Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 09:59
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 10:33

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który rodzaj tynku jest odporny na wodę?

A. Wapienny

B. Gipsowy

C. Renowacyjny

D. Mozaikowy

Wybór niewłaściwego rodzaju tynku może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w kontekście odporności na wodę. Tynk wapienny, chociaż ma swoje zalety, w tym ekologiczność i zdolność do regulacji wilgotności, nie jest materiałem wodoodpornym. Jego główną wadą jest wysoka nasiąkliwość, co sprawia, że w długotrwałym kontakcie z wodą może ulegać degradacji, a także sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów. Tynk gipsowy z kolei, mimo swojej popularności w zastosowaniach wykończeniowych, również nie nadaje się do stref o wysokiej wilgotności, ponieważ gips jest materiałem hygroskopijnym, który wchłania wilgoć i osłabia swoje właściwości strukturalne. Tynk renowacyjny, przeznaczony głównie do odnawiania zabytków, ma swoje specyficzne zastosowanie, ale również nie zapewnia wodoodporności. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe w przypadku planowania zastosowania tynku w projektach budowlanych. Często błąd polega na mylnym założeniu, że każdy tynk ma podobne właściwości ochronne, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i trwałością konstrukcji. Wiedza na temat właściwości różnych materiałów budowlanych jest niezbędna dla osiągnięcia sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 2

Aby uzyskać zaprawę cementowo-wapienną M4, należy użyć składników w proporcjach objętościowych 1 : 1 : 6, co oznacza

A. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części piasku

B. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części wody

C. 1 część cementu : 1 część piasku : 6 części wapna hydratyzowanego

D. 1 część wapna hydratyzowanego : 1 część piasku : 6 części cementu

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występuje nieporozumienie dotyczące rozróżnienia składników zaprawy. Proporcje 1 : 1 : 6 powinny być interpretowane jako 1 część cementu, 1 część wapna hydratyzowanego oraz 6 części piasku, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej jakości zaprawy. Wybór odpowiednich proporcji ma ogromny wpływ na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie, która jest fundamentalna w budownictwie. Nieprawidłowe stosunki, takie jak 1 część cementu, 1 część piasku i 6 części wapna hydratyzowanego, mogą prowadzić do zbyt dużego uwodnienia, co zmniejsza wytrzymałość i trwałość zaprawy. Ponadto, pomijanie piasku lub zbyt niskie jego proporcje skutkują gorszą pracą i adhezją zaprawy. Takie błędy mogą także prowadzić do problemów w dłuższej perspektywie czasowej, takich jak pęknięcia czy odspajanie elementów budowlanych. Warto również zauważyć, że błędne proporcje mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia właściwości materiałów budowlanych i ich interakcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w budownictwie, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.

Pytanie 3

Oblicz koszt robót remontowych polegających na zbiciu rynków tradycyjnych z dwóch sąsiednich ścian pomieszczenia o wymiarach podanych na rysunku, jeżeli cena za zbicie 1 m²tynku wynosi 20 zł.

A. 926 zł

B. 486 zł

C. 972 zł

D. 432 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach i interpretacji danych. Wiele osób może niepoprawnie przeliczać wymiary ścian, co prowadzi do błędnych wartości powierzchni. Na przykład, jeśli zamiast przeliczać centymetry na metry, pozostaną przy centymetrach, uzyskają znacznie zawyżoną powierzchnię, co automatycznie wpłynie na całkowity koszt. Kolejnym popularnym błędem jest niewłaściwe sumowanie powierzchni ścian – niektórzy mogą zignorować jedną ze ścian lub błędnie zliczyć jej wymiary. Dodatkowo, nieprawidłowe przypisanie stawki za usługi, na przykład błędne pomnożenie przez 10 zamiast 20, może prowadzić do innych niezgodności. W kontekście dobrych praktyk w branży budowlanej, każdy kosztorys powinien być oparty na dokładnych pomiarach i przemyślanym podejściu do kalkulacji. Utrzymywanie transparentności w obliczeniach oraz stosowanie standaryzowanych metod szacowania kosztów jest kluczowe, aby uniknąć rozczarowań zarówno dla wykonawców, jak i inwestorów. Dlatego zaleca się, aby każdy krok w procesie obliczeń był starannie dokumentowany, co pozwala na łatwiejsze identyfikowanie potencjalnych błędów i nieścisłości.

Pytanie 4

Koszty bezpośrednie materiałów, potrzebnych do wykonania zaprawy ciepłochronnej M5 z żużlem granulowanym 1200, wynoszą

L p.	Podstawa	Opis	jm	Nakłady	Koszt jedn.	R	M	S
2	KNR 2-02 1754-02	Zaprawa ciepłochronna M5 z żużlem granulo- wanym 1200 obmiar = 50m³	m³
1*		-- R -- robocizna 2.33r-g/m³ * 29.00zł/r-g	r-g	116.5000	67.570	3378.50
2*		-- M -- cement CEM II z dodatkami 0.321t/m³ * 462.56zł/t	t	16.0500	148.482		7424.09
3*		wapno suchogaszone 0.08t/m³ * 459.02zł/t	t	4.0000	36.722		1836.08
4*		żużel wielkopiecowy granulowany półsuchy 1.04t/m³ * 48.38zł/t	t	52.0000	50.315		2515.76
5*		abiesod P-1 1.21kg/m³ * 22.42zł/kg	kg	60.5000	27.128		1356.41
6*		woda 0.45m³/m³ * 20.06zł/m³	m³	22.5000	9.027		451.35
7*		materiały pomocnicze 1.5% * 13583.69zł	%	1.5000	4.075		203.76
8*		-- S -- betoniarka 150 lub 250 dm3 0.74m-g/m³ * 49.00zł/m-g	m-g	37.0000	36.260			1813.00
Razem koszty bezpośrednie: 18978.95						3378.50	13787.45	1813.00
Ceny jednostkowe					379.579	67.570	275.749	36.260

A. 13 787,45 zł

B. 3 378,50 zł

C. 18 978,95 zł

D. 1813,00 zł

Odpowiedź 13 787,45 zł jest prawidłowa, ponieważ stanowi rzeczywisty koszt bezpośredni materiałów niezbędnych do wykonania zaprawy ciepłochronnej M5 z żużlem granulowanym 1200, jak przedstawiono w tabeli na zdjęciu. W kontekście budownictwa oraz prac związanych z ociepleniem budynków, precyzyjne określenie kosztów materiałów jest kluczowe dla realizacji projektów budowlanych. Koszty te powinny uwzględniać nie tylko ceny jednostkowe materiałów, ale także dodatkowe wydatki, takie jak transport czy składowanie. W praktyce, każda inwestycja budowlana wymaga starannego planowania i analizy kosztów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak metodyka zarządzania kosztami w budownictwie. Dlatego, znajomość dokładnych wartości kosztów pozwala na lepsze zarządzanie budżetem oraz unikanie nieprzewidzianych wydatków w trakcie realizacji projektu.

Pytanie 5

Do realizacji tynków zewnętrznych na elewacji budynku pięciokondygnacyjnego należy zastosować rusztowanie

A. stolikowego

B. stojakowego

C. warszawskiego

D. kozłowego

Wybór nieodpowiedniego typu rusztowania może prowadzić do poważnych problemów podczas wykonywania tynków zewnętrznych. Rusztowanie kozłowe, mimo że może być użyteczne w niektórych sytuacjach, nie jest przeznaczone do pracy na większych wysokościach. Jego konstrukcja ogranicza stabilność i może stwarzać realne zagrożenie dla pracowników, zwłaszcza w przypadku 5-kondygnacyjnego budynku. Podobnie, rusztowanie stolikowe jest dostosowane do prac na poziomie podłogi, a jego zastosowanie w kontekście elewacji budynku nie tylko ogranicza mobilność, ale także nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla materiałów i narzędzi. Co więcej, rusztowanie warszawskie, choć popularne w niektórych aplikacjach, nie spełnia wymagań dla złożonych prac budowlanych, zwłaszcza na wysokości, gdzie kluczowe jest zapewnienie bezpieczeństwa. W praktyce, decyzja o wyborze rusztowania powinna być oparta na analizie jego przeznaczenia oraz zgodności z normami i regulacjami. Wybranie niewłaściwego rozwiązania nie tylko zwiększa ryzyko wypadków, ale również może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu z powodu konieczności wprowadzenia zmian w organizacji pracy. W związku z tym kluczowe jest, aby osoby odpowiedzialne za organizację tynkowania miały jasną wiedzę na temat specyfiki różnych typów rusztowań oraz ich zastosowania, co jest niezbędne do zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa pracy na budowie.

Pytanie 6

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. gips budowlany

B. cement hutniczy

C. wapno hydrauliczne

D. cement portlandzki

Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.

Pytanie 7

Aby połączyć mury, które były wznoszone w różnych okresach, należy użyć na długości muru

A. zaprawę plastyfikowaną

B. strzępia schodkowe

C. spoinę zbrojoną

D. szczelinę dylatacyjną

Szczelina dylatacyjna jest stosowana do kompensacji ruchów termicznych i osiadania budynków, ale nie jest odpowiednia do łączenia murów, które zostały wzniesione w różnym czasie. Jej głównym celem jest zapobieganie pękaniu materiałów budowlanych, a nie ich wzmocnienie. Użycie dylatacji w miejscach połączeń różnych etapów budowy może prowadzić do powstawania słabych punktów w konstrukcji. Podobnie, spoina zbrojona, która ma na celu wzmocnienie połączeń w elementach betonowych, nie jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku murów, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i może prowadzić do niepożądanych naprężeń. Z kolei zaprawa plastyfikowana, choć przydatna w wielu zastosowaniach, nie rozwiązuje problemu estetyki i stabilności połączenia murów. Często błędne przekonania wynikają z mylenia funkcji różnych materiałów i technik budowlanych, co prowadzi do stosowania niewłaściwych rozwiązań. W przypadku połączeń murów, które muszą wytrzymać różne obciążenia i ruchy, kluczowe jest zrozumienie, że zastosowanie odpowiednich technik, takich jak strzępia schodkowe, jest niezbędne dla zachowania integralności całej konstrukcji.

Pytanie 8

Rodzaj rusztowania wykorzystywanego w pomieszczeniach, zbudowanego z dwóch podpór oraz pomostu roboczego, to rusztowanie

A. wspornikowe

B. modułowe

C. kozłowe

D. stojakowe

Rusztowanie kozłowe to świetne rozwiązanie, zwłaszcza w zamkniętych przestrzeniach. Składa się z dwóch podpór i jednego pomostu roboczego, co sprawia, że montuje się je naprawdę szybko i bez większych problemów. To coś, co jest super przydatne przy robieniu remontów czy budowie tam, gdzie miejsca jest mało. Kozły robocze są mega pomocne, gdy trzeba sięgnąć do wyżej położonych rzeczy, jak malowanie sufitów czy zakładanie instalacji. Dodatkowo, ich konstrukcja spełnia normy bezpieczeństwa, więc nie trzeba się obawiać o bezpieczeństwo podczas pracy. Tego typu rusztowania można znaleźć w mieszkaniówkach i różnych obiektach komercyjnych, gdzie przestrzeń jest ograniczona, ale potrzebna jest odpowiednia wysokość robocza.

Pytanie 9

Betonowe podłoże, które ma być tynkowane, powinno charakteryzować się równą powierzchnią oraz

A. zwilżone i gładkie

B. suche i gładkie

C. suche i chropowate

D. zwilżone i chropowate

Odpowiedzi, które sugerują, że podłoże powinno być suche, są nieprawidłowe, ponieważ sucha powierzchnia nie zapewnia odpowiedniego przyczepności tynku. W przypadku podłoża suchego, tynk może nie przywierać właściwie, co prowadzi do jego odspajania się z powierzchni betonu. To zjawisko jest szczególnie widoczne w warunkach, gdy wykończenie jest narażone na zmienne warunki atmosferyczne, takie jak wilgoć czy zmiany temperatury. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na gładkie podłoże mogą prowadzić do błędnego wniosku, że tynk nie wymaga chropowatej struktury dla dobrej przyczepności. Gładkie podłoża nie stwarzają odpowiednich warunków dla mechanicznego wiązania, co może skutkować powstawaniem pęknięć i deformacji w wyniku obciążeń mechanicznych. W praktyce, tynkowanie na gładkich powierzchniach wymaga zastosowania dodatkowych metod zapewniających przyczepność, co zwiększa koszty i czas pracy. Zrozumienie znaczenia przygotowania podłoża betonowego jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów pracy, w oparciu o zasady zawarte w normach budowlanych, takich jak PN-EN 13914, które podkreślają rolę chropowatości i wilgotności w kontekście aplikacji tynków.

Pytanie 10

Do budowy ścian fundamentowych należy używać zaprawy, której głównym spoiwem jest

A. wapno palone

B. wapno suchogaszone

C. gips budowlany

D. cement portlandzki

Cement portlandzki jest podstawowym spoiwem stosowanym w murowaniu ścian fundamentowych, ponieważ zapewnia wysoką wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Jego skład chemiczny, który zawiera krzemionkę, glinę, wapno i inne składniki, pozwala na uzyskanie odporności na działanie wilgoci oraz agresywnych substancji chemicznych, co jest kluczowe w przypadku fundamentów narażonych na działanie wód gruntowych. W praktyce, zaprawy murarskie na bazie cementu portlandzkiego są stosowane w różnych warunkach atmosferycznych, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w budownictwie. Ponadto, stosowanie cementu portlandzkiego jest zgodne z normami budowlanymi (np. PN-EN 197-1), które określają wymagania dla materiałów budowlanych. Dobre praktyki wskazują na konieczność odpowiedniego dozowania wody oraz dodatków, co wpływa na właściwości zaprawy i jej zdolność do wiązania. W przypadku fundamentów, odpowiednie przygotowanie zaprawy ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 11

Do jakich zastosowań należy używać zapraw szamotowych?

A. do realizacji tynków w pomieszczeniach sanitarnych

B. do wykonywania posadzek na gruncie

C. do mocowania izolacji termicznych w ścianach

D. do łączenia ceramicznych elementów palenisk

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki zapraw szamotowych oraz ich zastosowań. Zaprawy stosowane do mocowania izolacji termicznych ścian nie są odpowiednie, gdyż do tych celów stosuje się materiały o innych właściwościach, takie jak zaprawy cementowe lub specjalistyczne kleje, które zapewniają dobrą przyczepność i odpowiednią izolacyjność. Co więcej, wykonywanie posadzek na gruncie wymaga zastosowania zapraw, które zapewniają wytrzymałość obciążeniową i odporność na wilgoć. Zaprawy szamotowe nie spełniają tych wymagań, gdyż ich główną funkcją jest łączenie elementów narażonych na wysokie temperatury, a nie typowe zastosowania budowlane. Z kolei stosowanie zapraw szamotowych do tynków w pomieszczeniach sanitarnych jest niewłaściwe, ponieważ w takich warunkach mamy do czynienia z wymogami dotyczącymi odporności na wilgoć, pleśnie i grzyby, co wymaga zastosowania tynków przeznaczonych do użytku w wilgotnych pomieszczeniach. Użycie zaprawy szamotowej w takich zastosowaniach byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do uszkodzeń strukturalnych oraz obniżenia funkcjonalności pomieszczenia. W związku z tym, kluczowe jest, aby znać i stosować odpowiednie materiały budowlane zgodnie z ich przeznaczeniem oraz wymaganiami technicznymi, co zapewnia długowieczność i stabilność konstrukcji.

Pytanie 12

Na rysunku przedstawiony jest budynek

A. dwukondygnacyjny i podpiwniczony.

B. z poddaszem użytkowym.

C. dwukondygnacyjny i niepodpiwniczony.

D. z dwuspadowym dachem.

Odpowiedź "dwukondygnacyjny i niepodpiwniczony" jest prawidłowa, ponieważ budynek na rysunku posiada wyraźnie wydzielone dwie kondygnacje: parter oraz pierwsze piętro. W zgłoszonej wysokości pomieszczeń poniżej poziomu 0.0 wynoszącej -0.4m, nie osiąga się standardowych parametrów piwnicy, co klasyfikuje budynek jako niepodpiwniczony. W praktyce, architektura budynków często wymaga dokładnych pomiarów i ocen wysokości pomieszczeń, aby określić ich przeznaczenie. Zgodnie z normami budowlanymi, piwnica powinna mieć minimalną wysokość 2.4 m, aby mogła być uznana za przestrzeń użytkową. W tym przypadku, ze względu na zbyt niską wysokość, przestrzeń pod poziomem gruntu nie może być wykorzystana jako piwnica. Wiedza na temat klasyfikacji budynków jest kluczowa w procesie projektowania i budowy, ponieważ wpływa na funkcjonalność oraz zgodność z przepisami budowlanymi.

Pytanie 13

Oblicz koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej w remontowanym pomieszczeniu, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli koszt jednostkowy montażu okna wraz z obróbką otworu wynosi 140,00 zł/m, a drzwi 290,00 zł/szt.

A. 1456,00 zł

B. 962,00 zł

C. 1746,00 zł

D. 1074,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że błędnie oszacowano koszty montażu. Koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej powinien być obliczany na podstawie precyzyjnych danych dotyczących ilości i rodzaju instalacji. Przyjmując, że w projekcie uwzględniono 8 metrów bieżących okien oraz 5 sztuk drzwi, nieprzemyślane podejścia prowadzą do błędnych wyników. Przykładem może być mylne przyjęcie zbyt niskiej jednostkowej stawki za montaż okien, co może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem całkowitych kosztów. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomyłek w obliczeniach, takich jak nieprawidłowe obliczenie całkowitej ilości okien lub drzwi. Typowe błędy myślowe obejmują również niedostateczne uwzględnienie kosztów obróbek otworów, które mogą znacząco wpłynąć na całkowity koszt montażu. W praktyce budowlanej kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem prac dokładnie oszacować koszty, a także być świadomym wszelkich dodatkowych wydatków, takich jak materiały eksploatacyjne, które mogą się pojawić w trakcie realizacji projektu. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów oraz współpraca z doświadczonymi wykonawcami mogą pomóc uniknąć błędów, które negatywnie wpływają na budżet i harmonogram remontu.

Pytanie 14

Przedstawioną na ilustracji łatę tynkarską typu H stosuje się do

A. nakładania poszczególnych warstw tynku.

B. zaciągania tynku bezpośrednio po nałożeniu zaprawy.

C. wyrównywania tynku po lekkim związaniu.

D. wyznaczania powierzchni tynku.

Łata tynkarska typu H jest kluczowym narzędziem w procesie tynkowania, szczególnie w fazie zaciągania tynku zaraz po nałożeniu zaprawy. Dzięki swoim specyficznym wymiarom i konstrukcji, łata ta umożliwia równomierne rozprowadzenie tynku na powierzchni ściany, co jest istotne dla uzyskania gładkiej i estetycznej powłoki. Używając łaty tynkarskiej, wykonawca może skutecznie zniwelować nierówności oraz kontrolować grubość nałożonej warstwy tynku, co przekłada się na lepszą przyczepność i trwałość. W praktyce, stosowanie łaty typu H pozwala na uzyskanie jednolitej struktury tynku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Niezbędnym elementem jest również zwrócenie uwagi na technikę pracy z łata - należy ją prowadzić w kierunku, w którym tynk jest nałożony, co ułatwia uzyskanie pożądanego efektu. Prawidłowe wykorzystanie tego narzędzia ma kluczowe znaczenie dla końcowego rezultatu oraz wydajności całego procesu tynkarskiego.

Pytanie 15

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Krzyżykowe.

B. Wozówkowe.

C. Kowadełkowe.

D. Główkowe.

Odpowiedź 'wozówkowe' jest prawidłowa, ponieważ układ cegieł na przedstawionym rysunku odzwierciedla charakterystykę tego typu wiązania. W wiązaniu wozówkowym cegły są układane naprzemiennie: jedna cegła jest osadzona na swoim krótszym boku (wąsko), a kolejna na swoim dłuższym boku (szeroko). Takie ułożenie pozwala na lepsze rozłożenie obciążenia, co zwiększa stabilność i trwałość budowli. W praktyce, wiązanie wozówkowe jest często stosowane w budownictwie ścian zarówno murowanych, jak i w konstrukcjach z cegły, ponieważ zapewnia odpowiednią więź i zmniejsza ryzyko pękania. Warto również zauważyć, że wiązanie to jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej, które zalecają stosowanie różnych rodzajów układów cegieł w celu uzyskania optymalnej wytrzymałości strukturalnej. Ponadto, wiązanie wozówkowe jest estetyczne i często stosowane w budynkach o tradycyjnym charakterze, co czyni go uniwersalnym rozwiązaniem w architekturze.

Pytanie 16

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

A. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.

B. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.

C. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.

D. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm, jest błędny i ilustruje powszechne nieporozumienia związane z interpretacją wymiarów w kontekście technicznym. Po pierwsze, długość prętów została podana bez uwzględnienia całkowitych wymiarów naprawianego pęknięcia. Pęknięcie, które ma około 100 cm długości, wymaga prętów, które w sposób efektywny je obejmą oraz wzmocnią. W przypadku użycia prętów o długości 150 cm, 50 cm pozostaje poza zasięgiem pęknięcia, co może prowadzić do nieprawidłowego rozkładu obciążeń. Niedopasowanie długości prętów do wymiarów pęknięcia jest częstym błędem, który może w przyszłości prowadzić do nieskutecznych napraw oraz dalszych uszkodzeń struktury. Ponadto, stwierdzenie to nie uwzględnia również kluczowego aspektu, jakim jest rozstawienie prętów w pionie, które wynosi 50 cm. Takie rozmieszczenie jest istotne dla równomiernego rozkładu sił w strukturze, a niepoprawne zrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Konieczność precyzyjnego planowania i obliczeń w zakresie długości oraz rozmieszczenia prętów stalowych jest fundamentem dobrych praktyk budowlanych, które powinny być zawsze brane pod uwagę podczas napraw i wzmocnień.

Pytanie 17

Na rysunku przedstawiono wiązanie

A. kowadełkowe muru o grubości 2 cegieł.

B. kowadełkowe muru o grubości 1,5 cegły.

C. wielowarstwowe muru o grubości 2 cegieł.

D. pospolite muru o grubości 2,5 cegły.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje inny typ muru, skutkuje błędnym zrozumieniem zasady wiązania cegieł. Pospolite muru o grubości 2,5 cegły oraz kowadełkowe mur o grubości 1,5 cegły nie spełniają wymogów projektowych dla stabilnych konstrukcji. Pospolite muru, gdzie cegły są układane w jednej linii, prowadzi do zwiększonego ryzyka pęknięć, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej rozkładu obciążeń. Z kolei kowadełkowe muru o grubości 1,5 cegły nie jest wystarczająco mocne, co może prowadzić do osiadania lub deformacji muru. Ważne jest, aby zrozumieć, że wiązania murarskie mają na celu nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność. Niewłaściwe wiązanie może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych, takich jak niestabilność budynków. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz zasad dobrych praktyk, co w praktyce oznacza, że odpowiedni dobór grubości i rodzaju muru jest fundamentem każdej konstrukcji. W przypadku wielowarstwowych murów o grubości 2 cegieł również występują problemy, jeśli nie uwzględnia się odpowiedniego rozkładu warstw oraz ich właściwości termoizolacyjnych. W efekcie, niewłaściwy wybór rodzaju muru może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości oraz zagrożenia bezpieczeństwa użytkowników budynku.

Pytanie 18

Na podstawie informacji podanych w tabeli określ minimalną grubość tynku mozaikowego, wykonanego produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej

Wyciąg z opisu stosowania masy tynkarskiej
L.p.	Rodzaj masy tynkarskiej	Minimalna grubość wyprawy [mm]	Orientacyjne zużycie na 1 m² wyprawy [kg]
1	2	3	4
1.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY BARANEK odmiany
	1,0	1,0	1,9
	1,5	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,6
2.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK odmiany
	za	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,7
	3,0	3,0	4,2
3.	MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany:
	drobnoziarnisty	2,0	3,0
	średnioziarnisty	3,0	4,0
	gruboziarnisty	4,0	5,0

A. 2,0 mm

B. 3,0 mm

C. 5,0 mm

D. 4,0 mm

Minimalna grubość tynku mozaikowego, wykonana produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej, wynosi 4,0 mm, co wynika z dokumentacji technicznej oraz standardów branżowych dotyczących wykończeń elewacyjnych. Grubość tynku jest kluczowa nie tylko dla estetyki, ale także dla jego funkcji ochronnych i izolacyjnych. Grubsza warstwa tynku wpływa na lepsze właściwości termiczne i akustyczne, co jest istotne w kontekście budownictwa energooszczędnego. W praktyce oznacza to, że stosowanie się do zdefiniowanej grubości pozwala na uniknięcie problemów z pękaniem, łuszczeniem się czy kruszeniem tynku w okresie zmiennych warunków pogodowych. Dla projektantów i wykonawców istotne jest przestrzeganie wytycznych producenta, co zapewnia długotrwałość i estetykę elewacji. Warto również pamiętać, że różne odmiany tynków mogą mieć różne wymagania, dlatego zawsze należy odnosić się do specyfikacji dostarczonej przez producenta, aby maksymalizować efektywność i trwałość zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 19

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Ciepłochronny

B. Wypalony

C. Akrylowy

D. Ciągnięty

Tynki akrylowe zaliczają się do tynków cienkowarstwowych ze względu na ich charakterystyczną budowę i sposób aplikacji. Tynki te mają zazwyczaj grubość od 1 do 3 mm i są stosowane na zewnętrzne i wewnętrzne powierzchnie budynków. Ich główną zaletą jest elastyczność, co pozwala na odporność na pęknięcia wywołane ruchami podłoża oraz różnicami temperatur. Tynki akrylowe charakteryzują się dobrą przyczepnością do podłoża, co czyni je idealnymi do stosowania na różnych materiałach, takich jak beton, cegła czy płyty gipsowo-kartonowe. Przykładem zastosowania tynków akrylowych jest ich użycie w systemach ociepleń budynków, gdzie pełnią rolę zarówno estetyczną, jak i ochronną. Dzięki różnorodności kolorów i faktur, tynki akrylowe umożliwiają architektom oraz inwestorom uzyskanie pożądanych efektów wizualnych, nie rezygnując jednocześnie z funkcji użytkowych. Warto zauważyć, że tynki akrylowe są zgodne z normami europejskimi, co potwierdza ich wysoką jakość oraz bezpieczeństwo stosowania.

Pytanie 20

Na rysunku podano wysokość ściany

A. instalacyjnej.

B. osłonowej.

C. działowej.

D. kolankowej.

Wybór odpowiedzi dotyczących ścian działowych, osłonowych lub instalacyjnych świadczy o niepełnym zrozumieniu terminologii związanej z konstrukcją budowlanych. Ściana działowa to element, który dzieli przestrzeń wewnętrzną budynku, ale nie ma bezpośredniego związku z nachyleniem dachu czy wysokością poddasza. Z kolei ściana osłonowa ma na celu ochronę przed warunkami atmosferycznymi, ale nie jest tożsame z wysokością kolankową, która odnosi się do miejsca styku ściany i dachu. Odpowiedź dotycząca ściany instalacyjnej również jest błędna, gdyż ta służy głównie do prowadzenia instalacji elektrycznych i wodno-kanalizacyjnych, a nie ma wpływu na wysokość w kontekście dachu. Typowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest mylenie funkcji poszczególnych typów ścian oraz ich zastosowania w kontekście projektu budowlanego. Warto zaznaczyć, że zrozumienie różnic między tymi elementami konstrukcyjnymi jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania przestrzenią oraz wypełnienia wymagań norm budowlanych, co w efekcie prowadzi do bardziej funkcjonalnych i estetycznych rozwiązań w architekturze.

Pytanie 21

Jakie będą koszty robocizny oraz materiałów na budowę ściany o powierzchni 15 m², jeżeli koszt robocizny za 1 m² wynosi 35,00 zł, a bloczek gazobetonowy kosztuje 8,00 zł za sztukę, przy założeniu, że do wybudowania 1 m² potrzebne są 8 sztuk bloczków?

A. 525,00 zł

B. 1 485,00 zł

C. 4 200,00 zł

D. 960,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi często pojawia się zamieszanie dotyczące sposobu obliczania kosztów budowy. Niektórzy mogą na przykład pomylić jednostki miary i obliczyć koszt jedynie na podstawie robocizny, ignorując koszty materiałów. Taki błąd prowadzi do niedoszacowania całkowitych wydatków. Inni mogą błędnie obliczyć ilość bloczków, co również wpływa na całkowity koszt, ponieważ zignorują fakt, że na każdy metr kwadratowy ściany potrzebne są dodatkowe materiały, jak zaprawa czy inne elementy konstrukcyjne. Warto również zwrócić uwagę na to, że cena bloczków może się różnić w zależności od dostawcy czy lokalizacji, a nieobliczenie tych zmiennych prowadzi do nieprawidłowych wyników. Brak znajomości standardowych wskaźników zużycia materiałów budowlanych jest powszechnym błędem, przez co osoby niezaznajomione z branżą mogą nie uwzględniać wszystkich kosztów w swoich kalkulacjach. Kluczowe jest, aby zawsze przy obliczeniach kosztów budowy uwzględniać zarówno robociznę, jak i materiały, a także ewentualne dodatkowe wydatki, jak transport czy utylizacja odpadów budowlanych, co pozwoli na uzyskanie dokładnych i rzetelnych informacji finansowych.

Pytanie 22

Ile worków z 25 kg suchej zaprawy murarskiej jest potrzebnych do wybudowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, jeśli jej zużycie na mur o takiej grubości wynosi 75 kg/m²?

A. 75 worków

B. 45 worków

C. 15 worków

D. 25 worków

Aby obliczyć liczbę worków suchej zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, należy najpierw zrozumieć, jakie są wymagania materiałowe. Ponieważ zużycie zaprawy wynosi 75 kg/m², obliczamy całkowite zapotrzebowanie na materiał, mnożąc powierzchnię ściany przez zużycie: 15 m² * 75 kg/m² = 1125 kg. Następnie, aby określić liczbę worków, które są dostępne po 25 kg każdy, dzielimy całkowitą wagę przez wagę jednego worka: 1125 kg / 25 kg/work = 45 worków. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia materiałowe są kluczowe dla optymalizacji kosztów i uniknięcia niedoborów podczas pracy. Zastosowanie tej metody zapewnia efektywność i zgodność z normami budowlanymi.

Pytanie 23

Jaką metodę stosujemy do badania konsystencji zaprawy?

A. stożka diamentowego

B. penetrometru

C. prasy hydraulicznej

D. objętości omierza

Penetrometr to urządzenie stosowane do pomiaru konsystencji zaprawy, które działa na zasadzie wnikania stożka w materiał pod wpływem siły. Jego zastosowanie w branży budowlanej jest kluczowe, zwłaszcza przy ocenie świeżo przygotowanych mieszanek betonowych lub zapraw murarskich. Zgodnie z normami europejskimi, pomiar konsystencji zaprawy jest istotny, aby zapewnić odpowiednie właściwości użytkowe, takie jak urabialność, odporność na segregację czy przyczepność do podłoża. Penetrometr pozwala na szybkie i dokładne określenie, czy materiał spełnia normy jakościowe. W praktyce, wyniki pomiarów penetrometrem mogą być używane do oceny jakości surowców, a także do monitorowania procesu produkcji materiałów budowlanych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich trwałości i wytrzymałości. Warto również nadmienić, że poprawne użytkowanie penetrometru wymaga systematycznej kalibracji oraz przestrzegania zasad pomiaru, co przyczynia się do uzyskania rzetelnych wyników. Takie praktyki są zgodne z normami PN-EN 12350-4, które określają metody badania konsystencji mieszanki betonowej.

Pytanie 24

Materiał przedstawiony na rysunku jest używany do izolacji

A. termicznych fundamentów.

B. termicznych dachów.

C. przeciwwilgociowych dachów.

D. przeciwwilgociowych fundamentów.

Wybór odpowiedzi związanych z przeciwwilgociowymi dachami, termicznymi fundamentami czy termicznymi dachami nie jest prawidłowy z kilku powodów. Po pierwsze, materiały stosowane do izolacji dachu różnią się od tych przeznaczonych na fundamenty. Izolacja dachowa koncentruje się na ochronie przed utratą ciepła oraz opadami atmosferycznymi, a nie na zabezpieczaniu przed wilgocią z gruntu. Fundacje natomiast są w bezpośrednim kontakcie z glebą, co czyni je bardziej narażonymi na wilgoć, dlatego izolacja fundamentów ma kluczowe znaczenie. Termiczne fundamenty także nie są terminem powszechnie stosowanym w branży budowlanej. Izolacja termiczna ma na celu ograniczenie przepływu ciepła, ale nie odnosi się bezpośrednio do wilgoci. W kontekście praktycznym, błędne wybranie materiałów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak zawilgocenie murów, co skutkuje kosztownymi naprawami oraz obniżeniem trwałości budynku. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami izolacji jest kluczowe dla prawidłowego wykonania projektu budowlanego, a także dla ochrony inwestycji w nieruchomość.

Pytanie 25

Jaką ilość mieszanki betonowej wykorzystano do stworzenia 3 stóp fundamentowych o rozmiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do uzyskania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3?

A. 2,940 m3

B. 0,995 m3

C. 5,880 m3

D. 2,984 m3

W przypadku obliczeń dotyczących ilości mieszanki betonowej, kluczowe jest zrozumienie, że błędne wartości mogą wynikać z nieprawidłowej interpretacji objętości betonu i norm zużycia. Pomijanie normatywów może prowadzić do niedoszacowania potrzebnych materiałów, co jest często spotykane w praktyce budowlanej. Przyjmując, że objętości fundamentów są obliczane poprawnie, nie uwzględnienie współczynnika 1,015 m3 do wykonania 1 m3 betonu, może skutkować nieodpowiednią ilością mieszanki. Odpowiedzi takie jak 2,940 m3 i 0,995 m3 wynikają z mylnych założeń o całkowitej objętości lub pominięcia normy, co prowadzi do niewłaściwych kalkulacji. W budownictwie, precyzyjne obliczenia są istotne, ponieważ każdy błąd może wpłynąć na strukturę, bezpieczeństwo i stabilność całego projektu. Dlatego stosowanie norm zużycia odgrywa kluczową rolę w planowaniu i wykonawstwie budowli. Specjalistyczne zalecenia i standardy, takie jak te zawarte w dokumentach normatywnych i branżowych, powinny być zawsze przestrzegane, aby uniknąć problemów związanych z jakością i kosztami materiałów budowlanych.

Pytanie 26

Oblicz całkowity koszt robocizny należny za ręczne wykonanie tynku zwykłego kategorii II na stropie garażu, którego wymiary w rzucie wynoszą 5,0 x 4,2 m, a stawka godzinowa tynkarza i robotnika wynosi łącznie 15,00 zł za 1 r-g.

A. 292,95 zł

B. 133,16 zł

C. 951,15 zł

D. 199,74 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często występują błędy związane z niewłaściwym przeliczeniem powierzchni lub niewłaściwą interpretacją nakładów pracy. Wiele osób może zignorować istotność dokładnego obliczenia powierzchni stropu, przez co mogą podać błędne wartości dla kosztów robocizny. Często pojawia się również mylne przeświadczenie, że stawka godzinowa powinna być stosowana do większej wartości powierzchni, co prowadzi do przesadnych oszacowań kosztów. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zastosowanie danych z tabel nakładów pracy, co skutkuje niewłaściwym przeliczeniem roboczogodzin. Wyższe wartości, takie jak 951,15 zł czy 292,95 zł, mogą wynikać z tego, że osoby udzielające tych odpowiedzi mogły popełnić błędy w obliczeniach lub nie uwzględnić wszystkich zmiennych, takich jak powierzchnia stropu. Ponadto, niekiedy mogą one mylnie zakładać, że stawka robocza jest stała, bez uwzględnienia faktycznego nakładu pracy. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że każde przedsięwzięcie wymaga precyzyjnych obliczeń, co wpływa zarówno na efektywność, jak i na ostateczny koszt inwestycji.

Pytanie 27

Do budowy elementów konstrukcyjnych budynków przenoszących znaczne obciążenia, takich jak nadproża, słupy, filary oraz kominy, należy wykorzystywać zaprawę

A. wapienno-gipsową

B. wapienną

C. gipsową

D. cementową

Zaprawa cementowa jest właściwym materiałem do murowania elementów budowlanych przenoszących duże obciążenia, takich jak nadproża, słupy, filary oraz kominy. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w konstrukcjach, które muszą wytrzymać znaczne obciążenia statyczne oraz dynamiczne. Przykładem zastosowania zaprawy cementowej mogą być budynki użyteczności publicznej, gdzie nadproża muszą sprostać obciążeniom wynikającym z masy konstrukcji i dodatkowych obciążeń użytkowych. Ponadto, zaprawa cementowa jest odporna na działanie wody oraz warunków atmosferycznych, co zapewnia trwałość i stabilność konstrukcji w dłuższym okresie. W polskich normach budowlanych, takich jak PN-EN 1996, podkreśla się znaczenie właściwego doboru materiałów do konkretnych zastosowań konstrukcyjnych, a zaprawa cementowa jest rekomendowana do wszelkich elementów nośnych, gdzie bezpieczeństwo oraz trwałość są kluczowe.

Pytanie 28

Jakiego typu rusztowanie nie nadaje się do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego tynku w okapie na wysokości około 7 metrów nad poziomem gruntu?

A. Ramowego

B. Na wysuwnicach

C. Wiszącego

D. Kozłowego

Wybór rusztowania do prac na wysokości jest kluczowy dla bezpieczeństwa i efektywności prowadzonych działań. W przypadku rusztowania na wysuwnicach, jego konstrukcja umożliwia łatwe dostosowanie do różnych wysokości, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla prac przy okapie na wysokości 7 metrów. Wysuwane platformy robocze pozwalają na precyzyjne manewrowanie i zapewniają stabilną przestrzeń roboczą, co jest niezbędne podczas napraw tynku, gdzie konieczne może być utrzymanie równowagi i precyzyjnych ruchów. Z kolei rusztowania ramowe, które są powszechnie stosowane w budownictwie, zapewniają solidną konstrukcję, łatwy montaż i demontaż oraz stabilność, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania prac na większych wysokościach. Zastosowanie rusztowania wiszącego, które z kolei może być używane do prac elewacyjnych, również może być korzystne, zwłaszcza gdy dostęp do powierzchni roboczej jest utrudniony przez inne elementy architektoniczne. Wybór rusztowania kozłowego w sytuacji wymagającej pracy na wysokości 7 metrów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak niestabilność konstrukcji, brak dostatecznego wsparcia oraz ograniczona możliwość manipulacji narzędziami czy materiałami. Warto zatem zwrócić uwagę na specyfikę i przeznaczenie każdego typu rusztowania, a także na wymagania norm i standardów dotyczących pracy na wysokości, aby uniknąć niebezpieczeństw i zapewnić efektywność prowadzonych prac.

Pytanie 29

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Silikatowe pełne

B. Ceramiczne pełne

C. Dziurawki

D. Klinkierowe

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne z otworami, są idealnym materiałem do budowy lekkich ścianek działowych o grubości 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki charakteryzują się niską masą oraz dobrą izolacyjnością akustyczną i termiczną. Otwory w cegle zmniejszają jej ciężar, co ma kluczowe znaczenie przy budowie ścianek działowych, gdzie nie ma potrzeby stosowania ciężkich materiałów. Zastosowanie takich cegieł pozwala na szybszy i łatwiejszy montaż ścianek, co przyspiesza cały proces budowy. Dodatkowo, dziurawki są często wykorzystywane w budownictwie ze względu na swoje dobre właściwości mechaniczne oraz łatwość w obróbce. W praktyce, wykorzystanie dziurek w konstrukcji ścianek działowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie lekkich materiałów w takich zastosowaniach. Warto również zauważyć, że dziurawki są bardziej przyjazne dla środowiska, ponieważ często są produkowane z naturalnych surowców i mają niską emisję CO2 podczas produkcji.

Pytanie 30

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 31,5 r-g

B. 35,0 r-g

C. 23,1 r-g

D. 10,5 r-g

Odpowiedź 23,1 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny na otynkowanie ścian pokoju, należy najpierw określić powierzchnię tynku, którą trzeba pokryć. Pokój o wymiarach 5 m na 6 m i wysokości 3 m ma powierzchnię ścian równą: 2 * (5 m + 6 m) * 3 m = 66 m2. Następnie, mając informację, że nakład robocizny na 100 m2 tynku wynosi 35 r-g, możemy obliczyć czas potrzebny na pokrycie 66 m2 tynku. Proporcjonalnie, czas na 1 m2 wynosi 35 r-g / 100 m2 = 0,35 r-g. Dlatego czas na 66 m2 tynku to: 66 m2 * 0,35 r-g/m2 = 23,1 r-g. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie kosztów i czasu pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 31

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 2 000 zł

B. 1 000 zł

C. 100 zł

D. 500 zł

Analizując odpowiedzi, które nie są poprawne, można zauważyć, że zawierają one błędne kalkulacje dotyczące ilości cegieł potrzebnych do wykonania 10 m2 muru. Na przykład, odpowiedzi sugerujące kwoty 500 zł, 100 zł czy 2000 zł nie uwzględniają prawidłowego przeliczenia ilości cegieł. Koszt 500 zł mógłby sugerować, że do wykonania 10 m2 potrzebne byłoby jedynie 250 cegieł, co jest niezgodne z normą zużycia. Z kolei 100 zł to całkowita kwota potrzebna na zakup jedynie 50 cegieł, co wystarczy jedynie na 1 m2, a 2000 zł można by pomyśleć jako koszt dla 1000 cegieł, co również jest błędne w kontekście podanego zużycia. Właściwe podejście do obliczeń wymaga zrozumienia proporcji między ilością materiału a jego kosztami, co jest kluczowe w branży budowlanej. Takie błędne obliczenia mogą prowadzić do znacznych przekroczeń budżetu oraz opóźnień w realizacji projektu. Dlatego istotne jest, aby stosować sprawdzone metody obliczeniowe i dokładnie analizować dane dotyczące zużycia materiałów budowlanych, aby uniknąć typowych błędów w planowaniu finansowym.

Pytanie 32

Jakie narzędzie przedstawiono na rysunku?

A. Łatę do narożników.

B. Szpachlę.

C. Kielnię do narożników zewnętrznych.

D. Kielnię do narożników wewnętrznych.

Kielnia do narożników zewnętrznych to naprawdę fajne narzędzie, które ma dużą rolę w wykańczaniu budynków. Jej wygięty koniec sprawia, że można bardzo precyzyjnie nałożyć zaprawę na narożniki. Kiedy tynkujemy, ważne jest, aby wszystko było równomiernie pokryte i wyglądało ładnie. Używając kielni do narożników zewnętrznych, unikamy typowych problemów, jak na przykład nierówności, co jest istotne, gdy patrzymy później na cały budynek. Moim zdaniem, stosowanie odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań, w tym przypadku tynkowania narożników, naprawdę poprawia jakość pracy i efektywność. No i warto pamiętać, że kielnie często używa się w zestawie z innymi narzędziami, co daje świetne efekty w budownictwie i renowacji.

Pytanie 33

Ile wynosi łączna objętość dwóch ław fundamentowych o przekroju poprzecznym przedstawionym na rysunku i długości 8 m każda?

A. 44 800 m3

B. 4,480 m3

C. 2,240 m3

D. 22 400 m3

Poprawna odpowiedź to 4,480 m3, co zostało uzyskane poprzez dokładne obliczenie objętości dwóch ław fundamentowych. Każda z ław ma długość 8 m oraz przekrój poprzeczny o wymiarach 70 cm x 40 cm. Aby obliczyć objętość jednej ławy, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = długość x szerokość x wysokość. Po przeliczeniu jednostek, szerokość i wysokość ławy powinny być wyrażone w metrach, co daje 0,7 m x 0,4 m x 8 m = 2,24 m3 dla jednej ławy. Ponieważ mamy dwie ławy, należy pomnożyć tę wartość przez 2, co prowadzi do łącznej objętości 4,48 m3. Takie obliczenia są powszechnie stosowane w inżynierii budowlanej, a znajomość właściwej metodyki obliczeń jest niezbędna dla każdego inżyniera, aby zapewnić właściwą stabilność konstrukcji. Postępowanie zgodnie z normami budowlanymi oraz uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak rodzaj gruntu czy obciążenia, są kluczowe w projektowaniu fundamentów.

Pytanie 34

W jakim stylu, w każdej warstwie w elewacji muru, są widoczne na przemian, kolejno - główki i wozówki?

A. Amerykańskim

B. Polskim

C. Holenderskim

D. Śląskim

Wiązanie polskie to ciekawy sposób układania cegieł w mury, gdzie naprzemiennie kładzie się główki i wozówki. Główki, czyli krótsze boki cegieł, przeplatają się z dłuższymi bokami, czyli wozówkami. Dzięki temu mur wygląda estetycznie, a jednocześnie staje się bardziej stabilny i wytrzymały. Można to zauważyć w starych budynkach, gdzie solidne mury są naprawdę potrzebne, zwłaszcza gdy mowa o odporności na różne warunki pogodowe. Układając cegły w ten sposób, równomiernie rozkładamy obciążenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. No i warto wspomnieć, że to wiązanie jest często spotykane w architekturze historycznej, więc znajomość go jest ważna, gdy zajmujemy się konserwacją zabytków. Dzięki temu mur jest bardziej trwały i odporny na pęknięcia, co ma duże znaczenie dla długowieczności budynku.

Pytanie 35

W przedstawionym na rysunku remontowanym budynku należy wymienić następującą stolarkę drzwiową:

A. 5 drzwi lewych i 1 okno.

B. 3 drzwi lewych i 2 drzwi prawych.

C. 3 drzwi prawych i 2 drzwi lewych.

D. 5 drzwi prawych i 1 okno.

Wybór odpowiedzi dotyczącej wymiany 3 drzwi prawych oraz 2 drzwi lewych jest poprawny na podstawie analizy rysunku przedstawiającego budynek. W kontekście projektowania oraz wykonawstwa robót budowlanych, kluczowe jest prawidłowe zidentyfikowanie kierunku otwierania drzwi, co ma istotny wpływ na ergonomię przestrzeni użytkowej. Drzwi, które otwierają się w prawo lub w lewo, powinny być dostosowane do planu pomieszczenia oraz jego funkcji. W praktyce, stosowanie standardów budowlanych, takich jak normy dotyczące wymiarów i konstrukcji stolarki, jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej trwałości oraz bezpieczeństwa. Ponadto, w sytuacji, gdy w budynku nie przewidziano okien do wymiany, wiedza o tym, jak prawidłowo zidentyfikować elementy budowlane, jest niezbędna dla sprawnego zarządzania projektem remontowym. Tego rodzaju analizy są częścią szerszego kontekstu prowadzenia robót budowlanych, gdzie błędne określenie wymagań dotyczących stolarki drzwiowej może prowadzić do większych problemów na etapie realizacji projektu.

Pytanie 36

Aby zapewnić odpowiednią przyczepność tynku do ceglanego muru, konieczne jest

A. nanosić na mur rzadką zaprawę z wapna

B. wykonać mur z niepełnymi spoinami

C. wykonać mur z pełnymi spoinami

D. nanosić na mur preparat poprawiający przyczepność

Wykonanie muru na pełne spoiny nie jest zalecaną praktyką w kontekście tynkowania murów z cegieł, ponieważ może prowadzić do problemów z przyczepnością tynku. W przypadku pełnych spoin, zaprawa tynkarska ma ograniczone możliwości wnikania w szczeliny między cegłami, co skutkuje słabszym połączeniem. Pełne spoiny mogą również powodować, że tynk nie przylega do muru w równomierny sposób, co zwiększa ryzyko odspajania się tynku w przyszłości. Ponadto, naniesienie preparatu adhezyjnego na powierzchnię muru, mimo że może poprawić przyczepność, nie zastępuje właściwej konstrukcji muru. Preparaty te są stosowane w specyficznych sytuacjach, a ich nadużywanie może prowadzić do dodatkowych kosztów i nieefektywności. Z kolei rzadkie zaprawy wapienne, choć mogą działać jako łącznik, nie są odpowiednie dla większości zastosowań tynkarskich, gdyż ich niska gęstość i konsystencja mogą utrudniać uzyskanie trwałego wykończenia. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia struktura muru oraz zastosowanie właściwej metody tynkowania mają kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykończeń budowlanych.

Pytanie 37

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. cement

B. silikon

C. żywica

D. akryl

Silikon, akryl i żywica to materiały, które mają różne zastosowania w budownictwie i innych dziedzinach, jednak nie są one spoiwami zapraw mineralnych. Silikon jest przede wszystkim stosowany jako materiał uszczelniający i wypełniający, charakteryzujący się elastycznością oraz odpornością na działanie wody. Jest używany do uszczelniania połączeń w miejscach narażonych na ruch lub ściskanie, ale nie ma właściwości twardnienia jak cement. Akryl, z kolei, to materiał, który ma zastosowanie w produkcji farb, uszczelniaczy oraz jako składnik w niektórych zaprawach, jednak jego zastosowanie jest bardziej ograniczone w kontekście budownictwa, a jego właściwości nie są porównywalne z cementem w kontekście tworzenia trwałych struktur. Żywica to materiał, który jest wykorzystywany w różnych technologiach, w tym w wytwarzaniu kompozytów, ale jej zastosowanie jako spoiwo w zaprawach mineralnych jest niewłaściwe. Często powodem błędnego wyboru materiału jest mylenie funkcji zaprawy z innymi rodzajami materiałów budowlanych. Różnorodność spoiw budowlanych sprawia, że kluczowe jest zrozumienie ich właściwości oraz odpowiednie ich dobieranie do konkretnych zastosowań w budownictwie. W przypadku zapraw mineralnych, cement jest niezastąpiony ze względu na swoje właściwości wiążące oraz zdolność do tworzenia mocnych, trwałych połączeń w strukturze.

Pytanie 38

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,294 m3

B. 0,138 m3

C. 0,588 m3

D. 0,522 m3

Odpowiedź wynosząca 0,522 m³ jest poprawna, ponieważ została obliczona na podstawie danych zawartych w KNR 2-02, które precyzują zużycie zaprawy cementowo-wapiennej dla filarków o wymiarach 2×2½ cegły. Obliczenia zaczynamy od wyznaczenia objętości jednego filarka, która wynosi 7,5 m³ dla dwóch filarków, co daje 15 m³. Zgodnie z normami, zużycie zaprawy wynosi 0,098 m³ na każdy 1 m³ murów, co oznacza, że do wymurowania dwóch filarków potrzebujemy 15 m³ × 0,098 m³/m³ = 1,47 m³ zaprawy. Warto pamiętać, że precyzyjne obliczenia w budownictwie są kluczowe dla zapewnienia stabilności i trwałości konstrukcji. Dobre praktyki inżynierskie zalecają zawsze uwzględniać dodatkowe ilości materiałów na ewentualne straty, co w praktyce oznacza, że warto mieć w zapasie około 10% więcej materiału. Zrozumienie takich obliczeń jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej, ponieważ poprawne oszacowanie ilości materiałów wpływa na koszty oraz jakość wykonania.

Pytanie 39

Fragment muru przedstawiony na rysunku wykonany jest w wiązaniu

A. wielowarstwowym.

B. polskim.

C. krzyżykowym.

D. pospolitym.

Wiązanie polskie to jeden z podstawowych sposobów układania cegieł w murach, który charakteryzuje się przesunięciem cegieł w kolejnych warstwach o połowę ich długości względem cegieł w warstwie poniżej. Takie podejście nie tylko zwiększa stabilność muru, ale także poprawia jego estetykę. W praktyce, zastosowanie wiązania polskiego jest powszechne w budownictwie tradycyjnym, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka nośność oraz jednocześnie atrakcyjny wygląd zewnętrzny. Stosując to wiązanie, architekci i inżynierowie mogą zrealizować różnorodne projekty, od domów jednorodzinnych po budynki użyteczności publicznej. Ponadto, wiązanie polskie wpisuje się w zasady zachowania ciągłości konstrukcyjnej i zapobiega pękaniu murów, co jest kluczowe w miejscach o dużym obciążeniu. Wiedza na temat różnych typów wiązań, w tym polskiego, jest niezbędna dla każdego specjalisty zajmującego się projektowaniem i budową obiektów budowlanych.

Pytanie 40

Zgodnie z podaną zasadą oblicz powierzchnię ściany pokazanej na rysunku, jeśli będą tynkowane ościeża otworów.

Zasada obliczania powierzchni ścian tynkowanych

Od powierzchni tynkowanej ściany odlicza się powierzchnię otworów powyżej 3 m².
Od powierzchni tynkowanej ściany nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m², jeśli tynkowane będą ościeża otworu.

A. 33,00 m2

B. 35,00 m2

C. 32,00 m2

D. 33,50 m2

Odpowiedź 35,00 m2 jest na pewno dobra, bo obliczenia dotyczą tynkowania ściany, a tu chodzi o to, jak tynk się stosuje. Cała powierzchnia ściany to 35 m2, a otwór ma 3 m2. Zgodnie z zasadami, jeśli otwór nie przekracza 3 m2, nie odejmujemy go od całej powierzchni, a ościeża też tynkujemy. To jest w porządku i zgodne z tym, co się praktykuje w budownictwie. Gdy planujesz tynkowanie, ważne, żeby patrzeć nie tylko na powierzchnię, ale też na otwory w ścianie, bo to pozwala lepiej wyliczyć, ile materiału i kasy potrzebujesz. Dlatego tynkowanie ościeży, gdy otwór jest niewielki, jest uzasadnione, co potwierdza, że Twoje obliczenia są poprawne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej