Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 07:37
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 07:42

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obrazy przeznaczone do druku w poligrafii zapisuje się w przestrzeni kolorystycznej

A. sRGB

B. HSV

C. RGB

D. CMYK

Tryb koloru CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) jest standardowym modelem stosowanym w druku poligraficznym. W przeciwieństwie do modeli RGB (Red, Green, Blue), które są używane głównie w wyświetlaczach, CMYK jest zaprojektowany tak, aby najlepiej odwzorować kolory na papierze. Podczas druku, kolory są tworzone przez nakładanie warstw atramentu, co sprawia, że model CMYK jest bardziej odpowiedni do tego celu. Przykładowo, gdy projektujemy materiały reklamowe, jak ulotki czy plakaty, pliki muszą być zapisane w tym trybie, aby zapewnić dokładność kolorów po wydruku. W wielu programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, możemy ustawić tryb koloru na CMYK, co pozwala na precyzyjne zarządzanie kolorami i ich odwzorowaniem w finalnym produkcie. Zastosowanie tego modelu w druku gwarantuje, że efekty wizualne będą zgodne z oczekiwaniami, co jest kluczowe w procesie poligraficznym.

Pytanie 2

Które narzędzie należy zastosować do zaznaczenia obiektu wskazanego na zdjęciu?

A. Lasso.

B. Kadrowanie.

C. Różdżkę.

D. Zaznaczenie eliptyczne.

Narzędzie Lasso jest idealnym rozwiązaniem do zaznaczania obiektów o nieregularnych kształtach, co zostało również zaprezentowane na zdjęciu. Jego główną zaletą jest elastyczność, która pozwala na precyzyjne zaznaczanie nawet skomplikowanych konturów. W praktyce, Lasso znajduje zastosowanie w edytorach graficznych takich jak Adobe Photoshop, gdzie uzyskuje się pełną kontrolę nad tym, co zostanie zaznaczone. Użytkownik może swobodnie prowadzić wskaźnik, co umożliwia uchwycenie subtelnych detali i krzywizn, które mogłyby być pominięte przy użyciu sztywniejszych narzędzi. Do efektywnego wykorzystania Lasso, warto zwrócić uwagę na techniki takie jak ręczne przesuwanie wskaźnika, co w połączeniu z odpowiednim przybliżeniem daje możliwość dokładnego definiowania zaznaczenia. Użycie tego narzędzia w kontekście projektowania graficznego, retuszu zdjęć czy montażu filmów, jest zgodne z najlepszymi praktykami, pozwalając na kreatywne podejście do pracy z obrazem, co czyni Lasso niezwykle przydatnym narzędziem w codziennej pracy kreatywnej.

Pytanie 3

Które z prezentowanych zdjęć wykonane jest w technice low key?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Odpowiedź B to strzał w dziesiątkę, bo technika low key naprawdę skupia się na ciemnym tle i mocnym kontraście między światłem a cieniem. To wszystko ma na celu uwydatnienie detali i kształtów obiektów na zdjęciu. Jak w przypadku zdjęcia B, gdzie manekiny są oświetlone w taki sposób, że ich kontury wyglądają naprawdę dobrze, a tło jest dostatecznie ciemne, przez co zdjęcie ma dramatyczny i napięty klimat. W portretach, na przykład, artysta używa mocnego światła, żeby skupić widza na twarzy modela, przy jednoczesnym przyciemnieniu reszty. Technika low key świetnie sprawdza się nie tylko w portretach, ale także w reklamach mody czy produktach, gdzie ciemne tło potrafi przyciągnąć wzrok klienta. Jak ktoś dobrze to ogarnie, ma szansę stworzyć naprawdę niezwykłe i pełne emocji fotografie.

Pytanie 4

Jakiej operacji nie da się zrealizować w programie Adobe Photoshop?

A. Wypełnienia zaznaczenia

B. Obrysowania zaznaczenia

C. Trasowania mapy bitowej

D. Rasteryzacji warstwy tekstowej

Obrysowanie zaznaczenia jest jedną z podstawowych funkcji Adobe Photoshop, umożliwiającą artystom i projektantom łatwe dodawanie konturów do wybranych elementów graficznych. Funkcja ta pozwala na tworzenie efektownych wizualizacji, które mogą być wykorzystane w różnych projektach, od logotypów po złożone kompozycje graficzne. Umożliwiając zastosowanie różnych ustawień, takich jak grubość linii czy kolor, obrysowanie zaznaczenia można dostosować do indywidualnych potrzeb. Rasteryzacja warstwy tekstowej to kolejny istotny proces w Photoshopie, który pozwala na przekształcenie tekstu w warstwę rastrową. Taki krok jest niezbędny, gdy chcemy zastosować efekty graficzne, które są niemożliwe do osiągnięcia na warstwie tekstowej. Wypełnienie zaznaczenia to funkcja, która pozwala na szybkie uzupełnienie wybranej przestrzeni kolorem, gradientem lub wzorem, co jest niezwykle przydatne w pracy nad różnorodnymi projektami graficznymi. Wszystkie te czynności są integralnymi elementami pracy z grafiką rastrową, a ich umiejętne wykorzystanie znacząco podnosi efektywność i jakość wykonywanych projektów. Często błędem myślowym jest założenie, że pewne funkcje są uniwersalne dla wszystkich programów graficznych, podczas gdy każde narzędzie ma swoje unikalne możliwości i ograniczenia, które należy brać pod uwagę podczas planowania i realizacji zadań graficznych.

Pytanie 5

Wartość ISO 800 oznacza

A. wartość przysłony obiektywu

B. temperaturę barwową światła w Kelwinach

C. niską czułość matrycy lub filmu na światło

D. wysoką czułość matrycy lub filmu na światło

Wartość ISO 800 oznacza wysoką czułość matrycy lub filmu na światło. W praktyce oznacza to, że przy tej wartości, aparat jest w stanie rejestrować obraz w warunkach słabego oświetlenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii nocnej lub w pomieszczeniach z ograniczonym dostępem światła. Wyższa wartość ISO pozwala na szybsze czasy naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia obrazu, zwłaszcza przy fotografowaniu ruchomych obiektów. Jednak warto pamiętać, że zwiększanie wartości ISO może wprowadzać szumy do obrazu, co wpływa na jego jakość. Dlatego istotne jest, aby dostosować ustawienia aparatu do warunków fotograficznych oraz wymagań finalnego efektu. Profesjonalni fotografowie często używają wartości ISO 800 w sytuacjach, gdzie inne parametry, takie jak przysłona czy czas naświetlania, nie mogą być wystarczająco dostosowane, aby uzyskać właściwą ekspozycję.

Pytanie 6

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. ekran dyfuzyjny

B. blenda złota

C. ekran odbijający

D. blenda srebrna

Ekran dyfuzyjny jest doskonałym narzędziem do zmiękczania światła, które pada bezpośrednio na obiekt fotografowany, szczególnie w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Zastosowanie takiego ekranu pozwala na rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i sprawia, że skóra modela wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie. Ekrany dyfuzyjne, wykonane na przykład z materiału o wysokiej przepuszczalności światła, są lekkie i łatwe w użyciu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla fotografów plenerowych. W praktyce można ustawić ekran w taki sposób, aby padające światło dzienne było miękko rozproszone, co poprawia jakość obrazu. Warto również zauważyć, że stosowanie ekranów dyfuzyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie estetyka i komfort modela są kluczowe. Użycie ekranów dyfuzyjnych znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii portretowej, ale także w innych dziedzinach, takich jak fotografia produktowa czy mody, gdzie odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu.

Pytanie 7

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 16 bit/piksel

B. 24 bit/piksel

C. 32 bit/piksel

D. 8 bit/piksel

Odpowiedź 24 bit/piksel jest poprawna, ponieważ obraz w trybie RGB składa się z trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Każdy z tych kolorów jest reprezentowany przez 8 bitów, co daje łącznie 24 bity na piksel. Taki format pozwala na uzyskanie 16,7 miliona różnych kolorów (2^24 = 16,777,216), co jest standardem w grafice komputerowej dla wielu aplikacji, w tym gier, fotografii cyfrowej i projektowania. Zastosowanie tego standardu zapewnia dużą głębię kolorów oraz odpowiednią dokładność odwzorowania barw, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych, takich jak edycja zdjęć, tworzenie animacji oraz w projektowaniu interfejsów użytkownika. Warto również zauważyć, że stosowanie 24-bitowych obrazów jest powszechną praktyką w formatach plików graficznych, takich jak PNG czy JPEG, co umożliwia ich szeroką kompatybilność w różnych aplikacjach i urządzeniach.

Pytanie 8

Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach wykorzystuje

A. struktury nanocząsteczkowe do rozpraszania światła

B. powłoki grafenowe do blokowania odblasków

C. warstwy złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego

D. podwójne warstwy polaryzacyjne do filtrowania światła

Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach opiera się na wykorzystaniu struktur nanocząsteczkowych do efektywnego rozpraszania światła. Dzięki zastosowaniu nanotechnologii możliwe jest uzyskanie powłok o bardzo wysokiej skuteczności, które minimalizują niepożądane odblaski i poprawiają jakość obrazu. Przykładem zastosowania takiej technologii są obiektywy fotograficzne, które dzięki tym powłokom mogą zapewnić wyraźniejsze zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak na przykład w słońcu czy przy refleksach od wody. Dodatkowo, powłoki te zwiększają odporność na zarysowania i uszkodzenia mechaniczne, co jest istotne w codziennym użytkowaniu. Standardy jakości w branży optycznej, w tym normy ISO, wymagają stosowania takich innowacyjnych rozwiązań, aby zapewnić użytkownikom najwyższej klasy produkty. W praktyce oznacza to, że obiektywy wyposażone w takie powłoki nie tylko lepiej radzą sobie z odblaskami, ale także poprawiają kontrast i nasycenie kolorów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii i filmowaniu.

Pytanie 9

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. TIFF, 72 ppi, RGB

B. JPEG, 72 ppi, RGB

C. JPEG, 300 ppi, CMYK

D. TIFF, 300 ppi, CMYK

Wybór formatu JPEG, rozdzielczości 72 ppi oraz przestrzeni barwnej RGB to w zasadzie podstawowy standard przygotowania zdjęć na potrzeby galerii internetowej. JPEG jest lekki, dobrze kompresuje obrazy, bez widocznej dla laika utraty jakości – stąd naprawdę szeroko stosuje się go w internecie, szczególnie tam, gdzie liczy się szybkie ładowanie strony i niewielki transfer danych. 72 ppi to historyczna wartość, która była kiedyś domyślną rozdzielczością monitorów – dziś jest już trochę reliktem, bo nowoczesne ekrany mają wyższe DPI, ale w praktyce ta wartość oznacza po prostu, że plik nie jest przesadnie ciężki, bo rozdzielczość jest optymalna do wyświetlania na ekranie, a nie druku. Jeśli chodzi o przestrzeń barwną RGB – to dla internetu podstawa. Ekrany komputerów, smartfonów czy tabletów wyświetlają właśnie kolory RGB, dlatego inne formaty (np. CMYK) po prostu nie mają tutaj sensu. Moim zdaniem, przygotowując galerię zdjęć online, zawsze warto jeszcze zadbać o optymalizację plików JPEG pod kątem jakości (np. kompresja na poziomie 70–80%) – to pozwala jeszcze szybciej ładować witrynę, a różnica wizualna jest praktycznie niewidoczna. Czasami osoby początkujące mylą pojęcia związane z rozdzielczością i przestrzenią barw, ale w rzeczywistości do internetu tylko RGB i dość niska rozdzielczość mają sens. W profesjonalnych agencjach i firmach e-commerce to już właściwie standard i nikt nie stosuje innych wartości.

Pytanie 10

Za pomocą którego modyfikatora oświetlenia uzyskuje się na fotografii cienie o miękkich krawędziach?

A. Parasolki.

B. Wrół.

C. Strumienicy.

D. Plastra.

W fotografii bardzo łatwo pomylić różne modyfikatory światła, bo każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie. Przykładowo, wróły (czyli tzw. „snooty”) to modyfikatory, które skupiają światło w wąski, precyzyjny snop – to daje bardzo twarde, skoncentrowane światło, które tworzy cienie o ostrych krawędziach. Jeśli ktoś szuka efektu miękkiego światła, wrół jest zupełnie nie tym kierunkiem, wręcz odwrotnie. Podobnie wygląda sytuacja z tzw. „plastrami miodu”, które ograniczają rozproszenie światła, pozwalając kontrolować kierunek i kształt wiązki – to również nasila kontrast i podkreśla kontury cieni, więc nie sprawdzi się, gdy zależy nam na gładkich przejściach tonalnych. Strumienica (ang. reflector czy też barn doors) to kolejny modyfikator, który raczej skupia światło i pozwala je kształtować, niekoniecznie rozpraszając. W praktyce fotografii studyjnej typowe błędy wynikają z przekonania, że każdy modyfikator pozwala po prostu „ulepszyć” światło – niestety, to nie takie proste. Najważniejsze, by rozumieć, że miękkość cienia rośnie wraz z powierzchnią świecącego źródła – a więc największą powierzchnię daje najczęściej parasolka lub softbox. W branży uznaje się, że parasolki i softboxy są podstawowym narzędziem do uzyskiwania miękkiego światła o subtelnych przejściach. Wybór innych modyfikatorów, takich jak wróły czy plastry, to typowy błąd początkujących – z pozoru mogą wyglądać efektownie, ale ich funkcją jest raczej precyzyjne doświetlanie i modelowanie ostrych krawędzi światła. Kluczem jest więc zrozumienie, że tylko rozpraszające, duże powierzchnie dają efekt gładkich, łagodnych cieni i właśnie do tego stosuje się parasolki. Warto eksperymentować z różnymi modyfikatorami, ale miękkie światło osiągniesz tylko z odpowiednim rozproszeniem, a nie skupieniem.

Pytanie 11

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Kompaktowe.

B. Wodoodporne kompaktowe.

C. Wielkoformatowe.

D. Bezlusterkowe.

Wybrałeś aparaty wielkoformatowe i to jest bardzo trafna odpowiedź. Te konstrukcje to już raczej sprzęt dla zaawansowanych fotografów, często profesjonalistów lub pasjonatów pracujących z fotografią analogową na kliszach o dużych rozmiarach, np. 4x5 cala czy nawet większych. Dzięki temu takie aparaty pozwalają osiągnąć niesamowitą jakość obrazu i bardzo precyzyjną kontrolę nad perspektywą czy płaszczyzną ostrości, ale są całkowicie pozbawione elektroniki do zapisu obrazu cyfrowego. Nie mają zatem żadnych trybów rejestracji wideo – to po prostu niemożliwe z ich budową. W praktyce, używa się ich do fotografii studyjnej, architektury czy krajobrazu, gdzie liczy się maksymalna szczegółowość i pełna kontrola nad ekspozycją, a nie szybkie rejestrowanie ruchu. W dzisiejszych czasach praktycznie każdy aparat kompaktowy, bezlusterkowiec czy nawet wodoodporny kompakt posiada już opcję kręcenia filmów, bo wymaga tego rynek i oczekiwania użytkowników. Wielkoformaty są jednak wyjątkiem – to taki powrót do klasyki, gdzie liczy się jedna, dopracowana klatka. Moim zdaniem praca z nimi wymaga zupełnie innego podejścia niż z dowolnym cyfrowym aparatem – daje to sporo satysfakcji, ale wymaga też pracy manualnej i wiedzy, którą trudno zdobyć na co dzień. W branży raczej się nie spotyka wielkoformatów z funkcją wideo, bo to po prostu nie ta technologia i nie to zastosowanie. Zresztą, nawet nie widziałem, żeby ktoś próbował do nich dobudować moduł do filmowania – to chyba byłoby trochę bez sensu i wbrew koncepcji tych aparatów.

Pytanie 12

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 3200 K

B. 2000 K

C. 2800 K

D. 5500 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 13

W którym etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych występuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie wywoływania.

B. W etapie stabilizowania.

C. W etapie utrwalania.

D. W etapie wybielania.

W procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych to właśnie etap wywoływania odpowiada za kluczową przemianę halogenków srebra w obraz widzialny. Chodzi o to, że podczas wywoływania, związki halogenków srebra, które zostały naświetlone (czyli tam, gdzie docierało światło przez negatyw czy kliszę), ulegają redukcji do srebra metalicznego. To właśnie te cząsteczki srebra tworzą obraz na materiale światłoczułym. Moim zdaniem, to jest ten najważniejszy moment całego procesu – bo dopiero wtedy z niewidocznego obrazu utajonego powstaje coś, co możemy zobaczyć gołym okiem. Warto też pamiętać, że dobrze dobrany czas i temperatura wywoływania są kluczowe – za długi lub za krótki czas może sprawić, że obraz będzie zbyt ciemny albo za jasny. W praktyce profesjonalnej, na przykład w laboratoriach fotograficznych czy nawet w przypadku ręcznego wywoływania filmów w domowych warunkach, stosuje się specjalistyczne wywoływacze o określonej sile redukującej. Z mojego doświadczenia wynika, że dokładne przestrzeganie parametrów producenta chemii fotograficznej pozwala uniknąć błędów typu zamglenie obrazu czy niepełne wywołanie. Standardy branżowe, zwłaszcza te opisane przez ISO 6846 czy normy DIN, bardzo wyraźnie podkreślają znaczenie tego etapu. Ciekawostka: w nowoczesnych procesach cyfrowych nie występuje już wywoływanie w tym sensie, ale w klasycznej fotografii analogowej to podstawa i absolutnie nie da się jej pominąć.

Pytanie 14

Jaki błąd popełniono przy kadrowaniu zdjęcia?

A. Kadr centralny.

B. Kadr prosty.

C. Obramowanie.

D. Linia horyzontu.

Poprawnie wskazałeś błąd związany z linią horyzontu. W fotografii jest to jedna z tych rzeczy, która na pierwszy rzut oka potrafi umknąć, ale potem bardzo psuje odbiór zdjęcia. Horyzont powinien być prosty – zgodnie z naturalnym postrzeganiem świata przez człowieka. Jeśli linia horyzontu jest pochylona, jak na tym zdjęciu, efekt jest nieco dezorientujący, a cały kadr wydaje się być „krzywy”. Zwraca się na to uwagę w każdej szkole fotograficznej i na warsztatach – to naprawdę podstawa kompozycji! Najlepiej od razu pilnować tego podczas robienia zdjęcia, ale jeśli już się zdarzy, można poprawić w postprodukcji, prostując obraz w programie graficznym. W fotografii krajobrazowej to wręcz obowiązek, ale nawet na zdjęciach portretowych na tle pejzażu taka krzywa linia wygląda nieprofesjonalnie. Warto też wiedzieć, że niektórzy celowo przechylają kadr dla efektu, ale to już zabieg artystyczny i trzeba mieć na niego pomysł – a nie zrobić to przypadkiem. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że prosty horyzont automatycznie podnosi jakość zdjęcia o klasę wyżej. Warto o tym pamiętać zawsze, niezależnie czy robisz zdjęcie aparatem czy telefonem.

Pytanie 15

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. izohelią

B. solaryzacją

C. kserografią

D. holografią

Holografia to technika, która polega na rejestrowaniu i odtwarzaniu obrazów trójwymiarowych. W procesie holograficznym wykorzystuje się interferencję światła laserowego, co pozwala uzyskać obraz 3D, który jest w pełni trójwymiarowy i można go oglądać z różnych kątów. To zjawisko jest zupełnie różne od kserografii, która koncentruje się na dwuwymiarowym przenoszeniu obrazów na papier. Izohelia to termin związany z geografią, który oznacza linie łączące punkty o jednakowym natężeniu światła, co również nie ma związku z kopiowaniem obrazów. Solaryzacja, z drugiej strony, to proces fotograficzny, który polega na częściowym naświetleniu materiału światłoczułego, co prowadzi do uzyskania odwróconych tonów obrazu. Różnice te wskazują na znaczące nieporozumienia dotyczące procesów technologicznych związanych z reprodukcją obrazów. W wyniku braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych metod, można łatwo pomylić je z kserografią, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby przy nauce technologii druku i kopiowania zrozumieć, jakie zjawiska fizyczne stoją za każdą z tych technik, aby móc skutecznie je stosować i wykorzystywać ich potencjał w praktyce.

Pytanie 16

Fotograf, który do wykonania zdjęć krajobrazowych ustawił liczbę przysłony: f/1.2, czułość matrycy: ISO 1400 i czas ekspozycji: 30 sekund, najprawdopodobniej zamierza wykonać zdjęcia przy świetle zastanym

A. w południe.

B. po południu.

C. nocą.

D. o świcie

Ustawienia aparatu takie jak bardzo otwarta przysłona (f/1.2), wysoka czułość ISO (1400) i bardzo długi czas ekspozycji (30 sekund) są typowe właśnie dla fotografowania w nocy lub przy bardzo słabym oświetleniu. To takie trochę żelazne trio nocnych fotografów – każdy, kto próbował zrobić zdjęcie krajobrazu po zmroku, wie, jak kluczowe są te parametry. Im szerszy otwór przysłony, tym więcej światła wpada do obiektywu. ISO 1400 to już całkiem sporo – wiadomo, że im wyższa czułość, tym matryca mocniej reaguje na światło, choć kosztem jakości. 30 sekund to zaś ekspozycja, której w dzień praktycznie nie da się zastosować bez filtra ND, bo każde zdjęcie wyszłoby przepalone. Moim zdaniem właściwe zrozumienie relacji tych ustawień jest podstawą fotografii nocnej, szczególnie krajobrazowej, gdzie chcemy uchwycić np. gwiazdy czy światła miasta. W branży raczej nie zaleca się tak wysokiego ISO, jeśli można użyć statywu i dłuższego czasu, ale tu widać, że chodzi o złapanie jak największej ilości światła. W praktyce do takich zdjęć zawsze używamy statywu, a i tak często musimy potem trochę wyciągać szczegóły w postprodukcji. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami – najpierw światło, potem stabilizacja i dopiero ewentualnie podkręcamy ISO. To klasyka nocnego pleneru.

Pytanie 17

Planując wykonywanie zdjęć w miejscu o wysokim stopniu zapylenia, należy wyposażyć się w

A. softbox.

B. filtr IR do obiektywu.

C. blendę.

D. filtr UV do obiektywu.

Wybór filtra UV do obiektywu to naprawdę rozsądna decyzja, szczególnie gdy planujemy fotografować w miejscach mocno zapylonych albo po prostu w terenie, gdzie unoszą się drobiny kurzu i pyłu. Filtr UV pierwotnie był projektowany głównie do eliminowania szkodliwego promieniowania ultrafioletowego, które kiedyś znacząco wpływało na jakość zdjęć wykonywanych na filmach światłoczułych. Ale w fotografii cyfrowej, jego główną rolą stała się ochrona przed mechaniczny uszkodzeniami i zabrudzeniami soczewki obiektywu. Pył, piasek czy nawet drobne odpryski nie mają szans bezpośrednio uszkodzić szkła, jeśli na froncie mamy zamontowany filtr UV. Moim zdaniem jest to taki tani sposób na zaoszczędzenie sobie nerwów związanych z czyszczeniem albo, co gorsza, rysowaniem elementów optycznych. W branży to standard, żeby w trudnych warunkach, zwłaszcza na budowach, w zakładach przemysłowych czy nawet na festiwalach, gdzie kurz i inne zanieczyszczenia unoszą się w powietrzu, zawsze zakładać filtr ochronny. Z praktyki – raz mi się zdarzyło, że filtr UV uratował obiektyw przed tłustą plamą, którą potem bez problemu starłem z filtra, nie martwiąc się o delikatną powłokę antyrefleksyjną na szkle. Dodatkowa wiedza: niektórzy zawodowcy stosują specjalne filtry ochronne (clear/protect), ale UV wciąż jest najpopularniejszy, bo dostępny i tani. Naprawdę, warto mieć go zawsze pod ręką, jeśli działasz tam, gdzie powietrze nie jest najczystsze.

Pytanie 18

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/16

B. 1/30 s, f/8

C. 1/250 s, f/5,6

D. 1/250 s, f/8

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 19

Którą technikę fotografii zastosowano, jeżeli na negatywie miejsca ciemniejsze odpowiadają małej absorbcji promieniowania, jaśniejsze zaś odpowiadają miejscom, w których promieniowanie zostało zatrzymane przez ciało osoby fotografowanej?

A. Fotografię spektrostrefową.

B. Fotomikrografię.

C. Fotografię rentgenowską.

D. Skanografię.

Fotografia rentgenowska to bardzo charakterystyczna technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X, czyli popularnie mówiąc – promienie rentgenowskie. W skrócie polega to na tym, że ciało lub przedmiot jest naświetlany tym promieniowaniem, a za nim znajduje się materiał światłoczuły albo detektor cyfrowy. Promieniowanie przenika przez tkanki z różną łatwością – miejsca, gdzie materiał (np. kości czy metal) pochłania promieniowanie, dają na negatywie jasne obszary, bo mniej promieniowania dociera do materiału światłoczułego. Z kolei tam, gdzie promienie przechodzą swobodniej (np. przez mięśnie czy powietrze w płucach), powstają ciemniejsze miejsca. To właśnie ta zależność pozwala lekarzom czy technikom radiologicznym identyfikować złamania, ciała obce czy inne zmiany w strukturze ciała. Warto wiedzieć, że w typowych zastosowaniach medycznych – zgodnie z normami bezpieczeństwa – istotne jest ograniczenie dawki promieniowania, aby uniknąć niepożądanych skutków. Osobiście uważam, że znajomość tej techniki to absolutna podstawa dla każdego, kto chce rozumieć, jak działa diagnostyka obrazowa w medycynie. W praktyce, poza medycyną, fotografia rentgenowska jest też wykorzystywana m.in. w kontroli bagażu na lotniskach, analizie dzieł sztuki czy kontroli jakości w przemyśle. Moim zdaniem to świetny przykład technologii, która mocno zmieniła świat.

Pytanie 20

Aby uwydatnić fakturę wyrobów z drewna, powinno się wykorzystać odpowiednie oświetlenie?

A. dolne

B. boczne

C. przednie

D. tylne

Oświetlenie boczne jest kluczowe przy podkreślaniu faktury wyrobów drewnianych, ponieważ pozwala na uwydatnienie szczegółów strukturalnych i tonalnych, które są istotne z perspektywy estetycznej i jakościowej. Dzięki bocznemu oświetleniu można uzyskać ciekawe efekty cieni, które podkreślają unikalne rysy drewna, takie jak słoje czy usłojenia. Przykładem zastosowania takiego oświetlenia może być prezentacja mebli drewnianych na wystawach, gdzie efektowne oświetlenie boczne może przyciągnąć uwagę klientów. Zgodnie z zasadami fotografii produktowej oraz standardami aranżacji wnętrz, właściwe oświetlenie ma ogromny wpływ na postrzeganie przedmiotu. W praktyce, stosując oświetlenie boczne, można manipulować kątem padania światła, co wpływa na to, jak materiał jest postrzegany przez odbiorcę. Dzięki temu można skutecznie eksponować atuty produktów drewnianych, co przekłada się na lepsze wyniki sprzedaży oraz zwiększenie zainteresowania ofertą.

Pytanie 21

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. CD-RW

B. HD DVD

C. DVD-RW

D. DVD

Odpowiedzi takie jak CD-RW, DVD oraz DVD-RW są niewłaściwe w kontekście możliwości przechowywania pliku o rozmiarze 20 GB, co wynika z ograniczonej pojemności tych formatów. CD-RW to nośnik, który w najlepszym przypadku umożliwia zapis zaledwie 700 MB danych, co jest znacznie poniżej wymaganej wielkości pliku. Pojemność DVD, zarówno standardowego, jak i rewritable (DVD-RW), wynosi jedynie 4,7 GB na warstwę, a pojemność podwójnej warstwy DVD osiąga 8,5 GB. Oznacza to, że żaden z tych formatów nie jest wystarczający do przechowywania plików o wielkości 20 GB. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiej interpretacji mogą obejmować niepełne zrozumienie pojemności różnych nośników danych oraz założenie, że nośniki z wcześniejszych generacji mogą wciąż być wystarczające dla nowoczesnych zastosowań. W rzeczywistości, w miarę rozwoju technologii, rosną wymagania dotyczące przechowywania danych, a starsze standardy muszą być porównywane z nowszymi, które lepiej odpowiadają na te potrzeby. Stąd, wybierając nośnik do przechowywania plików, ważne jest, aby wziąć pod uwagę ich rzeczywistą pojemność oraz przeznaczenie technologiczne.

Pytanie 22

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem pośrednim, skierowanym.

B. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

C. Światłem pośrednim, rozproszonym.

D. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

Na tym planie zdjęciowym przedmiot oświetlony jest światłem pośrednim, rozproszonym. To podejście jest bardzo popularne, szczególnie kiedy zależy nam na równomiernym oświetleniu bez ostrych cieni i przejść tonalnych. Światło rozproszone uzyskuje się dzięki odpowiednim modyfikatorom, np. softboxom, parasolom lub płaszczyznom dyfuzyjnym – na rysunku widać wyraźnie takie elementy. Światło pośrednie oznacza, że nie pada ono bezpośrednio z lampy na obiekt, lecz najpierw jest rozpraszane przez powierzchnię dyfuzyjną. Dzięki temu faktury obiektu są delikatnie podkreślone, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie dla oka. Moim zdaniem to rozwiązanie jest wręcz branżowym standardem np. w fotografii produktowej czy kulinarnej, gdzie detal nie może być przytłoczony kontrastem. Praktycznie każda sesja, podczas której ważne jest wierne oddanie kolorystyki i szczegółów, korzysta z tego typu setupu. Z mojego doświadczenia wynika, że w codziennej pracy dużo łatwiej kontrolować taki rozkład światła – można szybko zniwelować niechciane refleksy czy zbyt ostre cienie. Warto pamiętać, że to ustawienie daje dużą powtarzalność efektów i jest mało podatne na błędy początkujących.

Pytanie 23

W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości

A. 5000 × 3400 pikseli

B. 2048 × 1563 pikseli

C. 2592 × 1944 pikseli

D. 5500 × 3800 pikseli

Aby uzyskać wysokiej jakości reprodukcję plakatu o wymiarach 30 × 45 cm w rozdzielczości 300 dpi, konieczne jest posiadanie aparatu cyfrowego z matrycą o minimalnej rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że na każdy cal powierzchni plakatu powinno przypadać 300 punktów (pikseli) w poziomie i 300 punktów w pionie. Zatem, aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary plakatu w calach przez 300. Wymiary plakatu 30 cm x 45 cm można przeliczyć na cale (1 cal = 2,54 cm), co daje około 11,81 cala x 17,72 cala. Przemnażając te wartości przez 300 otrzymujemy 3543 piksele w poziomie i 5316 pikseli w pionie, co daje łącznie około 18 000 000 pikseli. Aby uzyskać zapas i możliwość przycięcia oraz uwzględnić różne techniki edycji, aparat o rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli jest odpowiedni. Dzięki temu uzyskujemy większą elastyczność w pracy nad grafiką i pewność, że finalny wydruk będzie ostry i szczegółowy. W praktyce, przy wyższej rozdzielczości można zastosować więcej efektów graficznych bez utraty jakości.

Pytanie 24

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. pędzelka elektrostatycznego

B. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw

C. filtru neutralnego

D. osłony na korpus aparatu

Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 25

Aktualnie stosowany standard PSD w najnowszej wersji oprogramowania Adobe Photoshop pozwala na

A. zapisywanie trójwymiarowych modeli obiektów wraz z teksturami

B. bezpośrednie zapisywanie plików w formacie gotowym do druku 3D

C. automatyczną konwersję kolorów pomiędzy modelami RGB i CMYK

D. zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2GB z nielimitowaną liczbą warstw

Wiele osób może błędnie interpretować możliwości formatu PSD w kontekście nowoczesnych technologii, takich jak druk 3D czy konwersja kolorów między modelami RGB i CMYK. Warto zaznaczyć, że choć Adobe Photoshop ma różne funkcje, to jednak format PSD nie jest przystosowany do bezpośredniego zapisywania plików w formacie gotowym do druku 3D. Drukowanie w 3D wymaga specyficznych formatów, jak STL czy OBJ, które definiują trójwymiarowe modele oraz ich właściwości. Dlatego próba używania PSD do takich celów prowadzi do nieporozumień. Ponadto, automatyczna konwersja kolorów między RGB a CMYK nie jest funkcją zapisu w formacie PSD. RGB jest używany głównie w wyświetlaczach, podczas gdy CMYK jest standardem w druku. Photoshop potrafi konwertować kolory, ale to nie oznacza, że robi to automatycznie podczas zapisywania plików. W kontekście modelowania 3D, zapisywanie trójwymiarowych modeli wraz z teksturami w formacie PSD również nie jest możliwe, ponieważ PSD koncentruje się na dwuwymiarowych obrazach. Podsumowując, istotne jest, aby rozumieć specyfikę formatu PSD oraz jego ograniczenia, co pozwoli na skuteczniejsze wykorzystanie narzędzi graficznych w pracy kreatywnej.

Pytanie 26

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Corel Draw

B. Adobe Gamma

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe InDesign

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 27

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. wrota.

B. blenda.

C. strumienica.

D. softbox.

Wrota to niezwykle wszechstronny modyfikator oświetleniowy, który składa się z czterech ruchomych paneli, pozwalających na precyzyjne kierowanie i modelowanie strumienia światła. Tego rodzaju konstrukcja jest powszechnie stosowana w profesjonalnej fotografii studyjnej, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości oświetlenia. Dzięki regulacji kątów i pozycji paneli można dostosować intensywność oraz kształt światła padającego na obiekt, co jest istotne przy pracy z różnymi typami scen. Wrota umożliwiają również tworzenie efektów specjalnych, takich jak kreowanie cieni czy podkreślanie detali, co z pewnością wpływa na finalny efekt artystyczny. W praktyce, korzystając z wrót, fotografowie mogą eksperymentować z różnymi stylami oświetlenia, co przyczynia się do rozwoju ich warsztatu i umiejętności. Warto zaznaczyć, że zastosowanie wrót jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują elastyczność i kreatywność w pracy z oświetleniem studyjnym.

Pytanie 28

Na zdjęciu uzyskano efekt

A. solaryzacji.

B. luksografii.

C. kserokopii.

D. posteryzacji.

Solaryzacja to ciekawa technika fotograficzna, która sprawia, że jasne obszary zdjęcia mają odmienne tony niż reszta. Na tym zdjęciu super widać, jak te jasne miejsca są odwrócone, a ciemniejsze zostają takie, jakie były. Używają jej artyści i fotografowie, bo daje szansę na stworzenie naprawdę zaskakujących efektów. Można z tym bawić się w sztuce, tworząc surrealistyczne kompozycje, albo w fotografii, żeby dodać inny klimat zdjęciu. Co więcej, można też wykorzystać solaryzację podczas wywoływania zdjęć, bo dobrze naświetlony materiał światłoczuły może dać świetne rezultaty. Myślę, że warto eksperymentować z tym w pracy, zwłaszcza przy kreatywnych projektach fotograficznych, bo rozwija to umiejętności analizy wizualnej.

Pytanie 29

Aby uzyskać efekt zatrzymania ruchu opadającej kropli wody, jaki powinien być ustawiony czas naświetlania?

A. 1/30 s

B. 1/125 s

C. 1/2000 s

D. 1/500 s

Odpowiedź 1/2000 s jest prawidłowa, ponieważ czas naświetlania na poziomie 1/2000 sekundy jest wystarczająco krótki, aby zarejestrować bardzo szybkie zjawiska, takie jak spadająca kropla wody. Przy tak krótkim czasie naświetlania, aparat jest w stanie 'zamrozić' ruch, co oznacza, że zarejestruje obraz z minimalnym rozmyciem. W praktyce, takie ustawienia są często stosowane w fotografii sportowej, gdzie szybko poruszające się obiekty muszą być uchwycone w pełnej ostrości. W przypadku fotografii przyrody, na przykład podczas dokumentowania spadających kropli deszczu czy wodospadów, krótki czas naświetlania pozwala uwiecznić detale, które normalnie mogłyby umknąć w wyniku ruchu. Dobrą praktyką jest również zrozumienie, że dla osiągnięcia podobnych efektów, można zastosować dodatkowe akcesoria, takie jak lampy błyskowe, które umożliwiają jeszcze szybsze zamrożenie ruchu. Warto zaznaczyć, że techniki te są zgodne z zasadami stosowanymi w profesjonalnej fotografii, gdzie precyzyjne ustawienia aparatu mają kluczowe znaczenie dla jakości uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 30

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. średni czas naświetlania i silne oświetlenie

B. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO

C. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa

D. długi czas naświetlania i statyw

Aby uzyskać efekt malowania światłem w fotografii, kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania oraz użycie statywu. Długi czas naświetlania pozwala na rejestrację ruchu źródła światła, co jest fundamentalne dla tego efektu. Przykładem może być sytuacja, gdy fotografujesz przy ciemnym tle i używasz latarki do tworzenia wzorów czy napisów w powietrzu. Bez statywu zdjęcie mogłoby wyjść rozmyte, ponieważ każdy ruch aparatu w czasie naświetlania spowodowałby nieostrość. Dobre praktyki w zakresie malowania światłem obejmują też stosowanie niskiego ISO, co minimalizuje szumy w obrazie. Warto pamiętać, że efekty malowania światłem są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz reklamowej, co zwiększa atrakcyjność wizualną i przyciąga uwagę odbiorców. Dobrze jest też przeprowadzić kilka prób, by znaleźć optymalne ustawienia aparatu.

Pytanie 31

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

B. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.

C. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.

D. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

HDR, czyli High Dynamic Range, polega na połączeniu kilku zdjęć tej samej sceny, ale zrobionych przy różnych ustawieniach ekspozycji, żeby uzyskać obraz z bogatszymi szczegółami zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach. Najlepszą praktyką jest wykonywanie tych zdjęć w formacie RAW, bo to daje największą elastyczność podczas późniejszej obróbki – RAW zapisuje dużo więcej informacji o obrazie niż JPEG i nie traci jakości przy edycji. Stosowanie bracketingu ekspozycji (czyli celowego zmieniania wartości ekspozycji między kolejnymi zdjęciami) pozwala uchwycić pełen zakres tonalny sceny. W profesjonalnej fotografii HDR często korzysta się właśnie z kilku (zwykle od 3 do 7, ale nawet do 10) plików RAW, które następnie łączy się w specjalnym oprogramowaniu. Moim zdaniem, trudno przecenić zalety tego podejścia – taki workflow daje mnóstwo swobody w postprodukcji i pozwala osiągnąć naprawdę naturalnie wyglądające efekty, a nie przesadzone HDR-ki. Warto też pamiętać, że większość aparatów pozwala automatycznie zrobić serię zdjęć z różnymi ekspozycjami właśnie w trybie RAW, więc nie trzeba się bawić w ręczne ustawianie każdego parametru. To już taka branżowa oczywistość, że chcąc mieć prawdziwy HDR, zaczynamy od RAW i bracketingu ekspozycji.

Pytanie 32

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 75 ppi

B. 150 ppi

C. 600 ppi

D. 300 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 33

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. 3D

B. ręczny

C. płaski

D. bębnowy

Skanowanie wielkoformatowych oryginałów na giętkim podłożu przezroczystym wymaga zastosowania skanera bębnowego, który jest zaprojektowany do pracy z takimi materiałami. Skanery bębnowe charakteryzują się dużą precyzją i zdolnością do skanowania materiałów o różnych grubościach i kształtach, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku przezroczystych podłoży. Ich konstrukcja umożliwia delikatne umieszczenie skanowanego obiektu w cylindrycznym bębnie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału. W praktyce bębnowe skanery są często wykorzystywane w archiwizacji dokumentów, reprodukcji dzieł sztuki oraz w inżynierii, gdzie wymagana jest wysoka jakość skanowania przezroczystych i cienkowarstwowych materiałów. Dodatkowo, skanery te produkują skany o wysokiej rozdzielczości, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak druk wysokiej jakości czy digitalizacja archiwów. W kontekście standardów branżowych, skanery bębnowe są rekomendowane do zastosowań, które wymagają zachowania wysokiej wierności kolorystycznej oraz detaliczności.

Pytanie 34

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. skaner

B. kserokopiarka

C. nagrywarka

D. drukarka

Skaner to urządzenie, które służy do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Działa poprzez skanowanie powierzchni dokumentu lub obrazu, rejestrując zawarte na nim dane wizualne i konwertując je na format cyfrowy. W praktyce, skanery są wykorzystywane w biurach, archiwach oraz w domach do cyfryzacji dokumentów, co znacząco ułatwia ich przechowywanie oraz udostępnianie. W standardzie ISO 19005, definiującym wymagania dla archiwizacji dokumentów elektronicznych, podkreślono znaczenie skanowania wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i dostępność dokumentów w przyszłości. Skanery różnią się między sobą między innymi rozdzielczością, co wpływa na jakość skanowanych obrazów. Użycie skanera w procesie digitalizacji zdjęć, plików papierowych czy rysunków technicznych jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym dominują dane cyfrowe.

Pytanie 35

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 3%

B. 18%

C. 90%

D. 30%

Odpowiedź 18% jest poprawna, ponieważ szara karta została zaprojektowana jako standardowe narzędzie w fotografii i grafice komputerowej do oceny i kontroli kolorów. Odbija ona 18% padającego światła, co czyni ją neutralnym punktem odniesienia w pomiarach. W praktyce, szare karty są wykorzystywane do kalibracji ekspozycji oraz do ustawienia balansu bieli, co jest szczególnie istotne przy pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. W standardzie ISO 12232 odnajdujemy informacje dotyczące pomiaru światła i czułości, które wskazują na znaczenie neutralnych tonów w uzyskiwaniu dokładnych kolorów. Szara karta jest również powszechnie stosowana w postprodukcji, gdzie umożliwia precyzyjne dopasowanie kolorów w programach graficznych, a jej użycie w procesie obróbki zdjęć pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej. Umiejętność korzystania z szarej karty w praktyce jest kluczowym elementem w pracy każdego profesjonalnego fotografa oraz grafika.

Pytanie 36

Wskaż właściwe parametry obrazu, który ma być użyty w galerii internetowej?

A. JPEG, 300 ppi, CMYK

B. TIFF, 300 ppi, CMYK

C. TIFF, 72 ppi, RGB

D. JPEG, 72 ppi, RGB

Odpowiedź JPEG, 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ format JPEG jest najczęściej stosowany w internecie, ze względu na efektywność kompresji i niewielki rozmiar pliku, co zapewnia szybkie ładowanie zdjęć na stronach internetowych. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest standardem optymalnym dla wyświetlania obrazów w sieci, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec większej szczegółowości przy takiej wartości na ekranie. Kolor RGB to model barw, który jest odpowiedni dla wyświetlaczy elektronicznych, gdyż ekran emituje światło w tych trzech podstawowych kolorach. Przykładowo, zdjęcia produktów w sklepach internetowych powinny być zapisane w tym formacie, aby umożliwić użytkownikom szybkie przeglądanie i ładne odwzorowanie kolorów. Dobre praktyki sugerują również, aby obrazy w sieci były zoptymalizowane pod kątem rozmiaru, co można osiągnąć przy użyciu formatu JPEG przy zachowaniu odpowiedniej jakości wizualnej.

Pytanie 37

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. przekątna.

B. linia horyzontu.

C. obramowanie.

D. symetria.

Obramowanie, znane w fotografii jako tzw. framing, to bardzo ciekawa technika kompozycyjna, która polega na wykorzystaniu elementów otoczenia do otoczenia głównego motywu zdjęcia niejako ramą. W tym przypadku łuk oraz ściany tworzą wyraźne, geometryczne obramowanie dla palmy i widoku na morze. Dzięki temu spojrzenie odbiorcy automatycznie kieruje się na właściwy temat fotografii. Moim zdaniem, ta metoda daje zdjęciom naturalną głębię i taką jakby warstwowość – patrząc przez coś, mamy wrażenie trójwymiarowości. W praktyce spotykam się z tym zabiegiem na wielu dobrych fotografiach architektury, krajobrazów czy nawet portretach. Ramą mogą być drzwi, okna, gałęzie drzew, a nawet cienie – kreatywność fotografa jest tu właściwie nieograniczona. Według klasycznych podręczników fotografii (np. Michael Freeman „Okiem fotografa”), obramowanie pozwala nie tylko wyróżnić główny temat, ale i uporządkować chaos na zdjęciu. To jeden z fundamentów dobrej kompozycji – zauważ, ile osób z branży sięga po ten zabieg, chcąc uatrakcyjnić swoje prace. Z mojego doświadczenia, dobrze zastosowane framing naprawdę potrafi wyciągnąć ze zdjęcia to „coś”.

Pytanie 38

Jakim obiektywem najkorzystniej wykonać zdjęcie architektury bez konieczności oddalania się od obiektu?

A. Fotogrametrycznym.

B. Szerokokątnym.

C. Makro.

D. Standardowym.

Szerokokątny obiektyw to w zasadzie podstawa w fotografii architektury, szczególnie kiedy nie masz fizycznej możliwości odejścia dalej od budynku albo wnętrze jest po prostu ciasne. Taki sprzęt pozwala objąć na zdjęciu dużą część sceny bez zniekształcania perspektywy tak bardzo, jak się czasem ludziom wydaje. Moim zdaniem, jeśli ktoś na poważnie myśli o fotografowaniu architektury, to taki obiektyw powinien być w jego torbie obowiązkowo. Praktycznie każdy fotograf architektury korzysta z szerokiego kąta – to po prostu wynika z technicznych potrzeb: wysokie budynki, szerokie fasady, nietypowe wnętrza, które trudno objąć standardowym obiektywem. Dobrym przykładem są obiektywy o ogniskowej 16–35 mm na pełnej klatce; sam używałem kiedyś takiego Canona 17–40 mm L i całkiem nieźle się spisywał. Oczywiście są też jeszcze bardziej zaawansowane szkła typu tilt-shift, ale sam szerokokątny już robi wielką różnicę. W branży raczej przyjęło się, że szeroki kąt do 24 mm to taki złoty standard na początek. Warto też pamiętać, że niektóre szerokokątne obiektywy charakteryzują się niską dystorsją, co jest ważne przy architekturze, bo wtedy linie budynków pozostają proste. Tak więc, jeśli chcesz mieć kadry efektowne i pełne detali, a nie możesz się cofać – szeroki kąt to najlepszy wybór.

Pytanie 39

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. zamkniętą, dynamiczną.

B. centralną, prostą.

C. wieloelementową, centralną.

D. symetryczną, otwartą.

Poprawna odpowiedź to "symetryczna, otwarta". W kompozycji symetrycznej, elementy obrazu są zorganizowane w sposób, który przekłada się na równowagę wizualną. W tym przypadku drewniana balustrada jest rozłożona równomiernie po obu stronach osi pionowej, co tworzy harmonię i stabilność w odbiorze wizualnym. Tego typu kompozycja często wykorzystywana jest w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie zachowanie równowagi jest kluczowe dla estetyki obrazu. Kompozycja otwarta odnosi się do sytuacji, w której elementy w obrazie nie są zamknięte w ramach płaszczyzny, co pozwala widzowi na percepcję przestrzeni poza krawędziami. Horyzont i widok na morze w tym zdjęciu wskazują na otwartość, co sprzyja uczuciu swobody i możliwości eksploracji. Praktyka ta jest zgodna z zasadami projektowania przestrzennego, gdzie dąży się do maksymalnego wykorzystania przestrzeni i tworzenia wrażenia głębi. Warto również zauważyć, że symetria często przyciąga wzrok i staje się centralnym punktem zainteresowania, co potwierdzają badania nad percepcją wizualną.

Pytanie 40

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. strumienicę.

B. blendę.

C. filtr barwny.

D. filtr polaryzacyjny.

Filtr polaryzacyjny jest naprawdę nieoceniony, gdy chodzi o eliminowanie niepożądanych refleksów na powierzchniach takich jak szkło, woda czy nawet błyszczące elementy przedmiotów podczas fotografowania. Jego działanie opiera się na selektywnym przepuszczaniu światła o określonej polaryzacji, co pozwala zredukować odbicia, które najczęściej zaburzają czytelność detali na zdjęciu. W praktyce – jeśli kiedyś próbowałeś sfotografować witrynę sklepową albo karoserię samochodu i miałeś problem z widocznymi odbiciami światła, to właśnie filtr polaryzacyjny jest tym, czego używają profesjonaliści. Obecnie uznaje się, że to jedno z podstawowych akcesoriów w fotografii produktowej, architektonicznej i krajobrazowej. Standardy branżowe fotograficzne wręcz zalecają stosowanie filtrów polaryzacyjnych szczególnie w pracy z błyszczącymi powierzchniami, gdzie liczy się czystość obrazu. Dodatkowy efekt to nasycenie kolorów — niebo staje się bardziej niebieskie, zieleń intensywniejsza, a barwy po prostu żywe, co często ratuje kadr, szczególnie na zewnątrz. Moim zdaniem, jeżeli chcesz panować nad światłem w sposób świadomy i profesjonalny, filtr polaryzacyjny to niezbędnik w torbie fotografa. Warto też pamiętać, że prawidłowe ustawienie filtra (obracając go na obiektywie) to klucz do maksymalnego efektu — i tu często praktyka czyni mistrza.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej