Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 10:32
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 10:44

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Korowanie nie zabezpiecza drewna przed uszkodzeniami, które powoduje

A. cetyńec mniejszy

B. kornik ostrozębny

C. drwalnik paskowany

D. kornik zrosłozębny

Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ drwalnik paskowany (Pityogenes chalcographus) jest owadem, który atakuje drewno od wewnątrz, co czyni korowanie nieskutecznym środkiem ochrony. Korowanie, czyli usuwanie kory z pnia drzewa, ma na celu ochronę przed szkodnikami, które żerują na zewnętrznych warstwach drewna, takimi jak kornik zrosłozębny czy kornik ostrozębny. Drwalnik paskowany, w przeciwieństwie do tych owadów, penetruje drewno, składając jaja wewnątrz pnia, co sprawia, że wszelkie działania związane z korowaniem są nieefektywne. W praktyce, skuteczną strategią ochrony przed drwalnikiem paskowanym jest stosowanie chemicznych środków ochrony roślin oraz technik monitorowania populacji tych owadów. Warto zwrócić uwagę na standardy ochrony roślin, które zalecają regularne kontrole stanu lasów i stosowanie profilaktyki w zakresie ochrony przed szkodnikami drewna. Dzięki takim praktykom można zminimalizować straty i zachować zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 2

W IV strefie przyrodniczo-leśnej (Mazowiecko-Podlaskiej) na siedlisku BMśw w składzie gatunkowym odnowień dominują

A. Św

B. Bk

C. Db

D. So

W IV krainie przyrodniczo-leśnej, znanej jako Mazowiecko-Podlaska, na siedlisku BMśw, dominującym gatunkiem w odnowieniach jest sosna (So). Siedlisko BMśw to typowy las mieszany, w którym sosna, jako gatunek przystosowany do zmiennych warunków glebowych, odgrywa kluczową rolę w procesach odnowy. Sosna jest szczególnie cenna z punktu widzenia gospodarki leśnej, ponieważ szybko rośnie, a jej drewno ma szerokie zastosowanie w przemyśle budowlanym i meblarskim. Przykładem zastosowania wiedzy o siedliskach leśnych jest zrównoważone planowanie zalesień i odnowień, które powinno uwzględniać naturalne cykle wzrostu różnych gatunków. Dobrą praktyką jest również monitorowanie zdrowotności siedlisk, co pozwala na odpowiednią reakcję w przypadku wystąpienia chorób lub szkodników. W związku z tym znajomość składu gatunkowego oraz specyfiki siedlisk leśnych jest niezbędna dla leśników i ekologów, którzy dążą do utrzymania bioróżnorodności oraz stabilności ekosystemów leśnych.

Pytanie 3

Drzewa pułapkowe (klasyczne pułapki) zainstalowane w celu redukcji populacji przypłaszczka granatka oznaczane są literą

A. P

B. G

C. C

D. B

Wybór odpowiedzi, która nie jest literą P, może wynikać z nieporozumień dotyczących oznaczeń związanych z pułapkami klasycznymi. Na przykład, litera G, C, czy B mogą być mylone z innymi kategoriami drzew lub pułapek, które nie mają zastosowania w kontekście biologicznego monitorowania szkodników. Oznaczenie drzew pułapkowych jako G może sugerować mylne skojarzenia z innymi systemami klasyfikacji, które nie są bezpośrednio związane z pułapkami klasycznymi. Podobnie, litera C, często używana w innych kontekstach ekologicznych, nie odnosi się do specyficznych pułapek na przypłaszczka granatka. Poza tym, wybierając odpowiedzi, często zapominamy o kluczowych zasadach dotyczących precyzji w terminologii. Niezrozumienie tego, jakie konkretne oznaczenia są stosowane w danej dziedzinie, prowadzi do błędnych wniosków. Istotne jest, aby rozumieć, że w biologii i ochronie środowiska, precyzyjne oznaczenia mają ogromne znaczenie dla skutecznych działań ochronnych. Dlatego, aby zapobiec powtórzeniu takich pomyłek, warto zgłębiać literaturę fachową oraz uczestniczyć w szkoleniach związanych z integrowaną ochroną roślin, co pomoże w prawidłowym zrozumieniu i stosowaniu skutecznych metod zarządzania populacjami szkodników.

Pytanie 4

W wielogatunkowych drzewostanach rębnych sugeruje się przeprowadzenie szacunku brakarskiego metodą

A. na podstawie wyników z lat ubiegłych

B. drzew modelowych

C. posztuczną

D. powierzchni próbnych

Odpowiedzi takie jak "powierzchni próbnych", "drzew modelowych" i "według wyników z lat ubiegłych" mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, ale mają swoje ograniczenia w kontekście drzewostanów rębnych wielogatunkowych. Metoda powierzchni próbnych polega na wyznaczaniu powierzchni próbnych, co może prowadzić do błędnych oszacowań w sytuacji, gdy różnorodność gatunków jest wysoka, ponieważ nie uwzględnia indywidualnych cech każdego z gatunków. Metoda drzew modelowych, z kolei, opiera się na analizie wybranych, reprezentatywnych drzew, ale jej efektywność w wielogatunkowych drzewostanach jest ograniczona, ponieważ jedna próba nie jest w stanie oddać skomplikowanej struktury całego drzewostanu. Z kolei korzystanie z wyników z lat ubiegłych, choć może być użyteczne w kontekście długoterminowego monitorowania, nie uwzględnia aktualnych zmian w składzie i stanie drzewostanu, co może prowadzić do nieaktualnych i niewłaściwych decyzji dotyczących zarządzania. W każdym z tych przypadków brakuje uwzględnienia dynamicznej interakcji pomiędzy różnymi gatunkami drzew, co jest kluczowe dla prawidłowego szacowania. W praktyce, stosowanie metod, które nie są dostosowane do specyfiki drzewostanów wielogatunkowych, może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania, co w dłuższej perspektywie wpływa na zdrowotność lasów oraz ich wartość ekonomiczną.

Pytanie 5

W pełnej rębni gniazdowej (IIIa) wykorzystuje się odnowienie

A. naturalne w gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

B. sztuczne w gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

C. sztuczne w gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

D. naturalne w gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

W rębni gniazdowej zupełnej (IIIa) stosuje się odnowienie sztuczne na gniazdach oraz sztuczne na powierzchni międzygniazdowej, co jest zgodne z zasadami nowoczesnego leśnictwa. Metoda ta pozwala na kontrolowane wprowadzenie nowych gatunków drzew, co jest istotne w kontekście zmieniających się warunków klimatycznych oraz potrzeb ekosystemów. Dzięki odnowieniu sztucznemu można skutecznie dobierać gatunki drzew, które najlepiej sprawdzą się w danym siedlisku, co prowadzi do zwiększenia bioróżnorodności i zdrowia lasu. Przykładowo, w praktyce leśnej często stosuje się sadzonki drzew, które są przystosowane do lokalnych warunków, co sprzyja ich dobremu wzrostowi i minimalizuje ryzyko chorób. Dodatkowo, sztuczne odnowienie na powierzchni międzygniazdowej umożliwia zachowanie ciągłości pokrycia drzewnego, co jest ważne dla ochrony gleby przed erozją. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w dokumentach dotyczących zarządzania lasami, które podkreślają znaczenie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W rezultacie odpowiednie zastosowanie sztucznego odnowienia przyczynia się do efektywnego zarządzania zasobami leśnymi i utrzymania zdrowych ekosystemów.

Pytanie 6

Na ilustracji przedstawiono spreparowane trofeum łowieckie, które nazywamy

A. piórem.

B. tuszką.

C. sztyletem.

D. medalionem.

Medaliony to spreparowane trofea łowieckie, które są prezentowane w sposób dekoracyjny, najczęściej montowane na płaskiej powierzchni, takiej jak deska. Te obiekty mają na celu nie tylko upamiętnienie udanych polowań, ale również pełnią funkcję estetyczną, przyciągając wzrok swoim wyglądem. Wykorzystanie medalionów w łowiectwie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie etyki myśliwskiej, które zalecają poszanowanie dla przyrody i celebrację jej piękna. Medaliony mogą być wykonane z różnych materiałów, a ich forma często odzwierciedla lokalne tradycje i gusty kulturowe. Ponadto, w niektórych krajach medaliony są również elementami edukacyjnymi, prezentującym lokalne gatunki zwierząt i ich ekosystemy. Zrozumienie, czym są medaliony i jak są stosowane, jest kluczowe dla każdego, kto interesuje się myślistwem i ochroną przyrody.

Pytanie 7

Jaką minimalną średnicę górną bez kory można zaobserwować w drewnie wielkowymiarowym iglastym?

A. 12 cm

B. 16 cm

C. 10 cm

D. 14 cm

Minimalna średnica górna bez kory w drewnie wielkowymiarowym iglastym wynosząca 14 cm jest zgodna z normami branżowymi, które określają wymagania jakościowe dla drewna stosowanego w budownictwie i przemyśle drzewnym. Drewno wielkowymiarowe, używane w konstrukcjach, takich jak belki czy słupy, musi spełniać określone standardy, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość i stabilność. W praktyce, drewno o średnicy 14 cm jest wystarczające do wielu aplikacji, w tym budowy domów, mostów czy innych konstrukcji inżynieryjnych. Takie drewno charakteryzuje się także dobrą jakością fizyczną i mechaniczną, co jest kluczowe dla zachowania trwałości konstrukcji w zmiennych warunkach atmosferycznych. Zgodnie z normami PN-EN 338, drewno iglaste o średnicy powyżej 14 cm jest klasyfikowane jako drewno do zastosowań strukturalnych, co dodatkowo podkreśla jego wartość w branży budowlanej.

Pytanie 8

Jakie metody wykorzystuje się do kontrolowania i oceny zagrożenia ze strony chrząszczy szeliniaka sosnowca?

A. stosy pułapkowe

B. opaski lepowe

C. pułapki kołnierzowe

D. wałki pułapkowe

Wałki pułapkowe to skuteczne narzędzie w monitorowaniu populacji chrząszczy szeliniaka sosnowca, które pozwala na ocenę intensywności infestacji. Działają na zasadzie przyciągania owadów poprzez zastosowanie feromonów lub substancji zapachowych, co umożliwia ich skuteczne zbieranie. Wałki są stosunkowo łatwe w użyciu i mogą być rozmieszczane w różnych miejscach, co zwiększa ich efektywność. W praktyce, takie pułapki są często stosowane w lasach produkcyjnych, gdzie nadzór nad populacją szeliniaka jest kluczowy w kontekście ochrony zdrowia drzewostanu. Dzięki temu można szybko reagować na wzrost liczebności szkodników, co zmniejsza ryzyko poważnych uszkodzeń. Wałki pułapkowe są zgodne z aktualnymi standardami ochrony roślin, które zalecają stosowanie metod monitorowania, aby podejmować świadome decyzje dotyczące strategii zarządzania szkodnikami. Umożliwiają one także gromadzenie danych do analizy długoterminowej, co jest istotne w kontekście zarządzania ekosystemem leśnym.

Pytanie 9

W obrębie całej strefy ogniskowo–kompleksowej w metodzie ochrony lasów zaleca się instalowanie budek lęgowych dla ptaków w maksymalnej liczbie

A. 5 szt./ha

B. 20 szt./ha

C. 15 szt./ha

D. 10 szt./ha

Odpowiedź 10 szt./ha jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi ochrony ptaków w lasach, które skupiają się na tworzeniu odpowiednich warunków do ich lęgów. W praktyce oznacza to, że umieszczanie budek lęgowych w tej ilości sprzyja zachowaniu równowagi ekologicznej oraz wspiera bioróżnorodność. Przykładowo, w lasach gospodarczych, takich jak lasy iglaste i liściaste, odpowiednia gęstość budek lęgowych może przyczynić się do zwiększenia populacji ptaków pożytecznych, które kontrolują szkodniki. Standardy dotyczące ochrony ptaków lęgowych wskazują, że 10 sztuk na hektar to optymalna liczba, aby uniknąć konkurencji o zasoby oraz zapewnić ptakom wystarczającą ilość miejsca do zakupu gniazd. Warto także zauważyć, że monitorowanie tych budek i ich właściwe usytuowanie w obrębie lasu zwiększają efektywność ochrony, co jest potwierdzone w badaniach naukowych.

Pytanie 10

Co oznacza symbol produkcyjny 1p2 dla materiału sadzeniowego?

A. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

B. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

C. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

D. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

Materiał sadzeniowy oznaczony symbolem 1p2 to 3-letnia sadzonka z nasienia, której korzenie zostały podcięte po 1 roku. Taki system oznaczeń jest powszechnie stosowany w szkółkarstwie, aby precyzyjnie określić wiek sadzonek oraz sposób ich uprawy. W tym przypadku liczba "1" odnosi się do pierwszego roku, w którym sadzonka była uprawiana w szkółce, podczas gdy "p2" informuje o tym, że korzenie zostały podcięte w pierwszym roku, co wpływa na ich dalszy rozwój. Korzenie podcinane w pierwszym roku stymulują rozwój nowych, bardziej dynamicznych korzeni, co przekłada się na lepsze przyjęcie sadzonki po przesadzeniu. Stosowanie odpowiednich praktyk w produkcji materiału sadzeniowego jest kluczowe, ponieważ zdrowe i dobrze rozwinięte korzenie są fundamentem dla przyszłego wzrostu rośliny. Przykładowo, w przypadku drzew owocowych, 3-letnie sadzonki z dobrze podciętymi korzeniami będą miały większą szansę na szybkie owocowanie i lepsze plonowanie. Z tego powodu ważne jest, aby przy zakupie materiału sadzeniowego zwracać uwagę na te oznaczenia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży ogrodniczej.

Pytanie 11

Płaskie chodniki pod korą, zapełnione "chmurkowato" ułożonymi trocinkami, powodują wgryzanie się larwy

A. rytownika dwuzębnego

B. cetyńca mniejszego

C. cetyńca większego

D. przypłaszczka granatka

Wybór cetyńca mniejszego, cetyńca większego lub rytownika dwuzębnego jako odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące biologii i ekologii tych owadów. Cetyniec mniejszy (Pityogenes chalcographus) oraz cetyńca większego (Pityogenes bidentatus) charakteryzują larwy, które żerują w całkiem innym środowisku oraz mają różne preferencje żywieniowe. Nie zajmują się one tworzeniem płaskich chodników pod korą; ich uszkodzenia w drewnie przejawiają się w inny sposób. Rytownik dwuzębny (Dorcadion fuliginator) jest z kolei przedstawicielem innej grupy owadów, nie związanych bezpośrednio z drewnem, a jego larwy mają całkowicie inny tryb życia, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście omawianego pytania. Kluczowym błędem myślowym, prowadzącym do wyboru tych opcji, jest pomylenie różnych gatunków owadów, ich cykli życiowych oraz ich wpływu na ekosystemy. Zrozumienie różnic między tymi owadami jest niezbędne dla profesjonalistów zajmujących się ochroną środowiska oraz zarządzaniem zasobami leśnymi, a także w praktyce leśnej, gdzie precyzyjna diagnostyka jest kluczowa dla skutecznych działań. Właściwe identyfikowanie szkodników oraz ich biologii jest krokiem w stronę skutecznej ochrony drzew i lasów przed szkodliwymi efektami działalności tych organizmów.

Pytanie 12

Rozpoczęcie korowania lub wywożenia klasycznych pułapek umieszczonych na cetyńca większego powinno nastąpić, gdy długość chodników macierzystych osiągnie mniej więcej

A. 6 cm

B. 4 cm

C. 8 cm

D. 10 cm

Odpowiedź z długością 8 cm jest jak najbardziej na miejscu. To ważne, bo zaczynając korowanie cetyńca większego, warto poczekać, aż jego chodniki macierzyste osiągną ten rozmiar. Dlaczego? Bo wtedy roślina ma już dobrze rozwinięty system korzeniowy, co sprzyja dalszemu wzrostowi. Jak wywozimy pułapki za wcześnie, to może to osłabić populację cetyńca, a tego byśmy nie chcieli, bo wpływa to nie tylko na rośliny, ale także na całe ekosystemy. Warto też znać lokalne przepisy dotyczące cetyńca, bo różnią się one w zależności od regionu. Dlatego dobrze jest być na bieżąco z tymi regulacjami, żeby działać odpowiedzialnie wobec natury.

Pytanie 13

Minimalna powierzchnia, która powinna być przeznaczona na uprawy plantacyjne, to

A. 10 ha

B. 1 ha

C. 2 ha

D. 5 ha

Odpowiedź 2 ha jest prawidłowa, ponieważ minimalna powierzchnia przeznaczona pod uprawy plantacyjne wynosi co najmniej 2 hektary, co jest zgodne z przepisami dotyczącymi gospodarstw rolnych. Standardowe wymagania dla efektywnej produkcji rolnej sugerują, że powierzchnia ta powinna być wystarczająca do uzyskania odpowiednich plonów, które zapewnią rentowność i efektywność gospodarstwa. Przykładem zastosowania tej regulacji może być prowadzenie upraw warzyw lub owoców, gdzie zbyt mała powierzchnia mogłaby znacząco ograniczyć możliwość mechanizacji oraz optymalizacji procesów agrotechnicznych. Podczas projektowania obiektów rolnych, zaleca się również przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju, co często wymaga większych obszarów do wprowadzenia różnorodnych upraw, co w konsekwencji zwiększa bioróżnorodność oraz zmniejsza ryzyko chorób i szkodników. Zgodność z minimalnymi wymaganiami powierzchniowymi wspiera również stabilność ekonomiczną oraz zapewnia lepsze możliwości dostosowania się do zmieniających się warunków rynkowych i klimatycznych.

Pytanie 14

Dokumentem ewidencjonującym drewno, sporządzanym bezpośrednio w terenie, który zawiera informacje dotyczące klasyfikacji oraz pomiaru, jest

A. asygnata AS

B. kwit zrywkowy KW

C. wykaz odbiorczy drewna WOD

D. rejestr odebranego drewna ROD

Wykaz odbiorczy drewna (WOD) to dokument, który służy do potwierdzenia odbioru drewna, ale nie jest on bezpośrednim narzędziem ewidencyjnym sporządzanym w terenie. WOD zazwyczaj obejmuje zestawienie drewna, które zostało dostarczone do danej jednostki, a jego charakter jest bardziej administracyjny niż operacyjny. Asygnata (AS) to dokument, który jest przydzielany do konkretnej partii drewna i informuje o jego przeznaczeniu, ale nie zawiera pełnych informacji dotyczących pomiaru drewna, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście wymaganej dokumentacji terenowej. Kwit zrywkowy (KW) funkcjonuje jako dowód na zrywanie drewna z lasu, jednak nie odzwierciedla on szczegółowych danych dotyczących klasyfikacji i pomiaru. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji mogą wynikać z mylenia funkcji dokumentów. Wybór WOD, AS czy KW jest często podyktowany brakiem zrozumienia, że kluczowym wymogiem jest posiadanie dokumentu, który jest tworzony bezpośrednio w terenie i zawiera dane dotyczące rzeczywistego stanu drewna, co jest spełniane jedynie przez ROD. W kontekście praktyk branżowych, istotne jest rozumienie różnicy między dokumentami ewidencyjnymi a potwierdzającymi, co ma kluczowe znaczenie dla odpowiedzialnego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 15

Co oznacza termin "sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat"?

A. obecną miąższość drzewostanu w wieku 100 lat w m3/ha.

B. obecną miąższość drzewostanów w wieku 100 lat w m3 całego nadleśnictwa.

C. uzyskaną miąższość drewna w m3 po 100 latach.

D. sumę miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat

Termin 'sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat' odnosi się do miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat, co jest kluczowym wskaźnikiem w leśnictwie. Ta definicja uwzględnia zarówno drzewa, które osiągnęły wiek 100 lat, jak i te młodsze, które są częścią systemu zarządzania lasami. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena zdolności produkcyjnej lasów oraz planowanie działań związanych z gospodarką leśną. Dzięki dokładnemu określeniu sumy miąższości można lepiej zrozumieć dynamikę wzrostu i zdrowotność drzewostanu, co jest niezbędne w kontekście ochrony bioróżnorodności i efektywnego zarządzania zasobami leśnymi. W praktyce, leśnicy korzystają z tego wskaźnika, aby podejmować decyzje dotyczące cięć, zalesień oraz konserwacji lasów, zapewniając zrównoważony rozwój ekosystemów leśnych. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami zrównoważonego zarządzania lasami, w tym zasadami FSC (Forest Stewardship Council).

Pytanie 16

W lasach, które mają na celu realizację zadań gospodarki leśnej, najwyższy wiek rębności ustala się dla

A. topoli.

B. buka.

C. jawora.

D. dębu.

Dąb jako gatunek drzewny jest jednym z najważniejszych w polskich lasach, a jego najwyższy wiek rębności wynika z długiego okresu wzrostu oraz wysokiej wartości użytkowej. Osiągając wiek 100-150 lat, dąb staje się drzewem o dużych walorach estetycznych i użytkowych, co czyni go idealnym materiałem do produkcji mebli, podłóg oraz elementów architektury. Ponadto, dąb przyczynia się do stabilności ekosystemu leśnego, zapewniając schronienie i pokarm dla wielu gatunków zwierząt. W praktyce, w ramach zrównoważonej gospodarki leśnej, dąb często traktowany jest jako drzewo o najdłuższym cyklu życia w porównaniu do innych gatunków, takich jak topola, buk czy jawor, które osiągają dojrzałość znacznie wcześniej. Dlatego też, przy planowaniu rębności i zarządzaniu drzewostanami, specjaliści często uwzględniają dąb jako drzewo o najwyższym wieku rębności, co jest zgodne z przyjętymi standardami leśnymi oraz praktykami w zakresie ochrony różnorodności biologicznej.

Pytanie 17

Jakie zastosowanie ma listewka Bitterlicha?

A. mierzenia miąższości drzewa stojącego

B. wyznaczania miąższości drzewa leżącego

C. określania wysokości drzewostanu

D. ustalania zasobności drzewostanu

Listewka Bitterlicha to naprawdę fajne narzędzie w leśnictwie. Używają go do oceny, ile drewna mamy w danym lesie. To ważne, bo dzięki temu możemy lepiej zarządzać lasami, a nawet zrozumieć, jakie korzyści ekonomiczne można uzyskać z wycinki. Leśnicy, korzystając z tego narzędzia, mogą szybko oszacować, ile drzewa możemy ściąć, nie niszcząc przy tym ekosystemu. Narzędzie opiera się na pomiarach średnic drzew i ich wysokości, co daje im możliwość obliczenia miąższości drzewostanu. Warto też dodać, że ta metoda jest zgodna z najlepszymi praktykami w leśnictwie, co pomaga w ochronie wszystkich organizmów żyjących w lesie i zachowaniu równowagi.

Pytanie 18

Nadleśniczy ogłasza zakaz wstępu do lasu przy 3 stopniu zagrożenia pożarowego, jeśli wilgotność ściółki zmierzona o godz. 900 będzie mniejsza niż 10% przez

A. następne 4 dni

B. kolejne 5 dni

C. kolejne 6 dni

D. następne 3 dni

Wybór odpowiedzi dotyczących 4, 3 lub 6 dni wynika z nieporozumienia w zakresie wprowadzania zakazu wstępu do lasu w kontekście zagrożenia pożarowego. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 4 dni, użytkownik może mieć na myśli, że krótszy czas wystarcza do oceny ryzyka. To podejście jest mylne, ponieważ 4 dni nie zapewniają wystarczającej stabilności warunków wilgotności, które są kluczowe dla oceny zagrożenia pożarowego. Wybór 3 dni również ignoruje naturalne zmiany warunków atmosferycznych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. Natomiast 6 dni może wydawać się zbyt ostrożne w obliczu szybkich zmian warunków, co może wpływać na decyzje zarządzające lasami. Kluczowym punktem jest, że wilgotność ściółki poniżej 10% przez 5 dni stanowi solidną podstawę do oceny ryzyka i potrzebę wprowadzenia zakazu, ponieważ pozwala to na dokładniejsze monitorowanie warunków i prewencyjne działania. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla skutecznego zarządzania zasobami leśnymi oraz ochrony przed pożarami.

Pytanie 19

Jesienne badania szkodników pierwotnych sosny przeprowadza się w lasach

A. iglastych oraz mieszanych z przewagą gatunków iglastych, w wieku poniżej 20 lat

B. sosnowych oraz wielogatunkowych z dominacją sosny, w wieku poniżej 20 lat

C. iglastych oraz mieszanych z przewagą gatunków iglastych, w wieku powyżej 20 lat

D. sosnowych oraz wielogatunkowych z dominacją sosny, w wieku powyżej 20 lat

Właściwa odpowiedź odnosi się do drzewostanów sosnowych i wielogatunkowych z przewagą sosny, które są w wieku powyżej 20 lat. W tym wieku sosny osiągają dojrzałość, co czyni je bardziej podatnymi na atak szkodników pierwotnych, takich jak np. kornik drukarz (Ips typographus) czy szeliniak sosnowy (Dendroctonus micans). W praktyce, monitoring i ocena stanu zdrowotnego tych drzewostanów są kluczowe dla zarządzania lasami i ochrony przed szkodnikami. Standardy branżowe, takie jak te zawarte w regulacjach dotyczących gospodarki leśnej, podkreślają znaczenie regularnych inspekcji w drzewostanach sosnowych, zwłaszcza w okresie jesiennym, kiedy szkodniki są bardziej aktywne. Przykłady działań w ramach takiego monitoring mogą obejmować obserwację objawów żerowania szkodników, analizę jakości drewna oraz wdrażanie odpowiednich metod ochrony, takich jak zastosowanie feromonów do wabienia szkodników lub biologiczne metody zwalczania. Tego typu praktyki przyczyniają się do utrzymania zdrowotności lasów oraz ich bioróżnorodności.

Pytanie 20

Jaką liczbę dni, przy ośmiogodzinnej zmianie roboczej, będzie eksploatowany ciągnik na zrębie, jeśli jego wydajność zrywki wynosi 6 m³/godz., a pozyskano 336 m³?

A. 10 dni

B. 14 dni

C. 7 dni

D. 18 dni

Żeby obliczyć, ile dni ciągnik rolniczy spędzi w pracy na zrębie, musisz najpierw ustalić, ile godzin potrzeba na pozyskanie 336 m³ drewna. Wydajność ciągnika to 6 m³ na godzinę, więc czas pracy obliczasz przez podzielenie objętości drewna przez tę wydajność: 336 m³ podzielić na 6 m³ na godz. daje 56 godzin. A potem, jeśli wiesz, że ciągnik pracuje na 8-godzinnej zmianie, to dzielisz 56 godzin przez 8 godz. dziennie i wychodzi, że zajmie to 7 dni. To wszystko jest zgodne z normami w leśnictwie, które mówią, że dobrze zaplanowany czas pracy maszyn jest kluczowy, żeby oszczędzać koszty i dbać o środowisko. Przydatne mogą być też różne narzędzia do monitorowania wydajności, które pomogą lepiej zarządzać tymi procesami.

Pytanie 21

Bezpośredni nadzór stosuje się w przypadku

A. zbierania szyszek i nasion na zrębie

B. określania kształtu drzew na zrębie

C. usuwania powalonych drzew oraz tych z pękniętym pniem

D. realizacji trzebieży przy użyciu wycinarek

Nadzór bezpośredni to naprawdę ważna sprawa przy pracy w lesie, szczególnie gdy chodzi o usuwanie wywrotów i drzew z uszkodzonymi pniami. To nie tylko pomaga w utrzymaniu lasu w dobrej kondycji, ale też dba o bezpieczeństwo ludzi, którzy tam pracują. Na przykład, kiedy trzeba usunąć drzewo, które się przewróciło czy zostało zniszczone przez pogodę, trzeba być naprawdę ostrożnym i precyzyjnym, żeby zminimalizować ryzyko wypadków. W praktyce chodzi o to, żeby w pobliżu był ktoś doświadczony, kto będzie obserwował, co się dzieje, oceni warunki i podejmie decyzje jak najlepiej usunąć te drzewa. Różne organizacje leśne mają swoje standardy, które podkreślają, jak ważny jest nadzór dla ochrony środowiska i bezpieczeństwa. No i nie zapominajmy o dokumentacji, bo to jest istotne dla przyszłych prac leśnych i dla zarządzania ekosystemem.

Pytanie 22

Rosiczka okrągłolistna jest gatunkiem odróżniającym

A. bór wilgotny od boru mieszanego wilgotnego

B. bór bagienny od boru wilgotnego

C. bór suchy od boru świeżego

D. bór świeży od boru mieszanego świeżego

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać na szereg nieporozumień związanych z klasyfikacją i różnicowaniem typów borów. Pierwsza z odrzuconych odpowiedzi, dotycząca boru suchego i boru świeżego, sugeruje, że te dwa biotopy różnią się jedynie wilgotnością, co jest zbyt uproszczonym podejściem. Bór suchy, głównie zdominowany przez sosny, występuje na glebach ubogich, a bór świeży, z kolei, charakteryzuje się wyższym poziomem wilgotności i bogatszym składem gatunkowym. Druga z odrzuconych opcji, różnicowanie boru wilgotnego od boru mieszanego wilgotnego, ignoruje kluczowe elementy struktury ekologicznej. Bór wilgotny, z przewagą gatunków wymagających większej ilości wody, różni się od boru mieszanego, który zawiera różne gatunki roślinności. Różnice te nie są tak wyraźne, jak w przypadku boru bagiennego. Ostatnia błędna odpowiedź, dotycząca boru świeżego i boru mieszanego świeżego, również bazuje na mylnym założeniu, że te dwa typy borów są do siebie bardziej podobne. W rzeczywistości, bór mieszany świeży zawiera różnorodność gatunków, co wpływa na jego bioróżnorodność i struktury ekosystemowe. Te nieporozumienia mogą prowadzić do trudności w interpretacji i decyzji dotyczących zarządzania i ochrony ekosystemów leśnych.

Pytanie 23

Aby chronić powierzchnie przed patogenicznymi grzybami korzeniowymi, wykorzystuje się środki zawierające grzyb

A. Rizoctonia solani

B. Phlebiopsis gigantea

C. Fomes annosus

D. Armillaria sp

Phlebiopsis gigantea jest grzybem, który jest szeroko stosowany w biotechnologii do ochrony roślin przed chorobami wywołanymi przez patogeniczne grzyby korzeniowe. Działa poprzez mechanizmy biokontrolne, takie jak konkurencja o zasoby oraz indukcja odporności u roślin. Preparaty zawierające ten grzyb są często stosowane w uprawach leśnych, gdzie pomagają w ochronie młodych sadzonek przed infekcjami grzybowymi, takimi jak Fomes annosus, który jest znany jako grzyb zgniłkowy. Użycie Phlebiopsis gigantea jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i integrowanej ochrony roślin, które promują naturalne metody kontroli szkodników i chorób. W praktyce, aplikacja tego grzyba na obszarze plantacji leśnych zmniejsza potrzebę stosowania chemicznych środków ochrony roślin, co wpływa korzystnie na zdrowie ekosystemów oraz jakości gleby. Od lat prowadzone są badania nad efektywnością Phlebiopsis gigantea, co potwierdza jego rolę jako istotnego elementu strategii zarządzania chorobami roślin.

Pytanie 24

Zimuje w postaci gąsienicy w osłonie jajowej, znajdując się pod płytkami kory na pniu

A. osnuja gwiaździsta

B. brudnica mniszka

C. strzygonia choinówka

D. barczatka sosnówka

Brudnica mniszka (Mamestra brassicae) jest owadem z rodziny sówkowatych, którego larwy zimują pod płytkami kory na pniach drzew. Gąsienice tego gatunku są znane z tego, że potrafią przetrwać w trudnych warunkach, co czyni je interesującym obiektem badań w kontekście adaptacji do zimowych warunków. Ich strategia zimowania w osłonkach jajowych zapewnia im odpowiednią ochronę przed niskimi temperaturami oraz drapieżnikami. Z perspektywy praktycznej, znajomość cyklu życiowego brudnicy mniszki jest istotna dla rolników i ogrodników, którzy muszą monitorować populacje tych owadów, aby unikać szkód w uprawach, zwłaszcza w przypadku warzyw i roślin kapustnych. W Polsce brudnica mniszka jest jednym z najważniejszych szkodników w uprawach rolnych, dlatego skuteczne metody monitorowania i zwalczania jej larw są kluczowe w zarządzaniu plonami. Rekomenduje się stosowanie pułapek feromonowych oraz regularne inspekcje terenów upraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi.

Pytanie 25

W branży optycznej do łączenia soczewek stosuje się materiał uzyskiwany z żywicy

A. modrzewia

B. świerka

C. sosny

D. jodły

Odpowiedź "jodły" jest poprawna, ponieważ w przemyśle optycznym do sklejania soczewek wykorzystuje się żywice, które najczęściej pozyskuje się z drewna jodłowego. Żywice te charakteryzują się doskonałymi właściwościami adhezyjnymi oraz stabilnością chemiczną, co czyni je idealnymi do zastosowań w przemyśle optycznym. Produkty te są szeroko stosowane w technologii optycznej, gdzie wymagana jest wysoka jakość i trwałość połączeń. W procesie produkcji soczewek kluczowym elementem jest zapewnienie, aby łączenia były odporne na działanie czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy różnice temperatur. Żywice jodłowe są także wykorzystywane do produkcji specjalistycznych klejów, które muszą spełniać normy ISO dotyczące trwałości i bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście produkcji sprzętu optycznego. Dzięki swoim właściwościom, żywice te pozwalają na uzyskanie bardzo przejrzystych połączeń, co jest niezbędne w zastosowaniach optycznych.

Pytanie 26

Do działań profilaktycznych zwiększających odporność drzewostanu zalicza się

A. usuwanie drzew zasiedlonych

B. zabezpieczanie repelentem sadzonek

C. moczenie sadzonek przed wysadzeniem w insektycydzie

D. wprowadzanie podszytów

Wprowadzanie podszytów to jedna z kluczowych metod stosowanych w celu podnoszenia odporności drzewostanu. Podszyty, czyli warstwa roślinności pod koronami drzew, pełnią wiele istotnych funkcji ekosystemowych. Po pierwsze, zwiększają bioróżnorodność, co sprzyja naturalnym procesom regeneracyjnym oraz stabilizuje ekosystem leśny. Wprowadzenie podszytów poprawia mikroklimat w obrębie drzewostanu, co może przyczynić się do lepszego wzrostu młodych drzew i podniesienia ich odporności na choroby i szkodniki. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest sadzenie krzewów i małych drzew, które mogą wspierać większe drzewostany, np. poprzez ograniczenie erozji gleby i poprawę jej struktury. Ponadto, odpowiednio dobrane gatunki podszytu mogą pełnić funkcję bioindykatorów, co pomoże w monitorowaniu stanu zdrowia ekosystemu. W kontekście dobrych praktyk leśnych, wprowadzanie podszytów jest częścią strategii zrównoważonego zarządzania lasami, co jest zgodne z zasadami LEED i FSC, które promują ochronę różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemów.

Pytanie 27

Analiza ryzyka upraw, młodych lasów i dojrzałych drzewostanów w kontekście patogenów wywołujących opieńkową zgniliznę korzeni oraz hubę korzeni jest realizowana

A. w okresie wiosennym

B. w porze jesiennej

C. w sezonie letnim

D. w okresie zimowym

Ocena zagrożenia upraw, młodników i starszych drzewostanów przez patogeny powodujące opieńkową zgniliznę korzeni oraz hubę korzeni jest kluczowym elementem zarządzania zdrowotnością lasów. Wiosna to czas, kiedy aktywność biologiczna w glebie i wśród roślin jest na najwyższym poziomie, co pozwala na skuteczniejsze identyfikowanie pierwszych objawów chorób. Patogeny grzybowe, takie jak opieńka, wchodzą w fazę intensywnego rozwoju, co sprawia, że ich obecność można łatwiej zdiagnozować. Dobrze przeprowadzona inspekcja wiosenna umożliwia wczesne podjęcie działań prewencyjnych, takich jak stosowanie fungicydów lub zmianę praktyk zarządzania glebą. Przykładem może być analiza zdrowotna młodników w celu identyfikacji nieprawidłowości w wzroście, co pozwala na szybkie reagowanie i wdrażanie działań ochronnych. Ważne jest również stosowanie standardów silwotechnicznych, które zalecają regularne monitorowanie lasów w określonych porach roku, co zwiększa efektywność ochrony przed szkodnikami i chorobami.

Pytanie 28

Obszary leśne, które są szczególnie narażone na pożary, oddziela się strefą ochronną przeciwpożarową

A. typ D

B. typ B

C. typ A

D. typ C

Wybór odpowiedzi nieprawidłowych może wynikać z mylnych przekonań na temat funkcji pasów przeciwpożarowych oraz ich znaczenia w ochronie przed pożarami. Odpowiedzi takie jak typ A, C i B mogłyby sugerować, że inne podejścia, takie jak użycie różnych typów zadrzewień lub innych metod zapobiegania pożarom, mogą być równie skuteczne, co jednak jest błędne. Pasy przeciwpożarowe mają specyficzną rolę w ochronie lasów, a ich głównym celem jest stworzenie fizycznej bariery, która może spowolnić rozprzestrzenianie się ognia, co nie jest możliwe przez inne metody, jak np. zmiana składu gatunkowego drzewostanu. Zastosowanie pasów przeciwpożarowych jest standardem w zarządzaniu ryzykiem pożarowym, co podkreśla ich fundamentalne znaczenie w strategiach ochrony środowiska. Istnieją również konkretne wytyczne dotyczące ich lokalizacji i szerokości, które są dostosowywane do lokalnych warunków. Ignorowanie takich zasad prowadzi do nieefektywności w działaniach prewencyjnych i zwiększa ryzyko poważnych strat w przypadku wystąpienia pożaru. Mylne jest także przekonanie, że pasy przeciwpożarowe są jedynie dodatkowym luksusem, a nie niezbędnym elementem strategii ochrony leśnej, co podkreślają liczne raporty dotyczące skutków pożarów w lasach. Aby skutecznie chronić środowisko i zasoby leśne przed pożarami, niezbędne jest przestrzeganie sprawdzonych praktyk w zakresie tworzenia i utrzymania pasów przeciwpożarowych.

Pytanie 29

Czas trwania działań bezpośrednich w obszarze ochrony przeciwpożarowej lasów jest od 1 marca do

A. 31 sierpnia

B. 30 listopada

C. 30 września

D. 31 października

Odpowiedź 31 października jest prawidłowa, ponieważ okres prowadzenia akcji bezpośredniej w zakresie ochrony przeciwpożarowej lasów, zgodnie z przepisami prawa, kończy się właśnie w tym dniu. Taki termin ma na celu minimalizację ryzyka pożarów w lasach w okresie, gdy warunki atmosferyczne mogą sprzyjać powstawaniu ognisk pożarowych. Przykładem zastosowania tego terminu jest odpowiednie planowanie działań prewencyjnych przez służby leśne oraz organizacje zajmujące się ochroną przyrody. W praktyce oznacza to, że w okresie od 1 marca do 31 października prowadzona jest intensywna edukacja społeczeństwa na temat zagrożeń związanych z pożarami, a także realizowane są działania mające na celu ochronę lasów, takie jak patrolowanie, tworzenie stref ochronnych oraz organizowanie szkoleń dla strażaków. Warto również zwrócić uwagę, że na mocy regulacji prawnych, w tym ustaw o ochronie przyrody, istnieje obowiązek monitorowania lasów pod kątem zagrożeń pożarowych, co podkreśla znaczenie harmonogramu akcji ochronnych.

Pytanie 30

Określenie procentowej zawartości nasion prawidłowo wykształconych, zdrowych i bez widocznych uszkodzeń w masie próbki poddanej ocenie w stacji badania nasion, to oznaczenie ich

A. wartości siewnej

B. masy 1000 szt.

C. żywotności

D. czystości plonu

Masa 1000 sztuk to miara, która odnosi się do wagi tysiąca nasion danego gatunku, jednak nie dostarcza informacji na temat jakości czy zdrowotności nasion. W praktyce, znajomość masy 1000 sztuk jest istotna przy planowaniu siewu, lecz nie jest to wskaźnik czystości plonu, gdyż nie uwzględnia on uszkodzeń ani zdrowotności nasion. Wartość siewna z kolei odnosi się do zdolności nasion do kiełkowania oraz przeżycia w warunkach polowych, co również nie koresponduje bezpośrednio z czystością plonu. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, ponieważ nieodpowiednia interpretacja tych pojęć może prowadzić do niewłaściwego doboru nasion do siewu, co w konsekwencji wpłynie na plon oraz jego jakość. Żywotność, rozumiana jako zdolność nasion do kiełkowania i wzrostu, również nie jest tym samym co czystość plonu, gdyż może istnieć wiele czynników wpływających na żywotność, niezwiązanych z czystością nasion. W rezultacie, mylenie tych terminów może prowadzić do błędnych decyzji agronomicznych, co w dłuższej perspektywie może mieć negatywny wpływ na efektywność produkcji rolnej.

Pytanie 31

Na 3 ha terenu drzewostanu sosnowego zgromadzono 897 m³. Jaką ma zasobność?

A. 180 m3/ha

B. 449 m3/ha

C. 299 m3/ha

D. 897 m3/ha

Zasobność drzewostanu to miara określająca ilość drewna, jakie znajduje się na jednostce powierzchni, wyrażona w metrach sześciennych na hektar (m3/ha). W przypadku drzewostanu sosnowego o powierzchni 3 ha i całkowitym zapasie wynoszącym 897 m3, zasobność obliczamy dzieląc całkowity zapas przez powierzchnię. Dlatego: 897 m3 / 3 ha = 299 m3/ha. Taka wartość wskazuje na bardzo dobrze rozwinięty drzewostan, co jest istotne w kontekście gospodarki leśnej. W praktyce, znajomość zasobności jest kluczowa dla planowania działań związanych z pozyskiwaniem drewna oraz prowadzeniem właściwej gospodarki leśnej, co pozwala na zrównoważony rozwój lasów. Standardy takie jak FSC (Forest Stewardship Council) promują świadome zarządzanie zasobami leśnymi, a odpowiednia zasobność jest jednym z parametrów oceniających zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 32

W szacunkach brakarskich pomiar pierśnicy każdego drzewa stosuje się w metodzie

A. drzew wyselekcjonowanych

B. drzewa wzorcowego

C. posztucznej

D. klasyfikacyjnej

Pomiar pierśnicy każdego drzewa w kontekście szacunku brakarskiego przy zastosowaniu metody posztucznej jest kluczowym elementem w zarządzaniu lasami oraz w ocenie zasobów leśnych. Metoda posztuczna polega na oznaczaniu i pomiarze drzew, które będą wycinane, co pozwala na dokładne oszacowanie ich objętości i wartości. W ramach tej metody, pierśnica mierzona jest na wysokości 130 cm nad poziomem gruntu, co jest standardową praktyką w leśnictwie. Dzięki temu, leśnicy mogą podejmować decyzje o wykorzystaniu drzew, uwzględniając ich zdrowotność, wiek oraz wartość ekonomiczną. Przykładem zastosowania metody posztucznej może być ocena drzewostanów w kontekście planowania cięć i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi. Stosowanie tej metody przyczynia się do efektywnego gospodarowania lasami, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w ochronie i rekultywacji środowiska leśnego.

Pytanie 33

Przybliżona liczba siewek buka zwyczajnego w siewie częściowym na powierzchni otwartej wynosi

A. 15 tys. szt./ar

B. 5 tys. szt./ar

C. 10 tys. szt./ar

D. 8 tys. szt./ar

Wybierając inne gęstości siewu buka, na przykład 10 tys. szt./ar, można natrafić na problemy. Choć wydaje się to sensowne, to zbyt duża gęstość może stwarzać mega konkurencję dla siewek o światło i składniki odżywcze, co może je osłabiać. Z drugiej strony 5 tys. szt./ar to już za mało. Takie siewki nie będą miały wystarczająco miejsca i mogą pojawić się chwasty, które będą dominować. A co z 15 tys. szt./ar? Może i brzmi zachęcająco, ale w praktyce to przeludnienie, które pogorszy sytuację wśród roślin. Ważne, żeby rozumieć potrzeby gatunku i jakie warunki są najlepsze dla siewek, bo to klucz do sukcesu w zarządzaniu lasami. Dobrze dobrana gęstość siewu to nie tylko większe szanse na rozwój drzew, ale też lepsza bioróżnorodność i stabilność naszych lasów.

Pytanie 34

Według tablic B. Szymkiewicza, miąższość grubizny w drzewostanie głównym dla modrzewia w wieku 20 lat w I klasie bonitacji siedliska wynosi 100 m³. Jakie jest zadrzewienie, jeżeli pomiary w terenie wykazały miąższość rzeczywistą równą 110 m³?

A. 0,8

B. 1,0

C. 1,1

D. 0,9

Zadrzewienie obliczamy, dzieląc miąższość rzeczywistą przez teoretyczną. Tu mamy miąższość teoretyczną 100 m³ i rzeczywistą 110 m³. Czyli wzór działa tak: zadrzewienie = miąższość rzeczywista / miąższość teoretyczna, co daje nam 110 m³ podzielone przez 100 m³, czyli 1,1. To oznacza, że mamy więcej drzew niż myśleliśmy, co może sugerować, że warunki w lesie są naprawdę dobre albo ktoś dobrze nim zarządza. Wiedza o zadrzewieniu jest super ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą ocenić stan lasu i zaplanować przyszłe działania, jak na przykład cięcia sanitarno-skalujące, które pomogą utrzymać zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 35

Dokument potwierdzający wydanie drewna, który jest niezbędny do transportu drewna do odbiorcy przez przewoźnika, to

A. asygnata

B. faktura

C. kwit wywozowy

D. kwit podwozowy

Asygnata, kwit podwozowy oraz faktura są dokumentami, które nie mają zastosowania w kontekście przewozu drewna. Asygnata jest dokumentem, który potwierdza prawo do dysponowania towarem, ale nie jest bezpośrednio związana z transportem drewna. Nie ma ona charakteru dokumentu przewozowego, który wymagałby szczegółowej ewidencji i potwierdzenia legalności pochodzenia surowca. Kwit podwozowy, z kolei, jest dokumentem używanym w kontekście dostaw towarów do punktu odbioru, ale także nie odpowiada na wszystkie wymogi związane z przewozem drewna. Faktura, chociaż jest istotnym dokumentem księgowym, nie stanowi podstawy do przewozu drewna; jest to dokument finansowy, który potwierdza sprzedaż towaru. Należy zrozumieć, że błędne przypisanie tych dokumentów do procedur transportowych może prowadzić do nieprawidłowości w obrocie drewnem, a co za tym idzie, do problemów prawnych. Rzetelna wiedza na temat odpowiednich dokumentów przewozowych jest kluczowa dla profesjonalistów w branży, aby unikać nieporozumień oraz potencjalnych sankcji związanych z nielegalnym obrotem surowcami leśnymi.

Pytanie 36

Symbol 3/1 dla sadzonki wskazuje na to, że jest to sadzonka

A. czteroletnia, hodowana po 3 roku

B. czteroletnia, hodowana po 1 roku

C. trzyletnia, hodowana po 1 roku

D. trzyletnia, hodowana po 3 roku

Odpowiedź "czteroletnią, szkółkowaną po 3 roku" jest prawidłowa, ponieważ symbol produkcyjny sadzonki 3/1 odnosi się do wieku sadzonki oraz etapu szkółkowania. W przypadku symbolu 3/1, liczba 3 oznacza, że sadzonka została szkółkowana przez 3 lata, natomiast liczba 1 wskazuje na pierwszy rok po przesadzeniu lub po rozpoczęciu nowego etapu wzrostu. W praktyce oznacza to, że sadzonka ma 4 lata (3 lata w szkółce + 1 rok po przesadzeniu). W kontekście produkcji roślinnej, sadzonki czteroletnie są często bardziej odporne na choroby, lepiej rozwinięte i mają większe możliwości adaptacyjne, co czyni je bardziej wartościowymi dla ogrodników i plantatorów. Na przykład, w przypadku drzew owocowych lub ozdobnych, wybór czteroletniej sadzonki może przyspieszyć proces zakupu i pełne uwydatnienie walorów estetycznych rośliny.

Pytanie 37

Ilustracja przedstawia siewkę

A. lipy drobnolistnej.

B. jesionu wyniosłego.

C. klonu pospolitego.

D. grabu pospolitego.

Chociaż odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, każda z nich opiera się na niewłaściwej identyfikacji siewki. Lipa drobnolistna jest drzewem o liściach, które są bardziej sercowate, ale mają wyraźne ząbkowanie, co odróżnia je od liści klonu pospolitego. Klon pospolity, jak już wspomniano, ma gładkie brzegi liści. Grab pospolity ma liście, które przypominają liście klonu, ale są mniejsze i mają węższy kształt oraz inne cechy, takie jak szorstka tekstura. Jesion wyniosły, z kolei, wyróżnia się liśćmi złożonymi, które są zupełnie inne w porównaniu do prostych liści klonu. Wiele osób może pomylić te gatunki ze względu na podobieństwa w kształcie liści, jednak kluczowe jest rozpoznawanie szczegółów, takich jak kształt, faktura oraz kolor liści. Często, przy identyfikacji roślin, występuje błąd w interpretacji, gdy uczniowie skupiają się na ogólnych cechach zamiast na szczegółach, co prowadzi do mylnych wniosków. Dlatego istotne jest, aby w procesie nauki podkreślać znaczenie analizy szczegółów oraz praktykować identyfikację roślin w terenie, co sprzyja lepszemu zrozumieniu różnorodności flory.

Pytanie 38

W drzewostanie oznaczonym symbolem Gb Św Db przykładowy skład gatunkowy odnowienia przedstawia się następująco:

A. Gb 40, Św 30, Db 20, Md i in. 10

B. Gb 40, Db 30, Św 20, Md i in. 10

C. Db 40, Gb 30, Św 20, Md i in. 10

D. Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10

Odpowiedź, w której skład gatunkowy odnowienia wynosi Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10, jest poprawna, ponieważ odpowiada charakterystyce drzewostanu oznaczonego symbolem Gb Św Db. W takim drzewostanie dominującą rolę odgrywają gatunki: Dąb (Db) i Świerk (Św), które są wskazane w symbolice. Dąb, jako gatunek główny, występuje w ilości 40%, co potwierdza jego dominację w strukturze drzewostanu. Świerk, z kolei, zajmuje 30% powierzchni, co wskazuje na jego istotne, ale nie dominujące miejsce w składzie. Nieco mniejszy udział ma Grab (Gb), który również jest obecny, stanowiąc 20%. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie zalesień, gdzie znajomość składów gatunkowych pozwala na optymalizację procesów hodowlanych oraz dbałość o bioróżnorodność. Właściwy dobór gatunków w odnawianiu lasów jest kluczowy dla zachowania ich zdrowotności oraz odporności na zmiany klimatyczne. Praktyki te są zgodne ze standardami zrównoważonego zarządzania lasami, które promują różnorodność biologiczną oraz efektywne wykorzystanie zasobów leśnych.

Pytanie 39

Kto ustala wysokość ekwiwalentu za nielegalnie pozyskaną zwierzynę?

A. nadleśniczy

B. wojewoda

C. łowczy krajowy

D. minister środowiska

Minister środowiska, jako organ odpowiedzialny za ochronę przyrody i zarządzanie zasobami naturalnymi, ma kompetencje do określania wysokości ekwiwalentu za bezprawnie pozyskaną zwierzynę. Wysokość tego ekwiwalentu jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedzialności w gospodarce łowieckiej oraz ochrony bioróżnorodności. Przykładowo, w Polsce przepisy zawarte w Ustawie z dnia 13 października 1995 r. o ochronie zwierząt oraz Ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie wskazują na konieczność ustalenia takich ekwiwalentów w celu zapobiegania nielegalnym polowaniom i zniechęcania do przestępstw przeciwko przyrodzie. Minister środowiska ustala stawki, które są zróżnicowane w zależności od gatunku zwierzyny oraz innych okoliczności, co zapewnia odpowiednią ochronę dla zagrożonych gatunków. Taki system działa na zasadzie prewencji i edukacji, promując odpowiedzialną postawę wśród myśliwych i użytkowników zasobów leśnych.

Pytanie 40

Do jakiej kategorii zaliczamy gospodarcze drzewostany nasienne, które są wykorzystywane jako podstawowy materiał leśny do produkcji materiału rozmnożeniowego?

A. kwalifikowany

B. ze zidentyfikowanego źródła

C. wybrany

D. sprawdzony

Gospodarcze drzewostany nasienne, które są wykorzystywane jako leśny materiał podstawowy, zaliczane do kategorii "ze zidentyfikowanego źródła", są kluczowe w produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego. Oznacza to, że materiał ten pochodzi z określonych drzewostanów, które zostały dokładnie zidentyfikowane i ocenione pod kątem cech genetycznych oraz jakościowych. Przykładem może być drzewostan, który został wyselekcjonowany ze względu na wysoką odporność na choroby lub doskonałe właściwości fizyczne drewna. Standardy dotyczące identyfikacji źródeł, takie jak te opisane w normach ISO oraz zasadach określonych przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną, zapewniają, że materiał rozmnożeniowy spełnia wymagania jakościowe i biogenezy, co jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania lasami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w hodowli drzew i planowaniu zalesień, gdzie wybór odpowiednich źródeł materiału nasiennego może znacznie wpłynąć na powodzenie całego projektu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej