Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik agrobiznesu
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 19:34
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:02

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Od czego zależy głębokość siewu nasion kukurydzy?

A. od klasy wczesności uprawianej odmiany

B. od kierunku użytkowania

C. od typu hodowlanego odmiany

D. od zwięzłości gleby oraz stanu jej uwilgotnienia

Głębokość siewu nasion kukurydzy jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich prawidłowy rozwój i plonowanie. Odpowiednia głębokość siewu powinna być dostosowana do zwięzłości gleby oraz jej stanu uwilgotnienia, ponieważ gleba luźna pozwala na głębsze siewy, podczas gdy w glebach ciężkich, zwięzłych, nasiona powinny być sadzone płycej, aby miały lepszy dostęp do powietrza oraz wody. W praktyce, zbyt głęboki siew w zwięzłej glebie może prowadzić do problemów z kiełkowaniem, ponieważ nasiona mogą nie osiągnąć powierzchni gleby, co ogranicza ich dostęp do światła i może prowadzić do ich gnicie. Z kolei w przypadku, gdy gleba jest zbyt sucha, nasiona mogą nie wykiełkować w ogóle. Dobre praktyki agrotechniczne zalecają przeprowadzenie badań gleby przed siewem oraz dostosowanie głębokości siewu do jej jakości. Ponadto, w miarę potrzeb, można stosować różne techniki uprawy, takie jak mulczowanie, które mogą poprawić warunki wilgotności gleby, co sprzyja lepszemu kiełkowaniu nasion.

Pytanie 2

Jakie narzędzia wykorzystuje się do doprawiania roli?

A. pługi talerzowe i włóki

B. agregaty podorywkowe

C. kultywatory i brony

D. pługi wahadłowe oraz brony

Kultywatory i brony to naprawdę ważne narzędzia, jeśli mówimy o przygotowaniu gleby do siewu. Kultywatory świetnie spulchniają glebę i mieszają ją z resztkami roślin, przez co gleba staje się lepsza i zatrzymuje więcej wody. Z kolei bronowanie działa na powierzchni gleby, co pomaga wyrównać teren i pozbyć się chwastów. Bez tych procesów ciężko byłoby uzyskać dobre warunki do wzrostu roślin. Z mojego doświadczenia, po zbiorach często używa się kultywatorów, by głębiej spulchnić glebę, a potem bronujemy, żeby dobrze przygotować wszystko do siewu. Ważne jest, żeby robić to w odpowiednich warunkach wilgotności, bo wtedy efekty są o wiele lepsze. I jeszcze jedna rzecz – regularna konserwacja narzędzi to podstawa, bo dzięki temu dłużej nam posłużą i będą bardziej wydajne.

Pytanie 3

W chlewniach z systemem bezściołowym do mechanicznego odprowadzania gnojowicy wykorzystuje się

A. ciagły samospływ

B. przenośnik typu delta

C. okresowy samospływ

D. mechaniczną szuflę

Wybór szufli mechanicznej jako metody usuwania gnojowicy w chlewniach z bezściołowym systemem utrzymania zwierząt jest niewłaściwy z kilku powodów. Szufle mechaniczne, mimo że mogą być stosowane w niektórych warunkach, są zdecydowanie mniej efektywne w porównaniu do zautomatyzowanych systemów przenośnikowych, które oferują ciągłość pracy i minimalizują potrzebę interwencji ludzkiej. Usuwanie gnojowicy z użyciem szufli może prowadzić do nieefektywności w odprowadzaniu dużych ilości odpadów, co z kolei może skutkować nieprzyjemnymi zapachami i pogorszeniem warunków sanitarno-epidemiologicznych w chlewni. Kolejne podejście, czyli samospływ okresowy, opiera się na grawitacyjnym transportowaniu gnojowicy, co wymaga odpowiedniego nachylenia podłoża oraz odpowiedniej infrastruktury, co nie zawsze jest możliwe w praktyce. Dodatkowo, samospływ ciągły, podobnie jak okresowy, może nie zapewniać wystarczającej wydajności, zwłaszcza w dużych obiektach hodowlanych. W przypadku chlewni, gdzie generowana gnojowica jest w dużych ilościach, niezawodne systemy przenośnikowe, takie jak przenośnik typu delta, są nie tylko bardziej praktyczne, ale również zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania odpadami. Zastosowanie nieodpowiednich metod usuwania gnojowicy może prowadzić do zwiększenia kosztów operacyjnych oraz ryzyk sanitarnych, co powinno być istotnym czynnikiem w podejmowaniu decyzji o wyborze technologii. Warto również podkreślić, że nieprawidłowe wybory w tej dziedzinie mogą wpływać na wizerunek gospodarstwa oraz jego rentowność.

Pytanie 4

Jaką roślinę warto nawozić obornikiem w czasie uprawy?

A. rye

B. potato

C. barley

D. wheat

Ziemniak jest rośliną, która szczególnie korzysta z nawożenia obornikiem, ponieważ wymaga dużej ilości składników odżywczych, szczególnie azotu, fosforu i potasu, które są obecne w oborniku. Obornik, jako nawóz organiczny, nie tylko dostarcza roślinie niezbędne makroelementy, ale również poprawia strukturę gleby, zwiększa jej zdolność do retencji wody oraz wspiera rozwój mikroorganizmów glebowych. Przykładowo, w przypadku uprawy ziemniaków, zaleca się wprowadzenie obornika do gleby na kilka tygodni przed sadzeniem bulw, co pozwala mu na przekształcenie się w formy przyswajalne dla rośliny. Dodatkowo, teren uprawny powinien być dobrze przygotowany, co oznacza jego spulchnienie i wzbogacenie organiczne, co sprzyja rozwojowi systemu korzeniowego. Dobre praktyki agronomiczne podkreślają, że stosowanie obornika w uprawach ziemniaków może zwiększyć plony o 20-30%, co czyni to podejście opłacalnym i ekologicznym. Warto również regularnie analizować skład chemiczny gleby, aby dostosować nawożenie do rzeczywistych potrzeb rośliny.

Pytanie 5

Chwast roślin uprawnych przedstawiony na rysunku to

A. perz właściwy.

B. rdest kolankowy.

C. chwastnica jednostronna.

D. miotła zbożowa.

Wybierając odpowiedź, która nie wskazuje na perz właściwy, można napotkać na pułapki związane z mylnym rozpoznawaniem chwastów. Miotła zbożowa, chwastnica jednostronna oraz rdest kolankowy to rośliny, które mogą być mylone z perzem właściwym, ale różnią się one kluczowymi cechami. Miotła zbożowa (Apera spica-venti) ma bardziej delikatne, puszyste kwiatostany, które są wyraźnie inne niż kłosowate kwiatostany perzu. Chwastnica jednostronna (Echinochloa crus-galli) charakteryzuje się szerokimi liśćmi i bardziej kompaktowym wzrostem, co również odróżnia ją od perzu. Rdest kolankowy (Persicaria convolvulus) jest rośliną pnącą, co jest cechą zupełnie odmienną od podziemnych kłączy perzu. Wybór niewłaściwej rośliny chwastowej podczas identyfikacji może prowadzić do nieefektywnego zarządzania chwastami, co w dłuższej perspektywie może obniżyć plony. Należy zwracać uwagę na różnice morfologiczne oraz zastosować metody naukowe w identyfikacji roślin, takie jak badanie kształtu liści, systemu korzeniowego oraz szczegółowe analizy botaniki chwastów. Prawidłowe rozpoznawanie chwastów jest kluczowe dla skutecznego wprowadzenia odpowiednich strategii zwalczania, co wpływa na zdrowie i wydajność upraw.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Części podstawowe uzyskane z półtuszy, takie jak: łopatka, karkówka, rozbratel, antrykot, szponder, są typowe dla półtuszy

A. baraniej

B. wieprzowej

C. wołowej

D. końskiej

Części wołowiny, takie jak łopatka, karkówka, rozbratel, antrykot i szponder, są super ważne w produkcji mięsa. Wołowina ma swoją specyfikę, bo jest naprawdę cenna w kuchni. Łopatka, jako mięso z przedniej części, świetnie nadaje się do duszenia i gulaszy. Karkówka z większą ilością tłuszczu to już zupełnie inna sprawa – idealnie pasuje na grilla i do pieczenia, dlatego tak często gości na polskich stołach. Rozbratel, antrykot i szponder to części, które wykorzystasz do zrobienia pysznych steków, które są soczyste i mają rewelacyjny smak. Wiedza o tych częściach mięsa jest ważna nie tylko dla kucharzy, ale też dla tych, którzy handlują mięsem, bo pozwala lepiej klasyfikować i sprzedawać wołowinę zgodnie z jej jakością i przeznaczeniem. A warto też zaznaczyć, że w Polsce hodowla bydła mięsnego opiera się na solidnych standardach jakości, co pomaga w uzyskaniu zdrowych zwierząt i wysokiej jakości mięsa.

Pytanie 8

Na rysunku strzałką oznaczono

A. dziób lemiesza.

B. ostrze lemiesza.

C. skrzydło odkładnicy.

D. pierś odkładnicy.

Skrzydło odkładnicy, na które wskazuje strzałka na rysunku, odgrywa kluczową rolę w procesie orki i zarządzania glebą. Jest to element korpusu płużnego, który odpowiada za kierowanie przemieszczoną glebą do już wyoranej bruzdy. Jego właściwa konstrukcja i ustawienie mają wpływ na efektywność pracy pługa, co jest istotne w kontekście upraw rolnych. W praktyce, odpowiednie ustawienie skrzydła odkładnicy pozwala na minimalizację strat gleby oraz zwiększenie wydajności orki. W przypadku niewłaściwego użycia lub uszkodzenia tego elementu, może dochodzić do niewłaściwego odkładania skib, co prowadzi do nierówności w glebie i trudności w dalszej uprawie. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przed rozpoczęciem pracy warto przeprowadzić kontrolę stanu technicznego pługa, aby upewnić się, że wszystkie elementy, w tym skrzydło odkładnicy, są w dobrym stanie, co pozwoli na skuteczną i efektywną pracę.

Pytanie 9

Gdy bobik dojrzewa nierównomiernie lub z opóźnieniem przed zbiorami kombajnem, należy użyć

A. desykantów

B. repelentów

C. defoliantów

D. deflorantów

Desykanty to substancje chemiczne stosowane w celu przyspieszenia dojrzewania roślin oraz ułatwienia zbioru. W przypadku bobiku, który charakteryzuje się nierównomiernym dojrzewaniem, desykanty pomagają w osiągnięciu jednorodności plonów. Dzięki ich zastosowaniu, wilgotność nasion spada, co pozwala na zwiększenie efektywności zbiorów przy użyciu kombajnu. Na przykład, stosując desykanty na 7-10 dni przed planowanym zbiorem, można znacząco poprawić jakość zebranych nasion oraz zmniejszyć ryzyko strat związanych z łamliwością nasion. W praktyce, najczęściej używane desykanty to substancje zawierające glifosat lub diquat, które skutecznie działają na tkankę roślinną. Warto również podkreślić, że stosowanie desykantów powinno być zgodne z lokalnymi regulacjami oraz zaleceniami producentów chemikaliów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla środowiska, jak i zdrowia ludzi.

Pytanie 10

W którym z wymienionych w tabeli nawozów azotowych najtańszy jest 1 kg azotu?

Rodzaj nawozu	Cena 1 tony nawozu
Mocznik 46% N	927 zł
Saletrzak 25% N	697 zł
Saletra amonowa 34% N	758 zł
Saletrzak magnezowy 28% N	846 zł

A. Saletrzak

B. Saletrzak magnezowy

C. Saletra amonowa

D. Mocznik

Wybór saletrzaku, saletry amonowej czy saletrzaku magnezowego jako najtańszego nawozu azotowego nie uwzględnia kluczowego aspektu, jakim jest analiza kosztów 1 kg azotu. Saletrzak, chociaż popularny, ma niższą zawartość azotu w porównaniu do mocznika, co oznacza, że koszt zakupu może być wyższy przy tej samej ilości azotu. Saletra amonowa, pomimo dobrej dostępności, również nie osiąga najbardziej korzystnych parametrów cenowych, gdyż jej cena na jednostkę azotu jest wyższa. Saletrzak magnezowy, choć ma swoje zalety w dostarczaniu magnezu, również nie jest ekonomicznie opłacalny dla czystego azotu, co sprawia, że jego wybór może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania materiałami nawozowymi. Typowym błędem w rozważaniach dotyczących nawozów jest zapominanie o analizie kosztów w odniesieniu do zawartości substancji czynnej, co często prowadzi do mylnych wniosków. Wybór nawozu powinien być zawsze podyktowany nie tylko ceną, ale również jego efektywnością i wpływem na plony. W branży rolniczej, kluczowe jest podejście oparte na rzetelnej analizie kosztów oraz korzyści, co pozwoli na optymalizację wydatków oraz uzyskanie najlepszych rezultatów w produkcji rolniczej.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Firma mleczarska planuje wprowadzenie na rynek innowacyjnych serków o różnych smakach. Z uwagi na dużą konkurencję w tej branży, na początku zamierza oferować te produkty w cenie o 20% niższej niż u rywali. Tego typu działanie jest przykładem strategii marketingu

A. masowego

B. zróżnicowanego

C. penetracyjnego

D. skoncentrowanego

Strategia penetracyjna to taka, która polega na wprowadzeniu produktu na rynek z niższą ceną niż konkurencja. Dzięki temu przyciągamy uwagę klientów i zwiększamy nasz udział w rynku. Na przykład, kiedy mleczarnia wypuszcza nowy rodzaj serków smakowych i ustala cenę o 20% niższą od konkurencji, to szybko zdobywa klientów. To działa zwłaszcza w miejscach, gdzie konkurencja jest duża i klienci mocno zwracają uwagę na ceny. Wyobraź sobie, że firma wchodzi na rynek z nowym produktem, jakimi są serki smakowe, a dzięki niższej cenie szybko przyciąga sporo klientów. W dłuższej perspektywie może to prowadzić do większej lojalności, a nawet możliwości podniesienia cen później. Takie podejście jest zgodne z tym, co często mówi się o marketingu – strategia penetracyjna jest naprawdę skuteczna, jeśli chce się poprawić swoją pozycję na rynku.

Pytanie 13

Jakie metody stosuje się do oznaczania ras w rejestrze bydła?

A. kody literowe ustalone w przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt

B. skrócone formy polskich nazw ras

C. pełne polskie nazwy ras

D. skróty nazw ras z uwzględnieniem angielskiej ortografii

Odpowiedź, że do oznaczania ras w księdze rejestracji bydła stosuje się kody literowe określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt, jest prawidłowa, ponieważ te kody są standardem określonym w regulacjach dotyczących identyfikacji zwierząt hodowlanych. Kody te ułatwiają identyfikację i rejestrację poszczególnych ras, a także wspierają procesy zarządzania hodowlą. Przykładowo, każdy producent bydła może przydzielić unikalny kod do swojej stada, co pozwala na łatwe śledzenie rodowodów, pochodzenia i zdrowia zwierząt. W praktyce, takie kody są kluczowe dla zapewnienia przejrzystości i zgodności z normami weterynaryjnymi oraz hodowlanymi, co z kolei wpływa na jakość produkcji mleka i mięsa. W związku z tym, ich właściwe stosowanie jest niezbędne do osiągnięcia wysokich standardów w branży hodowlanej.

Pytanie 14

Czas trwania okresu wegetacyjnego w Polsce jest uzależniony od

A. ilości użytych nawozów chemicznych

B. grubości warstwy śniegu w zimie

C. zmian temperatury w ciągu roku

D. poziomu opadów w miesiącach letnich

Długość okresu wegetacyjnego w Polsce jest ściśle związana z przebiegiem temperatur w ciągu roku. Okres wegetacyjny to czas, w którym rośliny są aktywne, co w dużej mierze zależy od temperatury powietrza oraz ilości dostępnego światła słonecznego. W Polsce, średnia temperatura powietrza w okresie wiosenno-letnim decyduje o tym, kiedy rośliny zaczynają wegetację. Przykładowo, dla wielu roślin uprawnych, takich jak pszenica czy kukurydza, minimalna temperatura do ich wegetacji wynosi około 5-10 stopni Celsjusza. W związku z tym, w latach z cieplejszymi wiosnami okres wegetacyjny może być wydłużony, co może przyczynić się do lepszych plonów. Z punktu widzenia standardów agronomicznych, monitorowanie temperatury jest kluczowe dla planowania siewów i zbiorów, a także dla zarządzania uprawami. Producenci rolniczy, korzystając z prognoz meteorologicznych, mogą optymalizować terminy siewu oraz zastosowanie nawozów, co wpływa na wydajność upraw.

Pytanie 15

Koszty produkcji, które nie ulegają zmianie w zależności od wielkości produkcji, to koszty

A. całkowite

B. zmienne

C. stałe

D. krańcowe

Koszty stałe to te wydatki, które pozostają niezmienne niezależnie od poziomu produkcji. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy firma produkuje 100 czy 1000 jednostek swojego produktu, koszty takie jak wynajem budynków, wynagrodzenia dla pracowników administracyjnych czy amortyzacja sprzętu pozostają na tym samym poziomie. W praktyce oznacza to, że w początkowych fazach działalności, gdy produkcja jest niska, koszty stałe mogą mieć duży wpływ na rentowność, ponieważ są one rozłożone na niewielką liczbę wyprodukowanych jednostek. W miarę zwiększania produkcji, koszty stałe są rozpraszane na większą liczbę jednostek, co obniża koszt jednostkowy. Zrozumienie tej koncepcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kosztami i podejmowania decyzji dotyczących zwiększenia produkcji. W kontekście budżetowania i prognozowania finansowego, umiejętność rozróżniania kosztów stałych od zmiennych pozwala na lepsze planowanie i podejmowanie strategicznych decyzji, co jest zgodne z ogólnymi zasadami zarządzania finansami w przedsiębiorstwach.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W pomieszczeniach dla zwierząt w największej ilości występuje

A. H2S

B. CO2

C. SO2

D. NH3

Dwutlenek węgla (CO2) jest gazem, który w pomieszczeniach inwentarskich występuje w największym stężeniu, głównie z powodu procesów oddychania zwierząt oraz rozkładu materii organicznej. Wysokie stężenia CO2 mogą być niebezpieczne dla zdrowia zwierząt, prowadząc do obniżenia ich wydajności produkcyjnej oraz zwiększenia ryzyka chorób. Standardy dotyczące jakości powietrza w obiektach inwentarskich zalecają utrzymanie stężenia CO2 poniżej 3000 ppm, co pozwala na zapewnienie optymalnych warunków dla zdrowia zwierząt. W praktyce, dobre systemy wentylacji są kluczowe w zarządzaniu poziomami CO2, a stosowanie czujników do monitorowania stężenia gazów w pomieszczeniach inwentarskich staje się coraz bardziej powszechne. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują projektowanie systemów wentylacyjnych oraz procedur zarządzania jakością powietrza, co jest niezbędne do zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz efektywności produkcji rolniczej.

Pytanie 18

Wprowadzenie do rejestru zwierząt powinno nastąpić

A. niezwłocznie po wystąpieniu zdarzenia, które wymaga wpisu, nie później jednak niż w ciągu 7 dni

B. w ciągu 7 dni od daty przeprowadzenia inspekcji dla bydła oraz 10 dni dla pozostałych kategorii zwierząt

C. w ciągu 10 dni od daty przeprowadzenia inspekcji w przypadku bydła oraz 14 dni dla innych grup zwierząt

D. tuż przed wystąpieniem zdarzenia wymagającego wpisu, jednak nie wcześniej niż na 3 dni przed

Właściwe procedury dotyczące wpisu do księgi rejestracji zwierząt wymagają, aby dokonanie takiego wpisu odbywało się bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia objętego obowiązkiem wpisu, nie później niż w terminie 7 dni. Taki wymóg ma na celu zapewnienie rzetelności oraz aktualności danych o zwierzętach, co jest kluczowe dla monitorowania ich zdrowia oraz stanu weterynaryjnego. Przykładem może być sytuacja, w której nowonarodzone cielę musi być zarejestrowane w księdze, aby uniknąć ewentualnych problemów związanych z jego identyfikacją i zdrowiem. Zgodnie z przepisami prawa w wielu krajach, terminowe zgłaszanie takich informacji jest ściśle regulowane i ma na celu nie tylko ochronę zwierząt, ale również bezpieczeństwo publiczne oraz ochronę zdrowia ludzi. Brak szybkiego zgłoszenia mógłby prowadzić do problemów w sytuacjach kryzysowych, takich jak wybuch choroby zakaźnej w stadzie. Warto więc regularnie przypominać sobie o tych obowiązkach i stosować się do najlepszych praktyk w zakresie rejestracji zwierząt.

Pytanie 19

Do kluczowych czynników środowiskowych wpływających na wyniki hodowli trzody chlewnej zalicza się

A. poziom CO2 oraz H2S w pomieszczeniu

B. oświetlenie oraz obecność NH3 w pomieszczeniu

C. oświetlenie oraz temperaturę w pomieszczeniu

D. wilgotność i temperaturę w pomieszczeniu

Wilgotność i temperatura w pomieszczeniu są kluczowymi czynnikami wpływającymi na wyniki produkcji trzody chlewnej. Optymalne warunki temperaturowe są niezbędne do zapewnienia dobrego samopoczucia zwierząt, co bezpośrednio przekłada się na ich wydajność. Temperatura w pomieszczeniu powinna być dostosowana do wieku i stanu zdrowia świń. Na przykład, prosięta potrzebują wyższej temperatury otoczenia, aby utrzymać odpowiednią temperaturę ciała. Wilgotność powinna mieścić się w granicach 60-70%, ponieważ zbyt wysoka wilgotność może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego. Zgodnie z dobrymi praktykami hodowlanymi, regularne monitorowanie tych parametrów oraz ich dostosowywanie może znacznie poprawić wyniki produkcyjne. Przykładowo, stosowanie systemów wentylacyjnych i ogrzewania pozwala na utrzymanie optymalnych warunków, co jest kluczowe w nowoczesnym chowie zwierząt.

Pytanie 20

Która grupa roślin strączkowych ma najwyższe wymagania dotyczące gleby?

A. łubin żółty, seradela i gryka

B. łubin wąskolistny, lucerna i żyto

C. peluszka, łubin biały i wyka kosmata

D. bobik, groch siewny i wyka jara

Bobik, groch siewny i wyka jara to rośliny strączkowe, które rzeczywiście mają wyższe wymagania glebowe niż inne gatunki. Wymagają one od gleby odpowiedniego pH, dobrej struktury oraz bogactwa w składniki odżywcze. W praktyce oznacza to, że aby osiągnąć optymalne plony, należy zapewnić im glebę o odpowiedniej wilgotności, dobrze napowietrzoną i bogatą w materię organiczną. Przykładowo, bobik jest często wykorzystywany w płodozmianach jako roślina poplonowa, co pozwala na poprawę struktury gleby oraz wzbogacenie jej w azot. Groch siewny, znany ze swoich właściwości strączkowych, jest istotnym źródłem białka roślinnego i może być stosowany jako cenny składnik paszowy. Wyka jara jest również cenna, gdyż może być uprawiana na użytkach zielonych, co wspiera rozwój bioróżnorodności oraz stabilizuje glebę. Te rośliny strączkowe wspierają również mikroflorę glebową, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rolnictwa.

Pytanie 21

Wskaż prawidłowe zmianowanie dla gospodarstwa znajdującego się na glebach lekkich?

A. Żyto, owies, łubin żółty, ziemniaki

B. Ziemniaki, łubin żółty, owies, żyto

C. Ziemniaki, owies, łubin żółty, żyto

D. Owies, żyto, łubin żółty, ziemniaki

Odpowiedź 'Ziemniaki, owies, łubin żółty, żyto' jest prawidłowa, ponieważ przedstawia optymalne zmianowanie na glebach lekkich. Ziemniaki są rośliną, która dobrze rośnie na glebach o dobrej przepuszczalności, a ich obecność w zmianowaniu sprzyja wykorzystaniu składników odżywczych. Owies, jako roślina wskaźnikowa, poprawia strukturę gleby oraz ogranicza erozję, co jest niezwykle istotne na glebach lekkich, które są bardziej narażone na degradację. Łubin żółty, będący rośliną strączkową, wzbogaca glebę w azot, co poprawia jej żyzność i jest korzystne dla kolejnych upraw. Żyto, jako roślina ozima, dobrze radzi sobie na uboższych glebach, co sprawia, że jest idealnym uzupełnieniem w cyklu zmianowania, zapewniając stabilizację gleby oraz jej ochronę przed erozją. Zastosowanie takiego zmianowania sprzyja zrównoważonemu nawożeniu i minimalizacji chorób, co jest kluczowe w nowoczesnym rolnictwie.

Pytanie 22

Który z poniższych produktów został zakonserwowany przy użyciu metody biologicznej?

A. Kiszona kapusta

B. Suszone śliwki

C. Mrożony brokuł

D. Owocowy kompot

Kapusta kiszona jest doskonałym przykładem produktu, który został utrwalony metodą biologiczną, znaną jako fermentacja. Proces ten polega na stosowaniu mikroorganizmów, głównie bakterii kwasu mlekowego, które przetwarzają naturalne cukry zawarte w kapuście na kwas mlekowy. W wyniku tego procesu następuje zmiana pH, co skutkuje obniżeniem aktywności mikroorganizmów psujących i wydłużeniem trwałości produktu. Kapusta kiszona nie tylko zyskuje nowy smak, ale również staje się bogata w witaminy, probiotyki i składniki odżywcze, co czyni ją cennym elementem zdrowej diety. Fermentacja kapusty jest zgodna z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej, które podkreślają znaczenie higieny i kontrolowania warunków fermentacji, aby uzyskać produkt wysokiej jakości. Przykłady zastosowania kapusty kiszonej obejmują nie tylko jej spożycie w formie sałatki, ale również jako dodatek do dań głównych, co wprowadza nie tylko walory smakowe, ale i zdrowotne.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Ile ton ziemniaków należy wysadzić na 1 ha, jeśli masa sadzeniaka wynosi 70 g?

Zapotrzebowanie na materiał sadzeniakowy w zależności od wielkości bulw
Wielkość sadzeniaka (mm)	Masa sadzeniaka (g)	Orientacyjne zużycie sadzeniaków (t/ha)
30-40	30	1,8-2,3
40-45	50	2,6-3,3
45-50	70	3,4-4,0
50-60	120	4,1-5,0

A. 2,6-3,3 t/ha

B. 4,1-5,0 t/ha

C. 3,4-4,0 t/ha

D. 1,8-2,3 t/ha

Odpowiedź 3,4-4,0 t/ha jest poprawna, ponieważ opiera się na danych przedstawionych w tabeli, która określa zużycie sadzeniaków w zależności od ich masy. Sadzeniak o masie 70 g wymaga zatem zastosowania w ilości między 3,4 a 4,0 ton na hektar. W praktyce oznacza to, że dla osiągnięcia optymalnych plonów, należy precyzyjnie dostosować ilość sadzeniaków do powierzchni uprawnej. Stosowanie takiej wartości jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, które zalecają odpowiednie dawkowanie sadzeniaków w celu zwiększenia efektywności produkcji roślinnej. Zbyt mała ilość sadzeniaków może prowadzić do osłabienia wzrostu roślin, a zbyt duża może skutkować konkurencją o zasoby, co z kolei obniża jakość plonu. Warto również zwrócić uwagę na różnorodność czynników, takich jak gleba, warunki klimatyczne i odmiana ziemniaka, które mogą wpływać na ostateczne wyniki upraw. Dlatego też, przynajmniej co roku, zaleca się przeprowadzanie analizy gleby oraz monitorowanie warunków pogodowych, aby odpowiednio dostosować dawki sadzeniaków do lokalnych warunków.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Jakie urządzenie jest przeznaczone do siewu otoczkowanych nasion buraka cukrowego?

A. siewnik rzędowy z zespołem wałeczkowym

B. siewnik punktowy z tarczą komórkową

C. siewnik rzędowy z zespołem roweczkowym

D. rozsiewacz odśrodkowy

Siewnik punktowy z tarczą komórkową to świetne urządzenie do siewu otoczkowanych nasion buraka cukrowego. Dzięki swojej konstrukcji, pozwala na dokładne umieszczanie nasion w glebie, co jest mega ważne, żeby plony były jak najlepsze. Tarcza komórkowa świetnie transportuje nasiona, a przy tym minimalizuje ryzyko uszkodzenia otoczki, co z kolei wpływa na zdrowotność nasion. W praktyce, rolnicy często korzystają z tych siewników w gospodarstwach, gdzie burak cukrowy jest w intensywnej uprawie. To dlatego, że wymagana jest duża precyzja, żeby uzyskać jak największe zbiory. Z mojego doświadczenia, jeśli do siewnika punktowego dołożysz dobre nawożenie i nawadnianie, to naprawdę może to znacząco poprawić jakość i ilość plonów, co jest zgodne z tym, co mówią eksperci o uprawie buraków.

Pytanie 28

Opakowania po produktach chemicznych stosowanych w rolnictwie powinny być unieszkodliwiane

A. poprzez ich spalenie

B. poprzez transport na wysypisko odpadów komunalnych

C. zgodnie z wskazówkami dostawcy środka chemicznego

D. poprzez wrzucenie do pojemnika na odpady

Utylizacja opakowań po środkach chemicznych stosowanych w gospodarstwie rolnym jest kluczowym elementem ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi. Poprawne usuwanie tych opakowań powinno zawsze odbywać się zgodnie z zaleceniami producenta, które są dostosowane do specyficznych właściwości danego środka. Te zalecenia obejmują nie tylko sposób utylizacji, ale również potencjalne zagrożenia związane z niewłaściwym składowaniem czy usuwaniem. Na przykład, wiele producentów zaleca zwrot pustych opakowań do punktów zbiórki, gdzie są one odpowiednio przetwarzane, co minimalizuje ryzyko kontaminacji środowiska. Dobre praktyki w gospodarstwach rolnych zakładają również prowadzenie ewidencji dotyczącej zużycia i utylizacji środków chemicznych, co pozwala na lepsze zarządzanie substancjami niebezpiecznymi oraz przestrzeganie przepisów prawnych. Warto zaznaczyć, że działania te są nie tylko zgodne z obowiązującymi przepisami, ale również przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

W fazie której występuje największe zapotrzebowanie na wodę w uprawie ziemniaków?

A. wschodów

B. dojrzewania bulw

C. zawiązywania bulw

D. kiełkowania

Faza kiełkowania, wschodów oraz dojrzewania bulw są istotne w cyklu życia ziemniaka, jednak nie odpowiadają one na największe zapotrzebowanie na wodę, które występuje podczas zawiązywania bulw. W fazie kiełkowania, roślina koncentruje się na wytwarzaniu pierwszych korzeni i rozwijaniu liści, co wymaga pewnej ilości wody, jednak nie jest to moment o najwyższym zapotrzebowaniu. Podobnie, faza wschodów jest kluczowa dla rozwoju rośliny, ale nie stawia tak dużych wymagań wodnych jak zawiązywanie bulw. Co więcej, w fazie dojrzewania bulw, zapotrzebowanie na wodę także maleje, ponieważ roślina zaczyna proces akumulacji skrobi w bulwach, co oznacza, że woda nie jest już tak krytyczna jak wcześniej. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda z tych faz wymaga dużej ilości wody, co prowadzi do nieefektywnego gospodarowania zasobami wodnymi. Zrozumienie poszczególnych etapów wzrostu i ich specyficznych potrzeb wodnych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami i maksymalizacji plonów.

Pytanie 31

Który z nawozów można aplikować dolistnie w postaci roztworu wodnego?

A. Mocznik

B. Siarczan amonu

C. Saletrzak

D. Saletra amonowa

Mocznik jest nawozem azotowym, który można stosować dolistnie w formie wodnego roztworu. Jego rozpuszczalność w wodzie oraz niskie ryzyko fitotoksyczności sprawiają, że jest idealnym kandydatem do aplikacji dolistnej. Stosowanie mocznika w takich formach pozwala na szybkie dostarczenie azotu roślinom, co jest szczególnie ważne w okresach intensywnego wzrostu. Dzięki aplikacji dolistnej można efektywnie zwiększyć plon i poprawić jakość plonów, zwłaszcza w uprawach takich jak zboża, kukurydza czy warzywa. Zgodnie z zaleceniami dobrych praktyk rolniczych, dolistne nawożenie mocznikiem powinno być przeprowadzane w odpowiednich warunkach atmosferycznych, unikając aplikacji w czasie silnego nasłonecznienia, aby zminimalizować ryzyko parowania roztworu. Przykładowo, mocznik może być stosowany w stężeniu od 3% do 5% w postaci roztworu, co zapewnia optymalne wchłanianie składników odżywczych przez liście.

Pytanie 32

Dobierz z tabeli pestycyd do zwalczania chwastu przedstawionego na ilustracji.

Chwast	Pestycyd do zwalczania
Chwastnica jednostronna	Jenot 100 EC
Przytulia czepna	Herbistar 200 EC
Miotła zbożowa	Axial 50 EC
Skrzyp polny	Orkan 330 SL

A. Herbistar 200 EC

B. Orkan 330 SL

C. Axial 50 EC

D. Jenot 100 EC

Herbistar 200 EC jest skutecznym środkiem do zwalczania chwastów, takich jak przytulia czepna, ze względu na swoje właściwości selektywne. Zawiera substancję czynną, która działa na metabolizm roślin, hamując ich wzrost i rozwój. W praktyce, zastosowanie Herbistaru w odpowiednich dawkach oraz w optymalnych warunkach pogodowych, takich jak umiarkowana wilgotność i temperatura, zapewnia efektywne zwalczanie chwastów, minimalizując jednocześnie ryzyko uszkodzenia upraw. Warto podkreślić, że stosowanie tego środka powinno być zgodne z zaleceniami zawartymi w etykiecie, a także z dobrą praktyką rolniczą, co obejmuje rotację pestycydów i monitoring stanu chwastów. Dodatkowo, przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu Herbistaru, warto wziąć pod uwagę również okres karencji oraz wpływ na środowisko, co jest zgodne z przepisami ochrony środowiska.

Pytanie 33

Aby oddzielić poślady pszenicy (ziarna o średnicy mniejszej niż 2 mm), należy je poddać

A. sortowaniu na sitach o okrągłych otworach

B. czyszczeniu w strumieniu powietrza

C. czyszczeniu w cyklonie osadczym

D. sortowaniu na sitach o prostokątnych otworach

Wiesz, sortowanie na sitach z okrągłymi otworami, czyszczenie w powietrzu czy w cyklonie, to różne metody, ale nie są najlepsze do oddzielania pośladu pszenicy. Okrągłe otwory nie radzą sobie z ziarnami o różnych kształtach i rozmiarach, co sprawia, że separacja jest dość nieefektywna. Te sita klasyfikują głównie według średnicy, więc ciężko uzyskać dobry podział przy różnych grubościach ziaren. Czyszczenie w powietrzu może pomóc w usuwaniu lekkich zanieczyszczeń, ale nie daje rady ze zróżnicowanymi rozmiarami. Z kolei cyklon osadczy jest niezły w separacji na podstawie gęstości, ale nie nadaje się do rozdzielania ziaren o różnych grubościach, jakie mamy w pośladzie pszenicy. Tak naprawdę, żeby efektywnie sortować ziarna, lepiej używać sit prostokątnych, bo to pozwala dokładniej dostosować się do wymagań wielkości ziaren.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Przedstawione na ilustracji rury drenarskie wykonano

A. z polistyrenu.

B. z żywicy epoksydowej.

C. z silikonu.

D. z polichlorku winylu.

Wybór materiału do produkcji rur drenarskich jest kluczowy, a błędne odpowiedzi często wynikają z nieporozumień dotyczących właściwości różnych tworzyw sztucznych. Polistyren, chociaż jest materiałem stosunkowo tanim, ma tendencję do kruchości i niską odporność na działanie warunków atmosferycznych oraz chemikaliów, co ogranicza jego zastosowanie w systemach drenarskich, gdzie wymagana jest trwałość i elastyczność. Silikon, z drugiej strony, to materiał elastyczny, jednakże nie ma on odpowiednich właściwości mechanicznych ani wytrzymałościowych, aby efektywnie pełnić rolę w systemach drenażowych. Jest on często używany w uszczelnieniach czy zastosowaniach medycznych, ale nie nadaje się do konstrukcji rur. Żywica epoksydowa, mimo swoich zalet w kontekście kompozytów, nie jest typowym materiałem do produkcji rur drenarskich. Rury te muszą wytrzymywać różne obciążenia mechaniczne oraz czynniki zewnętrzne, co sprawia, że wymagania dla ich materiałów są znacznie bardziej restrykcyjne. Często mylone są właściwości tych materiałów, co prowadzi do dobierania niewłaściwych rozwiązań w praktyce, a to może skutkować awariami systemów drenarskich i ich kosztowną wymianą.

Pytanie 36

Mieszanka pełnoporcjowa dla loch karmiących zawiera 12 MJ energii metabolicznej w 1 kg. Ustal wymaganą zawartość lizyny w tej mieszance

Wymagana zawartość lizyny i białka w gramach na 1MJ energii metabolicznej
Faza cyklu	Lizyna	Białko ogólne	Białko strawne	Wapń
Ciąża do 90 dnia	0,45	11,0	8,7	0,60
Laktacja	0,65	13,0	10,0	0,62

A. 7,80 g

B. 78,00 g

C. 6,50 g

D. 0,65 g

Odpowiedź wynosząca 7,80 g lizyny na 1 kg mieszanki pełnoporcjowej dla loch karmiących jest prawidłowa, ponieważ obliczenia opierają się na wymaganiach żywieniowych dla loch w laktacji. Zgodnie z zaleceniami, dla każdego megadżula (MJ) energii metabolicznej, lochy potrzebują 0,65 g lizyny. W przypadku mieszanki o wartości 12 MJ/kg, wymagana zawartość lizyny oblicza się poprzez pomnożenie 0,65 g przez 12 MJ, co daje 7,80 g. Praktycznie, odpowiednia zawartość lizyny w karmie jest kluczowa dla zdrowia oraz wydajności loch, wpływa na produkcję mleka oraz rozwój prosiąt. W branży zwierzęcej standardy żywieniowe są ustalane na podstawie badań dotyczących biochemii, a odpowiednia zawartość aminokwasów, takich jak lizyna, jest ściśle monitorowana.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Oblicz, ile kg N mogą wchłonąć rośliny w pierwszym roku po zastosowaniu obornika w ilości 30 t/ha, jeśli zawartość azotu w oborniku wynosi 0,45% oraz efektywność wykorzystania azotu wynosi 30%?

A. 90,0 kg

B. 40,5 kg

C. 30,5 kg

D. 45,0 kg

Aby obliczyć, ile kg azotu mogą pobrać rośliny w pierwszym roku po zastosowaniu obornika, musimy najpierw obliczyć całkowitą ilość azotu zawartą w oborniku. Obornik w dawce 30 t/ha przy zawartości azotu 0,45% zawiera 30 t * 0,0045 = 0,135 t azotu, co w przeliczeniu na kilogramy daje 135 kg N/ha. Następnie musimy uwzględnić wskaźnik wykorzystania azotu przez rośliny, który wynosi 30%. Oznacza to, że rośliny będą w stanie pobrać z obornika 30% z 135 kg, co daje 135 kg * 0,30 = 40,5 kg N/ha. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w planowaniu nawożenia, ponieważ pozwalają rolnikom optymalizować dawki nawozów, minimalizując straty składników pokarmowych oraz wpływ na środowisko. W praktyce wiedza ta jest stosowana w ramach dobrych praktyk rolniczych, które mają na celu zrównoważony rozwój i oszczędności w produkcji rolniczej.

Pytanie 40

Przygotowując do sprzedaży nasiona rzepaku, które po zbiorach wykazują zawartość wody 12%, należy je

Wymagania nasion przeznaczonych do sprzedaży pod względem wilgotności
gorczyca	maks. 8%
rzepak	maks. 5 – 7%
wyka	maks. 12%
żyto	maks. 14.5%

A. przetrzymać w silosach.

B. dosuszyć w suszarniach.

C. dosuszyć na słońcu.

D. oczyścić za pomocą wialni.

Odpowiedź "dosuszyć w suszarniach" jest poprawna, gdyż suszenie nasion rzepaku jest kluczowym procesem, który zapewnia ich jakość i maksymalną trwałość. Zgodnie z obowiązującymi standardami, wilgotność nasion rzepaku przeznaczonych do sprzedaży nie powinna przekraczać 7%. W przypadku nasion o wilgotności 12%, konieczne jest ich dosuszenie, aby uniknąć ryzyka pleśnienia oraz degradacji jakości. Użycie suszarni to najefektywniejsza metoda, ponieważ pozwala na kontrolowanie temperatury oraz czasu suszenia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia komórek nasiennych i utraty cennych składników odżywczych. W praktyce oznacza to, że nasiona są poddawane działaniu ciepłego powietrza w odpowiednich warunkach, co skutkuje równomiernym i szybkim usunięciem nadmiaru wilgoci. Dobrą praktyką jest również monitorowanie poziomu wilgotności podczas suszenia, aby upewnić się, że osiągnięto optymalny poziom. Dzięki tym działaniom, przygotowane do sprzedaży nasiona będą lepiej przyjęte na rynku oraz dłużej zachowają swoje właściwości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej