Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
- Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
- Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:24
- Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:40
Egzamin niezdany
Wynik: 17/40 punktów (42,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jaką ilość ziemniaków należy zastosować do przygotowania 2 porcji placków ziemniaczanych, jeżeli na 10 porcji potrzeba 3,5 kg tego składnika?
A. 35 dag
B. 1,40 kg
C. 1,05 kg
D. 70 dag
Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne, warto przyjrzeć się pojęciom związanym z przeliczaniem jednostek masy oraz logiką obliczeń. Na przykład, odpowiedź sugerująca 35 dag wskazuje na zrozumienie, że potrzebna jest tylko część wymaganej ilości, co nie jest prawidłowe w kontekście zadania. Użytkownik mógł błędnie zinterpretować proporcje lub nie zrozumieć, że każde przeliczenie powinno być oparte na pełnych danych wejściowych. Z kolei 1,05 kg to wartość, która mogła zostać wyliczona przez pomnożenie niepoprawnych jednostek, co prowadzi do zgubienia kontekstu. Najprawdopodobniej wynika to z nieprawidłowego podziału ilości ziemniaków oraz błędu w stosunku do liczby porcji. Z kolei 1,40 kg to wynik, który nie ma podstaw w danych zadania, co może sugerować, że użytkownik nie zrozumiał, iż podana ilość surowca jest już na 10 porcji. Typowe błędy myślowe polegają na nieporozumieniu w przeliczaniu jednostek, co jest kluczowe w gastronomii, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie. Przygotowując potrawy, ważne jest, aby znać zasady dotyczące przeliczania jednostek oraz postępować zgodnie z ustanowionymi normami, aby uzyskać optymalne wyniki.
Pytanie 3
System oceny ryzyka w kluczowych punktach kontrolnych to
A. GMP
B. ISO
C. GHP
D. HACCP
HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który ma na celu identyfikację, ocenę i kontrolę zagrożeń, które mogą wystąpić w procesie produkcji żywności. W odróżnieniu od standardów takich jak ISO, które są bardziej ogólnymi normami zarządzania jakością, HACCP kładzie szczególny nacisk na bezpieczeństwo żywności poprzez systematyczne podejście do identyfikacji i zarządzania zagrożeniami. Przykłady zastosowania HACCP obejmują przemysł spożywczy, gdzie wdrożenie tego systemu pozwala na monitorowanie krytycznych punktów kontrolnych, takich jak temperatura przechowywania czy czas obróbki termicznej, co jest kluczowe dla zapobiegania rozwojowi patogenów. Ponadto, stosowanie HACCP jest wymagane przez wiele regulacji prawnych na całym świecie, co czyni ten system nie tylko zalecanym, ale również obowiązkowym w branży spożywczej. Wdrożenie HACCP wspiera również rozwój kultury bezpieczeństwa żywności w organizacji, co ma pozytywny wpływ na reputację firmy oraz zaufanie klientów.
Pytanie 4
Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego, oblicz ile porcji potrawy należy sporządzić z 1,2 kg kiełbasy.
| Pyzy z mięsem | |
| Normatyw surowcowy na 5 porcji | |
| Nazwa surowca | Ilość [g] |
| Ziemniaki | 2000 |
| Mąka pszenna | 120 |
| Słonina | 80 |
| Kiełbasa | 300 |
| Sól, pieprz | |
A. 40 porcji.
B. 25 porcji.
C. 20 porcji.
D. 16 porcji.
Niestety, Twoja odpowiedź jest niepoprawna. Jednym z najczęstszych błędów w tego typu zadaniach jest mylenie jednostek miary oraz niewłaściwe rozumienie proporcji. Na przykład, obliczając ilość porcji, ważne jest, aby nie tylko podzielić całkowitą wagę surowca przez ilość potrzebną na jedną porcję, ale również dobrze zrozumieć, jak te proporcje się ze sobą łączą. W przypadku normatywu surowcowego na 5 porcji, potrzebujemy 300 g kiełbasy, co daje 60 g na każdą porcję. Kiedy mamy 1,2 kg kiełbasy, co odpowiada 1200 g, dzielimy tę wartość przez 300 g, co prowadzi nas do obliczeń pokazujących, że możemy przygotować cztery zestawy po 5 porcji, co łącznie daje 20 porcji. Niektóre odpowiedzi, takie jak 16, 25 czy 40 porcji, sugerują błędne podejścia, takie jak zbyt niskie lub zbyt wysokie oszacowanie potrzebnej kiełbasy. Ważne jest, aby nie pomijać kroków w obliczeniach oraz zawsze sprawdzać, czy nasze wyniki są logiczne w kontekście normatywów. Umiejętność prawidłowego obliczenia ilości surowców jest niezbędna dla efektywnego zarządzania oraz planowania w gastronomii, co przekłada się na lepszą kontrolę kosztów i zwiększoną efektywność operacyjną.
Pytanie 5
Jaja po dezynfekcji powinny być przechowywane
A. w lodówce w wytłaczarkach
B. w lodówce w czystej przykrytej misce
C. na regale w kuchni w czystej odkrytej misce
D. na regale w kuchni w wytłaczarkach
Przechowywanie zdezynfekowanych jaj w lodówce w wytłaczarkach, w czystej odkrytej misce lub na regale w kuchni w wytłaczarkach jest niezgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności. Wytłaczarki, mimo że mogą być używane do transportu jaj, nie zapewniają wystarczającej ochrony przed zanieczyszczeniami z otoczenia, szczególnie gdy są odkryte. Odkryte miski narażają jaja na działanie powietrza, co może prowadzić do absorpcji niepożądanych zapachów oraz zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Ponadto przechowywanie jaj na regale w kuchni, gdzie panują wyższe temperatury, stwarza idealne warunki do rozwoju bakterii, co może prowadzić do zatrucia pokarmowego. W kontekście dobrych praktyk branżowych, jaja należy zawsze trzymać w lodówce, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Kluczowym aspektem jest także dbałość o czystość przechowywania, ponieważ nieodpowiednie warunki mogą prowadzić do szybszego psucia się produktu. Utrzymanie odpowiedniej temperatury i czystości jest podstawą w zapewnieniu bezpieczeństwa konsumentów oraz jakości spożywanych produktów, co powinno być priorytetem w każdym gospodarstwie domowym.
Pytanie 6
Urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania, emulgacji oraz mieszania masy mięsnej to
A. krajalnica
B. maszyna do mielenia
C. spulchniacz do mięsa
D. kuter
Spulchniacz do mięsa, choć ma swoje zastosowanie w przemyśle mięsnym, nie jest urządzeniem dedykowanym do rozdrabniania czy emulgowania masy. Jego głównym celem jest napowietrzanie i zwiększanie objętości mięsa, co ma zastosowanie w przygotowywaniu różnego rodzaju potraw, ale nie spełnia funkcji kutra. Z kolei krajalnica to urządzenie, które służy do cięcia mięsa w odpowiednie plastry, ale nie ma możliwości mieszania czy rozdrabniania masy, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania wyrobów mięsnych o różnych konsystencjach. Maszyna do mielenia, mimo że może być mylnie utożsamiana z kutrem, skupia się głównie na kruszeniu mięsa na mniejsze kawałki, a nie na emulgacji czy mieszaniu z dodatkami. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że skoro maszyny te mają jakiś związek z mięsem, mogą pełnić te same funkcje co kuter. W rzeczywistości każda z tych maszyn ma swoją unikalną funkcjonalność, a ich zastosowanie jest ściśle określone przez procesy technologiczne. Wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do obniżenia jakości produktu końcowego, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży spożywczej. Zrozumienie różnic między tymi maszynami jest kluczowe dla zapewnienia wysokich standardów produkcji oraz zgodności z normami jakościowymi.
Pytanie 7
Filetując, można uzyskać cztery filety z
A. turbota
B. węgorza
C. śledzia
D. karpia
Filetowanie innych rodzajów ryb, takich jak śledź, karp czy węgorz, nie prowadzi do uzyskania czterech filetów w taki sam sposób jak w przypadku turbota. Śledź, będący rybą o cienkim i delikatnym mięsie, zazwyczaj filetowany jest w sposób, który pozwala uzyskać dwa filety. Jego anatomia i budowa kostna sprawiają, że proces ten jest bardziej skomplikowany i wymaga innej techniki, co może skutkować większymi stratami mięsnymi. Z kolei karp, ryba słodkowodna, jest filetowany w sposób, który również generuje mniej filetów, gdyż jego budowa anatomiczna i obecność ości są wyzwaniem dla praktykującego. W przypadku węgorza, eliminacja skórki oraz struktura mięsa sprawiają, że filetowanie również nie prowadzi do uzyskania czterech równych filetów w standardowy sposób. Typowym błędem, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest mylenie standardów filetowania różnych gatunków ryb oraz ich unikalnych cech anatomicznych. Każda ryba wymaga indywidualnego podejścia i techniki filetowania, co jest kluczowe dla uzyskania najlepszej jakości mięsa oraz zminimalizowania strat. Właściwa wiedza na temat anatomii ryb oraz stosowanie odpowiednich metod filetowania jest niezbędne, aby osiągnąć pożądane rezultaty w kuchni.
Pytanie 8
Do składników o najkrótszym okresie trwałości można zaliczyć
A. ziemniaki
B. mleko
C. pomidory
D. jaja
Niezrozumienie koncepcji trwałości surowców spożywczych może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących okresu ich przydatności do spożycia. Jaja, pomidory i ziemniaki mają różne właściwości, które wpływają na ich trwałość, ale w ogólnym ujęciu są one bardziej odporne na zniszczenie w porównaniu do mleka. Jaja, przy odpowiednim przechowywaniu, mogą utrzymać swoją świeżość przez kilka tygodni, a w niektórych przypadkach nawet przez kilka miesięcy, co czyni je mniej wrażliwymi na psucie. Ziemniaki, przy odpowiednich warunkach, mogą być przechowywane przez kilka miesięcy bez utraty jakości, natomiast pomidory, choć mają krótszy okres trwałości niż ziemniaki, mogą być przechowywane przez kilka dni do tygodnia w zależności od ich dojrzałości i warunków przechowywania. Błędne podejście do analizy trwałości surowców polega często na porównywaniu produktów, które mają odmienne wymagania jak dotyczące temperatury przechowywania i rodzaju mikroorganizmów, które mogą je zainfekować. Należy również zauważyć, że różne metody przetwarzania i pakowania mogą znacznie wpłynąć na ich trwałość. Przykładowo, pasteryzacja mleka znacznie redukuje ryzyko zepsucia, ale nie eliminuje go całkowicie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania surowcami w branży spożywczej i poprawy bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 9
Określ, jakiej pojemności garnek jest wymagany do ugotowania 5 dm3 grochu, który w trakcie gotowania powiększa swoją objętość o 200%?
A. 25 dm3
B. 15 dm3
C. 10 dm3
D. 20 dm3
Żeby dobrze obliczyć pojemność garnka do ugotowania 5 dm³ grochu, który po ugotowaniu zwiększa objętość o 200%, musisz najpierw określić, ile miejsca zajmie ten groch po ugotowaniu. Jak to działa? Zwiększenie o 200% to tak naprawdę 5 dm³ plus 200% z 5 dm³. To daje nam dodatkowe 10 dm³, więc wychodzi 15 dm³ całkowitej objętości. Ale, jak to w kuchni bywa, warto zostawić trochę miejsca, żeby woda i para miały gdzie uciekać, co wpływa na to, jak dobrze się gotuje. Dlatego fajnie jest, jak garnek ma przynajmniej 50% więcej, niż to, co obliczyliśmy. Zatem 15 dm³ + 5 dm³ daje nam 20 dm³. Taki garnek gwarantuje, że wszystko się ładnie ugotuje i nie będzie kipić. W kuchni ważne jest nie tylko, żeby odpowiednio dobrać pojemność garnka, ale też pamiętać o bezpieczeństwie i wygodzie, co wpływa na jakość potraw.
Pytanie 10
Na podstawie przedstawionego w tabeli składu chemicznego mąki pszennej wskaż jej typ.
| Składnik mąki | Zawartość w % |
| Woda | 13,5 |
| Białko | 8,7 |
| Tłuszcz | 1,9 |
| Węglowodany | 75,0 |
| Błonnik | 0,4 |
| Popiół | 0,5 |
A. 650
B. 500
C. 870
D. 750
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie zasad klasyfikacji mąki pszennej. Typ mąki nie jest przypadkowy i opiera się na precyzyjnych pomiarach zawartości popiołu, które jest wskaźnikiem czystości i zawartości minerałów w surowcu. Niezrozumienie tego procesu może prowadzić do mylnych wniosków, takich jak przypuszczanie, że inne wartości typów mąki (np. 650, 750 czy 870) mogą być poprawne w kontekście podanego składu chemicznego. Odpowiedzi te bazują na błędnych założeniach dotyczących proporcji i funkcji popiołu, co może sugerować, że niektórzy uczniowie mylnie łączą typ mąki z jej przeznaczeniem w kuchni, a nie z zawartością popiołu. Zrozumienie, że każdy typ mąki ma przypisaną określoną wartość na podstawie rzeczywistych analiz, jest kluczowe w kontekście przemysłowym. Praktyka pokazuje, że nieodpowiednie dobranie typu mąki do konkretnej receptury może prowadzić do nieudanych wypieków, co jest nie tylko kosztowne, ale także frustrujące dla kucharzy i piekarzy. W związku z tym, ważne jest, aby zawsze odnosić się do tabeli typów mąki i zawartości popiołu oraz znać zastosowanie każdego z nich. Tylko wtedy można osiągnąć pożądane rezultaty w pieczeniu oraz produkcji potraw.
Pytanie 11
Który zestaw dań na śniadanie można uznać za pełnowartościowy posiłek?
A. Chleb mieszany, ser twarogowy, dżem, herbata.
B. Chleb pszenny, masło, pomidor, bawarka.
C. Chleb pszenny, masło, ser żółty, herbata z cytryną.
D. Chleb mieszany, masło, szynka, pomidory, kakao.
Analizując pozostałe zestawy śniadaniowe, można dostrzec istotne braki w zakresie zrównoważenia składników odżywczych oraz ich wartości odżywczej. W pierwszym zestawie, pieczywo mieszane z twarożkiem, dżemem i herbatą, mimo że zawiera pieczywo, które dostarcza węglowodanów, brakuje w nim białka oraz zdrowych tłuszczów. Twarożek może być źródłem białka, ale w połączeniu z dżemem, który jest często bogaty w cukry proste, posiłek ten staje się mało sycący i nie dostarcza pełnej gamy niezbędnych składników odżywczych. Drugi zestaw, z pieczywem pszennym, masłem, serem żółtym i herbatą z cytryną, również zawiera elementy, które są do siebie niekomplementarne. Ser żółty, choć bogaty w białko i wapń, w połączeniu z masłem prowadzi do nadmiaru tłuszczów nasyconych, co nie jest zalecane w codziennej diecie. Herbata z cytryną, choć orzeźwiająca, nie dostarcza istotnych wartości odżywczych. Ostatni zestaw, z pieczywem pszennym, masłem, pomidorem i bawarką, znowu wykazuje braki w białku oraz może mieć nadmiar tłuszczów nasyconych. Bawarka, jako napój mleczny, dostarcza pewnej ilości białka, ale całość pozostaje zbyt uboga w składniki odżywcze, które mogłyby zapewnić długotrwałe uczucie sytości i energii. Takie zestawy mogą prowadzić do braku równowagi w diecie, co jest sprzeczne z zaleceniami zdrowego żywienia.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Który z produktów jest niedozwolony podczas przygotowywania posiłków dla osoby z cukrzycą?
A. Polędwica wieprzowa
B. Olej słonecznikowy
C. Chudy twaróg
D. Dżem truskawkowy
Wybór innych produktów jako odpowiedzi na pytanie o składniki niedozwolone w diecie osoby z cukrzycą często wynika z niepełnego zrozumienia zasad zdrowego żywienia w kontekście tej choroby. Twaróg chudy, jako nabiał o niskiej zawartości tłuszczu, dostarcza białka, a jego wpływ na poziom glukozy we krwi jest znikomy, co sprawia, że jest to produkt bezpieczny dla diabetyków. Podobnie, olej słonecznikowy, będący źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych, ma pozytywny wpływ na zdrowie serca i ogólną kondycję organizmu. Polędwica wieprzowa, z kolei, jest źródłem białka i może być stosowana w diecie, ale ważne jest, aby wybierać chude kawałki i kontrolować wielkość porcji. Typowe błędy polegają na mylnym utożsamieniu wszystkich produktów mięsnych czy nabiałowych z wysoką zawartością tłuszczu i cukru, co jest nieprawdziwe. Edukacja na temat wartości odżywczych oraz umiejętność rozpoznawania zdrowych źródeł energii są kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą diabetyka. Właściwe podejście do diety powinno być oparte na zrównoważonym planie żywieniowym, który uwzględnia indywidualne potrzeby organizmu oraz stan zdrowia pacjenta.
Pytanie 14
Jaki składnik mięsny jest odpowiedni do przygotowania rumsztyku?
A. Bark
B. Polędwica wieprzowa
C. Mięso z pręgi
D. Polędwica
Karkówka, schab i pręga to elementy mięsa, które różnią się znacznie od polędwicy pod względem jakości, smaku i tekstury, co czyni je mniej odpowiednimi do przygotowania rumsztyku. Karkówka, będąca częścią łopatki, ma wyższą zawartość tłuszczu oraz bardziej intensywny smak, co sprawia, że jest idealna do duszenia, ale nie do szybkiego smażenia. W przypadku rumsztyku preferujemy mięso delikatniejsze, takie jak polędwica, które zachowuje swoją soczystość podczas krótkiej obróbki cieplnej. Schab, natomiast, pochodzi z części grzbietowej i również jest mniej soczysty w porównaniu do polędwicy, co może prowadzić do suchego i twardego rezultatu w przypadku rumsztyku. Z kolei pręga, będąca częścią brzucha, jest mięsem o wyższej zawartości tłuszczu, co również nie sprzyja idealnej teksturze rumsztyku, który powinien być przede wszystkim delikatny i soczysty. Zrozumienie różnic między tymi częściami mięsa jest kluczowe w kuchni, szczególnie przy planowaniu menu i wyborze odpowiednich składników. Wybierając niewłaściwe mięso do rumsztyku, można nie tylko nie uzyskać pożądanej tekstury i smaku, ale także rozczarować gości, co podkreśla znaczenie znajomości rodzajów mięsa i ich właściwości w przygotowywaniu potraw.
Pytanie 15
Który z podanych surowców powinien być przechowywany w najniższej temperaturze?
A. Pieczywo
B. Owoce
C. Mleko
D. Warzywa
Mleko jest produktem, który wymaga przechowywania w najniższej temperaturze, w celu zapewnienia jego bezpieczeństwa mikrobiologicznego oraz zachowania wartości odżywczych. Zgodnie z normami sanepidu, mleko powinno być przechowywane w temperaturze nie wyższej niż 4°C. Wysoka temperatura sprzyja rozwojowi bakterii, co może prowadzić do szybszego psucia się produktu oraz ryzyka zatrucia pokarmowego. W praktyce, przechowywanie mleka w lodówce lub w chłodziarkach z odpowiednim systemem chłodzenia jest kluczowe dla zapewnienia jego świeżości. Ponadto, mleko jest często wykorzystywane w przemyśle spożywczym, gdzie jego właściwe przechowywanie jest niezbędne do produkcji serów, jogurtów i innych przetworów mlecznych. Dobre praktyki w zakresie przechowywania mleka obejmują również regularne sprawdzanie daty ważności oraz unikanie długotrwałego narażenia na zmiany temperatury, co może wpłynąć na jakość produktu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Aby zapobiec znacznym utratom składników odżywczych, pokrojone warzywa powinny być
A. zagotowane i zakwaszone sokiem z cytryny
B. schłodzone w wodzie z lodem
C. posypane solą
D. chronione przed dostępem światła i powietrza
Odpowiedzi dotyczące posypywania solą, schładzania w wodzie z lodem czy gotowania i zakwaszania sokiem z cytryny nie są odpowiednie w kontekście minimalizacji strat składników odżywczych w pokrojonych warzywach. Posypywanie solą może prowadzić do osmozy, co w efekcie wyciąga sok z warzyw, powodując utratę nie tylko walorów smakowych, ale także cennych witamin i minerałów. Chociaż sól może być używana do konserwacji produktów, jej zastosowanie w przypadku świeżych warzyw jest nieodpowiednie, gdyż może przyspieszyć proces ich psucia. Schładzanie w wodzie z lodem, choć korzystne dla zachowania tekstury i chrupkości warzyw, nie chroni ich skutecznie przed utlenianiem. Woda, w której znajdują się pokrojone warzywa, może sprzyjać rozwojowi mikroorganizmów, a także prowadzić do rozcieńczenia składników odżywczych. Z kolei gotowanie warzyw, nawet w obecności soku z cytryny, prowadzi do znacznych strat składników odżywczych, które są wrażliwe na wysoką temperaturę. Doświadczenia pokazują, że wiele witamin, szczególnie te rozpuszczalne w wodzie, jak witamina C i witaminy z grupy B, mogą zostać w dużej mierze zniszczone podczas gotowania. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z przekonania, że wszelkie metody konserwacji będą korzystne, co nie zawsze jest prawdą, szczególnie w przypadku świeżych produktów, gdzie kluczowe jest minimalizowanie interakcji z czynnikami wpływającymi na ich jakość.
Pytanie 18
Akryloamidy mogą być obecne w produktach spożywczych
A. marynowanych
B. surowych
C. gotowanych
D. smażonych
W kontekście akryłoamidów, często popełnianym błędem jest mylenie metod obróbki żywności oraz ich wpływu na powstawanie tych związków. W przypadku żywności surowej, akryłoamidy nie występują, gdyż procesy chemiczne odpowiedzialne za ich powstawanie wymagają wysokiej temperatury, co jest niezbędne do reakcji Maillarda. Gotowanie, które zazwyczaj odbywa się w niższych temperaturach i w wodzie, również nie sprzyja tworzeniu akryłoamidów. Wiele osób może sądzić, że marynowanie, jako forma konserwacji, wprowadza akryłoamidy, co również jest nieprawdą, ponieważ proces ten nie wiąże się z wysokotemperaturową obróbką. Często spotyka się także przekonanie, że wszystkie sposoby obróbki żywności są równoważne pod względem bezpieczeństwa, co jest złudne. Zrozumienie, że akryłoamidy powstają głównie w wyniku smażenia, a nie innych metod, jest kluczowe dla poprawnego podejścia do tematów związanych z bezpieczeństwem żywności i zdrowiem publicznym. Dlatego tak ważne jest kształcenie osób zajmujących się gastronomią oraz konsumentów w zakresie bezpiecznych praktyk kulinarnych, co pozwoli im lepiej zrozumieć, jak unikać szkodliwych substancji w diecie.
Pytanie 19
W kuchenkach mikrofalowych nie powinno się używać naczyń
A. kamionkowych
B. szklanych
C. porcelanowych
D. metalowych
Naczynia szklane, kamionkowe i porcelanowe są często uważane za bezpieczne do użycia w kuchenkach mikrofalowych. Szklane naczynia, o ile są oznaczone jako odporne na wysoką temperaturę, doskonale przewodzą ciepło i nie wchodzą w reakcje z żywnością. Kamionka i porcelana również wykazują dobre właściwości w mikrofalówkach, jednak ich bezpieczeństwo zależy od jakości użytych materiałów. Istnieje jednak powszechne przekonanie, że wszystkie materiały ceramiczne są bezpieczne, co może być mylące. W rzeczywistości niektóre naczynia ceramiczne mogą zawierać metaliczne domieszki, które reagują z falami mikrofalowymi. Ponadto, stosowanie niektórych rodzajów szkła, zwłaszcza tych, które nie są przystosowane do wysokich temperatur, może prowadzić do ich pęknięcia. Dlatego istotne jest, aby przed użyciem jakiegokolwiek naczynia w mikrofalówce upewnić się, że jest ono odpowiednio oznaczone i przystosowane do takiej obróbki. Błędem jest także myślenie, że wszystkie metalowe naczynia są w pełni wykluczone z użycia w mikrofalówkach, gdyż niektóre nowoczesne produkty, takie jak specjalne folie aluminiowe, mogą być stosowane w sposób kontrolowany, jednak wymaga to znacznej wiedzy i ostrożności. W praktyce jednak, dla zachowania bezpieczeństwa, najlepiej jest całkowicie unikać metalu w mikrofalówce.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jaką czynność obróbki wstępnej ryby należy wykonać podczas przygotowywania "ryby na niebiesko"?
A. Umyć starannie, aby usunąć z niej śluz
B. Umyć gorącą wodą
C. Umyć delikatnie, aby nie pozbawić jej śluzu
D. Umyć sokiem z cytryny
Mycie ryby sokiem z cytryny jest niewłaściwą praktyką, ponieważ kwas cytrynowy może usunąć naturalny śluz, który chroni rybę i wpływa na jej strukturę. Soki cytrusowe są często stosowane jako przyprawy, ale nie powinny być używane do mycia surowych ryb. Kolejną nieodpowiednią metodą jest mycie gorącą wodą, co również może doprowadzić do usunięcia śluzu oraz zniszczenia delikatnej struktury mięsa ryby. Zastosowanie gorącej wody zmienia temperaturę ryby, co może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych, a w konsekwencji wpłynąć na smak oraz jakość gotowego dania. Również dokładne mycie mające na celu usunięcie śluzu może być mylące; zbyt intensywne czyszczenie odbiera rybie jej naturalne właściwości i może skutkować jej wysuszeniem. Prawidłowe mycie ryby powinno być delikatne, aby nie naruszać jej struktury. W kontekście kulinarnym, błędne podejście do obróbki wstępnej ryby skutkuje nie tylko niższą jakością potrawy, ale także może wpłynąć na ogólne wrażenia smakowe. Dlatego ważne jest, aby znać właściwe techniki przygotowywania ryb, zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 22
Podczas serwowania potraw nie mogą się krzyżować ścieżki
A. porcjonowania oraz wydania gotowych potraw
B. wyprodukowanych potraw z czystym nakryciem stołowym
C. produktów z czystymi narzędziami do pracy
D. serwowania dań z odbiorem brudnych naczyń
Wybór pozostałych odpowiedzi opiera się na błędnych założeniach dotyczących organizacji pracy w gastronomii oraz zasad higieny. Porcjonowanie i ekspedycja gotowych potraw powinny być procesami, które nie zachodzą na siebie w czasie, jednak są one częścią tego samego etapu wydawania. Krzyżowanie tych procesów, zwłaszcza w kontekście nieodpowiedniej higieny, prowadzi do ryzyka kontaminacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży. Przygotowanie produktów z czystymi narzędziami pracy to kolejny aspekt, który nie odnosi się bezpośrednio do problemu krzyżowania dróg. Czystość narzędzi jest niezbędna, ale nie dotyczy ona bezpośrednio organizacji procesów wydawania potraw oraz odbioru brudnych naczyń. Z kolei wydawanie wyprodukowanych potraw z czystą zastawą stołową również nie wskazuje na fakt, że drogi pracy nie mogą się krzyżować, gdyż zakłada, że proces wydawania odbywa się w sterylnym otoczeniu, co w praktyce może być trudne do osiągnięcia. Generalnie, brak przemyślanej organizacji przestrzeni roboczej prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, w których ryzyko zakażeń staje się znacznie wyższe. Kluczowe jest, aby wszystkie te elementy były odpowiednio zorganizowane i oddzielone, co pozwala na zachowanie wysokich standardów zdrowia publicznego.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Która z grup zawiera jedynie produkty pochodzenia zwierzęcego?
A. Masło, soja, brokuł
B. Karaś, jaja, mleko
C. Por, masło, oliwa
D. Olej, miód, halibut
Odpowiedź 'Karaś, jaja, mleko' jest prawidłowa, ponieważ wszystkie wymienione produkty pochodzą z zwierząt. Karaś, jako ryba, dostarcza białka oraz kwasów tłuszczowych omega-3, które są korzystne dla zdrowia. Jaja są źródłem wysokiej jakości białka oraz witamin, takich jak B12, a także minerałów, takich jak selen. Mleko z kolei jest bogate w wapń oraz witaminę D, co czyni je kluczowym elementem diety, szczególnie w kontekście zdrowia kości. Produkty te są nie tylko istotne z punktu widzenia odżywiania, ale również stanowią podstawę wielu potraw w kuchniach na całym świecie. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, wprowadzenie tych produktów do diety może wspierać zdrowy styl życia oraz dostarczać niezbędnych składników odżywczych. Warto również zwrócić uwagę na jakość tych produktów, wybierając te od sprawdzonych dostawców, co ma znaczenie nie tylko dla zdrowia, ale także dla standardów etycznych w produkcji żywności.
Pytanie 25
Aby przygotować kawę po irlandzku, konieczne jest dodanie
A. mleka
B. żółtka i winiaku
C. whiskey
D. cynamonu
Kawa po irlandzku to klasyczny napój, który łączy w sobie espresso z irlandzką whiskey oraz bitą śmietaną. Kluczowym składnikiem jest whiskey, która nadaje drinkowi specyficzny, intensywny smak oraz aromat. Przygotowanie kawy po irlandzku wymaga wysokiej jakości składników, w tym dobrze zaparzonej kawy oraz odpowiedniej whiskey, co wpływa na finalny rezultat. Dobrą praktyką jest użycie whiskey typu Irish, która jest znana z łagodnego smaku i jednocześnie wyrazistego charakteru. W połączeniu z bitą śmietaną, napój nie tylko zyskuje na wyglądzie, ale też na walorach smakowych, tworząc harmonijną kompozycję. Kawa po irlandzku jest idealna jako deserowy napój, często serwowany na zakończenie posiłku, co czyni go popularnym w restauracjach oraz barach. Przygotowując ten napój, można również eksperymentować z różnymi dodatkami, pamiętając, że whiskey jest kluczowym składnikiem, który definiuje jego charakter.
Pytanie 26
Aby całkowicie zlikwidować mikroorganizmy w żywności poddawanej utrwalaniu, konieczne jest zastosowanie
A. kiszenia
B. pasteryzacji
C. sterylizacji
D. chłodzenia
Sterylizacja to właściwie proces, który ma na celu zlikwidowanie wszystkich mikroorganizmów, jak bakterie, wirusy, grzyby i ich przetrwalniki. W przemyśle spożywczym jest to mega ważny etap, zwłaszcza w przypadku żywności, która ma długi termin przydatności, na przykład konserwy. W skrócie, podczas sterylizacji żywność poddaje się wysokiej temperaturze przez określony czas, co skutkuje zniknięciem drobnoustrojów, które mogłyby spowodować psucie się jedzenia lub choroby. Przykład? Konserwy w puszkach, gdzie używa się specjalnych urządzeń, żeby osiągnąć odpowiednią temperaturę i ciśnienie. Są też różne standardy dotyczące sterylizacji, takie jak te od Codex Alimentarius, które zapewniają bezpieczeństwo i jakość żywności. Warto też pamiętać, że sterylizacja to nie to samo co pasteryzacja. Ta ostatnia, chociaż też skuteczna, nie zabija wszystkich mikroorganizmów, tylko większość, co w wielu przypadkach wystarcza, ale w sytuacjach wymagających pełnej aseptyki - to bywa za mało.
Pytanie 27
Które z poniższych działań w technologii "cook-chill" ("gotuj-schłódź") nie gwarantuje wysokiej jakości przygotowywanych potraw?
A. Błyskawiczne schłodzenie potraw do temperatury +3°C
B. Chłodzenie posiłków w czystych warunkach
C. Efektywna i szybka praca zespołu przy porcjowaniu potraw
D. Powolne schładzanie potraw
Chłodzenie potraw w czystych pomieszczeniach, szybkie schłodzenie do +3°C oraz szybka i sprawna praca personelu przy porcjowaniu potraw to elementy, które wspierają prawidłowy proces technologii „cook-chill”. Jednakże, niektóre z tych podejść mogą prowadzić do mylnych wniosków dotyczących jakości potraw. Chłodzenie potraw w czystych pomieszczeniach jest z pewnością kluczowe, ale samo w sobie nie gwarantuje, że potrawy zostaną szybko schłodzone. W praktyce, jeżeli potrawy są schładzane wolno, to niezależnie od czystości otoczenia, czas spędzony w niebezpiecznej strefie temperatur staje się kluczowym czynnikiem ryzyka. Z kolei szybkie schłodzenie potraw do temperatury +3°C jest jak najbardziej zalecane, co nawiązuje do standardów bezpieczeństwa żywności. Szybka i sprawna praca personelu przy porcjowaniu potraw również odgrywa istotną rolę w zapewnieniu wysokiej jakości usługi, jednak nie eliminuje to ryzyka związanego z niewłaściwym schładzaniem. Typowe błędy myślowe polegają na pomijaniu znaczenia tempa schładzania, co może prowadzić do zapewnienia, że potrawy będą odpowiednie do spożycia, mimo że były one niewłaściwie schłodzone. Właściwe podejście do schładzania potraw to kluczowy element, który powinien być traktowany priorytetowo, aby zminimalizować ryzyko związane z bezpieczeństwem żywności.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
Co oznacza termin "mise en place" w kontekście gastronomii?
A. Serwowanie potrawy na talerzu
B. Czyszczenie kuchni po zakończeniu pracy
C. Przygotowanie wszystkich składników przed rozpoczęciem gotowania
D. Dekorowanie potrawy przed podaniem
Odpowiedzi sugerujące, że "mise en place" oznacza serwowanie potrawy, dekorowanie jej lub sprzątanie kuchni, wynikają z nieporozumień dotyczących terminologii kulinarnej. Serwowanie potrawy na talerzu to proces związany z finalną prezentacją dania, co jest oddzielnym etapem pracy kucharza i nie należy do "mise en place". Dekorowanie potrawy, choć ważne dla estetyki i wrażeń kulinarnych, także jest częścią ostatnich przygotowań, które następują po gotowaniu, a nie przed nim. Natomiast czyszczenie kuchni po zakończeniu pracy to element utrzymania higieny i organizacji w kuchni, ale nie ma nic wspólnego z przygotowaniem do gotowania. Te błędne interpretacje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesów kuchennych lub zamieszania z innymi etapami pracy w gastronomii. Zrozumienie, że "mise en place" to nie tylko przygotowanie składników, ale także organizacja przestrzeni i narzędzi, jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego podejścia do gotowania. W kontekście edukacji kulinarnej, nauczenie się poprawnego stosowania "mise en place" to fundament, który pozwala na płynne przejście przez kolejne etapy przygotowywania dań.
Pytanie 31
Aby przygotować rolmopsy, należy użyć
A. śledzi
B. sardeli
C. makreli
D. węgorzy
Śledzie są najczęściej wykorzystywanym gatunkiem ryb do sporządzania rolmopsów. Rolmopsy to popularna potrawa, w której filet z ryby, najczęściej solonego śledzia, jest zwijany w formie rolki z dodatkami, takimi jak cebula, ogórek czy przyprawy. Wybór śledzi, ze względu na ich odpowiednią strukturę i smak, czyni je idealnymi do tej formy przygotowania. Śledzie charakteryzują się delikatnym i słonawym smakiem, co sprawia, że doskonale komponują się z dodatkowymi składnikami. W praktyce kulinarnej, rolmopsy przygotowuje się z filetów, które można marynować w occie, co dodatkowo podkreśla ich walory smakowe. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami kulinarnymi, świeżość i jakość ryby mają kluczowe znaczenie dla finalnego efektu potrawy, dlatego należy wybierać ryby od zaufanych dostawców, a także stosować się do zasad prawidłowego przechowywania ryb. Śledzie są także popularne w wielu tradycjach kulinarnych, co sprawia, że rolmopsy są daniem o dużym znaczeniu kulturowym i gastronomicznym.
Pytanie 32
Potrawą, która nie jest wskazana dla osób stosujących dietę lekkostrawną, jest
A. rosół jarski
B. placek węgierski
C. marchewka oprószana
D. kasza manna
Placek węgierski to sycąca potrawa, ale raczej nie dla osób na diecie lekko strawnej. Jest dość ciężki, bo często ma sporo tłuszczu i składników, które mogą się źle trawić, jak mąka pszenna czy jaja. Jak ktoś ma problemy z trawieniem, lepiej unikać takich potraw jak te smażone czy pieczone na oleju. Zamiast tego, fajnie wprowadzić do menu kaszę manną, marchewkę gotowaną na parze czy rosół jarski – to wszystko jest lekkostrawne i dobrze działa na układ pokarmowy. Musisz pamiętać, że dieta lekko strawna jest często zalecana podczas rekonwalescencji, więc warto przemyśleć, co się je.
Pytanie 33
Przeczytaj zmieszczony tekst i wskaż, jakiej dotyczy zasady.
| Gdy dziecko uczy się czegoś nowego, powinno otrzymywać wzmocnienia ciągłe, za każde dobrze wykonane zadanie. Później, gdy nabędzie większej zręczności i znacznie częściej będzie odnosić sukcesy, lepiej jest stosować wzmocnienie tylko od czasu do czasu. |
A. Zasady rozwijania samodzielności.
B. Zasady zaspokajania potrzeb fizjologicznych.
C. Zasady zaspokajania potrzeb psychicznych.
D. Zasady integracji osób zdrowych i niepełnosprawnych.
Poprawna odpowiedź wskazuje na zasady rozwijania samodzielności, co jest kluczowym aspektem w edukacji dzieci. Zasady te koncentrują się na stopniowym wprowadzaniu dzieci w różne zadania, które mają na celu rozwijanie ich umiejętności do samodzielnego działania. W praktyce oznacza to, że nauczyciele i opiekunowie powinni stosować metody, które wzmacniają pożądane zachowania, na przykład poprzez wzmocnienia pozytywne w początkowych fazach uczenia się. Technika ta opiera się na zasadach behawioralnych, które sugerują, że regularne wzmocnienia prowadzą do utrwalania zachowań. Przykładowo, nauczyciel może najpierw wspierać dziecko w samodzielnym ubieraniu się, oferując pomoc i pochwały, a następnie stopniowo ograniczać swoją interwencję, aby dziecko mogło samodzielnie wykonywać to zadanie. W miarę jak dzieci nabierają pewności w swoich umiejętnościach, ich samodzielność wzrasta, co jest niezbędne dla ich rozwoju osobistego i społecznego. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z dziećmi oraz z podstawami pedagogiki, które kładą nacisk na aktywne uczenie się i rozwijanie kompetencji życiowych.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Niebieski kolor półsurówki z czerwonej kapusty oznacza, że nie wprowadzono do niej
A. sody oczyszczonej
B. cukru
C. soli
D. soku cytrynowego
Niebieska barwa półsurówki z czerwonej kapusty jest wynikiem obecności antocyjanów, które są naturalnymi barwnikami występującymi w kapuście. Kiedy do tego produktu nie dodaje się soku cytrynowego, pH pozostaje w odczynie neutralnym lub lekko zasadowym, co sprzyja utrzymaniu niebieskiego koloru. Sok cytrynowy, który jest kwasowy, wpływa na zmianę pH mieszanki, co z kolei powoduje, że barwa zmienia się w kierunku czerwonego lub fioletowego. Przykładem praktycznym może być przygotowanie sałatki z surowej kapusty, gdzie zachowanie niebieskiego odcienia może świadczyć o braku kwasów. Ważne jest, aby w kuchni stosować te zasady, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny oraz smakowy w potrawach. W kontekście kulinarnym, zrozumienie wpływu pH na barwę składników jest niezwykle przydatne i pokazuje, jak chemia żywności wpływa na kulinaria.
Pytanie 36
Przesiej mąkę na stolnicę, odłóż niewielką ilość do posypania, dodaj przesiany cukier puder oraz tłuszcz i dokładnie siekaj, aż uzyskasz coraz mniejsze kawałki. Gdy tłuszcz dobrze połączy się z mąką, dodaj żółtka, śmietanę i substancje smakowo-zapachowe, a następnie zagnieć ciasto nożem, starając się połączyć wszystkie składniki. Połączone składniki lekko zagnij obiema rękami, aż mąka zostanie wchłonięta przez pozostałe składniki. Ciasto należy schłodzić. Jakiego rodzaju ciasto można przygotować, stosując tę technikę?
A. Ptysiowe
B. Kruche
C. Piaskowe
D. Biszkoptowe
Odpowiedzi takie jak "Biszkoptowe", "Ptysiowe" oraz "Piaskowe" są błędne, ponieważ każda z tych technik przygotowania ciasta opiera się na zupełnie innych zasadach, które nie zostały zastosowane w opisanym procesie. Ciasto biszkoptowe wymaga użycia jajek ubitych na pianę, co nadaje mu lekkość i puszystość, a także długiego mieszania składników, co jest kluczowe w tej metodzie. W przypadku ciasta ptysiowego, wymagana jest technika ‘pâte à choux’, gdzie ciasto przygotowuje się na bazie wody, mąki, tłuszczu i jajek, a jego struktura opiera się na tworzeniu pary wodnej podczas pieczenia, co prowadzi do uzyskania charakterystycznych pustych wnętrz w ptysiu. Natomiast ciasto piaskowe, mimo że może przypominać kruche, zwykle ma większą ilość cukru i jest bardziej zbite, co nadaje mu gęstszą konsystencję. Dodatkowo, technika wyrabiania ciasta piaskowego różni się, gdyż polega na intensywnym ucieraniu masła z cukrem, co prowadzi do powstania puszystej masy. Kluczowym błędem jest zatem niezrozumienie różnic pomiędzy tymi rodzajami ciast, co może prowadzić do niepoprawnych wniosków i nieudanych wypieków.
Pytanie 37
Do przygotowania kawy po turecku konieczne jest użycie
A. tygielka miedzianego
B. termosu
C. dzbanka
D. ekspresu ciśnieniowego
Tygielek miedziany, znany również jako cezve, jest tradycyjnym naczyniem stosowanym do parzenia kawy po turecku. Wykonany z miedzi, oferuje doskonałe przewodnictwo cieplne, co pozwala na równomierne podgrzewanie wody oraz idealne wydobycie aromatów z kawy. Proces parzenia w tygielku miedzianym polega na połączeniu drobno zmielonej kawy z wodą i cukrem, a następnie powolnym podgrzewaniu mieszanki. Odpowiednia temperatura oraz technika przygotowania umożliwiają uzyskanie charakterystycznej pianki, a tym samym pełnego smaku napoju. Tygielek miedziany pozwala także na kontrolowanie intensywności parzenia, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanego smaku. Dodatkowo, korzystanie z tygielka wpisuje się w tradycje kulturowe i społeczne związane z parzeniem kawy, co czyni to doświadczenie jeszcze bardziej wartościowym. Warto dodać, że jako naczynie metalowe, tygielek wymaga odpowiedniej pielęgnacji, aby uniknąć utleniania i utraty jego estetycznych walorów.
Pytanie 38
Jak można uniknąć negatywnych efektów przy rozmrażaniu rybnych filetów w dużych blokach?
A. w warunkach chłodniczych
B. w temperaturze otoczenia
C. umieszczając w ciepłej wodzie
D. umieszczając w zimnej wodzie
Wybór metod rozmrażania rybnych filetów w temperaturze pokojowej lub z wykorzystaniem zimnej czy ciepłej wody są obarczone istotnymi ryzykami zdrowotnymi i jakościowymi. Rozmrażanie w temperaturze pokojowej prowadzi do zbyt szybkiego wzrostu temperatury na powierzchni mięsa, co sprzyja rozwojowi niebezpiecznych bakterii, takich jak Salmonella czy Listeria. Nawet jeśli wnętrze produktu pozostaje zimne, to zewnętrzna warstwa mięsa może osiągnąć temperaturę sprzyjającą namnażaniu się patogenów. Z kolei rozmrażanie w zimnej wodzie, choć może wydawać się szybszą alternatywą, również nie jest idealnym rozwiązaniem. Choć skutecznie obniża temperaturę zewnętrzną, nie zapewnia równomiernego rozmrażania, co może prowadzić do częściowego gotowania niektórych fragmentów mięsa. Co więcej, umieszczanie ryb w ciepłej wodzie jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ generuje jeszcze wyższe ryzyko namnażania się bakterii. W każdym przypadku, stosowanie niewłaściwych metod rozmrażania może prowadzić do przemiany chemicznej i strukturalnej białek w mięsie, co wpływa na jego smak, teksturę i wartości odżywcze. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich praktyk, aby zapewnić nie tylko bezpieczeństwo, lecz także jakość spożywanego produktu.
Pytanie 39
Kasza jaglana, ze względu na swój skład chemiczny, klasyfikowana jest jako jeden z rodzajów środków żywnościowych?
A. białkowych
B. tłuszczowych
C. węglowodanowych
D. witaminowo - mineralnych
Wybór białkowych, tłuszczowych lub witaminowo-mineralnych jako klasyfikacji kaszy jaglanej jest niepoprawny, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego składu chemicznego tego produktu. Kasza jaglana, jak wcześniej wspomniano, jest przede wszystkim bogata w węglowodany, a nie w białko. Choć zawiera pewne ilości białka, jego procentowa zawartość jest znacznie niższa w porównaniu do głównych źródeł białka, takich jak mięso, ryby czy nabiał. Tłuszcze w kaszy jaglanej występują w minimalnych ilościach, co także nie czyni jej produktem tłuszczowym. Klasyfikowanie kaszy jaglanej jako źródła witamin i minerałów jest również mylące, mimo iż rzeczywiście dostarcza pewnych minerałów, takich jak magnez i żelazo. Dobrą praktyką jest zrozumienie, że produkty żywnościowe rzadko należą do jednej kategorii, a ich rzeczywista wartość odżywcza powinna być oceniana na podstawie ogólnej zawartości składników odżywczych. Wiele osób mylnie zakłada, że kasza jaglana, ze względu na swoje właściwości zdrowotne, może być klasyfikowana jako źródło białka czy tłuszczu. Kluczowym błędem jest przeoczenie dominującej roli węglowodanów w jej składzie, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat jej zastosowania w diecie. Dlatego ważne jest, aby zawsze analizować skład chemiczny produktów, korzystając z wiarygodnych źródeł informacji, aby podejmować świadome decyzje żywieniowe.
Pytanie 40
Mięso zanurzone w marynatach na bazie wina powinno być przechowywane w temperaturze 0-7°C maksymalnie przez
A. 5 dni
B. 3 dni
C. 7 dni
D. 1 dzień
Odpowiedzi takie jak 5 dni, 1 dzień czy 7 dni wynikają z fundamentalnych nieporozumień dotyczących zasad przechowywania mięsa w marynatach. Przechowywanie mięsa w temperaturze 0-7°C przez 5 dni może prowadzić do wzrostu liczby bakterii, co zwiększa ryzyko zatrucia pokarmowego. Wiele osób może błędnie zakładać, że marynaty na bazie wina, ze względu na swoje właściwości konserwujące, mogą znacznie wydłużyć czas przechowywania, co jest mylnym wnioskowaniem. Z drugiej strony, odpowiedzi sugerujące przechowywanie mięsa tylko przez 1 dzień również są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają standardów praktyk kulinarnych, które pozwalają na bezpieczne przechowywanie mięsa przez dłuższy czas w odpowiednich warunkach. Natomiast odpowiedź 7 dni jest skrajnie niebezpieczna, gdyż nawet w idealnych warunkach, mięso trzymane w marynatach nie powinno przekraczać 3 dni, a przekroczenie tego limitu zwiększa ryzyko rozwoju szkodliwych mikroorganizmów. Ważne jest, aby pamiętać, że bezpieczeństwo żywności jest kluczowe i stosowanie się do ustalonych norm może zapobiec poważnym problemom zdrowotnym.