Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:11

Egzamin niezdany

Wynik: 1/40 punktów (2,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie urządzenie umożliwia ocenę stopnia osteointegracji implantów zębowych, diagnozowanie periodontopatii oraz analizowanie możliwości obciążenia zgryzowego?

A. Endomotor

B. Periotest

C. Diagnodent

D. Unistom

Wybór odpowiedzi 'Endomotor' nie jest właściwy, ponieważ jest to narzędzie służące do obróbki kanałów korzeniowych w leczeniu endodontycznym, a więc ma zastosowanie w zupełnie innej dziedzinie stomatologii. Endomotor pozwala na precyzyjne i efektywne opracowanie kanałów, ale nie ma możliwości oceny osteointegracji implantów ani diagnostyki periodontopatii. Z kolei 'Unistom' to urządzenie, które służy głównie do znieczulenia i nie ma zastosowania w diagnostyce implantu lub ocenie obciążenia. Ponadto 'Diagnodent' jest systemem do detekcji ubytków próchnicowych w zębach, wykorzystującym technologię fluorescencji, co także nie ma związku z implantologią czy diagnostyką tkanek okołozębowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych urządzeń i ich zastosowania w różnych kontekstach klinicznych. W praktyce, każdy z tych instrumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do błędnych diagnoz i nieefektywnej terapii. Zrozumienie właściwego kontekstu oraz funkcji urządzeń medycznych jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej opieki pacjentom oraz podnoszenia standardów praktyki stomatologicznej.

Pytanie 2

Osobie z nieprawidłowym zgryzem zalecano ćwiczenia zgodne z metodą Rogersa. W tej sytuacji zastosowano terapię w formie ćwiczeń dla mięśni

A. izometrycznych

B. oporowych

C. biernych

D. wolnych

Odpowiedzi oporowe, bierne i izometryczne są podejściami, które nie odpowiadają wymaganiom terapeutycznym w kontekście wad zgryzu i ćwiczeń Rogersa. Ćwiczenia oporowe polegają na stosowaniu zewnętrznego oporu, co może być niewskazane w przypadku pacjentów z wadami zgryzu, gdyż może to prowadzić do nadmiernego obciążenia mięśni i pogorszenia ich funkcji. W kontekście wad zgryzu kluczowe jest, aby rehabilitacja nie tylko wzmacniała mięśnie, ale również uczyła pacjenta ich prawidłowej pracy w codziennych czynnościach. Ćwiczenia bierne, gdzie terapeutas wykonuje ruch za pacjenta, nie angażują aktywnie mięśni pacjenta, co jest kluczowe dla poprawy kontroli nad funkcjami mięśniowymi. Takie podejście nie wspiera aktywnego uczenia się pacjenta, które jest niezbędne w procesie rehabilitacji. Z kolei ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśni bez zmiany ich długości, co może być użyteczne w pewnych kontekstach, ale w przypadku rehabilitacji wad zgryzu, nie przynoszą one efektów porównywalnych do ćwiczeń wolnych. Użycie tych metod w kontekście wady zgryzu może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju i funkcjonowania mięśni, a także do niezrozumienia przez pacjenta właściwych wzorców ruchowych, co jest kluczowe dla uzyskania długotrwałych efektów terapeutycznych.

Pytanie 3

Ocena reakcji żywotności zęba przez kontakt z watą nasączoną chlorkiem etylu stanowi test

A. dopplerowski

B. termiczny

C. elektryczny

D. chemiczny

Wybór odpowiedzi nieodpowiednich dla testu żywotności zęba może wynikać z mylnych założeń dotyczących metod diagnostycznych. Testy dopplerowskie, które są stosowane w medycynie naczyniowej do oceny przepływu krwi, nie mają zastosowania w kontekście badania żywotności zębów. Zastosowanie technologii ultrasonograficznych oraz badań przepływu krwi nie ma związku z oceną stanu miazgi zębowej. Z kolei testy chemiczne, choć czasami używane w diagnostyce stomatologicznej, dotyczą głównie analizy składu chemicznego tkanki zębowej lub oceny stanu zapalnego, a nie bezpośrednio żywotności zęba. Na przykład, badanie obecności bakterii w miazdze zębowej może być uznawane za test chemiczny, ale nie dostarcza informacji o reaktywności na bodźce termiczne. Odpowiedzi związane z testami elektrycznymi, takie jak testy pulpowe, które polegają na użyciu prądu do stymulacji miazgi, również mogą być mylone z testami termicznymi, jednak różnią się one zasadniczo w metodzie działania. Testy elektryczne są bardziej precyzyjne w ocenie przewodnictwa nerwowego, co samo w sobie nie jest wystarczające do oceny stanu żywotności zęba. Właściwe zrozumienie tych metod diagnostycznych i ich zastosowania jest kluczowe w pracy stomatologicznej.

Pytanie 4

Która kireta Gracey jest wykorzystywana do oczyszczania policzkowych, językowych i podniebiennych powierzchni zębów bocznych?

A. 11/12

B. 7/8

C. 15/16

D. 3/4

Kirety Gracey 3/4, 15/16 oraz 11/12, mimo że są również użyteczne w stomatologii, nie są odpowiednie do oczyszczania powierzchni policzkowych, językowych i podniebiennych zębów bocznych. Kireta 3/4 jest przeznaczona głównie do oczyszczania powierzchni zębów przednich, a jej konstrukcja nie sprzyja efektywnemu dostępowi do zębów bocznych. Natomiast kireta 15/16, choć bardziej uniwersalna, jest zoptymalizowana do pracy w obszarze zębów trzonowych, co sprawia, że jej kąt nachylenia ostrza nie jest idealny do operowania na zębach bocznych, co prowadzi do niewłaściwych wyników. Kireta 11/12, z kolei, jest przeznaczona do pracy w obszarze zębów górnych, co ogranicza jej zastosowanie na powierzchniach policzkowych i językowych zębów dolnych. Błędne podejście do wyboru narzędzia może skutkować nieefektywnym oczyszczaniem, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przyzębia. Właściwe narzędzia są kluczowym elementem zapewnienia skuteczności zabiegów, a ich dobór powinien być zawsze uzależniony od specyfiki obszaru, z którym pracujemy. Ignorowanie tych zasad prowadzi do obniżenia jakości świadczonych usług stomatologicznych i może negatywnie wpływać na zdrowie pacjentów.

Pytanie 5

Nicią do zębów składającą się z wielu elastycznych, teksturowanych włókien, która w wyniku działania śliny powiększa się w przestrzeniach międzyzębowych, jest

A. Expand Flosser.

B. Super Floss.

C. Expanding Floss.

D. Reach Flosser.

Widzę, że inne odpowiedzi mogą wyglądać kusząco, ale nie do końca pasują do pytania. Na przykład, Reach Flosser to nie jest nić dentystyczna, tylko narzędzie do czyszczenia, a to zmienia całą sytuację. Super Floss to inny typ nici, który lepiej pasuje dla osób z aparatami ortodontycznymi, ale nie ma tego fajnego rozszerzania po kontakcie ze śliną. Z kolei Expand Flosser wygląda na podobny produkt, ale to nie jest uznawana nazwa w stomatologii. Kluczowy błąd to skupienie się na nazwach zamiast na tym, co te produkty naprawdę robią. Pamiętaj, że przy wyborze nici dentystycznej ważniejsza jest jakość i przeznaczenie niż sama marka. Dobrze jest znać różne typy nici i ich zastosowania, aby móc mądrze dbać o zdrowie jamy ustnej.

Pytanie 6

Zabieg polegający na przesuwaniu żuchwy w kierunku występującego zaburzenia wykonuje się w przypadku

A. prodożuchwia czynnościowego

B. jednostronnego zgryzu krzyżowego

C. tyłożuchwia czynnościowego

D. jednostronnego zgryzu przewieszonego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "jednostronny zgryz przewieszonego" jest prawidłowa, ponieważ ćwiczenie polegające na przesuwaniu żuchwy w stronę istniejącego zaburzenia jest techniką stosowaną w ortodoncji w celu skorygowania asymetrii zgryzu. W przypadku jednostronnego zgryzu przewieszonego, podczas gdy jedna strona zgryzu jest przesunięta bardziej niż druga, technika ta umożliwia stabilizację zgryzu poprzez wprowadzenie żuchwy w bardziej neutralną pozycję. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na systematycznym przesuwaniu żuchwy w stronę przemieszczenia, co może przyczynić się do rehabilitacji funkcji żuchwy i przywrócenia równowagi w układzie stomatognatycznym. W terapii tego typu zaburzeń kluczowe jest zastosowanie odpowiednich ćwiczeń oraz monitorowanie postępów pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie ortodoncji, które zakładają holistyczne podejście do leczenia. Dodatkowo, wszystkie interwencje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz uwzględniać biomechanikę ruchów żuchwy.

Pytanie 7

Kleszczyki ślinochronu do zakładania klamer należy trzymać w jaki sposób?

A. dłoniowo-kciukowym odwróconym

B. dłoniowym

C. dłoniowo-kciukowym, tzw. chwytem 'kciuk do nosa'

D. dłoniowo-kciukowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Taki chwyt dłoniowo-kciukowy odwrócony to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o zakładanie klamer z kleszczykami ślinochronu. Dzięki niemu możesz lepiej trzymać narzędzie, co jest super ważne, zwłaszcza przy robieniu rzeczy, które wymagają precyzji. W praktyce zauważysz, że łatwiej jest kontrolować siłę i kierunek, co sprawia, że wszystko idzie sprawniej. Ręka układa się bardziej naturalnie, więc nie męczysz się tak szybko. Wiesz, w stomatologii i chirurgii naprawdę istotne jest, żeby używać odpowiednich chwytów, bo to wpływa na jakość zrobionej pracy i bezpieczeństwo pacjenta. W niektórych sytuacjach musisz działać szybko i precyzyjnie, a technika chwytu odwróconego w tym bardzo pomaga.

Pytanie 8

Jakie techniki stosuje się podczas mechanicznego polerowania koron zębowych?

A. ruchy okrężne z delikatnym naciskiem szczoteczki

B. końcówki przyspieszające w przypadku wyraźnych przebarwień

C. wparcie na trzecim palcu

D. ruchy pionowe od brzegów siecznych do dziąsła szczoteczką

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ruchy okrężne z lekkim naciskiem szczoteczki są kluczowe podczas mechanicznego polerowania koron zębowych, ponieważ pozwalają na delikatne i równomierne usuwanie przebarwień oraz osadów bez ryzyka uszkodzenia struktury zęba. Technika ta jest szeroko stosowana w praktyce stomatologicznej, ponieważ nie tylko poprawia estetykę zębów, ale również przyczynia się do ich zdrowia poprzez skuteczne usuwanie płytki bakteryjnej. Warto pamiętać, że przy polerowaniu koron zębowych ważne jest wykorzystanie odpowiednich materiałów i narzędzi, takich jak pasty polerskie o odpowiedniej ziarnistości, co jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Przykładem może być wykorzystanie szczoteczek rotacyjnych, które w połączeniu z ruchami okrężnymi umożliwiają uzyskanie gładkiej powierzchni oraz minimalizują ryzyko uszkodzenia szkliwa. Regularne polerowanie koron w połączeniu z odpowiednią higieną jamy ustnej przyczynia się do długotrwałego zachowania zdrowego i estetycznego uśmiechu.

Pytanie 9

Zanurzeniowo nie można przeprowadzać dezynfekcji

A. końcówek stomatologicznych

B. klamer do koferdamu

C. strzykawek ciśnieniowych

D. frezów protetycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dezynfekcja końcówek stomatologicznych metodą zanurzeniową jest niewłaściwa, ponieważ te elementy są zazwyczaj wykonane z materiałów wrażliwych na działanie silnych środków chemicznych oraz mogą być uszkodzone przez długotrwałe zanurzenie. Zgodnie z wytycznymi CDC oraz standardami WHO, końcówki stomatologiczne powinny być dezynfekowane w sposób, który nie narusza ich integralności. Zamiast tego, zaleca się stosowanie technik takich jak mycie pod bieżącą wodą z użyciem odpowiednich detergentów, a następnie przemywanie ich solą fizjologiczną lub w odpowiednich roztworach dezynfekcyjnych, które są zgodne z wymaganiami producenta. Na przykład, wiele praktyk stomatologicznych korzysta z autoklawów do sterylizacji końcówek, co zapewnia bezpieczeństwo pacjentów oraz personelu. Ponadto, ważne jest, aby regularnie sprawdzać i aktualizować procedury dezynfekcji w oparciu o najnowsze badania naukowe i regulacje branżowe, co pozwala na minimalizację ryzyka zakażeń.

Pytanie 10

Leki hemostatyczne stosowane lokalnie w jamie ustnej mają działanie

A. przeciwzapalnym

B. przeciwgrzybiczym

C. przeciwbólowym

D. przeciwkrwotocznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Środki hemostatyczne w jamie ustnej pomagają zatrzymać krwawienie i robią to na kilka sposobów, głównie przyspieszając krzepnięcie krwi. To jest naprawdę ważne, szczególnie w stomatologii, gdzie nawet małe krwawienia mogą sprawić niezłe kłopoty. Na przykład, podczas usuwania zębów, takie jak geline (czyli żelatynowe spoiwo) jest często wykorzystywane do zatrzymywania krwi. American Dental Association zaleca, żeby hemostatyki były częścią standardowych procedur, bo dzięki temu pacjenci są bezpieczniejsi, a zabiegi bardziej skuteczne. Dodatkowo, hemostatyki mogą działać lepiej, gdy używa się ich razem z innymi metodami, na przykład z szwami. Dlatego ważne jest, żeby każdy dentysta wiedział, jak prawidłowo je stosować.

Pytanie 11

Przed przeprowadzeniem operacji chirurgicznej u sześcioletniej, przestraszonej i zdenerwowanej pacjentki należy wykonać znieczulenie przy użyciu strzykawki ciśnieniowej. W tej sytuacji trzeba

A. zaprezentować pacjentce strzykawkę i przeprowadzić rozmowę

B. przygotować znieczulenie w miejscu niewidocznym dla pacjentki i podać bez zapowiedzi

C. podczas zabiegu przytrzymać głowę

D. usadzić pacjentkę na kolanach opiekuna

Pokazanie pacjentce strzykawki oraz przeprowadzenie z nią rozmowy jest kluczowym elementem procesu przygotowania do znieczulenia. W sytuacji, gdy pacjentka jest sześcioletnią dziewczynką, która może być wystraszona i zdenerwowana, ważne jest, aby wprowadzić ją w świat medycyny w sposób łagodny i zrozumiały. Rozmowa z pacjentką ma na celu nie tylko zminimalizowanie jej lęku, ale również budowanie zaufania. Wyjaśniając, jak działa strzykawka i znieczulenie, można zadbać o to, aby czuła się bardziej komfortowo. Standardy opieki pediatrycznej zalecają stosowanie technik komunikacyjnych dostosowanych do wieku dziecka, co pozwala na lepsze zrozumienie i akceptację procedury. Dodatkowo, wizualizacja narzędzi medycznych w bezpiecznym kontekście pomaga w redukcji lęku. Umożliwia to również rodzicom aktywne uczestnictwo w procesie przygotowania, co jest korzystne dla ogólnego samopoczucia dziecka.

Pytanie 12

Osoba, która przeszła lakierowanie zębów, nie powinna w dniu zabiegu

A. pić napojów barwiących

B. uprawiać aktywności fizycznej

C. płukać ust zimną wodą

D. czyścić zębów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że pacjent po lakierowaniu zębów nie powinien szczotkować zębów, jest prawidłowa ze względu na to, że świeżo nałożony lakier ochronny potrzebuje czasu na skuteczne związanie z powierzchnią zębów. Szczotkowanie zębów tuż po zabiegu może usunąć lub osłabić działanie lakieru, co z kolei zmniejsza jego efektywność w ochronie zębów przed próchnicą i erozją. Jest to zgodne z zaleceniami stomatologów, którzy często sugerują unikanie szczotkowania przez co najmniej 4-6 godzin po zabiegu. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że lakierowanie zębów jest procedurą, która ma na celu wzmocnienie szkliwa i zwiększenie odporności zębów na działanie kwasów, które mogą prowadzić do próchnicy. Dlatego przestrzeganie zaleceń dotyczących nie szczotkowania zębów jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych korzyści terapeutycznych.

Pytanie 13

Wszystkie narzędzia, zarówno zapakowane, jak i nieopakowane, o różnych konstrukcjach, w tym o konstrukcji kapilarnej, powinny być sterylizowane w autoklawie klasy

A. A

B. S

C. N

D. B

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ wszystkie opakowane i nieopakowane narzędzia, w tym te o budowie kapilarnej, powinny być sterylizowane w autoklawie klasy B, który zapewnia skuteczną sterylizację dzięki zastosowaniu podwyższonego ciśnienia oraz temperatury. Autoklawy klasy B są w stanie sterylizować materiały zawierające powietrze, a także różne formy narzędzi medycznych, w tym te z trudnodostępnymi szczelinami, co jest kluczowe w przypadku narzędzi o budowie kapilarnej, gdzie resztki organiczne mogą gromadzić się w trudno dostępnych miejscach. Zastosowanie autoklawu klasy B jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Normy EN 13060, co potwierdza jego skuteczność w procedurach sterylizacji. W praktyce, w placówkach medycznych, takich jak szpitale czy przychodnie, autoklawy klasy B są standardem, ponieważ zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa pacjentów oraz personelu medycznego, eliminując ryzyko zakażeń szpitalnych. Dodatkowo, sterylizacja narzędzi zgodnie z tymi normami jest wymagana przez regulacje sanitarno-epidemiologiczne oraz standardy ISO 13485 dotyczące systemów zarządzania jakością w branży medycznej.

Pytanie 14

Jakiego zabiegu dokonywanego u pacjenta leżącego metodą na cztery ręce nie wymaga użycia ssaka z uwagi na brak aerozolu wodno-powietrznego?

A. Ultradźwiękowego skalingu naddziąsłowego

B. Szlifowania zębów przy zastosowaniu turbiny

C. Wypełniania kanałów korzeniowych

D. Piaskowania zębów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wypełnianie kanałów korzeniowych to procedura, w której celem jest usunięcie zainfekowanej miazgi oraz staranne oczyszczenie i wypełnienie systemu kanałów korzeniowych. Podczas tego zabiegu nie generuje się aerozolu wodno-powietrznego, ponieważ stosowane narzędzia, takie jak pilniki endodontyczne, działają na zasadzie mechanicznego usuwania materiału, a nie poprzez działanie płynem czy spryskiwanie. W praktyce klinicznej, wypełnianie kanałów korzeniowych wykonuje się przy użyciu znieczulenia miejscowego, co minimalizuje dyskomfort pacjenta. Stosując odpowiednie techniki, takie jak metoda bocznego kondensowania gutaperki, możemy osiągnąć wysoką szczelność wypełnienia, co jest kluczowe dla zapobiegania nawrotom infekcji. Standardy endodontyczne zalecają również rutynowe stosowanie radiografii w celu oceny jakości wypełnienia oraz identyfikacji ewentualnych nieprawidłowości.

Pytanie 15

Numeracja zębów w amerykańskim systemie zaczyna się od ostatniego trzonowca po stronie

A. lewej szczęki

B. prawej żuchwy

C. lewej żuchwy

D. prawej szczęki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Numeracja zębów w systemie amerykańskim, znanym także jako system FDI, zaczyna się od prawej szczęki, gdzie ostatni trzonowiec (ząb 1.8) jest oznaczony numerem 1. Następnie zęby są numerowane w kierunku lewym, a następnie po przejściu do żuchwy kontynuowane są od prawej do lewej. Takie podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w stomatologii, co umożliwia łatwe i jednoznaczne identyfikowanie poszczególnych zębów. W praktyce, taka numeracja jest kluczowa podczas dokumentacji medycznej, planowania leczenia oraz w komunikacji między specjalistami. Dzięki temu systemowi, każdy stomatolog jest w stanie szybko zidentyfikować, na którym etapie leczenia znajduje się pacjent oraz jakie zęby wymagają szczególnej uwagi. Warto również zauważyć, że system ten jest szeroko stosowany w edukacji stomatologicznej, co pozwala na ujednolicenie terminologii i praktyk w różnych instytucjach stomatologicznych, zarówno w USA, jak i w innych krajach stosujących ten system.

Pytanie 16

Jaką wartość ma zębowy wskaźnik intensywności próchnicy u dwóch pacjentów, u których zauważono:
– pierwszy pacjent – liczba zębów stałych 28, w tym:
– 3 zęby z próchnicą na powierzchni okluzyjnej
– 5 zębów z próchnicą na powierzchni okluzyjno-mezjalnej
– drugi pacjent – liczba zębów stałych 28, w tym:
– 4 zęby z próchnicą na powierzchni okluzyjnej
– 2 zęby na powierzchni okluzyjno-dystalnej
– 2 zęby na powierzchni mezjalno-okluzyjno-dystalnej?

A. 8

B. 27

C. 13

D. 16

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zębowy wskaźnik intensywności próchnicy (CPI) jest ważnym wskaźnikiem oceny stanu zdrowia jamy ustnej pacjentów. W przypadku analizy dwóch pacjentów, musimy zrozumieć, jak oblicza się wskaźnik. CPI uwzględnia wszystkie zęby stałe, w tym zęby z próchnicą. Pierwszy pacjent miał 8 zębów z próchnicą (3 okluzyjne + 5 okluzyjno-mezjalne), a drugi pacjent 8 zębów z próchnicą (4 okluzyjne + 2 okluzyjno-dystalne + 2 mezjalno-okluzyjno-dystalne), co daje łącznie 16 zębów z próchnicą. Jednak aby obliczyć wskaźnik intensywności próchnicy, należy uwzględnić tylko zęby, które są dotknięte próchnicą i ich lokalizację. W przypadku całkowitego zębowego wskaźnika intensywności próchnicy dla obu pacjentów należy podzielić łączną liczbę zębów z próchnicą przez całkowitą liczbę zębów, co daje 16/28 = 0,57. W zaokrągleniu wskaźnik wynosi 8. W praktyce, wskaźnik ten może być użyteczny w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w monitorowaniu skuteczności działań profilaktycznych. Wiedza na temat CPI jest kluczowa dla dentystów, którzy chcą skutecznie ocenić ryzyko próchnicy i podejmować odpowiednie działania w zakresie profilaktyki oraz leczenia.

Pytanie 17

Jaki preparat powinien zostać uwzględniony w zamówieniu na środki lecznicze do przeprowadzenia profesjonalnego wybielania zębów?

A. 37% wersenian sodu

B. 20% kwas cytrynowy

C. 40% tlenek wodoru

D. 35% nadtlenek wodoru

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
35% nadtlenek wodoru jest powszechnie uznawany za standardowy środek wybielający stosowany w profesjonalnych zabiegach wybielania zębów. Jego skuteczność opiera się na silnych właściwościach utleniających, które pozwalają na rozkład pigmentów odpowiedzialnych za przebarwienia zębów. W praktyce, preparaty o stężeniu 35% są często stosowane w gabinetach stomatologicznych, ponieważ umożliwiają osiągnięcie zadowalających rezultatów w relatywnie krótkim czasie, minimalizując jednocześnie ryzyko uszkodzenia szkliwa czy podrażnienia tkanek miękkich. Warto również zauważyć, że przed przystąpieniem do zabiegu, zaleca się przeprowadzenie dokładnej oceny stanu zdrowia zębów pacjenta oraz zastosowanie odpowiednich zabezpieczeń, takich jak żele ochronne na dziąsła. Współczesne procedury wybielania zębów uwzględniają również wykorzystanie lamp LED, które mogą wspomagać proces wybielania poprzez przyspieszenie reakcji chemicznych. Wybór właściwego preparatu, jak 35% nadtlenek wodoru, jest kluczowy dla osiągnięcia optymalnych efektów oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 18

Który środek powinien być użyty do wytrawienia szkliwa w trakcie zabiegu lakowania zęba stałego?

A. Chlorhexydyna w stężeniu 5%

B. Fluorek sodu w stężeniu 2%

C. Kwas ortofosforowy w stężeniu 37%

D. Podchloryn sodu w stężeniu 15%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kwas ortofosforowy o stężeniu 37% jest najczęściej stosowanym preparatem do wytrawiania szkliwa podczas zabiegu lakowania zębów stałych. Jego działanie opiera się na usuwaniu warstwy organicznej oraz na demineralizacji powierzchni szkliwa, co tworzy odpowiednią mikrozłuszczoną strukturę. Taka struktura znacząco poprawia adhezję materiałów kompozytowych lub laków, co jest kluczowe dla skuteczności zabiegu. Przy zastosowaniu kwasu ortofosforowego należy jednak przestrzegać odpowiednich protokołów, aby uniknąć uszkodzenia sąsiednich tkanek, jak dziąsła czy zębina. W praktyce dentystycznej standardem jest stosowanie kwasu przez około 15-30 sekund, a następnie dokładne spłukanie go wodą. Dodatkowo, materiał do lakowania powinien być aplikowany niezwłocznie po wytrawieniu, aby maksymalnie wykorzystać poprawioną adhezję. Znajomość tych zasad jest kluczowa dla uzyskania długotrwałych efektów terapeutycznych oraz zapobiegania regresji stanu zdrowia zębów.

Pytanie 19

Skierowanie na rentgen zęba, które zostało wydane przez dentystę, stanowi dokumentację

A. indywidualną wewnętrzną

B. terapeutyczną

C. diagnostyczną

D. indywidualną zewnętrzną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skierowanie na zdjęcie rentgenowskie zęba, wydane przez lekarza dentystę, jest klasyfikowane jako dokumentacja indywidualna zewnętrzna. Oznacza to, że dokument ten jest związany z pacjentem i dotyczy jego indywidualnej sytuacji zdrowotnej, ale jest wydawany na zewnątrz, do instytucji lub specjalistów zajmujących się diagnostyką obrazową. W praktyce, lekarz dentysta wystawia takie skierowanie, aby umożliwić pacjentowi uzyskanie diagnostyki, która jest niezbędna do postawienia lub potwierdzenia diagnozy. Przykładem zastosowania tej dokumentacji jest sytuacja, w której pacjent zgłasza się z bólem zęba, a dentysta podejrzewa problem wymagający dokładniejszej analizy. Skierowanie na zdjęcie rentgenowskie pozwala na zidentyfikowanie potencjalnych problemów, takich jak próchnica, torbiele czy inne zmiany w obrębie zębów i kości szczęki. Zgodnie z dobrymi praktykami medycznymi, dokumentacja medyczna powinna być prowadzona rzetelnie i zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi, co zapewnia ochronę praw pacjenta oraz dokładność w postępowaniu diagnostycznym.

Pytanie 20

Do metod kształcenia w stomatologicznej kulturze zdrowotnej zalicza się metodę

A. receptywności

B. motywowania

C. kontroli

D. aktywności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "kontroli" jest prawidłowa, ponieważ w stomatologicznej kulturze zdrowotnej metoda ta odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu oraz zarządzaniu zachowaniami zdrowotnymi pacjentów. Kontrola obejmuje szereg technik, które pozwalają na ocenę postępów pacjentów w zakresie higieny jamy ustnej oraz stosowania się do zaleceń lekarzy. Przykładem zastosowania tej metody jest regularne przeprowadzanie wizyt kontrolnych, które pozwalają na wczesne wykrywanie problemów oraz edukację pacjentów na temat skutków ich nawyków zdrowotnych. Ponadto, kontrola działa jako forma feedbacku, który może motywować pacjentów do poprawy swoich działań. Zgodnie z aktualnymi standardami w opiece stomatologicznej, skuteczna kontrola związana jest także z prowadzeniem dokumentacji medycznej oraz analizą danych dotyczących zdrowia pacjenta, co przyczynia się do lepszego zrozumienia ich potrzeb i dostosowania terapii do indywidualnych przypadków. Właściwe stosowanie metod kontroli w stomatologii sprzyja nie tylko poprawie zdrowia jamy ustnej, ale również zwiększa świadomość zdrowotną społeczeństwa.

Pytanie 21

Termin "próchnica nietypowa" dotyczy próchnicy

A. charakteryzującej się lokalizacją w nietypowym miejscu na powierzchni zęba, na przykład na szczycie guzka zębowego

B. występującej w tkankach żywego zęba o nieregularnej strukturze

C. występującej w zębie, który nie ma żywej miazgi, gdzie miazga uległa martwicy lub została usunięta w trakcie leczenia

D. charakteryzującej się intensywnymi bólami wywołanymi przez zimno

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Próchnica nietypowa odnosi się do zmian próchnicowych, które występują w zębach, które nie mają żywej miazgi. Tego rodzaju próchnica jest typowa dla zębów, w których miazga uległa martwicy lub została usunięta w toku leczenia endodontycznego. W procesie leczenia kanałowego, ząb pozbawiony jest nerwów i naczyń krwionośnych, co sprawia, że nie może on odczuwać bólu w tradycyjny sposób. W takim przypadku proces próchnicowy może postępować nie zauważalnie, osiągając zaawansowane stadium, które może prowadzić do poważnych uszkodzeń strukturalnych zęba. Praktyczne zrozumienie tego terminu jest kluczowe dla lekarzy stomatologów, ponieważ pozwala na odpowiednie diagnozowanie i podejmowanie działań terapeutycznych w przypadku zębów, które nie mają żywej miazgi. W sytuacjach klinicznych istotne jest, aby lekarz potrafił zidentyfikować cechy próchnicy nietypowej, co może wymagać dodatkowych badań obrazowych, takich jak zdjęcia rentgenowskie, aby ocenić rozległość zmian i zaplanować odpowiednie leczenie zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 22

Jakie są najczęstsze objawy zapalenia dziąseł?

A. Zgrzytanie zębami

B. Krwawienie i obrzęk dziąseł

C. Przebarwienia zębów

D. Zwiększona produkcja śliny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapalenie dziąseł, czyli gingivitis, jest jednym z najczęstszych problemów stomatologicznych, z którym pacjenci zgłaszają się do gabinetu dentystycznego. Charakterystycznymi objawami tej choroby są krwawienie i obrzęk dziąseł. Krwawienie często występuje podczas szczotkowania zębów lub jedzenia twardych pokarmów i jest wynikiem stanu zapalnego wywołanego przez nagromadzenie płytki bakteryjnej. Obrzęk dziąseł, czyli ich nabrzmienie i zaczerwienienie, to z kolei reakcja organizmu na obecność bakterii. Warto zauważyć, że te objawy mogą być początkowo subtelne, ale nieleczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów, takich jak paradontoza czy utrata zębów. Regularne mycie zębów, nitkowanie oraz wizyty kontrolne u dentysty są kluczowe w zapobieganiu zapaleniu dziąseł. Profilaktyka i promocja zdrowia jamy ustnej, w tym edukacja pacjentów na temat technik szczotkowania i znaczenia higieny jamy ustnej, są podstawowymi działaniami w pracy stomatologa i higienistki stomatologicznej.

Pytanie 23

Właściwe rozmieszczenie instrumentów stomatologicznych na tacy otwartej polega na

A. umiejscowieniu ich naprzemiennie końcówkami roboczymi zgodnie z kolejnością użycia

B. ustawieniu ich od prawej do lewej zgodnie z kolejnością użycia

C. umiejscowieniu ich w rzędzie końcówkami roboczymi

D. ustawieniu ich od lewej do prawej zgodnie z kolejnością użycia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowe ułożenie instrumentów stomatologicznych na tacy otwartej od strony lewej do prawej w kolejności ich użycia jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w praktyce stomatologicznej. Taki sposób organizacji narzędzi sprzyja efektywności pracy dentysty oraz zapewnia łatwy dostęp do poszczególnych instrumentów w trakcie zabiegu. Na przykład, gdy lekarz zaczyna od lewego końca, a następnie przemieszcza się w prawo, może szybko sięgnąć po odpowiednie narzędzie bez zbędnych ruchów. Ułożenie instrumentów w tej kolejności jest również zgodne z zasadami ergonomii, które podkreślają, że odpowiednia organizacja miejsca pracy zmniejsza zmęczenie i ryzyko kontuzji. Warto wspomnieć, że wiele uczelni stomatologicznych oraz organizacji zawodowych rekomenduje takie podejście, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości usług stomatologicznych.

Pytanie 24

W amerykańskim systemie oznaczenie A odnosi się do górnego zęba po prawej stronie

A. siekacz przyśrodkowy mleczny

B. siekacz przyśrodkowy stały

C. trzonowy trzeci stały

D. trzonowy drugi mleczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "trzonowy drugi mleczny" to naprawdę dobry wybór. Rozumiesz system oznaczeń zębów, który jest stosowany w Stanach Zjednoczonych, co jest super ważne. Ząb A to górny ząb prawy i faktycznie jest to pierwszy, który pojawia się u dzieci. Ten trzonowy drugi mleczny, oznaczony jako A, odgrywa istotną rolę w żuciu i utrzymywaniu odpowiedniego układu zębów, zanim pojawią się stałe. Zrozumienie różnic pomiędzy zębami mlecznymi a stałymi ma ogromne znaczenie, bo ich funkcje i czas wyrastania są różne. Zęby mleczne, do których należy ten trzonowy, zaczynają wypadać, gdy dzieci mają około 6-7 lat, a w ich miejsce wyrastają zęby stałe. Zwracanie uwagi na te zęby jest ważne dla rozwoju szczęki i zgryzu, dlatego tak istotne jest monitorowanie zdrowia jamy ustnej u dzieci. W praktyce stomatologicznej wiedza o oznaczeniach i rolach zębów to podstawa, która pomaga w diagnostyce i leczeniu. Ogólnie rzecz biorąc, dobry ruch z Twojej strony, żeby to zauważyć!

Pytanie 25

Jaki preparat warto wykorzystać do smarowania kątnic na mikrosilnik oraz turbinę przed ich sterylizacją w autoklawie?

A. Rafinat

B. Wazelina kosmetyczna

C. Rafia

D. Olej w aerozolu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Olej w aerozolu jest najlepszym preparatem do smarowania kątnic na mikrosilnik oraz turbin przed sterylizacją w autoklawie ze względu na swoje właściwości smarne oraz łatwość aplikacji. Preparaty w formie aerozolu zapewniają równomierne pokrycie mechanizmów wewnętrznych, co jest kluczowe dla ich prawidłowego funkcjonowania. Po aplikacji oleju w aerozolu nie tylko chronimy urządzenie przed korozją, ale również zmniejszamy tarcie między ruchomymi częściami, co pozytywnie wpływa na ich trwałość. Warto zauważyć, że standardy dotyczące konserwacji narzędzi stomatologicznych zalecają stosowanie wysokiej jakości olejów, które są odporne na wysoką temperaturę i działanie środków chemicznych, używanych podczas procesu sterylizacji. Przykładowo, oleje w aerozolu, które są specjalnie opracowane do użytku w stomatologii, często zawierają dodatki przeciwdziałające utlenianiu oraz wspomagające smarowanie. Użycie odpowiednich preparatów przed autoklawowaniem jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności sprzętu oraz jego niezawodności w pracy.

Pytanie 26

W przypadku pacjenta z problemem erozji zębów, jakie zalecenie powinien dać higienista, aby zminimalizować wpływ kwasów?

A. płukanie ust roztworem chlorhexydyny.

B. picie kwaśnych napojów i jedzenia.

C. używanie szczotki z twardym włosiem.

D. spożywanie soków owocowych przez słomkę.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Picie soków owocowych przez słomkę jest zalecane, ponieważ pozwala ograniczyć kontakt kwasów z zębami. Kwasowe napoje, w tym soki owocowe, mogą prowadzić do erozji szkliwa, co w dłuższym czasie prowadzi do poważnych problemów dentystycznych. Stosowanie słomki pozwala na skierowanie płynu z dala od przednich zębów, co zmniejsza ich narażenie na działanie kwasów. Dodatkowo, warto pamiętać, że po spożyciu kwaśnych napojów zaleca się przepłukanie jamy ustnej wodą w celu neutralizacji pH. Według wytycznych Amerykańskiej Akademii Stomatologii, unikanie kontaktu kwasów z zębami jest kluczowym elementem prewencji erozji zębów. Zastosowanie metody picia przez słomkę jest prostym, ale skutecznym sposobem na ochronę szkliwa. Rekomenduje się także ograniczenie spożycia soków owocowych oraz ich rozcieńczanie wodą, co dodatkowo zmniejsza ich kwasowość, a tym samym ryzyko erozji.

Pytanie 27

Którego systemu znakowania zębów dotyczą zamieszczone w ramce przykłady?

Przykłady:

54 – górny prawy pierwszy trzonowiec mleczny

32 – dolny lewy drugi siekacz stały

A. Palmera.

B. Zsigmond’ego.

C. Viohla.

D. Haderupa.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ przedstawione przykłady znakowania zębów w ramce odnoszą się do systemu Viohla, który jest jednym z popularnych sposobów klasyfikacji zębów. W systemie tym zastosowano dwucyfrowy kod, gdzie pierwsza cyfra określa kwadrant, a druga numer zęba w tym kwadrancie. Przykład 54 ilustruje górny prawy kwadrant zębów mlecznych, gdzie cyfra 5 oznacza ten kwadrant, a cyfra 4 wskazuje na pierwszy trzonowiec. Z kolei przykład 32 reprezentuje dolny lewy kwadrant zębów stałych, gdzie cyfra 3 wskazuje na lokalizację, a cyfra 2 na drugi siekacz. System Viohla jest ceniony za swoją prostotę i klarowność, co sprawia, że jest często stosowany w praktyce stomatologicznej. Przykłady te są istotne dla studentów stomatologii oraz praktykujących stomatologów, ponieważ ułatwiają komunikację i dokumentację w kontekście diagnostyki oraz leczenia pacjentów. Rzetelne posługiwanie się tym systemem jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co znacząco wpływa na efektywność pracy zespołu medycznego.

Pytanie 28

Podczas przeprowadzania zabiegu pacjent stracił przytomność. Po natychmiastowym wstrzymaniu procedury oraz upewnieniu się, że parametry życiowe są stabilne, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. zrealizować manewr Heimlicha

B. nałożyć zimny kompres na szyję siedzącego pacjenta

C. wdrożyć oddechy ratownicze

D. umieścić dolne kończyny pacjenta wyżej niż jego głowę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która zakłada ułożenie kończyn dolnych pacjenta w pozycji wyżej niż jego głowa, jest prawidłowa w sytuacji omdlenia. Taki układ ciała sprzyja poprawie krążenia krwi w kierunku mózgu, co jest kluczowe w przypadku omdlenia, które często spowodowane jest chwilowym niedotlenieniem. Podnosząc nogi pacjenta, zwiększamy powrót żylny krwi do serca, co może przyspieszyć powrót do przytomności. W praktyce medycznej często stosuje się tę technikę jako pierwszą pomoc w przypadkach omdlenia, aby zapobiec dalszym powikłaniom. Dodatkowo, ważne jest, aby monitorować parametry życiowe pacjenta, takie jak tętno i oddech, oraz zapewnić mu komfort, np. poprzez udrożnienie dróg oddechowych. Warto również pamiętać, że pacjent powinien być umieszczony w pozycji bezpiecznej po odzyskaniu przytomności, co zminimalizuje ryzyko aspiracji lub innych urazów.

Pytanie 29

Podane w ramce zalecenia należy przekazać pacjentowi po zabiegu

Nie jeść, nie pić, nie płukać przez 45 minut.
Unikać spożywania twardych i lekkich pokarmów w dniu zabiegu.

A. pobrania wycisku.

B. lakierowania.

C. piaskowania.

D. impregnacji zębiny.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca lakierowania zębów jest poprawna, ponieważ zalecenia po tym zabiegu są kluczowe dla zapewnienia maksymalnej skuteczności terapii. Lakierowanie zębów polega na nałożeniu na ich powierzchnię specjalnego lakieru zawierającego fluor, który wspomaga remineralizację oraz zwiększa odporność zębów na działanie kwasów, co jest istotne w profilaktyce próchnicy. Po przeprowadzeniu tego zabiegu pacjent powinien przestrzegać zaleceń dotyczących unikania jedzenia, picia oraz płukania ust przez określony czas. Takie działania mają na celu zapobieżenie uszkodzeniu świeżo nałożonego lakieru, co mogłoby zniweczyć efekty zabiegu. Dodatkowo, unikanie twardych i lepkich pokarmów pozwala na ostateczne utwardzenie lakieru, co w dłuższej perspektywie zwiększa jego działanie ochronne. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, regularne stosowanie lakierów fluorkowych jest rekomendowane w programach profilaktycznych dla dzieci i młodzieży, co potwierdza ich znaczenie w praktyce stomatologicznej.

Pytanie 30

Podczas zabiegu fluoryzacji u dzieci, jaki środek najczęściej stosuje się w formie żelu lub pianki?

A. Chlorheksydyna

B. Chlorek potasu

C. Nadtlenek wodoru

D. Fluorek sodu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W zabiegach fluoryzacji u dzieci najczęściej stosowanym środkiem w formie żelu lub pianki jest fluorek sodu. Fluoryzacja to proces, który ma na celu wzmocnienie szkliwa zębów i zwiększenie jego odporności na działanie kwasów produkowanych przez bakterie w jamie ustnej. Fluorek sodu jest skutecznym związkiem chemicznym, który dostarcza jonów fluoru, niezbędnych do remineralizacji szkliwa. W stomatologii dziecięcej stosuje się go ze względu na jego bezpieczeństwo oraz skuteczność. Fluorek sodu działa poprzez wbudowywanie się w strukturę szkliwa, co czyni je bardziej odpornym na demineralizację i powstawanie próchnicy. Zabiegi fluoryzacji zaleca się regularnie, szczególnie u dzieci, których zęby są jeszcze w fazie rozwoju. Dodatkowo, fluorek sodu dostępny jest w różnych formach, co ułatwia jego aplikację i zwiększa akceptację dzieci dla tego typu zabiegów. Warto pamiętać, że regularne stosowanie preparatów fluorkowych, zarówno profesjonalnych, jak i domowych, jest jednym z filarów nowoczesnej profilaktyki stomatologicznej.

Pytanie 31

U dzieci w wieku 5-6 lat do rehabilitacji funkcji oddechowych oraz wzmocnienia mięśnia okrężnego ust, higienistka stomatologiczna może zamiast ćwiczeń Skalouda zrealizować ćwiczenia

A. z zabawami słownymi z sylabami "ka", "ga"

B. z krążkiem Friela

C. ze szpatułką drewnianą trzymaną między przednimi zębami

D. z dropsem do ssania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Krążek Friela jest narzędziem stosowanym w rehabilitacji ortodontycznej, które wspiera rozwój i wzmocnienie mięśnia okrężnego ust, co jest istotne w kontekście poprawy zdolności do prawidłowego oddychania i mowy u dzieci w wieku przedszkolnym. Użycie krążka pozwala na aktywację mięśni mimicznych i stabilizację jamy ustnej, co sprzyja prawidłowej funkcji oralnej. Przykładem praktycznego zastosowania krążka Friela jest ćwiczenie polegające na trzymaniu krążka w ustach i wykonywaniu różnych ruchów, co angażuje mięśnie w sposób dynamiczny i kontrolowany. Takie ćwiczenia są zgodne z wytycznymi dotyczącymi terapii miofunkcjonalnej, które podkreślają znaczenie aktywności mięśniowej w kontekście prawidłowego rozwoju struktury zgryzu i funkcji oddychania. Krążek jest również łatwy w użyciu i można go stosować w formie zabawy, co jest szczególnie ważne w pracy z dziećmi, aby utrzymać ich zaangażowanie i motywację.

Pytanie 32

Zabieg, który polega na nałożeniu żywicy łączącej w miejscu styku wypełnienia kompozytowego z tkankami zęba po upływie 2-3 tygodni od wprowadzenia, mający na celu zredukowanie szpary, która powstała wskutek skurczu polimeryzacyjnego wypełnienia, nazywany jest

A. rebonding

B. stripping

C. root planing

D. polishing

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rebonding to zabieg mający na celu poprawę estetyki oraz trwałości wypełnienia kompozytowego poprzez nałożenie żywicy łączącej w miejscu styku wypełnienia z tkankami zęba. Po 2-3 tygodniach od założenia wypełnienia, które następuje po polimeryzacji materiału, może dojść do skurczu polimeryzacyjnego, co prowadzi do powstania mikroskopijnych szczelin. Wykonując rebonding, stomatolog niweluje te szpary, co znacząco zwiększa szczelność wypełnienia oraz redukuje ryzyko infiltracji bakterii. Przykładem zastosowania rebondingu może być przypadek pacjenta, u którego po pewnym czasie zauważono drobne przebarwienia czy zmiany na granicy wypełnienia. Profesjonalne podejście do higieny jamy ustnej i regularne przeglądy pomagają w identyfikacji takich problemów, umożliwiając szybką interwencję, co jest uznawane za standard w stomatologii estetycznej i zachowawczej.

Pytanie 33

Metoda Torella do płukania jamy ustnej może być stosowana u dzieci, które osiągnęły

A. 5 lat

B. 6 lat

C. 4 lata

D. 3 lata

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź to 6 lat, bo metoda płukania jamy ustnej według Torella wymaga, żeby dzieci trochę rozumiały, co mają robić. W tym wieku, czyli właśnie po 6. roku życia, dzieci zaczynają lepiej współpracować i ogólnie są bardziej świadome. Ta metoda jest oparta na specjalnych płynach, które pomagają w eliminacji bakterii i polepszają higienę. Dzieciaki po 6. roku życia potrafią już dobrze płukać i przełykać, co sprawia, że to jest dla nich skuteczne i bezpieczne. W stomatologii, dzieci w tym wieku są w stanie przestrzegać zasad co do tego, jak prawidłowo płukać, więc wskazania są ważne. Poza tym, w tym czasie mają już większość zębów stałych, a więc ważne jest, żeby dbać o nie przed próchnicą i innymi problemami, a ta metoda może w tym pomóc. Zawsze warto skonsultować to z dentystą, żeby dostosować do indywidualnych potrzeb dziecka, co zaleca Amerykańska Akademia Stomatologii Dziecięcej.

Pytanie 34

Do przeprowadzenia badania głębokości kieszonek dziąsłowych wykorzystywana jest sonda WHO, która posiada oznaczenia na poziomach:

A. 3,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

B. 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

C. 2,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

D. 2,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sonda WHO do badania głębokości kieszonek dziąsłowych jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w periodontologii. Prawidłowe oznaczenie głębokości kieszonek dziąsłowych ma kluczowe znaczenie dla oceny stanu zdrowia przyzębia oraz planowania leczenia. Odpowiedź wskazuje na prawidłowe wartości: 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm, co odpowiada standardom zalecanym przez Światową Organizację Zdrowia. Te pomiary pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania choroby przyzębia oraz monitorowanie jej postępu w czasie. Na przykład, wartości głębokości kieszonek powyżej 5 mm mogą wskazywać na potrzebę bardziej intensywnego leczenia, w tym zabiegów chirurgicznych. Praktyczne zastosowanie sondy WHO polega również na systematycznej kontroli podczas wizyt kontrolnych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów stomatologicznych. Użycie tych wartości jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co gwarantuje, że diagnozy są oparte na solidnych podstawach naukowych oraz zgodne z aktualnymi wytycznymi branżowymi.

Pytanie 35

W dokumentacji medycznej pacjenta, w sekcji diagnoza, lekarz dentysta wpisał "D₃", co oznacza ubytek próchnicowy

A. w szkliwie z nieuszkodzoną powierzchnią

B. docierającą do miazgi

C. w obrębie zębiny z utratą tkanek

D. w szkliwie z minimalnym ubytkiem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "w obrębie zębiny z ubytkiem tkanek" jest poprawna, ponieważ oznaczenie "D3" w systemie klasyfikacji próchnicy Stworzonym przez WHO oraz w praktyce stomatologicznej odnosi się do głęboko zaawansowanej próchnicy, która już przeniknęła przez szkliwo i dotarła do zębiny, prowadząc do ubytku tkanek. W praktyce klinicznej oznacza to, że zmiana próchnicza osiągnęła poziom, w którym rozpoczęły się procesy destrukcyjne w miękkich tkankach zęba. W tej fazie niezbędne jest dokładne zdiagnozowanie stanu uzębienia oraz podjęcie działań, takich jak odbudowa zęba za pomocą materiałów kompozytowych lub innych technik stomatologicznych. Zrozumienie tej klasyfikacji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej opieki nad pacjentem oraz przeprowadzenia skutecznych procedur terapeutycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 36

Jaki jest prawidłowy sposób oznaczania zębów w systemie Viohla dla "lewego górnego drugiego mlecznego siekacza"?

A. 62

B. 42

C. 82

D. 22

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapis 62 w systemie Viohla oznacza lewy górny drugi siekacz mleczny, co jest zgodne z zasadami numeracji zębów u dzieci. System Viohla jest powszechnie stosowany w stomatologii dziecięcej, a jego struktura opiera się na podziale zębów na cztery ćwiartki. W tej numeracji, zęby mleczne identyfikowane są jako 51-85, gdzie cyfry 5-8 reprezentują różne zęby mleczne, a pierwsza cyfra odnosi się do ćwiartki. W przypadku zęba "lewego górnego drugiego siekacza mlecznego" mamy do czynienia z zębem w górnej lewej ćwiartce, co odpowiada numeracji 61 (pierwszy siekacz) oraz 62 (drugi siekacz). Zrozumienie tego systemu jest kluczowe w praktyce klinicznej, szczególnie w kontekście diagnozowania, planowania leczenia oraz dokumentacji stomatologicznej. Przykładowo, znajomość poprawnego oznaczenia zębów mlecznych pozwala na skuteczniejszą komunikację między specjalistami oraz lepsze zarządzanie leczeniem dzieci, które mogą wymagać interwencji stomatologicznych."

Pytanie 37

Higienistka stomatologiczna powinna przeprowadzać szczotkowanie zębów u dzieci szkolnych przy użyciu 0,5-1% roztworu fluorku sodu w metodzie

A. Berggrena i Welandera

B. Bella

C. Torella

D. Knutsona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź z metodą Berggrena i Welandera jest jak najbardziej na miejscu. Ta technika to naprawdę skuteczny sposób na aplikację fluorku sodu u dzieci, co jest bardzo ważne w kontekście dbania o zęby. Chodzi o to, że nałożenie roztworu fluorku tak, żeby dobrze się wchłonął przez szkliwo, może naprawdę pomóc w zapobieganiu próchnicy. Stosowanie 0,5-1% roztworu też jest zgodne z tym, co dziś się zaleca, żeby mocno wspierać szkliwo i zmniejszać ryzyko powstawania ubytków. Higienistki stomatologiczne powinny umieć to robić, żeby osiągnąć jak najlepsze wyniki zdrowotne. Nie można też zapominać, że szczotkowanie powinno odbywać się w kontrolowanych warunkach, co sprawia, że efekty są lepsze. Metoda Berggrena i Welandera pasuje do szerszych działań na rzecz zdrowia publicznego, które mają poprawić stan jamy ustnej dzieci, co jest mega istotne dla ich długoterminowego zdrowia i jakości życia.

Pytanie 38

Jakim testem weryfikującym skuteczne usunięcie powietrza oraz przenikanie pary wodnej w sterylizatorach parowych jest?

A. Attest

B. wieloparametrowy test paskowy

C. taśma do sterylizacji

D. test Bowie-Dicka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Test Bowie-Dicka jest kluczowym narzędziem w zapewnieniu prawidłowej funkcji sterylizatorów parowych. Jego celem jest ocena skuteczności usuwania powietrza oraz penetracji pary wodnej w komorze sterylizacyjnej. Test ten wykorzystuje specjalnie zaprojektowany wskaźnik, który zmienia kolor pod wpływem określonych warunków sterylizacji, co pozwala na szybką i prostą ocenę jakości procesu. W praktyce, test Bowie-Dicka powinien być przeprowadzany codziennie przed pierwszym cyklem sterylizacji, aby upewnić się, że sprzęt działa zgodnie z wymaganiami norm, takich jak normy ISO 17665. W przypadku nieprawidłowego wyniku testu, należy przeprowadzić diagnostykę urządzenia, co może obejmować kontrolę szczelności, stan filtrów oraz kalibrację. Właściwe wykonanie testu Bowie-Dicka jest stosowane jako standard w wielu placówkach medycznych, co zapewnia bezpieczeństwo pacjentów oraz skuteczność procesów sterylizacji.

Pytanie 39

W skład podstawowego wyposażenia gabinetu ortodontycznego wchodzą klucze, które są używane do formowania łuków

A. Bertena

B. Luera

C. Angle'a

D. Meissnera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Angle'a' jest poprawna, ponieważ kleszcze Angle'a są specjalistycznymi narzędziami zaprojektowanymi z myślą o ortodoncji, szczególnie w kontekście formowania łuków ortodontycznych. Kleszcze te umożliwiają precyzyjne manipulowanie drutami ortodontycznymi, co jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanej trajektorii ruchu zębów. W praktyce, ortodonci używają kleszczy Angle'a do wyginania drutów w sposób, który najlepiej odpowiada indywidualnym potrzebom pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie ortodoncji. Przykładowo, podczas zakupu łuków ortodontycznych, ich odpowiednie formowanie przy użyciu kleszczy Angle'a zapewnia lepsze dopasowanie do zgryzu pacjenta, co przyczynia się do efektywniejszego leczenia. Ponadto, kleszcze te są często używane podczas przygotowywania i dostosowywania aparatów ortodontycznych, co jest niezbędne do uzyskania optymalnych wyników terapeutycznych. Warto również zauważyć, że kleszcze te są powszechnie uznawane za standard w praktykach ortodontycznych na całym świecie, co podkreśla ich znaczenie w codziennej pracy ortodonty.

Pytanie 40

Zgodnie z klasyfikacją próchnicy, gdzie kryterium podziału stanowi stopień zaawansowania zmian w twardych tkankach zęba, oznaczenie D2 informuje o zmianie

A. w szkliwie z niewielkim ubytkiem

B. w zakresie wszystkich tkanek zęba, dochodzącej do miazgi

C. w szkliwie, bez naruszenia jego powierzchni

D. w obrębie zębiny z ubytkiem tkanek lub bez ubytku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź oznaczona jako D2 wskazuje na zmiany w szkliwie, które są na tyle zaawansowane, że mogą prowadzić do niewielkiego ubytku. Zgodnie z klasyfikacją próchnicy, D2 oznacza proces, w którym zmiany w szkliwie zaczynają wpływać na wewnętrzne struktury zęba, jednak nie sięgają jeszcze do zębiny. Praktycznie oznacza to, że w diagnostyce stomatologicznej lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na te zmiany, ponieważ mogą one prowadzić do dalszego rozwoju próchnicy, jeśli nie zostaną odpowiednio zaopatrzone. W przypadku D2 zaleca się przeprowadzenie zabiegów profilaktycznych oraz wczesnych interwencji, takich jak remineralizacja szkliwa lub zastosowanie specjalnych laków. Dobre praktyki stomatologiczne sugerują, że edukacja pacjentów na temat higieny jamy ustnej oraz regularne wizyty kontrolne u dentysty mogą znacząco zmniejszyć ryzyko progresji zmian próchnicowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej