Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:51
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:00

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 2
Ilustracja do odpowiedzi A
B. Fotografia 1
Ilustracja do odpowiedzi B
C. Fotografia 4
Ilustracja do odpowiedzi C
D. Fotografia 3
Ilustracja do odpowiedzi D
Perspektywa żabia, często nazywana też ujęciem z żabiej perspektywy, polega na fotografowaniu obiektu od dołu ku górze. Taka technika daje efekt, jakby patrzeć na fotografowany przedmiot z poziomu ziemi, co sprawia, że obiekt wydaje się większy, bardziej monumentalny i dominujący. W praktyce często używa się jej, żeby dodać dynamizmu lub dramatyzmu zdjęciom – na przykład w fotografii architektury, gdzie budynki wydają się wtedy bardziej okazałe, albo w fotografii portretowej, gdzie można podkreślić siłę postaci. W przypadku tej fotografii widać wyraźnie, że zdjęcie jest wykonane od dołu – doniczka z kwiatami została uchwycona z takiego kąta, że jej spód jest widoczny, a same kwiaty wydają się jakby wyższe niż w rzeczywistości. Taki sposób fotografowania nie jest przypadkowy – czasem pomaga ukryć tło lub wydobyć szczegóły, które z normalnego poziomu byłyby niewidoczne. Moim zdaniem to bardzo przydatna technika, bo pozwala eksperymentować z kompozycją i prezentacją przedmiotów w nietypowy sposób. W branży fotograficznej zaleca się, by nie nadużywać tej perspektywy, ale warto ją znać i umieć stosować z głową – bo czasem to właśnie żabia perspektywa ratuje zdjęcie, które byłoby nudne z tradycyjnego ujęcia.

Pytanie 2

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

Ilustracja do pytania
A. płaskorzeźba.
B. krystalizacja.
C. wyostrzenie.
D. solaryzacja.
Wyostrzenie polega na zwiększeniu kontrastu krawędzi w obrazie, co ma na celu poprawę jego ostrości. Ta technika jest często wykorzystywana do poprawy detali zdjęć, jednak nie jest to efekt, który można by pomylić z solaryzacją. Wyostrzenie polega na manipulacji pikselami w taki sposób, aby uwydatnić różnice w jasności wzdłuż krawędzi. Płaskorzeźba to technika, która nadaje obrazom trójwymiarowości poprzez symulację cieni i świateł, co również nie ma nic wspólnego z solaryzacją. W rzeczywistości, płaskorzeźba może sprawić, że obraz będzie wyglądał na bardziej płaski, a nie na odwrócony w kontekście jasności. Krystalizacja, z drugiej strony, to proces, który wprowadza do obrazu efekt przypominający kryształy, co również jest zupełnie inną techniką. Użytkownicy mogą mylić te terminy, myśląc, że wszystkie te efekty wpływają na sposób przedstawienia obrazu, jednak każda z wymienionych technik ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że efekt solaryzacji nie polega na poprawie detali, ale na ich całkowitej transformacji poprzez manipulację jasnością, co odróżnia go od innych technik edycji obrazu.

Pytanie 3

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

Ilustracja do pytania
A. usuwanie przeplotu.
B. redukcja szumów.
C. wyostrzenie.
D. solaryzacja.
Solaryzacja to technika, która polega na częściowej inwersji kolorów w obrazie, co prowadzi do uzyskania niezwykłego, surrealistycznego efektu. Na przedstawionej ilustracji widzimy, jak różne obszary obrazu zyskują nietypowy rozkład kolorów, co jest kluczowym znakiem solaryzacji. Tego typu efekty są szeroko stosowane w fotografii artystycznej oraz w grafice cyfrowej, gdzie celem jest uzyskanie unikalnego wyrazu i emocjonalnego przekazu. W praktyce, solaryzacja może być osiągnięta zarówno za pomocą filtrów w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, jak i przez odpowiednie ustawienia w aparatach fotograficznych. Efekt ten może również być wykorzystywany w reklamie oraz w projektach multimedialnych, gdzie istotne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto jednak pamiętać, że solaryzacja wymaga umiejętności oraz wyczucia estetycznego, aby nie zdominowała pierwotnej treści obrazu, a jedynie ją wzbogaciła. Zgłębiając techniki solaryzacji, warto zwrócić uwagę na aspekty kompozycji oraz użycie kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki wizualnej.

Pytanie 4

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. solaryzacja
B. guma
C. pseudosolaryzacja
D. izohelia
Izohelia to dość ciekawa technika w fotografii, bo pozwala na takie fajne przedstawienie obrazów, gdzie różnice jasności są naprawdę wyraźnie widoczne. Dzięki temu zdjęcia mają niesamowity kontrast i mogą wyglądać super efektownie. Szczególnie w drukarstwie artystycznym i fotografii czarno-białej ta technika jest naprawdę na czasie. Generalnie polega to na używaniu filtrów albo specjalnych emulsji, które pomagają uzyskać piękne odcienie szarości. Moim zdaniem, to świetny sposób na tworzenie estetycznych kompozycji. Na przykład, jeśli robimy zdjęcia krajobrazów, izohelia może super podkreślić chmury, co sprawia, że całość nabiera fajnej głębi i dramatyzmu, a zdjęcie staje się znacznie bardziej przyciągające wzrok.

Pytanie 5

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. izohelii
B. niskiego klucza
C. pseudosolaryzacji
D. wysokiego klucza
Odpowiedź 'wysokiego klucza' jest poprawna, ponieważ odnosi się do techniki, w której dominują jasne tony i światło. Wysoki klucz charakteryzuje się jasnym oświetleniem oraz minimalną ilością cieni, co sprawia, że obraz staje się lekki i eteryczny. Technika ta jest często wykorzystywana w portretach, reklamach oraz w sztuce, aby przekazać wrażenie radości, świeżości lub delikatności. Przykładem może być fotografia mody, gdzie jasne tła i odbicie światła nadają modelkom subtelny i elegancki wygląd. W praktyce, artyści i fotografowie stosują różnorodne źródła światła, takie jak softboxy czy reflektory, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Wysoki klucz znajduje również zastosowanie w malarstwie, gdzie twórcy używają jasnych kolorów i technik mieszania, aby stworzyć harmonijne i optymistyczne kompozycje. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na świadome kreowanie atmosfery i emocji w dziełach.

Pytanie 6

Na zdjęciu uzyskano efekt

Ilustracja do pytania
A. posteryzacji.
B. luksografii.
C. kserokopii.
D. solaryzacji.
Solaryzacja to ciekawa technika fotograficzna, która sprawia, że jasne obszary zdjęcia mają odmienne tony niż reszta. Na tym zdjęciu super widać, jak te jasne miejsca są odwrócone, a ciemniejsze zostają takie, jakie były. Używają jej artyści i fotografowie, bo daje szansę na stworzenie naprawdę zaskakujących efektów. Można z tym bawić się w sztuce, tworząc surrealistyczne kompozycje, albo w fotografii, żeby dodać inny klimat zdjęciu. Co więcej, można też wykorzystać solaryzację podczas wywoływania zdjęć, bo dobrze naświetlony materiał światłoczuły może dać świetne rezultaty. Myślę, że warto eksperymentować z tym w pracy, zwłaszcza przy kreatywnych projektach fotograficznych, bo rozwija to umiejętności analizy wizualnej.

Pytanie 7

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

Ilustracja do pytania
A. krystalizacja.
B. wyostrzenie.
C. płaskorzeźba.
D. solaryzacja.
Odpowiedź "krystalizacja" jest prawidłowa, ponieważ filtr krystalizacji w Adobe Photoshop przekształca obraz w sposób, który przypomina strukturę kryształów. Efekt ten polega na podzieleniu obrazu na wielokątne obszary, gdzie każdy z nich ma jednolity kolor, co tworzy wrażenie, że obraz składa się z odrębnych, wyraźnych fragmentów. Tego typu efekty są często wykorzystywane w grafice komputerowej do tworzenia unikalnych i stylowych wizualizacji, które mogą przyciągać uwagę odbiorców. Przykładem zastosowania filtra krystalizacji może być tworzenie efektownych tła do plakatów, okładek albumów muzycznych czy grafik internetowych. W branży kreatywnej, umiejętność tworzenia efektów wizualnych poprzez odpowiednie zastosowanie filtrów jest kluczowa, ponieważ pozwala na wyróżnienie się w tłumie i nadanie projektom charakteru. Zgodnie z dobrymi praktykami, ważne jest również, aby nie nadużywać tego efektu, by nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem skomplikowanych struktur wizualnych.

Pytanie 8

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

Ilustracja do pytania
A. Niski klucz.
B. Wysoki klucz.
C. Izohalia.
D. Relief.
Fotografia morza przedstawiona na zdjęciu została wykonana w technice wysokiego klucza. Wysoki klucz (high key) to sposób oświetlania i ekspozycji zdjęcia, który polega na uzyskaniu jasnej, pełnej światła sceny z minimalną ilością głębokich cieni. W tej technice najważniejsze jest równomierne oświetlenie, często z wykorzystaniem naturalnego światła lub mocnych lamp studyjnych. Dzięki temu zdjęcia wydają się lekkie, przejrzyste i pozytywne, co w praktyce znakomicie sprawdza się w fotografii krajobrazowej, zwłaszcza nadmorskiej, gdzie dominuje jasny piasek, błękitne niebo i rozświetlone fale. Moim zdaniem taki styl świetnie podkreśla letni klimat i świeżość zdjęć z plaży, ale wymaga też pewnego wyczucia – łatwo prześwietlić biel piasku lub nieba. Standardem branżowym jest pilnowanie, by nie utracić szczegółów w najjaśniejszych partiach, dlatego dobry fotograf korzysta z histogramu oraz kompensacji ekspozycji. Wysoki klucz daje również efekt czystości i lekkości, co bywa wykorzystywane w reklamach, katalogach turystycznych i wszędzie tam, gdzie chcemy pokazać pozytywną, jasną stronę pejzażu. W praktyce, gdy patrzę na to zdjęcie, widać, że zastosowano właśnie tę metodę – wszystko jest doświetlone, kontrasty są łagodne, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie.

Pytanie 9

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Potoshop filtra

Ilustracja do pytania
A. krystalizacja.
B. wyostrzenie.
C. solaryzacja.
D. płaskorzeźba.
To jest dokładnie efekt filtra „krystalizacja” w Adobe Photoshop. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to narzędzie bardzo przydatne, gdy chcemy uzyskać efekt przypominający rozbite szkło albo mozaikę. Procedura działania tego filtra polega na dzieleniu obrazu na wiele drobnych, nieregularnych fragmentów przypominających kryształy, przez co szczegóły stają się rozmyte, a całość wygląda dość abstrakcyjnie. Taki efekt często wykorzystuje się w grafice komputerowej do stylizacji zdjęć, żeby nadać im artystyczny, nieco nierealistyczny charakter. W branży graficznej krystalizacja jest stosowana także wtedy, gdy chcemy ukryć pewne detale obrazu bez całkowitej utraty rozpoznawalności kompozycji. Moim zdaniem, umiejętne użycie tego filtra może być świetnym sposobem na podkreślenie kreatywności w projektowaniu – np. w materiałach promocyjnych, plakatach czy okładkach książek. Warto pamiętać, że dobrym standardem pracy jest testowanie różnych ustawień filtra, bo dzięki temu można dopasować efekt końcowy do stylu projektu i oczekiwań klienta.

Pytanie 10

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. makrofotografii
B. fotografii sportowej
C. mikrofotografii
D. zdjęcia lotniczego
Makrofotografia to technika fotograficzna, która umożliwia uzyskanie powiększonych obrazów małych obiektów, takich jak owady, rośliny czy szczegóły przedmiotów. Zdjęcia w skali 1:1 oznaczają, że obiekt na zdjęciu jest przedstawiony w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe w makrofotografii. Daje to możliwość ukazania detali, które byłyby niewidoczne gołym okiem. Przykładem zastosowania makrofotografii jest dokumentowanie przyrody, gdzie fotograf może uchwycić szczegóły skrzydeł motyli lub tekstur liści. Standardy w makrofotografii wymagają odpowiedniego oświetlenia i stabilizacji, co często osiąga się za pomocą statywów oraz lamp błyskowych. W praktyce, makrofotografia jest również wykorzystywana w nauce, na przykład w badaniach biologicznych do analizowania struktury komórek czy organizmów. Właściwe zrozumienie tej techniki pozwala na bardziej precyzyjne i artystyczne podejście do fotografii.

Pytanie 11

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem funkcji

Ilustracja do pytania
A. zniekształcenie wirówki.
B. zniekształcenie falowania.
C. solaryzacja.
D. krystalizacja.
Technika zniekształcenia wirówki, znana również jako efekt „twirl” w programach graficznych, opiera się na przekształceniu obrazu poprzez obrót wokół centralnego punktu. W praktyce wygląda to trochę tak, jakby ktoś chwycił środek zdjęcia i zakręcił nim jak karuzelą – im dalej od środka, tym bardziej linie zaczynają tworzyć charakterystyczny spiralny wzór. To narzędzie często wykorzystywane w grafikach kreatywnych, szczególnie gdy zależy nam na nadaniu statycznym obrazom dynamiczności i abstrakcyjnego charakteru. Moim zdaniem to bardzo efektowny sposób na ożywienie nudnych elementów lub zamaskowanie mniej udanych fragmentów zdjęcia. W branży graficznej, zniekształcenie wirówki jest stosowane zgodnie z dobrymi praktykami – przede wszystkim tam, gdzie liczy się ekspresja wizualna, na przykład w projektach okładek muzycznych, plakatach czy eksperymentalnych kampaniach reklamowych. Często polecam tę technikę uczniom podczas nauki Photoshopa lub GIMPa, bo bardzo dobrze pokazuje jak transformacje geometryczne potrafią zmienić odbiór obrazu. Warto pamiętać, że takie przekształcenia można kontrolować – intensywność efektu, kierunek skrętu czy punkt centralny. To daje duże pole do popisu i kreatywnej zabawy, a zarazem uczy praktycznych aspektów pracy z warstwami i narzędziami przekształceń.

Pytanie 12

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

Ilustracja do pytania
A. usuwanie przeplotu.
B. redukcja szumów.
C. solaryzacja.
D. wyostrzenie.
Solaryzacja to naprawdę ciekawy efekt – na zdjęciu po prawej widać wyraźnie, jak obraz zmienia charakter, pojawiają się nietypowe, prawie surrealistyczne barwy, a jasne i ciemne partie jakby zamieniają się miejscami. To jest właśnie klasyczny przykład solaryzacji. W fotografii analogowej powstaje po częściowym naświetleniu negatywu światłem, a w cyfrowej – przez odpowiednią operację na poziomach jasności pikseli. Efekt ten bywa wykorzystywany w grafice artystycznej i eksperymentalnej, bo pozwala uzyskać niecodzienne, wręcz psychodeliczne rezultaty. W praktyce, solaryzacja świetnie sprawdza się podczas tworzenia plakatów, okładek muzycznych, czy tam gdzie zależy nam na mocnym, abstrakcyjnym wyrazie. Odwołując się do standardów: wiele programów graficznych, takich jak Photoshop czy GIMP, posiada gotowe filtry solaryzujące – to jeden z klasycznych filtrów efektowych. Często spotykam się z tym efektem podczas zajęć z edycji zdjęć – pozwala dzieciakom zrozumieć, jak można bawić się z tonacjami i światłem w fotografii cyfrowej. Solaryzacja nie ma nic wspólnego z wyostrzaniem czy redukcją szumów, działa zupełnie inaczej, bo ingeruje w sposób bardzo kreatywny w strukturę tonalną obrazu. Warto czasem poeksperymentować z tym filtrem, bo jego efekty potrafią pozytywnie zaskoczyć nawet doświadczonych grafików.

Pytanie 13

Technika scanography (skanografia) polega na

A. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D
B. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami
C. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii
D. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego
Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.

Pytanie 14

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią
B. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów
C. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu
D. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła
Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 15

W fotografii sferycznej 360° najnowsza technologia stitchingu wieloobiektywowego pozwala na

A. nagrywanie wideo 360° z rozdzielczością do 16K
B. transmisję na żywo obrazu sferycznego w jakości 4K
C. automatyczną stabilizację obrazu podczas ruchu kamery
D. łączenie obrazów z wielu obiektywów z płynnym przejściem i korekcją paralaksy
Technologia stitchingu wieloobiektywowego w fotografii sferycznej 360° jest kluczowym elementem tworzenia wysokiej jakości obrazów. Umożliwia ona łączenie zdjęć z kilku obiektywów w sposób, który minimalizuje widoczność szwów, co jest niezwykle ważne, aby uzyskać wrażenie jednolitego obrazu. Płynne przejście między obrazami jest istotne, zwłaszcza w kontekście immersyjnych doświadczeń wizualnych, takich jak wirtualna rzeczywistość. Korekcja paralaksy, czyli dostosowanie obrazów w zależności od punktu widzenia, zapewnia, że obiekty na pierwszym planie i w tle są odpowiednio wyrównane, co poprawia realizm i głębię obrazu. W praktyce, technologia ta jest wykorzystywana w turystyce wirtualnej, filmach 360° oraz w różnego rodzaju prezentacjach multimedialnych, gdzie ważne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak JPEG XS czy H.265, często są stosowane w kontekście kompresji obrazów panoramicznych, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości przy mniejszych rozmiarach plików. Takie podejście jest nieocenione w produkcjach wymagających dużych zbiorów danych.

Pytanie 16

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu
B. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu
C. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym
D. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci
Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 17

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. izohelii
B. wysokiego klucza
C. niskiego klucza
D. pseudosolaryzacji
Obraz, w którym dominują elementy o ciemnych tonach, jest wykonany w technice niskiego klucza. Technika ta charakteryzuje się użyciem ciemnych kolorów oraz silnym kontrastem między światłem a cieniem, co pozwala na uzyskanie dramatycznego efektu wizualnego. W praktyce, niskiego klucza często używa się w portretach oraz w fotografii artystycznej, aby nadać zdjęciom głębię i emocjonalny wydźwięk. Dobrze znanym przykładem zastosowania techniki niskiego klucza jest praca fotografów takich jak Rembrandt czy Caravaggio, który wykorzystał ją do podkreślenia trójwymiarowości postaci. Warto zaznaczyć, że obrazy w niskim kluczu mają zdolność do przyciągania uwagi widza, co czyni je popularnym wyborem w sztuce i fotografii.

Pytanie 18

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem
B. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo
C. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych
D. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych
Druk UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem to jedna z najnowocześniejszych technologii w druku fotograficznym. Proces ten polega na zastosowaniu specjalnych atramentów, które pod wpływem promieniowania UV utwardzają się niemal natychmiast po nałożeniu na podłoże. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości wydruków o intensywnych kolorach i doskonałej trwałości. Przykładowo, druk UV pozwala na realizację projektów na materiałach takich jak drewno, szkło, metal czy tworzywa sztuczne, co otwiera nowe możliwości w zakresie personalizacji i produkcji reklamowej. W kontekście standardów branżowych, druk UV spełnia wymagania dotyczące jakości i ekologii, jako że wiele atramentów UV jest wolnych od rozpuszczalników, co zmniejsza negatywny wpływ na środowisko. Coraz więcej firm inwestuje w tę technologię, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne wykonanie zleceń o różnym stopniu skomplikowania, co znacząco zwiększa konkurencyjność na rynku.

Pytanie 19

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. kalotypia
B. cyjanotypia
C. talbotypia
D. dagerotypia
Dagerotypia to jedna z pierwszych technik fotograficznych, która polega na tworzeniu obrazów na posrebrzonej płycie miedzianej. Proces ten polega na naświetlaniu płyty pokrytej warstwą srebra, co powoduje utworzenie trwałego obrazu w jednym egzemplarzu, bez możliwości powielenia. Dagerotypie charakteryzują się wyjątkową szczegółowością oraz głębią tonalną, co czyni je atrakcyjnymi dla artystów i kolekcjonerów. Technika ta była szczególnie popularna w XIX wieku, a jej zastosowania obejmowały portrety, zdjęcia krajobrazów oraz dokumentację historyczną. Dagerotypia wprowadziła nową jakość do sztuki fotograficznej, a jej standardy produkcji, takie jak odpowiednie naświetlenie i obróbka chemiczna, stały się fundamentem dla późniejszych technik. Znalezienie dagerotypu w kolekcji muzealnej czy prywatnej to skarb, ponieważ każdy egzemplarz jest unikalny i niepowtarzalny, co ma swoje odzwierciedlenie w wartości kolekcjonerskiej.

Pytanie 20

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem

Ilustracja do pytania
A. zniekształcenia wirówki.
B. solaryzacji.
C. krystalizacji.
D. zniekształcenia falowanie.
Efekt widoczny na fotografii pochodzi ze zniekształcenia wirówki, czyli popularnej techniki cyfrowej transformacji obrazu, która polega na zakręceniu obrazu wokół określonego punktu. W praktyce mówi się na to często 'twist' albo właśnie efekt wirówki. Taki zabieg jest szeroko stosowany w grafice komputerowej i fotografii artystycznej, gdy chcemy osiągnąć wrażenie ruchu, dynamiki lub surrealistycznego zniekształcenia rzeczywistości. Moim zdaniem to jeden z fajniejszych efektów do eksperymentowania, bo można nim zupełnie odmienić zwykłe zdjęcie – zwykłe paski czy linie zaczynają przypominać abstrakcję. W programach takich jak Photoshop czy GIMP znajdziesz filtry o nazwie 'twirl' albo 'swirl', które pozwalają precyzyjnie ustawić środek wiru i intensywność efektu. Branżowe standardy podpowiadają, żeby nie przesadzać z siłą efektu, bo łatwo stracić czytelność obrazu, ale do celów artystycznych czasem warto puścić wodze fantazji. Co ciekawe, zniekształcenie wirówki wykorzystuje się także w edukacji, żeby pokazać działanie przekształceń nieliniowych – można wtedy na przykład tłumaczyć uczniom, jak obraz zmienia się pod wpływem algorytmów przetwarzania cyfrowego. Z mojego doświadczenia wynika, że takie efekty są świetnym punktem wyjścia do rozmów o tym, jak widzimy świat i jak technologia pozwala go interpretować na nowe sposoby.

Pytanie 21

Grafika wektorowa jest przechowywana w postaci informacji o

A. pikselach
B. krzywych matematycznych
C. liniaturach
D. krążkach rozproszenia
Obrazy wektorowe to naprawdę ciekawa sprawa. Zamiast pikseli, mamy krzywe matematyczne, które definiują kształty. Dzięki temu możemy je skalować bez obawy o utratę jakości. To czyni je idealnymi do logotypów i podobnych rzeczy, gdzie ostrość i wyrazistość są na wagę złota. Warto wiedzieć, że w projektowaniu graficznym często korzysta się z formatów jak SVG czy EPS, które świetnie nadają się do edytowania takich obrazów. Grafika wektorowa ma wiele zastosowań – od druku, przez animacje, aż po interfejsy użytkownika. To wszystko sprawia, że estetyka i jakość zdjęć są super ważne. No i te matematyczne krzywe pomagają zaoszczędzić miejsce i ułatwiają edytowanie, co jest naprawdę istotne, gdy pracujemy w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW.

Pytanie 22

Którą techniką zostało wykonane zdjęcie?

Ilustracja do pytania
A. Reliefu.
B. Solaryzacji.
C. Wysokiego klucza.
D. Niskiego klucza.
Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ technika wysokiego klucza charakteryzuje się użyciem jasnych obiektów na jasnym tle, co jest widoczne w analizowanym zdjęciu. W praktyce zdjęcia wykonane w tej technice mają na celu uzyskanie delikatnego, eterycznego efektu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w portretach, fotografii mody oraz produktowej. Technika wysokiego klucza stosowana jest przy oświetleniu, które minimalizuje cienie, a głównym celem jest uzyskanie harmonijnej kompozycji z dominującymi tonami jasnymi. W dobrych praktykach fotograficznych, warto stosować odbłyśniki, które pomogą w równomiernym rozkładzie światła oraz w eliminacji niepożądanych cieni. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na ustawienia ekspozycji w aparacie, aby uzyskać pożądany efekt bez przepalenia jasnych partii obrazu. Użycie tej techniki może pomóc w tworzeniu przyjemnych wizualnie zdjęć, które przyciągają uwagę widza, a także mogą być skuteczne w promowaniu produktów o jasnych kolorach.

Pytanie 23

Którą technikę fotografii zastosowano, jeżeli na negatywie miejsca ciemniejsze odpowiadają małej absorbcji promieniowania, jaśniejsze zaś odpowiadają miejscom, w których promieniowanie zostało zatrzymane przez ciało osoby fotografowanej?

A. Skanografię.
B. Fotografię rentgenowską.
C. Fotomikrografię.
D. Fotografię spektrostrefową.
Fotografia rentgenowska to bardzo charakterystyczna technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X, czyli popularnie mówiąc – promienie rentgenowskie. W skrócie polega to na tym, że ciało lub przedmiot jest naświetlany tym promieniowaniem, a za nim znajduje się materiał światłoczuły albo detektor cyfrowy. Promieniowanie przenika przez tkanki z różną łatwością – miejsca, gdzie materiał (np. kości czy metal) pochłania promieniowanie, dają na negatywie jasne obszary, bo mniej promieniowania dociera do materiału światłoczułego. Z kolei tam, gdzie promienie przechodzą swobodniej (np. przez mięśnie czy powietrze w płucach), powstają ciemniejsze miejsca. To właśnie ta zależność pozwala lekarzom czy technikom radiologicznym identyfikować złamania, ciała obce czy inne zmiany w strukturze ciała. Warto wiedzieć, że w typowych zastosowaniach medycznych – zgodnie z normami bezpieczeństwa – istotne jest ograniczenie dawki promieniowania, aby uniknąć niepożądanych skutków. Osobiście uważam, że znajomość tej techniki to absolutna podstawa dla każdego, kto chce rozumieć, jak działa diagnostyka obrazowa w medycynie. W praktyce, poza medycyną, fotografia rentgenowska jest też wykorzystywana m.in. w kontroli bagażu na lotniskach, analizie dzieł sztuki czy kontroli jakości w przemyśle. Moim zdaniem to świetny przykład technologii, która mocno zmieniła świat.

Pytanie 24

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotogrametrią
B. fotosyntezą
C. holografią
D. skanowaniem laserowym
Fotogrametria to technika, która umożliwia tworzenie modeli 3D na podstawie zdjęć, wykorzystując różnice w perspektywie i geometrię obiektów. Proces ten polega na analizie zdjęć wykonanych z różnych kątów, co pozwala na wyznaczenie współrzędnych punktów na powierzchni obiektu w trójwymiarowej przestrzeni. Przykładem zastosowania fotogrametrii jest inżynieria lądowa, gdzie używa się jej do skanowania terenu przed budową, a także w archeologii do dokumentacji wykopalisk. Fotogrametria jest także stosowana w geodezji, gdzie wykorzystywane są techniki pomiarowe do tworzenia map topograficznych. Ważnym aspektem jest zastosowanie odpowiedniego oprogramowania, które automatyzuje proces przetwarzania zdjęć i generowania modeli 3D. Praktyki te opierają się na standardach takich jak ISO 19130, które dotyczą fotogrametrii i geoinformacji, co zapewnia wysoką jakość i precyzję uzyskiwanych wyników.

Pytanie 25

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

Ilustracja do pytania
A. Izohelia.
B. Wysoki klucz.
C. Relief.
D. Niski klucz.
Technika "wysoki klucz" jest często wykorzystywana w fotografii, aby uzyskać jasny, eteryczny efekt, który jest widoczny na dołączonym zdjęciu morza. Charakteryzuje się ona dominacją jasnych tonów oraz minimalnym kontrastem, co sprawia, że obrazy wydają się lekkie i delikatne. W praktyce, w fotografii krajobrazowej, użycie wysokiego klucza często wiąże się z fotografowaniem w warunkach silnego oświetlenia, na przykład podczas złotej godziny, kiedy światło jest miękkie. Technika ta pozwala na osiągnięcie harmonijnych przejść tonalnych, co doskonale oddaje atmosferę spokojnej wody i nieba. W zawodowej fotografii, wysoki klucz bywa wykorzystywany do portretów czy zdjęć artystycznych, gdzie celem jest osiągnięcie nastroju lekkości i eteryczności. Warto również zauważyć, że dobór techniki na etapie planowania sesji zdjęciowej powinien być zgodny z zamierzonymi efektami artystycznymi, a wysoki klucz jest idealnym wyborem, gdy chcemy podkreślić piękno natury.

Pytanie 26

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

Ilustracja do pytania
A. III.
B. II.
C. IV.
D. I.
Perspektywa ptasia to technika, w której zdjęcia są wykonywane z góry na dół, co pozwala na uzyskanie unikalnego widoku oraz ukazanie przestrzeni w sposób, który nie jest możliwy z poziomu oczu. W przypadku zdjęcia IV. widzimy, jak rośliny i ziemia są fotografowane z dużej wysokości, co doskonale ilustruje tę technikę. Tego typu perspektywa jest często wykorzystywana w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w dokumentacji przyrodniczej, gdzie istotne jest ukazanie kontekstu i relacji przestrzennych. Przykładowo, w fotografii miejskiej perspektywa ptasia może być używana do ukazania układu ulic, budynków oraz ich otoczenia, co daje widzowi szerszy obraz i lepsze zrozumienie struktury miasta. Warto również wspomnieć o dobrych praktykach w fotografii, które zalecają eksperymentowanie z różnymi kątami ujęć, aby uchwycić interesujące kompozycje i szczegóły, które mogą być niewidoczne z poziomu użytkownika.

Pytanie 27

Najpopularniejszym obecnie formatem zdjęć 360° dla mediów społecznościowych jest

A. format równoprostokątny zgodny ze standardami meta-tagów
B. format HEIF z kompresją adaptacyjną
C. format stereoskopowy w proporcjach 4:3
D. format zwykłego wideo w proporcjach 16:9
Format równoprostokątny zgodny ze standardami meta-tagów jest najczęściej stosowanym rozwiązaniem dla zdjęć 360° w mediach społecznościowych, ponieważ pozwala na łatwe wpasowanie i wyświetlanie tych obrazów w różnych platformach. Przykładem może być Facebook czy Instagram, które uznają ten format, umożliwiając użytkownikom interaktywne przeglądanie i dzielenie się swoimi doświadczeniami w wirtualnej rzeczywistości. Kluczowym aspektem jest to, że format ten zawiera odpowiednie meta-tagi, które informują przeglądarki i aplikacje o tym, że zdjęcie jest w formacie 360°, co z kolei aktywuje właściwe mechanizmy wyświetlania. W praktyce, aby przygotować zdjęcie 360° do publikacji, należy je odpowiednio zoptymalizować, stosując metody kompresji, aby zminimalizować czas ładowania. Podążanie za najlepszymi praktykami w tej dziedzinie nie tylko zwiększa jakość prezentowanych treści, ale również zapewnia lepsze doświadczenia dla użytkowników.

Pytanie 28

Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach wykorzystuje

A. podwójne warstwy polaryzacyjne do filtrowania światła
B. struktury nanocząsteczkowe do rozpraszania światła
C. powłoki grafenowe do blokowania odblasków
D. warstwy złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego
Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach opiera się na wykorzystaniu struktur nanocząsteczkowych do efektywnego rozpraszania światła. Dzięki zastosowaniu nanotechnologii możliwe jest uzyskanie powłok o bardzo wysokiej skuteczności, które minimalizują niepożądane odblaski i poprawiają jakość obrazu. Przykładem zastosowania takiej technologii są obiektywy fotograficzne, które dzięki tym powłokom mogą zapewnić wyraźniejsze zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak na przykład w słońcu czy przy refleksach od wody. Dodatkowo, powłoki te zwiększają odporność na zarysowania i uszkodzenia mechaniczne, co jest istotne w codziennym użytkowaniu. Standardy jakości w branży optycznej, w tym normy ISO, wymagają stosowania takich innowacyjnych rozwiązań, aby zapewnić użytkownikom najwyższej klasy produkty. W praktyce oznacza to, że obiektywy wyposażone w takie powłoki nie tylko lepiej radzą sobie z odblaskami, ale także poprawiają kontrast i nasycenie kolorów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii i filmowaniu.

Pytanie 29

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji
B. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach
C. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600
D. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV
Luminografia to unikalna technika fotograficzna, która pozwala na rejestrowanie śladów światła poruszającego się w ciemności, przy wykorzystaniu długiego czasu ekspozycji. Dzięki temu, na zdjęciu mogą zostać uchwycone różne źródła światła, takie jak latarki, ognie sztuczne czy nawet ruchy ciał świetlnych. Długie czasy naświetlania, często przekraczające kilka sekund, umożliwiają uchwycenie nawet najdelikatniejszych ruchów światła, co tworzy niezwykłe efekty wizualne. W praktyce, luminografia może być stosowana do tworzenia artystycznych kompozycji, a także do eksperymentów w ramach fotografii nocnej. Na przykład, można użyć tej techniki do uchwycenia śladów ruchu tańczącej osoby z latarką, co stworzy efekt dynamicznego ruchu na zdjęciu. Warto również wspomnieć, że luminografia wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, stabilizacji oraz odpowiedniego dobierania parametrów ekspozycji, aby uzyskać pożądany efekt. Dodatkowo, jest to technika, która wciąga, angażując fotografów w proces tworzenia i eksperymentowania z różnymi źródłami światła.

Pytanie 30

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

Ilustracja do pytania
A. z jednym punktem zbiegu.
B. żabią.
C. ptasią.
D. z dwoma punktami zbiegu.
Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę ptasią, co jest techniką fotografii, w której obiekty są rejestrowane z góry. Taki kąt widzenia przypomina perspektywę, jaką miałby ptak obserwujący świat z lotu, co pozwala na uzyskanie unikalnych kompozycji oraz lepsze zrozumienie relacji przestrzennych między obiektami. W przypadku fotografii przyrodniczej, perspektywa ptasia może być szczególnie przydatna do uchwycenia detali otoczenia oraz ukazania całego kontekstu, w jakim znajduje się fotografowany obiekt, na przykład kwiat czy owad. Warto zwrócić uwagę, że przy zastosowaniu tej perspektywy, znaczenie ma nie tylko kąt, ale także odpowiednie oświetlenie i kompozycja, które mogą podkreślić walory estetyczne zdjęcia. Praktyką w fotografii jest również wykorzystanie dronów do uzyskania tych ujęć, co staje się coraz bardziej popularne w dokumentacji przyrody oraz architektury. Posługiwanie się perspektywą ptasią wzmaga kreatywność fotografa oraz umożliwia odkrycie nowych, nieznanych wcześniej kadrów.

Pytanie 31

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

Ilustracja do pytania
A. krystalizacja.
B. wyostrzenie.
C. solaryzacja.
D. płaskorzeźba.
Na pierwszy rzut oka można pomylić efekty filtrów w Photoshopie, bo niektóre mogą zmienić obraz dość drastycznie, ale jednak mają zupełnie inne zasady działania. Przykładowo, wyostrzanie to filtr, który podbija detale i krawędzie, przez co zdjęcie wydaje się ostrzejsze, ale nie rozbija obrazu na geometryczne plamy – tutaj widzimy efekt odwrotny, bo obraz stracił ostrość na rzecz takich jakby „kryształków”. Płaskorzeźba z kolei zamienia zdjęcie w coś przypominającego rzeźbę – powstają wyraźne wypukłości i cienie, co daje efekt przestrzenności, ale nie przetwarza kolorów w wielokąty. Solaryzacja natomiast to proces znany z fotografii analogowej, gdzie dochodzi do częściowej inwersji tonów i powstaje specyficzny, nieco surrealistyczny efekt – jakby połączenie negatywu i pozytywu w jednym obrazie, z mocnymi przejściami tonalnymi. Typowym błędem jest mylenie solaryzacji z innymi filtrami, bo ich nazwy czy efekty mogą się zlewać w pamięci – tymczasem tutaj mamy wyraźny efekt „krystalizacji”, gdzie zdjęcie wygląda jakby było zbudowane z wielu nieregularnych, kolorowych fragmentów. Praktyka pokazuje, że najlepiej po prostu testować filtry na różnych zdjęciach, wtedy łatwiej zapamiętać, który z nich daje jaki efekt i do czego się przydaje w projektach graficznych. Dla początkujących grafików rozpoznawanie tych subtelnych różnic to ważna umiejętność, bo pozwala szybciej osiągać zamierzone rezultaty bez zbędnego błądzenia po menu programu.

Pytanie 32

Najnowsza technologia czujników BSI CMOS charakteryzuje się

A. zintegrowanym systemem redukcji szumów na poziomie sprzętowym
B. umieszczeniem obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą dla lepszego wykorzystania światła
C. zmniejszoną grubością sensora dla lepszej kompatybilności z obiektywami
D. podwójną warstwą filtrów Bayera dla lepszego odwzorowania kolorów
Czujniki BSI CMOS (Back Side Illumination Complementary Metal-Oxide-Semiconductor) to nowoczesna technologia, która znacząco poprawia wydajność zbierania światła w porównaniu do tradycyjnych czujników. Umieszczenie obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą pozwala na lepsze wykorzystanie docierającego światła, co zwiększa czułość oraz jakość obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki tej konstrukcji, czujniki mogą zbierać więcej światła, co z kolei przekłada się na lepsze odwzorowanie detali oraz bardziej naturalne kolory. Przykładem zastosowania BSI CMOS są nowoczesne aparaty fotograficzne oraz smartfony, gdzie istotne są zarówno jakość zdjęć, jak i efektywność w trudnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 12232, podkreślają znaczenie takich rozwiązań w kontekście uzyskiwania mniejszych szumów w obrazie oraz lepszego kontrastu, co czyni BSI CMOS preferowanym wyborem dla profesjonalnych fotografów oraz entuzjastów.

Pytanie 33

Technika cinemagraf polega na

A. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse
B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem
C. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia
D. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych
Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 34

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy
B. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji
C. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru
D. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym
Odpowiedź dotycząca przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy jest jak najbardziej trafna w kontekście techniki platinum/palladium. Ta metoda druku wymaga, aby negatyw był wykonany z odpowiednią starannością, gdyż jego jakość ma bezpośredni wpływ na finalny efekt wizualny. Wysoka gęstość negatywu zapewnia, że cienie będą głębokie i bogate, podczas gdy duży kontrast sprawi, że wydrukowane obrazy będą miały wyraźnie określone detale. Przykładowo, negatywy powinny być wytwarzane z wykorzystaniem wysokiej jakości skanów lub zdjęć, które są odpowiednio przetworzone w programach graficznych, aby uzyskać pożądany kontrast. Standardowe praktyki w tej dziedzinie sugerują użycie klisz, które są specjalnie zaprojektowane do tego typu pracy, aby uniknąć problemów z ekspozycją i tonacją. Dodatkowo, właściwe przygotowanie negatywu pozwala na uzyskanie wytrzymałych i estetycznych wydruków, które są cenione w sztuce fotograficznej. Warto zwrócić uwagę, że ten proces wymaga także odpowiedniego naświetlenia, co decyduje o ostatecznym wyglądzie dzieła.

Pytanie 35

Który program nie posiada narzędzia do rekonstrukcji zniszczonej, starej fotografii na podłożu papierowym?

A. Magix PhotoDesigner
B. Adobe Reader
C. Adobe Photoshop
D. GIMP
Adobe Reader faktycznie nie posiada narzędzi umożliwiających rekonstrukcję uszkodzonych lub starych fotografii papierowych. Program ten został stworzony wyłącznie do przeglądania, komentowania i czasem drobnej edycji plików PDF – skupia się głównie na dokumentach tekstowych, broszurach czy formularzach. W praktyce nigdy nie spotkałem się, aby ktoś próbował używać Adobe Readera do obróbki zdjęć – ten program po prostu nie obsługuje warstw, masek, funkcji retuszu czy narzędzi do korekcji obrazu. Natomiast GIMP, Photoshop czy nawet Magix PhotoDesigner zostały zaprojektowane właśnie do pracy ze zdjęciami, w tym do zaawansowanej edycji, usuwania rys, retuszu i rekonstrukcji starych fotografii. Branżowy standard to korzystanie właśnie z takich programów graficznych, bo tylko one oferują narzędzia jak klonowanie, łatki, filtry odszumiające czy korekty kolorystyczne. Adobe Reader pod tym względem w ogóle nie ma startu – to jak próbować naprawić telewizor młotkiem. Warto też zaznaczyć, że profesjonalne procesy rekonstrukcji obejmują skanowanie starego zdjęcia do formatu cyfrowego, a potem obróbkę w dedykowanej aplikacji graficznej, a nie w czytniku PDF. Moim zdaniem, jeśli ktoś próbuje ratować stare fotografie używając czegoś innego niż typowy program graficzny, to marnuje czas.

Pytanie 36

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. low key
B. izohelii
C. high-key
D. cyjanotypii
Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.

Pytanie 37

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. bromolej.
B. cyjanotypia.
C. izohelia.
D. luksografia.
Luksografia to technika graficzna, która polega na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, takiego jak papier lub folia, za pomocą światła, które przenika przez obiekty o różnej przezroczystości. W rezultacie powstaje obraz, gdzie ciemniejsze obszary odpowiadają bardziej nieprzezroczystym elementom, a jaśniejsze obszary odpowiadają elementom bardziej przezroczystym. Ta metoda jest szeroko stosowana w sztuce, a także w dokumentacji naukowej i konserwacji zabytków, ponieważ pozwala na uchwycenie szczegółowych cieni i tekstur obiektów. Luksografia jest cenna w procesie reprodukcji dzieł sztuki i w różnorodnych dziedzinach, takich jak fotografia, gdzie elementy naświetlenia oraz kontrastu odgrywają kluczową rolę. Standardy jakości w luksografii wymagają precyzyjnego doboru materiałów oraz kontrolowania warunków naświetlenia, aby uzyskać optymalne rezultaty graficzne. Ponadto, luksografia jest również wykorzystywana w edukacji artystycznej, gdzie studenci uczą się, jak manipulować światłem i cieniem, aby uzyskać pożądane efekty wizualne.

Pytanie 38

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. rentgenografii
B. spektrografii
C. mikrografii
D. makrografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 39

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

Ilustracja do pytania
A. fotomikrografii.
B. makrofotografii.
C. skaningową.
D. mikrofilmowania.
Technika makrofotografii to w praktyce sposób wykonywania zdjęć, który pozwala uchwycić bardzo drobne obiekty w dużym powiększeniu, często z detalami niewidocznymi gołym okiem. W tym przypadku na zdjęciu widać chrząszcza, który został przedstawiony z bliska – dokładnie widać strukturę jego pancerza, drobiny piasku na ciele i detale odwłoka. Takie efekty można uzyskać tylko dzięki makrofotografii, gdzie skala odwzorowania jest bliska 1:1 lub nawet większa. Bardzo często używa się do tego specjalnych obiektywów makro, które pozwalają na ostrzenie z minimalnej odległości, zachowując ostrość i szczegółowość obrazu. Co ciekawe, makrofotografia jest wyjątkowo przydatna w nauce, biologii czy entomologii, gdzie umożliwia dokumentowanie owadów, roślin albo tekstur materiałów. Z mojego doświadczenia, dobre zdjęcie makro wymaga nie tylko odpowiedniego sprzętu, ale i cierpliwości oraz sensownego oświetlenia, bo nawet najmniejsze drganie czy cień mogą zepsuć efekt końcowy. W branży fotograficznej uznaje się, że makrofotografia to nie tylko technika, ale też sposób patrzenia na świat – pozwala dostrzec detale, które na co dzień nam umykają. Właśnie takie podejście widać na tym zdjęciu, gdzie zwykły owad staje się głównym bohaterem kadru.

Pytanie 40

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów
B. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym
C. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych
D. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów
Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.