Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:37
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:48

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy pomarańczowy

B. połówkowy czerwony

C. polaryzacyjny

D. połówkowy szary

Filtr połówkowy szary jest kluczowym narzędziem w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcemy uzyskać zrównoważoną ekspozycję między jasnym niebem a ciemniejszym horyzontem. Działa on poprzez stopniowe przyciemnienie górnej części kadru, co pozwala na zredukowanie nadmiaru światła pochodzącego z nieba. Stosując ten filtr, fotograf może uzyskać lepszą równowagę tonalną, co przekłada się na bardziej efektowne zdjęcia, w których niebo nie jest prześwietlone, a szczegóły krajobrazu są odpowiednio uwydatnione. Praktycznym zastosowaniem tego filtra jest jego użycie podczas fotografowania o wschodzie lub zachodzie słońca, kiedy to niebo jest szczególnie jasne w porównaniu do ciemniejszych elementów krajobrazu. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów z różnymi ustawieniami filtra, aby znaleźć optymalne ustawienia dla konkretnego ujęcia, co może znacząco zwiększyć jakość uzyskanych zdjęć. Ponadto, stosowanie filtrów połówkowych jest zalecane w kontekście zachowania zakresu tonalnego w zdjęciach, co jest istotne w obróbce cyfrowej, gdyż pozwala na łatwiejsze dostosowanie kolorów i kontrastu.

Pytanie 2

Którą techniką zostało wykonane zdjęcie?

A. Solaryzacji.

B. Wysokiego klucza.

C. Reliefu.

D. Niskiego klucza.

Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ technika wysokiego klucza charakteryzuje się użyciem jasnych obiektów na jasnym tle, co jest widoczne w analizowanym zdjęciu. W praktyce zdjęcia wykonane w tej technice mają na celu uzyskanie delikatnego, eterycznego efektu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w portretach, fotografii mody oraz produktowej. Technika wysokiego klucza stosowana jest przy oświetleniu, które minimalizuje cienie, a głównym celem jest uzyskanie harmonijnej kompozycji z dominującymi tonami jasnymi. W dobrych praktykach fotograficznych, warto stosować odbłyśniki, które pomogą w równomiernym rozkładzie światła oraz w eliminacji niepożądanych cieni. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na ustawienia ekspozycji w aparacie, aby uzyskać pożądany efekt bez przepalenia jasnych partii obrazu. Użycie tej techniki może pomóc w tworzeniu przyjemnych wizualnie zdjęć, które przyciągają uwagę widza, a także mogą być skuteczne w promowaniu produktów o jasnych kolorach.

Pytanie 3

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. automatyczny balans bieli

B. stabilizację obrazu

C. afocus

D. autobracketing

Autobracketing to technika, która umożliwia wykonanie serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych wartościach ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne lub trudne do uchwycenia. W praktyce oznacza to, że aparat automatycznie wykonuje kilka ujęć, zmieniając parametry naświetlenia, takie jak czas otwarcia migawki, przysłona i ISO, co pozwala na uzyskanie zdjęć z różnym poziomem jasności. Dzięki tej metodzie, fotograf ma możliwość wyboru najlepszego ujęcia, które najlepiej oddaje zamierzony efekt estetyczny. Autobracketing jest szczególnie popularny w fotografii krajobrazowej oraz w sytuacjach, gdzie konieczne jest uchwycenie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach zdjęcia. Użytkownicy aparatów cyfrowych powinni znać i wykorzystywać tę funkcję, aby zwiększyć swoje możliwości twórcze i osiągnąć wyższe standardy w swoich pracach.

Pytanie 4

Który format zapisu zdjęć pozwala na największą elastyczność podczas obróbki cyfrowej?

A. RAW

B. PNG

C. GIF

D. JPEG

Format RAW jest najczęściej wybieranym standardem w fotografii cyfrowej, gdyż zapewnia największą elastyczność w obróbce zdjęć. Pliki RAW przechowują dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną gamę informacji o kolorach i szczegółach, które są kluczowe w procesie edycji. Dzięki temu, podczas postprodukcji, możemy m.in. korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez utraty jakości. Przykładowo, profesjonalni fotografowie używają RAW-a, aby móc w pełni wykorzystać programy takie jak Adobe Lightroom czy Capture One, które oferują zaawansowane narzędzia do edycji. Warto też wspomnieć, że pliki RAW nie kompresują danych, co pozwala na zachowanie maksymalnej jakości, co jest nieocenione w przypadku późniejszego druku czy wystaw fotograficznych. Obowiązujące standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, w połączeniu z plikami RAW, umożliwiają uzyskanie znakomitej precyzji kolorów, co jest istotne w wielu dziedzinach, od fotografii artystycznej po reklamową.

Pytanie 5

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Bezlusterkowe.

B. Kompaktowe.

C. Wodoodporne kompaktowe.

D. Wielkoformatowe.

Wielkoformatowe aparaty to zupełnie inna liga w fotografii – głównie są wykorzystywane w profesjonalnych zastosowaniach takich jak fotografia architektury, reklamy czy prace studyjne, gdzie liczy się maksymalna jakość i duża powierzchnia materiału światłoczułego. Ich konstrukcja opiera się na manualnych ustawieniach, wymiennych kasetach na klisze lub matrycach światłoczułych, a także braku jakiejkolwiek automatyki, nie mówiąc już o funkcjach cyfrowych. Co ciekawe, nawet najnowsze modele wielkoformatowych kamer cyfrowych rzadko kiedy mają możliwość rejestracji wideo – głównie przez to, że tego typu praca wymaga zupełnie innych parametrów technicznych i przepustowości danych. Moim zdaniem takie aparaty zarezerwowane są dla świadomych fotografów, którzy wiedzą, kiedy i do czego użyć tego sprzętu. W codziennej pracy, kiedy klient chce film czy rejestrację ruchu, wielkoformat nie ma sensu – i po prostu tego nie oferuje. W przeciwieństwie do kompaktów, bezlusterkowców czy wodoodpornych kompaktów, które nawet w najtańszych wersjach mają już wideo, wielkoformat to skrajność totalnie analogowa lub nastawiona wyłącznie na statyczne zdjęcia. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że skoro coś jest duże i drogie, to musi mieć wszystko – a tu właśnie odwrotnie, mniej znaczy więcej, a wideo tu po prostu nie występuje. Takie rozwiązania wynikają z tradycji tego segmentu i z jasno określonych potrzeb rynku.

Pytanie 6

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. Tv

B. Av

C. S

D. M

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 7

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. PNG i JPEG

B. PSD i JPEG

C. GIF i PSD

D. PNG i TIFF

Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.

Pytanie 8

Technologia pixel shift w nowoczesnych aparatach cyfrowych służy do

A. zwiększenia rozdzielczości i jakości obrazu przez wykonanie serii zdjęć z minimalnym przesunięciem matrycy

B. zwiększenia szybkości działania autofokusa

C. poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania

D. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

Stwierdzenie, że technologia pixel shift służy do poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania, jest nieprawidłowe. Stabilizacja obrazu w aparatach cyfrowych najczęściej osiągana jest za pomocą mechanizmów optycznych lub cyfrowych, które zapobiegają drganiom i poruszeniom podczas fotografowania. Technologia pixel shift, choć poprawia jakość obrazu, nie ma na celu stabilizacji, lecz zwiększenie detali poprzez przesunięcie matrycy. W kontekście redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO, warto zrozumieć, że szumy są czynnikiem związanym z przetwarzaniem sygnału z matrycy, a nie sposobem na pozyskiwanie większej ilości informacji o obrazie. Techniki redukcji szumów polegają na przetwarzaniu obrazu po jego wykonaniu, a nie na technologiach optycznych. Z kolei zwiększenie szybkości działania autofokusa dotyczy całkowicie innego aspektu działania aparatu, który opiera się na systemach detekcji fazy lub kontrastu. Zakażenie tych błędnych koncepcji często wynika z pomyłki w rozumieniu funkcji technologii wykorzystywanych w nowoczesnych aparatach oraz ich wzajemnych zależności. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi technologiami, aby móc w pełni wykorzystać ich możliwości w praktyce.

Pytanie 9

W celu uniknięcia na zdjęciu efektu poruszenia należy podczas rejestracji obrazu przy długim czasie ekspozycji użyć

A. konwertera.

B. adaptera.

C. statywu z głowicą.

D. lampy błyskowej.

Statyw z głowicą to naprawdę podstawowe i nieocenione narzędzie w fotografii, zwłaszcza kiedy planujemy wykonywać zdjęcia przy długim czasie naświetlania. Chodzi o to, że im dłużej migawka pozostaje otwarta, tym większa szansa, że nawet najmniejsze drgnięcie aparatu spowoduje rozmycie zdjęcia. To jest dosłownie fizyka – nawet lekkie tąpnięcie ręki może zrujnować cały kadr. Statyw zapewnia pełną stabilizację sprzętu, a głowica pozwala na precyzyjne ustawienie pozycji aparatu w dowolnej osi, więc możesz dokładnie skomponować kadr i mieć pewność, że nic się nie przesunie. Bez statywu trudno wyobrazić sobie nocne fotografowanie, zdjęcia krajobrazów o świcie czy robienie zdjęć długą ogniskową, gdzie każdy ruch jest wyolbrzymiany. Sam wielokrotnie przekonałem się, że nawet z najdroższymi obiektywami ze stabilizacją nie uzyska się takiej pewności jak z solidnym statywem. Jest to zgodne z praktykami branżowymi – każdy profesjonalny fotograf krajobrazowy czy architektury używa statywu jako standardu przy dłuższych ekspozycjach. Zresztą nawet w fotografii produktowej, gdy światła jest mało, statyw to podstawa. Warto pamiętać, że oprócz samego statywu kluczowa jest też porządna głowica: kulowa daje dużą swobodę, panoramiczna ułatwia fotografowanie pejzaży. To sprzęt, w który naprawdę opłaca się zainwestować.

Pytanie 10

Przedstawione zdjęcie plenerowe zostało wykonane w planie

A. totalnym.

B. pełnym.

C. amerykańskim.

D. ogólnym.

W opisie przedstawionego zdjęcia warto się dobrze zastanowić nad skalą i proporcjami, jakie prezentuje kadr. Skupiając się na odpowiedziach takich jak plan pełny, ogólny czy amerykański, można łatwo pomylić pojęcia, zwłaszcza jeśli nie ma się praktycznego doświadczenia z analizą obrazów. Plan pełny to taki, gdzie cała postać mieści się w kadrze od stóp do głów, ale nadal jest ona głównym punktem uwagi – tutaj natomiast ludzie są bardzo mali i giną w otoczeniu. Ogólny plan bywa czasem mylony z totalnym, bo oba pokazują szeroką perspektywę, ale plan ogólny to najczęściej kadrowanie większej grupy ludzi lub większej części scenografii, jednak bez aż takiej dominacji przestrzeni, jak w planie totalnym. Plan amerykański natomiast to układ znany z westernów – postać kadrowana mniej więcej od kolan w górę, co pozwala podkreślić bohatera, ale nadal zapewnić mu kontekst otoczenia. Tutaj wyraźnie widać, że to nie ludzie, lecz przestrzeń pustyni jest dominującym elementem zdjęcia. Typowym błędem jest ocenianie planu tylko po ilości widocznych ludzi, a nie po tym, co naprawdę dominuje w kadrze. Z mojego doświadczenia wynika, że takie pomyłki biorą się z automatycznego przyjmowania, że szeroki kadr = plan ogólny, co w praktyce nie zawsze się sprawdza. Warto pamiętać, że profesjonalne podejście do analizy planów wymaga uwzględnienia nie tylko tego, ile widać postaci, lecz także jaki jest stosunek między nimi a otoczeniem. Gdy przestrzeń gra pierwsze skrzypce, mamy do czynienia z planem totalnym, który według branżowych wytycznych opisuje właśnie zdjęcia, gdzie otoczenie jest dużo ważniejsze niż pojedyncze postacie.

Pytanie 11

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran odbijający

B. blendę złotą

C. blendę srebrną

D. ekran dyfuzyjny

Stosowanie blend złotych i srebrnych oraz ekranów odbijających, choć popularne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła słonecznego. Blenda złota wprowadza ciepły ton do zdjęcia, co może być korzystne w niektórych kontekstach, ale nie rozwiązuje problemu ostrego światła i cieni, które są szczególnie problematyczne w przypadku portretów. Z kolei blenda srebrna, choć efektywnie odbija światło, może wprowadzać zimne odcienie, co może być niepożądane w przypadku naturalnych portretów, które wymagają subtelnych tonów. Zastosowanie ekranu odbijającego również nie jest wystarczające, ponieważ w sytuacjach, gdy słońce świeci intensywnie, odbite światło może jedynie powiększyć problem cieni, zamiast go zniwelować. Często w praktyce można spotkać się z błędnym przekonaniem, że odbicie światła jest wystarczającym sposobem na uzyskanie pożądanego efektu, co jest mylne w kontekście fotografii plenerowej. Z tych powodów, w dobrze przygotowanej sesji zdjęciowej, zmiękczające właściwości ekranu dyfuzyjnego powinny być uznane za kluczowe, a nie metody oparte na odbiciu światła, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy estetyczne i techniczne w uzyskanych zdjęciach.

Pytanie 12

Przedstawiony obraz zapisano z głębią bitową

A. 4 bity/piksel.

B. 2 bity/piksel.

C. 3 bity/piksel.

D. 1 bit/piksel.

Często ludzie mają mętlik w głowie, gdy mowa o głębi bitowej i liczbie kolorów. Kiedy sugerujesz, że obraz mógłby być zapisany w głębi 2, 3 czy 4 bity na piksel, to mogą pojawić się nieścisłości. Głębia 2 bity na piksel pozwala na zapis czterech różnych wartości, co teoretycznie daje cztery kolory, ale w przypadku czarno-białych obrazów byłoby to nieergonomiczne. Przy 3 bitach na piksel można mieć osiem kolorów, co już nie ma sensu, skoro obraz jest tylko czarno-biały. A 4 bity na piksel, które dają szesnaście wartości, to już całkowicie zbędne w przypadku monochromatycznego obrazu, bo nie wykorzystuje się pełnego potencjału. Takie mylne wnioski często biorą się z tego, że nie rozumie się głębi bitowej jako mierzonym jedynie liczby odcieni, tylko jako narzędzie do lepszego zarządzania danymi i kompresji obrazów. Zrozumienie tego, jak ważna jest odpowiednia głębia bitowa, jest kluczowe dla optymalizacji jakości i efektywności przechowywania danych, co ma znaczenie w różnych branżach, od grafiki po archiwizację dokumentów.

Pytanie 13

W przypadku obiektu znajdującego się w bliskiej odległości, pomiar światła padającego wykonuje się światłomierzem w sposób, że czujnik światłomierza

A. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

B. bez dyfuzora, ustawiony jest w kierunku aparatu

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

D. z dołączonym dyfuzorem ustawiony jest w kierunku aparatu

Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła bądź aparatu, chociaż na pozór może wydawać się logiczne, prowadzi do niepoprawnych wyników pomiaru. W przypadku światłomierza, który jest skierowany bezpośrednio na źródło światła, pomiar będzie zafałszowany przez intensywność światła, co skutkuje niedoszacowaniem oświetlenia, które rzeczywiście pada na fotografowany obiekt. To podejście jest szczególnie problematyczne w sytuacjach, gdzie źródło światła jest silne lub skoncentrowane, ponieważ może to spowodować prześwietlenie zdjęcia. Ponadto, pomiar bez dyfuzora nie uwzględnia efektu rozpraszania światła, które jest istotne w uzyskiwaniu naturalnie wyglądających zdjęć. Z kolei skierowanie czujnika w stronę aparatu z dyfuzorem, ale bez zrozumienia celu jego użycia, również nie zapewni precyzyjnego pomiaru, gdyż nie uwzględni różnic w oświetleniu w różnych częściach kadru. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że pomiarowego światła w każdej sytuacji można dokonywać w ten sam sposób, co prowadzi do niespójnych rezultatów w fotografii. Właściwe korzystanie ze światłomierza wymaga zrozumienia relacji pomiędzy źródłem światła, obiektem a aparatem, oraz umiejętności interpretacji wyników pomiaru w kontekście specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 14

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. torbę reporterską z filtrami.

B. statyw z głowicą kulkową.

C. lampę błyskową z dyfuzorem.

D. kalibrator kolorów.

Lampę błyskową z dyfuzorem stosuje się wtedy, kiedy chcemy zniwelować głęboki, twardy cień na twarzy – szczególnie w sytuacji takiej, jak przy ostrym słońcu i kapeluszu z dużym rondem. Dyfuzor rozprasza światło błysku, dzięki czemu staje się ono miękkie i wygląda bardzo naturalnie, nie tworząc ostrych krawędzi światłocienia na skórze. To jest taki klasyk w plenerowej fotografii portretowej czy nawet reporterskiej. Moim zdaniem, bez lampy błyskowej z dyfuzorem ciężko jest uzyskać równomierne, przyjemne światło na twarzy modela w trudnych warunkach oświetleniowych, jakie daje pełne słońce. W praktyce, zawodowi fotografowie często korzystają z lampy wycelowanej w stronę cienia pod kapeluszem, starając się wyrównać ekspozycję między jasnym tłem a zacienioną twarzą. To podstawa tzw. doświetlania fill-in, opisanej w wielu podręcznikach oświetlenia portretowego. Sam dyfuzor można stosować w różnych wariantach – softbox, beauty dish, czy nawet zwykła nakładka rozpraszająca. W każdym przypadku efekt jest taki sam: światło staje się łagodne, nie powoduje nieestetycznych, ostrych cieni na twarzy. Z mojego doświadczenia, to jeden z najbardziej niezawodnych trików podczas sesji w ostrym, południowym słońcu.

Pytanie 15

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania materiału analogowego w trybie refleksyjnym, należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

B. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

C. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania w przedziale od 0 do 2,0

D. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

Wybrane odpowiedzi, które sugerują ustawienie rozdzielczości interpolowanej lub minimalnej, wskazują na nieporozumienie dotyczące podstaw skanowania. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do rozdzielczości optycznej, polega na sztucznym zwiększaniu liczby pikseli obrazu, co może prowadzić do utraty jakości. Tego rodzaju podejście jest niewłaściwe w kontekście skanowania materiałów analogowych, gdzie każdy szczegół jest na wagę złota. Ponadto, zakres dynamiki skanowania, który jest ustawiony na wartości poniżej 0 do 1,5, ogranicza możliwości skanera w zakresie uchwycenia pełnej gamy tonów, co może skutkować słabą jakością obrazu z widocznymi spłaszczeniami w odcieniach i niedostatecznym odwzorowaniem detali. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że mniejsza rozdzielczość lub interpolacja mogą zastąpić jakość oryginału. Nie dostrzega się przy tym, że w skanowaniu profesjonalnym kluczowe jest zachowanie najwyższej jakości danych. Dlatego stosowanie minimalnej rozdzielczości oraz zakresu dynamiki poniżej standardów branżowych prowadzi do utraty cennych informacji, które są niezbędne do zachowania integralności obrazu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach skanerskich.

Pytanie 16

Prawidłowa kolejność etapów w procesie obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego to

A. wywoływanie, utrwalanie, przerywanie, płukanie

B. utrwalanie, wywoływanie, przerywanie, płukanie

C. przerywanie, wywoływanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Proces obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego składa się z określonych etapów, które mają na celu uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Prawidłowa kolejność to wywoływanie, przerywanie, utrwalanie i płukanie. Wywoływanie to pierwszy krok, w którym naświetlony materiał jest poddawany działaniu wywoływacza, co prowadzi do ujawnienia obrazu. Następnie następuje przerywanie, które ma na celu zatrzymanie reakcji chemicznych poprzez użycie odpowiedniego roztworu przerywającego, co zapobiega dalszemu rozwojowi obrazu. Kolejnym krokiem jest utrwalanie, które stabilizuje obraz, aby nie uległ on zniszczeniu pod wpływem światła. Ostatnim etapem jest płukanie, które usuwa nadmiar chemikaliów, zapewniając bezpieczeństwo i trwałość obrazu. Przestrzeganie tej kolejności jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości negatywu i zapewnienia, że obraz będzie miał odpowiednią rozdzielczość i kontrast. W praktyce, nieodpowiednia kolejność etapów może prowadzić do zniekształcenia obrazu, a nawet całkowitego zniszczenia negatywu. Dlatego warto pamiętać o tych krokach, aby osiągnąć optymalne rezultaty w fotografii czarno-białej.

Pytanie 17

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. AvancePaint

B. Corel Photo-Paint

C. PhotoFiltre Studio

D. Adobe Photoshop

Wiele osób zakłada, że najbardziej znane programy graficzne to automatycznie darmowe lub dostępne w wersji freeware, jednak branża graficzna rządzi się swoimi prawami. Przykładowo, Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to komercyjne aplikacje, które od lat są liderami na rynku, ale zawsze wymagały płatnej licencji lub subskrypcji – nawet wersje testowe mają poważne ograniczenia czasowe. PhotoFiltre Studio również nie jest typowym freeware, bo choć istnieje darmowa wersja PhotoFiltre, to wariant Studio ma już płatną licencję. Wiele osób myli te podobnie brzmiące nazwy i stąd pojawiają się nieporozumienia. Co ciekawe, firmy Adobe i Corel mocno dbają o swoje prawa autorskie, więc używanie ich programów bez ważnej licencji może się skończyć poważnymi konsekwencjami, nawet w środowisku szkolnym. Typowym błędem jest traktowanie programów z wersją demo lub trial jako freeware – to nie to samo. Freeware oznacza, że twórca pozwala korzystać z aplikacji bez żadnych opłat, nawet do zastosowań komercyjnych (choć to czasem wymaga sprawdzenia licencji). Warto zapamiętać, że nie każdy popularny program jest dostępny za darmo i czasem lepiej wybrać mniej rozbudowaną, ale legalną opcję. Moim zdaniem znajomość tych niuansów bardzo się przydaje, bo potem na stażu czy w pracy uniknie się niezręcznych sytuacji związanych z nielegalnym oprogramowaniem. Najlepiej zawsze czytać licencje i nie sugerować się tylko popularnością czy funkcjonalnością programu.

Pytanie 18

Aby uzyskać najwyższą jakość zdjęć w zakładzie fotograficznym, najlepiej zapisać je w rozdzielczości

A. 150 ppi

B. 72 ppi

C. 0 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest uznawana za standard w branży fotograficznej do uzyskiwania zdjęć profesjonalnej jakości. Wartość ta oznacza, że na każdym calu obrazu znajduje się 300 pikseli, co przekłada się na niezwykle szczegółowe odwzorowanie detali, co jest kluczowe w druku. Przy tej rozdzielczości obrazy wyglądają ostro i wyraźnie, co jest szczególnie istotne w pracy z dużymi formatami, takimi jak plakaty czy wystawy. Ponadto, standard ten jest zgodny z wymaganiami większości drukarni, które sugerują właśnie 300 ppi jako minimalną rozdzielczość dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Przykładem może być przygotowanie zdjęcia portretowego do druku na dużym formacie, gdzie każdy detal, od zmarszczek po fakturę skóry, ma znaczenie. W praktyce oznacza to, że przed wysłaniem zdjęcia do druku warto upewnić się, że zapisaliśmy je w odpowiedniej rozdzielczości, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w postaci rozmytych lub pikselowanych obrazów. Przykłady typowych zastosowań to fotografie mody, krajobrazów lub portretów, które często są publikowane w magazynach, gdzie jakość jest kluczowa.

Pytanie 19

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 200, l/250s, f16

B. ISO 200, l/500s, f16

C. ISO 100, l/30s, f16

D. ISO 100, l/60s, f16

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wynikają z niepełnego zrozumienia zasady ekspozycji w fotografii, zwłaszcza w kontekście wzajemnych relacji pomiędzy ISO, czasem naświetlania oraz przysłoną. Wartość ISO to miara czułości matrycy na światło; im wyższa wartość ISO, tym bardziej czuła jest matryca. Zmieniając ISO, zmieniamy także sposób, w jaki aparat rejestruje światło. W przypadku odpowiedzi, w których ISO pozostaje na poziomie 100, zmiany w czasie naświetlania, takie jak 1/60 s lub 1/30 s, z pewnością prowadzą do niedoświetlenia lub prześwietlenia obrazów, ponieważ nie są one zbalansowane z poziomem ISO. Podczas gdy przysłona f16 jest stała, zmiana czasu naświetlania ma bezpośredni wpływ na ilość światła padającego na matrycę. Odpowiedzi, które proponują dłuższe czasy naświetlania przy niskim ISO, są błędne, ponieważ nie równoważą one zwiększonej czułości, którą reprezentuje zmiana ISO. W praktyce, wielu fotografów myli te zależności, co prowadzi do powstawania zdjęć z niewłaściwą ekspozycją. Aby skutecznie wykorzystać wiedzę o ekspozycji, kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednej z trzech wartości (ISO, czas naświetlania, przysłona) wymaga odpowiedniego dostosowania innych, by utrzymać zamierzony poziom ekspozycji. Doświadczenie i praktyka w analizie warunków oświetleniowych oraz umiejętność szybkiej adaptacji ustawień aparatu są nieodzowne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.

Pytanie 20

Aby poprawnie oddać kolory potrawy w fotografii kulinarnej, należy stosować

A. oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych

B. światło o temperaturze barwowej 2700-3000 K

C. filtry ocieplające na lampach studyjnych

D. światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K

Światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K jest optymalne do fotografii kulinarnej, ponieważ imituje naturalne światło dzienne. Takie oświetlenie pozwala na wierne oddanie kolorów potraw, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Gdy używamy światła o temperaturze barwowej w tym zakresie, barwy produktów spożywczych, takich jak świeże warzywa, owoce czy mięso, są oddawane w sposób najbardziej realistyczny. Przykładem zastosowania może być oświetlenie w kuchni lub studiu fotograficznym z wykorzystaniem lamp fluorescencyjnych lub LED, które oferują taką temperaturę barwową. Dodatkowo, profesjonalni fotografowie kulinarni często korzystają z kolorometrów, aby mierzyć temperaturę barwową źródeł światła i upewnić się, że są one zgodne z normami. Ponadto, korzystanie z takiego oświetlenia minimalizuje potrzebę dalszej edycji zdjęć, co oszczędza czas i zachowuje naturalność przedstawionych dań.

Pytanie 21

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. pierścieni pośrednich.

B. teleobiektywu.

C. nasadki powiększającej.

D. obiektywu lustrzanego.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 22

Mieszek umieszczony pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu fotograficznego pozwala na wykonanie zdjęć

A. krajobrazowych

B. makrofotograficznych

C. panoramicznych

D. mikrofotograficznych

Mieszek umieszczony między obiektywem a korpusem aparatu fotograficznego jest kluczowym elementem w fotografii makro, ponieważ pozwala na uzyskanie większej odległości między obiektywem a matrycą aparatu. Działa to na zasadzie powiększenia obrazu, co jest niezbędne przy fotografowaniu małych obiektów, takich jak owady czy drobne detale roślin. W praktyce, fotografie makro wymagają precyzyjnego ustawienia ostrości oraz odpowiedniego oświetlenia, co często osiąga się za pomocą specjalnych lamp dodatkowych. Standardy branżowe w fotografii makro sugerują również stosowanie statywów oraz obiektywów makro, aby uniknąć drgań i zapewnić najlepszą jakość obrazu. Dodatkowo, korzystając z mieszków, fotograf może eksperymentować z różnymi kątami i odległościami, co pozwala na tworzenie unikalnych i artystycznych ujęć. Mieszek jest więc nie tylko narzędziem technicznym, ale także kreatywnym rozwiązaniem, które poszerza możliwości fotografii.

Pytanie 23

Czym są pierścienie Newtona?

A. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika

B. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii

C. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"

D. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami

Zrozumienie zjawiska pierścieni Newtona jest kluczowe w optyce, jednak odpowiedzi sugerujące inne interpretacje tego zjawiska są mylące i nieadekwatne. Przykładowo, pierwsza odpowiedź sugeruje, że pierścienie Newtona to efekt fotografowania 'pod światło', co jest nieprecyzyjne. Fotografowanie pod światło może prowadzić do prześwietlenia obrazu lub niepożądanych odblasków, ale nie ma bezpośredniego związku z interferencyjnymi pierścieniami, które są wynikiem nakładania się fal świetlnych. Druga odpowiedź wspomina o typie pierścieni pośrednich w makrofotografii, co również jest błędne. W makrofotografii pierścienie są używane jako narzędzia do oświetlenia obiektów, co nie ma związku z interferencją światła ani z pierścieniami Newtona. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że pierścienie Newtona są źródłem światła w lampach błyskowych, myli pojęcia, ponieważ pierścienie te są efektem optycznym, a nie źródłem światła. W rzeczywistości źródła światła w lampach błyskowych generują światło, które może być używane w różnych technikach fotograficznych, ale to nie odnosi się do specyfiki pierścieni Newtona. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wniosków i utrudniać naukę oraz zastosowanie wiedzy w praktyce optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się sprzętem fotograficznym oraz dla efektywnego uczenia się o zjawiskach optycznych.

Pytanie 24

Które wejście należy wybrać, aby przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB?

A. I.

B. III.

C. IV.

D. II.

Wybranie wejścia oznaczonego jako IV to zdecydowanie właściwy krok, jeśli chcesz przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB. Gniazdo IV to standardowy port USB typu A, który jest najpowszechniej wykorzystywany do podłączania pamięci przenośnych, takich jak pendrive’y. USB jest uniwersalnym standardem transmisji danych oraz zasilania, z którego korzystają praktycznie wszystkie komputery i laptopy już od ponad dwóch dekad. Z mojego doświadczenia wynika, że porty USB gwarantują łatwą obsługę – wystarczy wsunąć pendrive’a i system zwykle sam rozpozna urządzenie, a użytkownik może swobodnie kopiować pliki, tak jakby były zapisane na zwykłym dysku. Warto wiedzieć, że zgodnie z normami branżowymi, USB wspiera nie tylko przesyłanie plików, ale też ładowanie części urządzeń mobilnych. Oczywiście, inne porty widoczne na zdjęciu (HDMI, Ethernet, USB-C) mają zupełnie inne zastosowania – tu nie osiągniesz zamierzonego celu. Zdecydowana większość pamięci USB jest wyposażona właśnie w wtyk USB-A, dlatego to wejście najlepiej spełnia swoje zadanie w codziennym użytkowaniu. W praktyce – nie spotkałem się jeszcze z komputerem, który nie obsługiwałby takich operacji przez USB. Dobrą praktyką zalecaną przez specjalistów jest także bezpieczne usuwanie urządzenia, zanim je odłączysz, żeby uniknąć uszkodzenia danych.

Pytanie 25

Na jakim etapie powstawania fotograficznego obrazu srebrowego centra czułości przekształcają się w centra wywoływalne?

A. Powstawania obrazu utajonego

B. Utrwalania

C. Stabilizowania

D. Powstawania obrazu widzialnego czarno-białego

Wybór odpowiedzi związanej z etapem utrwalania jest błędny, ponieważ ten proces ma miejsce po powstaniu obrazu utajonego, a jego celem jest trwałe ustabilizowanie obrazu, co następuje po wywołaniu. Utrwalanie polega na usunięciu niewywołanych halogenków srebra, aby zapobiec dalszemu ich działaniu na światło. Stabilizowanie, jako termin, nie odnosi się bezpośrednio do procesu fotograficznego, a raczej do zapewnienia długotrwałej jakości obrazu poprzez odpowiednie przechowywanie i konserwację. Ponadto, powstawanie obrazu widzialnego czarno-białego jest etapem późniejszym i wymaga wcześniejszego uzyskania obrazu utajonego, co również czyni tę odpowiedź nieprawidłową. Często w praktyce może dojść do nieporozumienia, gdzie niektórzy mogą sądzić, że procesy są ze sobą zamienne lub że można je przeprowadzać równocześnie. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap procesu fotograficznego ma swoje unikalne zadania i znaczenie. Dlatego istotne jest, aby nie mylić terminologii oraz kolejności procesów, co jest często spotykanym błędem wśród osób uczących się fotografii.

Pytanie 26

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie obróbki zdjęć?

A. Zmniejszenie poboru energii elektrycznej

B. Przyspieszenie działania komputera

C. Uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów

D. Zwiększenie rozdzielczości obrazu

Kalibracja monitora to niezwykle istotny proces w obróbce zdjęć, mający na celu uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów. Dlaczego to takie ważne? Otóż, bez odpowiednio skalibrowanego monitora, kolory przedstawiane na ekranie mogą znacznie różnić się od rzeczywistych, co może prowadzić do błędnych decyzji w postprodukcji. Wyobraź sobie, że pracujesz nad zdjęciem, gdzie zieleń trawnika ma być intensywna, ale na nieskalibrowanym monitorze wygląda wyblakle. Po wydruku lub publikacji w internecie może się okazać, że zamiast żywej zieleni uzyskałeś niepożądany odcień. Kalibracja pozwala uniknąć takich problemów. W branży fotograficznej i graficznej przyjmuje się, że regularne wykonywanie kalibracji monitorów jest standardem. Dzięki temu fotografowie i graficy mają pewność, że ich praca będzie widziana przez odbiorców dokładnie tak, jak to zamierzali. Dobrej jakości monitory często są wyposażone w narzędzia do kalibracji, ale można też używać zewnętrznych kalibratorów, które pozwalają na bardziej precyzyjne ustawienia. To inwestycja w jakość i profesjonalizm.

Pytanie 27

W którym formacie należy zapisać obraz fotograficzny o 24 bitowej głębi koloru przeznaczony do umieszczenia w internecie?

A. GIF

B. TIFF

C. JPEG

D. RAW

JPEG to zdecydowanie najczęściej stosowany format do publikacji zdjęć w internecie, zwłaszcza jeśli chodzi o obrazy o 24-bitowej głębi koloru, czyli takie, które pozwalają na wyświetlenie ponad 16 milionów kolorów. Ten format został specjalnie opracowany z myślą o efektywnej kompresji fotografii i obrazów realistycznych, gdzie zależy nam na niskim rozmiarze pliku przy zachowaniu akceptowalnej jakości wizualnej. JPEG wykorzystuje kompresję stratną, ale pozwala naprawdę sporo "wycisnąć" z obrazu dla zastosowań internetowych – na przykład na stronach WWW, blogach fotograficznych, sklepach internetowych czy nawet w mediach społecznościowych. Co istotne, praktycznie wszystkie przeglądarki i urządzenia obsługują JPEG, więc nie ma problemów z kompatybilnością. Z mojego doświadczenia wynika, że większość fotografów i grafików, gdy przygotowuje zdjęcia do sieci, robi eksport właśnie do JPEG-a, dobierając odpowiedni poziom kompresji, żeby balansować między rozmiarem a jakością. Standardy branżowe, jak np. zalecenia Google dotyczące optymalizacji stron (PageSpeed), też sugerują JPEG jako podstawowy wybór dla fotografii. Warto jeszcze dodać, że format ten obsługuje pełną paletę kolorów i nie obsługuje przezroczystości – co akurat w przypadku fotografii nie jest żadnym problemem. Gdyby chodziło o grafikę z przezroczystością, to inny temat, ale dla typowego zdjęcia JPEG jest absolutnie na miejscu. Trochę szkoda, że niektórzy wciąż używają PNG do zdjęć – w praktyce to tylko niepotrzebnie obciąża serwer i łącze.

Pytanie 28

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby uzyskać dużą głębię ostrości w fotografii krajobrazowej?

A. f/2.8

B. f/4

C. f/1.8

D. f/16

Duża głębia ostrości jest kluczowa w fotografii krajobrazowej, pozwala bowiem na wyraźne ukazanie zarówno obiektów na pierwszym planie, jak i tych daleko w tle. Ustawienie przysłony na f/16 jest jednym z najczęściej używanych sposobów na uzyskanie tego efektu. Wartość przysłony f/16 oznacza, że otwór przysłony jest stosunkowo mały, co z technicznego punktu widzenia prowadzi do tego, że większa część obrazu znajduje się w ostrości. Przy tej wartości światło wpadające do aparatu jest ograniczone, co z jednej strony zwiększa głębię ostrości, ale z drugiej wymaga dłuższego czasu naświetlania lub wyższej czułości ISO, by uzyskać odpowiednią ekspozycję. W praktyce, fotografowie krajobrazowi często korzystają z tej wartości w połączeniu ze statywem, aby uniknąć poruszenia obrazu. Dodatkowo, dzięki stosowaniu małych przysłon, możliwe jest osiągnięcie efektu gwiazd na źródłach światła, co jest szczególnie atrakcyjne przy zdjęciach z elementami światła słonecznego lub oświetlenia ulicznego. Ustawienie f/16 to standard w branży, umożliwiający uzyskanie profesjonalnych i spektakularnych efektów w fotografii krajobrazowej.

Pytanie 29

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 4

B. Fotografia 2

C. Fotografia 1

D. Fotografia 3

W fotografii perspektywa żabia jest specyficznym sposobem kadrowania, przy którym aparat ustawiony jest nisko, tuż przy powierzchni, albo nawet poniżej poziomu fotografowanego obiektu. Efektem takiego ujęcia jest wrażenie, że dany przedmiot czy postać są większe, bardziej monumentalne czy wręcz przytłaczające. To typowy zabieg, jeśli chcemy nadać zdjęciu dynamiki lub wyróżnić fotografowany motyw na tle otoczenia. Niestety, wskazując inne ujęcia niż fotografia numer 3, pomijamy fakt, że w tych pozostałych zdjęciach aparat znajduje się na wysokości doniczki lub powyżej niej, przez co uzyskana perspektywa jest neutralna lub wręcz z lotu ptaka (jak w przypadku fotografii wykonanej mocno od góry). Takie kadrowanie jest powszechne np. w dokumentacji obiektów czy na zdjęciach katalogowych, gdzie ważna jest prezentacja całości w sposób czytelny, ale niekoniecznie efektowny. Bardzo częstym błędem w rozpoznaniu żabiej perspektywy jest sugerowanie się wyłącznie poziomem aparatu względem własnych oczu, a nie faktycznym kątem patrzenia na obiekt. Moim zdaniem, żeby dobrze rozpoznać ten rodzaj perspektywy, trzeba pamiętać o jednej rzeczy: na zdjęciu wykonanym z żabiej perspektywy dominują linie wznoszące się, a spód obiektu może być widoczny – to znak rozpoznawczy. Standardy branżowe podkreślają, że żabia perspektywa jest ceniona za swoją umiejętność budowania nastroju i wydobywania detali, które przy klasycznym kadrowaniu byłyby słabo widoczne lub zniknęłyby całkowicie. Jeśli więc na zdjęciu nie widać obiektu od dołu, to z dużym prawdopodobieństwem nie mamy do czynienia z typową perspektywą żabią, tylko z klasyczną lub nawet ptasią.

Pytanie 30

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą

B. o świcie

C. po południu

D. w południe

Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.

Pytanie 31

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 36 ppi

B. 72 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość stosowana w przypadku obrazów przeznaczonych do wyświetlania w internecie. Przy tej rozdzielczości obrazy mają odpowiednią jakość, ale ich rozmiar pliku jest na tyle mały, że ładowanie strony internetowej jest szybkie. W praktyce obrazy o rozdzielczości 72 ppi są dostosowane do ekranów komputerowych, które nie wymagają tak wysokiej gęstości pikseli jak drukowane materiały. Przykładowo, większość zdjęć zamieszczanych w galeriach internetowych, na portalach społecznościowych czy stronach blogowych jest przygotowywana w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalny balans między jakością a czasem ładowania. Zgodnie z dobrą praktyką projektowania stron internetowych, dostosowanie rozdzielczości obrazów do ich przeznaczenia jest kluczowe dla zapewnienia pozytywnych doświadczeń użytkowników oraz wydajności witryny.

Pytanie 32

Aby uzyskać efekt zatrzymania ruchu opadającej kropli wody, jaki powinien być ustawiony czas naświetlania?

A. 1/2000 s

B. 1/125 s

C. 1/500 s

D. 1/30 s

Odpowiedź 1/2000 s jest prawidłowa, ponieważ czas naświetlania na poziomie 1/2000 sekundy jest wystarczająco krótki, aby zarejestrować bardzo szybkie zjawiska, takie jak spadająca kropla wody. Przy tak krótkim czasie naświetlania, aparat jest w stanie 'zamrozić' ruch, co oznacza, że zarejestruje obraz z minimalnym rozmyciem. W praktyce, takie ustawienia są często stosowane w fotografii sportowej, gdzie szybko poruszające się obiekty muszą być uchwycone w pełnej ostrości. W przypadku fotografii przyrody, na przykład podczas dokumentowania spadających kropli deszczu czy wodospadów, krótki czas naświetlania pozwala uwiecznić detale, które normalnie mogłyby umknąć w wyniku ruchu. Dobrą praktyką jest również zrozumienie, że dla osiągnięcia podobnych efektów, można zastosować dodatkowe akcesoria, takie jak lampy błyskowe, które umożliwiają jeszcze szybsze zamrożenie ruchu. Warto zaznaczyć, że techniki te są zgodne z zasadami stosowanymi w profesjonalnej fotografii, gdzie precyzyjne ustawienia aparatu mają kluczowe znaczenie dla jakości uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 33

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. powiększalnik

B. drukarka

C. kopiarka stykowa

D. ploter

Powiększalnik to urządzenie specjalizujące się w reprodukcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny. W przypadku uzyskania srebrowej kopii pozytywowej w skali odwzorowania 4:1, powiększalnik jest najlepszym wyborem, ponieważ umożliwia precyzyjne kontrolowanie procesu powiększania obrazu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek i powiększeń, powiększalnik pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. W praktyce, artyści i fotografowie często korzystają z powiększalników, aby uzyskać szczegółowe odbitki z negatywów, które mogą być następnie używane do wystaw, publikacji lub kolekcji. Standardy branżowe wskazują, że prawidłowe ustawienie powiększalnika oraz oświetlenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Warto również dodać, że użycie powiększalnika pozwala na eksperymentowanie z różnymi typami papierów fotograficznych oraz chemikaliami, co daje artystom szeroką gamę możliwości twórczych.

Pytanie 34

Przedstawione zdjęcie wykonano zgodnie z zasadą kompozycji

A. horyzontalnej.

B. rytmicznej.

C. centralnej.

D. symetrycznej.

Odpowiedź centralna jest poprawna, ponieważ zdjęcie przedstawia kota umieszczonego w centralnej części kadru, co jest kluczowym elementem zasady kompozycji centralnej. Ta technika polega na umiejscowieniu głównego obiektu w centrum, co naturalnie przyciąga wzrok widza i tworzy harmonijną kompozycję. W praktyce, kompozycja centralna jest często wykorzystywana w fotografii portretowej, gdzie twarz modela znajduje się w centrum kadru, co nadaje zdjęciu wyraźność i skupia uwagę na najważniejszym elemencie. Kolejnym przykładem stosowania tej zasady może być fotografia architektury, gdzie budynek lub jego elementy są umieszczone w centralnym punkcie, co podkreśla ich znaczenie. Użycie kompozycji centralnej jest zgodne z zasadami rządzącymi efektywnym obrazowaniem, które zalecają, aby najważniejsze elementy zdjęcia znajdowały się w miejscach, które są dla widza najbardziej oczywiste. Warto również zauważyć, że kompozycja centralna sprzyja symetrii, co dodatkowo podkreśla estetykę kadru.

Pytanie 35

Które programy umożliwiają edycję pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

B. Adobe Photoshop i CorelDRAW

C. Adobe Flasch i Adobe InDesign

D. Adobe Illustrator i GIMP

Adobe Photoshop i Adobe Lightroom to tak naprawdę standard branżowy, jeśli chodzi o edycję plików RAW. Format RAW pozwala na zachowanie wszystkich nieprzetworzonych danych z matrycy aparatu, co daje ogromne pole do popisu podczas późniejszej obróbki. W praktyce, większość fotografów – zarówno zawodowców, jak i ambitnych amatorów – korzysta właśnie z tych programów do wywoływania zdjęć RAW. Photoshop umożliwia precyzyjną edycję poszczególnych parametrów, takich jak balans bieli, ekspozycja czy kontrast, zanim jeszcze obraz zostanie zamieniony do formatu typu JPEG czy TIFF. Lightroom natomiast daje ogromne możliwości zarządzania kolekcjami zdjęć, a do tego oferuje szybki workflow i masową edycję plików RAW. To bardzo wygodne, jeśli pracujesz z dużą ilością materiału – na przykład z reportażu czy sesji ślubnej. Moim zdaniem, nie da się dziś profesjonalnie obrabiać zdjęć RAW bez znajomości tych narzędzi. Warto dodać, że oba programy korzystają z technologii Adobe Camera RAW, która jest systematycznie aktualizowana – dzięki temu zawsze masz wsparcie dla najnowszych modeli aparatów. Z mojego doświadczenia wynika, że kto raz spróbował pracy na RAW i w Lightroomie, już raczej nie wraca do samego JPEG-a!

Pytanie 36

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć do uzyskania właściwej reprodukcji kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze przy naturalnym oświetleniu, wykorzystując film stworzony do światła żarowego?

A. Konwersyjny niebieski

B. Korekcyjny łososiowy

C. Konwersyjny łososiowy

D. Korekcyjny niebieski

Odpowiedzi z filtrami niebieskimi, korekcyjnymi łososiowymi czy niebieskimi w ogóle nie pasują, jeśli chodzi o fotografowanie w świetle żarowym. Filtr niebieski ma za zadanie schłodzenie barw, a w kontekście ciepłego światła żarowego to może być jeszcze gorsze, bo kolory będą wyglądały jeszcze bardziej nienaturalnie. Filtr korekcyjny łososiowy czasami można pomylić z konwersyjnym, ale nie osiąga tego samego efektu, więc nie działa to tak, jak powinno dla naturalnych kolorów. Często można zauważyć błędy w myśleniu, które prowadzą do wyboru złego filtra, jak brak wiedzy na temat źródła światła czy mylące zrozumienie roli filtrów w fotografii. Niebieskie filtry są bardziej używane w zimnych źródłach światła, na przykład fluorescencyjnych, więc w przypadku żarówek to zupełnie nie działa. Wybór odpowiedniego filtra trzeba dobrze przemyśleć, bo to naprawdę ważne, aby zrozumieć, jak to wpływa na konkretne źródło światła i efekty, które chcemy uzyskać, żeby nie było problemów z kolorami.

Pytanie 37

Elementem odpowiedzialnym za wertykalne odwracanie obrazu w aparatach cyfrowych jest

A. pryzmat pentagonalny

B. matówka

C. wizjer

D. lustro półprzepuszczalne

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, ponieważ umożliwia prawidłowe, wertykalne odwrócenie obrazu, co jest niezbędne do uzyskania naturalnego widoku w wizjerze. Dzięki tym pryzmatom, które przekształcają kierunek promieni świetlnych, użytkownik widzi obraz w orientacji, która odpowiada rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że gdy fotograf patrzy przez wizjer, widzi scenę tak, jak będzie ona zarejestrowana na zdjęciu. W porównaniu z innymi rozwiązaniami, takimi jak matówka, która służy głównie do ustawiania ostrości, pryzmat pentagonalny jest bardziej zaawansowaną technologią, która jest standardem w lustrzankach cyfrowych. Standardy fotograficzne wskazują na pryzmat jako najlepszy sposób na zapewnienie wysokiej jakości obrazu i komfortu użytkowania, co czyni go niezbędnym elementem w każdej profesjonalnej i amatorskiej lustrzance. Dzięki zastosowaniu pryzmatów, użytkownicy mogą również redukować problemy z perspektywą i zniekształceniami, co jest kluczowe podczas fotografowania. Warto również zauważyć, że nowoczesne osiągnięcia w technologii pryzmatów przyczyniają się do poprawy jasności i kontrastu obrazu, co znacznie wpływa na jakość finalnych ujęć.

Pytanie 38

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x > 2f

B. x = f

C. x = 2f

D. x < f

Odpowiedź x = 2f jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości obraz obiektu, aparat musi być umieszczony w odległości równiej dwukrotności ogniskowej obiektywu. W przypadku obiektywów fotograficznych, gdy obiekt znajduje się w odległości x = 2f, promienie świetlne przechodzące przez soczewkę zbiegają się w punkcie ogniskowym po drugiej stronie soczewki, co prowadzi do powstania obrazu na matrycy aparatu. Przykładem praktycznym może być wykorzystanie obiektywu o ogniskowej 50 mm, gdzie minimalna odległość od obiektu wynosi 100 mm. Takie ustawienie umożliwia fotografowi uzyskanie optymalnej ostrości oraz detali, co jest kluczowe w wielu dziedzinach fotografii, takich jak portret, produktowa czy architektura. Warto również zauważyć, że techniki kompozycji i zasady trójpodziału są często stosowane w tym kontekście, aby uzyskać estetyczne ujęcia. Zgodnie z praktykami branżowymi, znajomość tych zasad jest niezbędna, aby efektywnie korzystać z potencjału aparatu i obiektywu.

Pytanie 39

Schemat ilustruje błąd

A. dystorsji beczkowatej.

B. paralaksy.

C. aberracji sferycznej.

D. aberracji chromatycznej.

Odpowiedź "aberracja sferyczna" jest prawidłowa, ponieważ schemat ilustruje błąd optyczny, który występuje w soczewkach sferycznych. Aberracja sferyczna polega na tym, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki nie skupiają się w tym samym punkcie. W rezultacie obraz staje się rozmyty, co jest widoczne na schemacie, gdzie różne punkty ogniskowe (f1 i f2) wskazują na różnice w skupieniu promieni. Ten rodzaj błędu jest istotny w projektowaniu systemów optycznych, w tym aparatów fotograficznych i teleskopów, gdzie precyzyjne skupienie światła jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów. Aby zminimalizować aberracje sferyczne, inżynierowie wykorzystują soczewki asferyczne lub techniki korekcji w systemach optycznych. Stanowi to standard w branży, aby zapewnić wysoką jakość obrazu, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach optycznych.

Pytanie 40

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi

B. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze

C. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym

D. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesu soft proofing. Na przykład drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym nie jest tym samym, co symulacja na ekranie. Takie podejście, choć użyteczne w niektórych kontekstach, nie pozwala na ocenę rzeczywistego wyglądu obrazu w warunkach cyfrowych. Drukowanie próbek wymaga fizycznych materiałów oraz czasu, a także może wiązać się z dodatkowymi kosztami, co czyni je mniej efektywnym w ocenie kolorów. Proces wstępnej obróbki zdjęć przed ich prezentacją klientowi również nie odnosi się do soft proofing, jako że nie dotyczy on symulacji wydruku, lecz raczej edycji zdjęć. Z kolei tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze może wprowadzać w błąd, ponieważ różnica w gramaturze papieru może wpływać na końcowy efekt wizualny, a tym samym nie oddaje rzeczywistego wyglądu zamierzonego wydruku. Tego typu podejścia mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia klientów, ponieważ nie spełniają oczekiwań co do jakości i koloru wydruków. Kluczowe jest zrozumienie, że soft proofing opiera się na dokładnej symulacji i ocenie efektu końcowego w przestrzeni cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej