Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:33
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:50

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rodzaj przesyłania danych do jednego lub wielu komputerów jednocześnie, w którym odbiorcy są postrzegani przez nadawcę jako jedyny zbiorczy odbiorca, to

A. multicast

B. unicast

C. broadcast

D. anycast

Odpowiedź 'multicast' jest poprawna, ponieważ odnosi się do typu transmisji danych, w której nadawca wysyła informacje do grupy odbiorców, a nie do pojedynczego adresata. W praktyce multicast jest stosowany w aplikacjach strumieniowych, takich jak transmisje wideo na żywo, gdzie dane są przesyłane do wielu użytkowników jednocześnie, ale są traktowane jako jedna grupa. Standard IP multicast pozwala na efektywne zarządzanie przepustowością sieci, ponieważ przesyłanie jednego strumienia danych do grupy odbiorców zmniejsza obciążenie sieci w porównaniu do wysyłania osobnych strumieni do każdego użytkownika (unicast). Przykładem zastosowania multicastu jest transmisja konferencji internetowych, gdzie uczestnicy mogą odbierać ten sam strumień audio-wideo. W kontekście dobrych praktyk sieciowych, multicast jest wykorzystywany w protokołach, takich jak IGMP (Internet Group Management Protocol), co pozwala na dynamiczne zarządzanie grupami odbiorców oraz optymalizację ruchu sieciowego.

Pytanie 2

W systemie Windows zastosowanie przedstawionego polecenia spowoduje chwilową zmianę koloru

A. tła okna wiersza poleceń

B. paska tytułowego okna Windows

C. tła oraz czcionek okna Windows

D. czcionki wiersza poleceń

Wiesz, polecenie color w Windows to naprawdę fajna sprawa, bo pozwala zmieniać kolory tekstu i tła w wierszu poleceń. Jak chcesz tego użyć, to wystarczy, że wpiszesz dwie cyfry szesnastkowe. Pierwsza to tło, a druga to kolor tekstu. Na przykład, jak wpiszesz color 1, to tekst będzie niebieski na czarnym tle, bo 1 to wartość szesnastkowa odpowiadająca tym kolorom. Pamiętaj, że to tylko tymczasowa zmiana – jak zamkniesz okno, to wróci do domyślnych ustawień. Z mojego doświadczenia, to polecenie jest mega przydatne w różnych skryptach, bo pozwala lepiej oznaczyć różne etapy czy poziomy logów. Dzięki kolorom łatwiej się ogarnąć, co skrypt teraz robi. Zresztą, jak użyjesz polecenia color bez żadnych argumentów, to wrócisz do domyślnych kolorów. Naprawdę warto to mieć na uwadze podczas pracy w wierszu poleceń!

Pytanie 3

Na komputerze z zainstalowanymi systemami operacyjnymi Windows i Linux, po przeprowadzeniu reinstalacji systemu Windows, drugi system przestaje się uruchamiać. Aby przywrócić możliwość uruchamiania systemu Linux oraz zachować dane i ustawienia w nim zgromadzone, co należy zrobić?

A. zrealizować skanowanie dysku przy użyciu programu antywirusowego

B. przeprowadzić jeszcze raz instalację systemu Windows

C. zainstalować bootloadera GRUB na nowo

D. wykonać ponowną instalację systemu Linux

Reinstalacja bootloadera GRUB to naprawdę ważny krok, zwłaszcza po reinstalacji Windows. Bootloader jest tym, co zajmuje się uruchamianiem różnych systemów na komputerze, a Windows ma tendencję do nadpisywania go podczas swojej instalacji. W przypadku, gdy masz na komputerze kilka systemów, na przykład Windows i Linux, może to spowodować, że Linux przestanie się uruchamiać. GRUB, czyli GRand Unified Bootloader, to najczęściej używany bootloader w systemach Linux i pozwala na wybór systemu do uruchomienia przy starcie komputera. Żeby przywrócić możliwość uruchomienia Linuxa, trzeba bootować z Live CD lub Live USB, a potem ponownie zainstalować GRUB, wskazując odpowiednie partycje. To podejście nie tylko przywraca działanie, ale też chroni dane i ustawienia w Linuxie. Możesz użyć na przykład poleceń `sudo grub-install /dev/sda` oraz `sudo update-grub`, żeby wykryć wszystkie zainstalowane systemy. Takie działania to standard w zarządzaniu komputerem z wieloma systemami operacyjnymi, więc dobrze jest to wiedzieć.

Pytanie 4

Wskaź na zakres adresów IP klasy A, który jest przeznaczony do prywatnej adresacji w sieciach komputerowych?

A. 127.0.0.0 - 127.255.255.255

B. 172.16.0.0 - 172.31.255.255

C. 192.168.0.0 - 192.168.255.255

D. 10.0.0.0 - 10.255.255.255

Zakresy adresów IP wskazane w odpowiedziach, które nie są prawidłowe, nie powinny być mylone z adresami prywatnymi. Na przykład, adres 192.168.0.0 do 192.168.255.255 to zakres klasy C zarezerwowany dla adresacji prywatnej, co może prowadzić do błędnych założeń na temat klasyfikacji adresów. Również adres 127.0.0.0 do 127.255.255.255 to pętla zwrotna, która służy do testowania lokalnych połączeń w systemie operacyjnym i nie ma zastosowania w typowej adresacji sieciowej, co wyklucza ten zakres z możliwości użycia w lokalnych sieciach. Adresy z klasy B, takie jak 172.16.0.0 do 172.31.255.255, są również przypisane do prywatnej adresacji, ale obejmują inny przedział adresowy. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych odpowiedzi, to niewłaściwe zrozumienie, które klasy adresowe są przypisane do prywatnej adresacji. Warto zwrócić uwagę na to, że podczas projektowania sieci, kluczowe jest zrozumienie różnic między adresami prywatnymi a publicznymi oraz ich odpowiednim zastosowaniem w architekturze sieciowej. Użycie niewłaściwych zakresów może prowadzić do konfliktów adresowych oraz problemów z łącznością w przyszłości.

Pytanie 5

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /23

B. /24

C. /25

D. /22

Odpowiednik maski 255.255.252.0 to prefiks /22, co oznacza, że pierwsze 22 bity adresów IP są używane do identyfikacji sieci, a pozostałe bity są przeznaczone dla hostów w tej sieci. Maskę sieciową można zrozumieć jako sposób na podział większej przestrzeni adresowej na mniejsze podsieci, co jest kluczowe w zarządzaniu adresowaniem IP i efektywnym wykorzystaniu dostępnych adresów. Maska 255.255.252.0 pozwala na utworzenie 4 096 adresów IP w danej podsieci (2^(32-22)), z czego 4 094 mogą być używane dla hostów, co czyni ją bardzo użyteczną w dużych sieciach. W praktyce, taka maska może być stosowana w organizacjach, które potrzebują większej liczby adresów w ramach jednej sieci, na przykład w firmach z dużymi działami IT. Standardy, takie jak RFC 4632, podkreślają znaczenie używania odpowiednich masek podsieci dla optymalizacji routingu oraz zarządzania adresami w sieci. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 6

Adres IP 192.168.2.0/24 został podzielony na cztery mniejsze podsieci. Jaką maskę mają te nowe podsieci?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.224

C. 225.225.225.240

D. 255.255.255.192

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi nie jest prawidłowy z kilku powodów. Maska 255.255.255.224 odpowiada notacji /27, co pozwala na podział na 8 podsieci, a nie 4. Przesunięcie granicy maski w prawo o dodatkowe 3 bity powoduje, że mamy 32 adresy w każdej podsieci, z czego tylko 30 może być używanych przez hosty. Taki nadmiar segmentacji nie byłby konieczny w przypadku czterech podsieci, prowadząc do marnotrawienia adresów IP. Z kolei maska 255.255.255.128 (czyli /25) pozwala na utworzenie zaledwie 2 podsieci, co jest również sprzeczne z wymaganiami zadania. Wreszcie, odpowiedź 225.225.225.240 jest niepoprawna z przyczyn technicznych, gdyż ta wartość nie jest ani zrozumiała, ani stosowana w kontekście masek podsieci. Odpowiedzi te mogą prowadzić do powszechnych błędów w zrozumieniu mechanizmów adresacji w sieci, w szczególności w kontekście podziału na podsieci, co jest kluczowym zagadnieniem w planowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi. Właściwe zrozumienie tego tematu jest niezbędne dla specjalistów IT, aby uniknąć problemów z wydajnością lub brakiem dostępnych adresów IP w rozwijających się sieciach.

Pytanie 7

Licencja grupowa na oprogramowanie Microsoft należy do typu

A. MOLP

B. EULA

C. OEM

D. GNU

Odpowiedzi GNU, OEM i EULA dotyczą różnych modeli licencjonowania, ale niestety nie pasują do tego, jak działa grupowa licencja oprogramowania Microsoft. GNU, czyli GNU General Public License, to typ licencji otwartego oprogramowania, w której użytkownicy mogą swobodnie korzystać z oprogramowania, kopiować je, modyfikować i dystrybuować. Wiąże się to z ruchem open-source, przez co nie jest to zgodne z zamkniętymi modelami licencjonowania komercyjnego, jakie ma Microsoft. Jak wybierzesz GNU, to nie dostajesz praw komercyjnych do oprogramowania, co różni je od MOLP. Z kolei OEM, czyli Original Equipment Manufacturer, to taka licencja związana z konkretnym sprzętem; zazwyczaj sprzedawana jest razem z komputerem i nie można jej przenieść na inne urządzenie. Takie licencje OEM są mniej elastyczne niż MOLP. A EULA (End User License Agreement) to umowa między tobą a dostawcą oprogramowania, która określa, jak możesz korzystać z produktu, ale to w sumie nie jest model licencji grupowej, a tylko formalna umowa. Użytkownicy czasem się gubią w tych terminach, bo każda z nich odnosi się do praw używania, ale mają różne zastosowania i ograniczenia, więc można się łatwo pomylić przy wyborze odpowiedniego modelu licencjonowania.

Pytanie 8

PoE to norma

A. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WAN

B. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WLAN

C. uziemienia urządzeń w sieciach LAN

D. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć LAN

PoE, czyli Power over Ethernet, to standard, który umożliwia zasilanie urządzeń aktywnych w sieciach LAN (Local Area Network) za pośrednictwem istniejącej infrastruktury kablowej Ethernet. Dzięki PoE, urządzenia takie jak kamery IP, telefony VoIP czy punkty dostępu bezprzewodowego mogą być zasilane bezpośrednio przez kabel Ethernet, eliminując potrzebę stosowania oddzielnych kabli zasilających. Takie podejście nie tylko upraszcza instalację, ale również zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniających się środowiskach biurowych. Standard PoE opiera się na normach IEEE 802.3af, 802.3at, oraz 802.3bt, które określają maksymalne napięcie i moc, jaką można przesyłać przez kabel. Praktyczne zastosowania PoE obejmują instalacje w inteligentnych budynkach, gdzie zasilanie i dane są przesyłane w jednym kablu, co znacząco redukuje koszty instalacyjne i zwiększa efektywność systemów zarządzających. Warto również zwrócić uwagę na rozwój technologii PoE+, która pozwala na przesył większej mocy, co jest istotne w kontekście nowoczesnych urządzeń wymagających większego zasilania.

Pytanie 9

Który typ drukarki powinien być wykorzystany w dziale sprzedaży hurtowni materiałów budowlanych do tworzenia faktur na papierze samokopiującym, aby uzyskać kopie wydruku?

A. Igłowa

B. Atramentowa

C. Laserowa

D. Sublimacyjna

Drukarka igłowa to najlepszy wybór do drukowania faktur na papierze samokopiującym, ponieważ wykorzystuje mechanizm, który pozwala na jednoczesne drukowanie na kilku warstwach papieru. Dzięki zastosowaniu taśmy barwiącej i igieł, drukarka igłowa wytwarza wyraźne wcięcia, co umożliwia przeniesienie obrazu na kolejne kopie. W praktyce, takie rozwiązanie jest powszechnie stosowane w działach sprzedaży, gdzie konieczne jest generowanie wielu egzemplarzy dokumentów, np. faktur dla klientów, które są potrzebne zarówno dla sprzedawcy, jak i dla nabywcy. Standardy branżowe zalecają użycie drukarek igłowych w sytuacjach wymagających ciągłego druku dokumentów, co czyni je niezawodnym wyborem w hurtowniach materiałów budowlanych. Przykładem zastosowania jest sytuacja, w której potrzebne są kopie dla księgowości oraz klienta, co pozwala na uniknięcie problemów z archiwizowaniem danych oraz kontroli finansowej.

Pytanie 10

Ile punktów abonenckich (2 x RJ45) powinno być zainstalowanych w biurze o powierzchni 49 m2, zgodnie z normą PN-EN 50167?

A. 4

B. 5

C. 9

D. 1

Zgodnie z normą PN-EN 50167, w pomieszczeniu biurowym o powierzchni 49 m2 zaleca się zapewnienie pięciu punktów abonenckich 2 x RJ45. Odpowiednia ilość punktów abonenckich jest kluczowa dla zapewnienia wydajnej komunikacji sieciowej oraz dostępu do Internetu. W praktyce, każdy punkt abonencki powinien obsługiwać konkretne urządzenia, takie jak komputery, drukarki czy telefony IP. Przyjmując ogólną zasadę, że na każde 10 m2 powierzchni biurowej powinien przypadać przynajmniej jeden punkt abonencki, w przypadku 49 m2, można obliczyć zapotrzebowanie na 4,9 punktów, co zaokrąglone daje 5 punktów. Takie podejście nie tylko zwiększa komfort pracy w biurze, ale również uwzględnia możliwe przyszłe rozszerzenia infrastruktury sieciowej. Warto również zwrócić uwagę, że w przestrzeniach biurowych, gdzie może występować większa liczba użytkowników, komponenty sieciowe muszą być dostosowane do większego obciążenia, co potwierdza zasadność ustalonej liczby punktów abonenckich.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie wskazuje adres witryny internetowej oraz przypisany do niej port?

A. 100.168.0.1-AH1

B. 100.168.0.1-8080

C. 100.168.0.1:8080

D. 100.168.0.1:AH1

Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ zgodnie z konwencją adresacji IP, oznaczenie portu realizowane jest poprzez użycie dwukropka. W tym przypadku, 100.168.0.1 to adres IPv4, który identyfikuje konkretne urządzenie w sieci, a 8080 to numer portu, który wskazuje na określony proces lub usługę działającą na tym urządzeniu. Porty są kluczowymi elementami komunikacji sieciowej, pozwalając na równoległe uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. Na przykład, port 80 zazwyczaj odpowiada za HTTP, podczas gdy port 443 obsługuje HTTPS, a port 8080 bywa używany do aplikacji webowych lub serwerów proxy. Zrozumienie oznaczenia portów jest niezbędne do efektywnego zarządzania sieciami i jest podstawą wielu protokołów komunikacyjnych, takich jak TCP i UDP, zgodnie z standardem IETF (Internet Engineering Task Force).

Pytanie 12

Wskaż program w systemie Linux, który jest przeznaczony do kompresji plików?

A. shar

B. gzip

C. arj

D. tar

Program gzip jest powszechnie stosowany w systemach Linux do kompresji danych, bazując na algorytmie DEFLATE. Jego głównym celem jest zmniejszenie rozmiaru plików, co jest kluczowe w kontekście oszczędności miejsca na dysku oraz szybszego przesyłania danych przez sieci. Gzip jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak tar, które tworzy archiwa, a następnie wykorzystuje gzip do ich kompresji. Przykładem praktycznego zastosowania może być archiwizacja i kompresja plików przed ich wysłaniem na serwer, co przyspiesza transfer i zmniejsza obciążenie sieci. Ważne jest również, aby zauważyć, że gzip jest zgodny z wieloma standardami branżowymi i jest szeroko wspierany przez różne systemy operacyjne oraz aplikacje. Użycie gzip w skryptach automatyzacji może także znacząco ułatwić zarządzanie danymi, co czyni go niezbędnym narzędziem w arsenale administratora systemu.

Pytanie 13

Aby oddzielić komputery działające w sieci z tym samym adresem IPv4, które są podłączone do zarządzalnego przełącznika, należy przypisać

A. statyczne adresy MAC komputerów do wykorzystywanych interfejsów

B. niewykorzystywane interfejsy do różnych VLAN-ów

C. wykorzystywane interfejsy do różnych VLAN-ów

D. statyczne adresy MAC komputerów do niewykorzystywanych interfejsów

Przypisywanie interfejsów, które nie są używane, do różnych VLAN-ów to nie najlepszy pomysł. Tak naprawdę nie wpływa to na komunikację, bo te interfejsy po prostu nie przesyłają danych. Żeby komputery mogły się ze sobą komunikować w różnych VLAN-ach, potrzebujesz aktywnych portów na przełączniku. Jak masz statyczne adresy MAC i przypiszesz je do nieaktywnych interfejsów, to nic to nie da, bo te połączenia i tak będą martwe. Wiem, że niektórzy administratorzy mogą myśleć, że statyczne adresy MAC mogą zastąpić VLAN-y, ale to nie działa w praktyce. Takie podejście może prowadzić do zamieszania i problemów z bezpieczeństwem, ponieważ urządzenia nie będą odpowiednio izolowane. Warto dobrze zrozumieć, jak działają VLAN-y i jak je wprowadzać, żeby unikać typowych pułapek w zarządzaniu siecią.

Pytanie 14

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie łącza danych

B. Warstwie sieciowej

C. Warstwie fizycznej

D. Warstwie transportowej

Wybór warstwy fizycznej jest nietrafiony, bo ta warstwa skupia się na przesyłaniu sygnałów, takich jak elektryczność czy światło, a nie na adresowaniu. W modelu ISO/OSI warstwa fizyczna odpowiada za to, co się dzieje na poziomie kabli i różnych urządzeń, a nie na identyfikacji komputerów w sieci. Adresy logiczne raczej nie mają tu zastosowania. Z drugiej strony warstwa łącza danych, choć też dotyczy przesyłania danych, zajmuje się błędami transmisji i ramkami danych w lokalnej sieci. Używa adresów MAC, które są przypisane do sprzętu i służą do identyfikacji w danej sieci lokalnej, a nie do komunikacji między różnymi sieciami. Warstwa transportowa za to odpowiada za niezawodne przesyłanie danych między aplikacjami na końcu, używając protokołów jak TCP czy UDP. Tak więc, wybór warstwy fizycznej, łącza danych lub transportowej jako miejsca dla adresów logicznych wynika z nieporozumień co do ich funkcji i celów w modelu ISO/OSI. Rozumienie roli każdej z tych warstw jest naprawdę kluczowe, gdy chodzi o projektowanie i zarządzanie sieciami.

Pytanie 15

Zilustrowany schemat przedstawia zasadę funkcjonowania

A. skanera płaskiego

B. drukarki termosublimacyjnej

C. cyfrowego aparatu fotograficznego

D. myszy optycznej

Schemat przedstawia działanie myszy optycznej. Mysz optyczna wykorzystuje diodę LED do oświetlenia powierzchni pod nią. Odbite światło przechodzi przez soczewkę i trafia na matrycę CMOS lub CCD, która jest odpowiedzialna za przetwarzanie obrazu na sygnały cyfrowe. Dzięki temu sensor optyczny rejestruje ruch myszy względem powierzchni. Układ cyfrowego przetwarzania sygnału DSP analizuje zmiany obrazu i przekłada je na ruch kursora na ekranie. Mysz optyczna jest preferowana nad mechaniczną ze względu na brak ruchomych części, co zwiększa jej trwałość i precyzję. Współczesne myszki optyczne korzystają z zaawansowanych sensorów oferujących wysoką rozdzielczość do precyzyjnej pracy graficznej czy w grach komputerowych. Standardy USB oraz RF zapewniają łatwość podłączenia do komputera. Technologia ta jest szeroko stosowana w różnych branżach, gdzie wymagana jest precyzja i niezawodność urządzeń wejściowych.

Pytanie 16

Aby zabezpieczyć komputery w lokalnej sieci przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS, konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie

A. programu antywirusowego

B. bloku okienek pop-up

C. zapory ogniowej

D. filtru antyspamowego

Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS (Denial of Service). Zasada działania zapory ogniowej polega na monitorowaniu i kontrolowaniu ruchu sieciowego, który wchodzi i wychodzi z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym w zaporze, można zablokować podejrzany ruch oraz pozwalać tylko na ten, który jest autoryzowany. Przykładowo, zapora może blokować nieznane adresy IP, które próbują uzyskać dostęp do lokalnych zasobów, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa. W praktyce, organizacje korzystają z zapór zarówno sprzętowych, jak i programowych, aby stworzyć wielowarstwową architekturę zabezpieczeń. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie reguł zapory oraz audytowanie logów w celu wykrywania potencjalnych zagrożeń. Normy takie jak ISO/IEC 27001 zalecają wykorzystanie zapór ogniowych jako elementu ochrony informacji, co podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Użytkownik systemu Windows może korzystając z programu Cipher

A. wykonać przyrostową kopię zapasową plików systemowych

B. zeskanować system w celu wykrycia malware

C. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem i dokumentami

D. ochronić dane poprzez szyfrowanie plików

Odpowiedź, że program Cipher umożliwia ochronę danych przez szyfrowanie plików, jest prawidłowa. Program Cipher to narzędzie wbudowane w system Windows, które pozwala na szyfrowanie i deszyfrowanie plików i folderów. Dzięki zastosowaniu szyfrowania, użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony informacji wrażliwych. Przykładem zastosowania Cipher może być szyfrowanie plików zawierających dane osobowe lub finansowe, które powinny być chronione przed potencjalnymi naruszeniami bezpieczeństwa. Zastosowanie szyfrowania zgodnie z zasadami dobrych praktyk bezpieczeństwa IT, wyróżnia się tym, że nawet w przypadku fizycznego dostępu do komputera przez nieupoważnioną osobę, zaszyfrowane pliki pozostaną niedostępne bez odpowiedniego klucza. Warto też podkreślić, że Cipher korzysta z standardu szyfrowania AES (Advanced Encryption Standard), co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych. Stosowanie szyfrowania jest nie tylko zalecane, ale w wielu branżach staje się wymogiem prawnym, co czyni umiejętność korzystania z narzędzi takich jak Cipher szczególnie cenną.

Pytanie 18

Poleceniem systemu Linux służącym do wyświetlenia informacji, zawierających aktualną godzinę, czas działania systemu oraz liczbę zalogowanych użytkowników, jest

A. chmod

B. uptime

C. echo

D. history

Polecenie uptime jest jednym z podstawowych narzędzi do szybkiego uzyskania informacji o stanie systemu Linux bez konieczności przekopywania się przez różne pliki czy logi. Wywołując je w terminalu, otrzymujesz od razu kilka ważnych danych: aktualną godzinę, jak długo system działa nieprzerwanie od ostatniego uruchomienia (czyli tzw. czas uptime), liczbę aktualnie zalogowanych użytkowników oraz średnie obciążenie procesora z ostatnich 1, 5 i 15 minut. To bardzo praktyczne narzędzie, szczególnie podczas administrowania serwerami lub diagnozowania problemów ze stabilnością. Moim zdaniem uptime świetnie sprawdza się też przy monitoringu środowisk produkcyjnych – pozwala szybko zorientować się, czy system nie był przypadkiem restartowany niedawno, co może być ważne np. po aktualizacjach. Przykładowo, gdy ktoś zgłasza, że coś przestało działać, szybki rzut oka na uptime pozwala stwierdzić, czy powodem był restart. Standardy branżowe zalecają korzystanie z prostych, szybkoroszczytowych narzędzi takich właśnie jak uptime podczas podstawowego audytu systemu. Jeśli chcesz zagłębić się bardziej, uptime często jest używany razem z poleceniami takimi jak w, top czy who – razem tworzą bardzo fajny zestaw do pierwszej analizy kondycji systemu. Dość powiedzieć, że nawet automatyczne skrypty monitorujące wykorzystują wyjście uptime do raportowania dostępności i stabilności systemu. Osobiście polecam zapamiętać to polecenie, bo jest naprawdę wygodne i uniwersalne.

Pytanie 19

Który z zapisów adresu IPv4 z maską jest niepoprawny?

A. 192.168.0.1, maska 255.250.255.0

B. 16.1.1.1/5

C. 18.4.0.0, maska 255.0.0.0

D. 100.0.0.0/8

Adresy IPv4, takie jak 16.1.1.1/5, 100.0.0.0/8 oraz 18.4.0.0 z maską 255.0.0.0, są przykładem sprawnie skonfigurowanych adresów, jednak nie oznacza to, że są one pozbawione błędów konceptualnych. Zapis 16.1.1.1/5 sugeruje, że pierwsze 5 bitów adresu odnosi się do części sieci, co w praktyce przekłada się na bardzo dużą sieć z maksymalnie 2^27 (134217728) możliwymi adresami hostów, co jest niepraktyczne w większości zastosowań. Adres 100.0.0.0/8 jest stosowany jako adres klasy A, jednak jego wykorzystanie w małych sieciach lokalnych może prowadzić do zbędnego marnotrawienia przestrzeni adresowej. Z kolei adres 18.4.0.0 z maską 255.0.0.0 również nie jest adekwatny do typowych scenariuszy, ponieważ umożliwia tworzenie zbyt dużych podsieci. Błędy te często wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasad podziału i przypisywania adresów IP. Właściwe podejście do adresowania wymaga zrozumienia hierarchicznych struktur sieci oraz umiejętności właściwego doboru maski podsieci do specyficznych potrzeb lokalnych sieci. Użytkownicy często mylą zakresy adresów z maskami, co prowadzi do błędnych konfiguracji sieciowych, a w konsekwencji do problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 20

Dane dotyczące kont użytkowników w systemie Linux są przechowywane w pliku

A. /etc/shadows

B. /etc/shells

C. /etc/passwd

D. /etc/group

Plik /etc/passwd jest kluczowym plikiem w systemie Linux, w którym przechowywane są podstawowe informacje o kontach użytkowników. Zawiera on dane takie jak nazwa użytkownika, UID (numer identyfikacyjny użytkownika), GID (numer identyfikacyjny grupy), pełna ścieżka do katalogu domowego oraz powłoka logowania użytkownika. Użycie tego pliku jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu systemem. Przykładowo, administratorzy systemów często muszą edytować ten plik, aby dodawać lub usuwać konta użytkowników, co jest kluczowym aspektem zarządzania dostępem w systemie. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ błędne wpisy mogą prowadzić do problemów z logowaniem. Dodatkowo, standardy bezpieczeństwa zachęcają do regularnego przeglądania zawartości tego pliku, aby upewnić się, że nieautoryzowani użytkownicy nie mają dostępu. Wiedza ta jest niezbędna dla administratorów systemów, którzy powinni również zapoznać się z innymi powiązanymi plikami, takimi jak /etc/shadow, który zawiera hasła w formie zaszyfrowanej.

Pytanie 21

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach transmisyjnych 1310nm oraz 1550nm, powinno się zastosować

A. reflektometru TDR

B. rejestratora cyfrowego

C. miernika mocy optycznej

D. testera UTP

Użycie reflektometru TDR (Time Domain Reflectometer) w kontekście pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych jest błędne, ponieważ to urządzenie jest dedykowane głównie do analizy kabli miedzianych. Reflektometr działa na zasadzie wysyłania krótkich impulsów sygnału i mierzenia odbić, co w przypadku kabli optycznych nie dostarcza informacji o tłumieniu. Tak samo rejestrator cyfrowy, choć przydatny w różnych zastosowaniach pomiarowych, nie jest przeznaczony do oceny tłumienia w światłowodach, ponieważ nie dokonuje analiz optycznych. Z kolei tester UTP, który jest narzędziem do diagnozowania i testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku technologii optycznych, ponieważ operuje na zupełnie innych zasadach. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu technologii światłowodowej z miedzianą, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi. Aby prawidłowo ocenić jakość łącza światłowodowego, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich przyrządów, takich jak miernik mocy optycznej, który zapewnia wiarygodne dane i pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie konserwacji i modernizacji infrastruktury.

Pytanie 22

Oblicz całkowity koszt materiałów potrzebnych do zbudowania sieci w topologii gwiazdy dla 3 komputerów z kartami sieciowymi, używając kabli o długości 2 m. Ceny materiałów są wskazane w tabeli.

Nazwa elementu	Cena jednostkowa brutto
przełącznik	80 zł
wtyk RJ-45	1 zł
przewód typu „skrętka"	1 zł za 1 metr

A. 89 zł

B. 92 zł

C. 249 zł

D. 252 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niepoprawnej kalkulacji kosztów materiałów potrzebnych do zbudowania sieci w topologii gwiazdy. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że w topologii gwiazdy każdy komputer jest podłączony do centralnego przełącznika, co wymaga odpowiedniej liczby przewodów i wtyków. Błędne obliczenia mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia ilości potrzebnych materiałów lub niewłaściwego zastosowania ich cen. Przykładowo, koszt 249 zł mógłby sugerować włączenie dodatkowych niepotrzebnych urządzeń lub błędne mnożenie elementów. Podobnie, opcja 252 zł może wynikać z podwojenia lub potrojenia kosztów jednostkowych przełącznika, co jest niezgodne z rzeczywistymi potrzebami topologii gwiazdy dla zaledwie trzech komputerów. Podstawowym błędem w takich sytuacjach jest nieuwzględnienie zasady działania i kosztów elementów w kontekście praktycznym. Aby unikać takich pomyłek, ważne jest zrozumienie struktury sieci i właściwe przypisanie kosztów do rzeczywiście używanych komponentów. Takie podejście pozwala na efektywne zarządzanie budżetem i zasobami, co jest kluczowe w projektowaniu i wdrażaniu sieci komputerowych w środowiskach zawodowych.

Pytanie 23

Aplikacją systemu Windows, która umożliwia analizę wpływu różnych procesów i usług na wydajność CPU oraz oceny stopnia obciążenia pamięci i dysku, jest

A. cleanmgr

B. resmon

C. credwiz

D. dcomcnfg

Odpowiedź 'resmon' to strzał w dziesiątkę! To narzędzie Monitor zasobów w Windows jest naprawdę przydatne. Dzięki niemu możesz dokładnie sprawdzić, jak różne aplikacje wpływają na wydajność twojego komputera. Na przykład, gdy zauważysz, że system zaczyna wolniej działać, wystarczy otworzyć Monitor zasobów. To pozwoli ci zobaczyć, które programy zużywają najwięcej mocy procesora czy pamięci. Możesz wtedy podjąć decyzję, czy jakieś aplikacje zamknąć lub zoptymalizować ich działanie. Regularne korzystanie z tego narzędzia to dobra praktyka, żeby utrzymać komputer w dobrej formie. No i dodatkowo, wizualizacja zasobów w czasie rzeczywistym może być pomocna, gdy próbujesz znaleźć przyczynę problemu lub planować, co będziesz potrzebować w przyszłości.

Pytanie 24

Który system plików powinien być wybrany podczas instalacji Linuxa, aby umożliwić ustalanie uprawnień dla plików i katalogów?

A. FAT32

B. EXT2

C. NTFS

D. ISO9660

EXT2 (Second Extended File System) to system plików, który został zaprojektowany specjalnie dla systemów operacyjnych opartych na jądrze Linux. Jest on jednym z najpopularniejszych systemów plików używanych w dystrybucjach Linuxa, a jego główną zaletą jest zaawansowane zarządzanie uprawnieniami do plików i folderów. W odróżnieniu od NTFS, FAT32 czy ISO9660, EXT2 obsługuje pełne atrybuty bezpieczeństwa, takie jak odczyt, zapis i wykonanie, zarówno dla użytkowników, grup, jak i innych. Dzięki temu administratorzy mogą precyzyjnie kontrolować, kto ma dostęp do określonych zasobów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. Przykładem zastosowania EXT2 może być serwer plików, na którym różnym grupom użytkowników przydzielane są różne poziomy dostępu. Standardy branżowe zalecają używanie systemów plików, które zapewniają elastyczne i bezpieczne zarządzanie uprawnieniami, a EXT2 spełnia te wymagania, co czyni go odpowiednim wyborem dla większości aplikacji serwerowych.

Pytanie 25

Program df pracujący w systemach z rodziny Linux pozwala na wyświetlenie

A. nazwa aktualnego katalogu

B. informacji o dostępnej przestrzeni dyskowej

C. zawartości ukrytego folderu

D. tekstu odpowiadającego wzorcowi

Polecenie df, które jest powszechnie używane w systemach operacyjnych z rodziny Linux, jest narzędziem służącym do wyświetlania informacji o dostępnej i używanej przestrzeni dyskowej na zamontowanych systemach plików. Dzięki temu administratorzy mogą szybko ocenić, ile miejsca jest zajęte, a ile dostępne na poszczególnych partycjach. Na przykład, użycie polecenia 'df -h' pozwala na prezentację tych danych w formacie czytelnym dla człowieka, co oznacza, że wartości będą przedstawione w jednostkach KB, MB lub GB. To jest szczególnie użyteczne w kontekście monitorowania zasobów systemowych w serwerach i stacjach roboczych, gdzie zarządzanie przestrzenią dyskową jest kluczowe dla zapewnienia płynności działania systemu. Dodatkowo, narzędzie to wspiera zarządzanie przestrzenią dyskową zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, umożliwiając wczesne wykrywanie problemów związanych z niewystarczającą ilością miejsca, co może prowadzić do awarii aplikacji lub całego systemu.

Pytanie 26

W oznaczeniu procesora INTEL CORE i7-4790 cyfra 4 oznacza

A. liczbę rdzeni procesora.

B. generację procesora.

C. specyfikację linię produkcji podzespołu.

D. wskaźnik wydajności Intela.

Cyfra 4 w oznaczeniu procesora Intel Core i7-4790 faktycznie oznacza generację procesora. To taki niepisany standard, który Intel stosuje już od wielu lat i ułatwia szybkie rozpoznanie, z jakiego okresu pochodzi dany model. Jeżeli mamy do czynienia z i5-3570, to jest to trzecia generacja, natomiast i5-4670 to już czwarta. Moim zdaniem to bardzo przydatne podczas wyboru sprzętu – wystarczy jeden rzut oka i już wiadomo, z jakiej rodziny jest dany układ. Generacja mówi nam nie tylko o roku produkcji, ale też o architekturze, obsługiwanych technologiach (na przykład wsparcie dla DDR4 pojawiło się dopiero przy szóstej generacji) czy wydajności na wat. W praktyce – jeśli ktoś szuka kompatybilnej płyty głównej albo chce wymienić procesor bez zmiany całej platformy, ta wiedza jest wręcz nieoceniona. Wśród techników bardzo często słyszę, że dobierają sprzęt właśnie po generacji, bo to tak naprawdę kluczowa informacja. Często dochodzi do pomyłek, gdy ktoś nie zorientuje się, że na przykład i7-3770 i i7-4770 mogą pasować do zupełnie innych płyt. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętność rozszyfrowania oznaczeń Intela pozwala uniknąć wielu kosztownych błędów i przyspiesza pracę serwisową.

Pytanie 27

Która czynność nie służy do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Ustawienie opcji wyświetlania pasków menu i pasków narzędziowych.

B. Ustawienie wielkości pliku wymiany.

C. Ustawienie koloru lub kilku przenikających się kolorów jako tła pulpitu.

D. Ustawienie domyślnej przeglądarki internetowej.

Ustawienie wielkości pliku wymiany w systemie Windows to zdecydowanie nie jest proces związany z personalizacją interfejsu lub wyglądu środowiska pracy użytkownika, tylko z konfiguracją parametrów systemowych, mających wpływ na wydajność i zarządzanie pamięcią wirtualną. Plik wymiany, czyli tzw. pagefile.sys, służy przede wszystkim jako rozszerzenie pamięci RAM – gdy systemowi zaczyna brakować fizycznej pamięci, wówczas dane tymczasowo są przenoszone właśnie do tego pliku. Moim zdaniem, większość użytkowników nawet nie rusza tej opcji, bo domyślne ustawienia Windows są wystarczające w typowych zastosowaniach. Standardy branżowe zalecają ostrożność przy ręcznym ustawianiu rozmiaru pliku wymiany – można przez nieuwagę ograniczyć możliwości systemu lub wręcz przeciwnie, niepotrzebnie zajmować miejsce na dysku. Z mojego doświadczenia wynika, że personalizacja to raczej wszystko, co dotyczy wyglądu, wygody obsługi czy indywidualnych preferencji użytkownika, a nie właśnie zarządzania pamięcią czy innymi aspektami technicznymi działania systemu. Tło pulpitu, ustawienia pasków menu czy wybór domyślnej przeglądarki mają bezpośredni wpływ na odbiór środowiska pracy, podczas gdy plik wymiany pozostaje zupełnie niewidoczny dla większości osób. Jeżeli ktoś chce zoptymalizować wydajność komputera, to wtedy może pobawić się tym ustawieniem, ale nie szuka wtedy personalizacji. To dość duża różnica i warto ją rozumieć, bo pomaga to odróżnić obszary związane z wygodą użytkownika od tych stricte technicznych.

Pytanie 28

Na schemacie blokowym funkcjonalny blok RAMDAC ilustruje

A. przetwornik cyfrowo-analogowy z pamięcią RAM

B. pamięć RAM karty graficznej

C. pamięć ROM karty graficznej

D. przetwornik analogowo-cyfrowy z pamięcią RAM

RAMDAC nie jest pamięcią RAM karty graficznej, ponieważ jego rola nie polega na przechowywaniu danych obrazu, lecz na ich przekształcaniu. Pamięć RAM w kartach graficznych, znana jako VRAM, służy do magazynowania danych potrzebnych do renderowania grafiki. Mylenie RAMDAC z VRAM wynika często z samego podobieństwa nazw oraz historycznego kontekstu, kiedy to RAMDAC i VRAM były fizycznie blisko siebie na płytce PCB kart graficznych. Przetwornik analogowo-cyfrowy z pamięcią RAM nie opisuje poprawnie funkcji RAMDAC, gdyż RAMDAC zajmuje się konwersją danych cyfrowych na sygnały analogowe, nie odwrotnie. Takie błędne założenie może wynikać z nieporozumienia, czym są konwersje AD i DA w kontekście systemów wideo. Pamięć ROM karty graficznej, używana do przechowywania firmware, nie ma żadnej bezpośredniej roli w przetwarzaniu sygnałów wyjściowych wideo. Nieporozumienia te często wynikają z braku precyzyjnego zrozumienia architektury kart graficznych i funkcji poszczególnych komponentów. Zrozumienie roli RAMDAC jest kluczowe dla osób projektujących sprzęt wideo oraz tych zajmujących się jego diagnostyką, gdyż umożliwia optymalizację jakości sygnału i zapewnienie kompatybilności z różnymi urządzeniami wyjściowymi.

Pytanie 29

Na ilustracji karta rozszerzeń jest oznaczona numerem

A. 7

B. 6

C. 4

D. 1

Karta rozszerzeń jest oznaczona numerem 4 na rysunku co jest poprawne ponieważ karta rozszerzeń to komponent wewnętrzny komputera który pozwala na dodanie nowych funkcji lub zwiększenie możliwości systemu Najczęściej spotykane karty rozszerzeń to karty graficzne dźwiękowe sieciowe czy kontrolery dysków twardych W montażu kart rozszerzeń kluczowe jest zapewnienie zgodności z płytą główną oraz poprawne ich osadzenie w slotach PCI lub PCIe To umożliwia pełne wykorzystanie potencjału sprzętowego i zapewnia stabilność działania systemu W kontekście zastosowania karty rozszerzeń są nieodzowne w sytuacjach gdzie wymagana jest większa moc obliczeniowa na przykład w zaawansowanych graficznie aplikacjach czy obróbce wideo Zrozumienie funkcji i instalacji kart rozszerzeń jest istotne dla profesjonalistów IT co pozwala na efektywne zarządzanie i rozbudowę infrastruktury komputerowej Zastosowanie dobrych praktyk takich jak stosowanie śrub mocujących oraz zarządzanie kablami zwiększa zarówno wydajność jak i bezpieczeństwo systemu

Pytanie 30

Aby podłączyć kasę fiskalną z interfejsem DB-9M do komputera stacjonarnego, należy użyć przewodu

A. DB-9F/F

B. DB-9F/M

C. DB-9M/F

D. DB-9M/M

Wybór przewodu DB-9F/F jako odpowiedzi na to pytanie jest poprawny ze względu na specyfikę połączeń komunikacyjnych w systemach kas fiskalnych. Kasę fiskalną wyposażoną w złącze DB-9M (męskie) należy podłączyć do portu szeregowego komputera, który zazwyczaj ma złącze DB-9F (żeńskie). Użycie przewodu DB-9F/F, który ma dwa żeńskie złącza, pozwala na bezpośrednie połączenie dwóch gniazd o różnych typach, co jest zgodne z zasadami praktycznego podłączania urządzeń do komputerów. Przykładem zastosowania może być sytuacja w małym punkcie sprzedaży, gdzie kasa fiskalna jest podłączona do komputera w celu rejestrowania transakcji oraz raportowania ich do systemu. W branży elektronicznej oraz w zastosowaniach inżynieryjnych stosowanie odpowiednich przewodów zgodnych z rodzajem złącz jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i niezawodności połączeń. Warto także pamiętać, że w przypadku innych urządzeń, takich jak drukarki czy skanery, odpowiedni dobór przewodów jest równie ważny dla prawidłowego funkcjonowania całego systemu.

Pytanie 31

W jaki sposób powinny być skonfigurowane uprawnienia dostępu w systemie Linux, aby tylko właściciel mógł wprowadzać zmiany w wybranym katalogu?

A. r-xr-xrwx

B. rwxr-xr-x

C. r-xrwxr-x

D. rwxrwxr-x

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wprowadza niepożądane uprawnienia, co prowadzi do niewłaściwego dostępu do katalogu. Odpowiedź r-xrwxr-x przyznaje grupie pełne prawo do zapisu, co oznacza, że każdy użytkownik w tej grupie mógłby modyfikować zawartość katalogu, a tym samym narazić dane na ryzyko. Również rwxrwxr-x daje grupie i innym użytkownikom pełne prawa do zapisu, co jest dalekie od celu, jakim jest ochrona katalogu. Odpowiedź r-xr-xrwx wskazuje, że inni użytkownicy mogliby zapisywać w tym katalogu, co również stawia w niebezpieczeństwie integralność danych. Kluczowy błąd polega na mylnym rozumieniu hierarchii uprawnień w Linuxie, gdzie prawa dostępu są krytycznym elementem zarządzania bezpieczeństwem. Właściwe zabezpieczenie danych wymaga, aby jedynie właściciel posiadał prawo do modyfikacji, co ogranicza ryzyko błędów oraz mniej bezpiecznych praktyk, które mogą prowadzić do utraty danych lub wykorzystania ich w nieodpowiedni sposób. W kontekście bezpieczeństwa IT, kluczowe jest stosowanie zasady najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć jedynie te uprawnienia, które są niezbędne do ich pracy.

Pytanie 32

Urządzenie funkcjonujące w warstwie łącza danych, które umożliwia połączenie segmentów sieci o różnych architekturach, to

A. koncentrator

B. ruter

C. regenerator

D. most

Most to urządzenie, które działa w warstwie łącza danych modelu OSI, odpowiadając za łączenie segmentów sieci, które mogą mieć różne architektury. Jego podstawową funkcjonalnością jest przekazywanie ramek danych między tymi segmentami, co umożliwia komunikację między urządzeniami, które mogą być zbudowane na różnych standardach technologicznych, takich jak Ethernet czy Token Ring. Mosty są wykorzystywane w sytuacjach, gdy potrzebne jest połączenie różnych lokalnych sieci, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem oraz na zwiększenie wydajności sieci. Przykładowo, w dużych organizacjach, gdzie różne działy mogą korzystać z różnych technologii sieciowych, mosty umożliwiają współpracę między tymi systemami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania architektury sieci. Dodatkowo, mosty mogą implementować funkcje filtrowania oraz segmentacji ruchu, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa oraz wydajności całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 33

W systemie Ubuntu, które polecenie umożliwia bieżące monitorowanie działających procesów i aplikacji?

A. ps

B. top

C. proc

D. sysinfo

Polecenie 'top' jest narzędziem służącym do monitorowania systemu w czasie rzeczywistym w systemie operacyjnym Ubuntu (i innych dystrybucjach opartych na Unixie). Pokazuje ono aktualnie uruchomione procesy, ich użycie CPU oraz pamięci, a także inne istotne informacje, takie jak czas działania systemu czy liczba użytkowników. To narzędzie jest niezwykle przydatne dla administratorów systemów, którzy mogą szybko zidentyfikować procesy obciążające system i podejmować odpowiednie działania, takie jak zakończenie nieefektywnych procesów. Przykładowo, podczas analizy wydajności serwera, administratorzy mogą użyć 'top', aby zlokalizować procesy, które wykorzystują nadmierne zasoby, co pozwala na optymalizację działania systemu. Dobrą praktyką jest również korzystanie z opcji sortowania w 'top', aby na bieżąco identyfikować najcięższe procesy. Dodatkowo, 'top' może być konfigurowany, co daje użytkownikom elastyczność w dostosowywaniu widoku do ich potrzeb.

Pytanie 34

Aby zrealizować alternatywę logiczną z negacją, konieczne jest zastosowanie funktora

A. NOR

B. EX-OR

C. NAND

D. OR

Wybór innych operatorów logicznych, takich jak EX-OR, NAND lub OR, jest nieprawidłowy w kontekście realizacji alternatywy logicznej z negacją. EX-OR, znane również jako operator ekskluzywnej alternatywy, zwraca wartość prawdziwą tylko wtedy, gdy dokładnie jeden z jego argumentów jest prawdziwy. To oznacza, że nie realizuje pełnej alternatywy w połączeniu z negacją, ponieważ nie uwzględnia sytuacji, w której oba argumenty są fałszywe. Operator NAND, z drugiej strony, jest negacją koniunkcji, co oznacza, że zwraca wartość fałszywą tylko wtedy, gdy oba argumenty są prawdziwe. Choć NAND jest bardzo przydatny w praktyce, nie spełnia wymagań dotyczących realizacji alternatywy z negacją. Operator OR zwraca wartość prawdziwą, gdy przynajmniej jeden z argumentów jest prawdziwy, jednak nie zapewnia negacji w sposób, który umożliwiałby realizację wyrażenia NOR. Uzycie bramek NAND i OR może prowadzić do nieporozumień w kontekście projektowania układów cyfrowych, ponieważ mogą one nie oddać zamierzonego zachowania w sytuacjach, gdzie wymagane jest zarówno łączenie wartości, jak i ich negacja. Umiejętność rozróżnienia tych operatorów oraz zrozumienie ich zastosowania jest niezbędne, aby unikać błędów w projektach elektronicznych oraz w logice cyfrowej.

Pytanie 35

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 odbyła się bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się prawidłowo z domyślnymi konfiguracjami. Na tym samym komputerze, przy tej samej specyfikacji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. nieodpowiednio ustawione bootowanie urządzeń

B. uszkodzenie logiczne dysku twardego

C. brak sterowników

D. nieprawidłowe ułożenie zworek na dysku twardym

Brak sterowników w czasie instalacji systemu Windows XP jest najczęściej spotykaną przyczyną problemów z wykrywaniem dysków twardych. W przeciwieństwie do nowszych systemów operacyjnych, takich jak Windows 7, które posiadają wbudowane sterowniki dla współczesnych urządzeń, Windows XP może nie zawierać odpowiednich sterowników dla nowszych kontrolerów SATA lub RAID. W takim przypadku, gdy instalator systemu nie odnajduje dysków, użytkownicy powinni dostarczyć odpowiednie sterowniki za pomocą zewnętrznego nośnika, takiego jak pendrive, lub dyskietka. Dobrą praktyką przy instalacji starszych systemów operacyjnych jest posiadanie najnowszych sterowników dostarczanych przez producentów sprzętu. Warto również sprawdzić, czy w BIOSie komputera nie ma ustawień, które mogą wpływać na wykrywanie dysków, takich jak tryb pracy kontrolera SATA (np. IDE vs AHCI).

Pytanie 36

Na ilustracji zaprezentowano sieć komputerową w układzie

A. mieszanej

B. magistrali

C. gwiazdy

D. pierścienia

Topologia pierścienia to rodzaj sieci komputerowej, w której każdy węzeł jest podłączony do dwóch innych węzłów, tworząc jedną nieprzerwaną ścieżkę komunikacyjną przypominającą pierścień. W tej topologii dane przesyłane są w jednym kierunku od jednego węzła do następnego, co minimalizuje ryzyko kolizji. Jednym z praktycznych zastosowań tej topologii jest sieć Token Ring, gdzie stosuje się protokół token passing umożliwiający kontrolowany dostęp do medium transmisyjnego. Główne zalety topologii pierścienia to jej deterministyczny charakter oraz łatwość w przewidywaniu opóźnień w przesyłaniu danych. W kontekście standardów sieciowych, sieci opartych na tej topologii można znaleźć w lokalnych sieciach LAN wykorzystujących standard IEEE 802.5. Dobrymi praktykami w implementacji topologii pierścienia są regularna kontrola stanu połączeń oraz odpowiednia konfiguracja urządzeń sieciowych, aby zapewnić niezawodność i optymalną wydajność sieci. Choć nieco mniej popularna w nowoczesnych zastosowaniach niż topologia gwiazdy, topologia pierścienia znalazła swoje zastosowanie w specyficznych środowiskach przemysłowych, gdzie deterministyczny dostęp do medium jest kluczowy.

Pytanie 37

Aby osiągnąć przepustowość 4 GB/s w obydwie strony, konieczne jest zainstalowanie w komputerze karty graficznej używającej interfejsu

A. PCI - Express x 1 wersja 3.0

B. PCI - Express x 16 wersja 1.0

C. PCI - Express x 8 wersja 1.0

D. PCI - Express x 4 wersja 2.0

Odpowiedzi wskazujące na karty graficzne z interfejsem PCI-Express x1, x4 lub x8 nie są adekwatne do osiągnięcia wymaganej przepustowości 4 GB/s w każdą stronę. Interfejs PCI-Express x1 wersji 3.0 oferuje maksymalną przepustowość zaledwie 1 GB/s, co jest zdecydowanie niewystarczające dla nowoczesnych aplikacji wymagających dużych prędkości transferu, takich jak gry komputerowe czy programy do obróbki grafiki. Z kolei PCI-Express x4 wersji 2.0 zapewnia 2 GB/s, co również nie spełnia zadanych kryteriów. Interfejs PCI-Express x8 wersji 1.0, mimo iż teoretycznie oferuje 4 GB/s, nie jest optymalnym wyborem, gdyż wykorzystuje starszą wersję standardu, a zatem jego rzeczywista wydajność może być ograniczona przez inne czynniki, takie jak architektura płyty głównej i interfejsowe przeciążenia. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że wystarczy wybrać interfejs o minimalnej wymaganej przepustowości, bez uwzględnienia przyszłych potrzeb rozwojowych systemu. Rekomenduje się stosowanie komponentów, które przewyższają aktualne wymagania, co zapewni długoterminową wydajność i elastyczność konfiguracji. Dlatego kluczowe jest, aby przy wyborze karty graficznej brać pod uwagę nie tylko bieżące potrzeby, ale także możliwe przyszłe rozszerzenia systemu.

Pytanie 38

Jakiego protokołu używa się do ściągania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika?

A. POP3

B. FTP

C. SMTP

D. HTTP

Wybór innych protokołów, takich jak HTTP, FTP czy SMTP, do pobierania wiadomości e-mail, opiera się na niepełnym zrozumieniu ich funkcji i zastosowań. Protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest głównie używany do przesyłania stron internetowych oraz danych w sieci. Jego struktura i mechanizmy nie są dostosowane do obsługi wiadomości e-mail. Z kolei FTP (File Transfer Protocol) służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci, ale nie zajmuje się bezpośrednio obsługą poczty elektronicznej; nie jest to odpowiedni wybór do pobierania wiadomości e-mail. Protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest z kolei używany do wysyłania wiadomości e-mail, a nie ich odbierania. SMTP działa na zasadzie przesyłania wiadomości z klienta do serwera oraz pomiędzy serwerami pocztowymi, co czyni go kluczowym w procesie wysyłania e-maili, ale nie w ich odbieraniu. Typowym błędem w myśleniu o tych protokołach jest mylenie ich ról w ekosystemie komunikacji e-mailowej. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że każdy z tych protokołów ma swoje specyficzne zastosowanie i że do odbierania wiadomości e-mail konieczne jest użycie odpowiednich standardów, takich jak POP3 lub IMAP. Wiedza na temat funkcji poszczególnych protokołów jest kluczowa dla prawidłowej konfiguracji i użytkowania systemów pocztowych.

Pytanie 39

Podczas zmiany ustawień rejestru Windows w celu zapewnienia bezpieczeństwa operacji, na początku należy

A. wyeksportować klucze rejestru do pliku

B. przygotować kopię zapasową istotnych dokumentów

C. przeanalizować, czy komputer jest wolny od wirusów

D. sprawdzić, czy nie występują błędy na dysku

Eksportowanie kluczy rejestru do pliku przed dokonaniem jakichkolwiek modyfikacji jest kluczowym krokiem w procesie zapewnienia bezpieczeństwa podczas pracy z rejestrem systemu Windows. Rejestr jest bazą danych, która przechowuje ustawienia systemowe oraz konfiguracje aplikacji, a zmiany w nim mogą prowadzić do poważnych problemów, w tym do niestabilności systemu czy nawet całkowitego jego zablokowania. Dlatego przed jakąkolwiek ingerencją należy stworzyć kopię zapasową obecnych kluczy rejestru. W praktyce, do exportu kluczy rejestru można użyć narzędzia Regedit, co jest standardową procedurą w branży IT. Użytkownik powinien wybrać odpowiedni klucz, kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję 'Eksportuj'. Dzięki temu w razie wystąpienia problemów po modyfikacji, można przywrócić wcześniejszy stan rejestru. Dobre praktyki w IT zalecają regularne tworzenie kopii zapasowych systemu, w tym rejestru, co znacznie ułatwia zarządzanie systemem oraz minimalizuje ryzyko utraty danych. Warto również pamiętać, że zmiany w rejestrze powinny być dokonywane tylko przez osoby z odpowiednią wiedzą, aby uniknąć niezamierzonych konsekwencji.

Pytanie 40

W sieciach komputerowych miarą prędkości przesyłu danych jest

A. ips

B. dpi

C. bps

D. byte

Odpowiedź 'bps' (bits per second) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka używana do pomiaru szybkości transmisji danych w sieciach komputerowych. W kontekście sieci komputerowych, szybkość ta odnosi się do liczby bitów, które są przesyłane w ciągu jednej sekundy. Jest to kluczowy parametr, który pozwala ocenić wydajność sieci, a także porównywać różne technologie transmisji, takie jak Ethernet, Wi-Fi czy łączność mobilna. Na przykład, szybkie połączenia optyczne mogą osiągać prędkości rzędu kilku gigabitów na sekundę (Gbps), co jest istotne w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości czy przesyłanie dużych plików. Warto także zaznaczyć, że standardy sieciowe, takie jak IEEE 802.3 dla Ethernetu, definiują minimalne i maksymalne wartości dla bps, co pozwala na standaryzację i zapewnienie interoperacyjności między urządzeniami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej