Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
  • Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 01:37
  • Data zakończenia: 11 grudnia 2025 01:50

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W JavaScript metoda getElementById odnosi się do

A. znacznika HTML o podanej nazwie klasy
B. klasy zdefiniowanej w CSS
C. znacznika HTML o wskazanym id
D. zmiennej numerycznej
Metoda getElementById w JavaScript jest kluczowym narzędziem do interakcji z modelowaniem DOM (Document Object Model). Służy do uzyskiwania dostępu do pojedynczego elementu HTML na podstawie jego atrybutu id, co jest zgodne z zasadą unikalności identyfikatorów w dokumencie HTML. Dzięki temu programiści mogą stosunkowo łatwo manipulować pojedynczymi elementami, co jest istotne w dynamicznych aplikacjach internetowych. Przykładem zastosowania tej metody może być zmiana tekstu w elemencie <h1>, gdzie używamy getElementById('myHeader').innerHTML = 'Nowy nagłówek';. Zgodnie z dobrymi praktykami, powinno się unikać używania zduplikowanych id w dokumencie, aby zapewnić, że metoda ta zawsze zwraca jeden, a nie wiele elementów. Warto również pamiętać, że w przypadku braku elementu o podanym id, metoda zwróci null, co powinno być uwzględnione w logice aplikacji, aby uniknąć błędów. Użycie tej metody jest standardem w programowaniu JavaScript i stanowi fundament dla wielu bardziej zaawansowanych technik manipulacji DOM.

Pytanie 2

Dla jakiej wartości zmiennej x instrukcja warunkowa w JavaScript jest spełniona?

if ((x < -5) || (x > 2))
    x++;
A. 3
B. -4
C. -1
D. 2
W danym przykładzie mamy do czynienia z instrukcją warunkową w języku JavaScript, która sprawdza, czy zmienna x spełnia jedno z dwóch warunków: x jest mniejsze od -5 lub x jest większe od 2. Operator logiczny OR (||) oznacza, że wystarczy spełnienie jednego z tych warunków, aby kod wewnętrzny został wykonany. Dla wartości x równej 3, warunek (x > 2) jest spełniony, ponieważ 3 jest większe od 2. W rezultacie instrukcja x++ zostanie wykonana, co oznacza inkrementację zmiennej x, czyli zwiększenie jej wartości o 1. Jest to przykład typowego zastosowania operatorów logicznych w programowaniu do kontroli przepływu programu. W praktyce umiejętność stosowania takich instrukcji jest kluczowa w tworzeniu kodu zdolnego do dynamicznej reakcji na różne warunki wejściowe. Ponadto, użycie operatora inkrementacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w optymalizacji kodu, gdyż jest to szybki i efektywny sposób na modyfikację wartości liczbowych.

Pytanie 3

W języku JavaScript obiekt typu array jest wykorzystywany do przechowywania

A. wielu wartości wyłącznie tekstowych.
B. wielu wartości lub funkcji.
C. wielu wartości wyłącznie liczbowych.
D. wielu wartości dowolnego typu.
Obiekt typu array w języku JavaScript jest strukturą danych, która służy do przechowywania wielu wartości dowolnego typu. Można w nim przechowywać liczby, napisy, obiekty, a nawet inne tablice. Dzięki temu arrays są niezwykle elastyczne i użyteczne w tworzeniu aplikacji. W JavaScript tablice są dynamiczne, co oznacza, że można do nich dodawać nowe elementy w trakcie działania programu za pomocą metod takich jak push() i unshift(). Przykład użycia tablicy: let fruits = ['jabłko', 'banan', 42, {color: 'zielony'}, [1, 2, 3]]; w tym przykładzie tablica fruits przechowuje różne typy danych, w tym napisy, liczbę, obiekt oraz inną tablicę. Warto również zauważyć, że tablice w JavaScript są obiektami, co pozwala na wykorzystanie różnych metod i właściwości typowych dla obiektów. Dokumentacja ECMAScript jasno określa zasady działania tablic, co potwierdza ich funkcjonalność jako kolekcji wartości. Warto zrozumieć, że tablice nie są ograniczone do przechowywania jednego typu danych, co czyni je idealnym narzędziem do zarządzania złożonymi zbiorami informacji.

Pytanie 4

W języku JavaScript można inaczej zapisać instrukcję a++; jako

A. a=a+1;
B. a&1;
C. a<<1;
D. 1+=a;
Odpowiedź 'a=a+1;' jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla działanie inkrementacji w JavaScript. Operacja a++ zwiększa wartość zmiennej a o 1, co można również zapisać jako przypisanie nowej wartości do a, uzyskanej przez dodanie do niej 1. Wartości a nie można zmieniać bezpośrednio bez przypisania nowej wartości, a zapis 'a=a+1;' jasno pokazuje ten proces. W praktycznych zastosowaniach, taka forma może być używana w pętlach lub w sytuacjach, gdy potrzebujemy kontrolować, jak zmienia się wartość zmiennej. Na przykład, w iteracjach przez tablicę, zastosowanie 'a=a+1;' umożliwia elastyczne manipulowanie wartością zmiennej, co jest zgodne z zasadami programowania. Używanie operatorów przypisania, takich jak +=, to dobra praktyka, która poprawia czytelność oraz zrozumienie kodu, zwłaszcza dla mniej doświadczonych programistów, którzy mogą nie znać bardziej zaawansowanych form zapisu.

Pytanie 5

W języku JavaScript właściwie zdefiniowana zmienna to

A. #imie
B. imię%
C. imię2
D. imie2
W języku JavaScript, poprawne nadawanie zmiennych jest kluczowym elementem programowania, który opiera się na zdefiniowanych zasadach dotyczących identyfikatorów. Zmienna musi zaczynać się od litery, znaku podkreślenia (_) lub znaku dolara ($), a następnie może zawierać litery, cyfry, znaki podkreślenia oraz znaki dolara. W przypadku odpowiedzi 'imie2', zaczyna się ona od litery i zawiera literę oraz cyfrę, co czyni ją poprawnym identyfikatorem. Zgodnie ze standardem ECMAScript, identyfikatory są rozróżniane na wielkie i małe litery, co oznacza, że 'Imie2' i 'imie2' będą traktowane jako różne zmienne. Praktycznym przykładem poprawnego użycia takiej zmiennej może być zapis: let imie2 = 'Jan'; console.log(imie2);. W wyniku tego, konsola wyświetli 'Jan'. Można również zauważyć, że zgodnie z zasadami, zmienne mogą być oznaczone jako let, const lub var, co dodaje elastyczności podczas deklaracji zmiennych w kodzie JavaScript.

Pytanie 6

Sprawdzanie poprawności wypełnienia formularza, które ma przebiegać po stronie klienta, powinno być wykonane w języku

A. Ruby on Rails
B. CSS
C. JavaScript
D. PHP
Weryfikacja kompletności formularza po stronie przeglądarki jest kluczowym elementem interakcji użytkownika z aplikacją internetową. Do realizacji tego zadania najczęściej wykorzystuje się język JavaScript, który umożliwia dynamiczne manipulowanie strukturą HTML oraz reagowanie na zdarzenia użytkownika, takie jak kliknięcia czy wprowadzanie danych. Przykładem może być zdefiniowanie funkcji, która sprawdza, czy wszystkie wymagane pola formularza zostały uzupełnione przed jego wysłaniem. W tym celu można użyć zdarzenia 'submit', aby przechwycić moment wysłania formularza i przeprowadzić odpowiednie sprawdzenie. Standardy, takie jak W3C, zalecają stosowanie walidacji po stronie klienta, jako sposób na poprawę doświadczeń użytkownika i zmniejszenie obciążenia serwera. Przykład kodu JavaScript do walidacji formularza mógłby wyglądać następująco: function validateForm() { var x = document.forms["myForm"]["fname"].value; if (x == "") { alert("Imię musi być wypełnione"); return false; } }. Takie podejście nie tylko zwiększa użyteczność aplikacji, ale również pozwala na wczesne wykrywanie błędów, co może znacznie poprawić jakość danych przesyłanych do serwera.

Pytanie 7

Instrukcją równoważną funkcjonalnie do przedstawionej instrukcji JavaScript jest

for (i = 0; i < 100; i += 10)
  document.write(i + ' ');
Kod 1.
while (i < 10) {
  document.write(i + ' ');
  i += 10;
}
Kod 2.
while (i < 100)
  document.write(i + ' ');
Kod 3.
i = 0;
while (i < 100) {
  document.write(i + ' ');
  i += 10;
}
Kod 4.
i = 0;
while (i < 10) {
  document.write(i + ' ');
  i++;
}
A. Kod 3.
B. Kod 2.
C. Kod 4.
D. Kod 1.
Gratulacje! Wybrałeś poprawną odpowiedź, która jest Kodem 3. Pętla for prezentowana na obrazku inicjuje zmienną i na 0, a następnie sprawdza warunek i < 100, wykonuje instrukcje w pętli for i zwiększa i o 10 za każdą iteracją. To jest standardowe zachowanie dla pętli for w języku programowania JavaScript. Kod 3 jest równoważny funkcjonalnie z pętlą for, ponieważ również inicjuje zmienną i na 0, a następnie w pętli while sprawdza warunek (i < 100), wykonuje instrukcje w pętli i zwiększa i o 10 w każdej iteracji. Zrozumienie różnych rodzajów pętli i ich równoważności jest kluczowe dla skutecznego programowania, ponieważ pozwala na optymalizację kodu i poprawę jego czytelności. Dobrą praktyką jest zrozumienie, kiedy używać różnych typów pętli w zależności od specyficznych wymagań danego problemu programistycznego.

Pytanie 8

Na podstawie przedstawionego kodu w języku JavaScript można powiedzieć, że alert nie zostanie wyświetlony, ponieważ

var x = 10;
switch(x) {
    case "10": alert("Test instrukcji switch");
}
A. Wartość zmiennej x nie została zdefiniowana przed instrukcją switch.
B. Nie zastosowano instrukcji break.
C. W instrukcji switch w wyrażeniu case nie dostosowano zapisu wartości do typu zmiennej x.
D. Nie zastosowano wyrażenia default.
Super, twoja odpowiedź jest prawidłowa! Wybierając odpowiedź 'w instrukcji switch w wyrażeniu case nie dostosowano zapisu wartości do typu zmiennej x', zrozumiałeś istotny punkt w porównywaniu wartości w JavaScript. W przeciwieństwie do wielu innych języków, porównania w JavaScript są typowo 'strict comparison'. Oznacza to, że pod uwagę brane są zarówno wartość, jak i typ danych. W naszym przypadku, zmienna x jest liczbą 10, podczas gdy w instrukcji case porównywana jest z ciągiem znaków '10'. Mimo, że obie reprezentują tę samą wartość, są różnymi typami danych. Dlatego też warunek nie jest spełniony i alert nie zostanie wyświetlony. To jest bardzo ważne do zapamiętania podczas pracy z JavaScript, ponieważ może prowadzić do nieoczekiwanych wyników. Pamiętaj zawsze o typach danych podczas korzystania z instrukcji switch i case w JavaScript.

Pytanie 9

Poprzez zdefiniowanie var x="true"; w języku JavaScript powstaje zmienna należąca do typu

A. nieokreślonego (undefined)
B. liczbowym
C. string (ciąg znaków)
D. logicznym
Deklaracja <b>var x="true";</b> w języku JavaScript tworzy zmienną typu string (ciąg znaków). Wartość "true" jest tekstem, a nie wartością logiczną. W JavaScript, zmienne są dynamicznie typowane, co oznacza, że ich typ może się zmieniać w zależności od wartości, którą przechowują. Przykładem zastosowania tego typu zmiennej może być przechowywanie danych użytkownika w aplikacjach webowych, gdzie często korzysta się z ciągów znaków do reprezentacji różnych informacji, takich jak nazwy użytkowników, hasła, czy inne dane tekstowe. Dobrymi praktykami w programowaniu w JavaScript jest unikanie pomylenia wartości logicznych z ciągami znaków, ponieważ mogą one prowadzić do trudnych do zdiagnozowania błędów. Warto również pamiętać, że w JavaScript stringi są otoczone pojedynczymi lub podwójnymi cudzysłowami, co pozwala na jednoznaczną identyfikację ich jako typów danych. Dobre zrozumienie typów danych w JavaScript jest kluczowe dla skutecznego programowania i zarządzania danymi.

Pytanie 10

DOM oferuje metody i właściwości, które w języku JavaScript umożliwiają

A. pobieranie oraz modyfikowanie elementów strony widocznej w przeglądarce
B. przesyłanie danych formularza bezpośrednio do bazy danych
C. manipulowanie łańcuchami zadeklarowanymi w kodzie
D. przeprowadzanie operacji na zmiennych przechowujących liczby
Odpowiedź dotycząca pobierania i modyfikowania elementów strony wyświetlonej przez przeglądarkę jest poprawna, ponieważ DOM (Document Object Model) stanowi interfejs programistyczny, który umożliwia skryptom JavaScript dostęp do struktury dokumentu HTML lub XML. Dzięki DOM programiści mogą dynamicznie zmieniać zawartość, strukturę i styl dokumentu. Na przykład, za pomocą metody document.getElementById('elementId') można uzyskać dostęp do konkretnego elementu na stronie, a następnie modyfikować jego właściwości, jak tekst czy atrybuty, za pomocą elementów takich jak innerHTML lub setAttribute. Stosowanie DOM jest zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak minimalizowanie manipulacji na stronie, co prowadzi do lepszej wydajności aplikacji. Warto również zwrócić uwagę na standardy W3C, które promują poprawne użycie DOM w kontekście dostępu i użyteczności stron internetowych. Umiejętność efektywnej pracy z DOM jest kluczowa w nowoczesnym web developmencie, gdzie interaktywność i dynamika są niezbędne do tworzenia atrakcyjnych i responsywnych aplikacji internetowych.

Pytanie 11

Instrukcja przypisania elementu do tablicy w języku JavaScript dotyczy tablicy:

Tablica['technik'] = 'informatyk';
A. numerycznej.
B. statycznej.
C. wielowymiarowej.
D. asocjacyjnej.
Poprawna odpowiedź to 'asocjacyjna'. W języku JavaScript, tablice asocjacyjne są strukturami danych, które używają kluczy zamiast indeksów numerycznych. Kluczem może być dowolny ciąg znaków, co oznacza, że elementy tablicy są identyfikowane za pomocą unikalnych kluczy. W praktyce, gdy używamy tablicy asocjacyjnej, przypisujemy wartość do określonego klucza, jak w przedstawionym przykładzie, gdzie wartość 'informatyk' przypisana jest do klucza 'technik'. Jest to często stosowane w praktyce, ponieważ pozwala na bardziej intuicyjne i zrozumiałe indeksowanie danych. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że mimo iż tablice asocjacyjne są bardzo użyteczne, nie są one oficjalnie uznawane przez specyfikację języka JavaScript, co oznacza, że różne środowiska mogą je obsługiwać w różny sposób.

Pytanie 12

W języku JavaScript, funkcja Math.pow() wykorzystuje się do obliczenia

A. pierwiastka kwadratowego liczby
B. wartości bezwzględnej liczby
C. potęgi liczby
D. wartości przybliżonej liczby
Funkcja Math.pow() w JavaScript służy do obliczania potęgi liczby, co oznacza, że można jej użyć do podnoszenia liczby do wybranej potęgi. Poprawna składnia tej funkcji to Math.pow(base, exponent), gdzie 'base' to liczba, którą chcemy podnieść do potęgi, a 'exponent' to wykładnik. Na przykład, aby obliczyć 2 do potęgi 3, używamy Math.pow(2, 3), co zwraca 8. Ta funkcja jest niezwykle przydatna w różnych kontekstach programistycznych, takich jak obliczenia matematyczne, grafika komputerowa, czy modelowanie rzeczywistych zjawisk. W praktyce, korzystając z Math.pow(), można zrealizować wiele bardziej zaawansowanych obliczeń, takich jak obliczanie wartości funkcji wygładzających, symulacji fizycznych czy operacji na danych statystycznych. Kluczowe jest, aby pamiętać, że w JavaScript dostępne są również operator potęgowania (**), wprowadzony w ECMAScript 2016, co czyni kod bardziej czytelnym, na przykład 2 ** 3 również zwraca 8. Warto być świadomym tych narzędzi, aby optymalizować i upraszczać kod w swoich projektach.

Pytanie 13

Podany fragment dokumentu HTML zawierający kod JavaScript sprawi, że po naciśnięciu przycisku

Ilustracja do pytania
A. obraz1.png zostanie zniknięty
B. obraz2.png zostanie zniknięty
C. obraz1.png zostanie wymieniony na obraz2.png
D. obraz2.png zostanie wymieniony na obraz1.png
Załączony fragment kodu HTML pokazuje dwa elementy img oraz przycisk. Obrazek obraz2.png ma przypisany atrybut id o wartości id1. W kodzie JavaScript przypisanym do zdarzenia onclick przycisku wykorzystywana jest metoda document.getElementById('id1').style.display='none'. Ta metoda odwołuje się bezpośrednio do elementu o identyfikatorze id1 czyli obrazka obraz2.png i zmienia jego styl CSS display na none. W praktyce oznacza to że element ten zostanie ukryty na stronie po naciśnięciu przycisku. Praktyczne zastosowanie tej techniki to dynamiczne zarządzanie widocznością elementów na stronie bez konieczności jej przeładowania co poprawia doświadczenie użytkownika. Tego typu manipulacje DOM (Document Object Model) są podstawą interaktywnych aplikacji webowych i są powszechnie używane w nowoczesnym programowaniu JavaScript. Dobrym standardem jest jednak unikanie bezpośredniego pisania skryptów JavaScript w HTML co poprawia czytelność kodu i jego utrzymywalność

Pytanie 14

W języku JavaScript zdefiniowano funkcję potega. Funkcja ta

function potega(a, b = 2) { ... return wynik; }
A. nie zwraca wartości
B. nie przyjmuje żadnych argumentów
C. wymaga podania dwóch argumentów przy wywołaniu
D. może być wywołana z jedną wartością
W JavaScript funkcja może przyjmować parametry, zwracać wartości i być wywoływana z różną liczbą argumentów. Odpowiedź, że funkcja potega nie przyjmuje parametrów, jest nieprawidłowa. W kodzie widzimy, że przyjmuje dwa parametry (a, b), z czego drugi ma wartość domyślną. Funkcja w JavaScript może zwracać wartość poprzez instrukcję return, co jest standardową praktyką w celu uzyskania wyniku operacji. Zatem stwierdzenie, że nie zwraca żadnej wartości, jest błędne. W kodzie widoczna jest instrukcja return, co oznacza, że funkcja zwraca wynik. Koncepcja, że funkcja wymaga podania dwóch parametrów przy wywołaniu, również jest błędna, ponieważ jeden z parametrów ma przypisaną wartość domyślną i może być pominięty podczas wywołania funkcji. Wartości domyślne w JavaScript pozwalają na bardziej elastyczne użycie funkcji, co jest ugruntowaną praktyką od czasu wprowadzenia standardu ES6, umożliwiając łatwe zarządzanie brakującymi argumentami bez komplikowania kodu.

Pytanie 15

W języku JavaScript przedstawiona poniżej definicja jest definicją
var imiona=["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"];

A. obiektu.
B. tablicy.
C. klasy.
D. kolekcji.
W języku JavaScript definicja var imiona=["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"]; przedstawia tablicę, która jest jednym z fundamentalnych typów danych w tym języku. Tablice są używane do przechowywania zbiorów danych w sposób uporządkowany. W tym przypadku tablica imiona przechowuje cztery stringi, każdy reprezentujący imię. Wartością dodaną tablicy jest możliwość dostępu do poszczególnych elementów za pomocą indeksów, które zaczynają się od zera. Na przykład, imiona[0] zwróci \"Anna\", a imiona[1] zwróci \"Jakub\". W praktyce tablice są niezwykle przydatne w programowaniu, ponieważ pozwalają na łatwe zarządzanie i manipulację danymi. Dobrą praktyką jest używanie tablic do przechowywania związków danych, co umożliwia ich efektywne przetwarzanie i iterację za pomocą pętli, co zwiększa czytelność i organizację kodu. Warto również zaznaczyć, że tablice w JavaScript są obiektami, co daje dodatkowe możliwości manipulacji, takie jak metody tablicowe (np. push, pop, map, filter) do operacji na zbiorach danych. Poznanie i zrozumienie tablic jest kluczowe dla każdego programisty, ponieważ są one podstawą wielu algorytmów i struktur danych."

Pytanie 16

Która metoda obiektu location w języku JavaScript pozwala na zamianę aktualnego dokumentu na dokument z adresu podanego w parametrze metody?

A. reaload();
B. close();
C. open();
D. replace();
Metoda replace() obiektu location w JavaScript jest kluczowym narzędziem umożliwiającym zastąpienie bieżącego dokumentu nowym dokumentem wskazywanym przez zdefiniowany adres URL. Kiedy używamy location.replace(url), przeglądarka ładuje nowy dokument z podanego adresu, a bieżąca strona nie pozostaje w historii przeglądania, co oznacza, że użytkownik nie może wrócić do niej za pomocą przycisku "wstecz". Jest to szczególnie użyteczne w scenariuszach, gdy chcemy uniknąć zbędnego gromadzenia historii, na przykład w aplikacjach jednoskalowych (SPA), gdzie nawigacja pomiędzy różnymi widokami powinna być płynna. Przykładowo, po zalogowaniu użytkownika, można przekierować go na stronę główną aplikacji, używając location.replace('/home'). Warto również wspomnieć, że stosowanie tej metody jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie UX, gdyż pozwala na lepsze zarządzanie historią przeglądarki, co może poprawić doświadczenia użytkownika.

Pytanie 17

Co można powiedzieć o wyświetlonym przez witrynę tekście "test kolorów"?

<p id="p1" style="color:blue;">test kolorów</p>
<button type="button"
  onclick="document.getElementById('p1').style.color='red'">
  test</button>
A. Po wciśnięciu przycisku test kolor tekstu jest niebieski.
B. Zaraz po załadowaniu witryny kolor tekstu jest czerwony.
C. Po wciśnięciu przycisku test kolor tekstu jest czerwony.
D. Wciskanie przycisku test sprawia, że kolor tekstu jest na przemian niebieski i czerwony.
Zauważyłem, że w kodzie HTML kolor tekstu na początku jest niebieski. Jest to ustawione w atrybucie style dla elementu o id='p1'. Po kliknięciu w przycisk, uruchamia się funkcja JavaScript, która zmienia kolor na czerwony. Ta funkcja jest przypisana w atrybucie onclick. Takie podejście to świetny sposób na interakcję użytkownika z witryną, korzystając ze skryptów JavaScript. Myślę, że to bardzo dobry przykład, który pokazuje, jak można robić interaktywne elementy na stronach. Wiedza na ten temat może pomóc lepiej zrozumieć, jak działają strony internetowe i co można zrobić z JavaScriptem.

Pytanie 18

W języku JavaScript, element został uzyskany przy pomocy metody getElementById. Jaką właściwość należy zastosować, aby zmienić zawartość tego elementu?

A. innerBody
B. HTML
C. Body
D. innerHTML
Właściwość innerHTML jest kluczowym elementem w manipulacji DOM (Document Object Model) w JavaScript. Umożliwia ona programistom modyfikację zawartości HTML danego elementu. Po pobraniu elementu za pomocą metody getElementById, można zmienić jego wewnętrzną zawartość, przypisując nowy tekst lub kod HTML do innerHTML. Na przykład, jeśli mamy element o id 'example', jego zawartość można zmienić w ten sposób: document.getElementById('example').innerHTML = '<p>Nowa zawartość</p>'; To podejście jest powszechnie stosowane w dynamicznej aktualizacji treści stron internetowych, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach jednostronicowych (SPA) oraz przy tworzeniu interaktywnych komponentów użytkownika. Warto również zauważyć, że używanie innerHTML wiąże się z pewnymi zagrożeniami, takimi jak wstrzykiwanie kodu (XSS), dlatego zawsze powinno się dbać o walidację i sanitację wprowadzanych danych. W praktyce, aby zwiększyć bezpieczeństwo aplikacji, można korzystać z innych metod manipulacji DOM, takich jak textContent lub createElement, które nie interpretują kodu HTML.

Pytanie 19

W języku JavaScript funkcja getElementById odnosi się do

A. elementu HTML z podanym id
B. elementu HTML z określoną nazwą klasy
C. klasy zdefiniowanej w CSS
D. zmiennej numerycznej
Metoda getElementById w języku JavaScript jest kluczowym narzędziem do manipulacji DOM (Document Object Model), które pozwala deweloperom na łatwe odwoływanie się do konkretnych elementów HTML za pomocą ich atrybutu id. Dzięki temu, możemy dynamicznie zmieniać treść, style lub atrybuty tych elementów, co jest niezwykle przydatne w tworzeniu interaktywnych stron internetowych. Na przykład, jeśli mamy element HTML z atrybutem id='header', możemy użyć `document.getElementById('header')` do uzyskania do niego dostępu. To podejście jest zgodne z zasadami poprawnej struktury HTML, gdzie atrybut id powinien być unikalny w obrębie dokumentu. Rekomendowane jest, aby id było zrozumiałe i jasno określało zawartość elementu, co ułatwia późniejszą nawigację i skrypty, a także poprawia dostępność strony. W praktyce, korzystając z getElementById, możemy na przykład zmieniać tekst nagłówka: `document.getElementById('header').innerText = 'Nowy nagłówek';`.

Pytanie 20

W języku JavaScript zapisano fragment kodu. Po wykonaniu skryptu zmienna x

<script>
var x = 10;
x++;
console.log(x);
</script>
A. będzie równa 10 i zostanie wypisana w głównym oknie przeglądarki internetowej.
B. będzie równa 11 i zostanie wypisana w konsoli przeglądarki internetowej.
C. będzie równa 11 i zostanie wypisana w oknie popup.
D. będzie równa 10 i zostanie wypisana w dokumencie HTML.
Gratulacje, twoja odpowiedź jest poprawna! Odpowiedź 'będzie równa 11 i zostanie wypisana w konsoli przeglądarki internetowej' jest prawidłowa, ponieważ po zainicjalizowaniu zmiennej x wartością 10 następuje inkrementacja, która zwiększa wartość zmiennej o 1, dając w wyniku 11. Następnie wartość zmiennej x jest wypisywana w konsoli przeglądarki internetowej za pomocą metody console.log(). Jest to standardowa metoda w języku JavaScript do debugowania i śledzenia wartości zmiennych podczas wykonywania kodu. W praktyce, zrozumienie pracy z konsolą przeglądarki jest kluczowe dla efektywnego programowania JavaScript. To umiejętność, która pozwala na szybkie zlokalizowanie i rozwiązanie problemów z kodem. Dobrą praktyką jest również umiejętne korzystanie z operacji inkrementacji, które są podstawą sterowania przepływem i manipulowania danymi w JavaScript.

Pytanie 21

Jaki jest cel poniższego fragmentu funkcji w JavaScript?

wynik = 0;
for (i = 0; i < tab.length; i++)
{
    wynik += tab[i];
}
A. obliczyć sumę wszystkich elementów tablicy
B. wyświetlić wszystkie pozycje w tablicy
C. dodać stałą wartość do każdego elementu tablicy
D. przypisać do każdego elementu tablicy bieżącą wartość zmiennej i
Podczas analizowania niepoprawnych odpowiedzi warto skupić się na zrozumieniu działania pętli oraz operatora przypisania dodającego +=. Pierwsza z omawianych odpowiedzi sugeruje że kod dodaje do każdego elementu tablicy stałą wartość. Jest to błędne rozumienie operatora += który po lewej stronie ma zmienną a po prawej wartość którą dodajemy do tej zmiennej. W tym przypadku tab[i] jest dodawane do zmiennej wynik co wskazuje na zliczanie a nie modyfikację elementów tablicy. Druga odpowiedź sugeruje że kod wyświetla elementy tablicy. Jednak brak tutaj jakiejkolwiek funkcji wyjściowej takiej jak console.log() która mogłaby wyświetlić wartości w konsoli. Kod skupia się na operacji wewnętrznej a nie na interakcji wyjściowej. Trzecia odpowiedź sugeruje że do każdego elementu tablicy jest wprowadzana aktualna wartość zmiennej i. Jest to również błędne ponieważ nie ma tutaj żadnej operacji przypisania wartości do tablicy. Zmienna i jest jedynie indeksem używanym do iteracji i nie wpływa na zmianę wartości tablicy. Wszystkie te nieporozumienia wynikają z błędnej interpretacji działania pętli oraz operacji arytmetycznych w kodzie. Kluczowe jest zrozumienie jak pętla działa aby poprawnie przypisać operację do odpowiedniego kontekstu w programie.

Pytanie 22

Jakie zdarzenie należy wykorzystać, aby funkcja JavaScript była aktywowana za każdym razem, gdy użytkownik wprowadza jakikolwiek znak w polu tekstowym?

A. onclick
B. onmouseout
C. onload
D. onkeydown
Funkcja JavaScript, która ma być wywoływana za każdym razem, gdy użytkownik wpisuje dowolny znak do pola edycji, powinna korzystać ze zdarzenia 'onkeydown'. Zdarzenie to jest wywoływane w momencie naciśnięcia klawisza, co oznacza, że natychmiast odzwierciedla zmiany wprowadzone przez użytkownika. Dzięki temu możemy w czasie rzeczywistym reagować na dane wprowadzane przez użytkownika, co jest niezwykle przydatne w aplikacjach interaktywnych. Przykładowo, jeśli mamy pole tekstowe, w którym użytkownik wprowadza swoje imię, możemy użyć zdarzenia 'onkeydown', aby sprawdzić, czy imię nie jest za krótkie lub nie zawiera niedozwolonych znaków. Można to zrealizować w następujący sposób: <input type='text' onkeydown='myFunction()'>. Standardy W3C definiują zdarzenia klawiaturowe jako kluczowy element interakcji użytkownika z aplikacjami webowymi, co czyni 'onkeydown' bardzo istotnym w kontekście UX/UI.

Pytanie 23

Aby sprawdzić, czy kod JavaScript działa poprawnie, należy skorzystać z

A. kompilatora C++
B. konsoli w przeglądarce internetowej
C. interpretera PHP
D. interpretera PERL
Konsola w przeglądarce to świetne narzędzie do sprawdzania i naprawiania kodu JavaScript. Dzięki niej możesz od razu zobaczyć, co działa, a co nie. Na przykład, kiedy wpiszesz `console.log('Hello, World!');`, to od razu zobaczysz wynik w konsoli. To bardzo fajny sposób na szybkie testowanie, bo nie musisz czekać ani niczego dodatkowo uruchamiać. Konsola ma też sporo innych przydatnych funkcji, jak inspekcja obiektów czy monitorowanie zdarzeń, więc naprawdę warto się z nią zaprzyjaźnić. Właściwie, każda popularna przeglądarka, jak Chrome czy Firefox, dodaje różne ciekawe opcje, które pomagają w debugowaniu. Z mojego doświadczenia, korzystanie z konsoli to kluczowy element nauki i pracy z JavaScript.

Pytanie 24

Wskaż funkcję JavaScript, która umożliwia obliczenie połowy kwadratu liczby podanej jako argument.

A. function wynik(a) { return a*a/2; }
B. function wynik(a) { return 2*a/a; }
C. function wynik(a) { return a/2+a/2; }
D. function wynik(a) { return a*2/2; }
Funkcja 'wynik' w postaci 'function wynik(a) { return a*a/2; }' poprawnie oblicza połowę kwadratu liczby 'a', co można zapisać matematycznie jako (a^2)/2. Takie podejście jest zgodne z definicją funkcji w programowaniu, gdzie argument 'a' jest przekazywany jako parametr, a następnie wykorzystany w obliczeniach. Przykładowo, jeśli przekazalibyśmy liczbę 4, wynik funkcji wyniósłby (4*4)/2 = 8. W praktycznych zastosowaniach, takie obliczenia mogą być przydatne w różnych dziedzinach, jak grafika komputerowa, gdzie oblicza się pola powierzchni, czy inżynieria, gdzie analizuje się różne parametry techniczne. Użycie operatora mnożenia i dzielenia zapewnia, że wyniki są zgodne z oczekiwaniami matematycznymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, polegającymi na precyzyjnym oddzieleniu operacji arytmetycznych i dbałości o czytelność kodu.

Pytanie 25

W języku JavaScript stworzono zmienną i, która będzie przechowywać wynik dzielenia równy 1, to

A. var i=3/2
B. var i=Number(3/2)
C. var i=parseInt(3/2)
D. var i=parseFloat(3/2)
Wybór 'var i=parseInt(3/2);' jest właściwy, ponieważ funkcja parseInt służy do konwersji wartości liczbowych na liczby całkowite. W tym przypadku, wyrażenie 3/2 zwraca wartość 1.5, a funkcja parseInt zamienia tę wartość na 1, co jest zgodne z oczekiwanym wynikiem. Warto zauważyć, że parseInt zawsze zwraca najbliższą liczbę całkowitą, zaokrąglając w dół, co czyni ją idealnym narzędziem do realizacji tego celu. W JavaScript istnieje wiele sposobów na konwersję wartości liczbowych, a parseInt jest jednym z najczęściej używanych, gdyż pozwala na przetwarzanie tekstów i liczb w zrozumiały sposób. Przykładowo, jeśli mamy stringa '10.5', użycie parseInt('10.5') da wynik 10. Odniesienie do standardów JavaScript w kontekście konwersji typów można znaleźć w dokumentacji ECMAScript, która definiuje zasady działania funkcji konwertujących. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na radzenie sobie z typami danych w JavaScript, aby uniknąć nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 26

Zapis przedstawiony w języku JavaScript oznacza, że

x = przedmiot.nazwa();
A. nazwa to właściwość obiektu przedmiot.
B. nazwa to pole klasy przedmiot.
C. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa.
D. zmienna x będzie przechowywać wynik działania funkcji przedmiot.
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wyrażenie w języku JavaScript x = przedmiot.nazwa(); oznacza, że zmienna x zostanie przypisana do wyniku działania metody nazwa, która jest wywoływana na obiekcie przedmiot. W JavaScript metody są funkcjami zdefiniowanymi jako właściwości obiektów. Kiedy wywołujemy metodę, dodajemy nawiasy okrągłe do jej nazwy, co powoduje jej wykonanie. W przypadku poprawnego zdefiniowania metody nazwa w obiekcie przedmiot, wykonanie tej metody zwróci wartość, która zostanie przypisana do zmiennej x. Taki sposób przypisywania wartości jest powszechnie stosowany w programowaniu obiektowym, co umożliwia dynamiczne uzyskiwanie danych z obiektów. Przykładem zastosowania może być np. obiekt Uzytkownik z metodą pobierzImie(), która zwraca imię użytkownika. Dzięki temu można elastycznie zarządzać danymi obiektów i tworzyć złożone aplikacje. Dobre praktyki programistyczne zalecają czytelne nazywanie metod i korzystanie z nich wtedy, gdy logicznie grupują funkcjonalność, co ułatwia utrzymanie i rozwijanie kodu.

Pytanie 27

Wskaż zapis warunku w języku JavaScript, który ma na celu sprawdzenie, czy spełniony jest przynajmniej jeden z poniższych przypadków:
1) dowolna liczba naturalna a jest liczbą trzycyfrową
2) dowolna liczba całkowita b ma wartość ujemną

A. ((a > 99) && (a < 1000)) && (b < 0)
B. ((a > 99) && (a < 1000)) || (b < 0)
C. ((a > 99) || (a < 1000)) || (b < 0)
D. ((a > 99) || (a < 1000)) && (b < 0)
Odpowiedź ((a > 99) && (a < 1000)) || (b < 0) jest poprawna, ponieważ spełnia wymagania dotyczące sprawdzenia dwóch warunków. Pierwsza część warunku, czyli (a > 99) && (a < 1000), precyzyjnie weryfikuje, czy liczba 'a' jest trzycyfrowa. Wartości, które spełniają ten warunek, to liczby od 100 do 999. Druga część warunku, czyli (b < 0), efektywnie sprawdza, czy liczba 'b' jest liczbą ujemną. Połączenie tych dwóch warunków za pomocą operatora logicznego OR (||) oznacza, że wystarczy, iż jeden z nich będzie prawdziwy, aby cały warunek został uznany za spełniony. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, gdzie klarowność i zwięzłość kodu są kluczowe, co ułatwia jego późniejsze utrzymanie. W zastosowaniach praktycznych, taki warunek mógłby być użyty w walidacji danych wejściowych, na przykład w formularzach, gdzie użytkownicy wprowadzają różne wartości, a program musi zapewnić, że przynajmniej jeden z warunków jest spełniony.

Pytanie 28

O obiekcie zdefiniowanym w języku JavaScript można stwierdzić, że zawiera

var obiekt1 = {
  x: 0,
  y: 0,
  wsp: functon() { … }
}
A. dwie właściwości oraz jedną metodę
B. trzy właściwości
C. dwie metody oraz jedną właściwość
D. trzy metody
Odpowiedź, że obiekt w JavaScript ma dwie właściwości i jedną metodę, jest poprawna. Przykład obiektu `obiekt1` zawiera dwie właściwości: `x` i `y`, które są liczbowymi wartościami. Dodatkowo, metoda `wsp` jest poprawnie zdefiniowana jako funkcja, co czyni ją metodą obiektu. W praktyce obiekty w JavaScript służą do grupowania danych i funkcji, co jest przydatne w programowaniu obiektowym. Wprowadzenie do obiektów i ich właściwości oraz metod jest kluczowym elementem zrozumienia, jak JavaScript operuje na danych. Standardowe praktyki zalecają, aby metody były używane do definiowania zachowań obiektów, co jest zgodne z zasadami programowania zorientowanego obiektowo, gdzie obiekt jest zbiorem właściwości i metod, które operują na tych właściwościach. W kontekście dbałości o czystość kodu, warto zwrócić uwagę na stosowanie dobrej nazewnictwa dla metod i właściwości, co zwiększa czytelność i zrozumienie kodu. Przykładowo, jeśli `wsp` miała by reprezentować funkcję obliczającą współrzędne, dobrze by było, aby jej nazwa była bardziej opisowa, na przykład `obliczWspolrzedne`.

Pytanie 29

Skrypt w JavaScript, który obsługuje wynagrodzenia pracowników, powinien stworzyć raport dla tych, którzy są zatrudnieni na umowę o pracę oraz otrzymują wynagrodzenie w przedziale domkniętym od 4000 do
4500 zł. Jaki warunek należy zastosować do wygenerowania raportu?

A. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)
B. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)
C. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)
D. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)
Odpowiedź umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500) jest poprawna, ponieważ precyzyjnie określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby wygenerować raport. Warunek umowa == 'praca' zapewnia, że analizujemy tylko pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, co jest kluczowe w kontekście raportowania. Dodatkowo zastosowanie operatora logicznego '&&' w połączeniu z zakresowym sprawdzeniem pensji (pensja >= 4000 && pensja <= 4500) skutkuje tym, że raport zostanie wygenerowany wyłącznie dla pracowników, których pensja mieści się w ścisłym przedziale od 4000 do 4500 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi, gdzie ważne jest, aby warunki były ściśle zdefiniowane, co pozwala uniknąć nieporozumień i błędów w danych. Przykładowo, jeżeli stworzymy funkcję generującą raport, możemy ją łatwo zaimplementować w systemie hr, co pozwoli na automatyzację procesów związanych z płacami oraz raportowaniem, a także zwiększy przejrzystość i precyzję w zarządzaniu danymi finansowymi.

Pytanie 30

Które z poniższych twierdzeń o definicji funkcji pokazanej w ramce jest prawdziwe?

function czytajImie(){
  var imie=null;
  do {
    imie=prompt("podaj imie: ");
    if (imie.length<3)
    alert("wprowadzony tekst jest niepoprawny");
  } while(imie.length<3);
}
A. Funkcja zawiera pętlę, która powtarza się 3 razy
B. Pętla zostanie uruchomiona tylko raz
C. Wczytanie tekstu zakończy się, gdy tekst będzie miał co najmniej 3 znaki
D. Tekst będzie wczytywany do czasu podania liczby większej niż 3
Funkcja czytajImie zawiera pętlę do-while która działa dopóki długość wprowadzonego ciągu znaków jest mniejsza niż 3 co oznacza że zakończenie pętli nastąpi gdy użytkownik wprowadzi tekst o długości co najmniej 3 znaków W praktyce oznacza to że funkcja wymaga od użytkownika podania imienia które będzie miało przynajmniej trzy znaki co jest powszechną praktyką podczas walidacji danych wejściowych w celu zapewnienia minimalnej ilości informacji Pętla do-while jest szczególnie przydatna w sytuacjach gdy musimy zagwarantować przynajmniej jedno wykonanie bloku kodu co tutaj pozwala na przynajmniej jednorazowe wywołanie okna prompt do wprowadzenia danych Tego typu walidacja jest podstawą podczas programowania interfejsów użytkownika gdzie poprawność i kompletność danych wejściowych jest kluczowa dla dalszego przetwarzania danych Warto również zauważyć że stosowanie tego rodzaju pętli w kontekście walidacji danych zwiększa użyteczność aplikacji poprzez zapewnienie że dane są zgodne z wymaganiami przed ich dalszym przetwarzaniem

Pytanie 31

DOM oferuje funkcje i atrybuty, które w JavaScript umożliwiają

A. przesyłanie danych formularza bezpośrednio do bazy danych
B. pobieranie i modyfikowanie elementów strony załadowanej w przeglądarce
C. manipulowanie łańcuchami zadeklarowanymi w kodzie
D. wykonywanie operacji na zmiennych przechowujących wartości liczbowe
DOM (Document Object Model) to interfejs programistyczny, który umożliwia manipulację strukturą dokumentu HTML lub XML za pomocą języka JavaScript. Odpowiedź dotycząca pobierania i modyfikowania elementów strony jest poprawna, ponieważ DOM dostarcza zestaw metod, takich jak getElementById, getElementsByClassName, czy querySelector, które pozwalają programistom na selekcję, edytowanie, dodawanie lub usuwanie elementów w drzewie DOM. Na przykład, używając metody document.getElementById('example'), możemy uzyskać dostęp do konkretnego elementu na stronie oraz zmienić jego zawartość, styl czy atrybuty. Takie manipulacje są kluczowe w tworzeniu interaktywnych aplikacji webowych, które reagują na działania użytkownika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie programowania front-end. Zmiany w DOM mogą także wpływać na wydajność strony, dlatego stosowanie odpowiednich metod i technik, takich jak unikanie zbyt częstych reflowów czy repaints, jest niezbędne dla optymalizacji. Warto również zaznaczyć, że stosowanie bibliotek, takich jak jQuery, może uprościć proces manipulacji DOM.

Pytanie 32

W instrukcji warunkowej języka JavaScript należy zweryfikować sytuację, w której wartość zmiennej a mieści się w zakresie (0, 100), a wartość zmiennej b jest większa od zera. Taki warunek można zapisać w sposób następujący

A. if ((a>0 || a<100) && b>0)
B. if ((a>0 && a<100) || b<0)
C. if (a>0 || a<100 || b<0)
D. if (a>0 && a<100 && b>0)
Wybór odpowiedzi 'if (a>0 && a<100 && b>0)' jest prawidłowy, ponieważ precyzyjnie spełnia określone wymagania zawarte w pytaniu. Warunek ten sprawdza, czy zmienna 'a' mieści się w przedziale od 0 do 100 (wyłączając 0 i 100), a także potwierdza, że zmienna 'b' jest większa od zera. Operator '&&' (AND) jest kluczowy w tym przypadku, ponieważ wymaga spełnienia wszystkich zdefiniowanych warunków jednocześnie. Przykładowo, jeśli mamy zmienne 'a' równe 50 i 'b' równe 10, to warunek zostanie spełniony i kod wewnątrz instrukcji 'if' zostanie wykonany. Zastosowanie takich warunków jest powszechne w programowaniu, zwłaszcza w sytuacjach wymagających walidacji danych, gdzie musimy upewnić się, że wszystkie kryteria są spełnione przed kontynuowaniem dalszych operacji. Standardy kodowania zalecają wykorzystanie prostych i jednoznacznych instrukcji warunkowych, co przyczynia się do lepszej przejrzystości i utrzymywalności kodu. Stosując odpowiednią logikę w warunkach, minimalizujemy ryzyko wystąpienia błędów w logice aplikacji.

Pytanie 33

Dla dowolnego a z przedziału (0, 99) zadaniem funkcji zapisanej w języku JavaScript jest

function fun1(a)
{
    for (n = a; n <= 100; n++)
        document.write(n);
    return n;
}
A. zwrócenie liczb z przedziału a .. 99
B. wypisanie liczb z przedziału a .. 99 i zwrócenie wartości 100
C. wypisanie liczb z przedziału a .. 100 i zwrócenie wartości zmiennej n
D. wypisanie wartości zmiennej a oraz zwrócenie wartości zmiennej n
Twoja odpowiedź jest poprawna. Funkcja fun1(a) w języku JavaScript przyjmuje argument a i za pomocą pętli for wypisuje liczby od a do 100 włącznie - a więc pętla jest iterowana tyle razy, ile wynosi różnica między 100 a wartością argumentu a. Po każdej iteracji pętli, wartość zmiennej n jest zwiększana o 1, co jest typowym zachowaniem dla pętli for w JavaScript. Funkcja zwraca wartość zmiennej n po zakończeniu pętli. Tak więc funkcja zwraca 101, ponieważ to właśnie wartość o 1 większa niż warunek kończący pętlę (100) spowoduje jej zakończenie. Ta funkcja to przykładowe zastosowanie pętli for w JavaScript, pokazujące praktyczne zastosowanie tego elementu składni. Pętla for jest standardem w branży i jest powszechnie stosowana do iterowania przez elementy tablicy, obiekty, liczby i inne struktury danych.

Pytanie 34

Zawarty w ramce fragment kodu w języku JavaScript

Ilustracja do pytania
A. wyświetli długość tekstu ze zmiennej t
B. przypisze do zmiennej s fragment tekstu ze zmiennej t o długości określonej przez zmienną length
C. przypisze zmiennej s długość tekstu ze zmiennej t
D. przypisze do zmiennej s zmienną t
Funkcja length w JavaScript jest prostą i potężną metodą, która zwraca długość łańcucha znaków. W przypadku zmiennej t przypisanej do wartości Ala ma kota., kiedy wywołujemy t.length, otrzymujemy liczbę znaków w tym łańcuchu, która wynosi 12, wliczając spacje i znak kropki. Przypisanie s=t.length; oznacza, że zmienna s przyjmie wartość liczbową 12. Jest to standardowy sposób mierzenia długości tekstu w większości języków programowania i jest szeroko stosowany w codziennym programowaniu, np. przy walidacji danych wejściowych, budowaniu dynamicznych interfejsów użytkownika czy przetwarzaniu tekstu. Metoda ta jest częścią podstawowej składni JavaScriptu i jest dobrze wspierana przez wszystkie współczesne przeglądarki, co czyni ją niezawodnym narzędziem w pracy z tekstem. Rozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi tekstowymi i może być rozwijane poprzez praktyczne ćwiczenia w projektach związanych z analizą tekstu czy tworzeniem dynamicznych aplikacji webowych.

Pytanie 35

Warunek zapisany w JavaScript będzie prawdziwy, gdy zmienna x posiada

Ilustracja do pytania
A. dowolną całkowitą wartość liczbową
B. wartość, która nie jest liczbą
C. pusty ciąg znaków
D. dowolną dodatnią wartość liczbową
W JavaScript warunek zapisany jako if (!isNaN(x) && x > 0) sprawdza dwie rzeczy jednocześnie. Po pierwsze, użycie funkcji isNaN(x) w negacji oznacza, że zmienna x musi być wartością liczbową. Funkcja isNaN() zwraca true, jeśli wartość nie jest liczbą, więc jego negacja wymaga, aby x było liczbą. Po drugie, x > 0 wymaga, aby liczba była większa od zera, czyli dodatnia. To sprawia, że warunek jest prawdziwy tylko wtedy, gdy x jest dowolną dodatnią wartością liczbową. W praktyce takie sprawdzenie jest używane na przykład w walidacji danych wejściowych, kiedy chcemy upewnić się, że użytkownik podał poprawną wartość liczbową, która ma znaczenie w kontekście aplikacji, na przykład w przypadku formularzy zamówień, gdzie cena produktu musi być dodatnia. Użycie takich warunków odzwierciedla dobre praktyki programistyczne, gdzie walidacja i sprawdzanie poprawności danych są kluczowe dla stabilności i bezpieczeństwa aplikacji. Podsumowując, poprawne rozumienie i implementacja takiego warunku pomaga unikać błędów logicznych i zapewnia, że aplikacja działa zgodnie z oczekiwaniami.

Pytanie 36

Wskaż, który z poniższych jest poprawnym zapisem zmiennej w języku JavaScript.

A. var $name@ = 10;
B. var 2nameVar = 10;
C. let variableName = 10;
D. const var-name = 10;
W języku JavaScript deklaracja zmiennej przy użyciu słowa kluczowego <code>let</code> jest obecnie jedną z najczęściej stosowanych praktyk. Ma ona na celu stworzenie zmiennej o zasięgu blokowym, co oznacza, że zmienna jest dostępna tylko w obrębie bloku kodu, w którym została zadeklarowana. To podejście pozwala na bardziej elastyczne i bezpieczne zarządzanie zmiennymi w kodzie, minimalizując ryzyko błędów związanych z niezamierzonym nadpisywaniem wartości. Zmienna <code>variableName</code> jest poprawnie zapisana zgodnie z konwencjami JavaScript: zaczyna się od litery i składa się wyłącznie z liter oraz cyfr. Wartość 10 przypisana do tej zmiennej to liczba całkowita. Deklaracja <code>let</code> jest preferowana w stosunku do <code>var</code> z uwagi na lepsze zarządzanie zasięgiem i uniknięcie problemów związanych z hoistingiem. Ponadto, stosowanie jasnych i opisowych nazw zmiennych, jak <code>variableName</code>, jest dobrą praktyką programistyczną, ułatwiającą zrozumienie i utrzymanie kodu.

Pytanie 37

Co robi funkcja napisana w języku JavaScript?

function fun1(f)
{
  if(f < 0)
    f = f * (-1);
  return f;
}
A. wypisanie wartości odwrotnej do f
B. wypisanie wartości bezwzględnej z f
C. zwrócenie wartości bezwzględnej z f
D. zwrócenie wartości odwrotnej do f
Funkcja, którą podałeś w JavaScript, ma za zadanie zwrócić wartość bezwzględną z podanego argumentu f. Sprawdza, czy f jest mniejsze od zera, a jeśli tak, to mnoży je przez -1, co w praktyce oznacza, że zmienia znak liczby na dodatni. Jeśli wartość jest już dodatnia, to nic się nie dzieje. To wszystko jest zgodne z tym, jak definiujemy wartość bezwzględną, bo ta zawsze jest równa lub większa od zera. Z mojego doświadczenia, wartości bezwzględne są przydatne w różnych dziedzinach, jak matematyka czy analiza danych, gdzie zależy nam na wartościach liczbowych bez względu na to, czy są dodatnie, czy ujemne. Warto też wspomnieć, że JavaScript ma wbudowaną funkcję Math.abs(), która robi to samo i jest to naprawdę dobry wybór, bo ułatwia zrozumienie kodu i zmniejsza ryzyko błędów. Tworzenie takiej funkcji, jak w Twoim zadaniu, to świetny sposób na lepsze poznanie działania języka i manipulowania danymi.

Pytanie 38

Jaką wartość wyświetli się po uruchomieniu poniższego kodu JavaScript? ```javascript document.write(Math.round(4.51) + Math.pow(2, 3)); ```

A. 13
B. 11
C. 14
D. 12
Zobaczmy, jak doszliśmy do poprawnej odpowiedzi 13. W kodzie JavaScript mamy fragment: <script type='text/javascript'> document.write(Math.round(4.51) + Math.pow(2, 3)); </script>. Co tu się dzieje? Dwie główne operacje to zaokrąglanie i potęgowanie. Funkcja Math.round(4.51) zaokrągla do najbliższej liczby i zwraca 5. Potem mamy Math.pow(2, 3), które daje wynik 8, bo 2 do potęgi 3 to 2 * 2 * 2. Jak to zsumujemy, to mamy 5 + 8, co daje 13. Warto wiedzieć, że Math.round i Math.pow są częścią obiektu Math w JavaScript, który ma różne przydatne funkcje. Na przykład, Math.sqrt() oblicza pierwiastek kwadratowy, a Math.random() daje losowe liczby. To są naprawdę przydatne rzeczy w aplikacjach webowych, gdzie często potrzebujemy obliczeń z danymi liczbowymi. Standard ECMA-262 opisuje, jak te funkcje mają działać, więc możemy być pewni, że będą działać tak samo w różnych środowiskach JavaScript.

Pytanie 39

Który sposób na utworzenie tablicy w JavaScript jest niepoprawny pod względem składniowym?

A. var liczby = new Array[1, 2, 3];
B. var liczby = [1, 2, 3];
C. var liczby = new Array(1, 2, 3);
D. var liczby = [3];
Wybranie odpowiedzi, która mówi, że inne zapisy są poprawne, to nie najlepszy wybór. Na początku, niepoprawne jest użycie nawiasów kwadratowych zamiast okrągłych w wywołaniu konstruktora 'Array'. Zapis 'var liczby = new Array[1, 2, 3];' jest po prostu błędny. Zamiast tego powinieneś napisać 'var liczby = new Array(1, 2, 3);'. Co więcej, zapis 'var liczby = [3];' jest jak najbardziej w porządku - tworzy tablicę z jednym elementem, co czasami jest przydatne. A 'var liczby = [1, 2, 3];' to klasyka, bo używa literałów tablicowych, które są łatwiejsze w odbiorze. Pamiętaj, że stosowanie literałów jest zalecane, bo są prostsze i bardziej przejrzyste. Warto zrozumieć różnicę między nawiasami, bo to może ułatwić życie, zwłaszcza przy pisaniu kodu.

Pytanie 40

Wskaż właściwy sposób zapisu instrukcji w języku JavaScript.

A. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " ; 3.14 );
B. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14 );
C. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " 3.14 );
D. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " . 3.14 );
Poprawna odpowiedź to 'document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14);'. Ta instrukcja w języku JavaScript umożliwia wyświetlenie tekstu oraz wartości liczbowej na stronie internetowej. Kluczowym elementem jest operator konkatenacji '+', który służy do łączenia ze sobą dwóch lub więcej stringów. W tym przypadku łączymy tekst z wartością liczby π. Użycie podwójnych cudzysłowów do otoczenia tekstu jest poprawne, a znaki ucieczki (backslash) przed cudzysłowami wewnętrznymi zapewniają, że JavaScript prawidłowo interpretuje je jako część tekstu, a nie zakończenie stringa. W praktyce często korzysta się z tego typu zapisów do dynamicznego generowania treści na stronach internetowych, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego oraz dobrymi praktykami w zakresie czytelności kodu. Warto również zauważyć, że 'document.write' jest funkcją, którą należy stosować ostrożnie, gdyż może nadpisywać istniejącą zawartość strony, jeśli użyta zostanie po załadowaniu DOM. Dlatego w nowoczesnych aplikacjach webowych preferowane są inne metody, takie jak manipulacja DOM poprzez metody 'appendChild' lub 'innerHTML'.