Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:52
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 13:01

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Odpowiednia organizacja miejsca pracy przy wykonywaniu robót murarskich polega na podzieleniu go na

A. 4 równoległe do muru pasma: robocze, materiałowe, transportowe, narzędziowe

B. 3 równoległe do muru pasma: robocze, materiałowe, transportowe

C. 4 prostopadłe do muru pasma: robocze, materiałowe, transportowe, narzędziowe

D. 3 prostopadłe do muru pasma: robocze, materiałowe, transportowe

Właściwa organizacja stanowiska roboczego w robót murarskich jest kluczowa dla efektywności i bezpieczeństwa pracy. Podział stanowiska na trzy równoległe do muru pasma: robocze, materiałowe i transportowe, jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie organizacji pracy w budownictwie. Pasmo robocze to obszar, w którym wykonuje się główne czynności murarskie, co pozwala na płynne układanie materiałów budowlanych. Pasmo materiałowe powinno być zorganizowane w sposób umożliwiający łatwy dostęp do cegieł, zaprawy oraz innych niezbędnych materiałów, co zwiększa wydajność pracy. Pasmo transportowe natomiast powinno być wolne od przeszkód, co ułatwia przemieszczanie się i transportowanie materiałów do miejsca roboczego. Taki podział nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale także minimalizuje ryzyko wypadków, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę nad otoczeniem roboczym, a także umożliwia zachowanie porządku. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami ISO oraz Kodeksem Pracy, odpowiednia organizacja stanowiska pracy jest kluczowa dla zachowania bezpieczeństwa pracowników.

Pytanie 2

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. bezpośrednio na ziemi

B. na warstwie izolacji cieplnej

C. na warstwie chudego betonu

D. bezpośrednio na podsypce z piasku

Układanie poziomej izolacji przeciwwilgociowej podłogi parteru bezpośrednio na gruncie jest praktyką, która niesie za sobą wiele ryzyk. Bezpośredni kontakt z gruntem naraża izolację na działanie wilgoci gruntowej, co może prowadzić do jej degradacji oraz obniżenia efektywności ochrony budynku przed wilgocią. Z kolei układanie izolacji na warstwie izolacji termicznej, mimo że teoretycznie może wydawać się sensowne, w praktyce stwarza problemy z utrzymaniem odpowiedniej ciągłości izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna, jak styropian czy wełna mineralna, nie jest zaprojektowana do absorbowania wody i może ulegać uszkodzeniu w warunkach nieodpowiedniej izolacji przeciwwilgociowej, co prowadzi do strat energetycznych oraz problemów z wilgocią w budynku. Co więcej, stosowanie podsypki z piasku jako bazy dla izolacji również budzi wątpliwości. Mimo że piasek może wydawać się stabilny, jego właściwości absorpcyjne mogą powodować, że wilgoć z gruntu przenika do konstrukcji. W każdym z przypadków, brak odpowiedniej warstwy chudego betonu prowadzi do sytuacji, w której skuteczność izolacji przeciwwilgociowej jest znacznie obniżona, co może skutkować kosztownymi naprawami i rewitalizacją budynku w przyszłości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla właściwego projektowania i budowy budynków, co potwierdzają odpowiednie normy budowlane oraz wytyczne branżowe.

Pytanie 3

Aby połączyć kształtki ceramiczne narażone na wysokie temperatury, należy użyć zaprawy

A. żywiczej

B. polimerowej

C. krzemionkowej

D. cementowej

Krzemionkowa zaprawa jest najodpowiedniejszym wyborem do łączenia kształtek kamionkowych narażonych na działanie wysokiej temperatury ze względu na swoje właściwości termiczne i chemiczne. Krzemionka, jako główny składnik, wykazuje doskonałą odporność na wysokie temperatury, co czyni ją idealnym materiałem do stosowania w piecach, kominkach oraz innych instalacjach, gdzie wymagana jest trwałość w ekstremalnych warunkach. W praktyce, zaprawa krzemionkowa nie tylko łączy elementy, ale także zapewnia ich stabilność oraz odporność na szoki termiczne. W budownictwie ceramicznym i piekarskim, stosowanie zaprawy krzemionkowej zgodnie z normami PN-EN 998-2 pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie wysokich temperatur połączeń. Dlatego w kontekście zastosowania w warunkach wysokotemperaturowych, krzemionkowa zaprawa jest najlepszym wyborem, co potwierdzają standardy branżowe oraz praktyki inżynieryjne.

Pytanie 4

Wypełnienie płyty ceglanej między stalowymi belkami, przedstawionej na rysunku, wykonuje się w stropie

A. Akermana.

B. DZ-3.

C. Kleina typu ciężkiego.

D. Kleina typu lekkiego.

Wybór błędnych typów kleiny, takich jak kleina typu lekkiego, DZ-3 czy Akermana, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zastosowania odpowiednich materiałów w kontekście nośności stropu. Kleina typu lekkiego została zaprojektowana z myślą o mniejszych obciążeniach, co czyni ją niewłaściwą w kontekście płyty ceglanej umieszczonej między stalowymi belkami, które z definicji są przeznaczone do przenoszenia cięższych ładunków. W przypadku zastosowania kleiny typu lekkiego, istnieje wysokie ryzyko deformacji lub zawalenia się konstrukcji pod wpływem nadmiernych obciążeń, co stawia w niebezpieczeństwo całą budowlę. Podobnie, kleiny DZ-3 i Akermana, które również nie są odpowiednie dla konstrukcji wymagających dużej nośności, mogą prowadzić do poważnych problemów z integralnością strukturalną. Kluczowym błędem myślowym w tej sytuacji jest nieprawidłowe oszacowanie obciążeń działających na strop oraz niewłaściwe przypisanie ról poszczególnych typów kleiny. W inżynierii budowlanej kluczowe znaczenie ma uwzględnienie wszystkich aspektów projektowych i wykonawczych, co jest zgodne z obowiązującymi normami i standardami budowlanymi. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do katastrofalnych skutków, dlatego tak ważne jest, aby inżynierowie starannie dobierali materiały do konkretnych zastosowań.

Pytanie 5

Oblicz powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku, jeżeli zgodnie z zasadami przedmiarowania od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnię otworów większych od 0,5 m².

A. 18,91 m2

B. 22,40 m2

C. 22,04 m2

D. 18,55 m2

Wielu studentów może mieć tendencję do wyboru odpowiedzi, które wydają się na pierwszy rzut oka logiczne, lecz nie uwzględniają wszystkich istotnych zasad obliczeniowych. Często błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia kluczowego kroku, jakim jest odejmowanie powierzchni otworów. Osoby, które wybierają wartości takie jak 22,40 m2, mogą zapomnieć o obliczeniu, które otwory powinny być wliczone w powierzchnię do odjęcia. Wynik 22,04 m2 sugeruje, że błędnie uwzględniono mniejsze otwory, które nie powinny wpływać na końcowy rezultat. Z kolei odpowiedź 18,55 m2 może wynikać z nieprawidłowego pomiaru powierzchni ściany lub otworów. Właściwe podejście wymaga również zrozumienia, że nie wszystkie otwory są traktowane jednakowo; otwory poniżej 0,5 m² nie wlicza się do obliczeń. Kluczowym problemem jest również zrozumienie, że każdy błąd w pomiarach może prowadzić do znacznych różnic w ostatecznym wyniku, co ma swoje konsekwencje w kosztorysowaniu i planowaniu budowlanym. Dlatego tak istotne jest, aby zachować dokładność w trakcie przeprowadzania wszelkich obliczeń oraz przestrzegać uznawanych standardów, co pomoże uniknąć typowych pułapek w miarę postępu w nauce przedmiarowania.

Pytanie 6

Warstwa styropianu umieszczona w wieńcach oraz nadprożach ścian zewnętrznych ma za zadanie izolację

A. paroszczelnej

B. akustyczną

C. wodoszczelnej

D. ciepłochronnej

Odpowiedź dotycząca funkcji ciepłochronnej warstwy styropianu w wieńcach i nadprożach ścian zewnętrznych jest prawidłowa, ponieważ styropian jest materiałem o niskiej przewodności cieplnej, co czyni go doskonałym izolatorem termicznym. Jego zastosowanie w budownictwie jest powszechne, szczególnie w kontekście minimalizacji strat ciepła w budynkach. Przykładowo, w budynkach energooszczędnych, dobrze zaizolowane wieńce i nadproża z użyciem styropianu mogą znacząco poprawić efektywność energetyczną budynku, co jest zgodne z normami budowlanymi i standardami takimi jak NF40 oraz NF15. Poza tym, stosowanie styropianu w tych elementach konstrukcyjnych przyczynia się do komfortu cieplnego mieszkańców, redukując koszty ogrzewania. Warto również pamiętać, że odpowiednia izolacja termiczna jest kluczowym elementem projektów budowlanych, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań dotyczących efektywności energetycznej w budownictwie. Zastosowanie materiałów izolacyjnych, takich jak styropian, w wieńcach i nadprożach przyczynia się do osiągnięcia lepszej klasy energetycznej budynku oraz spełnienia warunków określonych w Dyrektywie Unii Europejskiej w sprawie efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 7

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tabeli wskaż, ile piasku należy użyć do przygotowania 1 m3 zaprawy wapiennej o proporcji objętościowej składników 1:3 z użyciem ciasta wapiennego.

Proporcje i ilość składników na 1 m³ zaprawy wapiennej
Stosunek objętościowy wapna do piasku	Marka zaprawy [MPa]	Ciasto wapienne [m³]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 1,5	0,4	0,510	0,765	37
1 : 2	0,4	0,430	0,860	50
1 : 3	0,2	0,320	0,960	100
1 : 3,5	0,2	0,280	0,980	130
1 : 4,5	0,2	0,224	1,010	166

A. 0,980 m3

B. 0,960 m3

C. 0,320 m3

D. 1,080 m3

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które należy omówić, aby lepiej zrozumieć, dlaczego te odpowiedzi są niepoprawne. Na przykład, odpowiedź 0,980 m3 może sugerować, że osoba odpowiadająca przyjęła założenie, że ciasto wapienne i piasek muszą być stosowane w równych proporcjach, co jest niezgodne z danymi tabeli. Alternatywne wybory, takie jak 0,320 m3, wskazują na nieprawidłowe zrozumienie proporcji składników, ponieważ ta wartość odpowiada wyłącznie ilości ciasta wapiennego, a nie piasku. Istnieje także możliwość, że osoba odpowiadająca pomyliła jednostki miar lub nie uwzględniła, że całkowita objętość zaprawy to suma wszystkich składników. Tego rodzaju błędy są powszechne, zwłaszcza w przypadku osób, które nie mają doświadczenia w pracy z materiałami budowlanymi. W rzeczywistości, odpowiednia ilość piasku jest kluczowa dla uzyskania pożądanej struktury zaprawy, a nieprawidłowe proporcje mogą prowadzić do obniżenia jej wytrzymałości i trwałości, co jest szczególnie istotne w kontekście zastosowań budowlanych. Zrozumienie tych zagadnień jest istotne nie tylko w teorii, ale także w praktyce budowlanej, gdzie błędy w obliczeniach mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie realizacji projektów.

Pytanie 8

Gąbkowanie gipsowego tynku, które polega na nawilżeniu tynku rozproszonym strumieniem wody oraz wygładzaniu pacą gąbkową, jest przeprowadzane w celu

A. usunięcia nadmiaru drobnoziarnistego kruszywa

B. zebrania nadmiaru zaprawy

C. wstępnego wyrównania nawierzchni tynku

D. przygotowania powierzchni do finalnego wygładzenia

W analizie gąbkowania powierzchni tynku gipsowego warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące wstępne wyrównanie powierzchni tynku lub usunięcie nadmiaru kruszywa drobnoziarnistego są mylnymi interpretacjami procesu. Wstępne wyrównanie powierzchni tynku to proces, który zazwyczaj wymaga zastosowania specjalistycznych narzędzi, takich jak łaty lub mirety, a gąbkowanie nie jest jego odpowiednikiem. Gąbkowanie nie ma na celu eliminacji kruszywa, gdyż drobnoziarniste materiały są integralną częścią tynku, które wpływają na jego właściwości i wytrzymałość. Usunięcie nadmiaru zaprawy również jest procesem, który powinien być realizowany w inny sposób, zazwyczaj za pomocą szpachli lub innych narzędzi, a nie przy pomocy gąbkowania. Gąbkowanie polega na zroszeniu wody i zacieraniu, co nie prowadzi do usunięcia nadmiaru materiału, a wręcz przeciwnie, sprzyja ujednoliceniu powierzchni. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie działań związanych z obróbką tynku oraz nieprawidłowe postrzeganie roli wody i gąbki w procesie przygotowania powierzchni. Istotne jest, aby zrozumieć, że każdy etap tynkowania wymaga precyzyjnych działań, które mają na celu osiągnięcie wysokiej jakości końcowej, co jest kluczowym elementem w budownictwie i wykończeniach wnętrz.

Pytanie 9

Oblicz wydatki związane z zaprawą niezbędną do budowy ścian o powierzchni 50 m² z ceramicznych pustaków, jeśli cena 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, a do stworzenia 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy?

A. 730,00 zł

B. 230,00 zł

C. 335,80 zł

D. 671,80 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy potrzebnej do wykonania ścian o powierzchni 50 m², musimy najpierw określić, ile m³ zaprawy jest wymagane na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy. Zatem, dla 50 m² zaprawy potrzebujemy: 50 m² * 0,046 m³/m² = 2,3 m³ zaprawy. Koszt 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, więc całkowity koszt zaprawy to: 2,3 m³ * 146,00 zł/m³ = 335,80 zł. Taki sposób obliczania kosztów materiałów budowlanych jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia pozwalają na efektywne planowanie budżetu oraz minimalizację strat materiałowych. Używanie dokładnych danych dotyczących zużycia materiałów jest kluczowe dla oszacowania całkowitych kosztów projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 10

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. przesuwanie

B. ściśnięcie

C. rozciąganie

D. ugięcie

Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 11

Ile wynosi łączna objętość dwóch ław fundamentowych o przekroju poprzecznym przedstawionym na rysunku i długości 8 m każda?

A. 44 800 m3

B. 2,240 m3

C. 4,480 m3

D. 22 400 m3

Wszystkie błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowych obliczeń lub błędnego rozumienia wprowadzenia jednostek. Obliczenie objętości fundamentu wymaga dokładności w przeliczeniach oraz stosowania odpowiednich jednostek. Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 2,240 m3, 22,400 m3, czy 44,800 m3, mogą wynikać z pomyłek w przeliczeniach, na przykład z braku uwzględnienia, że długość fundamentu wynosi 8 m. W przypadku 2,240 m3 mógł wystąpić błąd w obliczeniach dotyczących objętości jednej ławy, np. błędne przeliczenie jednostek z centymetrów na metry. Odpowiedzi 22,400 m3 i 44,800 m3 mogą sugerować, że ktoś pomylił jednostki całkowicie, być może mnożąc objętość przez niewłaściwy współczynnik lub nie uwzględniając, że chodzi o dwie ławy o określonej długości. Te błędy myślowe często występują, gdy nie stosuje się stałych zasad dotyczących konwersji jednostek, co jest kluczowe w pracy inżynierskiej. Dobrym przykładem zastosowania poprawnych obliczeń jest projektowanie fundamentów budynków, gdzie należy precyzyjnie obliczyć objętość fundamentów, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Niezrozumienie podstawowych zasad obliczeń może prowadzić do katastrofalnych skutków w projektach budowlanych.

Pytanie 12

Gdzie można wykorzystać zaprawy gipsowe?

A. do murowania ścian z gipsowych elementów w suchych pomieszczeniach

B. do murowania fundamentów z elementów betonowych

C. do tynkowania elewacji budynków

D. do tynkowania działowych ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności

Stwierdzenie, że zaprawy gipsowe można stosować do tynkowania ścian zewnętrznych, jest nieprawidłowe, ponieważ gips nie jest materiałem odpornym na działanie warunków atmosferycznych, takich jak deszcz czy zmiany temperatury. Tynki gipsowe, ze względu na swoją strukturę i właściwości, nadają się jedynie do stosowania w pomieszczeniach zamkniętych, gdzie nie występuje duża wilgotność ani agresywne czynniki zewnętrzne. Podobnie, tynkowanie ścian działowych w pomieszczeniach wilgotnych również nie jest zalecane, gdyż gips w takim środowisku może ulegać degradacji, co prowadzi do uszkodzenia struktury i estetyki wykończenia. Co więcej, wykorzystanie zapraw gipsowych do murowania ścian fundamentowych z elementów betonowych jest błędne, ponieważ fundamenty wymagają materiałów o wysokiej wytrzymałości na ściskanie i odporności na wilgoć, a gips nie spełnia tych wymagań. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami to nieznajomość właściwości materiałów budowlanych oraz ich zastosowania w kontekście różnorodnych warunków środowiskowych. Rekomendacje dotyczące stosowania zapraw budowlanych powinny być oparte na ich specyfikacjach technicznych oraz na normach budowlanych, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 13

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 15 kg

B. 100 kg

C. 50 kg

D. 30 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia wynoszącą 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Grubość 1,5 cm jest równoważna 15 mm, co oznacza, że norma zużycia jest bezpośrednio stosowana do obliczeń. Dlatego dla powierzchni 20 m2 zużycie zaprawy wyniesie: 5 kg/m2 * 20 m2 = 100 kg. Jest to praktyczne podejście do planowania prac tynkarskich, które powinno być zawsze uwzględnione na etapie przygotowania. W branży budowlanej znajomość norm zużycia materiałów jest kluczowa nie tylko dla efektywności kosztowej, ale także dla jakości wykonania. Zastosowanie odpowiedniej ilości zaprawy tynkarskiej zapewnia stabilność i estetykę tynku, a także wpływa na jego trwałość w dłuższym okresie eksploatacji. Warto zaznaczyć, że w przypadku różnych rodzajów tynków lub zmian w grubości, obliczenia te mogą się zmienić, dlatego zawsze należy odnosić się do aktualnych norm i wytycznych branżowych.

Pytanie 14

Przed dodaniem płynnych dodatków chemicznych, takich jak przeciwmrozowe, do zaprawy, należy je wcześniej wymieszać

A. z kruszywem

B. ze spoiwem i wodą

C. z wodą

D. ze spoiwem

Mieszanie płynnych dodatków chemicznych z kruszywem, spoiwem lub ich kombinacją, bezpośrednio przed dodaniem do zaprawy, może wydawać się logiczne, jednak jest to podejście, które nie uwzględnia fundamentalnych zasad technologicznych. Kruszywo i spoiwo są komponentami, które mają różne właściwości fizyczne i chemiczne, i ich interakcja z dodatkami chemicznymi nie jest optymalna, gdy te ostatnie nie są wcześniej rozpuszczone w wodzie. Dodatki, takie jak środki przeciwmrozowe, muszą być wymieszane z wodą, aby mogły w pełni zrealizować swoje właściwości ochronne i wspomagające. Bez tego etapu, istnieje ryzyko, że dodatek nie osiągnie odpowiedniego stężenia w zaprawie, co skutkuje nieefektywną ochroną przed mrozem. W kontekście budowlanym, ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów, takich jak pękanie materiałów w wyniku niewłaściwej reakcji chemicznej z dodatkami. Dobrą praktyką w budownictwie jest zawsze przestrzeganie instrukcji producentów dodatków oraz standardów branżowych, które zalecają taką metodę użycia. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie przygotowanie komponentów zaprawy budowlanej jest fundamentem trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 15

W warunkach technicznych wykonania i odbioru robót podano, że dopuszczalne odchylenie powierzchni tynku kategorii IV od linii prostej wynosi 2 mm, w co najwyżej dwóch miejscach na 2-metrowej łacie. Tynk kategorii IV, wykonany zgodnie z zalecanymi warunkami, przedstawiono na rysunku

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ spełnia wymagania określone w warunkach technicznych dotyczących tynku kategorii IV. Dopuszczalne odchylenie od linii prostej wynosi maksymalnie 2 mm w co najwyżej dwóch miejscach na 2-metrowej łacie. W przypadku tynku przedstawionego na rysunku A widzimy, że odchylenia wynoszą 1 mm oraz 2 mm, które mieszczą się w określonych normach. Zastosowanie takich standardów ma kluczowe znaczenie w budownictwie, ponieważ zapewnia odpowiednią jakość i estetykę wykończenia, co jest szczególnie istotne w projektach, gdzie dokładność jest niezbędna. W praktyce, na przykład w przypadku tynków dekoracyjnych, zachowanie tych norm wpływa na końcowy efekt wizualny oraz trwałość powłok. Utrzymywanie odchyleń w granicach określonych norm wpływa również na bezpieczeństwo użytkowania budynków. Dlatego warto pamiętać o tych standardach w trakcie wykonywania robót budowlanych i ich odbioru.

Pytanie 16

Jaką powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku należy uwzględnić w przedmiarze robót murarskich, jeżeli od powierzchni projektowanej ściany należy odliczyć powierzchnie otworów większych od 0,5 m2?

A. 22,00 m2

B. 23,51 m2

C. 24,00 m2

D. 21,51 m2

Odpowiedź 22,00 m2 jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne czynniki wpływające na obliczenie powierzchni ściany. W przedmiarze robót murarskich kluczowe jest odliczenie powierzchni otworów, które mają większą powierzchnię niż 0,5 m2. Zgodnie z dobrą praktyką w budownictwie, projektując ścianę, należy precyzyjnie obliczyć jej powierzchnię, aby uniknąć zbędnych kosztów materiałowych oraz zapewnić zgodność z dokumentacją projektową. W tym przypadku, jeśli całkowita powierzchnia ściany wynosiła 24,00 m2, a powierzchnia otworów większych od 0,5 m2 wynosi 2,00 m2, to otrzymujemy 24,00 m2 - 2,00 m2 = 22,00 m2. Takie podejście jest typowe w branży budowlanej, gdzie każdy meter kwadratowy ma znaczenie ekonomiczne. Warto również zaznaczyć, że stosowanie takich obliczeń jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią o konieczności rzetelnego podejścia do określania potrzebnych materiałów.

Pytanie 17

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 21 litrów.

B. 28 litrów.

C. 35 litrów.

D. 14 litrów.

Odpowiedź 28 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, do przygotowania 25 kg suchej mieszanki zaprawy murarskiej należy dodać 3,5 litra wody. Aby obliczyć odpowiednią ilość wody dla 200 kg suchej mieszanki, można zastosować proporcję. 200 kg to 8 razy więcej niż 25 kg, dlatego też 3,5 litra wody należy pomnożyć przez 8, co daje 28 litrów. W praktyce, odpowiednie dobranie ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej przyczepność i wytrzymałość. W branży budowlanej stosowanie się do instrukcji producentów materiałów budowlanych jest niezbędne, aby zapewnić trwałość konstrukcji oraz maksymalną efektywność materiałów. Pamiętaj, że zbyt mała ilość wody może prowadzić do trudności w aplikacji zaprawy, podczas gdy nadmiar wody może osłabić jej właściwości mechaniczne.

Pytanie 18

Jeżeli podczas trasowania ścianki działowej w pomieszczeniu trzeba wyznaczyć kąt prosty pomiędzy ścianą nośną, a ścianą działową, to, posługując się taśmą mierniczą, należy na podłożu odmierzyć odcinki a, b, c o następujących długościach:

A. 60, 80, 120 cm

B. 60, 60, 120 cm

C. 50, 50, 100 cm

D. 60, 80,100 cm

Poprawna odpowiedź to "60, 80, 100 cm". Zastosowanie twierdzenia Pitagorasa w kontekście trasowania ścianki działowej jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego kąta prostego. W tym przypadku długości boków 60 cm, 80 cm i 100 cm odzwierciedlają proporcje trójkąta egipskiego, co oznacza, że kąt między bokami a i b jest prosty. Zastosowanie tego podejścia w praktyce przyczynia się do uzyskania estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni, co jest standardem w branży budowlanej. Znalezienie kąta prostego jest nieodzowne przy montażu wszelkich elementów konstrukcyjnych, ponieważ błędy w tym zakresie mogą prowadzić do dalszych problemów w zakresie stabilności i wykończenia budynku. W praktyce, przy użyciu taśmy mierniczej oraz metod pomiarowych opartych na tym wzorze, można zweryfikować poprawność konstrukcji, a także przyspieszyć proces budowy. Warto również pamiętać, że zgodność z tymi zasadami jest wspierana przez normy budowlane, które wskazują na konieczność przestrzegania dokładności pomiarów w celu zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 19

Oblicz koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej w remontowanym pomieszczeniu, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli koszt jednostkowy montażu okna wraz z obróbką otworu wynosi 140,00 zł/m, a drzwi 290,00 zł/szt.

A. 1074,00 zł

B. 1746,00 zł

C. 1456,00 zł

D. 962,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że błędnie oszacowano koszty montażu. Koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej powinien być obliczany na podstawie precyzyjnych danych dotyczących ilości i rodzaju instalacji. Przyjmując, że w projekcie uwzględniono 8 metrów bieżących okien oraz 5 sztuk drzwi, nieprzemyślane podejścia prowadzą do błędnych wyników. Przykładem może być mylne przyjęcie zbyt niskiej jednostkowej stawki za montaż okien, co może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem całkowitych kosztów. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomyłek w obliczeniach, takich jak nieprawidłowe obliczenie całkowitej ilości okien lub drzwi. Typowe błędy myślowe obejmują również niedostateczne uwzględnienie kosztów obróbek otworów, które mogą znacząco wpłynąć na całkowity koszt montażu. W praktyce budowlanej kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem prac dokładnie oszacować koszty, a także być świadomym wszelkich dodatkowych wydatków, takich jak materiały eksploatacyjne, które mogą się pojawić w trakcie realizacji projektu. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów oraz współpraca z doświadczonymi wykonawcami mogą pomóc uniknąć błędów, które negatywnie wpływają na budżet i harmonogram remontu.

Pytanie 20

Korzystając z instrukcji producenta, określ liczbę worków gipsu, która będzie potrzebna do uzyskania 180 litrów zaprawy.

Instrukcja producenta
Gips tynkarski ręczny
OPAKOWANIE: worki papierowe 25 kg
DANE TECHNICZNE: proporcje składników 15 l wody na 25 kg gipsu tynkarskiego ręcznego
WYDAJNOŚĆ: na 120 l zaprawy – 100 kg gipsu
ZUŻYCIE: 0,85 kg na 1m² na każdy 1 mm grubości tynku

A. 8 worków.

B. 6 worków.

C. 5 worków.

D. 4 worki.

Wybór złej liczby worków gipsu, jak 5, 4 czy 8, zazwyczaj bierze się z nieporozumień w przeliczeniach między objętością a wagą. Na przykład, myśląc, że 5 worków wystarczy na 180 litrów, można łatwo się pomylić, bo każdy worek ma ograniczoną ilość zaprawy. 4 worki to też za mało, co pokazuje, że nie rozumiesz, że 180 litrów to więcej materiału. Z kolei 8 worków może wskazywać, że przeciągnąłeś z obliczeniami, co generuje niepotrzebne wydatki. Moim zdaniem, żeby uniknąć takich rzeczy, warto zawsze robić dokładne wyliczenia i korzystać ze standardów dotyczących przechowywania i mieszania gipsu. W budowlance dobrze jest nie tylko używać odpowiednich materiałów, ale także umieć je policzyć, żeby zmniejszyć koszty i ryzyko błędów w projektach. Przed zakupami materiałów zawsze lepiej zrobić porządne obliczenia i sprawdzić instrukcje producenta.

Pytanie 21

Na ilustracji przedstawiono fragment naroża ściany

A. trójwarstwowej.

B. jednowarstwowej.

C. szczelinowej.

D. dwuwarstwowej.

Wybór odpowiedzi związanych z konstrukcją trójwarstwową, dwuwarstwową czy szczelinową jest nieprawidłowy ze względu na charakterystykę przedstawionej ściany. Ściany trójwarstwowe składają się z trzech odrębnych warstw: wewnętrznej, izolacyjnej oraz elewacyjnej, co nie znajduje odzwierciedlenia w widocznych elementach na zdjęciu, gdzie brak jest dodatkowych warstw. Z kolei dwuwarstwowe konstrukcje angażują dwa różne materiały, z których jedna warstwa pełni rolę nośną, a druga izolacyjną, co również nie ma miejsca w analizowanym przypadku. Odpowiedź "szczelinowa" może wprowadzać w błąd, gdyż odnosi się do specyficznych konstrukcji z przestrzeniami powietrznymi, które mają na celu poprawę izolacji akustycznej lub termicznej, co nie jest zgodne z przedstawionym materiałem. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe nieporozumienia związane z różnicowaniem typów konstrukcji ścian, gdzie kluczem jest zrozumienie, że jednowarstwowe ściany wznoszone z odpowiednich materiałów mogą spełniać zarówno zadania nośne, jak i izolacyjne, eliminując konieczność stosowania bardziej skomplikowanych rozwiązań w wielu zastosowaniach budowlanych.

Pytanie 22

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej?

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Wybierając inne odpowiedzi, można zrozumieć, że oznaczenia graficzne materiałów budowlanych mają swoje specyficzne wymagania i normy, które są kluczowe dla poprawnego wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Odpowiedzi, które nie oznaczają materiałów przeciwwilgociowych, mogą odnosić się do innych rodzajów izolacji lub po prostu nie spełniają wymogów normatywnych. Na przykład, materiały takie jak wełna mineralna czy styropian, chociaż są często stosowane w budownictwie, nie mają zastosowania w kontekście izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna i przeciwwilgociowa to różne aspekty, które należy rozróżniać w kontekście projektowania budynków. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch kategorii, co może prowadzić do zastosowania niewłaściwych materiałów i w konsekwencji do awarii budowli. Wybór nieodpowiednich oznaczeń może również wpływać na dalsze etapy budowy, w tym na weryfikację materiałów przez inspektorów budowlanych oraz na przyszłe prace konserwacyjne. Dlatego niezwykle istotne jest, aby znać i rozumieć różnorodność zastosowań oraz normatywne oznaczenia materiałów, które są niezbędne w procesie budowlanym.

Pytanie 23

Sprzętu przedstawionego na rysunku używa się do transportu

A. suchych mieszanek zapraw tynkarskich.

B. cementu luzem.

C. mieszanki betonowej.

D. drogowych mas bitumicznych.

Wybór odpowiedzi dotyczącej transportu cementu luzem, drogowych mas bitumicznych lub suchych mieszanek zapraw tynkarskich nie jest uzasadniony ani zgodny z charakterystyką urządzenia widocznego na zdjęciu. Cement luzem, w przeciwieństwie do mieszanki betonowej, transportuje się zazwyczaj za pomocą silosów lub specjalnych cystern. Takie podejście jest zgodne z normami dotyczącymi przechowywania i transportu materiałów sypkich. W przypadku drogowych mas bitumicznych, stosuje się inne urządzenia, jak np. remontery, które są projektowane do podgrzewania i transportu mas bitumicznych używanych w budowie nawierzchni drogowych. Ponadto, suche mieszanki zapraw tynkarskich są zazwyczaj dostarczane na plac budowy w workach lub silosach i wymagają innego rodzaju sprzętu do ich transportu, takiego jak wózki widłowe czy podnośniki. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można popaść w typowy błąd analizy funkcji sprzętu, co prowadzi do nieporozumień w obszarze zastosowania technologii budowlanej. Właściwe zrozumienie, jakie materiały transportowane są danym sprzętem, jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji prac budowlanych, a także dla zachowania bezpieczeństwa na placu budowy.

Pytanie 24

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 15 kg

B. 50 kg

C. 100 kg

D. 30 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia, która wynosi 5 kg/m2. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: mnożymy powierzchnię 20 m2 przez normę zużycia 5 kg/m2. To daje nam 20 m2 * 5 kg/m2 = 100 kg. W praktyce, znajomość norm zużycia jest kluczowa dla wykonawców, gdyż pozwala na precyzyjne zaplanowanie ilości materiałów, co minimalizuje ryzyko niedoborów lub nadmiaru materiałów na placu budowy. Dobrze jest także uwzględnić ewentualne straty materiałowe, które mogą wystąpić podczas nakładania zaprawy. Z tego powodu, w standardach budowlanych zaleca się uwzględnienie dodatkowego zapasu materiału, co może być przydatne w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Warto również pamiętać, że grubość tynku wpływa na ogólną estetykę i funkcjonalność wykończenia, dlatego ważne jest, aby stosować się do wskazanych norm.

Pytanie 25

Na rysunku przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. krzyżykowym.

B. główkowym,

C. wozówkowym.

D. polskim.

Na tym rysunku widać lico muru w wiązaniu wozówkowym. To jeden z najczęściej stosowanych sposobów układania cegieł w budownictwie, co nie jest bez powodu. Cegły w takim wiązaniu układa się naprzemiennie, więc co druga cegła jest dłuższa, a reszta jest krótsza. Dzięki temu mamy solidniejszy mur, mniejsze ryzyko pęknięć i większą nośność całej konstrukcji. Wozówkowe wiązanie stosuje się zarówno w domach, jak i w różnych budynkach użyteczności publicznej. W praktyce, pomaga to rozkładać obciążenia na większą powierzchnię, a to jest zgodne z normami budowlanymi, jak Eurokod 6, który mówi o projektowaniu murów z cegły. Ciekawym jest, że podczas budowy ważne, żeby dłuższe cegły były układane w sposób, który zapewnia ich równomierne wsparcie, co naprawdę zwiększa trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tablicy 1719 oblicz ilości składników potrzebnych do przygotowania 0,5 m3 zaprawy cementowo-wapiennej marki M7.

A. cement - 0,133 t, ciasto wapienne - 0,056 m3, piasek - 0,574 m3, woda - 0,150 m3

B. cement - 0,0671, ciasto wapienne - 0,028 m3, piasek - 0,287 m3, woda - 0,075 m3

C. cement - 0,2661, ciasto wapienne - 0,111 m3, piasek - 1,147 m3, woda - 0,300 m3

D. cement - 0,5321, ciasto wapienne - 0,222 m3, piasek - 2,294 m3, woda - 0,600 m3

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z tego, że mogłeś nie zrozumieć, jak zeskalować ilości składników do zaprawy. Często takie błędy są efektem nie uwzględnienia tego, że wartość dla 1 m3 nie jest taka sama dla 0,5 m3. Na przykład, mógłbyś podać za dużo cementu, co sugeruje, że nie wziąłeś pod uwagę tej proporcji. W niektórych przypadkach można pomylić się, myśląc, że ilości są stałe, a to nie jest prawda w budownictwie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z jakością mieszanki, a to z kolei wpływa na trwałość i stabilność konstrukcji. W praktyce liczenie składników musi być precyzyjne, żeby uniknąć marnotrawstwa materiałów i niepotrzebnych kosztów. To wszystko ma znaczenie dla bezpieczeństwa i poprawności całego projektu.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawiono rzut pomieszczenia, w którym zaplanowano wyburzenie ściany.
Oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do rozbiórki, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,70 m.
Wymiary [cm]

A. 4,59 m2

B. 7,56 m2

C. 6,75 m2

D. 6,48 m2

Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego przeliczenia wymiarów lub zastosowania niewłaściwych metod obliczeniowych. Na przykład, jeśli ktoś omyłkowo użyje szerokości ściany w centymetrach bez przeliczenia jej na metry, może dojść do dużych błędów w obliczeniach. Często zdarza się też, że osoby pomijają krok przeliczenia jednostek i mnożą szerokość w metrach przez wysokość w centymetrach, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Należy pamiętać, że wysokie pomieszczenia mogą mieć różne wymiary, a kluczowe jest zrozumienie, jak te wymiary wpływają na całkowitą powierzchnię. W budownictwie oraz w projektach architektonicznych istotne jest stosowanie jednolitych jednostek miary, a także dokładność w obliczeniach, aby uniknąć kosztownych błędów. Ostatecznie, nasiąknięcie nieprecyzyjnymi obliczeniami może prowadzić do poważnych problemów w realizacji projektu, co podkreśla znaczenie wiedzy o standardach budowlanych oraz umiejętności przeprowadzania właściwych obliczeń w praktyce.

Pytanie 28

Układ cegieł, który zastosowano do wykonania parapetu przedstawionego na rysunku, jest rolką

A. stojącą.

B. leżącą.

C. stojącą zazębioną.

D. leżącą zazębioną.

Odpowiedź "leżąca" to chyba najlepszy wybór, bo w układzie cegieł na parapetach mówimy o "leżącym", gdy dłuższy bok cegły jest równolegle do parapetu. Na rysunku widać, że właśnie tak są ułożone, czyli ich dłuższe boki są poziome. Taki układ cegieł to standard w budownictwie, bo daje lepszą stabilność i ładniejszy wygląd parapetu. Ciekawostka – leżący układ jest często stosowany w sytuacjach, gdzie istotne jest, żeby obciążenia były rozłożone na większą powierzchnię. Dzięki temu cegły są bardziej trwałe i nie pękają tak łatwo. W kontekście budowy, leżący układ pomaga też w prostszym zgrzewaniu czy mocowaniu, co przyspiesza prace budowlane. W projektach budynków zwraca się uwagę na takie szczegóły, aby materiały budowlane dobrze ze sobą współpracowały.

Pytanie 29

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.

Rodzaj tynku	Grubość tynku [mm]	Dopuszczalne odchyłki grubości [mm]
pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych	5	+3
pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce	20	±3
pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym	12	-4 +2
pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym	18	-4 +2

A. 20 mm

B. 17 mm

C. 22 mm

D. 23 mm

Maksymalna dopuszczalna grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej wynosi 23 mm. Ta wartość została ustalona jako suma podstawowej grubości tynku, która wynosi 20 mm, oraz maksymalnego dodatniego odchyłu, równym 3 mm. Tynki dwuwarstwowe są szeroko stosowane w budownictwie ze względu na ich właściwości termoizolacyjne i estetyczne. W praktyce, przestrzeganie norm dotyczących grubości tynku ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Zbyt gruby tynk może prowadzić do odspajania się warstw, co wpływa na integralność całej ściany. Zalecenia dotyczące grubości tynku są określone w normach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, które wskazują na optymalne parametry dla różnych rodzajów tynków. Dlatego ważne jest, aby projektanci i wykonawcy tynków dokładnie przestrzegali tych norm, aby zapewnić odpowiednią jakość i długowieczność wykończenia budynku.

Pytanie 30

Na której ilustracji przedstawiono chwytak do przenoszenia cegieł?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 2 przedstawia chwytak do przenoszenia cegieł, co czyni ją poprawną odpowiedzią w tym pytaniu. Chwytaki tego typu są niezwykle istotnym narzędziem w branży budowlanej, umożliwiającym szybki i efektywny transport cegieł z miejsca na miejsce. Ich konstrukcja opiera się na mechanizmie zaciskowym, który pozwala na pewne i bezpieczne uchwycenie cegły, co znacznie minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału oraz obrażeń pracowników. W praktyce, chwytaki do przenoszenia cegieł są często stosowane na placach budowy, gdzie zwiększają wydajność pracy, a także redukują czas potrzebny na transport ciężkich materiałów. Warto zaznaczyć, że zgodność z normami BHP oraz standardami pracy odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa podczas używania takich narzędzi. Właściwe techniki przenoszenia materiałów, jak również znajomość właściwości cegieł, to aspekty, które każdy pracownik budowlany powinien znać, aby efektywnie i bezpiecznie wykonywać swoje zadania.

Pytanie 31

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. renowacyjnych

B. szlachetnych

C. jednowarstwowych zewnętrznych

D. izolujących cieplnie

Odpowiedzi takie jak jednowarstwowe zewnętrzne, szlachetne oraz izolujące cieplnie nie są poprawne w kontekście zaprawy tynkarskiej oznaczonej symbolem R, ponieważ każda z nich odnosi się do innego zastosowania i właściwości tynków. Tynki jednowarstwowe są zazwyczaj stosowane do szybkiego wykończenia powierzchni, co może być mylące, gdyż nie zawsze są dedykowane do renowacji. Tynki szlachetne, takie jak tynki mozaikowe czy mineralne, mają na celu uzyskanie estetycznego wykończenia, które jednak niekoniecznie odpowiada wymaganiom renowacyjnym, zwłaszcza w przypadku konserwacji zabytków, gdzie kluczowe są szczególne właściwości zapraw. Z kolei tynki izolujące cieplnie są projektowane z myślą o poprawie efektywności energetycznej budynków, co również nie jest celem zastosowania zaprawy R. W praktyce, stosowanie niewłaściwej zaprawy tynkarskiej do konkretnych zastosowań może prowadzić do problemów z trwałością, estetyką oraz funkcjonalnością powierzchni, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji i przeznaczenia każdej z zapraw zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 32

Na którym rysunku przedstawiono kielnię do kształtowania spoin?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Wybierając odpowiedzi B, C lub D, można wpaść w pułapkę błędnego rozumienia zastosowań narzędzi murarskich. Kielnia do kształtowania spoin, którą można zobaczyć na rysunku A, jest specjalnie zaprojektowana do precyzyjnego formowania spoin, co odróżnia ją od innych narzędzi przedstawionych w pozostałych opcjach. Rysunek B, być może przedstawia kielnię murarską o szerszej głowicy, która jest bardziej odpowiednia do nakładania zaprawy, a nie do formowania spoin. Ponadto narzędzie z rysunku C może być bardziej zaawansowane technologicznie, ale nie jest przeznaczone do kształtowania spoin, lecz do innych zadań związanych z murowaniem, takich jak przenoszenie materiałów. Z kolei rysunek D mógłby przedstawiać narzędzie do czyszczenia lub wygładzania powierzchni, co również nie jest zgodne z funkcją kielni do kształtowania spoin. Takie mylenie narzędzi prowadzi do nieprawidłowego wykonywania prac budowlanych, co może skutkować nie tylko utratą estetyki, ale również obniżeniem trwałości konstrukcji. Warto pamiętać, iż w kontekście budownictwa istnieją jasno określone standardy i normy dotyczące użycia narzędzi, a ich nieprzestrzeganie może prowadzić do poważnych błędów wykonawczych. Wiedza na temat różnic między narzędziami jest niezbędna dla każdego profesjonalisty w branży budowlanej.

Pytanie 33

Jakie narzędzie powinno się zastosować do usunięcia nadmiaru zaprawy podczas ręcznego tynkowania?

A. Czerpaka tynkarskiego

B. Pacy

C. Łaty

D. Kielni murarskiej

Wybór czerpaka tynkarskiego jako narzędzia do ściągania nadmiaru zaprawy jest niewłaściwy. Czerpak tynkarski służy przede wszystkim do przenoszenia zaprawy na miejsce pracy, a nie do wygładzania powierzchni. Jego konstrukcja nie jest przystosowana do precyzyjnego usuwania nadmiaru materiału, co jest kluczowym aspektem tynkowania. Z kolei paca, choć istotna, pełni inną funkcję. Jest stosowana do wygładzania i formowania zaprawy, jednak przy jej pomocy trudniej uzyskać równą powierzchnię w porównaniu do łaty. Kielnia murarska, będąca narzędziem o bardziej specyficznych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia do ściągania nadmiaru zaprawy, ponieważ służy głównie do precyzyjnego nakładania materiału w mniejszych ilościach. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru niewłaściwych narzędzi często wynikają z braku zrozumienia funkcji tych narzędzi oraz ich zastosowań w praktyce budowlanej. Brak znajomości technik tynkarskich oraz nieodpowiedni dobór narzędzi może skutkować nierówną powierzchnią, co w dłuższej perspektywie wpłynie negatywnie na estetykę oraz trwałość tynku.

Pytanie 34

Czym są zaczyny cementowe?

A. cementem i wodą

B. cementem, piaskiem oraz wodą

C. cementem, wapnem oraz wodą

D. cementem i piaskiem

Cement to kluczowy składnik w procesie produkcji zaczynów cementowych. Właściwa proporcja cementu i wody jest niezbędna do uzyskania optymalnej konsystencji oraz wytrzymałości. Zaczyny cementowe, będące mieszaniną cementu i wody, tworzą tzw. pastę cementową, która po hydratacji staje się twardym i trwałym materiałem. W praktyce, gdy cement reaguje z wodą, zachodzi reakcja chemiczna, w wyniku której powstają nowe związki chemiczne, odpowiedzialne za utwardzanie mieszanki. Standardy budowlane, takie jak normy PN-EN, zalecają użycie cementu w odpowiednich proporcjach, aby zapewnić nie tylko trwałość, ale także odporność na czynniki atmosferyczne, co jest szczególnie istotne w budownictwie infrastrukturalnym. Przykłady zastosowania zaczynów cementowych obejmują zarówno budowę fundamentów, jak i produkcję prefabrykatów betonowych, gdzie właściwe proporcje cementu i wody mają kluczowe znaczenie dla uzyskania wymaganego standardu wytrzymałości. Przykładowo, w konstrukcji mostów i budynków wysokościowych, nieodpowiednia mieszanka mogłaby prowadzić do poważnych problemów strukturalnych.

Pytanie 35

Z jakiego surowca wykonane są komponenty systemu YTONG?

A. Z polistyrenu

B. Z betonu komórkowego

C. Z gipsobetonowej masy

D. Z żelbetonu

Elementy systemu YTONG są wykonane z betonu komórkowego, znanego również jako beton porowaty. Ten materiał charakteryzuje się niską gęstością oraz dobrą izolacyjnością termiczną, co czyni go idealnym do zastosowań budowlanych, zwłaszcza w konstrukcjach ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Beton komórkowy wykazuje również wysoką odporność na ogień oraz dobra akustykę, co przyczynia się do komfortu mieszkańców. Dzięki swojej strukturze, materiały YTONG są łatwe w obróbce, co umożliwia szybką i efektywną budowę. W praktyce, elementy YTONG są szeroko stosowane w budownictwie jednorodzinnym oraz wielorodzinnym, co potwierdzają liczne projekty budowlane, które spełniają normy europejskie dotyczące efektywności energetycznej. Dodatkowo, system YTONG wspiera ekologiczne podejście do budownictwa, dzięki możliwości recyklingu oraz niskiej emisji CO2 podczas produkcji.

Pytanie 36

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

B. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

C. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

D. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

W odpowiedziach, które nie są poprawne, występują fundamentalne błędy w rozumieniu proporcji składników zaprawy cementowo-wapiennej. Przede wszystkim, zrozumienie, co oznaczają poszczególne liczby w proporcji 1:0,5:4, jest kluczowe. Często mylone są proporcje składników, co prowadzi do błędnych mieszanek. Na przykład, sugestia, że 1 część cementu to połączenie z 4 częściami wapna, jest błędna, ponieważ to cement odpowiada za wytrzymałość zaprawy, a nie wapno, które ma inne właściwości, takie jak plastyczność i elastyczność. W praktyce, omijanie właściwych proporcji prowadzi do powstania zaprawy o nieodpowiedniej konsystencji, co może skutkować pęknięciami, osłabieniem struktury, a w dłuższym okresie czasu - do uszkodzenia całej konstrukcji budowlanej. Ponadto, stosowanie nieodpowiednich proporcji może wpływać na czas wiązania zaprawy, co jest istotne w kontekście planowania prac budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w proporcjach może prowadzić do drastycznego zmniejszenia wytrzymałości zaprawy, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami budowlanymi. Dlatego ważne jest, aby trzymać się ustalonych norm i proporcji, co zapewnia nie tylko trwałość, ale również bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 37

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz, ile cementu potrzeba do wykonania 2 m3 zaprawy cementowej marki 5.

KNR 2-02 Zaprawy cementowe

Nakłady na 1 m³ zaprawyTablica1753

Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary		Marka zaprawy i stosunek objętościowy składników
Lp.	symbole eto	Rodzaje zawodów, materiałów i maszyn	cyfrowe	literowe	3 1 : 5	5 1 : 4	8 1 : 3	10 1 : 2
a	b	c	d	e	01	02	03	04
01	343	Betoniarze - grupa II	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
		Razem	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
20	1800199	Cement 32,5 z dodatkami	034	t	0,268	0,327	0,412	0,539
21	1800200	Ciasto wapienne	060	m³	0,052	0,064	0,040	–
22	1810099	Piasek do zapraw	0,60	m³	1,290	1,250	1,190	1,030
23	2380899	Woda	060	m³	0,340	0,350	0,360	0,420
70	34312	Betoniarka 250 l	148	m-g	0,68	0,68	0,68	0,68

A. 654 kg

B. 327 kg

C. 536 kg

D. 824 kg

W przypadku błędów w obliczeniach dotyczących ilości cementu potrzebnego do wykonania zaprawy cementowej, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów związanych z interpretacją danych oraz logiką obliczeń. Często błędne odpowiedzi mogą wynikać z niedokładnego przeliczenia jednostek. Na przykład, jeżeli ktoś pomyli jednostki i zamiast przeliczać tony na kilogramy, pozostanie przy tonach, może dojść do znaczącego niedoszacowania lub przeszacowania potrzebnych materiałów. W przypadku podanych odpowiedzi, niektóre z nich mogą być wynikiem błędnego przeliczenia objętości lub nieprawidłowego zastosowania danych z KNR. Istotne jest również, aby pamiętać, że przy obliczeniach materiałów budowlanych, zawsze należy brać pod uwagę specyfikacje i zbadać normy dotyczące konkretnego rodzaju zaprawy. Użycie niewłaściwych wartości, może prowadzić do problemów z jakością zaprawy, a w efekcie osłabić konstrukcję. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek często obejmują pomijanie kluczowych przeliczników jednostkowych oraz niewłaściwe korzystanie z tabel norm. Dlatego niezwykle ważne jest, aby każdorazowo weryfikować źródła danych oraz ponownie przeliczać wyniki, aby zapewnić prawidłowość obliczeń i bezpieczeństwo w budownictwie.

Pytanie 38

Po zainstalowaniu kratki wentylacyjnej w otworze wentylacyjnym szczelinę, która powstała pomiędzy ramką a tynkiem, należy wypełnić

A. zaprawą cementową

B. silikonem akrylowym

C. żywicą epoksydową

D. zaprawą gipsową

Wybór innych materiałów do wypełnienia szczeliny między kratką wentylacyjną a tynkiem może prowadzić do różnych problemów. Żywica epoksydowa, choć charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, jest sztywna i nieelastyczna, co w kontekście wentylacji może powodować pęknięcia w wyniku naturalnych ruchów budynku, zmian temperatury oraz wilgotności. Również zaprawy cementowe i gipsowe, mimo że mogą wydawać się odpowiednie, nie są przystosowane do dynamicznych warunków, jakie występują w systemach wentylacyjnych. Te materiały nie tylko mogą pękać w wyniku skurczu, ale także nie zapewniają odpowiednich właściwości uszczelniających, co prowadzi do problemów z wentylacją i potentialnych strat energetycznych. Niezrozumienie tych różnic może skutkować błędnymi wyborami przy montażu, co w dłuższej perspektywie prowadzi do kosztownych napraw oraz obniżenia efektywności systemu wentylacyjnego. Zastosowanie niewłaściwych materiałów jest zatem typowym błędem, który wynika z braku znajomości właściwości i zastosowania odpowiednich produktów w kontekście ich przeznaczenia.

Pytanie 39

Który rodzaj wiązania dwuwarstwowego przedstawiony jest na rzutach dwóch warstw fragmentu narożnika muru?

A. Krzyżykowe.

B. Gotyckie.

C. Pierścieniowe.

D. Pospolite.

Wybór krzyżykowego wiązania, choć popularny w niektórych konstrukcjach, nie jest odpowiedni dla tego rodzaju narożnika muru. Wiązanie krzyżykowe polega na układaniu cegieł w sposób, który nie przewiduje naprzemiennego ułożenia warstw, co prowadzi do osłabienia struktury oraz zwiększa ryzyko pęknięć. Z kolei odpowiedź dotycząca wiązania gotyckiego, które charakteryzuje się bardziej ozdobnym niż funkcjonalnym ułożeniem cegieł, nie jest zastosowaniem standardowym w murach dwuwarstwowych. Wiązanie gotyckie jest typowe dla architektury sakralnej i nie odpowiada oczekiwaniom stawianym przed murami o solidnej nośności. Odpowiedź dotycząca wiązania pierścieniowego, które zapewnia zamknięcie konstrukcji, również nie odnosi się do tematu, ponieważ tego typu wiązanie stosowane jest głównie w budowach cylindrycznych lub okrągłych. Przy wyborze odpowiedzi warto zwrócić uwagę na podstawowe zasady konstrukcyjne i funkcjonalne, a także na kontekst aplikacji poszczególnych technik murarskich. Zrozumienie zastosowania każdego z typów wiązań w praktyce budowlanej jest kluczowe dla poprawnego rozpoznawania ich właściwości oraz funkcji.

Pytanie 40

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

B. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

C. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

D. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

Przesianie kruszywa przez sito o oczkach 2 mm jest kluczowym etapem w przygotowaniu zaprawy tynkarskiej przeznaczonej do wykonania narzutu tynku zwykłego. Użycie sita o takiej wielkości oczek pozwala na usunięcie większych zanieczyszczeń oraz fragmentów kruszywa, które mogłyby negatywnie wpłynąć na właściwości mechaniczne i estetyczne gotowego tynku. Zastosowanie właściwego rozmiaru kruszywa jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują, że do zapraw tynkarskich powinno się używać kruszywa o odpowiednich uziarnieniach, aby zapewnić optymalną przyczepność i jednorodność zaprawy. Przesiewanie kruszywa ma także na celu poprawę jego jednorodności, co jest istotne dla uzyskania stabilnych właściwości tynków oraz zapobiega pojawianiu się pęknięć. W praktyce, w zależności od wymagań projektu, można przeprowadzać dodatkowe testy, aby określić, czy wybrane kruszywo spełnia normy jakościowe, co przyczynia się do długotrwałych i estetycznych efektów końcowych w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej