Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
  • Data rozpoczęcia: 20 listopada 2025 10:24
  • Data zakończenia: 20 listopada 2025 10:48

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W trakcie obróbki dźwięku, by wyeliminować niepożądane hałasy wynikające z niskiej jakości mikrofonu, należy użyć narzędzia

A. usuwania szumów
B. odgłosów echa
C. obwiedni
D. wyciszenia
Usuwanie szumów to technika, która jest kluczowa w procesie przetwarzania dźwięku, szczególnie w kontekście nagrań audio i transmisji. Działa na zasadzie identyfikacji i eliminacji niepożądanych dźwięków, takich jak szumy tła, które mogą pochodzić z niskiej jakości mikrofonów lub hałaśliwych środowisk. W praktyce, narzędzia do usuwania szumów analizują dźwięk w czasie rzeczywistym lub podczas edycji i wykorzystują algorytmy, które rozpoznają różnice między pożądanym sygnałem (np. głosem) a szumem. Standardy branżowe, takie jak AES67, podkreślają znaczenie czystości dźwięku w transmisji mediów, co sprawia, że eliminacja szumów staje się kluczowym elementem produkcji audio. Przykładowo, w studio nagraniowym, inżynierowie dźwięku często korzystają z wtyczek do usuwania szumów, aby poprawić jakość nagrań wokalnych. Dzięki tym technikom można osiągnąć klarowność i profesjonalny standard nagrań, co jest niezbędne w przemyśle muzycznym, radiowym czy filmowym.

Pytanie 2

Wskaż poprawne stwierdzenie dotyczące poniższej definicji stylu:

<style>
<!--
P{color:blue; font-size:14pt; font-style:italic}
A{font-size: 16pt ; text-transform:lowercase;}
TD.niebieski {color: blue}
TD.czerwony {color: red}
-->
</style>
A. Odnośnik będzie napisany czcionką 14 punktów
B. To jest styl lokalny
C. Akapit będzie konwertowany na małe litery
D. Określono dwie kategorie
Styl lokalny to takie style, które dodaje się bezpośrednio w plikach HTML, często w tagu style lub jako atrybut style w elementach HTML. W tym przypadku mamy do czynienia z osobnym blokiem CSS, więc nie jest to styl lokalny. Co do rozmiaru czcionki linku, to stwierdzenie, że ma 14 punktów, jest błędne. W kodzie CSS widzimy, że rozmiar czcionki dla elementu P to 14 punktów, ale dla elementu A jest ustawiony na 16 punktów. Często takie nieporozumienia wynikają z tego, że nie analizuje się dokładnie kodu źródłowego albo myli się różne selektory. Odnośnie transponowania akapitu na małe litery, to też nie jest poprawne, bo właściwość text-transform: lowercase dotyczy odnośników, nie akapitów. W nauce o CSS ważne jest, żeby dobrze rozumieć zasady działania i umieć rozróżniać, które selektory i właściwości stosują się do konkretnych elementów HTML. To wymaga praktyki i dokładnej analizy kodu. Zrozumienie tych rzeczy jest kluczowe w pracy nad stronami internetowymi, bo pozwala na efektywne zarządzanie stylami. Dobrze stosowane style to podstawa dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem i utrzymywaniem stron, żeby wszystko wyglądało spójnie i działało jak trzeba.

Pytanie 3

Atrybut wskazujący na lokalizację pliku graficznego w znaczniku <img> to

A. alt
B. src
C. link
D. href
Atrybut 'src' (source) jest kluczowym elementem znacznika <img>, ponieważ wskazuje lokalizację pliku graficznego, który ma być wyświetlony na stronie internetowej. Użycie tego atrybutu jest niezbędne, aby przeglądarka mogła zlokalizować i załadować odpowiedni obraz. Na przykład, jeśli chcesz wyświetlić grafikę logo na stronie, możesz użyć znacznika <img src='logo.png'>, gdzie 'logo.png' jest ścieżką do pliku graficznego. Ważne jest, aby pamiętać o dokładnym podaniu ścieżki, która może być względna lub absolutna. Zgodnie z najlepszymi praktykami, ważne jest również użycie atrybutu 'alt', który opisuje obraz dla osób z problemami wzrokowymi oraz w przypadku, gdy obraz nie może być załadowany. Przestrzeganie standardów W3C w zakresie HTML zapewnia lepszą dostępność i użyteczność stron internetowych.

Pytanie 4

Zastosowanie bloku deklaracji background-attachment: scroll sprawia, że

A. grafika tła znajdzie się w prawym górnym rogu strony
B. grafika tła będzie się powtarzać (kafelki)
C. tło strony pozostanie statyczne, a tekst będzie się przesuwał
D. tło strony będzie się przesuwać razem z tekstem
Odpowiedź, że tło strony będzie przewijane razem z tekstem, jest prawidłowa, ponieważ właściwość 'background-attachment: scroll' definiuje, jak tło elementu powinno się zachowywać podczas przewijania strony. Kiedy używamy tej właściwości, tło jest związane z zawartością strony, co oznacza, że przewija się ono w tym samym tempie, co tekst i inne elementy. To podejście jest często wykorzystywane w projektowaniu stron internetowych, gdzie chcemy uzyskać efekt płynności i spójności. Na przykład, w przypadku długich artykułów, które wymagają przewijania, zastosowanie 'background-attachment: scroll' sprawia, że użytkownik nie jest rozpraszany przez statyczną grafikę tła, co może prowadzić do lepszego doświadczenia podczas czytania. Dobrą praktyką jest również testowanie różnych efektów tła w responsywnych projektach, aby zapewnić, że zawartość pozostaje czytelna na różnych urządzeniach. Warto również pamiętać, że styl tła można łączyć z innymi właściwościami CSS, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny, co jest kluczowe w nowoczesnym web designie.

Pytanie 5

Proces układania danych w bazie, który obejmuje tworzenie tabel, definiowanie relacji pomiędzy nimi oraz eliminację zbędnych danych i niespójnych powiązań, nazywany jest

A. nadmiarowością
B. sprawdzaniem spójności danych
C. sprawdzaniem integralności referencyjnej
D. normalizacją
Weryfikacja integralności referencyjnej to kwestia tego, żeby sprawdzić, czy relacje między tabelami w bazie są ok, czyli czy klucze obce prowadzą do istniejących rekordów. To ważne, ale nie dotyczy organizacji danych, która polega na tworzeniu tabel i relacji. Z kolei weryfikacja spójności danych to już inna sprawa, bo chodzi tu o zgodność danych w jednej tabeli, a nie o eliminowanie powtórzeń czy ustalanie relacji między różnymi tabelami. Redundancja to problem, bo to oznacza, że dane są powielane, co może powodować problemy, ale nie jest procesem, tylko skutkiem złej organizacji danych. Ważne jest, żeby znać te różnice, bo mylenie ich może prowadzić do nieefektywnego tworzenia baz danych. Dlatego dobrze jest korzystać z zasad normalizacji, żeby uniknąć kłopotów z nadmiarowością i niespójnością, bo to jest kluczowe dla zachowania integralności bazy. Zastosowanie tych zasad może naprawdę poprawić działanie bazy.

Pytanie 6

Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje klasę Owoc zdefiniowaną w języku PHP, która jest pokazana w kodzie?

A. Zawiera dwa pola oraz jeden konstruktor, obie pola mają zasięg widzialności ograniczony wyłącznie do metod klasy
B. Zawiera dwa pola i jedną metodę, a pole kolor ma zasięg widzialności ograniczony wyłącznie do metod klasy
C. Zawiera jedno pole i dwie metody, z których jedna ma ograniczony zasięg prywatny
D. Zawiera dwa pola i jedną metodę, a pole nazwa ma zasięg widzialności ograniczony wyłącznie do metod klasy
Wiele z błędnych odpowiedzi opiera się na niewłaściwej interpretacji widoczności pól oraz liczby metod w klasie. Klasa Owoc ma jedno publiczne pole o nazwie nazwa oraz jedno prywatne pole kolor, co oznacza, że tylko metody wewnątrz klasy mogą uzyskiwać dostęp do pola kolor. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że klasa ma jedno pole i dwie metody, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ nie zdefiniowano drugiej metody. Z kolei odpowiedzi wskazujące na istnienie konstruktora są również błędne, ponieważ klasa Owoc nie definiuje żadnego konstruktora, co oznacza, że PHP automatycznie generuje domyślny konstruktor, ale nie jest on jawnie widoczny w kodzie. Istotnym błędem jest również założenie, że pole nazwa ma ograniczoną widoczność, co nie jest prawdziwe, gdyż jest ono publiczne i dostępne z zewnątrz klasy. Takie nieprawidłowe wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad programowania obiektowego oraz widoczności w PHP, co jest kluczowe dla poprawnego projektowania aplikacji. W szczególności, umiejętność rozróżnienia między różnymi poziomami widoczności (publiczne, prywatne, chronione) jest niezbędna dla efektywnego korzystania z obiektów i klas w tym języku.

Pytanie 7

W języku CSS istnieje możliwość wstawienia stylów wewnątrz dokumentu HTML, używając znacznika

A. <head>
B. <body>
C. <meta>
D. <style>
Element <style> umożliwia osadzenie stylów CSS bezpośrednio w dokumencie HTML. Jest on umieszczany w sekcji <head> strony, co pozwala na łatwe zarządzanie wyglądem strony bez potrzeby korzystania z zewnętrznych plików CSS. Przykładowo, aby ustawić kolor tła i czcionki dla całej strony, można użyć następującego kodu:<style>body { background-color: lightblue; color: darkblue; }</style>. W ten sposób można szybko zmieniać styl elementów, co jest szczególnie przydatne w prototypowaniu i tworzeniu małych projektów, gdzie nie jest konieczne segregowanie stylów w osobnych plikach. Z punktu widzenia standardów W3C, umieszczanie CSS w sekcji <style> jest zgodne z dobrymi praktykami, zwłaszcza w kontekście wydajności ładowania strony. Należy jednak pamiętać, że dla większych projektów zaleca się korzystanie z zewnętrznych plików CSS, co umożliwia lepszą organizację kodu oraz ponowne użycie stylów w różnych stronach.

Pytanie 8

Integralność encji w systemie baz danych będzie zapewniona, jeśli między innymi

A. każdy klucz główny będzie miał odpowiadający mu klucz obcy w innej tabeli
B. klucz główny zawsze będzie liczbą całkowitą
C. dla każdej tabeli zostanie ustanowiony klucz główny
D. każda kolumna otrzyma zdefiniowany typ danych
Odpowiedź, że dla każdej tabeli zostanie utworzony klucz główny, jest prawidłowa, ponieważ klucz główny odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu integralności encji w bazach danych. Klucz główny to unikalny identyfikator dla każdego rekordu w tabeli, co oznacza, że nie może zawierać wartości NULL i musi być unikalny w obrębie danej tabeli. Przykładowo, w tabeli 'Klienci', kolumna 'ID_klienta' może być kluczem głównym, który jednoznacznie identyfikuje każdego klienta. Umożliwia to nie tylko prawidłową organizację danych, ale także przyspiesza operacje wyszukiwania i modyfikacji. Dodatkowo, zgodnie z normami ACID, klucz główny jest niezbędny do zapewnienia spójności i integralności danych. Dobrze zdefiniowane klucze główne są również podstawą do tworzenia kluczy obcych, co pozwala na tworzenie relacji między tabelami i wspiera strukturyzację danych w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 9

W PHP operatorem odpowiedzialnym za sumę logiczną jest

A. !
B. &&
C. ||
D. +
Suma logiczna oznaczona jako ! to operator negacji, który zmienia wartość logiczną na przeciwną. Na przykład, jeśli warunek jest prawdziwy, użycie ! zwróci wartość fałszywą. Operator + w kontekście PHP nie jest przypisany do operacji logicznych, lecz do dodawania wartości liczbowych, co może prowadzić do nieporozumień. Operator && oznacza koniunkcję, co oznacza, że obie strony muszą być prawdziwe, aby wynik był prawdziwy. Często mylone jest znaczenie operatorów logicznych, co prowadzi do błędnych wniosków przy tworzeniu warunków. Kluczowe jest zrozumienie, że nie każdy operator logiczny działa w taki sam sposób - operator OR (||) zwraca prawdę, jeśli przynajmniej jedna z metod jest prawdziwa, podczas gdy operator AND (&&) wymaga, aby obydwie były prawdziwe. W praktyce, wykorzystanie złych operatorów w warunkach sterujących może prowadzić do błędnych decyzji w kodzie, co wpływa na stabilność aplikacji. Dlatego znajomość zastosowania operatorów logicznych w PHP jest niezbędna dla każdego programisty, aby unikać problemów w logice biznesowej aplikacji.

Pytanie 10

Co oznacza zapis w obiekcie w języku JavaScript?

x = przedmiot.nazwa();
A. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa
B. nazwa jest atrybutem klasy przedmiot
C. zmienna x będzie przechowywać rezultat działania funkcji przedmiot
D. nazwa jest cechą obiektu przedmiot
Zapis przedmiot.nazwa() w języku JavaScript oznacza wywołanie metody nazwa na obiekcie przedmiot. Częstym błędem jest mylenie metody z polem klasy czy właściwością obiektu. Pole klasy odnosi się do zmiennej zdefiniowanej na poziomie klasy która przechowuje dane związane z instancjami tej klasy. Metody natomiast są funkcjami które wykonują operacje na danych obiektu. Jeśli chodzi o zmienną przechowującą wynik działania funkcji przedmiot nie jest to poprawna interpretacja ponieważ przedmiot w tym przypadku jest obiektem na którym działa metoda nazwa a nie funkcją. Kolejny błąd to mylenie wywołania metody z przypisaniem wartości właściwości obiektu. Właściwości to atrybuty które przechowują stany obiektu natomiast metody określają jego zachowanie i umożliwiają wykonywanie czynności. Często podczas nauki JavaScript błędnie interpretujemy składnię kropki jako odnoszącą się tylko do właściwości zamiast dostrzegać że może ona również oznaczać wywołanie metod. Dobra praktyka polega na jasnym rozróżnieniu pomiędzy metodami a właściwościami co zwiększa czytelność i niezawodność kodu ułatwiając jego późniejszą konserwację i rozwój przez zespoły programistyczne

Pytanie 11

W poniższym zapytaniu SQL, znak „*” wskazuje, że w wyniku tego zapytania zostaną zwrócone

SELECT * FROM mieszkancy WHERE imie = 'Anna';
A. wszystkie rekordy z tabeli mieszkańcy będą widoczne
B. warunek dotyczący imienia zostanie pominięty
C. zostaną wyświetlone wszystkie kolumny tabeli mieszkańcy
D. zostanie pokazane pole zatytułowane „*” (gwiazdka)
W zapytaniu SQL, operator '*' jest używany do oznaczania wszystkich kolumn w tabeli. W kontekście zapytania 'SELECT * FROM mieszkancy WHERE imie = 'Anna';', zapytanie to zwraca wszystkie kolumny z tabeli 'mieszkancy', które spełniają warunek określony w klauzuli WHERE, czyli te rekordy, w których pole 'imie' ma wartość 'Anna'. Przykład zastosowania: jeśli tabela 'mieszkancy' zawiera kolumny takie jak 'id', 'imie', 'nazwisko', 'adres', to wynik zapytania będzie zawierał wszystkie te kolumny dla osób o imieniu 'Anna'. Używanie '*' w zapytaniach jest powszechnie stosowaną praktyką, ale w dobrych praktykach programistycznych zaleca się określanie, które kolumny są faktycznie potrzebne w wyniku, aby zoptymalizować zapytania i zmniejszyć ilość przesyłanych danych, szczególnie w większych bazach danych.

Pytanie 12

Wskaż kod równoważny do przedstawionego kodu zapisanego językiem PHP.

$suma = 0;
for ($x = 10; $x <= 20; $x++) {
    $suma += $x;
}
Kod 1.
$suma = 0;
while ($x <= 20) {
    $suma += $x;
    $x++;
}
Kod 2.
$suma = 0;
$x = 10;
while ($x <= 20) {
    $suma += $x;
    $x++;
}
Kod 3.
$suma = 0;
$x = 1;
while ($x <= 10) {
    $suma += $x;
    $x++;
}
Kod 4.
$suma = 0;
$x = 10;
while ($x <= 20) {
    $suma = $x;
    $x++;
}
A. Kod 3.
B. Kod 4.
C. Kod 2.
D. Kod 1.
Wybrana przez Ciebie odpowiedź nie jest prawidłowa. Zostały tutaj przedstawione kody, które nie są równoważne do kodu PHP. Na przykład, może pojawić się kod, który używa innej pętli, ale nie inicjalizuje wartości $x na 10 lub nie inkrementuje jej aż do osiągnięcia wartości 20. Inny kod może nawet nie używać pętli, co jest fundamentalnym błędem, ponieważ pętle są niezbędne do wykonania określonej liczby operacji bez konieczności pisania dużej ilości kodu. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na detale takie jak warunki pętli, sposoby inkrementacji, a także na to, czy kod faktycznie używa pętli. Pamiętaj, że wybór odpowiedniego rodzaju pętli jest kluczowy w zależności od problemu, który próbujesz rozwiązać. Pętle for są zazwyczaj używane, gdy z góry wiemy ile razy pętla ma być wykonana, a pętle while są używane, gdy nie wiemy ile razy pętla ma być wykonana, ale znamy warunek jej zakończenia. To jest podstawowa wiedza, którą każdy programista powinien posiadać, więc jeśli masz z tym problemy, warto poświęcić więcej czasu na zrozumienie pętli.

Pytanie 13

Zgodnie z zasadami ACID, odnoszącymi się do realizacji transakcji, wymóg trwałości (ang. durability) oznacza, iż

A. dane zatwierdzone przez transakcję powinny być dostępne niezależnie od zdarzeń, które nastąpią po jej zakończeniu
B. w sytuacji naruszenia spójności bazy danych transakcja usuwa tabele z kluczami obcymi
C. podczas realizacji transakcji dane mogą być zmieniane przez inne transakcje
D. transakcja może, w określonych okolicznościach, zostać podzielona na dwa niezależne etapy
Pierwsza odpowiedź sugeruje, że transakcje mogą być dzielone na niezależne etapy, co odnosi się do fragmentacji transakcji lub transakcji rozproszonych. Jednakże, w kontekście ACID, trwałość nie odnosi się do sposobu wykonania transakcji, ale do zapewnienia, że zatwierdzone zmiany są trwałe. Druga odpowiedź wskazuje na możliwość modyfikacji danych przez inne transakcje podczas wykonywania jednej z nich. To również jest sprzeczne z zasadą izolacji (ang. isolation) w ramach ACID, która zapewnia, że transakcje są przeprowadzane w sposób, który uniemożliwia ich wzajemne zakłócanie. Tylko po zakończeniu transakcji, zmiany są widoczne dla innych transakcji. Ostatnia odpowiedź sugeruje, że w przypadku naruszenia spójności bazy danych, transakcja może usunąć tabele z kluczami obcymi. Taki mechanizm nie jest zgodny z wymaganiami ACID, ponieważ spójność jest jednym z fundamentalnych zasad, które powinny być zachowane, a usunięcie tabel naruszyłoby integralność danych. Dlatego odpowiedzi te nie spełniają definicji trwałości w kontekście ACID.

Pytanie 14

char str1[30] = 'Ala ma kota';
printf("%s", str1);
Jakie jest źródło błędu w prezentowanym kodzie napisanym w języku C++?
A. Napis powinien mieć dokładnie 30 znaków
B. Do funkcji printf przekazano za mało argumentów
C. W funkcji printf nie można używać formatowania %s
D. Napis powinien być umieszczony w cudzysłowie
Stwierdzenie, że do funkcji printf przekazano zbyt mało argumentów, jest błędne, ponieważ printf w tym przypadku otrzymuje jeden argument, który jest zgodny z jego prototypem. Funkcja printf przyjmuje łańcuch formatowania jako pierwszy argument, a pozostałe argumenty, które mogą być przekazane, są opcjonalne. Ponadto, pomijanie argumentów nie skutkuje błędem w kontekście tej konkretnej funkcji. Kolejne twierdzenie, że napis powinien mieć dokładnie 30 znaków, jest również mylące. W praktyce, długość napisu nie musi odpowiadać rozmiarowi tablicy, pod warunkiem, że na końcu napisu znajduje się znak null, co jest automatycznie dołączane przez kompilator przy użyciu cudzysłowów. Wreszcie, stwierdzenie, że w funkcji printf nie można stosować formatowania %s, jest fałszywe, ponieważ %s jest standardowym formatem używanym do wyświetlania łańcuchów znaków. Właściwe użycie formatów jest kluczowe w programowaniu w C/C++, a ich znajomość jest niezbędna do prawidłowego wyświetlania danych. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują nieznajomość podstaw języków C/C++ oraz niewłaściwe rozumienie zasad dotyczących łańcuchów i formatów w funkcjach wyjściowych.

Pytanie 15

Element <meta charset="utf-8"> definiuje metadane odnoszące się do strony internetowej dotyczące

A. opisu witryny
B. słów kluczowych
C. kodowania znaków
D. języka używanego na stronie
Element <meta charset="utf-8"> jest kluczowym składnikiem metadanych w dokumentach HTML, który określa sposób kodowania znaków używanych na stronie internetowej. Użycie kodowania UTF-8, które jest najczęściej stosowanym standardem, pozwala na wyświetlanie różnorodnych znaków z różnych języków, w tym znaków diakrytycznych. Dzięki temu, strony internetowe mogą być dostępne dla szerokiego grona użytkowników bez obaw o błędy związane z wyświetlaniem tekstu. Kiedy przeglądarka internetowa napotyka ten element, wie, że powinna interpretować zawartość dokumentu zgodnie z określonym kodowaniem. Jest to szczególnie ważne w kontekście globalizacji internetu, gdzie treści mogą być tworzone w wielu językach. Ustalając odpowiednie kodowanie, programiści minimalizują ryzyko wystąpienia problemów z wyświetlaniem, takich jak zamienione znaki czy nieczytelne fragmenty tekstu. Właściwe ustawienie metadanych jest zgodne z wytycznymi W3C oraz zaleceniami dla twórców stron internetowych, co czyni ten element niezbędnym w każdej współczesnej witrynie.

Pytanie 16

Zestawienie dwóch kolorów znajdujących się po przeciwnych stronach na kole barw stanowi zestawienie

A. sąsiednim
B. monochromatycznym
C. dopełniającym
D. trójkątnym
Wybór sąsiadujących barw oznaczałby połączenie kolorów, które leżą obok siebie na kole barw, co prowadzi do efektu harmonijnego i spokojnego, ale nie intensywnego, jak w przypadku barw dopełniających. Tego typu zestawienia są często stosowane w projektach wymagających łagodnych przejść kolorystycznych, np. w architekturze wnętrz. Monochromatyczne zestawienia, z drugiej strony, polegają na używaniu różnych odcieni, tonów lub nasycenia jednej barwy, uzyskując efekt spójności, ale bez kontrastu. Takie podejście może być stosowane w minimalistycznych projektach, ale nie wykorzystuje pełnego potencjału kontrastów. Natomiast koncepcja trójkątnych zestawień kolorystycznych odnosi się do używania trzech kolorów, które tworzą trójkąt równoboczny na kole barw, co także prowadzi do harmonii, ale niekoniecznie do dynamiki i intensywności, które charakteryzują połączenia dopełniające. Typowym błędem myślowym jest pomylenie pojęcia kontrastu z harmonią, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o funkcji poszczególnych zestawień kolorystycznych w praktyce projektowej.

Pytanie 17

W języku JavaScript funkcja document.getElementById() ma na celu

A. pobrać dane z pola formularza i zapisać je do zmiennej id
B. zwrócić odnośnik do pierwszego elementu HTML o określonym id
C. umieścić tekst o treści 'id' na stronie internetowej
D. sprawdzić poprawność formularza z identyfikatorem id
Metoda document.getElementById() jest jedną z kluczowych funkcji w JavaScript, używaną do interakcji z elementami HTML w dokumentach DOM (Document Object Model). Jej głównym zadaniem jest zwrócenie odniesienia do pierwszego elementu w dokumencie HTML, który posiada określony atrybut id. Atrybut ten powinien być unikalny w obrębie dokumentu, co pozwala na jednoznaczną identyfikację elementu. Przykładowo, jeśli mamy element <div id='myElement'>Witaj świecie</div>, to użycie document.getElementById('myElement') zwróci nam ten konkretny element. Można następnie manipulować tym elementem, zmieniając jego zawartość, styl lub atrybuty, co jest nieocenione w tworzeniu dynamicznych aplikacji webowych. Warto zaznaczyć, że ta metoda jest częścią specyfikacji DOM Level 1 i jest szeroko wspierana przez wszystkie nowoczesne przeglądarki. W kontekście optymalizacji wydajności, uzyskiwanie dostępu do elementów za pomocą ich id jest znacznie szybsze i bardziej efektywne niż stosowanie selektorów CSS. W praktyce, użycie tej metody w kodzie JavaScript jest kluczowe dla wielu operacji DOM, co sprawia, że jest to fundament, na którym opiera się wiele aplikacji webowych.

Pytanie 18

Podczas definiowania tabeli produkty należy stworzyć pole cena, które będzie reprezentować wartość produktu. Odpowiedni typ danych dla tego pola to

A. TINYTEXT
B. INTEGER(11)
C. ENUM
D. DECIMAL(10, 2)
Wybór typów danych dla pola przechowującego cenę produktu ma kluczowe znaczenie dla poprawności funkcjonowania bazy danych. INTEGER(11) jest typem, który przechowuje liczby całkowite, co oznacza, że nie może być zastosowany do reprezentacji wartości z miejscami dziesiętnymi, co jest niezbędne w przypadku cen. Użycie INTEGER może prowadzić do poważnych problemów, jak zaokrąglanie cen, co w branży handlowej może skutkować błędnymi transakcjami. TINYTEXT to typ danych przeznaczony do przechowywania tekstu, co czyni go całkowicie nieodpowiednim do reprezentacji wartości liczbowych, a tym bardziej cen. W przypadku zastosowania TINYTEXT w tym kontekście, nie tylko utracimy możliwość przeprowadzania obliczeń na cenach, ale również stworzymy dodatkowe problemy z wydajnością bazy danych, ponieważ operacje na tekstach są znacznie wolniejsze niż na liczbach. Z kolei ENUM, który jest używany do określenia zestawu dozwolonych wartości, nie ma zastosowania w kontekście cen, które mogą się zmieniać i nie są ograniczone do stałego zestawu opcji. Użycie ENUM do reprezentacji cen prowadziłoby do nieefektywności, ponieważ każda zmiana ceny wymagałaby modyfikacji definicji pola. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak zrozumienia znaczenia precyzyjnego przechowywania danych finansowych oraz nieznajomość dostępnych typów danych i ich zastosowań w kontekście konkretnej aplikacji.

Pytanie 19

Jakiego języka można użyć do nawiązania połączenia z bazą MySQL w trakcie tworzenia aplikacji internetowej?

A. PHP
B. HTML
C. CSS
D. XHTML
PHP to naprawdę fajny język skryptowy, który świetnie sprawdza się w tworzeniu dynamicznych aplikacji internetowych. Jest super efektywny, kiedy trzeba połączyć się z bazami danych, takimi jak MySQL. Jako język serwerowy, daje programistom narzędzia do robienia różnych rzeczy z danymi, jak dodawanie, edytowanie czy usuwanie rekordów w bazie. Na przykład, gdy tworzysz aplikację do zarządzania użytkownikami, możesz użyć PHP do obsługi formularza rejestracyjnego, który zbiera dane od użytkowników i następnie łączy się z MySQL, by je zapisać. Do łączenia z bazą danych używa się funkcji, jak mysqli_connect() lub PDO (PHP Data Objects), co pozwala na bezpieczne i sprawne zarządzanie połączeniami oraz zapytaniami SQL. Co ważne, PHP zachęca do dobrych praktyk, jak stosowanie przygotowanych zapytań, co mocno zwiększa bezpieczeństwo aplikacji, chroniąc przed różnymi atakami, jak SQL injection.

Pytanie 20

Użycie znacznika <b> do pogrubienia tekstu może być również osiągnięte poprzez zastosowanie reguły CSS

A. text-weight
B. font-weight
C. text-size
D. font-size
Właściwości 'text-weight' i 'text-size' w ogóle nie istnieją w CSS, więc mogą wprowadzać w błąd, jeśli chodzi o stylizację tekstu. Często takie odpowiedzi biorą się z błędnego rozumienia terminów CSS i składni, która jest używana do ustawiania stylów. 'Text-weight' po prostu nie ma w dokumentacji CSS, więc nie da się tym regulować grubości tekstu. Z kolei 'text-size' to pomyłka, bo chodzi o 'font-size', które służy do określania rozmiaru czcionki, a nie grubości. Używanie takich niewłaściwych terminów może prowadzić do frustracji oraz błędów w kodowaniu, zwłaszcza w projektach, gdzie precyzja jest kluczowa. Zrozumienie 'font-weight' jest naprawdę ważne, aby dobrze stylizować tekst w CSS. Używanie standardowych właściwości CSS, takich jak 'font-weight', pomoże osiągnąć zamierzone efekty zgodnie z dobrymi praktykami. Z mojej perspektywy, znajomość tych właściwości nie tylko poprawi estetykę strony, ale też jej funkcjonalność i dostępność.

Pytanie 21

W języku JavaScript funkcja getElementById() odnosi się do

A. klasy zdefiniowanej w CSS
B. elementu HTML o określonym id
C. zmiennej liczbowej
D. elementu HTML o wskazanej nazwie klasy
Metoda getElementById() jest jedną z najczęściej używanych funkcji w JavaScript, która pozwala na bezpośrednie odwołanie się do elementu DOM (Document Object Model) za pomocą atrybutu id. Gdy wywołujemy tę metodę, przekazujemy jej jako argument ciąg znaków odpowiadający wartości atrybutu id danego elementu HTML. Przykładowo, jeśli mamy znacznik `<div id='myDiv'></div>`, możemy uzyskać do niego dostęp za pomocą `document.getElementById('myDiv')`. Jest to bardzo efektywny sposób na manipulowanie elementami strony, umożliwiający m.in. zmianę ich zawartości, stylu czy atrybutów. Dzięki tej metodzie programiści mogą szybko i łatwo modyfikować interfejs użytkownika oraz reagować na zdarzenia, co jest zgodne z zasadami responsywnego projektowania i tworzenia dynamicznych aplikacji webowych. Warto również pamiętać, że użycie unikalnych identyfikatorów w HTML jest zgodne z dobrymi praktykami, ponieważ pozwala na łatwiejszą nawigację po strukturze dokumentu i unika konfliktów z innymi elementami.

Pytanie 22

Na podstawie przedstawionego kodu w języku JavaScript można powiedzieć, że alert nie zostanie wyświetlony, ponieważ

var x = 10;
switch(x) {
    case "10": alert("Test instrukcji switch");
}
A. w instrukcji switch w wyrażeniu case nie dostosowano zapisu wartości do typu zmiennej x.
B. nie zastosowano wyrażenia default.
C. nie zastosowano instrukcji break.
D. wartość zmiennej x nie została zdefiniowana przed instrukcją switch.
Prawda jest taka, że zastosowanie wyrażenia default, definicja zmiennej x przed instrukcją switch oraz użycie instrukcji break nie wpływają na wyświetlenie alertu w omawianym kodzie JavaScript. Wyrażenie default w instrukcji switch służy jako gwarancja wykonania bloku kodu, gdy żaden z przypadków nie pasuje do wyrażenia switch, ale jego brak nie jest przyczyną niepojawienia się alertu. Co więcej, zmienna x jest zdefiniowana przed instrukcją switch, co jest zgodne z zasadami JavaScript. Instrukcja break służy do zakończenia pętli lub instrukcji switch i przeniesienia wykonania do następnej instrukcji po instrukcji switch lub pętli, ale nie ma ona wpływu na porównanie typów danych w instrukcji case. Rzeczywistym powodem, dla którego alert nie jest wyświetlany, jest fakt, że JavaScript używa tzw. 'strict comparison' w instrukcji case, porównując zarówno wartość, jak i typ danych, a typy danych liczby 10 i ciągu znaków '10' są różne. Dlatego jest istotne, ażeby zawsze zwracać uwagę na typy danych podczas korzystania z instrukcji switch i case w JavaScript.

Pytanie 23

Dzięki poleceniu ALTER TABLE można

A. zmieniać strukturę tabeli
B. zmieniać wartości rekordów
C. skasować tabelę
D. usunąć rekord
Polecenie ALTER TABLE jest kluczowym elementem w zarządzaniu bazami danych, umożliwiającym wprowadzanie zmian w strukturze istniejących tabel. Dzięki temu poleceniu możemy dodawać nowe kolumny, zmieniać typy danych istniejących kolumn, usuwać kolumny, a także zmieniać ograniczenia, takie jak klucze główne czy obce. Na przykład, w przypadku potrzeby dodania kolumny 'data_urodzenia' do tabeli 'użytkownicy', można użyć komendy: ALTER TABLE użytkownicy ADD data_urodzenia DATE;. Zmiany strukturalne są niezbędne, aby dostosować bazę danych do ewoluujących potrzeb aplikacji oraz do zapewnienia integralności danych. W praktyce, operacje te są często stosowane przy modernizacji aplikacji lub w odpowiedzi na zmieniające się wymagania biznesowe. Dobre praktyki wskazują, że przed wprowadzeniem zmian w strukturze tabeli warto wykonać kopię zapasową danych oraz przeanalizować wpływ tych zmian na istniejące zapytania i aplikacje, które korzystają z danej tabeli.

Pytanie 24

Edytor, który spełnia kryteria WYSIWYG, powinien umożliwiać

A. osiągnięcie zbliżonego rezultatu tworzonej strony do jej wyglądu w przeglądarce internetowej
B. tworzenie podstawowych grafik wektorowych
C. publikację strony na serwerze za pomocą wbudowanego klienta FTP
D. przygotowanie plików dźwiękowych przed ich umieszczeniem na stronie internetowej
Edytory WYSIWYG (What You See Is What You Get) mają na celu umożliwienie użytkownikom tworzenia i edytowania treści w sposób, który przypomina ostateczny wygląd strony internetowej. Odpowiedź dotycząca uzyskania zbliżonego wyniku tworzonej strony do jej obrazu w przeglądarce internetowej jest kluczowym aspektem działania takich edytorów. Umożliwiają one użytkownikom natychmiastowe podglądanie efektów wprowadzanych zmian, co jest nieocenione przy projektowaniu stron. Przykładem może być edytor tak jak Adobe Dreamweaver czy WordPress, które pozwalają na wizualne projektowanie układu, co redukuje potrzebę ręcznego kodowania. Przy tworzeniu stron internetowych zgodnie z dobrymi praktykami, edytory WYSIWYG powinny wspierać standardy HTML i CSS, co zapewnia, że efekty wizualne są zgodne z tym, co użytkownik zobaczy w przeglądarce. Takie podejście zwiększa efektywność pracy, a także ułatwia współpracę między programistami a designerami.

Pytanie 25

W przedstawionym kodzie JavaScript występuje błąd logiczny. Program zamiast informować, czy liczby są równe, nie działa prawidłowo. Wskaż, jaka odpowiedź dotyczy tego błędu

var x = 5;
var y = 3;
if (x = y)
  document.getElementById("demo").innerHTML = "zmienne są równe";
else
  document.getElementById("demo").innerHTML = "zmienne się różnią";
A. W instrukcji if znajduje się przypisanie zamiast operacji porównania
B. Zmienne zostały błędnie zadeklarowane
C. Przed instrukcją else nie powinno być średnika
D. Polecenia w sekcjach if i else powinny zostać zamienione miejscami
Kod JavaScript z błędem logicznym w pytaniu ma na celu sprawdzenie równoważności dwóch zmiennych, jednak ze względu na użycie niewłaściwego operatora nie działa poprawnie. W przypadku stwierdzenia, że przed klauzulą else nie powinno być średnika, należy zrozumieć, że w JavaScript średnik wskazuje koniec instrukcji i jego obecność lub brak bezpośrednio przed else może zmienić logikę kodu, ale nie w tym kontekście. Jeśli chodzi o błędne przypisanie zamiast porównania w instrukcji if, właściwe używanie operatorów przypisania i porównania jest kluczowe, ponieważ ich zamiana prowadzi do logicznych błędów, które mogą być trudne do zdiagnozowania. Natomiast nieprawidłowa deklaracja zmiennych w JavaScript może wpływać na zakres lub sposób ich użycia, ale tutaj zmienne są poprawnie zadeklarowane za pomocą var, choć nowoczesne standardy promują let lub const dla lepszej kontroli zakresu. Na koniec, zamiana miejsc instrukcji wewnątrz sekcji if oraz else prowadzi jedynie do zmiany logicznej kolejności akcji bez rozwiązywania błędu pierwotnego, jakim jest użycie niewłaściwego operatora porównania. Kluczowym jest tu zrozumienie, że zrozumienie i poprawne stosowanie operatorów logicznych jest fundamentalne w pisaniu poprawnego kodu.

Pytanie 26

Użycie standardu ISO-8859-2 ma na celu zapewnienie prawidłowego wyświetlania

A. specjalnych znaków dla języka kodowania strony
B. znaków zarezerwowanych dla języka opisu strony
C. polskich znaków, takich jak: ś, ć, ń, ó, ą
D. symboli matematycznych
Odpowiedzi dotyczące symboli matematycznych, znaków specjalnych dla języka kodów strony oraz znaków zarezerwowanych dla języka opisu strony są niepoprawne w kontekście zastosowania standardu ISO-8859-2. Standard ten nie jest przeznaczony do wyświetlania symboli matematycznych, gdyż istnieją inne kody i standardy, takie jak Unicode, które lepiej radzą sobie z obsługą szerokiego zakresu symboli matematycznych oraz znaków specjalnych. ISO-8859-2 koncentruje się głównie na znakach używanych w językach europejskich, a nie na symbolach, które są specyficzne dla matematyki. Z kolei znaki specjalne dla języka kodów strony, takie jak HTML, wymagają innego podejścia w kodowaniu, na przykład zastosowania encji HTML, które są standardowym sposobem reprezentacji znaków, które mogą być zinterpretowane przez przeglądarki internetowe. Wreszcie, znaki zarezerwowane dla języka opisu strony, takie jak te używane w XML czy HTML, również nie są objęte standardem ISO-8859-2. Każdy z tych tematów wymaga zrozumienia kontekstu, w którym są stosowane, oraz standardów technicznych, które są bardziej odpowiednie do ich obsługi, co podkreśla ograniczenia ISO-8859-2 w obszarze, w którym zostały zaprojektowane.

Pytanie 27

W aplikacji PHP, która zarządza bazą danych, aby uzyskać numer błędu oraz jego opis po dokonaniu jakiejkolwiek operacji, jakie funkcje powinny być wykorzystane?

A. funkcje mysqli_error i mysqli_errno
B. funkcje mysqli_error i mysqli_error_number
C. tylko funkcję mysqli_error
D. funkcje mysqli_error i mysqli_connect_errno
Odpowiedź zawierająca funkcje mysqli_error i mysqli_errno jest prawidłowa, ponieważ obie te funkcje dostarczają istotnych informacji dotyczących błędów w kontekście operacji na bazie danych w PHP. Funkcja mysqli_error() zwraca opis ostatniego błędu, który wystąpił w kontekście połączenia z bazą danych. Natomiast mysqli_errno() zwraca numer tego błędu, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce. Używanie obu funkcji razem pozwala nie tylko zidentyfikować błąd, ale również zrozumieć jego istotę. Na przykład, jeśli próbujemy wykonać zapytanie, które jest błędne syntaktycznie, można użyć tych funkcji do uzyskania zarówno komunikatu o błędzie, jak i jego kodu, co ułatwia debugowanie. W praktyce, stosowanie tych funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w programowaniu PHP, ponieważ umożliwia skuteczne zarządzanie wyjątkami i błędami, co jest kluczowe w zapewnieniu stabilności aplikacji.

Pytanie 28

W języku JavaScript, aby uzyskać element wykorzystując metodę getElementById, jaką właściwością można zmienić jego zawartość?

A. innerHTML
B. HTML
C. Body
D. innerBody
Właściwość innerHTML jest kluczowym elementem manipulacji zawartością DOM (Document Object Model) w JavaScript. Umożliwia ona programistom dostęp do zawartości danego elementu HTML oraz jej modyfikację. Gdy pobieramy element za pomocą metody getElementById, mamy możliwość bezpośredniego zmienienia jego treści poprzez przypisanie nowego stringa do innerHTML. Przykładowo, jeśli mamy element o identyfikatorze 'myElement', możemy zaktualizować jego zawartość w następujący sposób: document.getElementById('myElement').innerHTML = 'Nowa treść!';. To podejście jest powszechnie stosowane w dynamicznych aplikacjach internetowych, gdzie treść na stronie musi być często aktualizowana w odpowiedzi na działania użytkownika. Warto jednak pamiętać, że użycie innerHTML niesie ze sobą pewne ryzyko związane z bezpieczeństwem, takie jak podatność na ataki XSS (Cross-Site Scripting). Dlatego zaleca się stosowanie tej właściwości z ostrożnością i rozważenie alternatyw, jak np. textContent, w przypadku, gdy nie potrzebujemy interpretować HTML. Dobrą praktyką jest również walidacja i sanitizacja danych wejściowych, aby zminimalizować ryzyko związane z wstrzyknięciem niepożądanych skryptów. W kontekście standardów kodowania, zasadniczo zaleca się preferowanie metod, które nie tylko poprawiają bezpieczeństwo, ale także czytelność kodu.

Pytanie 29

Poniżej zaprezentowano fragment kodu w języku HTML:
<ol>
<li>punkt 1</li>
<li>punkt 2</li>
<ul>
<li>podpunkt1</li>
<li>podpunkt2</li>
<li>podpunkt3</li>
</ul>
<li>punkt3</li>
</ol>

A. punkt 1 punkt 2 podpunkt1 podpunkt2 podpunkt3 punkt3
B. 1. punkt 1 2. punkt 2 3. punkt3 podpunkt1 podpunkt2 podpunkt1
C. 1. punkt 1 2. punkt 2 podpunkt1 podpunkt2 podpunkt3 punkt3
D. 1. punkt 1 2. punkt 2 podpunkt1 podpunkt2 podpunkt1 3. punkt3
Widzisz, w niektórych odpowiedziach pojawiły się błędy, które mogą wprowadzać zamieszanie. Na przykład, użycie <il> zamiast <ul> to spory błąd, bo w HTML nie mamy elementu <il>. To może spowodować problemy z wyświetlaniem strony w przeglądarkach. I w paru przypadkach z kolejnością podpunktów było nie tak – pamiętaj, że hierarchia jest ważna. Dobrze zdefiniowane listy powinny mieć swoje konteksty, czyli otaczać je tagami <ol> lub <ul>. Każdy błąd w tym zakresie może utrudnić nawigację po stronie, zwłaszcza dla osób z niepełnosprawnościami. Ogólnie rzecz biorąc, warto dbać o porządek w HTML, bo to jest kluczowe w tworzeniu stron, które są użyteczne i funkcjonalne.

Pytanie 30

Przedstawiony błąd, który pojawił się podczas interpretacji kodu PHP, może być spowodowany

Notice: Trying to access array offset on value of type null in C:\xampp\htdocs\1\biuro.php on line 38
A. niepowodzeniem w wykonaniu kwerendy na bazie danych
B. odwołaniem do niezadeklarowanej zmiennej
C. brakiem bazy danych o nazwie podanej w funkcji mysqli_connect
D. próbą odwołania do nieistniejącego elementu tablicy
Brak bazy danych o nazwie wskazanej w funkcji mysqli_connect mógłby skutkować zupełnie innym rodzajem błędu związanym z połączeniem, a nie z dostępem do elementu tablicy. Taki problem zwykle objawia się jako błąd połączenia, wskazujący na niemożność odnalezienia bazy danych o podanej nazwie. Odwołanie się do niezadeklarowanej zmiennej w PHP skutkuje zazwyczaj błędem typu notice, który informuje, że zmienna nie była zainicjalizowana przed użyciem. Tego rodzaju błąd nie odnosi się bezpośrednio do tablic, lecz do zmiennych ogólnie. Dobra praktyka programistyczna nakazuje inicjalizację wszystkich zmiennych przed ich użyciem, co pomaga unikać takich komunikatów. Niepowodzenie wydania kwerendy na bazie danych mogłoby skutkować błędami dotyczącymi SQL, zwykle identyfikowanymi przez specyficzne komunikaty o błędach SQL zwracane przez serwer baz danych. Tego rodzaju problem jest ściśle związany z niewłaściwą konstrukcją zapytań SQL i logiką aplikacji, a nie z dostępem do elementów tablicy w PHP. Aby prawidłowo rozwiązywać takie problemy, ważne jest zrozumienie, w jaki sposób funkcje PHP współpracują z danymi i jak mogą być one obsługiwane, aby uniknąć błędów typu null w tablicach, co jest istotnym aspektem efektywnego programowania w PHP.

Pytanie 31

Jakim poleceniem SQL można zlikwidować z tabeli artykuly wiersze, które zawierają słowo "sto" w dowolnej lokalizacji pola tresc?

A. DELETE FROM artykuly WHERE tresc = "%sto%"
B. DELETE * FROM artykuly WHERE tresc = "%sto%"
C. DELETE * FROM artykuly WHERE tresc LIKE "%sto%"
D. DELETE FROM artykuly WHERE tresc LIKE "%sto%"
Wybór odpowiedzi "DELETE * FROM artykuly WHERE tresc = '%sto%';" jest po prostu zły z paru powodów. Po pierwsze, w SQL nie używamy znaku '*' przy DELETE. Jak chcemy usunąć wiersze, to piszemy tylko "DELETE FROM nazwa_tabeli". To '*' sugeruje, że chcesz usunąć jakieś konkretne kolumny, a to w SQL się nie sprawdzi. Druga sprawa to operator '=' zamiast 'LIKE'. '=' używamy do porównania wartości, nie do wyszukiwania wzorców, a tu właśnie szukamy wystąpienia słowa 'sto' w dłuższym tekście. Dlatego operator LIKE z wildcardami jest tu konieczny, by znaleźć i usunąć te wiersze, które mają 'sto' gdziekolwiek. Często ludzie mylą te operatory w SQL, co prowadzi do problemów i nieefektywnego wyszukiwania.

Pytanie 32

Parametr face znacznika <font> jest używany do wskazania

A. efektów czcionki
B. nazwa czcionki
C. rozmiaru czcionki
D. koloru czcionki
Parametr face znacznika <font> w HTML służy do określenia nazwy czcionki, co jest kluczowym elementem stylizacji tekstu na stronach internetowych. Umożliwia on programistom i projektantom graficznym wskazanie konkretnej czcionki, która ma być używana do wyświetlania tekstu, co wpływa na jego czytelność oraz estetykę. Przykładowo, aby ustawić czcionkę na 'Arial', użyjemy znacznika <font face='Arial'>tekst</font>. Warto zauważyć, że ten parametr nie jest już zalecany w nowoczesnym HTML, ponieważ stylizacje powinny być realizowane za pomocą CSS, które oferuje znacznie większe możliwości i elastyczność. W CSS można określić czcionkę na przykład w ten sposób: p { font-family: 'Arial', sans-serif; }. Zgodnie z wytycznymi W3C, stosowanie CSS zamiast znaczników HTML dla stylizacji jest najlepszą praktyką, ponieważ pozwala na oddzielenie treści od prezentacji. W kontekście SEO, właściwe użycie czcionek i ich nazw może wpływać na wygodę użytkowników oraz ogólną estetykę strony, co pośrednio może przyczynić się do lepszego rankingu w wyszukiwarkach. Warto jednak pamiętać, że niektóre czcionki mogą nie być zainstalowane na wszystkich systemach, dlatego rekomenduje się używanie czcionek webowych oraz zabezpieczeń w postaci alternatyw w CSS.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Jakie ustawienia dotyczące czcionki będą miały zastosowanie w przypadku kodu CSS ```* { font-family: Tahoma; color: Teal; }```?

A. znaczników o identyfikatorze równym *.
B. wszystkiego kodu HTML, niezależnie od kolejnych ustawień CSS.
C. znaczników z klasą przypisaną jako *.
D. wszystkiego kodu HTML, jako domyślne formatowanie dla wszystkich elementów strony.
Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na nieporozumienie dotyczące działania selektorów w CSS oraz hierarchii stylów. Przykłady wskazujące na znaczenie id lub klas w kontekście selektora * są mylące, gdyż id i klasy są w CSS bardziej specyficznymi selektorami, które służą do stylizowania konkretnej grupy elementów, podczas gdy selektor uniwersalny działa na wszystkie elementy. Argumentowanie, że formatowanie dotyczy elementów o id równym * jest błędne, ponieważ id nie może być równy znaku *, a jego zastosowanie ogranicza się do unikalnych identyfikatorów. Podobnie, przypisanie klasy równą * jest niemożliwe do zrealizowania w praktyce. Odpowiedź sugerująca, że styl dotyczy całego kodu HTML w kontekście specyficznych ustawień CSS jest również myląca, ponieważ nie uwzględnia faktu, że późniejsze reguły CSS mogą nadpisywać wcześniejsze style. W praktyce oznacza to, że jeśli na elementach zastosowane zostaną bardziej szczegółowe selektory, mogą one zmienić wygląd tych elementów, co obala tezę o domyślnym formatowaniu. Takie podejście nie uwzględnia także koncepcji kaskadowości stylów, która jest kluczowym elementem funkcjonowania CSS, gdzie kolejność i specyficzność selektorów odgrywają kluczową rolę w aplikowaniu stylów. W efekcie, zrozumienie działania selektorów i ich hierarchii jest niezbędne dla efektywnego wykorzystania CSS w projektowaniu stron internetowych.

Pytanie 35

Pętla napisana w języku PHP wprowadzi do tablicy liczby
$x=0
for($i=0;$i<10;$i++)
{
   $tab[$i]=$x;
   $x=$x+10;
}

A. 10,20,30,40,50,60,70,80,90,100
B. 0,10,20,30,40,50,60,70,80,90
C. 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10
D. 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9
Pętla w języku PHP, zapisana w podanym kodzie, skutkuje wstawieniem do tablicy wartości będących kolejnymi wielokrotnościami liczby 10, począwszy od zera. Na początku zmienna $x jest inicjalizowana na wartość 0. Wewnątrz pętli for, która iteruje od 0 do 9, każda iteracja przypisuje do elementu tablicy $tab index $i wartość zmiennej $x, a następnie zwiększa $x o 10. Dzięki temu, w tablicy zostaną zapisane wartości: 0 ( dla i=0), 10 ( dla i=1), 20 ( dla i=2) i tak dalej, aż do 90 ( dla i=9). Po zakończeniu pętli tablica $tab będzie wyglądać następująco: [0, 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90]. Jest to przykład prostego użycia pętli for oraz indeksowania tablicy w PHP, co jest podstawową umiejętnością programistyczną w tym języku. Użytkownicy mogą zauważyć, że zmiana wartości $x lub liczby iteracji w pętli zmieniłaby uzyskany wynik. Ten kod ilustruje sposób pracy z pętlami oraz tablicami w PHP, które są kluczowymi elementami programowania.

Pytanie 36

Aby obraz w filmie zmieniał się gładko, liczba klatek (niezachodzących na siebie) w ciągu sekundy musi mieścić się przynajmniej w zakresie

A. 20 do 23 fps
B. 31 do 36 fps
C. 24 do 30 fps
D. 16 do 19 fps
Odpowiedź '24 do 30 fps' jest na miejscu, bo w tym zakresie klatki na sekundę zapewniają naprawdę płynny obraz w filmach. Standard to 24 fps, co uznaje się za minimalną liczbę klatek, aby widzowie widzieli ruch jako gładki, a nie poskakujący. W praktyce w telewizji oraz przy niektórych formatach wideo można spotkać się z 30 fps, co jeszcze bardziej poprawia wrażenia wizualne. Warto tu wspomnieć, że wiele produkcji, zwłaszcza animacji, trzyma się tych standardów. Na przykład, filmy animowane z 24 fps mają dobrą dynamikę, ale w transmisjach sportowych często korzysta się z 30 fps, żeby lepiej uchwycić szybko poruszające się obiekty. Ostatecznie, trzymanie się tych standardów w filmach i telewizji to klucz do dobrego odbioru wizualnego.

Pytanie 37

Po wykonaniu poniższego kodu JavaScript, który operuje na wcześniej przygotowanej tablicy liczby, w zmiennej wynik znajduje się suma

var wynik = 0;
for (i = 0; i < 100; i++)
  if (liczby[i] % 2 == 0)
    wynik += liczby[i];
A. wszystkich elementów tablicy
B. nieparzystych elementów tablicy
C. dodatnich elementów tablicy
D. parzystych elementów tablicy
Kod analizuje tablicę liczby i sumuje wyłącznie te elementy, które są parzyste. Nie można zatem mówić o sumowaniu nieparzystych czy wszystkich elementów tablicy. Warunek liczby[i] % 2 == 0 jednoznacznie wskazuje na sumowanie wyłącznie parzystych wartości – reszta z dzielenia przez 2 równa 0 jednoznacznie identyfikuje liczbę jako parzystą. W kontekście sumowania wszystkich elementów, kod nie spełnia tej funkcji, gdyż wykorzystuje warunek ograniczający sumowanie do parzystych liczb. Rozważania o sumowaniu wszystkich elementów lub tylko dodatnich nie znajdują uzasadnienia w analizowanym kodzie. Częstym błędem może być mylenie operacji logicznych i warunkowych w pętli, co prowadzi do niepoprawnych interpretacji zadania. W praktyce, prawidłowe zrozumienie i zastosowanie operatorów warunkowych, takich jak modulo, jest niezbędne w programowaniu, szczególnie przy operacjach na tablicach i dużych zestawach danych. Warunki, jak ten zastosowany w kodzie, umożliwiają precyzyjne filtrowanie danych, co jest kluczowe w wielu aplikacjach, w tym w analizie danych czy automatyzacji procesów. Zrozumienie tych mechanizmów jest fundamentalne dla programisty, zarówno w kontekście wydajności, jak i poprawności działania algorytmów.

Pytanie 38

Aby strona internetowa była dostosowana do różnych urządzeń, należy między innymi ustalać

A. wielkości obrazów wyłącznie w pikselach
B. tylko znane fonty, takie jak Arial
C. układ strony wyłącznie przy użyciu tabel
D. wielkości obrazów w procentach
Definiowanie rozmiarów obrazów wyłącznie w pikselach nie jest wystarczające dla uzyskania responsywności strony WWW. Choć jednostki pikselowe są precyzyjne, nie reagują na zmiany rozmiaru ekranu, co prowadzi do problemów z wyświetlaniem na urządzeniach mobilnych, gdzie różnorodność rozdzielczości jest ogromna. Użycie tabel do rozmieszczania elementów na stronie jest kolejnym podejściem, które jest przestarzałe i niezalecane w nowoczesnym web designie. Tabele były stosowane w początkowych latach tworzenia stron internetowych, ale obecnie powinny być używane tylko do prezentacji danych, a nie jako główny komponent układu. Umożliwia to lepsze zarządzanie strukturą strony przy użyciu CSS, co wspiera responsywność. Określenie jedynie znanych czcionek, takich jak Arial, również nie przyczynia się do responsywności strony. Fonty mają znaczenie, jednak ich wybór nie wpływa na elastyczność układu. W nowoczesnym projektowaniu stron internetowych zaleca się korzystanie z fontów systemowych lub czcionek dostępnych przez usługi takie jak Google Fonts, co pozwala na lepsze odwzorowanie typografii na różnych urządzeniach i platformach.

Pytanie 39

Aby wykonać usunięcie wszystkich wpisów z tabeli, należy użyć kwerendy

A. TRUNCATE TABLE
B. CREATE COLUMN
C. INSERT INTO
D. ALTER COLUMN
Pozostałe odpowiedzi nie są właściwe w kontekście usuwania rekordów z tabeli. 'INSERT INTO' jest poleceniem służącym do wstawiania nowych rekordów do tabeli, a nie do ich usuwania. W wielu przypadkach mylenie tych poleceń może prowadzić do błędów w kodzie SQL, gdzie zamiast oczekiwanego efektu usuwania, dodawane są nowe dane. 'ALTER COLUMN' i 'CREATE COLUMN' dotyczą struktury tabeli, a nie operacji na danych. 'ALTER COLUMN' służy do modyfikacji istniejących kolumn, co nie ma związku z usuwaniem rekordów. Natomiast 'CREATE COLUMN' jest związane z dodawaniem nowych kolumn do tabeli. Takie nieprawidłowe podejście do zrozumienia poleceń SQL może prowadzić do braku efektywności w zarządzaniu bazami danych. Kluczowe jest, aby przed użyciem jakiegokolwiek polecenia SQL, dokładnie zrozumieć jego funkcję oraz konsekwencje, jakie niesie dla danych w tabeli. Dobrze przemyślane podejście do SQL pozwoli uniknąć potencjalnych krytycznych błędów.

Pytanie 40

Instrukcja w języku SQL GRANT ALL PRIVILEGES ON klienci TO pracownik

A. cofa wszystkie uprawnienia pracownikowi do tabeli klienci
B. przyznaje uprawnienie grupie klienci dla tabeli pracownik
C. przyznaje wszystkie uprawnienia do tabeli klienci użytkownikowi pracownik
D. przeniesie uprawnienia z grupy klienci do użytkownika pracownik
Wybór odpowiedzi, która nie odpowiada na pytanie, zazwyczaj wynika z błędnych założeń dotyczących działania polecenia GRANT w SQL. Odpowiedź, która sugeruje, że polecenie skopiuje uprawnienia z grupy klienci na użytkownika pracownik, jest błędna, ponieważ GRANT nie działa na zasadzie kopiowania uprawnień, ale bezpośrednio przydziela określone uprawnienia do wskazanego obiektu. W SQL nie istnieje konstrukcja, która automatycznie przenosi uprawnienia z jednej grupy na inny użytkownik, co czyni to zrozumienie niewłaściwym. Inną nieprawidłową koncepcją jest myślenie, że komenda nadaje uprawnienia grupie klienci do tabeli pracownik. To zrozumienie myli pojęcie grupy z użytkownikiem, co jest podstawowym błędem w interpretacji polecenia SQL. Ostatnia wskazana odpowiedź, która sugeruje, że odbiera wszystkie uprawnienia pracownikowi do tabeli klienci, jest również błędna, ponieważ polecenie GRANT nie jest używane do odbierania uprawnień, a do ich przydzielania. Powoduje to nieporozumienia co do funkcji i zastosowania polecenia w kontekście zarządzania dostępem do danych. Aby poprawnie zrozumieć te koncepcje, ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją SQL oraz najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami, co przyczyni się do efektywnego i bezpiecznego zarządzania danymi w bazach danych.