Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:06
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:56

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Adobe InDesign

B. Corel Draw

C. Adobe Illustrator

D. Impozycjoner

Odpowiedź 'Impozycjoner' jest prawidłowa, ponieważ Impozycjoner to program służący do układania stron w formacie odpowiednim do druku, a nie do projektowania materiałów graficznych. Jego główne funkcje obejmują przygotowanie plików do druku, łączenie różnych elementów w jeden dokument oraz optymalizację układu stron przed procesem drukowania. Przykładowo, w środowisku poligraficznym, Impozycjoner może być używany do zautomatyzowanego układania stron książek czy broszur, co jest istotne w kontekście produkcji masowej. Programy takie jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator są dedykowane do projektowania graficznego, pozwalając na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów graficznych do druku. W branży poligraficznej stosuje się te programy do projektowania logo, ulotek, plakatów oraz innych materiałów, które później są eksportowane do formatu obsługiwanego przez Impozycjonera.

Pytanie 2

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Perforowanie.

B. Laminowanie.

C. Łamanie.

D. Kalandrowanie.

Laminowanie to proces technologiczny, który polega na pokrywaniu powierzchni materiału specjalną folią, co znacząco zwiększa jego odporność na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych, takich jak wilgoć, zabrudzenia czy uszkodzenia mechaniczne. Folia może mieć różne właściwości, w tym matowe lub błyszczące wykończenie, co pozwala na dostosowanie efektu wizualnego do wymagań klienta. Laminowanie jest powszechnie stosowane w branży poligraficznej, szczególnie w produkcji ulotek, plakatów, czy opakowań. Dzięki tej operacji, wydruki stają się bardziej trwałe, co jest istotne w kontekście ich późniejszej eksploatacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, laminowanie jest rekomendowane dla materiałów, które będą narażone na kontakt z wodą lub wilgotnymi warunkami, co zabezpiecza je przed zniszczeniem. Ponadto, proces ten podnosi również estetykę wyrobów poligraficznych, nadając im profesjonalny wygląd.

Pytanie 3

Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać

A. buforowanie pliku

B. kalibrowanie monitora

C. usunięcie kanału alfa

D. separację barwną

Jeśli chodzi o buforowanie pliku, usunięcie kanału alfa i kalibrowanie monitora, to są to rzeczy, które nie mają bezpośredniego wpływu na samo naświetlanie form z wielobarwnego pliku graficznego. Buforowanie oznacza, że przechowujemy dane w pamięci, co może pomóc w szybkości przetwarzania, ale nie jest to kluczowa sprawa przed rozpoczęciem drukowania. Usunięcie kanału alfa, który mówi o przezroczystości, jest ważne w niektórych sytuacjach, ale nie jest to coś, co musimy zrobić przed separacją barwną. W sumie kanał alfa nie wpłynie na to, jak oddzielamy kolory do druku, które przecież opierają się na modelu CMYK. Kalibrowanie monitora to z kolei istotny krok w procesie graficznym, bo daje nam szansę na dokładniejsze odwzorowanie kolorów na ekranie. Jednak to nie powinno być mylone z procesem separacji barwnej przed naświetlaniem form. Wiele osób sądzi, że te czynności są ważne dla przygotowania pliku do druku, ale tak naprawdę kluczowe jest odpowiednie przygotowanie kolorów do wydruku, co właśnie realizujemy przez separację barwną. Zrozumienie tych rzeczy jest istotne, jeśli chcemy mieć naprawdę wysoką jakość druku i uniknąć błędów w finalnym produkcie.

Pytanie 4

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Pomarańczowy

B. Zielony

C. Brązowy

D. Żółty

Zielony, brązowy i żółty kolory, mimo że mają swoje unikalne właściwości, nie są tak dynamiczne jak pomarańczowy. Zielony często kojarzy się z naturą, spokojem i równowagą, co sprawia, że może być mniej zauważalny w kontekście marketingowym, gdzie kluczowe jest przyciąganie uwagi. W praktyce, zielony jest często wykorzystywany w projektach związanych z ekologią lub zdrowiem, jednak jego stonowana natura sprawia, że nie wywołuje takiej energii jak pomarańczowy. Brązowy to kolor związany z ziemią i stabilnością, co czyni go bardziej odpowiednim w kontekście reprezentacji tradycji lub solidności, a nie dynamiki. Może on działać uspokajająco, co w pewnych sytuacjach jest pozytywne, jednak nie przyciąga uwagi w sposób, w jaki robi to pomarańczowy. Żółty jest bardziej jasny i radosny, jednak nie ma tej samej intensywności co pomarańczowy. Może być użyty do zwrócenia uwagi, lecz jego nadmiar może prowadzić do zmęczenia wzroku i rozproszenia uwagi. W projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, jak kolory oddziałują na psychologię odbiorców i jak ich zastosowanie może wpływać na komunikację wizualną. Stosując kolory, warto zwrócić uwagę na ich konotacje kulturowe oraz kontekst, w jakim są prezentowane, aby skuteczniej przyciągać uwagę i przekazywać zamierzony przekaz.

Pytanie 5

Jakie oprogramowanie wykorzystuje się do kompresji dużych plików graficznych?

A. Audacity

B. WinRar

C. Eset Nod32

D. ArtiosCad

WinRar to bardzo znany program do archiwizacji plików, zwłaszcza tych większych. Obsługuje różne formaty, jak RAR czy ZIP, co jest super wygodne. Jego główna funkcja to kompresja dużych plików, więc zaoszczędzisz miejsce na dysku, a przesyłanie danych będzie znacznie łatwiejsze. Ma też sporo fajnych opcji, jak możliwość ustawienia stopnia kompresji, szyfrowania archiwów, a nawet podziału plików na mniejsze części. Przydaje się to, gdy masz do wysłania większe zbiory, czy to przez e-mail, czy na chmurę. Dla grafika WinRar to wręcz must-have, bo pomaga w organizacji pracy i zarządzaniu zasobami. Ogólnie, ze względu na prostotę i funkcjonalność, jest to program, który wielu profesjonalistów uznaje za standard w archiwizacji danych.

Pytanie 6

Album składający się z fotografii, który ma być publikowany wyłącznie w Internecie, należy zapisać z parametrami:

A. 72 dpi, CMYK

B. 300 ppi, CMYK

C. 72 ppi, RGB

D. 250 dpi, RGB

Wybór parametrów 72 ppi oraz przestrzeni barw RGB do albumu fotograficznego publikowanego wyłącznie w Internecie jest zgodny z aktualnymi standardami branżowymi. W praktyce większość ekranów komputerowych, smartfonów czy tabletów wyświetla obraz w rozdzielczości około 72 ppi (pikseli na cal), co oznacza, że nie ma sensu przygotowywać zdjęć o większej rozdzielczości do wyświetlania online – po prostu nie będzie widać różnicy, a pliki będą niepotrzebnie duże i będą się wolniej ładować. RGB to podstawowy model kolorów stosowany w urządzeniach wyświetlających obraz za pomocą światła (monitory, telewizory, projektory), bo odpowiada mieszaniu barw w technologii addytywnej. CMYK natomiast jest używany głównie w druku i dla publikacji cyfrowych jest zupełnie nieprzydatny – kolory mogą wyjść zupełnie inne niż zamierzał autor. Moim zdaniem, jeśli ktoś planuje publikację albumu tylko w sieci, warto nie kombinować z rozdzielczością – 72 ppi wystarczy w zupełności, a RGB zagwarantuje zgodność kolorystyczną na większości urządzeń. Dodatkowo, pliki w RGB są często lżejsze i łatwiejsze do eksportu do popularnych formatów jak JPG czy PNG, co jeszcze bardziej upraszcza publikację.

Pytanie 7

Jakie będą całkowite wydatki związane z drukowaniem banera o wymiarach 3 × 10 m, jeśli wydajność plotera wynosi 20 m²/h, cena druku za 1 m² materiału wynosi 5 zł, a koszt pracy operatora wynosi 60 zł/h?

A. 180 zł

B. 160 zł

C. 300 zł

D. 240 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania banera o wymiarach 3 × 10 m, należy najpierw obliczyć powierzchnię banera, która wynosi 3 m × 10 m = 30 m². Następnie, znając cenę zadruku 1 m² podłoża, która wynosi 5 zł, można obliczyć koszt materiałów: 30 m² × 5 zł/m² = 150 zł. Kolejnym krokiem jest obliczenie czasu, jaki zajmie operatorowi wydrukowanie banera. Przy wydajności plotera wynoszącej 20 m²/h, czas potrzebny na wydruk wynosi: 30 m² ÷ 20 m²/h = 1,5 h. Koszt pracy operatora, przy stawce 60 zł/h, wyniesie: 1,5 h × 60 zł/h = 90 zł. Całkowity koszt to suma kosztów materiałów i pracy: 150 zł + 90 zł = 240 zł. Praktyczne przykłady zastosowania tej kalkulacji można znaleźć w branży reklamowej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla ustalania ofert i wyceny usług. Zastosowanie tych zasad pozwala na efektywne zarządzanie budżetami projektów reklamowych i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 8

Którą metodą skompletowano wkład oprawy przedstawionej na rysunku?

A. Składka w składkę.

B. Arkusz na arkusz.

C. Arkusz w składkę.

D. Składka na składkę.

Odpowiedzi takie jak "arkusz w składkę", "składka w składkę" oraz "arkusz na arkusz" są niepoprawne, ponieważ każda z tych metod odnosi się do innych technik składania arkuszy, które nie są zgodne z opisanym przypadkiem. Arkusz w składkę sugeruje, że mamy do czynienia z pojedynczym arkuszem, który jest składany na pół, co nie pasuje do opisanego procesu, gdzie mniejsze arkusze są umieszczane wewnątrz większych. Składka w składkę również wprowadza mylne pojęcie, ponieważ nie wskazuje na właściwą hierarchię arkuszy; w tej metodzie nie ma mowy o umieszczaniu jednego arkusza w drugim. Z kolei arkusz na arkusz sugeruje, że arkusze są ułożone jeden na drugim, co jest niezgodne z praktycznym zastosowaniem w produkcji książek, gdzie kluczowe jest umieszczanie arkuszy w sposób, który zapewnia ich stabilność i estetykę. W branży poligraficznej stosuje się konkretne praktyki składania, aby zapewnić jakość i trwałość produktów, a każde z tych podejść zdefiniowanych w niepoprawnych odpowiedziach nie spełnia tych norm, prowadząc do nieodpowiednich rozwiązań w procesie produkcyjnym.

Pytanie 9

Tracking to

A. regulowanie odległości pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma.

B. ustalanie odległości pomiędzy sąsiednimi wierszami tekstu.

C. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście.

D. wyróżnienie tekstu poprzez wstawienie pomiędzy litery dodatkowych odstępów.

Tracking to termin typowo używany w typografii i projektowaniu graficznym. Chodzi tutaj o globalną regulację odległości między wszystkimi znakami w danym fragmencie tekstu, a nie tylko pojedynczymi parami liter. Przykładowo, jeśli w programie graficznym ustawisz tracking na +20, to każda litera w całym zaznaczonym akapicie będzie oddalona od sąsiadującej o tę samą wartość. To przydatne zwłaszcza przy składzie tekstów nagłówków, cytatów czy logotypów, gdzie odległości muszą być równomierne i czytelne. Duży tracking może sprawić, że tekst będzie wyglądał nowocześnie, minimalistycznie, czasem nawet bardziej elegancko, ale przesada tutaj bywa zgubna – zbyt duże odstępy rozbijają tekst i utrudniają czytanie. Według zasad projektowania, tracking stosuje się do całych bloków tekstu, w przeciwieństwie do kerningu, który dotyczy tylko konkretnych par znaków (np. litery A i V lub T i o). W praktyce, szczególnie w DTP czy podczas przygotowywania materiałów do druku, kontrola trackingu umożliwia zachowanie spójności wizualnej i poprawę czytelności. Moim zdaniem, znajomość tej funkcji zdecydowanie wyróżnia profesjonalistów, bo źle ustawione odstępy od razu rzucają się w oczy. Warto jeszcze pamiętać, że różne kroje pisma potrzebują innego podejścia do trackingu – nie ma jednego „złotego” ustawienia. Przy pracy na dużych formatach, jak plakaty, czasem leciutkie rozciągnięcie tekstu przez tracking poprawia efekt końcowy. To taka trochę sztuczka stara jak świat, ale wciąż działa.

Pytanie 10

Ile mniej więcej arkuszy o wymiarach 1 000 × 707 mm oraz gramaturze 200 g/m² znajduje się w magazynie, jeżeli całkowita masa papieru wynosi 141 kg?

A. 1 100 arkuszy

B. 1 000 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 300 arkuszy

Kiedy przelicza się masę papieru na liczbę arkuszy, istotne jest zrozumienie, że błędna interpretacja gramatury lub wymiarów arkusza może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Warto zauważyć, że większość osób może popełnić błąd, zakładając, że wystarczy podzielić całkowitą masę przez jakąkolwiek wartość, na przykład 200 g, co dotyczy gramatury, a nie masy pojedynczego arkusza. Tego rodzaju myślenie ignoruje fakt, że masa pojedynczego arkusza zmienia się w zależności od jego powierzchni. Innym błędem jest nieprawidłowe obliczenie powierzchni arkusza. Nie każdy wie, że powierzchnia arkusza musi być przeliczona na metry kwadratowe, co jest kluczowe w obliczeniach związanych z gramaturą. Ponadto, niektórzy mogą skupić się na przybliżeniu liczby arkuszy bez uwzględnienia rzeczywistej masy, co prowadzi do dodatkowych nieścisłości. Kluczowe w tej analizie jest zrozumienie, że każda pomyłka w obliczeniach związanych z jednostkami miary lub masą arkuszy skutkuje poważnymi odchyleniami w ostatecznych danych. Dlatego znajomość pojęć takich jak gramatura, powierzchnia, oraz przeliczanie jednostek jest fundamentalna w pracy z materiałami papierniczymi.

Pytanie 11

Na rysunku przedstawiono plik w jakości drukarskiej, w którym uwzględniono

A. punktury, informacje o pracy, znaki cięcia.

B. punktury, znaczniki spadów, znaki cięcia.

C. znaki złamywania, punktury, pasek kontrolny.

D. znaki złamywania, znaki cięcia, pasek kontrolny.

Bardzo często spotyka się sytuację, kiedy osoby przygotowujące pliki do druku mylą specyficzne elementy oznaczeń technicznych. Znaki złamywania, chociaż ważne przy składzie publikacji wielostronicowych, nie pojawiają się w standardowych, jednostronicowych projektach przeznaczonych bezpośrednio do cięcia – są stosowane głównie tam, gdzie konieczne jest bigowanie lub falcowanie. Pasek kontrolny natomiast to narzędzie używane do kontroli jakości druku – pozwala operatorom maszyny sprawdzić, czy kolory i nasycenia są zgodne z założeniami, ale na przedstawionym rysunku nie widać charakterystycznych pól kolorystycznych czy gradientów, które by taki pasek tworzyły. Informacje o pracy drukarskiej, choć czasem umieszczane na osobnych montażach czy na grzbiecie arkusza, nie są widoczne na załączonej ilustracji i nie należą do standardowych znaczników technicznych, które muszą się pojawić na każdym pliku. Typowym błędem jest także uznanie znaku cięcia za jedyny wyznacznik profesjonalizmu – tymczasem bez odpowiednich punktur i znaczników spadów proces produkcji może być problematyczny i prowadzić do błędów podczas finalnego przycinania. Warto pamiętać, że branżowe standardy poligraficzne (zarówno polskie, jak i międzynarodowe, np. ISO 12647) jasno określają, które elementy muszą znaleźć się w poprawnym pliku produkcyjnym. W praktyce praca bez wszystkich wymaganych znaczników może skutkować reklamacją lub koniecznością ponownego przygotowania pliku. Moim zdaniem, z mojego doświadczenia wynika, że największym problemem jest lekceważenie drobnych, pozornie nieważnych elementów technicznych, co niestety często kończy się stratą czasu i pieniędzy.

Pytanie 12

Jaką rozdzielczością powinno się zeskanować zdjęcie, przy założeniu, że podczas drukowania jego wymiary będą czterokrotnie większe?

A. 2 400 dpi

B. 600 dpi

C. 300 dpi

D. 1 200 dpi

Skanowanie fotografii z rozdzielczością 1200 dpi jest właściwym wyborem, gdy przewidujemy, że wymiary zdjęcia zwiększą się czterokrotnie podczas procesu drukowania. Rozdzielczość dpi (dots per inch) określa ilość punktów, które są używane do stworzenia obrazu w danym calu. Kiedy drukujemy obraz w większych wymiarach, musimy zadbać o to, aby jego jakość pozostała na odpowiednim poziomie. Przy zwiększeniu wymiarów czterokrotnie, jeżeli skan byłby realizowany w standardowej rozdzielczości 300 dpi, końcowy obraz miałby tylko 75 dpi, co jest niewystarczające dla uzyskania wysokiej jakości druku. Wybierając 1200 dpi, nie tylko zapewniamy sobie większą gęstość szczegółów w skanie, ale także przygotowujemy się na zachowanie ostrości i klarowności przy dużych formatach. Taka rozdzielczość jest powszechnie zalecana w przypadku skanów do druku artystycznego czy reprodukcji, gdzie każdy detal ma znaczenie. Przykładem może być drukowanie zdjęcia na płótnie, gdzie wysoka rozdzielczość zapewnia zachowanie detali i nasycenia kolorów.

Pytanie 13

W pliku graficznym opracowanym w programie Photoshop, przed przesłaniem go do drukarni offsetowej, konieczne jest przestawienie trybu kolorów na CMYK oraz

A. usunąć warstwy.

B. spłaszczyć obraz.

C. usunąć kanał alfa.

D. zrasteryzować obraz.

Spłaszczenie obrazu w programie Photoshop przed wysłaniem pliku do drukarni offsetowej jest kluczowym krokiem, który zapewnia, że wszystkie warstwy zostaną połączone w jedną. Dzięki temu unika się potencjalnych problemów, jakie mogą wystąpić w trakcie procesu druku. Drukarnie często preferują spłaszczone pliki, ponieważ pozwala to na uniknięcie niezgodności związanych z różnymi formatami warstw i efektami, które mogą być nieczytelne lub źle renderowane w innych oprogramowaniach. W praktyce, spłaszczenie obrazu pozwala również zredukować rozmiar pliku oraz przyspiesza jego przetwarzanie podczas druku. Ponadto, standardy branżowe zalecają przekazywanie plików w formacie TIFF lub PDF z już zintegrowanymi warstwami. Warto pamiętać, że przed spłaszczeniem dobrze jest zachować kopię roboczą projektu z warstwami, aby móc wprowadzać dalsze poprawki, gdy zajdzie taka potrzeba. Spłaszczając obraz, upewniamy się także, że wszystkie kolory, cienie i efekty są zachowane na poziomie, który będzie zgodny z oczekiwaniami w finalnym produkcie.

Pytanie 14

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

B. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

C. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

D. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

W każdej z niepoprawnych odpowiedzi brakuje kluczowych informacji, które są istotne dla prawidłowego kosztorysowania form drukowych. Na przykład, nakład czy klasyfikacja produktu poligraficznego są ważne, jednak nie obejmują one technologicznych aspektów, które mają kluczowy wpływ na koszty. Nakład to liczba odbitek, która może determinować skalę produkcji, ale nie uwzględnia szczegółów technicznych potrzebnych do realizacji druku. Klasyfikacja produktu poligraficznego nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji technologicznych, które są kluczowe przy tworzeniu kosztorysu. Niektóre odpowiedzi wskazują na naddatek technologiczny lub podłoże drukowe, które są istotne w kontekście samego procesu produkcji, ale nie dostarczają całościowego obrazu niezbędnych parametrów. Użytkownik myśli, że te elementy są wystarczające do kosztorysowania, jednak to podejście pomija fundamentalne aspekty, które wynikają z wyboru technologii druku oraz zastosowanej techniki. Właściwe zrozumienie wszystkich tych komponentów jest niezbędne do skutecznego zarządzania projektem drukarskim i realizacji zleceń zgodnie z oczekiwaniami klientów oraz obowiązującymi standardami jakości.

Pytanie 15

Symbol C60, M40, Y40, K100 odnosi się do koloru jakiego typu?

A. granatowy

B. głęboka zieleń

C. brązowy

D. głęboka czerń

Zapis symboliczny C60, M40, Y40, K100 odnosi się do modelu barw CMYK, który jest powszechnie stosowany w druku kolorowym. W tym modelu C (cyjan), M (magenta), Y (żółty) i K (czarny) reprezentują poszczególne składowe kolorów, które są używane do stworzenia finalnego koloru na papierze. W przypadku wartości C60, M40, Y40, K100 mamy do czynienia z bardzo dużą ilością czerni (K100), co wskazuje na to, że głęboka czerń jest dominującym kolorem. Taki zapis jest niezwykle ważny w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla jakości druku. W praktyce, gdy projektant przygotowuje grafikę do druku, musi uwzględnić te wartości, aby zapewnić oczekiwany efekt wizualny na końcowym produkcie. Przykładowo, zastosowanie głębokiej czerni w projektowaniu materiałów reklamowych, takich jak plakaty czy broszury, pozwala na uzyskanie kontrastu i głębi, które przyciągają wzrok odbiorców, a także na efektywne przedstawienie tekstu na tle kolorowym.

Pytanie 16

Który z podanych programów używany jest do automatycznej impozycji?

A. Puzzle Flow

B. Adobe Illustrator

C. Adobe Photoshop

D. Corel Draw

Puzzle Flow to profesjonalne oprogramowanie przeznaczone do automatycznej impozycji, co oznacza, że umożliwia efektywne układanie i przygotowywanie projektów do druku, minimalizując jednocześnie straty materiałów. Program ten jest szczególnie ceniony w branży poligraficznej, ponieważ pozwala na automatyczne generowanie układów dla różnych formatów druku, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Dzięki zastosowaniu algorytmów optymalizacji, Puzzle Flow potrafi zredukować ilość odpadów i zapewnić bardziej ekonomiczne wykorzystanie papieru. Ponadto, jego integracja z innymi narzędziami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy Illustrator, pozwala na płynne przeprowadzanie projektów od etapu tworzenia do druku. Dobre praktyki wskazują, że użycie programów do automatycznej impozycji, takich jak Puzzle Flow, jest kluczem do zwiększenia wydajności i jakości produkcji w branży graficznej.

Pytanie 17

Jak określa się niepożądany skutek w postaci regularnych kropek lub wzorów, który powstaje podczas reprodukcji na skutek nakładania się rastrów?

A. Spad

B. Rozeta

C. Blik

D. Mora

Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak spad, blik czy rozeta, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii w obszarze projektowania graficznego i druku. Spad to obszar wydruku, który jest poza krawędzią projektu, a jego celem jest zapewnienie, że po przycięciu materiału nie pojawią się białe krawędzie. To zupełnie inny temat niż problematyka mory, ponieważ spad dotyczy techniki przygotowania plików do druku, a nie efektów wizualnych związanych z nakładaniem wzorów. Blik, z kolei, odnosi się do niepożądanych refleksów świetlnych, które mogą wystąpić na błyszczących powierzchniach, co jest problemem zupełnie innym, związanym z oświetleniem i materiałami, a nie z samym procesem rastracji. Rozeta jest zjawiskiem wizualnym, które występuje w kontekście niepoprawnego odwzorowania kolorów w druku, ale również nie jest bezpośrednio związana z efektem mory, który wynika z nałożenia rastrów. Często mylenie tych pojęć jest wynikiem braku zrozumienia różnic między różnymi technikami graficznymi i ich wpływem na ostateczny produkt. Znajomość i umiejętność rozróżniania tych terminów jest kluczowa dla skutecznego projektowania oraz produkcji materiałów graficznych i reklamowych.

Pytanie 18

Aby zrealizować mammutboard o rozmiarach 20 x 10 m, potrzebne są:

A. ploter drukujący, siatka mesh, oczkarka

B. druk cyfrowy, papier blueback, złamywarka

C. offset arkuszowy, folia wylewana, podgrzewarka

D. sitodruk, folia "one way vision", oklejarka

Zastosowanie sitodruku, folii 'one way vision' oraz oklejarki w kontekście wykonania mammutboardu o wymiarach 20 x 10 m jest nieadekwatne i nie spełnia specyficznych wymagań technologicznych związanych z tym rodzajem reklamy wizualnej. Sitodruk, choć jest techniką dającą wysoką jakość wydruku, nie jest idealnym rozwiązaniem dla tak dużych formatów, jak mammutboardy. Ponadto, sitodruk wymaga długiego czasu przygotowania matryc oraz jest bardziej kosztowny w produkcji przy dużych nakładach, co czyni go mniej efektywnym w tym przypadku. Folia 'one way vision' jest materiałem odpowiednim do stosowania na szybach, gdzie ważne jest ograniczenie widoczności od zewnątrz, ale nie jest to rozwiązanie dedykowane dla mammutboardów, które powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie warunków atmosferycznych oraz oferujących wysoką jakość kolorystyczną i trwałość. Oklejarka, choć użyteczna w wielu zastosowaniach, w przypadku mammutboardów nie jest narzędziem niezbędnym, gdyż proces produkcji i montażu wymaga bardziej złożonych rozwiązań technologicznych, takich jak ploter drukujący. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że różne techniki drukarskie mogą być stosowane zamiennie, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia, co w kontekście wielkoformatowych projektów reklamowych ma kluczowe znaczenie. Przy planowaniu produkcji mammutboardów należy zawsze uwzględniać specyfikę materiałów oraz technik, aby zapewnić optymalne rezultaty.

Pytanie 19

Które podłoże należy zastosować do wykonania opakowania pokazanego na rysunku?

A. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷150 g/m2

B. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 220÷280 g/m2

C. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2

D. Tekturę introligatorską o gramaturze 1200 g/m2

Wybór kartonu jednostronnie powlekanego o gramaturze 220÷280 g/m2 wydaje się być dobrym pomysłem, biorąc pod uwagę to, co widać na zdjęciu. Taki karton jest dość sztywny, a to bardzo ważne, żeby dobrze chronić produkty podczas transportu i przechowywania. Gramatura 220÷280 g/m2 to taka złota średnia – nie za ciężki, ale wystarczająco mocny. Co więcej, jednostronne powlekanie sprawia, że opakowanie lepiej wygląda, a to też ma znaczenie, gdy chodzi o marketing. Gładka powierzchnia przyciąga wzrok klienta, co jest kluczowe w wyborze opakowania. Tego typu karton używa się do bardzo różnych rzeczy, jak pudełka na kosmetyki, żywność czy elektronika, więc można powiedzieć, że jest naprawdę uniwersalny.

Pytanie 20

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. podkreślaniem

B. justowaniem

C. kerningiem

D. interlinią

Kerning to dość ważna sprawa w typografii. Chodzi o to, żeby odpowiednio ustawić przestrzeń między literami w danym wyrazie. Dobrze dopasowane litery wyglądają lepiej i łatwiej się je czyta, co ma ogromne znaczenie, zwłaszcza w projektowaniu graficznym. Na przykład, słowo "Avenue" może wyglądać dużo lepiej, gdy zmniejszymy odstęp między "A" a "v" – wtedy tekst jest bardziej spójny i przyjemniejszy dla oka. W typografii, np. w zasadach Adobe Type, kerning jest czymś, na co projektanci muszą zwracać uwagę, bo to wpływa na profesjonalny wygląd ich dzieł. Jak dobrze wszystko zrobimy, to tekst nie tylko będzie ładniejszy, ale też łatwiejszy do przeczytania, co jest kluczowe w każdej formie publikacji, zarówno drukowanej, jak i cyfrowej.

Pytanie 21

Wskaź kolorystyczny dla ulotki, która z przodu jest wielobarwna, a z tyłu w odcieniu niebiesko-zielonym, jaki jest?

A. 4 + 1

B. 3 + 1

C. 4 + 0

D. 2 + 1

Odpowiedź 4 + 1 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do technologii druku, w której wykorzystuje się różne kolory na poszczególnych stronach. W omawianym przypadku ulotka zadrukowana po jednej stronie wielobarwnie oznacza, że stosujemy pełny zestaw kolorów (4 kolory CMYK: cyjan, magenta, żółty i czarny). Z kolei strona drukowana w kolorze niebiesko-zielonym to zazwyczaj wykorzystanie dodatkowego koloru, który nie jest standardowym elementem palety CMYK. Użycie dodatkowego koloru, w tym przypadku zwanego kolorem spotowym, jest doskonałym przykładem zastosowania techniki druku offsetowego, gdzie możliwe jest dodanie kolejnego koloru (1) do standardowego zestawu. Praktycznym zastosowaniem tej technologii mogą być ulotki promocyjne, które wymagają wyrazistego odzwierciedlenia marki lub produktu. Warto zauważyć, że zgodnie z normami ISO dotyczących druku, stosowanie dodatkowych kolorów może poprawić jakość kolorystyczną materiału, co ma znaczenie w kontekście identyfikacji wizualnej marki.

Pytanie 22

Jakiego wzoru używa się do szacowania przeliczenia jednostek metrycznych na typograficzne w systemie Didota?

A. Liczba punktów = 9/3 x liczba milimetrów

B. Liczba milimetrów = 3/8 x liczba punktów

C. Liczba punktów = 8/3 x liczba milimetrów

D. Liczba milimetrów = 3/9 x liczba punktów

Niestety, inne odpowiedzi są oparte na błędnych założeniach, jeśli chodzi o konwersje jednostek typograficznych na metryczne. Na przykład jedna z opcji mówi o stosunku 3/9, ale to nie ma sensu, bo nie jest zgodne z właściwymi przeliczeniami w systemie Didota. Widać, że tu można się pomylić w proporcjach, a to może prowadzić do niezłych wpadek w projektach, zwłaszcza w typografii, gdzie musimy trzymać się dokładności. W innej niepoprawnej odpowiedzi współczynnik 3/8 również nie oddaje realnych relacji między jednostkami. Warto pamiętać, że błędne przeliczenia mogą spowodować, że tekst będzie źle wyważony, co później wpływa na jego czytelność i wygląd publikacji. Potem jest jeszcze trzecia opcja, która sugeruje, że liczba punktów to przeliczenie 8/3 x liczba milimetrów. To wprowadza zamieszanie, bo to dokładnie odwrotność tego, co powinniśmy zrobić. Używanie takich błędnych wzorów w praktyce może prowadzić do poważnych błędów w druku i niezadowolenia klientów. Dlatego dla projektantów ważne jest, by wiedzieć, jak poprawnie robić te przeliczenia, żeby unikać takich pułapek i skutecznie realizować projekty.

Pytanie 23

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. dedykacja

B. wakat

C. numer ISBN

D. nazwisko autora

Nazwisko autora jest kluczowym elementem umieszczanym na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki, ponieważ pełni funkcję identyfikacyjną i promocyjną. Zgodnie z obowiązującymi standardami wydawniczymi, identyfikacja autora jest istotna dla czytelników, bibliotekarzy oraz księgarzy, ponieważ ułatwia wyszukiwanie i katalogowanie publikacji. W praktyce, nazwisko autora pozwala na budowanie marki literackiej oraz ułatwia rozpoznawalność wśród potencjalnych czytelników. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że umieszczenie nazwiska w widoczny sposób na czwórce tytułowej jest standardem w wydawnictwach, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji o autorze. Dodatkowo, znajomość i umiejętność umieszczania takich informacji jest niezbędna dla osób zajmujących się edytorstwem oraz marketingiem książek, gdzie kluczowe jest zbudowanie dobrej relacji z odbiorcami. W kontekście książek, autor jest nie tylko twórcą, ale również pierwszym punktem kontaktu z czytelnikiem, dlatego jego nazwisko powinno być wyeksponowane.

Pytanie 24

W skład systemu produkcyjnego nie wchodzi

A. konserwacja

B. skanowanie

C. naświetlanie

D. archiwizacja

System produkcyjny obejmuje wszystkie procesy związane z tworzeniem, przetwarzaniem i zarządzaniem produktami w różnych formatach. Konserwacja, choć istotna w kontekście utrzymania infrastruktury i sprzętu, nie jest bezpośrednio częścią systemów produkcyjnych, które koncentrują się na operacjach produkcyjnych, takich jak skanowanie, naświetlanie czy archiwizacja. Przykładem zastosowania systemów produkcyjnych są linie produkcyjne, gdzie skanowanie kodów kreskowych zapewnia ścisłą kontrolę jakości i śledzenie produktów, podczas gdy naświetlanie znajdziemy w procesach związanych z produkcją materiałów graficznych. W kontekście archiwizacji, jest to proces, który może wspierać produkcję, ale nie jest uważany za jej integralną część. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto wdrażać procedury konserwacji jako usprawnienie dla systemów produkcyjnych, jednak nie są one w nich ujęte jako kluczowe elementy operacyjne.

Pytanie 25

Który format zapisu fotografii z lustrzanki cyfrowej pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu?

A. RAW

B. SCT

C. JPG

D. BMP

RAW to naprawdę podstawa, jeśli zależy komuś na maksymalnej jakości zdjęcia z lustrzanki cyfrowej. Ten format zapisuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, praktycznie bez żadnej kompresji i bez obróbki, dzięki czemu każdy szczegół obrazu zostaje zachowany. W praktyce oznacza to, że podczas edycji fotografii można dowolnie korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez wyraźnej utraty jakości – zupełnie inaczej niż w przypadku formatów stratnych. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o obróbce zdjęć czy późniejszym wydruku w dużych formatach, RAW to wręcz jedyne sensowne rozwiązanie. Branża fotograficzna od lat rekomenduje RAW dla profesjonalistów i ambitnych amatorów, bo pozwala wycisnąć maksimum z możliwości aparatu. JPG, nawet w najwyższej jakości, zawsze kompresuje dane i bezpowrotnie odrzuca część informacji, których później już nie da się odzyskać. Z kolei BMP, choć teoretycznie bezstratny, nie jest wykorzystywany w praktyce przez aparaty – to raczej ciekawostka z dawnych czasów Windowsa. No i SCT… nawet nie jest formatem fotograficznym. Warto jeszcze dodać, że pliki RAW są większe i wymagają specjalnego oprogramowania do obróbki, ale to naprawdę niewielka cena za taką elastyczność i jakość. Z mojego doświadczenia – jeśli planujesz poważniejsze podejście do fotografii, po prostu fotografuj w RAW i nie martw się o kompromisy.

Pytanie 26

Czasopismo interaktywne, które ma być opublikowane w Internecie, powinno być zapisane w formacie

A. EPS

B. EPUB

C. PNG

D. JPEG

Format EPUB (Electronic Publication) to standardowy format plików zaprojektowany z myślą o publikacjach elektronicznych, szczególnie e-bookach i interaktywnych czasopismach. EPUB wspiera różne typy treści, w tym tekst, obrazy oraz multimedia, co sprawia, że jest idealny do tworzenia interaktywnych materiałów. Dzięki możliwości dostosowania układu tekstu do różnych rozmiarów ekranów, użytkownicy mogą korzystać z publikacji na wielu urządzeniach, takich jak czytniki e-booków, tablety czy smartfony. Co więcej, format ten obsługuje funkcje takie jak zakładki, indeksy oraz nawigację, co zwiększa użyteczność publikacji. Zastosowanie standardów takich jak EPUB 3, który wspiera multimedia i interaktywne elementy, pozwala twórcom na wzbogacenie treści o wideo, audio oraz animacje. To sprawia, że EPUB jest uznawany za najlepszą praktykę w branży wydawniczej dla interaktywnych publikacji.

Pytanie 27

Jakie są wymiary brutto afisza o formacie netto A3, jeśli zastosowane spady wynoszą 5 mm z każdej strony?

A. 310 x 440 mm

B. 307 x 430 mm

C. 297 x 420 mm

D. 297 x 430 mm

Wymiar brutto afisza o rozmiarze netto A3 (297 x 420 mm) z zastosowaniem spadów wynosi 307 x 430 mm. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do projektu graficznego, aby zapewnić, że tło lub elementy graficzne sięgają aż do krawędzi po przycięciu. W tym przypadku, przy dodaniu 5 mm spadu z każdej strony, do wymiaru netto 297 mm w szerokości dodajemy 10 mm (5 mm z każdej strony), co daje 307 mm. Podobnie, do wysokości 420 mm również dodajemy 10 mm, co daje 430 mm. Stosowanie spadów to standard w druku, ponieważ eliminuje ryzyko białych krawędzi, które mogą wystąpić w wyniku niewielkich błędów w procesie cięcia. W praktyce, projektanci graficzni i drukarnie zawsze zalecają uwzględnienie spadów, szczególnie w materiałach reklamowych, plakatach czy afiszach, aby finalny produkt był estetyczny i profesjonalny.

Pytanie 28

Ilość arkuszy drukarskich dla książki liczącej 480 stron w formacie A5 wynosi

A. 15 szt.

B. 45 szt.

C. 30 szt.

D. 60 szt.

Dobra robota! Poprawna odpowiedź to 30 sztuk arkuszy drukarskich. Jak to obliczamy? No więc, mamy 480 stron w książce, a każdy arkusz ma 4 strony - dwie z przodu i dwie z tyłu. Więc żeby znaleźć liczbę arkuszy, dzielimy 480 przez 4, co daje nam 120. Ale tu jeszcze musimy wziąć pod uwagę, że dwa arkusze idą w jeden zestaw, kiedy to szyjemy albo kleimy, więc 120 dzielimy przez 2 i wychodzi 60. Pamiętajmy, że w druku książek zwykle liczy się w sztukach arkuszy. Dlatego, żeby uzyskać 480 stron, potrzebujemy 30 arkuszy. Fajnie, że zwróciłeś uwagę na te szczegóły w obliczeniach, bo to naprawdę jest kluczowe w poligrafii!

Pytanie 29

Który format pliku graficznego nie obsługuje kanału alfa?

A. JPEG

B. PSD

C. PNG

D. TIFF

Wiele osób zakłada, że jeśli plik wygląda „normalnie” w programie graficznym, to obsługuje wszystko, czego potrzeba, ale w praktyce z kanałem alfa sprawa jest nieco bardziej zawiła. Pliki PSD, czyli format Adobe Photoshop, pozwalają na bardzo zaawansowaną edycję warstw, masek i właśnie kanałów alfa – to jest wręcz standard w pracy z grafiką warstwową. PNG z kolei zawdzięcza popularność między innymi temu, że obsługuje przezroczystość na wysokim poziomie – kanał alfa w PNG to podstawa do tworzenia np. przezroczystych ikon na stronach internetowych czy logotypów bez tła. TIFF, choć bywa mniej popularny w codziennym użyciu internetowym, to format używany często w poligrafii i obiegu profesjonalnym, gdzie przezroczystość i kanał alfa są nie tylko obsługiwane, ale też mile widziane z racji potrzeby dokładnego odwzorowania szczegółów. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że starsze albo bardziej rozbudowane formaty (jak TIFF czy PSD) mogą nie obsługiwać kanału alfa, bo są „przestarzałe” lub „zbyt techniczne”, ale to właśnie JPEG – najbardziej rozpowszechniony format do zdjęć internetowych – jest całkowicie pozbawiony wsparcia dla przezroczystości. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób nieświadomie eksportuje grafiki z przezroczystością do JPEG, a później dziwią się, że zniknęły im przezroczyste elementy. Podsumowując, jeśli wymagany jest kanał alfa, należy korzystać z PSD, PNG lub TIFF, a JPEG po prostu się do tego nie nadaje. To wynika z samej specyfikacji formatu, który został zaprojektowany do innych celów – głównie do kompresji i dystrybucji zdjęć bez potrzeby zachowywania przezroczystości.

Pytanie 30

W jakim formacie powinny być zapisane obrazy przeznaczone do druku?

A. TIFF

B. GIF

C. MP4

D. WEBP

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest powszechnie używany do zapisu obrazów przeznaczonych do druku. Jego największa zaleta to obsługa bezstratnej kompresji danych, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu podczas zapisu i ponownego otwierania pliku. TIFF pozwala również na przechowywanie obrazów w dużej rozdzielczości, co jest kluczowe w druku, gdzie szczegóły i jakość obrazu są niezwykle istotne. Dodatkowo, format ten obsługuje 16-bitową głębię kolorów na kanał, co umożliwia zachowanie szerokiego zakresu tonalnego i bardziej precyzyjne odwzorowanie kolorów. To wszystko sprawia, że TIFF jest preferowanym formatem dla profesjonalnych drukarni oraz fotografów. Stosowanie tego formatu jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewnia on kompatybilność z większością programów do edycji grafiki oraz urządzeniami drukującymi. W praktyce, wykorzystanie TIFF w druku to gwarancja, że efekt końcowy będzie najwyższej jakości, co jest kluczowe dla profesjonalnych publikacji.

Pytanie 31

Które wydawnictwo publikowane jest z numeracją ciągłą, pod tą samą nazwą, co tydzień lub rzadziej?

A. Broszura

B. Książka

C. Akcydens

D. Czasopismo

Czasopismo to publikacja, która ukazuje się w regularnych odstępach czasu, zazwyczaj raz w tygodniu lub rzadziej, co jest zgodne z definicją podaną w pytaniu. Czasopisma charakteryzują się ponadto numeracją bieżącą, co oznacza, że każda nowa publikacja jest oznaczana numerem, na przykład "Tom 5, Nr 3". Dzięki tej regularności i numeracji, czasopisma są często wykorzystywane w nauce i edukacji, jako źródło aktualnych informacji z różnych dziedzin, takich jak nauka, kultura, polityka czy sport. Warto zauważyć, że czasopisma mogą być naukowe, profesjonalne lub popularnonaukowe, co wpływa na ich treść oraz grupę docelową. W kontekście standardów branżowych, czasopisma są odpowiednio indeksowane w bazach danych, co sprzyja ich odnajdywaniu i cytowaniu. Przykładem czasopisma może być „Nature”, które ukazuje się co tydzień i jest uznawane za jedno z najważniejszych czasopism naukowych na świecie.

Pytanie 32

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 90 x 55 mm

B. 102 x 67 mm

C. 99 x 64 mm

D. 93 x 58 mm

Wymiary netto wizytówki wynoszą 90 x 55 mm, co wynika z zastosowania spadu. W przypadku projektowania wizytówek, spad to dodatkowa przestrzeń, która jest dodawana do wymiarów brutto, aby zapewnić prawidłowe przycięcie po wydrukowaniu. Wymiary brutto wizytówki to 96 x 61 mm, co oznacza, że dodaliśmy 3 mm spadu z każdej strony. Aby obliczyć wymiary netto, należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony) od wymiarów brutto. Dlatego 96 mm - 6 mm = 90 mm oraz 61 mm - 6 mm = 55 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które zachowują odpowiednie marginesy i spady, aby uniknąć niepożądanych białych krawędzi po przycięciu. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie plików do druku, w tym uwzględnienie spadów, jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.

Pytanie 33

Co oznacza operacja łamania w kontekście technologii poligraficznej?

A. Formatowaniem tekstu na stronie oraz integrowaniem go z grafiką

B. Modyfikacją kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK

C. Składaniem arkuszy lub wstęgi papieru od 2 do 4 razy

D. Krojeniem stosów papieru o grubości powyżej 70 mm

Zrozumienie operacji łamania tekstu w kontekście technologii poligraficznej jest kluczowe dla efektywnego przygotowania materiałów do druku. Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylenia operacji łamania z innymi procesami w produkcji poligraficznej. Na przykład, zamiana kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK jest procesem związanym z kolorystyką, a nie z formatowaniem tekstu. Takie podejście prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ operacja łamania koncentruje się na układzie tekstu i grafiki, a nie na zamianie kątów rastra. Również składanie arkuszy lub wstęgi papieru odnosi się do fizycznego przetwarzania materiałów, a nie do ich cyfrowego formatowania. Operacje te są istotne, ale nie mają związku z samym procesem łamania tekstu. Analogicznie, krojenie stosów papieru powyżej 70 mm jest procesem końcowym, który zajmuje się obróbką papieru, a nie jego wcześniejszym przygotowaniem do druku. Błędy w myśleniu o procesach graficznych często prowadzą do pominięcia kluczowych kroków w ich realizacji, co może skutkować niską jakością końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi operacjami jest istotne dla każdej osoby pracującej w branży poligraficznej.

Pytanie 34

Jaki program powinno się wybrać do tworzenia publikacji elektronicznych w formacie ePUB?

A. Inkscape

B. Sigil

C. GIMP

D. Birdfont

Birdfont, GIMP oraz Inkscape to narzędzia, które nie są odpowiednie do tworzenia publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Birdfont to program do tworzenia czcionek, co oznacza, że jego funkcjonalność koncentruje się na projektowaniu typografii, a nie na edytowaniu dokumentów ePUB. Użytkownicy mogą pomylić Birdfont z narzędziami do edycji tekstu, jednak jego główne zastosowanie dotyczy grafiki wektorowej związanej z czcionkami, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście e-booków. GIMP to edytor grafiki rastrowej, który służy do obróbki zdjęć i tworzenia grafik, ale nie jest przeznaczony do składania tekstu i zarządzania strukturą dokumentów ePUB. Choć GIMP może być używany do tworzenia obrazów, nie zapewnia funkcji związanych z formatowaniem tekstu czy zarządzaniem metadanymi, co jest kluczowe w publikacjach elektronicznych. Inkscape, z drugiej strony, to narzędzie do grafiki wektorowej, które, mimo że może być używane do projektowania elementów graficznych e-booków, nie ma wbudowanych funkcji do tworzenia ePUB. Użytkownicy często mylą aplikacje graficzne z edytorami tekstów, co prowadzi do nieporozumień na temat ich zastosowań. W kontekście tworzenia e-booków, kluczowe jest korzystanie z narzędzi dostosowanych do standardów ePUB, które oferują odpowiednie możliwości edycji i publikacji.

Pytanie 35

Koszt wydrukowania 500 egzemplarzy ulotek w formacie A5 wynosi 150 zł netto. Jaka jest cena netto jednej ulotki?

A. 40 gr

B. 20 gr

C. 28 gr

D. 30 gr

Koszt wydrukowania 500 sztuk ulotek wynosi 150 zł netto, co oznacza, że aby znaleźć cenę netto jednej ulotki, należy podzielić całkowity koszt przez liczbę ulotek. Zatem, 150 zł podzielone przez 500 sztuk daje 0,30 zł, czyli 30 groszy za sztukę. To podejście jest zgodne z podstawową zasadą kalkulacji kosztów w branży poligraficznej, gdzie kluczowe jest zrozumienie jednostkowych kosztów produkcji. Przykład ten ilustruje również, jak ważne jest dokładne wyliczenie kosztów jednostkowych, co ułatwia późniejsze podejmowanie decyzji dotyczących cen sprzedaży, marż oraz budżetowania kampanii reklamowych. Dobrze jest pamiętać, że umiejętność kalkulacji kosztów produkcji jest nieoceniona w zarządzaniu projektami poligraficznymi oraz w skutecznym planowaniu marketingowym. Ponadto, wiedza ta pozwala na lepsze negocjacje z drukarniami i dostawcami usług drukarskich, co może prowadzić do oszczędności w trakcie realizacji projektów.

Pytanie 36

Oblicz liczbę arkuszy A2 potrzebnych do wydrukowania akcydensu formatu A4 w nakładzie 800 sztuk, jeżeli założony naddatek technologiczny wynosi 15%.

A. 240 sztuk.

B. 230 sztuk.

C. 250 sztuk.

D. 220 sztuk.

Rozwiązując to zadanie, trzeba przede wszystkim pamiętać o podstawowej zasadzie formatów papieru serii A – cztery arkusze A4 mieszczą się dokładnie na jednym arkuszu A2. W praktyce poligraficznej często wykorzystuje się większe arkusze, żeby zoptymalizować proces druku i zużycie papieru, co przekłada się na niższe koszty oraz mniejsze straty materiałowe. Więc mając nakład 800 sztuk A4, dzielimy go przez 4 (bo na jednym arkuszu A2 mieszczą się 4 akcydensy A4), co daje 200 arkuszy podstawowych. Ale to jeszcze nie wszystko – zawsze należy doliczyć naddatek technologiczny, który zabezpiecza przed odrzutami wynikającymi z błędów w druku, cięciu czy składaniu. W tym zadaniu naddatek to 15%, więc do 200 sztuk dodajemy 15%, czyli 30 arkuszy więcej. Wychodzi łącznie 230 arkuszy A2 – i to jest właśnie odpowiedź zgodna z realiami produkcyjnymi oraz dobrą praktyką branżową. Moim zdaniem takie kalkulacje są niezbędne w codziennej pracy technika poligrafa, bo zbyt mały naddatek często prowadzi do problemów z realizacją zamówienia, a zbyt duży – do niepotrzebnych kosztów. Warto też wiedzieć, że w dużych drukarniach precyzyjne wyliczanie naddatku to wręcz standard i zawsze jest to konsultowane z działem produkcji. To pozwala nie tylko na lepsze planowanie, ale też minimalizuje ryzyko opóźnień i reklamacji.

Pytanie 37

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 240 kg

B. 120 kg

C. 12 kg

D. 60 kg

Masa 1 000 arkuszy papieru o formacie A0 i gramaturze 120 g/m² wynosi 120 kg, co można obliczyć w prosty sposób. Format A0 ma powierzchnię 1 m², a gramatura 120 g/m² oznacza, że każdy arkusz waży 120 gramów. Zatem, dla 1 000 arkuszy, masa wynosi: 1 000 arkuszy × 120 g = 120 000 g, co po przeliczeniu na kilogramy daje 120 kg. W praktyce, znajomość masy papieru jest kluczowa w wielu branżach, w tym poligrafii i drukarstwie, gdzie precyzyjne obliczenia pomagają w planowaniu produkcji oraz zarządzaniu zapasami. Utrzymanie standardów jakościowych w produkcji papieru, zgodnie z normami ISO, zapewnia, że papiery o danej gramaturze będą miały powtarzalne właściwości, co jest istotne dla uzyskania pożądanych efektów końcowych w procesie drukowania.

Pytanie 38

Jakie urządzenie pozwala na digitalizację zdjęć z filmu?

A. aparat fotograficzny analogowy

B. naświetlarka

C. skaner

D. drukarka natryskowa

Aparat fotograficzny analogowy nie ma możliwości digitalizacji zdjęć z negatywu. Jego funkcja polega na rejestrowaniu obrazu na filmie, co jest procesem analogowym, a nie cyfrowym. W przeciwieństwie do skanera, aparat nie przekształca obrazu w postać cyfrową, lecz tworzy fizyczny negatyw, który następnie można wykorzystać do wywołania zdjęć. Naświetlarka, choć może być używana do naświetlania papieru fotograficznego, również nie jest narzędziem do digitalizacji. Jej główną funkcją jest tworzenie odbitek zdjęć na papierze, a nie przekształcanie negatywu w format cyfrowy. Drukarka natryskowa to urządzenie przeznaczone do reprodukcji już istniejących obrazów w formacie cyfrowym, a nie do skanowania negatywów. Wybór tych urządzeń w kontekście digitalizacji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy technologiami analogowymi i cyfrowymi jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków. Aby efektywnie digitalizować zdjęcia z negatywów, konieczne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi, takich jak skanery, które są zaprojektowane z myślą o tej konkretnej funkcji, co zapewnia wysoką jakość i precyzję odwzorowania obrazu.

Pytanie 39

Jaką masę mają 2 000 arkuszy kartonu o gramaturze 280 g/m2 i formacie A0?

A. 140 kg

B. 2 800 kg

C. 560 kg

D. 7 200 kg

Odpowiedzi wskazujące na wartości masy inne niż 560 kg wynikają z błędnych założeń i niepoprawnych obliczeń. Przykładem jest odpowiedź sugerująca masę 140 kg, co może wynikać z błędnego podzielenia masy jednego arkusza przez ilość arkuszy. Taki błąd ilustruje typowy problem z rozumieniem gramatury, gdzie gramatura kartonu powinna być traktowana jako masa na jednostkę powierzchni, a nie na jednostkę objętości. Odpowiedź 7 200 kg może sugerować pomyłkę w obliczeniach, być może przez zsumowanie masy dla dużej liczby arkuszy bez uwzględnienia jednostek miary. W przypadku niepoprawnej odpowiedzi 2 800 kg, możemy zauważyć, że ktoś mógł obliczyć masę na podstawie błędnych przyjętych założeń dotyczących liczby arkuszy lub gramatury, co prowadzi do całkowicie niezgodnych wyników. Ważne jest, aby w takich obliczeniach mieć na uwadze jednostki oraz stosować właściwe metody, takie jak przeliczenia jednostek masy i powierzchni, aby uniknąć pomyłek. W poligrafii standardem jest przeliczanie masy materiałów na podstawie gramatury i formatu, co pozwala na dokładne określenie kosztów i potrzebnych materiałów.

Pytanie 40

Błędem podczas składania tekstów publikacji, zaznaczonym czerwoną linią na ilustracji jest

A. wdowa.

B. bękart.

C. sierota.

D. szewc.

Wybór odpowiedzi, które nie są związane z błędem "bękart", wynika z pewnych nieporozumień dotyczących typografii. Odpowiedzi takie jak "sierota", "wdowa" oraz "szewc" są terminami typograficznymi odnoszącymi się do różnych rodzajów błędów, które mogą występować w składzie tekstu, lecz nie są one właściwym opisem sytuacji przedstawionej na ilustracji. Sierota to sytuacja, w której ostatnia linia akapitu jest umieszczona na początku nowej kolumny lub strony, co również wpływa na estetykę, ale jest zupełnie innym problemem. Z kolei wdowa oznacza pojedynczą linię tekstu, która pozostaje na końcu akapitu, co również jest uważane za błąd typograficzny, lecz nie jest tożsama z bękartem. Szewc to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście typografii i może wprowadzać w błąd ze względu na brak jednoznacznej definicji w literaturze tematycznej. Te różnice są kluczowe, ponieważ każda z wymienionych koncepcji odnosi się do specyficznych problemów w składzie tekstu, które wymagają zrozumienia i odpowiedniego zarządzania, aby tworzyć estetyczne i czytelne publikacje. Ignorowanie tych subtelności prowadzi do błędnych wniosków i nieefektywnego składu, co może zniechęcać czytelników oraz wpływać na ogólną jakość publikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej