Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:38
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:46

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przewlekłe spożycie zbyt dużej ilości fluoru prowadzi do

A. erytroplazji

B. melanoplakii

C. fluorozy

D. hipoplazji

Fluoroza jest chorobą związana z przewlekłym nadmiarem fluoru w organizmie, objawiającą się przede wszystkim zmianami w strukturze zębów. Powstaje na skutek nadmiernego spożycia fluoru w okresie, gdy zęby są w fazie rozwoju, co może prowadzić do zmian w szkliwie. Objawy fluorozy obejmują plamy, przebarwienia oraz różne deformacje szkliwa, co wpływa na estetykę zębów oraz ich funkcję. W praktyce, zrozumienie fluorozy jest kluczowe dla dentystów i specjalistów zajmujących się profilaktyką zdrowia jamy ustnej, aby mogli skutecznie edukować pacjentów o ryzykach związanych z nadmiernym spożyciem fluoru. Standardy takich organizacji jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podkreślają znaczenie monitorowania stężenia fluoru w wodzie pitnej oraz w produktach stomatologicznych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia fluorozy. Wiedza na temat fluorozy ma również zastosowanie w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w działaniach profilaktycznych, co znacząco wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 2

Aby przeprowadzić wybielanie wewnętrzne przebarwionych martwych zębów, co należy przygotować?

A. Peroxidon

B. Whitening Gel

C. Opalescence Whitening Toothpaste

D. Haxyl-żel

Peroxidon jest substancją aktywną stosowaną w zabiegu wybielania wewnątrzkomorowego, który ma na celu przywrócenie estetyki przebarwionych martwych zębów. Działa na zasadzie uwalniania tlenu, co prowadzi do rozkładu pigmentów odpowiedzialnych za przebarwienia. Przygotowanie zęba do zabiegu polega na dokładnym oczyszczeniu i osuszeniu kanału korzeniowego, a następnie zastosowaniu Peroxidonu w odpowiedniej formie. Stosowanie tej substancji jest zgodne z wytycznymi stomatologicznymi, które rekomendują jej użycie w kontekście wybielania zębów martwych. Ważne jest, aby procedura była przeprowadzana przez przeszkolonego dentystę, który zapewni bezpieczeństwo i skuteczność. Przykładem praktycznego zastosowania Peroxidonu może być sytuacja, w której pacjent zgłasza się z martwym zębem po leczeniu endodontycznym, a lekarz decyduje się na wybielanie wewnątrzkomorowe, aby zredukować widoczne przebarwienia i przywrócić naturalny kolor zęba.

Pytanie 3

Preparat do dezynfekcji powierzchni zanieczyszczonych krwią powinien mieć minimalny czas kontaktu z tą powierzchnią wynoszący nie mniej niż

A. 45 minut

B. 15 minut

C. 30 minut

D. 60 minut

Preparat do dezynfekcji powierzchni skażonych krwią powinien mieć wymagany czas kontaktu nie krótszy niż 15 minut, co jest zgodne z zaleceniami i normami, takimi jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) oraz Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Czas kontaktu jest kluczowy, ponieważ pozwala na skuteczne działanie substancji czynnych zawartych w preparacie dezynfekującym, eliminując patogeny, które mogą być obecne w krwi. Przykładem zastosowania takiego preparatu może być dezynfekcja powierzchni w placówkach medycznych po zabiegach chirurgicznych czy w sytuacjach, gdy doszło do krwawienia. Właściwe przestrzeganie czasu kontaktu zapewnia również bezpieczeństwo pracowników służby zdrowia oraz pacjentów, minimalizując ryzyko zakażeń szpitalnych. Warto również zwrócić uwagę na wybór odpowiednich środków dezynfekcyjnych, które powinny być zarejestrowane i mieć udokumentowaną skuteczność przeciwko wirusom, bakteriom oraz innym patogenom. Dlatego zrozumienie znaczenia czasu kontaktu jest istotne dla zapewnienia skuteczności procedur dezynfekcyjnych.

Pytanie 4

Do przygotowania materiału kompozytowego chemoutwardzalnego należy użyć szpatułki

A. metalowej na bloczku papierowym

B. metalowej na płytce szklanej

C. plastycznej na płytce szklanej

D. plastycznej na bloczku papierowym

Stosowanie metalowej szpatułki na bloczku papierowym lub na płytce szklanej w przypadku materiałów kompozytowych chemoutwardzalnych wiąże się z wieloma problemami. Przede wszystkim metalowe narzędzia mogą reagować z żywicami, co prowadzi do niepożądanych zmian w składzie chemicznym mieszanki. Dla przykładu, niektóre metale mogą wprowadzać zanieczyszczenia, które wpływają na utwardzanie materiału, co w konsekwencji osłabia właściwości mechaniczne kompozytu. Dodatkowo, mieszanie na płytce szklanej nie jest optymalnym rozwiązaniem, gdyż szklana powierzchnia nie zapewnia odpowiedniej przyczepności i może prowadzić do trudności w zbieraniu resztek mieszanki. Prowadzi to do strat materiału oraz nieefektywnego wykorzystania surowców. Zastosowanie papierowego bloczka jako powierzchni roboczej jest powszechnie uznawane za lepsze, ponieważ pozwala na łatwe usunięcie pozostałości po mieszaniu i jednocześnie minimalizuje potencjalne ryzyko zanieczyszczenia. Poprawne podejście do przygotowania materiałów kompozytowych powinno się opierać na najlepszych praktykach branżowych, które zalecają wykorzystanie narzędzi odpornych na działanie chemiczne oraz odpowiednich powierzchni roboczych, co pozwala na zachowanie integralności materiału oraz uzyskanie przewidywalnych rezultatów końcowych. Przesunięcie skupienia na niewłaściwe materiały prowadzi nie tylko do nieefektywności, ale również do możliwych błędów w procesie produkcji, co może skutkować wadliwymi lub niesatysfakcjonującymi produktami końcowymi.

Pytanie 5

W metodzie pracy na cztery ręce do zadań asysty należy

A. pobranie wycisku roboczego

B. rejestracja zwarcia przy użyciu kęski woskowej

C. przykrycie jałowym kompresem zębodołu po przeprowadzeniu ekstrakcji

D. podanie kalki okluzyjnej

Podanie kalki okluzyjnej jest kluczowym zadaniem w technice pracy na cztery ręce, które ma na celu ocenę okluzji i dostosowanie uzębienia pacjenta po zabiegach protetycznych lub stomatologicznych. Kalki okluzyjne, często wykonane z cienkiego, kolorowego materiału, pozwalają na precyzyjne odwzorowanie kontaktów między zębami górnymi i dolnymi. Dzięki temu, asystent może pomóc lekarzowi w identyfikacji i korekcji ewentualnych błędów w okluzji, co jest niezwykle istotne dla komfortu pacjenta oraz długości życia wykonanych prac protetycznych. Przykładowo, podczas przygotowania do wkładu lub korony, podanie kalki umożliwia lekarzowi dostosowanie kształtu korony tak, aby pacjent mógł mieć prawidłowe i harmonijne kontakty zębowe. Stosowanie kalki okluzyjnej jest zgodne z profesjonalnymi standardami stomatologicznymi, które kładą nacisk na precyzję i dbałość o detale w każdym etapie leczenia.

Pytanie 6

Preparaty zawierające wodorotlenek wapnia są wykorzystywane

A. do apeksyfikacji

B. do mumifikacji

C. do fluoryzacji

D. do dewitalizacji

Leki zawierające wodorotlenek wapnia są stosowane w stomatologii, szczególnie w procesie apeksyfikacji, co jest kluczowe w leczeniu zębów z niepełnym rozwojem korzenia. Apeksyfikacja to procedura mająca na celu ustabilizowanie i zakończenie procesu rozwoju korzenia zęba, który został zainfekowany. Wodorotlenek wapnia działa jako środek dezynfekujący oraz stymulator mineralizacji, co sprzyja tworzeniu się twardej tkanki zęba. Przykładowe zastosowanie to leczenie zębów mlecznych oraz zębów stałych z otwartym wierzchołkiem korzenia, gdzie bakterie mogą powodować poważne uszkodzenia. W praktyce stomatologicznej, wodorotlenek wapnia może być stosowany jako materiał wypełniający lub jako część procedur endodontycznych, co jest zgodne z wytycznymi American Association of Endodontists, które rekomendują użycie tego związku w różnych sytuacjach klinicznych. Warto również dodać, że leki te muszą być stosowane z zachowaniem ostrożności, aby uniknąć potencjalnych powikłań. Zastosowanie wodorotlenku wapnia pokazuje jego wielką wartość w nowoczesnej stomatologii oraz wpływ na poprawę wyników leczenia.

Pytanie 7

Azotan srebra oraz eugenol to substancje chemiczne wykorzystywane podczas terapii

A. kanałowej

B. chirurgicznej

C. periodontologicznej

D. zachowawczej

Wybór azotanu srebra i eugenolu w kontekście leczenia zachowawczego jest jak najbardziej trafny. Te substancje rzeczywiście mają swoje miejsce w stomatologii, zwłaszcza przy leczeniu próchnicy i odbudowie zębów. Azotan srebra działa jak środek antyseptyczny, więc pomaga w zwalczaniu bakterii w ubytkach, co jest mega ważne. Dzięki temu zęby mogą się lepiej remineralizować. A eugenol? No, to naprawdę fajny składnik z uwagi na swoje działanie znieczulające i przeciwbólowe. Przy zabiegach to bardzo cenne! Azotan srebra wykorzystuje się często do impregnacji tkanek i w terapii stanów zapalnych, które można cofnąć. Co więcej, jak na dzisiejsze standardy stomatologiczne, to wszystko pasuje, więc jest to narzędzie, z którego dentysta może śmiało korzystać w codziennej pracy.

Pytanie 8

Rehabilitacja obszaru stomatognatycznego polega na

A. wprowadzaniu oraz realizacji uzupełnień protetycznych

B. aplikowaniu profesjonalnych preparatów fluoru

C. przeprowadzeniu leczenia kanałowego zębów z zaawansowaną próchnicą

D. regularnym eliminowaniu złogów nazębnych

Usuwanie złogów nazębnych, leczenie kanałowe czy stosowanie związków fluoru to istotne procedury stomatologiczne, jednak nie są to działania zaliczane do rehabilitacji układu stomatognatycznego w sensie jego kompleksowego przywracania. Usuwanie złogów nazębnych jest ważnym elementem higieny oralnej, które zapobiega powstawaniu chorób przyzębia oraz próchnicy, ale nie ma na celu bezpośredniego przywrócenia funkcji zgryzowych ani estetyki jamy ustnej. Podobnie, leczenie kanałowe zębów z próchnicą głęboką jest procedurą ratującą zęby, ale skupia się głównie na eliminacji infekcji wewnętrznej i nie ma na celu odbudowy braków w uzębieniu. Stosowanie profesjonalnych związków fluoru ma na celu wzmocnienie szkliwa i zapobieganie próchnicy, lecz nie odnosi się do problemów z brakami zębowymi ani nie poprawia estetyki. Najczęściej popełnianym błędem w rozumieniu rehabilitacji stomatognatycznej jest mylenie jej z jednostkowymi zabiegami, które są raczej profilaktyczne lub lecznicze, a nie kompleksowe w podejściu do jakości funkcji i estetyki układu stomatognatycznego. Kluczowe jest spojrzenie na uzębienie jako na całość, gdzie rehabilitacja wymaga zastosowania odpowiednich uzupełnień protetycznych w celu przywrócenia funkcji żucia oraz poprawy estetyki.

Pytanie 9

Cement ZnO z eugenolem powinien być przygotowywany na

A. matowej powierzchni szklanej płytki przy użyciu metalowej szpatułki

B. płytkach papierowych za pomocą szpatułki kościanej

C. gładkiej powierzchni szklanej płytki z użyciem plastikowej szpatułki

D. płytkach papierowych przy pomocy szpatułki z plastiku lub metalowej

Cement ZnO z eugenolem jest materiałem stosowanym w stomatologii, który wykazuje korzystne właściwości, takie jak biokompatybilność i zdolność do tworzenia trwałej wiązki z tkankami. Zarabianie cementu na matowej powierzchni płytki szklanej za pomocą metalowej szpatułki jest zalecane, ponieważ zapewnia równomierne rozprowadzenie składników oraz optymalną konsystencję mieszanki. Matowa powierzchnia zmniejsza ryzyko ślizgania się materiału, co pozwala na lepszą kontrolę nad procesem mieszania. Metalowa szpatułka umożliwia uzyskanie gładkiej i jednorodnej konsystencji, co jest kluczowe dla właściwości mechanicznych cementu po stwardnieniu. W praktyce, technika ta jest zgodna z zaleceniami wielu protokołów stomatologicznych, które podkreślają znaczenie precyzyjnego przygotowania materiałów w celu osiągnięcia ich optymalnych właściwości. Przykładowo, zastosowanie tej metody pozwala na zminimalizowanie porowatości cementu, co przekłada się na lepszą odporność na działanie czynników zewnętrznych i dłuższą żywotność wypełnień stomatologicznych.

Pytanie 10

Co jest widoczne w związku z obecnym stanem patologicznym narządu żucia na przedstawionym rysunku?

A. Furkacja.

B. Pseudorecesja.

C. Ubytek próchnicowy III klasy Blacka.

D. Ubytek próchnicowy V klasy Blacka.

Furkacja to obszar, w którym korzenie zęba wielokorzeniowego rozdzielają się i jest to miejsce, które w zdrowych warunkach jest pokryte dziąsłem. W przedstawionym rysunku widoczna jest furkacja z powodu obniżenia dziąseł, co jest charakterystyczne dla zaawansowanych stadiów chorób przyzębia. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla prawidłowej diagnostyki i leczenia. W praktyce stomatologicznej, ocena furkacji ma fundamentalne znaczenie, ponieważ może wskazywać na potrzebę interwencji chirurgicznej, której celem jest przywrócenie zdrowia przyzębia. Standardy kliniczne zalecają regularne badania periodontalne w celu monitorowania stanu zdrowia tkanek miękkich wokół zębów, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów, takich jak furkacja. Dodatkowo, ocena furkacji jest istotna przy podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia ortodontycznego oraz wszczepień implantów. Praktycy powinni być świadomi, że postępy w diagnostyce obrazowej, takie jak tomografia komputerowa, mogą znacznie ułatwić ocenę furkacji i ogólnego stanu przyzębia.

Pytanie 11

Jedną z kluczowych metod zapobiegania fluorozie jest metoda Torella. Na czym ona polega?

A. czyścić zęby 1% roztworem fluorku sodu

B. płukać jamę ustną 1% roztworem fluorku sodu

C. płukać jamę ustną 0,2% roztworem fluorku sodu

D. czyścić zęby 0,2% roztworem fluorku sodu

Metoda Torella jest jedną z zalecanych metod profilaktyki fluorkowej, której celem jest ochrona zębów przed próchnicą poprzez stosowanie płukania jamy ustnej 0,2% roztworem fluorku sodu. Fluorki działają na zęby, wzmacniając mineralizację szkliwa oraz hamując procesy demineralizacji, co jest kluczowe w profilaktyce próchnicy. Płukanie jamy ustnej tym roztworem nie tylko dostarcza fluoru, ale również wspomaga usuwanie resztek pokarmowych i bakterii, co przyczynia się do ogólnej higieny jamy ustnej. Zastosowanie 0,2% roztworu jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnych instytucji zdrowia, które rekomendują regularną profilaktykę fluorkową w celu obniżenia ryzyka wystąpienia próchnicy. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody może być jej wdrożenie w szkołach, gdzie dzieci mogą regularnie korzystać z płukania jamy ustnej po posiłkach. Takie działanie wspiera zdrowie zębów już od najmłodszych lat, co jest kluczowe dla ich późniejszego rozwoju i zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 12

Aby zneutralizować warstwę mazistą zębiny w trakcie przygotowywania ubytku do założenia wypełnienia kompozytowego, lekarz powinien zastosować

A. adhesive

B. primer

C. coupling

D. conditioner

Odpowiedź 'primer' jest prawidłowa, ponieważ primer, czyli podkład, odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania zęba do wypełnienia kompozytowego. Jego głównym zadaniem jest zneutralizowanie warstwy mazistej zębiny, która powstaje podczas obróbki mechanicznej zęba. Warstwa ta, będąca wynikiem działania narzędzi stomatologicznych, może zawierać zanieczyszczenia oraz pozostałości organiczne, które utrudniają prawidłowe przyleganie materiału wypełniającego. Primer potrafi skutecznie penetrować tę warstwę, eliminując cząsteczki mogące osłabiać wiązanie materiałów. Przykładem zastosowania jest stosowanie primerów w połączeniu z systemami adhezyjnymi, co zapewnia zwiększoną trwałość i wytrzymałość wypełnienia. Zgodnie z aktualnymi standardami w stomatologii, stosowanie primerów w zabiegach restauracyjnych uznawane jest za najlepszą praktykę, co przyczynia się do dłuższego okresu eksploatacji wypełnień kompozytowych. Dbanie o odpowiednie przygotowanie powierzchni zęba, w tym zastosowanie primeru, jest kluczowym krokiem w zapewnieniu sukcesu leczenia stomatologicznego.

Pytanie 13

Jak definiuje się fluorkową profilaktykę egzogenną?

A. fluoryzacja przez kontakt

B. fluoryzacja przy użyciu tabletek

C. fluorkowanie żywności

D. fluorkowanie wody z wodociągów

Fluoryzacja kontaktowa to najskuteczniejsza forma egzogennej profilaktyki fluorkowej, polegająca na lokalnym stosowaniu preparatów fluorkowych, takich jak żele, lakiery czy pasty. Te produkty są aplikowane bezpośrednio na powierzchnię zębów, co pozwala na znaczne zwiększenie stężenia fluoru w szkliwie. Fluor działa na zęby, wzmacniając ich strukturę oraz redukując ryzyko próchnicy, poprzez hamowanie aktywności bakterii oraz remineralizację zębów. Przykładem zastosowania tego podejścia są zabiegi w gabinetach dentystycznych, gdzie dzieci i dorośli mogą korzystać z profesjonalnych aplikacji fluoru. Warto zauważyć, że fluoryzacja kontaktowa jest zgodna z rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają jej znaczenie w profilaktyce chorób zębów. Dodatkowo, regularne stosowanie tej metody w połączeniu z codzienną higieną jamy ustnej może znacznie obniżyć częstość występowania próchnicy.

Pytanie 14

Który środek używany do dezynfekcji kanałów korzeniowych w trakcie terapii endodontycznej powinien być uwzględniony w zamówieniu przygotowanym przez asystentkę stomatologiczną?

A. Eugenol

B. Środek trawiący

C. Preparat ochronny

D. Podchloryn sodu

Podchloryn sodu jest najczęściej stosowanym środkiem odkażającym w endodoncji, szczególnie podczas leczenia kanałów korzeniowych. Jego skuteczność w niszczeniu bakterii oraz usuwaniu zanieczyszczeń organicznych czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie leczenia. Podchloryn sodu działa poprzez utlenianie, co prowadzi do denaturacji białek i zniszczenia drobnoustrojów. W praktyce, stosowanie podchlorynu sodu pozwala na uzyskanie lepszej sterylizacji kanałów, co z kolei zwiększa szanse na sukces leczenia endodontycznego. Ważne jest również, aby zachować odpowiednie stężenie (najczęściej 0,5-5,25%) oraz technikę aplikacji, aby nie uszkodzić tkanek okołowierzchołkowych. Standardy kliniczne rekomendują zastosowanie podchlorynu sodu w połączeniu z mechanicznym oczyszczaniem kanału, co daje najlepsze rezultaty. Warto również pamiętać o monitorowaniu pacjenta po aplikacji, aby zminimalizować ewentualne powikłania związane z reakcjami alergicznymi lub podrażnieniami chemicznymi.

Pytanie 15

Aby wykonać odcisk czynnościowy, konieczne jest przygotowanie

A. standardowej łyżki do bezzębia oraz masy silikonowej

B. indywidualnej łyżki oraz masy alginatowej

C. indywidualnej łyżki oraz masy silikonowej

D. standardowej łyżki do bezzębia oraz masy alginatowej

Wybór łyżki indywidualnej i masy silikonowej do pobrania wycisku czynnościowego to naprawdę dobre posunięcie. Łyżka indywidualna, która jest dopasowana do pacjenta, daje dużo lepsze wyniki. Dzięki niej można dokładnie odwzorować kształt łuku zębowego, co jest mega istotne w kolejnych etapach, jak na przykład w protetyce. Co do masy silikonowej, to jest super materiał, bo świetnie odwzorowuje detale i ma tę swoją elastyczność, przez co łatwiej ściągnąć wycisk. To bardzo ważne, gdy przygotowujemy wycisk pod korony czy mosty, bo tam precyzja ma ogromne znaczenie dla wyglądu i funkcji tych odbudów. Fajnie, że są różne twardości silikonów, co pozwala na lepsze dostosowanie ich do konkretnej sytuacji klinicznej. To naprawdę podnosi jakość całego procesu.

Pytanie 16

Po przeprowadzeniu lakierowania zębów u 7-letniego pacjenta, asystentka stomatologiczna, na polecenie lekarza, powinna poinformować pacjenta, by wstrzymał się od mycia zębów szczoteczką przez

A. cały najbliższy dzień

B. najbliższe dwa dni

C. najbliższe trzy godziny

D. najbliższe dwie godziny

Odpowiedź "cały najbliższy dzień" jest poprawna, ponieważ po zabiegu lakierowania zębów istnieje potrzeba, aby substancje ochronne, jak lakier fluorkowy, miały wystarczająco długi czas na działanie. Lakierowanie zębów ma na celu wzmocnienie szkliwa i zapobieganie próchnicy poprzez dostarczenie fluorowców, które są skuteczne w remineralizacji. W przypadku dzieci, ich zęby są szczególnie wrażliwe i potrzebują dodatkowego wsparcia w procesie ochrony. Zalecenie wstrzymania się od mycia zębów przez cały dzień zapewnia, że lakier będzie miał czas na utworzenie stabilnej warstwy ochronnej, co jest zgodne z praktykami stomatologicznymi. Podobne zasady stosuje się przy aplikacji innych preparatów stomatologicznych, takich jak żele remineralizujące, gdzie czas wchłaniania jest kluczowy. W przypadku, gdy pacjent myje zęby zbyt wcześnie, może to zniweczyć efekty leczenia i osłabić korzyści zdrowotne.

Pytanie 17

Cefalometryczne radiogramy są wykonywane oraz analizowane na podstawie wskazań

A. ortodontycznych

B. protetycznych

C. peridontologicznych

D. chirurgicznych

Radiogramy cefalometryczne to kluczowe narzędzie w ortodoncji, stosowane do oceny i analizy relacji anatomicznych w obrębie czaszki i żuchwy. Dzięki nim ortodonci mogą dokładnie ocenić proporcje i wymiary twarzoczaszki, co jest istotne w planowaniu leczenia ortodontycznego. Analiza cefalometryczna pozwala na identyfikację nieprawidłowości zgryzu oraz na monitorowanie postępów terapii. Na przykład, ocena kąta ANB, który wskazuje na relację między górnym a dolnym łukiem zębowym, jest niezbędna do określenia, czy pacjent wymaga interwencji ortodontycznej. Standardy praktyki zalecają wykonywanie radiogramów cefalometrycznych przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego realizacji, aby uzyskać obiektywne dane na temat zmian w układzie zębowym. Dobrze przeprowadzona analiza radiograficzna przyczynia się do skuteczniejszego planowania leczenia, co skutkuje lepszymi rezultatami estetycznymi i funkcjonalnymi dla pacjentów.

Pytanie 18

Przed przystąpieniem do zabiegu fluoryzacji kontaktowej według Knutsona przez dentystę, u pięcioletniego chłopca należy przygotować

A. Fluor Protector

B. Fluormex-płyn

C. 2% roztwór fluorku sodu

D. 0,2% roztwór fluorku sodu

2% roztwór fluorku sodu jest uznawany za standardowy preparat do przeprowadzania fluoryzacji kontaktowej u dzieci, w tym u pięcioletnich pacjentów. Fluor w postaci roztworu o takim stężeniu skutecznie remineralizuje szkliwo zębów i zapobiega jego demineralizacji, co jest kluczowe w zapobieganiu próchnicy. Zastosowanie 2% roztworu fluorku sodu jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych, takich jak American Dental Association, które rekomendują fluoryzację w profilaktyce stomatologicznej. Przygotowanie pacjenta do zabiegu obejmuje również odpowiednie zabezpieczenie tkanek miękkich oraz informowanie rodziców o korzyściach płynących z fluoryzacji. Po zabiegu należy zalecać unikanie jedzenia i picia przez co najmniej 30 minut, aby maksymalizować skuteczność preparatu. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej często stosuje się także instrukcję, aby dzieci unikały mycia zębów przez kilka godzin po zabiegu, co pozwala na lepsze wchłanianie fluoru przez szkliwo, a tym samym zwiększa jego ochronne właściwości.

Pytanie 19

Aby tymczasowo umieścić korony, należy użyć odpowiedniego cementu

A. glassjonomerowy

B. cynkowo-siarczanowy

C. wodorotlenkowo-wapniowy

D. krzemowy

Cement cynkowo-siarczanowy jest najczęściej stosowanym materiałem do tymczasowego osadzania koron, ponieważ charakteryzuje się odpowiednią siłą wiązania i łatwością w usunięciu. W przeciwieństwie do innych materiałów, cement cynkowo-siarczanowy zapewnia wystarczającą stabilność, aby utrzymać koronę na miejscu podczas czasu gojenia, jednocześnie umożliwiając łatwe usunięcie w przyszłości, co jest kluczowe w przypadku tymczasowych rozwiązań. Materiał ten ma także właściwości antybakteryjne, co zmniejsza ryzyko infekcji w obrębie miazgi zęba. Przykładowo, w sytuacjach, gdy pacjent oczekuje na stałą koronę, cement cynkowo-siarczanowy zapewnia odpowiednią ochronę i komfort. Praktyki branżowe zalecają jego stosowanie ze względu na równowagę między mocą a łatwością w aplikacji i usunięciu, co czyni go preferowanym wyborem dla specjalistów stomatologii. Warto również zaznaczyć, że przy wyborze materiału do osadzenia tymczasowego zawsze należy kierować się indywidualnymi potrzebami pacjenta oraz specyfiką planowanego leczenia.

Pytanie 20

Jakie zadanie może zrealizować asystentka dentystyczna w trakcie procesu lakowania?

A. Nałożyć lak szczelinowy

B. Obsługiwać lampę polimeryzacyjną

C. Wytrawić ubytek

D. Dopasować lak w zgryzie

Obsługiwanie lampy polimeryzacyjnej jest jednym z kluczowych zadań asystentki stomatologicznej podczas zabiegu lakowania. Lampa polimeryzacyjna służy do utwardzania materiałów kompozytowych i laków szczelinowych, dzięki czemu zapewnia trwałość i skuteczność przeprowadzonego leczenia. Asystentka stomatologiczna powinna znać zasady działania lampy, w tym jej ustawienia oraz czas polimeryzacji, który jest istotny dla uzyskania optymalnych właściwości mechanicznych materiału. Dodatkowo, umiejętność obsługi lampy jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta oraz komfortu podczas zabiegu. W praktyce asystentka powinna również monitorować czas naświetlania oraz upewnić się, że lampa jest odpowiednio czysta i sprawna. W przypadku nieprawidłowego użytkowania lampy może dojść do niewłaściwego utwardzenia materiału, co może wpływać na jego trwałość oraz skuteczność, dlatego znajomość standardów dotyczących obsługi tego urządzenia jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości usług stomatologicznych.

Pytanie 21

Aby wykonać wycisk górny u pacjenta, który ma jedynie zęby przednie, trzeba przygotować łyżkę wyciskową z podniebienną częścią i zewnętrznymi krawędziami

A. wysokimi w bocznych odcinkach

B. niskimi w odcinku przednim

C. niskimi w odcinku przednim, wysokimi w bocznych odcinkach

D. wysokimi w części przedniej, niskimi w bocznych odcinkach

Poprawna odpowiedź to wysokie krawędzie w odcinku przednim i niskie w odcinkach bocznych, co jest zgodne z zasadami pobierania wycisków protetycznych. Tak skonstruowana łyżka wyciskowa umożliwia uzyskanie dokładnego odwzorowania struktury anatomicznej jamy ustnej pacjenta, co jest kluczowe dla przyszłych prac protetycznych. Wysokie krawędzie w odcinku przednim stabilizują łyżkę w miejscach, gdzie zęby przednie mogą działać jako punkt podparcia, co zwiększa precyzję wycisku. Z kolei niskie krawędzie w odcinkach bocznych pozwalają na lepsze dopasowanie łyżki do morfologii podniebienia, minimalizując ryzyko dyskomfortu dla pacjenta oraz błędów w wycisku. Dobre praktyki w protetyce dentystycznej zalecają również użycie odpowiednich materiałów wyciskowych, które przy zachowaniu odpowiedniej konsystencji zapewnią wierne odwzorowanie detali. Taki przykład techniki jest stosowany w przypadku pacjentów, którzy mają zachowane jedynie zęby przednie oraz w przypadku protetyki osiadającej, gdzie precyzyjny wycisk odgrywa kluczową rolę w sukcesie leczenia protetycznego.

Pytanie 22

Cement, który służy do uzupełnienia ubytków spowodowanych próchnicą, to

A. wodorotlenkowo-wapniowy

B. cynkowo-siarczanowy

C. fosforanowy

D. krzemowy

Wybór innych typów cementów, takich jak wodorotlenkowo-wapniowy, fosforanowy czy krzemowy, do wypełnień czasowych może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów klinicznych. Cement wodorotlenkowo-wapniowy jest materiałem, który ma na celu stymulację odbudowy tkanek zęba, ale nie jest dostosowany do długotrwałego zabezpieczania ubytków, a jego struktura nie zapewnia wystarczającej szczelności ani wytrzymałości, co może prowadzić do infiltracji bakterii i dalszego rozwoju próchnicy. Z kolei cement fosforanowy, choć znany z wysokiej wytrzymałości mechanicznej, jest zbyt twardy i może powodować podrażnienia miazgi zębowej, co czyni go mniej odpowiednim do zastosowań tymczasowych. Cement krzemowy, mimo że posiada dobre właściwości estetyczne, nie jest materiałem dedykowanym do wypełnień czasowych i często wymaga długotrwałej obróbki oraz może nie zapewniać odpowiedniej ochrony przed dalszymi uszkodzeniami. Te błędne wybory wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów stomatologicznych i ich zastosowań, co jest kluczowe w zapewnieniu skuteczności leczenia i komfortu pacjenta.

Pytanie 23

Choroba, dotycząca głównie zębów mlecznych, objawiająca się ciemnymi plamkami na wargowych powierzchniach zębów siecznych i kłów, której zmiany rozprzestrzeniają się na obrzeżach oraz ku zębinie, to

A. melanodoncja

B. porfiria wrodzona

C. hipoplazja

D. fluoroza

Melanodoncja to choroba zębów, która objawia się powstawaniem ciemnych plam na powierzchniach wargowych zębów mlecznych, szczególnie zębów siecznych i kłów. Zmiany te rozprzestrzeniają się ku obwodowi oraz w kierunku zębiny, co jest charakterystycznym objawem tej dolegliwości. Melanodoncja jest wynikiem nadmiernej produkcji melaniny w zębinie, co prowadzi do ciemnienia tkanek zęba. W praktyce dentystycznej rozpoznanie melanodoncji jest kluczowe, ponieważ wymaga różnicowania od innych schorzeń, takich jak fluoroza, hipoplazja czy porfiria wrodzona, które mogą mieć podobne objawy. Leczenie melanodoncji może obejmować zabiegi estetyczne, takie jak wybielanie lub zastosowanie licówek, co poprawia walory estetyczne uzębienia i przywraca pacjentowi pewność siebie. Wiedza na temat melanodoncji jest istotna dla stomatologów, zwłaszcza w kontekście profilaktyki i wczesnego wykrywania zmian w uzębieniu dzieci, co wpisuje się w standardy opieki stomatologicznej i praktyki kliniczne.

Pytanie 24

Na etykiecie środka dezynfekującego znajdują się symbole B, Tbc, które wskazują, że zakres działania tego preparatu obejmuje

A. spory i wirusy

B. wirusy i grzyby

C. bakterie oraz prątki gruźlicy

D. grzyby, bakterie oraz spory

Preparat dezynfekcyjny oznaczony symbolami B i Tbc wskazuje na jego skuteczność w eliminacji bakterii oraz prątków gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). To istotne, ponieważ gruźlica jest poważną chorobą zakaźną, a prątki gruźlicy są trudne do zwalczenia ze względu na ich zdolność do przetrwania w niekorzystnych warunkach. Przykłady zastosowania takich preparatów obejmują szpitale, laboratoria oraz placówki medyczne, gdzie ryzyko zakażeń jest wysokie. W kontekście standardów, preparaty te powinny spełniać normy określone przez instytucje takie jak WHO i CDC, które regulują skuteczność dezynfekcji w kontekście patogenów, w tym Mycobacterium tuberculosis. Dbanie o higienę i stosowanie odpowiednich środków dezynfekcyjnych jest kluczowe w profilaktyce, szczególnie w miejscach o podwyższonym ryzyku zakażeń. Oprócz bakterii, niektóre preparaty mogą mieć działanie na inne patogeny, jednak ich głównym celem w tym przypadku są prątki gruźlicy.

Pytanie 25

Ubytki abfrakcyjne, które są klasyfikowane jako ubytki niepróchnicowe, występują

A. na granicy koron oraz korzeni zębów

B. w bruzdach zębów mlecznych

C. w otworach ślepych zębów siecznych

D. na szczytach guzków zębów trzonowych

Ubytki abfrakcyjne są specyficznym rodzajem uszkodzeń tkanek twardych zębów, które występują na granicy koron (części widocznej zęba) i korzeni (części zęba osadzonej w kości). Ich powstawanie jest związane głównie z mechanizmami biomechanicznymi, takimi jak bruksizm czy niewłaściwe ustawienie zębów, które prowadzą do nadmiernego obciążenia w tym obszarze. W wyniku tego dochodzi do nienaturalnego ścierania szkliwa oraz zębiny, co może prowadzić do powstawania ubytków. Przykłady kliniczne obejmują pacjentów z nawykiem zgrzytania zębami, u których ubytki abfrakcyjne często są diagnozowane podczas rutynowych kontroli stomatologicznych. Ważne jest, aby dentysta zwracał uwagę na te ubytki, ponieważ mogą one być wskaźnikiem problemów z okluzją i mogą wymagać dalszych badań oraz potencjalnych interwencji, takich jak korekcja okluzji czy stosowanie indywidualnych szyn relaksacyjnych. Poznanie i rozumienie mechanizmów powstawania ubytków abfrakcyjnych jest kluczowe dla skutecznej profilaktyki i leczenia stomatologicznego, zgodnie z aktualnymi standardami praktyki dentystycznej.

Pytanie 26

Asystentka stomatologiczna dysponuje środkiem dezynfekcyjnym w formie 100% koncentratu. Aby przygotować 2 litry 2% roztworu dezynfekcyjnego do wanienki dezynfekcyjnej, powinna wlać

A. 2000 ml wody i 20 ml koncentratu

B. 1980 ml wody i 20 ml koncentratu

C. 1960 ml wody i 40 ml koncentratu

D. 2000 ml wody i 40 ml koncentratu

Aby przygotować roztwór dezynfekcyjny o stężeniu 2% z 100% koncentratu, należy zastosować odpowiednią proporcję składników. W przypadku 2 litrów (2000 ml) roztworu 2%, potrzebujemy 40 ml koncentratu, co odpowiada 2% z całkowitej objętości. W związku z tym resztę objętości, czyli 1960 ml, należy uzupełnić wodą. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w pracy asystentki stomatologicznej, aby zapewnić skuteczność dezynfekcji oraz bezpieczeństwo pacjentów. Zastosowanie stężenia 2% odpowiada standardom stosowanym w wielu renomowanych placówkach medycznych, gdzie precyzyjne przygotowanie środków dezynfekcyjnych jest niezbędne do eliminacji drobnoustrojów. W praktyce, znajomość zasad przygotowywania roztworów dezynfekcyjnych pozwala na efektywne zarządzanie procesami dezynfekcyjnymi oraz minimalizację ryzyka zakażeń szpitalnych. Ponadto, wiedza ta jest niezbędna dla utrzymania czystości i higieny w gabinetach stomatologicznych, co jest kluczowe dla zdrowia pacjentów i personelu.

Pytanie 27

Jaki materiał wykorzystuje się w nieinwazyjnym leczeniu zmian wokół wierzchołków korzeni zębowych?

A. Cement fosforanowy

B. Cement glassjonomerowy

C. Wodorotlenek magnezu

D. Wodorotlenek wapnia

Cement glassjonomerowy, cement fosforanowy oraz wodorotlenek magnezu, chociaż również używane w stomatologii, nie są najlepszymi wyborami do niechirurgicznego leczenia zmian okołowierzchołkowych. Cement glassjonomerowy, mimo że ma dobre właściwości adhezyjne oraz uwalnia fluor, nie wykazuje tak silnych właściwości zasadowych jak wodorotlenek wapnia. Jego zastosowanie w leczeniu zmian okołowierzchołkowych jest ograniczone, ponieważ nie wspomaga efektywnie regeneracji tkanek ani nie neutralizuje kwasów wytwarzanych przez bakterie. Cement fosforanowy również nie jest stosowany w leczeniu endodontycznym, ponieważ jego biokompatybilność jest gorsza w porównaniu z wodorotlenkiem wapnia, a właściwości terapeutyczne są niewystarczające do wspomagania regeneracji tkanek. Wodorotlenek magnezu, chociaż stosowany jako materiał wypełniający, również nie dorównuje efektywności wodorotlenku wapnia w kontekście leczenia zmian okołowierzchołkowych. Wybór niewłaściwego materiału w leczeniu tego typu zmian może prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych, dlatego kluczowe jest, aby stomatolodzy kierowali się aktualnymi standardami oraz praktykami w leczeniu endodontycznym, które jednoznacznie wskazują na wodorotlenek wapnia jako preferowany materiał w tym kontekście.

Pytanie 28

Stomatolog zaplanował dokonanie podścielenia aparatu ortodontycznego, dlatego asystentka powinna przygotować na swoim stanowisku

A. woskową płytkę, nożyk do wosku, gumową miskę z gorącą wodą, model gipsowy

B. masę akrylową samopolimeryzującą, miskę z gorącą wodą, kieliszek szklany, łopatkę metalową

C. masę wyciskową, gumową miskę i plastikową łopatkę, model gipsowy

D. masę akrylową, lampę do polimeryzacji, szklany kieliszek, metalową łopatkę, frezy

Wybór materiałów i narzędzi do podścielenia aparatu ortodontycznego jest kluczowy dla uzyskania satysfakcjonującego efektu terapeutycznego. Odpowiedzi, które nie zawierają masy akrylowej samopolimeryzującej, są błędne, ponieważ masa ta jest specjalnie opracowana do takich zastosowań, zapewniając optymalne właściwości dopasowania i estetyki. Płytka wosku oraz nożyk do wosku to narzędzia stosowane w innych procedurach, takich jak tymczasowe wypełnienia czy przygotowanie form do wycisków, a nie w podścielaniu aparatów ortodontycznych. Miska gumowa z gorącą wodą, choć może wydawać się użyteczna, nie jest standardem w tym kontekście, ponieważ do podgrzewania masy akrylowej należy stosować naczynia, które nie reagują z materiałem. Z kolei masa wyciskowa, choć jest ważnym materiałem w stomatologii, nie jest przeznaczona do podścielenia aparatów ortodontycznych i nie zapewnia odpowiedniego komfortu oraz adaptacji. Zrozumienie tych różnic i zastosowań poszczególnych materiałów jest kluczowe dla skutecznego wykonania zabiegów ortodontycznych oraz dla zapewnienia pacjentom wysokiej jakości opieki stomatologicznej. Wybór niewłaściwych narzędzi może prowadzić do problemów z dopasowaniem, dyskomfortem pacjenta oraz negatywnym wpływem na ogólny efekt leczenia ortodontycznego.

Pytanie 29

Preparat do dezynfekcji, który wykazuje skuteczność przeciwko prątkom, jest oznaczony jako

A. B

B. V

C. F

D. Tbc

Preparat dezynfekcyjny o działaniu prątkobójczym oznaczony jako Tbc (tuberkulobójczy) jest kluczowym elementem w walce z zakażeniami prątkami gruźlicy. Oznaczenie to wskazuje, że dany preparat skutecznie eliminuje Mycobacterium tuberculosis, bakterie odpowiedzialne za gruźlicę, która jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym na całym świecie. Preparaty te są szczególnie istotne w placówkach medycznych, gdzie ryzyko zakażeń jest podwyższone, zwłaszcza w kontekście procedur diagnostycznych i terapeutycznych. W praktyce, stosowanie środków Tbc jest zalecane w pomieszczeniach, w których pacjenci z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem gruźlicą są leczeni. W kontekście standardów, zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi kontroli zakażeń, preparaty Tbc powinny być używane w przypadku dezynfekcji powierzchni mających kontakt z pacjentami oraz sprzętem medycznym. Prawidłowe stosowanie takich środków dezynfekcyjnych nie tylko wpływa na bezpieczeństwo pacjentów, ale również personelu medycznego, redukując ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji. Warto również zauważyć, że skuteczność takich preparatów zależy od ich czasu kontaktu z powierzchnią oraz stężenia środka aktywnego.

Pytanie 30

Po wykonaniu zabiegu lakowania zęba materiałem utwardzanym światłem, asystentka powinna poinformować pacjenta o potrzebie

A. unikania twardych pokarmów, aby lak mógł się utwardzić

B. wizyty w gabinecie, jeśli kawałek laku się odkruszy

C. wstrzymania się od jedzenia i picia przez co najmniej 45 minut

D. przestrzegania białej diety, aby uniknąć przebarwienia materiału

Odpowiedź wskazująca na konieczność wizyty w gabinecie w przypadku odkruszenia się kawałka laku jest poprawna, ponieważ system lakowania zębów ma na celu nie tylko ochronę zęba przed próchnicą, ale również zapewnienie, że materiał jest w pełni funkcjonalny. Odkruszenie się kawałka laku może prowadzić do nagromadzenia bakterii w niewłaściwie zabezpieczonej przestrzeni, co z kolei może prowadzić do dalszych problemów stomatologicznych. Ważne jest, aby pacjent był świadomy, że jakiekolwiek uszkodzenia materiału lakującego powinny być niezwłocznie zgłaszane lekarzowi, aby uniknąć poważniejszych komplikacji. Dobre praktyki stomatologiczne rekomendują regularne kontrole po zabiegu, aby ocenić stan lakowania i zapewnić maksymalną ochronę zębów. Poza tym, pacjent powinien być świadomy, że odpowiednia pielęgnacja i regularne wizyty kontrolne są kluczowe w utrzymaniu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 31

Masy wykorzystywane do pobierania wycisków pod wkłady inlay/onlay to:

A. hydrokoloidalne

B. silikonowe

C. woskowe

D. alginatowe

Masy silikonowe są preferowane do pobierania wycisków pod wkłady inlay/onlay z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, charakteryzują się one wysoką dokładnością odwzorowania detali, co jest niezwykle istotne w przypadku precyzyjnych prac protetycznych. Silikony, zarówno typu A, jak i B, oferują doskonałą stabilność wymiarową oraz odporność na deformacje, co jest niezbędne dla uzyskania dokładnych i powtarzalnych wycisków. Dzięki ich elastyczności, po utwardzeniu łatwo je usunąć, minimalizując ryzyko uszkodzenia tkanki twardej zęba. W praktyce, masy silikonowe pozwalają na uzyskanie dokładnych wypełnień, które idealnie pasują do kształtu przygotowanego ubytku. Warto również dodać, że masy te są kompatybilne z wieloma materiałami stosowanymi do wkładów, co sprawia, że są wszechstronnym rozwiązaniem w stomatologii. Dodatkowo, silikony mają różne klasy lepkości, co pozwala na dobór odpowiedniego rodzaju masy w zależności od specyfiki przypadku klinicznego. Wreszcie, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii, stosowanie mas silikonowych jest zgodne z zaleceniami towarzystw dentystycznych, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce stomatologicznej.

Pytanie 32

Cement cynkowo-siarczanowy, który służy do tymczasowego osadzenia korony, powinien być przygotowany do konsystencji

A. gęstej śmietany

B. kitu

C. sypkiej

D. plasteliny

Cement cynkowo-siarczanowy do czasowego osadzenia korony powinien być zarobiony do konsystencji gęstej śmietany, ponieważ taka forma zapewnia odpowiednią plastyczność i łatwość aplikacji. Konsystencja gęstej śmietany umożliwia swobodne wypełnienie przestrzeni między koronką a zębem, co jest kluczowe dla stabilności i ochrony struktury zęba. W praktyce, ta konsystencja pozwala również na precyzyjne modelowanie materiału, co jest istotne, gdyż zbyt gęsty lub zbyt rzadki materiał może prowadzić do nieprawidłowego osadzenia korony. Warto również zauważyć, że standardy branżowe zalecają przygotowanie cementów w sposób, który zapewnia ich optymalne właściwości fizyczne. Utrzymywanie odpowiedniej konsystencji cementu pomaga uniknąć problemów, takich jak szczeliny czy niewłaściwe przyleganie, co może skutkować dalszymi komplikacjami w leczeniu stomatologicznym.

Pytanie 33

Zjawisko polegające na utracie tkanki zębowej w wyniku żucia oraz rozdrabniania pokarmów to

A. abfrakcja

B. demastykacja

C. atrycja

D. erozja

Erozja, atrycja oraz abfrakcja to terminy, które często są mylone, jednak mają różne znaczenia w kontekście zdrowia jamy ustnej. Erozja odnosi się do chemicznego ścierania tkanek zęba, które jest wynikiem działania kwasów, np. z napojów gazowanych czy soków owocowych. Ten proces nie jest związany z mechanicznymi działaniami żucia, co czyni go odmiennym od demastykacji. Atrycja to zjawisko związane z naturalnym ścieraniem zębów wskutek ich kontaktu podczas żucia, co również różni się od demastykacji, która koncentruje się na mechanicznej destrukcji tkanek pod wpływem pokarmów. Abfrakcja to natomiast utrata tkanek zęba w wyniku działania sił zginających, które prowadzą do uszkodzenia szyjek zębowych. Znajomość tych terminów jest istotna dla stomatologów i dentystów, ponieważ pozwala na lepszą diagnostykę oraz planowanie leczenia. Typowe błędy myślowe związane z tymi terminami wynikają z niepełnego zrozumienia procesów biologicznych zachodzących w jamie ustnej, co może prowadzić do niewłaściwych diagnoz oraz strategii leczenia. Właściwe rozpoznanie tych procesów jest kluczowe dla zachowania zdrowia zębów oraz skutecznej profilaktyki.

Pytanie 34

Aby przeprowadzić wybielanie przebarwionych martwych zębów, konieczne jest przygotowanie

A. Endoperox

B. Haxyl-żel

C. Opalescence Xtra

D. Whitening Gel

Haxyl-żel, Opalescence Xtra i Whitening Gel to preparaty, które mogą być stosowane w kontekście wybielania, jednak nie są odpowiednie dla martwych zębów. Haxyl-żel jest zazwyczaj stosowany do wybielania zębów żywych, a jego działanie opiera się na mechanizmie utleniania barwników w szkliwie i zębinie. Opalescence Xtra jest preparatem wybielającym, który również działa na zęby żywe i zawiera składniki aktywne, które nie są wystarczająco skuteczne w przypadku martwych zębów. Z kolei Whitening Gel to ogólny termin, który obejmuje różnorodne produkty wybielające, ale ich skład i efektywność mogą być bardzo zróżnicowane. Przy tym, stosowanie niewłaściwych preparatów może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak podrażnienia czy uszkodzenia tkanek zęba. Wybór odpowiedniego środka do wybielania martwych zębów jest kluczowy, a stosowanie nieodpowiednich substancji może skutkować nie tylko brakiem efektów, ale również pogorszeniem stanu zdrowia zęba. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do zabiegu skonsultować się z dentystą, który posiada odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie w tej dziedzinie. Wybór preparatu powinien być zgodny z aktualnymi standardami praktyki stomatologicznej, a wszelkie decyzje dotyczące leczenia powinny opierać się na rzetelnej ocenie stanu zębów pacjenta.

Pytanie 35

Tkanka zęba, która składa się w 95% z substancji mineralnych i w 5% z substancji organicznych, to

A. szkliwo

B. cement korzeniowy

C. zębina

D. miazga

Zębina, miazga oraz cement korzeniowy to tkanki zęba, które mają różne funkcje i skład, jednak żadna z nich nie jest odpowiednia w kontekście pytania dotyczącego tkanki o składzie 95% substancji mineralnej i 5% substancji organicznej. Zębina, na przykład, składa się z około 70% substancji mineralnych, co czyni ją znacząco mniej odporną niż szkliwo, a jej główną funkcją jest wsparcie strukturalne dla zęba oraz ochrona miazgi. Miazga to miękka tkanka znajdująca się wewnątrz zęba, bogata w naczynia krwionośne i nerwy, jej główną rolą jest umożliwienie odżywienia zęba oraz reagowanie na bodźce. Właściwości miazgi są zupełnie inne niż tych twardych tkanek, dlatego nie może być mylona ze szkliwem. Cement korzeniowy, z kolei, pokrywa korzeń zęba i pełni rolę w przytwierdzeniu zęba do kości szczęki, ale również nie osiąga tak wysokiego poziomu mineralizacji jak szkliwo. Wszyscy ci, którzy wybierają odpowiedzi inne niż szkliwo, mogą kierować się niewłaściwym zrozumieniem funkcji i kompozycji tych tkanek, co prowadzi do błędnych wniosków. To pokazuje, jak ważne jest zrozumienie anatomii zęba oraz składników tkankowych, aby móc skutecznie diagnozować i leczyć problemy stomatologiczne.

Pytanie 36

Który środek dezynfekcyjny asystentka stomatologiczna powinna zastosować do dezynfekcji zanurzeniowej?

Środek dezynfekcyjny	Zakres działania	Czas działania [godz.]
nr 1	B, F	1,0
nr 2	B, Tbc, F, V,	0,5
nr 3	B, F, V	1,0
nr 4	B, F, Tbc	0,5

A. Środek nr 4.

B. Środek nr 3.

C. Środek nr 1.

D. Środek nr 2.

Środek nr 2 to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o dezynfekcję zanurzeniową w gabinecie stomatologicznym. Działa na różne mikroorganizmy, co jest szalenie ważne. Jak wiesz, musimy dbać, żeby nie było bakterii, prątków gruźlicy ani grzybów, więc ten środek się sprawdza. Przy zachowaniu norm jego działanie trwa 30 minut, co w zupełności wystarcza, żeby wszystko dobrze zdezynfekować. Kiedy asystentka stomatologiczna stosuje ten środek, może być spokojna, że zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne są zminimalizowane. Używanie takiego preparatu pomaga utrzymać wysoki standard higieny, co jest przecież kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów i personelu. Oprócz tego, warto pamiętać, że preparaty o szerokim spektrum działania, jak środek nr 2, są polecane przez Polskie Towarzystwo Stomatologiczne i są zgodne z międzynarodowymi normami dezynfekcji.

Pytanie 37

Zjawisko związane z utratą twardej struktury zębów podczas żucia pokarmu między zębami przeciwstawnymi oraz formowaniem kęsa pokarmowego określa się mianem

A. demastykacji

B. atrycji

C. abfrakcji

D. erozji

Atrycja, erozja oraz abfrakcja to terminy, które odnoszą się do różnych mechanizmów uszkadzania twardych tkanek zębowych, jednak nie są one poprawnymi odpowiedziami na pytanie o proces demastykacji. Atrycja jest wynikiem fizycznego ścierania zębów pod wpływem ich wzajemnego kontaktu, co może prowadzić do ubytków w szkliwie i zębinie, ale nie opisuje procesu związane z żuciem pokarmu. Erozja z kolei dotyczy chemicznego usunięcia tkanek zębowych, najczęściej wskutek działania kwasów, które mogą pochodzić z diety lub refluksu żołądkowego. Abfrakcja to zjawisko związane z mechanicznymi naprężeniami, które powodują ubytki w okolicy szyjki zęba, ale również nie jest powiązane z procesem żucia. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii stomatologicznej oraz mechanizmów uszkadzania zębów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z wymienionych procesów ma swoje specyficzne przyczyny i konsekwencje, co podkreśla znaczenie precyzyjnego posługiwania się terminami w kontekście diagnostyki i leczenia stomatologicznego. Edukacja w zakresie różnic pomiędzy tymi pojęciami jest istotna dla profesjonalistów w dziedzinie stomatologii oraz dla pacjentów, aby unikać mylnych interpretacji i skutecznie radzić sobie z problemami zdrowotnymi jamy ustnej.

Pytanie 38

Jakiego rodzaju próchnica występuje wyłącznie w zębie martwym?

A. Okrężna

B. Nietypowa

C. Prosta

D. Kwitnąca

Próchnica nietypowa, nazywana także próchnicą zębów martwych, jest formą demineralizacji, która pojawia się wyłącznie w zębach, które utraciły swoje życie wewnętrzne, czyli w których doszło do obumarcia miazgi. Ta forma próchnicy wyróżnia się szczególnym nasileniem, ponieważ ząb nie jest już w stanie samodzielnie reagować na bodźce, co sprzyja dalszemu rozwojowi procesu. W praktyce, próchnica nietypowa często pojawia się w zębach dotkniętych głębokim ubytkiem, gdzie miazga już nie funkcjonuje. W takich przypadkach mikroorganizmy mają swobodny dostęp do struktury zęba, co prowadzi do intensyfikacji procesów próchnicowych. Rozpoznanie tej formy próchnicy jest kluczowe dla podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych, jak np. leczenie kanałowe lub ekstrakcja zęba, aby zapobiec dalszym powikłaniom. Zgodnie z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, ważne jest monitorowanie stanu zębów martwych, aby uniknąć powikłań i zapewnić pacjentowi komfort oraz zdrowie jamy ustnej.

Pytanie 39

Kauter powinien być przygotowany do zabiegu

A. ekstyrpacji miazgi

B. ekstrakcji zęba

C. wybielania zębów

D. plastyki dziąsła

Odpowiedzi takie jak wybielanie zębów, ekstrakcja zęba czy ekstyrpacja miazgi nie mają związku z zastosowaniem kautera. Wybielanie zębów to proces, który koncentruje się na usuwaniu przebarwień z powierzchni zębów, a nie ingeruje w tkanki dziąseł, gdzie kauter byłby użyteczny. Ekstrakcja zęba wiąże się z usuwaniem zęba z zębodołu, co także nie wymaga zastosowania kautera, chociaż w niektórych przypadkach może być użyty do kontrolowania krwawienia, jednak nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Z kolei ekstyrpacja miazgi, czyli usunięcie miazgi z komory zęba, ma na celu leczenie zęba z martwą miazgą, co również nie jest związane z kauteryzacją tkanki dziąsłowej. Częstym błędem myślowym jest przypisywanie narzędzi o specyficznych zastosowaniach do zabiegów, które tej specyfiki nie wymagają. Każdy z wymienionych zabiegów ma swoje unikalne procedury oraz techniki, które nie powinny być mylone. Kauter pełni funkcję, która jest kluczowa głównie w kontekście chirurgicznych procedur związanych z tkankami miękkimi, jak w przypadku plastyki dziąsła. Zrozumienie różnych wskazań dla zastosowania konkretnych narzędzi w stomatologii jest niezbędne dla prawidłowego prowadzenia terapii oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta.

Pytanie 40

Środki wykorzystywane do zatrzymywania krwawienia w jamie ustnej zaliczane są do kategorii

A. dewitalizacyjnych

B. hemostatycznych

C. odontotropowych

D. cytotoksycznych

Preparaty służące do tamowania krwawienia w jamie ustnej rzeczywiście należą do środków hemostatycznych. Hemostatyki działają poprzez przyspieszenie procesu krzepnięcia krwi, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy występuje krwawienie, na przykład po zabiegach stomatologicznych, urazach czy chirurgii jamy ustnej. Przykładami takich preparatów są gazy hemostatyczne, żele czy proszki, które zawierają substancje aktywne, takie jak kwas traneksamowy czy adrenalinę, które wspomagają proces koagulacji. Dobrą praktyką w stomatologii jest stosowanie takich środków, aby zminimalizować ryzyko postępującej utraty krwi i zapewnić pacjentowi komfort. Zgodnie z wytycznymi dotyczących postępowania w przypadkach krwawienia, stosowanie hemostatyków powinno być rozważane jako integralny element planu terapeutycznego oraz monitorowania pacjenta po zabiegu. Ich użycie nie tylko wpływa na przebieg rekonwalescencji, ale także na ogólną satysfakcję pacjenta z przeprowadzonego leczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej