Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 10:51
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 11:00

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z wymienionych zasad jest istotna dla bezpiecznego użytkowania portali społecznościowych?

A. Regularne kontrolowanie ustawień prywatności

B. Zgłaszanie treści, które naruszają regulamin

C. Unikanie stosowania silnych haseł do konta

D. Udostępnianie jak największej ilości informacji osobowych

Regularne sprawdzanie ustawień prywatności jest kluczowym aspektem bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych, ponieważ to właśnie te ustawienia decydują o tym, jakie informacje udostępniamy innym użytkownikom. Użytkownicy powinni być świadomi, że domyślne ustawienia prywatności często są skonfigurowane w sposób, który umożliwia szeroką dostępność ich danych osobowych. Przykładowo, wiele platform społecznościowych domyślnie ustawia profile jako publiczne, co oznacza, że każdy może zobaczyć ich zawartość. Zmieniając te ustawienia, użytkownicy mogą ograniczyć widoczność swoich postów, zdjęć, a także informacji osobistych tylko do wybranej grupy osób, co znacząco zwiększa ich bezpieczeństwo. Warto także regularnie aktualizować te ustawienia, ponieważ platformy często wprowadzają nowe funkcje, które mogą zmieniać domyślne zasady dotyczące prywatności. Zgodnie z wytycznymi RODO oraz innymi standardami ochrony danych osobowych, użytkownicy mają prawo do kontrolowania swoich informacji, co czyni regularne sprawdzanie ustawień prywatności nie tylko zaleceniem, ale również obowiązkiem każdego świadomego użytkownika internetu.

Pytanie 2

Które z wymienionych działań zwiększa bezpieczeństwo transakcji online?

A. Udostępnianie informacji o karcie kredytowej w e-mailach

B. Zastosowanie publicznego Wi-Fi do logowania się na konto bankowe

C. Weryfikowanie certyfikatów SSL na stronach zajmujących się transakcjami

D. Nieaktualizowanie oprogramowania przeglądarki

Sprawdzanie certyfikatów SSL na stronach transakcyjnych to jeden z najważniejszych kroków w zapewnieniu bezpieczeństwa transakcji internetowych. Certyfikat SSL szyfruje dane przesyłane między użytkownikiem a serwerem, chroniąc je przed przechwyceniem przez osoby trzecie. Adresy stron z certyfikatem SSL zaczynają się od 'https', co wskazuje na bezpieczne połączenie. Certyfikaty SSL zapewniają integralność danych i są podstawą dla każdej strony internetowej obsługującej płatności lub przechowującej dane użytkowników. Zignorowanie tej kwestii naraża użytkowników na ataki typu man-in-the-middle i phishing.

Pytanie 3

Która zasada zwiększa bezpieczeństwo w sieci?

A. Dzielnie się hasłami z przyjaciółmi

B. Zaniedbywanie aktualizacji systemu operacyjnego

C. Pobieranie plików z niepewnych źródeł

D. Korzystanie z mocnych, unikalnych haseł

Używanie silnych, unikalnych haseł jest fundamentalną zasadą poprawiającą bezpieczeństwo w sieci. Silne hasło to takie, które składa się z co najmniej 12 znaków, zawiera wielkie i małe litery, cyfry oraz znaki specjalne. Takie hasła są trudne do złamania przez ataki brute force, które wykorzystują algorytmy do próbowania różnych kombinacji znaków. Przykładem silnego hasła może być 'P@ssw0rd!2023', które łączy różnorodne typy znaków. Używanie unikalnych haseł dla różnych kont jest równie ważne, ponieważ w przypadku naruszenia bezpieczeństwa jednego konta, inne pozostają zabezpieczone. Standardy takie jak NIST (National Institute of Standards and Technology) zalecają tworzenie haseł w sposób, który ogranicza ich przewidywalność. Narzędzia do zarządzania hasłami, takie jak LastPass czy 1Password, mogą pomóc w generowaniu i przechowywaniu silnych haseł, co dodatkowo redukuje ryzyko. Stosowanie tej zasady jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych oraz zapobiegania kradzieży tożsamości.

Pytanie 4

Podana deklaracja zmiennych w języku JAVA zawiera

String imie = "Anna";
short wiek = 12;
int i = 0;
char plec = 'K';
boolean jestUczniem = true;

A. jedną zmienną typu tekstowego, dwie całkowite, jedną znakową i jedną logiczną

B. dwie zmienne typu tekstowego, dwie całkowite oraz jedną logiczną

C. dwie zmienne o typie strukturalnym

D. jedną zmienną typu tekstowego, jedną rzeczywistą, jedną całkowitą, jedną znakową oraz jedną logiczną

Analizując podaną deklarację zmiennych w języku Java, widać wyraźnie, że mamy tu do czynienia z pięcioma zmiennymi o różnych typach: String imie = "Anna" – typ tekstowy, short wiek = 12 oraz int i = 0 – dwa typy całkowite (różnią się zakresem wartości), char plec = 'K' – typ znakowy, boolean jestUczniem = true – typ logiczny. Takie zróżnicowanie typów pozwala nie tylko przechowywać różne informacje, ale też lepiej zarządzać pamięcią i logiczną strukturą programu. Z mojej perspektywy, właściwy dobór typów danych to podstawa, bo pomaga unikać wielu późniejszych problemów z kompatybilnością czy błędami wykonania. Java została zaprojektowana tak, by wymuszać jawność typów, co zdecydowanie zwiększa czytelność kodu i zmniejsza liczbę nieoczywistych bugów. Praktycznie, w każdej większej aplikacji spotkamy się z kombinacją typów prostych (jak int, short, boolean czy char) i obiektowych (np. String). Warto pamiętać, że String to typ referencyjny, a nie prosty jak reszta wymienionych. Przy dużych projektach poleca się deklarować zmienne możliwie najwęższego typu (np. short zamiast int, jeśli wystarczy), by oszczędzać zasoby. To jest taka podstawowa wiedza, bez której trudno ruszyć dalej w świecie Javy, bo typy decydują o tym, jak zachowuje się program i co można z danymi zrobić. W rzeczywistych projektach, na przykład przy tworzeniu rejestracji użytkowników czy bazy danych, takie typy jak String, int, char i boolean pojawiają się na każdym kroku.

Pytanie 5

Jaką instrukcję należy wykorzystać do poprawnej deklaracji zmiennej typu string w C++?

A. bool name = "Jan"

B. string name = "Jan"

C. int name = "Jan"

D. float name = "Jan"

Ta deklaracja 'string name = "Jan"' to naprawdę dobry sposób na zdefiniowanie zmiennej łańcuchowej w C++. Wiesz, 'string' to typ danych, 'name' to nazwa tej zmiennej, a 'Jan' to wartość, która jest jej przypisana. Typ 'string' jest częścią biblioteki <string> i daje nam wiele możliwości, gdy pracujemy z tekstem. Możemy łączyć, porównywać i modyfikować różne łańcuchy znaków bez większego problemu. To jest mega ważne w aplikacjach, które mają do czynienia z danymi tekstowymi, interfejsami użytkownika czy analizą danych, które wprowadzamy.

Pytanie 6

Który z wymienionych poniżej przykładów ilustruje użycie systemu informatycznego w działalności gospodarczej?

A. System wentylacji

B. System sterowania ruchem miejskim

C. E-sklep

D. System nawigacji GPS

System wentylacji, mimo że jest istotnym elementem infrastruktury budynków, nie jest przykładem systemu informatycznego w kontekście działalności biznesowej. Wentylacja jest technologią mechaniczną, która ma na celu zapewnienie odpowiedniej jakości powietrza. Nie posiada zaawansowanych funkcji informatycznych, które mogłyby wspierać procesy biznesowe, jak np. zarządzanie danymi klientów czy automatyzacja sprzedaży. Systemy wentylacyjne są zaprojektowane głównie w celu poprawy komfortu użytkowników, a nie w celu generowania wartości dodanej dla przedsiębiorstwa poprzez informatyzację procesów. W przypadku systemu sterowania ruchem miejskim, jego głównym celem jest zarządzanie ruchem drogowym i zwiększenie efektywności transportu publicznego. Jest to również system technologiczny, jednak jego głównym zastosowaniem jest poprawa bezpieczeństwa i komfortu podróży, a nie wspieranie operacji biznesowych. Tego typu systemy, choć korzystają z technologii informatycznych, nie są bezpośrednio związane z procesami komercyjnymi ani z generowaniem przychodu. Z kolei system nawigacji GPS, choć istotny w kontekście transportu i logistyki, działa jako narzędzie wspierające nawigację i lokalizację, a nie jako integralna część systemu informatycznego w działalności przedsiębiorstw. Jego zastosowania w biznesie są zazwyczaj pośrednie i nie mają na celu bezpośredniego wsparcia dla funkcji komercyjnych, lecz przede wszystkim służą do optymalizacji tras dostaw czy lokalizacji klientów.

Pytanie 7

Złośliwe oprogramowanie stworzone w celu przyznania hakerom uprawnień administracyjnych do komputera ofiary bez jej świadomości, to

A. keylogger

B. wirus

C. robak

D. rootkit

Rootkit to specyficzny rodzaj złośliwego oprogramowania, który został stworzony właśnie po to, żeby uzyskać i utrzymać nieautoryzowane uprawnienia administracyjne na systemie ofiary, a jednocześnie pozostać jak najbardziej niezauważonym. W praktyce, rootkit pozwala atakującemu przejąć pełną kontrolę nad komputerem – może wtedy instalować inne szkodliwe programy, kraść dane czy omijać zabezpieczenia bez wiedzy użytkownika. Co ważne, rootkity są często wykorzystywane przez cyberprzestępców do tzw. eskalacji uprawnień, czyli podniesienia poziomu dostępu z konta zwykłego użytkownika do administratora (roota), co w świecie Linuksa i Unixa jest dość powszechną strategią. Moim zdaniem, to jeden z najtrudniejszych do wykrycia typów malware – potrafi modyfikować systemowe procesy, a nawet podszywać się pod pliki systemowe, co sprawia, że standardowe antywirusy często go nie wykrywają. W branży IT mówi się wręcz o konieczności korzystania z zaawansowanych narzędzi forensics, np. rootkit detectors i regularnym monitorowaniu integralności systemu, zgodnie z zaleceniami CIS Controls. Jeśli ktoś chce się dobrze zabezpieczyć, to naprawdę warto zwracać uwagę na nieoczywiste symptomy: podejrzane procesy, zmiany w kluczowych plikach systemowych czy dziwne aktywności sieciowe. Rootkit to prawdziwy koszmar administratorów i świetny „przykład z życia” na to, jak ważna jest segmentacja uprawnień i stosowanie zasady najmniejszych uprawnień.

Pytanie 8

Jakie narzędzie może zostać wykorzystane do automatyzacji testów aplikacji internetowych?

A. Blender

B. Selenium

C. Visual Studio Code

D. Postman

Selenium to jedno z najpopularniejszych narzędzi do automatycznego testowania aplikacji webowych. Umożliwia symulowanie interakcji użytkownika z przeglądarką, takich jak kliknięcia, wypełnianie formularzy, przewijanie stron i nawigowanie po witrynie. Dzięki Selenium możliwe jest testowanie aplikacji w różnych przeglądarkach (np. Chrome, Firefox, Safari) oraz na różnych systemach operacyjnych. Narzędzie to jest nieocenione w testach regresyjnych, funkcjonalnych i integracyjnych, ponieważ pozwala na automatyzację powtarzalnych czynności, co znacząco przyspiesza proces testowania. Selenium integruje się z wieloma językami programowania, w tym Python, Java i C#, co czyni je wszechstronnym i uniwersalnym narzędziem w ekosystemie deweloperskim.

Pytanie 9

Co to jest SPA (Single Page Application)?

A. Format pliku używany w aplikacjach do przetwarzania danych

B. Aplikacja webowa działająca na jednej stronie, dynamicznie aktualizująca treść bez przeładowywania całej strony

C. Technika optymalizacji kodu w aplikacjach JavaScript

D. Metoda projektowania interfejsu użytkownika dla aplikacji mobilnych

Single Page Application (SPA) to typ aplikacji internetowej, która działa na jednej stronie, umożliwiając dynamiczne ładowanie treści bez konieczności przeładowania całej witryny. W tradycyjnych aplikacjach webowych, każda interakcja użytkownika, która wymagała zmiany treści, wiązała się z odświeżeniem strony. W przypadku SPA, korzysta się z technologii takich jak AJAX, WebSockets czy API, co pozwala na asynchroniczne pobieranie danych z serwera. Przykłady SPA to popularne frameworki i biblioteki, takie jak React, Angular czy Vue.js. Dzięki tym technologiom, użytkownicy mogą doświadczyć płynniejszego i bardziej responsywnego interfejsu. Dobrą praktyką w projektowaniu SPA jest stosowanie wzorców projektowych, takich jak MVC (Model-View-Controller), co ułatwia zarządzanie kodem oraz jego modułowość. SPA są szczególnie przydatne w aplikacjach wymagających intensywnej interakcji, takich jak platformy e-commerce czy aplikacje społecznościowe, gdzie kluczowa jest szybkość i komfort użytkowania.

Pytanie 10

Prezentowana metoda jest realizacją algorytmu

public static String fun1(String str) {
    String output = " ";
    for (var i = (str.length()-1); i >= 0; i--)
        output += str.charAt(i);
    return output;
}

A. wyszukującego literę w ciągu

B. sortującego ciąg od znaku o najniższym kodzie ASCII do znaku o najwyższym kodzie

C. odwracającego ciąg

D. sprawdzającego, czy dany ciąg jest palindromem

W tym zadaniu chodziło o rozpoznanie, co właściwie robi metoda fun1. Jeśli przeanalizujesz kod, to widać, że w pętli for program przechodzi przez wszystkie znaki wejściowego łańcucha od końca do początku i dokleja je do zmiennej output. Efekt? Zwracany napis jest po prostu oryginalnym tekstem zapisanym wspak, czyli odwróconym. To bardzo prosty przykład algorytmu odwracania ciągu znaków. W praktyce takie rozwiązania przydają się choćby wtedy, gdy chcemy sprawdzić, czy łańcuch jest palindromem (choć samo odwracanie to tylko pierwszy krok), przy szyfrowaniu prostymi metodami czy podczas manipulacji danymi wejściowymi, na przykład w edytorach tekstu lub różnych parserach. Moim zdaniem, warto pamiętać o dobrych praktykach – w Javie, jeśli masz do czynienia z wieloma operacjami na napisach, lepiej używać StringBuildera zamiast tworzyć nowe Stringi, bo jest to wydajniejsze pod kątem zarządzania pamięcią. Dla ciekawych: w bibliotekach standardowych Javy już istnieją gotowe narzędzia do odwracania ciągów (np. StringBuilder.reverse()), ale znajomość działania takiego algorytmu pozwala lepiej zrozumieć, jak działają operacje na napisach "pod spodem". Z mojego doświadczenia, umiejętność samodzielnego napisania takich prostych funkcji bardzo pomaga przy nauce bardziej zaawansowanych algorytmów tekstowych oraz rozwija wyobraźnię programistyczną.

Pytanie 11

Co zostanie wyświetlone po wykonaniu poniższego kodu?

class Animal {
  constructor(name) {
    this.name = name;
  }
  speak() {
    return `${this.name} makes a noise.`;
  }
}

class Dog extends Animal {
  speak() {
    return `${this.name} barks.`;
  }
}

let dog = new Dog('Rex');
console.log(dog.speak());

A. Rex barks.

B. Error: speak is not defined

C. Rex makes a noise.

D. undefined

Odpowiedź "Rex barks." jest prawidłowa, ponieważ kod definiuje klasę Dog, która dziedziczy po klasie Animal. W klasie Animal mamy metodę speak(), która zwraca tekst wskazujący na dźwięk wydawany przez zwierzę. Kiedy tworzymy instancję klasy Dog, przekazujemy jej imię 'Rex'. Następnie, kiedy wywołujemy metodę speak() na obiekcie dog, zostaje użyta metoda zdefiniowana w klasie Dog, a nie ta z klasy Animal. To dlatego zwracany tekst to 'Rex barks.', co jest poprawnym i oczekiwanym wynikiem. Przykładowo, w praktycznych zastosowaniach, jeśli miałbyś różne klasy zwierząt, można by je zdefiniować w podobny sposób, gdzie każde zwierzę mogłoby mieć swoją unikalną implementację metody speak(), co wprowadza elastyczność i możliwości rozszerzalności w kodowaniu.

Pytanie 12

W jaki sposób można ograniczyć problemy społeczne wynikające z nadmiernego używania internetu?

A. Całkowicie wycofać się z aktywności wirtualnych

B. Zwiększać czas spędzany przy ekranie

C. Zachować równowagę pomiędzy relacjami w sieci a tymi w rzeczywistości

D. Unikać spotkań z ludźmi w realnym świecie

Utrzymywanie równowagi między relacjami online i offline to kluczowy element zapobiegania problemom społecznym wynikającym z nadmiernego korzystania z internetu. Przeplatanie kontaktów wirtualnych z interakcjami twarzą w twarz wzmacnia więzi społeczne i poprawia umiejętności komunikacyjne. Równowaga między życiem cyfrowym a rzeczywistym pozwala unikać izolacji społecznej i wspiera rozwój empatii oraz zdolności interpersonalnych. Jest to szczególnie ważne w kontekście młodzieży, która może być bardziej podatna na negatywne skutki nadmiernej ekspozycji na treści online.

Pytanie 13

Która z poniższych technologii służy do tworzenia interaktywnych aplikacji webowych bez przeładowania strony?

A. CSS3

B. HTML5

C. AJAX

D. SQL

AJAX, czyli Asynchronous JavaScript and XML, to technologia umożliwiająca tworzenie interaktywnych aplikacji webowych bez konieczności przeładowywania całej strony. Dzięki AJAX, możliwe jest asynchroniczne przesyłanie danych pomiędzy klientem a serwerem, co pozwala na dynamiczne aktualizowanie treści na stronie bez interakcji użytkownika w postaci odświeżania. Przykładem wykorzystania AJAX może być formularz kontaktowy, który po wysłaniu nie przeładowuje całej strony, ale zamiast tego zaktualizowuje tylko wybraną sekcję, informując użytkownika o sukcesie lub błędzie. AJAX jest wykorzystywany w wielu nowoczesnych aplikacjach webowych, takich jak Gmail czy Facebook, gdzie interaktywność i szybkość są kluczowe. W kontekście standardów, AJAX najlepiej współpracuje z technologiami takimi jak RESTful API oraz JSON, co optymalizuje wymianę danych. Przy implementacji AJAX ważne jest również przestrzeganie zasad związanych z wydajnością i bezpieczeństwem, takich jak unikanie ataków XSS oraz odpowiednie zarządzanie sesjami użytkowników.

Pytanie 14

Wskaż fragment kodu, który wykreuje przedstawioną kontrolkę?

A. Kod2

B. Kod4

C. Kod3

D. Kod1

Odpowiednim kodem do wygenerowania przedstawionej kontrolki jest Kod3 który korzysta z klasy RatingBar w Androidzie. RatingBar to bardzo przydatny element interfejsu użytkownika pozwalający użytkownikom na ocenę w skali gwiazdek. W tym przypadku RatingBar posiada atrybut android:rating ustawiony na 2.5 co oznacza że kontrolka wyświetli dwie pełne gwiazdki i jedną połowę co odpowiada przedstawionej grafice. Dodatkowo atrybut android:progressTint ustawiony na #4682B4 zmienia kolor gwiazdek na niebieski. Użycie RatingBar jest standardową praktyką w aplikacjach mobilnych dla zbierania opinii użytkowników. Ważne jest aby pamiętać że RatingBar może być konfigurowany do obsługi różnych wartości minimalnych i maksymalnych oraz do dostosowywania wyglądu za pomocą stylów i tematów. Dobrym zwyczajem jest dbanie o czytelność i intuicyjność interfejsu co osiąga się m.in. przez odpowiednie oznaczanie i rozmieszczanie kontrolek takich jak RatingBar.

Pytanie 15

Który z wymienionych poniżej przykładów ilustruje prawidłowy szkielet zarządzania wyjątkami w języku C++?

A. try { kod } catch { obsługa }

B. try { kod } handle { obsługa }

C. try { kod } except { obsługa }

D. try { kod } finally { obsługa }

Jak to wygląda w C++? Kluczowym elementem jest szkielet z blokami 'try' i 'catch'. W bloku 'try' piszesz kod, który może spowodować błąd, a 'catch' zajmuje się sytuacjami, kiedy coś pójdzie nie tak. Dzięki temu nie musisz się martwić, że program nagle przestanie działać, bo masz kontrolę nad tym, jak reagować w trudnych momentach. Obsługa wyjątków to naprawdę ważna sprawa w programowaniu, bo pomaga wyłapać różne problemy, czy to z danymi, z pamięcią, czy z plikami. Z mojego doświadczenia, to po prostu sprawia, że aplikacje są bardziej stabilne i działa to na korzyść zarówno programisty, jak i użytkownika.

Pytanie 16

Jakie jest znaczenie klasy abstrakcyjnej?

A. Klasa, która może być dziedziczona, ale nie można jej instancjonować

B. Klasa, która może zawierać zarówno metody zdefiniowane, jak i niezdefiniowane (czysto wirtualne)

C. Klasa, która nie może posiadać żadnych metod

D. Klasa, która zawsze dziedziczy z klasy bazowej

Klasa, która nie może mieć żadnych metod, jest niepraktyczna i nie spełnia żadnych funkcji w programowaniu obiektowym. Klasa dziedzicząca zawsze dziedziczy po klasie bazowej, a nie po klasie pochodnej – dziedziczenie odbywa się w jednym kierunku. Twierdzenie, że klasa abstrakcyjna zawsze dziedziczy z klasy pochodnej, jest błędne – klasy abstrakcyjne mogą być na szczycie hierarchii dziedziczenia i służą jako punkt wyjścia dla innych klas. Klasa, która nie może być instancjonowana, ale może być dziedziczona, to właśnie klasa abstrakcyjna, co czyni to stwierdzenie poprawnym.

Pytanie 17

Celem mechanizmu obietnic (ang. promises) w języku JavaScript jest

A. ulepszenie czytelności kodu synchronicznego

B. zarządzanie funkcjonalnością związaną z kodem asynchronicznym

C. zarządzanie przechwytywaniem błędów aplikacji

D. zastąpienie mechanizmu dziedziczenia w programowaniu obiektowym

Mechanizm obietnic (promises) w JavaScript to, moim zdaniem, jedno z najważniejszych udogodnień, które pojawiły się w języku, żeby ogarnąć cały ten chaos wokół asynchroniczności. Typowa sytuacja kiedyś wyglądała tak, że w kodzie robiło się „callback hell” – zagnieżdżone funkcje wywołujące się nawzajem, co mocno utrudniało życie. Promise pozwala na o wiele czytelniejsze i wygodniejsze zarządzanie operacjami, które kończą się „kiedyś”, np. pobieraniem danych z API, zapisem do pliku, czy czekaniem na odpowiedź użytkownika. Z mojego doświadczenia wynika, że dzięki promises jest dużo łatwiej obsłużyć zarówno sukces, jak i błędy – możesz skorzystać z then(), catch(), a nawet łańcuchować kilka asynchronicznych zadań bez gubienia się w kodzie. Szczególnie przydatne jest to w pracy z fetch(), gdzie bez promises cała obsługa sieci wyglądałaby strasznie topornie. Dodatkowo promises są w pełni zgodne ze standardem ECMAScript 2015 (ES6) i stanowią podstawę dla nowocześniejszych rozwiązań, takich jak async/await. Praktycznie każdy zawodowy frontendowiec czy backendowiec pracujący z Node.js powinien je znać, bo to już nie fanaberia, a codzienność. Dobra praktyka to właśnie korzystanie z promises tam, gdzie tylko mamy do czynienia z nieblokującymi operacjami. Takie podejście nie tylko poprawia czytelność kodu, ale znacząco ułatwia jego utrzymanie i debugowanie.

Pytanie 18

Jaką strukturę danych można zrealizować, korzystając jedynie z wymienionych metod?

push(arg) – dodaje element
pop() – usuwa ostatnio dodany element
peek() – zwraca ostatnio dodany element bez usuwania
isEmpty() – sprawdza czy istnieją dane w strukturze

A. stos

B. kolejka FIFO

C. tablica

D. drzewo binarne

Zestaw metod przedstawionych w pytaniu – czyli push, pop, peek oraz isEmpty – jednoznacznie wskazuje na strukturę danych zwaną stos (stack). To jest taki bardzo charakterystyczny „magazyn”, gdzie zawsze mamy do czynienia z zasadą LIFO, czyli Last In, First Out. Oznacza to, że ostatni element, który dodaliśmy metodą push, będzie tym pierwszym, który usuniemy przez pop. Peek natomiast pozwala tylko podejrzeć, co jest na górze stosu, ale niczego nie usuwa. isEmpty z kolei daje nam szybki sposób sprawdzenia, czy na stosie w ogóle coś jeszcze zostało. W praktyce, stosy są niezbędne w wielu algorytmach i strukturach programistycznych – na przykład podczas wywołań rekurencyjnych funkcji (sam system operacyjny używa stosu do obsługi wywołań procedur), przy obsłudze nawiasów w kompilatorach czy podczas implementacji algorytmu DFS (Depth-First Search) w grafach. Moim zdaniem, nawet jeśli na początku wydaje się, że stos nie jest tak „potężny” jak inne struktury, to jego prostota jest właśnie największym atutem i dlatego jest tak często wykorzystywany w praktyce. Branżowe standardy, na przykład w językach takich jak Java czy C#, bezpośrednio udostępniają gotowe klasy Stack, które właśnie implementują dokładnie te metody – to pokazuje, jak fundamentalna jest ta struktura. Pewnie warto też pamiętać, że stosy mają swoje ograniczenia (np. nie nadadzą się do kolejkowania zadań), ale tam gdzie trzeba działać LIFO, są niezastąpione.

Pytanie 19

Pierwszym krokiem w procesie tworzenia aplikacji jest

A. wybór zestawu typów i zmiennych dla aplikacji

B. analiza wymagań klienta

C. opracowanie architektury systemu

D. stworzenie przypadków testowych

Analiza wymagań klienta to taki trochę fundament całego procesu tworzenia aplikacji. Bez niej ciężko ruszyć dalej, bo nie wiadomo, co właściwie trzeba zbudować i jakie cele ma spełniać projekt. Z mojego doświadczenia wynika, że rozmowy z klientem potrafią odkryć wiele niewypowiedzianych oczekiwań – czasem nawet takie, o których sam klient nie pomyślał, ale są kluczowe dla sukcesu produktu. Bez szczegółowego zrozumienia, czego dokładnie potrzebuje użytkownik końcowy, łatwo wpaść w pułapkę budowania funkcjonalności na ślepo lub tworzenia rozwiązań, które nikomu się nie przydadzą. W branży IT mówi się, że im lepsza analiza na starcie, tym mniej poprawek i niespodzianek później w trakcie realizacji. Standardy takie jak IEEE 830 czy metodyki typu Agile i Scrum mocno podkreślają rolę rozmów z klientem oraz dokumentowania wymagań, zanim przejdzie się dalej. Praktycznie każda większa firma najpierw zbiera wymagania – czy to poprzez warsztaty, wywiady, czy analizę procesów biznesowych. Takie podejście pozwala lepiej zaplanować zakres projektu, oszacować koszty i ustalić priorytety. Bez tego nawet najlepsza architektura czy testy nie uratują projektu przed nieporozumieniami i opóźnieniami.

Pytanie 20

Po uruchomieniu poniższego kodu w języku C++ w konsoli pojawi się ciąg liczb:

int a = 1;
while (a++ < 6) {
    cout << a << " ";
}

A. 2 3 4 5 6 7

B. 2 3 4 5 6

C. 1 2 3 4 5 6

D. 1 2 3 4 5

No i właśnie, to jest świetny przykład na to, dlaczego zrozumienie działania operatora postinkrementacji w C++ jest kluczowe. W tym kodzie pętla while wykorzystuje zapis a++ < 6, czyli najpierw sprawdza warunek (porównuje bieżącą wartość a z 6), a dopiero potem zwiększa a o 1. To sprawia, że pierwszy raz sprawdzane jest, czy 1 < 6 – warunek prawdziwy – a dopiero potem a staje się 2. W bloku pętli wypisywane jest już zaktualizowane a, czyli 2. I tak aż do momentu, gdy a osiągnie 6 i warunek będzie fałszywy. W praktykach branżowych bardzo często spotyka się takie niuanse, szczególnie gdy pracuje się z indeksami tablic czy implementuje różne algorytmy. Dobrze jest zawsze pamiętać, jak działają operatory ++ i --, bo ich nieuważne użycie może prowadzić do trudnych do wychwycenia błędów. Warto też zauważyć, że takie rozwiązanie pozwala w prosty sposób uzyskać liczby od 2 do 6 bez dodatkowego zwiększania wartości w środku pętli. Moim zdaniem, jeśli rozumiesz ten mechanizm, to już jesteś o krok dalej niż wielu początkujących programistów – w praktyce docenisz to przy debugowaniu bardziej złożonych fragmentów kodu. A co do dobrych praktyk: zawsze staraj się pisać czytelny kod i nie mieszaj zbyt wielu operacji w jednym wyrażeniu, żeby później nie zastanawiać się, dlaczego wynik jest inny niż oczekiwany.

Pytanie 21

Jaki będzie rezultat operacji logicznej AND dla wartości binarnych 1010 oraz 1100?

A. 1110

B. 1010

C. 1100

D. 1000

Wynik logicznej operacji AND dla liczb binarnych 1010 i 1100 uzyskuje się poprzez porównywanie odpowiadających sobie bitów obu liczb. W systemie binarnym, operacja AND zwraca 1 tylko wtedy, gdy oba bity są równe 1. W przypadku liczb 1010 (co w systemie dziesiętnym odpowiada 10) oraz 1100 (co w systemie dziesiętnym odpowiada 12), analizujemy każdy bit od prawej do lewej. Pierwszy bit: 0 AND 0 = 0, drugi bit: 1 AND 0 = 0, trzeci bit: 0 AND 1 = 0, czwarty bit: 1 AND 1 = 1. Zatem wynik operacji AND to 1000 (co w systemie dziesiętnym odpowiada 8). Takie operacje logiczne są podstawą działania systemów cyfrowych i stosowane są w programowaniu oraz w projektowaniu układów cyfrowych, gdzie logika binarna jest niezbędna. Operacje AND są również używane w bazach danych oraz w językach programowania, gdzie umożliwiają filtrowanie danych na podstawie logicznych warunków. W kontekście standardów, operacje logiczne są definiowane przez różne normy, takie jak IEEE 754 dla arytmetyki zmiennoprzecinkowej, co podkreśla ich fundamentalne znaczenie w informatyce.

Pytanie 22

Co to jest BEM w kontekście CSS?

A. Bootstrap Element Manager - narzędzie do zarządzania elementami Bootstrap

B. Backend Encryption Method - metoda szyfrowania danych w backendzie

C. Metodologia nazewnictwa klas CSS: Block, Element, Modifier

D. Browser Extension Module - moduł rozszerzeń przeglądarki

BEM, czyli Block, Element, Modifier, to metodologia służąca do organizacji i strukturyzacji kodu CSS, co znacząco ułatwia zarządzanie i rozwijanie projektów internetowych. W BEM każda klasa CSS jest zbudowana w sposób, który jasno definiuje jej rolę w kontekście całej aplikacji. Na przykład, blok to niezależny komponent, taki jak 'navbar' czy 'button', element to część bloku, która nie ma sensu sama w sobie, jak 'navbar__item', a modyfikator wskazuje na różne stany lub warianty bloku lub elementu, jak 'button--primary' lub 'button--disabled'. Zastosowanie BEM pozwala na lepszą czytelność kodu oraz unikanie konfliktów nazw, co jest kluczowe w dużych projektach. Praktyka ta jest szeroko stosowana w branży, a wiele frameworków CSS, takich jak Bootstrap, przyjmuje zasady BEM dla swoich komponentów, co wspiera stworzenie spójnego i łatwego w utrzymaniu stylu. Zrozumienie BEM jest fundamentem dla programistów front-end, ponieważ pozwala na efektywniejszą współpracę w zespole oraz lepszą organizację kodu.

Pytanie 23

Co oznacza termin 'immutability' w programowaniu funkcyjnym?

A. Funkcje mogą być przypisywane do zmiennych

B. Obiekty są automatycznie usuwane z pamięci

C. Stan obiektu nie może być modyfikowany po jego utworzeniu

D. Kod może być wykonywany równolegle

Termin 'immutability' w programowaniu funkcyjnym odnosi się do właściwości obiektów, które po utworzeniu nie mogą być modyfikowane. W kontekście programowania funkcyjnego, gdzie funkcje są kluczowym składnikiem, immutability jest fundamentalnym założeniem, które pozwala na tworzenie bardziej przewidywalnych i bezpiecznych aplikacji. Kiedy obiekty są niemodyfikowalne, każde ich 'zmiana' generuje nowy obiekt, zamiast aktualizować istniejący, co eliminuję problemy związane z nieprzewidywalnym stanem aplikacji. Przykładem może być język programowania Scala, gdzie kolekcje, takie jak List, są niemodyfikowalne z założenia. Z perspektywy dobrych praktyk, immutability przyczynia się do łatwiejszej analizy kodu, testowania jednostkowego oraz równoległego przetwarzania danych. Ponadto, programowanie funkcyjne, bazujące na tej koncepcji, sprzyja tworzeniu czystych, modularnych i łatwych do przetestowania aplikacji.

Pytanie 24

Jakie narzędzie najlepiej wykorzystać do testowania API REST?

A. Selenium

B. Git

C. Jasmine

D. Postman

Postman to jedno z najpopularniejszych narzędzi do testowania API REST, które oferuje wiele funkcji ułatwiających pracę z interfejsami programistycznymi. Jego intuicyjny interfejs użytkownika pozwala na łatwe wysyłanie zapytań HTTP, takich jak GET, POST, PUT, DELETE, co jest kluczowe w testowaniu API. Dzięki wsparciu dla kolekcji zapytań, użytkownicy mogą organizować i grupować swoje testy, co ułatwia zarządzanie projektem i iteracyjne testowanie. Ponadto, Postman umożliwia automatyzację testów poprzez skrypty testowe, które można uruchomić po wykonaniu zapytania, co pozwala na szybką weryfikację odpowiedzi API i ich zgodności z oczekiwaniami. Narzędzie wspiera także integracje z CI/CD, co czyni je idealnym dla zespołów pracujących w metodykach Agile. Postman jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak RESTful API design, co czyni go niezbędnym w każdym projekcie wykorzystującym API.

Pytanie 25

Które stwierdzenie dotyczące interfejsu w Java jest prawdziwe?

A. Wszystkie metody w interfejsie są domyślnie publiczne i abstrakcyjne

B. W interfejsie można definiować implementacje metod statycznych

C. Interfejs może dziedziczyć po wielu klasach jednocześnie

D. Interfejs może zawierać pola z dostępem protected

Wiele osób może mylić pojęcia związane z interfejsami i klasami w języku Java, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Odpowiedź sugerująca, że interfejs może dziedziczyć po wielu klasach jednocześnie jest błędna, ponieważ w Javie interfejsy mogą jedynie dziedziczyć po innych interfejsach, a nie po klasach. To ograniczenie jest istotne, ponieważ pozwala na wielodziedziczenie interfejsów, co zwiększa elastyczność w projektowaniu systemów. Inną błędną koncepcją jest stwierdzenie, że interfejs może zawierać implementacje metod statycznych. W rzeczywistości metody statyczne nie mogą być zadeklarowane w interfejsach, ponieważ interfejsy nie są związane z instancjami obiektów, a metody statyczne są związane z klasami. Kolejnym powszechnym błędem jest myślenie, że pola w interfejsie mogą mieć modyfikator dostępu 'protected'. W praktyce, wszystkie pola w interfejsach są domyślnie publiczne, finalne i statyczne, co oznacza, że nie mogą być modyfikowane poza interfejsem. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania interfejsów w praktycznym programowaniu, gdyż pozwala na lepsze projektowanie zorientowane na obiekty oraz promuje dobre praktyki inżynieryjne.

Pytanie 26

Jak zostanie przedstawiony poniższy kod XAML?

A. Rysunek 1

B. Rysunek 4

C. Rysunek 3

D. Rysunek 2

W przedstawionym kodzie XAML widoczna jest struktura składająca się z kilku elementów UI ułożonych w pionowym StackLayout co skutkuje wyświetleniem ich w pionowej kolejności. Pierwszym elementem jest Entry z placeholderem Imię a kolejnym Entry z placeholderem Nazwisko co determinuje obecność dwóch pól tekstowych tak jak w Rysunku 4. Następnie w kodzie znajduje się poziomy StackLayout z etykietą Zgoda RODO i przełącznikiem ustawionym na wartość true co oznacza że przełącznik jest domyślnie włączony. To również odpowiada widokowi na Rysunku 4. Kolejny element to Slider z ustawionymi kolorami MinimumTrackColor i MaximumTrackColor co pozwala na zmianę koloru paska suwaka co również jest widoczne w Rysunku 4. Na końcu znajduje się Button z tekstem Zapisz i jest to jedyny przycisk w całym układzie co także zgadza się z Rysunkiem 4. Rozumienie kodu XAML i jego renderowania jest kluczowe w tworzeniu aplikacji mobilnych ponieważ pozwala na precyzyjne określenie wyglądu i funkcjonalności interfejsu użytkownika i jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu UI.

Pytanie 27

Który z poniższych formatów plików jest używany do konfiguracji projektów Node.js?

A. node.config

B. package.json

C. config.xml

D. settings.ini

Odpowiedź 'package.json' jest prawidłowa, ponieważ jest to kluczowy plik konfiguracyjny w projektach Node.js. Zawiera on metadane dotyczące projektu, takie jak nazwa, wersja, autorzy, zależności oraz skrypty do uruchamiania różnych zadań związanych z projektem. Na przykład, sekcja 'dependencies' w tym pliku pozwala na zdefiniowanie zewnętrznych bibliotek, które są wymagane do działania aplikacji. Gdy użytkownik uruchamia polecenie 'npm install', system automatycznie instaluje wszystkie zależności określone w 'package.json'. Dodatkowo, plik ten pozwala na łatwe zarządzanie wersjami i aktualizacjami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami oprogramowania, zapewniając lepszą kontrolę nad środowiskiem deweloperskim. Użycie 'package.json' jest standardem w ekosystemie Node.js, co czyni go niezbędnym dla każdego dewelopera pracującego w tym środowisku.

Pytanie 28

Jakie z poniższych narzędzi wspomaga projektowanie interfejsu użytkownika w aplikacjach mobilnych?

A. Android Studio Layout Editor

B. PyCharm Debugger

C. Kompilator Javy

D. Narzędzie do zarządzania bazami danych

Android Studio Layout Editor to narzędzie umożliwiające projektowanie interfejsu użytkownika aplikacji mobilnych w sposób wizualny, za pomocą metody 'przeciągnij i upuść'. Layout Editor pozwala na szybkie tworzenie responsywnych interfejsów, które automatycznie dostosowują się do różnych rozmiarów ekranów i rozdzielczości. Dzięki niemu programiści mogą łatwo dodawać elementy UI, takie jak przyciski, pola tekstowe, listy czy obrazy, oraz dostosowywać ich właściwości bez konieczności pisania dużych fragmentów kodu XML. Narzędzie to jest kluczowe dla szybkiego prototypowania aplikacji oraz iteracyjnego podejścia do budowy interfejsu użytkownika w środowisku Android Studio.

Pytanie 29

W jednostce centralnej, za obliczenia na liczbach zmiennoprzecinkowych odpowiada

A. AU

B. IU

C. FPU

D. ALU

Funkcjonuje takie przekonanie, że wszystkie jednostki w procesorze ogarniają po trochu te same rzeczy, ale to nie do końca tak działa. ALU, czyli Arithmetic Logic Unit, rzeczywiście odpowiada za większość podstawowych operacji arytmetycznych oraz logicznych – dodawanie, odejmowanie, AND, OR czy XOR, ale jest zoptymalizowana do operacji na liczbach całkowitych. Kiedy jednak w grę wchodzą liczby zmiennoprzecinkowe, ALU sobie zwyczajnie nie radzi – nie została do tego zaprojektowana. Warto też wspomnieć o IU, czyli Integer Unit, która – jak sugeruje sama nazwa – jest odpowiedzialna za przetwarzanie liczb całkowitych. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie niektórzy mylą IU z FPU, bo niby też coś liczy, ale jeśli chodzi o typy float czy double, to IU nic nie wskóra. AU natomiast, tak szczerze, nie jest powszechnie stosowanym terminem w kontekście architektury procesora. Może się czasem pojawić jako ogólne określenie Arithmetic Unit, ale to raczej archaiczne albo bardzo szerokie pojęcie, nie wskazujące konkretnie, które operacje są obsługiwane. Spotkałem się z tym głównie w starych podręcznikach lub bardzo ogólnych opisach sprzętu, ale dzisiaj nikt poważny nie mówi o AU w kontekście obliczeń zmiennoprzecinkowych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że skoro coś jest „arytmetyczne”, to obsłuży dowolny typ liczby. W praktyce inżynierowie projektujący architekturę procesorów zawsze wyraźnie rozdzielają jednostki dla liczb całkowitych od tych dla zmiennoprzecinkowych, bo to zupełnie inne algorytmy i logika działania. Standardy takie jak IEEE 754 dotyczą właśnie FPU i precyzji operacji na floatach, a nie ALU czy IU. W praktycznym zastosowaniu, np. w oprogramowaniu do grafiki, multimediach czy symulacjach naukowych, to właśnie obecność FPU decyduje o wydajności i poprawności obliczeń. Dlatego akurat w tej dziedzinie nie ma miejsca na dowolność – każda jednostka procesora ma swoje konkretne zadanie i nie warto ich ze sobą mieszać.

Pytanie 30

Jaką rolę odgrywa pamięć operacyjna (RAM) w komputerowym systemie?

A. Trwałe przechowywanie systemu operacyjnego

B. Umożliwienie tworzenia kopii zapasowej danych użytkownika

C. Tymczasowe magazynowanie danych i instrukcji dla procesora

D. Zarządzanie transferem danych pomiędzy urządzeniami wejścia/wyjścia

Pamięć operacyjna, znana jako RAM (Random Access Memory), odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu systemu komputerowego. Jej głównym zadaniem jest tymczasowe przechowywanie danych i instrukcji, które są niezbędne dla procesora w trakcie wykonywania programów. Kiedy uruchamiamy aplikację, jej kod oraz dane są ładowane z pamięci masowej (np. dysku twardego) do pamięci RAM, co umożliwia szybki dostęp do nich przez procesor. Dzięki dużej prędkości działania pamięć operacyjna znacząco przyspiesza procesy obliczeniowe, ponieważ operacje na danych przechowywanych w RAM są wielokrotnie szybsze niż na danych znajdujących się na dysku twardym. Współczesne komputery często wyposażone są w kilka gigabajtów pamięci RAM, co pozwala na efektywne zarządzanie wieloma uruchomionymi aplikacjami jednocześnie. Standardy takie jak DDR4 i DDR5 określają nie tylko wydajność, ale również szybkość przesyłania danych, co ma kluczowe znaczenie w kontekście wydajności systemu komputerowego. W efekcie, pamięć operacyjna jest niezbędna do płynnego działania systemu operacyjnego oraz aplikacji, a jej pojemność i szybkość mają bezpośredni wpływ na ogólną wydajność komputera.

Pytanie 31

Który z poniższych wzorców projektowych jest używany do tworzenia pojedynczej instancji klasy w całej aplikacji?

A. Factory

B. Decorator

C. Singleton

D. Observer

Wzorzec projektowy Singleton jest kluczowym rozwiązaniem w sytuacjach, gdy chcemy zapewnić istnienie tylko jednej instancji danej klasy w całej aplikacji. Singleton kontroluje instancję wewnętrznie, co oznacza, że niezależnie od tego, ile razy próbujemy stworzyć obiekt tej klasy, zawsze otrzymamy ten sam obiekt. W praktyce, wzorzec ten jest szeroko stosowany w sytuacjach, gdzie zarządzanie zasobami, takimi jak połączenia z bazą danych czy konfiguracyjne obiekty, musi być centralizowane. Przykładowo, przy użyciu wzorca Singleton możemy mieć jeden obiekt zarządzający połączeniem z bazą danych, co redukuje nadmiarowe zasoby i zwiększa wydajność. Istotne jest jednak, aby zaimplementować Singleton zgodnie z zasadami wielowątkowości, aby uniknąć problemów w aplikacjach równoległych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Dodatkowo, wzorzec ten podkreśla znaczenie zarządzania stanem aplikacji oraz przestrzegania zasad odpowiedzialności klas, co wspiera czystość i utrzymanie kodu.

Pytanie 32

Jakie pola powinny być umieszczone w klasie nadrzędnej w strukturze dziedziczenia?

A. Pola, które są tylko prywatne

B. Pola, które są wspólne dla wszystkich klas pochodnych

C. Pola, które są wykorzystywane tylko w funkcjach statycznych

D. Pola, które są charakterystyczne jedynie dla pojedynczej klasy pochodnej

W klasie bazowej w hierarchii dziedziczenia umieszcza się pola, które są wspólne dla wszystkich klas pochodnych. Dzięki temu klasy pochodne mogą dziedziczyć te same właściwości, co eliminuje konieczność ich wielokrotnego definiowania. Jest to jedna z głównych zalet programowania obiektowego, umożliwiająca reużywalność kodu i zwiększenie spójności w projekcie. Przykładem może być klasa 'Pracownik', która zawiera pola takie jak 'imię', 'nazwisko' i 'wynagrodzenie', a klasy pochodne, takie jak 'Inżynier' czy 'Księgowy', mogą dziedziczyć te same pola, dodając jedynie specyficzne właściwości dla swojej roli.

Pytanie 33

Który z wymienionych elementów stanowi przykład złożonego typu danych?

A. char

B. struct

C. int

D. bool

Typ 'struct' w C++ to super sprawa, bo pozwala na trzymanie różnych danych pod jedną nazwą. Dzięki temu można łatwo zorganizować zmienne, które różnią się typami. Wyobraź sobie, że możesz stworzyć strukturę, która będzie reprezentować na przykład samochód z jego marką, rocznikiem i ceną. To naprawdę ułatwia pracę z danymi! Każde pole w strukturze może mieć inny typ, co czyni 'struct' bardzo uniwersalnym narzędziem do modelowania różnych obiektów, jak ludzie czy produkty. W zasadzie, to takie logiczne pudełko, do którego wrzucasz różne informacje i masz do nich szybki dostęp.

Pytanie 34

Jakie są korzyści z wykorzystania struktur danych typu mapa (np. HashMap w Javie) w kontekście tworzenia zbiorów danych?

A. Bo pozwalają na sortowanie danych bez dodatkowych działań

B. Gdyż nie potrzebują znajomości wielkości danych przed kompilacją

C. Ponieważ struktury danych typu mapa zajmują mniej pamięci niż tablice

D. Z powodu szybkiego uzyskiwania dostępu do elementów przy użyciu klucza

Tablice faktycznie zajmują mniej pamięci, ale nie mają takiego sposobu dostępu do danych jak mapa, bo korzystamy z indeksów. Mapa nie jest od tego, żeby sortować dane, chociaż da się to jakoś obejść, na przykład z TreeMap. Jest też taka kwestia, że jeśli nie znamy rozmiaru danych przed kompilacją, to to jest typowe dla list i wektorów, a mapa w sumie się w tym nie sprawdzi. No i HashMap działa na zasadzie dynamicznej alokacji, więc sama się powiększa, gdy dodajemy nowe elementy.

Pytanie 35

Które z wymienionych opcji wspiera osoby niewidome w korzystaniu z witryn internetowych?

A. Zmiana rozdzielczości ekranu

B. Umożliwienie modyfikacji czcionki

C. Implementacja czytnika ekranu (screen reader)

D. Ograniczenie liczby grafik na stronie

Dodanie czytnika ekranu (screen reader) jest kluczowym rozwiązaniem, które znacząco ułatwia osobom niewidomym i słabowidzącym korzystanie z serwisów internetowych. Czytniki ekranu to oprogramowanie przekształcające tekst na stronie internetowej na mowę, co pozwala użytkownikom na interakcję z treścią dostępną w internecie. Technologia ta opiera się na standardach dostępności, takich jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), które zalecają projektowanie stron przyjaznych dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Przykładem działania czytnika ekranu może być program JAWS, który umożliwia użytkownikom nawigację po stronach internetowych poprzez komendy klawiaturowe oraz odczytywanie treści na głos. Dzięki czytnikom ekranu, osoby niewidome mają możliwość dostępu do informacji, komunikacji oraz interakcji w sieci, co wpisuje się w ideę cyfrowej inkluzji i równości szans. Wprowadzenie czytnika ekranu na stronie internetowej to nie tylko techniczne wsparcie, ale również wyraz odpowiedzialności społecznej, mający na celu zapewnienie, że wszyscy użytkownicy mają równe prawo do korzystania z zasobów w sieci.

Pytanie 36

Zaprezentowany symbol odnosi się do

A. Creative Commons

B. prawa cytatu

C. praw autorskich

D. domeny publicznej

Ten symbol to międzynarodowe oznaczenie domeny publicznej – często nazywany jest też symbolem Public Domain. Moim zdaniem to bardzo przydatna rzecz, bo jednoznacznie komunikuje, że utwór nie jest chroniony prawem autorskim, więc można go swobodnie wykorzystywać bez pytania kogokolwiek o zgodę. To szczególnie ważne, gdy pracujesz nad projektami komercyjnymi albo edukacyjnymi i musisz mieć pewność, że nie naruszasz czyichś praw. W praktyce spotkasz to oznaczenie na stronach z grafikami, muzyką czy tekstami, np. na Wikimedia Commons albo w niektórych bazach zdjęć stockowych – wtedy od razu wiesz, że możesz pobierać, edytować czy publikować materiał na własnych zasadach. Kluczowe jest jednak, żeby nie mylić tego symbolu z licencjami Creative Commons – tam nadal obowiązują konkretne warunki. W branży IT oraz przy pracy twórczej rozpoznawanie takich oznaczeń jest wręcz podstawą dobrych praktyk, bo znacząco minimalizuje ryzyko prawne. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących myli domenę publiczną z wolnymi licencjami – a to nie to samo. Oznaczenie Public Domain jasno pokazuje: nie ma ograniczeń, korzystaj śmiało i nie musisz podawać autora, choć czasami jest to mile widziane z punktu widzenia etyki.

Pytanie 37

Która z poniższych technologii nie jest używana do tworzenia aplikacji mobilnych?

A. Kotlin

B. Flutter

C. COBOL

D. React Native

COBOL, czyli Common Business Oriented Language, jest językiem programowania opracowanym w latach 50. XX wieku, głównie do zastosowań w administracji i biznesie, takich jak systemy bankowe czy zarządzanie danymi. Nie jest on przeznaczony do tworzenia aplikacji mobilnych, które wymagają nowoczesnych technologii i frameworków dostosowanych do dynamicznego rozwoju rynku. W przeciwieństwie do Kotlin, React Native i Flutter, które są współczesnymi technologiami umożliwiającymi tworzenie aplikacji mobilnych, COBOL nie posiada narzędzi ani bibliotek, które wspierałyby rozwój aplikacji na systemy iOS czy Android. W praktyce, programiści wykorzystujący te nowoczesne technologie, mogą tworzyć aplikacje, które są responsywne i działają płynnie na różnych urządzeniach mobilnych, co znacząco wpływa na doświadczenia użytkowników. Warto zatem znać różnice między tymi technologiami, aby dobrze zrozumieć, jakie języki i narzędzia są adekwatne do danego projektu.

Pytanie 38

Który z frameworków pozwala na tworzenie aplikacji z graficznym interfejsem użytkownika oraz obsługą wydarzeń?

A. Express.js

B. TensorFlow

C. Qt

D. Django

Qt to framework umożliwiający projektowanie aplikacji z graficznym interfejsem użytkownika (GUI) oraz obsługą zdarzeń. Qt oferuje narzędzia takie jak Qt Designer, które umożliwiają tworzenie interfejsów metodą 'przeciągnij i upuść'. Jest to jedno z najbardziej wszechstronnych narzędzi do budowy aplikacji wieloplatformowych, umożliwiające tworzenie oprogramowania dla Windows, macOS, Linux oraz urządzeń mobilnych. Qt obsługuje zdarzenia użytkownika, animacje, grafikę 3D i inne zaawansowane funkcjonalności, co czyni go idealnym narzędziem do budowy nowoczesnych aplikacji desktopowych i mobilnych.

Pytanie 39

Która metoda wyszukiwania potrzebuje posortowanej listy do prawidłowego działania?

A. Wyszukiwanie liniowe

B. Wyszukiwanie z hashem

C. Wyszukiwanie binarne

D. Wyszukiwanie sekwencyjne

Wyszukiwanie liniowe (sekwencyjne) działa niezależnie od tego, czy tablica jest posortowana, ale ma złożoność O(n), co czyni je mniej efektywnym dla dużych zbiorów danych. Wyszukiwanie z hashem (hashing) nie wymaga posortowania tablicy, ponieważ działa na zasadzie mapowania kluczy do wartości i ma złożoność O(1) w najlepszym przypadku. Przeszukiwanie sekwencyjne (Linear Search) działa liniowo i nie wykorzystuje sortowania, co sprawia, że jest mniej wydajne dla dużych tablic.

Pytanie 40

Które z wymienionych sformułowań najlepiej definiuje oprogramowanie typu ransomware?

A. Programy zbierające prywatne dane bez zgody użytkownika

B. Złośliwe aplikacje wyświetlające reklamy

C. Oprogramowanie stosowane do realizacji ataków DDoS

D. Oprogramowanie uniemożliwiające dostęp do danych w celu wymuszenia zapłaty

Oprogramowanie typu ransomware to rodzaj złośliwego oprogramowania, które ma na celu zablokowanie dostępu do danych użytkownika, a następnie wymuszenie okupu w zamian za ich przywrócenie. Ransomware działa na zasadzie szyfrowania plików na zainfekowanym urządzeniu, co uniemożliwia użytkownikowi korzystanie z danych. Po dokonaniu szyfrowania, ofiara otrzymuje wiadomość z żądaniem okupu, zazwyczaj w kryptowalutach, które mają na celu anonimowość transakcji. Przykłady ransomware to oprogramowanie takie jak WannaCry oraz Petya, które spowodowały globalne ataki, skutkując znacznymi stratami finansowymi dla wielu organizacji. Zgodnie z definicjami i standardami, takimi jak NIST (National Institute of Standards and Technology), ransomware jest klasyfikowane jako jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji. Warto również zauważyć, że ransomware rozwija się, a jego twórcy stosują różne techniki, aby zwiększyć skuteczność ataków, takie jak wykorzystywanie luk w oprogramowaniu oraz phishing, aby zainfekować systemy użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej