Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik górnictwa odkrywkowego
Kwalifikacja: GIW.07 - Organizacja i prowadzenie eksploatacji złóż metodą odkrywkową
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:37
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:50

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Analizy sejsmograficzne ujawniły szerszy zasięg wibracji sejsmicznych po przeprowadzeniu odstrzałów niż ten obliczony według wzoru. Jaki zasięg drgań sejsmicznych powinien być traktowany jako końcowy?

A. Średni z wyliczenia i pomiaru

B. Wyliczony ze wzoru

C. Zmierzony sejsmografem

D. Określony przez Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego

Odpowiedź wskazująca na zasięg drgań sejsmicznych zmierzony sejsmografem jest uważana za prawidłową, ponieważ pomiary dostarczają rzeczywistych danych o zjawiskach sejsmicznych, które mają miejsce w nadzorowanym obszarze. W praktyce, sejsmografy są standardem w monitorowaniu drgań sejsmicznych i mogą rejestrować poziom wstrząsów, który często różni się od teoretycznych obliczeń. Zmodyfikowane modele matematyczne mogą nie uwzględniać wszystkich zmiennych, takich jak rodzaj gruntu, głębokość przeprowadzanych odstrzałów i ich intensywność. Dlatego pomiary sejsmograficzne są kluczowe dla odpowiedniego zarządzania ryzykiem w działalności górniczej i budowlanej. Przykładowo, w polskim górnictwie, gdzie występują liczne operacje związane z dynamiką gruntu, pomiary sejsmiczne są niezbędne do oceny wpływu różnych działań na otoczenie. Dobre praktyki wskazują, że decyzje dotyczące bezpieczeństwa i operacji powinny być podejmowane na podstawie zmierzonych danych, co minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych incydentów.

Pytanie 2

Która z poniższych czynności jest uznawana za robotę górniczą w odkrywkowej kopalni?

A. Transport i składowanie mas ziemnych oraz skalnych usuwanych z powierzchni złoża

B. Przeprowadzanie badań górotworu w celu identyfikacji złóż kopalin

C. Drążenie wyrobisk przygotowawczych, które nie mają bezpośredniego dostępu do powierzchni

D. Realizowanie sztolni oraz szybków poszukiwawczych wychodzących na powierzchnię

Przemieszczenie i składowanie mas ziemnych i skalnych usuwanych znad złoża jest kluczową operacją w odkrywkowych zakładach górniczych. Proces ten polega na usuwaniu nadkładu, czyli warstw ziemi i skał, które pokrywają złoża mineralne. Dzięki takiemu działaniu możliwe jest dotarcie do surowców, które są następnie wydobywane. W praktyce operacje te przeprowadzane są przy użyciu specjalistycznego sprzętu, takiego jak koparki, ładowarki czy kruszywa. Dobrze zorganizowane przemieszczanie i składowanie mas gruntowych są nie tylko kluczowe dla efektywności procesu wydobycia, ale także mają istotny wpływ na ochronę środowiska. Właściwe zarządzanie odpadami górniczymi oraz ich składowanie w odpowiednich miejscach są zgodne z normami ochrony środowiska, co przyczynia się do zmniejszenia negatywnego wpływu na otoczenie. Przykładowo, w przypadku odkrywkowego wydobycia węgla, nadkład jest usuwany i składowany w sposób, który minimalizuje erozję gleby i zanieczyszczenie wód gruntowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 3

Jak nazywa się pozioma powierzchnia robocza w wyrobisku odkrywkowym, z której prowadzi się wydobycie kopaliny?

A. poziom eksploatacyjny

B. skarpa stała

C. podstawa zwałowiska

D. odsłonięcie eksploatacyjne

Poziom eksploatacyjny to pojęcie kluczowe w górnictwie odkrywkowym. Oznacza on poziomą lub zbliżoną do poziomej powierzchnię roboczą, z której bezpośrednio prowadzi się wydobycie kopaliny. To właśnie tutaj koncentrują się działania maszyn wydobywczych, transportujących i załadowujących – czyli cała zasadnicza logistyka eksploatacji. Ustalanie i organizacja poziomów eksploatacyjnych jest jednym z najważniejszych etapów projektowania kopalni odkrywkowej. Dobrze rozplanowany poziom eksploatacyjny pozwala na efektywne prowadzenie robót przy zachowaniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa pracy i minimalizacji kosztów produkcji. W praktyce spotyka się pojęcia „poziom roboczy”, „poziom eksploatacyjny” lub nawet „ława eksploatacyjna”, ale to poziom eksploatacyjny jest najczęściej używanym terminem w literaturze branżowej i dokumentacji technicznej. Właściwe rozpoznanie i opisanie tej powierzchni ma kluczowe znaczenie przy planowaniu harmonogramu pracy i doborze sprzętu górniczego. Moim zdaniem, znajomość definicji poziomu eksploatacyjnego stanowi absolutną podstawę dla każdego technika górnictwa odkrywkowego – bez tego trudno zrozumieć logikę prowadzenia wydobycia czy nawet prawidłowo rozczytywać plany kopalni. Warto też pamiętać, że odpowiednie oznaczenie poziomów umożliwia lepsze zarządzanie bezpieczeństwem, bo pozwala kontrolować stateczność wyrobiska i minimalizować ryzyka związane z osuwiskami czy niekontrolowanym przemieszczaniem się maszyn.

Pytanie 4

Wybierz prawidłową kolejność etapów rekultywacji terenu po zakończeniu eksploatacji złoża metodą odkrywkową.

A. Użyźnienie gleby, ukształtowanie powierzchni, obsadzenie roślinnością

B. Przeniesienie gleby, obsadzenie roślinnością, ukształtowanie powierzchni

C. Obsadzenie roślinnością, użyźnienie gleby, ukształtowanie powierzchni

D. Ukształtowanie powierzchni, użyźnienie gleby, obsadzenie roślinnością

Prawidłowa sekwencja etapów rekultywacji jest kluczowa dla efektywnego przywracania wartości przyrodniczych i użytkowych terenów pogórniczych. W praktyce najpierw przeprowadza się ukształtowanie powierzchni, czyli formuje się ukształtowanie terenu – spłaszcza hałdy, likwiduje wyrobiska, formuje skarpy, a także zapewnia odpowiednie spadki dla odpływu wody. Dopiero na wyrównanej i stabilnej powierzchni można przystąpić do użyźnienia gleby, czyli naniesienia warstwy urodzajnej ziemi, ewentualnie zastosowania nawozów czy poprawy struktury podłoża. Ostatnim etapem jest obsadzenie roślinnością – wysiewanie traw, sadzenie krzewów czy drzew, w zależności od planowanego docelowego przeznaczenia terenu. Taka kolejność jest przyjęta w polskich przepisach i wytycznych dla górnictwa odkrywkowego, a także potwierdzona doświadczeniem praktycznym. Gdyby kolejność była inna, roślinność nie miałaby odpowiednich warunków do rozwoju lub ukształtowanie mogłoby zostać zniszczone. Przykładowo, w rekultywacji po kopalniach piasku czy żwiru najpierw formuje się docelowe stoki i płaszczyzny, następnie rozprowadza ziemię zmagazynowaną wcześniej, a dopiero później wprowadza rośliny, by zapobiec erozji. Moim zdaniem, dobrze zapamiętać tę kolejność, bo to fundament skutecznej rekultywacji i bardzo praktyczna wiedza na placu budowy.

Pytanie 5

W trakcie planowania pracy kopalni odkrywkowej należy uwzględnić zmienność warunków atmosferycznych. Które z poniższych rozwiązań może pomóc w minimalizowaniu wpływu opadów deszczu na eksploatację?

A. Zwiększenie liczby dni roboczych w harmonogramie

B. Zatrudnienie dodatkowego personelu na okres deszczowy

C. Zakup większej ilości sprzętu ciężkiego

D. Budowa odpowiednich systemów odwadniających

Budowa odpowiednich systemów odwadniających jest kluczowym elementem w minimalizowaniu wpływu opadów deszczu na działalność kopalni odkrywkowej. W praktyce, właściwe odprowadzanie wody jest niezbędne, aby zapobiec zalewaniu wyrobisk, co mogłoby prowadzić do przerw w eksploatacji i uszkodzenia sprzętu. Co więcej, systemy te chronią również przed osuwiskami, które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla pracowników. Odwadnianie jest standardową praktyką w branży górniczej i jest często regulowane przez przepisy dotyczące ochrony środowiska i bezpieczeństwa pracy. Efektywne systemy odwadniające składają się z kanałów, rowów, pomp i zbiorników retencyjnych, które są projektowane z uwzględnieniem specyfiki geologicznej i klimatycznej danego miejsca. Dzięki zastosowaniu takich systemów, kopalnia może kontynuować eksploatację nawet w trudnych warunkach pogodowych, minimalizując jednocześnie ryzyko przestojów i strat finansowych. Dobra praktyka w tym kontekście to regularne przeglądy i konserwacja tych systemów, aby zapewnić ich niezawodność i efektywność.

Pytanie 6

Czy podczas ręcznego urabiania nadkładu jednoczesna praca osób w przodkach znajdujących się jeden nad drugim jest dozwolona, gdy szerokość poziomu pomiędzy piętrami wynosi

A. 4 m

B. 6 m

C. 5 m

D. 7 m

Odpowiedź 7 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi bezpiecznej pracy w przemyśle wydobywczym, minimalna szerokość poziomu pomiędzy piętrami, gdzie prowadzone są prace urabiania nadkładu, powinna wynosić co najmniej 7 m. Taki wymóg wynika z potrzeby zapewnienia wystarczającej przestrzeni dla pracowników, sprzętu oraz dla bezpiecznego przemieszczania się w obszarze roboczym. Przykładem zastosowania tej zasady może być eksploatacja złóż mineralnych w kopalniach, gdzie wąskie przestrzenie mogłyby prowadzić do wypadków lub utrudniać ewakuację w sytuacji awaryjnej. W kontekście standardów BHZ, zapewnienie odpowiednich wymiarów jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji górniczych, co jest zgodne z międzynarodowymi normami ISO oraz krajowymi przepisami prawa górniczego.

Pytanie 7

Który dokument należy opracować w celu określenia bezpiecznych odległości od budynków oraz infrastruktury podczas planowania robót strzałowych w kopalni odkrywkowej?

A. Projekt robót strzałowych

B. Operat ewidencji zasobów

C. Plan zagospodarowania przestrzennego

D. Sprawozdanie z ruchu zakładu

Projekt robót strzałowych to podstawowy dokument, który przygotowuje się przed przeprowadzeniem robót strzałowych w kopalni odkrywkowej. Właśnie w tym projekcie określane są szczegółowe parametry robót – m.in. ilość materiałów wybuchowych, sposoby zabezpieczenia terenu, technologie wykonywania otworów strzałowych, a także – co kluczowe – minimalne bezpieczne odległości od obiektów budowlanych, dróg, sieci infrastrukturalnych czy innych miejsc wrażliwych. Wynika to nie tylko z przepisów prawa geologicznego i górniczego, lecz również z praktyki branżowej i standardów bezpieczeństwa. Projekt uwzględnia analizę zagrożeń, ocenę oddziaływania wybuchu oraz precyzyjne wytyczne dla zespołu wykonującego roboty. Dzięki temu można skutecznie minimalizować ryzyko uszkodzeń czy wypadków. Moim zdaniem dobrze przygotowany projekt robót strzałowych to podstawa bezpiecznej eksploatacji złóż, a jego brak lub niedokładność nieraz prowadziła do poważnych incydentów. W praktyce taki projekt jest wymagany przez OUG (Organ Wyższego Urzędu Górniczego) i stanowi formalną podstawę do rozpoczęcia robót z użyciem materiałów wybuchowych.

Pytanie 8

Koparka CAT 325DL, pracując przez 20 zmian w miesiącu, zużywa średnio 180 litrów oleju napędowego w każdej zmianie. Dwa egzemplarze koparek KU 1207, które zużywają średnio 50 litrów oleju na zmianę, pracują przez 24 zmiany w ciągu miesiąca. Jaką ilość oleju napędowego powinno się zaplanować na miesiąc?

A. 4 800 litrów

B. 15 640 litrów

C. 10 120 litrów

D. 6 000 litrów

Odpowiedź 6 000 litrów jest poprawna, ponieważ prawidłowo oblicza całkowite zużycie oleju napędowego dla obu typów koparek. Koparka CAT 325DL zużywa 180 litrów na zmianę, pracując przez 20 zmian, co daje 180 litrów/zmiana x 20 zmian = 3 600 litrów. Z kolei dwie koparki KU 1207 zużywają 50 litrów każda na zmianę. Dla dwóch koparek, ich łączna konsumpcja wynosi 50 litrów/zmiana x 2 koparki = 100 litrów/zmiana. Pracując przez 24 zmiany w miesiącu, zużycie wynosi 100 litrów/zmiana x 24 zmiany = 2 400 litrów. Sumując zużycie obu typów koparek, otrzymujemy 3 600 litrów + 2 400 litrów = 6 000 litrów. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy w praktyce pozwala na prawidłowe planowanie budżetów eksploatacyjnych oraz optymalizację zakupów paliw, co jest kluczowe w zarządzaniu flotą maszyn budowlanych. W branży budowlanej istotne jest także monitorowanie zużycia paliwa, co pozwala na identyfikację ewentualnych nieefektywności oraz dążenie do zrównoważonego rozwoju poprzez oszczędność surowców.

Pytanie 9

Podczas planowania eksploatacji złoża kopaliny należy przede wszystkim uwzględnić:

A. warunki geologiczne i hydrogeologiczne terenu

B. stan lokalnych dróg dojazdowych

C. prognozę cen surowców mineralnych

D. liczbę zatrudnionych pracowników

Podstawą prawidłowego planowania eksploatacji każdego złoża kopaliny są warunki geologiczne oraz hydrogeologiczne terenu. To absolutny fundament każdej działalności wydobywczej, niezależnie od rodzaju kopaliny czy metody eksploatacji. Bez gruntownej analizy budowy geologicznej, rozmieszczenia złoża, jego miąższości, litologii czy obecności wód podziemnych, nie da się zaprojektować ani bezpiecznego, ani efektywnego wydobycia. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet najlepiej zorganizowana logistyka czy kadra nie zrekompensuje błędów wynikających z ignorowania tych aspektów. Praktyka pokazuje, że niewłaściwa ocena warunków hydrogeologicznych może prowadzić do poważnych zagrożeń, jak zalania wyrobiska czy nieprzewidziane osuwiska. Standardy branżowe i przepisy prawa geologicznego (np. Prawo geologiczne i górnicze) jasno nakazują rozpoczęcie wszelkich prac od szczegółowych badań geologicznych, a dopiero później przechodzi się do analiz logistycznych czy ekonomicznych. Uwzględnienie tych warunków pozwala zaprojektować odpowiedni system odwodnienia, wybrać optymalną technologię wydobycia oraz zminimalizować ryzyko środowiskowe. W praktyce, ignorowanie tych podstaw prowadzi do zwiększonych kosztów, zagrożenia ludzi i środowiska oraz problemów prawnych.

Pytanie 10

Ile wynosi wielkość zasobów operatywnych złoża o parametrach podanych w tabeli?

Parametr	Jednostka miary	Wartość
Zasoby nieprzemysłowe, Zₙ	m³	200 000
Zasoby przemysłowe, Zₚ	m³	2 000 000
Straty spągowe, Sₛₚ	m³	300 000
Straty stropowe, Sₛₜ	m³	100 000

A. 1 600 000 m3

B. 600 000 m3

C. 1 800 000 m3

D. 1 400 000 m3

Wielkości zasobów operatywnych złoża są niezwykle ważnym zagadnieniem w górnictwie, a błędne ich oszacowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji operacyjnych i finansowych. Odpowiedzi, które wskazują inne wielkości, takie jak 1 400 000 m3, 1 800 000 m3 czy 600 000 m3, opierają się na nietrafnych założeniach dotyczących strat spągowych i stropowych. Często pomija się fakt, że zmniejszenie zasobów w wyniku strat geologicznych jest nieuniknione w procesie wydobycia. W praktyce, na złożach mogą występować różne rodzaje strat, które są determinowane przez specyfikę geologiczną obszaru. Na przykład, w złożach węgla kamiennego, straty spągowe mogą wynikać z nieregularności warstw skał, co sprawia, że wydobycie w tych warunkach jest bardziej skomplikowane. Ponadto, niektórzy mogą błędnie interpretować dane przedstawione w tabelach, co prowadzi do pomyłek w obliczeniach. Kluczowe jest posługiwanie się właściwymi metodami analizy i uwzględnianie wszystkich czynników, które mogą wpływać na wielkość zasobów. Dlatego każdy, kto zajmuje się szacowaniem zasobów operatywnych, powinien mieć świadomość, jak istotne jest uwzględnienie strat oraz zastosowanie dobrej praktyki górniczej, aby uniknąć takich pomyłek.

Pytanie 11

Operator koparki pracujący na skarpie powinien każdorazowo zwracać uwagę na:

A. rodzaj oświetlenia w kabinie

B. stabilność podłoża oraz stopień nachylenia skarpy

C. prędkość wiatru poniżej 2 m/s

D. aktualny poziom wód podziemnych

Zwracanie uwagi na stabilność podłoża oraz stopień nachylenia skarpy to absolutna podstawa bezpiecznej pracy koparką w warunkach odkrywkowych. Praktycznie każdy operator z doświadczeniem wie, że od tych czynników zależy nie tylko bezpieczeństwo jego samego, ale też efektywność prowadzonych prac. W branżowych normach i instrukcjach BHP (np. PN-G-09000 czy wytycznych Głównego Instytutu Górnictwa) jasno wskazuje się, że niestabilne podłoże lub zbyt duże nachylenie skarpy może prowadzić do osunięć gruntu, przewrócenia maszyny, a nawet wypadków śmiertelnych. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet niewielka zmiana kąta skarpy potrafi sprawić, że pojazd zaczyna się ślizgać, a operator traci kontrolę. W dobrych firmach zawsze robi się szybki przegląd terenu przed wjazdem na skarpę – patrzy się na spękania, wilgotność, a nawet sprawdza się podłoże stopą czy specjalnym kijem. Takie zachowanie to nie tylko przestrzeganie przepisów, ale po prostu zdrowy rozsądek. W praktyce operatorzy nierzadko dostrzegają drobne zmiany w strukturze gruntu, które mogą zwiastować poważne problemy. Lepiej dmuchać na zimne i za każdym razem oceniać ryzyko na nowo. Odpowiedzialny operator nie wjedzie na skarpę, jeśli ma jakiekolwiek wątpliwości co do stabilności – to się po prostu nie opłaca i dla życia, i dla maszyny.

Pytanie 12

Na mapie o skali 1:10000 odległość zmierzona między zwałowiskiem a frontem eksploatacyjnym wynosi 4 cm. Jak daleko od frontu eksploatacyjnego znajduje się zwałowisko?

A. 200 m

B. 600 m

C. 400 m

D. 800 m

Odpowiedź 400 m jest prawidłowa, ponieważ odległość zmierzona na mapie wynosi 4 cm w skali 1:10000. Oznacza to, że 1 cm na mapie odpowiada 100 m w rzeczywistości, co można obliczyć poprzez proporcję: 10000 cm w rzeczywistości odpowiada 1 cm na mapie. W związku z tym, aby przeliczyć zmierzoną odległość, należy pomnożyć długość w centymetrach przez 100 m. 4 cm * 100 m/cm = 400 m. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w geodezji oraz planowaniu przestrzennym, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa dla podejmowania decyzji. W praktyce, znajomość przeliczeń skal jest niezbędna w sytuacjach takich jak wyznaczanie stref ochronnych, lokalizacja inwestycji czy analiza odległości w kontekście wpływu na środowisko. Używanie map w różnych skalach wymaga umiejętności przeliczania odległości, co umożliwia skuteczne planowanie i zarządzanie przestrzenią. Warto również zwrócić uwagę na standardy geodezyjne, które rekomendują precyzyjne pomiary oraz ich weryfikację w terenie.

Pytanie 13

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wydajność nominalną Q_v przenośnika taśmowego transportującego urobek na zwał.

Przenośnik taśmowy
Przekrój strugi urobku	A_nom = 0,25 m²
Prędkość przesuwu taśmy	v_t = 4,0 m/s
Współczynnik wypełnienia strugi	k_w = 0,9
Współczynnik nachylenia przenośnika	k_n = 1,0

A. 3240 m³/h

B. 4400 m³/h

C. 3140 m³/h

D. 3600 m³/h

Odpowiedź 3240 m³/h jest prawidłowa, ponieważ wydajność nominalna przenośnika taśmowego obliczana jest na podstawie kilku kluczowych parametrów. Wzór na wydajność uwzględnia przekrój strugi urobku, prędkość przesuwu taśmy, współczynnik wypełnienia strugi oraz współczynnik nachylenia przenośnika. W praktyce, odpowiednie dobranie tych wartości jest kluczowe dla efektywności transportu urobku. Na przykład, jeżeli prędkość taśmy jest zbyt mała, może to prowadzić do niewykorzystania pełnego potencjału przenośnika, co z kolei obniża wydajność całego systemu transportowego. W branży górniczej wydajność taśmociągów jest kluczowa dla optymalizacji procesów transportowych, co ma bezpośredni wpływ na koszty operacyjne. Standardy, takie jak ISO 5048, dotyczące przenośników taśmowych, sugerują, aby przy projektowaniu systemów transportowych, uwzględniać te parametry, aby osiągnąć maksymalną efektywność.

Pytanie 14

Przedsiębiorca udokumentował złoże o parametrach podanych w tabeli, którego granice pionowe tworzą prostokąt. Ile wynosi powierzchnia tego złoża?

Parametr	Jednostka miary	Wartość
Grubość nadkładu, Gₙ	m	2
Miąższość złoża, Mz	m	10
Objętość nadkładu, Vₙ	m³	300 000
Objętość złoża, Vz	m³	1 500 000

A. 1 500 000 m2

B. 125 000 m2

C. 150 000 m2

D. 25 000 m2

Powierzchnia złoża to 150 000 m2, co jest obliczone na podstawie norm, które są używane w geologii. Jak to zrobiono? Wystarczy podzielić objętość przez miąższość. W tym przypadku mamy 1 500 000 m3 podzielone przez 10 m, co daje te 150 000 m2. To ważne, bo dzięki tym obliczeniom można lepiej zarządzać zasobami naturalnymi i planować, jak to złoże wydobyć. Moim zdaniem, znajomość powierzchni złoża to kluczowy element, żeby ocenić, ile można z niego wydobyć i jakie będą związane z tym koszty. Przemysł powinien na bieżąco sprawdzać dane o złożach, żeby wykorzystywać zasoby jak najlepiej. No i rzecz jasna, metody obliczeniowe są ważne, szczególnie w kontekście przepisów na temat ochrony środowiska, które trzeba przestrzegać.

Pytanie 15

Który z wymienionych dokumentów jest niezbędny do uzyskania zatwierdzenia eksploatacji złoża, które znajduje się pod ochroną prawną ze względu na swoje walory środowiskowe?

A. Zgoda właściciela gruntu

B. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach

C. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

D. Karta informacyjna przedsięwzięcia

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach to kluczowy dokument wymagany w procesie zatwierdzania eksploatacji złoża, szczególnie jeśli dany teren podlega ochronie prawnej z uwagi na walory środowiskowe. Bez tej decyzji niemożliwe jest legalne rozpoczęcie wydobycia kopalin, ponieważ to właśnie ona określa, czy planowana inwestycja nie wpłynie negatywnie na środowisko oraz jakie warunki muszą być spełnione, aby takie oddziaływanie ograniczyć. W praktyce, decyzja ta wydawana jest na podstawie analizy raportu oddziaływania na środowisko lub, w przypadku mniejszych inwestycji, karty informacyjnej przedsięwzięcia. Jednak to właśnie decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest formalnym aktem administracyjnym, bez którego organy nie mogą zatwierdzić projektu zagospodarowania złoża. Moim zdaniem to bardzo dobre rozwiązanie, bo dzięki temu można lepiej chronić cenne przyrodniczo tereny przed niekontrolowaną eksploatacją. W branży górniczej przyjęło się, że już na etapie planowania inwestycji szczegółowo analizuje się ryzyka środowiskowe, by nie narazić się na odmowę wydania tej decyzji. Warto pamiętać, że decyzja ta jest wymagana także przy innych inwestycjach znacząco oddziałujących na środowisko, a jej brak prowadzi do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Dobrą praktyką jest więc rozpoczęcie wszelkich działań formalnych właśnie od uzyskania tego dokumentu.

Pytanie 16

Jaką powierzchnię zajmuje wierzchowina zwałowiska położonego na obszarze o wymiarach 240 x 240 m, przy wysokości h = 20 m oraz kącie nachylenia skarpy wynoszącym 45°?

A. 32 400 m²

B. 57 600 m²

C. 48 400 m²

D. 40 000 m²

Powierzchnia wierzchowiny zwałowiska oblicza się, uwzględniając jego geometrię. W przypadku zwałowiska o podstawie kwadratowej o wymiarach 240 m x 240 m oraz wysokości h = 20 m, z kątem nachylenia skarpy 45°, możemy zastosować klasyczne metody obliczeń. Obliczamy powierzchnię podstawy, która wynosi 240 m x 240 m = 57 600 m². Następnie obliczamy powierzchnię boczną. Przy kącie nachylenia 45° wysokość skarpy jest równa długości poziomej, co oznacza, że długość przesunięcia w poziomie dla każdej strony wynosi 20 m. Zatem każda skarpa ma długość równą 20 m dla każdej z dwóch stron, co daje dodatkowe powierzchnie na skarpach równą 240 m x 20 m (długość boku w poziomie) dla czterech skarp. To daje dodatkowe 1 600 m². Całkowita powierzchnia wierzchowiny wynosi więc 57 600 m² - 1 600 m² = 40 000 m². Taki sposób obliczania powierzchni jest zgodny z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, które pomagają w prawidłowym planowaniu przestrzennym oraz zarządzaniu materiałem w procesach budowlanych i rekultywacyjnych.

Pytanie 17

Które z poniższych działań jest kluczowe dla minimalizacji strat surowca podczas transportu urobku w kopalni odkrywkowej?

A. Zmiana harmonogramu zmian roboczych

B. Zwiększenie liczby pracowników obsługujących transport

C. Stosowanie właściwych środków transportu i dbałość o szczelność ładunku

D. Przechowywanie urobku bezpośrednio na wyrobisku

Minimalizacja strat surowca podczas transportu w kopalniach odkrywkowych to temat, który w praktyce przekłada się na realne oszczędności i efektywność pracy całego zakładu. Najważniejsze jest tu zastosowanie odpowiednich środków transportu, które są dostosowane do rodzaju przewożonego materiału. Na przykład dla materiałów sypkich używa się pojazdów z zabudową o szczelnych burtach, a czasem nawet przykrywa się ładunek plandekami. To zapobiega rozsypywaniu się urobku na trasie i jego rozdmuchiwaniu przez wiatr. Dbałość o szczelność ładunku jest nie tylko kwestią ekonomiczną, ale też środowiskową – mniej zanieczyszczeń trafia do otoczenia, a surowiec dociera tam, gdzie powinien. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi i standardami BHP, które jasno określają, że każde ograniczenie strat materiału wpływa korzystnie na cały proces wydobywczy. Z mojego doświadczenia wynika, że firmy, które inwestują w dobre środki transportu i regularnie kontrolują stan techniczny pojazdów, osiągają dużo niższe straty surowca, a także mają mniej problemów z awariami czy reklamacjami. To nie jest tylko teoria – w praktyce różnica bywa naprawdę zauważalna. Warto też pamiętać, że szczelność ładunku minimalizuje ryzyko wypadków związanych z ubytkiem materiału na drogach technologicznych. Podsumowując: właściwy dobór sprzętu i dbanie o szczelność to podstawa racjonalnej gospodarki surowcem w każdej kopalni odkrywkowej.

Pytanie 18

Aby ustalić bieżący stan ilościowy eksploatowanego złoża na zakończenie roku kalendarzowego, przygotowuje się

A. Plan Ruchu Zakładu Górniczego

B. Operat Ewidencyjny Zasobów Złoża

C. Raport Produkcyjny

D. Projekt Zagospodarowania Złoża

Operat Ewidencyjny Zasobów Złoża jest dokumentem, który ma kluczowe znaczenie dla zarządzania złożami surowców mineralnych w Polsce. Sporządzany na koniec roku kalendarzowego, ma na celu dokładne określenie stanu ilościowego złoża, co pozwala na efektywne planowanie eksploatacji w przyszłych latach. W ramach operatu ewidencyjnego, gromadzone są dane dotyczące ilości złoża, jego jakości oraz aktualnego stanu eksploatacji, co jest fundamentem dla dalszych działań inwestycyjnych oraz zrównoważonego rozwoju zakładów górniczych. Ważne jest, aby operat ten był zgodny z obowiązującymi normami, takimi jak Ustawa Prawo Geologiczne i Górnicze. Dobrze przygotowany operat nie tylko ułatwia zarządzanie złożem, ale również wpływa na decyzje dotyczące jego dalszej eksploatacji. Przykładem może być sytuacja, w której po dokonaniu ewidencji, przedsiębiorstwo może zdecydować o zwiększeniu wydobycia lub intensyfikacji prac poszukiwawczych w odpowiedzi na zmieniające się warunki rynkowe.

Pytanie 19

Ile godzin zajmie koparce o rzeczywistej wydajności Q_rz = 2000 m³/h urobienie przerostu złoża o grubości 4 m, długości l = 200 m oraz szerokości s = 5 m?

A. Dwie godziny

B. Trzy godziny

C. Cztery godziny

D. Jedna godzina

Odpowiedź "dwóch godzin" jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny na urobienie przerostu złoża, konieczne jest najpierw określenie objętości urobku. Objętość ta jest obliczana jako iloczyn grubości złoża, jego długości oraz szerokości: V = grubość * długość * szerokość = 4 m * 200 m * 5 m = 4000 m³. Następnie, znając wydajność rzeczywistą koparki, czyli 2000 m³/h, możemy obliczyć czas potrzebny na urobienie całkowitej objętości: czas = objętość / wydajność = 4000 m³ / 2000 m³/h = 2 h. Zatem, koparka potrzebuje dwóch godzin na urobienie tego przerostu. Praktyczne zastosowanie takiego obliczenia jest istotne w planowaniu prac ziemnych oraz w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy sprzętu jest kluczowe dla harmonogramu projektu oraz zarządzania kosztami. W branży budowlanej takie analizy pomagają w optymalizacji procesów oraz efektywnym zarządzaniu zasobami.

Pytanie 20

Przy organizacji transportu w kopalni odkrywkowej należy zwrócić uwagę na

A. Tylko na odległość do magazynu, co pomija inne istotne czynniki

B. Optymalizację tras i minimalizację kosztów transportu

C. Wyłącznie na zużycie paliwa, co jest zbyt wąskim podejściem

D. Użycie jak największej liczby pojazdów, co może być kosztowne i nieefektywne

Organizacja transportu w kopalni odkrywkowej wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na optymalizację tras i minimalizację kosztów transportu. Jest to kluczowe, ponieważ transport w takich kopalniach jest jednym z najważniejszych elementów operacyjnych, wpływającym bezpośrednio na koszty produkcji i efektywność całej eksploatacji. Optymalizacja tras pozwala na lepsze zarządzanie flotą pojazdów, zmniejszając czas potrzebny na transport surowca z miejsca wydobycia do zakładów przetwórczych. Minimalizacja kosztów transportu obejmuje zarówno efektywne wykorzystanie paliwa, jak i utrzymanie pojazdów w dobrej kondycji technicznej, co redukuje koszty eksploatacyjne i unika przestojów związanych z awariami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można obserwować w kopalniach, które wdrażają systemy GPS do monitorowania i zarządzania flotą pojazdów. Umożliwiają one lepsze planowanie tras i szybsze reagowanie na zmieniające się warunki operacyjne. Warto również podkreślić, że takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną.

Pytanie 21

Który rodzaj skał jest najczęściej eksploatowany w kopalniach odkrywkowych w Polsce?

A. Piaskowce kwarcytowe

B. Wapienie i dolomity

C. Marmury

D. Bazalty

W Polsce najczęściej eksploatowanymi skałami w kopalniach odkrywkowych są wapienie i dolomity. To wynika z dużej dostępności tych skał oraz ich wszechstronnych zastosowań w przemyśle. Wapienie są wykorzystywane przede wszystkim w produkcji cementu, wapna, a także jako kruszywo budowlane. Dolomity z kolei mają zastosowanie w hutnictwie, rolnictwie jako nawóz oraz w produkcji materiałów ogniotrwałych. Wapienie i dolomity są także cenione za swoje właściwości chemiczne i fizyczne, takie jak trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. Wydobycie tych skał jest również bardziej ekonomiczne ze względu na płytkie złoża, które są łatwe do eksploatacji odkrywkowej. Moim zdaniem, ich wszechstronność oraz rozwinięta infrastruktura wydobywcza czynią je kluczowymi surowcami w polskim górnictwie odkrywkowym. Dlatego zrozumienie ich roli i znaczenia jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem wydobywczym w tej branży.

Pytanie 22

Na podstawie zamieszczonych w tabeli parametrów strzelania, określ zasięg terenu górniczego, jako odległość od granic zasobów przeznaczonych do eksploatacji.

Parametry strzelania
Strefa rozrzutu odłamków r_r - 300 m
Strefa podmuchu r_p - 125 m
Strefa drgań sejsmicznych r_s - 600 m

A. 300 m

B. 250 m

C. 600 m

D. 560 m

Zasięg terenu górniczego to maksymalna odległość, na jaką mogą wpływać prace górnicze. To dość ważna sprawa, bo ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa ludzi i ochrony środowiska. Z tabeli wynika, że strefa drgań sejsmicznych wynosi 600 m, co jest największą wartością. Taka odległość pozwala monitorować, jak eksploatacja wpływa na sąsiednie tereny i budynki. W praktyce przy projektowaniu robót górniczych używa się różnych technik analizy sejsmicznej i geotechnicznej, żeby określić te strefy wpływu. Na przykład w kopalniach węgla, analiza drgań sejsmicznych pomaga zmniejszyć ryzyko osuwisk i innych zagrożeń. Tak więc, dokładne określenie zasięgu terenu górniczego jest kluczowe, żeby być zgodnym z przepisami i standardami, jak norma ISO 14001 o zarządzaniu środowiskowym.

Pytanie 23

W trakcie planowania użycia materiałów wybuchowych, czerwoną przerywaną linią na mapie górniczej wyznacza się obszar

A. drgań sejsmicznych

B. rozrzutu odłamków skalnych

C. oddziaływania gazów postrzałowych

D. podmuchu powietrza

Czerwona przerywana linia na mapie górniczej oznacza strefę rozrzutu odłamków skalnych, co jest kluczowym elementem przy planowaniu i wykonaniu prac z użyciem materiałów wybuchowych. Ta strefa definiuje obszar, w którym istnieje ryzyko, że odłamki mogą wydostać się na zewnątrz w wyniku detonacji. Zrozumienie i prawidłowe oznaczenie tej strefy jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz osób postronnych. W praktyce, przed przeprowadzeniem strzału, należy przeprowadzić analizę geologiczną terenu oraz zastosować modele symulacyjne, które mogą przewidzieć kierunek i zasięg odłamków. W standardach branżowych, takich jak normy ISO oraz regulacje BHP, zaleca się stosowanie odpowiednich zabezpieczeń oraz oznakowań, aby zminimalizować ryzyko. Przykładowo, podczas wykonywania robót górniczych w wyrobiskach podziemnych, stosowanie właściwych granic strefy rozrzutu odłamków ma kluczowe znaczenie dla ochrony infrastruktury oraz zdrowia ludzi.

Pytanie 24

Z uwagi na dużą głębokość, na jakiej znajduje się złoże węgla brunatnego (ponad 200 m) oraz ryzyko zalania dna wyrobiska, eksploatację ostatniego (najniższego) poziomu należy przeprowadzić z wykorzystaniem koparki wielonaczyniowej

A. łańcuchowej umieszczonej powyżej dna wyrobiska i działającej podsiębiernie

B. łańcuchowej umieszczonej na spągu złoża

C. kołowej umieszczonej powyżej dna wyrobiska i działającej nadsiębiernie

D. kołowej umieszczonej na spągu złoża

Wybór koparki łańcuchowej ustawionej powyżej dna wyrobiska i pracującej podsiębiernie jest najbardziej odpowiedni w kontekście eksploatacji głębokiego złoża węgla brunatnego. Koparki łańcuchowe charakteryzują się zdolnością do pracy w trudnych warunkach geologicznych oraz efektywnym usuwaniem materiału ze złoża znajdującego się na dużych głębokościach. Ustawienie powyżej dna wyrobiska minimalizuje ryzyko zawodnienia dna, co może prowadzić do osunięć i destabilizacji wyrobiska. Praca podsiębierna oznacza, że maszyna zbiera materiał w dolnej części, co wpływa na stabilność konstrukcji i efektywność procesu wydobywczego. W praktyce, stosowanie koparek łańcuchowych w takich warunkach pozwala na zachowanie wysokiej wydajności oraz bezpieczeństwa operacji. Dodatkowo, dobrą praktyką w branży jest zapewnienie odpowiednich systemów monitorowania warunków geologicznych, co pozwala na bieżąco dostosowywać strategię wydobycia do zmieniających się warunków. Takie podejście podnosi efektywność operacyjną oraz zmniejsza ryzyko awarii sprzętu.

Pytanie 25

W jakim dokumencie, który został przygotowany dla stanowiska "operator koparki pływającej" i zatwierdzony przez kierownika ruchu w zakładzie górniczym, znajdują się informacje dotyczące: opisu czynności realizowanych przed rozpoczęciem i po zakończeniu pracy, zasad oraz metod bezpiecznego wykonywania zadań, zasad postępowania w sytuacjach kryzysowych zagrażających życiu lub zdrowiu pracowników, zasad ochrony przed zagrożeniami oraz szczegóły dotyczące użycia sprzętu ochronnego i ratunkowego?

A. Instrukcji bezpiecznego wykonywania pracy

B. Dokumencie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników

C. Dokumencie technicznym eksploatacji spod lustra wody

D. Planie ruchu zakładu górniczego

Instrukcja bezpiecznego wykonywania pracy to kluczowy dokument, który definiuje procedury niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa podczas wykonywania czynności zawodowych, zwłaszcza w tak wymagającym środowisku jak zakład górniczy. Zawiera szczegółowy opis czynności do wykonania przed rozpoczęciem i po zakończeniu pracy, co jest istotne dla zapobiegania wypadkom oraz zapewnienia wydajności operacyjnej. Instrukcja ta skupia się na zasadach bezpiecznego wykonywania zadań, co obejmuje m.in. przeszkolenie w zakresie obsługi sprzętu, użytkowania sprzętu ochronnego oraz działania w sytuacjach awaryjnych. Przykładowo, w przypadku awarii sprzętu, operator musi znać procedury ewakuacji oraz metody minimalizacji ryzyka. Ponadto, dokument ten odnosi się do aktualnych standardów branżowych, takich jak normy ISO oraz przepisy BHP, co podkreśla jego znaczenie w promowaniu kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 26

Jaką przestrzeń definiuje się w pozwoleniu na eksploatację kopaliny z złoża?

A. Przemian terenu

B. Terenu górniczego

C. Obszary rozprzestrzenienia odłamków skalnych

D. Zakładu wydobywczego

Odpowiedź "Obszaru górniczego" jest poprawna, ponieważ koncesja na wydobywanie kopaliny ze złoża określa granice obszaru, w którym dozwolone jest prowadzenie działalności górniczej. Obszar górniczy to przestrzeń, w której na podstawie uzyskanej koncesji można eksploatować zasoby mineralne. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań związanych z wydobyciem, inwestor musi zdefiniować i uzyskać zgodę na użytkowanie konkretnego terenu. Przykładem może być koncesjonowanie węgla kamiennego, gdzie obszar górniczy jest ściśle określony przez geologię złoża oraz przepisy prawa górniczego. Zgodnie z obowiązującymi standardami, granice te muszą być dokładnie określone i oznaczone, co jest kluczowe dla zarządzania ryzykiem oraz ochrony środowiska. Posiadanie koncesji na dany obszar górniczy zapewnia również, że eksploatacja będzie odbywać się zgodnie z normami ekologicznymi oraz bezpieczeństwa pracy, co jest istotnym aspektem branży górniczej.

Pytanie 27

Jaka jest wartość zabioru obliczeniowego Zₒ, czyli pozioma odległość dolnej krawędzi ociosu od osi otworu strzałowego o średnicy d = 100 mm, przy założeniu, że Zₒ = 30d?

A. 0,3 m

B. 3,0 m

C. 30,0 m

D. 300,0 m

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania wzoru, który określa zabiór obliczeniowy Zₒ jako 30 razy średnica otworu strzałowego d. W tym przypadku, przy d = 100 mm, obliczenia są następujące: Zₒ = 30 * d = 30 * 100 mm = 3000 mm, co przekłada się na 3,0 m. To podejście jest zgodne z powszechnie stosowanymi standardami w górnictwie, które uwzględniają odpowiednie odległości dla bezpieczeństwa i efektywności operacji strzałowych. Przykładowo, w kontekście eksploracji lub wydobycia, odpowiedni zabiór obliczeniowy zapewnia, że materiały wybuchowe są stosowane w bezpiecznej odległości od krawędzi ociosu, co minimalizuje ryzyko osunięć i uszkodzeń sprzętu. Wiedza na temat zabioru obliczeniowego jest kluczowa w projektowaniu otworów strzałowych oraz planowaniu prac górniczych, co pozwala na optymalizację procesów oraz zwiększenie efektywności ekonomicznej operacji.

Pytanie 28

Jakie jest maksimum zasięgu strefy zagrożenia spowodowanej rozrzutem odłamków skalnych w obrębie miejsca prowadzenia robót strzałowych w otworach krótkich pionowych?

A. 150 m

B. 200 m

C. 250 m

D. 300 m

Zasięg strefy zagrożenia rozrzutem odłamków skalnych wokół miejsca robót strzałowych w przypadku wykonywania robót strzałowych w otworach krótkich pionowych wynosi 300 metrów. Ta wartość jest zgodna z obowiązującymi normami i standardami w dziedzinie górnictwa i budownictwa, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i osób postronnych. Przykładowo, w praktyce budowlanej i górniczej, przy wykonywaniu prac strzałowych, operatorzy i ekipy robocze muszą stosować odpowiednie procedury zabezpieczające przed skutkami rozrzutu odłamków, co obejmuje odpowiednie oznakowanie strefy zagrożenia oraz zapewnienie odpowiedniej odległości od miejsca wybuchu. Ponadto, w kontekście planowania robót strzałowych, istotne jest przeprowadzanie oceny ryzyka, która uwzględnia nie tylko zasięg odłamków, ale również warunki geologiczne i atmosferyczne, które mogą wpływać na ich rozrzut. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ryzykiem podczas realizacji robót strzałowych.

Pytanie 29

Jakie urządzenie lub maszyna jest stosowana do mechanicznego ramowania ściany (określanej jako obrywka) w odkrywkowych kopalniach wydobywających granit na kruszywo?

A. Koparkę jednonaczyniową

B. Koparkę kołową

C. Kilof

D. Łom górniczy

Koparka jednonaczyniowa jest kluczowym narzędziem w procesie mechanicznego ramowania ścian w odkrywkowych kopalniach eksploatujących granit na kruszywo. Jej konstrukcja oraz mechanika pracy pozwalają na efektywne i precyzyjne wykonanie obrywki, co jest niezbędne do prawidłowego wydobycia surowca. Koparka jednonaczyniowa, dzięki swojej budowie, może jednocześnie kopać i załadować wydobyty materiał, co znacząco zwiększa efektywność pracy. Przykładowo, w kopalniach granitu, gdzie wymagana jest wysoka wydajność oraz minimalizacja strat surowca, koparki tej klasy są nieodzowne. Warto również zauważyć, że w zastosowaniach zgodnych z najlepszymi praktykami, operatorzy koparek jednonaczyniowych są szkoleni w zakresie bezpieczeństwa oraz efektywności operacyjnej, co przekłada się na minimalizację ryzyka wypadków oraz maksymalizację wydajności produkcji. W standardach branżowych, takich jak ISO 9001, podkreśla się znaczenie stosowania odpowiednich narzędzi dla zapewnienia jakości wydobycia oraz zachowania norm bezpieczeństwa.

Pytanie 30

Na podstawie Prawa geologicznego i górniczego, kto odpowiada za opracowanie planu ruchu zakładu górniczego?

A. Inspektor BHP

B. Prezes zarządu spółki górniczej

C. Kierownik ruchu zakładu górniczego

D. Główny geolog powiatu

Opracowanie planu ruchu zakładu górniczego to kluczowa kwestia regulowana przez Prawo geologiczne i górnicze. Z formalnego punktu widzenia, zgodnie z art. 108 ustawy, plan ruchu opracowuje kierownik ruchu zakładu górniczego. To on odpowiada za całościową organizację i bezpieczeństwo eksploatacji oraz nadzorowanie procesów wydobywczych. Plan ruchu to nie tylko dokumentacja techniczna – to zbiór procedur, instrukcji i analiz ryzyka, które mają zapewnić wydobycie w zgodzie z przepisami, ochroną środowiska oraz BHP. W praktyce kierownik ruchu bardzo często koordynuje pracę zespołu specjalistów (geologów, inżynierów, technologów, specjalistów ds. ochrony środowiska), ale to on ponosi formalną odpowiedzialność za prawidłowość i kompletność planu. Dobrze przygotowany plan ruchu zwiększa bezpieczeństwo ludzi i sprzętu, minimalizuje ryzyka środowiskowe oraz ułatwia podejmowanie decyzji w sytuacjach awaryjnych. W branży górniczej zawsze podkreśla się wagę odpowiedzialności kierownika ruchu – bez jego podpisu plan nie ma mocy prawnej. Moim zdaniem, to bardzo sensowne rozwiązanie – gwarantuje, że osoba mająca największą wiedzę o zakładzie i realnych zagrożeniach odpowiada za strategiczne decyzje.

Pytanie 31

Który z poniższych czynników jest kluczowy przy wyborze lokalizacji dla nowej kopalni odkrywkowej?

A. Liczba miejsc parkingowych w pobliżu

B. Bliskość terenów rekreacyjnych

C. Odległość do najbliższego miasta

D. Dostępność zasobów i infrastruktury transportowej

Wybór lokalizacji dla nowej kopalni odkrywkowej jest procesem niezwykle złożonym i kluczowym dla sukcesu całego przedsięwzięcia. Jednym z najważniejszych czynników, który należy wziąć pod uwagę, jest dostępność zasobów. Kopalnia odkrywkowa powinna być zlokalizowana tam, gdzie występują zasobne złoża, które można eksploatować w ekonomicznie opłacalny sposób. Oprócz tego, infrastruktura transportowa odgrywa kluczową rolę, ponieważ transport surowców z kopalni do miejsc, gdzie są one przetwarzane lub wykorzystywane, musi być efektywny i ekonomiczny. Dobre połączenia drogowe, kolejowe czy dostępność portów morskich mogą znacząco obniżyć koszty operacyjne kopalni. Bez odpowiednio rozwiniętej infrastruktury transportowej, nawet najbardziej zasobne złoża mogą okazać się nieopłacalne do eksploatacji. Ważne jest również, aby lokalizacja kopalni była zgodna z przepisami środowiskowymi i nie kolidowała z obszarami chronionymi, co dodatkowo może wpływać na wybór lokalizacji w kontekście dostępu do zasobów i transportu.

Pytanie 32

Jakie zasoby są klasyfikowane jako przemysłowe?

A. Łączna ilość surowca w złożu

B. Zawarte w filarze ochronnym

C. Wydobyte z złoża

D. Ekonomicznie opłacalne do wydobycia

Zasoby przemysłowe to takie, które można wykopać i które są opłacalne. W praktyce oznacza to, że jeśli wydobywasz je, to przynosi to zyski. Dobrym przykładem są złoża, które mają odpowiednią jakość i ilość minerałów, bo jak musisz wydobyć coś, co kosztuje więcej niż przynosi, to chyba nie ma sensu. Dodatkowo, muszą spełniać normy środowiskowe i prawo – to wpływa na to, czy inwestorzy będą chętni do ich eksploatacji. Gdy ocenia się te przemysłowe zasoby, zazwyczaj robi się różne analizy, jak opłacalność czy oceny geologiczne. Według norm ICMM, trzeba zarządzać tym w sposób zrównoważony, bo to ważne dla środowiska, ale też dla lokalnych społeczności, żeby miały jakieś korzyści z tego wydobycia.

Pytanie 33

Postęp eksploatacji, który charakteryzuje się nierównomiernym przesuwaniem frontu roboczego wokół stałego punktu, nazywamy postępem

A. krzywoliniowym

B. równoległym

C. wachlarzowym

D. kombinowanym

Postęp wachlarzowy jest techniką eksploatacji, która polega na nierównomiernym przesuwaniu się frontu roboczego wokół stałego punktu postępu. To podejście jest często wykorzystywane w górnictwie oraz inżynierii budowlanej, gdzie wymagane jest elastyczne dostosowanie do zmieniających się warunków geologicznych. W praktyce oznacza to, że podczas wydobycia surowca, na przykład w kopalniach węgla, front roboczy może się przemieszczać w kierunkach bocznych, tworząc charakterystyczny kształt wachlarza. Taki typ postępu umożliwia efektywne wydobywanie surowców z trudno dostępnych miejsc oraz optymalne wykorzystanie przestrzeni roboczej. Implementacja tego rozwiązania jest zgodna z najlepszymi praktykami, które zalecają dostosowanie metod eksploatacji do specyfiki lokalnych warunków geologicznych oraz potrzeb ekonomicznych. Zastosowanie postępu wachlarzowego może prowadzić do zwiększenia wydajności oraz redukcji kosztów operacyjnych, co jest kluczowe w branży wydobywczej.

Pytanie 34

W przypadku stwierdzenia obecności niebezpiecznych gazów w wyrobisku odkrywkowym, najbardziej właściwe postępowanie to:

A. kontynuowanie pracy w maseczkach przeciwpyłowych

B. zwiększenie prędkości wentylatorów bez informowania służb

C. ewakuacja pracowników i niezwłoczne powiadomienie służb ratowniczych

D. otwarcie wszystkich dostępnych otworów wentylacyjnych bez ewakuacji

W przypadku wykrycia obecności niebezpiecznych gazów w wyrobisku odkrywkowym, natychmiastowa ewakuacja personelu i szybkie zawiadomienie odpowiednich służb ratowniczych to absolutny priorytet. Takie postępowanie wynika z przepisów BHP oraz dobrych praktyk branżowych, które kładą nacisk na bezpieczeństwo ludzi ponad ciągłość produkcji czy próbę samodzielnego rozwiązania problemu. Poza oczywistym ryzykiem zatrucia lub eksplozji, niektóre gazy (np. tlenek węgla, siarkowodór) mogą być bezwonne i trudne do wykrycia bez specjalistycznych mierników, dlatego nie wolno lekceważyć żadnych sygnałów o ich obecności. Praktyka pokazuje, że szybka reakcja i profesjonalna interwencja służb ratowniczych minimalizuje ryzyko poważnych wypadków, strat materialnych czy zagrożenia dla środowiska. W branży górniczej, szczególnie przy odkrywkowej eksploatacji złóż, obowiązuje ścisła hierarchia działań w sytuacjach zagrożenia – zawsze najpierw ochrona życia, potem dopiero zabezpieczanie mienia czy kontynuacja produkcji. Warto również pamiętać, że niewłaściwe zachowanie w takiej sytuacji może prowadzić do postępowań karnych wobec osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo. Moim zdaniem, nawet jeśli ktoś uzna zagrożenie za niewielkie, nie ma miejsca na półśrodki – lepiej wydać fałszywy alarm niż dopuścić do tragedii. To naprawdę nie jest miejsce na ryzykowanie.

Pytanie 35

Wykonano strzelanie długimi otworami zgodnie z przedstawionymi w tabeli parametrami Jaka objętość urobku została uzyskana w wyniku strzelania całej serii?

odległość między otworami	a = 4,0 m
zabiór	z = 2,0 m
wysokość ściany eksploatacyjnej	H = 15,0 m
ilość otworów w serii	n = 15 szt.
ilość serii	i = 1

A. 1000 m³

B. 1500 m³

C. 1800 m³

D. 1200 m³

Poprawna odpowiedź to 1800 m³, ponieważ przy obliczaniu objętości urobku uzyskanego w wyniku strzelania długimi otworami kluczowe jest zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych z uwzględnieniem danych wejściowych. W przypadkach strzelania, objętość urobku z jednego otworu mnoży się przez liczbę otworów oraz liczbę serii strzałów. Oznacza to, że jeśli dla jednego otworu uzyskujemy określoną objętość, to całkowita objętość będzie proporcjonalna do liczby otworów i powtarzających się strzałów. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne w branży wydobywczej oraz budowlanej, gdzie precyzyjne oszacowanie objętości urobku ma kluczowe znaczenie dla planowania działań, alokacji zasobów i zarządzania kosztami. Warto pamiętać o stosowaniu standardów branżowych, które regulują procedury strzelania i oceny efektywności, co zapewnia optymalizację procesu wydobycia i minimalizację ryzyka. Na przykład, wykorzystanie metodyki FOS (Firehole Optimization Strategy) pozwala na lepsze planowanie otworów, co przekłada się na zwiększenie efektywności urobku.

Pytanie 36

Jakie narzędzie należy wykorzystać do odspajania bloków skalnych?

A. młot elektryczny

B. wiertarka udarowa

C. młot pneumatyczny

D. rozłupiarka hydrauliczną

Rozłupiarka hydrauliczna to zaawansowane narzędzie stosowane w geotechnice i budownictwie, które jest szczególnie skuteczne w rozdzielaniu bloków skalnych lub innych materiałów o dużej twardości. Działa na zasadzie generowania dużego ciśnienia hydraulicznego, co pozwala na precyzyjne i kontrolowane odspajanie skał bez nadmiernego wytwarzania hałasu czy drgań. W praktyce, rozłupiarki hydrauliczne są często wykorzystywane w miejscach, gdzie tradycyjne metody, takie jak wybuchy czy młoty pneumatyczne, są niewłaściwe lub niebezpieczne. Użycie tego narzędzia znacznie zwiększa bezpieczeństwo pracy oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia otoczenia. Przykładem zastosowania rozłupiarek hydraulicznych mogą być prace budowlane w obszarach miejskich, gdzie bliskość innych budynków i infrastruktury wymaga szczególnej ostrożności w prowadzeniu robót.

Pytanie 37

Jaką wydajność koparki podano w dokumentacji?

A. Rzeczywistą

B. Techniczną

C. Teoretyczną

D. Eksploatacyjną

Wydajność koparki określona w katalogu jako teoretyczna odnosi się do maksymalnej wartości, którą maszyna może osiągnąć w optymalnych warunkach pracy. Teoretyczna wydajność jest zazwyczaj obliczana na podstawie specyfikacji technicznych producenta, które uwzględniają parametry takie jak moc silnika, pojemność łyżki oraz szybkość cyklu roboczego. Na przykład, jeśli katalog podaje teoretyczną wydajność koparki na poziomie 100 m³/h, oznacza to, że przy idealnych warunkach (np. odpowiedni rodzaj gruntu, brak przeszkód, optymalna prędkość operacyjna) koparka powinna móc wykonać taką ilość wykopów w ciągu jednej godziny. W praktyce teoretyczna wydajność pozwala inżynierom oraz menedżerom budowy na planowanie i optymalizację harmonogramów pracy, ponieważ stanowi punkt odniesienia do oceny rzeczywistej efektywności operacji. Ważne jest, aby pamiętać, że rzeczywista wydajność może być niższa z powodu różnych czynników eksploatacyjnych, takich jak warunki gruntowe czy umiejętności operatora. Zrozumienie teoretycznej wydajności jest kluczowe w kontekście planowania projektów budowlanych oraz zarządzania flotą maszynową.

Pytanie 38

Złoże zostało zarejestrowane pomiędzy rzędnymi 110 m n.p.m. a 125 m n.p.m. W eksploatacji w wyrobisku wgłębnym stosowano piętro złożowe o wysokości 15 m oraz piętro nadkładowe o wysokości 2 m. Jaka była rzędna stropu złoża?

A. 108 m n.p.m.

B. 125 m n.p.m.

C. 110 m n.p.m.

D. 127 m n.p.m.

Rzędna stropu złoża jest obliczana jako maksymalna wysokość, na jaką sięga złoże w kontekście jego eksploatacji. W tym przypadku złoże zostało udokumentowane pomiędzy rzędnymi 110 m n.p.m. a 125 m n.p.m. Eksploatacja prowadzona była na piętrze złożowym o wysokości 15 m. Strop złoża, biorąc pod uwagę nadkład o wysokości 2 m oraz wysokość samego złoża, wynosi 125 m n.p.m., co jest najwyższą rzędną złoża. W praktyce, określenie rzędnej stropu złoża jest kluczowe dla planowania eksploatacji i zarządzania złożami, a także dla oceny wpływu na otoczenie. W branży górniczej stosuje się różne metody pomiarowe i obliczeniowe, aby precyzyjnie ustalić te wartości, co zapewnia zgodność z normami i przepisami w zakresie ochrony środowiska oraz efektywnego zarządzania zasobami. Przykładowo, w przypadku projektowania kopalni otwartych, znajomość rzędnych stropów jest niezbędna do oceny potencjalnych ryzyk i kosztów eksploatacji.

Pytanie 39

W trakcie jednego dnia roboczego należy dostarczyć 100 samochodów, z których każdy ma ładowność 25 ton kruszywa sortowanego oraz 60 samochodów, każdy o ładowności 30 ton. Jaką ilość kruszywa planowaną do wysyłki należy zanotować w dziennym harmonogramie dostaw?

A. 4 500 ton

B. 4 300 ton

C. 6 750 ton

D. 8 800 ton

W celu obliczenia łącznej ilości kruszywa przewidzianej do ekspedycji, należy uwzględnić łączną liczbę samochodów oraz ich ładowności. Mamy 100 samochodów z ładownością 25 ton oraz 60 samochodów z ładownością 30 ton. Obliczenia przedstawiają się następująco: 100 samochodów x 25 ton = 2500 ton oraz 60 samochodów x 30 ton = 1800 ton. Następnie sumujemy te wartości, co daje 2500 ton + 1800 ton = 4300 ton. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie kluczowe jest precyzyjne planowanie i kalkulacja zasobów. W rzeczywistych zastosowaniach, takich jak planowanie transportu kruszyw, dokładność obliczeń ma bezpośredni wpływ na efektywność operacyjną oraz zadowolenie klientów. Błędy w tych obliczeniach mogą prowadzić do niewłaściwego zapasu, co może skutkować opóźnieniami i dodatkowymi kosztami.

Pytanie 40

Obszarem górniczym określamy przestrzeń

A. przeznaczoną do prowadzenia górniczej działalności ekonomicznej

B. maksymalnego zasięgu szkodliwego wpływu robót górniczych

C. zniszczoną przez działalność górniczą

D. gdzie realizowane są górnicze operacje strzałowe

Terenem górniczym nazywamy przestrzeń, która wiąże się z maksymalnym zasięgiem szkodliwego oddziaływania robót górniczych, co jest kluczowe dla zarządzania ryzykiem oraz ochrony środowiska. W praktyce oznacza to, że każdy projekt górniczy powinien posiadać dokładnie określony zasięg, w obrębie którego należy monitorować i minimalizować skutki działalności górniczej. Na przykład, w przypadku prowadzenia wydobycia węgla, zasięg ten jest określany na podstawie analizy geologicznej oraz środowiskowej. Zgodnie z normami, jak np. Rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie szczegółowych zasad ochrony środowiska w zakresie robót górniczych, firmy górnicze mają obowiązek przeprowadzać badania oddziaływania na otoczenie, aby skutki eksploatacji były jak najmniej odczuwalne dla pobliskich społeczności i ekosystemów. Takie podejście nie tylko sprzyja zrównoważonemu rozwojowi, ale również wzmacnia reputację przedsiębiorstwa górniczego. Dbanie o zgodność z przepisami jest niezbędne dla zapewnienia długotrwałej działalności oraz akceptacji społecznej w obszarze górnictwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej