Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik logistyk
  • Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:48
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:10

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Dokumentem, który potwierdza dopuszczenie kontenera do międzynarodowego transportu pod zabezpieczeniem celnym, jest

A. Świadectwo ADR
B. Świadectwo uznania według typu konstrukcji
C. Karnet TIR
D. Certyfikat spełnienia wymogów bezpieczeństwa
Karnet TIR, świadectwo ADR oraz certyfikat spełnienia wymogów bezpieczeństwa to dokumenty ważne w różnych aspektach transportu, ale nie mają one bezpośredniego zastosowania w kontekście dopuszczenia kontenera do przewozu międzynarodowego pod zamknięciem celnym. Karnet TIR jest używany w transporcie drogowym do uproszczenia procedur celnych, jednak nie dotyczy on samego certyfikatu kontenera. Świadectwo ADR odnosi się do przewozu materiałów niebezpiecznych i potwierdza, że dany środek transportu spełnia wymogi dotyczące bezpieczeństwa ich transportu, ale nie jest dokumentem potwierdzającym dopuszczenie kontenera do przewozu międzynarodowego. Certyfikat spełnienia wymogów bezpieczeństwa może być istotny w kontekście ogólnego bezpieczeństwa transportu, jednak nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji kontenerów i ich konstrukcji, co jest kluczowe w międzynarodowym przewozie pod zamknięciem celnym. Przypisanie tych dokumentów do tej samej roli co świadectwo uznania według typu konstrukcji może prowadzić do błędnych wniosków na poziomie operacyjnym, w szczególności w logistyce międzynarodowej, gdzie znajomość specyficznych regulacji i dokumentacji jest kluczowa dla sprawnego przeprowadzenia transportu.
Pytanie 2

Przedstawione logo - "Transports Internationaux Routiers" dotyczy tranzytu towarów w transporcie międzynarodowym

Ilustracja do pytania
A. intermodalnym.
B. samochodowym.
C. lotniczym.
D. kolejowym.
Odpowiedź samochodowym jest prawidłowa, ponieważ logo "Transports Internationaux Routiers" (TIR) odnosi się bezpośrednio do międzynarodowego systemu tranzytu towarów w transporcie drogowym. System TIR został opracowany w celu uproszczenia procedur celnych i umożliwienia płynnego przewozu towarów pomiędzy krajami członkowskimi. Użycie TIR pozwala na przewóz towarów w zamkniętych pojazdach, co minimalizuje ryzyko kradzieży oraz zniszczenia ładunku. Dzięki temu przeładowania na granicach są znacząco ograniczone, co przyspiesza czas dostawy. Przykładem praktycznego zastosowania systemu TIR jest transport kontenerów z Europy do Azji, gdzie formalności celne są uproszczone, a czas tranzytu jest krótszy. System ten jest zgodny z konwencją TIR, która została przyjęta przez Organizację Narodów Zjednoczonych i jest uznawana za jedną z najlepszych praktyk w międzynarodowym transporcie drogowym. Warto również dodać, że uczestnicy systemu TIR muszą spełniać określone wymagania dotyczące bezpieczeństwa i zabezpieczeń przewożonych towarów.
Pytanie 3

Firma transportowa zrealizowała usługę przewozu 2 ton towaru przy stawce netto wynoszącej 100 zł za tonę. Usługa ta podlega 23% podstawowej stawce podatku VAT. Jaką kwotę należy zapłacić za tę usługę?

A. 264 zł
B. 246 zł
C. 200 zł
D. 223 zł
Usługa przewozu ładunku kosztowała 246 zł, co wynika z obliczeń dotyczących stawki netto i podatku VAT. Przewożony ładunek ważył 2 tony, a stawka netto wynosiła 100 zł za tonę. Zatem całkowity koszt usługi przed opodatkowaniem wynosi 2 tony * 100 zł/tona = 200 zł. Następnie, należy obliczyć podatek VAT, który wynosi 23% od wartości netto. Wartość VAT wynosi 200 zł * 0,23 = 46 zł. Całkowity koszt usługi z VAT to 200 zł + 46 zł = 246 zł. W przypadku usług transportowych ważne jest zrozumienie, jak prawidłowo naliczać podatki i jakie stawki obowiązują w danej branży. Takie obliczenia są standardową praktyką w branży transportowej, gdzie rzetelność w naliczaniu kosztów ma kluczowe znaczenie dla utrzymania transparentności finansowej oraz spełnienia wymogów prawnych dotyczących podatków.
Pytanie 4

Najdłuższy czas ciągłej jazdy jednego kierowcy w dwuosobowej ekipie pojazdu wynosi

A. 9,0 godzin
B. 6,0 godzin
C. 5,5 godziny
D. 4,5 godziny
Maksymalny czas nieprzerwanej jazdy jednego kierowcy w dwuosobowej załodze pojazdu samochodowego wynosi 4,5 godziny. Ta zasada opiera się na przepisach dotyczących czasu pracy kierowców, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach. W przypadku dwuosobowej załogi, 4,5-godzinny limit pozwala na efektywną rotację między kierowcami, co minimalizuje ryzyko zmęczenia. W praktyce oznacza to, że po tym czasie kierowca powinien zrobić przerwę, a drugi kierowca może przejąć prowadzenie pojazdu. Przepisy te są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które szczegółowo określają normy dotyczące czasu jazdy, czasu odpoczynku oraz przerw, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu drogowego.
Pytanie 5

Oblicz najkrótszy czas transportu ładunku na dystansie 430 km, jeśli pojazd jedzie ze średnią prędkością 50 km/h i jest obsługiwany przez dwuosobową załogę?

A. 8 godzin i 36 minut
B. 9 godzin i 21 minut
C. 10 godzin
D. 9 godzin
Obliczenie minimalnego czasu przewozu ładunku na odległość 430 km przy średniej prędkości 50 km/h wymaga zastosowania podstawowej formuły: czas = odległość / prędkość. Dla podanych danych, czas wynosi 430 km / 50 km/h = 8,6 godziny, co przelicza się na 8 godzin i 36 minut. Jest to ważne z perspektywy logistyki, gdzie optymalne planowanie tras ma kluczowe znaczenie dla efektywności przewozów oraz minimalizacji kosztów operacyjnych. Przykładowo, w branży transportowej często uwzględnia się również czasy przestojów, przepisy ruchu drogowego, oraz wymogi dotyczące odpoczynku kierowców, co może wpływać na całkowity czas realizacji transportu. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują wykorzystanie systemów zarządzania flotą, które umożliwiają analizę tras i optymalizację czasów przejazdu, a także monitorowanie pracy załogi, aby zapewnić zgodność z regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców.
Pytanie 6

Czym jest Reachstacker?

A. wywrotnicą obrotową
B. wozem bramowym
C. suwnicą półbramową
D. wozem kontenerowym
Reachstacker to taki specjalny wóz kontenerowy, który naprawdę ułatwia życie w portach i terminalach intermodalnych. Służy do podnoszenia i transportowania kontenerów, więc jest mega ważny w logistyce i transporcie morskim. Jego konstrukcja pozwala na pracę w wąskich miejscach, gdzie inne ciężarówki czy suwnice nie dają rady. Na przykład, terminal kontenerowy to idealne miejsce użycia Reachstackera – przenosi kontenery między statkami a magazynami, co robi dużą różnicę w wydajności pracy. Warto pamiętać, że obsługa takiego wozu wymaga przestrzegania zasad bezpieczeństwa. To naprawdę ważne, bo w portach jest sporo ludzi i niebezpiecznie, jak się nie uważa na takie rzeczy.
Pytanie 7

Na podstawie zamieszczonego opisu określ, którym skrótem oznacza się formułę, według której sprzedający zostawia towar do dyspozycji kupującego na nabrzeżu w porcie załadunku, a kupujący od tego momentu ponosi pełną odpowiedzialność za towar.

Opis znaczenia wybranych formuł INCOTERMS 2010
„Carriage Paid To" – sprzedający dostarcza towar przewoźnikowi, zawiera umowę przewozu do określonego miejsca przeznaczenia oraz opłaca jego koszty. Kupujący ponosi wszystkie koszty związane z towarem podczas jego przewozu.
„Ex Works" – sprzedający zostawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania, a kupujący organizuje transport, ponosi koszty oraz ryzyko na całej trasie.
„Free Carrier" – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi ustalonemu i opłaconemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu.
„Free Alongside Ship" – kupujący posiada gestę transportową od momentu złożenia towaru przez sprzedającego na nabrzeżu w porcie załadowania.
A. CPT
B. EXW
C. FAS
D. FCA
Wybór innej opcji niż FAS może prowadzić do nieporozumień związanych z odpowiedzialnością za towar. Na przykład, odpowiedź EXW (Ex Works) sugeruje, że sprzedający dostarcza towar do własnego zakładu, a kupujący ponosi pełne ryzyko od momentu odbioru, co jest skrajnie różne od sytuacji opisanej w pytaniu. W przypadku CPT (Carriage Paid To), sprzedający ponosi koszty transportu do miejsca docelowego, ale nie przenosi odpowiedzialności na kupującego w momencie dostarczenia towaru na nabrzeże. Z kolei FCA (Free Carrier) umożliwia sprzedającemu dostarczenie towaru do przewoźnika, ale odpowiedzialność również nie przechodzi na kupującego w momencie dostarczenia towaru na nabrzeże, co jest kluczowe w kontekście pytania. Błędem myślowym przy wyborze tych opcji jest pomylenie momentu przejścia ryzyka i odpowiedzialności, co jest istotne w kontekście regulacji INCOTERMS. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest niezbędne, aby uniknąć nieporozumień i niekorzystnych warunków w umowach handlowych.
Pytanie 8

Międzynarodowe regulacje IMDG Code odnoszą się do transportu materiałów niebezpiecznych różnymi środkami komunikacji?

A. lotniczego
B. kolejowego
C. morskiego
D. samochodowego
Międzynarodowy kodeks przewozu towarów niebezpiecznych drogą morską, znany jako IMDG Code, jest kluczowym dokumentem regulującym transport materiałów niebezpiecznych na morzu. Obejmuje on szczegółowe przepisy dotyczące klasyfikacji, pakowania, etykietowania i transportu takich towarów w celu zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla ludzi, jak i dla środowiska. Na przykład, podczas przewozu substancji chemicznych, takich jak kwas siarkowy, stosowane są specjalne kontenery, które minimalizują ryzyko wycieków. IMDG Code opiera się na międzynarodowych standardach, takich jak te ustalone przez Organizację Narodów Zjednoczonych, które mają na celu harmonizację przepisów globalnych. Przestrzeganie tych wytycznych jest niezbędne dla armatorów, agentów i przewoźników, którzy zajmują się logistyką morską, by uniknąć potencjalnych wypadków oraz kar finansowych wynikających z niedopełnienia wymogów. Dodatkowo, znajomość IMDG Code pozwala na lepsze zrozumienie procedur awaryjnych w sytuacjach kryzysowych, co jest niezbędne w dziedzinie transportu materiałów niebezpiecznych.
Pytanie 9

Aby zrealizować umowę dotyczącą transportu przesyłek skonsolidowanych drogą lotniczą, niezbędne jest sporządzenie zbiorczego listu przewozowego?

A. Master Air Waybill
B. BillofLading
C. House Air Waybill
D. IATA DGR
House Air Waybill (HAWB) jest dokumentem używanym w tranzycie przesyłek, ale nie jest odpowiedni dla przewozów skonsolidowanych. HAWB jest wystawiany przez brokera lub agenta frachtowego dla pojedynczej przesyłki, co oznacza, że w przypadku transportu skonsolidowanego, gdzie wiele przesyłek jest łączonych w jeden transport, HAWB nie jest wystarczający ani praktyczny. Bill of Lading jest dokumentem stosowanym w transporcie morskim, a nie lotniczym, co czyni go nieodpowiednim dla tego pytania. Jego funkcja polega na potwierdzeniu odbioru towarów przez przewoźnika i nie ma zastosowania w kontekście transportu lotniczego, gdzie dominują inne standardy dokumentacji. IATA DGR odnosi się do regulacji dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, a nie do formułowania umowy przewozowej. Wybór niewłaściwego dokumentu, takiego jak HAWB, Bill of Lading czy IATA DGR, może prowadzić do poważnych problemów w zakresie transportu, takich jak opóźnienia w odprawie celnej, dodatkowe koszty czy nawet utratę przesyłek. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnorodnych typów listów przewozowych oraz ich zastosowań w różnych rodzajach transportu, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą powstać wskutek mylenia tych dokumentów.
Pytanie 10

Na podstawie wykresu określ, w którym roku nastąpił największy przyrost przychodów przedsiębiorstw z branży TSL, w stosunku do roku poprzedniego

Ilustracja do pytania
A. w 2015 r.
B. w 2018 r.
C. w 2019 r.
D. w 2017 r.
Wybór roku 2018 jako momentu największego przyrostu przychodów przedsiębiorstw z branży TSL jest prawidłowy, ponieważ analizy wykresu wykazują, że przychody wzrosły o 7,73 mld zł w porównaniu do roku 2017. Taki wzrost jest znaczący i wskazuje na dynamiczny rozwój sektora transportu i logistyki w Polsce. Warto zauważyć, że wzrost w tym roku był wynikiem kilku czynników, takich jak rosnące zapotrzebowanie na usługi transportowe, zwiększenie efektywności operacyjnej oraz rozwój infrastruktury transportowej. Praktycznie, znajomość tych danych jest istotna dla analityków rynkowych, którzy muszą podejmować decyzje o inwestycjach oraz strategiach rozwoju. Zrozumienie trendów przychodowych pozwala również na lepsze prognozowanie przyszłych wyników finansowych i planowanie działań marketingowych zgodnych z rynkowymi potrzebami. Ponadto, raporty branżowe oraz analizy rynku, bazujące na takich danych, są kluczowe dla kształtowania polityki transportowej i logistycznej w kraju, co wpisuje się w standardy dobrych praktyk w zarządzaniu przedsiębiorstwami w branży TSL.
Pytanie 11

Dokument regulujący międzynarodowy transport szybko psujących się artykułów spożywczych oraz specjalnych urządzeń wykorzystywanych do ich przewozu to

A. ADN
B. ADR
C. AGC
D. ATP
Umowa ATP (Accord Transport Perissable) to międzynarodowa umowa, która reguluje przewozy szybko psujących się produktów żywnościowych oraz specjalnych urządzeń do ich transportu. Została stworzona, aby zapewnić odpowiednie warunki transportu, co jest niezwykle istotne dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności. Umowa ta określa wymagania dotyczące pojazdów, systemów chłodniczych oraz praktyk transportowych, które muszą być przestrzegane przez przewoźników. Przykładowo, zgodnie z ATP, pojazdy muszą być wyposażone w odpowiednie urządzenia do kontroli temperatury, a także muszą spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Przewoźnicy, którzy stosują się do norm ATP, przyczyniają się do minimalizacji strat żywności oraz zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku. Zrozumienie i przestrzeganie norm ATP jest kluczowe nie tylko dla producentów, ale również dla konsumentów, którzy oczekują wysokiej jakości żywności.
Pytanie 12

Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie

Ilustracja do pytania
A. towarów szybko psujących się.
B. ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych.
C. ładunków w ramach bimodalnego przewozu krajowego.
D. materiałów niebezpiecznych.
Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych, co jest ściśle związane z systemem TIR. Skrót TIR oznacza "Transports Internationaux Routiers" i jest międzynarodowym systemem umożliwiającym przewóz towarów przez granice państw z minimalnymi kontrolami celnymi. Przykładowo, gdy towar transportowany jest z Europy do Azji, dzięki systemowi TIR, przewoźnik nie musi przechodzić szczegółowych kontroli na każdej granicy, co znacząco przyspiesza cały proces transportowy. Uproszczone procedury celne w ramach TIR są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Konwencja TIR z 1975 roku, która promuje współpracę pomiędzy państwami i usprawnienie wymiany towarów. Dzięki temu systemowi, przewoźnicy mogą zaoszczędzić czas i koszty, co jest kluczowe w dynamicznym świecie logistyki.
Pytanie 13

Jaką maksymalną masę ładunku może przewieźć pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej 25 ton, jeśli jego masa własna wynosi 3 950 kilogramów?

A. 28,95 t
B. 21,05 t
C. 25 000 kg
D. 210 500 kg
Maksymalna masa ładunku, jaką można przetransportować pojazdem, oblicza się poprzez odjęcie masy własnej pojazdu od jego dopuszczalnej masy całkowitej. W tym przypadku dopuszczalna masa całkowita wynosi 25 ton, co odpowiada 25 000 kg. Masa własna pojazdu wynosi 3 950 kg. Obliczenia są następujące: 25 000 kg - 3 950 kg = 21 050 kg, co w przeliczeniu na tony daje 21,05 t. Ta wiedza jest kluczowa w logistyce i transporcie, ponieważ pozwala na określenie, ile towaru można bezpiecznie przewieźć zgodnie z przepisami i standardami. Przykład zastosowania tej wiedzy to planowanie transportu dużych ładunków, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może skutkować nie tylko karami finansowymi, ale także zagrożeniem dla bezpieczeństwa na drodze. Przestrzeganie norm dotyczących masy ładunku jest istotne dla utrzymania stabilności pojazdu oraz zminimalizowania ryzyka awarii technicznych podczas transportu.
Pytanie 14

Jaki model organizacji transportu wyróżnia się regularnymi kursami jednego środka przewozu pomiędzy ustalonym miejscem załadunku a punktem wyładunku?

A. Wahadłowy
B. Sztafetowy
C. Promienisty
D. Obwodowy
Wybór modelu obwodowego, sztafetowego lub promienistego nie jest trafny w kontekście pytania o regularne kursy między stałymi punktami. Model obwodowy, polegający na poruszaniu się środka transportu po zamkniętej trasie, nie zapewnia stałego połączenia między określonymi punktami, co może prowadzić do nieefektywności, zwłaszcza w kontekście czasów przejazdu oraz wydajności. Z kolei model sztafetowy, który zakłada zmianę środków transportu na różnych odcinkach trasy, wprowadza dodatkowe przestoje i komplikacje, które mogą negatywnie wpłynąć na regularność kursów. Natomiast model promienisty, z kolei, koncentruje się na rozprowadzeniu transportu promieniście z jednego centralnego punktu, co może prowadzić do rozproszenia zasobów i zmniejszenia częstotliwości połączeń między stałymi punktem załadunku a miejscem wyładunku. W przypadku transportu, gdzie kluczowa jest regularność, efektywność oraz przewidywalność, wybór modelu wahadłowego jest zdecydowanie bardziej odpowiedni. Ważne jest, aby w procesie decyzyjnym uwzględnić specyfikę operacyjną i wymagania klientów, co pomoże uniknąć błędów w wyborze odpowiedniego modelu organizacji transportu.
Pytanie 15

Wśród atutów rynku usług transportowo-spedycyjnych wyróżnia się

A. wielką liczbę wąskich gardeł w przepływie ładunków
B. niską konkurencję ze strony przewoźników lotniczych i morskich
C. wysoki poziom zużycia infrastruktury transportowej
D. znaczny zasób dostępnych sieci, węzłów oraz terminali drogowych
Wybór odpowiedzi wskazującej na duży zasób istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych jako mocną stronę rynku usług transportowo-spedycyjnych jest słuszny. Wysoka jakość infrastruktury transportowej, w tym rozbudowana sieć dróg, węzłów komunikacyjnych oraz terminali, umożliwia efektywne zarządzanie przepływem towarów. Dobrze rozwinięta infrastruktura transportowa przyczynia się do skrócenia czasu dostawy, zwiększenia dostępności usług oraz obniżenia kosztów transportu. Przykładem zastosowania takiej infrastruktury są centra logistyczne, które wykorzystują węzły drogowe do optymalizacji procesów dystrybucji. Dobrze zorganizowana sieć terminali umożliwia szybkie przeładunki i minimalizuje czas przestoju pojazdów, co jest kluczowe z perspektywy efektywności operacyjnej. Przemiany zachodzące w branży, jak rozwój technologii informacyjnych, również wspierają integrację tych sieci, co przyczynia się do poprawy płynności transportu i wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw.
Pytanie 16

System "ruchomej drogi" - RO-LA (Rollende Landstrasse) stanowi system transportu intermodalnego

A. szynowo-drogowo-morski
B. szynowo-morski
C. szynowo-drogowo-lotniczy
D. szynowo-drogowy
Odpowiedź "szynowo-drogowy" jest poprawna, ponieważ system RO-LA (Rollende Landstrasse) polega na transportowaniu drogowych środków transportu, takich jak ciężarówki, na platformach kolejowych. To podejście łączy zalety obu modalności, zwiększając efektywność transportu oraz zmniejszając emisję spalin i zużycie energii. Przykładem zastosowania systemu RO-LA jest transport towarów na trasach między krajami europejskimi, gdzie transport kolejowy umożliwia pokonanie dużych odległości z mniejszymi opóźnieniami w porównaniu do transportu drogowego. Tego typu intermodalny system transportowy jest szczególnie ceniony w Branży logistycznej, ponieważ pozwala na redukcję kosztów i czasów transportu. W praktyce, można zauważyć, że w państwach takich jak Niemcy, Austria czy Szwajcaria, RO-LA jest szeroko stosowana w transporcie między różnymi regionami, co wspiera zrównoważony rozwój transportu i ogranicza przeciążenie dróg. Standardy europejskie dotyczące transportu intermodalnego potwierdzają efektywność takich rozwiązań, co sprawia, że stają się one kluczowym elementem strategii zrównoważonego transportu.
Pytanie 17

Na podstawie fragmentu Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia ustal maksymalną długość pojazdu przedstawionego na rysunku.

1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu – 12,00 m;

2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy – 12,00 m;

3) pojazdu członowego – 16,50 m;

4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy – 18,75 m;

5) autobusu przegubowego – 18,75 m;

6) autobusu dwuosiowego – 13,50 m;

7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie – 15,00 m;

8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy – 18,75 m;

9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy – 22,00 m;

10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą – 4,00 m.

A. 18,75 m
B. 12,00 m
C. 16,50 m
D. 22,00 m
Odpowiedź 18,75 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, maksymalna długość zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego oraz przyczepy, wynosi właśnie 18,75 m. W praktyce oznacza to, że podczas projektowania tras dla transportu drogowego, konieczne jest przestrzeganie tych limitów, aby zapewnić bezpieczeństwo na drogach. Warto też zauważyć, że w sytuacjach, gdy pojazdy przekraczają tę długość, mogą być wymagane dodatkowe zezwolenia lub zmiany w trasie przewozu. Zastosowanie się do tych przepisów jest kluczowe dla uniknięcia nieprzewidzianych komplikacji prawnych oraz zwiększenia efektywności transportu. W branży transportowej ważne jest, aby operatorzy i kierowcy byli świadomi i dobrze zrozumieli obowiązujące normy, co przyczynia się do lepszego zarządzania flotą i optymalizacji kosztów transportu.
Pytanie 18

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość
3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu parametry.

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
2) szerokość – 3,20 m,
3) wysokość – 4,50 m,
4) masa całkowita – 60 t
– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
2) szerokość – 3,60 m,
3) wysokość – 4,70 m,
4) masa całkowita – 80 t
– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się przed i za tym pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych

A. jednego pojazdu.
B. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.
C. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.
D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne
Odpowiedź wskazująca na konieczność pilotowania pojazdu nienormatywnego za pomocą dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu jest zgodna z przepisami prawa oraz praktykami bezpieczeństwa. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, taki sposób pilotowania ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno dla samego pojazdu, jak i dla innych uczestników ruchu drogowego. Pojazdy nienormatywne, ze względu na swoje wymiary i masę, mogą stwarzać zagrożenie, dlatego obecność pilotów z przodu oraz z tyłu jest niezwykle istotna. Pilot z przodu informuje innych kierowców o nadchodzącym pojeździe, co pozwala na odpowiednie zorganizowanie ruchu, natomiast pilot z tyłu monitoruje sytuację z tyłu i zapobiega ewentualnym kolizjom. Przykłady z praktyki pokazują, że brak odpowiednich działań zabezpieczających może prowadzić do wypadków, dlatego przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach.
Pytanie 19

Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który w czasie 2 godzin i 30 minut przejechał 175 km?

A. 50 km/h
B. 60 km/h
C. 80 km/h
D. 70 km/h
Odpowiedź 70 km/h jest całkiem ustalona. Tak naprawdę, średnią prędkość pojazdu można obliczyć, dzieląc całkowitą odległość przez czas, który zajmuje podróż. W naszym przypadku musimy najpierw zamienić 2 godziny i 30 minut na godziny, co daje 2,5 godziny. Potem dzielimy 175 km przez 2,5 godziny i otrzymujemy 70 km/h. To jest dość proste, w praktyce wykorzystywane w różnych dziedzinach, jak transport czy inżynieria. Wiedza o średniej prędkości jest ważna, kiedy planujemy trasy lub szacujemy czas na dojazd, a także przydaje się w optymalizacji kosztów transportu. Widziałem, że firmy transportowe często opierają się na takich obliczeniach, by lepiej zarządzać flotą. Warto jednak pamiętać, że średnia prędkość nie bierze pod uwagę zmieniających się warunków na drodze, jak korki czy różne postoje. To może mieć duże znaczenie, gdy podróżujemy naprawdę.
Pytanie 20

Zgodnie z przepisami dotyczącymi czasu pracy kierowców, maksymalny czas nieprzerwanej jazdy wynosi

A. 5,0 godzin
B. 10,0 godzin
C. 9,0 godzin
D. 4,5 godziny
Maksymalny czas nieprzerwanej jazdy kierowców jest tematem, który często budzi wątpliwości i może prowadzić do nieporozumień. Odpowiedzi sugerujące, że ten czas wynosi 5,0 godzin, 10,0 godzin, czy 9,0 godzin, są niepoprawne z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, każda z tych odpowiedzi narusza zasady bezpieczeństwa i zdrowia kierowców, które są fundamentem przepisów dotyczących czasu pracy. Zbyt długi czas jazdy bez przerwy zwiększa ryzyko wystąpienia zmęczenia, co w konsekwencji może prowadzić do wypadków drogowych. Przepisy jasno definiują maksymalne limity, aby kierowcy mieli odpowiednią ilość czasu na odpoczynek, co jest kluczowe dla ich zdrowia oraz bezpieczeństwa na drodze. Ponadto, w przypadku 10,0 godzin jazdy, kierowcy nie tylko narażają siebie, ale także innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo. W praktyce, nieprzestrzeganie tych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Zrozumienie i przestrzeganie maksymalnych czasów jazdy oraz obowiązkowych przerw jest kluczowe, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność transportu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.
Pytanie 21

Zgodnie z INCOTERMS 2010, zasada handlowa FOB jest stosowana w transakcjach handlowych realizowanych przy użyciu środków transportu

A. drogowego
B. morskiego i lotniczego
C. morskiego
D. kolejowego i śródlądowego
Formuła handlowa FOB (Free On Board) według INCOTERMS 2010 odnosi się do transakcji handlowych, w których dostawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towarów na pokład statku w porcie załadunku. Oznacza to, że ryzyko i koszty przenoszone są na nabywcę w momencie, gdy towar przekroczy burtę statku. Zastosowanie tej formuły ma miejsce wyłącznie w transporcie morskim, co wynika z jej charakterystyki, w której kluczowym elementem jest dostarczenie towaru do portu załadunku. W praktyce, dla firm zajmujących się importem lub eksportem, wybór FOB może być korzystny, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami transportu oraz ryzykiem. Współczesne firmy logistyczne często stosują FOB w celu optymalizacji procesów transportowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Ponadto, ważne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w transakcję miały jasne zrozumienie warunków FOB, aby uniknąć nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za transport.
Pytanie 22

Oblicz, ile maksymalnie sztuk ładunku o długości 3 ldm (metr ładowny) można załadować na naczepę o wymiarach (długość x szerokość): 13,6 m x 2,48 m, jeżeli 1 ldm = 1m długości x 2,45 m szerokości pojazdu?

A. 2 szt.
B. 1 szt.
C. 4 szt.
D. 3 szt.
W odpowiedzi 4 wskazano, że na naczepie o wymiarach 13,6 m długości i 2,48 m szerokości można umieścić 4 sztuki ładunku o długości 3 ldm (1 ldm = 1 m długości x 2,45 m szerokości). W pierwszym etapie obliczeń ustalamy, ile metrów ładunków zmieści się na długości naczepy. Długość naczepy wynosi 13,6 m, co pozwala na umieszczenie maksymalnie 4 sztuk ładunku (13,6 m / 3 m = 4,53). Praktycznie oznacza to, że można umieścić 4 jednostki długości 3 metrów, ponieważ nie możemy umieścić cząstkowej jednostki ładunku. Następnie obliczamy szerokość: 4 sztuki ładunku o szerokości 2,45 m zajmą 9,8 m, co mieści się w dostępnej szerokości naczepy (2,48 m). W praktyce oznacza to, że takie obliczenia pozwalają na optymalizację załadunku i efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej w transporcie, co jest kluczowe w branży logistycznej, aby zminimalizować koszty transportu i zwiększyć efektywność. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy dokonywać takich obliczeń przed załadunkiem, aby uniknąć potencjalnych problemów podczas transportu.
Pytanie 23

Przedstawiony znak, umieszczony na ładunku, oznacza substancję

Ilustracja do pytania
A. drażniącą.
B. niebezpieczną dla środowiska.
C. bardzo toksyczną.
D. trującą.
Znak przedstawiony na ładunku to międzynarodowy symbol oznaczający substancje niebezpieczne dla środowiska, co jest zgodne z przepisami ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych). Symbol ten, przedstawiający martwą rybę i drzewo, wskazuje na potencjalne zagrożenie dla organizmów wodnych oraz ekosystemów lądowych. W praktyce, oznaczenie to jest kluczowe dla transportu substancji chemicznych, aby zapewnić bezpieczeństwo nie tylko ludzi, ale i środowiska naturalnego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność odpowiedniego oznaczania zbiorników z chemikaliami, które mogą być szkodliwe w przypadku przypadkowego uwolnienia do wód gruntowych czy rzek. Zgodnie z normą ISO 14001 dotyczącą systemów zarządzania środowiskowego, przedsiębiorstwa powinny identyfikować i oceniać wpływ swoich działań na środowisko, co podkreśla znaczenie odpowiedniego oznaczenia substancji niebezpiecznych.
Pytanie 24

Transport samochodów na statek powinien być realizowany z wykorzystaniem technologii przeładunkowej?

A. pump in - pump out
B. roll on - roll off
C. lift on - lift off
D. ro - la
Odpowiedź "roll on - roll off" (RoRo) jest prawidłowa, ponieważ jest to technologia przeładunkowa, która umożliwia załadunek i wyładunek samochodów oraz innych pojazdów na statek w sposób efektywny i bezpieczny. Proces ten polega na tym, że pojazdy wjeżdżają na pokład statku na własnych kołach, co eliminuje potrzebę użycia dźwigów czy innych urządzeń podnoszących. Tego typu transport jest szeroko stosowany w transporcie morskim, zwłaszcza w przypadku statków towarowych, w których transportuje się duże ilości samochodów. Przykładem mogą być promy przewożące pasażerów oraz ich pojazdy, które dzięki technologii RoRo mogą sprawnie obsługiwać dużą liczbę jednostek. Metoda ta ma wiele zalet, w tym skrócenie czasu załadunku i wyładunku, zmniejszenie uszkodzeń oraz obniżenie kosztów operacyjnych. W branży transportowej i logistycznej uznawana jest za standard, który przyczynia się do zwiększenia efektywności całego procesu transportowego.
Pytanie 25

W tabeli jest przedstawiony opis identyfikatora

Opis identyfikatora GS1
Numer ten jest stosowany do jednoznacznej identyfikacji jednostek handlowych w łańcuchu dostaw, czyli wszelkich produktów lub usług, podlegających wycenie, zamawianiu lub fakturowaniu na dowolnym etapie łańcucha dostaw np. w kasie, magazynie, elektronicznym katalogu. Każdej jednostce handlowej (produktowi lub usłudze), która różni się od innej np. kolorem, rozmiarem czy sposobem pakowania, przypisany zostaje inny numer.
A. GINC (Global Identification Number for Consignment)
B. SSCC (Serial Shipping Container Code)
C. GTIN (Global Trade Item Number)
D. GSIN (Global Shipment Identification Number)
Odpowiedzi takie jak SSCC, GINC oraz GSIN, chociaż związane z systemem GS1, nie odpowiadają opisanemu w pytaniu identyfikatorowi. SSCC (Serial Shipping Container Code) jest używany do identyfikacji kontenerów wysyłkowych, a nie pojedynczych jednostek handlowych. Jego głównym celem jest śledzenie przesyłek w transporcie, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż identyfikacja produktów. GINC (Global Identification Number for Consignment) z kolei odnosi się do identyfikacji przesyłek towarowych, a nie konkretnego produktu, co również nie pasuje do kontekstu pytania. GSIN (Global Shipment Identification Number) jest podobnie skonstruowanym identyfikatorem, który służy do śledzenia wysyłek, a nie do identyfikacji jednostkowych produktów w handlu. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Często mylone są cele tych identyfikatorów, co prowadzi do błędnych wniosków. W kontekście globalizacji i złożoności nowoczesnego handlu, umiejętność właściwego przyporządkowania identyfikatorów do ich zastosowań jest niezbędna dla profesjonalistów w branży. Dlatego tak ważne jest, aby znać i rozumieć różnice między tymi systemami identyfikacji, by móc efektywnie zarządzać informacjami o produktach i przesyłkach.
Pytanie 26

Dokument przewozowy CIM to pismo wykorzystywane w transporcie

A. krajowym kolejowym
B. krajowym drogowym
C. międzynarodowym drogowym
D. międzynarodowym kolejowym
List przewozowy CIM (Convention Internationale concernant le transport des marchandises par chemin de fer) jest międzynarodowym dokumentem transportowym stosowanym w transporcie kolejowym. Jego celem jest regulacja przewozów ładunków koleją na poziomie międzynarodowym, ułatwiając wymianę handlową między państwami. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje dotyczące przewożonego towaru, strony umowy oraz warunków transportu, co czyni go niezbędnym narzędziem w logistyce kolejowej. Przykład praktycznego zastosowania listu przewozowego CIM to transport kontenerów z towarami między Europą a Azją, gdzie stosowanie tego dokumentu przyspiesza proces odprawy celnej oraz minimalizuje ryzyko sporów dotyczących odpowiedzialności przewoźnika. Ponadto, list ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, co pozwala na jego uznawanie przez różne krajowe systemy prawne. Warto wspomnieć, że stosowanie listów przewozowych CIM jest uregulowane w ramach międzynarodowych konwencji kolejowych, co zapewnia ich jednolitą interpretację i stosowanie w praktyce.
Pytanie 27

Europejskie śródlądowe szlaki wodne wymienione w Konwencji AGN zostały sklasyfikowane na

A. 3 klasy
B. 4 klasy
C. 5 klas
D. 7 klas
Odpowiedź wskazująca, że europejskie śródlądowe drogi wodne zostały podzielone na 7 klas, jest prawidłowa i oparta na Konwencji AGN (Europejska Konwencja o drobnych rzekach). Klasyfikacja ta ma kluczowe znaczenie dla planowania i rozwoju transportu wodnego w Europie, ponieważ umożliwia standaryzację oraz zapewnia odpowiednie warunki dla żeglugi. Każda klasa odpowiada określonym wymaganiom technicznym, które są niezbędne do utrzymania i rozwoju dróg wodnych. Na przykład, klasa I obejmuje drogi wodne o minimalnej głębokości 1,2 m, co czyni je odpowiednimi dla niewielkich jednostek pływających, podczas gdy klasa VII dotyczy dróg wodnych o głębokości powyżej 3,6 m, co umożliwia transport większych statków towarowych. Ta klasyfikacja wspiera integrację śródlądowego transportu wodnego z innymi modalnościami transportowymi, co jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju i polityki transportowej Unii Europejskiej. Odpowiednia klasyfikacja pozwala także na lepsze zarządzanie wodami w kontekście ochrony środowiska, co jest kluczowe w dobie zmian klimatycznych.
Pytanie 28

Aby zrealizować bezpośredni przeładunek kontenerów z jednostki pływającej na wagony kolejowe, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. suwnicę STS
B. suwnicę pomostową
C. wózek widłowy
D. wóz podsiębierny
Wybór innych urządzeń do przeładunku kontenerów, takich jak wózki widłowe czy suwnice pomostowe, nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście transportu kontenerów z jednostek morskich na wagony kolejowe. Wózki widłowe, mimo że są wszechstronne i często stosowane w magazynach, nie są przystosowane do obsługi ciężkich kontenerów na dużych wysokościach. Ich możliwości załadunkowe są ograniczone, co w przypadku kontenerów może prowadzić do uszkodzeń ładunku albo samego urządzenia. Suwnice pomostowe, choć również mogą być używane w portach, mają ograniczoną mobilność w porównaniu do suwnic STS, które są projektowane z myślą o przeładunku z jednostek pływających. Użycie wozów podsiębiernych, które służą głównie do transportu materiałów sypkich, jest całkowicie nieadekwatne w przypadku kontenerów, które wymagają specjalistycznego podejścia do załadunku i rozładunku. Każde z tych urządzeń nie spełnia wymagań dotyczących efektywności i bezpieczeństwa, jakie stawia się przed operacjami przeładunkowymi w nowoczesnym porcie. Dlatego kluczowe jest, aby w kontekście przeładunku kontenerów zawsze stosować odpowiednie technologie, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami oraz najlepszymi praktykami w branży logistyki i transportu.
Pytanie 29

Na terminalu drogowym i kolejowym, zmiana środka transportu dla intermodalnych jednostek transportowych w systemie "na barana" realizowana jest przy użyciu

A. wózków widłowych
B. podnośników nożycowych
C. suwnic bramowych
D. ramp najazdowych
Wybór ramp najazdowych, podnośników nożycowych lub wózków widłowych jako środka do zmiany transportu jednostek intermodalnych w systemie 'na barana' wykazuje istotne braki w zrozumieniu charakterystyki i wymagań operacyjnych terminali transportowych. Rampy najazdowe, choć są przydatne w kontekście transportu lądowego, nie są w stanie efektywnie obsługiwać ciężkich ładunków na dużą skalę, co jest typowe dla operacji intermodalnych. Ich zastosowanie ogranicza się do transportu między pojazdami o podobnej wysokości, co w przypadkach zróżnicowanych środków transportu nie jest wystarczające. Podnośniki nożycowe, pomimo swojej użyteczności w podnoszeniu ładunków na określoną wysokość, nie są przystosowane do przenoszenia dużych jednostek transportowych, jak kontenery, w sposób, który zapewnia bezpieczeństwo i wydajność. Wózki widłowe, choć często używane w magazynach, mają ograniczoną zdolność udźwigu w porównaniu do suwnic bramowych i są mniej efektywne w przypadku transportu intermodalnego, gdzie szybkość przeładunku jest kluczowa. Typowe błędy myślowe obejmują niedocenianie znaczenia odpowiedniego doboru sprzętu do specyfiki operacyjnej terminali oraz ignorowanie standardów branżowych, które wskazują na konieczność stosowania dedykowanych rozwiązań dla efektywnego zarządzania ładunkami.
Pytanie 30

W przypadku ciągnięcia wieloosiowych przyczep o znacznej ładowności, najbardziej odpowiednie są ciągniki

A. rolnicze
B. specjalne
C. siodłowe
D. balastowe
Ciągniki balastowe są specjalnie zaprojektowane do ciągnięcia wieloosiowych przyczep o dużej ładowności, co wynika z ich konstrukcji oraz zastosowanych technologii. Te pojazdy charakteryzują się dużą masą własną, co zapewnia stabilność i lepszą przyczepność na drodze, szczególnie w transporcie ciężkich ładunków. Dodatkowo, ciągniki balastowe często wyposażone są w potężne silniki, co umożliwia efektywne pokonywanie wzniesień oraz trudnych warunków drogowych. W praktyce, ciągniki balastowe są niezbędne w branżach takich jak budownictwo czy transport ciężki, gdzie często przewozi się materiały budowlane, maszyny czy sprzęt przemysłowy. Zgodnie z normami branżowymi, stosowanie odpowiedniego typu ciągnika do konkretnego zadania transportowego jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności operacji, co czyni ciągniki balastowe najlepszym wyborem w opisywanej sytuacji.
Pytanie 31

Umowa ATP dotyczy międzynarodowych transportów drogowych

A. ładunków nienormatywnych
B. żywych zwierząt
C. artykułów spożywczych w kontrolowanej temperaturze
D. materiałów niebezpiecznych w małych ilościach
Umowa ATP, czyli umowa dotycząca międzynarodowego transportu drogowego artykułów spożywczych w temperaturze kontrolowanej, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady przewozu tych towarów. Obejmuje ona różnorodne aspekty, takie jak wymagania dotyczące warunków klimatycznych, transportu, a także odpowiedniego pakowania i zabezpieczenia ładunków. Przykładem zastosowania umowy ATP może być transport mleka, które musi być przewożone w temperaturze nieprzekraczającej 4°C, aby zachować jego jakość i bezpieczeństwo. Przedsiębiorstwa zajmujące się przewozem artykułów spożywczych muszą również zapewniać stały monitoring temperatury oraz dokumentację, która potwierdza spełnienie norm ATP. Zastosowanie tej umowy jest istotne nie tylko dla bezpieczeństwa żywności, ale także dla ochrony zdrowia konsumentów, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa żywności, takimi jak HACCP.
Pytanie 32

Jednostką transportową, która działa w systemie intermodalnym, jest

A. paletowa jednostka ładunkowa
B. nadwozie wymienne
C. kontener IBC
D. big bag
Kontener IBC to jednostka, która jest przeznaczona głównie do transportu płynów i substancji sypkich, ale nie jest klasyfikowana jako intermodalna jednostka transportowa. Jest to typowy zbiornik, który można transportować jedynie na jednym środku transportu, co ogranicza jego elastyczność w porównaniu z nadwoziem wymiennym. Big bag, z kolei, jest wykorzystywany do transportu dużych ilości materiałów sypkich, lecz nie jest przystosowany do łatwego przemieszczania pomiędzy różnymi środkami transportu, co jest kluczowym elementem intermodalności. Paletowa jednostka ładunkowa, chociaż jest powszechnie stosowana do transportu towarów, nie spełnia kryteriów intermodalności w takim samym stopniu jak nadwozie wymienne, ponieważ nie jest sama w sobie nośnikiem, a jedynie ułatwia załadunek i transport towarów. Wspólnym błędem jest mylenie różnych typów jednostek transportowych i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień związanych z definicją intermodalności. Intermodalność opiera się na możliwości skutecznego i ekonomicznego przesyłania ładunków przy użyciu wielu różnych środków transportu, co w pełni realizuje jedynie nadwozie wymienne.
Pytanie 33

Przedsiębiorstwo transportowe otrzymało zlecenie obejmujące załadunek towaru, jego przewóz na odległość 300 km i rozładunek. Czas załadunku towaru wynosi 30 minut, a rozładunku 35 minut. Korzystając z informacji ujętych w tabeli oblicz, wartość brutto zrealizowanego zlecenia, jeżeli usługi objęte są podatkiem 23% VAT.

Cennik
Rodzaj usługiStawka netto
Załadunek10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Rozładunek10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Przewóz1,50 zł/km
A. 470,00 zł
B. 578,10 zł
C. 620,30 zł
D. 590,40 zł
Obliczenie wartości brutto zlecenia transportowego to nic innego jak suma wszystkich kosztów związanych z tą usługą plus odpowiedni VAT. W tym przypadku musimy najpierw określić, ile wynoszą koszty netto załadunku, transportu na 300 km oraz rozładunku. Jak już to zrobimy, dodajemy do tego 23% VAT. Wychodzi nam 578,10 zł, co jest zgodne z tym, jak powinno się to liczyć w transporcie. Ważne jest, żeby znać te obliczenia, bo pomaga to w lepszym zarządzaniu finansami w firmie. Na przykład firmy transportowe powinny regularnie sprawdzać swoje koszty, żeby zrozumieć, jak poprawić swoją rentowność. Zrozumienie VAT-u jest kluczowe, żeby uniknąć problemów z podatkami, które mogą skończyć się karami finansowymi. Dlatego warto umieć dokładnie obliczać wartość brutto i znać stawki podatkowe, bo to się przyda w pracy. Podsumowując, umiejętność teoretyczna w obliczeniach wiąże się z praktycznymi umiejętnościami, które powinno się cały czas ćwiczyć w codzienności.
Pytanie 34

Zgodnie z przedstawionym fragmentem umowy CMR drugi egzemplarz oryginału listu przewozowego jest przeznaczony dla

Fragment umowy międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)
Artykuł 5.
1. List przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemplę nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik.
2. Jeżeli przeznaczony do przewozu towar ma być ładowany na różne pojazdy lub jeżeli chodzi o różne rodzaje towarów albo o oddzielne partie, nadawca lub przewoźnik ma prawo wymagać wystawienia tylu listów przewozowych, ile pojazdów należy użyć lub ile jest rodzajów bądź partii towarów.
A. spedytora.
B. odbiorcy.
C. nadawcy.
D. przewoźnika.
Wybór odpowiedzi, który wskazuje na nadawcę, spedytora lub przewoźnika jako odbiorców drugiego egzemplarza listu przewozowego jest nieprawidłowy, ponieważ wprowadza istotne nieporozumienie dotyczące roli poszczególnych uczestników procesu transportowego. Nadawca, jako strona przekazująca towary, otrzymuje pierwszy egzemplarz listu przewozowego, który jest dla niego dokumentem potwierdzającym nadanie przesyłki. Spedytor, pełniący funkcję pośrednika w transporcie, również nie ma prawa do drugiego egzemplarza, który ma na celu zapewnienie odbiorcy jasnej informacji o towarze oraz potwierdzenie jego odbioru. Przewoźnik, natomiast, zatrzymuje trzeci egzemplarz, który służy mu jako dokumentacja do ewidencji transportu. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji listu przewozowego oraz nieznajomości ról poszczególnych uczestników w transporcie. Właściwe zrozumienie, kto posiada który egzemplarz, jest kluczowe dla prawidłowej realizacji procesu logistycznego, jak również dla rozwiązywania ewentualnych sporów na etapie dostawy. W praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna dla profesjonalistów w branży transportowej, aby zminimalizować ryzyko błędów oraz zapewnić zgodność z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami.
Pytanie 35

Oblicz wskaźnik zajęcia przestrzeni ładunkowej naczepy, jeśli pojemność tego pojazdu wynosi 160 m3, a objętość właściwa ładunku to 80 m3?

A. 2,0
B. 0,4
C. 0,5
D. 0,8
W celu obliczenia współczynnika wypełnienia przestrzeni ładunkowej naczepy, należy podzielić objętość właściwą ładunku przez pojemność pojazdu. W tym przypadku mamy pojemność naczepy równą 160 m³ oraz objętość właściwą ładunku wynoszącą 80 m³. Obliczamy współczynnik wypełnienia: 80 m³ / 160 m³ = 0,5. Oznacza to, że naczepa jest wypełniona w 50% przestrzeni ładunkowej, co jest typowe w branży transportowej. Praktyczne znaczenie tego wskaźnika jest ogromne, ponieważ pozwala ocenić efektywność wykorzystania przestrzeni ładunkowej. Optymalne wypełnienie naczepy wpływa na koszty transportu, zużycie paliwa oraz emisję CO2. W standardach branżowych dąży się do maksymalizacji użycia przestrzeni, co wpływa na rentowność operacji transportowych. Ponadto, wypełnienie nie powinno przekraczać 80% w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz łatwego załadunku i rozładunku towarów.
Pytanie 36

Postanowienia zawarte w Konwencji Wiedeńskiej dotyczą

A. reguł użytkowania karnetu CDP.
B. jednolitych norm ruchu drogowego.
C. dozwolonej prędkości poruszania się.
D. ochrony morza przed zanieczyszczeniami przez statki.
Konwencja Wiedeńska o ruchu drogowym, która została przyjęta w 1968 roku, ma na celu ujednolicenie zasad ruchu drogowego na świecie, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drogach międzynarodowych. W ramach tej konwencji ustalono wspólne zasady dotyczące sygnalizacji świetlnej, znaków drogowych oraz przepisów dotyczących zachowania kierowców. Przykładem zastosowania tych zasad jest jednolity system znaków drogowych, który jest stosowany w wielu krajach, co ułatwia podróżującym poruszanie się w obcym kraju. Przyjęcie i wdrożenie zasad określonych w Konwencji Wiedeńskiej sprzyja zwiększeniu bezpieczeństwa na drogach oraz ułatwia międzynarodowy transport towarów i osób. Dodatkowo, konwencja ta jest podstawą dla wielu krajowych ustawodawstw, które regulują ruch drogowy, a jej standardy są często przywoływane w dyskusjach dotyczących polityki transportowej.
Pytanie 37

Oblicz całkowitą masę 15 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), gdzie każda z nich zawiera 16 kartonów, przy założeniu, że masa brutto jednego kartonu wynosi 45 kg, a masa samej palety to 25 kg?

A. 18 000 kg
B. 16 800 kg
C. 11 175 kg
D. 10 800 kg
Obliczanie całkowitej masy 15 palet z ładunkami jest ważne i jest trochę matematyki. Na początku musimy wiedzieć, ile waży jeden karton i sama paleta. Wiemy, że jeden karton ma masę brutto 45 kg. Na jednej palecie jest 16 takich kartonów, więc jak to pomnożymy, to dostaniemy masę kartonów na jednej palecie, czyli 16 razy 45 kg, co daje 720 kg. Nie zapominajmy, że do tego trzeba dodać wagę samej palety, która wynosi 25 kg. Tak więc cała masa załadowanej palety to 720 kg + 25 kg, czyli razem 745 kg. W końcu, mając 15 takich palet, musimy pomnożyć 15 przez 745 kg, co daje nam 11 175 kg. Wiesz, że takie obliczenia są super ważne w logistyce, bo pomagają planować transport i miejsce w magazynach. Dobrze zrozumieć te rzeczy, bo skuteczne zarządzanie łańcuchem dostaw może naprawdę pomóc w obniżeniu kosztów transportu. W logistyce obliczenia masy to kluczowa sprawa, żeby uniknąć problemów z przeciążeniem i uszkodzeniem towarów.
Pytanie 38

Który z parametrów nie jest rejestrowany przez tarczę tachografu?

A. Dystansu, jaki pokonał pojazd
B. Godzin przybycia i opuszczenia pracy przez kierowcę
C. Czasu oraz prędkości jazdy pojazdu
D. Czasu otwarcia skrzynki z kartą kontrolną
Tarcza tachografu ma na celu rejestrowanie różnych parametrów związanych z pracą kierowcy i eksploatacją pojazdu. Zarejestrowane parametry obejmują czas jazdy, prędkość, a także odległość przebywaną przez pojazd. W przeciwieństwie do tych danych, godziny otwarcia skrzynki zawierającej kartę kontrolną nie są rejestrowane przez tachograf. Skrzynka ta, będąca częścią systemu, służy do przechowywania karty kierowcy, a jej otwarcie jest istotne z punktu widzenia kontroli. Praktyczne zastosowanie tych informacji jest kluczowe, ponieważ pozwala na weryfikację i zabezpieczenie danych dotyczących czasu pracy kierowcy. Zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej, tachografy muszą być używane w pojazdach ciężarowych oraz dostawczych powyżej 3,5 tony, co jest zgodne z unijnym rozporządzeniem nr 561/2006. Odpowiednie monitorowanie czasu pracy i odpoczynku kierowcy jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz przestrzegania norm pracy w transporcie.
Pytanie 39

Jakie towary są całkowicie wyłączone z transportu pod osłoną karnetów TIR?

A. papierosy
B. produkty owocowe
C. odzież
D. perfumy
Towary całkowicie wykluczone z przewozów pod osłoną karnetów TIR są ściśle określone w przepisach dotyczących międzynarodowego transportu towarowego. Papierosy, z uwagi na ich charakter jako wyrobów akcyzowych, są objęte szczególnymi regulacjami. Przewóz papierosów wymaga zgodności z przepisami prawa celnego oraz akcyzowego, co sprawia, że nie mogą być transportowane w ramach uproszczonych procedur, takich jak karnety TIR. Przykładem zastosowania tego przepisu może być sytuacja przewoźnika, który planuje transport towarów do kraju UE. W takim przypadku musi zrealizować oddzielne deklaracje celne dla papierosów i zastosować się do obowiązujących norm podatkowych. Warto dodać, że w transporcie międzynarodowym istnieją również inne kategorie towarów, które podlegają podobnym ograniczeniom, jednak papierosy są najbardziej rozpoznawalnym przykładem ze względu na ich regulacje dotyczące zdrowia publicznego i polityki antynarkotykowej.
Pytanie 40

Jakie są zasady ogólne dotyczące ruchu drogowego w transporcie samochodowym?

A. Konwencja wiedeńska
B. Konwencja warszawska
C. Konwencja helsińska
D. Konwencja berneńska
Konwencja Wiedeńska, przyjęta w 1968 roku, reguluje zasady ruchu drogowego w krajach, które ją ratyfikowały. Jej celem jest zapewnienie jednolitych zasad bezpieczeństwa na drogach oraz ułatwienie międzynarodowego transportu drogowego. W konwencji tej określono m.in. zasady dotyczące zachowań kierowców, oznakowania dróg, sygnałów świetlnych oraz ograniczeń prędkości. Dzięki tym standardom, kierowcy podróżujący między krajami są w stanie lepiej dostosować się do lokalnych przepisów, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa na drogach. Na przykład, w krajach stosujących konwencję, kierowcy powinni stosować się do oznaczeń dotyczących pierwszeństwa przejazdu, co minimalizuje ryzyko wypadków. Warto również zauważyć, że konwencja ta jest fundamentem dla rozwoju krajowych przepisów ruchu drogowego, co wpływa na harmonizację przepisów w Europie i poza nią.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej