Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:52
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:16

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zapobiec odblaskom podczas robienia zdjęć obiektów ze szkłem, powinno się użyć filtru

A. polaryzacyjnego

B. neutralnego

C. szarego

D. połówkowego

Filtr połówkowy nie jest odpowiedni do eliminacji odblasków w fotografii obiektów szklanych, ponieważ jego zastosowanie ogranicza się głównie do kontrolowania ekspozycji w scenach z dużymi różnicami w jasności, takich jak horyzonty. Jego działanie opiera się na stopniowym przejściu od przezroczystości do pełnego przyciemnienia, co nie wpływa na redukcję refleksów. Filtr neutralny, choć użyteczny w kontekście ograniczenia ilości światła docierającego do matrycy, nie wpływa na kierunek światła ani na eliminację odblasków. Jego głównym celem jest wydłużenie czasu naświetlania lub uzyskanie efektów artystycznych, nie zaś poprawa jakości obrazu w kontekście refleksów. Filtr szary, podobnie jak neutralny, służy do zmniejszenia ilości światła, ale nie ma wpływu na polaryzację światła, co jest kluczowe w eliminacji odblasków. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie roli filtrów: filtry polaryzacyjne działają na zasadzie manipulacji polaryzacją światła, co skutkuje redukcją odblasków, podczas gdy inne filtry jedynie ograniczają ilość światła lub wpływają na tony kolorystyczne. Dlatego, aby skutecznie radzić sobie z refleksami na szkle, kluczowe jest zrozumienie specyfiki filtrów i ich przeznaczenia w fotografii.

Pytanie 2

Na prezentowanej fotografii zastosowano kompozycję

A. otwartą i rytmiczną.

B. zamkniętą i asymetryczną.

C. odśrodkową i dynamiczną.

D. centralną i statyczną.

Odpowiedź otwarta i rytmiczna jest tutaj jak najbardziej trafiona, bo zdjęcie pokazuje powtarzające się pasy, które tworzą charakterystyczny rytm wizualny. W kompozycji otwartej istotne jest to, że elementy wychodzą poza kadr – dokładnie tak jak tu, gdzie pasy nie mają wyraźnych granic w ramce zdjęcia, są jakby wyciętym fragmentem większej całości. To świetnie pokazuje, jak w praktyce można budować wrażenie nieskończoności i ruchu w obrazie, co jest bardzo cenione np. w fotografii modowej czy produktowej, kiedy chcemy zasugerować większą przestrzeń niż tylko to, co widzi odbiorca. Rytm natomiast wynika z powtarzalności – to jeden z najbardziej podstawowych zabiegów kompozycyjnych. Przykładowo, w branży graficznej i reklamowej często stosuje się takie kompozycje, żeby prowadzić wzrok odbiorcy po obrazie albo nadać mu dynamikę mimo prostych form. Z mojego doświadczenia wynika, że zdjęcia oparte na rytmie są dużo bardziej zapamiętywalne i „wpadają w oko”, bo ludzki mózg lubi porządek i powtórzenia. Kompozycja otwarta daje duże pole do popisu, bo można ją łączyć z innymi zasadami, a rytm nadaje wizualną harmonię praktycznie każdemu projektowi. To są takie podstawy, które doceni każdy, kto dłużej siedzi w fotografii czy grafice użytkowej.

Pytanie 3

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

C. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

D. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji i możliwości lampy błyskowej. Na przykład, maksymalna liczba błysków na 1 sekundę sugeruje, że lampa błyskowa działa jak urządzenie rejestrujące, co jest mylne. Lampa błyskowa nie działa w ten sposób; jej główną rolą jest dostarczenie intensywnego, krótkotrwałego światła, które ma na celu oświetlenie obiektu w momencie ekspozycji. W przypadku minimalnego zasięgu oświetlenia fotografowanego obiektu, stwierdzenie to jest również nieprecyzyjne. Liczba przewodnia koncentruje się na maksymalnym zasięgu, a nie minimalnym, co może prowadzić do błędnych podejść podczas fotografowania. Dodatkowo, koncepcja minimalnej liczby błysków na 1s nie odnosi się do liczby przewodniej, ale do tempa zdjęć, co jest zupełnie innym aspektem pracy z lampą błyskową. Takie nieścisłości mogą prowadzić do nieodpowiednich ustawień aparatu i nieefektywnego korzystania z lampy błyskowej, co z kolei wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć. Warto, zatem, zwrócić uwagę na definicje i zastosowania związane z liczbą przewodnią, aby poprawić umiejętności fotograficzne oraz świadome korzystanie z dostępnych narzędzi. W kontekście dobrych praktyk, zawsze warto zweryfikować wartości liczby przewodniej lampy przed rozpoczęciem sesji zdjęciowej, co pozwoli uniknąć rozczarowań związanych z niedostatecznym oświetleniem.

Pytanie 4

W celu sfotografowania płaskiego dokumentu bez zniekształceń perspektywicznych należy

A. fotografować z możliwie największej odległości z użyciem teleobiektywu

B. zastosować obiektyw szerokokątny z małą odległością przedmiotową

C. użyć obiektywu makro z filtrem polaryzacyjnym

D. ustawić aparat tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu

Fotografowanie z możliwie największej odległości z użyciem teleobiektywu wydaje się na pierwszy rzut oka dobrym pomysłem, jednak w praktyce prowadzi to do wielu problemów. Teleobiektywy, ze względu na swoją konstrukcję, wprowadzają zniekształcenia oraz mogą zmieniać perspektywę obiektu, co w przypadku dokumentów jest niedopuszczalne. Im dalej jesteśmy od obiektu, tym bardziej możemy utracić szczegóły, które są kluczowe w przypadku dokumentów. Podobnie, zastosowanie obiektywu szerokokątnego z małą odległością przedmiotową może prowadzić do poważnych zniekształceń, takich jak efekt beczkowaty, co psuje wierne odwzorowanie płaskiego dokumentu. W przypadku użycia obiektywu makro z filtrem polaryzacyjnym, możemy napotkać trudności w uchwyceniu całego dokumentu w kadrze, zwłaszcza jeśli jest on większy niż klatka filmowa aparatu. Filtrowanie polaryzacyjne jest użyteczne w fotografii krajobrazowej, ale w dokumentach, gdzie precyzja i detale są kluczowe, może wprowadzać dodatkowe komplikacje. Kluczem do sukcesu w fotografii dokumentów jest zrozumienie, że dla zachowania ich integralności, najważniejsza jest odpowiednia geometria i oświetlenie, a nie eksperymentowanie z różnorodnymi obiektywami.

Pytanie 5

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. zamkniętą

B. otwartą

C. diagonalną

D. skośną

Skośna kompozycja, mimo że może wydawać się atrakcyjna, nie spełnia wymogów kompozycji zamkniętej. Charakteryzuje się ona brakiem wyraźnych granic i może prowadzić do rozproszenia uwagi obserwatora. W przypadku kompozycji otwartej, która pozornie może wyglądać na innowacyjną, również nie tworzy spójnej struktury, gdyż elementy kompozycji są rozmieszczone w sposób, który nie tworzy zamkniętej formy. To podejście może skutkować chaotycznym odbiorem wizualnym. Z kolei kompozycja diagonalna, choć może wprowadzać dynamikę, nie zapewnia stabilności i spójności, które są kluczowe w kontekście kompozycji zamkniętej. Tworząc kompozycje, istotne jest unikanie błędów związanych z interpretacją kształtów i ich funkcji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do projektów, które są trudne w odbiorze, a ich przesłanie zostaje rozmyte. Dlatego ważne jest, aby projektanci stawiali na kompozycje zamknięte, które nie tylko przyciągają uwagę, ale również jasno komunikują cel i intencje twórcy. Warto również zwrócić uwagę, że w wielu dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy fotografia, kompozycje zamknięte są stosowane, aby wzmocnić przekaz i wywołać pożądane emocje u odbiorcy.

Pytanie 6

Który rodzaj oświetlenia na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Konturowe.

B. Wypełniające.

C. Dolne.

D. Górne.

Świetnie zauważone, że to właśnie światło wypełniające odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu głębokości cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce oświetlenia planu zdjęciowego, światło wypełniające służy do zmiękczania i redukcji kontrastów powstałych przez światło główne, które zazwyczaj pada z jednej, wybranej strony. W fotografii portretowej czy reklamowej często stosuje się blendy, softboxy lub ekrany odbijające, które pomagają doświetlić tę ciemniejszą część twarzy lub obiektu, przez co obraz staje się bardziej czytelny i plastyczny. Moim zdaniem to właśnie umiejętne balansowanie światłem wypełniającym świadczy o profesjonalizmie operatora obrazu – nie ma nic gorszego niż zbyt głębokie, „czarne dziury” po stronie nieoświetlonej, które zabiją detal i klimat sceny. W branżowych standardach, np. przy zdjęciach filmowych, stosuje się zasadę proporcji światła kluczowego do wypełniającego (tzw. ratio, np. 2:1 lub 4:1), żeby świadomie kontrolować nastroje kadru. Niektórzy operatorzy osiągają ciekawe efekty właśnie poprzez delikatne rozjaśnianie cieni, dzięki czemu całość wydaje się bardziej naturalna i przyjazna dla oka widza. Warto poeksperymentować na własnych sesjach z różną mocą i pozycją światła wypełniającego – efekty potrafią być naprawdę zaskakujące.

Pytanie 7

Jaki sposób pomiaru światła przedstawiono na schemacie?

A. Punktowy światła odbitego.

B. Bezpośredni światła padającego na obiekt.

C. Punktowy światła padającego na obiekt.

D. Uśredniony światła odbitego.

Wybór odpowiedzi związanej z pomiarem punktowym światła odbitego może wynikać z mylnego założenia, że pomiar światła odbitego od obiektu dostarcza równie ważnych informacji o oświetleniu. W rzeczywistości jednak, pomiar światła odbitego jest techniką, która skupia się na analizie tego, jak światło interaguje z powierzchnią obiektu. Może być użyteczny w kontekście oceny, jak różne materiały odbijają światło, ale nie dostarcza informacji o samej ilości światła padającego na obiekt. Inną pułapką, w którą można wpaść, jest mylenie pomiaru uśrednionego i punktowego. Uśredniony pomiar światła, jak sama nazwa wskazuje, opiera się na zbieraniu danych z szerszego obszaru, co również nie odpowiada na pytanie o bezpośrednie natężenie światła padającego na obiekt. Warto zauważyć, że w kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak projektowanie oświetlenia, dokładność pomiaru światła padającego jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów. Niekiedy zapomina się o tym, że nawet niewielkie różnice w natężeniu światła mogą znacząco wpłynąć na końcowy rezultat. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze metody pomiaru kierować się stanem wiedzy i dobrymi praktykami branżowymi, które wskazują na znaczenie pomiaru natężenia światła padającego w różnych scenariuszach zawodowych.

Pytanie 8

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Zielone tło.

B. Światłomierz.

C. Wzornik barw.

D. Blenda.

Bardzo często spotyka się sytuacje, w których użytkownicy mylą funkcje różnych akcesoriów fotograficznych, przez co nie osiągają zamierzonych efektów. Przykładowo, blenda jest wykorzystywana głównie do odbijania światła i modelowania cieni podczas sesji – nie ma ona żadnego wpływu na rzeczywiste odwzorowanie barw. To narzędzie przydatne, jeśli chodzi o kontrolę ekspozycji czy złagodzenie kontrastów, ale nie dostarcza żadnej informacji na temat poprawności kolorystycznej. Zielone tło natomiast służy do kluczowania, czyli usuwania tła w postprodukcji, zwłaszcza w fotografii portretowej lub wideo – tu celem jest łatwość późniejszego wycięcia postaci, a nie kalibracja barw. Można powiedzieć, że to rozwiązanie czysto techniczne, przydatne w montażu, jednak totalnie niepowiązane z kontrolą kolorów. Światłomierz z kolei mierzy ilość światła padającego na scenę lub odbijanego od obiektu. Dzięki temu można ustawić poprawną ekspozycję, ale urządzenie to nie analizuje wartości kolorystycznych i nie umożliwia sprawdzenia, czy biel na zdjęciu jest faktycznie neutralna, czy np. wpada w niepożądany odcień. Częsty błąd, z którym się spotykam, to przekonanie, że wystarczy dobrze oświetlić scenę, aby kolory wyszły poprawnie – a tu bardzo łatwo się pomylić, bo różne źródła światła mają odmienne temperatury barwowe. Dlatego profesjonalnym standardem, zarówno w fotografii produktowej, portretowej, jak i wszędzie tam, gdzie kolor ma znaczenie, jest użycie wzornika barw. To on pozwala na późniejszą, precyzyjną kalibrację kolorów w programach graficznych i zapewnia powtarzalność efektów na różnych monitorach czy wydrukach. Bez takiej referencji nawet najlepszy aparat czy doskonałe oświetlenie nie da gwarancji poprawnego odwzorowania barw.

Pytanie 9

Oznaczenie OS znajdujące się na obudowie obiektywu wskazuje na

A. ogniskową stałą

B. stabilizację obrazu

C. stabilizację ogniskowej

D. ogniskową zmienną

Symbol OS, który oznacza 'Optical Stabilization', informuje o zastosowanej technologii stabilizacji obrazu w obiektywie. Stabilizacja obrazu jest kluczowa w fotografii, szczególnie w sytuacjach, gdy warunki oświetleniowe są słabe lub gdy stosowane są dłuższe czasy naświetlania. Dzięki mechanizmowi stabilizacji, drgania i ruchy aparatu są kompensowane, co pozwala na uzyskanie ostrzejszych zdjęć bez niepożądanych efektów rozmycia. Przykładowo, podczas robienia zdjęć w ruchu lub w trakcie fotografowania z ręki, stabilizacja obrazu znacząco poprawia jakość uzyskanych zdjęć. W praktyce, obiektywy z systemem OS są niezwykle cenione przez fotografów przyrodniczych, sportowych oraz tych, którzy fotografują w trudnych warunkach. Znajomość tego symbolu pozwala na świadomy wybór sprzętu, który odpowiada potrzebom fotograficznym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 10

Jakie właściwości powinien mieć plik graficzny przeznaczony do publikacji w sieci?

A. Tryb kolorów sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi

B. Tryb kolorów RGB oraz rozdzielczość 600 dpi

C. Tryb kolorów CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi

D. Tryb kolorów LAB oraz rozdzielczość 300 dpi

Odpowiedź, która wskazuje na tryb barwny sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi, jest prawidłowa, ponieważ sRGB to standardowy model kolorów używany w Internecie. Zapewnia on szeroką gamę kolorów, które są prawidłowo wyświetlane na większości urządzeń, co czyni go najbardziej odpowiednim wyborem dla zdjęć publikowanych online. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest optymalna dla obrazów wyświetlanych w sieci, ponieważ jest wystarczająca do uzyskania akceptowalnej jakości przy mniejszych rozmiarach plików. Mniejsza rozdzielczość pozwala na szybsze ładowanie strony, co jest kluczowe w kontekście UX (user experience) oraz SEO (optymalizacja pod kątem wyszukiwarek). Dla porównania, wyższe rozdzielczości jak 300 dpi są bardziej odpowiednie dla druku, gdzie detal i jakość obrazu są kluczowe. W praktyce, korzystając z sRGB oraz 72 ppi, zapewniasz, że Twoje zdjęcia będą wyglądały dobrze w Internecie, a jednocześnie nie obciążają nadmiernie zasobów serwera ani nie wydłużają czasu ładowania stron.

Pytanie 11

Dla filmu o czułości ISO 100 określono właściwe parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/60 sekundy oraz przysłona 11. Jakie ustawienia ekspozycji będą odpowiednie dla filmu o czułości ISO 400?

A. 1/250 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/11

C. 1/60 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/16

Odpowiedź 1/250 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ zwiększenie czułości filmu z ISO 100 do ISO 400 oznacza, że film jest czterokrotnie bardziej wrażliwy na światło. Aby zachować prawidłową ekspozycję przy wyższej czułości, należy zmniejszyć ilość światła docierającego do filmu. Można to osiągnąć poprzez skrócenie czasu naświetlania lub zwiększenie wartości przysłony. W tym przypadku czas naświetlania zmienia się z 1/60 sekundy na 1/250 sekundy, co pozwala na zredukowanie ilości światła o jedną pełną przysłonę (1/60 s do 1/125 s to 1 stopień, a 1/125 s do 1/250 s to kolejny), a przysłona f/11 pozwala na dalsze ograniczenie światła w porównaniu do f/8, co jest standardowym krokiem. Przykład praktyczny to sytuacja, gdy fotografujemy w mocnym świetle dziennym. Zwiększenie czułości filmu i jednoczesne skrócenie czasu naświetlania oraz zwiększenie wartości przysłony pozwala na uniknięcie prześwietlenia obrazu. W fotografii przyrodniczej, gdzie często występują szybkie ruchy obiektów, takie zmiany parametrów ekspozycji są niezwykle istotne dla uzyskania wyraźnych i dobrze naświetlonych zdjęć.

Pytanie 12

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

C. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

D. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 13

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. ciemne punkty

B. małe punkty

C. mocne punkty

D. jasne punkty

W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.

Pytanie 14

Który rodzaj kompozycji charakteryzuje się umieszczeniem głównego motywu na przecięciu linii dzielących kadr na trzy równe części w pionie i poziomie?

A. Kompozycja centralna

B. Kompozycja diagonalna

C. Kompozycja symetryczna

D. Reguła trójpodziału

Reguła trójpodziału to jedna z podstawowych zasad kompozycji w fotografii i sztukach wizualnych. Polega na podzieleniu kadru na trzy równe części w pionie i poziomie, co tworzy dziewięć równych prostokątów. Główny motyw umieszczony na przecięciu tych linii przyciąga wzrok widza i nadaje kompozycji równowagę. Przykładem zastosowania tej zasady może być fotografia pejzażowa, w której horyzont znajduje się na jednej z linii poziomych, a interesujący obiekt (np. drzewo, budynek) na przecięciu linii pionowych. Wykorzystanie reguły trójpodziału zwiększa szansę na stworzenie obrazu, który jest estetycznie przyjemny i harmonijny. W praktyce, aby skutecznie stosować tę zasadę, warto używać matrycy w aparacie, która wizualizuje te linie, co ułatwia kadrowanie. W kontekście profesjonalnym, reguła ta jest powszechnie stosowana w filmie, reklamie oraz grafice, co czyni ją kluczowym elementem nauki kompozycji.

Pytanie 15

Podczas wymiany spalonej żarówki halogenowej w reflektorze nie powinno się dotykać nieosłoniętą dłonią elementów z szkła kwarcowego, ze względu na

A. zaokrąglone krawędzie

B. zanieczyszczenie powierzchni szkła

C. lokalne podgrzanie powierzchni szkła

D. toksyczność halogenków

Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.

Pytanie 16

W aparatach fotograficznych symbol S (Tv) oznacza tryb

A. automatyki z preselekcją przysłony.

B. automatyki programowej.

C. manualny.

D. automatyki z preselekcją czasu.

Symbol S (lub Tv, czyli Time Value) w aparatach fotograficznych oznacza tryb automatyki z preselekcją czasu naświetlania. Chodzi o to, że fotograf samodzielnie wybiera czas migawki – od bardzo krótkich ułamków sekundy aż po kilka sekund – a aparat automatycznie dobiera właściwą wartość przysłony, żeby uzyskać poprawną ekspozycję. Moim zdaniem to jedno z najpraktyczniejszych narzędzi, bo pozwala świadomie panować nad efektem ruchu na zdjęciu. Na przykład: robiąc zdjęcie sportowcom czy zwierzętom w ruchu, wybierzesz krótki czas 1/1000 s i przy „S” aparat dobierze sam przysłonę; z kolei przy zdjęciach z rozmyciem ruchu, np. wodospadu, możesz ustawić np. 1/4 s i resztę zostawiasz elektronice. Standardy branżowe od lat zalecają ten tryb, jeśli ważniejsze jest zamrożenie lub rozmycie ruchu niż głębia ostrości. Do dziś większość lustrzanek i bezlusterkowców ma ten tryb pod literą S albo Tv, a fotografowie często sięgają po niego w dynamicznych sytuacjach lub przy trudnych warunkach oświetleniowych. Z mojego doświadczenia, jeśli chcesz mieć kontrolę nad czasem, a nie chcesz ręcznie ustawiać wszystkiego, to właśnie tryb S/Tv daje najwięcej możliwości przy zachowaniu komfortu pracy.

Pytanie 17

W dziedzinie fotografii, technika znana jako wysoki klucz to inaczej

A. high key

B. kalotypia

C. cyjanotypia

D. low key

Technika wysokiego klucza, znana jako high key, jest stylem oświetleniowym, który wykorzystuje jasne i stonowane tony. Charakterystyczne dla tej techniki jest minimalne zastosowanie cieni oraz dominacja jasnych barw, co daje efekt lekkości i świeżości. W praktyce, fotografowie używają tej techniki w portretach, produktach czy zdjęciach mody, aby stworzyć pozytywną atmosferę oraz podkreślić detale. Wysoki klucz często stosowany jest także w reklamie kosmetyków czy odzieży, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w jasnym świetle. Standardy branżowe wskazują, że efektywny high key wymaga starannego planowania oświetlenia, gdzie główne źródło światła powinno być miękkie, a tło dobrze oświetlone, aby uniknąć kontrastów i cieni. Dla uzyskania pożądanego efektu, zaleca się użycie kilku źródeł światła, takich jak softboxy lub reflektory, które równomiernie oświetlają scenę. Kluczowe jest również zrozumienie, jak różne powierzchnie odbijają światło, co wpływa na końcowy rezultat. Technika ta jest ceniona w branży, gdyż pozwala na uchwycenie emocji i estetyki w sposób, który przyciąga uwagę widza.

Pytanie 18

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

B. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

C. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

D. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 19

Na zdjęciu testowym stwierdzono, że zabrudzenia matrycy widoczne są w prawym górnym rogu jej obrazu. Podczas czyszczenia matrycy zabrudzenia należy usunąć z jej rogu

A. prawego górnego.

B. lewego dolnego.

C. prawego dolnego.

D. lewego górnego.

Bardzo często przy pierwszych próbach czyszczenia matrycy pojawia się mylne przekonanie, że zabrudzenia widoczne na zdjęciu znajdują się dokładnie w tym samym miejscu na matrycy, co na obrazie. To niestety częsty błąd wynikający z braku świadomości odwrotności obrazu rzutowanego przez układ soczewek. Obiektyw działa jak lupa – przekręca i odwraca obraz, co powoduje, że układ rożnych elementów na matrycy jest lustrzanym odbiciem tego, co finalnie widzimy na zdjęciu. Przykładowo: plamka widoczna w prawym górnym rogu na fotografii w rzeczywistości leży w prawym dolnym rogu matrycy, a nie – jak mogłoby się wydawać – w tym samym miejscu. Typowym błędem jest próba usuwania zabrudzenia z prawego górnego rogu sensora, bo wydaje się to logiczne i zgodne z intuicją. Równie często spotyka się przekonanie, że kierunek przesunięcia powinien być lewym dolnym czy lewym górnym rogu, jednak wtedy także nie zostanie osiągnięty właściwy efekt i kurz po prostu zostanie na matrycy. Ten błąd wynika po części z braku przyzwyczajenia do myślenia „odwrotnie” oraz ze słabej znajomości specyfiki pracy elementów światłoczułych. Branżowe instrukcje i kursy techniczne kładą nacisk na analizę obrazu testowego i świadome lokalizowanie zabrudzeń zgodnie z zasadą odwrotności obrazu, bo tylko wtedy można skutecznie i szybko wyczyścić matrycę bez zbędnych prób. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tego mechanizmu zdecydowanie skraca czas pracy i pozwala uniknąć uszkodzeń. W praktyce najlepiej zawsze myśleć o obrazie testowym jak o mapie, którą odwracamy do góry nogami – to kluczowa zasada przy serwisie matryc.

Pytanie 20

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 135 o czułości ISO 50

B. Typ 135 o czułości ISO 200

C. Typ 220 o czułości ISO 200

D. Typ 220 o czułości ISO 50

Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.

Pytanie 21

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła sztucznego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

C. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

W tej sytuacji łatwo się pomylić, bo na pierwszy rzut oka każda z wymienionych kombinacji wydaje się sensowna. Jednak kluczowy jest rodzaj materiału światłoczułego – negatyw do światła sztucznego. To on determinuje, jakie źródło światła powinno być użyte, żeby kolory na zdjęciach były wierne i nieprzekłamane. Wybierając lampy błyskowe, nawet jeśli są drogie i profesjonalne, popełnia się błąd techniczny. Błyskówki mają zupełnie inną temperaturę barwową (około 5500-6000 K), a negatywy do światła sztucznego są wywoływane pod światło halogenowe (3200 K). W efekcie zdjęcia będą miały nieprawidłowe odwzorowanie kolorów, najczęściej z nieładnym niebieskawym zafarbem. Podobnie, wybierając blendy zamiast stołu bezcieniowego, skraca się sobie możliwości kontroli nad cieniami – blendy są typowe do pracy z ludźmi lub w plenerze, gdzie trzeba odbić światło, a w fotografii produktowej stół bezcieniowy praktycznie eliminuje problem niechcianych cieni pod i za przedmiotem, zapewniając równe, rozproszone światło. To właśnie połączenie halogenów oraz stołu daje powtarzalne i profesjonalne efekty, jakich oczekują klienci katalogów czy sklepów online. Wielu początkujących fotografów sądzi, że lampy błyskowe „załatwią sprawę”, bo są mocniejsze i wygodniejsze, ale przy negatywach do sztucznego światła to pułapka. Inni z kolei przeceniają znaczenie blend, nie doceniając jak stół bezcieniowy zmienia komfort pracy oraz jakość zdjęć produktowych. Najlepszą praktyką jest dopasowanie całego setupu oświetleniowego do używanego filmu, bo tylko wtedy efekt końcowy spełni oczekiwania branżowe i fotograficzne standardy. Warto też na przyszłość zapamiętać, że każdy rodzaj materiału światłoczułego ma swoje wymagania, a ignorowanie tego prowadzi do problemów na etapie wywoływania i późniejszej obróbki zdjęć.

Pytanie 22

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. płaski

B. ręczny

C. bębnowy

D. 3D

Skanowanie materiałów na giętkim podłożu przezroczystym niewłaściwie przypisane do innych typów skanerów, takich jak skanery 3D, płaskie czy ręczne, opiera się na nieporozumieniach dotyczących właściwości i zastosowań tych urządzeń. Skanery 3D, mimo że są potężne w kontekście trójwymiarowych obiektów, nie nadają się do skanowania przezroczystych podłoży, ponieważ nie są zaprojektowane do uchwycenia detali w przypadku materiałów, które nie odbijają światła w tradycyjny sposób. Skanery płaskie, mimo swojej popularności wśród użytkowników domowych i biurowych, nie mają odpowiednich mechanizmów do obsługi materiałów giętkich i przezroczystych, co może prowadzić do zniekształceń i uszkodzeń. Skanery ręczne, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj oferują niższą jakość skanowania i są mało precyzyjne w porównaniu do bębnowych. Wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić nie tylko do utraty jakości skanowanego materiału, ale także do trudności w jego późniejszej obróbce i archiwizacji. Dobrą praktyką jest zrozumienie konkretnych właściwości i zastosowań każdego typu skanera, aby uniknąć błędów w wyborze sprzętu, co jest kluczowe w profesjonalnych środowiskach, gdzie jakość skanowania ma niebagatelne znaczenie.

Pytanie 23

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 600 ppi

B. 300 ppi

C. 75 ppi

D. 150 ppi

Wybór rozdzielczości 75 ppi jest niewłaściwy, ponieważ ta wartość jest zbyt niska do uzyskania wydruku o wysokiej jakości. Przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie miało zaledwie 600 x 900 pikseli, co zdecydowanie nie wystarczy, aby spełnić standardy druku w wysokiej rozdzielczości. Niska rozdzielczość prowadzi do utraty szczegółów oraz nieostrości, co jest szczególnie widoczne po wydruku, gdzie każdy detal jest bardziej zauważalny. Z kolei wybór 300 ppi jako minimalnej rozdzielczości skanowania jest błędny, ponieważ taka rozdzielczość nie uwzględnia rozmiaru skanowanego zdjęcia. Rozdzielczość skanowania powinna być odpowiednio dostosowana do wymagań wydruku, a rozdzielczość 300 ppi jest zarezerwowana dla wydruków z oryginalnych, wysokiej jakości zdjęć. Zastosowanie 600 ppi jest również przesadzone, ponieważ generuje pliki o ogromnych rozmiarach, co nie jest konieczne do druku w formacie 10 x 15 cm. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, warto również zrozumieć, że rozdzielczość musi być zgodna z wymogami druku i nie powinna być ani zbyt niska, ani zbyt wysoka. Typowym błędem jest zatem nie przemyślenie relacji między rozmiarami obrazu a wymaganą rozdzielczością, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i niezadowalających rezultatów w finalnym wydruku.

Pytanie 24

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. długim czasem ekspozycji

B. dużym otworem przysłony

C. niską czułością filmu

D. długim czasem naświetlania

Długi czas utrwalenia zazwyczaj nie wpływa na niedoświetlenie filmu, a raczej na jego jakość. Czas ten odnosi się do czasu, w którym film jest przetwarzany w chemikaliach, a nie do tego, jak długo film jest eksponowany na światło. W praktyce, zbyt długi czas utrwalenia może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak ziarno lub nadmierne kontrasty, ale nie do niedoświetlenia. Duży otwór przysłony zwiększa ilość światła, które dociera do filmu, co w rzeczywistości powinno przeciwdziałać niedoświetleniu, zakładając, że inne ustawienia są odpowiednie. W przypadku zbyt długiego naświetlania, fotograf ma zazwyczaj ryzyko prześwietlenia, a nie niedoświetlenia, ponieważ nadmiar światła może prowadzić do utraty detali w jasnych obszarach zdjęcia. Typowym błędem jest mylenie pojęć związanych z czasem ekspozycji i czasem utrwalenia, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich oddziaływania na proces fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że czułość filmu jest jedną z kluczowych parametrów, które należy wziąć pod uwagę przy planowaniu sesji zdjęciowych w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 25

Technika obrazowania computational photography polega na

A. fotografowaniu z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem

B. zastosowaniu specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne

C. wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów

D. tworzeniu obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych

Zastosowanie specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne, to technika używana w tradycyjnej fotografii, ale nie jest to kluczowy element computational photography. Filtry te mają na celu poprawę jakości obrazu przez eliminację niepożądanych efektów optycznych, takich jak rozmycie kolorów na krawędziach. Jednak ten aspekt nie dotyczy algorytmów przetwarzania obrazów, które są fundamentem computational photography. Fotografowanie z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem, choć może być przydatne przy tworzeniu złożonych ujęć, nie definiuje techniki obrazowania jako takiej. Stosowanie statywów wpływa na stabilność zdjęcia, ale nie wiąże się bezpośrednio z zastosowaniem obliczeń cyfrowych do przetwarzania obrazów. Tworzenie obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych, to technika, która może być częścią computational photography, ale sama w sobie nie obejmuje całej gamy możliwości, jakie oferują algorytmy przetwarzające wiele obrazów. Kluczem do zrozumienia computational photography jest dostrzeżenie, że to nie tylko pojedyncze techniki, ale cała gama algorytmów i podejść, które łączą różne źródła danych, aby stworzyć bardziej zaawansowane i estetyczne obrazy. Błędem jest mylenie tradycyjnych technik optycznych z nowoczesnym podejściem do cyfrowego przetwarzania obrazów, co prowadzi do niepełnego zrozumienia tej innowacyjnej dziedziny fotografii.

Pytanie 26

Który z formatów umożliwia zapis obrazu z matrycy aparatu cyfrowego bez procesu interpolacji danych?

A. TIFF

B. JPEG

C. NEF

D. PNG

Wybór formatów JPEG, TIFF oraz PNG wskazuje na kilka nieporozumień związanych z zapisywaniem obrazów z matrycy aparatu fotograficznego. JPEG to popularny format używany do kompresji zdjęć, jednak charakteryzuje się stratną kompresją. Oznacza to, że podczas zapisu obrazu część danych jest usuwana, co prowadzi do utraty jakości oraz szczegółowości obrazu. JPEG jest często stosowany w przypadkach, gdy ważna jest szybkość i niewielki rozmiar pliku, jednak nie jest polecany do profesjonalnych zastosowań, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. TIFF to format, który wspiera zarówno kompresję bezstratną, jak i stratną, jednak w praktyce jest znacznie cięższy i nie tak powszechnie stosowany w codziennej pracy, co czyni go mniej praktycznym dla szybkiego udostępniania zdjęć. PNG, z kolei, jest formatem przeznaczonym głównie do grafiki internetowej, a nie do przechowywania zdjęć. Obsługuje kompresję bezstratną, lecz nie jest używany w kontekście obrazów surowych z matryc, co sprawia, że jego zastosowanie w profesjonalnej fotografii jest ograniczone. Wybór formatu zapisu obrazu powinien być zgodny z zamierzonym użyciem, a w przypadku profesjonalnej fotografii zaleca się korzystanie z formatów surowych, które zachowują maksimum danych i jakości.

Pytanie 27

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Na ilustracji 4 widoczny jest tzw. grid, czyli plaster miodu (ang. honeycomb grid). To jeden z najważniejszych modyfikatorów światła, jeśli zależy nam na uzyskaniu bardzo ukierunkowanego, wąskiego strumienia światła. Grid ogranicza rozchodzenie się światła na boki, przez co pozwala precyzyjnie doświetlić wybrane fragmenty sceny, nie zalewając światłem całego kadru. W praktyce często korzysta się z niego w portrecie studyjnym, fotografii produktowej czy kreatywnych sesjach, gdzie kluczowe jest zaakcentowanie konkretnego obszaru światłem, bez niechcianych rozjaśnień tła czy innych elementów poza głównym motywem. Moim zdaniem grid jest trochę niedoceniany przez początkujących, a szkoda, bo jego zastosowanie daje bardzo profesjonalne efekty i pozwala na budowanie klimatu zdjęcia światłem. W branżowych standardach panuje zasada, że do skupienia i kontroli światła właśnie gridy są najlepszym wyborem – są znacznie skuteczniejsze od klasycznych softboxów czy parasolek, które dają szerokie, rozproszone światło. Warto też dodać, że do gridów często sięga się przy fotografii headshotów czy beauty, gdzie światło musi być naprawdę dokładnie kontrolowane. Z mojego doświadczenia dobrze dobrany grid potrafi zmienić klimat całej fotografii – coś, czego nie osiągniesz żadnym innym modyfikatorem.

Pytanie 28

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna

B. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej

C. aparat z trybem podwójnej ekspozycji

D. specjalny filtr dyfuzyjny

Wybór odpowiedzi sugerujących użycie specjalnego filtru dyfuzyjnego, matrycy o zwiększonej rozdzielczości poziomej lub aparatu z trybem podwójnej ekspozycji nie odpowiada rzeczywistości technicznej związanej z fotografią anamorficzną. Filtr dyfuzyjny może wpływać na miękkość obrazu, ale nie ma wpływu na charakterystyczne efekty anamorficzne, jak poziome flary czy rozszerzenie kadru w poziomie. Matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej w teorii mogłaby pomóc w rejestrowaniu większej ilości detali, ale sama w sobie nie jest wystarczająca do uzyskania efektów anamorficznych. Kluczowe w fotografii anamorficznej jest zachowanie odpowiedniej geometrii obrazu, co jest realizowane za pomocą specjalnych obiektywów. Z kolei aparat z trybem podwójnej ekspozycji oferuje ciekawe możliwości artystyczne, ale nie jest on związany z techniką anamorficzną, która polega na specyficznym przetwarzaniu obrazu w czasie rzeczywistym. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do nieporozumień i ograniczenia kreatywności, gdyż nie opierają się na solidnych fundamentach technicznych, które są kluczowe w fotografii. Zrozumienie właściwego sprzętu i jego zastosowania jest niezwykle istotne w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 29

Przy oświetleniu punktowym za fotografowanym przedmiotem powstaje

A. mocny, ostry cień.

B. szeroki obszar półcienia.

C. słaby, miękki cień.

D. wąski obszar półcienia.

Wiele osób myli charakter cienia powstającego za przedmiotem w zależności od typu użytego oświetlenia. Kiedy światło jest punktowe, czyli pochodzi z bardzo małego źródła, cień rzeczywiście będzie mocny i ostry – nie ma wtedy takiego efektu rozmycia na krawędziach. Często pojawia się przekonanie, że cień może być miękki lub szeroki nawet przy lampce biurkowej czy małej żarówce, ale to nieprawda. To miękkie, rozproszone cienie pojawiają się dopiero wtedy, gdy światło pochodzi z dużej powierzchni albo jest przepuszczone przez dyfuzor, na przykład przez białą parasolkę fotograficzną czy softbox. Wtedy światło opływa przedmiot z różnych kierunków, przez co granica między światłem a cieniem jest łagodna, lekko zamazana. Typowym błędem jest też utożsamianie półcienia z cieniem przy świetle punktowym – tymczasem półcień wyraźnie występuje tylko przy dużych, rozległych źródłach światła, jak okno w pochmurny dzień. W praktyce to widać na przykładzie cienia rzucanego przez Słońce – mimo że jest ogromne, z Ziemi wygląda jak punkt, więc cień pod drzewem w letni dzień będzie bardzo ostry. Branżowe normy jasno określają: ostre cienie uzyskujemy przy punktowym źródle światła, półcienie i miękkie przejścia światłocieniowe – przy świetle rozproszonym. W fotografii produktowej czy portretowej warto pamiętać, że od rodzaju światła zależy nie tylko wygląd cienia, ale też ogólny charakter zdjęcia. Założenie, że punktowe światło daje szeroki obszar półcienia lub miękki cień, prowadzi do błędnych ustawień lamp i niekorzystnych efektów wizualnych. Moim zdaniem dobrze jest samemu eksperymentować i obserwować, jak zmienia się cień pod wpływem różnych źródeł światła – to świetna nauka na przyszłość.

Pytanie 30

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran odbijający

B. ekran dyfuzyjny

C. blendę złotą

D. blendę srebrną

Stosowanie blend złotych i srebrnych oraz ekranów odbijających, choć popularne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła słonecznego. Blenda złota wprowadza ciepły ton do zdjęcia, co może być korzystne w niektórych kontekstach, ale nie rozwiązuje problemu ostrego światła i cieni, które są szczególnie problematyczne w przypadku portretów. Z kolei blenda srebrna, choć efektywnie odbija światło, może wprowadzać zimne odcienie, co może być niepożądane w przypadku naturalnych portretów, które wymagają subtelnych tonów. Zastosowanie ekranu odbijającego również nie jest wystarczające, ponieważ w sytuacjach, gdy słońce świeci intensywnie, odbite światło może jedynie powiększyć problem cieni, zamiast go zniwelować. Często w praktyce można spotkać się z błędnym przekonaniem, że odbicie światła jest wystarczającym sposobem na uzyskanie pożądanego efektu, co jest mylne w kontekście fotografii plenerowej. Z tych powodów, w dobrze przygotowanej sesji zdjęciowej, zmiękczające właściwości ekranu dyfuzyjnego powinny być uznane za kluczowe, a nie metody oparte na odbiciu światła, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy estetyczne i techniczne w uzyskanych zdjęciach.

Pytanie 31

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. szarym

B. niebieskim

C. purpurowym

D. zielonym

Wybór szarego tła dla czerwonej sukienki prowadzi do zredukowanego kontrastu, ponieważ szarość jest neutralnym kolorem, który nie stymuluje percepcji kolorystycznej. Neutralne tła mogą zatem skutecznie ograniczać wyrazistość barw, co w fotografii nie zawsze jest pożądane, zwłaszcza gdy prezentujemy intensywne kolory, takie jak czerwień. Niebieskie tło, choć teoretycznie różni się od czerwieni, nie osiąga efektywności, jaką daje zieleń. Niebieski i czerwony są kolorami bliskimi w spektrum, co może prowadzić do ich zlania się, przez co sukienka może stracić na wyrazistości. Purpurowe tło w połączeniu z czerwoną sukienką również może nie przynieść pożądanego efektu, gdyż obie barwy są zbliżone, co może osłabić kontrast. Typowe błędy myślowe w wyborze tła polegają na ignorowaniu relacji między kolorami oraz na niepełnym zrozumieniu zasad teorii kolorów i ich zastosowania w praktyce. Warto pamiętać, że umiejętność wyboru odpowiednich kombinacji barw ma kluczowe znaczenie w każdej dziedzinie wizualnej komunikacji, od fotografii po design.

Pytanie 32

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce najczęstszym problemem jest

A. zwiększenie nasycenia kolorów

B. powstanie flary i zmniejszenie kontrastu

C. zwiększenie głębi ostrości

D. podwyższenie temperatury barwowej

Nieprawidłowe odpowiedzi często opierają się na niepełnym zrozumieniu podstawowych zjawisk optycznych i ich wpływu na jakość zdjęć. Zwiększenie nasycenia kolorów, choć może wydawać się korzystne, nie jest typowym problemem przy fotografowaniu w silnym świetle słonecznym. W rzeczywistości, nadmiar światła może prowadzić do przepałów w jasnych partiach, co sprawia, że kolory stają się mniej wyraziste. Zwiększenie głębi ostrości w sytuacji, gdy fotografujemy w silnym słońcu, nie jest kluczowym problemem, ponieważ ten parametr bardziej dotyczy ustawień przysłony i odległości od obiektu, a nie warunków oświetleniowych. Ponadto, podwyższenie temperatury barwowej także nie jest typowym zagrożeniem – w rzeczywistości, przy pełnym słońcu, światło ma tendencję do bycia chłodnym, co może wpłynąć na odwzorowanie kolorów. Takie mylne podejścia mogą wynikać z braku wiedzy na temat interakcji światła z obiektywem oraz podstawowych zasad fotografii. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, jak światło wpływa na nasze zdjęcia i jakie techniki możemy zastosować, aby uzyskać najlepsze możliwe efekty.

Pytanie 33

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. Corel Photo-Paint

B. PhotoFiltre Studio

C. Adobe Photoshop

D. AvancePaint

Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to uznane programy do obróbki grafiki rastrowej, ale obydwa należą do kategorii oprogramowania komercyjnego. Zarówno Corel, jak i Adobe wymagają zakupu licencji – w praktyce to często droga inwestycja, szczególnie dla uczniów czy początkujących grafików. Wiele osób myli wersje testowe, które są dostępne za darmo przez określony czas, z licencją freeware, czyli darmową na zawsze. To dość powszechne nieporozumienie, bo firmy chętnie oferują triale, żeby zachęcić do zakupu pełnej wersji, ale nie można tego traktować jako pełnoprawny freeware. Z kolei PhotoFiltre Studio teoretycznie wygląda na mniej zaawansowaną opcję, ale on także jest płatny. Darmowa jest tylko uproszczona wersja PhotoFiltre, a „Studio” wymaga już opłaty licencyjnej, co bywa mylące dla niektórych użytkowników. Typowy błąd to utożsamianie dostępności programu do pobrania z jego darmowym charakterem – nie każdy soft, który można pobrać, jest legalnie darmowy do użytku. W środowiskach szkolnych i edukacyjnych bardzo się podkreśla, że korzystanie z freeware jest nie tylko kwestią oszczędności, ale i bezpieczeństwa prawnego. W tym pytaniu właśnie AvancePaint spełnia wszystkie kryteria freeware, co z mojego doświadczenia bywa często pomijane – zwłaszcza, że nie jest tak rozreklamowany jak większe marki. W praktyce, wybierając oprogramowanie, zawsze warto przeczytać warunki licencji, niezależnie od popularności programu czy tego, skąd można go pobrać. Pozwoli to uniknąć niepotrzebnych problemów prawnych i finansowych, a przy okazji daje solidną podstawę do dalszego rozwoju w dziedzinie grafiki komputerowej.

Pytanie 34

Które z poniższych ustawień aparatu należy zastosować do fotografii gwiazd na nocnym niebie?

A. Krótki czas naświetlania, wysoka czułość ISO, z ręki

B. Tryb zdjęć seryjnych, wysoka czułość ISO, z ręki

C. Średni czas naświetlania, lampa błyskowa, statyw

D. Długi czas naświetlania, niska czułość ISO, statyw

Do fotografii gwiazd na nocnym niebie kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania, niskiej czułości ISO oraz statywu. Długi czas naświetlania pozwala na uchwycenie wystarczającej ilości światła, co jest niezbędne w warunkach nocnych, gdzie dostępnych jest znacznie mniej światła niż w ciągu dnia. Niska czułość ISO minimalizuje szumy, które mogą pojawić się na zdjęciach, co jest szczególnie istotne w przypadku długich ekspozycji. Przy użyciu statywu stabilizujemy aparat, co zapobiega rozmyciu obrazu, które mogłoby powstać z powodu drgań ręki. W praktyce, dobrym przykładem może być ustawienie czasu naświetlania na około 15-30 sekund, ISO na wartość 800 lub 1600 oraz użycie obiektywu szerokokątnego, aby uchwycić jak największy fragment nieba. Ponadto, warto pamiętać o zastosowaniu trybu manualnego, aby mieć pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami. W technice astrofotografii istnieje wiele standardów, które pomagają uzyskać jak najlepsze rezultaty, w tym zasada 500, która sugeruje maksymalny czas naświetlania w zależności od ogniskowej obiektywu, co również warto mieć na uwadze.

Pytanie 35

Fotografię wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. konturowe.

B. zastane.

C. tylne.

D. boczne.

Zdjęcie zostało wykonane przy użyciu oświetlenia zastanego, co w praktyce oznacza, że fotograf nie korzystał z dodatkowych lamp błyskowych czy paneli, tylko wykorzystał światło już obecne na miejscu. W tym przypadku są to światła neonów oraz ulicznych lamp, które tworzą bardzo charakterystyczny klimat nocnej fotografii miejskiej. Oświetlenie zastane jest często wykorzystywane w fotografii reportażowej, ulicznej czy architektonicznej, ponieważ pozwala oddać autentyczną atmosferę danej sceny. Moim zdaniem, to jedna z ciekawszych technik, bo zmusza fotografa do kreatywnego podejścia — trzeba umieć dobrać odpowiednie parametry ekspozycji, by nie przepalić jasnych elementów, a jednocześnie wydobyć szczegóły z cieni. W branży uważa się, że dobre wykorzystanie światła zastanego świadczy o wyczuciu i doświadczeniu fotografa, bo światło to bywa kapryśne i trudne do kontrolowania. Warto pamiętać, że takie podejście jest zgodne z etosem dokumentalisty – pokazuje świat takim, jaki jest, bez sztucznego ingerowania w oświetlenie. Z mojego doświadczenia, zdjęcia wykonywane światłem zastanym są naturalniejsze i mają większą autentyczność, ale wymagają od fotografa solidnej znajomości zasad pracy z aparatem i światłem.

Pytanie 36

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

B. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

C. lepszą ostrością krawędzi obiektów

D. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

W kontekście obrazu HDR, pojawiają się powszechne nieporozumienia dotyczące jego właściwości. Na przykład, większa kompresja pliku przy tej samej jakości może sugerować, że HDR wymaga mniejszych rozmiarów plików, co jest błędne. W rzeczywistości, obrazy HDR często zajmują więcej miejsca ze względu na dodatkowe informacje o kolorach i jasności. Kompresja nie koreluje bezpośrednio z jakością obrazu; wręcz przeciwnie, aby zachować wszystkie detale, może być potrzebna mniejsza kompresja lub jej brak. Kolejnym błędnym przekonaniem jest, że HDR przekłada się na lepszą ostrość krawędzi obiektów. Ostrość obrazu zależy od rozdzielczości i jakości materiału źródłowego, a HDR koncentruje się na zakresie tonalnym, a nie na ostrości. Wyższa rozdzielczość przy tej samej liczbie pikseli to również nieporozumienie – liczba pikseli definiuje rozdzielczość, a nie format obrazu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby w pełni wykorzystać potencjał technologii HDR oraz uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 37

W aparatach fotograficznych oznaczenie "A (Av)" odnosi się do

A. automatyki z wyborem czasu

B. automatyki sterowanej programowo

C. trybu ręcznego

D. automatyki z wyborem przysłony

Symbol 'A (Av)' w aparatach cyfrowych odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że fotograf może samodzielnie ustawić wartość przysłony, a aparat automatycznie dobierze odpowiedni czas naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Ten tryb jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy ważne jest kontrolowanie głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie większa przysłona (niższa liczba f) pozwala na uzyskanie rozmytego tła, co podkreśla temat zdjęcia. W ten sposób fotograf ma możliwość wpływania na estetykę obrazu, a jednocześnie nie musi martwić się o odpowiednie dobranie czasu naświetlania, co jest szczególnie pomocne w dynamicznych warunkach. W praktyce, korzystanie z tego trybu jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ pozwala na większą kreatywność i kontrolę nad finalnym efektem. Zrozumienie działania tego trybu oraz umiejętne korzystanie z niego to klucz do uzyskania wysokiej jakości zdjęć, a także do rozwijania umiejętności fotografii.

Pytanie 38

Która technika oświetleniowa jest najwłaściwsza do uwidocznienia faktury drewnianych mebli?

A. oświetlenie przednie rozproszone

B. oświetlenie górne rozproszone

C. oświetlenie boczne kierunkowe

D. oświetlenie tylne kierunkowe

Oświetlenie boczne kierunkowe to technika najczęściej stosowana do uwidocznienia faktury drewnianych mebli. Działa ono na zasadzie podświetlania powierzchni z boku, co pozwala na wydobycie szczegółów strukturalnych drewna poprzez cienie i refleksy. Dzięki tej metodzie faktura, słoje oraz ewentualne nierówności stają się wyraźniejsze, co jest kluczowe w kontekście aranżacji wnętrz. Przykładowo, w fotografii wnętrz, zastosowanie oświetlenia bocznego kierunkowego może znacznie zwiększyć atrakcyjność wizualną mebli, podkreślając ich unikalne cechy. W praktyce, ustawienie źródła światła pod kątem 45 stopni w stosunku do mebli często prowadzi do najlepszych rezultatów. Ważne jest również, aby stosować odpowiednią moc oraz barwę światła, które najlepiej oddadzą kolorystykę i teksturę drewna. W branży meblarskiej i wnętrzarskiej to podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają uwydatnianie walorów estetycznych materiałów wykończeniowych.

Pytanie 39

W kontekście obrazu termin "harmonijny układ starannie dobranych elementów tworzących całość na płaszczyźnie" dotyczy

A. rozdzielczości

B. digitalizacji

C. kompozycji

D. głębi koloru

Kompozycja odnosi się do harmonijnego układu elementów w dziele sztuki, gdzie każdy z nich odgrywa kluczową rolę w tworzeniu całości. W praktyce kompozycja jest fundamentalnym elementem zarówno w sztukach wizualnych, jak i w projektowaniu graficznym. Przykładem może być zastosowanie zasady trzech części, która pomaga w stworzeniu zrównoważonego obrazu, kierując uwagę widza w odpowiednich miejscach. Kolejnym istotnym aspektem kompozycji jest rytm, który można osiągnąć poprzez powtarzanie form i kolorów, co nadaje dziełu dynamizm. Dobre praktyki w kompozycji obejmują również umiejętność wykorzystania negatywnej przestrzeni, co pozwala na wyeksponowanie kluczowych elementów. W kontekście sztuk wizualnych, kompozycja jest niezbędna, aby przekazać emocje, narrację oraz więź ze widzem, co czyni ją jednym z najważniejszych aspektów twórczości artystycznej.

Pytanie 40

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 11

B. 16

C. 5,6

D. 4

Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej