Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 26 października 2025 09:46
Data zakończenia: 26 października 2025 09:49

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Z danych przedstawionych w tabeli wynika, że koszt transportu przypadający na jeden kilometr w roku 2020 r. w stosunku do 2019 r.

Zestawienie danych przedsiębiorstwa transportowego
Wyszczególnienie	Uzyskany wynik
Wyszczególnienie	2019 r.	2020 r.
Koszty transportu [zł]	765 000,00	821 600,00
Liczba przejechanych kilometrów [km]	450 000	520 000

A. zmniejszył się o 1,58 zł

B. wzrósł o 1,58 zł

C. wzrósł o 0,12 zł

D. zmniejszył się o 0,12 zł

Istnieje wiele pułapek w analizie kosztów transportu, które mogą prowadzić do mylnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na wzrost kosztu transportu o 1,58 zł lub 0,12 zł nie biorą pod uwagę rzeczywistych danych przedstawionych w tabeli. Wzrost kosztów może być mylnie interpretowany, gdy analizujemy dane bez kontekstu, ignorując fakt, że w roku 2020 koszt wyniósł 1,58 zł, co jest niższe od 1,70 zł w roku 2019. Tego rodzaju błędy mogą wynikać z nieprawidłowego czytania tabeli lub niewłaściwego rozumienia jednostek miary. Istotne jest, aby zrozumieć, że porównując wartości, należy zawsze zwracać uwagę na ich źródła oraz kontekst, w którym zostały przedstawione. Również, mylenie wzrostu z spadkiem jest klasycznym błędem poznawczym, który może występować w analizach danych. W kontekście biznesowym i finansowym, takie pomyłki mogą prowadzić do nieefektywnych decyzji, z których wynikać będą straty finansowe i utrata konkurencyjności. Dlatego ważne jest, aby przy ocenie danych kosztowych zawsze mieć na uwadze dokładność i precyzyjność w interpretacji informacji. W praktyce, wspieranie decyzji opartych na solidnych danych jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu każdej organizacji związanej z transportem.

Pytanie 2

Do czego służy etykieta logistyczna GS1?

A. do oznaczania jednostek logistycznych w standardowy sposób dla wszystkich uczestników łańcucha dostaw

B. do identyfikacji oraz oznaczania kontenerów, naczep i wymiennych nadwozi

C. do identyfikacji jednostek ładunkowych mających szczególny status

D. do oznaczania jednostek logistycznych, które wymagają szczególnych czynności obsługowych podczas transportu

Etykieta logistyczna GS1 jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na oznaczanie jednostek logistycznych w standardowy sposób, co jest istotne dla wszystkich uczestników tego procesu. GS1, jako międzynarodowa organizacja ustanawiająca standardy, zapewnia jednolitą metodę identyfikacji towarów, co z kolei pozwala na łatwiejszą wymianę informacji między różnymi podmiotami w łańcuchu dostaw. Przykładem zastosowania etykiety logistycznej GS1 może być proces wysyłki towarów z magazynu do punktu sprzedaży – etykiety te zawierają nie tylko dane o produkcie, ale również informacje dotyczące jego pochodzenia, daty ważności czy warunków przechowywania. Dzięki temu, każdy uczestnik łańcucha dostaw, od producenta po detalistę, ma dostęp do tych samych danych, co minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa efektywność operacyjną. Zastosowanie standardów GS1 sprzyja również automatyzacji procesów logistycznych, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej konkurencji i potrzeby optymalizacji kosztów.

Pytanie 3

Pociąg składa się z 32 wagonów. Każdy z nich powinien pomieścić 26 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Proces załadunku jednej pjł do wagonu zajmuje 5 minut. Jak długo minimalnie potrwa załadunek wszystkich pjł, jeżeli jeden wózek jednorazowo transportuje 1 pjł, a do załadunku używane są 4 wózki widłowe?

A. 17 h 20 min

B. 17 h 33 min

C. 11 h 06 min

D. 11 h 10 min

Aby obliczyć czas załadunku wszystkich paletowych jednostek ładunkowych, należy najpierw zrozumieć całkowitą liczbę pjł do załadowania. Mamy 32 wagony, a każdy z nich ma pomieścić 26 pjł, co daje 32 x 26 = 832 pjł. Każdy wózek widłowy załadowuje jedną pjł w 5 minut, więc czas załadunku jednej pjł przy pełnej obsadzie czterech wózków to 5 minut. W ciągu jednej minuty cztery wózki mogą załadować 4 pjł, co oznacza, że czas potrzebny na załadunek wszystkich 832 pjł wynosi (832 pjł / 4 pjł na minutę) x 5 minut = 1040 minut. Przekładając to na godziny, uzyskujemy 1040 minut / 60 minut = 17 godzin i 20 minut. Tak więc, prawidłowa odpowiedź to 17 h 20 min. Wiedza na temat efektywnego zarządzania załadunkiem i wykorzystania sprzętu, jak wózki widłowe, jest kluczowa w logistyce. Stosowanie technik optymalizacji czasu, takich jak równoległe załadunki i zwiększenie liczby wózków widłowych, może znacząco wpłynąć na wydajność procesu.

Pytanie 4

Przedstawiony znak, umieszczany na opakowaniach transportowych, oznacza

A. "tu zakładać zawiesia".

B. "tu chwytać".

C. "podnosić bezpośrednio za ładunek".

D. "góra nie przewracać".

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie transportu i przechowywania towarów. Odpowiedzi sugerujące, że można podnosić ładunek bezpośrednio za niego, czy chwytać w określonych miejscach, są błędne, ponieważ nie uwzględniają struktury samych opakowań i różnorodności ładunków. Znak "tu chwytać" może wprowadzać w błąd, sugerując, że można łatwo unieść ładunek w dowolnym miejscu, co w praktyce może prowadzić do uszkodzeń i wypadków. Ponadto, niektórzy mogą mylnie interpretować oznaczenie jako wskazanie na uchwyty, które często nie są przystosowane do unikania przewrócenia ładunku. Odpowiedź "tu zakładać zawiesia" również jest myląca, ponieważ nie uwzględnia zasady bezpieczeństwa dotyczącej właściwego mocowania ładunków – w przypadku niewłaściwego zawieszenia ładunku, może dojść do jego przewrócenia lub upadku, co stwarza zagrożenie dla pracowników. Prowadzi to do kluczowego błędu w myśleniu, który polega na pominięciu znaczenia odpowiedniego oznakowania i zasad transportu, które są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną. Właściwe zrozumienie i przestrzeganie symboli transportowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności operacji logistycznych.

Pytanie 5

Kto powinien zdobyć certyfikat kompetencji zawodowych w zakresie przewozów drogowych?

A. przedsiębiorca planujący prowadzenie działalności w zakresie transportu drogowego za pomocą środków transportu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t.

B. przedsiębiorca planujący prowadzenie działalności w sektorze transportu drogowego przy użyciu środków transportu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t.

C. każdy pracownik zatrudniony w firmie transportowej.

D. kierowca pracujący w firmie zajmującej się transportem i spedycją.

Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźników drogowych jest kluczowym dokumentem, który musi uzyskać przedsiębiorca planujący wykonywanie działalności w zakresie transportu drogowego środkami transportu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t. Wymóg ten wynika z przepisów prawa, które mają na celu zapewnienie odpowiednich standardów w branży transportowej. Przykładowo, przedsiębiorcy muszą wykazać się znajomością przepisów dotyczących transportu, zarządzania flotą oraz przepisów bhp. Certyfikat ten jest również istotny w kontekście konkurencyjności na rynku, gdyż posiadanie go może być decydującym czynnikiem przy wyborze dostawcy przez potencjalnych klientów. Umożliwia on także legalne zatrudnianie kierowców oraz umożliwia wykonywanie przewozów międzynarodowych, co jest istotne dla rozwoju działalności. W praktyce, posiadanie certyfikatu wspiera również odpowiednie przygotowanie przedsiębiorcy do obsługi logistycznej oraz organizacji transportu, co przekłada się na efektywność operacyjną i zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 6

Czynnik ekonomiczny oddziałujący na ilość, rodzaj oraz zakres realizowanych usług transportowych to

A. popyt i podaż na rynku

B. typ materiałów

C. układ organizacyjny

D. motywowanie pracowników

Wybór odpowiedzi dotyczącej struktury organizacyjnej, rodzaju materiałów czy motywacji pracowników w kontekście wpływu na usługi transportowe jest błędny, ponieważ te czynniki są jedynie pośrednie i mniej kluczowe w porównaniu do popytu i podaży. Struktura organizacyjna przedsiębiorstwa ma znaczenie dla zarządzania, ale nie determinuje bezpośrednio, jakie usługi są świadczone na rynku. Na przykład, firma transportowa może mieć skomplikowaną strukturę, jednak jeśli popyt na jej usługi jest niski, nie będzie w stanie utrzymać swojej działalności. Z kolei rodzaj materiałów wpływa głównie na specyfikę transportu, ale nie na jego zakres i ilość, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Motywacja pracowników jest istotna dla wydajności operacyjnej, ale znów nie jest czynnikiem decydującym o rodzaju i ilości usług transportowych. Właściwe podejście do analizy rynku powinno uwzględniać trendy popytu oraz dostępność zasobów, co umożliwia lepsze dostosowanie oferty do potrzeb klientów. Zrozumienie, że to właśnie popyt i podaż kształtują rynek, jest kluczem do skutecznego zarządzania usługami transportowymi i ich rozwijania w odpowiedzi na zmieniające się wymagania rynku.

Pytanie 7

Z przewozów realizowanych na podstawie karnetu TIR wyłączone są

A. papierosy

B. wyroby cukiernicze

C. soki

D. żywe zwierzęta

Odpowiedź "papierosy" jako wyjątek od przewozów pod osłoną karnetu TIR jest poprawna, ponieważ karnet TIR jest dokumentem stosowanym do uproszczenia międzynarodowego transportu towarów ułatwiającego ich przewóz przez granice państwowe. Zgodnie z międzynarodowymi regulacjami, przewóz niektórych towarów pod osłoną karnetu TIR jest zabroniony ze względu na różne przepisy celne i ograniczenia. Papierosy są regulowane przez przepisy dotyczące wyrobów tytoniowych, które często wymagają specjalnych zezwoleń oraz są obłożone wysokimi podatkami importowymi. Przewożenie papierosów może wiązać się z dodatkowymi kontrolami celnymi, co czyni karnet TIR niewłaściwym dokumentem do ich transportu. Dla przewoźników oraz firm logistycznych to zrozumienie przepisów i odpowiednich ograniczeń jest kluczowe, aby uniknąć problemów prawnych i finansowych związanych z niezgodnym z prawem przewozem towarów. W praktyce oznacza to konieczność korzystania z innych form dokumentacji transportowej, która spełnia wymogi prawne dotyczące transportu wyrobów tytoniowych.

Pytanie 8

Ilustracja przedstawia samochód cysternę z przyczepą zbiornikową do przewozu mleka. Cysterna ma pojemność 15 000 litrów, a przyczepa 13 000 litrów. Ile takich zestawów drogowych jest potrzebnych do jednorazowego transportu 140 000 litrów mleka przy założeniu, że każdy zbiornik może mieć 100% wypełnienie?

A. 6 zestawów.

B. 5 zestawów.

C. 3 zestawy.

D. 4 zestawy.

Zgadza się, potrzebujemy 5 zestawów drogowych. Każdy z nich, z cysterną i przyczepą, ma pojemność 28 000 litrów – dokładnie 15 000 litrów w cysternej i 13 000 litrów w przyczepie. Jak to zrobimy? Znajdujemy liczbę zestawów, dzieląc 140 000 litrów mleka przez 28 000 litrów na zestaw, co daje nam właśnie 5 zestawów. W praktyce, planując transport takich produktów jak mleko, ważne jest nie tylko to, ile zmieści się w transporcie, ale też, żeby zadbać o bezpieczeństwo oraz odpowiednie warunki przewozu. W branży mleczarskiej jakość i świeżość są na pierwszym miejscu, dlatego trzeba dobrze zorganizować transport, żeby wszystko było zgodne z normami i przepisami.

Pytanie 9

Co oznacza skrót UTI?

A. Intermodalną Jednostkę Ładunkową

B. Uniwersalny System Ładunkowy

C. Intermodalny System Transportowy

D. Multimodalną Jednostkę Przewozową

Z terminami takimi jak Intermodalny System Transportowy, Multimodalna Jednostka Przewozowa czy Uniwersalny System Ładunkowy można się łatwo pogubić, gdy mówimy o UTI. Intermodalny System Transportowy to raczej sposób organizacji transportu przy użyciu różnych środków, a nie konkretna jednostka. Mówiąc szczerze, to bardziej ogólna kwestia zarządzania niż sama jednostka. Multimodalna Jednostka Przewozowa to z kolei termin, który raczej nie jest standardowy w branży, więc łatwo go pomylić z UTI, ale brakuje mu jasnej definicji. Podobnie jest z Uniwersalnym Systemem Ładunkowym, który nie odnosi się do UTI, bo to nie jest termin dobrze znany w literaturze fachowej. Z tego co widzę, wiele błędów w myśleniu o UTI bierze się z pomylenia pojęć logistycznych. Kluczowe jest, żeby zrozumieć, że UTI to konkretny typ jednostki, nie system czy metoda transportu, co jest ważne dla efektywności w skomplikowanym świecie logistyki.

Pytanie 10

Do działań związanych z procesem przewozowym realizowanych w punkcie nadania towaru należy

A. zaplanowanie trasy przewozu oraz wybór środka transportowego

B. przekazanie towaru odbiorcy

C. rozładunek ładunku oraz przekazanie dokumentacji przewozowej odbiorcy

D. załadunek oraz zabezpieczenie ładunku w pojeździe

Wybór odpowiedzi związanych z rozładunkiem lub przekazaniem ładunku odbiorcy nie dotyczy czynności, które odbywają się w miejscu nadania ładunku. Proces przewozowy zaczyna się od momentu, gdy ładunek jest przygotowywany do transportu, co obejmuje załadunek i zabezpieczenie. Rozładunek ładunku i przekazanie dokumentacji przewozowej odbiorcy mają miejsce na etapie dostarczenia towaru, a nie w miejscu nadania. Takie podejście zniekształca rzeczywisty przebieg procesu logistycznego, gdzie kluczowe jest odpowiednie przygotowanie ładunku przed rozpoczęciem transportu. Planowanie trasy przewozu oraz wybór środka transportu są istotnymi czynnościami, ale również nie są realizowane w miejscu nadania ładunku. Te działania mają miejsce na wcześniejszym etapie organizacji transportu i są częścią procesu planowania. Prawidłowe rozumienie etapu nadania ładunku jest niezbędne w logistyce, ponieważ błędne podejście do tych zagadnień może prowadzić do nieefektywności i zwiększonych kosztów transportu. Konsekwentne stosowanie się do dobrych praktyk w zakresie załadunku to klucz do zminimalizowania ryzyka uszkodzeń i zapewnienia bezpieczeństwa w czasie transportu.

Pytanie 11

Która umowa definiuje standardy, jakie powinny spełniać środki transportowe do przewozu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. ATP

B. INTERBUS

C. AGN

D. SMGS

Odpowiedź ATP (Umowa europejska dotycząca międzynarodowego transportu drogowego towarów szybko psujących się się) jest prawidłowa, ponieważ definiuje normy i wymagania, które muszą być spełnione przez środki transportu używane do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych. Dokument ten reguluje m.in. kwestie dotyczące temperatury transportu, sposobu pakowania oraz wymogów sanitarnych, aby zapewnić zachowanie świeżości i bezpieczeństwa produktów. Przykładem zastosowania norm ATP może być transport produktów mleczarskich, które wymagają utrzymania określonej temperatury, aby uniknąć ich zepsucia. Zastosowanie standardów ATP przyczynia się do minimalizacji strat żywności oraz zwiększenia zaufania konsumentów do jakości transportowanych produktów. Ważne jest również, aby firmy transportowe były świadome i przestrzegały tych norm, co ma kluczowe znaczenie dla całego łańcucha dostaw. Warto również zwrócić uwagę na to, że przestrzeganie umowy ATP wpływa na konkurencyjność przedsiębiorstw, które mają możliwość oferowania wysokiej jakości usług transportowych.

Pytanie 12

Jaką kwotę należy zapłacić za transport na dystansie 650 km, jeżeli cena przewozu do 300 km wynosi 500 zł, a każdy dodatkowy kilometr powyżej 300 km kosztuje 2 zł?

A. 700 zł

B. 1 200 zł

C. 1 300 zł

D. 1 000 zł

Żeby policzyć całkowity koszt przewozu na trasie 650 km, trzeba zacząć od ustalenia podstawowej opłaty za pierwsze 300 km, która wynosi 500 zł. Potem trzeba dodać dodatkowy koszt za resztę trasy, czyli 350 km. Wiesz, że stawka za każdy kilometr powyżej 300 km to 2 zł? Więc liczymy: 350 km razy 2 zł za kilometr to daje 700 zł. Dodając to do podstawowej kwoty, mamy 500 zł plus 700 zł, co razem daje 1200 zł. Taki sposób liczenia jest normalny w branży, bo zazwyczaj ustala się z góry kwoty do pewnego limitu, a potem się dokłada za dodatkowe kilometry. Pamiętaj, że przejrzystość w ustalaniu cen jest ważna, bo buduje zaufanie między usługodawcą a klientem. Przykład ten pokazuje, jak kluczowe jest zrozumienie zasad obliczeń kosztów transportowych, co przydaje się w wielu dziedzinach, nie tylko w logistyce.

Pytanie 13

Firma wynajęła ładowarkę na 6 godzin. Faktura za wynajem wynosi 1476,00 zł brutto. Jaką cenę jednostkową netto za wynajem ładowarki na 1 godzinę należy obliczyć, biorąc pod uwagę 23% stawkę VAT?

A. 303,00 zł

B. 246,00 zł

C. 200,00 zł

D. 170,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku niepoprawnych założeń dotyczących obliczeń finansowych. Na przykład, niektórzy mogą przyjąć, że całkowita kwota na fakturze jest już wartością netto, co prowadzi do mylnego wniosku o jednostkowej cenie wynajmu. Inni mogą zapomnieć o uwzględnieniu podatku VAT, co skutkuje pominięciem kluczowego kroku w obliczeniach. Takie podejście jest typowym błędem, ponieważ daje nierealistyczny obraz rzeczywistych kosztów wynajmu. Ponadto, w przypadku odpowiedzi, które przewidują wyższe kwoty, może to być wynikiem niepoprawnego przeliczenia wartości brutto na netto. Niezrozumienie różnicy między tymi dwoma pojęciami często prowadzi do błędnych obliczeń. Warto również zwrócić uwagę na to, że w przypadku podatku VAT, kwota netto zawsze stanowi podstawę do obliczeń. Wnioskując, kluczowe jest dokładne zrozumienie mechanizmu przeliczeń oraz umiejętność poprawnego interpretowania faktur, co jest niezbędne w codziennym funkcjonowaniu przedsiębiorstw. Znajomość metod kalkulacji i ich zastosowania w praktyce jest nieoceniona, zwłaszcza w kontekście zarządzania finansami oraz planowania budżetu.

Pytanie 14

Dokument, który jest przesyłany przez spedytora importera do zagranicznego spedytora korespondenta, zawierający dane o towarze, konieczną dokumentację eksportera oraz dodatkowe wskazówki dotyczące transportu, nosi nazwę

A. manifest ładunkowy

B. routing order

C. akredytywa

D. nota bukingowa

Manifest ładunkowy to dokument, który zawiera szczegółowe informacje o wszystkich ładunkach transportowanych na danym pojeździe lub w danym kontenerze, ale nie jest to dokument wysyłany przez spedytora importera. Akredytywa to instrument finansowy, który zapewnia płatność za towary, ale nie zawiera instrukcji dotyczących wysyłki. Nota bukingowa to potwierdzenie rezerwacji miejsca w pojeździe transportowym, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o dokumentacji wymaganej od eksportera. Routing order, z drugiej strony, jest kluczowy do efektywnego zarządzania procesem logistycznym, ponieważ zawiera konkretne instrukcje dotyczące transportu. Typowym błędem myślowym przy wyborze manifestu ładunkowego lub akredytywy jako odpowiedzi jest nieodróżnienie ich funkcji od funkcji routing order. W branży logistycznej zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i opóźnień w dostawach. Używając nieodpowiednich terminów i dokumentów, można narazić się na poważne konsekwencje finansowe oraz logistyczne. Dobrze jest zatem znać rolę każdego dokumentu w procesie spedycji, aby móc skutecznie zarządzać łańcuchem dostaw.

Pytanie 15

Jakie jest współczynnikiem wykorzystania czasu pracy na trasie, jeśli czas jazdy wynosi 7 godzin, przerwa w prowadzeniu pojazdu trwa 45 minut, a oczekiwanie na rozładunek wynosi 15 minut?

A. 0,903

B. 0,921

C. 1,143

D. 0,875

Współczynnik wykorzystania czasu pracy na trasie oblicza się, uwzględniając czas rzeczywistej jazdy oraz czas przestojów związanych z przerwami i oczekiwaniem na rozładunek. W tym przypadku czas jazdy wynosi 7 godzin, a czas przerwy to 45 minut, natomiast oczekiwanie na rozładunek trwa 15 minut. Łączny czas przestojów wynosi zatem 1 godzinę (45 minut + 15 minut). Całkowity czas, który kierowca spędza w systemie pracy, wynosi więc 8 godzin (7 godzin jazdy + 1 godzina przestojów). Współczynnik wykorzystania czasu pracy obliczamy, dzieląc czas jazdy przez całkowity czas pracy: 7 godzin / 8 godzin = 0,875. Oznacza to, że kierowca wykorzystuje 87,5% swojego czasu pracy na jazdę, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej, gdzie dąży się do maksymalizacji efektywności operacyjnej. Współczynnik ten ma istotne znaczenie dla planowania tras i zarządzania flotą pojazdów, gdyż pozwala na optymalizację czasu pracy kierowców oraz zwiększenie wydajności transportu.

Pytanie 16

Zgodnie z przedstawioną charakterystyką wybranych kategorii homologacji środków transportu, w świadectwie homologacji pojazdu silnikowego przeznaczonego do przewozu ładunków o masie do 24 t, w pozycji kategoria będzie wpisane

Charakterystyka wybranych kategorii homologacji środków transportu
Pojazdy kategorii M to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu osób i ich bagażu. Kategorię M dzielimy na:
M₁	- pojazdy mające nie więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₂	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy.
Pojazdy kategorii N to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu ładunków. Kategorię N dzielimy na:
N₁	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 3,5 tony,
N₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 12 ton,
N₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 12 ton.
Pojazdy kategorii O to przyczepy (z włączeniem naczep). Kategorię O dzielimy na:
O₁	- pojazdy o maksymalnej masie nieprzekraczającej 750 kg,
O₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 750 kg, ale nieprzekraczającej 3,5 tony,
O₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 10 ton,
O₄	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 10 ton.

A. N2

B. N3

C. M1

D. O4

Wybór odpowiedzi N2, O4 lub M1 wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji pojazdów w kontekście homologacji. Kategoria N2 dotyczy pojazdów o masie maksymalnej od 3,5 do 12 ton, co nie obejmuje ciężarówek przeznaczonych do przewozu ładunków o masie do 24 ton. Z kolei kategoria O4 odnosi się do przyczep przeznaczonych do transportu ładunków, a nie do pojazdów silnikowych, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w kontekście pytania. Kategoria M1 dotyczy pojazdów osobowych zaprojektowanych do przewozu maksymalnie 7 osób, co również nie może być poprawne w przypadku omawianego pojazdu transportowego. Często pojawiającym się błędem w myśleniu jest założenie, że wszystkie pojazdy transportowe mogą być klasyfikowane w jednej kategorii, co jest mylnym podejściem. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi kategoriami prowadzi do nieprawidłowych wyborów, które mogą mieć konsekwencje w kontekście przepisów prawnych oraz stosowanych norm. Właściwe zrozumienie kategorii homologacji jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w sektorze transportowym, ponieważ błędna klasyfikacja pojazdów może prowadzić do problemów z rejestracją, ubezpieczeniem oraz zgodnością z przepisami drogowymi.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaką masę ładunku można załadować do pojazdu, którego masa własna wynosi 4 t, biorąc pod uwagę dopuszczalną masę całkowitą równą 26 t oraz wskaźnik wykorzystania ładowności równy 1?

A. 26 t

B. 22 t

C. 30 t

D. 4 t

Odpowiedź 22 t jest prawidłowa, ponieważ w celu obliczenia ładunku umieszczonego w pojeździe, należy odjąć masę własną pojazdu od dopuszczalnej masy całkowitej. W tym przypadku mamy dopuszczalną masę całkowitą wynoszącą 26 t oraz masę własną pojazdu równą 4 t. Kiedy wykonamy obliczenie: 26 t - 4 t, otrzymujemy 22 t. Dopuszczalna masa całkowita jest kluczowym parametrem w transporcie drogowym, gdyż określa maksymalną masę, którą pojazd może przewozić, nie łamiąc przepisów. Utrzymanie właściwej ładowności jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności transportu. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w logistyce, gdzie pojazdy muszą być zaplanowane zgodnie z ich ładownością, aby uniknąć przeciążeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń sprzętu, a także do zwiększenia ryzyka wypadków. Ponadto, odpowiednie zarządzanie ładownością wspiera optymalizację kosztów transportu, co jest istotne w branży logistycznej i transportowej.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Zgodnie z fragmentem ustawy Prawo o ruchu drogowym, w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu, z tyłu pojazdu, krawędzi ładunku, umieszcza się

Art. 61. 9. Ustala się następujące oznakowanie ładunku:
1) ładunek wystający z przodu pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej lub dwoma białymi i dwoma czerwonymi pasami, tak aby były widoczne z boków i z przodu pojazdu, a w okresie niedostatecznej widoczności ponadto światłem białym umieszczonym na najbardziej wystającej do przodu części ładunku;
2) ładunek wystający z boku pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku, a ponadto w okresie niedostatecznej widoczności białym światłem odblaskowym skierowanym do przodu oraz czerwonym światłem i czerwonym światłem odblaskowym skierowanym do tyłu; światła te nie powinny znajdować się w odległości większej niż 40 cm od najbardziej wystającej krawędzi ładunku; jeżeli długość wystającego z boku ładunku, mierzona wzdłuż pojazdu, przekracza 3 m, to chorągiewkę i światła umieszcza się odpowiednio przy przedniej i tylnej części ładunku;
3) ładunek wystający z tyłu pojazdu oznacza się pasami białymi i czerwonymi umieszczonymi bezpośrednio na ładunku lub na tarczy na jego tylnej płaszczyźnie albo na zawieszonej na końcu ładunku bryle geometrycznej (np. stożku, ostrosłupie); widoczna od tyłu łączna powierzchnia pasów powinna wynosić co najmniej 1.000 cm², przy czym nie może być mniej niż po dwa pasy każdej barwy; ponadto w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu krawędzi ładunku umieszcza się czerwone światło i czerwone światło odblaskowe; przy przewozie drewna długiego zamiast oznakowania pasami białymi i czerwonymi dopuszcza się oznakowanie końca ładunku chorągiewką lub tarczą barwy pomarańczowej;
4) ładunek wystający z tyłu samochodu osobowego lub przyczepy ciągniętej przez samochód osobowy może być oznaczony chorągiewką barwy czerwonej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku.

A. pasy czarne i czerwone.

B. pasy białe i czerwone, czerwone światło i czerwone światło odblaskowe.

C. chorągiewkę barwy białej.

D. chorągiewkę barwy pomarańczowej, czerwone światło i białe światłe odblaskowe.

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących oznakowania ładunków wystających z pojazdów. Zastosowanie chorągiewki barwy pomarańczowej lub białej, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie spełnia wymogów zawartych w przepisach. Chorągiewka pomarańczowa, choć używana w różnych kontekstach transportowych, nie jest przewidziana w przypadku oznakowania ładunków na pojazdach. Z kolei użycie jedynie białej chorągiewki również jest niewystarczające, ponieważ nie uwzględnia potrzeby wyraźnego oznaczenia, które powinno obejmować zarówno kolory białe, jak i czerwone dla jasnego rozróżnienia. Pasy czarne i czerwone nie są zgodne z wymaganiami prawnymi, ponieważ brak w nich elementu białego, który jest niezbędny dla zapewnienia wysokiej widoczności. Dodatkowo, zastosowanie tylko czerwonego światła bez towarzyszącego oznakowania w postaci pasów jest niewystarczające — nie spełnia to standardów bezpieczeństwa, które nakładają obowiązek używania elementów odblaskowych. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze, zwłaszcza w trudnych warunkach atmosferycznych, gdzie widoczność jest ograniczona.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Podmiot transportowy wykonujący przewóz towarów niebezpiecznych z Warszawy do Berlina za pomocą transportu drogowego stosuje się do regulacji zawartych w umowie

A. ATP

B. ATA

C. ADR

D. ADN

Odpowiedzi ADN, ATA i ATP nie są trafione, bo mówią o innych aspektach transportu, które nie dotyczą przewozu niebezpiecznych rzeczy drogą. ADN to umowa o przewozie towarów wodą, więc nie pasuje do transportu lądowego. ATA to jakieś dokumenty celne, które nie mają nic wspólnego z niebezpiecznymi materiałami, a ATP dotyczy towarów, które muszą być w określonej temperaturze. Mylenie tych umów może prowadzić do fatalnych błędów w przepisach transportowych, co może zagrażać bezpieczeństwu zarówno towarów, jak i ludzi. Zrozumienie, co te umowy oznaczają, jest naprawdę ważne, żeby wszystko było zgodnie z prawem i bezpieczne podczas transportu.

Pytanie 23

Przewozy realizowane w transporcie lądowym to

A. kolejowe i samochodowe

B. wodne śródlądowe i morskie

C. wodne śródlądowe i lotnicze

D. kolejowe i lotnicze

Wybór odpowiedzi dotyczącej transportu kolejowego i lotniczego nie jest do końca trafny. Transport lotniczy to inna bajka, bo odbywa się w powietrzu, a to już nie jest transport naziemny. Tak samo odpowiedzi, które wskazują na wodny transport, czyli ten przez rzeki czy morza, są też błędne, bo to też nie jest związane z ziemią. Często ludzie mylą te różne kategorie transportu. Każdy z nich ma swoje zasady, infrastrukturę i zastosowania. Na przykład, transport wodny jest super do przewożenia dużych ładunków na długie dystanse, ale tam, gdzie nie ma wody, nie dojedziemy. A transport lotniczy, choć najszybszy, wiąże się z wyższymi kosztami i ograniczeniami bagażowymi. Organizowanie transportu wymaga też znajomości różnych przepisów i koordynacji między tymi wszystkimi rodzajami transportu, co jest naprawdę kluczowe dla sprawnego działania całej logistyki.

Pytanie 24

Czynności profilaktyczne, mające na celu zachowanie obiektu w odpowiednim stanie użytkowania poprzez systematyczne lub doraźne zabezpieczenie go przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych oraz dbanie o czystość, to

A. konserwacja

B. naprawa bieżąca

C. modernizacja

D. naprawa awaryjna

Podejście związane z modernizacją koncentruje się na wprowadzaniu zmian mających na celu poprawę funkcjonalności lub estetyki obiektu, co często wiąże się z większymi inwestycjami oraz ingerencją w jego strukturę. Modernizacja jest jednak procesem, który nie zajmuje się bieżącym utrzymaniem obiektu ani jego ochroną przed szkodliwymi czynnikami, a raczej wprowadza nowe rozwiązania technologiczne czy architektoniczne. Oprócz tego, naprawa awaryjna odnosi się do działań podejmowanych w nagłych przypadkach, jak usuwanie skutków awarii, co jest reakcją na konkretne problemy, a nie planowym utrzymywaniem obiektu. Naprawa bieżąca również nie spełnia wymogów konserwacji, ponieważ skupia się na usuwaniu usterek, a nie na zapobieganiu ich wystąpieniu. Często mylenie tych pojęć wynika z niewłaściwego zrozumienia ich celów i zakresu działania. Kluczowe jest, aby w procesie zarządzania obiektami podkreślić, że konserwacja jest procesem ciągłym i zapobiegawczym, a inne działania są zazwyczaj reakcjami na zaistniałe problemy. Właściwe podejście do konserwacji pozwala nie tylko na ochronę obiektów, ale także na spełnienie norm jakości oraz przepisów prawnych dotyczących bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 25

Jakie oznaczenie służy do identyfikacji jednostek logistycznych zgodnie z normami GS1?

A. SSCC (Serial Shipping Container Code)

B. GCN (Global Coupon Number)

C. GTIN (Global Trade Item Number)

D. GLN (Global Location Number)

GCN, GLN oraz GTIN to kody, które pełnią różne funkcje w systemie identyfikacji towarów, jednak nie są one przeznaczone do oznaczania jednostek logistycznych w taki sposób, jak SSCC. Global Coupon Number (GCN) to identyfikator używany głównie do oznaczania kuponów rabatowych, co sprawia, że jego zastosowanie jest ograniczone do specyficznych kampanii marketingowych i promocji, a nie do zarządzania jednostkami logistycznymi w łańcuchu dostaw. Global Location Number (GLN) z kolei służy do identyfikacji lokalizacji, takich jak magazyny, punkty sprzedaży czy biura, a jego rola jest bardziej związana z lokalizacją niż z bezpośrednim zarządzaniem przesyłkami. Global Trade Item Number (GTIN) to system identyfikacji towarów, który pozwala na oznaczenie produktów handlowych, ale nie odnosi się bezpośrednio do kontenerów czy palet. Użytkownicy mogą mylić te kody, nie dostrzegając ich specyficznych zastosowań. Kluczową różnicą między SSCC a wymienionymi kodami jest to, że SSCC koncentruje się na jednostkach logistycznych i ich transportowaniu, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Dlatego ważne jest zrozumienie, że każdy z tych kodów ma swoje zastosowanie, jednak tylko SSCC jest właściwym wyborem do identyfikacji jednostek logistycznych.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Czas potrzebny na załadunek kontenera na naczepę wynosi 10 minut. Odległość między nadawcą a stacją kolejową to 30 km. Pojazd porusza się ze średnią prędkością 40 km/h. O której najpóźniej powinien być podstawiony pojazd pod załadunek kontenera u nadawcy, jeżeli kontener musi dotrzeć do stacji 30 minut przed odjazdem pojazdu? Pociąg odjeżdża o 17:05.

A. 15:55

B. 16:10

C. 15:40

D. 16:25

Analizując inne odpowiedzi, zauważamy, że wiele z nich ignoruje kluczowe aspekty potrzebne do prawidłowego obliczenia czasu załadunku i transportu. W przypadku odpowiedzi, które są wcześniejsze niż 15:40, nie uwzględniono odpowiedniego zapasu czasowego na załadunek oraz czas przejazdu. Na przykład, jeśli wybierzemy godzinę 15:55, to po dodaniu 10 minut na załadunek oraz 45 minut na transport, dostaniemy godzinę 16:50, a to oznacza, że kontener dotrze na stację kolejową za późno, co jest nieakceptowalne w kontekście logistyki. Podobnie, korzystając z 16:10, czas przejazdu razem z załadunkiem przekroczyłby wymagany termin dostarczenia, co prowadzi do potencjalnych opóźnień w dostawie. W logistyce kluczowym aspektem jest planowanie z wyprzedzeniem, które minimalizuje ryzyko opóźnień. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jak kluczowe jest adekwatne obliczenie czasów, aby w efekcie zrealizować procesy transportowe w sposób wydajny i terminowy.

Pytanie 28

Jak powinna przebiegać kolejność działań przy rozładunku towaru za pomocą wózka widłowego?

A. podjęcie towaru, odłożenie, przewiezienie, podjęcie, powrotny przejazd bez towaru

B. odłożenie towaru, podjęcie, przewiezienie, powrotny przejazd bez towaru

C. odłożenie towaru, przewiezienie, podjęcie, powrotny przejazd bez towaru

D. podjęcie towaru, przewiezienie, odłożenie, powrotny przejazd bez towaru

Wybranie innych odpowiedzi może prowadzić do różnych problemów w pracy i być niebezpieczne. Na przykład, zaczynając od odłożenia ładunku, łamiesz podstawowe zasady logistyki. Jeśli nie rozumiesz, że pierwsze powinno być podjęcie ładunku, to może się zrobić bałagan i opóźnienia w magazynie. Kluczowe jest, żeby zachować kolejność, bo każda czynność wynika z poprzedniej, a jak to zmienisz, to istnieje ryzyko uszkodzenia towaru lub wypadków. Przykładowo, przewiezienie przed podjęciem ładunku to nie jest najlepszy pomysł, bo ładunek nie jest jeszcze zabezpieczony. Takie działanie łamie zasady bezpieczeństwa i efektywności, na które powinno się zwracać uwagę w każdej firmie zajmującej się transportem i magazynowaniem.

Pytanie 29

W naczepie o wewnętrznej pojemności 90 m³ umieszczono 30 pjł. Jaki jest współczynnik wypełnienia przestrzeni ładunkowej, jeśli objętość jednego pjł wynosi 1,5 m³?

A. 0,33

B. 1,50

C. 0,50

D. 1,45

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, należy przyjrzeć się obliczeniom i ich podstawom. Wiele osób może błędnie przyjąć, że współczynnik wypełnienia można obliczyć na podstawie błędnych założeń dotyczących objętości ładunku lub objętości naczepy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 1,50 i 1,45 sugerują, że załadunek przekracza objętość naczepy, co jest fizycznie niemożliwe. Tego typu błędy wynikają często z braku uwzględnienia rzeczywistej objętości ładunku. Z kolei odpowiedź 0,33 mogłaby wynikać z błędnego podziału objętości ładunku na zbyt dużą objętość naczepy, co prowadzi do niewłaściwej interpretacji danych. Dlatego tak ważne jest, aby przy obliczeniach przestrzegać zasad matematyki oraz zrozumieć, jakie jednostki i wartości są używane. W praktyce, dobrze jest stosować się do sprawdzonych wzorów oraz upewnić się, że wszystkie dane są w odpowiednich jednostkach. Dobrze przygotowane obliczenia pozwalają uniknąć strat finansowych oraz nieefektywności w logistyce, co jest kluczowe dla każdego przedsiębiorstwa zajmującego się transportem.

Pytanie 30

Przedstawiony znak umieszczony na opakowaniu transportowym informuje, że ładunek nie powinien być

A. otwierany.

B. zaczepiany hakami.

C. przemieszczany przez toczenie.

D. podnoszony.

Poprawna odpowiedź, czyli "przemieszczany przez toczenie", jest zgodna z oznaczeniem przedstawionym na opakowaniu transportowym. Znak ten informuje o tym, że ładunek nie powinien być toczony, co jest kluczowe dla jego integralności i bezpieczeństwa. Toczenie może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych, które mogą nie być widoczne na pierwszy rzut oka, ale mogą znacząco wpłynąć na skuteczność i jakość transportu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest transport materiałów delikatnych, takich jak szkło czy elektronika, gdzie nawet niewielkie uszkodzenie może skutkować dużymi stratami finansowymi. W branży transportowej kluczowe jest przestrzeganie oznaczeń i standardów, takich jak te określone w normach ISO, które sugerują odpowiednie metody obsługi ładunków. Użycie odpowiednich technik, takich jak podnoszenie z użyciem wózków widłowych, zamiast toczenia, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Transport urządzeń elektronicznych w kontenerach drogą morską w ustalonych odstępach czasu oraz na z góry określonych trasach jest określany jako przewóz

A. okazjonalny

B. trampowy

C. regularny

D. czarterowy

Przewóz regularny to forma transportu, w której ładunki są przewożone w ustalonych odstępach czasowych oraz na określonych trasach. Taki sposób transportu jest szczególnie efektywny w przypadku sprzętu elektronicznego, który wymaga regularnych dostaw do różnych lokalizacji. Przykładem mogą być kontenerowce kursujące pomiędzy portami, które mają ustalony rozkład rejsów, dzięki czemu klienci mogą planować swoje zamówienia oraz produkcję. W branży logistycznej, regularne przewozy są zgodne z dobrymi praktykami, które zapewniają przewidywalność dostaw, co jest kluczowe dla zarządzania zapasami oraz planowania produkcji. Dodatkowo, przewozy regularne często korzystają z umów długoterminowych, co pozwala na stabilizację kosztów oraz lepsze planowanie operacyjne. Takie podejście przyczynia się do optymalizacji kosztów transportu oraz zwiększa efektywność operacyjną całego łańcucha dostaw.

Pytanie 33

Aktualny odczyt licznika całkowitego przebiegu pojazdu wynosi 128 720 km. Ostatni transport odbył się na trasie Bydgoszcz - Paryż - Bydgoszcz. Jaki był odczyt licznika przed wyjazdem z Bydgoszczy, jeśli dystans między Bydgoszczą a Paryżem to 1 424 km?

A. 130 144 km

B. 128 008 km

C. 125 872 km

D. 127 296 km

Błędne odpowiedzi można wyjaśnić poprzez analizę nieprawidłowych kalkulacji oraz podstawowych założeń dotyczących przebiegu. Pierwsza odpowiedź, 128 008 km, sugeruje, że nie uwzględniono przebytych kilometrów w trasie. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania flotą oraz błędnej oceny kosztów, co jest niezgodne z praktykami w branży transportowej, gdzie kluczowe jest ścisłe monitorowanie przebiegu. Kolejna odpowiedź, 127 296 km, wprowadza dodatkowy błąd, ponieważ wydaje się, że obliczenia bazują na założeniu, iż stan licznika zmniejsza się w innym kontekście. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie pełnej pętli transportowej. Ostatnia odpowiedź, 130 144 km, jest całkowicie nieprawidłowa, wskazując na mylne przyjęcie, że stan licznika wzrasta, co jest niemożliwe w kontekście podróży. Takie podejście odzwierciedla typowe błędy myślowe, jak ignorowanie podstawowych zasad arytmetyki oraz braku wiedzy na temat monitorowania przebiegu, co może prowadzić do wielu nieporozumień i problemów w logistyce. Efektywne zarządzanie flotą wymaga znajomości procedur ewidencyjnych i umiejętności kalkulacji na podstawie danych rzeczywistych.

Pytanie 34

Przedsiębiorca złożył wniosek do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o wydanie świadectwa zatrudnionemu kierowcy, niebędącemu obywatelem państwa UE. W drodze decyzji administracyjnej wydano świadectwo kierowcy ważne od 15.06.2017 r. Na podstawie fragmentu ustawy ustal, do kiedy będzie ważne świadectwo, jeżeli zostało wystawione na możliwie maksymalny okres czasu?

Fragment ustawy o transporcie drogowym

Rozdział 4a

Świadectwo kierowcy

Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.

Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania, zmienia albo cofa świadectwo kierowcy.

2. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony na piśmie lub w postaci dokumentu elektronicznego.

3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

A. Do 31.12.2021 r.

B. Do 15.06.2021 r.

C. Do 15.06.2022 r.

D. Do 31.12.2022 r.

Odpowiedzi prowadzące do błędnych wniosków mogą wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących ważności świadectw kierowców. Na przykład, daty takie jak 31.12.2021 r. oraz 31.12.2022 r. sugerują, że świadectwo mogłoby być ważne przez różne okresy, które nie byłyby zgodne z przepisami prawa. W branży transportowej istotne jest, aby każda decyzja i interpretacja przepisów opierała się na pełnym zrozumieniu regulacji. Często spotykanym błędem jest mylenie maksymalnego okresu ważności z innymi rodzajami dokumentów, co prowadzi do niewłaściwych dat. Z kolei odpowiedź wskazująca na 15.06.2021 r. również pomija kluczowy element dotyczący 5-letniego okresu ważności świadectwa. W praktyce, każdy kierowca, który otrzymuje świadectwo, powinien być dobrze poinformowany o jego ważności, aby nie ryzykować wykonywania obowiązków zawodowych z nieaktualnym dokumentem. Ponadto, w kontekście szkoleń i certyfikacji kierowców, klientela oraz przewoźnicy powinni mieć jasne procedury dotyczące odnawiania dokumentów, co jest kluczowe dla zachowania standardów bezpieczeństwa i zgodności z przepisami prawa transportowego.

Pytanie 35

Z przedstawionego fragmentu ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że maksymalna odległość, na jaką ładunek może wystawać z przodu pojazdu powinna być

6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:

1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;

2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;

3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

A. nie większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

B. większa niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu pojazdu.

C. nie większa niż 2 m od osi przyczepy.

D. większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

Odpowiedź "nie większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego" jest poprawna, ponieważ zgodnie z Ustawą Prawo o ruchu drogowym, ładunek transportowany pojazdem nie może wystawać na większą odległość niż 1,5 m od miejsca siedzenia kierowcy. Taka regulacja ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno dla kierowcy, jak i innych uczestników ruchu drogowego. W przypadku nadmiernego wystawienia ładunku z przodu pojazdu, może dojść do zmniejszenia widoczności kierującego oraz destabilizacji pojazdu podczas manewrów. Przykładowo, w przypadku transportu długich przedmiotów, takich jak belki czy rury, warto zastosować odpowiednie oznakowanie oraz dodatkowe wsparcie w postaci zabezpieczeń, co zgodne jest z dobrymi praktykami transportowymi, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Dodatkowo, znajomość tych przepisów jest istotna dla profesjonalnych kierowców i operatorów transportu, którzy muszą dostosować swoje działania do obowiązujących norm prawnych.

Pytanie 36

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu

n n nn n nn

n Fragment Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r.
w sprawie pilotowania pojazdów nienormatywnychn

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
n 2) szerokość – 3,20 m,
n 3) wysokość – 4,50 m,
n 4) masa całkowita – 60 t

– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
n 2) szerokość – 3,60 m,
n 3) wysokość – 4,70 m,
n 4) masa całkowita – 80 t

– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
n 2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
n 3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
n 4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
n 2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł.

A. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne parametry.

B. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

C. jednego pojazdu.

D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.

Wybór odpowiedzi sugerującej, że tylko jeden pojazd jest wystarczający do pilotowania pojazdu nienormatywnego, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, nie uwzględnia on wszystkich aspektów bezpieczeństwa, które są kluczowe w przypadku transportu pojazdów o nietypowych wymiarach. Pojazdy o zwiększonej długości, szerokości lub wysokości mają znacznie ograniczoną widoczność oraz manewrowość, co czyni je bardziej podatnymi na niebezpieczne sytuacje w ruchu drogowym. Ponadto, rzeczywistość na drogach często wymaga dodatkowej ostrożności i zabezpieczeń, które nie mogą być zapewnione przez pojedynczy pojazd pilotujący. W praktyce, niektóre manewry, takie jak skręty czy zmiany pasa ruchu, wymagają obecności więcej niż jednego pojazdu, aby zapewnić odpowiednie marginesy bezpieczeństwa. Warto zauważyć, że jeden pojazd nie będzie w stanie skutecznie zabezpieczyć zarówno przodu, jak i tyłu tak dużego transportu, co może prowadzić do nieprzewidzianych sytuacji mogących zagrażać bezpieczeństwu innych uczestników ruchu oraz samego transportu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich błędnych wniosków obejmują niedocenianie ryzyka oraz nadmierne uproszczenie problemu, co w kontekście transportu nienormatywnego jest niedopuszczalne.

Pytanie 37

Firma produkująca farby dostarcza produkty z magazynu centralnego zlokalizowanego w południowo – zachodniej części kraju do magazynów regionalnych według poniższego schematu. Jaki model organizowania zadań transportowych stosuje firma?

A. Obwodowy

B. Sztafetowy

C. Promienisty

D. Wahadłowy

Model promienisty organizacji zadań transportowych charakteryzuje się tym, że transport odbywa się z jednego centralnego punktu (w tym przypadku magazynu centralnego) do różnych punktów odbioru (magazynów regionalnych). W tym modelu, każda trasa transportowa prowadzi promieniście z centrali, co pozwala na efektywne zarządzanie logistyką dostaw. Przykładem może być firma, która dostarcza towary do kilku punktów w regionie, co minimalizuje koszty transportu oraz czas dostawy. Stosując ten model, firma może optymalizować trasy, co w praktyce prowadzi do zmniejszenia zużycia paliwa oraz zwiększenia wydajności pracowników. W branży transportowej oraz logistycznej, standardy takie jak Lean Management często polegają na optymalizacji tras, co bezpośrednio przekłada się na efektywność operacyjną przedsiębiorstwa. Przykładowo, wiele firm transportowych korzysta z narzędzi do planowania tras, aby zautomatyzować i zoptymalizować proces dostaw.

Pytanie 38

Na podstawie zestawienia wymiarów kontenerów morskich określ wysokość wewnętrzną kontenera 40-stopowego high cube.

Wymiary kontenerów morskich
Rodzaj kontenera	Wymiary wewnętrzne [mm]
Rodzaj kontenera	długość	szerokość	wysokość
20'	5919	2340	2380
40'DV	12045	2309	2379
40'HC	12056	2347	2684
20' OPEN TOP	5919	2340	2286
40' OPEN TOP	12043	2340	2272
20' REEFER	5428	2266	2240
40' REEFER	11628	2294	2509
20' FLAT RACK	5662	2438	2327
40' FLAT RACK	12080	2438	1950
45' HC	13556	2352	2698

A. 2 379 mm

B. 2 509 mm

C. 2 272 mm

D. 2 684 mm

Wybór innych wartości dla wysokości wewnętrznej kontenera 40-stopowego high cube może wynikać z nieporozumień dotyczących standardów kontenerów morskich. Wiele osób myli różne typy kontenerów, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, wysokości kontenerów standardowych różnią się od wysokości kontenerów high cube, które są zaprojektowane z myślą o większej pojemności. Odpowiedzi takie jak 2379 mm, 2509 mm, czy 2272 mm są typowymi wysokościami kontenerów standardowych, a nie high cube. W przypadku kontenerów 40-stopowych standardowa wysokość wynosi około 2390 mm, co może prowadzić do zamieszania z wymiarami kontenerów high cube. Innym powszechnym błędem jest poleganie na nieaktualnych lub nieprecyzyjnych źródłach informacji, co skutkuje wyborem błędnych wartości. W kontekście logistyki i transportu morskiego, zrozumienie różnic w wymiarach jest kluczowe dla efektywnego zarządzania przestrzenią ładunkową na statkach i w magazynach. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do nieoptymalnego załadunku i zwiększenia kosztów transportu. Ważne jest, aby zawsze odnosić się do aktualnych specyfikacji i norm branżowych, aby uniknąć takich pomyłek.

Pytanie 39

Przedsiębiorstwo transportowe posiada 4 zestawy drogowe o ładowności 18 ton każdy. Oblicz średni wskaźnik wykorzystania ładowności taboru przedsiębiorstwa, jeżeli pojazdy każdego dnia przewożą ładunki zgodnie z zestawieniem podanym w tabeli.

Zestaw drogowy	Ładunek
1	18 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o masie 740 kg/pjł
2	10 skrzyniopalet o masie 500 kg/szt. i 10 skrzyniopalet o masie 800 kg/szt.
3	20 beczek o masie 400 kg/szt. i 5 skrzyń o masie 372 kg/szt.
4	18 000 litrów benzyny o masie 13 500 kg

A. 0,69

B. 0,76

C. 0,31

D. 1,45

Analiza błędnych odpowiedzi może pomóc zrozumieć, dlaczego niektóre wartości nie są prawidłowe w kontekście obliczenia średniego wskaźnika wykorzystania ładowności taboru. Wartości takie jak 1,45, 0,31 i 0,76 mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Na przykład, wybór wartości 1,45 sugeruje, że użytkownik mógł błędnie pomyśleć, że wykorzystanie ładowności może przekraczać 100%, co jest niemożliwe w praktyce. W rzeczywistości wskaźnik ten zawsze powinien mieścić się w przedziale od 0 do 1, co odzwierciedla procentowe wykorzystanie dostępnej pojemności. Z kolei wybór wartości 0,31 może sugerować, że obliczenia opierały się na nieprawidłowo zsumowanych masach przewożonych ładunków lub błędnie oszacowanej maksymalnej ładowności zestawów. Warto również zauważyć, że wartość 0,76, mimo że bliska prawidłowej odpowiedzi, nie uwzględnia rzeczywistego poziomu wykorzystania, co może wynikać z nadmiernego założenia o efektywności transportu. Wszyscy ci, którzy zajmują się transportem, powinni rozumieć znaczenie precyzyjnych obliczeń w kontekście zarządzania flotą oraz efektywności operacyjnej. Właściwe podejście do obliczeń nie tylko zwiększa efektywność, ale także pozwala na lepsze prognozowanie kosztów i planowanie zasobów.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej