlanie aktualnie aktywnych aplikacji oraz umożliwienie użytkownikowi zamykania nieodpowiadających programów. Jednak menadżer zadań nie pełni roli w przechowywaniu danych i programów, lecz jedynie zarządza ich wykorzystaniem w pamięci, co sprawia, że nie jest właściwą odpowiedzią. Edytor rejestru to narzędzie do zarządzania ustawieniami systemu operacyjnego Windows, które pozwala na edytowanie rejestru systemowego, ale jego zastosowanie nie dotyczy bezpośrednio zarządzania pamięcią i przechowywaniem danych. Schowek systemu z kolei to mechanizm umożliwiający tymczasowe przechowywanie danych, takich jak tekst czy obrazy, które użytkownik może skopiować i wkleić w różne miejsca, ale jego pojemność jest ograniczona i nie ma on zastosowania w kontekście większych plików, które nie mieszczą się w pamięci. Wszystkie te podejścia są istotne w różnych kontekstach użytkowania systemu operacyjnego, jednak żadne z nich nie osiąga funkcji pliku stronicowania, który jest kluczowym elementem zarządzania pamięcią w nowoczesnych systemach operacyjnych, pozwalającym na efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych.
Pytanie 10

Który z pakietów powinien być zainstalowany na serwerze Linux, aby komputery z systemem Windows mogły udostępniać pliki oraz drukarki z tego serwera?

A. Vsftpd
B. Samba
C. Wine
D. Proftpd
Samba to pakiet oprogramowania, który implementuje protokoły SMB (Server Message Block) i CIFS (Common Internet File System), umożliwiając współdzielenie plików i drukarek między systemami Linux a Windows. Jest to kluczowe narzędzie w środowiskach mieszanych, gdzie użytkownicy z różnych systemów operacyjnych muszą mieć dostęp do tych samych zasobów. Dzięki Samba, stacje robocze z systemem Windows mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do katalogów i plików przechowywanych na serwerze Linux, co jest niezbędne w biurach oraz w dużych organizacjach. Przykładowo, jeśli w firmie znajdują się dokumenty przechowywane na serwerze Linux, Samba pozwala na ich przeglądanie i edytowanie z poziomu komputerów z Windows bez potrzeby korzystania z dodatkowych narzędzi. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników oraz różne poziomy dostępu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania sieciami i zapewnia bezpieczeństwo danych. Warto również zaznaczyć, że Samba umożliwia integrację z Active Directory, co jest standardowym rozwiązaniem w wielu środowiskach korporacyjnych.
Pytanie 11

Urządzenie sieciowe działające w trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, obsługujące adresy IP, to

A. hub
B. repeater
C. router
D. bridge
Wybór urządzenia sieciowego, które nie działa na trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, często prowadzi do nieporozumień. Hub jest urządzeniem działającym w warstwie fizycznej, co oznacza, że nie potrafi przetwarzać ani kierować pakietów danych. Jego funkcja ogranicza się do retransmisji sygnału elektrycznego do wszystkich podłączonych urządzeń, co rodzi problemy z efektywnością i bezpieczeństwem sieci. Repeater, również związany z warstwą fizyczną, służy jedynie do wzmacniania sygnału, co sprawia, że nie ma on zdolności do zarządzania ruchem na poziomie adresów IP. Z kolei bridge działa na drugiej warstwie modelu ISO/OSI, czyli warstwie łącza danych, gdzie jego zadaniem jest łączenie dwóch segmentów sieci lokalnej i redukcja kolizji. Choć bridge jest bardziej zaawansowany od huba, nie ma możliwości routingu pakietów między różnymi sieciami. W praktyce błędny wybór urządzenia prowadzi do spowolnienia sieci, trudności w zarządzaniu adresacją IP oraz narażenia na ataki, ponieważ brak odpowiednich mechanizmów zabezpieczeń nie pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi urządzeniami i ich zastosowaniem, aby unikać typowych pułapek w projektowaniu i implementacji sieci.
Pytanie 12

Jakie jest maksymalne dozwolone promień gięcia przy układaniu kabla U/UTP kat.5E?

A. sześć średnic kabla
B. dwie średnice kabla
C. osiem średnic kabla
D. cztery średnice kabla
Dopuszczalny promień zgięcia dla kabla U/UTP kat. 5E wynoszący osiem średnic kabla jest zgodny z zaleceniami branżowymi, które kładą nacisk na minimalizowanie uszkodzeń mechanicznych i gwarantowanie optymalnej wydajności transmisji sygnału. W praktyce oznacza to, że podczas instalacji kabli sieciowych, należy dbać o to, aby nie były one narażone na zbyt ciasne zgięcia, co mogłoby prowadzić do degradacji sygnału, wzrostu tłumienia, a nawet uszkodzenia strukturalnego kabla. Przykładem zastosowania tej zasady jest instalacja kabli w szafach rackowych, gdzie muszą one być odpowiednio prowadzone, aby zapewnić ich długotrwałą funkcjonalność. Ponadto, przestrzeganie standardów takich jak ANSI/TIA-568-C.2, które szczegółowo opisują wymagania dotyczące instalacji i wydajności kabli, jest kluczowe dla uzyskania niezawodnych połączeń sieciowych. Prawidłowe zgięcia kabli wpływają również na ich odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest szczególnie ważne w środowiskach z dużą ilością urządzeń elektronicznych.
Pytanie 13

Połączenia typu point-to-point, realizowane za pośrednictwem publicznej infrastruktury telekomunikacyjnej, oznacza się skrótem

A. VLAN
B. PAN
C. VPN
D. WLAN
VLAN, WLAN oraz PAN to terminy, które odnoszą się do różnych typów sieci, jednak żaden z nich nie opisuje technologii, która umożliwia bezpieczne połączenia przez publiczną infrastrukturę telekomunikacyjną. VLAN (Virtual Local Area Network) to metoda segmentacji sieci lokalnej, która pozwala na tworzenie wielu logicznych sieci w ramach jednego fizycznego medium. VLAN-y są często używane w dużych organizacjach do zwiększenia wydajności i bezpieczeństwa, umożliwiając separację ruchu sieciowego. WLAN (Wireless Local Area Network) odnosi się do sieci lokalnych opartych na technologii bezprzewodowej, co umożliwia urządzeniom mobilnym łączenie się z internetem bez użycia kabli. Z kolei PAN (Personal Area Network) to sieć o bardzo małym zasięgu, używana do komunikacji między urządzeniami osobistymi, takimi jak telefony czy laptopy, zazwyczaj za pośrednictwem technologii Bluetooth. Skupiając się na tych terminach, można zauważyć, że koncentrują się one na różnych aspektach lokalej komunikacji, zamiast na tworzeniu bezpiecznych połączeń przez publiczną infrastrukturę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać pomyłek w kontekście zastosowań technologii sieciowych oraz ich bezpieczeństwa.
Pytanie 14

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P - peer to peer?

A. Udostępnia jedynie zasoby dyskowe
B. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient
C. Wymaga centrali z dedykowanym oprogramowaniem
D. Ma charakter sieci hierarchicznej
Stwierdzenia dotyczące wymagań centralnego serwera, hierarchicznej struktury oraz ograniczenia do zasobów dyskowych są mylące, ponieważ odzwierciedlają tradycyjne podejścia do architektury sieci. Wymóg centralnego serwera z dedykowanym oprogramowaniem jest charakterystyczny dla klasycznych modeli klient-serwer, gdzie klient łączy się z centralnym punktem, aby uzyskać dostęp do zasobów. W sieciach P2P, każdy węzeł ma równe prawa, co oznacza, że nie ma jednego centralnego punktu, który kontroluje cały ruch sieciowy. Struktura sieci P2P jest zatem decentralizowana, co umożliwia większą elastyczność i odporność na awarie. Ponadto, stwierdzenie dotyczące hierarchii również nie odnosi się do P2P, w którym każdy uczestnik jest równorzędny i nie ma podziału na serwery i klientów, co skutkuje bardziej demokratycznym podejściem do udostępniania zasobów. Dodatkowo, ograniczenie do zasobów dyskowych jest nieprecyzyjne, ponieważ sieci P2P mogą także udostępniać inne zasoby, takie jak moc obliczeniowa czy pasmo internetowe. W praktyce, wiele aplikacji P2P wykorzystuje te zasoby w sposób dynamiczny, co potwierdza ich przydatność w różnych dziedzinach, od rozrywki po obliczenia rozproszone. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania technologii P2P w nowoczesnych zastosowaniach.
Pytanie 15

Element płyty głównej, który jest odpowiedzialny za wymianę danych między procesorem a innymi komponentami płyty, to

A. pamięć RAM
B. układ chłodzenia
C. chipset
D. BIOS ROM
Chipset jest naprawdę ważnym elementem płyty głównej. Odpowiada za to, jak różne części komputera ze sobą rozmawiają, na przykład procesor, pamięć RAM czy karty graficzne. Można powiedzieć, że to taki pośrednik, który sprawia, że wszystko działa razem. Weźmy na przykład gry komputerowe - bez chipsetu przesyłanie danych między procesorem a kartą graficzną byłoby chaosem, a przecież każdy chce płynnej grafiki. Chipsety są różne, bo mają różne architektury, co ma potem wpływ na to, jak działają z różnymi procesorami. W branży mamy standardy jak Intel czy AMD, które mówią, jakie chipsety są dostępne i co potrafią. Moim zdaniem, dobrze dobrany chipset to podstawa, żeby cały system działał stabilnie i wydajnie, zwłaszcza gdy korzystamy z aplikacji wymagających sporo mocy obliczeniowej.
Pytanie 16

Jakim akronimem oznacza się przenikanie bliskie skrętki teleinformatycznej?

A. NEXT
B. AFEXT
C. ANEXT
D. FEXT
Afekty takie jak ANEXT (Alien Near-End Crosstalk) i AFEXT (Alien Far-End Crosstalk) również dotyczą problemów z zakłóceniami sygnału, jednak odnoszą się do innych kontekstów. ANEXT dotyczy zakłóceń z innych kabli, które znajdują się w bliskim sąsiedztwie, co może wystąpić w instalacjach wielokablowych, gdzie wiele torów przesyłowych jest ułożonych blisko siebie. Z kolei AFEXT odnosi się do zakłóceń, które występują w punkcie końcowym kabla, a nie w jego bliskim sąsiedztwie. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można pomylić charakterystykę zakłóceń z innym typem przenikania sygnału, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia tematu. Zrozumienie różnicy między tymi akronimami jest kluczowe dla inżynierów oraz techników zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem sieci teleinformatycznych. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie rodzaje zakłóceń są sobie równe, podczas gdy każde z nich ma swoje własne źródło oraz wpływ na jakość sygnału. W praktyce, ignorowanie różnic między NEXT, ANEXT i AFEXT może prowadzić do niewłaściwego doboru sprzętu i technologii, co z kolei wpływa na stabilność i wydajność całej sieci.
Pytanie 17

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. zasady blokady kont w politykach grup
B. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń
C. konta użytkowników w Ustawieniach
D. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem
Zarządzanie polityką haseł w Windows Server to temat z jednej strony ciekawy, a z drugiej dość skomplikowany. Można pomyśleć, że zasady blokady konta są kluczowe, ale w rzeczywistości nie do końca to wystarcza. Te zasady mają na celu raczej ochronę użytkowników po zbyt wielu nieudanych logowaniach, a nie wymuszanie, by hasła były bardziej skomplikowane. Co do zarządzania użytkownikami w Panelu Sterowania, to raczej podstawowa sprawa, która nie daje możliwości wprowadzenia bardziej zaawansowanych zasad. W związku z tym, właściwości konta w zarządzaniu komputerem dają tylko ograniczone opcje, co nie jest idealne, jeśli myślimy o większym bezpieczeństwie. W praktyce, złe podejście do polityki haseł może naprawdę narazić system na różne problemy, dlatego ważne jest, by administratorzy zdawali sobie sprawę, że muszą korzystać z odpowiednich narzędzi i metod, żeby skutecznie chronić dostęp do systemów.
Pytanie 18

Interfejs UDMA to typ interfejsu

A. szeregowy, który służy do transferu danych między pamięcią RAM a dyskami twardymi
B. szeregowy, stosowany do łączenia urządzeń wejściowych
C. równoległy, który został zastąpiony przez interfejs SATA
D. równoległy, używany m.in. do połączenia kina domowego z komputerem
Wybór odpowiedzi, która opisuje interfejs UDMA jako szeregowy, używany do podłączania urządzeń wejścia, jest błędny z kilku powodów. Interfejs UDMA jest technologią równoległą, co oznacza, że wykorzystuje wiele linii danych do jednoczesnej transmisji informacji, co znacznie zwiększa przepustowość w porównaniu do interfejsów szeregowych, które przesyłają dane bit po bicie. Stąd pierwsza niepoprawna koncepcja związana z tą odpowiedzią to mylenie typów interfejsów. Ponadto, UDMA nie jest używany do podłączania urządzeń wejścia, lecz raczej do komunikacji z pamięcią masową, jak dyski twarde. W odniesieniu do drugiej nieprawidłowej odpowiedzi, UDMA nie został całkowicie zastąpiony przez SATA, lecz raczej ewoluował wraz z postępem technologii. Mimo że SATA jest obecnie preferowanym standardem transferu danych do dysków twardych ze względu na swoje zalety, wciąż istnieje wiele sprzętu, który wykorzystuje UDMA. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do błędnych wniosków przy projektowaniu lub modernizacji systemów komputerowych, dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć różnice między tymi technologiami oraz ich odpowiednie zastosowania. Ostatecznie, wybór odpowiedniego interfejsu powinien być oparty na aktualnych potrzebach wydajnościowych i kompatybilności z istniejącym sprzętem.
Pytanie 19

Interfejs równoległy, który ma magistralę złożoną z 8 linii danych, 4 linii sterujących oraz 5 linii statusowych, nie zawiera linii zasilających i umożliwia transmisję na dystans do 5 metrów, gdy kable sygnałowe są skręcone z przewodami masy, a w przeciwnym razie na dystans do 2 metrów, jest określany mianem

A. USB
B. LPT
C. AGP
D. EISA
Odpowiedzi EISA, AGP oraz USB nie są poprawne w kontekście opisanego pytania. EISA, czyli Extended Industry Standard Architecture, to standard magistrali komputerowej, który został zaprojektowany jako rozwinięcie standardu ISA. Podczas gdy EISA umożliwia podłączenie wielu kart rozszerzeń, nie jest to interfejs równoległy i nie spełnia wymagań dotyczących liczby linii danych, linii sterujących ani linii statusu. AGP, z kolei, to interfejs zaprojektowany specjalnie do komunikacji z kartami graficznymi, oferujący wyższą wydajność przez dedykowaną magistralę, ale również nie jest interfejsem równoległym, a jego architektura jest zupełnie inna. USB, czyli Universal Serial Bus, to nowoczesny standard, który obsługuje różnorodne urządzenia, jednak jego konstrukcja opiera się na komunikacji szeregowej, co oznacza, że nie można go zakwalifikować jako interfejs równoległy. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że interfejsy, które są popularne w dzisiejszych czasach, takie jak USB, mogą pełnić te same funkcje co starsze standardy, jak LPT, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowań i architektury. Kluczową różnicą jest również maksymalna odległość transmisji oraz sposób, w jaki sygnały są przesyłane, co jest podstawą dla zrozumienia specyfiki różnych interfejsów.
Pytanie 20

Aby telefon VoIP działał poprawnie, należy skonfigurować adres

A. MAR/MAV
B. centrali ISDN
C. IP
D. rozgłoszeniowy.
Rozważając inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że rozgłoszeniowy adres nie jest kluczowy dla działania telefonu VoIP. Chociaż rozgłoszenia mogą być użyteczne w niektórych typach komunikacji sieciowej, VoIP bazuje na indywidualnym adresowaniu pakietów danych, co oznacza, że przesyłane informacje są kierowane bezpośrednio do konkretnego urządzenia, a nie są rozgłaszane do wszystkich urządzeń w sieci. Centrala ISDN (Integrated Services Digital Network) jest rozwiązaniem przestarzałym dla nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych, które nie wykorzystują technologii internetowej, co czyni ją niewłaściwym wyborem dla VoIP, który opiera się na technologii IP. MAR (Media Access Register) i MAV (Media Access Voice) to terminy, które nie są powszechnie stosowane w kontekście VoIP i nie mają wpływu na jego działanie. W rzeczywistości, błędne zrozumienie technologii VoIP może prowadzić do mylnych wniosków o konieczności używania rozwiązań, które nie są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Kluczowe jest zrozumienie, że współczesne systemy telefoniczne oparte na technologii VoIP w pełni wykorzystują infrastrukturę internetową, co wymaga prawidłowego skonfigurowania adresów IP, aby zapewnić optymalną jakość i niezawodność połączeń.
Pytanie 21

W ustawieniach karty graficznej w sekcji Zasoby znajduje się jeden z zakresów pamięci tej karty, który wynosi od A0000h do BFFFFh. Ta wartość odnosi się do obszaru pamięci wskazanego adresem fizycznym

A. 1011 0000 0000 0000 0000 – 1100 1111 1111 1111 1111
B. 1100 1111 1111 1111 1111 – 1110 1111 1111 1111 1111
C. 1010 0000 0000 0000 0000 – 1011 1111 1111 1111 1111
D. 1001 1111 1111 1111 1111 – 1010 0000 0000 0000 0000
Poprawna odpowiedź dotyczy zakresu pamięci związanego z kartą graficzną, który mieści się w określonym adresie fizycznym. W systemie adresowania pamięci, zakres od A0000h do BFFFFh obejmuje adresy od 1010 0000 0000 0000 0000 do 1011 1111 1111 1111 1111 w systemie binarnym. Oznacza to, że jest to obszar pamięci przeznaczony na pamięć wideo, która jest używana przez karty graficzne do przechowywania danych dotyczących wyświetlania. W praktyce, ten zakres pamięci jest używany do przechowywania buforów ramki, co pozwala na efektywne renderowanie grafiki w aplikacjach wymagających dużych zasobów graficznych, takich jak gry czy aplikacje graficzne. Zrozumienie, jak działają adresy fizyczne oraz jak są one związane z architekturą pamięci w systemach komputerowych, jest kluczowe w pracy z zaawansowanymi technologiami, które wymagają optymalizacji wydajności i zarządzania pamięcią. W kontekście standardów branżowych, znajomość tych adresów pamięci jest również istotna dla programistów tworzących oprogramowanie korzystające z GPU.
Pytanie 22

Analizując przedstawione wyniki konfiguracji zainstalowanych kart sieciowych na komputerze, można zauważyć, że

Ilustracja do pytania
A. interfejs Bluetooth dysponuje adresem IPv4 192.168.0.102
B. karta bezprzewodowa nosi nazwę Net11
C. karta przewodowa ma adres MAC 8C-70-5A-F3-75-BC
D. wszystkie karty mogą automatycznie uzyskać adres IP
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wszystkie karty sieciowe zainstalowane w tym systemie mają włączoną autokonfigurację IP oraz DHCP, co oznacza, że mogą automatycznie uzyskać adresy IP z serwera DHCP. W praktyce oznacza to, że urządzenia te są skonfigurowane zgodnie ze standardami sieciowymi, które promują użycie serwerów DHCP do dynamicznego przydzielania adresów IP. Dzięki temu zarządzanie siecią jest uproszczone, ponieważ administrator nie musi ręcznie przypisywać adresów IP każdemu urządzeniu. Jest to szczególnie korzystne w dużych sieciach, gdzie automatyzacja procesów konfiguracyjnych oszczędza czas i minimalizuje błędy konfiguracyjne. W sieciach korzystających z protokołów takich jak IPv6, autokonfiguracja jest wręcz zalecana, ponieważ umożliwia wykorzystanie różnych metod zarządzania adresacją, w tym stateless address autoconfiguration (SLAAC). Ważne jest również zrozumienie, że autokonfiguracja nie ogranicza się tylko do adresów IP, ale obejmuje także inne parametry jak serwery DNS, co czyni ją wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu siecią.
Pytanie 23

Zastosowanie programu Wireshark polega na

A. nadzorowaniu stanu urządzeń w sieci.
B. badaniu przesyłanych pakietów w sieci.
C. weryfikowaniu wydajności łączy.
D. projektowaniu struktur sieciowych.
Wireshark to jedno z najpopularniejszych narzędzi do analizy sieci komputerowych, które pozwala na przechwytywanie i szczegółowe badanie pakietów danych przesyłanych przez sieć. Dzięki swojej funkcji analizy, Wireshark umożliwia administratorom sieci oraz specjalistom ds. bezpieczeństwa identyfikację problemów z komunikacją, monitorowanie wydajności oraz wykrywanie potencjalnych zagrożeń w czasie rzeczywistym. Narzędzie to obsługuje wiele protokołów, co czyni go wszechstronnym do diagnozowania różnorodnych kwestii, od opóźnień w transmisji po nieautoryzowane dostęp. Przykładowo, można użyć Wireshark do analizy pakietów HTTP, co pozwala na zrozumienie, jakie dane są przesyłane między klientem a serwerem. Narzędzie to jest również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak monitorowanie jakości usług (QoS) czy wdrażanie polityki bezpieczeństwa, co czyni je nieocenionym w utrzymaniu zdrowia sieci komputerowych.
Pytanie 24

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. odczytu i wykonania.
B. odczytu, zapisu oraz wykonania.
C. jedynie wykonania.
D. modyfikacji.
Daną odpowiedzią, w której stwierdza się, że właściciel pliku może modyfikować, tylko wykonać lub odczytać, zapisać i wykonać, można dostrzec typowe nieporozumienia związane z interpretacją systemu uprawnień w Linuxie. Przede wszystkim, uprawnienia w formacie liczbowym (541) są interpretowane w kontekście trzech grup użytkowników: właściciela, grupy i pozostałych. Właściciel ma przypisane uprawnienie 5, co oznacza, że ma prawo do odczytu (4) oraz wykonania (1), jednak nie ma uprawnienia do zapisu (0). To kluczowy aspekt, który często bywa mylnie interpretowany, co prowadzi do wniosku, że właściciel może modyfikować plik. W rzeczywistości brak uprawnień do zapisu sprawia, że nie ma możliwości wprowadzenia jakichkolwiek zmian w zawartości pliku. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że właściciel pliku ma jedynie uprawnienia do wykonania, jest niepełna, ponieważ nie uwzględnia możliwości odczytu. Tego typu uproszczenia mogą skutkować poważnymi błędami w administracji systemami, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa, gdzie ważne jest, aby jasno rozumieć, jakie operacje można na plikach przeprowadzać. Warto również zwrócić uwagę na to, że wykonywanie pliku bez uprawnienia do jego odczytu jest niemożliwe, ponieważ system operacyjny musi najpierw zinterpretować kod, zanim go wykona. Zrozumienie zasadności nadawania uprawnień i ich właściwego przydzielania jest kluczowe w kontekście efektywnego zarządzania bezpieczeństwem w systemach Unix/Linux.
Pytanie 25

Na pliku z uprawnieniami zapisanymi w systemie liczbowym: 740 przeprowadzono polecenie chmod g-r. Jakie będą nowe uprawnienia pliku?

A. 700
B. 750
C. 710
D. 720
Odpowiedź 700 jest prawidłowa, ponieważ po zastosowaniu polecenia chmod g-r z pliku o pierwotnych uprawnieniach 740, usunięto uprawnienie do odczytu dla grupy. Liczby reprezentujące uprawnienia są podzielone na trzy części: pierwsza cyfra dotyczy właściciela, druga grupy, a trzecia innych użytkowników. Uprawnienia 740 oznaczają, że właściciel ma pełne uprawnienia (czyli odczyt, zapis i wykonanie), grupa ma pełny dostęp (odczyt i wykonanie), a inni użytkownicy nie mają żadnych uprawnień. Po użyciu komendy g-r, grupa traci uprawnienie do odczytu, co zmienia drugą cyfrę na 0. W rezultacie plik ma teraz uprawnienia 700, co oznacza, że tylko właściciel ma pełne uprawnienia (czytanie, zapisywanie i wykonywanie), a grupa oraz inni użytkownicy nie mają żadnych uprawnień. Dobrą praktyką zarządzania uprawnieniami plików jest dokładne rozumienie i kontrolowanie dostępów dla różnych użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo danych i minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu.
Pytanie 26

W systemie Linux, jak można znaleźć wszystkie pliki z rozszerzeniem txt, które znajdują się w katalogu /home/user i rozpoczynają się na literę a, b lub c?

A. ls /home/user/a?b?c?.txt
B. ls /home/user/[a-c]*.txt
C. ls /home/user/abc*.txt
D. ls /home/user/[!abc]*.txt
Użycie polecenia 'ls /home/user/abc*.txt' nie jest właściwe, ponieważ to polecenie ogranicza wyszukiwanie plików tylko do tych, których nazwy zaczynają się dokładnie na 'abc'. Oznacza to, że zostaną wyświetlone tylko pliki, które mają prefiks 'abc' przed rozszerzeniem .txt, co nie spełnia wymagań zadania. W rezultacie, nie uwzględnia to plików, które zaczynają się od samej litery 'a', 'b' lub 'c', co powoduje, że wiele plików, które mogłyby być odpowiednie, zostanie pominiętych. W kontekście polecenia 'ls /home/user/[!abc]*.txt', użyte nawiasy kwadratowe z wykrzyknikiem oznaczają zaprzeczenie, co w tym przypadku oznacza, że polecenie wyświetli pliki, które nie zaczynają się na 'a', 'b' lub 'c'. To również jest sprzeczne z wymaganiami, ponieważ nasze zadanie wymagało znalezienia plików, które zaczynają się na te litery. Z kolei polecenie 'ls /home/user/a?b?c?.txt' jest niepoprawne, gdyż użycie znaków zapytania '?' w tym kontekście oznacza dopasowanie do jednego znaku między literami, co również jest zbyt restrykcyjne wobec tego, co wymaga zadanie. Dlatego ważne jest, aby przy wyszukiwaniu plików w systemie Linux zrozumieć znaczenie i zastosowanie symboli, takich jak nawiasy kwadratowe oraz znaki wieloznaczne, aby skutecznie i precyzyjnie określać kryteria wyszukiwania.
Pytanie 27

Standard magistrali komunikacyjnej PCI w wersji 2.2 (Peripheral Component Interconnect) definiuje maksymalną szerokość szyny danych na

A. 32 bity
B. 64 bity
C. 16 bitów
D. 128 bitów
Wybór szerokości szyny danych innej niż 32 bity może wynikać z nieporozumienia dotyczącego standardów magistrali PCI. Odpowiedzi sugerujące 16, 64 lub 128 bitów nie uwzględniają faktu, że standard PCI ver. 2.2, wprowadzony w latach 90-tych, został zaprojektowany z myślą o określonym poziomie wydajności i technologii dostępnej w tamtym czasie. Szerokości 16 i 64 bity mogą być mylone z innymi standardami lub wariantami PCI, które były stosowane w różnych zastosowaniach, jednak w kontekście PCI 2.2 to 32 bity są jedyną właściwą odpowiedzią. Pominięcie lub pomylenie tych danych może prowadzić do nieprawidłowego wniosku na temat kompatybilności i wydajności komponentów. Odpowiedź 128 bitów nie jest również poprawna, ponieważ aktualna technologia na poziomie standardu PCI nie wspierała szerszych magistrali danych w tamtym okresie. W dzisiejszych czasach, w miarę rozwoju technologii, standardy takie jak PCI Express oferują znacznie większe możliwości, co może wprowadzać pewne zamieszanie dla osób, które nie są świadome różnic między tymi standardami. Podczas projektowania systemów komputerowych ważne jest, aby posiadać szczegółową wiedzę na temat konkretnych standardów oraz ich ograniczeń, aby uniknąć błędnych decyzji dotyczących architektury sprzętowej.
Pytanie 28

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci mającej adres IPv4 192.168.0.0/20?

A. 192.168.255.255
B. 192.168.255.254
C. 192.168.15.255
D. 192.168.15.254
Wybór innych opcji jako adresów rozgłoszeniowych w podsieci o adresie 192.168.0.0/20 wynika z typowych nieporozumień dotyczących podziału adresów IP oraz zasad tworzenia podsieci. Adres 192.168.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym w innej podsieci, co może wprowadzać w błąd, ponieważ adres ten należy do większego bloku adresowego. Natomiast wybór 192.168.255.254 sugeruje, że to również adres, który nie jest właściwy jako adres rozgłoszeniowy, a jest to jeden z adresów hostów w oddzielnej podsieci. Z kolei 192.168.15.254 to adres hosta, a nie rozgłoszeniowy, co wynika z tego, że najwyższy adres w podsieci zawsze jest zarezerwowany na adres rozgłoszeniowy. W przypadku klas adresowych w IPv4, poszczególne adresy i ich klasy mają swoje specyficzne reguły. Dobrą praktyką jest zawsze ustalanie maski podsieci oraz zrozumienie, które adresy są wykorzystywane w danej sieci. Wspomniane odpowiedzi mogą prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co może wpływać na komunikację pomiędzy urządzeniami. Niepoprawne zrozumienie funkcji adresów IP, w tym różnicy między adresami hostów a rozgłoszeniowymi, może skutkować problemami z dostępnością serwisów czy ich odpowiednią segmentacją w sieciach.
Pytanie 29

W przypadku drukarki igłowej, jaki materiał eksploatacyjny jest używany?

A. toner
B. taśma barwiąca
C. pigment
D. atrament
Wybór tuszu, tonera lub pigmentu jako materiałów eksploatacyjnych dla drukarki igłowej jest nietrafiony i wynika z nieporozumienia dotyczącego technologii druku. Tusz jest zazwyczaj używany w drukarkach atramentowych, gdzie cienkie krople atramentu są naniesione na papier przez dysze, co różni się od mechanizmu działania drukarki igłowej. Toner z kolei jest stosowany w drukarkach laserowych; jest to proszek, który jest utrwalany na papierze za pomocą wysokiej temperatury i ciśnienia. W kontekście pigmentu, jest to forma atramentu, ale również nie ma zastosowania w drukarkach igłowych. Warto zwrócić uwagę, że wybór nieodpowiednich materiałów eksploatacyjnych może prowadzić do problemów z jakością druku, a także do uszkodzenia urządzenia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnych technologii druku, co może wynikać z braku zrozumienia zasad działania poszczególnych typów drukarek. W związku z tym, znajomość specyfiki materiałów eksploatacyjnych oraz ich zastosowania jest kluczowa dla efektywnego wykorzystania drukarek w praktyce.
Pytanie 30

Jaki wydruk w systemie rodziny Linux uzyskamy po wprowadzeniu komendy

dr-x------  2 root root       0 lis 28 12:39 .gvfs
-rw-rw-r--  1 root root  361016 lis  8  2012 history.dat
-rw-r--r--  1 root root   97340 lis 28 12:39 .ICEauthority
drwxrwxr-x  5 root root    4096 paź  7  2012 .icedtea
drwx------  3 root root    4096 cze 27 18:40 .launchpadlib
drwxr-xr-x  3 root root    4096 wrz  2  2012 .local
A. ls -la
B. pwd
C. ps
D. free
Komenda free w systemie Linux jest używana do wyświetlania informacji o wykorzystaniu pamięci operacyjnej. Pokazuje dane dotyczące całkowitej, używanej i wolnej pamięci RAM oraz pamięci swap. Nie ma związku z wyświetlaniem listingu plików i katalogów. Komenda pwd, z kolei, służy do wyświetlenia pełnej ścieżki katalogu roboczego, co jest przydatne, gdy użytkownik chce potwierdzić swoją lokalizację w strukturze katalogów, ale nie dostarcza informacji o zawartości katalogu. Komenda ps jest używana do wyświetlania informacji o aktualnie działających procesach w systemie, takich jak ich identyfikatory PID właściciel oraz użycie zasobów. Jest to narzędzie zwykle wykorzystywane do zarządzania procesami, diagnostyki i rozwiązywania problemów związanych z wydajnością systemu. Błędne zrozumienie tych komend może wynikać z mylenia ich funkcji związanych z zarządzaniem zasobami systemowymi i struktury plików, co może prowadzić do nieporozumień w operacjach związanych z administracją systemu Linux. Ważne jest, aby dobrze zrozumieć przeznaczenie każdej z tych komend i ich zastosowanie w praktyce, co pozwala na efektywne wykorzystanie systemu operacyjnego.
Pytanie 31

W systemie Linux wykonanie komendy passwd Ala spowoduje

A. wyświetlenie członków grupy Ala
B. stworzenie konta użytkownika Ala
C. pokazanie ścieżki do katalogu Ala
D. zmianę hasła użytkownika Ala
Użycie polecenia 'passwd Ala' w systemie Linux ma na celu ustawienie hasła dla użytkownika o nazwie 'Ala'. To polecenie jest standardowym sposobem zarządzania hasłami użytkowników na systemach zgodnych z unixowym stylem. Podczas jego wykonania, administrator systemu lub użytkownik z odpowiednimi uprawnieniami zostanie poproszony o podanie nowego hasła oraz, w niektórych przypadkach, o potwierdzenie go. Ustawienie silnego hasła jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu, ponieważ chroni dane użytkownika przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowo, w organizacjach, gdzie dostęp do danych wrażliwych jest normą, regularne zmiany haseł i ich odpowiednia konfiguracja są częścią polityki bezpieczeństwa. Dobre praktyki sugerują również stosowanie haseł składających się z kombinacji liter, cyfr oraz znaków specjalnych, co zwiększa ich odporność na ataki brute force. Warto również pamiętać, że w systemie Linux polecenie 'passwd' może być stosowane zarówno do zmiany hasła własnego użytkownika, jak i do zarządzania hasłami innych użytkowników, co podkreśla jego uniwersalność i znaczenie w kontekście administracji systemem.
Pytanie 32

Jaką maksymalną prędkość transferu danych umożliwia interfejs USB 3.0?

A. 120MB/s
B. 400Mb/s
C. 5Gb/s
D. 4GB/s
Interfejs USB 3.0, znany również jako SuperSpeed USB, rzeczywiście umożliwia transfer danych z prędkością do 5 Gb/s, co odpowiada około 625 MB/s. Ta znaczna prędkość przesyłania danych sprawia, że USB 3.0 jest idealnym rozwiązaniem do podłączania urządzeń wymagających dużych transferów danych, takich jak zewnętrzne dyski twarde, kamery wideo oraz urządzenia do przechwytywania i edytowania multimediów. Standard ten wprowadza także lepszą efektywność energetyczną, co jest istotne w kontekście mobilnych urządzeń. Dzięki wstecznej kompatybilności z wcześniejszymi wersjami USB, użytkownicy mogą korzystać z USB 3.0 bez obaw o problemy z kompatybilnością, co jest kluczowe w praktycznych zastosowaniach. USB 3.0 wspiera również jednoczesny transfer danych i zasilania, co zwiększa jego funkcjonalność.
Pytanie 33

Który z symboli wskazuje na zastrzeżenie praw autorskich?

Ilustracja do pytania
A. B
B. A
C. C
D. D
Prawa autorskie są naprawdę ważne, żeby chronić intelektualną własność, bo ich ignorowanie może prowadzić do kłopotów prawnych i kasy w plecy. Symbol © jest potrzebny, żeby formalnie pokazać, że coś jest chronione prawem autorskim. Inne znaki mogą wprowadzać w błąd co do statusu prawnego utworu. Na przykład, R w kółku to znak towarowy i ma zupełnie inne znaczenie, bo dotyczy marki, a nie samego dzieła. Litery T czy G w okręgu nie mają uznawanych znaczeń prawnych w kontekście praw autorskich. Zdarza się, że ludzie mylą prawa autorskie z patentami czy znakami towarowymi, co może prowadzić do błędnego zarządzania tymi sprawami i problemów prawnych. Dlatego trzeba umieć rozróżniać te pojęcia i stosować odpowiednie oznaczenia, co pomoże w dobrej ochronie i egzekwowaniu praw w międzynarodowym kontekście. Dla firm działających na globalnym rynku, zrozumienie różnych systemów ochrony to nie tylko kwestia przestrzegania prawa, ale też istotny element zdobywania przewagi konkurencyjnej. Dobrze zarządzając tymi sprawami, można zyskać więcej pewności, że nasze pomysły są chronione i mają wyższą wartość na rynku. Dlatego też edukacja w temacie praw autorskich i ich oznaczania jest kluczowa dla każdej działalności twórczej.
Pytanie 34

Urządzeniem peryferyjnym pokazanym na ilustracji jest skaner biometryczny, który wykorzystuje do identyfikacji

Ilustracja do pytania
A. brzmienie głosu
B. linie papilarne
C. rysunek twarzy
D. kształt dłoni
Skanery biometryczne oparte na liniach papilarnych są jednymi z najczęściej stosowanych urządzeń do autoryzacji użytkowników. Wykorzystują unikalne wzory linii papilarnych, które są niepowtarzalne dla każdej osoby. Proces autoryzacji polega na skanowaniu odcisku palca, a następnie porównaniu uzyskanego obrazu z zapisanym wzorcem w bazie danych. Ich popularność wynika z wysokiego poziomu bezpieczeństwa oraz łatwości użycia. W wielu firmach i instytucjach stosuje się te urządzenia do zabezpieczania dostępu do pomieszczeń lub systemów komputerowych. Skanery linii papilarnych są również powszechnie używane w smartfonach, co pokazuje ich skuteczność i wygodę w codziennym użytkowaniu. W standardach biometrycznych, takich jak ISO/IEC 19794, określa się wymagania dotyczące rejestrowania, przechowywania i przesyłania danych biometrycznych. Warto podkreślić, że skuteczność tych urządzeń zależy od jakości skanowanego obrazu oraz odporności na próby oszustw. Dlatego nowoczesne systemy często korzystają z dodatkowych technik, takich jak analiza żył czy temperatura odcisku palca, aby zwiększyć poziom bezpieczeństwa.
Pytanie 35

W systemie Windows harmonogram zadań umożliwia przydzielenie

A. maksymalnie czterech terminów realizacji dla wskazanego programu
B. maksymalnie trzech terminów realizacji dla wskazanego programu
C. więcej niż pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu
D. maksymalnie pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu
Harmonogram zadań w systemie Windows umożliwia przypisywanie wielu terminów wykonania dla wskazanych programów, co jest kluczowym elementem zarządzania zadaniami i optymalizacji procesów. W rzeczywistości, użytkownicy mogą skonfigurować harmonogram w taki sposób, aby uruchamiać dany program w różnych terminach i okolicznościach, co pozwala na zwiększenie efektywności działania systemu. Przykładem może być sytuacja, w której administrator systemu ustawia zadania do automatycznej aktualizacji oprogramowania w regularnych odstępach czasu, takich jak codziennie, co tydzień lub co miesiąc. Taka elastyczność pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów systemowych oraz minimalizuje ryzyko przestojów. Ponadto, zgodnie z zaleceniami Microsoftu, harmonogram zadań można używać w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak PowerShell, co umożliwia bardziej zaawansowane operacje oraz integrację z innymi systemami. Stanowi to przykład najlepszych praktyk w zarządzaniu infrastrukturą IT.
Pytanie 36

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie obrazu ukazały się regularne wzory, zwane morą. Jakiej funkcji skanera należy użyć, aby usunąć te wzory?

A. Korekcji Gamma
B. Odrastrowywania
C. Rozdzielczości interpolowanej
D. Skanowania według krzywej tonalnej
Korekcja gamma służy do regulacji jasności i kontrastu obrazu, a nie do eliminacji efektów moiré. Choć jej zastosowanie może poprawić ogólny wygląd skanu, nie rozwiązuje problemu interferencji rastrów. Z kolei rozdzielczość interpolowana odnosi się do techniki zwiększania liczby pikseli w obrazie dla uzyskania wyższej jakości, co również nie wpływa na usunięcie wzorów moiré. Interpolacja nie zmienia struktury oryginalnego obrazu, a jedynie dodaje dodatkowe dane na podstawie istniejących pikseli, co może nawet pogorszyć efekty moiré. Skanowanie według krzywej tonalnej polega na dostosowaniu wartości tonalnych w obrazie, co również nie ma związku z problemem rastrów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie podstawowych funkcji obróbczych skanera oraz niewłaściwe zrozumienie, czym jest efekt moiré. Użytkownicy często mylą różne techniki przetwarzania obrazu, nie zdając sobie sprawy, że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zawsze jest związane z problemem, który chcą rozwiązać.
Pytanie 37

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Statycznym VLAN
B. Multi-VLAN
C. Port-Based VLAN
D. Dynamicznym VLAN
Odpowiedź 'Multi-VLAN' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj członkostwa w VLAN (Virtual Local Area Network) pozwala na przypisanie portu do wielu VLAN-ów jednocześnie. W praktyce oznacza to, że jeden port na przełączniku może obsługiwać ruch sieciowy z różnych VLAN-ów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie wiele różnych usług jest dostarczanych przez jedną infrastrukturę. Na przykład, port używany do podłączenia serwera może być skonfigurowany jako członek VLAN-u dla ruchu biurowego oraz VLAN-u dla gości, umożliwiając jednocześnie różnym grupom użytkowników dostęp do określonych zasobów. Tego typu konfiguracja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ruchem w sieci i zwiększa elastyczność oraz efektywność operacyjną. Dodatkowo, w przypadku użycia protokołów takich jak 802.1Q, tagowanie ramek VLAN rozwiązuje kwestie związane z segregacją ruchu i zapewnia bezpieczeństwo, co czyni Multi-VLAN istotnym rozwiązaniem w nowoczesnych sieciach komputerowych.
Pytanie 38

Drukarka ma przypisany stały adres IP 172.16.0.101 oraz maskę 255.255.255.0. Jaki adres IP powinien być ustawiony dla komputera, aby nawiązać komunikację z drukarką w lokalnej sieci?

A. 172.16.1.101
B. 173.16.0.101
C. 172.16.0.100
D. 255.255.255.1
Przypisanie adresów IP spoza zakresu podsieci, w której znajduje się drukarka, prowadzi do niemożności komunikacji z tym urządzeniem. Adres 172.16.1.101 znajduje się w innej podsieci, ponieważ jego pierwszy trzy oktety różnią się od adresu drukarki. W przypadku takiej konfiguracji, urządzenia nie będą w stanie wymieniać danych, ponieważ będą działały w różnych segmentach sieci, co uniemożliwia ich bezpośrednią komunikację. Z kolei adres 173.16.0.101 jest całkowicie z innej klasy adresów, należy do klasy B, a zatem nie jest kompatybilny z adresem drukarki w klasie C. To prowadzi do tego, że nie będzie możliwe nawiązanie połączenia, ponieważ urządzenia z różnych klas adresowych nie mogą się ze sobą komunikować bez odpowiedniej konfiguracji routera. Adres 255.255.255.1 nie jest również poprawnym adresem IP dla urządzeń końcowych; jest to adres rozgłoszeniowy, który jest używany w kontekście wysyłania danych do wszystkich urządzeń w sieci, a nie do konkretnego urządzenia. Zrozumienie struktury adresacji IP oraz zasad komunikacji w sieciach lokalnych jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek oraz zapewnić, że wszystkie urządzenia mogą skutecznie się komunikować.
Pytanie 39

Włączenie systemu Windows w trybie diagnostycznym umożliwia

A. zapobieganie automatycznemu ponownemu uruchomieniu systemu w razie wystąpienia błędu
B. generowanie pliku dziennika LogWin.txt podczas uruchamiania systemu
C. uruchomienie systemu z ostatnią poprawną konfiguracją
D. usuwanie błędów w funkcjonowaniu systemu
Uruchomienie systemu Windows w trybie debugowania nie służy do uruchamiania systemu z ostatnią poprawną konfiguracją, co jest mylnym przekonaniem związanym z działaniem opcji 'Ostatnia znana dobra konfiguracja'. Ta funkcjonalność jest odrębną metodą przywracania systemu do stanu, w którym działał poprawnie, a nie narzędziem do analizy błędów. Również nie jest prawdą, że tryb debugowania automatycznie tworzy plik dziennika LogWin.txt podczas startu systemu. Takie pliki mogą być generowane w kontekście specyficznych aplikacji lub narzędzi diagnostycznych, ale nie stanowią one standardowego działania trybu debugowania. Ponadto, zapobieganie ponownemu automatycznemu uruchamianiu systemu w przypadku błędu to aspekt związany z mechanizmem odzyskiwania po awarii, a nie bezpośrednio z debugowaniem. Stosowanie trybu debugowania wymaga zrozumienia różnicy pomiędzy diagnostyką a standardowymi procedurami uruchamiania systemu. Często mylone są cele tych trybów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków oraz niewłaściwego stosowania narzędzi diagnostycznych w procesie rozwiązywania problemów. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami operacyjnymi.
Pytanie 40

Podaj maksymalną liczbę hostów, które można przypisać w każdej z 8 równych podsieci, utworzonych z sieci o adresie 10.10.10.0/24.

A. 30
B. 62
C. 16
D. 14
Odpowiedź 30 jest poprawna, ponieważ w przypadku sieci o adresie 10.10.10.0/24 mamy do czynienia z 256 adresami IP (od 10.10.10.0 do 10.10.10.255). Gdy dzielimy tę sieć na 8 równych podsieci, każda z nich będzie miała maskę /27, co oznacza, że każda podsieć będzie zawierała 32 adresy (od 0 do 31, 32 do 63 itd.). Z 32 adresów w każdej podsieci, 2 są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (adres pierwszego adresu w podsieci) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (adres ostatni w podsieci), co daje 30 dostępnych adresów hostów. Przykładami zastosowania mogą być sytuacje, w których organizacja potrzebuje podzielić swoją sieć na mniejsze segmenty w celu zwiększenia bezpieczeństwa i lepszej organizacji ruchu sieciowego. Zgodnie z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci, segmentacja może ułatwić zarządzanie oraz przyczynić się do ograniczenia problemów związanych z przeciążeniem i kolizjami w ruchu sieciowym.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej