Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:22
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:36

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przed umieszczeniem sondy żołądkowej u psa, konieczne jest zmierzenie jej długości, porównując długość sondy z odległością od kłów psa do

A. rękojeści mostka

B. wątroby

C. ostatniego żebra

D. łopatki

Odpowiedzi, które nie wskazują na ostatnie żebro jako punkt odniesienia, opierają się na błędnych założeniach dotyczących anatomii i fizjologii psa. Ostateczne żebro jest kluczowym wskaźnikiem, ponieważ jego lokalizacja jest ściśle związana z położeniem żołądka w ciele psa. Porównywanie długości sondy do wątroby lub rękojeści mostka jest niewłaściwe, ponieważ te struktury anatomiczne nie mają bezpośredniego związku z długością, która jest wymagana do osiągnięcia żołądka. Wątroba, zlokalizowana w górnej części jamy brzusznej, występuje w innej odległości w zależności od rasy i budowy ciała psa, co może powodować ryzyko wprowadzenia sondy na niewłaściwą głębokość, co zwiększa szansę na uszkodzenie organów. Podobnie, rękojeść mostka i łopatki są strukturami, które nie są związane z położeniem żołądka, co prowadzi do potencjalnych komplikacji. Kluczowym błędem jest brak zrozumienia anatomii psa i złe wyczucie, które prowadzi do zastosowania niewłaściwych punktów odniesienia. Dlatego tak istotne jest, aby praktykujący weterynarze byli dobrze zaznajomieni z podstawowymi zasadami anatomii i stosowali najlepsze praktyki w swoich działaniach, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo i zdrowie pacjentów.

Pytanie 2

W metodzie identyfikacji włośni do składu płynu wytrawiającego potrzeba 2 litry

A. pepsyny

B. kwasu solnego

C. siarkowodoru

D. wody

Pepsyna to enzym trawienny produkowany przez żołądek, który uczestniczy w rozkładzie białek. Choć może występować w kontekście analizy biologicznej, nie ma zastosowania w metodzie wykrywania włośni. Wprowadzenie pepsyny jako składnika płynu wytrawiającego byłoby nieodpowiednie, ponieważ nie wpływałoby pozytywnie na identyfikację pasożytów. Kwas solny, z kolei, jest silnym kwasem, który mógłby zniszczyć delikatne struktury włośni, co uniemożliwiłoby ich dokładne zbadanie. Stosowanie kwasu solnego w diagnostyce pasożytów nie jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami laboratoryjnymi, które kładą nacisk na zachowanie integralności próbek. Siarkowodór, będący toksycznym gazem, nie ma zastosowania w analizach mikrobiologicznych ze względu na swoje szkodliwe właściwości. Jego obecność w płynie wytrawiającym nie tylko zagrażałaby bezpieczeństwu prowadzonych badań, ale także mogłaby prowadzić do zafałszowania wyników ze względu na jego interakcje chemiczne z innymi substancjami. Wybór odpowiednich substancji do analizy jest kluczowy, a błędne koncepcje dotyczące ich zastosowania mogą prowadzić do poważnych pomyłek w diagnostyce, co podkreśla znaczenie przeszkolenia i znajomości standardów branżowych dla pracowników laboratoriów.

Pytanie 3

Aby zidentyfikować motylicę podczas badania poubojowego, należy wykonać nacięcie w

A. płucach

B. nerkach

C. języku

D. wątrobę

Wybieranie do badania innych narządów, jak płuca czy nerki, w kontekście wykrywania motylicy, w ogóle nie ma sensu. Płuca nie są miejscem, gdzie motylica wątrobowa by żyła, a ich badanie nic nie wnosi do diagnostyki. Motylica woli wątrobę, bo to jej naturalne siedlisko, więc tam wpływa na funkcjonowanie tego narządu, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Z kolei nerek też się nie bada, bo motylica tam nie występuje i nie zrobi tam typowych zmian, które moglibyśmy zauważyć. A jakbyśmy się pomylili i badali coś innego, to mogłoby to wprowadzić w błąd. Język, by the way, też nie jest dobrym miejscem na szukanie motylicy, co może być mylące dla kogoś, kto nie zna dokładnie cyklu życiowego tego pasożyta. Weterynarze naprawdę powinni trzymać się ustalonych norm diagnostycznych, żeby uniknąć błędnych wyników i dbać o zdrowie publiczne oraz zwierząt.

Pytanie 4

Zadania dotyczące walki z chorobami zakaźnymi u zwierząt są realizowane z urzędu przez

A. Państwową Inspekcję Sanitarną

B. Inspekcję Weterynaryjną

C. Państwowy Instytut Weterynaryjny

D. Krajową Izbę Lekarsko-Weterynaryjną

Inspekcja Weterynaryjna to bardzo ważny organ w Polsce, który zajmuje się chorobami zakaźnymi zwierząt. Właściwie, to można powiedzieć, że ich głównym celem jest dbanie o zdrowie zarówno ludzi, jak i zwierząt. Robią to poprzez wykrywanie i kontrolowanie chorób, które mogą zagrażać zarówno populacjom zwierząt, jak i ludzi. Inspekcja działa zgodnie z przepisami prawa i podejmuje konkretne działania, żeby wyeliminować ogniska chorób, jak np. afrykański pomór świń czy grypa ptaków. W praktyce robią różne rzeczy - inspekcjonują gospodarstwa, kontrolują ruch zwierząt, a także współpracują z innymi instytucjami, żeby skuteczniej zwalczać choroby. Przykładem ich pracy jest program monitorowania, który pomaga wczesniej wykryć choroby i zapobiec ich rozprzestrzenieniu. Dzięki przestrzeganiu standardów weterynaryjnych i odpowiednich procedur, Inspekcja może skutecznie chronić zdrowie zwierząt i ludzi.

Pytanie 5

Na podstawie wyniku badania krwi psa można stwierdzić, że zwierzę ma

	RBC	WBC	PLT
Wartości prawidłowe	5,5 – 8,0 (10¹²/l)	6,0 – 16,5 (10⁹/l)	200 – 580 (10⁹/l)
Badana krew	3,2 (10¹²/l)	12 (10⁹/l)	550 (10⁹/l)

A. trombocytozę.

B. erytropenię.

C. leukopenię.

D. erytrocytozę.

Erytrocytoza, trombocytoza i leukopenia to stany związane z nieprawidłowymi wartościami różnych składników krwi, które są często mylone z erytropenią. Erytrocytoza charakteryzuje się zwiększoną liczbą czerwonych krwinek, co często jest mylnie interpretowane jako ogólna poprawa stanu zdrowia zwierzęcia. W rzeczywistości może to prowadzić do zwiększonego ryzyka zakrzepów krwi oraz innych poważnych komplikacji zdrowotnych. Trombocytoza, z kolei, dotyczy podwyższonej liczby płytek krwi, co może sugerować stan zapalny lub reakcję organizmu na uraz, ale nie ma bezpośredniego związku z niedoborem czerwonych krwinek. Leukopenia, czyli obniżona liczba leukocytów, często wskazuje na problemy z układem odpornościowym, co również nie jest związane z erytropenią. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na jednym parametrze badania krwi, zamiast analizować wyniki w kontekście całego obrazu klinicznego. Każdy z tych stanów wymaga innego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, dlatego kluczowe jest zrozumienie, że tylko kompleksowa analiza wyników badań laboratoryjnych pozwala na prawidłowe określenie stanu zdrowia psa. Właściwe podejście diagnostyczne oraz zrozumienie różnic między tymi stanami są niezbędne w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 6

Stado drobiu, które jest nosicielem bakterii Salmonella, zostanie skierowane na ubój

A. pozorowanego

B. rytualnego

C. z konieczności

D. sanitarnego

Skierowanie stada drobiu do uboju nie może być traktowane jako działanie z konieczności, ponieważ zbyt ogólne rozumienie tego terminu prowadzi do nieprawidłowych wniosków o przyczynach uboju. Uboj z konieczności odnosi się do sytuacji, w których nie ma innych opcji do wyboru, co w przypadku drobiu zarażonego Salmonellą jest nieprecyzyjne. Uboj pozorowany również jest terminem mylącym, ponieważ sugeruje działania, które mają na celu tylko wydanie pozorów działania, bez rzeczywistej intencji ochrony zdrowia publicznego. Taki uboj mógłby sugerować, że problem nie jest poważny i nie wymaga rzeczywistych działań sanitarnych. Uboj rytualny natomiast dotyczy specyficznych praktyk religijnych, które nie mają związku z zarządzaniem zdrowiem zwierząt ani bezpieczeństwem żywności. Uboje rytualne są przeprowadzane zgodnie z określonymi procedurami religijnymi i nie można ich mylić z ubojem sanitarnego, który jest nakierowany na usunięcie zagrożeń epidemiologicznych. W świetle tych koncepcji ważne jest zrozumienie, że działania związane z ubojem drobiu noszącego pałeczki Salmonella powinny być prowadzone w zgodzie z wytycznymi weterynaryjnymi i zdrowotnymi, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo żywności, ale także zdrowie publiczne.

Pytanie 7

Uzyskuje się odporność poprzez podanie surowicy zwierzęciu, które jest chore?

A. swoistą bierną

B. nieswoistą czynną

C. swoistą czynną

D. nieswoistą bierną

Pomimo tego, że inne odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, różnią się one kluczowo w kontekście mechanizmów działania układu odpornościowego. W przypadku odpowiedzi sugerujących "nieswoistą bierną" odporność, istnieje nieporozumienie dotyczące natury biernej odporności. Nieswoista odporność to pierwsza linia obrony organizmu, obejmująca mechanizmy takie jak skórna bariera, działanie komórek fagocytarnych oraz substancji chemicznych, które atakują patogeny. Nie jest ona związana z wprowadzeniem gotowych przeciwciał, co czyni tę odpowiedź błędną. Z kolei "swoista czynna" odporność zakłada, że organizm sam produkuje przeciwciała w odpowiedzi na kontakt z patogenem, co wymaga czasu i jest procesem aktywnym. Oznacza to, że organizm musi mieć możliwość reakcji immunologicznej, co nie ma miejsca w przypadku podania surowicy. Wreszcie, "nieswoista czynna" również nie odnosi się do procesu, w którym przeciwciała są dostarczane z zewnątrz, ponieważ zakłada aktywne wytwarzanie odpowiedzi na infekcję czy szczepienie. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe w weterynarii oraz medycynie ogółem, aby zastosować odpowiednie metody leczenia oraz profilaktyki dla zwierząt.

Pytanie 8

Jakie zwierzęta są klasyfikowane jako niezdolne do transportu?

A. ciężarne samice w zaawansowanej ciąży, przekraczającej 90% okresu

B. koty i psy w wieku poniżej 8 tygodni przewożone razem z matką

C. nowonarodzone ssaki, które mają zagojoną ranę po pępowinie

D. zwierzęta, które mogą poruszać się samodzielnie bez odczuwania bólu

Ciężarne samice w okresie przekraczającym 90% okresu ciąży są uważane za niezdolne do transportu ze względu na ryzyko związane z ich stanem zdrowotnym oraz potencjalnym zagrożeniem dla nienarodzonego potomstwa. W tym czasie, zwierzęta te mogą doświadczać znacznego dyskomfortu, a transport może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak przedwczesny poród czy stres pourazowy. Zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji ds. Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz innymi standardami branżowymi, transport ciężarnych zwierząt w zaawansowanej ciąży powinien być ograniczony do sytuacji, które nie niosą ze sobą ryzyka dla ich zdrowia oraz dobrostanu. Przykładem dobrych praktyk w tym zakresie jest zapewnienie odpowiednich warunków transportu oraz stały monitoring stanu zdrowia zwierząt, aby upewnić się, że są one w odpowiedniej kondycji do podróży. Każdy przypadek powinien być oceniany indywidualnie, a w razie wątpliwości należy skonsultować się z weterynarzem.

Pytanie 9

Mięso świń, które zostało pozyskane na cele konsumpcyjne, a jego ubój odbył się na obszarze bez ograniczeń, musi być obowiązkowo poddane badaniu w kierunku

A. ASF

B. włośnicy

C. różycy

D. BSE

Mięso świń, które jest pozyskiwane na użytek własny i poddawane ubojowi na terenach nieobciążonych ograniczeniami, wymaga przeprowadzenia badania w kierunku włośnicy. Włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie z rodzaju Trichinella, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, gdyż może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, każde mięso świń, które ma być spożywane, powinno być poddane badaniu w celu wykrycia obecności larw Trichinella. Badania te są przeprowadzane w akredytowanych laboratoriach, które stosują metody zgodne z normami krajowymi i międzynarodowymi. Przykładem może być badanie mięsa wykonane w laboratoriach weterynaryjnych, które stosują metody suchych ekstrakcji i immunoenzymatyczne. Praktyczne zastosowanie wiedzy na temat włośnicy jest istotne nie tylko z punktu widzenia zdrowia publicznego, ale również dla producentów, którzy pragną zapewnić bezpieczeństwo swoich produktów. Wdrożenie tych procedur może zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby w populacji ludzi, a także zwiększyć zaufanie konsumentów do lokalnych źródeł żywności.

Pytanie 10

Jak nazywa się wprowadzenie endoskopu do pęcherza moczowego?

A. cystoskopia

B. kolonoskopia

C. gastroskopia

D. artroskopia

Cystoskopia to procedura diagnostyczna oraz terapeutyczna, która polega na wprowadzeniu endoskopu (cystoskopu) do pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Cystoskop umożliwia wizualizację wnętrza pęcherza oraz cewki moczowej, co pozwala na ocenę stanu zdrowia pacjenta w przypadku różnych schorzeń, takich jak zapalenie pęcherza, kamica moczowa czy nowotwory. Ta technika jest szczególnie cenna w urologii, ponieważ pozwala na wykonanie biopsji, usunięcie kamieni, a także przeprowadzenie zabiegów terapeutycznych bez konieczności otwarcia jamy brzusznej. Standardy branżowe wskazują na konieczność przygotowania pacjenta przed zabiegiem, w tym na omówienie procedury oraz uzyskanie zgody pacjenta. Cystoskopia jest uznawana za bezpieczną procedurę, a jej wykonanie przez wykwalifikowanego specjalistę znacząco minimalizuje ryzyko powikłań.

Pytanie 11

Przedstawiony opis charakteryzuje

...drążą korytarze i kieszonki w powierzchownej warstwie naskórka, odżywiają się złuszczonym naskórkiem i wysiękiem. Ze składanych przez samice jaj w tunelach po 3-5 dniach wykluwają się larwy, które drążą w powierz-chownych warstwach skóry oraz w mieszkach włosowych i tam po dwukrotnej lince osiągają postać dorosłą.

A. nużeńce.

B. kleszcze.

C. świerzbowce.

D. gzy.

Świerzbowce to pasożytnicze roztocza, które wywołują chorobę znaną jako świerzb. Opis w pytaniu dotyczy ich specyficznego cyklu życiowego, który obejmuje drążenie korytarzy w naskórku ludzkiej skóry przez samice, gdzie składają jaja. Po wylęganiu się larw, które również penetrują skórę, następuje proces linienia, po którym larwy przechodzą w postać dorosłą. W praktyce, rozpoznanie świerzbu jest kluczowe dla skutecznego leczenia, co zazwyczaj obejmuje stosowanie miejscowych środków owadobójczych oraz edukację pacjentów na temat higieny. Świerzbowce są klasyfikowane jako ectoparasites, co oznacza, że żyją na zewnętrznej powierzchni gospodarza, przyczyniając się do nieprzyjemnych objawów jak swędzenie, podrażnienie skóry i stany zapalne. Warto zaznaczyć, że skuteczność leczenia opiera się na ścisłym przestrzeganiu zaleceń lekarza oraz regularnej dezynfekcji odzieży i pościeli, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dermatologii.

Pytanie 12

Kto odpowiada za przeprowadzanie szkoleń dla pracowników zakładów produkujących artykuły pochodzenia zwierzęcego?

A. Powiatowy Lekarz Weterynarii

B. Urzędowy Lekarz Weterynarii nadzorujący zakład

C. Pracownicy na własną rękę

D. Właściciel lub kierujący zakładem

Właściciel lub kierujący zakładem jest odpowiedzialny za szkolenie pracowników w zakładach wytwarzających produkty pochodzenia zwierzęcego, ponieważ to on odpowiada za zgodność z przepisami prawa oraz standardami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Właściciel ma obowiązek zapewnienia, że wszyscy pracownicy są odpowiednio przeszkoleni w zakresie higieny, obsługi sprzętu oraz procedur związanych z produkcją, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia publicznego i jakości produktów. Przykładem dobrze wdrożonego systemu szkoleniowego może być program szkoleń w zakładach przetwórstwa mięsnego, gdzie każdy pracownik przechodzi specjalistyczne kursy związane z technologią produkcji, a także z procedurami BHP. Ponadto, zgodnie z normami ISO 22000, odpowiednie szkolenie pracowników jest istotnym elementem systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzialności.

Pytanie 13

Jakie narzędzie jest używane do ujarzmiania zwierząt?

A. Hak Krey-Schóttlera

B. Hak oczodołowy Harmsa

C. Klemy Hartmana

D. Kleszcze Michalika

Hak Krey-Schóttlera, hak oczodołowy Harmsa oraz klemy Hartmana nie są narzędziami przeznaczonymi do poskramiania zwierząt w kontekście ich bezpieczeństwa i komfortu. Hak Krey-Schóttlera jest narzędziem używanym w chirurgii, głównie w celu stabilizacji tkanek podczas operacji, co znacząco różni się od funkcji poskramiania. Użycie tego narzędzia w sytuacji, gdy zachowanie zwierzęcia jest nieprzewidywalne, może prowadzić do niepotrzebnych urazów zarówno dla zwierzęcia, jak i dla personelu medycznego. Hak oczodołowy Harmsa to narzędzie stosowane głównie w okulistyce, a jego zastosowanie nie ma nic wspólnego z poskramianiem zwierząt. Użycie haków oczodołowych na zwierzętach mogłoby być niewłaściwe, a także niehumanitarne. Klemy Hartmana, z drugiej strony, są narzędziem używanym do zaciskania naczyń krwionośnych podczas procedur chirurgicznych, co również nie jest związane z poskramianiem. Właściwe narzędzia do poskramiania muszą spełniać określone normy bezpieczeństwa i etyki, z zapewnieniem minimalnego stresu dla zwierzęcia. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i etycznych, co podkreśla znaczenie znajomości odpowiednich standardów w praktyce weterynaryjnej. Rozumienie funkcji różnych narzędzi oraz ich zastosowania w odpowiednich kontekstach jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 14

Czym nie manifestuje się morzysko u koni?

A. zwiększone pobieranie wody.

B. pocenie się.

C. kopanie się po brzuchu.

D. tarzanie się.

Tarzanie się, kopanie się po brzuchu oraz pocenie się to objawy morzyska, które są wyraźnymi sygnałami bólu i dyskomfortu u koni. Wiele osób może mylnie zakładać, że zwiększone pobieranie wody jest powiązane z morzyskiem, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków diagnostycznych. W rzeczywistości, tarzanie się to jedno z podstawowych zachowań koni w odpowiedzi na ból brzucha, a kopanie się po brzuchu jest często próbą zlokalizowania i złagodzenia dyskomfortu. Pocenie się jest również istotnym objawem, który może wskazywać na silny ból lub stres związany z kolką. Niezrozumienie tych symptomów może prowadzić do opóźnień w podjęciu odpowiednich działań, co jest niebezpieczne dla zdrowia konia. W kontekście weterynaryjnym, kluczowe jest różnicowanie pomiędzy objawami, które mogą być mylące, a tymi, które są charakterystyczne dla morzyska. U źródła tego problemu leży często niepełne zrozumienie mechanizmów obronnych koni oraz ich reakcji na ból. W praktyce dobrze wyszkoleni właściciele i opiekunowie zwierząt powinni być w stanie rozpoznać te objawy, aby w odpowiednim czasie zareagować i skonsultować się z weterynarzem, co jest zgodne z najlepszymi standardami opieki nad końmi.

Pytanie 15

Czym jest tęgoryjec?

A. nicieniem

B. bakterią

C. pierwotniakiem

D. tasiemcem

Zarówno pierwotniaki, tasiemce, jak i bakterie to klasy organizmów, które różnią się od nicieni pod względem struktury, biologii i cyklu życia. Pierwotniaki to organizmy jednokomórkowe, które mogą żyć w wodzie lub jako pasożyty w innych organizmach. Chociaż niektóre pierwotniaki mogą wpływać na zdrowie zwierząt, ich struktura komórkowa oraz mechanizmy infekcji różnią się znacząco od nicieni. W przypadku tasiemców, są to również robaki płaskie, które mają zupełnie inny sposób życia oraz cykl rozwojowy, zwykle wymagający dwóch gospodarzy. Tasiemce nie są związane z tępogłowiem, które jest reprezentatywne dla nicieni, co prowadzi do błędnych wniosków o ich pokrewieństwie. Bakterie, jako prokariotyczne organizmy, różnią się fundamentalnie od eukariotycznych nicieni pod względem budowy komórkowej oraz sposobów reprodukcji. Często mylenie tych grup organizmów wynika z niepełnego zrozumienia ich biologii oraz roli w ekosystemach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w biologii, medycynie oraz w naukach przyrodniczych, a ich stosowanie ma znaczenie praktyczne w diagnostyce oraz leczeniu chorób.

Pytanie 16

W kontekście uboju gospodarczego, do jakiego momentu życia bydła jest on dozwolony?

A. 12 tygodnia życia

B. 6 tygodnia życia

C. 6 miesiąca życia

D. 12 miesiąca życia

Ubój bydła w ramach uboju gospodarczego jest dozwolony do 6 miesiąca życia, co jest zgodne z przepisami prawa oraz standardami dobrostanu zwierząt. Warto zauważyć, że wiek, w którym zwierzęta mogą być ubijane, jest ściśle regulowany przepisami, które mają na celu zapewnienie humanitarnego traktowania zwierząt. W Polsce przepisy te są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązki na hodowców w zakresie zapewnienia odpowiednich warunków życia i dobrostanu zwierząt. W praktyce oznacza to, że w przypadku bydła, które osiągnęło wiek 6 miesięcy, można już podjąć decyzję o uboju, jeśli zostały spełnione wszystkie normy dotyczące żywienia, zdrowia i dobrostanu zwierząt. Przykładem może być sytuacja na fermach bydła mięsnego, gdzie hodowcy często podejmują decyzje o uboju na podstawie wagi i kondycji zwierząt, a także aktualnych wymagań rynkowych. Ważne jest także, aby pamiętać o przestrzeganiu norm weterynaryjnych oraz etycznych dotyczących uboju zwierząt, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości mięsa oraz bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 17

Opisane objawy towarzyszą

Schorzenie występuje u zwierząt młodych, rozwija się bardzo powoli, czasami nawet w przeciągu kilku miesięcy. Jego początkiem jest zazwyczaj powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, a także różańcowate zgrubienia na końcach żeber. Oprócz tego może wystąpić bolesność i kulawizna kończyn, wklęśnięcie kręgosłupa, łukowate wygięcie kończyn, zmiany na zębach (uszkodzone szkliwo, opóźniona wymiana zębów mlecznych na stałe). Czasami występują bardziej ogólne objawy, jak niechęć do ruchu, brak apetytu i osowiałość, osłabienie odporności organizmu.

A. krzywicy.

B. urazom kości.

C. dysplazji stawu biodrowego.

D. osteoporozie.

Krzywica jest schorzeniem, które najczęściej występuje u dzieci z powodu niedoboru witaminy D, co prowadzi do niewłaściwej mineralizacji kości. Objawy takie jak powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, różanowate zgrubienia na końcach żeber oraz bóle kości są charakterystyczne dla tego stanu. Warto zauważyć, że krzywica prowadzi do osłabienia struktury kości, co zwiększa ryzyko ich złamań. W praktyce klinicznej istotna jest wczesna diagnostyka, która polega na obserwacji wspomnianych objawów oraz oznaczenia poziomu witaminy D i fosforanów. Leczenie krzywicy zazwyczaj obejmuje suplementację witaminy D oraz wapnia, a także zalecenia dotyczące diety. W standardach opieki pediatrycznej zaleca się regularne monitorowanie wzrostu i rozwoju dzieci, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości.

Pytanie 18

Człowiek może zostać zarażony tasiemcem uzbrojonym poprzez spożycie wągrów obecnych w mięsie

A. bydła

B. ryb

C. świń

D. drobiu

Spożycie wągrów w mięsie bydła, ryb czy drobiu jest niezgodne z wiedzą na temat epidemiologii tasiemca uzbrojonego. W przypadku bydła, tasiemiec uzbrojony nie rozwija się w tym gatunku, ponieważ cykl życiowy tego pasożyta jest ściśle związany z ssakami, w szczególności ze świniami. Wągry tasiemca uzbrojonego są specyficzne dla tego gatunku, co oznacza, że nie można ich znaleźć w mięsie bydła. Z kolei ryby są gospodarzem innych rodzajów tasiemców, takich jak Diphyllobothrium latum, ale nie są związane z tasiemcem uzbrojonym. Jeśli chodzi o drób, jest to także niewłaściwy źródło zakażenia, ponieważ tasiemce uzbrojone nie wykorzystują ptaków jako żywicieli. Zrozumienie cyklu życiowego tasiemców jest kluczowe dla unikania błędów w diagnozowaniu i zapobieganiu zakażeniom. W praktyce, mylenie źródeł zakażeń może prowadzić do niewłaściwych działań prewencyjnych oraz braku skutecznej edukacji w zakresie bezpieczeństwa żywności. Właściwe podejście obejmujące zastosowanie zasad higieny i odpowiedniego gotowania mięsa świń jest niezbędne w celu ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 19

Jakie jest zwierzę pośrednie dla tasiemca psiego Dipylidium caninum?

A. mrówka.

B. pchła.

C. kleszcz.

D. wesz.

Pchła, jako żywiciel pośredni tasiemca psiego Dipylidium caninum, odgrywa kluczową rolę w cyklu życiowym tego pasożyta. Tasiemiec ten reprodukuje się w jelitach psów i kotów, gdzie wydaje jaja, które następnie są wydalane z kałem. Pchły, żywiąc się krwią zwierząt, mogą przypadkowo zjeść te jaja, które przechodzą w ich organizm. W pchłach jaja tasiemca rozwijają się w larwy, które w momencie ukąszenia zwierzęcia mogą być przekazywane dalej. Dlatego zrozumienie roli pcheł w cyklu życiowym Dipylidium caninum jest istotne dla profilaktyki i kontroli zakażeń u zwierząt domowych. Praktyczne wskazówki dla właścicieli zwierząt obejmują regularne stosowanie środków przeciwpchelnych oraz kontrolowanie ich otoczenia, aby ograniczyć ryzyko infestacji. Dodatkowo, warto pamiętać, że odwiedzanie weterynarza w celu profilaktycznych badań i leczenia jest kluczowe w zapobieganiu pasożytniczym zakażeniom. Te działania są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia zwierząt domowych.

Pytanie 20

W jakim celu wykorzystywany jest barwnik błękit patentowy?

A. Do umieszczania znaku jakości zdrowotnej na tuszach

B. Do barwienia paszy z dodatkiem materiału pochodzenia zwierzęcego

C. Do oznaczania SRM

D. Do oznaczania zwierząt w trakcie szczepień

Barwnik błękit patentowy, znany również jako błękit patentowy E131, jest stosowany głównie do znakowania materiałów SRM, czyli Specjalnych Materiałów Ryzykownych, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście przetwarzania mięsa. Znakowanie SRM jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz zgodności z regulacjami dotyczącymi zdrowia zwierząt i ludzi. Błękit patentowy jest wykorzystywany w branży mięsnej do identyfikacji określonych części ciała zwierząt, które, zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej, mają być usunięte z obrotu w celu minimalizacji ryzyka przenoszenia chorób, takich jak BSE (choroba szalonych krów). Dzięki zastosowaniu tego barwnika, pracownicy zakładów przetwórczych mogą łatwo i szybko zidentyfikować oraz usunąć niebezpieczne części, co wpływa na poprawę bezpieczeństwa żywności i ochronę zdrowia publicznego. W praktyce oznacza to, że barwnik ten odgrywa istotną rolę w systemach kontroli sanitarno-epidemiologicznej i jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 21

Wśród chorób wywołanych przez wirusy możemy wymienić

A. babeszjoza i nosówka

B. nosówka i wścieklizna

C. wścieklizna i leptospiroza

D. leptospiroza i babeszjoza

Nosówka i wścieklizna to naprawdę poważne choroby wirusowe, które mogą mocno zaszkodzić zwierzakom, szczególnie psom. Nosówka, która jest wywoływana przez wirusa nosówki, atakuje różne układy w ciele psa - oddechowy, pokarmowy i nerwowy. Na szczęście można ją skutecznie kontrolować dzięki szczepieniom, co jest zgodne z tym, co robią dobrzy weterynarze. Wścieklizna, z drugiej strony, to choroba wirusowa związana z układem nerwowym i jest niemal zawsze śmiertelna, jeśli nie dostarczy się odpowiedniej pomocy w porę. Co gorsza, może się przenosić na ludzi, więc w krajach, gdzie jest ryzyko, obowiązkowe jest szczepienie psów. Dlatego każdy właściciel psa i weterynarz powinni mieć solidną wiedzę o tych chorobach, żeby podejmować odpowiednie decyzje o zdrowiu zwierząt.

Pytanie 22

Jaką chorobę bakteryjną można przenieść za pomocą kleszczy?

A. kolibakterioza

B. borelioza

C. leptospiroza

D. babeszjoza

Borelioza, czyli choroba z Lyme, to bakteryjna przypadłość, którą przenoszą kleszcze. Głównym winowajcą jest bakteria Borrelia burgdorferi. Kleszcze z rodzaju Ixodes są najczęściej odpowiedzialne za przenoszenie tej bakterii na ludzi. Objawy mogą być różne - od rumienia wędrującego, przez bóle stawów, aż po problemy neurologiczne. Jeśli nie zaczniemy leczenia na czas, mogą pojawić się poważne komplikacje. Dobrze jest pamiętać o noszeniu odpowiednich ubrań podczas wędrówek w lesie, używaniu repelentów oraz systematycznym sprawdzaniu ciała po powrocie z takich miejsc. Z mojego doświadczenia, znajomość objawów boreliozy jest naprawdę istotna, żeby móc szybko zasięgnąć porady medycznej i zacząć leczenie, które często polega na antybiotykoterapii. Warto też edukować się o zagrożeniach związanych z kleszczami, bo to może zmniejszyć ryzyko zachorowania na boreliozę.

Pytanie 23

W jakim teście dokonuje się pomiaru grubości fałdu skórnego?

A. serologicznym

B. maleinizacji

C. aglutynacji

D. tuberkulinizacji

Grubość fałdu skóry mierzona w teście tuberkulinizacji, znanym również jako test Mantoux, jest kluczowym wskaźnikiem reakcji immunologicznej na zakażenie prątkiem gruźlicy. W teście tym, po podaniu podskórnym niewielkiej ilości antygenu tuberkulinowego, obserwuje się odczyn zapalny w miejscu iniekcji, który jest mierzony po 48-72 godzinach. Grubość fałdu skóry, mierzona w milimetrach, pozwala ocenić, czy osoba ma kontakt z patogenem w przeszłości, czy jest aktywnie zakażona. Zastosowanie tego testu jest szczególnie istotne w diagnostyce gruźlicy, co jest zdefiniowane w wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych programach zdrowotnych. Przykładowo, w przypadku osób z grup ryzyka, takich jak pracownicy służby zdrowia czy osoby z osłabionym układem odpornościowym, kontrolowanie reakcji na tuberkulinę jest niezbędne dla wczesnego wykrywania choroby, co przekłada się na lepsze wyniki leczenia i zapobiegania jej rozprzestrzenieniu.

Pytanie 24

Ocena przesuwalności dotyczącej skóry oraz podłoża znajduje zastosowanie w badaniach

A. pęcherza moczowego

B. prostnicy

C. węzłów chłonnych

D. tarczycy

Węzły chłonne są kluczowymi elementami układu limfatycznego, który odgrywa istotną rolę w ocenie przeszuwalności względem skóry i podłoża. W praktyce klinicznej, ocena tej przeszuwalności jest istotna dla zrozumienia dynamiki procesów patologicznych, a także ich wpływu na funkcje zdrowotne pacjenta. Ocena węzłów chłonnych, szczególnie w kontekście chorób nowotworowych, pozwala na monitorowanie stanu zdrowia pacjenta oraz wczesne wykrywanie przerzutów. W badaniach klinicznych i diagnostycznych stosuje się różnorodne techniki obrazowania, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, które umożliwiają dokładną analizę stanu węzłów chłonnych. Przesuwalność węzłów chłonnych może również wpływać na decyzje terapeutyczne, takie jak wybór odpowiedniej metody leczenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami w diagnostyce onkologicznej, regularne monitorowanie węzłów chłonnych jest sprawdzonym sposobem na ocenę postępu choroby i efektywności leczenia.

Pytanie 25

Metoda powielania wybranych sekwencji DNA z wykorzystaniem łańcuchowej reakcji polimerazy DNA jest określana jako

A. ELISA

B. seroneutralizacja

C. immunofluorescencja

D. PCR

Odpowiedzi takie jak immunofluorescencja, ELISA oraz seroneutralizacja nie są związane z metodą amplifikacji DNA, co czyni je niepoprawnymi. Immunofluorescencja to technika używana do wykrywania lokalizacji białek lub antygenów w komórkach lub tkankach z wykorzystaniem znakowanych przeciwciał i fluorescencyjnych barwników. Jest to metoda stosowana głównie w biologii komórkowej i histologii, a jej celem jest obserwacja interakcji białek w kontekście ich lokalizacji. ELISA, czyli enzymatyczny test immunosorpcyjny, to technika stosowana do wykrywania i ilościowego oznaczania białek, hormonów czy przeciwciał w próbkach, jednak nie ma nic wspólnego z amplifikacją materiału genetycznego. Ponadto, seroneutralizacja to metoda służąca do oceny zdolności przeciwciał do neutralizacji wirusów, co jest kluczowe w badaniach serologicznych, ale również nie obejmuje technik amplifikacji DNA. Typowym błędem myślowym jest mylenie technik wykrywania i amplifikacji materiału genetycznego; każde z tych podejść ma swoją specyfikę i zastosowanie. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich zastosowań w różnych obszarach biologii i medycyny, co pozwala na właściwy dobór metod badawczych w zależności od postawionych celów.

Pytanie 26

Jakie działanie jest niezbędne do przeprowadzenia przy saneczkowaniu psa?

A. usunięcie wydzieliny z gruczołów okołoodbytowych

B. podanie kontrastu przez odbyt

C. podanie środków na przeczyszczenie

D. wykonanie zdjęcia RTG kręgosłupa

Usunięcie wydzieliny z gruczołów okołoodbytowych jest kluczowym zabiegiem, który powinien być przeprowadzony, gdy pies ma problemy z saneczkowaniem. Gruczoły okołoodbytowe, które znajdują się po obu stronach odbytu, produkują wydzielinę, która ma na celu ułatwienie defekacji oraz oznaczanie terytorium. Gdy gruczoły te są zablokowane lub przepełnione, mogą powodować ból, dyskomfort oraz prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie gruczołów. W sytuacjach, gdy pies saneczkowuje, co może być oznaką dyskomfortu, może to sugerować, że gruczoły wymagają interwencji. Regularne sprawdzanie i ewentualne opróżnianie tych gruczołów powinno być częścią rutynowej opieki nad psem, zwłaszcza u ras predysponowanych do takich problemów. To postępowanie jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi i standardami opieki nad zwierzętami, co podkreśla jego znaczenie w kontekście zdrowia i komfortu pupila.

Pytanie 27

Tuberkulinizację bydła przeprowadza się u zwierząt, które mają więcej niż

A. 6 miesiąca.

B. 3 miesiąca.

C. 3 tygodnia.

D. 6 tygodnia.

Wybór jakiejkolwiek innej opcji niż 6 tygodni jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego czasowego aspektu tuberkulinizacji bydła. Tuberkulinizacja jest procesem, który powinien być realizowany w odpowiednim momencie życia zwierząt, aby zapewnić największą skuteczność testu. W przypadku 3 miesiąca życia, przeprowadzenie badania mogłoby być zbyt późne, ponieważ niektóre zwierzęta mogłyby już być nosicielami bakterii Mycobacterium bovis, co stwarza ryzyko dalszego rozprzestrzenienia się choroby w stadzie. Wybór 6 miesiąca jest również błędny, ponieważ nie tylko spóźnia się w stosunku do zalecanych praktyk, ale także zwiększa ryzyko, że choroba może się rozwinąć i negatywnie wpłynąć na zdrowie zwierząt oraz wydajność gospodarstwa. Podobnie, 3 tygodnia życia jest zbyt wczesnym okresem, aby efektywnie wykonać test, ponieważ układ odpornościowy cieląt nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, co może prowadzić do fałszywie negatywnych wyników. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni czas tuberkulinizacji ma znaczenie nie tylko dla zdrowia zwierząt, ale również dla bezpieczeństwa całego przemysłu hodowlanego i ochrony zdrowia publicznego. Zastosowanie testu w niewłaściwym czasie może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do utraty zaufania do hodowli oraz do zwiększenia kosztów leczenia i zarządzania chorobami zwierząt.

Pytanie 28

Jak długo trwa wypełnienie naczyń włosowatych po ich uciśnięciu u zdrowego zwierzęcia?

A. powyżej 1 sekundy

B. 2-3 sekundy

C. poniżej 1 sekundy

D. 1-2 sekundy

Czas wypełniania naczyń włosowatych po ich uciśnięciu, wynoszący 1-2 sekundy, jest kluczowym wskaźnikiem zdrowia krążenia u zwierząt. Ten parametr jest istotny w ocenie perfuzji tkankowej oraz ogólnego stanu układu naczyniowego. Po uciśnięciu naczynia, krew zostaje chwilowo zablokowana, a jej ponowne wypełnienie odzwierciedla zdolność organizmu do reagowania na zmiany hemodynamiczne. Przykładem praktycznym jest ocena stanu zwierzęcia w trakcie badań klinicznych, gdzie zbyt długi czas wypełniania naczyń włosowatych może wskazywać na hipowolemię, wstrząs lub inne problemy z krążeniem. Zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, prawidłowy czas wypełniania jest również używany w diagnostyce stanu odwodnienia i ocenie ogólnego stanu zdrowia. Zrozumienie tego wskaźnika jest niezbędne dla weterynarzy oraz specjalistów zajmujących się opieką nad zwierzętami, ponieważ pozwala na szybką identyfikację potencjalnych zagrożeń zdrowotnych oraz wdrożenie odpowiednich działań interwencyjnych.

Pytanie 29

System jakości, który gwarantuje bezpieczeństwo żywności poprzez identyfikację kluczowych punktów kontroli w zakładzie przetwarzającym surowce zwierzęce, określany jest skrótem

A. GMP

B. GHP

C. ISO

D. HACCP

HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania jakością żywności, który koncentruje się na identyfikacji i kontroli zagrożeń, które mogą wpływać na bezpieczeństwo żywności w trakcie przetwarzania surowców pochodzenia zwierzęcego. Kluczowym elementem HACCP jest ustalenie krytycznych punktów kontrolnych (CCP), które są miejscami w procesie produkcyjnym, gdzie jest możliwe zapobieganie, eliminowanie lub redukowanie zagrożeń do akceptowalnego poziomu. Przykładem zastosowania HACCP w praktyce może być zakład przetwarzający mięso, gdzie monitorowanie temperatury w chłodniach (jako CCP) zapewnia, że surowce nie psują się i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia konsumentów. Wdrażanie systemu HACCP jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 22000, które podkreślają znaczenie proaktywnego podejścia do bezpieczeństwa żywności. Dobre praktyki w zakresie HACCP przyczyniają się do minimalizacji ryzyka wystąpienia kontaminacji oraz do zwiększenia zaufania konsumentów do produktów spożywczych.

Pytanie 30

Jak definiuje się okres karencji leku lub preparatu stosowanego w weterynarii?

A. czas od podania ostatniej dawki leku do momentu jego wydalenia z organizmu zwierzęcia

B. czas od podania pierwszej dawki leku do momentu jego wydalenia z organizmu zwierzęcia

C. data ważności preparatu przeznaczonego do stosowania u zwierząt

D. czas, w którym producent odpowiada za skuteczność terapeutyczną leku

Okres karencji leku weterynaryjnego to czas, który upływa od podania pierwszej dawki leku do momentu, gdy jego substancje czynne są całkowicie usunięte z organizmu zwierzęcia. Jest to kluczowy aspekt w terapii weterynaryjnej, szczególnie w kontekście dopuszczenia zwierząt do użytku, zwłaszcza w przypadku zwierząt rzeźnych. Przykładowo, jeżeli lek stosowany jest w leczeniu choroby zakaźnej, ważne jest, aby po zakończeniu terapii nie pozostały resztki leku w organizmie zwierzęcia, co mogłoby wpłynąć na bezpieczeństwo łańcucha pokarmowego. Zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi, każdy lek weterynaryjny powinien mieć jasno określony okres karencji, co jest niezbędne do zapewnienia, że mięso, mleko czy inne produkty pochodzące od leczonego zwierzęcia nie będą zanieczyszczone substancjami czynnych. Właściwe zarządzanie okresem karencji jest kluczowe dla zdrowia publicznego oraz ochrony konsumentów.

Pytanie 31

Nierównomierne tempo pracy serca określa się mianem

A. arytmii

B. bradykardii

C. miokardii

D. tachykardii

Arytmia to termin medyczny odnoszący się do nieregularności rytmu serca, co może obejmować zarówno zbyt szybkie, jak i zbyt wolne tętno, a także inne nieprawidłowości w przewodnictwie elektrycznym serca. Nierównomierna praca serca może mieć różne przyczyny, takie jak zaburzenia elektrolitowe, choroby mięśnia sercowego, stres, a także czynniki genetyczne. Przykładem arytmii jest migotanie przedsionków, które może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak udar mózgu. W praktyce klinicznej diagnoza arytmii często wymaga zastosowania elektrokardiogramu (EKG) oraz monitorowania Holtera, które pozwala na dokładną analizę rytmu serca w dłuższym okresie. Wiedza na temat arytmii jest kluczowa dla lekarzy, ponieważ pozwala na skuteczne leczenie i zapobieganie powikłaniom, zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, które zaleca regularne monitorowanie pacjentów z grup ryzyka.

Pytanie 32

Jak przebiega pobieranie próbek do analizy na obecność Salmonella sp. z tusz wołowych, wieprzowych, baranich, kozich i końskich?

A. pobraniu próbek kału

B. usunięciu fragmentu skóry wraz z otaczającą tkanką mięśniową

C. wykonaniu wymazu z prostnicy

D. przeprowadzeniu wymazu z powierzchni tuszy przy użyciu gąbki ściernej

Pobieranie próbek do badań na obecność Salmonella sp. z tusz zwierzęcych musi opierać się na sprawdzonych i skutecznych technikach, które zapewniają reprezentatywność pobieranych próbek. Wymaz z prostnicy, mimo że może być użyty w diagnostyce zdrowotnej zwierząt, nie jest odpowiednią metodą dla badań mikrobiologicznych tusz. Ta technika nie pozwala na wykrycie bakterii znajdujących się na powierzchni mięsa, które są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności. Z kolei wycięcie fragmentu skóry wraz z przylegającą tkanką mięśniową może prowadzić do zanieczyszczeń próbki, a także do nieodwracalnych uszkodzeń tuszy, co jest niepożądane zarówno z punktu widzenia etyki, jak i ekonomiki produkcji. Pobieranie próbek kału także nie dostarcza informacji o obecności Salmonella na powierzchni tuszy, ponieważ bakterie te mogą bytować na skórze, a nie w przewodzie pokarmowym. W związku z tym, wybór odpowiedniej metody pobrania próbek jest kluczowy dla uzyskania wiarygodnych wyników i zapewnienia bezpieczeństwa żywności, co stanowi podstawę dobrych praktyk w branży mięsnej.

Pytanie 33

Po przeprowadzeniu pobrania krwi z użyciem EDTA trzeba

A. odstawić probówkę do czasu oddzielenia się osocza

B. odstawić probówkę do momentu, kiedy surowica się oddzieli

C. delikatnie wymieszać krew z antykoagulantem

D. energicznie wymieszać krew z antykoagulantem

Odpowiedzi sugerujące odstawkę probówki do chwili oddzielenia się surowicy lub osocza są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest proces mieszania krwi z antykoagulantem. Odstawienie próbki może prowadzić do powstania skrzepów krwi, co z kolei uniemożliwia prawidłową analizę i może zafałszować wyniki. Ważne jest, aby pamiętać, że EDTA działa jako antykoagulant, który zapobiega krzepnięciu krwi poprzez chelatację jonów wapnia, a aby jego działanie było skuteczne, konieczne jest natychmiastowe wymieszanie próbki krwi z EDTA. Energiczne mieszanie, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do hemolizy, czyli uszkodzenia komórek krwi, co również wpływa negatywnie na uzyskane wyniki. Przykładem błędnego myślenia w przypadku pierwszej niepoprawnej koncepcji jest założenie, że odczekanie na oddzielenie się surowicy jest wystarczające, co może być mylące, ponieważ w przypadku stosowania EDTA nie uzyskujemy surowicy, lecz osocze. Dlatego istotne jest, aby przestrzegać określonych procedur, które zapewniają, że próbki są odpowiednio przygotowane do analizy, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości wyników laboratoryjnych.

Pytanie 34

Badanie rektalne przeprowadza się przez

A. odbyt

B. jamę ustną

C. cewkę moczową

D. pochwę

Badanie rektalne, znane również jako badanie per rectum, jest procedurą diagnostyczną wykonywaną przez odbyt. Jest to istotny element oceny stanu zdrowia pacjentów, szczególnie w kontekście schorzeń układu pokarmowego, prostaty u mężczyzn oraz chorób odbytnicy. W trakcie tego badania lekarz wprowadza palec do odbytu, co pozwala na ocenę struktury i ewentualnych nieprawidłowości, takich jak guzy, polipy czy stany zapalne. Badanie rektalne jest standardem w diagnostyce niektórych chorób, np. raka jelita grubego, i powinno być wykonywane regularnie u pacjentów powyżej określonego wieku lub z grupy ryzyka. Dodatkowo, w przypadku mężczyzn, badanie to pozwala na ocenę stanu prostaty, co jest szczególnie ważne w kontekście profilaktyki raka prostaty. Przestrzeganie zasad aseptyki i odpowiednie przygotowanie pacjenta są kluczowe dla skuteczności i komfortu tego badania.

Pytanie 35

Aby ustalić "czas włośniczkowy", należy przycisnąć palcem

A. oko

B. dziąsło

C. tętnicę udową

D. skórę

Czas włośniczkowy jest istotnym wskaźnikiem mikrokrążenia, a jego pomiar polega na ocenie czasu, w jakim krew powraca do włośniczek po ich chwilowym wstrzymaniu. W tym celu najczęściej uciska się dziąsło, co pozwala na bezpieczne i szybkie zaobserwowanie reakcji. Prawidłowy czas włośniczkowy powinien wynosić mniej niż 2 sekundy, co jest zgodne z zaleceniami American Heart Association. Użycie dziąsła jako miejsca pomiaru jest preferowane, ponieważ jest to obszar dobrze ukrwiony, co umożliwia łatwe i dokładne odczyty. W praktyce, pomiar ten jest szczególnie ważny w klinikach i szpitalach, gdzie ocena ukrwienia tkanek jest kluczowa w diagnostyce stanów takich jak wstrząs czy niewydolność krążeniowa. Ponadto, umiejętność prawidłowego pomiaru czasu włośniczkowego jest niezbędna dla pracowników służby zdrowia podczas przeprowadzania rutynowych badań stanu pacjenta.

Pytanie 36

Przekazywanie przeciwciał poprzez określoną surowicę określa się jako odporność

A. czynną naturalną

B. bierną sztuczną

C. bierną naturalną

D. czynną sztuczną

Wszystkie pozostałe odpowiedzi odnoszą się do różnych form odporności, które nie są zgodne z podanym pytaniem. Odporność czynna naturalna odnosi się do sytuacji, w której organizm sam produkuje przeciwciała w odpowiedzi na infekcję wirusową lub bakteryjną, co jest efektem naturalnej reakcji immunologicznej. Taki proces zajmuje więcej czasu, ale prowadzi do długotrwałej ochrony. Kolejną koncepcją jest czynna odporność sztuczna, która polega na wprowadzeniu antygenów do organizmu za pomocą szczepionek, co stymuluje układ odpornościowy do produkcji własnych przeciwciał. Ta forma odporności jest kluczowa w profilaktyce wielu chorób zakaźnych, ponieważ zapewnia trwałe efekty immunologiczne. Natomiast bierna naturalna odporność odnosi się do przeciwciał przekazywanych z matki do dziecka, na przykład przez łożysko lub mleko matki. Chociaż jest to skuteczna forma ochrony, nie jest związana z podawaniem surowicy, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć dotyczących dwóch różnych mechanizmów odporności, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. Zrozumienie różnicy między tymi mechanizmami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem oraz stosowania odpowiednich metod prewencji i leczenia.

Pytanie 37

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do ujarzmiania bydła?

A. Kleszcze Michalika

B. Klucz Harmsa

C. Dutka

D. Hak oczodołowy

Hak oczodołowy to narzędzie używane w chirurgii, szczególnie w operacjach na oku, i nie ma zastosowania w kontekście poskramiania bydła. Często mylnie interpretowane jako narzędzie do kontrolowania zwierząt, w rzeczywistości jego zastosowanie jest całkowicie niezwiązane z hodowlą zwierząt. Kleszcze Michalika z kolei, są narzędziem stosowanym w weterynarii do usuwania zgubionych zębów lub w przypadku interwencji chirurgicznych, a ich użycie w poskramianiu bydła jest niewłaściwe i niepraktyczne. Z kolei dutka, to narzędzie wykorzystywane do chwytania i transportu zwierząt, jednak również nie nadaje się do precyzyjnego poskramiania bydła w kontekście weterynaryjnym. Często pojawia się błędne przekonanie, że narzędzia służące do innych celów mogą być alternatywą dla specjalistycznych narzędzi, takich jak klucz Harmsa. Takie podejście prowadzi do nieefektywności i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt i bezpieczeństwa ludzi. Właściwe zrozumienie dedykowanych narzędzi oraz ich zastosowania jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowej opieki nad bydłem oraz skuteczności interwencji weterynaryjnych.

Pytanie 38

Jak długo, maksymalnie w minutach, może minąć od momentu zawieszenia do utraty świadomości podczas uboju kur?

A. maksymalnie 2 minuty

B. maksymalnie 1 minuta

C. maksymalnie 5 minut

D. maksymalnie 3 minuty

Odpowiedzi sugerujące, że maksymalny czas od podwieszenia do utraty przytomności wynosi 2, 3 lub 5 minut, opierają się na błędnych założeniach dotyczących dobrostanu zwierząt. Czas ten jest kluczowy, ponieważ dłuższe interwały mogą prowadzić do niepotrzebnego cierpienia zwierząt, co jest niezgodne z etycznymi standardami współczesnego uboju. Utrata przytomności powinna następować tak szybko, jak to możliwe, aby zminimalizować stres i ból. W praktyce, jeśli proces uboju trwa dłużej niż 1 minutę, zwierzęta mogą doświadczać znacznego dyskomfortu, co jest niepożądane nie tylko z perspektywy etyki, ale także w kontekście jakości końcowego produktu mięsnego. Ponadto, normy prawne w wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej, nakładają obowiązek przestrzegania ściśle określonych ram czasowych, aby zapewnić humanitarne traktowanie zwierząt. Ignorowanie tych wytycznych może prowadzić do niezgodności z przepisami oraz negatywnych konsekwencji prawnych dla producentów. Właściwe zrozumienie i przestrzeganie zasad dotyczących czasu utraty przytomności jest zatem nie tylko kwestią etyki, ale również kluczowym aspektem zarządzania jakości w branży mięsnej.

Pytanie 39

Po przybyciu zwierząt kopytnych do ubojni, badanie przedubojowe musi odbyć się przed ubojem w czasie nieprzekraczającym

A. 24 godz.

B. 12 godz.

C. 48 godz.

D. 6 godz.

Właściwa odpowiedź to 24 godziny, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt oraz normami w rzeźniach, badanie przedubojowe powinno być przeprowadzone w ciągu 24 godzin od przybycia zwierząt kopytnych. Zapewnienie odpowiedniego czasu na badanie pozwala na ocenę stanu zdrowia zwierząt, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego oraz jakości mięsa. Przykłady praktycznego zastosowania tej zasady obejmują procesy monitorowania zdrowia zwierząt przed ubojem, które mogą obejmować badania kliniczne, a także kontrole weterynaryjne. Przestrzeganie tej normy jest zgodne z regulacjami unijnymi i stanowi element dobrych praktyk w branży mięsnej, co przyczynia się do poprawy jakości produktów mięsnych oraz ochrony zdrowia publicznego. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku nieprzestrzegania tych wymagań rzeźnia może być narażona na konsekwencje prawne oraz straty finansowe związane z wycofaniem produktów.

Pytanie 40

Stężenia białka w moczu wynoszące 50 g/l równe jest stężeniu

Przeliczając stężenie białka podane w g/l na mg/dl, należy pomnożyć podaną wartość przez 100, na przykład stężenie białka w moczu wynoszące 1g/l, będzie równe stężeniu 100 mg/dl

A. 100 mg/dl

B. 500 mg/dl

C. 5000 mg/dl

D. 5 mg/dl

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi wskazują na fundamentalne nieporozumienia dotyczące konwersji jednostek miary stężenia substancji w moczu. Przykłady takie jak 5 mg/dl, 100 mg/dl i 500 mg/dl sugerują, że osoba udzielająca odpowiedzi mogła nie zrozumieć zasady konwersji jednostek. Zbyt małe wartości stężenia w porównaniu do rzeczywistych stężeń białka w moczu mogą wynikać z błędnej interpretacji skali pomiarowej. Na przykład, nie uwzględnienie przelicznika 100, który jest kluczowy w konwersji z g/l na mg/dl, skutkuje znacznym zaniżeniem wartości. Dodatkowo, takie błędne odpowiedzi mogą wskazywać na brak znajomości norm laboratoryjnych dotyczących stężenia białka w moczu. W praktyce klinicznej, nieprawidłowe wartości stężenia białka mogą prowadzić do błędnych diagnoz, co może mieć poważne konsekwencje zdrowotne dla pacjentów. Ważne jest, aby zrozumieć, że w diagnostyce medycznej, precyzyjne przeliczenia jednostek są niezbędne do uzyskania właściwej interpretacji wyników badań, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia i monitorowania stanu zdrowia pacjentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej