Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:19
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:53

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaźnik płynności szybkiej, wyrażający stosunek płynnych aktywów obrotowych do zobowiązań krótkoterminowych, na podstawie danych z tabeli, wynosi

Wybrane wielkości z bilansu	Kwota w zł
Towary	33 800,00
Należności z tytułu dostaw	18 200,00
Środki pieniężne w kasie i na rachunkach	2 600,00
Należności z tytułu podatków	5 200,00
Zobowiązania z tytułu dostaw	26 000,00

A. 230%

B. 100%

C. 10%

D. 20%

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że opierają się one na błędnych założeniach dotyczących płynnych aktywów obrotowych oraz zobowiązań krótkoterminowych. Odpowiedzi takie jak 10%, 20% czy 230% sugerują, że osoby udzielające tych odpowiedzi mogły nie zrozumieć podstawowych zasad obliczania wskaźnika płynności szybkiej. W przypadku tych odpowiedzi błędne może być zarówno zrozumienie wartości aktywów, jak i ich relacji do zobowiązań. Na przykład, 230% sugeruje, że płynne aktywa obrotowe przewyższają zobowiązania krótkoterminowe o 130%, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych danych, gdzie wartości te są równe. Ponadto, odpowiedzi takie jak 10% i 20% mogą sugerować, że respondent mógł wziąć pod uwagę tylko część płynnych aktywów obrotowych, pomijając inne ważne komponenty lub błędnie obliczając stosunek. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują nieprawidłowe analizowanie danych finansowych oraz złe zrozumienie definicji wskaźników finansowych. Aby poprawnie bronić obliczeń wskaźnika płynności szybkiej, kluczowe jest pełne zrozumienie, jak płynne aktywa obrotowe i zobowiązania krótkoterminowe wpływają na ogólną kondycję finansową firmy oraz umiejętność poprawnego interpretowania wskaźników finansowych w kontekście analizy ryzyka.

Pytanie 2

Wskaźnik rentowności sprzedaży netto wskazuje

A. jak wiele razy aktywa obrotowe są w stanie pokryć zobowiązania krótkoterminowe

B. jaką kwotę zysku netto uzyskuje jedna złotówka aktywów jednostki

C. jaką kwotę zysku netto przypisuje się do jednej złotówki kapitału własnego

D. ile groszy zysku netto uzyskuje się z jednej złotówki przychodu ze sprzedaży

Wskaźnik rentowności sprzedaży netto, określany jako procent zysku netto do przychodu ze sprzedaży, jest istotnym wskaźnikiem finansowym, który informuje, ile groszy zysku netto przypada na każdą złotówkę przychodu. Przykładowo, jeśli rentowność wynosi 10%, oznacza to, że przedsiębiorstwo generuje 10 groszy zysku netto z każdej złotówki przychodu. Taki wskaźnik jest użyteczny dla inwestorów oraz menedżerów, ponieważ pozwala ocenić efektywność operacyjną przedsiębiorstwa i jego zdolność do generowania zysków z działalności podstawowej. Analiza rentowności sprzedaży netto jest również kluczowa w kontekście porównań branżowych, umożliwiając ocenę, jak firma wypada na tle konkurencji. W praktyce, zastosowanie tego wskaźnika w ocenie efektywności działań marketingowych czy kontrolowania kosztów pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie strategii cenowej oraz optymalizacji procesów sprzedażowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania finansami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 3

Gdy wartość wskaźnika bieżącej płynności finansowej jest większa niż 3,0, to wskazuje to na

A. problemy jednostki w terminowym regulowaniu bieżących zobowiązań

B. nieefektywne zarządzanie majątkiem obrotowym przez jednostkę

C. wysoką rentowność sprzedaży

D. zbyt szybkie obracanie się zasobów majątkowych

Wybór odpowiedzi wskazujący na kłopoty jednostki z regulowaniem zobowiązań bieżących w terminie jest mylny, ponieważ wysoki wskaźnik bieżącej płynności nie wskazuje automatycznie na problemy z płynnością. W rzeczywistości, wskaźnik powyżej 3,0 sugeruje, że jednostka ma znaczny zapas aktywów obrotowych, co powinno zapewnić jej zdolność do wywiązywania się z zobowiązań. Dlatego, uważać można, że problemy z regulowaniem zobowiązań mogłyby wystąpić przy wskaźniku wynoszącym 1,0 lub poniżej, co wskazywałoby na brak wystarczających środków na pokrycie bieżących długów. Wybierając odpowiedź o nieefektywnym gospodarowaniu majątkiem obrotowym, można dostrzec istotny problem, że jednostki, które posiadają nadmiar zasobów niepracujących, mogą nie maksymalizować swoich zysków. Jeśli przedsiębiorstwo gromadzi zbyt dużo gotówki lub zapasów, to nie tylko marnuje kapitał, ale także ryzykuje, że te zasoby utracą na wartości, co w dłuższym okresie może wpłynąć negatywnie na jego wyniki finansowe. Takie podejście może prowadzić do błędnych wniosków, że każda sytuacja z wysokim wskaźnikiem płynności oznacza solidną pozycję finansową jednostki, podczas gdy może to być sygnał do analizy i restrukturyzacji procesów operacyjnych.

Pytanie 4

W danym okresie sprawozdawczym (miesiąc) jednostka, na podstawie rejestrów zakupu oraz sprzedaży VAT, obliczyła wartości: VAT naliczony - 1 560 zł, VAT należny - 3 560 zł. Z deklaracji VAT-7 za miesiąc poprzedni wynika kwota nadwyżki VAT naliczonego 250 zł. Jaką kwotę jednostka wskaże w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc?

A. należność z tytułu podatku VAT od urzędu skarbowego 1 750 zł

B. zobowiązanie z tytułu podatku VAT wobec urzędu skarbowego 2 000 zł

C. należność z tytułu podatku VAT od urzędu skarbowego 250 zł

D. zobowiązanie z tytułu podatku VAT wobec urzędu skarbowego 1 750 zł

Analizując odpowiedzi, wiele z nich opiera się na niewłaściwych założeniach dotyczących obliczeń podatku VAT. W przypadku wskazania kwoty 2 000 zł, pomija się kluczowy aspekt nadwyżki VAT naliczonego z poprzedniego miesiąca, co prowadzi do błędnych obliczeń. Osoba, która wybiera tę odpowiedź, może nie dostrzegać, że nadwyżka VAT naliczonego, która wynosi 250 zł, powinna zostać odjęta od zobowiązania VAT z bieżącego miesiąca. Przykładowo, brak uwzględnienia tego aspektu może skutkować nieprawidłowym raportowaniem i potencjalnym naruszeniem przepisów podatkowych. Wybór kwoty 1 750 zł jako należności z tytułu podatku VAT od urzędu skarbowego również wskazuje na mylenie pojęć związanych z należnością i zobowiązaniem. Należność odnosi się do sytuacji, w której jednostka oczekuje zwrotu VAT, podczas gdy w tym przypadku jednostka ma zobowiązanie wobec urzędu skarbowego z uwagi na VAT należny, który przewyższa VAT naliczony oraz uwzględnia nadwyżkę z poprzedniego miesiąca. Kluczowe jest, aby pamiętać, że poprawne zrozumienie mechanizmów VAT oraz ich zastosowanie w praktyce zminimalizuje ryzyko błędów w obliczeniach oraz konsekwencji prawnych.

Pytanie 5

Podstawowym wskaźnikiem ilustrującym zdolność firmy do regulowania krótkoterminowych zobowiązań przy użyciu posiadanych aktywów obrotowych jest wskaźnik

A. rentowności aktywów obrotowych

B. rotacji należności

C. bieżącej płynności finansowej

D. ogólnego zadłużenia

Wskaźnik bieżącej płynności finansowej jest kluczowym miernikiem, który pozwala ocenić zdolność przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych za pomocą dostępnych aktywów obrotowych. Wzór na ten wskaźnik to: bieżące aktywa / bieżące zobowiązania. Dzięki temu wskaźnikowi można szybko określić, czy firma ma wystarczające zasoby, by pokryć swoje bieżące wydatki i zobowiązania. Przykładowo, jeśli wskaźnik wynosi 2, oznacza to, że na każde 1 zł zobowiązań firma dysponuje 2 zł aktywów obrotowych, co sugeruje wysoką płynność finansową. W praktyce, poziom wskaźnika bieżącej płynności powinien oscylować wokół wartości 1,5 - 2, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami. Niskie wartości mogą wskazywać na ryzyko niewypłacalności, podczas gdy zbyt wysoko mogą sugerować, że firma nieefektywnie zarządza swoimi aktywami. Dlatego monitorowanie tego wskaźnika jest kluczowe dla zarządzających finansami oraz dla inwestorów oceniających stabilność finansową przedsiębiorstwa.

Pytanie 6

Na wytworzenie 500 szt. wyrobów gotowych oraz 1 000 szt. produktów niezakończonych przetworzonych w 50% poniesiono następujące koszty: Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

L.p.	Pozycje kosztów	Wartość kosztów
1.	Materiały bezpośrednie	12 000,00 zł
2.	Płace bezpośrednie	5 000,00 zł
3.	Koszty wydziałowe	3 000,00 zł

A. 20,00 zł.

B. 12,00 zł.

C. 10,00 zł.

D. 17,00 zł.

Niepoprawne odpowiedzi są wynikiem błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia, jak ustala się jednostkowy koszt wytworzenia. Wiele osób mylnie zakłada, że wszystkie koszty wytworzenia należy przypisać tylko do wyrobów gotowych, ignorując fakt, że produkty niezakończone, nawet jeśli są w połowie przetworzone, również generują koszty. Przyjmuje się, że koszty te są podzielone na wszystkie produkty wytworzone w danym okresie, co oznacza, że należy uwzględnić nie tylko wyroby gotowe, ale także te nieukończone. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 10,00 zł czy 12,00 zł, często dochodzi do zbytniego uproszczenia obliczeń, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowym błędem jest niedocenienie wpływu produktów niezakończonych na całkowity koszt produkcji. Należy również pamiętać, że prawidłowe przypisanie kosztów do odpowiednich produktów jest zgodne z zasadami rachunkowości i może mieć wpływ na raportowanie finansowe, co z kolei jest istotne dla analizy rentowności firmy. Dobrze przeprowadzona analiza kosztów nie tylko wpływa na bieżące decyzje operacyjne, ale także może determinować strategiczne decyzje dotyczące inwestycji czy wprowadzenia nowych produktów na rynek. Zrozumienie pełnego kontekstu kosztów produkcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami w każdej organizacji.

Pytanie 7

Na jakich kontach i po jakich stronach powinny zostać ujęte składki na ubezpieczenia społeczne, które są finansowane przez pracodawcę w wyniku wypłaty wynagrodzeń pracowników?

A. Dt Wynagrodzenia i Ct Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia

B. Dt Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia i Ct Rozrachunki z ZUS

C. Dt Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń i Ct Rozrachunki z ZUS

D. Dt Rozrachunki z ZUS i Ct Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

Niepoprawne odpowiedzi zawierają błędne podejścia do księgowania składek na ubezpieczenia społeczne. Przykładowo, odpowiedzi, które sugerują księgowanie 'Wynagrodzeń' w debecie, są niezgodne z zasadami rachunkowości, ponieważ wynagrodzenia są już zaliczone do kosztów na etapie ich naliczania. Dlatego nie należy ponownie księgować ich w kontekście składek na ubezpieczenia. Księgowanie na koncie 'Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia' w debecie, a 'Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń' w kredycie, wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ nie uwzględnia, że składki nie są bezpośrednio związane z wynagrodzeniem, ale z zobowiązaniami wobec instytucji ubezpieczeniowych. Innym błędem jest łączenie 'Rozrachunków z ZUS' z kredytowaniem 'Rozrachunków z tytułu wynagrodzeń', co również jest mylące, gdyż zobowiązania wobec ZUS są oddzielne od rozrachunków dotyczących wynagrodzeń. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, każda transakcja powinna być odpowiednio zaksięgowana na właściwych kontach, co pozwala na klarowne przedstawienie finansów firmy. Niezrozumienie tych podstawowych zasad może prowadzić do błędnych wniosków i niezgodności w księgach rachunkowych, co w konsekwencji może utrudnić analizę finansową oraz raportowanie.

Pytanie 8

W czerwcu 2017 roku firma produkcyjna nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 90 000,00 zł, który podlega amortyzacji metodą liniową zgodnie z regulacjami podatkowymi. Stawka amortyzacji wynosi 10%. Oblicz wartość amortyzacji za rok 2017?

A. 750,00 zł

B. 9 000,00 zł

C. 5 250,00 zł

D. 4 500,00 zł

Obliczenie amortyzacji za 2017 rok opiera się na zastosowaniu metody liniowej, która jest jedną z najpopularniejszych metod amortyzacji. W przypadku tego środka trwałego, jego wartość początkowa wynosi 90 000,00 zł, a stawka amortyzacji ustalona na 10% oznacza, że roczna amortyzacja wynosi 9 000,00 zł. Ponieważ środek trwały został przyjęty do eksploatacji w czerwcu 2017 roku, amortyzacja za ten rok powinna być obliczona proporcjonalnie do liczby miesięcy, przez które środek był w użyciu. W 2017 roku środek trwały był używany przez 7 miesięcy (czerwiec-grudzień). Aby obliczyć kwotę amortyzacji za ten okres, należy podzielić roczną amortyzację (9 000,00 zł) przez 12, a następnie pomnożyć przez 7. Ostatecznie otrzymujemy kwotę 5 250,00 zł, co jest poprawnym wynikiem. Ten sposób amortyzacji jest zgodny z przepisami podatkowymi oraz praktykami branżowymi, które zalecają stałe i przewidywalne obliczanie kosztów związanych z użytkowaniem aktywów trwałych.

Pytanie 9

Która kategoria wskaźników pozwala ocenić zdolność jednostki do regulowania zobowiązań krótkoterminowych w wymaganej wysokości oraz w ustalonym terminie?

A. Wskaźniki zadłużenia

B. Wskaźniki efektywności działania

C. Wskaźniki rentowności

D. Wskaźniki płynności finansowej

Wskaźniki płynności finansowej to kluczowy zestaw wskaźników używanych do oceny zdolności jednostki do regulowania zobowiązań krótkoterminowych. Do najczęściej stosowanych wskaźników płynności należą wskaźnik bieżącej płynności, wskaźnik szybkiej płynności oraz wskaźnik płynności gotówkowej. Wskaźnik bieżącej płynności oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące, co pozwala na ocenę, czy przedsiębiorstwo ma wystarczające środki na pokrycie swoich zobowiązań w krótkim okresie. Przykładowo, wskaźnik bieżącej płynności na poziomie 1,5 oznacza, że na każdą złotówkę zobowiązań firma posiada 1,5 złotówki aktywów bieżących. W praktyce, wskaźniki te są istotne dla inwestorów i kredytodawców, którzy pragną ocenić ryzyko finansowe jednostki. Dobrym standardem branżowym jest dążenie do utrzymania wskaźnika bieżącej płynności na poziomie 1,2 lub wyższym, co świadczy o stabilnej sytuacji finansowej firmy oraz jej zdolności do regulowania zobowiązań w wymaganym terminie.

Pytanie 10

Firma produkująca meble wystawiła VAT na sprzedane fotele biurowe:

- wartość netto: 5 000 zł
- podatek VAT 23%: 1150 zł

Faktura VAT została opłacona gotówką. Jakie konta księgowe powinno zaksięgować przedsiębiorstwo za tę fakturę?

A. Dt "Kasa" 6 150 zł, Ct "Przychody ze sprzedaży towarów" 5 000 zł, Ct "VAT należny" 1 150 zł

B. Dt "Kasa" 6 150 zł, Ct "Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych" 5 000 zł, Ct "VAT należny" 1 150 zł

C. Dt "Kasa" 5 000 zł, Ct "Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych" 6 150 zł, Dt "VAT należny" 1 150 zł

D. Dt "Rozrachunki z odbiorcami" 6 150 zł, Ct "Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych" 5 000 zł, Ct "VAT należny" 1 150 zł

Podana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ właściwie odzwierciedla proces księgowania transakcji sprzedaży fotele biurowych. Wartość brutto wynosi 6 150 zł, co obejmuje wartość netto 5 000 zł oraz podatek VAT 1 150 zł (23% z 5 000 zł). W momencie uregulowania płatności gotówką, na koncie Kasa należy zarejestrować całą kwotę wpływu jako Dt 6 150 zł. Następnie, w celu prawidłowego odwzorowania przychodów, wartość netto sprzedaży 5 000 zł musi być zaksięgowana jako Ct Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych. Ostatecznie, podatek VAT, który powstał w wyniku transakcji, należy zaksięgować jako Ct VAT należny, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Taki sposób ewidencji stanowi najlepszą praktykę w księgowości, zapewniając, że wszystkie aspekty finansowe są prawidłowo dokumentowane i zgodne z normami rachunkowości.

Pytanie 11

Dodatek za staż pracy w wysokości 650,00 zł wpływa na konto jako

A. Ubezpieczenia społeczne oraz inne świadczenia

B. Koszt materiałów i energii

C. Inne koszty operacyjne

D. Wynagrodzenia

Odpowiedź 'Wynagrodzenia' jest prawidłowa, ponieważ dodatek za wysługę lat stanowi część wynagrodzenia pracownika. W praktyce każdy pracodawca, który wypłaca pracownikom różnego rodzaju dodatki, powinien je klasyfikować jako wynagrodzenie, ponieważ wpływają one na całkowity koszt zatrudnienia. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie składniki wynagrodzenia, w tym dodatki, są podstawą obliczenia zaliczek na podatek. Dodatki te również podlegają oskładkowaniu na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Warto również zauważyć, że klasyfikowanie dodatków do wynagrodzenia jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które nakładają obowiązek prezentacji wynagrodzeń w sprawozdaniach finansowych w sposób przejrzysty. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której pracodawca wypłaca dodatek za staż pracy, co przyczynia się do zwiększenia wynagrodzenia zasadniczego oraz wpływa na przyszłe obliczenia emerytalne. Takie działania są korzystne zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, gdyż promują stabilność zatrudnienia oraz lojalność w firmie.

Pytanie 12

Konta wynikowe zakłada się poprzez

A. wpisanie nazwy oraz symbolu z planu kont

B. zaksięgowanie pierwszej operacji

C. wprowadzenie stanu początkowego z bilansu otwarcia

D. podanie nazwy konta

Wybór odpowiedzi dotyczącej wpisania nazwy konta może wydawać się logiczny, jednak nie uwzględnia kluczowego aspektu otwierania konta wynikowego. Sama nazwa konta jest jedynie etykietą, która nie inicjuje żadnych zapisów w księgach rachunkowych. Z kolei wpisanie nazwy i symbolu z planu kont, mimo że może być użyteczne w kontekście organizacyjnym, nie wiąże się z faktycznym otwarciem konta. Otwieranie konta wynikowego powinno opierać się na rzeczywistym zdarzeniu gospodarczym, które wywołuje obowiązek księgowania. Wpisanie stanu początkowego z bilansu otwarcia, choć teoretycznie zasadne, nie może być uznane za otwarcie konta wynikowego. Stan początkowy powinien być ustalany w kontekście bilansu, a nie jako forma otwarcia konta wynikowego. Przyjęcie niewłaściwego podejścia do otwierania kont wynikowych może prowadzić do poważnych nieścisłości w raportowaniu finansowym oraz zakłóceń w analizie finansowej firmy. Niezrozumienie zasadności księgowania pierwszej operacji, jako kroku niezbędnego do otwarcia konta, może skutkować błędnymi zapisami i trudnościami w dalszym procesie księgowym, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w rachunkowości.

Pytanie 13

Wskaźniki płynności finansowej wskazują na umiejętność firmy do

A. osiągania dodatniego wyniku finansowego.

B. finansowania działalności inwestycyjnej z kapitału własnego.

C. uzyskiwania długoterminowych kredytów.

D. spłacania zobowiązań krótkoterminowych.

Wskaźniki płynności finansowej są kluczowymi narzędziami analizy finansowej, które wskazują na zdolność przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych. Przykładem takiego wskaźnika jest wskaźnik płynności bieżącej, który oblicza się jako stosunek aktywów obrotowych do zobowiązań krótkoterminowych. W praktyce, jeśli wskaźnik ten jest większy niż 1, oznacza to, że przedsiębiorstwo ma wystarczające zasoby, aby pokryć swoje zobowiązania. Wysoka płynność finansowa jest istotna, ponieważ pozwala firmom na bieżąco regulować zobowiązania, co minimalizuje ryzyko niewypłacalności oraz utraty zaufania ze strony dostawców i klientów. W standardach raportowania finansowego, takich jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), płynność finansowa jest uznawana za kluczowy element analizy kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Warto także zauważyć, że płynność finansowa jest szczególnie istotna w branżach, gdzie cykle operacyjne są krótkie, a zobowiązania muszą być regulowane w krótkich terminach, co wymaga stałego monitorowania tych wskaźników.

Pytanie 14

W skład aktywów trwałych wchodzą:

A. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe

B. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe

C. wartości niematerialne i prawne, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe, należności krótkoterminowe

D. wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe, zapasy

Odpowiedź wskazująca na wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe oraz inwestycje długoterminowe jest prawidłowa, ponieważ te elementy są kluczowymi składnikami aktywów trwałych w bilansie przedsiębiorstwa. Wartości niematerialne i prawne obejmują patenty, znaki towarowe oraz licencje, które nie mają formy materialnej, lecz przyczyniają się do generowania przychodów. Rzeczowy majątek trwały, obejmujący środki trwałe jak maszyny, budynki oraz grunt, jest niezbędny do prowadzenia działalności operacyjnej. Należności długoterminowe to kwoty, które przedsiębiorstwo zamierza otrzymać od klientów w okresie dłuższym niż jeden rok, natomiast inwestycje długoterminowe to aktywa, które są posiadane w celu generowania zysków w dłuższym okresie. Wszystkie te kategorie są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które nakazują odpowiednie klasyfikowanie i prezentowanie aktywów w bilansie.

Pytanie 15

Zasada rachunkowości, która zakłada, że jednostka gospodarcza będzie kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości oraz w niezmienionym, istotnym zakresie, to zasada

A. kontynuacji działania

B. prawdziwego i rzetelnego obrazu

C. istotności

D. memoriałowa

Zasada kontynuacji działania jest kluczowym założeniem w rachunkowości, które postuluje, że jednostka gospodarcza ma zamiar kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości. Oznacza to, że w momencie sporządzania sprawozdań finansowych nie zakłada się, że jednostka zostanie likwidowana ani że jej działalność ulegnie znaczącej zmianie. Przykładem zastosowania tej zasady może być ocena aktywów i pasywów. Wartości aktywów są często wyceniane na podstawie ich potencjalnych korzyści ekonomicznych, które będą generowane w przyszłości. Jeśli zasada kontynuacji działania nie byłaby spełniona, jednostka mogłaby być zobowiązana do zredukowania wartości aktywów, co mogłoby prowadzić do znacznych strat finansowych. Normy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie tego założenia, zwłaszcza w kontekście transparentności i rzetelności sprawozdań finansowych. Wiedza o tej zasadzie jest niezbędna dla analityków, księgowych oraz menedżerów, ponieważ wpływa na decyzje inwestycyjne oraz ocenę kondycji finansowej jednostki."

Pytanie 16

Na dzień bilansowy kapitały własne przedsiębiorstwa wycenia się według wartości

A. szacunkowej

B. rynkowej

C. nominalnej

D. godziwej

Wybór szacunkowej, godziwej lub rynkowej wartości kapitałów własnych może prowadzić do poważnych błędów w analizie finansowej jednostki. Wartość szacunkowa jest często zbyt subiektywna, zależna od osądów analityków, co może wprowadzać niepewność. Szacowanie wartości kapitałów własnych nie zapewnia jednolitego podejścia, co może skutkować różnicami w interpretacji wyników finansowych przez różnych interesariuszy. Z kolei wycena godziwa, chociaż uznawana za bardziej adekwatną w niektórych kontekstach, nie jest odpowiednia do celów wyceny kapitałów własnych w bilansie, ponieważ opiera się na bieżących warunkach rynkowych, które mogą być zmienne i nieodzwierciedlają rzeczywistego wkładu kapitałowego. Wreszcie, wartość rynkowa, opierająca się na bieżących cenach rynkowych aktywów, również nie może być zastosowana do kapitałów własnych, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistej struktury kapitałowej i wkładów właścicieli. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla dokładnej analizy finansowej, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków w ocenie kondycji finansowej jednostki.

Pytanie 17

Do przychodów finansowych wlicza się:

A. przychody ze zbycia towarów, przychody z inwestycji

B. otrzymane dywidendy, odsetki od posiadanych obligacji obcych

C. odsetki z udzielonych pożyczek, przychody ze sprzedaży środków trwałych

D. odszkodowania, kary umowne, grzywny

Otrzymane dywidendy oraz odsetki od posiadanych obcych obligacji są klasyfikowane jako przychody finansowe, gdyż dotyczą one wpływów pochodzących z inwestycji w papiery wartościowe. Dywidendy to część zysku, którą spółki wypłacają swoim akcjonariuszom jako nagrodę za inwestycję w ich kapitał. Odsetki od obligacji są wynagrodzeniem za pożyczanie kapitału emitentowi tych papierów wartościowych. Przychody finansowe są istotne dla analizy rentowności inwestycji oraz płynności finansowej przedsiębiorstwa. Przykładowo, firma posiadająca portfel obligacji może regularnie otrzymywać odsetki, co wpływa na jej przychody i cash flow. W kontekście standardów rachunkowości, przychody finansowe są klasyfikowane w rachunku zysków i strat według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) jako odrębna kategoria, co umożliwia dokładną analizę źródeł przychodów. Uwzględnienie tych przychodów w raportowaniu jest kluczowe dla inwestorów i analityków, którzy oceniają stabilność finansową oraz zdolność do generowania zysków przez dany podmiot.

Pytanie 18

Akcje obce nabyte w celu inwestycji kapitałowej klasyfikowane są w bilansie firmy jako

A. środki trwałe

B. inwestycje długoterminowe

C. wartości niematerialne i prawne

D. kapitały własne

Akcje obce, które kupujesz z myślą o długoterminowym zysku, klasyfikujesz jako inwestycje długoterminowe. To znaczy, że firma planuje je trzymać dłużej niż rok. W rachunkowości, zarówno Krajowe Standardy Rachunkowości, jak i Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości, mówią, że inwestycje długoterminowe mogą mieć różne formy, a akcje to jedna z nich. Na przykład, kupując akcje firm technologicznych, myślisz o ich wartości w przyszłości i o dywidendach, które możesz z nich uzyskać. Te inwestycje są traktowane jako aktywa, które mają być trzymane i nie planujesz ich sprzedaży szybko. Warto też zwrócić uwagę, że takie akcje mogą być strategiczne dla firmy, bo mogą otworzyć drzwi do nowych innowacji i możliwości biznesowych.

Pytanie 19

Konta ksiąg pomocniczych odpowiadają za

A. są obligatoryjnie prowadzone dla konta Materiały

B. zawierają zapisy będące szczegółami i uzupełnieniami zapisów na kontach księgi głównej

C. prowadzi się jedynie dla rozrachunków z partnerami

D. są szczegółowym zapisem wszystkich wydarzeń gospodarczych w danym przedsiębiorstwie

Konta ksiąg pomocniczych odgrywają kluczową rolę w systemie rachunkowości, służąc jako narzędzie do szczegółowego zapisywania zdarzeń gospodarczych. Odpowiedź wskazująca, że konta te zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem zapisów na kontach księgi głównej jest prawidłowa. W praktyce, konta ksiąg pomocniczych są używane, aby zapewnić szczegółowe informacje na temat określonych kategorii aktywów, pasywów czy przychodów. Na przykład, przedsiębiorstwo może prowadzić konta pomocnicze dla należności, które dokładnie przedstawiają każdy dług od poszczególnych klientów. Dzięki temu, podczas sporządzania raportów finansowych czy bilansów, księgowy może łatwo zidentyfikować źródła i wysokości należności, co zwiększa przejrzystość i kontrolę nad finansami. Dobre praktyki rachunkowości sugerują, aby stosować konta pomocnicze, aby zapewnić zgodność z zasadą ciągłości i rzetelności w raportowaniu finansowym, co jest szczególnie istotne w przypadku audytów czy analiz finansowych.

Pytanie 20

Hotel zlecił pranie bielizny hotelowej zewnętrznej firmie zajmującej się praniem chemicznym. Poniesione wydatki powinny być ujęte w układzie rodzajowym na koncie księgowym

A. Podatki i opłaty

B. Pozostałe koszty rodzajowe

C. Usługi obce

D. Zużycie materiałów i energii

Wybór odpowiedzi "Usługi obce" jest właściwy, ponieważ koszty prania bielizny hotelowej, zlecane zewnętrznej pralni chemicznej, są klasyfikowane jako wydatki związane z korzystaniem z usług świadczonych przez podmioty zewnętrzne. W rachunkowości koszty związane z usługami obcymi obejmują wszelkie wydatki na usługi, które nie są świadczone przez własne zasoby firmy, co jest zgodne z polskimi standardami rachunkowości. Przykładowo, hotel, który zleca pranie bielizny zewnętrznej firmie, powinien zaksięgować te wydatki na koncie usług obcych, co pozwala na prawidłowe zarządzanie kosztami oraz ich kontrolę. Praktyczne zastosowanie tej zasady obejmuje również prowadzenie ewidencji takich wydatków, co ułatwia analizę kosztów operacyjnych hotelu oraz ich optymalizację. Umożliwia to również lepsze planowanie budżetowe oraz prognozowanie przyszłych wydatków, co jest kluczowe w branży hotelarskiej, gdzie kontrola kosztów ma duże znaczenie dla rentowności.

Pytanie 21

Zgodnie z przepisami dotyczącymi rachunkowości, inwentaryzację materiałów, towarów oraz produktów, które są przechowywane w zabezpieczonych magazynach i objęte ewidencją ilościowo-wartościową, należy przeprowadzać

A. raz w każdym roku

B. raz na 4 lata

C. raz na 2 lata

D. dwa razy w roku

No wiesz, inwentaryzacja to ważny kawałek systemu rachunkowości, ale twierdzenie, żeby robić to raz w roku albo co cztery lata, to nie do końca dobre podejście. Inwentaryzacja raz w roku może być zbyt kosztowna i nie przynosi takich korzyści, jak mogłoby się wydawać. Z kolei robienie tego co cztery lata to już ryzykowne, bo może prowadzić do poważnych błędów w księgach. Z mojego doświadczenia, im mniej inwentaryzacji, tym większe problemy z niezgodnościami. To typowy błąd myślowy, że im rzadziej, tym lepiej – to nieprawda! Długie przerwy między inwentaryzacjami mogą nas prowadzić do błędnych wniosków o wartości aktywów i podważać zasadę rzetelności finansowej. W praktyce warto zwracać uwagę na ryzyko i potrzeby kontrolne, więc inwentaryzacja co dwa lata na pewno będzie lepszym rozwiązaniem.

Pytanie 22

Wartość zapasu wyrobów gotowych według rzeczywistego kosztu wytworzenia ustalona na podstawie zapisów na kontach księgowych wynosi

Dt	Wyroby gotowe

Sp)	5 000,00	12 000,00 (Wz
Pw)	25 000,00

Dt	Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych			Ct

PK)	1 200,00	3 000,00 (Sp

A. 18 000 zł

B. 22 200 zł

C. 19 800 zł

D. 16 200 zł

To super, że wartość zapasu wyrobów gotowych określona na 16 200 zł zgadza się z rzeczywistym kosztem ich wytworzenia. Można to zweryfikować w księgowości, co jest naprawdę ważne. Kluczowe w tym obliczeniu jest to, żeby spojrzeć na różnicę między kontem 'Wyroby gotowe' a 'Odchyleniami od cen ewidencyjnych'. Rzeczywisty koszt wytworzenia to nie tylko te ceny, ale i wszystkie wydatki związane z produkcją. Dzięki takim praktykom można lepiej śledzić koszty i efektywność produkcji, co w firmach produkcyjnych jest niezwykle istotne. Dobra księgowość oraz analizy kosztów sprzyjają lepszym decyzjom przy planowaniu budżetu czy optymalizacji procesów. Osobiście uważam, że zrozumienie, jak wyliczać rzeczywisty koszt wytwarzania, jest kluczowe w zarządzaniu finansami firmy i dbaniu o zgodność ze standardami rachunkowości. A skoro mówimy o międzynarodowych standardach rachunkowości, to warto wiedzieć, że jasne określenie wartości zapasów to podstawa, żeby dobrze pokazać sytuację finansową firmy.

Pytanie 23

Jakie informacje powinien zawierać dokument księgowy?

A. Wskazanie rodzaju dokumentu

B. Nazwisko i imię właściciela jednostki wystawiającej

C. Numer dziennika wysyłki

D. Lokalizacja wysłania dokumentu

Określenie rodzaju dowodu jest kluczowym elementem dowodu księgowego, ponieważ pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie charakterystyki dokumentu, co jest niezbędne dla prawidłowego prowadzenia księgowości. W praktyce, rodzaje dowodów księgowych dzielą się na różne kategorie, takie jak faktury sprzedaży, paragony, nota księgowa czy rachunki. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne wymagania i przeznaczenie, które muszą być dokładnie określone. Dobre praktyki w obszarze księgowości wymagają, aby każdy dowód był odpowiednio zaklasyfikowany w systemie, co ułatwia późniejsze odnalezienie informacji oraz zapewnia zgodność z przepisami prawa. Na przykład, w przypadku kontroli skarbowej, jasne określenie rodzaju dowodu pomoże w szybszym weryfikowaniu transakcji, co jest niezbędne do zachowania przejrzystości finansowej. Dodatkowo, należy pamiętać, że zgodność z przepisami księgowymi i podatkowymi wymaga, aby wszystkie dowody były kompletną dokumentacją transakcji, a ich klasyfikacja przyczynia się do polepszenia organizacji pracy w biurze rachunkowym.

Pytanie 24

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

Lp.	Nazwa towaru	Cena zakupu	Stan według
Lp.	Nazwa towaru	Cena zakupu	spisu z natury	zapisów księgowych
1.	Sok śliwkowy	4,00 zł/szt.	120 szt.	110 szt.
2.	Sok jabłkowy	3,50 zł/szt.	35 szt.	45 szt.

A. Nadwyżka soku jabłkowego w ilości 10 szt. oraz niedobór soku śliwkowego w ilości 10 szt.

B. Nadwyżka soku śliwkowego na kwotę 40,00 zł oraz niedobór soku jabłkowego na kwotę 35,00 zł.

C. Niedobór soku jabłkowego w ilości 10 szt. oraz nadwyżka soku śliwkowego w ilości 10 szt.

D. Niedobór soku śliwkowego na kwotę 40,00 zł oraz nadwyżka soku jabłkowego na kwotę 35,00 zł.

Zauważyłeś, że mamy za dużo soku śliwkowego, a za mało soku jabłkowego. To jest logiczne, bo przy inwentaryzacji ważne jest, aby porównać to, co rzeczywiście mamy, z tym, co mamy zapisane w księgach. W twoim przypadku widzimy, że mamy nadwyżkę 10 butelek soku śliwkowego, a przy cenie 4,00 zł za każdą, daje to nam 40,00 zł. Z kolei sok jabłkowy, to już inna sprawa, bo brakuje nam 10 butelek i jego wartość wynosi 35,00 zł przy cenie 3,50 zł za butelkę. Warto rozumieć te różnice, bo to nie tylko pomaga w porządkowaniu ksiąg, ale też w lepszym zarządzaniu zapasami. Dzięki temu firmy mogą łatwiej przewidywać, co się dzieje z dostępnością produktów, co jest super ważne w zarządzaniu finansami i łańcuchem dostaw.

Pytanie 25

Kto zatwierdza roczne sprawozdanie finansowe w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością?

A. organ założycielski

B. zwyczajne zgromadzenie wspólników

C. zarząd spółki

D. rada nadzorcza

Zwyczajne zgromadzenie wspólników jest najwyższym organem decyzyjnym w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.), odpowiedzialnym za zatwierdzanie rocznych sprawozdań finansowych. Zgodnie z Kodeksem spółek handlowych, to właśnie wspólnicy, w ramach zgromadzenia, podejmują kluczowe decyzje dotyczące zarządzania spółką, w tym zatwierdzenie sprawozdań finansowych oraz podział zysku. Zatwierdzenie to jest istotnym krokiem, który pozwala na formalne przyjęcie wyników finansowych, a także na podjęcie decyzji dotyczących dalszego funkcjonowania spółki. Praktyka pokazuje, że na zgromadzeniach wspólników aktywnie omawiane są wyniki finansowe oraz plany na przyszłość, co umożliwia wspólnikom lepsze zrozumienie kondycji finansowej spółki oraz jej strategii rozwoju. W kontekście audytów wewnętrznych i zewnętrznych, zatwierdzenie sprawozdań finansowych przez wspólników jest także dowodem na transparentność działań zarządu oraz ich odpowiedzialność wobec właścicieli firmy. Z tego względu, regularne organizowanie zgromadzeń wspólników i omawianie wyników finansowych jest zalecaną praktyką w zarządzaniu spółkami.

Pytanie 26

Rozliczenia okresowe przy pomocy sald stosują

A. dostawcy, którzy uzależniają wykonanie jednorazowej dostawy od otrzymania weksla obcego

B. kontrahenci, którzy wzajemnie świadczą sobie usługi lub dostawy na podstawie zawartej umowy

C. odbiorcy, którzy dokonują wpłat zaliczkowych w związku z planowanymi dostawami

D. dostawcy, którzy za każdą dostawę otrzymują zapłatę z rachunku akredytywy

Analizując nieprawidłowe odpowiedzi, można zauważyć kilka kluczowych błędów koncepcyjnych. W przypadku pierwszej opcji, która odnosi się do dostawców uzależniających realizację jednorazowej dostawy od otrzymania weksla obcego, warto zauważyć, że taka sytuacja dotyczy bardziej zabezpieczeń finansowych niż okresowych rozliczeń. Weksle są instrumentem finansowym, który może być wykorzystywany w transakcjach, ale nie stanowią one podstawy do dokonywania rozliczeń w kontekście regularnych usług czy dostaw. Druga odpowiedź, mówiąca o odbiorcach dokonujących zaliczkowych wpłat, koncentruje się na jednym aspekcie transakcji, który nie odzwierciedla pełnej dynamiki relacji handlowych. Zaliczkowe wpłaty mogą być częścią procesu, jednak nie są one równoważne z okresowymi rozliczeniami saldami, które zakładają bardziej złożoną wymianę informacji finansowych w dłuższym okresie. Ostatnia błędna opcja odnosi się do dostawców otrzymujących zapłatę z rachunku akredytywy, co także nie ma bezpośredniego związku z mechanizmem okresowych rozliczeń. Akredytywa to instrument płatniczy, który zapewnia zabezpieczenie dla sprzedawcy, ale nie wprowadza automatyzmu ani regularności w rozliczeniach. Warto zrozumieć, że kluczowym aspektem okresowych rozliczeń jest wzajemność oraz długofalowa współpraca między stronami, a nie jednorazowe lub zabezpieczone transakcje. Typowym błędem myślowym w analizie takich zagadnień jest brak dostrzegania różnicy między jednorazowymi transakcjami a długotrwałymi relacjami biznesowymi, które wymagają systematycznego monitorowania i zarządzania finansami.

Pytanie 27

Hurtownia nabyła chłodnię z wartością netto 53 500 zł oraz poniosła wydatki na transport w wysokości netto 200 zł i koszty montażu wynoszące netto 150 zł. Jaką wartość początkową ma ta nabyta chłodnia?

A. 53 500 zł

B. 53 650 zł

C. 53 850 zł

D. 53 700 zł

Wartości zaproponowane w odpowiedziach błędnych nie uwzględniają pełnego zakresu wydatków związanych z nabyciem chłodni. Pierwsza odpowiedź, 53 700 zł, pomija koszty montażu, co jest błędem, ponieważ wszystkie wydatki związane z nabyciem aktywu powinny być ujęte w wartości początkowej. Druga odpowiedź, 53 650 zł, błędnie uwzględnia tylko część kosztów, nie dodając całkowitych wydatków na transport i montaż. Ostatnia odpowiedź, 53 500 zł, z kolei całkowicie ignoruje koszty dodatkowe, przyjmując tylko wartość zakupu, co jest niewłaściwe. W praktyce, przy ustalaniu wartości początkowej aktywów, istotne jest stosowanie zasady, że wszystkie koszty poniesione w celu nabycia aktywu muszą być wliczone w jego wartość. Zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, takie jak IAS 16, wartość początkowa obejmuje koszt nabycia oraz wszelkie wydatki, które są bezpośrednio przypisane do przygotowania aktywu do użytkowania. Zaniedbanie tych zasad może prowadzić do zaniżenia wartości aktywów oraz błędnych decyzji finansowych, które mogą wpływać na analizę rentowności i wartość bilansową przedsiębiorstwa.

Pytanie 28

Zasada podwójnego zapisu w księgowości polega na tym, że każda transakcja gospodarcza jest rejestrowana

A. w tej samej kwocie, raz na koncie syntetycznym i raz na koncie analitycznym.

B. po przeciwnych stronach dwóch różnych kont w jednakowej kwocie.

C. po tych samych stronach kont aktywnych i pasywnych, w tej samej kwocie.

D. podwójnie na tych samych stronach dwóch różnych kont.

Zasada podwójnego zapisu to kluczowy element rachunkowości, polegający na tym, że każda operacja gospodarcza musi być zarejestrowana w równoważny sposób na dwóch różnych kontach, co zapewnia spójność i równowagę w księgach. Odpowiedź wskazuje, że transakcje są rejestrowane po przeciwnych stronach kont, co oznacza, że każda operacja wpływa zarówno na konto debetowe, jak i kredytowe w tej samej kwocie. Przykładowo, jeśli firma zakupiła sprzęt za 1000 zł, to na koncie "Środki trwałe" zostanie odnotowany debet (wzrost aktywów), a na koncie "Kasa" lub "Zobowiązania" - kredyt (spadek aktywów lub wzrost zobowiązań). Ta metoda nie tylko umożliwia bardziej przejrzyste śledzenie finansów firmy, ale także ułatwia identyfikację błędów i nieprawidłowości. W praktyce stosowanie podwójnego zapisu wynika z międzynarodowych standardów rachunkowości (MSR) oraz dobrych praktyk, które nakładają obowiązek na organizacje prowadzenia rzetelnych i dokładnych ksiąg rachunkowych, co jest niezbędne do dostarczenia prawdziwego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 29

Wybrane konta przedstawiają ewidencję księgową przedstawioną poniżej. Na podstawie zapisów na kontach ustalono wartość niedoboru materiałów w cenie zakupu w wysokości

Materiały

Sp.) *	3 000,- (1

Rozliczenie niedoborów i szkód

1) 3 000,-	150,- (2

Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów

2) 150,-	* (Sp.

A. 3 000 zł

B. 3 150 zł

C. 6 300 zł

D. 2 850 zł

Wybór wartości niedoboru materiałów na poziomie 2 850 zł jest poprawny, gdyż opiera się na analizie zapisów księgowych, które są kluczowe w procesie ewidencji i raportowania. Poprawne ustalenie wartości niedoboru jest istotne, ponieważ wpływa na dokładność bilansów oraz oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Zgodnie z zasadami rachunkowości, wszystkie materiały powinny być odpowiednio wycenione według ich kosztów nabycia, a ewentualne niedobory powinny być natychmiastowo raportowane, aby zminimalizować ryzyko strat. Przykład: jeśli firma regularnie monitoruje stany magazynowe i identyfikuje niedobory, może podjąć skuteczne działania, takie jak renegocjacja warunków z dostawcami, co może przyczynić się do optymalizacji kosztów. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, każda niezgodność w ewidencji materiałów powinna być analizowana w kontekście polityki zarządzania ryzykiem przedsiębiorstwa, co pozwala na lepsze przewidywanie i reagowanie na przyszłe problemy.

Pytanie 30

Operację gospodarczą o treści WB - prowizja bankowa pobrana za przelew z tytułu spłaty zobowiązania wobec dostawcy należy zaksięgować na kontach

	Konto Wn	Konto Ma
A.	Rachunek bieżący	Koszty finansowe
B.	Usługi obce	Rachunek bieżący
C.	Rozrachunki z dostawcami	Rachunek bieżący
D.	Koszty finansowe	Rachunek bieżący

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji kosztów oraz funkcji kont w systemie rachunkowości. Prowizje bankowe są klasyfikowane jako koszty finansowe, a nie np. jako przychody czy inne rodzaje wydatków. Wiele osób błędnie myśli, że takie opłaty mogą być zaksięgowane na kontach związanych z działalnością operacyjną lub innymi kategoriami wydatków, co prowadzi do zniekształcenia obrazu finansów firmy. Nieodpowiednia klasyfikacja tego typu kosztów może skutkować niewłaściwym przedstawieniem wyników finansowych, co z kolei wpływa na decyzje zarządzające i oceny inwestorów. Należy pamiętać, że zgodnie z zasadami rachunkowości, każda transakcja musi być odpowiednio zaklasyfikowana, aby zapewnić jasność i przejrzystość w raportowaniu finansowym. Koszty finansowe, w tym prowizje, powinny zawsze być zapisane w odpowiednich kontach, co pozwala na ich ścisłą kontrolę i analizę kosztów. Błędem jest również pomijanie wpływu tych kosztów na czytanie bilansu oraz rachunku zysków i strat, co może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych firmy. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy element kosztów ma swoje miejsce w systemie księgowym i jego prawidłowe rozliczenie jest niezbędne dla zachowania rzetelności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 31

Nieodpowiednie warunki pracy mogą w dłuższym czasie

A. spowodować incydent w miejscu pracy.

B. zwiększyć ryzyko wypadków.

C. wywołać u pracownika chorobę zawodową.

D. zwiększyć prawdopodobieństwo ryzyka zawodowego.

Odpowiedzi "zwiększyć ryzyko wypadkowości", "spowodować wypadek przy pracy" i "zwiększyć prawdopodobieństwo ryzyka zawodowego" mogą wydawać się sensowne na pierwszy rzut, ale w sumie to nie oddają sedna sprawy, jeśli chodzi o złe warunki pracy. Wzrost ryzyka wypadkowości czy też zwiększenie szans na wypadki dotyczy głównie chwilowych sytuacji, które mogą prowadzić do urazów. To są poważne sprawy, ale niestety nie pokazują długofalowych skutków zdrowotnych wynikających z ciągłego narażenia na złe warunki. Wiesz, wypadki przy pracy zazwyczaj są wynikiem nagłych zdarzeń, a nie długotrwałego narażenia, które w dłuższej perspektywie może prowadzić do rozwoju chorób zawodowych. Często ludzie koncentrują się na natychmiastowych skutkach i zapominają o tym, jak długotrwałe ryzyko może wpłynąć na zdrowie. Takie myślenie może prowadzić do złego zarządzania bezpieczeństwem w pracy, a w przyszłości generować większe koszty związane z leczeniem czy absencją pracowników. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że te złe warunki pracy mogą skutkować poważnymi długoterminowymi problemami zdrowotnymi.

Pytanie 32

Koszty produkcji walcowni wytwarzającej blachę wyniosły 1 000 000 zł. Współczynniki kalkulacyjne zostały ustalone według grubości blachy. Jednostkowy koszt wytworzenia blach grubości 2 mm i 4 mm, ustalony metodą kalkulacji współczynnikowej, wynosi odpowiednio:

Nazwa wyrobu	Wielkość produkcji w m²	Współczynnik kalkulacyjny	Liczba jednostek współczynnikowych	Koszt wytworzenia jednostki
Nazwa wyrobu	Wielkość produkcji w m²	Współczynnik kalkulacyjny	Liczba jednostek współczynnikowych	współczynnikowej	produktu
Blacha 2 mm	10 000	1	10 000
Blacha 4 mm	20 000	2	40 000
Razem	50 000

A. 40 zł i 60 zł

B. 20 zł i 40 zł

C. 20 zł i 80 zł

D. 40 zł i 80 zł

Odpowiedź to 20 zł i 40 zł. Żeby obliczyć koszt jednostkowy blachy, musimy wziąć całkowity koszt produkcji, czyli 1 000 000 zł, a potem podzielić przez łączną liczbę jednostek, które były użyte w procesie produkcji. Potem mnożymy przez jednostki przypisane do danej blachy. Dla blachy 2 mm braliśmy 100 jednostek, więc wychodzi 1 000 000 zł podzielone przez 5000 jednostek, razy 100, co daje 20 zł za sztukę. Dla blachy 4 mm, gdzie mamy 200 jednostek, to już wygląda inaczej: 1 000 000 zł podzielone przez 5000 jednostek, razy 200 = 40 zł za sztukę. Zrozumienie tego, jak obliczać koszty, jest mega ważne w przemyśle, bo pomaga nam lepiej planować budżet i oszczędzać. W branży metalowej mamy różne metody kalkulacji, a znajomość tych procesów jest istotna dla menedżerów, żeby podejmować dobre decyzje o zasobach.

Pytanie 33

W przypadku księgowania na kontach pozabilansowych obowiązuje zasada

A. podwójnego zapisu

B. ciągłości bilansowej

C. równowagi bilansowej

D. zapisu jednostronnego

Odpowiedź 'zapisu jednostronnego' jest prawidłowa, ponieważ w księgowaniach na kontach pozabilansowych stosuje się właśnie tę zasadę. Konta pozabilansowe, jak sama nazwa wskazuje, nie wpływają bezpośrednio na bilans, ale służą do ewidencji informacji, które są istotne z punktu widzenia zarządzania finansami. Zapis jednostronny oznacza, że informacja jest rejestrowana tylko po jednej stronie konta, co odzwierciedla charakter tego typu księgowań. Przykładem może być ewidencja zabezpieczeń, takich jak hipoteki, które nie zmieniają wartości aktywów czy pasywów, ale są ważne dla analizy ryzyka. W praktyce, to podejście pozwala na lepszą organizację informacji i ułatwia zarządzanie, a także jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości, które zalecają przejrzystość i efektywność procesu księgowania. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz komunikacji finansowej w organizacji.

Pytanie 34

Należności krótkoterminowe związane z dostawami i usługami obejmują należności dotyczące

A. sprzedaży towarów, materiałów, produktów gotowych oraz usług

B. udzielonych kredytów

C. podatków, dotacji, ceł i innych świadczeń

D. sprzedaży środków trwałych, które powinny być uregulowane w ciągu 12 miesięcy od daty bilansowej

Należności krótkoterminowe z dostaw i usług to naprawdę ważny element aktywów obrotowych w firmach. To właściwie pieniądze, które powinny wpłynąć od klientów, bo zrealizowaliśmy dla nich jakieś usługi czy dostarczyliśmy towary. Ta kategoria jest kluczowa dla utrzymania płynności finansowej, bo jak nie mamy pieniędzy, to ciężko jest regulować bieżące zobowiązania. Na przykład, jak wystawiamy faktury po sprzedaży, to musimy też pilnować, kiedy klienci mają płacić. Ważne jest, żeby dobrze zarządzać tymi należnościami – w końcu trzeba wykorzystywać skuteczne metody windykacji i przypomnienia, bo można w ten sposób zminimalizować ryzyko opóźnień w płatnościach. Z mojego doświadczenia, warto też pamiętać, że według MSSF, firmy powinny oceniać, jaką mają wartość należności, biorąc pod uwagę ryzyko kredytowe i robić odpowiednie odpisy, jeśli przewidujemy jakieś straty.

Pytanie 35

Części zapasowe maszyn i urządzeń nabyte przez firmę produkcyjną klasyfikowane są w aktywach jako

A. produkty gotowe

B. środki trwałe

C. towary

D. materiały

Części zapasowe maszyn w firmach produkcyjnych to tak naprawdę materiały, które są używane na co dzień w procesie produkcyjnym. W rachunkowości określamy je właśnie jako materiały, bo są niezbędne do bieżącej działalności operacyjnej. Te części mają ogromny wpływ na to, jak sprawnie działa produkcja i jak firma utrzymuje płynność operacyjną. Moim zdaniem, dobrze zarządzać tymi zapasami, żeby unikać przestojów maszyn, które mogą poważnie wpłynąć na produkcję. Przykładem jest firma, która trzyma w magazynie różne części, żeby szybko wymieniać zepsute elementy maszyn. Dzięki temu produkcja biegnie bez zakłóceń. Ciekawie jest też podkreślić, że w branży często stosuje się system ewidencji materiałów, co pozwala na lepsze monitorowanie stanu zapasów i przewidywanie, co jeszcze trzeba dokupić.

Pytanie 36

Przedsiębiorstwo nabyło działki, które nie będą wykorzystywane w jego działalności, planując ich sprzedaż po dwóch latach z zyskiem. W jakiej kategorii aktywów trwałych powinny być ujęte te grunty?

A. Rzeczowe aktywa trwałe

B. Należności długoterminowe

C. Wartości niematerialne i prawne

D. Inwestycje długoterminowe

Zakup gruntów z zamiarem ich późniejszej sprzedaży klasyfikowany jest jako inwestycja długoterminowa, ponieważ nie będą one używane w bieżącej działalności operacyjnej firmy, lecz przechowywane z myślą o przyszłej sprzedaży. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe są aktywami, które są nabywane w celu generowania przychodów w dłuższym okresie, a nie w celu bieżącego wykorzystania. Na przykład, jeśli jednostka gospodarcza nabywa grunty, planując ich sprzedaż w perspektywie dwóch lub więcej lat, powinna to zaklasyfikować jako inwestycje długoterminowe. Takie podejście jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które jednoznacznie definiują inwestycje długoterminowe jako aktywa trzymane przez jednostkę przez dłuższy okres, z zamiarem realizacji zysków z ich sprzedaży. Wartości te będą podlegały okresowym przeszacowaniom, aby odzwierciedlić aktualną wartość rynkową, co może wpływać na wyniki finansowe jednostki.

Pytanie 37

Wskaźnik pokrycia bieżących zobowiązań wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Aktywa trwałe	28 000,00
Aktywa obrotowe	35 000,00
Kapitały własne	33 000,00
Zobowiązania bieżące	30 000,00
Przychody netto ze sprzedaży	103 000,00
Koszty uzyskania przychodów	61 000,00
Zysk netto	38 000,00

A. 0,93

B. 2,10

C. 1,56

D. 1,17

W przypadku wybrania błędnej odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na nieprawidłowe zrozumienie koncepcji płynności finansowej. Wskaźnik pokrycia bieżących zobowiązań jest kluczowym wskaźnikiem, który dostarcza informacji o zdolności przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych. Wybór wartości 1,56 lub 2,10 może sugerować, że aktywa obrotowe są w nadmiarze w stosunku do zobowiązań, co może wydawać się pozytywne, jednak w rzeczywistości może wskazywać na niewłaściwe zarządzanie zasobami. Zbyt wysoki wskaźnik może oznaczać, że przedsiębiorstwo nie efektywnie wykorzystuje swoje aktywa obrotowe, co prowadzi do zamrożenia kapitału, które mogłoby być lepiej wykorzystane w inwestycjach generujących zyski. Z kolei wybór wartości 0,93 wskazuje na niewystarczającą płynność, co może rodzić poważne ryzyko finansowe, w tym brak możliwości spłaty bieżących zobowiązań. Typowym błędem myślowym jest nadmierne skupienie się na samej wartości wskaźnika bez analizy kontekstu działalności przedsiębiorstwa oraz jego struktury finansowej. Zrozumienie dynamiki tego wskaźnika oraz umiejętność konfrontacji go z innymi wskaźnikami finansowymi są kluczowe dla prawidłowej oceny sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 38

Jaką wartość ma cena sprzedaży brutto towaru, jeśli cena zakupu netto wynosi 20 zł, a marża ustalona przez sklep wynosi 50% ceny zakupu netto, przy założeniu, że towar jest objęty podstawową stawką podatku VAT?

A. 24,60 zł

B. 36,90 zł

C. 26,06 zł

D. 30,00 zł

Cena sprzedaży brutto towaru to nic innego jak dodanie do ceny zakupu netto marży i VATu. W tym przypadku mamy cenę zakupu netto wynoszącą 20 zł. Marża to 50% z tej kwoty, czyli 10 zł. No i teraz mamy 20 zł + 10 zł, co daje nam 30 zł jako cenę sprzedaży netto. Potem, żeby dostać cenę brutto, musimy dodać podatek VAT. W Polsce jest to 23%, więc od 30 zł VAT wyniesie 6,90 zł. Dlatego końcowa cena sprzedaży brutto to 30 zł + 6,90 zł, czyli 36,90 zł. Warto znać ten sposób obliczeń, bo jest on powszechnie stosowany w księgowości i handlu. Pomaga to w ustaleniu, jak ważne jest zrozumienie, jak wyglądają związki między kosztami zakupu, marżą i VAT, by określić odpowiednią cenę sprzedaży.

Pytanie 39

Zasada bilansowa złotej reguły mówi o pełnym finansowaniu

A. aktywa obrotowe powinny pochodzić z kapitału własnego

B. zobowiązań dzięki aktywom obrotowym

C. aktywa trwałe muszą być pokryte kapitałem własnym

D. zobowiązań za pomocą aktywów trwałych

Finansowanie aktywów trwałych zobowiązaniami to nie jest najlepszy pomysł. Aktywa trwałe, jak maszyny czy budynki, powinny być pokrywane kapitałem własnym albo jakimiś długoterminowymi źródłami. Długoterminowe zobowiązania generują dodatkowe koszty, a to już może być problematyczne. Ponadto, aktywa obrotowe też nie powinny finansować trwałych, bo mają krótszy cykl życia, a więc muszą być bardziej płynne. Kapitał własny ma być użyty do zabezpieczania długoterminowych inwestycji, a nie odwrotnie. Kiedy firmy podejmują takie nieodpowiednie decyzje, mogą mieć kłopoty z płynnością i rentownością. Z tego, co widzę, wiele firm z braku czasu stawia na krótkoterminowe rozwiązania, co potem może się zemścić na ich stabilności finansowej. Warto znać te zasady, bo są kluczowe dla każdego, kto chce, żeby firma rozwijała się w dobry sposób.

Pytanie 40

Jednostka będąca czynnym podatnikiem VAT otrzymała fakturę i dokument celny SAD za zakupione z importu towary. Na podstawie danych w tabeli oblicz wartość w cenie zakupu towarów z importu przyjętych do magazynu.

Dokument	Kwota
Faktura importowa	1 000 USD
Dokument celny SAD: − wartość celna towarów: 1 000 USD x 3,7450 zł/USD − cło − podatek VAT 23%	3 745,00 zł 255,00 zł 920,00 zł

A. 3 745,00 zł

B. 4 410,00 zł

C. 4 000,00 zł

D. 4 665,00 zł

Wybór którejkolwiek z innych wartości może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad dotyczących obliczania wartości towarów z importu. Odpowiedzi, takie jak 4 410,00 zł, 3 745,00 zł czy 4 665,00 zł, mogą być mylne, ponieważ mogą uwzględniać podatek VAT, co jest sprzeczne z rzeczywistą metodologią kalkulacji. Warto zauważyć, że VAT jest podatkiem, który przedsiębiorcy mogą odliczyć, a zatem nie powinien być uznawany za koszt związany z zakupem towarów importowanych. Istotnym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie koszty związane z importem powinny być traktowane jako koszt zakupu. Należy również zwrócić uwagę, że pomijanie cła oraz błędne dodawanie innych opłat celnych mogą prowadzić do zawyżenia wartości zakupu, co może skutkować poważnymi konsekwencjami podatkowymi. W ramach dobrych praktyk zarządzania finansami, przedsiębiorcy powinni dokładnie analizować wszystkie dokumenty potwierdzające transakcje i stosować się do przepisów dotyczących obliczania wartości celnej towarów. Wnioskując, kluczowe jest zrozumienie, co wchodzi w skład wartości zakupu towarów importowanych, aby uniknąć błędów wpływających na wyniki finansowe firmy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej