Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:43
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:53

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką liczbę hostów można podłączyć w sieci o adresie 192.168.1.128/29?

A. 8 hostów

B. 12 hostów

C. 16 hostów

D. 6 hostów

Wybór odpowiedzi wskazującej na 8, 12 lub 16 hostów wynika z nieporozumienia w zakresie zasad adresacji IP i obsługi podziału na podsieci. Każda sieć ma określoną maskę podsieci, która definiuje, ile adresów IP jest dostępnych w danym zakresie. W przypadku maski /29, oznacza to, że trzy bity są przeznaczone dla hostów. W praktyce, z 8 adresów, jakie można wygenerować, dwa są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. W związku z tym, jedyną poprawną odpowiedzią jest 6 dostępnych adresów dla hostów. Wybór 8 hostów może wynikać z błędnego założenia, że wszystkie adresy mogą być używane, co jest niezgodne z zasadami inżynierii sieciowej. Odpowiedzi sugerujące 12 lub 16 hostów wynikają z ignorowania podstawowych zasad dotyczących liczby adresów IP, które można uzyskać z danej maski podsieci - w przypadku /29 liczba ta nie może przekraczać 6. Właściwe zrozumienie adresacji IP jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do niedoborów adresów IP lub problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 2

W systemie Windows przy użyciu polecenia assoc można

A. zmieniać powiązania z rozszerzeniami plików

B. sprawdzić zawartość dwóch plików

C. zmienić listę kontroli dostępu do plików

D. zobaczyć atrybuty plików

Polecenie 'assoc' w systemie Windows służy do zarządzania skojarzeniami rozszerzeń plików z odpowiednimi typami plików. Oznacza to, że za jego pomocą można przypisać konkretne rozszerzenia plików do programów, które mają je otwierać. Na przykład, możemy zmienić skojarzenie dla plików .txt tak, aby były otwierane przez edytor Notepad++ zamiast domyślnego Notatnika. Użycie tego polecenia jest kluczowe w kontekście personalizacji środowiska pracy w systemie Windows, co przyczynia się do zwiększenia efektywności użytkowników. W praktyce, aby zmienić skojarzenie, wystarczy użyć polecenia w wierszu polecenia, na przykład: 'assoc .txt=Notepad++'. Dobre praktyki sugerują, aby przed wprowadzeniem zmian w skojarzeniach plików, zapoznać się z domyślnymi ustawieniami oraz zrozumieć, które programy najlepiej nadają się do otwierania danych typów plików. Warto również korzystać z dokumentacji Microsoftu dotyczącej typów plików i ich skojarzeń, aby mieć pełną kontrolę nad ustawieniami systemu.

Pytanie 3

Po zauważeniu przypadkowego skasowania istotnych danych na dysku, najlepszym sposobem na odzyskanie usuniętych plików jest

A. odinstalowanie i ponowne zainstalowanie sterowników dysku twardego, zalecanych przez producenta

B. zainstalowanie na tej samej partycji co pliki programu do odzyskiwania skasowanych danych, np. Recuva

C. przeskanowanie systemu narzędziem antywirusowym, a następnie skorzystanie z narzędzia chkdsk

D. podłączenie dysku do komputera, w którym zainstalowany jest program typu recovery

Odzyskiwanie usuniętych plików z dysku twardego to delikatny proces, który wymaga ostrożności, aby zwiększyć szanse na sukces. Podłączenie dysku do zestawu komputerowego z zainstalowanym programem typu recovery, takim jak Recuva czy EaseUS Data Recovery Wizard, jest najlepszym rozwiązaniem. Taki program skanuje dysk w poszukiwaniu fragmentów usuniętych plików i ich metadanych, co pozwala na ich odzyskanie. Ważne jest, aby nie instalować programu do odzyskiwania na tej samej partycji, z której chcemy odzyskać dane, ponieważ mogłoby to nadpisać usunięte pliki, co znacznie zmniejsza szanse na ich odzyskanie. W praktyce, po podłączeniu dysku do innego komputera, użytkownik może uruchomić program odzyskiwania, który przeprowadzi skanowanie w celu identyfikacji i przywrócenia utraconych danych. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania danymi i odzyskiwania informacji, pozwalając na minimalizację ryzyka i maksymalizację efektywności procesu.

Pytanie 4

Użytkownik planuje instalację 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7. Jaka jest minimalna ilość pamięci RAM, którą powinien mieć komputer, aby system mógł działać w trybie graficznym?

A. 1 GB

B. 2 GB

C. 512 MB

D. 256 MB

Minimalne wymagania dotyczące pamięci RAM dla systemu operacyjnego Windows 7 w wersji 32-bitowej są często mylnie interpretowane. Odpowiedzi sugerujące 256 MB i 512 MB RAM jako wystarczające są nieprawidłowe. W przeszłości, w przypadku starszych systemów operacyjnych, takie wartości mogłyby być rozważane, jednak w erze Windows 7, które wprowadza znacznie bardziej złożony interfejs graficzny oraz nowe funkcje, te liczby są znacznie niewystarczające. System operacyjny potrzebuje odpowiedniej ilości pamięci RAM, aby efektywnie zarządzać procesami i zapewnić użytkownikowi płynne doświadczenia, co jest szczególnie ważne w trybie graficznym. Wiele osób myśli, że minimalne wymagania są wystarczające do codziennego użytku, co jest błędnym podejściem. Z perspektywy wydajności, 1 GB RAM jest zalecanym minimum, a posiadanie tylko 512 MB lub mniej może prowadzić do znacznych opóźnień i trudności w obsłudze. Rekomendacje branżowe wskazują, że dla komfortowej pracy w systemie Windows 7, warto dążyć do posiadania co najmniej 2 GB RAM-u, co zapewnia lepszą wydajność i możliwość uruchamiania wielu aplikacji jednocześnie, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnego użytkowania komputerów.

Pytanie 5

Przy użyciu urządzenia zobrazowanego na rysunku możliwe jest sprawdzenie działania

A. płyty głównej

B. procesora

C. dysku twardego

D. zasilacza

Przedstawione na rysunku urządzenie to tester zasilacza komputerowego. Urządzenie takie służy do sprawdzania napięć wyjściowych zasilacza, które są kluczowe dla stabilnej pracy komputera. Tester zasilacza pozwala na szybkie i efektywne sprawdzenie, czy zasilacz dostarcza odpowiednie napięcia na liniach 12V, 5V, 3.3V oraz -12V. Sprawdzenie poprawności tych napięć jest istotne, ponieważ odchylenia od normy mogą prowadzić do niestabilnej pracy komputera, zawieszania się systemu lub nawet uszkodzenia podzespołów. W praktyce, podczas testowania zasilacza, należy podłączyć jego złącza do odpowiednich portów testera, a wyniki są wyświetlane na ekranie LCD. Dobry tester pokaże również status sygnału PG (Power Good), który informuje o gotowości zasilacza do pracy. Stosowanie testerów zasilaczy jest powszechną praktyką w serwisach komputerowych i wśród entuzjastów sprzętu komputerowego, co pozwala na szybkie diagnozowanie problemów związanych z zasilaniem i uniknięcie kosztownych awarii.

Pytanie 6

W systemie Linux, gdzie przechowywane są hasła użytkowników?

A. password

B. passwd

C. groups

D. users

Odpowiedź "passwd" jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux hasła użytkowników są przechowywane w pliku zwanym /etc/passwd. Plik ten zawiera informacje o użytkownikach, takie jak ich nazwy, identyfikatory oraz ścieżki do ich katalogów domowych. Choć hasła nie są przechowywane w tym pliku w czytelnej postaci, to jednak zawiera on istotne dane związane z kontami użytkowników. W pryzmacie bezpieczeństwa, hasła są zazwyczaj przechowywane w osobnym pliku, takim jak /etc/shadow, który jest dostępny tylko dla użytkownika root, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zabezpieczeń. Przykładowo, gdy administrator systemu dodaje nowego użytkownika przy pomocy polecenia 'useradd', dane są automatycznie aktualizowane w odpowiednich plikach, co podkreśla znaczenie systematyczności w zarządzaniu kontami użytkowników. Ponadto, zazwyczaj stosuje się mechanizmy haszowania, takie jak SHA-512, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych haseł.

Pytanie 7

Rekord startowy dysku twardego w komputerze to

A. PT

B. BOOT

C. FAT

D. MBR

Wybór odpowiedzi FAT, PT lub BOOT może wynikać z mylnego zrozumienia ich funkcji w kontekście uruchamiania systemu operacyjnego. FAT (File Allocation Table) to system plików, który zarządza przechowywaniem plików na dysku, ale nie jest odpowiedzialny za rozruch komputera. Odpowiedź PT, czyli Partition Table, to termin, który odnosi się do struktury przechowującej informacje o partycjach, ale nie pełni roli głównego rekordu rozruchowego. Odpowiedź BOOT może również wprowadzać w błąd, ponieważ choć termin ten kojarzy się z procesem uruchamiania systemu, nie odnosi się bezpośrednio do konkretnego rekordu na dysku. Często mylnie utożsamia się te terminy z MBR, co prowadzi do nieporozumień w zakresie architektury dysków twardych. Kluczowe jest zrozumienie, że MBR zawiera zarówno kod rozruchowy, jak i informacje o partycjach, co czyni go fundamentalnym dla procesu bootowania. Zrozumienie różnić między tymi terminami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemami komputerowymi oraz ich konfiguracją.

Pytanie 8

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń w serwerze FTP

A. 25

B. 20

C. 110

D. 21

Port 21 jest domyślnym portem do przekazywania poleceń w protokole FTP (File Transfer Protocol). Protokół ten służy do przesyłania plików między klientem a serwerem w sieci. Protokół FTP działa w modelu klient-serwer, gdzie klient nawiązuje połączenie z serwerem, a port 21 jest używany do inicjowania sesji oraz przesyłania poleceń, takich jak logowanie czy komendy do przesyłania plików. W praktycznych zastosowaniach, gdy użytkownik korzysta z klienta FTP, np. FileZilla lub WinSCP, to właśnie port 21 jest wykorzystywany do połączenia z serwerem FTP. Ponadto, standard RFC 959 precyzuje, że port 21 jest przeznaczony dla komend, podczas gdy port 20 jest używany do transferu danych w trybie aktywnym. Znajomość tych portów i ich funkcji jest kluczowa dla administratorów sieci oraz profesjonalistów zajmujących się bezpieczeństwem, ponieważ niewłaściwe zarządzanie portami może prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i nieefektywnością transferu plików.

Pytanie 9

Która z macierzy RAID opiera się na replikacji dwóch lub więcej dysków twardych?

A. RAID 3

B. RAID 0

C. RAID 1

D. RAID 5

RAID 1, znany również jako mirroring, polega na replikacji danych na co najmniej dwóch dyskach fizycznych. W przeciwieństwie do RAID 0, który dzieli dane na dyskach i nie zapewnia redundancji, RAID 1 tworzy kopię zapasową wszystkich danych, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo informacji. W przypadku awarii jednego dysku, system może kontynuować działanie, korzystając z drugiego dysku. Przykładem zastosowania RAID 1 są serwery, które wymagają wysokiej dostępności danych, takich jak serwery plików czy bazy danych. Dobrym praktycznym podejściem jest również wykorzystanie RAID 1 w systemach desktopowych, gdzie użytkownik przechowuje ważne dokumenty lub zdjęcia. W branżowych standardach, takich jak ANSI/TIA-942, rekomenduje się implementację rozwiązań RAID jako część planu ochrony danych, co podkreśla znaczenie RAID 1 w zapewnieniu ciągłości działania i minimalizacji utraty danych.

Pytanie 10

Aby komputery mogły udostępniać swoje zasoby w sieci, muszą mieć przypisane różne

A. serwery DNS.

B. grupy robocze.

C. maski podsieci.

D. adresy IP.

Adres IP (Internet Protocol Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym każdemu urządzeniu podłączonemu do sieci komputerowej. Aby komputery mogły komunikować się w Internecie, każdy z nich musi mieć przypisany unikalny adres IP. W przeciwnym razie, gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, dochodzi do konfliktu adresów, co uniemożliwia prawidłowe przesyłanie danych. W praktyce, na przykład w sieciach domowych, router przypisuje adresy IP urządzeniom za pomocą DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), co zapewnia unikalność adresów. Dobre praktyki w zarządzaniu sieciami zalecają użycie rezerwacji DHCP dla urządzeń, które muszą mieć stały adres IP, co zapobiega konfliktom. Zrozumienie roli adresów IP jest kluczowe dla administrowania sieciami i zapewnienia ich prawidłowego działania, co jest istotne szczególnie w kontekście coraz bardziej złożonych systemów informatycznych i Internetu Rzeczy (IoT).

Pytanie 11

Jakie kroki powinien podjąć użytkownik, aby wyeliminować błąd zaznaczony na rysunku ramką?

A. Zainstalować sterownik do karty graficznej

B. Usunąć kartę graficzną z Menedżera urządzeń

C. Zainstalować uaktualnienie Service Pack systemu operacyjnego Service Pack 1

D. Podłączyć monitor do portu HDMI

Zainstalowanie sterownika do karty graficznej jest kluczowym krokiem w zapewnieniu prawidłowego działania sprzętu graficznego w komputerze. Sterowniki to oprogramowanie umożliwiające systemowi operacyjnemu komunikację z urządzeniem. Bez właściwego sterownika karta graficzna może działać w ograniczonym trybie, jak na przykład standardowa karta graficzna VGA, co znacznie ogranicza jej możliwości. Instalacja sterownika zazwyczaj poprawia wydajność, umożliwia korzystanie z zaawansowanych funkcji karty oraz rozwiązuje problemy z kompatybilnością i stabilnością. W przypadku zewnętrznych kart graficznych, takich jak NVIDIA lub AMD, najważniejsze jest pobranie najnowszych sterowników bezpośrednio z oficjalnej strony producenta. Jest to zgodne z dobrą praktyką utrzymywania aktualności oprogramowania, co często jest wymagane w profesjonalnych środowiskach IT. Dodatkowo, regularne aktualizacje sterowników mogą wprowadzać optymalizacje dla nowych gier i aplikacji, co jest szczególnie istotne dla graczy i profesjonalistów korzystających z oprogramowania do edycji wideo czy grafiki.

Pytanie 12

Kto jest odpowiedzialny za alokację czasu procesora dla konkretnych zadań?

A. Cache procesora

B. Chipset

C. Pamięć RAM

D. System operacyjny

Cache procesora, pamięć RAM oraz chipset pełnią różne funkcje w architekturze systemu komputerowego, ale żaden z tych elementów nie odpowiada za przydzielanie czasu procesora do zadań. Cache procesora to ulokowana blisko rdzenia pamięci, która przechowuje najczęściej używane dane i instrukcje, co przyspiesza procesy obliczeniowe, ale nie angażuje się w zarządzanie czasem procesora. Pamięć RAM natomiast jest używana do przechowywania danych i programów w trakcie ich wykonywania, a jej rola w obiegu danych jest kluczowa dla wydajności systemu, ale sama z siebie nie decyduje o tym, które zadanie powinno korzystać z CPU w danym momencie. Chipset jest zbiorem układów scalonych, które zarządzają komunikacją pomiędzy różnymi komponentami komputera, ale również nie ma on wpływu na przydzielanie czasu procesora. Często mylone z funkcjami systemu operacyjnego, te komponenty mogą prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu ich ról. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie fizycznych komponentów sprzętowych z ich funkcjami zarządzania, co prowadzi do mylnych wniosków na temat tego, jak działa system komputerowy. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych elementów jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii komputerowej.

Pytanie 13

Na zdjęciu widać

A. most

B. router

C. punkt dostępowy

D. przełącznik

Przełącznik jest kluczowym urządzeniem sieciowym, które działa w warstwie drugiej modelu OSI, czyli w warstwie łącza danych. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Przełączniki wykorzystują adresy MAC, aby skutecznie przesyłać dane, co pozwala na minimalizację kolizji i efektywniejsze zarządzanie ruchem sieciowym. Typowy przełącznik, jak ten na zdjęciu, posiada wiele portów Ethernet, co umożliwia podłączenie wielu urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy serwery, do jednej sieci LAN. Przełączniki mogą być stosowane w różnych środowiskach – od małych sieci domowych po duże korporacyjne centra danych, gdzie zarządzają setkami urządzeń. Ponadto, współczesne przełączniki oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN-y, które poprawiają bezpieczeństwo i elastyczność sieci, oraz PoE (Power over Ethernet), które umożliwia zasilanie urządzeń sieciowych bez dodatkowych kabli. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie przełączników w sieciach pozwala na zwiększenie wydajności oraz lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w środowiskach wysokoobciążeniowych.

Pytanie 14

Jakie napięcie jest obniżane z 230 V w zasilaczu komputerowym w standardzie ATX dla różnych podzespołów komputera?

A. 12 V

B. 4 V

C. 20 V

D. 130 V

Zasilacz komputerowy w standardzie ATX jest zaprojektowany do przekształcania napięcia sieciowego 230 V AC na niższe napięcia DC, które są niezbędne do zasilania różnych komponentów systemu komputerowego. W tym kontekście, 12 V to jedno z kluczowych napięć, które zasilacz dostarcza do podzespołów takich jak napędy dyskowe, karty graficzne czy płyty główne. Zasilacze ATX dostarczają także inne napięcia, takie jak 3,3 V i 5 V, ale 12 V jest najczęściej używane do zasilania urządzeń wymagających większej mocy. Praktycznym zastosowaniem tego napięcia jest jego wykorzystanie w systemach zasilania komputerów stacjonarnych, serwerów oraz stacji roboczych, gdzie stabilność i wydajność zasilania są kluczowe dla poprawnego działania systemu. Zgodnie z normą ATX, napięcia powinny być utrzymywane w 5% tolerancji, co zapewnia ich odpowiednią stabilność operacyjną. Znalezienie odpowiednich wartości napięć w zasilaczu jest zatem fundamentalne dla zapewnienia niezawodności i efektywności działania całego systemu komputerowego."

Pytanie 15

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do dynamicznej obsługi urządzeń w systemie Linux?

A. uname

B. ulink

C. udev

D. uptime

Odpowiedź "udev" jest poprawna, ponieważ jest to dynamiczny system zarządzania urządzeniami w jądrze Linux. Udev odpowiada za tworzenie i usuwanie węzłów urządzeń w katalogu /dev w momencie, gdy urządzenia są dodawane lub usuwane z systemu. Umożliwia to automatyczne rozpoznawanie sprzętu oraz przypisywanie odpowiednich reguł, co pozwala na efektywną konfigurację urządzeń. Przykładem zastosowania udev jest możliwość tworzenia reguł, które automatycznie ustawiają prawa dostępu do urządzeń USB, co zwiększa bezpieczeństwo systemu. Udev jest zgodny ze standardami Linux Device Model, a jego użycie jest szeroko rekomendowane w praktykach zarządzania systemami operacyjnymi. Dzięki udev administratorzy mogą łatwo dostosować sposób, w jaki system reaguje na różne urządzenia, co umożliwia optymalizację wydajności oraz zarządzania zasobami. Warto także wspomnieć o możliwości monitorowania zdarzeń związanych z urządzeniami w czasie rzeczywistym, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności systemu.

Pytanie 16

Nośniki danych, które są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne oraz atmosferyczne, to

A. światłowód

B. cienki kabel koncentryczny

C. skrętka typu UTP

D. gruby kabel koncentryczny

Kable miedziane, takie jak skrętka typu UTP oraz kable koncentryczne, mają swoje zastosowania w transmisji danych, lecz są bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. Skrętka UTP, mimo że oferuje pewną ochronę przed zakłóceniami dzięki skręceniu par przewodów, nie jest w pełni odporna na wpływy elektromagnetyczne, a jej wydajność może być znacznie obniżona w zanieczyszczonych elektromagnetycznie środowiskach. Kable koncentryczne, zarówno grube, jak i cienkie, również nie są idealne w tym kontekście, ponieważ ich konstrukcja sprawia, że są wrażliwe na zakłócenia, szczególnie w przypadku długich odległości transmisji. Używanie takich kabli w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka jakość sygnału i odporność na różnego rodzaju zakłócenia, może prowadzić do problemów z jakością połączenia, co w rezultacie wpływa na wydajność całego systemu. Ponadto, błędne myślenie o skrętce UTP jako o alternatywie dla światłowodów w kontekście wysokiej odporności na zakłócenia może prowadzić do nieefektywnych projektów sieciowych, które nie spełnią wymagań współczesnych aplikacji telekomunikacyjnych.

Pytanie 17

Znak handlowy dla produktów certyfikowanych według standardów IEEE 802.11 to

A. DSL

B. GSM

C. LTE

D. Wi-Fi

Odpowiedź 'Wi-Fi' jest prawidłowa, ponieważ jest to oznaczenie dla technologii bezprzewodowej opartej na standardach IEEE 802.11. Standardy te definiują metody transmisji danych w sieciach lokalnych, co umożliwia urządzeniom takim jak laptopy, smartfony i tablety łączność z Internetem bez użycia kabli. Wi-Fi stało się powszechnym rozwiązaniem w domach, biurach oraz miejscach publicznych, dzięki czemu użytkownicy mogą korzystać z szerokopasmowego dostępu do sieci bez potrzeby fizycznego podłączenia do routera. Warto również zauważyć, że Wi-Fi wspiera różne pasma częstotliwości, takie jak 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na zwiększenie szybkości transferu danych oraz zmniejszenie zakłóceń. Standardy IEEE 802.11 są regularnie aktualizowane, co zapewnia rozwój technologii i adaptację do rosnących potrzeb użytkowników. Przykładowo, najnowsze standardy, takie jak Wi-Fi 6 (802.11ax), oferują znacznie wyższą wydajność i lepsze zarządzanie ruchem sieciowym w porównaniu do wcześniejszych wersji.

Pytanie 18

W skanerach z systemem CIS źródłem światła oświetlającym dokument jest

A. zespół żarówek

B. grupa trójkolorowych diod LED

C. świetlówka

D. lampa fluorescencyjna

Wybór innych źródeł światła, takich jak świetlówki, układy żarówek czy lampy fluorescencyjne, jest nieodpowiedni w kontekście skanowania z użyciem technologii CIS. Świetlówki, mimo że były powszechnie stosowane w przeszłości, mają ograniczoną wydajność i mogą emitować pewne promieniowanie ultrafioletowe, co wpływa negatywnie na delikatne materiały skanowane. Układy żarówek generują znacznie więcej ciepła, co może prowadzić do deformacji skanowanych dokumentów oraz obniżenia jakości skanowania. Dodatkowo, żarówki mają krótszą żywotność i wyższe zużycie energii. Lampa fluorescencyjna z kolei, podobnie jak świetlówka, ma ograniczenia w zakresie odwzorowania kolorów i może powodować niejednolite oświetlenie skanowanego obszaru, co negatywnie wpływa na końcowy efekt skanowania. Takie podejścia do oświetlenia w skanowaniu mogą również prowadzić do błędnych interpretacji kolorów, co jest szczególnie problematyczne w dokumentach wymagających precyzyjnego odwzorowania barw, takich jak fotografie czy materiały promocyjne. Z tego powodu, wybór technologii LED jest nie tylko nowoczesny, ale także praktyczny, oferując znaczące korzyści w zakresie jakości i wydajności skanowania w różnych aplikacjach biurowych i archiwizacyjnych.

Pytanie 19

W której warstwie modelu ISO/OSI odbywa się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem UDP?

A. Sieciowej

B. Fizycznej

C. Transportowej

D. Łącza danych

Warstwa transportowa modelu ISO/OSI odpowiada za segmentowanie danych oraz zapewnienie komunikacji między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. W ramach tej warstwy mamy do czynienia z protokołami TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol). TCP to protokół, który zapewnia połączenie, co oznacza, że dostarcza gwarancję dostarczenia danych oraz ich kolejności. Jest to przydatne w aplikacjach, gdzie integralność danych jest kluczowa, na przykład w przesyłaniu plików czy komunikacji z bazami danych. Przykładem wykorzystania TCP może być protokół HTTP, który używany jest do przesyłania stron internetowych. Z kolei UDP działa w trybie bezpołączeniowym, co skutkuje mniejszym opóźnieniem, ale nie gwarantuje dostarczenia pakietów ani ich kolejności. To sprawia, że jest idealny do aplikacji wymagających szybkości, jak transmisje wideo na żywo czy gry online. Wiedza o tym, jak działają te protokoły w kontekście modelu OSI, jest kluczowa dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami, ponieważ pozwala na dobór odpowiednich rozwiązań w zależności od potrzeb aplikacji.

Pytanie 20

Jak należy postąpić z wiadomością e-mail od nieznanej osoby, która zawiera podejrzany załącznik?

A. Otworzyć załącznik, a jeśli znajduje się w nim wirus, natychmiast go zamknąć

B. Otworzyć wiadomość i odpowiedzieć, pytając o zawartość załącznika

C. Nie otwierać wiadomości, od razu ją usunąć

D. Otworzyć załącznik i zapisać go na dysku, a następnie przeskanować plik programem antywirusowym

Usuwanie wiadomości od nieznanych nadawców, zwłaszcza tych, które zawierają niepewne załączniki, to kluczowy element w utrzymaniu bezpieczeństwa w sieci. Wiele złośliwego oprogramowania jest rozprzestrzenianych poprzez phishing, gdzie cyberprzestępcy podszywają się pod znane źródła w celu wyłudzenia danych osobowych lub zainstalowania wirusów na komputerach użytkowników. Kluczową zasadą bezpieczeństwa jest unikanie interakcji z wiadomościami, które budzą wątpliwości co do ich autentyczności. Na przykład, jeśli otrzymasz e-mail od nieznanego nadawcy z załącznikiem, który nie został wcześniej zapowiedziany, najlepiej jest go natychmiast usunąć. Standardy bezpieczeństwa IT, takie jak te określone przez NIST (National Institute of Standards and Technology), podkreślają znaczenie weryfikacji źródła wiadomości oraz unikania podejrzanych linków i plików. Działania te pomagają minimalizować ryzyko infekcji złośliwym oprogramowaniem i utratą danych. Warto również zainwestować w oprogramowanie antywirusowe oraz edukację na temat rozpoznawania zagrożeń. Przyjmowanie proaktywnego podejścia do bezpieczeństwa informacji jest niezbędne w dzisiejszym, technologicznym świecie.

Pytanie 21

Jaką maksymalną prędkość danych można osiągnąć w sieci korzystającej z skrętki kategorii 5e?

A. 1 Gb/s

B. 100 Mb/s

C. 10 Gb/s

D. 10 Mb/s

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi odzwierciedla powszechnie występujące nieporozumienia dotyczące właściwości różnych kategorii kabli Ethernet. Przykładowo, stwierdzenie, że prędkość wynosi 10 Gb/s, odnosi się do skrętki kategorii 6, która została zaprojektowana z myślą o wyższych wymaganiach transmisyjnych, lecz nie jest to właściwe dla kategorii 5e. Często można spotkać się z mylnym przekonaniem, że każda kolejna kategoria kabli przynosi wyłącznie większe prędkości, co nie zawsze jest prawdą, szczególnie gdy mowa o zastosowaniach w rzeczywistych warunkach. Odpowiedzi sugerujące 10 Mb/s oraz 100 Mb/s odnoszą się do jeszcze starszych standardów, takich jak 10BASE-T i 100BASE-TX, które były powszechnie używane w przeszłości, ale nie odzwierciedlają obecnych możliwości technologicznych. Użytkownicy często mylą prędkości transmisji z możliwościami kabli, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście projektowania sieci. Warto podkreślić, że przy projektowaniu sieci zaleca się nie tylko kierowanie się wybranym standardem, ale także uwzględnienie przyszłych potrzeb oraz rozwijających się technologii, co może oznaczać, że wybór odpowiedniego typu kabla ma kluczowe znaczenie dla długofalowej funkcjonalności infrastruktury sieciowej.

Pytanie 22

Jakie rozwiązanie techniczne pozwala na transmisję danych z szybkością 1 Gb/s z zastosowaniem światłowodu?

A. 10Base5

B. 1000Base-LX

C. 100Base-FX

D. 10GBase-T

Wybór odpowiedzi 10GBase-T jest błędny, ponieważ ten standard Ethernet obsługuje prędkość 10 Gb/s, co znacznie przekracza wymaganą prędkość 1 Gb/s. Chociaż 10GBase-T wykorzystuje miedź do transmisji danych, jego zastosowanie jest ograniczone do mniejszych odległości, maksymalnie do 100 metrów, co czyni go mniej optymalnym wyborem dla dłuższych połączeń. Ponadto, odpowiedź 10Base5 to przestarzały standard, który oferuje zaledwie 10 Mb/s, co zdecydowanie nie spełnia wymagań dotyczących przesyłu danych z prędkością 1 Gb/s. Jego popularność spadła na rzecz nowocześniejszych technologii, które są bardziej efektywne i dostosowane do obecnych potrzeb sieciowych. Odpowiedź 100Base-FX również jest niepoprawna, ponieważ ten standard, podobnie jak 10Base5, oferuje tylko 100 Mb/s, co również jest niewystarczające w kontekście wymaganej prędkości 1 Gb/s. Stosowanie tych starszych standardów może prowadzić do poważnych problemów z wydajnością sieci, w tym do wąskich gardeł i opóźnień w przesyle danych. Typowym błędem myślowym jest zatem poleganie na starych standardach lub mylenie prędkości nominalnych, co skutkuje wyborem rozwiązań, które nie są przystosowane do współczesnych aplikacji i wymagań. Warto zatem zawsze zwracać uwagę na odpowiednie standardy i ich zastosowania, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność sieci.

Pytanie 23

W biurze rachunkowym znajduje się sześć komputerów w jednym pomieszczeniu, połączonych kablem UTP Cat 5e z koncentratorem. Pracownicy korzystający z tych komputerów muszą mieć możliwość drukowania bardzo dużej ilości dokumentów monochromatycznych (powyżej 5 tys. stron miesięcznie). Aby zminimalizować koszty zakupu i eksploatacji sprzętu, najlepszym wyborem będzie:

A. drukarka atramentowa podłączona do jednego z komputerów i udostępniana w sieci

B. atramentowe urządzenie wielofunkcyjne ze skanerem i faksem

C. laserowe drukarki lokalne podłączone do każdego z komputerów

D. laserowa drukarka sieciowa z portem RJ45

Wybierając laserową drukarkę sieciową z portem RJ45, trafiasz w sedno. Po pierwsze, drukarki laserowe mają dużo tańszy koszt druku na stronę w porównaniu do atramentowych, co ma znaczenie, gdy trzeba zadrukować ponad 5000 stron miesięcznie. Tonery są bardziej przewidywalne i tańsze w dłuższej perspektywie, co na pewno jest plusem. Dzięki RJ45 można podłączyć drukarkę do sieci, więc wszyscy w biurze mogą korzystać z jednego urządzenia, zamiast kupować kilka lokalnych. To nie tylko zmniejsza koszty, ale też ułatwia zarządzanie dokumentami. Wiele nowoczesnych laserówek ma fajne funkcje, jak automatyczne drukowanie dwustronne czy możliwość drukowania z telefonu. To zdecydowanie podnosi ich użyteczność. W praktyce dzięki drukarce sieciowej zyskuje się też na wydajności, bo nie trzeba przeskakiwać między komputerami, żeby coś wydrukować.

Pytanie 24

Jakie składniki systemu komputerowego muszą być usuwane w wyspecjalizowanych zakładach przetwarzania ze względu na obecność niebezpiecznych substancji lub chemicznych pierwiastków?

A. Chłodnice

B. Obudowy komputerów

C. Kable

D. Tonery

Tonery są jednym z elementów systemu komputerowego, które zawierają niebezpieczne substancje, takie jak proszki tonera, które mogą być szkodliwe dla zdrowia oraz środowiska. Włókna chemiczne, pigmenty oraz inne składniki tonera mogą emitować toksyczne opary, co czyni ich utylizację szczególnie ważnym procesem. W związku z tym, tonery powinny być oddawane do wyspecjalizowanych zakładów zajmujących się ich przetwarzaniem, które stosują odpowiednie procedury i technologie, aby zminimalizować ryzyko związane z ich szkodliwością. Przykładem dobrych praktyk w tym zakresie są regulacje dotyczące zarządzania odpadami, takie jak dyrektywa WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment) w Unii Europejskiej, która nakłada obowiązki na producentów i użytkowników w zakresie zbierania, przetwarzania i recyklingu sprzętu elektronicznego i elektrycznego. Dzięki tym regulacjom, możliwe jest zredukowanie negatywnego wpływu odpadów na środowisko oraz promowanie zrównoważonego rozwoju. Utylizacja tonerów w wyspecjalizowanych zakładach przetwarzania jest zatem kluczowym krokiem w kierunku odpowiedzialnego zarządzania zasobami oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 25

W programie Acrylic Wi-Fi Home przeprowadzono test, którego rezultaty ukazano na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można stwierdzić, że sieć bezprzewodowa dostępna w danym momencie

A. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

B. działa na kanałach 10 ÷ 12

C. charakteryzuje się bardzo dobrą jakością sygnału

D. jest otwarta

Odpowiedź że sieć jest nieszyfrowana jest prawidłowa co można wywnioskować z informacji o zabezpieczeniach sieci WEP i WPA. W analizie wykonanej przez program Acrylic Wi-Fi Home brak aktywnych protokołów szyfrowania takich jak WEP WPA czy WPA2 wskazuje że sieć jest otwarta i niezabezpieczona. W praktyce nieszyfrowana sieć Wi-Fi jest narażona na różne zagrożenia bezpieczeństwa takie jak nieautoryzowany dostęp podsłuchiwanie komunikacji czy ataki typu man-in-the-middle. Dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie protokołów szyfrowania WPA3 lub przynajmniej WPA2 które zapewniają znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa. Standardy te wykorzystują bardziej zaawansowane metody szyfrowania takie jak AES co zdecydowanie utrudnia złamanie zabezpieczeń. W kontekście dobrych praktyk branżowych operatorzy sieci i użytkownicy powinni zawsze konfigurować sieci Wi-Fi z użyciem odpowiednich zabezpieczeń by chronić dane i zapewnić ich integralność oraz poufność. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konfiguracja domowego routera gdzie użytkownik wybiera odpowiedni typ zabezpieczeń podczas ustawiania sieci.

Pytanie 26

Urządzenie, które pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z siecią komputerową przewodową, to

A. regenerator

B. modem

C. koncentrator

D. punkt dostępowy

Punkt dostępowy (ang. access point) to urządzenie, które pełni kluczową rolę w tworzeniu bezprzewodowych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie komputerom, laptopom i innym urządzeniom mobilnym łączności z przewodową siecią lokalną (LAN). Działa on jako przekaźnik, który konwertuje sygnały radiowe na sygnał sieciowy i odwrotnie. Dzięki temu, urządzenia bezprzewodowe mogą korzystać z zasobów i usług dostępnych w sieci przewodowej. Typowym zastosowaniem punktów dostępowych jest ich umieszczanie w biurach, uczelniach czy miejscach publicznych, gdzie zapewniają dostęp do Internetu. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady komunikacji w sieciach WLAN, punkty dostępowe są niezbędne do zapewnienia stabilnej i wydajnej komunikacji bezprzewodowej. Warto także wspomnieć o technikach zarządzania, takich jak WDS (Wireless Distribution System), które pozwalają na rozbudowę sieci i zwiększenie jej zasięgu poprzez integrację wielu punktów dostępowych.

Pytanie 27

Tworzenie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami przez publiczną sieć Internet, wykorzystywane w rozwiązaniach VPN (Virtual Private Network), to

A. mapowanie

B. trasowanie

C. mostkowanie

D. tunelowanie

Tunelowanie to technika stosowana w architekturze sieciowej do tworzenia zaszyfrowanych połączeń między hostami przez publiczny internet. W kontekście VPN, umożliwia zdalnym użytkownikom bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych tak, jakby znajdowali się w lokalnej sieci. Tunelowanie działa poprzez encapsulację danych w protokole, który jest następnie przesyłany przez sieć. Przykładowo, protokół PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) oraz L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) są powszechnie używane w tunelowaniu. Warto zauważyć, że tunelowanie nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także umożliwia zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w kontekście zabezpieczania komunikacji między różnymi lokalizacjami. Dobrą praktyką w korzystaniu z tunelowania jest stosowanie silnych algorytmów szyfrowania, takich jak AES (Advanced Encryption Standard), aby zapewnić poufność i integralność przesyłanych danych. W związku z rosnącymi zagrożeniami w sieci, znajomość i umiejętność implementacji tunelowania staje się niezbędna dla specjalistów IT.

Pytanie 28

W systemie Linux komendą, która jednocześnie podnosi uprawnienia dla procesu uruchamianego z terminala, jest

A. uname

B. passwd

C. sudo

D. users

Polecenie 'sudo' w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do podnoszenia uprawnień dla procesów uruchamianych z konsoli. Skrót 'sudo' oznacza 'superuser do', co pozwala na wykonywanie poleceń z uprawnieniami administratora (root) bez konieczności logowania się na konto administratora. Używanie 'sudo' jest zgodne z zasadą najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni otrzymywać tylko te uprawnienia, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Przykład zastosowania: jeśli chcesz zainstalować nowy pakiet oprogramowania przy użyciu menedżera pakietów, musisz mieć odpowiednie uprawnienia. W takim przypadku można użyć polecenia 'sudo apt install <nazwa_pakietu>'. Jest to również praktyka zgodna z politykami bezpieczeństwa, ponieważ 'sudo' zapisuje wszystkie wykonane polecenia w dzienniku, co pozwala na audyt i monitoring działań użytkowników. Dzięki temu administratorzy systemu mogą lepiej zarządzać dostępem do krytycznych funkcji oraz szybko identyfikować potencjalne problemy z bezpieczeństwem.

Pytanie 29

Jakiego rodzaju adresację stosuje protokół IPv6?

A. 64-bitową

B. 128-bitową

C. 32-bitową

D. 256-bitową

Adresacja 32-bitowa jest charakterystyczna dla protokołu IPv4, który był stosowany od początków Internetu. Jednak z powodu ograniczonej liczby dostępnych adresów IP, IPv4 nie jest w stanie sprostać rosnącej liczbie podłączonych do sieci urządzeń. Właśnie dlatego powstał IPv6. Z kolei 64-bitowa adresacja nie jest standardem stosowanym w żadnym popularnym protokole IP. Można ją spotkać w innych kontekstach, np. w adresacji MAC dla niektórych urządzeń, ale nie dotyczy to bezpośrednio IPv6. Adresacja 256-bitowa także nie jest stosowana w protokołach internetowych. Mogłaby teoretycznie zapewnić jeszcze większą przestrzeń adresową niż IPv6, ale obecnie nie ma potrzeby tworzenia tak dużej przestrzeni adresowej, a dodatkowe komplikacje techniczne i koszty wdrożenia byłyby nieuzasadnione. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niewystarczającej wiedzy na temat protokołów sieciowych lub mylących informacji pojawiających się w różnych źródłach. W rzeczywistości, zrozumienie i prawidłowe zastosowanie 128-bitowej adresacji w IPv6 jest kluczowe dla nowoczesnych sieci komputerowych i administracji nimi.

Pytanie 30

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.254.0

B. 255.255.224.0

C. 255.255.248.0

D. 255.255.240.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 31

Oprogramowanie, które regularnie przerywa działanie przez pokazanie komunikatu o konieczności uiszczenia opłaty, co prowadzi do zniknięcia tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. crippleware

B. nagware

C. greenware

D. careware

Wybór crippleware, careware lub greenware jako odpowiedzi na pytanie o oprogramowanie przerywające działanie w celu wymuszenia zapłaty jest niepoprawny z kilku powodów. Crippleware odnosi się do oprogramowania, które ma ograniczone funkcje, ale nie wymusza płatności poprzez uciążliwe przypomnienia. Oznacza to, że użytkownik może korzystać z podstawowych funkcji, jednak pełne możliwości są zablokowane. Careware to z kolei model, w którym programiści oferują oprogramowanie za darmo, ale zachęcają użytkowników do wsparcia ich pracy, często w formie darowizn lub pomocy charytatywnej, co nie ma nic wspólnego z wymuszaniem płatności poprzez przerywanie działania programu. Greenware to termin używany do opisania oprogramowania, które promuje ochronę środowiska, ale również nie odnosi się do modelu płatności. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że wszystkie te terminy dotyczą formy wymuszenia płatności, gdyż każdy z nich odnosi się do innego modelu licencjonowania. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla poprawnego klasyfikowania oprogramowania w zależności od jego funkcji i sposobu dystrybucji. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zaznajomić się z definicjami oraz zastosowaniami poszczególnych rodzajów oprogramowania, co przyczyni się do lepszego zrozumienia rynku oprogramowania oraz możliwości, jakie oferują różne modele licencyjne.

Pytanie 32

Proces zapisywania kluczy rejestru do pliku określamy jako

A. eksportowaniem rejestru

B. kopiowaniem rejestru

C. modyfikacją rejestru

D. edycją rejestru

Eksportowanie rejestru to proces, w którym klucze rejestru systemu Windows są zapisywane do pliku. Taki plik może być później wykorzystany do przywracania ustawień lub przenoszenia ich między różnymi systemami operacyjnymi. Eksportowanie rejestru odbywa się najczęściej za pomocą narzędzia Regedit, gdzie użytkownik ma możliwość zaznaczenia konkretnego klucza i wyboru opcji eksportu. Praktyczne zastosowania eksportowania rejestru obejmują przenoszenie konfiguracji programów, kopie zapasowe ustawień systemowych oraz ułatwienie migracji do nowego komputera. W kontekście dobrych praktyk, regularne eksportowanie kluczy rejestru przed wprowadzeniem zmian pozwala na szybkie przywrócenie poprzednich ustawień w przypadku wystąpienia problemów. Warto również podkreślić, że pliki rejestru mają rozszerzenie .reg, co pozwala na ich łatwe rozpoznanie i edytowanie w razie potrzeby. Zrozumienie procesu eksportowania rejestru jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą zarządzać konfiguracjami oraz zapewnić bezpieczeństwo i stabilność systemu.

Pytanie 33

Wskaż najkorzystniejszą trasę sumaryczną dla podsieci IPv4?

10.10.168.0/23

10.10.170.0/23

10.10.172.0/23

10.10.174.0/24

A. 10.10.168.0/21

B. 10.10.160.0/21

C. 10.10.168.0/16

D. 10.10.168.0/22

Opcja 10.10.160.0/21 jest zbyt szeroka i obejmuje zakres IP od 10.10.160.0 do 10.10.167.255, co nie obejmuje podanego zakresu adresów IP. Zastosowanie tej maski prowadzi do błędnego wniosku, że cały zakres adresów IP jest pokrywany, co w rzeczywistości nie jest prawdą. W praktyce taka konfiguracja mogłaby prowadzić do pomijania niektórych segmentów sieci, co obniża efektywność routingu. Z kolei 10.10.168.0/16 jest jeszcze szersza i obejmuje zakres IP od 10.10.0.0 do 10.10.255.255. Choć rzeczywiście obejmuje podane podsieci, to jest zbyt ogólnikowa i prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów adresowych oraz zbędnego obciążenia tablic routingu zbytnim poziomem szczegółowości. Ostatecznie 10.10.168.0/22 choć jest bliższa poprawnej odpowiedzi, to mimo wszystko nie obejmuje pełnego zakresu adresów wymaganych przez pytanie, kończąc się na 10.10.171.255 i pomijając 10.10.172.0/23 oraz 10.10.174.0/24. Wybór tej podsieci mógłby zatem prowadzić do braku dostępu do niektórych segmentów sieci. W praktycznym zastosowaniu, wybieranie zbyt wąskich lub zbyt szerokich tras może prowadzić do utraty efektywności oraz problemów z niezawodnością sieci, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami projektowania sieci. Każda z niepoprawnych odpowiedzi ilustruje typowe błędy związane z brakiem optymalizacji tras sieciowych co jest kluczowe w kontekście zarządzania dużymi i kompleksowymi strukturami sieciowymi w środowisku korporacyjnym. Profesjonalne zarządzanie siecią wymaga precyzyjnego dostosowania tras do rzeczywistych potrzeb i dostępnych zasobów co w tym przykładzie oznacza wybór trasy, która dokładnie obejmuje wymagane zakresy adresów i nic poza nimi aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji w sieci.

Pytanie 34

Protokół, który pozwala na bezpieczną, zdalną obsługę serwera, to

A. SSH

B. POP3

C. TELNET

D. SMTP

SSH, czyli Secure Shell, to protokół sieciowy, który umożliwia bezpieczną komunikację w niezabezpieczonych sieciach. Jego głównym zastosowaniem jest zdalne logowanie się do systemów operacyjnych oraz wykonywanie komend w zdalnych środowiskach, co czyni go kluczowym narzędziem dla administratorów systemów i programistów. Protokoły te wykorzystują silne mechanizmy szyfrowania, co pozwala na ochronę przesyłanych danych przed podsłuchiwaniem i atakami typu man-in-the-middle. W praktyce, SSH jest używane do zarządzania serwerami w chmurze, dostępu do urządzeń sieciowych, a także do bezpiecznego przesyłania plików za pomocą SCP (Secure Copy Protocol) lub SFTP (SSH File Transfer Protocol). Zastosowanie SSH jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informatycznego, a jego implementacja w infrastrukturze IT jest rekomendowana przez wiele organizacji, w tym NIST (National Institute of Standards and Technology). Kluczowym aspektem SSH jest także możliwość wykorzystywania kluczy publicznych i prywatnych do uwierzytelniania, co znacznie zwiększa poziom bezpieczeństwa w porównaniu do tradycyjnych haseł.

Pytanie 35

W systemie Linux narzędzie, które umożliwia śledzenie trasy pakietów od źródła do celu, pokazując procentowe straty oraz opóźnienia, to

A. mtr

B. route

C. tracert

D. ping

Wybór polecenia ping, mimo że jest to powszechnie używane narzędzie do testowania dostępności hostów w sieci, nie jest odpowiedni dla opisanego pytania. Ping jedynie wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny. Nie dostarcza jednak informacji o trasie, jaką pokonują pakiety, ani nie monitoruje strat pakietów w czasie rzeczywistym. Kolejne polecenie, route, jest narzędziem służącym do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym. Umożliwia przeglądanie i modyfikację ścieżek routingu, jednak nie jest używane do analizy opóźnień czy strat pakietów. Natomiast tracert (w systemie Windows) jest odpowiednikiem traceroute, ale jest to narzędzie, które działa na innej zasadzie i może nie dostarczać tak szczegółowych danych o czasie odpowiedzi w sposób, w jaki robi to mtr. Typowym błędem w rozumieniu tych narzędzi jest przypuszczenie, że każde z nich pełni tę samą funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania w diagnostyce i zarządzaniu sieciami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne informacje są potrzebne do analizy problemów z łącznością, aby wybrać odpowiednie narzędzie do rozwiązania danego problemu.

Pytanie 36

System S.M.A.R.T. jest wykorzystywany do nadzorowania działania oraz identyfikacji usterek

A. płyty głównej

B. napędów płyt CD/DVD

C. kart rozszerzeń

D. dysków twardych

Wybór odpowiedzi związanych z płytą główną, kartami rozszerzeń oraz napędami płyt CD/DVD jest błędny, ponieważ S.M.A.R.T. został opracowany wyłącznie dla dysków twardych i SSD. Płyta główna, jako centralny element komputera, nie wymaga monitorowania w taki sam sposób jak dyski. Jej funkcjonowanie opiera się na zasilaniu komponentów oraz zarządzaniu danymi, ale nie na samodzielnym wykrywaniu błędów w kontekście niezawodności. Karty rozszerzeń, takie jak karty graficzne czy dźwiękowe, również nie są objęte systemem S.M.A.R.T., ponieważ ich funkcje oraz mechanizmy działania są zupełnie inne, a ewentualne problemy z ich wydajnością są diagnozowane za pomocą innych narzędzi. Napędy płyt CD/DVD, mimo że mogą przechowywać ważne dane, nie korzystają z systemu S.M.A.R.T., gdyż technologia ta jest dedykowana wyłącznie dyskom, które mają złożoną elektronikę monitorującą ich stan. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sprzętem komputerowym. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie komponenty komputerowe powinny być monitorowane w podobny sposób, co prowadzi do niepełnych wniosków dotyczących diagnostyki i konserwacji sprzętu. Właściwe zrozumienie, które systemy monitorujące są dedykowane odpowiednim urządzeniom, jest niezbędne dla zapewnienia skutecznego zarządzania ryzykiem i minimalizacji awarii.

Pytanie 37

Karta do przechwytywania wideo, która została przedstawiona, będzie kompatybilna z płytą główną posiadającą port

A. 1-Wire

B. PCI-e

C. AGP

D. eSATA

Karta przechwytująca wideo przedstawiona na zdjęciu jest zaprojektowana do współpracy z portem PCI-e. PCI-e, czyli Peripheral Component Interconnect Express, jest nowoczesnym standardem, który oferuje wysoką przepustowość danych i jest wykorzystywany w różnych zastosowaniach komputerowych, takich jak karty graficzne, karty sieciowe czy właśnie karty przechwytujące wideo. PCI-e charakteryzuje się modularną budową linii, co pozwala na elastyczne dopasowanie przepustowości do potrzeb danego urządzenia poprzez użycie odpowiedniej liczby linii. Dzięki temu PCI-e pozwala na szybkie przesyłanie danych, co jest kluczowe w przypadku przechwytywania wideo w wysokiej rozdzielczości, gdzie wymagana jest płynna i szybka transmisja dużych ilości danych. Standard PCI-e jest powszechnie wspierany przez nowoczesne płyty główne, co czyni go uniwersalnym i przyszłościowym rozwiązaniem. Poprzez wsparcie dla hot-swappingu i zaawansowane zarządzanie energią, PCI-e staje się również efektywnym energetycznie rozwiązaniem, co ma znaczenie w profesjonalnych zastosowaniach wymagających ciągłej pracy urządzeń. Dzięki temu karty przechwytujące wideo pod PCI-e znajdują zastosowanie zarówno w profesjonalnym streamingu na żywo jak i w tworzeniu treści multimedialnych.

Pytanie 38

Który z interfejsów umożliwia transfer danych zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym pomiędzy komputerem a wyświetlaczem?

A. DISPLAY PORT

B. DVI-I

C. DFP

D. HDMI

Wybór innych interfejsów, takich jak DisplayPort, DFP czy HDMI, może wydawać się logiczny, jednak każdy z nich ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają przesyłanie sygnałów zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym. DisplayPort jest nowoczesnym standardem, który obsługuje wyłącznie sygnały cyfrowe, a jego zastosowanie skierowane jest głównie do nowoczesnych monitorów, które nie wymagają analogowej transmisji. DFP (Digital Flat Panel) to interfejs przestarzały, używany głównie w monitorach LCD, który z kolei nie obsługuje sygnałów analogowych, co czyni go mniej wszechstronnym. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to interfejs stworzony głównie do przesyłania sygnałów audio-wideo w jakości HD, ale również nie obsługuje sygnałów analogowych w sposób, w jaki robi to DVI-I. Typowym błędem myślowym jest założenie, że nowocześniejsze interfejsy są zawsze lepsze; nie uwzględnia to jednak faktu, że w wielu przypadkach starsze technologie, takie jak DVI-I, mogą być bardziej użyteczne w specyficznych scenariuszach, gdzie konieczne jest zastosowanie zarówno sygnałów analogowych, jak i cyfrowych. Dlatego też, w sytuacjach wymagających interoperacyjności między różnorodnymi systemami wyświetlania, DVI-I stanowi lepszy wybór.

Pytanie 39

Aby utworzyć kolejną partycję w systemie Windows, można skorzystać z narzędzia

A. diskmgmt.msc

B. devmgmt.msc

C. dfsgui.msc

D. dsa.msc

Odpowiedź 'diskmgmt.msc' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie dyskami i partycjami. Przystawka ta pozwala na tworzenie, usuwanie, formatowanie i zmienianie rozmiaru partycji. Użytkownicy mogą w łatwy sposób podglądać stan dysków, ich partycje oraz dostępne miejsce, co jest kluczowe dla zarządzania przestrzenią dyskową. Na przykład, jeśli chcemy zainstalować nowy system operacyjny obok istniejącego, możemy wykorzystać diskmgmt.msc do utworzenia nowej partycji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami operacyjnymi. Dodatkowo, korzystanie z tej przystawki pozwala na sprawne zarządzanie danymi, co jest niezbędne w środowisku zarówno domowym, jak i biurowym. Użycie tego narzędzia jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania zasobami komputerowymi, co ułatwia użytkownikom maksymalne wykorzystanie dostępnej przestrzeni dyskowej oraz utrzymanie porządku w systemie.

Pytanie 40

Na diagramie element odpowiedzialny za dekodowanie poleceń jest oznaczony liczbą

A. 2

B. 6

C. 3

D. 1

CU czyli jednostka sterująca odpowiada za dekodowanie instrukcji w procesorze Jest to kluczowy element architektury procesora który interpretuje instrukcje maszynowe pobierane z pamięci i przekształca je w sygnały sterujące dla innych elementów procesora takich jak ALU rejestry czy pamięć operacyjna Jednostka sterująca odczytuje instrukcje jedna po drugiej i analizuje ich format oraz wykonuje odpowiednie kroki do ich realizacji Współczesne procesory często stosują złożone mechanizmy dekodowania aby zwiększyć wydajność i efektywność wykonywania instrukcji Praktycznym przykładem zastosowania wiedzy o jednostce sterującej jest projektowanie systemów cyfrowych oraz optymalizacja kodu maszynowego w celu zwiększenia wydajności działania aplikacji Znajomość CU jest również niezbędna przy rozwoju nowych architektur procesorów oraz przy implementacji systemów wbudowanych gdzie dekodowanie instrukcji może być krytycznym elementem umożliwiającym realizację złożonych operacji w czasie rzeczywistym Zrozumienie roli jednostki sterującej pozwala na lepsze projektowanie i implementację efektywnych algorytmów wykonujących się na poziomie sprzętowym

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej