Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:49
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:56

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Międzynarodowe normy dotyczące identyfikacji ładunków wspierają działania

A. wyceny wyrobów gotowych

B. kompletowania dostaw w magazynie

C. kalkulacji kosztu jednostkowego

D. planowania produkcji

Wybór odpowiedzi dotyczącej wyceny wyrobów gotowych, planowania produkcji czy kalkulacji kosztów jednostkowych wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji międzynarodowych standardów identyfikacji ładunków. Wycena wyrobów gotowych opiera się na kosztach materiałów, pracy oraz procesów produkcyjnych, co jest niezależne od samych standardów identyfikacji. Kluczowym błędem jest mylenie procesu logistycznego z procesem finansowym; identyfikacja ładunków nie ma bezpośredniego wpływu na wycenę produktów, lecz na ich zarządzanie w ramach magazynu. Podobnie, planowanie produkcji koncentruje się na harmonogramie i zasobach potrzebnych do wytworzenia produktów, a nie na sposobach ich identyfikacji. Standardy identyfikacji ładunków mogą jedynie wspierać te procesy poprzez dostarczenie informacji o dostępnych zasobach, lecz nie są ich podstawą. Wreszcie, kalkulacja kosztów jednostkowych jest związana z analizą finansową i nie jest bezpośrednio związana z systemami identyfikacji, które mają na celu usprawnienie logistyki. W praktyce zatem, błędne jest zakładanie, że standardy identyfikacji mogą bezpośrednio wpływać na aspekty finansowe czy produkcyjne, kiedy ich głównym celem jest poprawa efektywności operacyjnej w obszarze magazynowania i dystrybucji.

Pytanie 2

Przewozy międzynarodowe drogowe dla towarów niebezpiecznych regulowane są przez Umowę

A. CMR

B. ADR

C. ATP

D. AETR

Umowa ADR (Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) jest kluczowym dokumentem regulującym międzynarodowy transport drogowy towarów niebezpiecznych. Została opracowana przez Organizację Narodów Zjednoczonych i jest szeroko stosowana w Europie. ADR definiuje kategorie towarów niebezpiecznych oraz szczegółowe wymagania dotyczące ich pakowania, transportu, oznakowania i dokumentacji. Na przykład, podczas transportu substancji chemicznych, takich jak kwasy czy materiały wybuchowe, pojazdy muszą być odpowiednio oznakowane, a kierowcy powinni przejść specjalne szkolenia. W praktyce, przedsiębiorstwa zajmujące się transportem muszą przestrzegać przepisów ADR, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas przewozu, zmniejszyć ryzyko wypadków oraz odpowiedzialność prawną. Zrozumienie ADR jest niezbędne dla wszystkich operatorów transportu drogowego oraz managerów logistyki zajmujących się towarami niebezpiecznymi.

Pytanie 3

Korzystając z zamieszczonej tabeli, ustal najniższy koszt przewozu 10-paletowych jednostek ładunkowych (pjł) jednym środkiem transportu na odległość 26 km, jeżeli pojazd porusza się ze średnią prędkością 20 km/h.

Rodzaj środka transportu – maksymalna pojemność	Cennik
pojazd 5-paletowy (14 m³)	100,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 8-paletowy (20 m³)	125,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 14-paletowy (35 m³)	150,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 20-paletowy (50 m³)	180,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę

A. 200,00 zł

B. 360,00 zł

C. 250,00 zł

D. 300,00 zł

W przypadku błędnej odpowiedzi, ważne jest zrozumienie, dlaczego wybrane podejście prowadzi do niewłaściwej kalkulacji. Często pojawiające się wątpliwości dotyczące wyboru pojazdu mogą skutkować nieprawidłowym obliczeniem kosztów przewozu. Na przykład, odpowiadając 360,00 zł, można było zignorować kluczowy aspekt związany z pojemnością pojazdu. Należy pamiętać, że wybór niewłaściwego środka transportu, który nie spełnia wymogów przewozu 10 palet, prowadzi do znacznie wyższych kosztów, gdyż stawki są uzależnione nie tylko od odległości, ale także od załadunku i rodzaju pojazdu. W przypadku innych odpowiedzi, takich jak 250,00 zł czy 200,00 zł, może wystąpić błąd w obliczeniach czasowych, gdzie nie uwzględniono pełnych godzin przejazdu, co jest kluczowe w kontekście cenników transportowych. W branży logistycznej, błędne założenia dotyczące czasu i pojemności mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w kalkulacji kosztów, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami planowania transportu. Właściwe podejście wymaga zrozumienia całego procesu, od wyboru środka transportu po dokładne obliczenia kosztów, co stanowi fundament efektywnej logistyki.

Pytanie 4

Firma zajmuje się transportem 2 000 skrzyń przy użyciu środków transportu drogowego. Maksymalna ilość skrzyń, które mogą być przewiezione w trakcie jednego kursu, wynosi 60 sztuk, a koszt takiego kursu to 1 000,00 zł. Jak obliczyć minimalny koszt transportu wszystkich skrzyń?

A. 20 000,00 zł

B. 34 000,00 zł

C. 60 000,00 zł

D. 18 000,00 zł

Analizując pozostałe opcje odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z niepoprawnego oszacowania liczby kursów lub błędnego zrozumienia kosztów transportu. W przypadku 20 000,00 zł, błędne myślenie może opierać się na założeniu, że 20 kursów wystarczy do przewozu 2 000 skrzyń. Jednakże, wykonując to obliczenie, zapominamy o maksymalnej liczbie skrzyń na kurs, co prowadzi do niedoszacowania liczby niezbędnych kursów. Z kolei odpowiedź 60 000,00 zł mogłaby wynikać z pomylenia całkowitego kosztu z niepoprawnym pomnożeniem liczby skrzyń przez koszt jednostkowy, co również wskazuje na brak zrozumienia podstawowych zasad kalkulacji kosztów transportu. Warto zwrócić uwagę na to, że zwiększenie liczby kursów ponad wymaganą do przewozu może znacząco podnieść koszty, co jest sprzeczne z ideą optymalizacji w branży logistycznej. Zrozumienie, że każde dodatkowe kursowanie wiąże się z dodatkowymi kosztami, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania transportem. W praktyce, każde błędne założenie prowadzi do nieefektywnego planowania i potencjalnych strat finansowych, dlatego ważne jest, aby podczas kalkulacji kosztów transportu zawsze precyzyjnie określać wszystkie zmienne.

Pytanie 5

Koszt 1 godziny pracy operatora suwnicy wynosi 15,00 zł, natomiast roboczogodzina pracy suwnicy podczas załadunku to 25,00 zł. Jaką łączną kwotę należy zapłacić załadunek trwający 8 godzin?

A. 320,00 zł

B. 120,00 zł

C. 200,00 zł

D. 400,00 zł

Obliczenie całkowitego kosztu załadunku oparte jest na dwóch komponentach: stawce za pracę operatora suwnicy oraz roboczogodzinie pracy samej suwnicy. Stawka godzinowa operatora wynosi 15,00 zł, co oznacza, że przez 8 godzin jego pracy koszt wynosi 8 * 15,00 zł = 120,00 zł. Z drugiej strony roboczogodzina suwnicy przy załadunku kosztuje 25,00 zł. W związku z tym koszt pracy suwnicy przez 8 godzin to 8 * 25,00 zł = 200,00 zł. Łącząc obie kwoty, otrzymujemy całkowity koszt: 120,00 zł (operator) + 200,00 zł (suwnica) = 320,00 zł. Takie podejście do kalkulacji kosztów jest w pełni zgodne z zasadami rachunkowości kosztów oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami logistycznymi, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe dla efektywności i rentowności operacji. W praktyce, takie wyliczenia pomagają w planowaniu budżetu i optymalizacji wydatków w branży transportowej i budowlanej.

Pytanie 6

Budowa pojazdu wolnobieżnego ogranicza jego maksymalną prędkość do

A. 20 km/h

B. 15 km/h

C. 23 km/h

D. 25 km/h

Wybór niższych prędkości, jak 20 km/h czy 15 km/h, pokazuje, że nie do końca ogarniasz, jak działa klasyfikacja pojazdów wolnobieżnych. Pojazdy te muszą mieć maksymalną prędkość ustaloną na 25 km/h, więc inne opcje są po prostu błędne. Czasami ludzie myślą, że jeśli pojazd może jechać wolniej, to też jest wolnobieżny, ale to nie tak działa. Pojazdy mogą być robione na różne prędkości, ale tylko te, które nie przekraczają 25 km/h, są uznawane za wolnobieżne. To ważne, bo w niektórych miejscach, jak tereny wiejskie czy budowy, te pojazdy są kluczowe. Pamiętaj, że mają swoje wymagania techniczne, które trzeba przestrzegać. To również ważne dla bezpieczeństwa; w przeciwieństwie do osobówek, które jeżdżą szybko, wolnobieżne muszą mieć odpowiednie oznakowanie. Rozumienie zasad dotyczących tych pojazdów pomaga zapewnić bezpieczeństwo na drodze oraz zarządzać ich flotą.

Pytanie 7

Transport każdej partii towarów zajmuje jeden dzień, a zlecenie powinno być zrealizowane w ciągu 20 dni. Ile maksymalnie środków transportu o ładowności 8 ton jest potrzebnych do przewozu 4000 ton towaru?

A. 25 szt.

B. 50 szt.

C. 4 szt.

D. 160 szt.

Aby obliczyć maksymalną dzienną ilość środków transportu o ładowności 8 ton potrzebnych do przewozu 4000 ton towaru w ciągu 20 dni, można skorzystać z prostych obliczeń. Najpierw należy ustalić, ile ton można przewieźć dziennie. Przy 20 dniach realizacji usługi, dzienna ilość przewożonego ładunku wynosi 4000 ton / 20 dni = 200 ton dziennie. Następnie, aby określić liczbę środków transportu, dzielimy dzienną ilość przewożonego ładunku przez ładowność jednego środka transportu: 200 ton / 8 ton = 25. Oznacza to, że do przewozu 200 ton dziennie potrzebnych jest 25 środków transportu. W praktyce, ten typ obliczeń jest niezwykle ważny w logistyce, ponieważ pomaga w efektywnym zarządzaniu flotą oraz optymalizacji kosztów transportu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie obliczenia są kluczowe dla planowania oraz wdrażania skutecznych strategii transportowych.

Pytanie 8

Jakie będą łączne wydatki firmy transportowej w ciągu miesiąca, jeśli wydatki na wynagrodzenia pracowników wynoszą 8 400 zł i stanowią 40% wszystkich kosztów?

A. 24 200 zł

B. 21 000 zł

C. 19 000 zł

D. 16 800 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, często dochodzi do pomylenia proporcji lub błędnych założeń dotyczących struktury kosztów. Na przykład, jeśli ktoś wybiera 19 000 zł, może zakładać, że koszty zatrudnienia są mniejsze niż 40% całkowitych wydatków, co prowadzi do nieprawidłowego oszacowania. Z kolei wybór 24 200 zł może wynikać z błędnego założenia, że koszty zatrudnienia są wyższe, niż wskazane dane. W rzeczywistości, zachowanie proporcji jest kluczowe w analizie kosztów. Aby zrozumieć, dlaczego 21 000 zł jest poprawne, ważne jest, by znać podstawowe zasady zarządzania finansami w przedsiębiorstwie, w tym wpływ struktury kosztów na decyzje operacyjne. Często spotykanym błędem jest niedocenianie wpływu stałych kosztów na całkowity budżet, co może prowadzić do podejmowania nieoptymalnych decyzji finansowych. Aby unikać takich pomyłek, warto regularnie analizować swoje wydatki w kontekście całkowitych kosztów, zwracając uwagę na proporcje i ich wpływ na rentowność.

Pytanie 9

Przedsiębiorca złożył wniosek do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o wydanie świadectwa zatrudnionemu kierowcy, niebędącemu obywatelem państwa UE. W drodze decyzji administracyjnej wydano świadectwo kierowcy ważne od 15.06.2017 r. Na podstawie fragmentu ustawy ustal, do kiedy będzie ważne świadectwo, jeżeli zostało wystawione na możliwie maksymalny okres czasu?

Fragment ustawy o transporcie drogowym

Rozdział 4a

Świadectwo kierowcy

Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.

Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania, zmienia albo cofa świadectwo kierowcy.

2. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony na piśmie lub w postaci dokumentu elektronicznego.

3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

A. Do 31.12.2021 r.

B. Do 15.06.2022 r.

C. Do 31.12.2022 r.

D. Do 15.06.2021 r.

Poprawna odpowiedź wskazuje na datę 15.06.2022 r., co wynika z przepisów zawartych w art. 32b ust. 3 ustawy o transporcie drogowym. Świadectwo kierowcy, które zostało wydane na maksymalny okres, jest ważne przez 5 lat od daty jego wydania. W przypadku tego konkretnego świadectwa, datą wydania jest 15.06.2017 r., co oznacza, że jego ważność kończy się dokładnie 15.06.2022 r. Jest to istotne z praktycznego punktu widzenia, ponieważ kierowcy muszą być świadomi terminu ważności swoich dokumentów, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych związanych z transportem. Warto również zauważyć, że w branży transportowej regularne odnawianie świadectw i certyfikatów oraz przestrzeganie terminów wydania nowych dokumentów jest kluczowym elementem zarządzania ryzykiem oraz zapewnienia zgodności z przepisami prawa. Tym samym, znajomość okresów ważności świadectw pomoże w planowaniu działań związanych z zatrudnianiem kierowców oraz w ich dalszym kształceniu.

Pytanie 10

Technologia umożliwiająca bezkontaktową identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych to

A. GPS

B. RFID

C. GS1

D. EDI

GS1 to organizacja, która zajmuje się tworzeniem globalnych standardów dla identyfikacji produktów i usług, ale sama nie jest technologią bezdotykowej identyfikacji. Jej głównym osiągnięciem jest system kodów kreskowych, który wymaga bezpośredniego widzenia i skanowania, co jest sprzeczne z ideą bezdotykowej identyfikacji. GPS, czyli Global Positioning System, to system nawigacji satelitarnej wykorzystywany do określania lokalizacji obiektów na powierzchni Ziemi, ale nie służy do identyfikacji jednostek ładunkowych w sposób bezdotykowy. Zastosowanie GPS w kontekście śledzenia przesyłek jest istotne, ale nie obejmuje identyfikacji towarów na poziomie jednostkowym. EDI (Electronic Data Interchange) to z kolei technologia wymiany danych pomiędzy systemami komputerowymi, która umożliwia automatyzację procesów biznesowych poprzez przesyłanie dokumentów w formie elektronicznej. Mimo że EDI może wspierać procesy logistyczne, nie odnosi się do identyfikacji jednostek ładunkowych, a tym bardziej do ich bezdotykowego rozpoznawania. Wybór niepoprawnych opcji często wynika z mylenia różnych technologii i ich zastosowań w obszarze logistyki i zarządzania informacją, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak każda z tych technologii funkcjonuje oraz jakie mają różnice i specyfikę zastosowań.

Pytanie 11

Jakie procentowe wykorzystanie powierzchni ładunkowej mają kontenery o wymiarach wewnętrznych 5 900 × 2 350 × 2 395 mm (dł. × szer. × wys.), gdy załadowano w jednej warstwie 11 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1 200 × 800 × 1 144 mm (dł. × szer. × wys.)?

A. Zbliżone do 36%

B. Zbliżone do 90%

C. Zbliżone do 69%

D. Zbliżone do 76%

Wiele osób może zinterpretować dane dotyczące wykorzystania powierzchni kontenera w sposób, który prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi sugerujące około 36% lub 69% wykorzystania powierzchni mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia wymiarów zarówno kontenera, jak i jednostek ładunkowych. Często błędy te mają swoje źródło w braku właściwego zrozumienia procesu obliczeń lub nieuwzględnienia wszystkich palet. Zbyt duża koncentracja na pojedynczych jednostkach ładunkowych i ich wymiarach może prowadzić do niepoprawnych obliczeń, które nie uwzględniają całkowitych wymiarów przestrzeni ładunkowej. Ponadto, pomijanie kluczowych kroków, takich jak obliczanie całkowitej powierzchni kontenera i porównywanie jej z zajętą powierzchnią, skutkuje zniekształconymi wynikami. W praktyce, informacje te są istotne w logistyce, gdzie błędne oszacowania mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni, co z kolei zwiększa koszty transportu i wpływa na efektywność operacyjną. Kluczowe jest, aby każdy, kto pracuje w branży transportowej i logistycznej, miał świadomość jak ważne są dokładne analizy wymiarów oraz ich wpływ na ogólne zarządzanie przestrzenią ładunkową.

Pytanie 12

Zasady zawarte w umowie handlowej według INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) nakładają

A. na sprzedającym obowiązek ubezpieczenia ładunku

B. większe obowiązki na kupującym

C. większe obowiązki na sprzedającym

D. jednakowe obowiązki na kupującym i sprzedającym

Formuła INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) rzeczywiście nakłada na kupującego większe obowiązki, ponieważ sprzedający dostarcza towar tylko do swojego zakładu, a wszelkie koszty i ryzyka związane z transportem, ubezpieczeniem i formalnościami celno-skarbowymi spoczywają na kupującym. Oznacza to, że kupujący musi samodzielnie zorganizować transport oraz ponieść odpowiedzialność za towar od momentu, gdy stanie się on dostępny w miejscu sprzedawcy. W praktyce, w przypadku Ex Works, kupujący powinien uwzględnić dodatkowe koszty związane z transportem, ubezpieczeniem oraz odprawą celną, co może zwiększyć całkowity koszt zakupu. Dlatego kluczowe jest, aby kupujący był dobrze przygotowany do zarządzania tymi aspektami, co jest zgodne z dobrą praktyką w międzynarodowym handlu. Warto również znać inne formuły INCOTERMS, aby móc lepiej negocjować warunki umowy i dostosować je do swoich potrzeb.

Pytanie 13

Korzystając z fragmentu rozporządzenia Ministra Infrastruktury, określ maksymalną masę dla pojazdu członowego składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy, przewożącego 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym na odległość 130 km.

Fragment Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2 – 20, nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu składowego zespołu pojazdów:

a) przyczepy o jednej osi, z wyjątkiem naczepy – 10 ton,

b) przyczepy o dwóch osiach, z wyjątkiem naczepy – 18 ton,

c) przyczepy o liczbie osi większej niż dwie, z wyjątkiem naczepy – 24 ton;

2) zespołu pojazdów, złożonego z pojazdu samochodowego mającego łącznie co najmniej 5 osi, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd samochodowy – 40 ton, z wyjątkiem pojazdu członowego mającego 5 lub 6 osi składającego się z:

a) ciągnika siodłowego o dwóch osiach i naczepy o trzech osiach, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego, przewożących jeden lub więcej kontenerów lub wymiennych nadwozi, o maksymalnej długości całkowitej wynoszącej do 45 stóp (13,72m) –42 tony,

b) ciągnika siodłowego o trzech osiach i naczepy o dwóch lub trzech osiach, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego, przewożących jeden lub więcej kontenerów lub wymiennych nadwozi, o maksymalnej długości całkowitej wynoszącej do 45 stóp (13,72 m) – 44tony,

c) ciągnika siodłowego o dwóch osiach i naczepy o trzech osiach przystosowanej technicznie do operacji transportu intermodalnego, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego – 42 tony,

d) ciągnika siodłowego o trzech osiach i naczepy o dwóch lub trzech osiach przystosowanej technicznie do operacji transportu intermodalnego, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego – 44 tony;

3) zespołu pojazdów mającego 3 osie – 28 ton.

A. 44 t

B. 25 t

C. 24 t

D. 42 t

Wybór odpowiedzi spośród 24 t, 25 t oraz 42 t może wynikać z nieporozumienia dotyczącego przepisów regulujących maksymalne masy zestawów transportowych. Odpowiedzi te nie uwzględniają aktualnych standardów oraz specyfikacji dotyczących transportu kombinowanego, których celem jest osiągnięcie optymalnych warunków przewozu. Odpowiedzi te opierają się na błędnym założeniu, że mniejsze masy mogą być wystarczające dla zestawu składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy. W rzeczywistości, przepisy jasno określają, że dla tego typu pojazdów maksymalne obciążenie wynosi 44 tony, co wynika z analizy stanu technicznego i bezpieczeństwa na drogach. Typowym błędem jest również nie wzięcie pod uwagę, że transport 40-stopowego kontenera ISO wymaga znacznej wytrzymałości oraz stabilności zestawu, co z kolei wymusza większe masy całkowite. Odpowiedzi te są także niezgodne z kierunkami rozwoju branży transportowej, która dąży do optymalizacji masy i wydajności transportu. W związku z tym, kluczowe jest, aby osoby zajmujące się logistyką i transportem miały świadomość aktualnych przepisów oraz standardów w celu zapobiegania potencjalnym problemom operacyjnym i prawnym.

Pytanie 14

Każdy środek transportu przewożący substancje niebezpieczne powinien być zaopatrzony w podstawowy zestaw ratunkowy, który zawiera

A. klin pod koła, dwa znaki ostrzegawcze stojące, kamizelkę ostrzegawczą, okulary i rękawice ochronne dla każdego członka załogi oraz przynajmniej jedną latarkę

B. klin pod koła, dwa stojące znaki ostrzegawcze, co najmniej dwie kamizelki ostrzegawcze oraz latarkę dla każdego członka załogi

C. co najmniej jeden klin pod koła, dwa stojące znaki ostrzegawcze oraz dla każdego członka załogi: kamizelka ostrzegawcza, rękawice ochronne, okulary ochronne i latarka

D. dwa kliny pod koła, znak ostrzegawczy stojący, kamizelkę ostrzegawczą, rękawice oraz okulary ochronne dla każdego członka załogi

W analizowanych odpowiedziach można dostrzec kilka kluczowych błędów, które wynikają z niepełnego zrozumienia wymogów dotyczących wyposażenia pojazdów przewożących materiały niebezpieczne. Przede wszystkim, niektóre z propozycji pomijają istotne elementy, które są konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa. Na przykład, w przypadku braku latarki w zestawie awaryjnym, załoga może stanąć przed poważnymi trudnościami w identyfikacji zagrożeń w nocy lub w warunkach ograniczonej widoczności. Kolejnym problemem jest pomijanie minimalnych wymagań dotyczących ilości i rodzaju znaków ostrzegawczych, które powinny być obecne. Prawidłowe oznakowanie jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka wypadków, ponieważ informuje innych uczestników ruchu o specyfice transportowanego ładunku. W odpowiedziach, które sugerują mniejszą ilość klinów pod koła, można dostrzec typowy błąd polegający na niedocenianiu znaczenia stabilizacji pojazdu w sytuacjach awaryjnych. W kontekście transportu materiałów niebezpiecznych, każdy element wyposażenia musi być traktowany jako część całościowego systemu bezpieczeństwa, który ma na celu ochronę zarówno załogi, jak i osób postronnych. Zrozumienie tych wymogów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania ryzykiem i zgodności z przepisami prawnymi.

Pytanie 15

Na podstawie zamieszczonego harmonogramu czasu pracy kierowcy ustal prędkość eksploatacyjną pojazdu na trasie Warszawa – Płońsk – Warszawa.

Harmonogram czasu pracy kierowcy
Czynność kierowcy	Relacja	Czas	Przejechane km
Jazda	Warszawa – Płońsk	1 h 30min	75 km
Rozładunek	Płońsk	30 min	-
Jazda	Płońsk – Warszawa	1 h	75 km

A. 70 km/h

B. 50 km/h

C. 75 km/h

D. 25 km/h

Wybór prędkości 70 km/h, 25 km/h lub 75 km/h wskazuje na niezrozumienie istotnych aspektów związanych z obliczaniem prędkości eksploatacyjnej pojazdu. Prędkość 70 km/h może wydawać się atrakcyjna, lecz nie uwzględnia rzeczywistych warunków drogowych oraz przepisów dotyczących czasu pracy kierowców. W praktyce, taka prędkość mogłaby być osiągnięta jedynie w idealnych warunkach, co jest rzadko spotykane w codziennym transporcie. Z drugiej strony, prędkość 25 km/h jest zbyt niska i nieodpowiednia dla omawianego odcinka, co sugeruje nieznajomość standardowych parametrów ruchu drogowego. W przypadku wyboru 75 km/h, mamy do czynienia z nadmiernym optymizmem, który nie uwzględnia ograniczeń wynikających z przepisów prawa, zmęczenia kierowcy oraz zastosowania określonych norm dotyczących bezpieczeństwa. Błędem jest także niezweryfikowanie, jak różne czynniki wpływają na rzeczywistą prędkość pojazdu, co prowadzi do niewłaściwych oszacowań. Właściwe podejście do oceny prędkości eksploatacyjnej powinno skupiać się na rzeczywistych danych z harmonogramu, które uwzględniają przerwy, warunki drogowe i inne elementy wpływające na czas przejazdu.

Pytanie 16

Regulacje dotyczące międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych określa konwencja

A. ATP

B. ADN

C. ADR

D. AGC

Odpowiedź ATP odnosi się do europejskiej konwencji dotyczącej transportu towarów wrażliwych na zmiany temperatury, w tym żywności szybko psującej się, która zapewnia odpowiednie standardy przewozu tych artykułów. Konwencja ATP, czyli 'Accord Transport Perissable', została ustanowiona, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz jakość transportu produktów, które wymagają kontrolowanej temperatury, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania ATP jest transport świeżych owoców i warzyw, które muszą być przewożone w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko psucia się. Konwencja ta reguluje zarówno konstrukcję pojazdów chłodni, jak i warunki ich eksploatacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej. Dzięki przestrzeganiu norm ATP, firmy transportowe mogą zyskać zaufanie klientów, a także uniknąć strat wynikających z nieodpowiedniego przewozu towarów, co jest niezwykle istotne w kontekście globalnej wymiany handlowej.

Pytanie 17

Znanym systemem do elektronicznej wymiany informacji pomiędzy partnerami handlowymi jest

A. RFID

B. GPS

C. GDSN

D. EDI

Wybór odpowiedzi GDSN, GPS lub RFID jako powszechnych systemów wymiany danych między kontrahentami jest błędny, ponieważ te pojęcia odnoszą się do zupełnie innych technologii i zastosowań. GDSN, czyli Global Data Synchronization Network, to sieć umożliwiająca synchronizację danych produktowych między wieloma uczestnikami rynku, ale nie jest bezpośrednim systemem wymiany dokumentów handlowych, jak EDI. Z kolei GPS, czyli Global Positioning System, to system nawigacji satelitarnej, który nie ma zastosowania w kontekście wymiany danych handlowych. RFID, czyli identyfikacja radiowa, służy do automatycznej identyfikacji obiektów za pomocą fal radiowych, co jest przydatne w śledzeniu towarów, ale nie zapewnia kompleksowej wymiany danych dokumentów handlowych. Te pomyłki mogą wynikać z niezrozumienia różnicy między technologią identyfikacyjną a systemem wymiany danych. EDI ma na celu usprawnienie przepływu informacji w formie ustrukturyzowanych dokumentów, podczas gdy inne wymienione rozwiązania koncentrują się na różnych aspektach zarządzania danymi i logistyką. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak EDI wpisuje się w szerszy kontekst automatyzacji i optymalizacji procesów biznesowych.

Pytanie 18

Koszt usługi transportowej wynosi 500 zł. Firma transportowa oferuje zniżkę w wysokości 10%. Ile będzie wynosić opłata za świadczoną usługę?

A. 550 zł

B. 475 zł

C. 400 zł

D. 450 zł

Niepoprawne odpowiedzi błędnie interpretują zasady obliczania rabatów oraz ich wpływ na końcową cenę usługi. W przypadku odpowiedzi wskazujących na kwoty takie jak 475 zł, 400 zł lub 550 zł, można zauważyć, że brakuje w nich prawidłowego uwzględnienia wartości rabatu oraz zastosowania podstawowych zasad matematycznych. Odpowiedź 475 zł mogła powstać na skutek błędnego obliczenia rabatu, w którym nieodpowiednio dodano wartość rabatu do kosztu początkowego, zamiast odjąć go. Odpowiedź 400 zł natomiast zakładałaby, że rabat wynosi 20%, co jest niezgodne z treścią pytania. Z kolei odpowiedź 550 zł świadczyłaby o pomyłce polegającej na pomyślnym dodaniu rabatu do pierwotnej kwoty, co jest całkowicie sprzeczne z praktyką udzielania rabatów. Typowym błędem myślowym jest pomylenie operacji dodawania z odejmowaniem w kontekście obliczeń finansowych. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, warto stosować systemy kalkulacyjne lub narzędzia do zarządzania finansami, które automatyzują obliczenia i eliminują ryzyko błędów ludzkich. Również znajomość procedur dotyczących stosowania rabatów w umowach handlowych jest kluczowa dla zapewnienia, że obliczenia są przeprowadzane w sposób prawidłowy i zgodny z praktykami rynkowymi. Zrozumienie, jak obliczać rabaty, jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w zakresie budżetu i kosztów operacyjnych.

Pytanie 19

Oblicz, ile maksymalnie sztuk ładunku o długości 3 ldm (metr ładowny) można załadować na naczepę o wymiarach (długość x szerokość): 13,6 m x 2,48 m, jeżeli 1 ldm = 1m długości x 2,45 m szerokości pojazdu?

A. 2 szt.

B. 3 szt.

C. 1 szt.

D. 4 szt.

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad obliczania załadunku na naczepie. W przypadku 1 sztuki, przyjęto, że tylko jedna jednostka ładunku o długości 3 m zmieści się w naczepie, co ignoruje fakt, że naczepa ma znaczną długość i pozwala na umieszczenie więcej niż jednej sztuki. Odpowiedź 2 sztuki również nie uwzględnia pełnej długości dostępnej w naczepie, co prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku 3 sztuk, przyjęto, że można załadować trzy ładunki, co wciąż nie maksymalizuje wykorzystania przestrzeni. Kluczowe jest zrozumienie, że w transporcie drogowym optymalizacja ładunku nie polega jedynie na zliczaniu jednostek, ale także na ich wymiarach oraz dostępnej przestrzeni. Stąd błędem jest niepełne podejście do analizy wymiarów ładunku i naczepy, co prowadzi do zaniżenia liczby jednostek. Aby skutecznie planować załadunek, należy szczegółowo analizować wymiary pojazdów oraz to, jak poszczególne ładunki mogą się w nich rozmieszczać. Użycie obliczeń opartych na wymiarach jednostek ładunkowych oraz dostępnej długości i szerokości naczepy jest kluczowe, aby uniknąć strat przestrzeni i zwiększyć efektywność transportu.

Pytanie 20

Przedstawiony na rysunku piktogram, umieszczony na samochodzie, informuje o przewożeniu materiału

A. trującego.

B. toksycznego.

C. szkodliwego dla środowiska.

D. utylizowanego ekologicznie.

Prawidłowa odpowiedź oznacza, że zrozumiałeś znaczenie piktogramu, który jest kluczowym elementem systemu oznakowania substancji niebezpiecznych. Piktogram ten wskazuje na materiały szkodliwe dla środowiska, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak GHS (Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów). Oznakowanie to ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie i przechowywaniu substancji chemicznych, a także ochronę zdrowia ludzi oraz środowiska. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy związanej z tym piktogramem może być jego obecność na opakowaniach chemikaliów używanych w przemyśle, które wymagają szczególnego traktowania. Wiedza na temat oznakowania chemikaliów oraz ich wpływu na ekosystemy jest fundamentalna dla pracowników branży chemicznej, logistycznej oraz ochrony środowiska. Zrozumienie tego symbolu pozwala na odpowiednie zarządzanie ryzykiem związanym z transportem i składowaniem niebezpiecznych substancji.

Pytanie 21

Transport urządzeń elektronicznych w kontenerach drogą morską w ustalonych odstępach czasu oraz na z góry określonych trasach jest określany jako przewóz

A. czarterowy

B. regularny

C. trampowy

D. okazjonalny

Przewóz czarterowy polega na wynajmowaniu całego statku lub jego części na potrzeby konkretnej wysyłki, co nie zapewnia regularności w dostawach, a raczej elastyczność, co może prowadzić do nieprzewidywalności w logistyce. Z kolei przewóz trampowy odnosi się do przewozu, który nie jest z góry zaplanowany – to znaczy, że armator podejmuje decyzje o kursach i trasach w odpowiedzi na popyt, co również nie sprzyja regularnym dostawom. Przewóz okazjonalny to forma transportu, która odbywa się w odpowiedzi na sporadyczne zapotrzebowanie, co z definicji wyklucza regularność. Wszystkie te formy przewozu, mimo że mogą być przydatne w niektórych sytuacjach, nie oferują stabilizacji czasowej i trasowej, co jest kluczowe w kontekście efektywnego zarządzania transportem sprzętu elektronicznego. Użytkownik może być skłonny do mylenia tych terminów z regularnym przewozem, jednak należy pamiętać, że przewozy regularne zapewniają stałość i przewidywalność, co jest niezwykle ważne w kontekście efektywności operacyjnej oraz zarządzania łańcuchem dostaw. W praktyce, brak regularności może prowadzić do problemów z dostępnością produktów, co wpływa na całą działalność przedsiębiorstwa.

Pytanie 22

Przedstawiony znak, umieszczany na opakowaniach transportowych, oznacza

A. "góra nie przewracać".

B. "podnosić bezpośrednio za ładunek".

C. "tu chwytać".

D. "tu zakładać zawiesia".

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie transportu i przechowywania towarów. Odpowiedzi sugerujące, że można podnosić ładunek bezpośrednio za niego, czy chwytać w określonych miejscach, są błędne, ponieważ nie uwzględniają struktury samych opakowań i różnorodności ładunków. Znak "tu chwytać" może wprowadzać w błąd, sugerując, że można łatwo unieść ładunek w dowolnym miejscu, co w praktyce może prowadzić do uszkodzeń i wypadków. Ponadto, niektórzy mogą mylnie interpretować oznaczenie jako wskazanie na uchwyty, które często nie są przystosowane do unikania przewrócenia ładunku. Odpowiedź "tu zakładać zawiesia" również jest myląca, ponieważ nie uwzględnia zasady bezpieczeństwa dotyczącej właściwego mocowania ładunków – w przypadku niewłaściwego zawieszenia ładunku, może dojść do jego przewrócenia lub upadku, co stwarza zagrożenie dla pracowników. Prowadzi to do kluczowego błędu w myśleniu, który polega na pominięciu znaczenia odpowiedniego oznakowania i zasad transportu, które są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną. Właściwe zrozumienie i przestrzeganie symboli transportowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności operacji logistycznych.

Pytanie 23

Licencję na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego wydaje się na okres, który nie może być krótszy niż

A. 5 lat i nie dłuższy niż 40 lat

B. 1 rok i nie dłuższy niż 10 lat

C. 5 lat i nie może być dłuższy niż 50 lat

D. 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat

Wiele osób może błędnie sądzić, że dłuższy okres obowiązywania licencji, jak na przykład 5 lat czy 10 lat, jest korzystniejszy dla przewoźników. Jednak takie podejście może prowadzić do stagnacji w branży transportowej oraz obniżenia jakości usług. Przykładowo, przedsiębiorcy, którzy otrzymują licencję na 5 czy 10 lat, mogą nie być odpowiednio zmotywowani do bieżącego dostosowywania się do zmieniających się przepisów czy standardów jakościowych. Dłuższe okresy licencji mogą w praktyce skutkować brakiem odpowiedniej kontroli nad działalnością przewoźników, co może prowadzić do nadużyć, a także do obniżenia standardów bezpieczeństwa. Ponadto, licencje na dłuższy okres to często mniejsze możliwości dla nowych graczy na rynku, którzy mogliby wprowadzać innowacje oraz zwiększać konkurencję. W konsekwencji, wybór 1 roku, jak również 5 lat lub 40 lat, nie spełniają założeń dotyczących elastyczności i odpowiedzialności w branży transportowej. Przemawiając za wprowadzeniem krótszego okresu licencji, należy podkreślić, że w dynamicznych realiach rynkowych, sektor transportowy wymaga regularnej weryfikacji i dostosowywania się do aktualnych trendów, co jest niemożliwe przy długoterminowych licencjach. Dlatego też, najlepszym rozwiązaniem jest 2-letni okres, który pozwala na bieżące monitorowanie i ocenę działalności przewoźników.

Pytanie 24

Jaką odległość pokona samochód poruszający się przez 3 godziny i 18 minut z prędkością średnią wynoszącą 70 km/h?

A. 198,0 km

B. 222,6 km

C. 231,0 km

D. 138,6 km

Wiele osób ma tendencję do pomijania kluczowego kroku, jakim jest przeliczenie minut na godziny, co prowadzi do błędnych wyników w obliczeniach. Na przykład, można by błędnie przyjąć, że 3 godziny i 18 minut to po prostu 3 godziny, co daje wynik 210 km (3 h × 70 km/h), co jest błędne. Inna pułapka to przyjęcie, że 18 minut można zignorować w kontekście obliczeń na dużą skalę, co jest mylnym podejściem. Zwykle w takich obliczeniach należy zawsze uwzględniać wszystkie jednostki czasu. Ponadto, niektórzy mogą błędnie przyjąć, że prędkość jazdy nie jest stała, co również wpływa na wynik. Obliczanie odległości przy zmiennej prędkości wymagałoby zastosowania bardziej zaawansowanych metod, takich jak całkowanie. Jednak w tym przypadku, gdzie prędkość jest stała, kluczową sprawą jest precyzyjne przeliczenie czasu na godziny. Brak wyczulenia na takie detale prowadzi do typowych błędów myślowych, które mogą zniekształcić wynik i prowadzić do nieodpowiednich decyzji, na przykład w logistyce lub planowaniu podróży.

Pytanie 25

Jakie urządzenie używane do śledzenia stanu zapasów w magazynach bazuje na falach radiowych?

A. Skaner laserowy

B. Skaner diodowy

C. Czytnik RFID

D. Czytnik laserowy

Skaner diodowy, skaner laserowy oraz czytnik laserowy to urządzenia, które bazują na technologii skanowania optycznego, co oznacza, że wymagają bezpośredniej linii widzenia między urządzeniem a kodem kreskowym lub innym znakiem do odczytu. Skanery te są powszechnie wykorzystywane w różnych branżach, ale w kontekście monitorowania przepływu zapasów w magazynach mają swoje ograniczenia. Skaner diodowy działa na zasadzie emisji światła diodowego, co nie tylko ogranicza jego zastosowanie do powierzchni odblaskowych, ale także wymaga fizycznej interakcji z produktem. Skanery laserowe, z kolei, działają na zasadzie skanowania laserowego, które również wymaga precyzyjnego namierzenia kodu, a ich efektywność drastycznie spada w przypadku słabego oświetlenia lub zanieczyszczeń na powierzchni kodu. Z kolei czytnik laserowy, który jest bardziej technicznie zaawansowany, nie rozwiązuje problemu potrzeby bezpośredniego dostępu do kodu, co w środowisku magazynowym może przyczynić się do opóźnień i zwiększenia ryzyka błędów. W przeciwieństwie do technologii RFID, która pozwala na skanowanie wielu obiektów jednocześnie bez konieczności ich fizycznego przemieszczenia, urządzenia te nie są w stanie dorównać efektywności i funkcjonalności systemów opartych na RFID, które są zgodne z aktualnymi trendami w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 26

Pojazd o ładowności 10 ton transportuje 10 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Waga jednej pjł wynosi 700 kg. Oblicz, jaki będzie współczynnik wykorzystania ładowności tego pojazdu?

A. 0,70

B. 0,50

C. 0,90

D. 0,30

Współczynnik wykorzystania ładowności pojazdu oblicza się, dzieląc masę ładunku przez całkowitą ładowność samochodu. W tym przypadku, ładowność pojazdu wynosi 10 ton, co odpowiada 10 000 kg. Samochód przewozi 10 paletowych jednostek ładunkowych, z których każda waży 700 kg. Zatem całkowita masa przewożonego ładunku wynosi 10 * 700 kg = 7000 kg. Współczynnik wykorzystania ładowności obliczamy jako: 7000 kg / 10000 kg = 0,70. Oznacza to, że pojazd jest wykorzystywany w 70% swojej ładowności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce. Optymalne wykorzystanie ładowności pojazdów transportowych jest kluczowe dla efektywności operacyjnej i redukcji kosztów transportu. Na przykład, w logistyce dąży się do maksymalizacji wykorzystania pojazdów, aby obniżyć emisję CO2 oraz zwiększyć rentowność operacyjną. Dlatego znajomość i umiejętność obliczania współczynnika wykorzystania ładowności jest niezbędna dla profesjonalistów w branży transportowej.

Pytanie 27

Księga rewizyjna wózka widłowego to dokument, który jest wydawany przez

A. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego

B. Inspektora Urzędu Dozoru Technicznego

C. Powiatowego Inspektora Transportu Drogowego

D. Ministra infrastruktury

Wybór innych odpowiedzi, takich jak Powiatowy Inspektor Transportu Drogowego, Minister Infrastruktury czy Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, opiera się na niepełnym zrozumieniu roli i kompetencji poszczególnych instytucji w zakresie nadzoru nad urządzeniami technicznymi. Powiatowy Inspektor Transportu Drogowego zajmuje się przede wszystkim kontrolą transportu drogowego i może być odpowiedzialny za kwestie związane z przewozem towarów, ale nie posiada kompetencji do wydawania ksiąg rewizyjnych dla wózków widłowych. Minister Infrastruktury ma szersze zadania dotyczące polityki transportowej, ale nie zajmuje się bezpośrednim nadzorem technicznym. Z kolei Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego koncentruje się na inspekcji transportu w danym województwie, a jego kompetencje również nie obejmują szczegółowej kontroli urządzeń dźwigowych. Te niepoprawne odpowiedzi mogą sugerować brak zrozumienia struktury administracyjnej i odpowiedzialności w zakresie nadzoru technicznego. Kluczowym aspektem działania UDT jest jego rola w zapewnieniu bezpieczeństwa urządzeń, co jest niezbędne dla ochrony zdrowia i życia pracowników. Ignorowanie tego faktu prowadzi do mylnych przekonań na temat obowiązków i kompetencji różnych urzędów, co może skutkować nieprzestrzeganiem przepisów oraz narażeniem osób pracujących na niebezpieczeństwo.

Pytanie 28

Kierowca, według regulacji dotyczących czasu pracy kierowców, ma obowiązek skorzystać z przerwy w prowadzeniu pojazdu trwającej

A. 45 min po 5 h jazdy

B. 30 min po 4 h jazdy

C. 45 min po 4,5 h jazdy

D. 30 min po 5 h jazdy

Odpowiedź '45 min po 4,5 h jazdy' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz krajowymi regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, każdy kierowca powinien przestrzegać określonych norm czasu pracy i odpoczynku. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 561/2006, po maksymalnie 4,5 godzinach jazdy, kierowca ma obowiązek zatrzymać się na przerwę trwającą co najmniej 45 minut. Taki czas odpoczynku jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ długotrwałe prowadzenie pojazdu bez odpoczynku prowadzi do zmęczenia i zwiększa ryzyko wypadków. W praktyce kierowcy powinni planować swoje trasy z wyprzedzeniem, uwzględniając te przerwy, aby ich czas pracy był zgodny z przepisami i jednocześnie nie wpływał negatywnie na ich koncentrację oraz zdrowie. Przykładowo, podczas długich tras przewozowych, kierowcy mogą skorzystać z punktów odpoczynku, które są dostępne na autostradach, aby zapewnić sobie odpowiednie warunki do relaksu i regeneracji sił przed dalszą jazdą.

Pytanie 29

W Polsce maksymalne wymiary pojazdu samochodowego (z wyjątkiem autobusu oraz nadwozia chłodni) są równe

A. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

B. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

C. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

D. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

Wybór innych wymiarów, takich jak 2,60 m szerokości, 4,5 m wysokości lub zmiany w długości pojazdu, może prowadzić do poważnych problemów na drodze. Przekroczenie szerokości 2,55 m może skutkować naruszeniem przepisów, co w efekcie może prowadzić do mandatu oraz zagrożenia bezpieczeństwa na drodze. Pojazdy szersze od dozwolonej szerokości mają trudności z manewrowaniem na wąskich ulicach, co zwiększa ryzyko kolizji. Wysokość 4,5 m, przekraczająca maksymalne dozwolone wymiary, może również powodować problemy z przejazdem pod mostami oraz innymi elementami infrastruktury. Ponadto, pojazdy o nieodpowiednich wymiarach mogą nie być zgodne z normami homologacyjnymi, co uniemożliwia ich rejestrację i użytkowanie na drogach publicznych. Dlatego istotne jest, aby przestrzegać ustalonych norm i przepisów, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji i niezgodności z prawem. W kontekście transportu towarów, nienależyte wymiary mogą prowadzić do dodatkowych kosztów związanych z dostosowaniem infrastruktury oraz zwiększenia ryzyka logistycznego.

Pytanie 30

Zgodnie z obowiązującymi przepisami cysterna przewożąca aceton może być wypełniona maksymalnie w 90%. Określ, która cysterna nie została poprawnie załadowana pod względem ilości ładunku.

Cysterna	Pojemność cysterny w litrach	Ilość umieszczonego w cysternie acetonu w litrach
A.	21 000	18 900
B.	33 000	30 000
C.	34 000	29 920
D.	37 000	31 450

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące maksymalnych limitów wypełnienia cystern. Wiele osób może sądzić, że skoro inne cysterny, takie jak A, C i D, zawierają pojemności poniżej maksymalnego limitu, mogą być uznawane za poprawnie załadowane. Niestety, ten sposób myślenia nie uwzględnia znaczenia konkretnego kontekstu, jakim jest transport cieczy niebezpiecznych, w tym acetonu. Istotnym elementem jest znajomość pojemności cysterny, który musi być bezwzględnie przestrzegany. Często popełnianym błędem jest zrozumienie zasady maksymalnego wypełnienia jako jedynie sugerowanej wartości, a nie jako ścisłej granicy, co może prowadzić do realnych zagrożeń. Niezrozumienie tej regulacji może skutkować niebezpiecznymi sytuacjami, takimi jak niekontrolowane wycieki substancji chemicznych. W praktyce, każdy transport substancji niebezpiecznych wymaga dokładnej analizy nie tylko pojemności cysterny, ale także specyfiki przewożonego materiału. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, iż przestrzeganie przepisów dotyczących maksymalnego wypełnienia cystern jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również kwestią bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników transportu oraz ochrony środowiska.

Pytanie 31

Funkcja „Eco-Driving” w systemie Satelitarnego Monitorowania Pojazdów pozwala na

A. rozliczenie czasu pracy kierowcy

B. obserwację stylu jazdy kierowcy

C. czas oczekiwania w punkcie załadunku

D. organizację tras przejazdu pojazdu

Wybór jednej z pozostałych opcji może prowadzić do poważnych nieporozumień dotyczących funkcji systemu monitorowania pojazdów. Na przykład, czas postoju w miejscu załadunku dotyczy głównie logistyki i zarządzania operacyjnego, a nie stylu jazdy, co jest kluczowym aspektem Eco-Driving. Planowanie tras przejazdu pojazdu to również funkcjonalność, która, chociaż istotna, nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania stylu jazdy, lecz do efektywności logistycznej, co wskazuje na inny aspekt zarządzania flotą. Z kolei rozliczenie czasu pracy kierowcy jest związane z regulacjami prawnymi i wymogami zatrudnienia, a nie z technikami jazdy. Takie podejście może prowadzić do mylnego przekonania, że Eco-Driving koncentruje się na aspektach administracyjnych, a nie na realnym wpływie stylu jazdy na wydajność paliwową i emisję spalin. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że Eco-Driving jest zintegrowanym podejściem do zrównoważonego transportu, które wyróżnia się monitorowaniem i analizą rzeczywistych wzorców jazdy kierowców, a nie tylko operacjami związanymi z trasą czy czasem pracy.

Pytanie 32

Zasady dotyczące obowiązkowego instalowania oraz używania tachografów w transporcie drogowym są określone przez skrót

A. ADR

B. AETR

C. ATP

D. CMR

Odpowiedzi ATP, ADR i CMR odnoszą się do różnych spraw i nie mówią o obowiązku montowania tachografów. ATP, czyli „Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów szybko psujących się”, koncentruje się głównie na transporcie towarów, które trzeba przewozić w specjalnych warunkach. A ADR to „Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym towarów niebezpiecznych” i dotyczy bezpieczeństwa przewozu tych substancji, ale nie mówi nic o monitorowaniu czasu pracy kierowców przez tachografy. CMR, z drugiej strony, to „Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów”, która reguluje zasady przewozu towarów i odpowiedzialność przewoźnika, ale też nie mówi o tachografach. Często myli się te konwencje z regulacjami czasu pracy kierowców, co prowadzi do wyboru odpowiedzi, które nie mają związku z przepisami o tachografach. Pamiętaj, że AETR to jedyna konwencja, która realnie nakłada obowiązek stosowania tachografów w międzynarodowym transporcie drogowym, a to jest kluczowe dla zarządzania czasem pracy kierowców i bezpieczeństwa na drogach.

Pytanie 33

Operator suwnicy w terminalu przystąpił do rozładunku jednostki o godzinie 6:00. Czas wyładunku jednego kontenera 20 ft wynosi 3 min, a dla kontenera 40 ft 5 min. Po każdej 4-godzinnej pracy następuje 15-minutowa przerwa. Kiedy najwcześniej zakończy się przeładunek 80 kontenerów 20 ft oraz 84 kontenerów 40 ft?

A. O godzinie 17:22

B. O godzinie 17:15

C. O godzinie 17:30

D. O godzinie 17:07

Aby obliczyć czas zakończenia przeładunku, musimy najpierw obliczyć czas potrzebny na rozładunek kontenerów. Czas załadunku kontenerów 20 ft wynosi 3 minuty, więc dla 80 kontenerów czas wynosi 80 * 3 = 240 minut. Czas załadunku kontenerów 40 ft wynosi 5 minut, więc dla 84 kontenerów czas wynosi 84 * 5 = 420 minut. Suma czasów wynosi 240 + 420 = 660 minut, co daje 11 godzin. Operator rozpoczyna pracę o godzinie 6:00, więc zakończenie pracy bez przerwy byłoby o 17:00. Jednak po każdych 4 godzinach pracy następuje 15 minut przerwy. W ciągu 11 godzin operator ma 2 przerwy (po 4 i 8 godzinach pracy), co daje dodatkowe 30 minut przerwy. Zatem całkowity czas pracy to 11 godzin + 30 minut = 11 godzin 30 minut, co daje godzinę zakończenia 17:30. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w logistyce i zarządzaniu operacjami portowymi, gdzie planowanie czasu pracy i przerw jest niezbędne dla efektywności procesów.

Pytanie 34

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu

n n nn n nn

n Fragment Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r.
w sprawie pilotowania pojazdów nienormatywnychn

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
n 2) szerokość – 3,20 m,
n 3) wysokość – 4,50 m,
n 4) masa całkowita – 60 t

– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
n 2) szerokość – 3,60 m,
n 3) wysokość – 4,70 m,
n 4) masa całkowita – 80 t

– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
n 2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
n 3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
n 4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
n 2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł.

A. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne parametry.

B. jednego pojazdu.

C. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z § 2.1 Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r. dotyczącego pilotowania pojazdów nienormatywnych, pojazdy, które przekraczają określone wymiary i masę, muszą być pilotowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo zarówno dla kierowcy, jak i dla innych uczestników ruchu. W przypadku pojazdu przekraczającego długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m czy masę całkowitą 80 t, wymagane jest użycie dwóch pojazdów pilotujących - jeden z przodu, drugi z tyłu. Przykłady praktyczne zastosowania tej regulacji można znaleźć w transporcie elementów infrastrukturalnych, takich jak mosty, wiadukty czy długie kontenery, gdzie odpowiednie oznakowanie i zorganizowanie ruchu są kluczowe dla uniknięcia wypadków. Poprawne pilotowanie takich pojazdów zwiększa również efektywność transportu i minimalizuje ryzyko uszkodzeń mienia publicznego oraz prywatnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.

Pytanie 35

Jak określa się szczegółowy spis ładunku na statku, który zawiera numery konosamentów, oznaczenia i ilość sztuk towaru, nazwiska załadowców oraz odbiorców, całkowitą masę ładunku, wysokość frachtu i miejsce jego uiszczenia?

A. Manifest ładunkowy

B. Kwit sternika

C. List przewozowy

D. Nota bukingowa

Wybór innych odpowiedzi mógł wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, czym różnią się dokumenty w transporcie morskim. Spójrz, kwit sternika dotyczy umowy o przewóz towaru, ale nie zawiera szczegółowych informacji o ładunku, tak jak manifest ładunkowy. Nota bukingowa to potwierdzenie, że masz zarezerwowane miejsce na statku, ale też brak tam wszystkich detali o ładunku. Wiadomo, że jest bardziej administracyjna niż operacyjna. List przewozowy to takie ogólne określenie dla dokumentów przewozowych, ale w transporcie morskim zazwyczaj chodzi o konosament, który także nie ma pełnego zestawienia wszystkich towarów. Często ludzie mylą te dokumenty i ich rolę. Zrozumienie ich funkcji jest kluczowe, żeby zarządzać logistyką i być zgodnym z przepisami. Wiedza o każdym z tych dokumentów pomoże uniknąć pomyłek i opóźnień w transporcie, co jest naprawdę ważne dla sprawnego działania logistyki.

Pytanie 36

Na schemacie przedstawiono

A. system transportowy.

B. tranzyt pośredni.

C. proces przewozowy.

D. tranzyt bezpośredni.

Tranzyt bezpośredni to kluczowy proces w logistyce, który umożliwia przewóz ładunku z jednego kraju do drugiego przez kraj tranzytowy bez konieczności przeładunku. W omawianym schemacie ilustruje on sytuację, w której ładunek jest transportowany bez zbędnych operacji, co znacząco skraca czas dostawy oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia towaru. W praktyce, stosowanie tranzytu bezpośredniego jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak konwencje TIR, które regulują przewóz towarów przez różne kraje, zapewniając jednocześnie uproszczenia w procedurach celnych. Takie podejście jest stosowane w transporcie kontenerów, gdzie ładunek podróżuje bezpośrednio z portu nadania do portu docelowego, co jest korzystne dla firm transportowych oraz importerów. Dzięki zminimalizowaniu przestojów i operacji przeładunkowych, przedsiębiorstwa mogą oszczędzać czas i obniżać koszty, co wpływa na konkurencyjność na rynku.

Pytanie 37

Do Intermodalnych Jednostek Transportowych UTI nie zaliczają się

A. siodłowe naczepy

B. kontenery dużych rozmiarów

C. jednostki ładunkowe typu paletowego

D. wymienne nadwozia samochodowe

Wybór kontenerów wielkich czy naczep siodłowych jako intermodalnych jednostek transportowych może wydawać się na luzie ok, ale w rzeczywistości wszystkie te jednostki pełnią różne funkcje w transporcie multimodalnym. Kontenery wielkie są zaprojektowane tak, żeby móc swobodnie przemieszczać towary między różnymi środkami transportu, co jest kluczowe w tym modelu. Nadwozia samochodowe wymienne mogą być transportowane na ciężarówkach i pociągach, więc też pasują do tej definicji. Naczepy siodłowe, chociaż używane głównie w transporcie drogowym, da się dostosować do transportu intermodalnego, zwłaszcza z kontenerami. Palety, które są często używane, mogą być mylące, bo mimo że są istotne w logistyce, to nie mogą działać samodzielnie i muszą współpracować z innymi systemami. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby dobrze planować transport, więc warto trzymać się standardów, które mówią, co to jest intermodalna jednostka.

Pytanie 38

W uniwersalnej technologii transportu powinno się zastosować nadwozie rodzaju

A. plandeka

B. cysterna

C. izoterma

D. chłodnia

Wybór nadwozia typu plandeka w uniwersalnej technologii przewozu jest uzasadniony jego wszechstronnością oraz elastycznością w transporcie różnych rodzajów towarów. Plandeka zapewnia ochronę ładunku przed warunkami atmosferycznymi, jednocześnie umożliwiając łatwy dostęp do towarów. Dzięki zastosowaniu tego typu nadwozia, możemy przewozić zarówno palety z produktami spożywczymi, jak i różnorodne materiały budowlane. W praktyce, plandeki są często używane przez firmy transportowe, które realizują codzienne zlecenia dostaw na ostatniej mili, gdzie wymagana jest szybka i efektywna obsługa. Dodatkowo, plandeki są zgodne z normami transportowymi, zapewniającym bezpieczeństwo ładunku oraz optymalizację kosztów transportu. Umożliwiają one także łatwe załadunki i rozładunki, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu logistycznym.

Pytanie 39

Jakie są metody transportu ładunków masowych?

A. luzem

B. w opakowaniach zbiorczych

C. w opakowaniach jednostkowych

D. na paletach

Ładunki masowe, znane również jako ładunki luzem, to materiały transportowane w dużych ilościach, które nie są pakowane w jednostkowe opakowania ani na paletach. Ten sposób transportu jest stosowany w przypadku materiałów takich jak węgiel, zboża, minerały, chemikalia czy płyny. Transport luzem jest efektywny kosztowo, ponieważ minimalizuje koszty opakowania oraz ułatwia załadunek i wyładunek. Standardowe praktyki branżowe, takie jak użycie odpowiednich statków towarowych, cementowców czy cystern, są dostosowane do transportu takich ładunków. Dla przykładu, w przemyśle morskim, statki masowe są projektowane specjalnie do transportu ładunków luzem, co pozwala na maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. Dodatkowo, korzystanie z transportu luzem może znacząco zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko poprzez redukcję zużycia materiałów opakowaniowych oraz obniżenie emisji spalin związanych z transportem. W praktyce, sprawne zarządzanie takimi ładunkami wymaga również stosowania systemów monitorowania, aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z normami branżowymi.

Pytanie 40

Rodzaj jednostki pływającej, która ma zamontowane rampy umożliwiające załadunek bezpośrednio na pokład, to

A. kontenerowiec

B. zbiornikowiec

C. masowiec

D. rorowiec

Kontenerowiec, masowiec oraz zbiornikowiec to różne typy statków, które pełnią odmienne funkcje w transporcie morskim, jednak żaden z nich nie posiada wbudowanych ramp, co wyklucza je z kategorii rorowców. Kontenerowiec, na przykład, jest statkiem przystosowanym do transportu kontenerów, co wymaga wykorzystania specjalistycznych portów i urządzeń przeładunkowych. Ładunki są umieszczane na statku za pomocą dźwigów, co sprawia, że proces załadunku jest bardziej czasochłonny i wymaga dodatkowych zasobów. Masowiec jest z kolei zaprojektowany do przewozu masowych ładunków takich jak węgiel, zboże czy rudy metali. W tym przypadku ładunek jest często wylewany bezpośrednio do holdów statku, co nie wymaga ramp. Zbiornikowiec, jako typ statku przeznaczony do transportu cieczy, również nie korzysta z ramp, a zamiast tego wykorzystuje specjalistyczne systemy pompowania. Wszystkie te różnice w konstrukcji oraz metodzie załadunku i rozładunku powodują, że nie można ich mylić z rorowcami, które oferują bezpośredni dostęp do ładunku poprzez rampy, co niewątpliwie zwiększa efektywność oraz elastyczność operacyjną w logistyce.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej