Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 25 października 2025 11:27
Data zakończenia: 25 października 2025 11:44

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z wymiarów grubości uzyskanej soczewki nie jest właściwy dla wartości 2+0,05 mm?

A. 1,98 mm

B. 2,03 mm

C. 2,05 mm

D. 1,94 mm

Odpowiedź 1,94 mm jest jak najbardziej trafna, bo w kontekście wymiaru 2+0,05 mm grubość soczewki powinna być w przedziale od 2,00 mm do 2,05 mm. To znaczy, że każde odchylenie może mieć wpływ na to, jak soczewka działa. Dla soczewek korekcyjnych to naprawdę ważne. Soczewki o grubości 1,94 mm są po prostu za cienkie, co może prowadzić do błędnego refrakcji światła i ogólnie gorszej jakości widzenia. W branży mamy normy, na przykład ISO 14889, które jasno podkreślają, jak istotne są dokładne wymiary przy produkcji soczewek. Świetnym przykładem jest dobór soczewek do korekcji wzroku – jeśli grubość nie jest dokładna, to nie tylko widzenie może być kiepskie, ale też komfort ich noszenia. Wiedza o tym jest naprawdę ważna dla ludzi pracujących w optyce, bo precyzyjne pomiary mogą naprawdę zdziałać cuda w poprawie jakości widzenia.

Pytanie 2

Obiektywy mikroskopowe powinny być oceniane poprzez obserwację obrazu szczeliny lub jednolitego pola przy użyciu mikroskopu

A. z kontrastem fazowym

B. polaryzacyjno-interferencyjnego

C. biologicznego

D. stereoskopowego

Zauważ, że obserwowanie zmontowanych obiektywów mikroskopowych przy użyciu mikroskopów stereoskopowych nie jest najlepszym pomysłem. Te urządzenia są głównie do trójwymiarowych obrazów większych obiektów, więc nie nadają się do badania detali mikroskalowych, które są potrzebne przy obiektywach mikroskopowych. Mikroskopy biologiczne, które często widzimy w laboratoriach, też nie są idealne, bo są zaprojektowane do badania preparatów biologicznych, a ich parametry nie są dostosowane do analizy właściwości optycznych obiektywów. Co więcej, mikroskopy z kontrastem fazowym dobrze pokazują żywe komórki, ale nie bardzo pomagają w ocenie jakości obiektywów, bo nie pokazują ich właściwości optycznych ani nie ukazują wad kryształów. Wybór sprzętu do analizy mikroskopowej jest naprawdę kluczowy, dlatego warto dobrze zrozumieć materiały, które badamy, oraz wymagania, jakie mamy.

Pytanie 3

Aby zmierzyć powiększenie mikroskopów, należy wykorzystać

A. preparat naturalny

B. dynametr Ramsdena

C. dynametr Czapskiego

D. płytkę mikrometryczną

Płytka mikrometryczna jest narzędziem używanym do precyzyjnego pomiaru powiększenia obiektywów mikroskopowych. Umożliwia ona określenie liczby mikrometrów na jednostkę obrazu widzianego w mikroskopie. Proces pomiaru polega na umieszczeniu płytki z precyzyjnie oznakowanymi mikrometrami w polu widzenia mikroskopu. Dzięki temu operator może porównać rzeczywisty rozmiar obiektów z ich obrazem w powiększeniu, co jest niezwykle istotne w wielu dziedzinach naukowych, takich jak biologia czy medycyna. Zastosowanie płytki mikrometrycznej jest standardową praktyką przy kalibracji mikroskopów oraz ocenie ich dokładności. Wiedza na temat powiększenia jest kluczowa, ponieważ wpływa na interpretację obserwacji mikroskopowych, pozwalając na dokładne oznaczanie wymiarów komórek, tkanek czy mikroorganizmów. Warto również zaznaczyć, że stosując płytkę mikrometryczną, można łatwo określić skale zdjęć mikroskopowych, co jest istotne w późniejszej analizie wyników.

Pytanie 4

Na schematach elementów optycznych, w tabeli związanej z wymaganiami dla materiałów, maksymalna liczba i wielkość pęcherzy wskazana jest literą

A. K

B. S

C. D

D. Z

Wybór odpowiedzi K, Z lub S wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji i oznaczania właściwości materiałów optycznych. Litery te są często mylone z innymi parametrami, które nie odnoszą się bezpośrednio do pęcherzy w szkle. Odpowiedź K zazwyczaj odnosi się do innych aspektów jakości, takich jak klarowność czy zabarwienie materiału, a nie do liczby pęcherzy. Z kolei litera Z w kontekście materiałów optycznych rzadko jest używana, co może wprowadzać w błąd, sugerując, że istnieją inne kategorie dotyczące pęcherzy, które nie są standardowo uznawane. Odpowiedź S w ogóle nie jest związana z wymaganiami dotyczącymi jakości szkła, co prowadzi do błędnych wniosków. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie litery odnoszą się do tych samych kategorii właściwości, co nie jest zgodne z praktyką branżową. W kontekście przemysłu optycznego, ważne jest, aby rozumieć różnicę między różnymi oznaczeniami i ich specyfiką. Prawidłowa interpretacja standardów i zrozumienie, co każde oznaczenie reprezentuje, jest kluczowe w zapewnieniu najwyższej jakości produktów optycznych.

Pytanie 5

W mikroskopowych systemach mikro-makro ruchu pionowego stolika zapewniają przekładnie

A. cierne

B. cięgnowe

C. zębate

D. hydrostatyczne

Przekładnie zębate są kluczowym elementem w mechanizmach mikroskopowych, umożliwiając precyzyjne i efektywne regulowanie ruchu pionowego stolika. W tego typu przekładniach zębate dopasowanie zębów kół zębatych pozwala na przenoszenie napędu z jednego elementu na drugi przy minimalnych stratach energii. Dzięki temu, użytkownik może z łatwością wykonywać drobne korekty pozycji obiektu obserwacyjnego, co jest niezwykle istotne w pracy z mikroskopami. Zębate przekładnie są preferowane w zastosowaniach, gdzie wymagana jest duża precyzja, co znajduje swoje odzwierciedlenie w standardach jakości takich jak ISO 9001. W praktyce, w mikroskopach laboratoryjnych czy przemysłowych, przekładnie zębate zapewniają stabilność i powtarzalność ustawień, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników obserwacji. Wykorzystanie zębatych mechanizmów w mikroskopii także pozwala na wykorzystanie automatyzacji, co zwiększa efektywność pracy i może wpłynąć na wyniki badań.

Pytanie 6

Aby skonstruować układ achromatyczny, konieczne jest użycie przynajmniej

A. czterech soczewek

B. trzech soczewek

C. dwóch soczewek

D. jednej soczewki

Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 7

W przypadku połączeń stałych oraz ruchomych przyrządów precyzyjnych nie powinno się używać uszczelek z

A. filcu

B. silikonu

C. gumy

D. teflonu

Stosowanie gumy, filcu czy teflonu jako materiałów uszczelniających w połączeniach stałych i ruchowych może wydawać się na pierwszy rzut oka rozsądnym rozwiązaniem, jednak każdy z tych materiałów ma swoje ograniczenia, które mogą wpływać na ogólną funkcjonalność i niezawodność przyrządów precyzyjnych. Guma, mimo że jest elastyczna i dobrze tłumi drgania, może z czasem tracić swoje właściwości fizyczne. W wysokich temperaturach i w obecności niektórych chemikaliów, guma staje się krucha i łamliwa, co prowadzi do nieszczelności. Filc z kolei, ze względu na swoją porowatą strukturę, może gromadzić zanieczyszczenia i wilgoć, co nie tylko osłabia uszczelnienie, ale także może prowadzić do awarii mechanicznych w urządzeniach wrażliwych na zanieczyszczenia. Teflon, chociaż jest odporny na wiele chemikaliów i ma doskonałe właściwości ślizgowe, może być zbyt cienki w niektórych zastosowaniach, co również podważa jego skuteczność jako materiału uszczelniającego. W kontekście precyzyjnych urządzeń, kluczowe jest zrozumienie, że wybór materiału uszczelniającego powinien być oparty na analizie specyficznych warunków pracy oraz wymagań technicznych. W praktyce inżynierskiej niewłaściwy wybór materiału może prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak awarie sprzętu, błędne wyniki pomiarów czy nawet zagrożenie dla bezpieczeństwa użytkowników.

Pytanie 8

Jakiej metody nie wykorzystuje się do pomiaru średnicy zaokrąglonych płytek?

A. sprawdzianu szczękowego dwugranicznego

B. suwmiarki

C. mikrometru

D. sprawdzianu szczękowego jednogranicznego

Wykorzystanie sprawdzianu szczękowego jednogranicznego w kontekście pomiarów średnicy zaokrąglonych płytek może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników. Sprawdzian ten, zaprojektowany do pomiarów wzdłużnych, działa na zasadzie kontaktu z jedną stroną obiektu, co nie jest wystarczające do określenia średnicy w przypadku elementów o kształcie okrągłym. Podobnie, użycie mikrometru w niewłaściwy sposób, polegające na pomiarze średnicy za pomocą nieodpowiednich końcówek, może skutkować błędnymi odczytami. Suwmiarka, mimo że jest przydatna, wymaga ostrożności w interpretacji wyników, gdyż niedokładne ustawienie narzędzia lub niewłaściwe odczyty mogą prowadzić do poważnych błędów. Użytkownicy często pomijają istotne aspekty, takie jak konieczność kalibracji narzędzi pomiarowych oraz zrozumienia ich ograniczeń w kontekście konkretnego zastosowania. W praktyce, należy zwrócić uwagę na to, że każdy z tych błędów pomiarowych może prowadzić do niezgodności w produkcie, wpływając na jakość i bezpieczeństwo gotowego wyrobu. Kluczem do skutecznego pomiaru średnicy zaokrąglonych obiektów jest wybór odpowiednich narzędzi, ich właściwe stosowanie i dokładność w odczycie wyników.

Pytanie 9

W trakcie finalnego montażu lornetki nie dokonuje się

A. skręcenia obrazu

B. różnicy powiększeń

C. paracentryczności

D. nierównoległości osi

Skręcenie obrazu, nierównoległość osi oraz różnica powiększeń to zagadnienia, które są istotne w kontekście montażu i kalibracji lornetek, ale nie odnoszą się bezpośrednio do aspektu paracentryczności. Skręcenie obrazu dotyczy sytuacji, w której obraz, który widzimy przez lornetkę, jest obrócony względem rzeczywistego położenia obiektów. Może to wynikać z błędów w ustawieniu soczewek lub ich osadzenia w korpusie lornetki. Nierównoległość osi to kolejny istotny problem, gdzie osie optyczne soczewek nie są równoległe do siebie, co prowadzi do zniekształceń obrazu i błędów w ustawieniu punktu widzenia. Różnica powiększeń natomiast wskazuje na sytuację, w której jedno oko widzi obraz powiększony bardziej niż drugie, co skutkuje dyskomfortem podczas obserwacji. Te wszystkie czynniki mogą wpływać na jakość obserwacji, ale nie są bezpośrednio związane z paracentrycznością, która jest bardziej kluczowa dla uzyskania poprawnego obrazu bez zniekształceń. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne, aby unikać powszechnych błędów w montażu i konserwacji instrumentów optycznych.

Pytanie 10

Współczynnik absorpcji światła w szkle optycznym można określić przy użyciu

A. fotometru

B. refraktometru

C. spektroskopu

D. frontofokometru

Wybór frontofokometru, spektroskopu lub refraktometru w kontekście pomiaru współczynnika absorpcji szkła optycznego jest nieodpowiedni z kilku powodów. Frontofokometr, jako narzędzie do pomiaru krzywizny soczewek, służy głównie do oceny geometrii szkieł, a nie ich właściwości optycznych związanych z absorpcją światła. Z tego względu nie dostarcza informacji na temat ilości światła, które jest pochłaniane przez materiał. Spektroskop z kolei, mimo że mierzy widmo światła, jest skoncentrowany na analizie długości fal i ich oddziaływaniu z materiałem, co nie jest tym samym, co pomiar absorpcji. Chociaż spektrometria może być użyteczna w badaniach związanych z absorpcją, to nie jest to standardowa metoda dla prostych pomiarów współczynnika absorpcji. Refraktometr, który służy do pomiaru współczynnika załamania światła, nie jest również właściwym narzędziem do oceny absorpcji, gdyż koncentruje się na analizie zmian kierunku światła przy przejściu przez różne media optyczne. Typowy błąd myślowy polega na mylącym przyjęciu, że różne urządzenia optyczne są w stanie zastąpić się nawzajem bez zrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań. W rzeczywistości, aby właściwie zmierzyć współczynnik absorpcji, konieczne jest zastosowanie narzędzia, które bezpośrednio ocenia zmiany w natężeniu światła, co w sposób jednoznaczny realizuje fotometr.

Pytanie 11

Modyfikacja krzywizny smoły za pomocą podcinania przeprowadzana jest w trakcie procesu

A. frezowania

B. szlifowania dokładnego

C. polerowania

D. szlifowania zgrubnego

Frezowanie to proces, w którym usuwamy materiał przy pomocy narzędzi. Gdy mówimy o smoły, to frezowanie może pomóc w formowaniu większych kształtów, ale nie chodzi tu o precyzyjną zmianę krzywizny, jaką daje polerowanie. Czasem można się w tym pogubić, bo frezowanie to bardziej usuwanie dużych ilości materiału, a nie chodzi tu o ładne wykończenie. Szlifowanie to tak jakby inny temat. Tu chodzi o uzyskanie gładkiej powierzchni, ale to jest bardziej skrawanie niż poprawa estetyki. Szlifowanie zgrubne to proces wstępny, który tylko przygotowuje materiał do kolejnych etapów, ale nie daje końcowego połysku. W praktyce może się zdarzyć, że usuniemy za dużo materiału, a to może osłabić smołę. Ważne, żeby zrozumieć, że różne metody mają różne zastosowania i dobór odpowiedniej metody ma znaczenie dla efektu końcowego. Moim zdaniem, odpowiednie podejście do obróbki smoły może zwiększyć jakość procesu produkcji i finalnych produktów.

Pytanie 12

Pomiar średnicy wałka z dokładnością ±0,01 mm pozwala na

A. przymiar liniowy.

B. suwmiarkę.

C. mikrometr.

D. sprawdzian dwugraniczny.

Mikrometr jest narzędziem pomiarowym zaprojektowanym do precyzyjnego pomiaru niewielkich wymiarów, takich jak średnica wałka, z dokładnością sięgającą ±0,01 mm. Jego konstrukcja pozwala na wyraźne odczytanie wartości liczbowych z podziałką, a mikrometr składa się z śruby mikrometrycznej, która przekształca ruch obrotowy w ruch liniowy. Używając mikrometru, można zmierzyć średnicę zewnętrzną wałka, co jest istotne w wielu zastosowaniach inżynieryjnych oraz w produkcji, gdzie dokładność wymiarowa jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania elementów. Przykładowo, w branży motoryzacyjnej, precyzyjne pomiary średnic wałków są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania silników oraz podzespołów. Standardy, takie jak ISO 286, podkreślają znaczenie dokładnych pomiarów w procesach produkcyjnych, co czyni mikrometr niezastąpionym narzędziem w warsztatach i laboratoriach metrologicznych.

Pytanie 13

W naprawianym mikroskopie zastosowane są obiektywy o powiększeniach 10x, 40x oraz 80x, a także okulary o powiększeniach 5x lub 10x. Jaki obiektyw należy dodać, aby mikroskop osiągnął powiększenie 1000x?

A. 100x

B. 5x

C. 20x

D. 60x

Aby uzyskać powiększenie mikroskopu wynoszące 1000x, konieczne jest odpowiednie połączenie powiększenia obiektywu oraz okularu. W tym przypadku, korzystając z obiektywu o powiększeniu 100x i okularu o powiększeniu 10x, otrzymujemy całkowite powiększenie równające się 1000x (100x * 10x = 1000x). To podejście jest zgodne z zasadami optyki, które definiują, że całkowite powiększenie mikroskopu to iloczyn powiększenia obiektywu i okulary. Przykład zastosowania: w biologii, aby szczegółowo badać struktury komórkowe czy mikroorganizmy, używa się mikroskopów z odpowiednimi kombinacjami powiększenia. Dobrze dobrane powiększenie jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów i precyzyjnych obserwacji w badaniach laboratoryjnych, co jest istotne w standardach laboratoryjnych takich jak ISO 15189, dotyczących jakości wyników w medycynie laboratoryjnej.

Pytanie 14

Jakiego rodzaju kleju najlepiej użyć do łączenia precyzyjnych elementów optycznych, gdzie istotne jest, aby nie występowały naprężenia?

A. kleju metakrylowego

B. twardego balsamu jodłowego

C. kleju epoksydowego

D. miękkiego balsamu jodłowego

Miękki balsam jodłowy jest idealnym materiałem do sklejania precyzyjnych elementów optycznych, ponieważ charakteryzuje się niskim modułem sprężystości, co minimalizuje ryzyko wprowadzenia naprężeń w sklejanych elementach. Dzięki swojej elastyczności, ten materiał potrafi dostosować się do niewielkich ruchów i odkształceń, które mogą wystąpić podczas eksploatacji. Przykładowo, w optyce precyzyjnej, gdzie wymagana jest maksymalna przezroczystość i brak zniekształceń, miękki balsam jodłowy zapewnia nie tylko doskonałe połączenie, ale także nie wpływa negatywnie na parametry optyczne sklejanych elementów. W branży optycznej, stosowanie tego materiału jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ eliminuje ryzyko powstawania mikropęknięć, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość obrazu. Dodatkowo, miękki balsam jodłowy ma dobrą odporność na działanie różnych substancji chemicznych, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania produktów optycznych.

Pytanie 15

Jakie są właściwe etapy procesu klejenia soczewek balsamem jodłowym?

A. Wybór, podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, centrowanie, kontrola precyzji sklejania

B. Czyszczenie, podgrzewanie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

C. Podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, odprężanie, kontrola precyzji sklejania

D. Czyszczenie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie pomijają kluczowe etapy procesu klejenia lub wprowadzają niepoprawną kolejność, co może prowadzić do nieefektywnego sklejania. Nagrzewanie przed myciem, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest niewłaściwe, ponieważ zanieczyszczenia na soczewkach mogą zakłócić proces klejenia, nawet jeśli klej zostanie nałożony w odpowiedniej temperaturze. Mycie powinno zawsze być pierwszym krokiem, aby zapewnić czystość powierzchni. Kolejnym błędem jest sugerowanie, że klejenie można wykonać bez wyciskania nadmiaru kleju. Pozostawienie nadmiaru może skutkować pojawieniem się pęcherzyków powietrza oraz osłabieniem struktury połączenia. Ponadto, niektóre odpowiedzi pomijają znaczenie centrowania, które jest kluczowe dla precyzyjnego dopasowania elementów. Bez centrowania, soczewki mogą być sklejone w nieodpowiednich pozycjach, co negatywnie wpłynie na ich funkcjonalność i komfort użytkowania. Użytkownicy często popełniają błąd, zakładając, że kolejność działań nie ma znaczenia, co jest niezgodne z praktykami inżynieryjnymi, które kładą nacisk na staranność i precyzję w każdym etapie procesu produkcyjnego.

Pytanie 16

Jakie ziarna ścierne należy wykorzystać do szlifowania (zgrubnie) wykańczającego szkła?

A. 75 ÷ 100 µm

B. 200 ÷ 250 µm

C. 150 ÷ 180 µm

D. 63 ÷ 75 µm

Wybór ścierniw o wielkości ziaren 200 ÷ 250 µm, 75 ÷ 100 µm lub 150 ÷ 180 µm w kontekście szlifowania zgrubnego szkła jest nieodpowiedni z kilku powodów. Przede wszystkim, ziarna o większej wielkości, takie jak 200 ÷ 250 µm, mogą prowadzić do nadmiernego usuwania materiału, co skutkuje niekontrolowanym kształtowaniem się powierzchni i może powodować powstawanie rys oraz nierówności, które są trudne do usunięcia w późniejszych etapach obróbki. Z kolei ziarna w zakresie 75 ÷ 100 µm, mimo że mogą wydawać się odpowiednie, są na granicy zbyt drobnego ścierniwa do ewidentnej operacji zgrubnej, co skutkuje dłuższym czasem szlifowania i mniejszą efektywnością. A ziarna o wielkości 150 ÷ 180 µm, choć teoretycznie mogą być użyte, również nie zapewniają optymalnego balansu pomiędzy wydajnością a jakością powierzchni. W praktyce, wybór nieodpowiedniego ścierniwa może prowadzić do niskiej jakości powierzchni, co w zastosowaniach przemysłowych, w tym w produkcji szkła, jest nieakceptowalne. Zatem, kluczowym błędem jest niewłaściwe zrozumienie roli ziaren ściernych w procesie szlifowania, co może wynikać z braku znajomości technologicznych aspektów obróbki szkła. Dobrze dobrane ścierniwa są kluczowe do zapewnienia nie tylko efektywności, ale również jakości wykończenia, co jest niezbędne w każdej profesjonalnej obróbce szkła.

Pytanie 17

Jeśli ogniskowa soczewki w okularze wynosi 25 cm, to jaka powinna być ogniskowa obiektywu lunety Kepplera, aby uzyskać powiększenie 10-krotne?

A. 1 m

B. 2,5 m

C. 10 cm

D. 25 cm

Obiektyw lunety Kepplera, który ma powiększenie 10-krotne, powinien mieć ogniskową równą 2,5 m, co wynika z relacji między ogniskową obiektywu a powiększeniem oraz ogniskową okularu. W przypadku lunet, powiększenie (P) można obliczyć jako stosunek ogniskowej obiektywu (f_obiektywu) do ogniskowej okularu (f_okular): P = f_obiektywu / f_okular. W naszym przypadku, mając ogniskową okularu równą 25 cm (0,25 m) i powiększenie równe 10, przekształcamy równanie: f_obiektywu = P * f_okular = 10 * 0,25 m = 2,5 m. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest projektowanie lunet stosowanych w astronomii oraz obserwacji przyrody, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości obrazu i powiększenia. Dobrze dobrane parametry optyczne wpływają nie tylko na komfort użytkowania, ale także na precyzję obserwacji, co ma istotne znaczenie w badaniach naukowych oraz w zakresie hobbystycznym.

Pytanie 18

W finalnym etapie montażu mikroskopu biologicznego nie zachodzi proces

A. ustawiania oświetlenia Kohlera

B. ustawiania stolika

C. justowania obiektywów

D. zamontowania nasadki okularowej

Ustawianie stolika mikroskopu jest fundamentalnym krokiem, który zapewnia stabilność i precyzyjne umiejscowienie próbki w polu widzenia obiektywu. To kluczowy element montażu końcowego, ponieważ niewłaściwe ustawienie stolika może prowadzić do trudności w obserwacji, a w rezultacie do błędnych wyników. Ponadto, montaż nasadki okularowej jest również istotny, ponieważ wpływa na komfort użytkowania oraz poprawność oglądania próbki przez operatora. Kiedy nasadka nie jest prawidłowo zamontowana, może to skutkować zniekształceniem obrazu. Ustawianie oświetlenia Kohlera jest kolejnym krytycznym krokiem, który ma na celu optymalizację źródła światła, co jest kluczowe dla uzyskania najlepszej kontrastu i jakości obrazu. Oświetlenie Kohlera pozwala na równomierne oświetlenie próbki, co jest szczególnie ważne w mikroskopii świetlnej. Ignorowanie tych czynności może prowadzić do frustracji oraz obniżonej jakości obserwacji, co w efekcie wpływa na wyniki badań. Dlatego kluczowe jest, aby osoby pracujące z mikroskopami były świadome, jak istotne są te etapy w procesie montażu oraz ich wpływ na późniejsze analizy. W praktyce, każdy z tych elementów ma swoje miejsce i rolę, a ich pomijanie lub niewłaściwe wykonanie może prowadzić do znacznych błędów w badaniach mikroskopowych.

Pytanie 19

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru powiększenia lunet?

A. kolimator szerokokątny

B. luneta autokolimacyjna

C. dynametr Czapskiego

D. lunetka wychylna

Luneta autokolimacyjna to instrument wykorzystywany głównie w geodezji i inżynierii do pomiaru kątów i poziomów, ale nie jest narzędziem dedykowanym do sprawdzania powiększenia lunet. Jej działanie polega na wykorzystaniu zasady autokolimacji, co sprawia, że skupia się na precyzyjnym określaniu kierunków, a nie na analizie optyki. Wybór lunety autokolimacyjnej w kontekście pomiaru powiększenia może prowadzić do nieporozumień, ponieważ jej główną funkcją jest pomiar kątów, a nie powiększenia obrazu. Lunetka wychylna, podobnie, to narzędzie do zadań pomiarowych, ale jej zastosowanie jest ograniczone do specyficznych pomiarów związanych z kątem i nie jest odpowiednia do oceniania powiększenia. Kolimator szerokokątny jest natomiast wykorzystywany w różnych aplikacjach optycznych, ale jego funkcje koncentrują się na wyznaczaniu osi optycznych oraz ustawieniach urządzeń, a nie na pomiarze powiększenia. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru powiększenia może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji różnych przyrządów optycznych i ich zastosowań, co podkreśla znaczenie znajomości specyfikacji i przeznaczenia sprzętu w branży optycznej.

Pytanie 20

W procesie tworzenia laserów na ciałach stałych, na pręty nie wykorzystuje się

A. szkła flintowego

B. tytanu z szafirem

C. szkła neodymowego

D. kryształu rubinu

Kryształ rubinu, szkło neodymowe i tytan z szafirem to materiały, które są powszechnie stosowane w budowie laserów na ciałach stałych. Kryształ rubinu, na przykład, charakteryzuje się zdolnością do emitowania intensywnego światła w zakresie czerwonym, co czyni go idealnym do wielu zastosowań, w tym w technologii laserowej. Szkło neodymowe, zawierające jony neodymu, jest używane w różnych laserach, w tym w laserach wykorzystywanych w przemyśle i medycynie, dzięki swojej zdolności do efektywnej emisji światła w odpowiednich długościach fal. Tytan z szafirem z kolei oferuje szerokie możliwości w zakresie długości fal emitowanego światła, co czyni go wszechstronnym medium do różnych zastosowań laserowych. Błędem jest myślenie, że materiały optyczne, takie jak szkło flintowe, mogą być używane w tych aplikacjach, ponieważ wymagają one specyficznych właściwości, takich jak wysoka efektywność wzbudzenia i stabilność termiczna. Szkło flintowe jest stosunkowo kruchym materiałem, który nie spełnia tych wymagań, co prowadzi do nieefektywnej produkcji i stabilności wiązki laserowej. Przy projektowaniu systemów laserowych ważne jest zrozumienie, że wybór materiału jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych wyników oraz efektywności w zastosowaniach przemysłowych czy medycznych.

Pytanie 21

Wymiar $14H6/s7 wskazuje rodzaj pasowania

A. wciskane

B. suwliwe

C. wtłaczane zwykłe

D. lekko wtłaczane

Zapis wymiaru 14H6/s7 wskazuje na pasowanie wtłaczane zwykłe, które charakteryzuje się przyległością elementów pasujących w taki sposób, że jeden z nich (część pasująca) wchodzi w drugi (otwór) bez nadmiernego luzu. Oznaczenie '14' oznacza średnicę zewnętrzną 14 mm, 'H6' to tolerancja otworu, a 's7' to tolerancja dla części pasującej. Pasowania wtłaczane zwykłe często stosuje się w konstrukcjach maszyn, gdzie wymagana jest wysoka precyzja połączeń, takich jak osie w silnikach czy wały w przekładniach. Dzięki zastosowaniu tego typu pasowania, inżynierowie mogą uzyskać odpowiednie przeniesienie momentu obrotowego, a także wyeliminować ryzyko luzów, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających dużej stabilności i wytrzymałości. Zgodnie z normą ISO 286, wtłaczane pasowania są często stosowane w połączeniu z odpowiednimi materiałami, co zapewnia trwałość i niezawodność. W praktyce, dobór odpowiedniego pasowania ma znaczący wpływ na żywotność komponentów oraz efektywność ich działania.

Pytanie 22

Jakie powiększenie jest reprezentowane symbolem G?

A. Wizualne

B. Podłużne

C. Poprzeczne

D. Kątowe

Odpowiedź 'Wizualne' jest poprawna, ponieważ w kontekście optyki oraz pomiarów przy użyciu mikroskopów, powiększenie wizualne określa zdolność systemu optycznego do wyrażania obrazu obiektu w powiększonej formie. Wizualne powiększenie jest kluczowym pojęciem w mikroskopii, gdyż pozwala na obserwację detali, które są niewidoczne gołym okiem. Przykładem zastosowania powiększenia wizualnego jest obserwacja próbek biologicznych w mikroskopach świetlnych, gdzie powiększenia mogą dochodzić nawet do 1000x, co umożliwia badanie komórek i ich struktur. W praktyce, wyznaczanie powiększenia wizualnego wiąże się z zastosowaniem soczewek o określonej ogniskowej, co jest zgodne z zasadami optyki geometrzycznej. Znajomość tego pojęcia jest niezbędna dla naukowców, techników laboratoryjnych oraz studentów kierunków biologicznych i medycznych, co czyni go fundamentalnym elementem edukacji w dziedzinie nauk przyrodniczych.

Pytanie 23

W jaki sposób aberracja chromatyczna wpływa na jakość obrazu w układzie optycznym?

A. Zwiększa rozdzielczość obrazu, co jest nieprawidłowe, gdyż aberracja chromatyczna zmniejsza ostrość.

B. Powoduje pojawianie się kolorowych obwódek wokół obiektów

C. Poprawia kontrast obrazu, co jest niepoprawne, ponieważ obniża jakość obrazu.

D. Ujednolica kolory w całym obrazie, co jest błędne, ponieważ powoduje rozszczepienie światła.

Każde twierdzenie dotyczące wpływu aberracji chromatycznej na obraz, które zakłada jej pozytywny efekt, jest niepoprawne. Zwiększenie rozdzielczości obrazu nie jest efektem aberracji chromatycznej; wręcz przeciwnie, zjawisko to powoduje rozmycie obrazu i obniżenie jego ostrości. Jest to częsty błąd w rozumieniu wpływu zjawisk optycznych, gdzie mylnie zakłada się, że dodatkowe kolory mogą dodawać szczegółów. Ujednolicenie kolorów w całym obrazie to również złudzenie. W rzeczywistości aberracja chromatyczna powoduje zróżnicowanie kolorów poprzez ich rozdzielenie. Ten błąd myślowy wynika z niedostatecznego zrozumienia, jak różne długości fal światła są refraktowane. Co więcej, poprawa kontrastu obrazu jest niemożliwa do osiągnięcia w obecności aberracji chromatycznej – to zjawisko w rzeczywistości pogarsza kontrast przez dodanie niepożądanych elementów kolorystycznych, które rozpraszają widza. Rozważanie tych nieporozumień pozwala na głębsze zrozumienie optyki i zachęca do korzystania z narzędzi i technik, które redukują te niepożądane efekty, jak soczewki achromatyczne czy specjalistyczne powłoki optyczne.

Pytanie 24

W trakcie obróbki końcowej powierzchni elementów optycznych pomiar promienia krzywizny można przeprowadzić przy użyciu

A. interferometru

B. refraktometru

C. goniometru

D. polarymetru

Wybór polarymetru, refraktometru czy goniometru w kontekście pomiaru promienia krzywizny powierzchni elementów optycznych nie jest właściwy, ponieważ każde z tych narzędzi ma inne zastosowania i nie dostarcza precyzyjnych informacji o krzywiźnie. Polarymetr jest urządzeniem służącym do analizy polaryzacji światła i nie jest przeznaczony do pomiaru geometrii powierzchni. Jego głównym zastosowaniem jest badanie substancji optycznie czynnych, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą krzywizny. Refraktometr, z kolei, mierzy współczynnik załamania światła w materiałach, co również nie przekłada się na pomiar promieni krzywizny. Użycie refraktometru do oceny krzywizny mogłoby prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia on geometrii powierzchni. Goniometr jest narzędziem służącym do pomiaru kątów, a jego zastosowanie w kontekście krzywizny powierzchni elementów optycznych jest ograniczone. Goniometryczne pomiary mogą być przydatne w innych aspektach optyki, ale nie dostarczają informacji o promieniu krzywizny. Użycie niewłaściwych narzędzi do kontroli jakości w produkcji optycznej może prowadzić do niewłaściwych ocen i, w konsekwencji, do produkcji wadliwych komponentów, co jest niezgodne z normami branżowymi, które wymagają skrupulatnej kontroli i precyzyjnych pomiarów.

Pytanie 25

W jakim urządzeniu stosuje się pryzmat pięciokątny?

A. w powiększalniku

B. w aparacie fotograficznym

C. w lornetce pryzmatycznej

D. w refraktometrze zanurzeniowym

Refraktometr zanurzeniowy, lornetka pryzmatyczna oraz powiększalnik to urządzenia o różnych zastosowaniach i konstrukcjach optycznych, które nie wykorzystują pryzmatu pentagonalnego w sposób charakterystyczny dla aparatów fotograficznych. Refraktometr zanurzeniowy jest narzędziem do pomiaru współczynnika załamania światła cieczy, a jego działanie polega na analizie przebiegu światła w różnych medium. W przypadku lornetek pryzmatycznych, choć mogą one zawierać pryzmaty, to zazwyczaj są to pryzmaty prostokątne lub innego rodzaju, a nie pentagonalne, co wynika z potrzeby uzyskania kompozycji i powiększenia obrazu dla obserwatorów. Ponadto, powiększalniki są używane głównie w fotografii, ale ich konstrukcja opiera się na układach soczewek, a nie na pryzmatach. Wybór niewłaściwych urządzeń związany jest często z błędnym zrozumieniem ich funkcji oraz zastosowań optycznych. Warto podkreślić, że każdy z tych instrumentów ma swoje specyficzne właściwości optyczne, które są dostosowane do ich przeznaczenia, a brak świadomości tych różnic może prowadzić do mylnych wniosków dotyczących ich funkcjonalności.

Pytanie 26

Aby zidentyfikować naprężenia w szkle optycznym, należy użyć

A. interferometru

B. spektrofotometru

C. polarymetru

D. polaryskopu

Polaryskop to urządzenie służące do analizy naprężeń w materiałach optycznych, takich jak szkło. Działa na zasadzie analizy polaryzacji światła, co pozwala na wykrycie wewnętrznych naprężeń, które mogą wpływać na właściwości optyczne bryły. W przypadku szkła optycznego, które jest często stosowane w teleskopach, soczewkach czy systemach optycznych, obecność naprężeń może prowadzić do zniekształceń obrazu. Polaryskopy są wykorzystywane w różnych zastosowaniach przemysłowych, takich jak kontrola jakości produktów optycznych, gdzie wymagane jest zapewnienie, że szkło nie ma wad strukturalnych. W praktyce, polaryskop umożliwia wizualizację naprężeń poprzez obserwację układów kolorów, które pojawiają się na szkle pod wpływem światła spolaryzowanego, co jest nieocenione w inżynierii materiałowej oraz optyce.

Pytanie 27

Jakie urządzenie należy wykorzystać do pomiaru powiększenia lunet?

A. lupę z podziałką

B. aparat do rysowania

C. dynametr Ramsdena

D. płytkę mikrometryczną

Wybór innych opcji, takich jak płytka mikrometryczna, lupa z podziałką czy aparat do rysowania, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasadności ich stosowania w kontekście pomiaru powiększenia lunet. Płytka mikrometryczna jest zazwyczaj używana w mikroskopii do pomiaru wielkości obserwowanych obiektów na poziomie mikroskopowym, ale nie ma zastosowania w pomiarze powiększenia optyki lunetowej. Lupa z podziałką, mimo że może służyć do przybliżonego pomiaru powiększenia, nie dostarcza precyzyjnych danych wymaganych w profesjonalnym zastosowaniu, ponieważ nie jest skonstruowana w celu pomiaru powiększenia w standardowy sposób. Aparat do rysowania, natomiast, jest narzędziem artystycznym, które nie ma zastosowania w metrologii optycznej. Wybierając niewłaściwe narzędzia, można łatwo dojść do błędnych wniosków co do jakości i funkcji pomiarowych lunety. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że wszystkie wymienione opcje nie są adekwatne do precyzyjnego pomiaru powiększenia, które wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi kalibracyjnych, takich jak dynametr Ramsdena, aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników. Tylko poprzez stosowanie właściwych narzędzi można uniknąć typowych błędów pomiarowych oraz osiągnąć zgodność z wymaganiami norm metrologicznych.

Pytanie 28

Po przeprowadzeniu wstępnej obróbki ręczne szlifowanie fazki soczewki dwuwklęsłej można zrealizować przy użyciu

A. grzyba

B. ściernicy diamentowej

C. ściernicy korundowej

D. czaszy

Czasza jest narzędziem, które idealnie nadaje się do ręcznego szlifowania fazki soczewki dwuwklęsłej ze względu na swoją kształt i materiał wykonania. Czasze są często stosowane w precyzyjnej obróbce optycznej, gdzie wymagane jest uzyskanie odpowiedniego kształtu i gładkości powierzchni soczewek. Ich konstrukcja pozwala na dokładne dopasowanie do krzywizny soczewki, co minimalizuje ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń. Dzięki zastosowaniu czaszy, można uzyskać wysoką jakość wykończenia, co jest kluczowe w produkcji soczewek optycznych. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży optycznej, ręczne szlifowanie za pomocą czaszy zapewnia nie tylko precyzyjny wymiar, ale także odpowiednią gładkość, co jest niezbędne do właściwego działania soczewek w optyce. Czasze są powszechnie używane w laboratoriach optycznych, co czyni je sprawdzonym i efektywnym narzędziem w procesie produkcji.

Pytanie 29

Szkło charakteryzuje się chropowatością jako jedną z właściwości

A. chemicznych

B. elektrycznych

C. cieplnych

D. mechanicznych

Pod względem właściwości szkła, odpowiedzi takie jak chemiczne, elektryczne oraz cieplne nie są adekwatne do opisu chropowatości. Właściwości chemiczne dotyczą głównie reakcji szkła z innymi substancjami, jego odporności na kwasy czy zasady, co ma znaczenie w kontekście trwałości materiałów w różnych środowiskach. Z kolei właściwości elektryczne odnoszą się do zachowania szkła w polu elektrycznym, a jego zastosowania obejmują m.in. materiały dielektryczne w elektronice. Natomiast właściwości cieplne dotyczą przewodnictwa ciepła, rozszerzalności cieplnej i odporności na wysokie temperatury, co jest kluczowe przy zastosowaniach takich jak szkło hartowane. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego tego, że chropowatość, jako mierzalny parametr powierzchni, ma bezpośredni wpływ na mechaniczne interakcje pomiędzy materiałami, a nie na ich reakcje chemiczne, elektryczne czy cieplne. Prawidłowe zrozumienie tych właściwości jest istotne dla inżynierów i projektantów, którzy muszą dobierać odpowiednie materiały do specyficznych zastosowań, uwzględniając ich mechaniczne, a nie chemiczne, elektryczne czy cieplne właściwości.

Pytanie 30

Jakiego sposobu nie stosuje się do oceny zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych?

A. preparatu amphipleura pelucida

B. preparatu pleurosigma angulatum

C. siatek dyfrakcyjnych

D. testu kreskowego

Test kreskowy nie jest stosowany do oceny zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych, ponieważ jego głównym celem jest określenie jakości obrazu w kontekście jego ostrości i kontrastu, a nie zdolności do rozdzielania bliskich sobie detali. W praktyce, zdolność rozdzielcza obiektywów mierzy się najczęściej przy użyciu siatek dyfrakcyjnych lub preparatów mikroskopowych, które zawierają struktury o znanej odległości. Siatki dyfrakcyjne pozwalają na dokładne ocenienie, jak obiektyw radzi sobie z rozdzielaniem szczegółów na poziomie mikro, podczas gdy preparaty takie jak pleurosigma angulatum i amphipleura pelucida, ze względu na swoje unikalne właściwości optyczne, są stosowane w celu oceny rozdzielczości w kontekście biologicznym. Stosując metody zgodne z ISO 9345-2, można dokładnie określić i porównać zdolności różnych obiektywów.

Pytanie 31

Długość teleskopu Keplera wynosi 200 mm. Jeżeli mocowanie okularu ma ogniskową 50 mm, to ogniskowa soczewki obiektywu wynosi

A. +150 mm

B. -150 mm

C. -50 mm

D. +50 mm

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego zrozumienia zasad dotyczących konstrukcji instrumentów optycznych. Na przykład odpowiedź sugerująca, że ogniskowa obiektywu wynosi +50 mm, zakłada, że obie ogniskowe są równe, co jest niezgodne z rzeczywistością. Luneta Keplera łączy w sobie obiektyw i okular, a ich ogniskowe muszą być zharmonizowane, aby uzyskać pożądane właściwości optyczne. Również odpowiedzi wskazujące ogniskową obiektywu jako -50 mm lub -150 mm wprowadzają zamieszanie związane z interpretacją wartości ogniskowych. W kontekście optyki, ogniskowa obiektywu powinna być zawsze wartością dodatnią, ponieważ oznacza odległość, w której zbierane są promienie świetlne, a negatywne wartości są używane wyłącznie w kontekście soczewek wklęsłych, które działają na zupełnie innej zasadzie. Typowym błędem jest również nieuwzględnienie całkowitej konstrukcji lunety. W przypadku lunet Keplera, kluczowe jest zrozumienie, że długość lunety to suma ogniskowych, co prowadzi do błędnych obliczeń. Ważne jest, aby zrozumieć, jak obiektyw i okular współpracują, aby zestawić obraz, co jest fundamentalnym aspektem projektowania instrumentów optycznych. Dlatego należy dokładnie analizować dane wartości oraz ich związek, aby uniknąć takich pomyłek.

Pytanie 32

Aby zmierzyć przepuszczalność w szkle optycznym, należy użyć

A. goniometr.

B. refraktometr.

C. fotometr.

D. spektometr.

Wybór goniometru, refraktometru lub spektrometru jako narzędzi do sprawdzania przepuszczalności szkła optycznego jest błędny, ponieważ każde z tych urządzeń ma odmienny zakres zastosowań. Goniometr, choć użyteczny do pomiaru kątów i analizy układów optycznych, nie jest przeznaczony do oceny przepuszczalności światła przez materiały. Jego zastosowanie koncentruje się na pomiarach geometrii i kątów odbicia lub załamania światła, co nie dostarcza informacji o ilości światła, które przeszło przez szkło. Refraktometr, z drugiej strony, mierzy współczynniki załamania światła, co jest ważne w analizie materiałów optycznych, ale nie informuje o przepuszczalności, a zatem nie może być użyty w tym kontekście. Spektrometr może analizować różne długości fal światła, ale również nie jest to narzędzie dedykowane do bezpośredniego pomiaru przepuszczalności, a raczej do analizy widmowej materiałów. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnych właściwości optycznych i ich pomiarów. Warto zauważyć, że odpowiednie narzędzie jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników, co podkreśla znaczenie stosowania fotometrii w praktyce analitycznej.

Pytanie 33

Jakim symbolem oznacza się dozwoloną odchyłkę dyspersji kątowej?

A. ΔN

B. Δ(δF – δC)

C. Δ(nf – nc)

D. Δnd

Odpowiedź Δ(δF – δC) jest prawidłowa, ponieważ symbol ten odnoszący się do dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest szeroko stosowany w inżynierii optycznej oraz w badaniach związanych z propagacją fal elektromagnetycznych. Dyspersja kątowa odnosi się do różnicy w prędkości rozchodzenia się fal w zależności od ich długości, co jest kluczowe w kontekście analizy materiałów optycznych. Praktyczne zastosowania tej wiedzy można znaleźć w projektowaniu soczewek oraz systemów optycznych, gdzie precyzyjne określenie wartości dyspersji jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości obrazowania. W standardach branżowych, takich jak ISO 10110, określono metodologie pomiaru i raportowania odchyleń optycznych, co podkreśla znaczenie prawidłowego oznaczania tych parametrów w dokumentacji technicznej. Zrozumienie i umiejętność obliczania dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest zatem kluczowym elementem w pracy inżynierów zajmujących się projektowaniem i wytwarzaniem systemów optycznych.

Pytanie 34

Jaki filtr powinien być zastosowany w projektorach LCD do selektywnego przechodzenia światła w określonym zakresie widma?

A. Dopasowany

B. Amplitudowy

C. Dichroiczny

D. Polaryzacyjny

Filtr dichroiczny to kluczowy element w projektorach LCD, odpowiedzialny za selektywne przepuszczanie światła w określonym zakresie widma. Działa na zasadzie refleksji i transmisji, umożliwiając oddzielanie różnych długości fal świetlnych. Dzięki temu filtr dichroiczny może skutecznie izolować kolory, co jest niezbędne w procesie generowania obrazu o wysokiej jakości. W praktyce oznacza to, że projektory LCD wykorzystują filtry dichroiczne do uzyskiwania wyraźnych i nasyconych kolorów, co zwiększa jakość wyświetlanego obrazu. Te filtry są często stosowane w połączeniu z innymi technologiami, takimi jak matryce LCD, aby uzyskać pełne spektrum kolorów. W branży audio-wizualnej, zastosowanie filtrów dichroicznych jest zgodne z najlepszymi praktykami, co czyni je standardem w produkcji projektorów. Ich efektywność w eliminowaniu niepożądanych długości fal sprawia, że są idealne do profesjonalnych aplikacji, takich jak prezentacje czy filmy, gdzie jakość obrazu jest kluczowa.

Pytanie 35

Która z wymienionych aberracji w obiektywach fotograficznych prowadzi do tworzenia kolorowych pierścieni na zdjęciach?

A. Astygmatyzm

B. Chromatyczna

C. Koma

D. Sferyczna

Odpowiedź 'Chromatyczna' jest poprawna, ponieważ aberracja chromatyczna jest efektem optycznym, który występuje, gdy różne długości fal światła (np. czerwony, zielony, niebieski) są ogniskowane w różnych punktach. W praktyce prowadzi to do powstawania kolorowych krążków wokół wyraźnych konturów obiektów na zdjęciach, co jest szczególnie zauważalne w przypadku kontrastowych scen. Aberracja chromatyczna jest często problemem w tanich obiektywach, dlatego profesjonaliści często wybierają obiektywy o lepszej konstrukcji optycznej lub te z dodatkowymi elementami, które minimalizują ten efekt, jak soczewki asferyczne czy ED (extra-low dispersion). Dobrą praktyką jest również korzystanie z filtrów, które mogą pomóc w poprawie jakości obrazu. Ponadto, nowoczesne aparaty często posiadają funkcje korekcji aberracji chromatycznej, które można aktywować w menu ustawień. Wiedza o aberracjach jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie uzyskać jak najlepsze rezultaty w swojej pracy.

Pytanie 36

Który z poniższych symboli odnosi się do stali stopowej konstrukcyjnej?

A. PA4

B. B500

C. 60

D. St6

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że PA4 nie jest oznaczeniem stali stopowej, lecz odnosi się do konkretnego materiału, który nie spełnia wymogów dotyczących stali konstrukcyjnych. Oznaczenie to często mylone jest z symbolami stali, jednakże nie reprezentuje ono stali stopowej. W przypadku symbolu St6, jest to oznaczenie stali węglowej, ale nie stopowej. Stal ta charakteryzuje się innymi właściwościami, co sprawia, że jest mniej odpowiednia do zastosowań, które wymagają zwiększonej wytrzymałości i odporności na różne czynniki środowiskowe. Ostatni symbol, B500, odnosi się do stali zbrojeniowej, która jest również stosowana, ale w kontekście innych zastosowań, głównie w budownictwie pod kątem zbrojenia betonu. Oznaczenia te mogą prowadzić do zamieszania wśród osób mniej zaznajomionych z nomenklaturą stali, dlatego ważne jest zrozumienie, jakie wymagania stawiane są materiałom stosowanym w konstrukcjach. Prawidłowe zrozumienie różnic pomiędzy różnymi rodzajami stali oraz ich właściwościami jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości projektowanych struktur.

Pytanie 37

Jakim symbolem literowym oznacza się dopuszczalne odchylenie promienia soczewki?

A. ΔnD

B. Δrwz

C. ΔN

D. Δ(nF - nC)

Odpowiedź ΔN jest poprawna, ponieważ symbol ten oznacza dopuszczalną odchyłkę promienia soczewki w kontekście optyki i technologii optycznej. Dopuszczalne odchyłki są kluczowe przy produkcji soczewek, ponieważ wpływają na jakość obrazu oraz właściwości optyczne soczewek. W praktyce, odchyłki te są określane zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 10110, które regulują tolerancje i parametry optyczne. Na przykład, przy projektowaniu soczewek do okularów korekcyjnych, inżynierowie muszą uwzględniać odchyłki, aby zapewnić, że soczewki będą skutecznie korygować wady wzroku. Dostosowywanie tych tolerancji jest również istotne w przypadku soczewek wykorzystywanych w aparatach fotograficznych lub mikroskopach, gdzie precyzja jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości obrazu. W związku z tym, znajomość symboliki dotyczącej odchyleń jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie optyki oraz dla inżynierów zajmujących się projektowaniem i produkcją soczewek.

Pytanie 38

W urządzeniach optycznych na panewkach prostych łożysk ślizgowych nie wykorzystuje się

A. materiałów syntetycznych

B. brązu

C. mosiądzu

D. stopów aluminium

Wybór mosiądzu, brązu czy tworzyw sztucznych jako materiałów do panewki prostych łożysk ślizgowych w przyrządach optycznych może wydawać się na pierwszy rzut oka właściwy, ale każda z tych opcji ma swoje ograniczenia. Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, charakteryzuje się dobrymi właściwościami mechanicznymi oraz odpornością na korozję, co czyni go odpowiednim materiałem w różnych zastosowaniach inżynieryjnych. W łożyskach ślizgowych mosiądz jest często stosowany, ale nie zawsze w kontekście precyzyjnych urządzeń optycznych, gdzie wymagana jest wysoka dokładność. Z kolei brąz, będący stopem miedzi z cyną, ma lepsze właściwości ślizgowe i odporność na zużycie, co sprawia, że jest preferowany w przypadku łożysk o dużym obciążeniu. Tworzywa sztuczne, choć lekkie i odporne na korozję, mogą nie zapewniać wymaganej sztywności i stabilności w precyzyjnych zastosowaniach optycznych. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie materiały metalowe są równoważne; w rzeczywistości ich właściwości tribologiczne i mechaniczne są kluczowe dla długowieczności i wydajności urządzeń. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że stopy aluminium, niezależnie od ich atrakcyjności z punktu widzenia wagi, nie są optymalnym wyborem, gdyż mogą prowadzić do szybszego zużycia i uszkodzenia elementów, co w konsekwencji obniża jakość i precyzję pracy przyrządów optycznych.

Pytanie 39

Pomiar pola widzenia lunet nie jest realizowany przy użyciu

A. goniometru

B. teodolitu

C. kolimatora szerokokątnego

D. niwelatora

Zastosowanie teodolitu do pomiaru pola widzenia lunet może prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ teodolit jest urządzeniem przeznaczonym do pomiarów kątów poziomych i pionowych, a nie do bezpośredniego określania pola widzenia. Teodolit może być używany w kontekście pomiarów geodezyjnych, ale jego funkcjonalność nie obejmuje szerokokątnych pomiarów optycznych, co jest kluczowe w przypadku lunet. Jeśli chodzi o kolimatory szerokokątne, są one zaprojektowane specjalnie do oceny kątów widzenia i rozdzielczości optycznej, co czyni je bardziej odpowiednimi narzędziami w kontekście lunet niż teodolit. Goniometr, z drugiej strony, to urządzenie służące do pomiaru kątów i ma zastosowanie głównie w pracach naukowych i inżynieryjnych, ale nie w kontekście pomiaru pola widzenia lunet. Powszechnym błędem jest założenie, że każde urządzenie pomiarowe, które mierzy kąty, może być użyte do oceny pola widzenia, podczas gdy każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. W praktyce, pomiar pola widzenia wymaga sprzętu, który jest dedykowany do analizy optyki, a nie tylko do pomiarów geometrycznych. Używając niewłaściwych narzędzi, możemy uzyskać nieprecyzyjne wyniki, co wpływa na jakość pomiarów i ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 40

Jakie połączenia dwóch elementów są trwale ze sobą związane?

A. Bagnetowe

B. Spawane

C. Gwintowe

D. Klinowe

Połączenia spawane są jednym z najbardziej trwałych i nierozłącznych sposobów łączenia dwóch elementów, co czyni je niezwykle ważnymi w różnych dziedzinach inżynierii, w tym budownictwie, motoryzacji i przemyśle maszynowym. Spawanie polega na stopieniu materiału w miejscach łączenia, a następnie jego zestalenie, co pozwala na uzyskanie jednorodnej struktury. W wyniku tego procesu, połączenie staje się wytrzymałe na różne obciążenia, w tym na siły rozciągające, ściskające i zginające. Przykłady zastosowania połączeń spawanych obejmują konstrukcje stalowe, gdzie spawanie jest używane do łączenia belek i słupów, a także w przemyśle samochodowym do montażu karoserii. Standardy takie jak ISO 3834 określają wymagania dotyczące jakości spawania, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji. W praktyce, odpowiednio wykonane połączenia spawane mogą znacznie zwiększyć odporność konstrukcji na zmiany temperatury oraz inne czynniki zewnętrzne, co czyni je niezastąpionym rozwiązaniem w wielu zastosowaniach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej