Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 21:47
Data zakończenia: 11 grudnia 2025 22:09

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile egzemplarzy form drukowych trzeba przygotować do druku wielobarwnego folderu reklamowego dwustronnego, stosując technikę druku z obracaniem arkusza?

A. 6

B. 8

C. 10

D. 2

Odpowiedź 8 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku wydrukowania wielobarwnego dwustronnego folderu reklamowego przy użyciu druku z odwracaniem arkusza, konieczne jest przygotowanie odpowiednich form drukowych dla każdej strony folderu oraz dla każdej strony kolorów. Folder reklamowy, zakładając, że ma cztery strony, wymaga 2 form drukowych dla każdej strony (przód i tył) oraz po jednej formie dla każdej z czterech kolorów (zazwyczaj CMYK). Dlatego 2 formy na stronę, pomnożone przez 4 strony, dają 8 form. W praktyce, takie podejście jest zgodne z branżowymi standardami, które zalecają przygotowywanie form drukowych uwzględniających kolory oraz strony druku, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruku oraz spójności kolorystycznej w rezultacie. Warto zaznaczyć, że stosowanie druku z odwracaniem arkusza jest często preferowane w produkcji materiałów reklamowych, ponieważ zmniejsza straty papieru oraz obniża koszty produkcji, a także zwiększa efektywność procesu druku.

Pytanie 2

Wykonanie kolorowej odbitki próbnej (proof kontraktowy) ma na celu między innymi

A. prowadzenie adjustacji publikacji

B. opracowanie wzoru kolorystycznego dla drukarza

C. ocenę liniatury rastra

D. analizę rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim

Barwna odbitka próbna, znana również jako proof kontraktowy, jest kluczowym elementem procesu druku, służącym do przygotowania wzoru barwnego dla drukarza. W praktyce oznacza to, że drukarnia może ocenić, jak finalny produkt będzie wyglądał, zanim przystąpi do właściwego druku. Przygotowanie próbnego druku pozwala na dostosowanie kolorów, tonalności oraz innych parametrów, co jest szczególnie istotne w przypadku projektów, gdzie precyzja kolorów ma kluczowe znaczenie, jak w druku reklamowym czy edytorialnym. Dobre praktyki w branży zalecają wykonanie takiej odbitki w formacie zbliżonym do finalnego, co pozwala na dokładne odwzorowanie efektu końcowego. Umożliwia to także szybką identyfikację ewentualnych błędów kolorystycznych lub problemów z odwzorowaniem detali, co może zaoszczędzić czas i koszty w późniejszych etapach produkcji.

Pytanie 3

Które materiały są niezbędne do wykonania przedstawionego na rysunku kalendarza biurkowego?

A. Papier syntetyczny 120 g/m2, farby triadowe, kapitałka.

B. Karton ozdobny 215 g/m2, farby Heksachrome, drut introligatorski,

C. Tektura introligatorska 900 g/m2, farby Pantone, klej introligatorski.

D. Tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2, farby triadowe CMYK, spirala.

W pozostałych odpowiedziach wybrane materiały, choć mogą mieć swoje zastosowanie, nie nadają się do produkcji kalendarzy biurkowych. Na przykład, karton ozdobny o gramaturze 215 g/m2 jest ładny, ale za mało sztywny, więc kalendarz mógłby się szybko zniszczyć. Farby Heksachrome, mimo że dają fajne kolory, są raczej drogie i nie używa się ich w masowej produkcji kalendarzy. W przypadku drutu introligatorskiego to już inny temat – to nie to samo, co spirala i nie daje takiej funkcjonalności. Tektura introligatorska o gramaturze 900 g/m2 jest po prostu za ciężka. Klej introligatorski i papier syntetyczny również nie są standardowymi materiałami dla kalendarzy, w końcu najważniejsze to, żeby kalendarz był ładny i praktyczny. Musisz pamiętać, że wybór materiałów powinien być przemyślany, bo w końcu to wpływa na jakość końcowego produktu.

Pytanie 4

Który format zapisu jest formatem rodzimym programu CorelDraw?

A. DOCX

B. CSV

C. INDD

D. CDR

Ciekawą sprawą jest to, jak łatwo pomylić formaty plików, kierując się zwykłymi skojarzeniami lub skrótami. CSV, choć kojarzy się z uniwersalnością, to jednak służy głównie do zapisu danych tabelarycznych i najczęściej wykorzystywany jest w Excelu czy bazach danych, a nie w grafice wektorowej. DOCX to natomiast plik tekstowy obsługiwany przez MS Worda – kompletnie nie ma związku z projektowaniem grafiki czy obsługiwaniem warstw, ścieżek wektorowych itp. INDD z kolei to bardzo profesjonalny format, ale od Adobe InDesign, który służy do składu publikacji, gazet, katalogów – tam zupełnie inny rodzaj narzędzi, inne podejście do projektowania niż w CorelDraw. Wydaje mi się, że czasem te błędy wynikają z tego, że ktoś po prostu patrzy na popularność programów lub ich skróty i zakłada, że musi się zgadzać. Jednak w rzeczywistości każdy program graficzny ma swój własny, dedykowany format, bo tylko wtedy użytkownik może mieć pewność, że zapisane projekty będą wyglądały dokładnie tak, jak zostały zaplanowane – z wszystkimi efektami, typografią i kolorami. CorelDraw przez lata budował swój ekosystem wokół plików CDR, bo tylko on daje pełnię możliwości edycji i archiwizacji projektów. W praktyce, próbując zapisać grafikę wektorową jako CSV czy DOCX, po prostu utracilibyśmy większość informacji graficznych. INDD zaś nawet nie otworzy się w CorelDraw. To takie typowe, że początkujący próbują otworzyć plik .docx albo .csv w grafice, bo wydaje się, że komputer wszystko potrafi, ale niestety – branża graficzna trzyma się swoich, dedykowanych standardów i warto to zapamiętać, bo to znacznie ułatwia późniejszą pracę.

Pytanie 5

Jakie jest nachylenie rastra dla wyciągu barwy Magenta?

A. 75°

B. 15°

C. 45°

D. 105°

Wybór niewłaściwego kąta skręcenia rastra dla wyciągu barwy Magenta może prowadzić do poważnych problemów w druku. Kąty 105°, 45° i 15° są nieodpowiednie, ponieważ mogą powodować interferencje między rastrami kolorów, co może prowadzić do niepożądanych zjawisk, takich jak moiré, czyli strefy interferencyjne, które psują jakość obrazu. Kąt 45° jest często stosowany dla cyjanu, ale jego zastosowanie dla magenty nie jest zalecane, gdyż może zmniejszać kontrast i zróżnicowanie kolorów w obszarach, gdzie magenta jest dominującym kolorem. Z kolei kąt 15° jest zbyt ostry i może nie zapewniać właściwej perspektywy dla rastra, co w konsekwencji prowadzi do nierównomiernego rozkładu barwy i widocznych linii przy druku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie kolory powinny być traktowane jednakowo, podczas gdy różne kolory w systemie CMYK mają swoje własne, optymalne kąty rastra, które powinny być stosowane w celu maksymalizacji jakości druku. Dlatego ważne jest, aby stosować się do ustalonych praktyk i norm w branży, aby uniknąć problemów z jakością końcowego produktu.

Pytanie 6

Ile użytków B5 można zmieścić na arkuszu B1 w najlepszym przypadku?

A. 16

B. 32

C. 8

D. 4

W przypadku odpowiedzi 8, 32 oraz 4 można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące kalkulacji powierzchni oraz rozmieszczenia użytków na arkuszu. Odpowiedź 8 sugeruje, że można umieścić tylko połowę maksymalnej liczby użytków B5, co zwykle wynika z błędnego założenia, że na arkuszu B1 nie można w pełni wykorzystać jego powierzchni. Tego rodzaju myślenie często opiera się na niepełnym zrozumieniu proporcji między formatami papieru. Natomiast odpowiedź 32 może wynikać z pomyłki, w której uwzględniono jedynie długości i szerokości, bez zwracania uwagi na ich rzeczywistą powierzchnię. Mnożenie wymiarów bez konwersji do powierzchni prowadzi do dużych błędów w obliczeniach. Odpowiedź 4 bazuje na błędnym założeniu, że wymiary B5 są większe niż B1, co jest oczywiście nieprawdziwe. W praktyce, gdyby każdy format był równy lub większy od innego, nie byłoby sensu w używaniu systemu B. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieefektywnego planowania w druku oraz projektowaniu. Uwzględnienie prawidłowych wymiarów i ich przeliczenie na powierzchnię jest podstawą dla efektywności operacji w branży poligraficznej. Właściwe podejście do kalkulacji gospodarki materiałowej przyczynia się do lepszych wyników finansowych i redukcji odpadów.

Pytanie 7

Proces technologiczny wykonania opakowania, przedstawionego na rysunku, obejmuje drukowanie oraz

A. krojenie i nagnatanie.

B. nagnatanie i perforowanie.

C. wykrawanie i perforowanie.

D. wykrawanie i klejenie.

To właśnie wykrawanie i klejenie stanowią główne etapy technologiczne po drukowaniu w produkcji takich opakowań kartonowych, jak na zdjęciu. Najpierw, po zadrukowaniu arkusza kartonu, wykorzystuje się wykrojnik, czyli specjalną formę tnącą, która precyzyjnie wycina kształt opakowania wraz ze wszystkimi skrzydełkami, zagięciami i zakładkami. Ten etap jest kluczowy, bo od jakości wykrawania zależy późniejsza estetyka i funkcjonalność pudełka – z mojego doświadczenia nawet drobne przesunięcia mogą sprawiać, że opakowanie nie będzie się dobrze składać lub zamykać. Kolejnym krokiem jest klejenie – tu stosuje się albo automatyczne linie klejące, albo ręczne nakładanie kleju na odpowiednie skrzydełka, by uzyskać mocne, trwałe połączenie. W branży farmaceutycznej czy spożywczej bardzo zwraca się uwagę na jakość tego etapu, bo opakowanie musi być nie tylko estetyczne, ale i bezpieczne dla produktu. Ważne jest też, by używać klejów dopuszczonych do kontaktu z żywnością lub wyrobami medycznymi. Takie podejście to już w zasadzie branżowy standard i praktycznie każdy producent kartoników działa według tego schematu. Dobrze pamiętać, że wykrawanie oraz klejenie stanowią swego rodzaju fundament masowej produkcji opakowań jednostkowych, bo bez tych procesów nie da się osiągnąć powtarzalności i wysokiej wydajności.

Pytanie 8

Podczas produkcji ulotki w kolorystyce 2 + 2 przy zastosowaniu metody odwracania przez margines boczny, jaki będzie koszt jednostkowy ulotki w porównaniu do drukowania z 4 form drukowych?

A. pozostanie bez zmian

B. zmniejszy się

C. nie da się przewidzieć

D. zwiększy się

Stwierdzenie, że koszt jednostkowy ulotki pozostanie bez zmian, jest błędne, ponieważ ignoruje fundamentalne zasady efektywności kosztowej w druku. Każda forma drukowa wiąże się z kosztami przygotowania, które są jednorazowe, ale rozkładają się na ilość wyprodukowanych egzemplarzy. W przypadku drukowania ulotki w technologii 2 + 2, zmniejszenie liczby form prowadzi do mniejszych kosztów stałych przypadających na każdą jednostkę produktu. Z kolei opcja, że koszt wzrośnie, również jest nieprawidłowa; taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, gdyby np. zmieniała się jakość materiałów lub technologia, ale opisany proces nie implikuje takich zmian. Zwiększenie kosztów jednostkowych byłoby możliwe jedynie przy dodatkowych wymaganiach dotyczących jakości druku lub specyfikacji, które nie były uwzględnione w pytaniu. Odpowiedź sugerująca, że nie da się przewidzieć kosztów jednostkowych, również pomija kluczowe aspekty analizy kosztów w poligrafii. Na każdym etapie produkcji można i należy przeprowadzać analizy kosztowe, aby przewidzieć i zoptymalizować wydatki. Dlatego, aby skutecznie zarządzać procesem drukowania i unikać nieporozumień, ważne jest zrozumienie wpływu liczby form na całkowity koszt produkcji.

Pytanie 9

Klient złożył zamówienie na 20 000 ulotek w kolorystyce 4+4 oraz formacie A6. W specyfikacji zaznaczył, że ulotki mają być pakowane w zestawy po 250 sztuk. Ile zestawów z ulotkami zostanie dostarczonych do klienta?

A. 20

B. 60

C. 40

D. 80

Odpowiedź 80 jest poprawna, ponieważ obliczamy liczbę paczek, dzieląc całkowitą liczbę ulotek przez liczbę ulotek w jednej paczce. Klient zamówił 20 000 ulotek, a każda paczka zawiera 250 sztuk. Wykonując obliczenia: 20 000 ÷ 250 = 80. Oznacza to, że do klienta zostanie wysłanych dokładnie 80 paczek. W praktyce, taka procedura pakowania jest standardem w branży poligraficznej, co pozwala na efektywne zarządzanie zamówieniami oraz ich transportem. Warto również zauważyć, że stosowanie paczek o stałej liczbie ulotek ułatwia nie tylko logistykę, ale także kontrolę jakości, ponieważ mniejsze jednostki pakowe są łatwiejsze do monitorowania pod względem zgodności z zamówieniem. Dobrą praktyką jest również informowanie klientów o szczegółach dotyczących pakowania, co zwiększa ich zadowolenie oraz pozwala na sprawniejsze odbieranie przesyłek.

Pytanie 10

Jaką wartość w punktach typograficznych powinno mieć wcięcie akapitowe, zakładając, że szerokość tekstu nie przekracza 25 cycer, a używany krój pisma to garmond?

A. 10

B. 12

C. 16

D. 14

Wybór wartości wcięcia akapitowego, które jest większe niż 10 punktów typograficznych, może prowadzić do odczucia zbytniej rozproszenia uwagi i obniżenia jakości czytania. Na przykład, wcięcia wynoszące 12 lub 14 punktów mogłyby wprowadzać nadmierną przerwę między akapitami, co skutkuje utrudnieniem w płynności czytania. W przypadku 16 punktów, różnica ta staje się jeszcze bardziej zauważalna, co znacząco wpływa na wizualną spójność projektu. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wyborów, obejmują przekonanie, że większe wcięcia poprawiają czytelność, podczas gdy w rzeczywistości mogą one powodować zaburzenie rytmu tekstu. Zbyt duże wcięcia mogą także wprowadzać czytelnika w dezorientację, gdyż akapity stają się bardziej oddzielone, co sprawia, że cała treść wydaje się nieuporządkowana. W praktyce, dobrze dobrane wcięcia powinny wspierać wrażenia estetyczne i poprawiać zrozumienie tekstu, a także dostosowywać się do specyfiki składu. Na przykład, w dokumentach formalnych czy literackich, minimalizm w wcięciach akapitowych jest kluczowy dla zbudowania harmonijnej i profesjonalnej kompozycji strony.

Pytanie 11

Gdy wykorzystuje się pismo o stopniu cycero 1, firet wynosi

A. 10 punktom typograficznym

B. 15 punktom typograficznym

C. 20 punktom typograficznym

D. 12 punktom typograficznym

Odpowiedź wskazująca, że 1 firet odpowiada 12 punktom typograficznym jest prawidłowa, ponieważ firet to jednostka miary stosowana w typografii, która odnosi się do wielkości czcionki. W standardach typograficznych, szczególnie w kontekście czcionek o stopniu cycero, przyjmuje się, że 1 firet odpowiada 12 punktom. W praktyce oznacza to, że czcionki w rozmiarze 12 punktów są powszechnie używane w dokumentach drukowanych, takich jak książki, czasopisma oraz inne publikacje, które wymagają czytelności. Przy projektowaniu publikacji ważne jest, aby dobierać odpowiednie wielkości czcionek, co wpływa na estetykę oraz komfort czytania. Użycie standardu 12 punktów dla czcionek cycero jest również zgodne z zaleceniami w zakresie typografii, co zapewnia spójność w całej branży. Warto również zwrócić uwagę, że różne rodzaje czcionek mogą mieć różny stopień czytelności przy tej samej wielkości punktowej, co podkreśla znaczenie doboru czcionek dostosowanych do kontekstu i grupy docelowej.

Pytanie 12

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 24

B. 12

C. 9

D. 6

W kontekście obliczeń dotyczących rozkładu użytków na arkuszu B2, można spotkać różne błędne podejścia, które prowadzą do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybierając 9 jako odpowiedź, można popełnić zasadniczy błąd w obliczeniach wymiarów zaproszeń. Często pomija się fakt, że należy uwzględnić spady, co w tym przypadku wynosi 3 mm z każdej strony. W rezultacie, nieprawidłowe wymiary zaproszenia prowadzą do błędnych wyników. Podobnie, odpowiedzi takie jak 6 i 24 mogą wynikać z nieprawidłowego postrzegania układu, gdzie nie uwzględnia się rzeczywistych wymiarów oraz marginesów. W druku ważne jest, aby dokładnie obliczać zarówno wymiary użytków, jak i marginesy, aby uniknąć sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia standardów jakości. Pominięcie spadów i przyjęcie niepoprawnych wymiarów użytku skutkuje niewłaściwym obliczeniem liczby, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i marnotrawstwa materiału. Praktyki branżowe wskazują, że zawsze należy dokładnie analizować wszystkie wymiary oraz spady, aby zoptymalizować proces produkcji. Kluczowym elementem jest również planowanie, które powinno uwzględniać rzeczywiste wymiary z marginesami, co pozwala na zwiększenie efektywności całego procesu drukarskiego.

Pytanie 13

Jaką barwę uzyskamy, łącząc składowe CMYK: C100, M96, Y20, K7?

A. czerwoną

B. żółtą

C. granatową

D. zieloną

Połączenie składowych CMYK: C100, M96, Y20, K7 rzeczywiście prowadzi do uzyskania koloru granatowego. W systemie kolorów CMYK, C oznacza cyjan, M magentę, Y żółty, a K czarny. W tym przypadku wysoka wartość magenty (96) oraz cyjanu (100) dominują nad niską zawartością żółtego (20) i czarnego (7), co skutkuje kolorem o tonacji granatowej. Zrozumienie składowych CMYK jest kluczowe w grafice komputerowej oraz druku, gdzie precyzyjne mieszanie kolorów przekłada się na jakość finalnego produktu. W praktyce, takie mieszanie kolorów jest używane w materiałach drukowanych, jak broszury, plakaty czy opakowania, gdzie barwy muszą być zgodne z zamierzonym projektem. Dla projektantów istotne jest także testowanie i kalibrowanie drukarek, aby uzyskać optymalne wyniki kolorystyczne, zgodne z przyjętymi standardami branżowymi, takim jak ISO 12647. Takie praktyki pozwalają na osiąganie spójności kolorystycznej w druku komercyjnym i poprawiają efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 14

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na rysunku?

A. Perspektywę.

B. Wypaczenie.

C. Swobodne.

D. Marionetkowe.

Stosowanie wypaczenia, perspektywy czy swobodnych przekształceń w kontekście zadania nie jest adekwatne do uzyskania efektu przedstawionego na rysunku. Wypaczenie, choć pozwala na pewne modyfikacje, jest techniką, która koncentruje się na deformacji obiektów w sposób mniej precyzyjny, co skutkuje często nienaturalnym efektem końcowym. Z kolei perspektywa jest narzędziem używanym głównie do tworzenia wrażenia głębi w obrazie, co nie jest celem przekształcenia marionetkowego. W przypadku swobodnego przekształcenia, jego głównym zastosowaniem jest uproszczona manipulacja kształtem obiektu, co może prowadzić do utraty detali i jakości, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych obrazach. Użytkownicy często mylą te techniki, nie dostrzegając, że każda z nich ma swoje konkretne zastosowania i ograniczenia. W kontekście profesjonalnej grafiki, kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich narzędzi do osiągania zamierzonych rezultatów, co wymaga znajomości ich funkcji i możliwości. Dlatego tak istotne jest, aby unikać uproszczonych wniosków i w pełni zrozumieć różnice pomiędzy tymi technikami, aby nie narażać się na błędy w procesie twórczym.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Aby pozbyć się plam i zarysowań na bitmapie, w programie Photoshop należy wykorzystać narzędzie

A. wyostrzanie

B. stempel

C. rasteryzowanie

D. falowanie

Narzędzie stempel w programie Photoshop, znane również jako klonowanie, jest niezwykle efektywne w usuwaniu plam i zarysowań z bitmap. Działa na zasadzie kopiowania pikseli z jednego obszaru obrazu i nanoszenia ich na inny, co pozwala na wypełnienie wadliwych elementów tłem lub innymi odpowiednimi fragmentami. Jako praktyczny przykład, jeśli na zdjęciu znajduje się plama na twarzy, można użyć narzędzia stempel, aby sklonować zdrową skórę z sąsiedniego obszaru, tworząc gładką powierzchnię. Dobre praktyki przy użyciu tego narzędzia obejmują odpowiednie ustawienie twardości pędzla, aby uzyskać naturalny efekt oraz regularne zmienianie źródła klonowania, aby uniknąć widocznych powtórzeń. Narzędzie stempel jest wszechstronne i może być również stosowane do retuszu zdjęć, eliminacji niepożądanych obiektów oraz poprawy ogólnej estetyki obrazu. W branży graficznej stempel jest powszechnie uznawany za jedno z podstawowych narzędzi w edytorach graficznych oraz jest kluczowe w procesie retuszu fotograficznego.

Pytanie 17

Jaki format płyty offsetowej należy przygotować do naświetlania zlecenia na maszynie offsetowej ćwierćformatowej?

A. A4

B. B3

C. A2

D. B4

Wybór formatów A2, A4 oraz B4 jako odpowiedzi na pytanie dotyczące płyty offsetowej do naświetlania na maszynie ćwierćformatowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące standardów rozmiarów arkuszy drukarskich. Format A2 (420 x 594 mm) jest zbyt dużym arkuszem do zastosowania w maszynach ćwierćformatowych, co sprawia, że nie jest praktycznym rozwiązaniem. Tego typu maszyny są przystosowane do obsługi mniejszych rozmiarów, co czyni A2 nieodpowiednim wyborem. Podobnie, odpowiedź A4 (210 x 297 mm) jest zbyt mała, aby wykorzystać pełne możliwości maszyn ćwierćformatowych, które mogą pracować z większymi arkuszami, co ogranicza efektywność procesu produkcyjnego. Ostatecznie, format B4 (250 x 353 mm), mimo że jest zbliżony do B3, nie jest w pełni dostosowany do wymagań produkcji w ćwierćformacie, co może prowadzić do problemów z jakością druku i trudnościami w optymalizacji procesu. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniego formatu arkusza ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji w drukarniach, w tym dostosowanie narzędzi i procesów do specyficznych wymagań technicznych danej maszyny, co jest istotnym aspektem każdej działalności poligraficznej.

Pytanie 18

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 2 + 0

B. 4 + 1

C. 4 + 4

D. 1 + 0

Odpowiedź "1 + 0" jest właściwa, ponieważ termin ten odnosi się do druku w jednym kolorze na jednej stronie, co jest zgodne z przedstawionym zdjęciem produktu poligraficznego. W praktyce oznacza to, że cała kolorystyka jest ograniczona do jednego koloru, który w większości przypadków jest kolorem czarnym lub odcieniami szarości. Druk jednostronny jest często stosowany w materiałach, takich jak ulotki, wizytówki czy formularze, gdzie ważne jest skupienie się na treści i minimalizmie. Zgodnie z normami branżowymi, druki jednostronne są bardziej ekonomiczne, a ich produkcja wymaga mniejszej ilości tuszu w porównaniu do druku dwustronnego. Ponadto, w kontekście projektowania graficznego, taki wybór kolorystyki może podkreślić klarowność przekazu i estetykę, co jest szczególnie istotne w komunikacji wizualnej. Dlatego umiejętność rozpoznawania tego typu kolorystyki jest kluczowa w branży poligraficznej.

Pytanie 19

Projektowanie 192-stronicowej publikacji do drukowania w ilości 100 000 egzemplarzy wymaga przestrzegania zasad przygotowania plików do druku w technologii

A. fleksograficznej.

B. offsetowej.

C. tamponowej.

D. sitowej.

Offsetowa technologia druku to zdecydowanie złoty standard przy wielonakładowych publikacjach, zwłaszcza gdy mówimy o 192 stronach i nakładzie rzędu 100 000 egzemplarzy. Takie parametry wymagają precyzji, powtarzalności oraz wydajności – a to właśnie jest domena druku offsetowego. W praktyce przygotowanie plików do druku offsetowego oznacza m.in. stosowanie spadów (najczęściej 3 mm), odpowiedniej rozdzielczości obrazów (minimum 300 dpi), konwersji kolorów do przestrzeni CMYK, prawidłowego przygotowania fontów (najlepiej zamienionych na krzywe) czy zachowania marginesów bezpieczeństwa. Bardzo ważne jest też poprawne przygotowanie plików PDF zgodnych ze standardami drukarskimi, często ISO PDF/X-1a lub PDF/X-4. Offset pozwala na szybkie drukowanie bardzo dużych partii przy jednoczesnym zachowaniu bardzo wysokiej jakości – to zresztą powód, dla którego gazety, czasopisma czy katalogi praktycznie zawsze drukuje się właśnie w ten sposób. Moim zdaniem, jeśli ktoś rozważa inny sposób dla takiej objętości i nakładu – to raczej niepotrzebnie sobie komplikuje życie. Zresztą, w realiach branży poligraficznej, offsetowa matryca i możliwość druku arkuszowego lub zwojowego to wręcz podstawa działania przy dużych publikacjach. To się po prostu opłaca i jest sprawdzone przez lata.

Pytanie 20

Jakie są wymiary obwoluty dla książki formatu A5 z grzbietem o szerokości 30 mm, jeżeli obwoluta ma skrzydełka o szerokości 35 mm i nie zawiera spadów drukarskich?

A. 396 x 210 mm

B. 248 x 297 mm

C. 148 x 210 mm

D. 402 x 216 mm

Obwoluta na książkę o formacie A5 i szerokości grzbietu 30 mm powinna mieć wymiary 396 x 210 mm. Wymiary te obliczamy, dodając do szerokości książki, która wynosi 148 mm, szerokość skrzydełek oraz grzbiet. Książka A5 ma szerokość 148 mm, a po dodaniu dwóch skrzydełek o szerokości 35 mm (2 x 35 mm = 70 mm) oraz grzbietu 30 mm, otrzymujemy wymiary: 148 mm + 70 mm + 30 mm = 396 mm. Wysokość obwoluty odpowiada wysokości książki, czyli 210 mm. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie, iż obwoluta nie posiada spadów drukarskich, co oznacza, że podane wymiary są ostateczne. Tego rodzaju obliczenia są istotne w procesie produkcji materiałów drukowanych, zapewniając, że drukowane elementy będą odpowiednio dopasowane i estetycznie prezentowane. Każdy projektant powinien przestrzegać tych standardów, aby uniknąć problemów w fazie druku i oprawy.

Pytanie 21

Jakie operacje technologiczne wykończeniowe są niezbędne do przygotowania wkładów oprawy zeszytowej?

A. Lakierowanie okładki, bigowanie okładki, złamywanie arkuszy, klejenie wkładu z okładką

B. Bigowanie arkuszy, prasowanie arkuszy, frezowanie grzbietu wkładu, klejenie wkładu oraz okładki

C. Złamywanie arkuszy, zszywanie drutem, okrawanie oprawy

D. Impozycja użytków, nadkrawanie arkuszy, zszywanie nićmi oprawy

Bigowanie arkuszy, prasowanie arkuszy, frezowanie grzbietu wkładu oraz klejenie wkładu z okładką to operacje, które nie odnoszą się bezpośrednio do wykończeniowych wymaganych procesów technologicznych dla wkładów oprawy zeszytowej. Bigowanie jest operacją stosowaną do tworzenia linii zgięcia, co może być istotne w innych kontekstach, takich jak produkcja folderów, ale nie ma zastosowania w kontekście wkładów zeszytowych, gdzie kluczowe jest precyzyjne złamanie arkuszy. Prasowanie arkuszy, chociaż może mieć swoje miejsce w przygotowywaniu papieru, nie jest standardową operacją wykończeniową dla zeszytów. Frezowanie grzbietu wkładu to technika stosowana w introligatorstwie, ale w przypadku zeszytów, gdzie stosuje się inny typ oprawy, jest to zabieg zbędny. Klejenie wkładu z okładką jest istotne w produkcji większych formatów książek, jednak w przypadku zeszytów z zszywanymi kartkami, nie jest to kluczowy proces. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości specyfiki produkcji zeszytów oraz z nieprecyzyjnego rozróżnienia pomiędzy różnymi technikami introligatorskimi, co prowadzi do błędnych wniosków na temat procesów technologicznych. Standardy i dobre praktyki w branży podkreślają, że dla wkładów zeszytowych najważniejsze są operacje związane z ich praktycznym użytkowaniem.

Pytanie 22

Przygotowany projekt akydensu przeznaczonego do drukowania powinien zostać przekonwertowany do pliku kompozytowego

A. PDF

B. TIFF

C. EPS

D. INDD

PDF to absolutny standard w przygotowaniu plików do druku w każdej profesjonalnej drukarni. W praktyce, przygotowując akydens (czyli różnego rodzaju druki firmowe, np. wizytówki, papier firmowy czy zaproszenia), zawsze dąży się do tego, żeby plik końcowy był skompresowany do jednego dokumentu kompozytowego PDF. Pozwala to na zachowanie wszystkich ustawień koloru (najczęściej przestrzeń CMYK), spłaszczenie przezroczystości, osadzenie fontów i grafiki w jednym pliku. Z mojego doświadczenia wynika, że drukarnie wręcz wymagają PDF-ów opartych na specyfikacjach typu PDF/X-1a lub PDF/X-4, bo to eliminuje ryzyko rozjechania się grafiki czy fontów. Co ważne, PDF daje duże możliwości podglądu finalnego efektu i weryfikacji, czy wszystko jest na swoim miejscu. W świecie poligrafii PDF zdominował inne formaty, szczególnie dlatego, że obsługuje zaawansowane profile kolorystyczne i umożliwia kontrolę spadów, znaczników cięcia czy overprintów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o przekazaniu projektu do druku, to bez PDF-a ani rusz. Tu nie ma miejsca na półśrodki – to po prostu najlepsza, najbardziej przewidywalna opcja.

Pytanie 23

Ile stron w formacie A5 znajduje się w książce, która została wydrukowana na 10 arkuszach A1?

A. 352 strony

B. 336 stron

C. 320 stron

D. 288 stron

Książka wydrukowana na 10 arkuszach formatu A1 zawiera 320 stron formatu A5. Aby to zrozumieć, należy spojrzeć na proces druku i skład. Arkusz A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co pozwala na podział go na mniejsze formaty. Forma A5 ma wymiary 148 mm x 210 mm, co oznacza, że z jednego arkusza A1 można wyciąć 16 stron A5 (4 w poziomie i 4 w pionie). Zatem, jeżeli mamy 10 arkuszy A1, to możemy uzyskać 10 * 16 = 160 stron A5. W przypadku druku obustronnego, liczba ta jest podwajana, co prowadzi nas do 320 stron. Taka wiedza jest niezbędna w branży poligraficznej oraz w projektowaniu publikacji, gdzie znajomość standardów wymiarów papieru i ich potencjalnych zastosowań jest kluczowa. Umożliwia to nie tylko efektywne planowanie produkcji, ale także optymalizację kosztów dzięki minimalizacji odpadów materiałowych.

Pytanie 24

Który program oraz narzędzie pozwalają wstępnie ocenić prawidłowość wykonania pliku PDF do drukowania?

A. Corel Draw, menadżer obiektów.

B. Adobe Acrobat, podgląd wyjściowy.

C. Adobe InDesign, style obiektu.

D. Impozycjoner, papiery i płyty.

Adobe Acrobat z narzędziem podgląd wyjściowy to podstawa w branży poligraficznej, jeśli chodzi o profesjonalną kontrolę pliku PDF przed drukiem. W wielu drukarniach to właśnie ten program jest uznawany za standard – nie tylko dlatego, że dokładnie wyświetla, jak dokument zostanie wydrukowany, ale też pozwala wychwycić mnóstwo drobnych problemów, które potrafią zrujnować cały nakład. Chodzi między innymi o sprawdzenie przestrzeni barw (CMYK, Pantone), rozdzielczości obrazów, przeźroczystości czy czarnych nadruków. W praktyce taki podgląd wyjściowy to nie tylko podgląd kolorów, ale też podgląd separacji i ewentualnych błędów w spadach czy braku fontów. Moim zdaniem, kto na poważnie myśli o przygotowaniu plików do druku, nie powinien się nawet zastanawiać — Acrobat to podstawa. Dodam jeszcze, że wiele drukarni wymaga od klientów przesyłania właśnie plików PDF sprawdzonych w Acrobat, a nie w programach graficznych. Z mojego doświadczenia – szybkie sprawdzenie w podglądzie wyjściowym potrafi zaoszczędzić mnóstwo nerwów i kosztów związanych z błędnym wydrukiem. To nie jest tylko teoria ze szkoły, to codzienność w pracy z grafiką użytkową.

Pytanie 25

Błąd w składzie tekstu zaznaczony czerwonymi liniami na rysunku nazywany jest

A. korytarzem.

B. bękartem.

C. zawieszką.

D. dywizem.

To, co widać na ilustracji, to klasyczny przykład korytarzy w składzie tekstu, czasem nazywanych też rzekami. Korytarz powstaje wtedy, gdy w kolejnych wierszach bloku tekstowego pojawiają się pod sobą puste przestrzenie, tworząc charakterystyczny, pionowy lub ukośny „tunel” przez łam. W praktyce takie zjawisko wynika najczęściej ze zbyt szeroko ustawionego justowania lub niewłaściwej regulacji światła międzyliterowego i międzywyrazowego. Moim zdaniem, to jeden z najbardziej niedocenianych błędów typograficznych – niby nie zawsze przeszkadza w czytaniu, ale od razu zdradza brak profesjonalizmu. Branżowe standardy, np. zalecenia Adobe lub Polskiego Towarzystwa Typograficznego, jasno mówią, by korytarzy unikać poprzez odpowiedni dobór szerokości łamu, pilnowanie liczby znaków w wierszu i stosowanie dzielenia wyrazów. W dobrze złożonym tekście korytarze praktycznie nie powinny występować – wpływają bowiem negatywnie na czytelność i estetykę. W projektowaniu prasowym czy książkowym, nawet drobny korytarz jest powodem do poprawek. Warto rozpoznawać ten błąd i wiedzieć, jak go eliminować, bo to podnosi jakość całego projektu.

Pytanie 26

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się stworzyć projekt graficzny przeznaczony do wydruku na kartonowym opakowaniu?

A. CMYK

B. LAB

C. RGB

D. HSL

Odpowiedź CMYK jest okej, bo to standard w druku. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Black, pokazuje, jak tusze łączą się na białym papierze, żeby uzyskać fajne kolory. Jak robisz coś graficznego do druku, to trzeba używać CMYK, żeby kolory były takie, jak na ekranie, gdy wszystko już jest gotowe. Przykładowo, jak projektujesz kartony na różne rzeczy, to ważne, żeby kolory wyglądały tak, jak powinny, a tu CMYK jest najlepszym wyborem. Dzięki temu kolory nie zmieniają się za bardzo podczas druku, co często dzieje się, gdy korzysta się z RGB. W branży się rekomenduje, żeby zmieniać projekty z RGB na CMYK przed wysłaniem do druku, żeby uniknąć niespodzianek oraz błędów z kolorami. No i warto pamiętać, że niektóre kolory, które widzisz na ekranie w RGB, mogą nie być możliwe do uzyskania w druku CMYK, więc to kolejny powód, czemu lepiej korzystać z tej przestrzeni w druku.

Pytanie 27

Który sposób łączenia tekstu z grafiką przedstawiono na ilustracji?

A. Na spad.

B. Całokolumnowy.

C. Włamany.

D. Obłamany.

Wybór odpowiedzi związanej z innym sposobem łączenia tekstu z grafiką, takim jak "Włamany", "Całokolumnowy" czy "Obłamany", opiera się na niepełnym zrozumieniu zasad projektowania graficznego. Sposób "Włamany" polega na umieszczaniu elementów graficznych w obrębie akapitu tekstowego, co może powodować chaos wizualny i utrudniać czytelność. Takie podejście nie tylko zakłóca przepływ tekstu, ale także nie sprzyja estetyce projektu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu. "Całokolumnowy" odnosi się do układu, gdzie grafika zajmuje całą szerokość kolumny, co może być skuteczne, ale ogranicza możliwości interakcji z tekstem, co czyni go mniej elastycznym rozwiązaniem. Typowym błędem jest mylenie tych sposobów z koncepcją "na spad", która jest zdecydowanie bardziej uniwersalna. Wybór "Obłamany" również nie jest właściwy, ponieważ nie opisuje precyzyjnie sposobu rozmieszczenia tekstu i grafiki w sposób, który zapewnia czytelność i estetykę. Źle zrozumiane zasady prowadzą do nieefektywnego komunikowania treści, co jest szczególnie problematyczne w kontekście projektów drukowanych, gdzie estetyka i czytelność są kluczowe. Warto zawsze kierować się zasadami kompozycji i ergonomii wizualnej, aby uzyskać najlepszy efekt końcowy w każdym projekcie.

Pytanie 28

Ile należy naświetlić form drukowych do wykonania w technice offsetowej 6 000 sztuk dwustronnych, wielobarwnych (CMYK) zaproszeń zawierających elementy naniesione bezpośrednio na maszynie drukującej lakierem wybiórczym po jednej stronie?

A. 9 form.

B. 6 form.

C. 4 formy.

D. 8 form.

Prawidłowo zauważone — w tym zadaniu trzeba było dokładnie przeanalizować liczbę form drukowych nie tylko pod kątem kolorów CMYK, ale też uwzględnić specyfikę druku dwustronnego i dodatkowego lakieru wybiórczego. W technice offsetowej na każdą stronę pracy wielobarwnej w skali CMYK potrzeba czterech form (osobna dla każdego koloru: cyjan, magenta, żółty, czarny). Ponieważ zaproszenia są drukowane dwustronnie, to już daje 4 formy na jedną stronę × 2 strony = 8 form. Jednak w tej pracy dodatkowo po jednej stronie nanoszony jest lakier wybiórczy bezpośrednio na maszynie – a to wymaga oddzielnej formy dedykowanej tej operacji. Tak więc, całościowo wychodzi 8 form na kolory CMYK plus jedna na lakier wybiórczy – razem 9 form drukowych. W praktyce branżowej zawsze warto pamiętać o wszystkich procesach dodatkowych, takich jak lakierowanie czy tłoczenie, bo każda taka operacja zwykle wymaga osobnej formy (np. lakier wybiórczy, matowy, błyszczący, a czasem nawet wypukły). To podejście odpowiada zasadom kalkulacji w drukarniach i jest zgodne ze standardami FOGRA i zaleceniami producentów maszyn offsetowych. Moim zdaniem, taka świadomość przydaje się nie tylko przy kosztorysowaniu, ale też przy planowaniu produkcji – pozwala uniknąć późniejszych niespodzianek. Warto zapamiętać ten schemat na przyszłość, szczególnie jeśli ktoś myśli o pracy w przygotowalni albo przy zarządzaniu drukiem.

Pytanie 29

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 124 000 zł

B. 100 000 zł

C. 116 000 zł

D. 108 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania 20 000 egzemplarzy czasopism, należy uwzględnić zarówno cenę netto za jeden egzemplarz, jak i obowiązującą stawkę VAT. Cena netto za jeden egzemplarz wynosi 5 zł. Zatem, koszt netto dla 20 000 egzemplarzy to 5 zł * 20 000 = 100 000 zł. Następnie, aby obliczyć całkowity koszt z VAT, należy dodać do kosztu netto odpowiednią stawkę VAT, która wynosi 8%. Wzór na obliczenie kwoty brutto z VAT to: koszt netto + (koszt netto * stawka VAT). W tym przypadku będzie to 100 000 zł + (100 000 zł * 0,08) = 100 000 zł + 8 000 zł = 108 000 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i podatkami obowiązującymi w Polsce. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie zarówno kosztów netto, jak i wpływu podatków na całkowity koszt usług, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdej firmie.

Pytanie 30

Ile egzemplarzy o wymiarach 148 x 210 mm brutto można maksymalnie umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?

A. 2

B. 4

C. 8

D. 6

Pozostałe odpowiedzi to nie to, co trzeba. Widać, że coś nie tak z rozumieniem, jak działa impozycja. Na przykład, jeśli ktoś stwierdza, że na SRA3 zmieści się tylko 2 użytki, to pomija fakt, że mogą się zmieścić 4. To wygląda tak, jakby myślał, że arkusz jest za mały, ale to nieprawda, bo SRA3 jest naprawdę spory. Z kolei odpowiedź mówiąca o 6 użytkach? To też błąd, bo przy takim układzie brakuje miejsca na odstępy, co może zepsuć jakość druku. Jeszcze inna odpowiedź, gdzie było mowa o 8 użytkach, też pomija ważne szczegóły – jak cięcia i marginesy. Kluczowe jest zrozumienie całej koncepcji impozycji, bo to wpływa na koszty i jakość wydruków.

Pytanie 31

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

A. Kolumna.

B. Stronica.

C. Pagina.

D. Łam.

Wybór odpowiedzi innej niż "łam" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w poligrafii oraz układzie kompozycyjnym tekstów. Odpowiedź "kolumna" odnosi się jedynie do pionowego bloku tekstu, który jest częścią większej całości, jaką jest łam, ale nie oddaje pełnego kontekstu układu strony. "Pagina" to termin odnoszący się do konkretnej strony w kontekście książek, jednak nie dotyczy on struktury graficznej tekstu, a bardziej jego lokalizacji w obrębie publikacji. Z kolei pojęcie "stronica" jest w zasadzie niepoprawnym terminem, co może wynikać z nieporozumienia w użyciu języka. Terminologia poligraficzna jest precyzyjna i niepoprawne używanie tych terminów może prowadzić do mylnych interpretacji oraz błędów w pracy z dokumentami. Warto zwrócić uwagę, że każda z wymienionych odpowiedzi ma swoje specyficzne znaczenie, jednak nie oddaje całości procesu projektowania stron w taki sposób, jak czyni to termin "łam". Aby zrozumieć te różnice, kluczowe jest zapoznanie się z podstawami typografii i zasadami kompozycji, które są fundamentalne w pracy projektantów graficznych oraz wydawców.

Pytanie 32

Jaką czynność należy wykonać podczas tworzenia tekstu, aby dostosować odstępy pomiędzy wybranymi parami znaków, np.: V A?

A. Kerning

B. Leading

C. Tracking

D. Trapping

Kerning to proces regulacji odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków, co jest niezwykle istotne w typografii, aby uzyskać estetyczny i czytelny wygląd tekstu. Przykładem zastosowania kerningu jest sytuacja, gdy tworzymy nagłówki lub logo, gdzie pary znaków takie jak 'V A' mogą wyglądać nieproporcjonalnie, jeśli nie zostaną odpowiednio dostosowane. Zbyt duża odległość może sprawić, że tekst będzie wyglądał na rozproszony, natomiast zbyt mała odległość może prowadzić do zlewania się liter. W profesjonalnym projektowaniu graficznym standardem jest używanie narzędzi do kerningu w programach takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie odległości w zależności od zastosowanego kroju pisma. Dobrze skonfigurowany kerning przyczynia się do lepszej czytelności i estetyki projektu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej.

Pytanie 33

Ile arkuszy formatu B2 jest niezbędnych do wydrukowania 4 000 sztuk ulotek o formacie B4, przy założeniu naddatku technologicznego wynoszącego 10%?

A. 1 200 arkuszy

B. 1 300 arkuszy

C. 1 100 arkuszy

D. 1 000 arkuszy

Aby obliczyć liczbę arkuszy B2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 ulotek formatu B4 z uwzględnieniem naddatku technologicznego wynoszącego 10%, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza B2. Format B2 ma wymiary 500 mm x 707 mm, a format B4 ma wymiary 250 mm x 353 mm. Obliczając, na jednym arkuszu B2 mieści się 4 ulotki B4 (2 w poziomie i 2 w pionie). W związku z tym, aby wydrukować 4 000 ulotek, potrzebujemy 4 000 / 4 = 1 000 arkuszy B2. Jednakże musimy dodać naddatek technologiczny, który wynosi 10%. Oznacza to, że całkowita liczba arkuszy powinna wynosić 1 000 + 10% z 1 000, co daje 1 100 arkuszy. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej i pozwala na zminimalizowanie ryzyka powstawania błędów w produkcji, co jest kluczowe w kontekście zleceń masowych.

Pytanie 34

Podaj format plakatu, którego wymiary wynoszą 707 × 1000 mm?

A. B1

B. A1

C. B2

D. A2

Odpowiedź B1 jest poprawna, ponieważ format plakatu o wymiarach 707 × 1000 mm odpowiada standardowemu rozmiarowi B1. Format B1 ma wymiary 707 × 1000 mm, co czyni go idealnym dla zastosowań, gdzie potrzebna jest duża powierzchnia do wyrażenia kreatywności, jak w przypadku plakatów promocyjnych czy wystawowych. W praktyce, format B1 jest często wykorzystywany w branży reklamowej, a także w projektach artystycznych, gdzie chcemy przyciągnąć uwagę szerokiej publiczności. Stosując format B1, projektanci muszą zwrócić uwagę na odpowiednie rozmieszczenie elementów graficznych oraz tekstów, aby zapewnić czytelność i estetykę. Warto również pamiętać o zasadach dotyczących druku i jakości materiałów, co ma kluczowe znaczenie w przypadku dużych projektów graficznych. Dodatkowo, korzystanie z uznanych standardów formatów, takich jak ISO 216, ułatwia współpracę z drukarniami oraz innymi profesjonalistami w branży, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnego produktu.

Pytanie 35

Jaką kwotę należy przeznaczyć na karton potrzebny do wydruku 120 sztuk zaproszeń o wymiarach 200 × 90 mm, jeśli koszt arkusza kartonu ozdobnego formatu A3 wynosi 2,00 zł?

A. 30,00 zł

B. 35,00 zł

C. 25,00 zł

D. 40,00 zł

Aby obliczyć koszt kartonu potrzebnego do wydrukowania 120 sztuk zaproszeń formatu 200 × 90 mm, należy najpierw określić, ile zaproszeń można wydrukować z jednego arkusza kartonu formatu A3. Format A3 ma wymiary 297 × 420 mm, co oznacza, że można z niego wyciąć 6 zaproszeń o wymiarach 200 × 90 mm, ponieważ 420 mm / 90 mm = 4,66 (czyli 4 zaproszenia wzdłuż krótszego boku) oraz 297 mm / 200 mm = 1,485 (czyli 1 zaproszenie wzdłuż dłuższego boku). Zatem z jednego arkusza A3 uzyskujemy 4 zaproszenia. Jeśli chcemy wydrukować 120 zaproszeń, potrzebujemy 120 / 4 = 30 arkuszy A3. Koszt jednego arkusza wynosi 2,00 zł, więc 30 arkuszy A3 kosztuje 30 x 2,00 zł = 60,00 zł. Poprawna odpowiedź jest błędna, ponieważ 40,00 zł nie pokrywa wymagań dotyczących ilości. Należy pamiętać, że przy planowaniu produkcji należy uwzględnić nie tylko koszt materiałów, ale także ich odpowiednie wykorzystanie, co jest kluczowe dla efektywności procesu. W branży poligraficznej, optymalizacja zużycia materiałów jest niezbędna, aby zminimalizować odpady i obniżyć koszty produkcji.

Pytanie 36

Którego symbolu używa się do oznaczenia ilustracji lub rysunków na szkicu wydawniczym?

A. IV

B. III

C. II

D. I

Symbol "I" jest używany w wydawnictwie do oznaczania ilustracji i rysunków. Użycie go jest zgodne z tym, co uznaje się w branży, dzięki czemu można łatwo zidentyfikować różne elementy wizualne w dokumentach. Na przykład w tabelach czy legendach często pojawiają się takie oznaczenia, co bardzo ułatwia czytelnikom odnalezienie potrzebnych ilustracji. Takie spójne oznaczenia pomagają zachować jakość i profesjonalizm publikacji. Myślę, że to ważne, bo jednolite znaczenie symboli sprawia, że odbiorcy lepiej rozumieją treści, a to kluczowe w komunikacji wizualnej.

Pytanie 37

Na rysunku zamieszczono zrzut ekranowy, obrazujący fazę próbkowania kolorów bitmapy. Wskaż kolor o składowych: C:100 M:80 Y:0 K:40.

A. Czarny.

B. Żółty.

C. Niebieski.

D. Zielony.

Tutaj chodzi o zrozumienie, jak system CMYK opisuje kolory w grafice rastrowej, zwłaszcza w kontekście przygotowania do druku. Składowe C:100 M:80 Y:0 K:40 oznaczają, że w mieszance dominuje cyjan (C), magenta (M) i czerń (K), natomiast żółci (Y) praktycznie nie ma. Jeżeli odejmujemy składową żółtą przy wysokim cyjanie i magencie, wychodzi nam mieszanka, która w CMYK daje odcień czystego, głębokiego niebieskiego – to klasyka w poligrafii. Takie ustawienia spotyka się często w projektach logo, identyfikacji wizualnej czy materiałach reklamowych, gdzie niebieski musi być wyrazisty i powtarzalny niezależnie od urządzenia drukującego. Moim zdaniem, opanowanie odczytywania tych wartości to podstawa dla każdego, kto poważnie myśli o pracy z grafiką do druku. W praktyce przydatne jest też, że znając te proporcje, można świadomie modyfikować projekty pod konkretne profile barwne lub technologie druku. To też dobra okazja, żeby przypomnieć: na monitorze widzisz RGB, ale do druku wszystko sprowadza się do CMYK i takie niuanse decydują o profesjonalizmie wykonania.

Pytanie 38

Ile kilogramów papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 200 g/m² jest potrzebne do zrealizowania 16 000 wydruków w formacie B5?

A. 120

B. 140

C. 100

D. 80

Aby obliczyć ilość papieru potrzebną do wydrukowania 16 000 druków formatu B5, należy najpierw określić pole powierzchni jednego druku. Format B5 ma wymiary 176 x 250 mm, co daje pole 0,044 m². Przy 16 000 drukach, całkowita powierzchnia wynosi 16 000 x 0,044 m² = 704 m². Znamy także gramaturę papieru, która wynosi 200 g/m², co oznacza, że każdy m² papieru waży 200 gramów. Żeby obliczyć całkową wagę potrzebnego papieru, mnożymy pole powierzchni przez gramaturę: 704 m² x 200 g/m² = 140 800 g, co daje 140,8 kg, zaokrąglając do 140 kg. W kontekście branżowym, zrozumienie gramatury papieru jest kluczowe przy planowaniu produkcji oraz obliczaniu kosztów druku. Praktyka ta jest również niezbędna do zapewnienia wysokiej jakości wydruków, odpowiednich do zamierzonych zastosowań. Wydruk na papierze o odpowiedniej gramaturze zapewnia nie tylko estetykę, ale również trwałość produktów końcowych.

Pytanie 39

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Adobe Illustrator

B. Adobe Photoshop

C. Corel Draw

D. Puzzle Flow

Puzzle Flow to zaawansowane narzędzie do automatycznej impozycji, które jest szeroko stosowane w branży poligraficznej. Umożliwia ono efektywne przygotowanie materiałów do druku poprzez automatyczne rozmieszczanie i układanie elementów na arkuszu, co znacząco zwiększa wydajność procesu produkcji. Użycie Puzzle Flow pozwala na redukcję marnotrawstwa materiałów i czasu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie optymalizacji procesów produkcyjnych. Przykładowo, w przypadku druku etykiet, narzędzie to umożliwia precyzyjne rozplanowanie jednostek na arkuszu, minimalizując odstępy pomiędzy nimi oraz dostosowując rozmiar i orientację. Takie podejście jest kluczowe w branży, gdzie marginesy zysku są często niewielkie, a każdy element procesu produkcji ma wpływ na finalny koszt produktu. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi systemami zarządzania produkcją, Puzzle Flow pozwala na pełną automatyzację impozycji, co poprawia koordynację i komunikację w zespole. W kontekście norm jakościowych, korzystanie z takiego oprogramowania przyczynia się do spełnienia wymagań dotyczących efektywności oraz dokładności w procesie druku.

Pytanie 40

Jaki typ kroju pisma sprzyja lepszemu odczytywaniu długich tekstów w materiałach drukowanych?

A. Bezszeryfowy

B. Dwuelementowy

C. Jednoelementowy

D. Szeryfowy

Krój pisma szeryfowego, charakteryzujący się dodatkowymi ozdobnymi detalami na końcach liter, jest uważany za najbardziej sprzyjający czytaniu długich tekstów w publikacjach drukowanych. Badania pokazują, że szeryfy pomagają w prowadzeniu wzroku od jednej litery do drugiej, co zwiększa komfort i szybkość czytania. Przykłady takich krojów to Times New Roman czy Garamond, które od lat są wykorzystywane w literaturze, gazetach i książkach. W kontekście standardów typograficznych, krój pisma szeryfowego wspiera również hierarchię tekstu, co pozwala na lepszą organizację informacji. Warto zauważyć, że w przypadku dłuższych tekstów, odpowiedni krój pisma ma kluczowe znaczenie dla zachowania uwagi czytelnika oraz zrozumienia przekazu. Dlatego w projektowaniu publikacji drukowanych, zaleca się stosowanie krojów szeryfowych w obrębie głównych bloków tekstowych, podczas gdy bezszeryfowe mogą być używane w nagłówkach lub na stronach internetowych, gdzie inne zasady typograficzne mogą obowiązywać.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej