Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:13
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:53

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

B. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

C. na plany ogólny, średni i zbliżony.

D. zdjęcia na trzy części.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Pytanie 2

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. UV

B. Połówkowy

C. Szary neutralny

D. Polaryzacyjny

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko odbić na powierzchniach szklanych lub wodnych. Działa on na zasadzie eliminowania niepożądanych refleksów, które mogą zakłócać czytelność obrazu. Umożliwia to uzyskanie bardziej nasyconych kolorów oraz poprawę kontrastu, co jest szczególnie ważne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Na przykład, gdy fotografujemy scenerię z odbiciem nieba w wodzie, filtr polaryzacyjny sprawia, że odbicie staje się mniej intensywne, co pozwala na lepsze uwydatnienie detali zarówno w wodzie, jak i w otaczającym krajobrazie. Ponadto, w fotografii architektury, filtry te pomagają w eliminacji refleksów na szklanych elewacjach budynków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej profesjonalnych zdjęć. Zastosowanie filtra polaryzacyjnego jest więc nie tylko praktycznym rozwiązaniem, ale również zgodnym z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla każdego fotografa. Warto pamiętać, że aby uzyskać optymalne rezultaty, filtr ten należy obracać w zależności od kąta padania światła, co daje trzy różne efekty w jednym ujęciu.

Pytanie 3

Współczesna technologia stabilizacji obrazu IBIS (In-Body Image Stabilization) pozwala na

A. lepszą jakość obrazu przy wysokich wartościach ISO

B. automatyczną korekcję dystorsji obiektywu podczas fotografowania

C. kompensację drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy

D. redukcję efektu rolling shutter w nagraniach wideo

Współczesna technologia IBIS (In-Body Image Stabilization) to innowacyjne rozwiązanie, które poprawia jakość zdjęć i nagrań wideo, minimalizując wpływ drgań aparatu na ostateczny obraz. Poprawna odpowiedź na to pytanie dotyczy kompensacji drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy. Technika ta działa na zasadzie movementu matrycy w przeciwnym kierunku do drgań, co skutkuje stabilniejszym obrazem. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy z ręki w trudnych warunkach oświetleniowych, ruchy ręki mogą prowadzić do zamazania zdjęć. IBIS, poprzez inteligentne przesuwanie matrycy, pozwala na uzyskanie wyraźniejszych ujęć, mimo drgań. Jest to szczególnie ważne w fotografii przy długich czasach naświetlania lub podczas użycia teleobiektywu, gdzie nawet najmniejsze ruchy mogą znacząco wpłynąć na jakość zdjęcia. Warto również zaznaczyć, że wiele nowoczesnych aparatów i obiektywów współpracuje z systemem IBIS, co pozwala na optymalizację stabilizacji obrazu, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Dlatego technologia IBIS jest uznawana za fundamentalny element w nowoczesnej fotografii.

Pytanie 4

Podczas robienia zdjęcia aparatem lustrzanym cyfrowym przy użyciu lamp halogenowych, jaką temperaturę barwową należy ustawić dla balansu bieli?

A. 5600K

B. 1800K

C. 10000K

D. 3200K

Ustawienie balansu bieli na wartość 3200K jest odpowiednie, gdy korzystamy z lamp halogenowych, które emitują światło o ciepłej barwie. Lampy halogenowe emitują światło z temperaturą barwową zbliżoną właśnie do 3200K, co oznacza, że ich światło jest znacznie cieplejsze niż światło dzienne (około 5600K). Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na uzyskanie naturalnych kolorów na zdjęciach, eliminując niepożądane odcienie. Przykładowo, jeśli nie ustawimy balansu bieli odpowiednio do źródła światła, nasze zdjęcia mogą mieć żółtawy lub pomarańczowy odcień, co jest efektem dominacji ciepłych tonów w oświetleniu. Użytkownicy lustrzanek cyfrowych powinni stosować precyzyjne ustawienia balansu bieli w zależności od warunków oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalnych wyników. Warto również zauważyć, że w sytuacjach, gdy fotografujemy w różnych warunkach oświetleniowych, użycie funkcji manualnego ustawiania balansu bieli może przynieść jeszcze lepsze rezultaty, umożliwiając dostosowanie do konkretnego źródła światła.

Pytanie 5

Zaplanowany przez fotografa widoczny na schemacie sposób oświetlenia ma na celu

A. podkreślenie faktury fotografowanego obiektu.

B. zwiększenie kontrastu szczegółów fotografowanego obiektu.

C. równomierne oświetlenie powierzchni fotografowanego obiektu.

D. uwypuklenie kształtu fotografowanego obiektu.

Odpowiedź jest trafna, bo właśnie taki układ świateł – symetryczne ustawienie dwóch lamp po bokach obiektu – jest klasycznym przykładem oświetlenia stosowanego do uzyskania równomiernego oświetlenia powierzchni fotografowanego przedmiotu. W praktyce taki schemat spotykany jest szeroko w fotografii produktowej, archiwizacyjnej czy dokumentacyjnej, gdzie najważniejsze jest, żeby detale były dobrze widoczne, a cienie i refleksy minimalne. Równomierne światło pozwala uniknąć nadmiernych kontrastów, które mogłyby ukryć istotne szczegóły – to bardzo istotne np. przy fotografowaniu dokumentów, ilustracji, obrazów czy wszelkich płaskich obiektów do celów reprodukcyjnych. Moim zdaniem to też najlepszy wybór, gdy komuś zależy na naturalnym odwzorowaniu kolorów i faktury bez niepotrzebnych efektów artystycznych. Takie ułożenie lamp pozwala zbalansować światło, osłabić lub nawet zupełnie wyeliminować cienie, co jest zgodne ze standardami m.in. w muzealnictwie czy digitalizacji zbiorów. Warto pamiętać, że w praktyce czasem korzysta się także z dyfuzorów czy softboxów do uzyskania jeszcze łagodniejszego światła.

Pytanie 6

W programie możliwe jest stworzenie zdjęcia panoramicznego, wykonanie fotografii w technice HDR, a także stworzenie stykówki i animacji?

A. Paint

B. Gimp

C. Adobe Photoshop

D. Adobe Lightroom

Adobe Photoshop to wszechstronny program graficzny, który oferuje zaawansowane funkcje do tworzenia zdjęć panoramicznych, fotografii w technice HDR oraz stykówek i animacji. Przy tworzeniu zdjęć panoramicznych, Photoshop pozwala na łatwe łączenie wielu zdjęć w jedno, co jest szczególnie przydatne w przypadku szerokich krajobrazów. Użytkownicy mogą skorzystać z opcji 'Photomerge', która automatycznie analizuje i łączy zdjęcia, dbając o ich dokładne dopasowanie. W przypadku fotografii HDR, program umożliwia łączenie wielu ekspozycji, co pozwala uzyskać szeroki zakres dynamiczny i bogate detale zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach obrazu. Stykówki, czyli zestawienia kilku obrazów w jedną kompozycję, również można łatwo zrealizować w Photoshopie dzięki funkcjom warstw i narzędziom do precyzyjnego kadrowania. Ponadto, program wspiera animację dzięki możliwości tworzenia animacji klatkowej oraz wykorzystania panelu 'Timeline', co pozwala na tworzenie prostych animacji GIF. W praktyce, Photoshop jest standardem branżowym, wykorzystywanym zarówno przez profesjonalnych fotografów, jak i grafików. Jego elastyczność i szeroki zakres narzędzi sprawiają, że jest idealnym wyborem do zaawansowanej obróbki zdjęć oraz tworzenia złożonych projektów graficznych.

Pytanie 7

Podczas robienia zdjęć obiektów w kolorze żółtym na materiałach negatywowych o barwnej tonacji, naświetleniu podlegają jedynie warstwy

A. zielonoczułe i czerwonoczułe

B. zielonoczułe

C. niebieskoczułe

D. niebieskoczułe i czerwonoczułe

Prawidłowa odpowiedź to zielonoczułe i czerwonoczułe warstwy materiałów negatywowych. Naświetlenie przedmiotów o barwie żółtej powoduje, że jedynie te warstwy reagują na światło. Barwa żółta jest efektem mieszania światła zielonego i czerwonego, dlatego oba te kolory są odpowiedzialne za naświetlenie. W praktyce oznacza to, że przy fotografii przedmiotów w kolorze żółtym, rzeczywiście warstwy negatywu, które są wrażliwe na te długości fal, będą się naświetlać. Takie zjawisko jest kluczowe w procesie rozwijania negatywów, gdzie różne kolory światła wpływają na różne warstwy materiału światłoczułego. Wiedza ta jest szczególnie istotna przy tworzeniu efektów artystycznych w fotografii, jak również przy profesjonalnym skanowaniu i obróbce negatywów, co ma zastosowanie w standardach branżowych, takich jak ISO 12232, które określa metody pomiaru czułości materiałów fotograficznych.

Pytanie 8

Kiedy w wizjerze aparatu fotograficznego dostrzegalna jest faktura lub wzór składający się z wielu małych elementów umiejscowionych blisko siebie, to na fotografii może pojawić się efekt

A. paralaksy

B. mory

C. szumu

D. flary

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na zdjęciu pojawiają się regularnie powtarzające się wzory, co jest wynikiem interferencji pomiędzy fakturami obiektów a pikselami matrycy aparatu. W momencie, gdy wzór składa się z drobnych, regularnych elementów, jak na przykład kratka czy drobne linie, może dojść do sytuacji, gdzie układ pikseli nie jest w stanie poprawnie zarejestrować tych detali, co prowadzi do powstania wrażenia falowania lub zakłóceń w obrazie. Przykładem mogą być zdjęcia tkanin czy kostki brukowej robione przez aparaty o niskiej rozdzielczości, gdzie efekt mory może być wyraźnie widoczny. Aby zminimalizować wystąpienie tego efektu, fotografowie często stosują techniki takie jak zmiana kąta fotografowania, zastosowanie filtrów lub modyfikacja parametrów ekspozycji. Znajomość tego zjawiska jest niezwykle istotna w profesjonalnej fotografii, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie interakcji między obiektami a sprzętem fotograficznym.

Pytanie 9

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem pośrednim, rozproszonym.

B. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

C. Światłem pośrednim, skierowanym.

D. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

Poprawna odpowiedź to "Światłem pośrednim, rozproszonym". Oświetlenie pośrednie jest kluczowym elementem w fotografii i filmowaniu, gdyż pozwala uzyskać miękkie i równomierne światło, które minimalizuje cienie i uwydatnia detale przedmiotu. W przypadku przedstawionego planu zdjęciowego, źródła światła były zasłonięte przez dyfuzory, co sprawiło, że światło nie padało bezpośrednio na obiekt, lecz było rozproszone. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie użycie dyfuzorów lub rozpraszaczy światła pozwala na kontrolowanie intensywności i charakterystyki oświetlenia. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia produktowa, gdzie pożądane jest, aby detale i tekstura były dobrze widoczne, ale bez ostrego kontrastu, który mógłby zniekształcić wrażenie. Warto również zauważyć, że światło pośrednie jest często używane w portretach, aby uzyskać naturalny wygląd skóry i zredukować niepożądane cienie.

Pytanie 10

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i czerwonego.

B. białego i czarnego.

C. niebieskiego i żółtego.

D. białego i szarego.

Kontrast walorowy to w fotografii różnica pomiędzy najjaśniejszymi a najciemniejszymi partiami obrazu, czyli po prostu kontrast pomiędzy światłem a cieniem. Połączenie białego i czarnego daje absolutnie największy możliwy kontrast walorowy, bo to są dwa skrajne punkty na skali szarości. W praktyce, jeśli na czarno-białym zdjęciu zestawisz te dwa kolory, automatycznie przyciągasz wzrok widza, bo ludzkie oko wyłapuje takie mocne przeciwstawienia najszybciej. Takie podejście jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, fotografii produktowej czy nawet w fotografii ulicznej, gdzie chcemy mocno zaakcentować postać lub przedmiot na tle tła. Fotografowie, szczególnie ci inspirujący się klasyką, celowo szukają takich sytuacji, bo kontrast bieli i czerni „czyści” kompozycję i pozwala skupić się na sednie kadru. Moim zdaniem, znajomość tego zjawiska przydaje się nie tylko w fotografii cyfrowej, ale też tradycyjnej, bo światło i cień zawsze będą fundamentem dobrego obrazu. Warto też wiedzieć, że w branży graficznej czy projektowej ten sam mechanizm wykorzystuje się np. w logotypach, kiedy zależy nam na czytelności nawet w minimalnych rozmiarach. Wielu znanych fotografów, jak choćby Ansel Adams, opierało całą swoją technikę na maksymalnym wykorzystaniu kontrastu tonalnego – to jest właśnie różnica pomiędzy bielą a czernią. W praktyce – jak chcesz, by coś „wyskoczyło” z fotografii, zestaw biel i czerń.

Pytanie 11

Do wykonania fotografii makro w skali 2:1 najlepiej zastosować

A. standardowy obiektyw z filtrem makro

B. teleobiektyw z konwerterem

C. obiektyw szerokokątny z telekonwerterem

D. obiektyw makro z pierścieniami pośrednimi

Aby uzyskać zdjęcia makro w skali 2:1, najbardziej odpowiednim wyborem jest użycie obiektywu makro z pierścieniami pośrednimi. Obiektywy makro są zaprojektowane specjalnie do pracy z bliskimi odległościami, co pozwala na uzyskanie dużego powiększenia i szczegółowości obrazu. W połączeniu z pierścieniami pośrednimi, które zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, możemy osiągnąć jeszcze większe powiększenie. Przykładowo, fotografując owady lub detale roślin, obiektyw makro z pierścieniami pozwala na uchwycenie detali, które są niedostrzegalne gołym okiem. Standardy w fotografii makro wskazują, że użycie dedykowanego obiektywu makro zapewnia lepszą jakość obrazu oraz ostrzejsze detale w porównaniu do innych rodzajów obiektywów. Używając takiego zestawu, mamy większą kontrolę nad parametrami ekspozycji i uzyskujemy lepszą głębię ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Warto również dodać, że taka kombinacja minimalizuje zniekształcenia i aberracje optyczne, co sprzyja uzyskaniu profesjonalnych efektów.

Pytanie 12

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień wczesnym rankiem

B. słoneczny dzień w godzinach południowych

C. pochmurny dzień wieczorem

D. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

Odpowiedzi, które wskazują na pochmurne dni, są błędne, ponieważ w takich warunkach zjawisko długiego i ostrego cienia nie występuje. Pochmurne niebo sprawia, że światło słoneczne jest rozproszone, co prowadzi do znacznie krótszych i mniej wyraźnych cieni. W przypadku odpowiedzi związanych z dniem pochmurnym, błędne jest również założenie, że cienie mogą być długie, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak działa naturalne oświetlenie. Cień jest wynikiem blokady promieni słonecznych przez obiekt. W przypadku słonecznego dnia w południe, kąt padania światła jest prostopadły do ziemi, co prowadzi do znacznie krótszych cieni, a nie długich i ostrych. Ponadto, wybór pory dnia jest kluczowy, a nieodpowiednie oszacowanie czasu wykonania zdjęcia może skutkować niezamierzonymi efektami. W praktyce, aby zrozumieć dynamikę światła, warto znać podstawowe zasady fotografii, takie jak zasada trójpodziału oraz zasady związane z oświetleniem, które są fundamentem sztuki fotograficznej i pozwalają na lepsze uchwycenie zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 13

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. perspektywa centralna.

B. złoty podział.

C. światłocień.

D. kontrast barw.

Kontrast barw to bardzo wyrazista cecha tej fotografii i zresztą, moim zdaniem, jedna z najważniejszych zasad skutecznej kompozycji w fotografii przyrodniczej czy produktowej. Tutaj od razu rzuca się w oczy intensywnie czerwony kwiat na tle zielonych liści i szarej kamiennej powierzchni. To jest przykład tzw. kontrastu barw dopełniających – ciepła barwa czerwieni zderza się z chłodniejszą zielenią, przez co oba kolory wzajemnie się wzmacniają i zwracają uwagę odbiorcy. Praktycznie rzecz biorąc, takie zestawienie barw sprawia, że motyw główny mocno dominuje w kadrze i nie ginie w natłoku innych elementów. W branży fotograficznej i graficznej wykorzystanie kontrastu barwnego to klasyczny sposób na podkreślenie ważnego motywu zdjęcia, zgodnie z zasadami percepcji wizualnej opisanymi w podręcznikach do kompozycji. Świadome użycie kontrastu kolorów, np. w reklamie czy portrecie, pozwala kreować emocje i prowadzić wzrok widza tam, gdzie chcemy. Moim zdaniem w tym zdjęciu to właśnie kontrast barw robi całą robotę – nie tylko na poziomie estetycznym, ale i technicznym, bo ułatwia odbiór i interpretację obrazu. To typowy przykład dobrej praktyki, którą warto zapamiętać i stosować na co dzień.

Pytanie 14

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem umieszczonym przed fotografowanym obiektem skierowanym w stronę

A. modela.

B. aparatu.

C. źródła światła.

D. tła.

W pracy z światłomierzem często pojawiają się mylne wyobrażenia dotyczące kierunku, w jakim powinniśmy skierować to urządzenie podczas pomiaru światła padającego. Część osób sądzi, że światłomierz należy ustawić w stronę tła lub modela, wychodząc z założenia, że to one są głównymi elementami kadru. Jednak takie podejście prowadzi do błędów ekspozycyjnych, ponieważ światłomierz nie rejestruje wtedy ilości światła widzianego przez obiektyw aparatu, lecz warunki panujące w otoczeniu obiektu lub tła. Równie często popełnianym błędem jest skierowanie światłomierza w stronę źródła światła, co wydaje się logiczne – przecież chcemy „złapać” moc światła docierającą do obiektu. Niestety, taka metoda powoduje zawyżenie odczytów i w praktyce prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia, bo światłomierz otrzymuje światło bezpośrednio z lampy czy słońca, a nie tak jak widzi je obiektyw aparatu. W fotografii zawodowej i zgodnie z branżowymi standardami ISTD oraz wytycznymi producentów sprzętu, prawidłowy pomiar światła padającego wykonuje się zawsze z pozycji obiektu skierowanej w stronę aparatu. Pomiar światła odbitego od modela czy tła też jest możliwy, ale wymaga stosowania innych ustawień i korekt, bo odbite światło jest mocno zależne od koloru, faktury i kształtu powierzchni. Wiele osób myli te dwa tryby pracy światłomierza, co prowadzi do niejednolitych wyników i problemów z powtarzalnością ekspozycji. Z mojego doświadczenia wynika, że największym problemem jest właśnie błędna interpretacja, czym jest tzw. światło „padające” – wielu traktuje je zbyt dosłownie i kieruje światłomierz na lampę, zamiast w stronę aparatu. Warto więc zapamiętać: pomiar światła padającego to symulowanie widoku aparatu, a nie ocena intensywności źródła światła czy wyglądu tła.

Pytanie 15

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. aparat z trybem podwójnej ekspozycji

B. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej

C. specjalny filtr dyfuzyjny

D. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna

Obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna to kluczowy element do uzyskania charakterystycznych efektów w fotografii anamorficznej, takich jak poziome flary. Te obiektywy mają unikalne właściwości optyczne, które rozciągają obraz w poziomie, co pozwala na rejestrowanie szerszego kadru niż standardowe obiektywy. Dzięki temu można uzyskać niezwykły efekt wizualny, który jest często wykorzystywany w filmach, reklamach czy teledyskach. Używając obiektywu anamorficznego, fotografowie mogą tworzyć obrazy o dużym zakresie dynamiki, a także uzyskać estetyczne bokeh, które wyróżniają się na tle klasycznych zdjęć. W praktyce, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne efekty w stylu filmowym, warto zainwestować w obiektyw anamorficzny, co stanowi standard w branży filmowej oraz wśród profesjonalnych fotografów. Możliwość manipulacji głębią ostrości oraz sposób, w jaki światło odbija się od soczewek, znacząco wpływa na końcowy rezultat. W ten sposób, właściwy sprzęt to podstawa w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 16

Wykonanie portretu rodzinnego pięcioosobowej grupy wymaga oświetlenia rozproszonego z zastosowaniem

A. stożkowego tubusu.

B. srebrnej blendy.

C. transparentnych parasolek.

D. softboxu z wrotami.

Transparentne parasolki to naprawdę jeden z najczęściej używanych modyfikatorów światła przy fotografowaniu większych grup, szczególnie w warunkach studyjnych. Ich główną zaletą jest to, że pozwalają uzyskać bardzo miękkie, rozproszone światło, które łagodnie obejmuje wszystkich uczestników zdjęcia, eliminując mocne cienie na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że przy portretach rodzinnych właśnie taki efekt jest najbardziej pożądany, bo każdy członek rodziny jest równomiernie oświetlony, a skóra wygląda naturalnie. Parasolka transparentna działa trochę jak ogromny dyfuzor — światło przechodzi przez materiał, rozprasza się i otacza fotografowane osoby, co daje bardzo przyjazny klimat zdjęcia. W branży często mówi się, że tego typu oświetlenie pozwala wydobyć naturalność i spontaniczność na rodzinnych fotografiach, a przy pięcioosobowej grupie szczególnie widać różnicę w komforcie pracy. Dodatkowo, korzystanie z transparentnych parasolek jest proste, nie wymaga zaawansowanego sprzętu i daje powtarzalne efekty, co doceniają zarówno profesjonaliści, jak i osoby dopiero zaczynające przygodę z fotografią portretową. W praktyce, jeśli zależy nam na naturalności, miękkim świetle i braku ostrych przejść tonalnych, parasolka transparentna to wybór w punkt.

Pytanie 17

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem skierowanym

A. na tło.

B. w stronę aparatu.

C. w stronę źródła światła.

D. w stronę fotografowanego obiektu.

Pomiar światła padającego światłomierzem polega na ustawieniu go w miejscu fotografowanego obiektu i skierowaniu w stronę aparatu, czyli dokładnie tam, gdzie znajduje się obiektyw. To pozwala uzyskać bardzo precyzyjny pomiar ilości światła, które faktycznie oświetla fotografowaną scenę. Tak się po prostu robi w profesjonalnej fotografii studyjnej, portretowej czy nawet reklamowej – bo zależy nam na tym, by ekspozycja była perfekcyjnie dobrana do warunków oświetleniowych, a nie do tego, co odbija się od tła czy samego obiektu. Moim zdaniem, wielu początkujących fotografów trochę myli pomiar światła padającego z odbitym, stąd te wszystkie pomyłki. Jeśli korzystasz z klasycznego światłomierza ręcznego, zawsze pamiętaj, żeby ustawić go w miejscu, gdzie będzie stał model czy przedmiot i celować kopułką dyfuzyjną prosto w aparat – to jest ta dobra praktyka, którą stosują fachowcy od lat. No i warto dodać, że według standardów branżowych, np. wytycznych Sekonic czy Gossen, właśnie ten sposób uznaje się za najbardziej wiarygodny (lepiej eliminuje wpływ koloru i jasności powierzchni niż pomiar światła odbitego). W praktyce, dzięki temu unikniesz prześwietleń albo niedoświetleń, szczególnie gdy scena jest bardzo kontrastowa. Z mojego doświadczenia, to oszczędza mnóstwo kombinacji w postprodukcji. Dobrze wiedzieć też, że światłomierze mają często tryby pomiaru światła odbitego i padającego, ale to właśnie ten drugi tryb najczęściej daje powtarzalne, niezawodne wyniki.

Pytanie 18

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

B. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

C. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

D. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

Metoda zarządzania obrazami 16-bit w Adobe Photoshop znacząco zwiększa precyzję kolorów, co jest kluczowe w edycji zdjęć. Dzięki zastosowaniu 16-bitowej głębi kolorów, każdy kanał kolorystyczny (czerwony, zielony, niebieski) może przechowywać 65 536 poziomów jasności, w przeciwieństwie do 8-bitowych obrazów, które mają jedynie 256 poziomów. To oznacza, że przy edytowaniu przejść tonalnych, takich jak gradienty czy cienie, mamy znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia posteryzacji, czyli widocznych skoków w odcieniach, co psuje jakość obrazu. W praktyce, podczas retuszu zdjęć krajobrazowych czy portretowych, gdzie subtelne różnice w oświetleniu i kolorze są kluczowe, 16-bitowa głębia pozwala na bardziej naturalne efekty. Profesjonalni fotografowie i graficy często stosują tę technikę, aby zapewnić maksymalną jakość końcową, szczególnie gdy planują wydruk w dużych formatach, gdzie detale stają się jeszcze bardziej widoczne. Warto zwrócić uwagę na to, że nie tylko jakość koloru jest poprawiona, ale również możliwości korekcji obrazu są na znacznie wyższym poziomie, co czyni ten format standardem w branży.

Pytanie 19

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

B. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

C. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.

D. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.

HDR, czyli High Dynamic Range, polega na połączeniu kilku zdjęć tej samej sceny, ale zrobionych przy różnych ustawieniach ekspozycji, żeby uzyskać obraz z bogatszymi szczegółami zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach. Najlepszą praktyką jest wykonywanie tych zdjęć w formacie RAW, bo to daje największą elastyczność podczas późniejszej obróbki – RAW zapisuje dużo więcej informacji o obrazie niż JPEG i nie traci jakości przy edycji. Stosowanie bracketingu ekspozycji (czyli celowego zmieniania wartości ekspozycji między kolejnymi zdjęciami) pozwala uchwycić pełen zakres tonalny sceny. W profesjonalnej fotografii HDR często korzysta się właśnie z kilku (zwykle od 3 do 7, ale nawet do 10) plików RAW, które następnie łączy się w specjalnym oprogramowaniu. Moim zdaniem, trudno przecenić zalety tego podejścia – taki workflow daje mnóstwo swobody w postprodukcji i pozwala osiągnąć naprawdę naturalnie wyglądające efekty, a nie przesadzone HDR-ki. Warto też pamiętać, że większość aparatów pozwala automatycznie zrobić serię zdjęć z różnymi ekspozycjami właśnie w trybie RAW, więc nie trzeba się bawić w ręczne ustawianie każdego parametru. To już taka branżowa oczywistość, że chcąc mieć prawdziwy HDR, zaczynamy od RAW i bracketingu ekspozycji.

Pytanie 20

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 3.

Wybrałeś ilustrację, która idealnie pokazuje zastosowanie reguły złotego podziału. Na zdjęciu numer 4 domek dla owadów jest umieszczony w taki sposób, że jego główny punkt skupienia znajduje się mniej więcej w miejscu przecięcia linii podziału wynikającego z proporcji złotego podziału (około 1/3 szerokości i wysokości od krawędzi kadru). To bardzo dobra praktyka stosowana przez fotografów i grafików, bo pozwala uzyskać harmonię oraz naturalny balans w kompozycji zdjęcia. Złoty podział to nie tylko teoria – w praktyce, np. przy fotografii przyrodniczej czy produktowej, pomaga nadać obrazom profesjonalny i przyjemny dla oka wygląd. Moim zdaniem, kiedy człowiek choć raz spróbuje kadrować według tej zasady, już trudno wracać do zwykłego „centralnego” ustawiania obiektów. W branży fotograficznej i graficznej stosowanie złotego podziału jest wręcz standardem, a nawet w architekturze i malarstwie spotyka się te proporcje. Warto zwrócić uwagę, że złoty podział to nie tylko matematyczna reguła – to także narzędzie, które wpływa na emocjonalny odbiór obrazu. Warto ćwiczyć kadrowanie w ten sposób, bo zdecydowanie podnosi jakość wykonanych zdjęć.

Pytanie 21

Kiedy wykorzystuje się metodę wielokrotnego błysku w czasie fotografowania?

A. w nocy przy słabym oświetleniu budynków

B. na tle słońca

C. błyskawic podczas nocnych ujęć

D. z zastosowaniem efektu sztafażu

Fotografia błyskawic w nocy, pod słońce, czy efekt sztafażu brzmią ciekawie, ale w praktyce to nie najlepsze podejście do robienia fajnych zdjęć. Pierwsza opcja, która mówi o błyskawicach, opiera się na błędnym przekonaniu, że da się je uchwycić z pomocą wielokrotnego błysku. W rzeczywistości, żeby zarejestrować błyskawicę, potrzebujemy długiego czasu naświetlania, bo to zaledwie moment. Użycie błysku zrujnuje naturalne światło, które jest mega ważne w tym przypadku. Chociaż druga odpowiedź dotycząca fotografowania pod słońce jest kusząca, to pomija podstawowe zasady ekspozycji i balansu bieli. Może skończyć się prześwietleniem zdjęć oraz zatarciem detali w jasnych miejscach. A efekt sztafażu, który polega na dodaniu elementów w tle dla lepszej kompozycji, nie pasuje do techniki wielokrotnego błysku, bo ta skupia się na równomiernym oświetleniu obiektów w głównym zakresie widzenia. Zrozumienie tych technik i ich zastosowań to klucz do udanych zdjęć.

Pytanie 22

Która właściwość aparatu fotograficznego jest najważniejsza podczas robienia zdjęć dokumentalnych?

A. Kontrola nad perspektywą

B. Obiektyw o wysokiej jasności

C. Obiektyw z możliwością makrofotografii

D. Obracany wyświetlacz

Obiektyw o dużej jasności jest kluczowym elementem w fotografii reportażowej, ponieważ pozwala na uzyskanie wyższej jakości zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak wnętrza budynków czy wieczorne wydarzenia. Obiektywy o dużej jasności, czyli te, które mają niską wartość przysłony (np. f/1.4, f/1.8), pozwalają na wpuszczenie większej ilości światła do matrycy aparatu. Dzięki temu fotograf może używać krótszych czasów naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, a także umożliwia uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co jest często pożądane w reportażu. Przykładowo, podczas fotografowania wydarzeń sportowych lub koncertów, gdzie warunki oświetleniowe mogą być zmienne, obiektyw o dużej jasności pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów z zachowaniem ostrości i szczegółowości. Warto także zauważyć, że w fotografii reportażowej często liczy się czas reakcji, a obiektyw o większej jasności umożliwia szybsze ustawienie parametrów aparatu, co może być kluczowe w sytuacjach wymagających natychmiastowego działania.

Pytanie 23

W celu uzyskania na zdjęciu efektu „zamrożenia ruchu” siatkarza w wyskoku należy przede wszystkim ustawić

A. długi czas otwarcia migawki.

B. małą liczbę przysłony.

C. krótki czas otwarcia migawki.

D. dużą liczbę przysłony.

Aby uzyskać efekt „zamrożenia ruchu” na zdjęciu, najważniejszym parametrem, na który trzeba zwrócić uwagę, jest właśnie krótki czas otwarcia migawki. Im krótszy czas naświetlania (np. 1/1000 sekundy czy nawet szybciej), tym skuteczniej zatrzymasz w kadrze dynamiczny ruch – nawet bardzo szybkie akcje sportowe, takie jak wyskok siatkarza, są wtedy ostre i nie rozmazane. To taka podstawa w fotografii sportowej, ale w sumie także w innych sytuacjach, gdzie akcja dzieje się błyskawicznie, jak np. zdjęcia ptaków w locie czy dzieci biegających po boisku. Profesjonalni fotografowie praktycznie zawsze korzystają z bardzo krótkich czasów migawki podczas fotografowania sportu czy innych dynamicznych tematów – nawet jeśli oznacza to, że muszą podnieść czułość ISO albo użyć jaśniejszego obiektywu. Moim zdaniem warto to ćwiczyć, bo dopiero wtedy człowiek rozumie, jaką przewagę daje świadome ustawienie ekspozycji. Oczywiście są wyjątki – czasami chcemy celowo rozmazać ruch (taki artystyczny efekt), ale jeśli zależy nam na ostrości i „zatrzymaniu” momentu, krótki czas migawki to absolutny must have. Z mojego doświadczenia, nawet niepozorne ruchy, jak uderzenie piłki, potrafią się rozmazać, jeśli czas będzie ciut za długi. Warto też pamiętać, że w słabszym świetle krótkie czasy wymagają mocnego oświetlenia lub wyższych ISO. To taki balans, który przychodzi z praktyką.

Pytanie 24

Przetwornik APS-C w porównaniu do pełnoklatkowego (FF) charakteryzuje się

A. mniejszą głębią ostrości przy tej samej wartości przysłony

B. mniejszym obszarem rejestrowanego obrazu i współczynnikiem crop 1.5-1.6x

C. większą wartością megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości

D. lepszym odwzorowaniem kolorów w zakresie czerwieni

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przetworniki APS-C mają mniejszy obszar rejestrowanego obrazu w porównaniu do pełnoklatkowych (FF). Przykładowo, matryca APS-C ma przekątną około 22 mm, podczas gdy pełnoklatkowa ma około 43 mm. To prowadzi do zastosowania tzw. współczynnika crop, który wynosi zazwyczaj od 1.5 do 1.6x. Oznacza to, że obiektywy na aparatach APS-C będą miały „węższy” kąt widzenia, co w praktyce wpływa na efekty pracy z obiektywami szerokokątnymi. Warto to uwzględnić podczas zakupów sprzętu fotograficznego, gdyż może to zmienić nasze podejście do kompozycji zdjęć. W fotografii krajobrazowej i architektonicznej, gdzie szeroki kąt widzenia jest kluczowy, APS-C może okazać się mniej korzystny niż pełnoklatkowy. Dodatkowo, w kontekście portretów, mniejszy obszar matrycy pozwala na uzyskanie większej głębi ostrości przy tej samej przysłonie, co może być pożądane w pewnych stylach fotografii.

Pytanie 25

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. Fotografia 4

B. Fotografia 1

C. Fotografia 3

D. Fotografia 2

Perspektywa ptasia to taki sposób fotografowania, w którym obraz jest uchwycony z bardzo wysokiego punktu widzenia, jakby patrzyć na scenę z góry, podobnie jak ptak lecący nad danym miejscem. Na fotografii nr 4 widać właśnie taką perspektywę — patrzymy na roślinę oraz otaczającą ją przestrzeń z wyraźnie podwyższonego miejsca. Dzięki temu zabiegowi widoczny jest nie tylko obiekt główny, ale też jego otoczenie oraz kontekst przestrzenny. Taki sposób kadrowania jest często wykorzystywany w fotografii przyrodniczej i krajobrazowej, gdzie chodzi o pokazanie zależności między elementami kompozycji. Moim zdaniem, perspektywa ptasia daje bardzo czytelny przekaz, bo pozwala zobaczyć układ oraz relacje między obiektami i tłem. Często spotyka się ją też w fotografii architektury oraz w zdjęciach z drona. Warto pamiętać, że dobre ujęcie z tej perspektywy pomaga uniknąć tzw. chaosu kadrowego, bo łatwiej objąć cały zamierzony fragment sceny i podkreślić hierarchię elementów. W branży przyjęło się, że stosowanie perspektywy ptasiej pozwala na oryginalne spojrzenie i jest cenione za kreatywność, szczególnie w zdjęciach reportażowych czy podróżniczych. Technika ta wymaga często wejścia na wyższy punkt lub użycia statywu, lecz efekt końcowy zdecydowanie wyróżnia takie fotografie na tle typowych, poziomych ujęć.

Pytanie 26

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. M

B. Tv

C. Av

D. S

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 27

Przedstawione zdjęcie jest charakterystyczne dla fotografii

A. artystycznej.

B. technicznej.

C. reportażowej.

D. portretowej.

Patrząc na to zdjęcie, można mieć różne skojarzenia, jednak ważne jest, żeby umieć rozpoznać charakter fotografii na podstawie jej celu i stylu wykonania. Fotografia techniczna zwykle skupia się na przekazaniu szczegółowych informacji o obiektach, procesach czy urządzeniach – ma być maksymalnie neutralna, dokładna, często pozbawiona emocji i kontekstu społecznego. Tutaj nie obserwujemy żadnej analizy technicznej, ani opisu urządzeń czy produktów. Portretowa fotografia z kolei nastawiona jest na indywidualne przedstawienie osoby, jej emocji, cech charakterystycznych, czasem z mocnym naciskiem na estetykę, światło i kompozycję. W tym przypadku osoby na zdjęciu nie pozują – to nie jest klasyczny portret, nie chodzi tu o wydobycie osobowości czy stylizacji konkretnego człowieka, tylko o pokazanie szerszej sytuacji. Fotografia artystyczna to trochę inna bajka – tu liczy się przede wszystkim wizja autora, symbolika, ekspresja, czasem eksperymenty z formą czy obróbką zdjęcia. Na tym zdjęciu brakuje wyraźnych śladów indywidualnego stylu czy artystycznego przetworzenia rzeczywistości – kompozycja jest dość zwyczajna, skupiona na relacji i kontekście. Typowy błąd to utożsamianie każdej niepozowanej sceny z artystyczną fotografią albo mylenie reportażu z portretem tylko dlatego, że w kadrze są ludzie w ciekawych strojach. Tymczasem kluczowe jest tu podejście dokumentalne, obserwacja rzeczywistości i rejestracja zdarzeń, a nie kreacja czy prezentacja produktu lub osoby. Dobre rozumienie różnic między tymi rodzajami fotografii to podstawa w pracy każdego fotografa – pozwala świadomie wybierać środki wyrazu i lepiej trafiać do odbiorcy.

Pytanie 28

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Niebieskie

B. Białe

C. Purpurowe

D. Zielone

Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.

Pytanie 29

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. dystorsja

B. krzywizna pola

C. koma

D. winietowanie

Winietowanie to wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem lub rozjaśnieniem rogów kadru obrazu. Zjawisko to występuje najczęściej w przypadku obiektywów o dużych przysłonach, gdzie może być bardziej zauważalne, ponieważ krawędzie kadru doświadczają większej straty światła. Winietowanie może występować w różnych formach, takich jak naturalne winietowanie, które wynika z konstrukcji obiektywu, lub winietowanie spowodowane użyciem filtrów lub osłon. W praktyce fotografowie mogą spotkać winietowanie w obiektywach szerokokątnych lub w przypadku użycia obiektywów z dużą przysłoną na pełnej klatce, co może prowadzić do niepożądanych efektów w kompozycji zdjęcia. Aby zminimalizować wpływ winietowania, można zastosować techniki postprodukcji, takie jak korekcja winietowania w programach do edycji zdjęć. Dobrą praktyką jest również testowanie obiektywów w różnych warunkach oświetleniowych, aby zrozumieć, jak winietowanie wpływa na uzyskiwane obrazy i kiedy może być akceptowalne lub pożądane dla artystycznych efektów.

Pytanie 30

W fotografii portretowej terminem określającym oświetlenie głównego obiektu zdjęcia jest światło

A. kluczowe

B. konturowe

C. wypełniające

D. ogólne

Oświetlenie kluczowe to główny źródło światła w fotografii, które kształtuje obraz i określa jego tonację. To właśnie za pomocą światła kluczowego twórca portretu definiuje charakterystyki modela, podkreślając cechy, takie jak kontury twarzy, tekstura skóry oraz emocje. W praktyce, użycie światła kluczowego polega na skierowaniu mocnego źródła światła w stronę modela, co powoduje powstawanie cieni i uwydatnia rysy. Standardowo do jego uzyskania wykorzystuje się lampy studyjne lub naturalne światło, które można modyfikować za pomocą modyfikatorów, takich jak softboxy, parasole czy reflektory. Kluczowe jest również rozmieszczenie źródła światła – najczęściej umieszczane jest pod kątem 45 stopni w stosunku do modela, co pozwala uzyskać subtelne cienie. W fotografii portretowej oświetlenie kluczowe może być stosowane w różnych stylach, takich jak klasyczny portret, gdzie światło skupione jest na twarzy, czy dramatyczny portret, gdzie kontrast między światłem a cieniem jest wyraźniejszy, co nadaje zdjęciu głębi i ekspresji.

Pytanie 31

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

B. skośna do płaszczyzny oryginału

C. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

D. równoległa do płaszczyzny oryginału

Wybór równoległej osi optycznej obiektywu do płaszczyzny oryginału wprowadza wiele problemów, które mogą skutkować zniekształceniem obrazu. Gdy oś optyczna jest równoległa, może to prowadzić do błędów perspektywy, co sprawia, że obiekty na fotografii nie odwzorowują rzeczywistych proporcji. Przykładem tego błędu może być sytuacja, w której fotografia architektury nie oddaje prawidłowych kątów i proporcji budynku. Kiedy oś obiektywu jest skośna, znacznie zwiększa się ryzyko powstawania efektywnych zniekształceń, które w przypadku reprodukcji dzieł sztuki mogą zafałszować ich kolory i detale. Ustawienie obiektywu prostopadle do płaszczyzny oryginału pozwala na dokładne odwzorowanie kształtów i kolorów, co jest szczególnie istotne w kontekście dokumentacji artystycznej. Odpowiednie ustawienie aparatu jest zatem kluczowe dla zachowania jakości wizualnej oraz autentyczności reprodukcji, a błędne układy mogą prowadzić do poważnych niedopatrzeń i utraty wartości artystycznej. Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z zasadami kompozycji oraz technikami fotografii reprodukcyjnej, aby uniknąć typowych pułapek związanych z nieodpowiednim ustawieniem aparatu.

Pytanie 32

Wartość ISO 800 oznacza

A. wartość przysłony obiektywu

B. wysoką czułość matrycy lub filmu na światło

C. niską czułość matrycy lub filmu na światło

D. temperaturę barwową światła w Kelwinach

Wartość ISO 800 oznacza wysoką czułość matrycy lub filmu na światło. W praktyce oznacza to, że przy tej wartości, aparat jest w stanie rejestrować obraz w warunkach słabego oświetlenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii nocnej lub w pomieszczeniach z ograniczonym dostępem światła. Wyższa wartość ISO pozwala na szybsze czasy naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia obrazu, zwłaszcza przy fotografowaniu ruchomych obiektów. Jednak warto pamiętać, że zwiększanie wartości ISO może wprowadzać szumy do obrazu, co wpływa na jego jakość. Dlatego istotne jest, aby dostosować ustawienia aparatu do warunków fotograficznych oraz wymagań finalnego efektu. Profesjonalni fotografowie często używają wartości ISO 800 w sytuacjach, gdzie inne parametry, takie jak przysłona czy czas naświetlania, nie mogą być wystarczająco dostosowane, aby uzyskać właściwą ekspozycję.

Pytanie 33

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

B. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

C. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

D. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 34

Ustalając warunki oświetlenia przy robieniu zdjęć użytkowych małego obiektu na wybitnie kontrastowym tle, powinno się zastosować pomiar światła

A. odbitego przed obiektywem aparatu fotograficznego

B. padającego przy fotografowanym obiekcie

C. odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie

D. padającego tuż przy lampach studyjnych

Wybór pomiaru światła padającego przy fotografowanym obiekcie nie jest właściwy, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych efektów naświetlenia, które obiekt odbija. Pomiar światła padającego daje jedynie obraz intensywności światła, które pada na scenę, ale nie informuje nas o tym, jak to światło oddziałuje na obiekt. Może to prowadzić do sytuacji, w której obiekt będzie wydawał się zbyt jasny lub zbyt ciemny w gotowym zdjęciu. Z tego względu, stosowanie pomiaru światła odbitego, które lepiej odzwierciedla realne warunki ekspozycji, jest kluczowe. Odpowiedź dotycząca pomiaru odbitego przed obiektywem aparatu również jest błędna, ponieważ pomiar ten nie oddaje rzeczywistego wyglądu obiektu, a jedynie światło, które zostało przefiltrowane przez obiektyw, co może zniekształcić ostateczny obraz. Z kolei pomiar światła padającego tuż przy lampach studyjnych może prowadzić do znacznych różnic w naświetleniu, ponieważ nie uwzględnia wpływu światła na obiekt, który jest w trakcie fotografowania. Poprawne podejście do pomiaru światła w fotografii produktowej powinno koncentrować się na odbitym świetle z obiektów, co zapewnia najwierniejsze odwzorowanie ich kolorów i detali.

Pytanie 35

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografowanym obiekcie, należy użyć oświetlenia

A. tylnego

B. górno-bocznego

C. przedniego

D. górnego

Oświetlenie tylne to technika, która wprowadza charakterystyczny efekt konturowy, podkreślając kształt i fakturę fotografowanego obiektu. Dzięki umiejscowieniu źródła światła za obiektem, tworzony jest kontrast pomiędzy jasno oświetlonym tłem a ciemniejszym obiektem. Taki efekt jest szczególnie użyteczny w fotografii portretowej oraz produktowej, gdzie zależy nam na wydobyciu detali i nadaniu głębi. Przykładem zastosowania oświetlenia tylnego jest fotografia kwiatów, gdzie światło przechodzi przez płatki, eksponując ich przezroczystość i fakturę. Dodatkowo, dobre praktyki w zakresie użycia oświetlenia tylnego wymagają odpowiedniego ustawienia kątów oraz mocy oświetlenia, aby uniknąć prześwietlenia tła i uzyskać pożądany efekt. Warto też pamiętać o użyciu dyfuzorów, aby złagodzić intensywność światła, co przyczyni się do uzyskania bardziej artystycznego efektu końcowego.

Pytanie 36

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. linia horyzontu.

B. przekątna.

C. obramowanie.

D. symetria.

Obramowanie, znane w fotografii jako tzw. framing, to bardzo ciekawa technika kompozycyjna, która polega na wykorzystaniu elementów otoczenia do otoczenia głównego motywu zdjęcia niejako ramą. W tym przypadku łuk oraz ściany tworzą wyraźne, geometryczne obramowanie dla palmy i widoku na morze. Dzięki temu spojrzenie odbiorcy automatycznie kieruje się na właściwy temat fotografii. Moim zdaniem, ta metoda daje zdjęciom naturalną głębię i taką jakby warstwowość – patrząc przez coś, mamy wrażenie trójwymiarowości. W praktyce spotykam się z tym zabiegiem na wielu dobrych fotografiach architektury, krajobrazów czy nawet portretach. Ramą mogą być drzwi, okna, gałęzie drzew, a nawet cienie – kreatywność fotografa jest tu właściwie nieograniczona. Według klasycznych podręczników fotografii (np. Michael Freeman „Okiem fotografa”), obramowanie pozwala nie tylko wyróżnić główny temat, ale i uporządkować chaos na zdjęciu. To jeden z fundamentów dobrej kompozycji – zauważ, ile osób z branży sięga po ten zabieg, chcąc uatrakcyjnić swoje prace. Z mojego doświadczenia, dobrze zastosowane framing naprawdę potrafi wyciągnąć ze zdjęcia to „coś”.

Pytanie 37

Zastosowanie oświetlenia upiększającego (typu glamour) wymaga ustawienia głównego źródła światła

A. na wprost modela i nieco poniżej osi optycznej aparatu.

B. z lewej strony modela.

C. z prawej strony modela.

D. na wprost modela i nieco powyżej osi optycznej aparatu.

Prawidłowe ustawienie światła głównego w stylu glamour to właśnie na wprost modela, lekko powyżej osi optycznej aparatu. To nie jest przypadek – taka konfiguracja pozwala uzyskać bardzo równomierne, miękkie oświetlenie twarzy i piękne, charakterystyczne błyski w oczach (tzw. catchlight), które są jednym ze znaków rozpoznawczych zdjęć glamour. Takie światło subtelnie wygładza skórę, maskuje niedoskonałości i nadaje cerze gładkość, co jest bardzo pożądane w tym typie fotografii. W praktyce często używa się tutaj dużych, miękkich modyfikatorów, jak beauty dish czy softbox, ustawionych centralnie i odrobinę ponad poziomem oczu modela. To naśladuje efekt światła dziennego – coś jakby lekkie światło z okna, które jest bardzo łaskawe dla urody. Branżowe standardy potwierdzają taką technikę – można to wyczytać w poradnikach np. Vogue czy branżowych tutorialach na YouTube. Moim zdaniem, jeśli chcesz osiągnąć ten typ portretu, nie ma sensu kombinować z bocznymi źródłami – centralne, lekko podniesione światło daje najlepszy, powtarzalny efekt, a to się naprawdę sprawdza na sesjach komercyjnych i prywatnych.

Pytanie 38

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

B. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

C. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

D. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 39

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. soczewkę Fresnela.

B. softbox i blendy.

C. stożkowy tubus.

D. wrota.

Softbox i blendy to bez dwóch zdań podstawowe narzędzia w fotografii studyjnej, jeżeli zależy nam na równomiernym i upiększającym oświetleniu twarzy. Softbox działa trochę jak taka ogromna, sztuczna chmura – rozprasza światło, zmiękcza cienie i wygładza wszelkie niedoskonałości na skórze. To dlatego praktycznie każdy portrecista, niezależnie od doświadczenia, sięga po softboxy przy pracy z modelką. Blendy z kolei świetnie dopełniają całość: odbijają światło w newralgicznych miejscach, likwidują cienie pod oczami lub nosem i dają kontrolę nad światłem bez użycia kolejnych lamp. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem wystarczy nawet mały softbox i srebrna blenda, żeby uzyskać efekt rodem z okładki magazynu. W branży uważa się, że takie ustawienie jest najbardziej uniwersalne i „bezpieczne”. Oczywiście, im lepiej poznasz swoje modyfikatory, tym łatwiej będzie Ci uzyskiwać bardzo różne efekty, ale na start – softbox plus blendy to po prostu złoty standard przy portrecie studyjnym. Warto też pamiętać, że światło z softboxa mniej męczy modelkę, bo nie jest ostre i mocno rozproszone, co pozwala na dłuższą i wygodniejszą pracę. Niektórzy idą o krok dalej i stosują kilka blend różnego koloru dla bardziej złożonych efektów. W każdym razie, bez softboxa i blend nawet najlepiej ustawiona lampa da efekt raczej surowy, a nie upiększający.

Pytanie 40

Przygotowując się do robienia zdjęć podczas wyścigów koni, warto zaopatrzyć się w

A. blendę

B. softbox

C. teleobiektyw

D. filtr połówkowy

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii wyścigów koni, ponieważ pozwala na zbliżenie się do akcji z daleka. Dzięki dużemu powiększeniu i wąskiemu polu widzenia, teleobiektywy umożliwiają uchwycenie dynamicznych momentów, takich jak galop koni, a także detali, które mogłyby zostać utracone przy użyciu obiektywów o mniejszej ogniskowej. Przykładem może być stosowanie teleobiektywu o ogniskowej 200 mm lub 300 mm, co pozwala na rejestrowanie emocjonujących ujęć z dystansu, bez zakłócania naturalnego zachowania zwierząt. W fotografii sportowej, a szczególnie w wyścigach, istotne jest także szybkie ustawianie ostrości, co jest możliwe dzięki nowoczesnym teleobiektywom, które często wyposażone są w zaawansowane systemy autofokusa. Dodatkowo, teleobiektywy pozwalają na uzyskanie efektu bokeh, co nadaje zdjęciom profesjonalny wygląd i skupia uwagę na głównym obiekcie. W kontekście standardów branżowych, teleobiektyw jest preferowany przez profesjonalnych fotografów sportowych, co czyni go nieodzownym narzędziem w tej dziedzinie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej