Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik agrobiznesu
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:51
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:02

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dokument, który definiuje zasady zakupu płodów rolnych oraz zobowiązanie do przestrzegania technologicznych wymagań ich produkcji, to dokument

A. dzierżawy

B. kontraktacyjna

C. sprzedaży

D. zlecenie

Wybór umowy dzierżawy, sprzedaży lub zlecenia w kontekście skupu płodów rolnych może prowadzić do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności i zobowiązań stron. Umowa dzierżawy dotyczy wynajmu ziemi lub innego mienia, a nie bezpośrednio zakupu płodów. W przypadku dzierżawy, dzierżawca uzyskuje prawo do użytkowania gruntu w zamian za opłatę, ale kwestie związane z produkcją i sprzedażą płodów rolnych nie są uregulowane w takiej umowie. Z kolei umowa sprzedaży koncentruje się na transakcji sprzedaży określonego towaru, nie uwzględniając jednak wymogów technologicznych dotyczących produkcji, co jest kluczowe w umowie kontraktacyjnej. W przypadku umowy zlecenia, mamy do czynienia z powierzeniem wykonania określonego zadania, co może dotyczyć dostarczenia towaru, ale nie obejmuje szerokiego zakresu zobowiązań technologicznych związanych z uprawami. Takie błędne wybory mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia różnic między tymi rodzajami umów, co prowadzi do pomyłek w interpretacji ich zastosowania w praktyce. Umowy kontraktacyjne są zatem niezbędne, aby zapewnić zarówno producentom, jak i nabywcom jasność co do zasad współpracy oraz jakości produktów, co nie jest spełnione w przypadku innych typów umów.

Pytanie 2

Objawy u krów o wysokiej wydajności mleka, takie jak brak apetytu, obniżona produkcja mleka, twardy i suchy kał oraz wydychany zapach acetonu, świadczą o

A. ketozie

B. biegunce

C. mastitis

D. kwasicy żwacza

Kwasica żwacza to zaburzenie metaboliczne wynikające z nadmiaru fermentacji w żwaczu i spadku pH, co prowadzi do dysbiozy mikroflory. Objawy, takie jak zmiany apetytu czy wydajności mleka, mogą być mylone z objawami ketozy, jednak nie towarzyszy im charakterystyczna woń acetonu. Mastitis, czyli zapalenie wymienia, również może prowadzić do spadku wydajności mleka i zmiany w apetycie, ale objawy kliniczne są inne i dotyczą głównie stanu wymienia, a nie metabolizmu całego organizmu. Biegunki są problemem układu pokarmowego, które mogą prowadzić do odwodnienia, co nie jest bezpośrednio związane z utratą apetytu czy wydychanym acetonem. Niezrozumienie różnic między tymi schorzeniami może prowadzić do niewłaściwych diagnoz i leczenia, co w konsekwencji wpłynie na zdrowie krów i wydajność produkcji mleka. Ważne jest, aby weterynarze i hodowcy posiadali szczegółową wiedzę na temat objawów i przyczyn poszczególnych stanów, aby skutecznie zarządzać zdrowiem stada i minimalizować ryzyko wystąpienia metabolicznych schorzeń u krów.")

Pytanie 3

W stajni dla krów mlecznych proporcja powierzchni przeszkleń okien do powierzchni podłogi powinna wynosić

A. 1:5

B. 1:40

C. 1:18

D. 1:25

Stosunek powierzchni oszklonej okien do powierzchni podłogi w oborze krów mlecznych to istotny parametr, który ma bezpośredni wpływ na dobrostan zwierząt oraz efektywność produkcji mleka. Odpowiedzi o stosunku 1:25, 1:5 oraz 1:40 proponują nieodpowiednie wartości, które mogą prowadzić do poważnych problemów w hodowli. Zbyt mała powierzchnia okien, jak w przypadku 1:40, ogranicza dostęp naturalnego światła, co negatywnie wpływa na zdrowie i samopoczucie krów. Z kolei zbyt duża powierzchnia oszklona, jak w przypadku 1:5, może prowadzić do przegrzewania budynku, szczególnie latem, co w efekcie również obniża komfort zwierząt i ich wydajność mleczną. Ponadto, niewłaściwe dostosowanie powierzchni okien do powierzchni podłogi może prowadzić do problemów z wentylacją, co skutkuje gromadzeniem się amoniaku i innych szkodliwych gazów. To z kolei może powodować choroby układu oddechowego u bydła. Zrozumienie tych aspektów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiednich warunków hodowli, co powinno być priorytetem każdego hodowcy. Dlatego ważne jest, aby przy ustalaniu stosunku powierzchni okien do podłogi kierować się sprawdzonymi standardami i dobrą praktyką w branży, aby uniknąć tych niekorzystnych skutków.

Pytanie 4

Jakie składniki stosuje się w żywieniu cieląt w pierwszym tygodniu życia?

A. marchew pastewną oraz Bovitan

B. mleko odtłuszczone

C. mieszankę C i siano z lucerny

D. siarę

Siarą określamy pierwsze mleko wydzielane przez krowę po porodzie, które jest niezwykle bogate w immunoglobuliny, białka, witaminy oraz minerały. W pierwszym tygodniu życia cieląt, siara jest kluczowym elementem ich diety, ponieważ dostarcza niezbędne przeciwciała, które chronią nowo narodzone zwierzęta przed chorobami i infekcjami. Wysoka jakość siary oraz jej szybkie podanie (najlepiej w ciągu pierwszych 6-12 godzin po narodzinach) mają istotny wpływ na zdrowie i rozwój cielęcia. Nie tylko zapewnia to ochronę immunologiczną, ale również wspomaga prawidłowy rozwój układu pokarmowego. Właściwa praktyka żywieniowa w tym okresie jest zgodna z zaleceniami ASAS (American Society of Animal Science), które podkreślają znaczenie siary w dietach cieląt. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być ustalenie planu żywieniowego, który uwzględnia podawanie siary w odpowiednich ilościach w pierwszych dniach, co jest kluczowe dla długofalowego zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 5

Podczas inwentaryzacji wykryto braki w składnikach majątkowych, które miały miejsce z powodu winy pracownika. Pracodawca postanowił obciążyć pracownika wartością tych braków. Zgodnie z aktualnym prawem w Polsce,

A. może to uczynić po uzyskaniu opinii od związków zawodowych

B. nie ma do tego prawa

C. może to uczynić po uzyskaniu pisemnej zgody pracownika na spłatę

D. powinien porozmawiać z pracownikiem

Z innymi odpowiedziami jest kilka niejasności. Na przykład, myślenie, że pracodawca musi mieć opinię związków zawodowych, jest błędne. Przy obciążaniu pracownika za straty majątkowe nie ma takiego obowiązku, chyba że regulamin pracy coś takiego przewiduje. Najważniejsza jest zgoda pracownika, a nie konsultacje związkowe. Tak samo, stwierdzenie, że pracodawca musi rozmawiać z pracownikiem, jest trochę nieprecyzyjne. Rozmowa może być przydatna, ale nie jest to formalny wymóg, który trzeba spełnić przed obciążeniem kogoś. A opcja, że pracodawca nie ma prawa obciążyć pracownika w ogóle, jest zasadniczo fałszywa. Polskie prawo pozwala na takie działania, ale znów potrzebna jest zgoda pracownika na spłatę, co jest uwzględnione w poprawnej odpowiedzi. Ważne, żeby działania pracodawcy były sprawiedliwe i transparentne, aby nie narazić się na problemy z pracownikami.

Pytanie 6

W trakcie 305-dniowego okresu laktacji najwyższa produkcja mleka u krowy występuje

A. w drugim miesiącu po wycieleniu

B. dwa tygodnie przed zasuszeniem

C. tuż po wycieleniu

D. w szóstym miesiącu laktacji

Wydajność mleczna krów w ciągu 305 dni laktacji nie osiąga swojego maksimum w szóstym miesiącu, ponieważ w tym czasie zazwyczaj obserwuje się spadek produkcji mleka. To wynika z naturalnych cykli biologicznych, w których krowy zaczynają tracić energię związaną z utrzymywaniem wysokiej produkcji i zbliżają się do okresu zasuszenia. Bezpośrednio po wycieleniu, chociaż produkcja mleka może być wysoka, nie jest to czas maksymalnej wydajności, ponieważ gruczoł mlekowy dopiero zaczyna pełnić swoją funkcję, a organizm krowy musi jeszcze się przystosować do laktacji. Zmiana w diecie, w tym zwiększenie udziału paszy treściwej, oraz odpowiednie zarządzanie stadem odgrywają kluczową rolę w każdym etapie laktacji. Zasady dobrego żywienia i zarządzania stadem wskazują, że przed zasuszeniem, krowy powinny być tak żywione, aby maksymalizować ich potencjał produkcyjny, co nie pokrywa się z pomysłem osiągania szczytowej wydajności w czasie bezpośrednio przed tym okresem. W praktyce, błędne podejście do terminów związanych z wydajnością mleczną może prowadzić do złego zarządzania, które z kolei przekłada się na obniżoną produkcję mleka oraz negatywne równowagi energetyczne.

Pytanie 7

W ciągu roku gospodarstwo wyprodukowało 100 ton pszenicy, ponosząc następujące wydatki na zakup:
- nasion 4 000 zł
- środków ochrony roślin 4 000 zł
- nawozów mineralnych 10 500 zł
- paliwa 7 500 zł
Jakie były koszty zużycia materiałów na produkcję 1 tony ziarna?

A. 330 zł

B. 500 zł

C. 260 zł

D. 400 zł

Wybór kosztu 500 zł sugeruje nieporozumienie w obliczeniach dotyczących kosztów produkcji. Aby zrozumieć, skąd ta pomyłka, warto zauważyć, że 500 zł można by obliczyć, gdyby całkowite koszty były błędnie oszacowane lub nie uwzględniono wszystkich wydatków związanych z produkcją. Możliwe, że ktoś mógł skupić się jedynie na jednym lub dwóch rodzajach wydatków, na przykład na kosztach nasion czy środków ochrony roślin. Podobny błąd można zauważyć w przypadku odpowiedzi 330 zł, która również nie uwzględnia całości kosztów poniesionych przez gospodarstwo, co wskazuje na brak całościowego spojrzenia na wydatki produkcyjne. Z kolei koszt 400 zł może wynikać z mylnego założenia, że koszty nawozów lub paliwa są niższe niż w rzeczywistości. W praktyce, aby właściwie oszacować koszty produkcji, niezbędne jest uwzględnienie wszystkich wydatków, co jest zgodne z zasadami zarządzania kosztami w rolnictwie. Błędne podejścia do obliczania kosztów prowadzą do zafałszowania rzeczywistej rentowności upraw, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na decyzje dotyczące inwestycji w gospodarstwo czy wybór upraw. Takie pomyłki pokazują, jak ważne jest odpowiednie planowanie i analiza kosztów w celu osiągnięcia efektywności produkcji.

Pytanie 8

W ekologicznym gospodarstwie dozwolone jest w żywieniu trzody chlewnej wykorzystanie

A. syntetycznych zamienników pasz naturalnych

B. pasz z roślin genetycznie modyfikowanych

C. stymulatorów wzrostu

D. mączek rybnych

Wybór stymulatorów wzrostu w żywieniu trzody chlewnej w gospodarstwie ekologicznym jest niewłaściwy, ponieważ ich stosowanie jest sprzeczne z zasadami produkcji ekologicznej, które kładą nacisk na naturalne metody hodowli i żywienia. Stymulatory wzrostu, takie jak antybiotyki czy hormony, mogą prowadzić do nadmiernego przyrostu masy ciała, co nie tylko zagraża zdrowiu zwierząt, ale także wpływa na jakość mięsa. Z tego powodu, ekologiczne standardy ograniczają stosowanie syntetycznych dodatków, co ma na celu zapewnienie dobrostanu zwierząt i zdrowia konsumentów. Oprócz tego, użycie syntetycznych zamienników pasz naturalnych w gospodarstwie ekologicznym jest również niewłaściwe, gdyż ekologiczne normy promują wykorzystanie naturalnych składników oraz surowców pochodzących z upraw ekologicznych. Zastosowanie pasz z roślin genetycznie modyfikowanych jest również zakazane w produkcji ekologicznej, co wynika z obaw dotyczących ich wpływu na zdrowie ludzi i środowisko. Genetycznie modyfikowane organizmy (GMO) są obarczone niepewnością co do długoterminowych skutków ich stosowania, co stoi w sprzeczności z zasadami zrównoważonego rozwoju i zdrowego żywienia. W kontekście produkcji ekologicznej kluczowe jest stosowanie składników, które są nie tylko bezpieczne, ale i korzystne dla zdrowia zwierząt oraz jakości końcowego produktu, który trafia na rynek.

Pytanie 9

Polifoska to nawóz

A. wieloskładnikowy.

B. fosforowy.

C. polifosforanowy.

D. dwuskładnikowy.

Odpowiedzi wskazujące na to, że polifoska jest nawozem dwuskładnikowym, fosforowym lub polifosforanowym są mylące z kilku powodów. Nawozy dwuskładnikowe to takie, które dostarczają jedynie dwóch podstawowych składników odżywczych, co w przypadku polifoski nie ma zastosowania, ponieważ jest ona złożona z trzech lub więcej elementów, co czyni ją nawozem wieloskładnikowym. Kolejna pomyłka dotyczy określenia polifoski jako nawozu fosforowego. Choć polifoska rzeczywiście zawiera fosfor, nie jest to jej jedyny składnik, a jego obecność czyni ją niewystarczającą do zaklasyfikowania jako wyłącznie nawozu fosforowego. Warto również zauważyć, że polifoska nie jest synonimem polifosforanów, które są specyficzną grupą związków chemicznych. Polifosforany są pochodnymi kwasu fosforowego jednostkowego i mogą być stosowane jako nawozy, ale w inny sposób niż polifoska, która zawiera także azot i potas. Te błędne koncepcje wynikają często z niepełnego zrozumienia roli nawozów w uprawach oraz ich składników. Świadomość, jak różne składniki wpływają na rozwój roślin i jakie są ich funkcje, jest kluczowa w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących nawożenia i poprawy jakości plonów.

Pytanie 10

Wzbogacenie ziarna jęczmienia, wykorzystywanego w diecie dorosłych zwierząt gospodarskich, w białko ogólne można uzyskać podczas

A. granulowania

B. śrutowania

C. mocznikowania

D. słodowania

Śrutowanie to proces mechanicznego rozdrabniania ziarna, który zwiększa powierzchnię dostępną dla enzymów trawiennych, ale nie prowadzi do wzbogacenia paszy w białko ogólne. Ten proces ma na celu ułatwienie zwierzętom przyswajania składników odżywczych, ale nie zwiększa ich zawartości. Słodowanie polega na kiełkowaniu ziarna, co również nie jest skuteczną metodą wzbogacania go w białko ogólne. W tym przypadku, ziarno ulega przemianom, które prowadzą do produkcji enzymów, co może zwiększyć wartość odżywczą, jednak skutki tej metody są ograniczone i nieimpulsują wzrostu białka w porównaniu do mocznikowania. Granulowanie, z kolei, polega na formowaniu granulek z paszy, co może mieć pozytywny wpływ na jej strawność, ale nie wpłynie na wzbogacenie w białko. Użytkownicy często mylą te procesy z mocznikowaniem, zakładając, że wszystkie metody mają na celu zwiększenie wartości odżywczej. Kluczowym błędem jest nieuznawanie, że tylko dodanie związków azotowych, takich jak mocznik, faktycznie podnosi zawartość białka w paszy. Wartości odżywcze pasz i ich odpowiednie przetwarzanie są istotnymi elementami skutecznego i zrównoważonego żywienia bydła, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych metod w praktyce rolniczej.

Pytanie 11

Aby zapobiec wzajemnym zranieniom zwierząt oraz zredukować ryzyko dla personelu, w systemie utrzymywania bydła w wolnostanowiskowym trybie wykonuje się zabieg

A. korekcji racic

B. tatuowania

C. kolczykowania

D. dekoronizacji

Dekoronizacja to kluczowy zabieg, który ma na celu usunięcie zawiązków rogów u cieląt, co pozwala na uniknięcie powstawania rogów u dorosłych zwierząt. Zabieg ten przeprowadza się najczęściej w pierwszych tygodniach życia cieląt i ma na celu zminimalizowanie ryzyka urazów zarówno dla innych zwierząt, jak i dla ludzi zajmujących się ich obsługą. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, dekoronizacja jest przeprowadzana w znieczuleniu, co zwiększa komfort zwierząt i zmniejsza stres związany z tym zabiegiem. W praktyce, efektywna dekoronizacja prowadzi do stworzenia bezpieczniejszego środowiska zarówno w stajni, jak i na pastwisku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie dobrostanu zwierząt. Przykładem zastosowania dekoronizacji są fermy bydła mięsnego, gdzie brak rogów znacząco zmniejsza ryzyko urazów w stadzie, a także minimalizuje ryzyko uszkodzeń sprzętu oraz obrażeń w trakcie obsługi zwierząt.

Pytanie 12

Wskaż, w którym pomieszczeniu zachowane są optymalne warunki temperatury i wilgotności dla tuczników.

Pomieszczenie	Temperatura powietrza (°C)	Wilgotność powietrza (%)
A.	10 ÷ 12	50 ÷ 70
B.	14 ÷ 16	80 ÷ 90
C.	18 ÷ 20	60 ÷ 70
D.	8 ÷ 10	70 ÷ 75

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Wybierając niewłaściwe pomieszczenie, można spotkać się z powszechnym błędem zrozumienia wymaganych warunków dla tuczników. Ważne jest, aby zrozumieć, że tuczników nie można hodować w ekstremalnych warunkach temperaturowych i wilgotnościowych, które mogą prowadzić do stresu oraz problemów zdrowotnych. Często błędne decyzje są wynikiem mylnego przekonania, że tucznikom wystarcza jedynie przestrzeń do poruszania się, nie biorąc pod uwagę znaczenia klimatu w ich otoczeniu. Pomieszczenia, które nie spełniają określonych standardów, mogą prowadzić do zmniejszonej wydajności wzrostu, a także zwiększonej podatności na choroby. W rzeczywistości, nieodpowiednie wartości temperatury i wilgotności mogą powodować, że tuczniki będą mniej odporne na infekcje, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na całkowity wynik finansowy hodowli. Dodatkowo, często lekceważy się potrzebę regulacji wilgotności, co prowadzi do zjawiska kondensacji, sprzyjającego rozwojowi szkodliwych patogenów. Brak odpowiedniego monitorowania tych parametrów jest typowym błędem, który może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla zwierząt i obniżeniem standardów hodowlanych. Dlatego kluczowe jest zapewnienie odpowiednich warunków, które są zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli trzody chlewnej.

Pytanie 13

Oblicz maksymalną liczbę brojlerów kurzych w wieku 6 tygodni, zapewniającą dobrostan ptaków, utrzymywanych w kurniku o wymiarach 86 m x 13 m.

Maksymalna obsada brojlerów kurzych przy utrzymaniu ptaków w systemie podłogowym na ściółce w zależności od wieku
Wiek	Obsada brojlerów kurzych (szt./m²)
Do 3 tygodnia	35
Od 3 do 5 tygodnia	22
Powyżej 5 tygodnia	17

A. 19 006 szt.

B. 39 130 szt.

C. 24 596 szt.

D. 1 118 szt.

Jak wybrałeś inną odpowiedź niż 19 006 sztuk, to chyba nie do końca złapałeś te zasady maksymalnej obsady brojlerów. Liczby takie jak 24 596 czy 39 130 sztuk są po prostu niezgodne z tym, co mamy w normach – maksymalnie to 17 na metr kwadratowy. Gdy kurnik ma 1 118 m², to mnożenie tego przez te błędne liczby prowadzi do przeszacowania. Takie pomyłki zdarzają się, kiedy nie zwrócisz uwagi na ważne detale albo źle użyjesz wzorów. Przekraczanie tych norm to ryzyko, bo może oznaczać, że ptaki nie będą miały dobrych warunków i będą narażone na stres czy choroby. A wiesz, że łamanie zasad dobrostanu zwierząt niesie ze sobą poważne konsekwencje prawne oraz może zaszkodzić reputacji hodowców? Dlatego naprawdę warto znać i stosować te normy w hodowli.

Pytanie 14

Zgodnie z regulacjami zawartymi w Ustawie o nawozach i nawożeniu, ilość azotu w nawozach naturalnych stosowanych na gruntach rolnych nie powinna przekraczać w ciągu roku (w przeliczeniu na czysty składnik)?

A. 100 kg/ha

B. 90 kg/ha

C. 170 kg/ha

D. 120 kg/ha

Wybór innej wartości niż 170 kg/ha może wynikać z nieporozumienia dotyczącego przepisów regulujących stosowanie nawozów naturalnych. Dawki azotu, które mieszczą się w zakresie 90 kg/ha, 100 kg/ha czy 120 kg/ha są zdecydowanie poniżej maksymalnych limitów ustalonych przez prawo. Może to prowadzić do niedoboru azotu w glebie, co wpływa na wzrost roślin i ich plonowanie. Typowym błędem jest przekonanie, że im mniejsza dawka azotu, tym lepiej dla środowiska, jednak zbyt niskie dawki mogą prowadzić do ograniczenia wydajności upraw. Z kolei wybór wartości na poziomie 170 kg/ha zapewnia optymalizację wzrostu roślin, a jednocześnie nie przekracza dopuszczalnych norm, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia ekosystemów. Ponadto, stosowanie zbyt wysokich dawek azotu, znacznie przekraczających dozwolone limity, może prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych oraz powietrza, co jest szkodliwe dla zdrowia ludzi i zwierząt. Ważne jest, aby rolnicy dokładnie zapoznawali się z przepisami oraz stosowali nawozy odpowiednio do potrzeb upraw, co wpisuje się w standardy zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialnego rolnictwa.

Pytanie 15

Amortyzacji nie stosuje się w przypadku

A. urządzeń

B. obiektów budowlanych

C. obiektów budowlanych

D. działek

Grunty nie podlegają amortyzacji, ponieważ są to aktywa, które nie tracą na wartości w wyniku użytkowania. Amortyzacja jest procesem, który ma na celu rozłożenie kosztów nabycia środka trwałego na okres jego użytkowania. W przypadku gruntów, nie ma ich zużycia ani deprecjacji w tradycyjnym sensie. Przykładem może być zakup działki pod budowę, która z biegiem czasu może zyskiwać na wartości, a nie tracić. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy i inwestorzy muszą mieć na uwadze, że inwestycje w grunty, mimo braku możliwości odpisów amortyzacyjnych, mogą być korzystne ze względu na wzrost wartości nieruchomości. W obiegu prawnym i finansowym, zgodnie z Krajowymi Standardami Rachunkowości, traktowanie gruntów jako aktywów, które nie podlegają odpisom, jest zgodne z zasadami rachunkowości i finansów, co powinno być szczególnie brane pod uwagę w planowaniu finansowym i inwestycyjnym.

Pytanie 16

Zagrożenie erozją gleby na stokach może wystąpić przy

A. zbyt intensywnej obsadzie roślin na m2.

B. nieprawidłowym kierunku uprawy.

C. uprawie roślin o głębokim systemie korzeniowym.

D. nieprawidłowym stosunku N:K w zastosowanej dawce nawozu.

Choć każda z podanych odpowiedzi może budzić pewne wątpliwości, to jednak nie odnoszą się one bezpośrednio do głównych przyczyn erozji gleby w kontekście stoku. Zbyt duża obsada roślin na m2 może wpływać na konkurencję o zasoby, ale nie jest to bezpośredni czynnik erozji. Wręcz przeciwnie, zrównoważona obsada roślinna może pomóc w stabilizacji gleby, pod warunkiem, że rośliny są odpowiednio dobrane do warunków glebowych i klimatycznych. Nieprawidłowy stosunek N:K w dawce nawozowej odnosi się do jakości nawożenia, ale jeśli nawozy są stosowane odpowiedzialnie, nie mają one bezpośredniego wpływu na erozję. Właściwe nawożenie roślin przekłada się na ich zdrowie i zdolność do utrzymania struktury gleby, a nie na jej degradację. Z kolei uprawa roślin głębokokorzeniących się, takich jak lucerna czy koniczyna, jest z praktycznego punktu widzenia korzystna, gdyż ich korzenie stabilizują glebę, a także poprawiają jej strukturę. W związku z tym, podejście polegające na stosowaniu odpowiednich praktyk agrotechnicznych, w tym odpowiedniego kierunku orki oraz selekcji roślin, jest kluczowe w walce z erozją gleby.

Pytanie 17

W ekologicznych metodach uprawy, jako środki zapobiegawcze przeciw chorobom, preferowane są

A. antybiotyki

B. zioła i preparaty ziołowe

C. ogólnodostępne preparaty weterynaryjne

D. środki farmaceutyczne przepisane przez lekarza weterynarii

Stosowanie antybiotyków w rolnictwie ekologicznym jest sprzeczne z jego zasadami, które wykluczają jakiekolwiek syntetyczne środki chemiczne w produkcji. Antybiotyki, jako substancje mające na celu zwalczanie bakterii, są z reguły używane w intensywnym chowie zwierząt, co może prowadzić do powstawania oporności na leki. Z kolei preparaty weterynaryjne ogólnie dostępne nie zawsze są dostosowane do wymogów ekologicznych; ich stosowanie może negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt oraz całego ekosystemu. Farmaceutyki przepisane przez lekarza weterynarii również niosą ze sobą ryzyko związane z ich chemicznym składem, co jest niepożądane w kontekście rolnictwa ekologicznego, które promuje naturalne metody ochrony. Powszechnym błędem jest przekonanie, że jakiekolwiek środki farmaceutyczne są odpowiednie do stosowania w ekologii. Należy pamiętać, że zdrowie ekosystemu oraz dobrostan zwierząt powinny być priorytetem, a stosowanie chemikaliów w tym kontekście może prowadzić do długofalowych negatywnych skutków zarówno dla środowiska, jak i dla jakości produktów rolnych. Właściwe podejście wymaga zatem używania ziół i naturalnych preparatów, które są zgodne z zasadami rolnictwa ekologicznego i sprzyjają zdrowiu zwierząt oraz środowiska.

Pytanie 18

Obsługa gniotownika do owsa z luźną osłoną jest niewskazana ze względu na

A. ryzyko powstania iskry oraz wystąpienia pożaru

B. ryzyko niewystarczającego rozdrobnienia ziarna

C. możliwość zanieczyszczenia ziarna podczas procesu rozdrabniania

D. zagrożenie urazami mechanicznymi osób pracujących z urządzeniem

Wybór odpowiedzi dotyczących możliwości niedostatecznego rozdrobnienia ziarna, zanieczyszczenia ziarna podczas rozdrabniania czy ryzyka powstania iskry i pożaru jest wynikiem pomylenia priorytetów w zakresie bezpieczeństwa pracy. Niedostateczne rozdrobnienie ziarna może być rzeczywiście problemem, jednak nie stanowi ono bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia operatora, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w kontekście pytań o bezpieczeństwo. Z kolei zanieczyszczenie ziarna podczas rozdrabniania, chociaż istotne, także nie odnosi się do zagrożeń dla osób obsługujących gniotownik. W branży rolniczej, jakość przetwarzanego surowca jest kluczowa, ale nie powinno to odbywać się kosztem bezpieczeństwa pracowników. Ryzyko powstania iskry i pożaru, natomiast, może być uznawane za istotne, jednak w przypadku sprzętu do obróbki zboża, jak gniotownik, nie jest to najczęstszy problem w porównaniu do zagrożeń mechanicznych. Koncentracja na tych nieprawidłowych aspektach pokazuje typowe błędy myślowe, gdzie użytkownicy nie dostrzegają, że najważniejszym priorytetem jest bezpieczeństwo fizyczne operatora. Zrozumienie hierarchii zagrożeń i ich klasyfikacji według standardów BHP jest kluczowe dla każdej osoby pracującej z maszynami, a ignorowanie zagrożeń mechanicznych może prowadzić do poważnych wypadków w pracy.

Pytanie 19

Który wskaźnik rentowności umożliwia stwierdzenie, że piekarnia efektywnie produkuje i sprzedaje swoje artykuły?

A. Aktywów

B. Kapitału własnego

C. Produkcji

D. Sprzedaży

Wskaźnik rentowności sprzedaży, znany również jako marża zysku operacyjnego, jest kluczowym narzędziem do oceny efektywności finansowej piekarni. Pozwala on na określenie, jaka część przychodów ze sprzedaży pozostaje jako zysk po pokryciu kosztów operacyjnych. W przypadku piekarni, która musi zarządzać różnorodnymi kosztami, od surowców po wynagrodzenia pracowników, wskaźnik ten dostarcza istotnych informacji o zdolności do generowania zysku z działalności. Na przykład, jeżeli piekarnia osiąga marżę zysku sprzedaży na poziomie 15%, oznacza to, że na każde 100 zł przychodu, 15 zł stanowi zysk. Taki wskaźnik pozwala nie tylko na monitorowanie bieżącej rentowności, ale również na porównania z innymi piekarniami oraz branżami. W praktyce, zwiększenie efektywności produkcji, optymalizacja kosztów surowców czy strategia cenowa wpływają na poprawę tego wskaźnika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami w branży spożywczej.

Pytanie 20

Zapotrzebowanie pokarmowe rośliny wynosi 60 kg P₂O₅ na 1 ha. Z gleby roślina pobiera 40 kg tego składnika. Ile fosforu powinno się zastosować na 1 ha, jeżeli jego stopień wykorzystania wynosi 40%?

A. 40 kg

B. 20 kg

C. 50 kg

D. 30 kg

Wybór błędnych odpowiedzi wynika z nieprawidłowego zrozumienia zależności między przyswajaniem składników pokarmowych a ich dostępnością w glebie. Odpowiedzi sugerujące ilości 20 kg, 30 kg czy 40 kg fosforu nie uwzględniają pełnego obrazu wymagań rośliny i efektywności stosowanego nawozu. Na przykład, odpowiedź 20 kg wynika z pomyłkowego założenia, że to wystarczająca ilość, by pokryć brakujące składniki, nie biorąc pod uwagę rzeczywistej efektywności nawozów. Odpowiedź 30 kg również jest myląca, ponieważ nie odpowiada na faktyczne potrzeby rośliny, które w tym przypadku są wyższe. W przypadku 40 kg, błąd polega na nieuznawaniu, że zaledwie 40% tej ilości będzie wykorzystywane przez rośliny, co z kolei prowadzi do zupełnie nieadekwatnego zaspokojenia potrzeb roślinnych. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia nawożenia mogą prowadzić do niewystarczających plonów, co z kolei negatywnie wpływa na efektywność ekonomiczną produkcji rolnej. Właściwe planowanie nawożenia jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, co pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnych zasobów glebowych oraz nawozów, a także redukcję ich strat do środowiska.

Pytanie 21

Która z poniższych roślin uprawnych stanowi najlepszy przedplon dla żyta?

A. ziemniak

B. jęczmień ozimy

C. żyto

D. jęczmień jary

Ziemniak jest uważany za najlepszy przedplon dla żyta, ponieważ wprowadza do gleby korzystne zmiany strukturalne oraz przyczynia się do poprawy jej jakości. Korzenie ziemniaka, dzięki swojej budowie, przyczyniają się do rozluźnienia gleby, co z kolei ułatwia rozwój następnych roślin. Dodatkowo, ziemniak jest rośliną, która ma stosunkowo krótki okres wegetacji, co pozwala na wcześniejsze siewy żyta. Kolejnym istotnym aspektem jest to, że ziemniak potrafi ograniczać presję chorób glebowych i chwastów, co jest istotne dla zdrowia upraw żyta. W praktyce rolniczej często zaleca się rotację upraw, w której ziemniak stanowi jeden z kluczowych elementów, a żyto jest siane na jego miejsce. Ponadto, ze względu na różne wymagania pokarmowe ziemniaka i żyta, następuje lepsze wykorzystanie składników odżywczych w glebie, co wpływa na plon i jakość zbiorów. Standardy dobrej praktyki rolniczej podkreślają znaczenie różnorodności upraw w płodozmianie, a ziemniak w tej roli sprawdza się doskonale, przyczyniając się do zrównoważonego rozwoju gospodarstw rolnych.

Pytanie 22

Dokument potwierdzający dla rolnika, który uprawnia do stosowania środków ochrony roślin, wydany 20 lutego 2018 roku, jest ważny do daty

A. 20.02.2023 r.

B. 20.02.2019 r.

C. 20.02.2021 r.

D. 20.08.2018 r.

Zaświadczenie dla rolnika uprawniające do stosowania środków ochrony roślin, wydane 20 lutego 2018 roku, zachowuje ważność przez 5 lat. Zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi, dokument ten jest istotny w kontekście zapewnienia bezpiecznego i odpowiedzialnego stosowania substancji chemicznych w rolnictwie. Po upływie tego terminu, rolnik musi uzyskać nowe zaświadczenie, co wiąże się z obowiązkowym uczestnictwem w szkoleniu oraz zdaniu odpowiedniego egzaminu. Ważność zaświadczenia do 20 lutego 2023 roku oznacza, że rolnik ma czas na zaktualizowanie swojej wiedzy na temat środków ochrony roślin, ich wpływu na środowisko oraz zdrowie ludzi. Dla praktykujących rolników, utrzymywanie aktualnych certyfikatów jest kluczowe dla zgodności z przepisami prawa oraz dla minimalizacji ryzyka związanego z nietrafnym stosowaniem pestycydów. Warto podkreślić, że w przypadku braku ważnego zaświadczenia, rolnik staje się narażony na konsekwencje prawne oraz potencjalne straty ekonomiczne wynikające z niewłaściwego użycia środków ochrony roślin.

Pytanie 23

Aby zapobiec zatruciom pokarmowym ludzi i zwierząt po spożyciu roślin poddanych zabiegom chemicznej ochrony, konieczne jest

A. przestrzeganie okresu karencji

B. używanie pestycydów systemicznych

C. przestrzeganie okresu prewencji

D. stosowanie rotacji pestycydów

Zachowanie okresu karencji jest kluczowym elementem ochrony zdrowia ludzi i zwierząt po zastosowaniu chemicznych środków ochrony roślin. Okres karencji to czas, który musi upłynąć od momentu zastosowania pestycydu do momentu, gdy roślina może być zbierana lub spożywana bez ryzyka dla zdrowia. Jest to istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności, ponieważ pestycydy mogą pozostać w roślinach lub w glebie, co stwarza ryzyko ich przenikania do organizmów ludzi i zwierząt. Przykładem zastosowania okresu karencji może być uprawa warzyw, gdzie po oprysku preparatem ochronnym należy odczekać określony czas, zanim warzywa będą mogły być zbierane i sprzedawane. W praktyce, producenci powinni zawsze stosować się do wytycznych zawartych w etykietach preparatów oraz przestrzegać regulacji krajowych i unijnych dotyczących maksymalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności. Regularne kontrole i audyty w gospodarstwach rolnych pomagają w zapewnieniu, że okres karencji jest odpowiednio przestrzegany, co jest niezbędne dla zachowania bezpieczeństwa konsumentów i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 24

Na kompleksie żytnim o bardzo niskiej jakości można uprawiać

A. łubin żółty

B. łubin biały

C. słonecznik

D. peluszka

Słonecznik, łubin biały i peluszka to rośliny, które w kontekście uprawy na kompleksie żytnim bardzo słabym mogą nie przynieść oczekiwanych korzyści. Słonecznik, chociaż jest rośliną oleistą o wysokich wymaganiach pokarmowych, może nie radzić sobie w glebach charakteryzujących się niewielką ilością materii organicznej oraz ograniczonymi zasobami wody. Roślina ta preferuje gleby żyzne, dobrze przepuszczalne i bogate w składniki pokarmowe, co czyni ją mniej odpowiednią do uprawy na glebach słabych. Z kolei łubin biały, mimo że również jest rośliną strączkową, ma inne wymagania glebowe, które mogą nie odpowiadać warunkom kompleksu żytniego. Jego zdolność do wiązania azotu jest mniejsza niż w przypadku łubinu żółtego, co ogranicza jego możliwości poprawy jakości gleby. Peluszka, choć jest rośliną poprawiającą strukturę gleby, ma również wyższe wymagania dotyczące żyzności gleby, co sprawia, że w trudnych warunkach uprawowych nie osiągnie swojego pełnego potencjału. W praktyce, wybór roślin do uprawy na słabych glebach powinien opierać się na ich zdolności do adaptacji do warunków glebowych oraz na korzyściach, jakie mogą przynieść dla struktury i zdrowia gleby, a łubin żółty jest w tym kontekście najlepszym wyborem.

Pytanie 25

Wpływ dodawania małych ilości tłuszczu do pasz dla kurczaków rzeźnych na

A. poprawę aromatu paszy

B. podniesienie wartości energetycznej paszy

C. poprawę walorów smakowych paszy

D. zmniejszenie otłuszczenia tuszek ptaków

Dodanie niewielkiej ilości tłuszczu do paszy dla kurcząt rzeźnych rzeczywiście może znacząco podnieść jej wartość energetyczną. Tłuszcze to takie skoncentrowane źródło energii – dostarczają więcej kalorii niż węglowodany czy białka. W praktyce robimy to, żeby kurczaki szybciej rosły i lepiej wykorzystywały paszę. Często w diecie kurcząt stosuje się tłuszcze roślinne, jak oleje sojowe czy rzepakowe, bo są łatwo dostępne i dobrze wpłyną na efektywność hodowli. W okresach intensywnego wzrostu, jak młode ptaki, potrzebują więcej energii, żeby zbudować masę mięśniową, no i wtedy ten dodatek tłuszczu robi różnicę. Z mojego doświadczenia, warto też pamiętać, żeby dobrze zbilansować dietę, żeby tłuszcze pomogły lepiej wykorzystać inne składniki odżywcze. W sumie, ważne, żeby na bieżąco sprawdzać wartość energetyczną paszy i dostosowywać ją do aktualnych potrzeb zwierząt.

Pytanie 26

Jakie jest pierwsze działanie agrotechniczne po zbiorze pszenicy ozimej?

A. podorywka

B. orka przedzimowa

C. orka siewna

D. bronowanie

Orka przedzimowa, pomimo swojej powszechności, nie jest pierwszym zabiegiem po zbiorze pszenicy ozimej. Ten zabieg jest stosowany głównie na wiosnę lub jesienią, aby zlepić glebę i poprawić jej strukturę, ale nie jest odpowiedni zaraz po zbiorach. Orka siewna, znowu, odnosi się do przygotowania pola bezpośrednio przed siewem, więc nie ma zastosowania w kontekście działań po zbiorze. Bronowanie, choć często stosowane do zniszczenia chwastów, jest zazwyczaj stosowane po orce i nie jest pierwszym krokiem po zbiorze. Błędem myślowym jest mylenie tych zabiegów z tym, co powinno być pierwszym krokiem w przygotowaniu gleby. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że podorywka, jako zabieg wstępny, pozwala na efektywne wykorzystanie resztek pożniwnych, co korzystnie wpływa na właściwości gleby i umożliwia lepsze przygotowanie do kolejnych upraw. Pominięcie tego etapu może prowadzić do problemów z zachwaszczeniem i obniżeniem jakości gleby, co negatywnie wpływa na przyszłe plony.

Pytanie 27

Uregulowanie raty kredytu z konta bankowego spowoduje zmiany

A. wyłącznie w aktywach

B. ujemne w aktywach oraz pasywach

C. dodatnie w aktywach i pasywach

D. wyłącznie w pasywach

Analizując błędne odpowiedzi, należy zauważyć, że pierwsza sugestia dotycząca zmian tylko w aktywach jest mylna. Spłata kredytu to transakcja, która nie tylko dotyczy posiadanych środków na rachunku bankowym, ale również wpływa na nasze zobowiązania. W rzeczywistości, ograniczenie wpływu tylko do jednej kategorii bilansu jest zbyt uproszczone i ignoruje fundamentalne zasady rachunkowości. Kolejny błąd pojawia się w przypadku odpowiedzi wskazującej na zmiany tylko w pasywach. Tego rodzaju myślenie sugeruje, że spłata kredytu nie wpływa na aktywa, co jest nieprawidłowe. Spłacając kredyt, zmniejszamy wartość naszego konta bankowego, co jest oczywistym ujemnym wpływem na aktywa. Istnieje również nieporozumienie w interpretacji wpływu spłaty kredytu na bilans całkowity. Nieprawidłowe twierdzenie, że operacja ta przynosi dodatnie zmiany w obu kategoriach, jest sprzeczne z praktyką obiegu finansowego. W rzeczywistości, każda spłata kredytu powoduje zmniejszenie zarówno aktywów, jak i pasywów, co jest zgodne z zasadą równowagi bilansu, w której każda transakcja musi mieć swoje odzwierciedlenie w obu stronach. Niezrozumienie tych podstawowych zasad prowadzi do niepoprawnych wniosków, które mogą skutkować błędami w raportowaniu finansowym oraz zarządzaniu finansami osobistymi.

Pytanie 28

Aby przygotować kojec porodowy dla lochy, należy

A. zainstalować płyty grzewcze dla lochy

B. zdemontować system wentylacji mechanicznej

C. usunąć bariery ochronne

D. wyczyścić, umyć oraz zdezynfekować kojec

Podejmowanie działań takich jak usunięcie barierek ochronnych czy wymontowanie instalacji wentylacji mechanicznej w kojcu porodowym byłoby niewłaściwe. Barierki ochronne są zaprojektowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa lochy oraz jej potomstwa, minimalizując ryzyko przypadkowych urazów. Usunięcie tych elementów może prowadzić do sytuacji, w której prosięta mogłyby być narażone na niebezpieczeństwo, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w hodowli. Z kolei instalacja wentylacji mechanicznej ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniego przepływu powietrza oraz utrzymania optymalnych warunków termicznych w kojcu. Jej demontaż mógłby prowadzić do akumulacji amoniaku oraz innych niezdrowych gazów, co negatywnie wpłynęłoby na zdrowie lochy i jej młodych. Dodatkowo, montaż płyty grzewczej powinien być uzależniony od temperatury otoczenia oraz stanu zdrowia lochy. Nie jest to standardowa praktyka, gdyż odpowiednia temperatura powinna być utrzymywana w sposób kontrolowany, a nie poprzez dodatkowe źródła ciepła. Często błędem jest myślenie, że czynniki takie jak wentylacja czy elementy ochronne są mniej ważne niż czystość; w rzeczywistości wszystkie te aspekty są ze sobą powiązane i kluczowe dla dobrostanu zwierząt.

Pytanie 29

Zdrowym, dorosłym koniom ziarno owsa należy serwować

A. w całości

B. gniecione

C. moczone przez 3 - 4 dni

D. po ześrutowaniu

Podawanie owsa w całości jest zalecane dla zdrowych, dorosłych koni przede wszystkim z uwagi na ich naturalne nawyki żerowania. Koń, jako zwierzę przeżuwające, potrzebuje odpowiedniej stymulacji mechanicznej, którą zapewnia mu żucie całych ziaren. Mechanizm ten wspomaga proces trawienia, ponieważ podczas żucia ziarno jest rozdrabniane, co ułatwia działanie enzymów trawiennych. Ponadto, pełne ziarna owsa sprzyjają lepszemu wchłanianiu składników odżywczych, a ich twardsza struktura wpływa pozytywnie na zdrowie zębów koni. W praktyce, koń otrzymujący owies w całości, ma możliwość naturalnego regulowania ilości spożywanego pokarmu oraz lepiej wykorzystuje zawarte w nim składniki odżywcze. Zgodnie z wytycznymi żywieniowymi dla koni, podawanie owsa w całości może być korzystne w przypadku koni pracujących, ponieważ dostarcza nie tylko energii, ale także błonnika, który wspiera zdrowie układu pokarmowego. Warto również pamiętać, że przed wprowadzeniem jakiejkolwiek zmiany w diecie konia, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii lub dietetykiem weterynaryjnym, co jest elementem dobrych praktyk w hodowli koni.

Pytanie 30

Wprowadzenie do rejestru zwierząt powinno nastąpić

A. w ciągu 7 dni od daty przeprowadzenia inspekcji dla bydła oraz 10 dni dla pozostałych kategorii zwierząt

B. niezwłocznie po wystąpieniu zdarzenia, które wymaga wpisu, nie później jednak niż w ciągu 7 dni

C. tuż przed wystąpieniem zdarzenia wymagającego wpisu, jednak nie wcześniej niż na 3 dni przed

D. w ciągu 10 dni od daty przeprowadzenia inspekcji w przypadku bydła oraz 14 dni dla innych grup zwierząt

Właściwe procedury dotyczące wpisu do księgi rejestracji zwierząt wymagają, aby dokonanie takiego wpisu odbywało się bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia objętego obowiązkiem wpisu, nie później niż w terminie 7 dni. Taki wymóg ma na celu zapewnienie rzetelności oraz aktualności danych o zwierzętach, co jest kluczowe dla monitorowania ich zdrowia oraz stanu weterynaryjnego. Przykładem może być sytuacja, w której nowonarodzone cielę musi być zarejestrowane w księdze, aby uniknąć ewentualnych problemów związanych z jego identyfikacją i zdrowiem. Zgodnie z przepisami prawa w wielu krajach, terminowe zgłaszanie takich informacji jest ściśle regulowane i ma na celu nie tylko ochronę zwierząt, ale również bezpieczeństwo publiczne oraz ochronę zdrowia ludzi. Brak szybkiego zgłoszenia mógłby prowadzić do problemów w sytuacjach kryzysowych, takich jak wybuch choroby zakaźnej w stadzie. Warto więc regularnie przypominać sobie o tych obowiązkach i stosować się do najlepszych praktyk w zakresie rejestracji zwierząt.

Pytanie 31

Wykorzystanie ultradźwięków w walce z szkodnikami magazynowymi jest zaliczane do metod ochrony roślin?

A. chemicznych

B. biologicznych

C. fizycznych

D. agrotechnicznych

Wybór metod ochrony roślin powinien być oparty na solidnych podstawach naukowych oraz zrozumieniu różnych klasyfikacji. Metody chemiczne, takie jak stosowanie pestycydów, opierają się na użyciu substancji chemicznych do zwalczania szkodników i patogenów, co często wiąże się z ryzykiem dla zdrowia ludzi oraz środowiska. W przypadku ultradźwięków, ich działanie nie polega na użyciu chemikaliów, lecz na fizycznym oddziaływaniu na szkodniki, co czyni je skutecznym narzędziem w eliminacji problemów bez konieczności uciekania się do środków chemicznych. Metody biologiczne, które zakładają wykorzystanie naturalnych wrogów szkodników, również nie są odpowiednie w tym kontekście, ponieważ nie zastosujemy ich do walki z szkodnikami, które mogą być skutecznie odstraszane falami dźwiękowymi. Z kolei metody agrotechniczne koncentrują się na zmianach w praktykach uprawowych i zarządzaniu agrotechnicznym, aby zapobiegać pojawianiu się szkodników, ale nie odnoszą się bezpośrednio do działań fizycznych takich jak ultradźwięki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji w zakresie ochrony roślin i efektywnego zarządzania szkodnikami.

Pytanie 32

W uprawie rzepaku ozimego, w nawożeniu należy używać nawozów

A. fosforowych

B. azotowych

C. wapniowych

D. potasowych

Wybór nawozów fosforowych, potasowych lub wapniowych pokazuje nieporozumienie dotyczące specyficznych potrzeb rzepaku ozimego. Nawozy fosforowe są kluczowe dla rozwoju systemu korzeniowego i kwitnienia, jednak ich zastosowanie nie jest priorytetowe w okresie pogłównym. Zbyt wczesne lub nadmierne nawożenie fosforem może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania tego składnika przez rośliny, co w efekcie może ograniczyć ich wzrost i plonowanie. Podobnie, nawozy potasowe, które poprawiają odporność roślin na choroby i stres, również nie są wystarczające do zapewnienia podstawowego wzrostu i rozwoju rzepaku ozimego w jego kluczowych fazach wegetacyjnych. Ponadto, nawozy wapniowe, choć korzystne dla ogólnego stanu gleby, nie dostarczają kluczowego azotu, który jest niezbędny w procesie fotosyntezy. Niewłaściwe zrozumienie roli tych nawozów prowadzi do typowych błędów w strategii nawożenia, takich jak brak równowagi składników odżywczych, co może skutkować obniżonymi plonami oraz słabszymi parametrami jakościowymi zebranych nasion. Dlatego kluczowe jest, aby stosować nawozy azotowe jako główny składnik nawożenia pogłównego, co jest potwierdzone zarówno przez badania, jak i praktyki rolnicze.

Pytanie 33

Na podstawie danych z tabeli określ normę pokarmową dla tryka rasy merynos o wadze 120 kg poza sezonem kopulacyjnym.

Masa ciała [kg]	Sucha masa [kg]	Jedn. ows. [j.o.]	Energia strawna [MJ]	Białko ogólne strawne [g]
Poza sezonem kopulacyjnym
60	1,4–1,7	1,00	5,92	95
80	1,9–2,2	1,25	7,40	120
100	2,3–2,6	1,55	9,18	140
120	2,5–2,8	1,70	10,05	150

A. Sucha masa 1,9 kg - 2,1 kg; 1,5 j.o; 8,00 MJ; 120 g białka strawnego.

B. Sucha masa 2,2 kg - 2,4 kg; 1,6 j.o; 9,00 MJ; 140 g białka strawnego.

C. Sucha masa 2,9 kg - 3,0 kg; 1,8 j.o; 12,05 MJ; 160 g białka strawnego.

D. Sucha masa 2,5 kg - 2,8 kg; 1,7 j.o; 10,05 MJ; 150 g białka strawnego.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć kilka kluczowych błędów, które prowadzą do błędnych koncepcji dotyczących norm pokarmowych dla tryka rasy merynos. W wielu przypadkach podawane wartości, takie jak sucha masa czy jednostki pokarmowe, nie są zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi tej rasy. Na przykład, jedna z odpowiedzi sugeruje suchą masę 2,2 kg - 2,4 kg, co jest zbyt niską wartością dla tryka o wadze 120 kg, co może prowadzić do niedoborów pokarmowych i negatywnie wpływać na zdrowie zwierzęcia. Podobnie, wartości energii strawnej lub białka nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom metabolicznym zwierzęcia, co może skutkować osłabieniem organizmu i spadkiem wydajności. Wartości podane w niepoprawnych odpowiedziach mogą wynikać z nieaktualnych danych lub niepoprawnego rozumienia pojęć związanych z żywieniem zwierząt. Ważne jest, aby przy ustalaniu norm pokarmowych korzystać z aktualnych badań i zaleceń, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych, jak nadmierne uogólnienie czy brak uwzględnienia specyfiki rasy i kondycji fizycznej zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy byli świadomi aktualnych norm pokarmowych oraz ich praktycznego zastosowania w hodowli. Zastosowanie precyzyjnych danych żywieniowych wpływa na zdrowie stada oraz efektywność produkcji mięsa.

Pytanie 34

Czy łuszczyna to owoc

A. nostrzyka

B. seradeli

C. lucerny chmielowej

D. rzepaku

Odpowiedzi wskazujące na seradelę, nostrzyk oraz lucernę chmielową jako źródła łuszczyn zawierają pewne błędne koncepcje dotyczące klasyfikacji owoców i ich typów. Seradela (Medicago sativa) jest rośliną strączkową, ale jej owoce to strąki, a nie łuszczyny. Strąki są owocami, które zamykają się wzdłuż dwóch linii, a nie jednej, co różni je od łuszczyn. Nostrzyk, natomiast, to inny rodzaj rośliny strączkowej, którego owoce również nie są łuszczynami. W przypadku lucerny chmielowej (Medicago sativa), podobnie jak u seradeli, mamy do czynienia z rośliną strączkową, a jej owoce również nie spełniają definicji łuszczyn. Te pomyłki mogą wynikać z nieporozumień dotyczących terminologii botanicznej oraz natury owoców. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy owocami, takimi jak strąki i łuszczyny, które mają różne mechanizmy otwierania się oraz różnią się budową morfologiczną. Oznaczenie owoców jako łuszczyn w przypadku niektórych roślin strączkowych może prowadzić do błędnych wniosków w kontekście ich uprawy, zbioru i przetwarzania. Wiedza o klasyfikacji owoców ma istotne znaczenie w rolnictwie, ponieważ wpływa na sposób, w jaki rolnicy zarządzają swoimi uprawami w celu maksymalizacji wydajności i jakości plonów.

Pytanie 35

W systemie klatkowym hodowli kur niosek, nierównomierne rozdrobnienie mieszanki paszowej, w której zbyt duża ilość stanowi drobna frakcja, może wywołać

A. zmniejszenie spożycia paszy

B. redukcję ilości pyłów w kurniku

C. poprawę rozwoju żołądka mięśniowego

D. zwiększenie poziomu spożycia wody

Odpowiedzi, które wskazują na zmniejszenie ilości pyłów w kurniku, poprawę rozwoju żołądka mięśniowego czy zwiększenie poziomu spożycia wody, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesów żywieniowych u kur niosek. Zmniejszenie ilości pyłów w kurniku nie jest bezpośrednio związane z niejednorodnym rozdrobnieniem paszy. Pyły w kurniku mogą pochodzić z różnych źródeł, takich jak ściółka czy kurz, i ich ilość nie jest bezpośrednio zależna od struktury paszy. W kontekście rozwoju żołądka mięśniowego, nadmiar drobnej frakcji może w rzeczywistości prowadzić do osłabienia tego organu, ponieważ kurki nie mają możliwości efektywnego rozdrabniania pokarmu, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania żołądka. W przypadku zwiększonego spożycia wody, ważne jest zrozumienie, że kurki dostosowują swoje spożycie wody do potrzeb hydratacyjnych oraz jakości paszy, a nie do jej rozdrobnienia. Dlatego też, niejednorodność w rozdrobnieniu mieszanki treściwej może wpływać negatywnie na ich apetyt i zdrowie, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu żywienia w hodowli kur niosek. Właściwe zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków życia i produkcji w hodowli.

Pytanie 36

Z analizy danych w tabeli wynika, że dawki gnojowicy na łąkach nie powinny przekraczać rocznie

Stosowanie nawozów naturalnych ze względu na ochronę środowiska
Uprawa	Gnojowica (m3/ha)	Obornik (t)
Buraki cukrowe	30	30 – 40
Użytki zielone	45	10 – 15
Kukurydza	50	20 – 30

A. 60 m3/ha

B. 50 m3/ha

C. 45 m3/ha

D. 55 m3/ha

Odpowiedzi 50 m3/ha, 55 m3/ha i 60 m3/ha są niepoprawne, co jest wynikiem nieporozumienia w kwestii maksymalnych dawek gnojowicy do stosowania na łąkach. W praktyce rolniczej ważne jest, aby nie tylko znać ogólne zasady nawożenia, ale również kierować się konkretnymi danymi dostępnymi w badaniach czy raportach. Przekraczanie ustalonego limitu, jakim jest 45 m3/ha, może prowadzić do problemów z nadmiernym zasoleniem gleby oraz negatywnie wpływać na zdrowie roślin, co z kolei może skutkować mniejszymi plonami. Wiele osób mylnie sądzi, że wyższe dawki gnojowicy automatycznie przekładają się na lepsze wyniki w uprawach, co jest błędnym założeniem. Ważne jest, aby podejść do tematu nawożenia w sposób zrównoważony, uwzględniając nie tylko potrzeby roślin, ale również wymagania środowiskowe oraz zdrowie ekosystemów. Błędem jest także ignorowanie standardów i rekomendacji agencji ochrony środowiska, które dokładnie określają maksymalne dawki, aby chronić przyrodę i wspierać zrównoważony rozwój rolnictwa.

Pytanie 37

Na podstawie analizy danych z tabeli określ dawkę azotu zalecaną w uprawie pszenicy ozimej odmiany intensywnej, na glebie kompleksu żytniego dobrego, przy założonym plonie ziarna 6,5 t/ha.

Dawki azotu dla pszenicy ozimej w zależności od kompleksu glebowego (w kg/ha)
Przewidywany plon ziarna (t/ha)	Kompleks glebowy
Przewidywany plon ziarna (t/ha)	Pszenny bardzo dobry i dobry	Żytni bardzo dobry i dobry
Odmiany pszenicy średnio intensywne
3,0 – 5,5	60 – 80 kg/ha	80 – 100 kg/ha
6,5 i więcej	80 – 90 kg/ha	100 – 120 kg/ha
Odmiany pszenicy intensywne
3,0 – 5,5	80 – 100 kg/ha	90 – 120 kg/ha
6,5 i więcej	100 – 120 kg/ha	110 – 150 kg/ha

A. 110 - 150 kg N/ha

B. 100 - 120 kg N/ha

C. 80 - 90 kg N/ha

D. 80 - 100 kg N/ha

Wybór odpowiedzi 100 - 120 kg N/ha lub 80 - 100 kg N/ha nie uwzględnia rzeczywistych potrzeb azotowych pszenicy ozimej, co może prowadzić do niedoborów składników pokarmowych i w efekcie do obniżenia plonów. Ustalenie dawki azotu powinno opierać się na konkretnej analizie gleby oraz na wymaganiach odmiany pszenicy. Odpowiedzi te nie dostosowują się do standardowych tabel nawożeniowych, które wskazują na wyższe zapotrzebowanie azotu dla plonów osiągających 6,5 t/ha. Zbyt niska dawka azotu może skutkować osłabieniem roślin, ich podatnością na choroby oraz obniżonymi plonami. Ponadto, podejście do nawożenia powinno być oparte na zasadzie zrównoważonego rozwoju, co oznacza, że w przypadku niedoboru, rolnik naraża swoje uprawy na straty. Kluczowym błędem jest również pomijanie zmienności w plonach, która jest uzależniona od wielu czynników, takich jak na przykład warunki pogodowe, zdrowotność roślin, czy też technologia uprawy. Rekomendowane jest, aby rolnicy korzystali z profesjonalnych doradztw agronomicznych oraz przeprowadzali regularne analizy gleby, co pozwala na precyzyjniejsze dostosowanie dawek nawozów i optymalizację kosztów produkcji.

Pytanie 38

Jaką metodę w zwalczaniu szkodliwych organizmów powinno się zastosować po osiągnięciu progów ekonomicznej szkodliwości?

A. Chemiczną

B. Fizyczną

C. Biologiczną

D. Agrotechniczną

Wybór metody chemicznej jako strategii zwalczania organizmów szkodliwych po przekroczeniu progów ekonomicznej szkodliwości jest uzasadniony jej szybkością i skutecznością. Metody chemiczne, takie jak stosowanie pestycydów, są często wybierane w sytuacjach, gdy inne metody, takie jak agrotechnika czy biologiczne, nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Przykładem może być stosowanie herbicydów w celu eliminacji chwastów, które mogą znacząco obniżyć plony roślin uprawnych. W kontekście bezpieczeństwa żywności, stosowanie chemicznych środków ochrony roślin musi być zgodne z regulacjami prawnymi, takimi jak rozporządzenie REACH oraz normy GlobalGAP, które zapewniają, że środki te są bezpieczne dla konsumentów i środowiska. Kluczowym elementem jest również przestrzeganie zasad integrowanej ochrony roślin (IPM), gdzie chemiczne metody stosuje się jako ostateczność, wspierając wcześniejsze działania agrotechniczne i biologiczne. Właściwe stosowanie chemii w ochronie roślin, po monitorowaniu i analizie, pozwala na efektywne zarządzanie populacjami szkodników, co z kolei przyczynia się do zrównoważonego rozwoju produkcji rolniczej.

Pytanie 39

W gospodarstwie rolnym Karta inwentarzowa powinna być założona w chwili przyjęcia na stan

A. nawozów mineralnych

B. pasz treściwych

C. nasion kwalifikowanych

D. samochodu dostawczego

Wybór nawozów mineralnych, nasion kwalifikowanych czy pasz treściwych jako elementów wymagających założenia Karty inwentarzowej na pierwszy rzut oka może wydawać się logiczny, jednakże w kontekście obowiązujących regulacji oraz praktyk branżowych, nie jest to prawidłowe podejście. Nawozy mineralne i pasze treściwe są traktowane jako materiały eksploatacyjne, które są używane w procesach produkcji i nie są klasyfikowane jako środki trwałe. W przeciwieństwie do tego, samochód dostawczy reprezentuje aktywa, które podlegają amortyzacji i mają zdecydowanie wyższą wartość. W branży produkcji rolnej kluczowe jest, aby ewidencjonować środki trwałe, co wiąże się z utrzymywaniem ich w odpowiednich warunkach technicznych oraz zarządzaniem ich eksploatacją. Kolejnym aspektem jest to, że niewłaściwe przypisanie Karty inwentarzowej do materiałów eksploatacyjnych może prowadzić do niejasności w dokumentacji oraz problemów z kontrolą finansową, co w rezultacie zagraża stabilności finansowej przedsiębiorstwa. Warto również zauważyć, że w przypadku nasion kwalifikowanych, chociaż są to istotne składniki produkcji, ich ewidencjonowanie odbywa się w innych rejestrach, bardziej skoncentrowanych na obiegu materiałów, a nie na zarządzaniu majątkiem trwałym. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy tymi kategoriami, co jest fundamentem prawidłowego zarządzania w każdej jednostce produkcyjnej.

Pytanie 40

W gospodarstwie rolniczym, gdzie ilość wyprodukowanego obornika przekracza 170 kg N/ha użytków rolnych, rolnik powinien

A. zwiększyć ilość nawożenia roślin obornikiem

B. wdrożyć dodatkowy program nawożenia

C. zmniejszyć liczbę zwierząt

D. zmienić system hodowli zwierząt na bezściołowy

Wprowadzenie dodatkowego planu nawożenia może wydawać się logicznym krokiem w sytuacji nadmiaru obornika, jednak w rzeczywistości nie rozwiązuje głównej przyczyny problemu. Przede wszystkim, zwiększenie dawki nawożenia roślin obornikiem w przypadku, gdy jego ilość już przekracza bezpieczny poziom, prowadzi do dalszego wzrostu stężenia azotu w glebie, co może być szkodliwe dla środowiska. Zbyt intensywne nawożenie organiczne może skutkować zjawiskiem, które nazywamy 'przeładowaniem azotem', gdzie rośliny nie są w stanie wchłonąć całej ilości azotu, prowadząc do jego wypłukiwania do wód gruntowych. To zjawisko nie tylko zagraża ekosystemom wodnym, ale także może narazić rolnika na konsekwencje prawne związane z zanieczyszczeniem wód. Zmiana systemu utrzymania zwierząt na bezściołowy również nie jest rozwiązaniem na problem nadmiaru obornika, ponieważ może wpłynąć na zmniejszenie ilości dostępnych zasobów organicznych, które są istotne dla nawożenia gleby. Dodatkowo, zmniejszenie obsady zwierząt jest bardziej zrównoważonym podejściem do zarządzania gospodarstwem, które pozwala utrzymać równowagę ekologiczną oraz zapewnić długoterminową efektywność produkcji. Właściwe zarządzanie gospodarstwem wymaga przemyślanego podejścia, które uwzględnia zarówno potrzeby roślin, jak i możliwości produkcyjne zwierząt. Warto zatem skupić się na redukcji obsady zwierząt, aby osiągnąć zrównoważony rozwój i minimalizować wpływ na środowisko.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej