Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:19

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Odbite w lustrze promienie światła słonecznego wpadną głównie do obiektywu aparatu fotograficznego oznaczonego na zamieszczonym rysunku symbolem

A. A4

B. A2

C. A1

D. A3

Świetnie, bo wybrałeś A1, czyli dokładnie ten aparat, do którego – zgodnie z prawami optyki geometrycznej – odbite promienie światła słonecznego mają największą szansę trafić. Zasada odbicia światła mówi wyraźnie: kąt padania jest równy kątowi odbicia. Jeśli więc promień słoneczny pada na płaskie lustro, odbija się pod takim samym kątem względem normalnej do powierzchni zwierciadła. W praktyce, jeżeli ustawisz aparat dokładnie w tym miejscu, w którym przecinają się odbite promienie, masz szansę uchwycić bardzo jasny, ostry obraz – typowa sytuacja podczas fotografowania odbicia słońca na wodzie czy szkle. Fotografowie wykorzystują to nie tylko w plenerze – równie ważne są takie ustawienia w studiach fotograficznych, gdzie używa się blend i luster do kontroli odbić światła na przedmiotach, co pozwala uzyskać pożądane efekty w zdjęciach produktowych. Moim zdaniem, ta wiedza jest wręcz niezbędna przy fotografii technicznej i reklamowej, bo pozwala przewidzieć efekt przed naciśnięciem spustu migawki. Z mojego doświadczenia wynika, że ignorowanie tej zasady skutkuje nieostrymi lub prześwietlonymi zdjęciami, a to już nie jest profesjonalne podejście. Warto też pamiętać, że w inżynierii optycznej czy automatyce stosuje się analogiczne zasady przy ustawianiu czujników – zawsze chodzi o to, aby promień po odbiciu trafiał dokładnie tam, gdzie potrzeba.

Pytanie 2

Urządzeniem peryferyjnym, które drukuje na specjalnym papierze reagującym na ciepło, jest drukarka

A. piezoelektryczna

B. laserowa

C. termiczna

D. atramentowa

Drukarka termiczna to urządzenie peryferyjne, które wykorzystuje proces druku oparty na ciepłoczułym papierze, który zmienia kolor pod wpływem wysokiej temperatury. W technologii tej, głowica drukująca składająca się z szeregu małych grzałek działa na specjalny papier termiczny, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie obrazów i tekstu. Drukarki termiczne są powszechnie stosowane w różnych branżach, od handlu detalicznego po medycynę, gdzie drukowane są paragonach, etykietach czy receptach. Ich główną zaletą jest szybkość druku oraz niski koszt eksploatacji, ponieważ nie wymagają użycia tuszy czy tonerów. W praktyce, często spotykamy je w punktach sprzedaży, gdzie pozwalają na natychmiastowe wydruki. Ponadto, drukarki termiczne charakteryzują się wysoką jakością wydruku oraz długotrwałością materiałów, co czyni je odpowiednim wyborem dla wielu zastosowań. Warto również zauważyć, że technologie druku termicznego mogą być podzielone na dwie kategorie: druk termiczny bezpośredni i termotransferowy, co dodatkowo zwiększa ich wszechstronność.

Pytanie 3

W nowoczesnym systemie zarządzania kolorem kalibrację monitora należy przeprowadzać

A. wyłącznie po wymianie karty graficznej

B. tylko przy pierwszym uruchomieniu systemu

C. co najmniej raz na miesiąc

D. tylko przy widocznych problemach z odwzorowaniem kolorów

Nieprawidłowości w odpowiedziach wskazują na zrozumienie tematu kalibracji monitora, która nie jest jednorazowym procesem, ale wymaga regularnych działań. Ograniczenie kalibracji do jedynie pierwszego uruchomienia systemu to poważny błąd myślowy. Monitory, podobnie jak inne urządzenia, zmieniają swoje właściwości z upływem czasu. Różne czynniki, takie jak zmiany temperatury czy wiek urządzenia, mogą wpływać na jego zdolność do prawidłowego odwzorowywania kolorów. Co więcej, wymiana karty graficznej, choć może wpłynąć na jakość obrazu, nie powinna być jedynym momentem, w którym przeprowadzamy kalibrację. Użytkownicy często myślą, że wystarczy kalibracja w momencie instalacji, ale to podejście prowadzi do nieprzewidywalnych wyników w pracy twórczej. Ponadto, poleganie na widocznych problemach z odwzorowaniem kolorów jako jedynym wyznaczniku kalibracji jest niewłaściwe. Problemy mogą być trudne do zauważenia gołym okiem, a ich ignorowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji w jakości końcowego produktu. Dlatego zaleca się regularne kalibracje, co najmniej co miesiąc, aby w pełni wykorzystać potencjał monitora i zapewnić dokładne odwzorowanie kolorów.

Pytanie 4

Która technika oświetleniowa jest najwłaściwsza do uwidocznienia faktury drewnianych mebli?

A. oświetlenie boczne kierunkowe

B. oświetlenie tylne kierunkowe

C. oświetlenie górne rozproszone

D. oświetlenie przednie rozproszone

Wybór oświetlenia przedniego rozproszonego nie jest najlepszym rozwiązaniem do eksponowania faktury drewnianych mebli. Chociaż to podejście może sprawić, że meble będą wyglądać bardziej równomiernie oświetlone, niestety zaciera ono szczegóły, które są kluczowe dla oceny struktury drewna. Światło rozproszone, jak sama nazwa wskazuje, rozprasza się na dużej powierzchni, co prowadzi do płaskiego obrazu bez wyraźnych cieni, a tym samym nie ujawnia unikalnych cech drewna. Oświetlenie górne rozproszone również ma podobne wady; chociaż może być użyteczne w oświetleniu ogólnym pomieszczenia, nie jest w stanie skupić się na detalach, które nas interesują. Oświetlenie tylne kierunkowe, z kolei, może stworzyć ciekawe efekty wizualne, ale nie jest skuteczne w kontekście wydobywania faktury mebli, gdyż kieruje światło z tyłu, co może prowadzić do nieczytelnych obrazów. Często ludzie mylą te metody oświetleniowe, nie zdając sobie sprawy z ich ograniczeń. Kluczem do skutecznego oświetlenia drewnianych mebli jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na ich widoczność i jak najlepiej je stosować w praktyce.

Pytanie 5

Który obiektyw należy zastosować do wykonywania zdjęcia dużego fragmentu pomieszczenia z małej odległości?

A. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm.

B. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm.

C. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm.

D. Standardowy o ogniskowej 50 mm.

Obiektyw szerokokątny o ogniskowej 35 mm to naprawdę strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o fotografowanie dużych przestrzeni z niewielkiej odległości. Szeroki kąt widzenia zapewnia, że do kadru zmieści się znacznie więcej – można pokazać całą ścianę czy kilka stref pomieszczenia jednocześnie, nie odchodząc daleko od fotografowanego obiektu. Moim zdaniem to narzędzie wręcz niezbędne dla architektów, agentów nieruchomości czy osób zajmujących się fotografią wnętrz. Standard w branży jest taki, że obiektywy szerokokątne, zwłaszcza te między 24 a 35 mm (w formacie pełnoklatkowym), pozwalają nie tylko ogarnąć większy fragment przestrzeni, ale też minimalizują zniekształcenia perspektywiczne, które przy krótszych ogniskowych potrafią wyglądać nienaturalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że 35 mm to taki złoty środek – z jednej strony szeroko, ale bez przesady, a z drugiej nie ma aż tak dużego problemu z tzw. beczką czy liniami wyginającymi się przy krawędziach zdjęcia. Ważne jest, żeby pamiętać o odpowiednim ustawieniu aparatu – najlepiej trzymać aparat na wysokości oczu i pilnować, by był poziomo względem podłoża, bo wtedy linie pozostają proste i nie ma efektu "walących się ścian". Wiele osób nie docenia, jak bardzo odpowiednia ogniskowa wpływa na czytelność i atrakcyjność zdjęcia pomieszczenia – a branżowe standardy jasno mówią: szeroki kąt to podstawa, gdy miejsca jest mało.

Pytanie 6

Wada optyczna przedstawiona na rysunku określana jest jako

A. aberracja komatyczna.

B. aberracja sferyczna.

C. astygmatyzm.

D. aberracja chromatyczna.

Wybór aberracji komatycznej, aberracji sferycznej lub astygmatyzmu jako odpowiedzi jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad optyki. Aberracja komatyczna to zjawisko związane z niejednorodnością ogniskowania, które prowadzi do powstawania obrazów w postaci komet, co nie ma związku z rozszczepieniem kolorów. Natomiast aberracja sferyczna polega na różnym ogniskowaniu promieni przechodzących przez soczewki sferyczne, co również nie odnosi się do zjawiska obserwowanego na rysunku. Astygmatyzm natomiast dotyczy niejednorodności ogniskowania w różnych kierunkach, co skutkuje zniekształceniem obrazu. Te zjawiska są technicznie różne od aberracji chromatycznej. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich wad optycznych z ich widocznymi efektami na obrazie, bez zrozumienia, jakie mechanizmy leżą u ich podstaw. Kluczowe jest rozróżnianie między różnymi rodzajami aberracji i ich wpływem na jakość obrazu, co ma duże znaczenie w praktycznych zastosowaniach optycznych, takich jak dobór właściwych soczewek w aparatach czy mikroskopach. Przykłady zastosowań technologii optycznych w różnych dziedzinach, jak fotografia czy nauki przyrodnicze, pokazują, jak istotne jest zrozumienie i kontrolowanie aberracji chromatycznej w kontekście uzyskiwania precyzyjnych obrazów.

Pytanie 7

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 8

Który program nie posiada narzędzia do rekonstrukcji zniszczonej, starej fotografii na podłożu papierowym?

A. Magix PhotoDesigner

B. GIMP

C. Adobe Photoshop

D. Adobe Reader

Adobe Reader faktycznie nie posiada narzędzi umożliwiających rekonstrukcję uszkodzonych lub starych fotografii papierowych. Program ten został stworzony wyłącznie do przeglądania, komentowania i czasem drobnej edycji plików PDF – skupia się głównie na dokumentach tekstowych, broszurach czy formularzach. W praktyce nigdy nie spotkałem się, aby ktoś próbował używać Adobe Readera do obróbki zdjęć – ten program po prostu nie obsługuje warstw, masek, funkcji retuszu czy narzędzi do korekcji obrazu. Natomiast GIMP, Photoshop czy nawet Magix PhotoDesigner zostały zaprojektowane właśnie do pracy ze zdjęciami, w tym do zaawansowanej edycji, usuwania rys, retuszu i rekonstrukcji starych fotografii. Branżowy standard to korzystanie właśnie z takich programów graficznych, bo tylko one oferują narzędzia jak klonowanie, łatki, filtry odszumiające czy korekty kolorystyczne. Adobe Reader pod tym względem w ogóle nie ma startu – to jak próbować naprawić telewizor młotkiem. Warto też zaznaczyć, że profesjonalne procesy rekonstrukcji obejmują skanowanie starego zdjęcia do formatu cyfrowego, a potem obróbkę w dedykowanej aplikacji graficznej, a nie w czytniku PDF. Moim zdaniem, jeśli ktoś próbuje ratować stare fotografie używając czegoś innego niż typowy program graficzny, to marnuje czas.

Pytanie 9

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych pojawia się najczęściej przy fotografowaniu

A. obiektów ruchomych przy długim czasie ekspozycji

B. jasnych powierzchni z odbiciami światła

C. zachodu słońca z użyciem filtrów neutralnych

D. regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych

Fotografowanie jasnych powierzchni z odbiciami światła może generować różne problemy, jak na przykład prześwietlenia czy zniekształcenia kolorów, ale nie jest to przyczyna efektu mory. Odbicia światła mają tendencję do wprowadzania trudności w balansie bieli oraz w ogólnym zarządzaniu kontrastem obrazu, co może skutkować utratą detali, jednak nie tworzą one charakterystycznych wzorów interferencyjnych, które definiują moiré. Zachód słońca z użyciem filtrów neutralnych to technika, która ma na celu regulację ekspozycji i poprawę kolorystyki zdjęcia, ale nie wpływa na wystąpienie efektu moiré. Natomiast obiekty ruchome przy długim czasie ekspozycji prowadzą do rozmycia ruchu, co jest zupełnie innym zjawiskiem. Wynika to z niezdolności aparatu do uchwycenia ostrości na obiektach w ruchu, co skutkuje rozmyciem, a nie interferencjami. Często błędnym wnioskiem jest utożsamienie wszystkich problemów z obrazem z efektem mory, co prowadzi do błędnej identyfikacji przyczyn problemu. W rzeczywistości, zrozumienie różnorodności efektów i ich przyczyn jest kluczowe dla każdego fotografa, aby skutecznie unikać takich pułapek w swojej pracy.

Pytanie 10

Ilustracja przedstawia

A. konwerter.

B. pilota do lamp.

C. światłomierz.

D. slider.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na koncepcje związane z urządzeniami, które nie mają zastosowania w kontekście przedstawionej ilustracji. Konwerter to termin, który najczęściej odnosi się do urządzeń przetwarzających jeden typ sygnału na inny, na przykład przetwarzających sygnał HDMI na VGA. W kontekście fotografii, konwertery mogą być używane do zmiany formatu plików, ale nie mają nic wspólnego z pomiarem światła. Podobnie, slider to narzędzie używane w filmowaniu do płynnego ruchu kamery wzdłuż osi, co nie jest związane z pomiarem oświetlenia. Często myli się to urządzenie z różnymi akcesoriami stosowanymi w profesjonalnej produkcji wideo, co pokazuje niezrozumienie podstawowych funkcji sprzętu fotograficznego. Z kolei pilot do lamp służy do zdalnego sterowania oświetleniem, co również nie ma związku z mierzeniem natężenia światła. To podejście do analizy zadań prowadzi do mylnych wniosków, gdzie funkcja urządzenia nie jest odpowiednio przypisana. Kluczowym błędem jest utożsamianie różnych akcesoriów oświetleniowych z podstawowym pomiarem światła. Aby skutecznie wykonywać fotografie, konieczne jest zrozumienie, jak każde z tych urządzeń działa oraz jak może wspierać proces twórczy, zamiast mylić je z ich rzeczywistymi zastosowaniami w praktyce fotograficznej.

Pytanie 11

Na przedstawionej fotografii zastosowano efekt dostępny w programie Adobe Photoshop o nazwie

A. filtr flara obiektywu

B. jaskrawość

C. balans bieli

D. filtr chmury różnicowe

Efekt widoczny na tej fotografii to klasyczny przykład użycia filtra „flara obiektywu” w programie Adobe Photoshop. Ten filtr symuluje optyczne zjawisko polegające na rozpraszaniu się światła wewnątrz obiektywu aparatu – coś, co często pojawia się na zdjęciach wykonanych pod światło, gdy promień słońca trafia bezpośrednio w soczewki. W Photoshopie można dość swobodnie kontrolować intensywność, położenie oraz rodzaj takiej flary, co daje fotografowi lub grafikowi spore możliwości kreatywnego wzbogacenia obrazu. Moim zdaniem to bardzo fajny sposób na nadanie zdjęciu efektu realizmu, szczególnie w projektach reklamowych lub filmowych, gdzie zależy nam na uzyskaniu tzw. „filmowego looku”. W praktyce flarę stosuje się często tam, gdzie chcemy zasymulować silne źródło światła lub dodać dynamiki statycznym obrazom – przykładem mogą być plakaty filmowe, wizualizacje architektoniczne czy nawet okładki płyt. Ważne, by nie przesadzić, bo efekt jest bardzo charakterystyczny i łatwo można popaść w przesadę, co z kolei sprawia, że praca wygląda nienaturalnie. Branżowe standardy wskazują, żeby używać tego filtra z umiarem i zawsze sprawdzać, jak wpływa na odbiór całej kompozycji. Z mojego doświadczenia – jeśli dobrze dobierzesz parametry, flara potrafi mocno podkręcić klimat zdjęcia.

Pytanie 12

Który z programów do edycji grafiki rastrowej klasyfikowany jest jako freeware?

A. PhotoFiltre Studio

B. Adobe Photoshop

C. Corel Photo-Paint

D. AvancePaint

Adobe Photoshop, Corel Photo-Paint i PhotoFiltre Studio to programy, które w większości przypadków są płatne, co sprawia, że nie należy ich klasyfikować jako freeware. Adobe Photoshop to jeden z najpopularniejszych programów do edycji grafiki rastrowej, ale wymaga subskrypcji, co czyni go nieodpowiednim dla osób poszukujących darmowych narzędzi. Corel Photo-Paint, będący częścią pakietu CorelDRAW, także nie jest darmowy, a jego cena oraz rozbudowane funkcje mogą być obciążeniem dla użytkowników początkujących. PhotoFiltre Studio to kolejny przykład, który, chociaż ma wersję darmową, w swoich bardziej zaawansowanych funkcjach wymaga zakupu licencji. Wybór programów płatnych często wynika z błędnego przekonania, że tylko narzędzia komercyjne oferują wyspecjalizowane funkcje, co może być mylne. W rzeczywistości, wiele darmowych programów, takich jak AvancePaint, może zaspokoić podstawowe potrzeby edycyjne, a ich brak popularności nie oznacza braku efektywności w prostych projektach. W rezultacie, użytkownicy często pomijają wartościowe, darmowe oprogramowanie na rzecz drogich alternatyw, nie zważając na ich możliwości oraz ograniczenia w kontekście ich własnych potrzeb. Taka sytuacja może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz frustracji związanej z używaniem złożonych narzędzi, które są znacznie bardziej skomplikowane dla początkujących.

Pytanie 13

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. filtr wyostrzający

B. konwersja do skali szarości

C. separacja częstotliwości

D. wyrównanie histogramu

Wyrównanie histogramu, filtr wyostrzający oraz konwersja do skali szarości to techniki, które, choć istotne w obróbce zdjęć, nie są podstawowymi metodami w kontekście profesjonalnego retuszu portretowego. Wyrównanie histogramu jest procesem, który ma na celu poprawienie kontrastu i dynamiki kolorów w obrazie. Dzięki temu zdjęcie może wyglądać bardziej żywo, ale nie rozwiązuje problemów związanych z niedoskonałościami skóry, które są kluczowe w retuszu portretowym. Z kolei użycie filtra wyostrzającego poprawia szczegółowość obrazu, ale może prowadzić do nienaturalnych efektów, zwłaszcza w obszarach, gdzie są drobne szczegóły, jak zmarszczki czy pory. W wielu przypadkach zbyt mocne wyostrzenie może podkreślić błędy, zamiast je zamaskować. Konwersja do skali szarości z kolei, choć może być estetyczna w pewnych kontekstach, całkowicie eliminuje kolor, co w przypadku portretów, gdzie naturalne odcienie skóry są kluczowe, jest absolutnie nieodpowiednie. Te techniki mogą być używane, ale w kontekście retuszu portretowego nie zastępują one umiejętności separacji częstotliwości, która oferuje znacznie większą elastyczność i kontrolę nad końcowym efektem. Zrozumienie, kiedy i jak stosować te różne techniki, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości retuszu, a poleganie na nich bez znajomości ich ograniczeń prowadzi do typowych błędów w obróbce zdjęć.

Pytanie 14

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. powiększalnik

B. kopiarka stykowa

C. ploter

D. drukarka

Powiększalnik to urządzenie specjalizujące się w reprodukcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny. W przypadku uzyskania srebrowej kopii pozytywowej w skali odwzorowania 4:1, powiększalnik jest najlepszym wyborem, ponieważ umożliwia precyzyjne kontrolowanie procesu powiększania obrazu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek i powiększeń, powiększalnik pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. W praktyce, artyści i fotografowie często korzystają z powiększalników, aby uzyskać szczegółowe odbitki z negatywów, które mogą być następnie używane do wystaw, publikacji lub kolekcji. Standardy branżowe wskazują, że prawidłowe ustawienie powiększalnika oraz oświetlenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Warto również dodać, że użycie powiększalnika pozwala na eksperymentowanie z różnymi typami papierów fotograficznych oraz chemikaliami, co daje artystom szeroką gamę możliwości twórczych.

Pytanie 15

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować.

A. statyw.

B. filtr UV.

C. telekonwerter.

D. osłonę przeciwsłoneczną.

Osłona przeciwsłoneczna to naprawdę prosty, a zarazem bardzo skuteczny gadżet, który potrafi mocno poprawić jakość zdjęć w trudnych warunkach, zwłaszcza w słoneczny dzień. Jej główną rolą jest blokowanie bocznych promieni światła, które padają na przednią soczewkę obiektywu. Takie boczne światło bardzo często powoduje powstawanie refleksów, blików albo spadku kontrastu – szczególnie jeśli słońce świeci z boku lub zza aparatu. Szczerze mówiąc, osłona przeciwsłoneczna to taki standard w branży, coś jak kask na budowie – dużo osób jej nie docenia, a szkoda. W praktyce – nie tylko ograniczamy odbicia, ale też chronimy soczewkę przed przypadkowym dotknięciem, deszczem czy kurzem. Często fotografowie nawet trzymają ją założoną cały czas, a ja sam polecam ten nawyk. Warto zauważyć, że stosowanie osłon przeciwsłonecznych jest również rekomendowane przez producentów obiektywów w oficjalnych instrukcjach. No i taka osłona praktycznie nie wpływa na jakość kolorów, a wręcz pozwala uzyskać bardziej nasycone barwy i lepszy kontrast. Z mojego doświadczenia, nawet w pochmurny dzień może się przydać – ale w pełnym słońcu to wręcz konieczność. Naprawdę, to takie proste, a tyle daje.

Pytanie 16

W celu uzyskania na zdjęciu efektu „zamrożenia ruchu” siatkarza w wyskoku należy przede wszystkim ustawić

A. dużą liczbę przysłony.

B. małą liczbę przysłony.

C. długi czas otwarcia migawki.

D. krótki czas otwarcia migawki.

Wybranie krótkiego czasu otwarcia migawki to zdecydowanie klucz do uzyskania efektu zamrożenia ruchu w fotografii sportowej, zwłaszcza przy dynamicznych dyscyplinach takich jak siatkówka. Krótki czas naświetlania, na przykład 1/1000 sekundy albo nawet szybciej, sprawia, że aparat rejestruje tylko bardzo krótki wycinek ruchu – to zatrzymuje siatkarza w powietrzu bez rozmycia. Takie ustawienie jest standardem w fotografii sportowej i reportażowej, gdzie często zależy nam na maksymalnej ostrości dynamicznego obiektu. Z mojego doświadczenia, szczególnie w halach sportowych, trzeba też pamiętać o odpowiedniej czułości ISO i jasności obiektywu, bo światła zazwyczaj jest mało, a przy krótkim czasie migawki łatwo o niedoświetlenie zdjęcia. Profesjonalni fotografowie często używają wtedy jasnych obiektywów (np. f/2.8 lub nawet jaśniejszych) oraz podnoszą ISO, żeby zachować dobrą ekspozycję. Warto też pamiętać, że takie ustawienia pozwalają uwidocznić detale, takie jak napięcie mięśni czy wyraz twarzy zawodnika, co daje zdjęciu dodatkową dynamikę i siłę przekazu. Efekt zamrożenia ruchu to nie tylko estetyka, ale i sposób na przekazanie emocji oraz momentów, których ludzkie oko nie potrafi wyłapać w rzeczywistości. Moim zdaniem, umiejętne korzystanie z krótkiego czasu migawki to jedna z podstawowych umiejętności każdego fotografa sportowego.

Pytanie 17

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 18

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. różdżka

B. stempel

C. rozmywanie

D. lasso

Narzędzie stempel w Photoshopie to naprawdę fajna opcja, która pozwala na usuwanie niechcianych rzeczy z zdjęć. Działa to tak, że kopiujesz piksele z jednego miejsca i wklejasz w inne. Dzięki temu możesz dosyć naturalnie wypełnić luki tłem czy innymi elementami. To narzędzie sprawdza się świetnie, zwłaszcza przy retuszu portretów, bo możesz zatuszować niedoskonałości skóry czy jakieś niechciane obiekty w tle. Jeśli chcesz uzyskać jak najlepszy efekt, warto bawić się różnymi rozmiarami pędzla i zmieniać źródło klonowania - daje to bardziej naturalny wygląd. Również ważne jest, żeby odpowiednio ustawić krycie i twardość, bo to naprawdę może poprawić jakość pracy. No i oprócz usuwania obiektów, stempel można też wykorzystać do poprawy detali w obrazach, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdego, kto zajmuje się retuszem.

Pytanie 19

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. odwróconego tyłem do padającego światła

B. bokiem w stronę padającego światła

C. w taki sposób, aby światło padało z góry

D. w kierunku padającego światła

Odpowiedź 'tyłem do padającego światła' jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać efekt oświetlenia sylwetkowego w portrecie en face, model powinien stać w taki sposób, aby źródło światła padało na jego plecy. Taki układ sprawia, że światło nie oświetla bezpośrednio twarzy modela, ale tworzy kontrast pomiędzy sylwetką a tłem, co pozwala na wyeksponowanie kształtów i detali. W praktyce, fotografowie często wykorzystują ten efekt w celu uzyskania dramatycznego wyrazu portretu, podkreślając kontury i nadając im głębię. Dodatkowo, można zastosować dodatkowe źródło światła, np. lampę błyskową ustawioną z przodu, aby subtelnie doświetlić twarz, co pozwoli uzyskać pożądany balans między oświetleniem sylwetki a detalami na twarzy. Takie podejście jest zgodne z zasadami fotografii portretowej i jest szeroko stosowane w branży, przyczyniając się do tworzenia bardziej złożonych i interesujących kompozycji.

Pytanie 20

Podczas tworzenia kompozycji obrazu z wykorzystaniem zasady kontrastu barw, powinno się w projekcie wykorzystać zestawienie kolorów

A. czarnego i grafitowego

B. czarnego i granatowego

C. czerwonego i grafitowego

D. granatowego i żółtego

Zastosowanie zestawień kolorów, takich jak czarny z grafitowym, czarny z granatowym lub czerwony z grafitowym, jest niewłaściwe w kontekście zasady kontrastu kolorów. Kolory czarny i grafitowy są zbyt zbliżone w tonacji, co ogranicza ich zdolność do tworzenia wyrazistego kontrastu. W efekcie, kompozycja może wydawać się monotonny i pozbawiona energii, co jest przeciwieństwem zamierzeń twórczych. Z kolei zestawienie czarnego z granatowym również nie dostarcza dostatecznego kontrastu, ponieważ oba kolory są ciemne, co sprawia, że elementy wizualne mogą zlewać się w jedną formę, co utrudnia ich odbiór. Czerwony z grafitowym może wydawać się atrakcyjne wizualnie, jednak czerwień w połączeniu z ciemnym odcieniem grafitu może stwarzać problemy związane z czytelnością, zwłaszcza w kontekście tekstów. Często projektanci popełniają błąd, zakładając, że ciemne kolory same w sobie zapewnią odpowiednie zróżnicowanie. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że kontrast barw nie polega tylko na zestawieniu jasnych i ciemnych odcieni, ale również na doborze kolorów komplementarnych, które tworzą wyraźne różnice i przyciągają wzrok. Nieodpowiednie zestawienia mogą prowadzić do wizualnego chaosu i dezorientacji, co jest niepożądane w efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 21

Na fotografii zastosowano kompozycję

A. diagonalną.

B. spiralną.

C. dynamiczną.

D. skośną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "skośna" jest prawidłowa, ponieważ kompozycja skośna charakteryzuje się umiejscowieniem elementów w taki sposób, że tworzą one wyraźną linię ukośną na fotografii. W przypadku zdjęcia, które analizujemy, rząd kul umieszczonych wzdłuż krawędzi chodnika wyraźnie prowadzi wzrok od lewego dolnego rogu do prawego górnego rogu. Tego rodzaju kompozycja jest często wykorzystywana w fotografii, aby nadać dziełu dynamikę i ruch, a także wprowadzić napięcie wizualne. W praktyce, kompozycje skośne mogą być stosowane do prowadzenia wzroku widza przez kadry, co jest szczególnie cenione w fotografii krajobrazowej oraz w portretach. Profesjonalni fotografowie często korzystają z tej techniki, aby zwiększyć zainteresowanie odbiorcy obrazem. Warto zauważyć, że kompozycja skośna jest również zgodna z zasadą trójek, gdzie kluczowe elementy są umieszczone w miejscach przecięcia linii, co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w kadrze.

Pytanie 22

Aby uzyskać pozytyw o odpowiednim kontraście i wiernie odwzorowanych detalach z naświetlonego negatywu, konieczne jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji

A. miękkiej

B. twardej

C. normalnej

D. specjalnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Papier fotograficzny o gradacji miękkiej jest kluczowym elementem w procesie uzyskiwania pozytywu o prawidłowym kontraście oraz dobrze odwzorowanych szczegółach z negatywu. Gradacja miękka oznacza, że papier ma mniejszą czułość na światło w porównaniu do papierów twardych, co pozwala na lepsze odwzorowanie delikatnych przejść tonalnych. W praktyce oznacza to, że na takim papierze detale w cieniach i światłach są bardziej szczegółowe, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości odbitek. Przykładem zastosowania papieru o gradacji miękkiej może być sytuacja, gdy negatyw zawiera ubogie oświetlenie lub jest na nim wiele tonalnych przejść, co wymaga subtelniejszej reprodukcji. Standardy branżowe, takie jak ANSI i ISO, często rekomendują stosowanie papierów miękkich w takich przypadkach, aby unikać przesycenia i artefaktów, co prowadzi do lepszej jakości obrazu oraz zachowania detali.

Pytanie 23

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. JPEG

B. RAW

C. GIF

D. TIFF

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najczęściej stosowanych formatów plików do przechowywania obrazów z kompresją bezstratną. Dzięki możliwości zachowania pełnej jakości obrazu, TIFF jest idealny do zastosowań profesjonalnych, takich jak druk czy archiwizacja, gdzie każdy detal jest istotny. W odróżnieniu od JPEG, który stosuje kompresję stratną, TIFF nie traci żadnych informacji podczas zapisu, co czyni go preferowanym wyborem w pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową oraz w obróbce obrazu. Format ten obsługuje zarówno kolory w odcieniach szarości, jak i kolorowe oraz jest szeroko wspierany przez oprogramowanie graficzne. Użytkownicy mogą także korzystać z różnych opcji kompresji bezstratnej, takich jak LZW czy ZIP, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru pliku bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że zdjęcia zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane wielokrotnie, a ich jakość pozostanie nienaruszona, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii oraz projektach graficznych.

Pytanie 24

W programie Adobe Photoshop korygowanie błędów perspektywy spowodowanych pochyleniem aparatu umożliwia zastosowanie filtra

A. rozmycie radialne.

B. szukanie krawędzi.

C. korekcja obiektywu.

D. redukcja szumu.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Filtr „korekcja obiektywu” w Photoshopie to naprawdę podstawowe i jednocześnie bardzo praktyczne narzędzie stosowane przez fotografów czy grafików, którzy pracują z fotografiami architektury, wnętrz lub po prostu zdjęciami wykonanymi z przesunięciem osi aparatu. To właśnie dzięki temu filtrowi można skutecznie zniwelować błędy perspektywy powstałe na zdjęciach, gdy aparat nie był ustawiony idealnie prosto — na przykład, kiedy linie budynków stają się pochylone lub zniekształcone. Co ciekawe, filtr ten pozwala nie tylko prostować linie pionowe i poziome, ale umożliwia też korekcję zniekształceń beczkowatych, poduszkowych czy winietowania, które często pojawiają się w obiektywach szerokokątnych. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tej funkcji to prawdziwy ratunek przy przygotowywaniu zdjęć na prezentacje, do katalogów czy materiałów reklamowych, bo bardzo szybko można nadać fotografii bardziej profesjonalny, „prosty” wygląd. Warto też dodać, że dobre praktyki branżowe mówią, by korekcję perspektywy robić na kopii warstwy, by zawsze móc wrócić do oryginału. Często też używam opcji automatycznego rozpoznawania obiektywu, bo Photoshop sam dopasowuje ustawienia filtrów do konkretnego modelu aparatu i obiektywu, co naprawdę ułatwia życie. Takie podejście — czyli korekta perspektywy właśnie tym filtrem — jest branżowym standardem i pozwala osiągnąć naturalny efekt bez siłowego „prostowania” zdjęcia innymi, mniej precyzyjnymi narzędziami.

Pytanie 25

Schemat ilustruje błąd

A. dystorsji beczkowatej.

B. paralaksy.

C. aberracji sferycznej.

D. aberracji chromatycznej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "aberracja sferyczna" jest prawidłowa, ponieważ schemat ilustruje błąd optyczny, który występuje w soczewkach sferycznych. Aberracja sferyczna polega na tym, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki nie skupiają się w tym samym punkcie. W rezultacie obraz staje się rozmyty, co jest widoczne na schemacie, gdzie różne punkty ogniskowe (f1 i f2) wskazują na różnice w skupieniu promieni. Ten rodzaj błędu jest istotny w projektowaniu systemów optycznych, w tym aparatów fotograficznych i teleskopów, gdzie precyzyjne skupienie światła jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów. Aby zminimalizować aberracje sferyczne, inżynierowie wykorzystują soczewki asferyczne lub techniki korekcji w systemach optycznych. Stanowi to standard w branży, aby zapewnić wysoką jakość obrazu, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach optycznych.

Pytanie 26

Który filtr umożliwia podczas fotografowania wyeliminowanie widocznych na fotografii refleksów?

A. Ultrafioletowy.

B. Polaryzacyjny.

C. Niebieskozielony.

D. Oliwkowy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Filtr polaryzacyjny to kluczowy element w arsenale fotografa, szczególnie przy pracy w trudnych warunkach świetlnych. Jego główną funkcją jest eliminacja odblasków, które mogą zakłócać odbiór zdjęć, zwłaszcza na powierzchniach takich jak woda czy szkło. Dzięki zastosowaniu filtra polaryzacyjnego, możemy uzyskać bardziej nasycone kolory, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie intensywność nieba oraz zieleni roślinności ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, stosowanie tego filtra pozwala na zwiększenie kontrastu, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej wyraziste i dynamiczne. Istotne jest, aby wiedzieć, że filtr polaryzacyjny działa najlepiej pod kątem 90 stopni w stosunku do źródła światła, co oznacza, że jego efektywność może różnić się w zależności od perspektywy fotografa. Warto również zaznaczyć, że podczas fotografowania przy użyciu filtra polaryzacyjnego, konieczne może być dostosowanie ekspozycji, ponieważ filtr ten pochłania część światła. W związku z tym, praktyka i doświadczenie w jego stosowaniu przynoszą najlepsze efekty.

Pytanie 27

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/60 s, f/8

B. 1/125 s, f/16

C. 1/125 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/11

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 1/60 s, f/11. W przypadku zastosowania filtru o współczynniku krotności 2, należy uwzględnić jego wpływ na ilość światła docierającego do matrycy aparatu. Filtr ten redukuje ilość światła o jedną pełną wartość EV (ekspozycji), co oznacza, że musimy zrekompensować tę stratę poprzez wydłużenie czasu naświetlania lub otwarcie przysłony. W tej sytuacji, aby uzyskać poprawną ekspozycję, musimy zwiększyć czas naświetlania z 1/125 s do 1/60 s, co pozwoli na wpuszczenie większej ilości światła. Z kolei liczba przesłony f/11 pozostaje taka sama, ponieważ zmiana wartości f-stop nie jest konieczna w tej sytuacji. Praktyczne zastosowanie tej zasady jest istotne w fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne zarządzanie światłem jest kluczowe dla uzyskania idealnych zdjęć. Fotografowie często korzystają z filtrów w celu redukcji odblasków czy polepszenia kontrastu, co może wymagać dostosowania parametrów ekspozycji, aby zachować właściwą jasność obrazu.

Pytanie 28

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. sublimacyjną

B. igłową

C. atramentową

D. laserową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Pytanie 29

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x = f

B. x < f

C. x = 2f

D. x > 2f

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź x = 2f jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości obraz obiektu, aparat musi być umieszczony w odległości równiej dwukrotności ogniskowej obiektywu. W przypadku obiektywów fotograficznych, gdy obiekt znajduje się w odległości x = 2f, promienie świetlne przechodzące przez soczewkę zbiegają się w punkcie ogniskowym po drugiej stronie soczewki, co prowadzi do powstania obrazu na matrycy aparatu. Przykładem praktycznym może być wykorzystanie obiektywu o ogniskowej 50 mm, gdzie minimalna odległość od obiektu wynosi 100 mm. Takie ustawienie umożliwia fotografowi uzyskanie optymalnej ostrości oraz detali, co jest kluczowe w wielu dziedzinach fotografii, takich jak portret, produktowa czy architektura. Warto również zauważyć, że techniki kompozycji i zasady trójpodziału są często stosowane w tym kontekście, aby uzyskać estetyczne ujęcia. Zgodnie z praktykami branżowymi, znajomość tych zasad jest niezbędna, aby efektywnie korzystać z potencjału aparatu i obiektywu.

Pytanie 30

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. małe punkty

B. jasne punkty

C. mocne punkty

D. ciemne punkty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.

Pytanie 31

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. uwidoczni kość policzkową.

B. podkreśli ramiona modela.

C. uwidoczni podbródek.

D. podkreśli włosy modela.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oświetlenie rembrandtowskie to taki klasyk w fotografii portretowej i malarstwie. Wyróżnia się przede wszystkim tym charakterystycznym trójkątem światła na policzku po stronie cienistej twarzy modela. Właśnie dzięki odpowiedniemu ustawieniu głównego źródła światła pod kątem około 45 stopni względem twarzy i lekko powyżej jej poziomu, światło bardzo ładnie podkreśla kości policzkowe, dając efekt plastyczności i głębi. Dla wielu fotografów to swego rodzaju must-have przy klasycznych portretach, bo pozwala wydobyć rysy twarzy, a jednocześnie zachować subtelność światłocienia. Moim zdaniem, jak już ktoś ogarnie rembrandta, to potrafi lepiej panować nad innymi schematami oświetleniowymi. W praktyce widać to na wielu portretach studyjnych – modelka czy model mają ładnie zarysowane kości policzkowe, które dodają wyrazistości, a całość wygląda mega profesjonalnie. Branżowo uznaje się rembrandta za dobrą bazę, bo pozwala zachować naturalność, ale też zapewnia ciekawą dramaturgię światła. Warto ćwiczyć takie ustawienia, bo nawet przy prostych warunkach można uzyskać efekt jak ze starego malarstwa holenderskiego. Takie oświetlenie ma zastosowanie nie tylko w portretach artystycznych, ale też w reklamie czy nawet wizerunkowych zdjęciach biznesowych – zawsze tam, gdzie chcemy, by twarz wyglądała szlachetnie i miała wyraźnie podkreślone formy.

Pytanie 32

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 2480×3508 pikseli

B. 1024×1200 pikseli

C. 1240×1754 pikseli

D. 800×600 pikseli

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 wynosi 2480×3508 pikseli przy jakości 300 dpi, co oznacza, że każda cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów na 300 punktów, czyli 90 000 punktów na cal kwadratowy. W praktyce, aby uzyskać wysoką jakość druku, szczególnie w przypadku zdjęć, powinniśmy dążyć do tej rozdzielczości. Wydruk w takiej jakości zapewnia, że szczegóły są wyraźne, a kolory odwzorowane są poprawnie, co jest szczególnie istotne w fotografiach artystycznych czy materiałach reklamowych. Jeśli rozdzielczość jest niższa, na przykład 150 dpi, obraz zacznie tracić na jakości, co może skutkować rozmyciem i nieostrością. Warto również pamiętać, że przy obróbce fotosów, jeśli planujemy ich wydruk, zawsze dobrze jest pracować w wyższej rozdzielczości i później zmniejszyć ją do wymagań druku, aby zachować jak najwięcej detali. Takie praktyki są zgodne z zaleceniami w branży graficznej.

Pytanie 33

W aplikacji Adobe Photoshop do modyfikacji koloru oczu na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i kontrast

B. zaznaczenie i rączka

C. maska i skraplanie

D. zaznaczenie i balans koloru

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaznaczenie i balans koloru to kluczowe techniki w programie Adobe Photoshop, które pozwalają na skuteczną zmianę koloru oczu na zdjęciach. Proces zaznaczania umożliwia precyzyjne wyodrębnienie obszaru oczu, co jest niezbędne do dalszej obróbki. Można to osiągnąć przy użyciu narzędzia zaznaczania, jak na przykład Lasso lub Zaznaczanie szybkie, które pozwala na dokładną izolację obszaru, który chcemy edytować. Następnie, po zaznaczeniu, możemy zastosować opcję balansu koloru, która pozwala na korekcję kolorystyczną wybranego obszaru. Dzięki tej funkcji możemy łatwo dostosować nasycenie, tonalność oraz odcienie kolorów, co jest szczególnie przydatne przy zmianie koloru tęczówki. Dobre praktyki w obróbce zdjęć zalecają używanie warstw, co umożliwia zachowanie oryginalnego obrazu bez trwałych modyfikacji. Warto także pamiętać o używaniu maski warstwy, co daje dodatkową kontrolę nad efektami, pozwalając na dalsze dostosowanie edytowanego obszaru. Efekt końcowy powinien wyglądać naturalnie, co wymaga precyzji w doborze kolorów oraz subtelności w nanoszeniu zmian, aby uniknąć sztucznego efektu.

Pytanie 34

Który komponent lustrzanki jednoobiektywowej pozwala na odwzorowanie obrazu prostego w wizjerze?

A. Soczewka Fresnela

B. Pryzmat pentagonalny

C. Dalmierz

D. Raster mikropryzmatyczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem lustrzanki jednoobiektywowej, który umożliwia odwzorowanie w wizjerze obrazu prostego. Jego zasadniczą funkcją jest odwracanie i prostowanie obrazów, które są odwzorowywane przez obiektyw aparatu. Dzięki zastosowaniu pryzmatu, użytkownik widzi w wizjerze obraz, który odpowiada rzeczywistości, co jest niezwykle istotne w kontekście kompozycji zdjęcia oraz precyzyjnego kadrowania. W praktyce, lustrzanki jednoobiektywowe wykorzystujące pryzmat pentagonalny są standardem w fotografii, ponieważ zapewniają wyraźne, jasne i naturalne odwzorowanie kolorów oraz detali. Ponadto, pryzmat ten jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które stawiają na jakość obrazu oraz ergonomię użytkowania. Wiedza na temat działania pryzmatu pentagonalnego jest istotna dla każdego fotografa, ponieważ jej zrozumienie wpływa na umiejętność efektywnego korzystania z aparatów oraz na jakość finalnych zdjęć.

Pytanie 35

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Górne

B. Przednie

C. Tylnie

D. Górno-boczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 36

Na fotografii zastosowano

A. perspektywę bocianią.

B. kompozycję odśrodkową.

C. kompozycję symetryczną.

D. perspektywę zbieżną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kompozycja odśrodkowa to technika, która angażuje widza poprzez skierowanie uwagi do centralnego punktu obrazu. W przedstawionej fotografii z papryczkami, ich rozmieszczenie oraz różnorodność kierunków, w jakich są ustawione, skutkuje naturalnym przyciąganiem wzroku w stronę środka kompozycji. Przykłady zastosowania tej techniki można znaleźć w wielu dziełach sztuki i fotografii, gdzie artysta świadomie projektuje układ elementów, aby stworzyć dynamikę i zainteresowanie. Kompozycje odśrodkowe są szczególnie skuteczne w reklamie i marketingu, gdzie kluczowe jest zwrócenie uwagi na produkt. Warto również zauważyć, że stosowanie takiej kompozycji wspiera zasady równowagi wizualnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii artystycznej i komercyjnej, pozwalając na bardziej efektywne przekazywanie emocji i narracji. Użycie kompozycji odśrodkowej może być także doskonałym sposobem na prowadzenie wzroku widza w kierunku określonych detali, co zwiększa siłę przekazu wizualnego.

Pytanie 37

Podczas robienia zdjęcia aparatem lustrzanym cyfrowym przy użyciu lamp halogenowych, jaką temperaturę barwową należy ustawić dla balansu bieli?

A. 3200K

B. 5600K

C. 1800K

D. 10000K

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ustawienie balansu bieli na wartość 3200K jest odpowiednie, gdy korzystamy z lamp halogenowych, które emitują światło o ciepłej barwie. Lampy halogenowe emitują światło z temperaturą barwową zbliżoną właśnie do 3200K, co oznacza, że ich światło jest znacznie cieplejsze niż światło dzienne (około 5600K). Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na uzyskanie naturalnych kolorów na zdjęciach, eliminując niepożądane odcienie. Przykładowo, jeśli nie ustawimy balansu bieli odpowiednio do źródła światła, nasze zdjęcia mogą mieć żółtawy lub pomarańczowy odcień, co jest efektem dominacji ciepłych tonów w oświetleniu. Użytkownicy lustrzanek cyfrowych powinni stosować precyzyjne ustawienia balansu bieli w zależności od warunków oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalnych wyników. Warto również zauważyć, że w sytuacjach, gdy fotografujemy w różnych warunkach oświetleniowych, użycie funkcji manualnego ustawiania balansu bieli może przynieść jeszcze lepsze rezultaty, umożliwiając dostosowanie do konkretnego źródła światła.

Pytanie 38

Zmniejszenie wielkości plików grafiki rastrowej bez utraty jakiejkolwiek informacji można przeprowadzić z użyciem programu

A. File Optimizer.

B. Adobe Dreamweaver.

C. Paint.

D. Adobe InDesign.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybranie programu File Optimizer jest w tym przypadku jak najbardziej zasadne, bo właśnie takie narzędzia służą do bezstratnej optymalizacji plików graficznych rastrowych. File Optimizer wykorzystuje specjalistyczne algorytmy kompresji bezstratnej, które redukują rozmiar pliku bez jakiejkolwiek utraty jakości obrazu czy informacji zawartych w grafice. To się szczególnie przydaje, kiedy ktoś chce zoptymalizować np. PNG albo BMP, które już same w sobie mogą być duże – zastosowanie File Optimizer sprawia, że plik zajmuje mniej miejsca, a obraz wygląda identycznie. Jest to podejście bardzo zgodne z branżowymi dobrymi praktykami, zwłaszcza w środowisku webowym albo kiedy przygotowuje się grafiki do archiwizacji, gdzie nie można sobie pozwolić na jakąkolwiek utratę danych. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z takich narzędzi to też oszczędność miejsca na dyskach i szybsze ładowanie stron internetowych. Warto pamiętać, że File Optimizer obsługuje różne formaty, nie tylko graficzne, ale akurat w kontekście grafiki rastrowej ta bezstratna kompresja naprawdę robi robotę i jest doceniana przez profesjonalistów.

Pytanie 39

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Sprężonego powietrza

B. Pędzelka

C. Wilgotnej ściereczki

D. Irchy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Użycie sprężonego powietrza do czyszczenia powierzchni przedniej soczewki obiektywu jest zalecane, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu i zanieczyszczeń bez kontaktu z delikatną powłoką soczewki. Metoda ta zmniejsza ryzyko zarysowania powłoki przeciwodblaskowej, która jest kluczowa dla zachowania jakości obrazu. Przy czyszczeniu obiektywów, zaleca się stosowanie sprężonego powietrza w dedykowanych pojemnikach z aplikatorami, które umożliwiają precyzyjne kierowanie strumienia powietrza. Warto pamiętać, aby unikać stosowania kompresorów, które mogą wprowadzać wilgoć do soczewki. Standardy branżowe, takie jak zalecenia od producentów sprzętu optycznego, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod czyszczenia, aby zapewnić długotrwałość urządzeń oraz ich optymalną funkcjonalność. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie obiektywu w odpowiednich warunkach, co zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń, a tym samym minimalizuje potrzebę stosowania bardziej agresywnych metod czyszczących.

Pytanie 40

Na zdjęciu zastosowano perspektywę

A. ptasią.

B. zbieżną do jednego punktu.

C. żabią.

D. zbieżną do dwóch punktów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Perspektywa ptasia to klasyka, gdy chodzi o ukazanie sceny z góry. Właśnie taką mamy tutaj – zdjęcie zostało zrobione z pozycji ponad fotografowanym obiektem, praktycznie prosto w dół. To daje efekt, jakby patrzeć na świat oczami ptaka lecącego wysoko nad ziemią. W zawodowej fotografii czy urbanistyce często korzysta się z takiej perspektywy, żeby pokazać układ przestrzenny, relacje między obiektami czy strukturę terenu. Na przykład przy dokumentowaniu terenów zielonych, analizie krajobrazu czy nawet planowaniu ogrodów, ujęcie z góry pozwala łatwo zobaczyć granice, kształty i rozkład elementów. Moim zdaniem, jeśli ktoś myśli o robieniu dokumentacji technicznej albo po prostu chce inaczej spojrzeć na otoczenie, warto sięgać po ptasią perspektywę. W branży mówi się, że to sposób na „uchwycenie całości”, bo pozwala uniknąć zakłóceń typowych dla perspektywy z poziomu oczu. Fotografowie i architekci krajobrazu cenią takie kadry, bo eliminują zniekształcenia wynikające ze zbieżności linii. W tym konkretnym przypadku doskonale widać, jak roślinność układa się na tle podłoża, co nie byłoby tak czytelne z innego kąta. Często też ta perspektywa pomaga w analizach naukowych, np. w badaniu rozmieszczenia gatunków roślin.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej