Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:20
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:39

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na tusze nanoszony jest znak jakości zdrowotnej?

A. drobiowe oraz wołowe
B. drobiowe i królicze
C. wołowe i wieprzowe
D. wieprzowe oraz drobiowe
Znak jakości zdrowotnej na tuszach wołowych i wieprzowych stanowi istotny element zapewnienia wysokiej jakości produktów mięsnych w obrocie detalicznym. Taki znak informuje konsumentów o zgodności z normami zdrowotnymi oraz o spełnieniu wymagań dotyczących bezpieczeństwa żywności. Dla przykładu, tusze wołowe i wieprzowe muszą przejść rygorystyczne kontrole sanitarno-epidemiologiczne, które obejmują m.in. ocenę stanu zdrowia zwierząt przed ubojem oraz podczas obróbki mięsnej. Praktyczne zastosowanie znaku jakości zdrowotnej przyczynia się do budowy zaufania konsumentów oraz wspiera producentów w promocji swoich wyrobów jako bezpiecznych i wysokiej jakości. W Polsce, znak zdrowotny oparty jest na regulacjach Unii Europejskiej, które mają na celu ochronę zdrowia publicznego oraz wysokie standardy produkcji żywności.
Pytanie 2

Ustalenie zakazu uboju dotyczy

A. białaczce
B. włośnicy
C. wągrzycy
D. szelestnicy
Szelestnica, znana też jako choroba szelestnic, to naprawdę poważna sprawa, bo ma wpływ na zdrowie publiczne i dobrostan zwierząt. Kiedy ta choroba się pojawi, wprowadza się zakaz uboju zwierząt. To dlatego, że istnieje ryzyko rozprzestrzenienia infekcji, co jest niebezpieczne. Ten zakaz jest regulowany przez różne przepisy, które mają na celu ochronę zwierząt i bezpieczeństwo żywności. Szelestnica to choroba wirusowa, którą łatwo można przenieść, a jej wystąpienie w stadzie to powód do wprowadzenia surowych środków bioasekuracyjnych. W praktyce ten zakaz to nie tylko kwestia dobra zwierząt, ale także środek zapobiegawczy dla zdrowia ludzi, bo chodzi o to, żeby nie spożywać mięsa, które może być zainfekowane. Celem tych regulacji jest zapewnienie wysokich standardów bezpieczeństwa żywności i dobrostanu zwierząt w produkcji zwierzęcej.
Pytanie 3

Próbki poubojowe do analizy BSE pobiera się z każdej tuszy bydlęcej, która pochodzi od zwierzęcia mającego więcej niż

A. 24 miesiące życia
B. 18 miesięcy życia
C. 72 miesiące życia
D. 96 miesięcy życia
Zrozumienie, dlaczego niektóre odpowiedzi są niepoprawne, jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do kwestii monitorowania BSE. Odpowiedzi wskazujące na wiek 24 miesięcy oraz 18 miesięcy życia nie uwzględniają faktu, że BSE ma długi okres inkubacji. W przypadku młodszych zwierząt ryzyko wystąpienia choroby jest znacznie niższe, co sprawia, że takie podejście do prób pobierania jest niewystarczające. Obie te odpowiedzi sugerują, że wystarczające jest badanie młodszych zwierząt, co może prowadzić do poważnych luk w systemie nadzoru zdrowotnego. Odpowiedź wskazująca 72 miesiące życia również jest błędna, ponieważ nie odpowiada aktualnym standardom, które jednoznacznie określają wiek 96 miesięcy jako granicę. Dla porównania, w krajach, które stosują młodsze limity, nie tylko narażają siebie na potencjalne ryzyko związane z BSE, ale również mogą podważyć zaufanie do systemu bezpieczeństwa żywności. Ważne jest, aby pamiętać, że choroba ta była źródłem poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego, co wymusiło wprowadzenie sztywnych norm dotyczących wieku zwierząt, z których pobierane są próbki. Właściwe podejście do badań jest zatem kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenieniu się tej niebezpiecznej choroby.
Pytanie 4

Opisane objawy zagrażające życiu zwierzęcia towarzyszą

Najczęściej objawy pojawiają się u szczeniaków i młodych psów, które wszystko gryzą. Pies po znalezieniu jest martwy lub nieprzytomny, a jeżeli jest przytomny, najbardziej widocznymi objawami jest duszność, kaszel, sinica, rany i poparzenia w okolicy pyska.
A. porażeniu prądem elektrycznym.
B. chorobie popromiennej.
C. porażeniu słonecznemu.
D. wstrząsowi pourazowemu.
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z mylenia objawów związanych z różnymi rodzajami urazów oraz chorób. Wstrząs pourazowy, choć może obejmować niektóre z wymienionych objawów, jest zazwyczaj wynikiem fizycznego urazu ciała, a nie kontaktu z prądem. Objawy wstrząsu, takie jak dezorientacja, bladość czy przyspieszone tętno, mogą być mylnie interpretowane jako duszność. Z kolei choroba popromienna dotyczy skutków ekspozycji na promieniowanie, które często objawia się opóźnionym pojawieniem się symptomów, takich jak oparzenia skóry, choroby wewnętrzne czy osłabienie immunologiczne, co jest zupełnie innym kontekstem medycznym. Porażenie słoneczne występuje głównie u zwierząt, które są narażone na długotrwałą ekspozycję na słońce, co prowadzi do przegrzania organizmu i jest związane z objawami takimi jak nadmierne pragnienie, osłabienie czy dezorientacja. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj urazu oraz jego przyczyny determinują konkretne objawy, co jest istotnym elementem w diagnostyce weterynaryjnej. Unikanie mylnych skojarzeń oraz przykładanie wagi do kontekstu jest niezbędne dla skutecznej interwencji w sytuacjach zagrożenia życia zwierząt.
Pytanie 5

Nadzór nad warunkami przewozu zwierząt kierowanych do rzeźni nie obejmuje

A. okresu transportu zwierząt
B. załadunku zwierząt
C. metody przewozu zwierząt
D. ogólnego stanu zwierząt
Zrozumienie, jakie aspekty transportu zwierząt są objęte kontrolą, jest istotne dla zapewnienia ich dobrostanu. Często myli się znaczenie różnych elementów związanych z transportem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, nie można zaniedbać znaczenia sposobu transportu, który powinien być zgodny z określonymi normami. Właściwe pojazdy, odpowiednia wentylacja i przestronność to kluczowe czynniki, które wpływają na komfort zwierząt. Ponadto, czas transportu odgrywa równie ważną rolę; dłuższe czasy przewozu mogą prowadzić do stresu, a nawet do uszkodzeń zdrowotnych. Kontrola stanu ogólnego zwierząt jest niezbędna, ponieważ pozwala na wczesne wykrycie chorób oraz zapewnienie, że zwierzęta są w odpowiedniej kondycji do dalszego przetwarzania. Wiele osób może błędnie uważać, że załadunek zwierząt jest nieistotny, jednak w rzeczywistości jest to kluczowy proces, który wpływa na dalszy transport. Właściwe metody załadunku znacząco redukują stres, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. W związku z tym, nie można pominąć żadnego etapu transportu, każda faza ma swoje znaczenie dla bezpieczeństwa oraz jakości zwierząt i ich produktów.
Pytanie 6

Jak długo jest ważne świadectwo zdrowia dla drobiu żywego transportowanego z gospodarstwa do ubojni?

A. 48 godzin
B. 72 godziny
C. 12 godzin
D. 24 godziny
Czas ważności świadectwa zdrowia dla drobiu żywego jest kluczowy w kontekście przepisów weterynaryjnych i zapewnienia jakości mięsa. Odpowiedzi sugerujące krótszy czas, takie jak 48, 24 czy 12 godzin, mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasad dotyczących transportu i dobrostanu zwierząt. Często zdarza się, że osoby odpowiedzialne za transport nie są świadome, jak ważne jest przestrzeganie 72-godzinnego okresu. Krótsze czasy mogą prowadzić do nieprawidłowego planowania transportu, co z kolei zwiększa ryzyko chorób lub stresu u zwierząt. W przypadku krótszego okresu ważności, istnieje ryzyko, że drobiu nie uda się dostarczyć do rzeźni na czas, co może wpływać na jakość mięsa oraz przyczynić się do strat ekonomicznych. To z kolei może prowadzić do nieodpowiednich warunków transportowych, co jest niezgodne z obowiązującymi standardami dobrostanu zwierząt. Ponadto, niewłaściwe podejście do tematu świadectw zdrowia może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w przypadku inspekcji weterynaryjnych, które mogą nałożyć kary na przewoźników lub producentów. Zrozumienie i przestrzeganie 72-godzinnego okresu ważności jest zatem niezbędne dla zachowania zdrowia zwierząt, jakości mięsa oraz bezpieczeństwa całego procesu produkcji żywności.
Pytanie 7

Pojedyncza próbka paszy leczniczej pobrana losowo z jednego miejsca danej partii to

A. próbka zredukowana
B. próbka końcowa
C. próbka pierwotna
D. próbka zbiorcza
Podejście do wyboru próbki końcowej, próbki zredukowanej i próbki zbiorczej w kontekście analizy pasz może prowadzić do nieporozumień, jeśli nie jest ono odpowiednio zrozumiane. Próbka końcowa odnosi się do próbki, która jest pobierana z partii po wszystkich procesach produkcyjnych i manipulacjach, co oznacza, że jest to próbka, która niekoniecznie odzwierciedla skład paszy w jej pierwotnym stanie. W związku z tym, jej wykorzystanie do analizy może prowadzić do błędnych wniosków. Z kolei próbka zredukowana to próbka, która została pobrana z próbki pierwotnej, ale nie jest reprezentatywna dla całej partii, co również zagraża dokładności analizy. Próbka zbiorcza to natomiast mieszanka wielu próbek pierwotnych, co może być przydatne w niektórych kontekstach, ale nie spełnia wymogów dotyczących pobierania reprezentatywnych próbek z pojedynczych miejsc. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda z tych próbek może być użyta jako próbka pierwotna bez odpowiedniego przygotowania i procedur, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w zakresie kontroli jakości. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami próbek oraz ich odpowiednie zastosowanie jest kluczowe dla skuteczności analiz jakościowych i zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego.
Pytanie 8

Zaburzenia zachowania owiec objawiające się ruchami maneżowymi pojawiają się przy

A. kołowaciźnie
B. robaczycy płuc
C. świerzbie
D. chorobie motyliczej
Świerzba to choroba skóry, która jest spowodowana przez pasożytnicze roztocza. Objawia się głównie swędzeniem i podrażnieniami skóry, ale nie wpływa na ruchy owiec jak kołowacizna. A motylicza, która jest wynikiem inwazji motyli, też nie ma z tym związku, bo uszkadza wątrobę i objawia się osłabieniem, a nie zaburzeniami ruchowymi. Robaczyca płuc też nie ma nic wspólnego z ruchem, bo chodzi tu o problemy z oddychaniem. Często ludzie mylą te choroby pasożytnicze z neurologicznymi, a to jest ważne, żeby wiedzieć, co z czym się je, bo diagnoza to klucz do skutecznego leczenia zdrowia stada.
Pytanie 9

Czarny kolor kału może świadczyć o

A. zbyt dużej ilości wydalanej żółci
B. krwawieniu z jelita grubego
C. krwawieniu z żołądka lub dwunastnicy
D. nadmiernym wydzielaniu enzymów trzustkowych
Błędne odpowiedzi na temat czarnego koloru kału często wynikają z niepełnego zrozumienia mechanizmów zachodzących w przewodzie pokarmowym oraz związku między krwawieniem a jego zabarwieniem. Odpowiedź sugerująca krwawienie z jelita grubego jest nieprawidłowa, ponieważ krwawienie z dolnych odcinków jelita zazwyczaj prowadzi do kału czerwonego, a nie czarnego. W przypadku nadmiernego wydzielania enzymów trzustki, zjawisko to nie ma związku z kolorem kału, gdyż enzymy te są odpowiedzialne za trawienie składników pokarmowych, a nie za zabarwienie kału. Z kolei nadmiar wydalanej żółci powoduje zabarwienie kału na kolor żółty lub brązowy, co również nie jest związane z czarnym kałem. Zrozumienie, że kolor kału może być wskaźnikiem stanu zdrowia, a czarny kał jest specyficznym objawem związanym z górnym odcinkiem przewodu pokarmowego, jest kluczowe. Edukacja w zakresie objawów i ich znaczenia jest niezbędna, aby uniknąć błędnych interpretacji oraz opóźnienia w diagnozowaniu potencjalnie groźnych schorzeń. Ważne jest, aby każdy, kto zauważy zmiany w kolorze kału, skonsultował się z lekarzem, aby wykluczyć poważne problemy zdrowotne.
Pytanie 10

Skrót dla Dobrych Praktyk Produkcyjnych to

A. GMP
B. DPP
C. GHP
D. HACCP
GHP, czyli Dobre Praktyki Higieniczne, to zasady dotyczące utrzymania higieny w procesach produkcji żywności, które są często błędnie utożsamiane z GMP. GHP koncentruje się na zapobieganiu kontaminacji mikrobiologicznej, chemicznej i fizycznej, ale nie obejmuje wszystkich aspektów zarządzania jakością, które są kluczowe w GMP. Użycie terminu DPP, co może sugerować inne praktyki, w rzeczywistości nie odnosi się do uznawanych standardów w przemyśle, a jego nieznajomość może prowadzić do nieporozumień wśród pracowników. Z kolei HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który uzupełnia GMP, ale jest odrębnym podejściem skoncentrowanym na identyfikacji i kontroli zagrożeń. Często w praktyce myli się te różne podejścia, co może prowadzić do nieefektywnego wdrażania systemów jakości. Współczesne standardy zarządzania jakością w przemysłach wymagają zrozumienia, że każdy z tych systemów pełni inną rolę; Dobre Praktyki Produkcyjne są fundamentem dla wszystkich działań związanych z zapewnieniem jakości i bezpieczeństwa w produkcji, a ich pominięcie może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz prawnych.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Podczas sekcji psa, po otwarciu jamy brzusznej, gdzie należy poszukiwać śledziony?

A. bezpośrednio pod przeponą po lewej stronie
B. pomiędzy pęcherzem moczowym a lewą nerką
C. pomiędzy pęcherzem moczowym a prawą nerką
D. bezpośrednio pod przeponą po prawej stronie
Wybór lokalizacji śledziony psa z odpowiedzi, które wskazują na położenie między pęcherzem moczowym a nerkami, jest błędny. Takie przedstawienie lokalizacji sugeruje, że śledziona znajduje się w jamie brzusznej w okolicy miednicy, co jest niezgodne z jej rzeczywistym położeniem. Śledziona jest narządem o kształcie podłużnym, który znajduje się w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, tuż pod przeponą. Wskazywanie na prawą stronę również jest mylące, ponieważ w anatomii psa śledziona nie znajduje się po tej stronie ciała. Pomylenie lokalizacji narządów może prowadzić do poważnych konsekwencji w diagnostyce i terapii, w tym do nieprawidłowego przeprowadzenia zabiegów chirurgicznych. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest posiadanie dokładnej wiedzy o anatomii, aby uniknąć takich błędów. Prawidłowe zrozumienie anatomicznych relacji między narządami jest nie tylko podstawą do prowadzenia operacji, ale także do skutecznej diagnostyki, co jest istotne dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentów. Dlatego niezwykle ważne jest, aby weterynarze byli dobrze zaznajomieni z położeniem i funkcjami wszystkich narządów wewnętrznych psa.
Pytanie 13

Usuwanie ogonów u młodych świń to

A. kurtyzacja
B. kantonizacja
C. kauteryzacja
D. karbonizacja
Kurtyzacja to praktyka weterynaryjna polegająca na chirurgicznym obcinaniu ogonków prosiąt, która ma na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia urazów i infekcji. Ta procedura jest szczególnie istotna w hodowli świń, gdzie ogonki mogą być przyczyną agresji między zwierzętami, prowadząc do uszkodzeń ciała i bólu. Wiele krajów, zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak World Organisation for Animal Health (OIE), zaleca przeprowadzanie kurtyzacji w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować stres i dyskomfort dla zwierząt. Procedura powinna być realizowana przez wykwalifikowany personel, z użyciem odpowiednich narzędzi i środków znieczulających, co zapewnia dobrostan zwierząt. W praktyce, kurtyzacja jest wykonywana w pierwszych dniach życia prosiąt, co pozwala na szybsze gojenie się ran. Przykład zastosowania: w stadzie, gdzie prosięta są w bliskim kontakcie, brak kurtyzacji może prowadzić do rozwoju agresywnych zachowań, co negatywnie wpływa na zdrowie i produkcyjność zwierząt.
Pytanie 14

Co należy zrobić, jeśli materiał kategorii 3 miał kontakt z SRM?

A. całość należy traktować jak SRM
B. nie ma potrzeby podejmowania żadnych działań
C. należy go zdezynfekować i traktować jak materiał kategorii 3
D. materiał kategorii 3 powinien być przeniesiony do kategorii 2
Odpowiedź, że należy całość potraktować jak SRM, jest poprawna z punktu widzenia standardów zarządzania materiałami w kontekście ryzyka biologicznego. SRM, czyli materiał o wysokim ryzyku, wymaga szczególnego traktowania, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie jego obróbki. Kontakt materiału kategorii 3 z SRM oznacza, że istnieje potencjalne ryzyko zakażenia lub kontaminacji. W praktyce, należy więc zaklasyfikować cały materiał jako SRM, aby wdrożyć odpowiednie procedury bezpieczeństwa, takie jak dezynfekcja oraz odpowiednia segregacja. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się mikrobiologią, każdy materiał, który miał styczność z patogenami, powinien być traktowany zgodnie z procedurami dla SRM, co obejmuje używanie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz poddawanie materiałów odpowiednim procesom dekontaminacyjnym. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi WHO oraz innymi standardami międzynarodowymi, które wskazują na konieczność zachowania najwyższych standardów bezpieczeństwa w obszarze pracy z materiałami o wysokim ryzyku.
Pytanie 15

Liczbę pasożytów danego gatunku, obecnych w pojedynczym osobniku żywiciela, określa się jako

A. rezerwuarem inwazji
B. wektorami inwazji
C. ekstensywność inwazji
D. intensywność inwazji
Ekstensywność inwazji to nie to samo co liczba pasożytów w jednym osobniku. Chodzi tu raczej o to, jak wiele zwierząt lub ludzi w danej populacji jest zainfekowanych. W sumie, to pojęcie też jest istotne w badaniach epidemiologicznych, ale nie mówi nam nic konkretnego o intensywności pasożytów u jednego gospodarza. Rezerwuarem inwazji nazywamy populację, w której pasożyty mogą przetrwać i się rozprzestrzeniać, ale to też nie dotyczy liczby pasożytów w jednym osobniku. Jeśli mówimy o wektorach inwazji, to są to organizmy, które przenoszą pasożyty z miejsca na miejsce, jak na przykład komary. Te wszystkie pojęcia są różne i warto je dobrze rozróżniać od intensywności inwazji, bo mogą nas wprowadzać w błąd, gdy myślimy o skutkach inwazji pasożytów.
Pytanie 16

Podczas przeprowadzania badania przedubojowego zwierzęcia nie da się wykluczyć

A. złego stanu zdrowia
B. włośnicy
C. podejrzenia choroby zakaźnej
D. zaawansowanej ciąży
Włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie z rodziny Trichinellidae, jest jedną z chorób, której obecności nie można wykluczyć podczas badania przedubojowego. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami w zakresie zdrowia zwierząt i bezpieczeństwa żywności, w szczególności rozporządzeniami UE, badania przedubojowe mają na celu identyfikację potencjalnych zagrożeń zdrowotnych. W przypadku włośnicy, choroba ta może być obecna u zwierząt, które nie wykazują zewnętrznych objawów, co sprawia, że jej wykluczenie na etapie przedubojowym jest niemożliwe bez przeprowadzenia szczegółowych badań laboratoryjnych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność badania mięsa świń na obecność larw włośnia, co jest standardem w wielu krajach, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Regularne kontrole, zgodne z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), są kluczowe w zapewnieniu, że mięso przeznaczone do konsumpcji jest wolne od patogenów, w tym włośnicy.
Pytanie 17

Obowiązkowo podlegają identyfikacji oraz rejestracji

A. świnie i owce
B. owce i psy
C. krowy i króliki
D. psy i krowy
Identyfikacja i rejestracja zwierząt, takich jak świnie czy owce, to naprawdę ważny temat. W Polsce każdy hodowca musi to robić, bo to pomaga w monitorowaniu zdrowia zwierząt i zapobieganiu chorobom. Jak zdarzy się epidemia, szybka reakcja jest kluczowa, zwłaszcza przy groźnych chorobach, jak afrykański pomór świń. Oprócz tego, identyfikacja zwierząt to też sposób na kontrolowanie, skąd pochodzi mięso i inne produkty, co ma ogromne znaczenie dla konsumentów. W praktyce, można to robić na różne sposoby – tatuaże, kolczyki czy mikroczipy. Każda zmiana stanu zdrowia albo właściciela zwierzęcia musi być też zgłoszona, co wcale nie jest takie proste. Ale to wszystko jest potrzebne dla naszego bezpieczeństwa żywnościowego.
Pytanie 18

Lampa Wooda jest wykorzystywana w celu diagnozowania chorób skóry o charakterze

A. grzybiczym
B. wirusowym
C. pasożytniczym
D. bakteryjnym
Lampa Wooda jest narzędziem diagnostycznym, które wykorzystuje promieniowanie ultrafioletowe (UV) do identyfikacji chorób skóry o podłożu grzybiczym. Gdy skóra jest oświetlana tym światłem, niektóre patogeny grzybicze emitują charakterystyczne fluorescencyjne światło, co pozwala na ich zauważenie. Przykładem zastosowania lampy Wooda jest diagnostyka grzybicy skóry, takiej jak grzybica stóp czy grzybica paznokci, gdzie zmienione chorobowo tkanki mogą świecić w określonym kolorze pod wpływem UV. Tego typu badania są zgodne z zaleceniami dermatologicznymi i są często stosowane jako uzupełnienie innych metod diagnostycznych. Lampa ta pozwala na szybkie i nieinwazyjne określenie potencjalnych chorób skórnych, co znacznie ułatwia dalszą diagnostykę i leczenie pacjentów. Warto również dodać, że w przypadku niektórych infekcji grzybiczych, takich jak te wywołane przez Microsporum canis, wynik fluorescencji jest niezwykle pomocny w postawieniu odpowiedniej diagnozy, co może przyczynić się do szybszego wdrożenia skutecznego leczenia i zapobiegania rozprzestrzenieniu się infekcji.
Pytanie 19

Miejsce, z którego pobierane są próbki do badań diagnostycznych ze zwłok podczas sekcji, powinno być przepłukane

A. wodą z detergentem
B. czystą wodą lub oczyszczone
C. roztworem środka biobójczego
D. spirytusem 70%
Odpowiedź wskazująca na przepłukanie miejsca pobierania próbek czystą wodą jest właściwa, ponieważ zapewnia usunięcie potencjalnych zanieczyszczeń bez ryzyka wprowadzenia dodatkowych substancji chemicznych. W kontekście działań sekcyjnych kluczowe jest zachowanie maksymalnej sterylności, a stosowanie czystej wody pozwala na minimalizowanie ryzyka kontaminacji próbek, które mogą być analizowane w dalszych badaniach. Przykładowo, w laboratoriach patologicznych zaleca się stosowanie wody destylowanej do płukania narzędzi oraz miejsc, z których pobierane są próbki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki. Ponadto, czysta woda może współdziałać z materiałami biologicznymi, nie wprowadzając dodatkowych zmiennych, co jest istotne dla uzyskania wiarygodnych wyników. Takie praktyki są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się standardami w laboratoriach oraz procedurami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pytanie 20

Rodentycydy to substancje

A. działające na owady
B. stosowane do dezynfekcji
C. skuteczne w zwalczaniu gryzoni
D. działające przeciw grzybom
Rodentycydy to substancje chemiczne stosowane do zwalczania gryzoni, takich jak szczury i myszy. Z definicji rodentycydów wynika, że ich głównym celem jest eliminacja szkodników, które mogą powodować zagrożenia dla zdrowia publicznego oraz szkody materialne. W praktyce rodentycydy są używane w różnych środowiskach, w tym w gospodarstwach rolnych, magazynach, obiektach przemysłowych oraz w domach prywatnych. Wiele rodentycydów działa na zasadzie toksycznego działania na układ pokarmowy lub neurologiczny gryzoni, co prowadzi do ich śmierci. Firmy zajmujące się zarządzaniem szkodnikami muszą stosować się do standardów dotyczących bezpieczeństwa i efektywności rodentycydów, aby zminimalizować ryzyko dla ludzi i innych zwierząt. Ważne jest również, aby użytkownicy stosowali rodentycydy zgodnie z zaleceniami producenta, co obejmuje odpowiednie zabezpieczenie miejsc aplikacji, aby zapobiec przypadkowemu zatruciu innych organizmów. Przykładem rodentycydów są substancje z grupy antykoagulantów, które powodują wewnętrzne krwawienie u gryzoni, co czyni je skutecznymi środkami w walce z tymi szkodnikami.
Pytanie 21

Właściciel świń ma obowiązek oznakować zwierzę w czasie nieprzekraczającym

A. 10 dni od dnia narodzin
B. 30 dni od dnia narodzin
C. 60 dni od dnia narodzin
D. 15 dni od dnia narodzin
Odpowiedź 30 dni od dnia urodzenia jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawnymi dotyczącymi hodowli zwierząt. Zgodnie z regulacjami, posiadacze świń są zobowiązani do oznakowania swoich zwierząt w terminie nieprzekraczającym 30 dni od ich urodzenia. Oznakowanie zwierząt jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą, który pozwala na identyfikację i śledzenie pochodzenia, a także na monitorowanie zdrowia zwierząt. Przykładem może być sytuacja, w której hodowca, aby zapewnić zgodność z normami, oznacza prosięta tatuażem lub mikroczipem, co umożliwia późniejsze śledzenie ich historii medycznej oraz pochodzenia. W praktyce, przestrzeganie tego terminu pomaga w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się chorób oraz w zarządzaniu zdrowiem stada, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży hodowlanej i weterynaryjnej. Dodatkowo, takie praktyki wspierają transparentność w produkcji zwierzęcej, co jest istotne w dobie rosnącej troski o jakość żywności i dobrostan zwierząt.
Pytanie 22

Do zakresu obowiązków Inspekcji Weterynaryjnej nie wchodzi

A. zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt
B. leczenie chorób odzwierzęcych
C. badanie zwierząt rzeźnych oraz produktów pochodzenia zwierzęcego
D. nadzór nad produkcją pasz
Odpowiedź "leczenie chorób odzwierzęcych" jest prawidłowa, ponieważ inspekcja weterynaryjna, w ramach swoich zadań, skupia się na nadzorze i kontrolowaniu aspektów związanych z ochroną zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego. Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, badanie zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego oraz nadzór nad produkcją pasz są kluczowymi działaniami, które mają na celu minimalizowanie ryzyka wystąpienia chorób i zapewnienie zdrowia publicznego. Leczenie chorób odzwierzęcych natomiast jest zadaniem lekarzy weterynarii i nie leży w zakresie obowiązków inspekcji. Przykładem zastosowania tych zasad jest monitorowanie i kontrolowanie ognisk chorób zakaźnych, takich jak afrykański pomór świń, gdzie inspekcja weterynaryjna odgrywa kluczową rolę w wykrywaniu i zwalczaniu choroby. Działania te są zgodne z europejskimi przepisami dotyczącymi zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 23

Zwierzęta kręgowe w rzeźni mogą być zabijane tylko po wcześniejszym

A. uspokojeniu
B. unieruchomieniu
C. wykrwawieniu
D. oszołomieniu
Oszołomienie zwierząt kręgowych przed uśmierceniem jest kluczowym elementem standardów dotyczących humanitarnego traktowania zwierząt w rzeźniach. Metody oszołomienia, takie jak użycie pistoletów pneumatycznych czy elektrody, mają na celu zapewnienie, że zwierzę nie odczuwa bólu ani stresu w trakcie uśmiercania. Proces ten jest zgodny z dyrektywami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązek na producentów żywności, aby stosowali metody uśmiercania minimalizujące cierpienie zwierząt. Przykładami praktycznego zastosowania tej wiedzy są szkolenia dla pracowników rzeźni w zakresie bezpiecznego i skutecznego oszołomienia, co nie tylko poprawia dobrostan zwierząt, ale także zwiększa efektywność procesu produkcji. Oszołomienie jest również przewidziane w przepisach dotyczących ochrony zwierząt, co podkreśla znaczenie tej procedury w przemyśle mięsnym.
Pytanie 24

Badanie przedubojowe powinno być przeprowadzone w okresie nieprzekraczającym

A. 6 godzin przed ubojem
B. 12 godzin przed ubojem
C. 24 godziny przed ubojem
D. 18 godzin przed ubojem
Badanie przedubojowe jest kluczowym elementem zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, badanie to musi być przeprowadzone nie później niż 24 godziny przed ubojem. Taki czas pozwala na dokładną ocenę stanu zdrowia zwierząt, identyfikację ewentualnych chorób oraz uwzględnienie ich dobrostanu. W praktyce oznacza to, że weterynarz ma wystarczająco dużo czasu, aby zbadać zwierzęta, przeanalizować wyniki ewentualnych badań dodatkowych oraz podjąć decyzję o ich dalszym losie. Na przykład, jeśli podczas badania zostaną zauważone objawy chorobowe, weterynarz może zalecić dalsze badania lub zdecydować o niewykonywaniu uboju. Przestrzeganie tego 24-godzinnego okresu jest zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1099/2009 o ochronie zwierząt podczas uboju, które stanowi fundament dobrych praktyk w branży.
Pytanie 25

Gospodarstwa hodujące bydło, które otrzymały decyzję o nadaniu statusu epizootycznego, są wolne od

A. BSE
B. wszystkich chorób zakaźnych
C. brucelozy, gruźlicy, enzootycznej białaczki
D. brucelozy oraz BSE
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że gospodarstwa są wolne od BSE, brucelozy i innych chorób zakaźnych, mija się z prawdą. BSE, znane też jako choroba szalonych krów, to naprawdę poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, ale status epizootyczny dotyczy głównie chorób, które są bardziej rozpowrzechnione w populacji bydła, jak bruceloza czy gruźlica. Ważne jest to, żeby zrozumieć, że nie każda zakaźna choroba może być usunięta w ten sam sposób. BSE wymaga specjalnych metod kontroli. Jak źle rozumiesz status epizootyczny, to możesz lekceważyć choroby, które tak naprawdę są kontrolowane przez programy zdrowotne. Bruceloza i gruźlica - ich eliminacja jest kluczowa dla zdrowia stada oraz wydajności mleka i mięsa. Odpowiedzi, które mówią o 'wszystkich chorobach zakaźnych', są mało precyzyjne, bo wiele chorób nie jest objętych tym programem. Najlepiej więc stosować się do wytycznych weterynaryjnych oraz na bieżąco monitorować zdrowie zwierząt, co pozwoli na wcześniejsze wyłapanie i kontrolę chorób zakaźnych, a także wdrożenie odpowiednich działań prewencyjnych.
Pytanie 26

Gdzie umieszcza się rurkę intubacyjną?

A. w naczyniu krwionośnym
B. w przełyku
C. w pęcherzu moczowym
D. w tchawicy
Wprowadzenie rurki intubacyjnej do pęcherza moczowego jest niepoprawne z wielu powodów. Po pierwsze, pęcherz moczowy jest narządem odpowiedzialnym za gromadzenie moczu, a nie za wymianę gazów, co jest głównym celem intubacji. Rurka intubacyjna służy do zabezpieczenia dróg oddechowych, a nie układu moczowego, co wykazuje zasadnicze różnice w anatomii i funkcji tych narządów. Kolejnym błędnym podejściem jest sugerowanie, że rurka intubacyjna mogłaby być wprowadzana do naczynia krwionośnego. Taki zabieg jest nie tylko niewłaściwy, ale również niezwykle niebezpieczny, prowadzący do poważnych powikłań, takich jak zatorowość powietrzna. W przypadku przełyku, chociaż jest to kanał, który transportuje pokarm do żołądka, nie zapewnia on dostępu do dróg oddechowych, a wprowadzenie rurki w tym miejscu mogłoby doprowadzić do aspiracji treści pokarmowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych układów w organizmie oraz nieznajomość anatomii przeszkadzająca w prawidłowym zrozumieniu procedur medycznych. Właściwe zrozumienie, że rurka intubacyjna jest narzędziem służącym do wentylacji pacjenta przez tchawicę, jest kluczowe dla skutecznej interwencji medycznej.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Opisane objawy towarzyszą

Schorzenie występuje u zwierząt młodych, rozwija się bardzo powoli, czasami nawet w przeciągu kilku miesięcy. Jego początkiem jest zazwyczaj powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, a także różańcowate zgrubienia na końcach żeber. Oprócz tego może wystąpić bolesność i kulawizna kończyn, wklęśnięcie kręgosłupa, łukowate wygięcie kończyn, zmiany na zębach (uszkodzone szkliwo, opóźniona wymiana zębów mlecznych na stałe). Czasami występują bardziej ogólne objawy, jak niechęć do ruchu, brak apetytu i osowiałość, osłabienie odporności organizmu.
A. krzywicy.
B. dysplazji stawu biodrowego.
C. osteoporozie.
D. urazom kości.
Wybór odpowiedzi dotyczący urazów kości, osteoporozy czy dysplazji stawu biodrowego opiera się na błędnym zrozumieniu objawów i mechanizmów tych schorzeń. Urazy kości, takie jak złamania, są wynikiem nagłych wypadków i nie są związane z opisanymi objawami. Osteoporoza jest przewlekłą chorobą, która powoduje osłabienie kości na skutek utraty masy kostnej, co w dłuższej perspektywie prowadzi do zwiększonego ryzyka złamań, ale nie manifestuje się objawami takimi jak powiększenie stawów czy różanowate zgrubienia. Z kolei dysplazja stawu biodrowego to wrodzona wada rozwojowa, która zazwyczaj manifestuje się w postaci nieprawidłowego ułożenia stawu biodrowego, co również jest dalekie od opisanych symptomów. Często mylenie tych schorzeń jest wynikiem braku wiedzy o ich patofizjologii oraz nieznajomości objawów klinicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych schorzeń ma swoje unikalne przyczyny oraz objawy, co wymaga precyzyjnej diagnostyki i odpowiedniego podejścia terapeutycznego, aby uniknąć nieporozumień w diagnostyce i leczeniu.
Pytanie 29

Podczas sekcji w mięśniach u świni zaobserwowano okrągłe pęcherzyki o średnicy 1 cm. Są to formy larwalne

A. motylicy wątrobowej
B. tasiemca uzbrojonego
C. tasiemca nieuzbrojonego
D. glisty świńskiej
Wybór innych odpowiedzi, takich jak motylica wątrobowa, tasiemiec nieuzbrojony czy glista świńska, wskazuje na szereg nieporozumień dotyczących biologii i cyklu życia tych pasożytów. Motylica wątrobowa (Fasciola hepatica) jest pasożytem płaskim, jednak nie tworzy okrągłych pęcherzyków w mięśniach. Jej larwy migrują przez wątrobę, co objawia się innymi objawami klinicznymi. Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata), podobnie jak tasiemiec uzbrojony, również pasożytuje w jelitach, ale jego larwalne formy nie są związane z mięśniami świń. Glisty świńskie (Ascaris suum) to nicienie, które również nie tworzą cysticerków i są związane z innymi objawami, takimi jak osłabienie i problemy z układem pokarmowym. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi obejmują mylenie typów pasożytów oraz ich charakterystycznych form larwalnych. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi pasożytami i ich cyklami życia, co ma zastosowanie praktyczne zarówno w weterynarii, jak i w ochronie zdrowia publicznego. Edukacja w zakresie rozpoznawania objawów zakażeń oraz prewencji jest niezbędna dla hodowców i pracowników sektora zdrowia.
Pytanie 30

Jak definiuje się okres karencji leku lub preparatu stosowanego w weterynarii?

A. czas od podania pierwszej dawki leku do momentu jego wydalenia z organizmu zwierzęcia
B. data ważności preparatu przeznaczonego do stosowania u zwierząt
C. czas, w którym producent odpowiada za skuteczność terapeutyczną leku
D. czas od podania ostatniej dawki leku do momentu jego wydalenia z organizmu zwierzęcia
Wiele osób myli pojęcia związane z okresem karencji, co prowadzi do nieporozumień o jego znaczeniu i zastosowaniu w praktyce weterynaryjnej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że okres ten zaczyna się od podania ostatniej dawki leku, są nieprawidłowe. W rzeczywistości, okres karencji odnosi się do momentu podania pierwszej dawki, co oznacza, że obejmuje cały czas działania leku w organizmie. Ponadto, stwierdzenie, że okres karencji to czas, w którym producent odpowiada za właściwości lecznicze leku, jest mylące, ponieważ dotyczy ono bardziej kwestii odpowiedzialności producenta niż bezpośrednich skutków stosowania leku. Właściwości lecznicze leku są zdefiniowane na etapie badań klinicznych i zatwierdzenia, a nie są związane z jego obiegiem w organizmie zwierzęcia po podaniu. Również termin ważności leku do stosowania u zwierząt nie ma związku z okresem karencji, ponieważ dotyczy on daty, do której produkt może być stosowany bez ryzyka jego nieskuteczności lub niebezpieczeństwa dla zdrowia. W praktyce, błędne rozumienie tych terminów może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie bezpieczeństwa żywności oraz zdrowia zwierząt. Kluczowe jest, aby osoby pracujące z lekami weterynaryjnymi posiadały solidną wiedzę na temat okresów karencji, aby móc prawidłowo stosować leki i przestrzegać norm dotyczących bezpieczeństwa.
Pytanie 31

Na podstawie wyciągu z rozporządzenia wskaż decyzję, którą powinien podjąć powiatowy lekarz weterynarii w związku ze zwalczaniem choroby zakaźnej zwierząt, podlegającej obowiązkowi zwalczania.

Art. 44.1 (...)
1.nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę,
2.zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych,
3.nakazać zabicie lub ubój zwierząt chorych lub zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę albo zwierząt z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt,
4.zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania,
5.zakazać w ognisku choroby wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania, zwierząt lub sprowadzania i wywożenia produktów, zwłok zwierzęcych i środków żywienia zwierząt (...)
A. Nakazać zabicie zwierząt zakażonych, podejrzanych o zakażenie.
B. Wyprowadzić wszystkie żywe zwierzęta z gospodarstwa.
C. Zezwolić na rozmnażanie zwierząt.
D. Nakazać wystawienie świadectw zdrowia.
Odpowiedź "Nakazać zabicie zwierząt zakażonych, podejrzanych o zakażenie" jest trafna. W przypadku chorób zakaźnych musimy działać szybko, żeby nie dopuścić do ich rozprzestrzenienia. Zgodnie z przepisami, powiatowy lekarz weterynarii ma za zadanie podejmować decyzje, które chronią zdrowie zwierząt i ludzi. Kiedy pojawia się zagrożenie epidemiologiczne, czasem trzeba po prostu zabić te zwierzęta, żeby zminimalizować ryzyko dalszych zakażeń. Weźmy na przykład wybuch klasycznej choroby świń - tam szybkie działanie pomaga ograniczyć liczbę przypadków i zachować zdrowie innych zwierząt w stadzie. Właściwe praktyki weterynaryjne mówią, że im szybciej wykryjemy problem, tym lepiej dla całej populacji zwierząt i dla naszego bezpieczeństwa.
Pytanie 32

Jakie urządzenie służy do osłuchiwania płuc?

A. otoskopu
B. endoskopu
C. laryngoskopu
D. stetoskopu
Stetoskop to narzędzie, które jest fundamentalne w diagnostyce układu oddechowego. Umożliwia osłuchiwanie dźwięków generowanych w płucach, co pozwala na ocenę stanu zdrowia pacjenta oraz identyfikację różnych schorzeń, takich jak astma, zapalenie płuc czy inne choroby układu oddechowego. Osłuchiwanie płuc polega na wykrywaniu dźwięków oddechowych, takich jak szmery oddechowe, które mogą wskazywać na obecność patologii. W praktyce, lekarz umieszcza membranę stetoskopu na klatce piersiowej pacjenta, co pozwala na uchwycenie dźwięków wytwarzanych podczas wdechu i wydechu. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują właściwe ustawienie pacjenta, aby uzyskać najlepszą jakość dźwięku, a także porównywanie dźwięków po obu stronach klatki piersiowej w celu identyfikacji asymetrii. Stetoskop jest zatem kluczowym narzędziem w codziennej praktyce lekarskiej, którego właściwe użycie może prowadzić do szybkiej diagnozy i skutecznego leczenia chorób oddechowych.
Pytanie 33

Jakimi metodami przeprowadza się pobieranie próbek w kontekście gąbczastej encefalopatii bydła?

A. Wacikiem na wymazówce
B. Łyżeczką o ząbkowanej krawędzi
C. Igłoprobówką
D. Tubostrzykawką
Próby w kierunku gąbczastej encefalopatii bydła nie powinny być pobierane przy użyciu wacika z wymazówki, ponieważ ta metoda nie jest wystarczająco skuteczna do uzyskania wymaganej jakości próbki tkanki mózgowej. Waciki z wymazówki są zazwyczaj używane do pobierania próbek z powierzchniowych tkanek lub płynów, a nie do głębokich struktur mózgowych, które mogą zawierać patogeny. Metoda ta może prowadzić do kontaminacji i zanieczyszczenia próbki, co z kolei ma wpływ na wyniki testów diagnostycznych. Użycie tubostrzykawki również nie jest zalecane, ponieważ nie jest ona przystosowana do pobierania tkanki mózgowej w sposób, który zapewniałby jej integralność. Pomimo że jest to narzędzie stosowane w różnych procedurach medycznych, jego zastosowanie w kontekście pobierania próbek do diagnostyki BSE jest niewłaściwe. Łyżeczka o ząbkowanej krawędzi zapewnia precyzyjny dostęp do tkanki mózgowej, co jest kluczem do uzyskania reprezentatywnej próbki. Zastosowanie igłoprobówki może również być mylące, jako że nie jest to standardowa technika w pobieraniu próbek do badań neuropatologicznych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jakiekolwiek narzędzie do pobierania próbek może być wykorzystane w każdej sytuacji, podczas gdy choroby prionowe wymagają specyficznych metodologii, które gwarantują wysoką jakość pozyskiwanych materiałów.
Pytanie 34

W obrębie gospodarstwa można przeprowadzić ubój bydła, które nie przekroczyło wieku

A. 24 miesięcy
B. 18 miesięcy
C. 6 miesięcy
D. 12 miesięcy
Ustawa o ochronie zwierząt oraz przepisy dotyczące uboju zwierząt wskazują, że ubój bydła na własny użytek jest dozwolony jedynie w przypadku zwierząt, które nie przekroczyły 6. miesiąca życia. Jest to zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt oraz normami sanitarnymi. W przypadku bydła młodzieżowego, czyli cieląt, do 6. miesiąca życia, ubój taki jest mniej kontrowersyjny, ponieważ zwierzęta te są mniej rozwinięte, a ich mięso nie stwarza zagrożeń zdrowotnych, pod warunkiem spełnienia odpowiednich norm. Przykładowo, na wielu gospodarstwach domowych, właściciele często decydują się na chów cieląt w celu uzyskania świeżego mięsa na potrzeby własne, co jest zgodne z prawem, jeżeli nie przekraczają wspomnianego wieku. Warto również wspomnieć, że odpowiednie szkolenia dotyczące humanitarnego traktowania zwierząt oraz zasad uboju powinny być przeprowadzane na każdym etapie procesu hodowli, co stanowi nie tylko obowiązek prawny, ale także etyczny. Dodatkowo, stosowanie się do tych regulacji wspiera zrównoważony rozwój rolnictwa oraz przyczynia się do ochrony zdrowia publicznego.
Pytanie 35

Fizyczne zanieczyszczenie żywności oznacza obecność w produktach spożywczych

A. toksyn bakteryjnych
B. środków dezynfekcyjnych
C. pozostałości leków weterynaryjnych
D. piasku
Zanieczyszczenie fizyczne żywności odnosi się do obecności obcych ciał, które mogą zaszkodzić konsumentowi lub wpłynąć negatywnie na jakość produktu. Obecność piasku w żywności jest klasycznym przykładem tego typu zanieczyszczenia, które może pochodzić z procesu zbiorów, transportu lub przechowywania. Piasek może być niewidoczny gołym okiem, ale jego spożycie może prowadzić do uszkodzenia zębów lub dyskomfortu trawiennego. W przemyśle spożywczym kluczowe znaczenie ma przestrzeganie standardów higieny, takich jak te określone w systemie HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które zakładają identyfikację i kontrolę potencjalnych zagrożeń. Stosowanie odpowiednich procedur w zakresie obróbki i pakowania żywności, jak oraz regularne szkolenie pracowników w zakresie identyfikacji zanieczyszczeń fizycznych, jest niezbędne, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Dodatkowo, kontrole jakości powinny obejmować monitoring surowców, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczeń fizycznych, takich jak piasek, które mogą stanowić poważny problem w branży spożywczej.
Pytanie 36

U 8-letniej suki rasy labrador lekarz weterynarii podejrzewa ropomacicze. W celu potwierdzenia diagnozy, najlepszym krokiem będzie wykonanie badania

A. poziomu progesteronu
B. RTG
C. USG
D. poziomu estradiolu
Ultrasonografia (USG) jest najskuteczniejszą metodą diagnostyczną w przypadku podejrzenia ropomacicza u suki. Pozwala na bezinwazyjne ocenienie stanu macicy, co jest kluczowe dla potwierdzenia obecności ropnia, zmian zapalnych oraz innych patologii w obrębie narządów rodnych. USG umożliwia lekarzowi weterynarii dokładne zbadanie struktury macicy, co pozwala na określenie jej kształtu, wielkości oraz obecności płynów, które mogą sugerować ropomacicze. W praktyce klinicznej, wykonanie USG powinno być standardowym krokiem w diagnostyce tego schorzenia, gdyż jest to technika bezpieczna, szybka i skuteczna. Dodatkowo, USG nie wywołuje stresu u zwierząt w porównaniu do innych metod, takich jak RTG czy inwazyjne badania. Systematyczne zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce ginekologicznej u psów staje się normą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami weterynaryjnymi.
Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Podczas badania trawieńca u bydła, należy zbadać okolicę

A. zapępkowej
B. prawej zażebrowej
C. lewej słabizny
D. pachowej lewej
Umożliwość oceny stanu zdrowia bydła w kontekście trawieńca jest kluczowa w praktyce weterynaryjnej oraz hodowlanej. Omacanie okolicy prawej zażebrowej jest istotne, ponieważ to właśnie w tym obszarze znajduje się trawieniec, który jest odpowiedzialny za fermentację pokarmów u przeżuwaczy. Palpacja tej okolicy pozwala na ocenę objętości trawieńca, co jest niezbędne do identyfikacji potencjalnych problemów, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. W praktyce weterynaryjnej, umiejętność lokalizacji i oceny stanu trawieńca w tej lokalizacji jest fundamentem diagnostyki, a także podejmowania decyzji o dalszym leczeniu. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, szczegółowe badanie tej okolicy, w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, takimi jak ultrasonografia, znacząco zwiększa dokładność oceny stanu zdrowia zwierzęcia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie bydła w okresie po porodzie, kiedy zaburzenia trawienia mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Właściwe omacanie prawej zażebrowej stanowi więc kluczowy element w praktyce weterynaryjnej i hodowlanej.
Pytanie 39

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. łańcucha pokarmowego zwierząt
B. recepty wydanej przez lekarza weterynarii
C. zgody uzyskanej w ARiMR
D. dokumentu handlowego producenta pasz
Zakup paszy leczniczej przez hodowcę jest regulowany przepisami prawnymi, które zapewniają odpowiednie zabezpieczenie zdrowia zwierząt. Recepta wystawiona przez lekarza weterynarii stanowi kluczowy dokument umożliwiający nabycie tego rodzaju paszy. Lekarz weterynarii, zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza weterynarii, jest odpowiedzialny za diagnozowanie i leczenie zwierząt, co oznacza, że tylko on ma kompetencje do oceny potrzeby stosowania paszy leczniczej. Przykładowo, jeśli zwierzę cierpi na określoną dolegliwość, lekarz może zalecić zastosowanie paszy leczniczej, która pomoże w rehabilitacji lub leczeniu schorzenia. W takich sytuacjach, hodowca musi przedstawić receptę w punkcie sprzedaży, co gwarantuje, że pasza jest stosowana zgodnie z zaleceniami, co minimalizuje ryzyko nadużyć oraz zapewnia właściwe stosowanie substancji leczniczych w hodowli. Przestrzeganie tego procesu jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ochrony konsumentów na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego.
Pytanie 40

W przypadku, gdy opiekun zwierzęcia musi być obecny podczas wykonywania zdjęcia rentgenowskiego, powinien założyć fartuch z gumy

A. ołowiowej
B. miedzianej
C. cynkowej
D. aluminiowej
Odpowiedź ołowiowa jest prawidłowa, ponieważ ołów jest materiałem o wysokiej gęstości, który skutecznie blokuje promieniowanie rentgenowskie. W sytuacji, gdy właściciel zwierzęcia musi być obecny podczas wykonywania zdjęcia rentgenowskiego, konieczne jest zapewnienie mu odpowiedniej ochrony przed szkodliwym wpływem promieniowania. Fartuchy ołowiowe są standardem w radiologii i są projektowane tak, aby minimalizować narażenie na promieniowanie. Właściwe użytkowanie fartuchów ołowiowych jest kluczowe w ochronie zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. W praktyce, fartuchy te powinny być odpowiednio dobrane pod względem wagi i wygody, aby użytkownik mógł swobodnie się poruszać. Dodatkowo, fartuchy te powinny być regularnie kontrolowane pod kątem uszkodzeń, ponieważ wszelkie pęknięcia lub przetarcia mogą znacząco obniżyć ich skuteczność. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie ochrony radiologicznej, które jest regulowane przez normy, takie jak dyrektywy Unii Europejskiej w zakresie ochrony przed promieniowaniem, co podkreśla konieczność stosowania odpowiednich środków ochronnych w sytuacjach medycznych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej