Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:27
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:37

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podopieczna cierpi na padaczkę i jedynym jej źródłem dochodu jest renta, co powoduje, że co miesiąc nie starcza jej na leki. Kto powinien pomóc jej w uzyskaniu wsparcia finansowego?

A. z neurologiem

B. z pracownikiem środowiskowym

C. z lekarzem pierwszego kontaktu zatrudnionym w POZ

D. z pracownikiem socjalnym pracującym w OPS

Wybór pracownika socjalnego zatrudnionego w Ośrodku Pomocy Społecznej (OPS) jako źródła pomocy finansowej dla podopiecznej z padaczką jest uzasadniony. Pracownicy socjalni mają odpowiednie kwalifikacje oraz dostęp do programów wsparcia finansowego, takich jak zasiłki lub inne formy pomocy, które mogą być niezbędne w sytuacji kryzysowej. Ich rola polega nie tylko na udzielaniu informacji, ale także na ocenie sytuacji życiowej klienta oraz pomocy w wypełnianiu formalności związanych z ubieganiem się o różne formy wsparcia. W praktyce oznacza to, że pracownik socjalny może pomóc w złożeniu wniosku o dodatek na leki, zasiłek celowy lub inne formy wsparcia, które mogą umożliwić zakup niezbędnych medykamentów. Warto również dodać, że pracownicy socjalni często współpracują z innymi instytucjami, co pozwala na holistyczne podejście do problemów klientów. Taka współpraca jest zgodna z dobrymi praktykami w obszarze pomocy społecznej, które kładą nacisk na kompleksowe wsparcie osób w trudnych sytuacjach życiowych.

Pytanie 2

Jakie działania powinien podjąć opiekun, który wspiera osobę niedowidzącą w samodzielnym przyjmowaniu doustnych leków przepisanych przez lekarza?

A. zawsze organizować leki w szafce osoby podopiecznej według kolejności literowej

B. systematycznie kontrolować daty ważności leków u osoby podopiecznej

C. przechowywać osobiście wszystkie leki w zamykanej na klucz szafce

D. polecić osobie podopiecznej, aby trzymała leki w lodówce

Regularne sprawdzanie terminu ważności leków u podopiecznego jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności terapii farmakologicznej. Leki, które zostały przeterminowane, mogą tracić swoje właściwości terapeutyczne, co może prowadzić do nieefektywnego leczenia, a w niektórych przypadkach, do poważnych skutków ubocznych. W praktyce, asystent powinien ustalić harmonogram kontrolowania leków, co może obejmować miesięczne przeglądy. Dobrą praktyką jest również edukowanie podopiecznego o znaczeniu terminów ważności oraz o metodach ich sprawdzania. Ułatwienie podopiecznemu dostępu do informacji o lekach poprzez etykietowanie lub użycie aplikacji mobilnych może znacznie poprawić skuteczność tego procesu. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, monitorowanie stanu leków jest nie tylko odpowiedzialnością opiekunów, ale także kluczowym elementem systemu opieki zdrowotnej.

Pytanie 3

W jakiej sytuacji w opiece nad osobą z niepełnosprawnością stosuje się materac zmiennociśnieniowy?

A. problemy z przepływem w naczyniach

B. obniżenie wentylacji płuc

C. osłabienie napięcia mięśni

D. ryzyko powstawania odleżyn

Materac zmiennociśnieniowy jest kluczowym narzędziem w profilaktyce odleżyn, które są poważnym zagrożeniem dla osób z ograniczoną mobilnością. Odleżyny powstają na skutek długotrwałego ucisku na skórę oraz tkankę podskórną, co prowadzi do niedokrwienia i martwicy tkanek. Materace te działają na zasadzie cyklicznej zmiany ciśnienia, co przyczynia się do równomiernego rozkładu ciężaru ciała oraz poprawy krążenia krwi w obszarach narażonych na ucisk. Przykładowo, stosowanie materaca zmiennociśnieniowego u pacjentów leżących w łóżku przez dłuższy czas pozwala na znaczne zmniejszenie ryzyka powstawania odleżyn, co potwierdzają wytyczne i rekomendacje kliniczne dotyczące opieki nad osobami z niepełnosprawnością. Ważne jest, aby personel medyczny regularnie monitorował stan skóry pacjenta oraz dostosowywał ustawienia materaca do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z zasadami opieki opartej na dowodach.

Pytanie 4

Pani Helena, która jest osobą z niepełnosprawnością fizyczną, mieszka razem z mężem i córką. Bliscy pani Heleny przebywają często poza domem, co sprawia, że czuje się ona samotna i niepotrzebna. Jakie działania powinien podjąć asystent, aby poprawić sytuację rodzinną?

A. spędzać dużo czasu z panią Heleną

B. zorganizować spotkanie podopiecznej z psychologiem

C. zaproponować rodzinie uczestnictwo w terapii

D. omówić z bliskimi problem, który dotyczy podopiecznej

Rozmowa z rodziną o problemach, z jakimi boryka się podopieczna, jest kluczowym krokiem w budowaniu zdrowych relacji oraz wsparciu emocjonalnym. Tego typu interwencja opiera się na zasadach komunikacji interpersonalnej, które wskazują, że otwarte rozmowy mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia potrzeb i emocji danej osoby. W przypadku pani Heleny, jej uczucie samotności i nieprzydatności mogą być skutkiem braku zaangażowania bliskich w jej życie. Poprzez zaangażowanie rodziny w rozmowę można zidentyfikować problemy oraz wspólnie poszukiwać rozwiązań, które będą sprzyjały poprawie jej samopoczucia. Przykładowo, po rozmowie rodzina może zacząć planować wspólne aktywności, które będą ukierunkowane na angażowanie pani Heleny oraz dawanie jej poczucia wartości. Zgodnie z praktykami z zakresu psychologii, aktywne słuchanie i empatia w takich rozmowach są kluczowe, co pozwala na stworzenie przestrzeni, w której pani Helena może otworzyć się na wyrażanie swoich emocji. Efektem takiej interwencji może być również zmniejszenie poziomu stresu i poprawa relacji rodzinnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 5

Z którym ze specjalistów można się skonsultować bez skierowania, mając ubezpieczenie zdrowotne i będąc osobą z niepełnosprawnością?

A. Neurologiem

B. Ortopedą

C. Psychiatrą

D. Kardiologiem

Osoby z niepełnosprawnością mają prawo do korzystania z usług psychiatrycznych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego bez konieczności posiadania skierowania. Jest to zgodne z przepisami prawa oraz standardami opieki zdrowotnej, które uznają znaczenie dostępu do opieki psychologicznej dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. W praktyce oznacza to, że pacjenci mogą szybko uzyskać pomoc w trudnych sytuacjach życiowych, korzystając z konsultacji psychiatrycznych, co jest kluczowe dla ich zdrowia psychicznego. W przypadku osób z niepełnosprawnością, terapia psychiatryczna może obejmować nie tylko leczenie farmakologiczne, ale również różne formy psychoterapii, co przyczynia się do poprawy jakości życia. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia psychicznego, które wskazują na znaczenie wczesnej interwencji oraz dostępności usług terapeutycznych dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej.

Pytanie 6

Asystent, podczas wymiany zdań z podopieczną, dowiedział się o jej trudnościach z wychowywaniem niepełnoletniego syna. Zasugerował, by skontaktowała się z pedagogiem szkolnym. Jakiego rodzaju pomoc zaproponował asystent podopiecznej?

A. Pomoc motywacyjna

B. Pomoc instrumentalna

C. Pomoc rzeczowa

D. Pomoc informacyjna

Motywujące wsparcie powinno inspirować do zmian, ale w tej sytuacji ważniejsze było konkretne informowanie. Zachęcanie podopiecznej do działania bez podania konkretnych narzędzi czy wskazówek może prowadzić do frustracji i wrażenia zagubienia. Z drugiej strony, wsparcie instrumentalne oznacza dostarczenie konkretnej pomocy materialnej, a tego tu zabrakło. Asystent nie dał żadnych fizycznych zasobów, które mogłyby pomóc w wychowywaniu syna. Rzeczowe wsparcie, czyli dostarczanie konkretnych przedmiotów lub informacji technicznych, też się nie pojawiło. Zrozumienie różnych form wsparcia jest kluczowe, bo błędne przypisanie wsparcia do konkretnej sytuacji może prowadzić do kłopotów i niezaspokojenia potrzeb. Często myli się wsparcie informacyjne z innymi rodzajami wsparcia, co może powodować nieporozumienia w roli asystenta w pomocy społecznej. Dobrze jest wybierać odpowiednie strategie, co w tym przypadku się udało, ale widzenie innych form wsparcia jako ważniejszych może wprowadzać zamieszanie w pracy socjalnej.

Pytanie 7

Podopieczna nie chce myć zębów ani dbać o swoją częściową protezę zębową. Aby zapobiec zapaleniom w jamie ustnej, jaką płukankę powinien zalecić asystent?

A. herbatką z szałwii

B. roztworem boraksu z gliceryną

C. herbatką z dziurawca

D. mieszanką gliceryny z witaminą C

Odpowiedź "naparem z szałwii" jest prawidłowa, ponieważ szałwia (Salvia officinalis) jest znana ze swoich właściwości przeciwzapalnych, antyseptycznych i łagodzących. Płukanie jamy ustnej naparem z szałwii może pomóc w zmniejszeniu stanów zapalnych w jamie ustnej, co jest szczególnie istotne w przypadku osób z protezami dentystycznymi, które mogą być narażone na podrażnienia i infekcje. Szałwia zawiera olejki eteryczne oraz flawonoidy, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą przyspieszać proces gojenia. W praktyce, przygotowanie naparu polega na zalaniu suszonych liści szałwii wrzącą wodą, a następnie odczekaniu około 10-15 minut. Płukanie jamy ustnej takim naparem może być stosowane kilka razy dziennie, co przynosi ulgę i zapobiega powstawaniu chorób przyzębia oraz innych dolegliwości. Dlatego w sytuacjach, gdy pacjenci odmawiają standardowych metod higieny, takie alternatywne podejście może okazać się skuteczną formą profilaktyki oraz wsparcia zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 8

Gdzie może się kształcić osoba z głębokim stopniem niepełnosprawności intelektualnej?

A. w zwykłej szkole

B. w publicznej szkole zawodowej

C. w szkole specjalistycznej

D. w dowolnej placówce wybranej przez opiekuna

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim powinna uczęszczać do szkoły specjalnej, co jest zgodne z przepisami prawa oświatowego oraz zaleceniami dotyczącymi kształcenia specjalnego. Szkoły specjalne są dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów, co sprawia, że oferują odpowiednie wsparcie pedagogiczne, terapeutyczne i psychologiczne. W takich placówkach pracują nauczyciele przeszkoleni w zakresie pracy z dziećmi z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co pozwala na skuteczne dostosowanie programów nauczania. Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim wymagają szczególnego podejścia, które uwzględnia ich możliwości poznawcze oraz potrzeby emocjonalne. Przykładowo, w szkole specjalnej uczniowie mogą uczestniczyć w zajęciach z zakresu terapii zajęciowej oraz rehabilitacji, co sprzyja ich rozwojowi osobistemu i społecznemu. Ponadto, szkoły te współpracują z rodzinami, co pozwala na stworzenie spójnego systemu wsparcia dla ucznia, zarówno w szkole, jak i w domu.

Pytanie 9

Jakie kroki należy podjąć w przypadku zaobserwowania ataku drgawek u podopiecznego?

A. unieruchomić kończyny górne i dolne podopiecznego

B. zabezpieczyć głowę podopiecznego przed uszkodzeniami

C. użyć bandaża, aby otworzyć usta podopiecznego, chroniąc jego język przed urazami

D. natychmiast zadzwonić po pogotowie ratunkowe

Chronienie głowy podopiecznego przed obrażeniami w trakcie napadu drgawek jest kluczowym działaniem, które może zapobiec poważnym urazom. W trakcie napadu, osoba może przypadkowo uderzać głową o twarde powierzchnie, co wiąże się z ryzykiem urazów czaszki oraz obrażeń mózgu. Dlatego istotne jest, aby podjąć działania mające na celu zminimalizowanie tego rodzaju ryzyka. Jednym z zalecanych działań jest umieszczenie pod głową podopiecznego miękkiego przedmiotu, jak np. poduszka czy kurtka, co pomoże amortyzować ewentualne uderzenia. Ponadto, należy dbać o to, aby otoczenie było wolne od ostrych przedmiotów, które mogłyby dodatkowo zwiększyć ryzyko kontuzji. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych instytucji zajmujących się zdrowiem, nie powinno się próbować zmieniać pozycji osoby, ani przytrzymywać jej kończyn, co może prowadzić do dodatkowych kontuzji. W sytuacjach kryzysowych najważniejsze jest zachowanie spokoju i monitorowanie czasu trwania napadu, a także przygotowanie się na ewentualne wezwanie pomocy medycznej, jeśli objawy się przedłużają.

Pytanie 10

Jakie metody powinien zastosować asystent, aby ocenić stan zdrowia i warunki życia osoby cierpiącej na zaawansowany zespół psychoorganiczny?

A. rozmowy z podopiecznym i przeglądu dokumentacji medycznej

B. przeprowadzenia ankiety z podopiecznym i sprawdzania parametrów życiowych

C. obserwacji podopiecznego oraz przeglądu dokumentacji medycznej

D. obserwacji oraz rozmowy z podopiecznym

Wybór wywiadu z podopiecznym i analizy dokumentacji medycznej, jak również ankiety z pomiarem parametrów życiowych, wydaje się na pierwszy rzut oka atrakcyjny, ale niestety nie uwzględnia kluczowych aspektów oceny stanu osoby z zaawansowanym zespołem psychoorganicznym. Wywiad, choć cenny, ma swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku pacjentów z zaburzeniami poznawczymi, które mogą utrudniać prawidłowe odczytanie ich doświadczeń i objawów. W takich sytuacjach, poleganie wyłącznie na wywiadzie może prowadzić do niepełnych lub zniekształconych informacji. Z kolei ankiety, mimo że mogą dostarczać danych, nie zawsze oddają złożoność stanu psychicznego pacjenta, szczególnie gdy mówimy o osobach z nasilonymi objawami. Pomiar parametrów życiowych, chociaż ważny w kontekście ogólnej oceny zdrowia, nie dostarcza informacji na temat stanu psychicznego ani relacji społecznych, które są kluczowe w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi. Wreszcie, techniki oparte na wyłącznie na obserwacji, bez wsparcia dokumentacji medycznej, mogą prowadzić do jednostronnego spojrzenia na problem, co w efekcie może skutkować nieefektywnymi interwencjami. W kontekście najlepszych praktyk, konieczne jest podejście zintegrowane, które uwzględnia różne źródła informacji, aby zapewnić pacjentom właściwą pomoc i wsparcie, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami opieki w zdrowiu psychicznym.

Pytanie 11

Podopieczna często angażuje się w czytanie i pisanie krótkich artykułów społecznych publikowanych w lokalnych gazetach. Asystent wspiera ją w wypożyczaniu książek z biblioteki lub zakupie nowych tytułów, co przyczynia się do realizacji której potrzeby?

A. utrzymania kontaktu

B. samorealizacji

C. posiadania poczucia bezpieczeństwa

D. przynależności

Wybór odpowiedzi "samorealizacji" jest poprawny, ponieważ aktywność podopiecznej w zakresie czytania i pisania felietonów społecznych świadczy o jej dążeniu do rozwoju osobistego i intelektualnego. Samorealizacja, jako najwyższy poziom w hierarchii potrzeb Maslowa, odnosi się do potrzeby realizacji własnych potencjałów, talentów i zdolności. Wypożyczanie książek oraz pisanie artykułów to działania, które umożliwiają podopiecznej wyrażanie siebie i angażowanie się w społeczność lokalną. Asystent, wspierając te aktywności, przyczynia się do wzmacniania poczucia spełnienia i osiągania osobistych celów. Dobrą praktyką w pracy z osobami, które dążą do samorealizacji, jest identyfikowanie ich zainteresowań oraz tworzenie możliwości do rozwijania ich pasji poprzez różnorodne zasoby, takie jak warsztaty, kluby dyskusyjne czy spotkania autorskie, które mogą dodatkowo stymulować ich twórczość i zaangażowanie.

Pytanie 12

Który rodzaj terapii powinien zaproponować asystent, biorąc pod uwagę, że podopieczna uwielbia kontakt z fauną?

A. Terapia kolorami

B. Terapia z udziałem zwierząt

C. Terapia zabawą

D. Terapia ogrodnicza

Wybór nieodpowiedniej metody terapii zajęciowej, takiej jak chromoterapia, ludoterapia czy hortikuloterapia, może wynikać z niepełnego zrozumienia celów i podstaw danej terapii oraz ich zastosowania w kontekście zainteresowań podopiecznego. Chromoterapia, polegająca na wykorzystaniu kolorów jako formy wsparcia terapeutycznego, jest stosowana głównie w celu oddziaływania na nastrój i emocje, ale nie koncentruje się na bezpośrednich interakcjach ze zwierzętami, co jest kluczowe w przypadku tej podopiecznej. Ludoterapia, z drugiej strony, opiera się na zabawie i aktywnościach grupowych, co może być korzystne, jednak nie zaspokaja potrzeby kontaktu ze zwierzętami. Hortikuloterapia natomiast, to terapia z wykorzystaniem roślin i ogrodnictwa, która może być relaksująca, ale także nie odnosi się do interakcji ze zwierzętami. Dlatego, nieświadome preferencji podopiecznej oraz jej zainteresowań, może prowadzić do wyboru metod, które nie wspierają jej w najlepszy sposób, co w praktyce może skutkować brakiem zaangażowania oraz poczuciem niezadowolenia z terapeutycznego procesu. Kluczowe jest, aby terapeuta znał i rozumiał różne metody, ich cele oraz odpowiednio dostosowywał je do potrzeb swoich podopiecznych, co jest fundamentalnym elementem skutecznej terapii zajęciowej.

Pytanie 13

Jakie instrukcje powinien przekazać asystent pacjentowi z endoprotezą biodra na temat schodzenia po schodach, aby ten mógł bezpiecznie korzystać z poręczy i najpierw stawiać stopę na niższym stopniu?

A. zdrową wraz z kulą i następnie dostawiać operowaną.

B. zdrową i następnie dostawiać operowaną razem z kulą.

C. operowaną razem z kulą i następnie dostawiać zdrową.

D. operowaną i następnie dostawiać zdrową wraz z kulą.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi opiera się na dwóch głównych błędach myślowych związanych z ruchem po schodach po operacji stawu biodrowego. Po pierwsze, stawianie najpierw kończyny nieoperowanej z kulą może prowadzić do nadmiernego obciążenia operowanej kończyny, co zwiększa ryzyko kontuzji i opóźnia proces rehabilitacji. Metoda ta nie uwzględnia zasady, która mówi, że to kończyna operowana powinna być pierwsza, aby odciążyć obszar operacyjny i zminimalizować ryzyko upadku. Po drugie, nie należy zapominać o wsparciu, jakie daje kula, która jest niezbędna do zapewnienia stabilności; nieprawidłowe użycie jej może prowadzić do utraty równowagi. Z perspektywy klinicznej kluczowe jest, aby pacjent zrozumiał, że każda forma obciążenia operowanej nogi powinna być kontrolowana zgodnie z zaleceniami specjalistów, co jest zgodne z wytycznymi rehabilitacyjnymi oraz standardami bezpiecznego poruszania się po operacji endoprotezy. Dodatkowo, pacjenci często mają tendencję do przeceniania swoich możliwości, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. W związku z tym, istotne jest, aby na każdym etapie rehabilitacji stosować się do ustaleń specjalisty oraz wytycznych, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo i prawidłowy proces gojenia.

Pytanie 14

Jakie działanie powinien podjąć asystent, gdy u pacjenta doszło do nagłego zatrzymania akcji serca?

A. Sprawdzić ciśnienie krwi oraz puls

B. Położyć pacjenta w pozycji bocznej bezpiecznej

C. Przystąpić do resuscytacji krążeniowo-oddechowej

D. Pozostawić pacjenta w pozycji, w jakiej go znaleziono

Rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) jest kluczowym krokiem w przypadku nagłego zatrzymania krążenia. Proces ten ma na celu przywrócenie krążenia i oddychania u osoby poszkodowanej. RKO składa się z dwóch głównych elementów: uciskania klatki piersiowej oraz sztucznego oddychania. Uciskanie klatki piersiowej powinno odbywać się z częstotliwością około 100-120 ucisków na minutę oraz na głębokość od 5 do 6 centymetrów, co jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. W przypadku braku oddechu, sztuczne oddychanie należy wprowadzić po 30 uciskach, wykonując dwa wdechy. Ważne jest, aby resuscytację rozpocząć jak najszybciej, ponieważ każda minuta opóźnienia zmniejsza szanse na przeżycie o około 10%. W praktyce, znajomość tych zasad oraz umiejętność ich szybkiego zastosowania mogą uratować życie. Warto również pamiętać, że w sytuacji, gdy dostępna jest defibrylator AED, należy go jak najszybciej użyć, ponieważ może to znacznie zwiększyć szanse na przeżycie pacjenta.

Pytanie 15

Asystent proponujący pacjentowi z trudnościami w zaakceptowaniu stomii jelitowej udział w spotkaniach grupy wsparcia w klubie dla osób ze stomią kieruje się zasadą?

A. dyskrecji

B. wspólnoty

C. niestronniczości

D. bezstronności

Odpowiedź "solidarności" jest prawidłowa, ponieważ działania asystenta są zgodne z zasadą wspierania pacjentów, którzy przeżywają podobne sytuacje. Udział w grupach wsparcia dla osób ze stomią jelitową sprzyja integracji społecznej i umożliwia wymianę doświadczeń, co jest kluczowe w procesie akceptacji nowej rzeczywistości życiowej. Solidarity, jako zasada, odnosi się do tworzenia sieci wsparcia, która pomaga jednostkom w radzeniu sobie z trudnościami, a także wzmocnia ich poczucie przynależności. Takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście terapeutów i asystentów, którzy powinni być wrażliwi na emocje podopiecznych oraz ich potrzeby. W praktyce, asystenci mogą organizować spotkania informacyjne, a także zapraszać ekspertów, co dodatkowo wzbogaca ofertę wsparcia. Zgodność z zasadą solidarności sprzyja także tworzeniu bezpiecznego środowiska, w którym pacjenci czują się akceptowani i zrozumiani, co w znaczący sposób może wpłynąć na ich proces rehabilitacji i akceptacji własnego ciała.

Pytanie 16

Jakie działania powinny być podjęte przez osobę ze stwardnieniem rozsianym (SM)?

A. zostać w domu, unikając fizycznego wysiłku i rehabilitacji

B. zrezygnować z pracy zawodowej i skupić się na rehabilitacji

C. brać udział w aktywnościach społecznych i pracować w miejscu przystosowanym dla osób z niepełnosprawnością

D. aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym i kontynuować pracę na dotychczasowym stanowisku

Uczestnictwo w życiu społecznym i podejmowanie pracy na stanowisku dostosowanym do osoby z niepełnosprawnością jest kluczowe dla osób z stwardnieniem rozsianym (SM). Taka aktywność sprzyja nie tylko utrzymaniu zdrowia psychicznego, ale również fizycznego. Wykazano, że angażowanie się w różnorodne formy działalności społecznej i zawodowej może poprawić jakość życia, a także spowolnić postęp choroby. Ważnym aspektem jest dostosowanie stanowiska pracy do indywidualnych potrzeb chorego, co może obejmować zmiany w organizacji pracy, stosowanie pomocy technicznych czy modyfikację środowiska pracy. Dobrym przykładem może być praca zdalna lub elastyczny czas pracy, które pozwalają na większą samodzielność i redukcję stresu. Standardy takie jak WHO Disability Action Plan promują aktywne uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym i zawodowym, co jest zgodne z zasadami inkluzyjności oraz z ideą równych szans. Warto również podkreślić, że aktywność zawodowa może wspierać rehabilitację oraz utrzymywanie kontaktów społecznych, co jest istotne w kontekście chorób przewlekłych.

Pytanie 17

Podczas wycieczki dziewczyna została użądlona przez pszczołę w okolicę przedramienia. Zgłosiła, że nie ma alergii na jad pszczeli. Jaką czynność powinien wykonać asystent udzielając pierwszej pomocy, aby jej pomóc?

A. usunąć żądło i nałożyć na przedramię dziewczyny zimny okład

B. założyć opaskę uciskową na przedramię dziewczyny i wezwać pomoc medyczną

C. przemyć użądlenie wodą z mydłem i podać środki przeciwbólowe

D. wycisnąć jad i umieścić na przedramieniu dziewczyny ciepły okład

Odpowiedź polegająca na usunięciu żądła oraz założeniu zimnego okładu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczołę. Po pierwsze, usunięcie żądła jest kluczowe, aby zminimalizować ilość jadu, który dostaje się do organizmu. Żądło pszczoły często pozostaje w skórze, co może prowadzić do dalszego wprowadzania jadu, więc należy je usunąć jak najszybciej. Zaleca się to zrobić za pomocą pincety lub innego ostrego narzędzia, unikając wyciskania, co mogłoby spowodować dodatkowe uwolnienie jadu. Następnie zastosowanie zimnego okładu ma na celu złagodzenie bólu oraz zmniejszenie opuchlizny poprzez ograniczenie przepływu krwi w obszarze urazu. Zimny okład powinien być stosowany przez około 10-15 minut, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi leczenia urazów. Dobrym przykładem praktycznego zastosowania tych zasad może być sytuacja, w której osoba znana jest z użądlenia, więc postępowanie zgodne z najlepszymi praktykami może znacznie poprawić jej komfort i zapobiec powikłaniom.

Pytanie 18

Jakie ograniczenie jest typowe dla osoby we wczesnym etapie demencji?

A. opanowania drżenia dłoni

B. zarządzania funkcjami pęcherza moczowego

C. przyswajania nowych wiadomości

D. utrzymania równowagi ciała

Wczesne stadium otępienia, często związane z chorobą Alzheimera czy innymi formami demencji, charakteryzuje się specyficznymi trudnościami w przyswajaniu nowych informacji. Osoby w tym stadium mogą mieć problemy z zapamiętywaniem nowych faktów, umiejętności czy wydarzeń, co w znacznym stopniu wpływa na ich codzienne życie. Przykładem może być trudność w nauce korzystania z nowych urządzeń, takich jak telefony komórkowe czy urządzenia do komunikacji. W praktyce, zamiast koncentrować się na prostych informacjach do zapamiętania, pacjenci mogą skupić się na rutynowych czynnościach, co ogranicza ich zdolność do adaptacji w zmieniającym się otoczeniu. Zgodnie ze standardami opieki nad osobami starszymi, ważne jest podejście holistyczne, które uwzględnia wsparcie w procesie uczenia się oraz stymulację poznawczą, aby złagodzić te problemy. Dobrym przykładem praktyki jest wprowadzenie regularnych ćwiczeń umysłowych, takich jak gry pamięciowe, które mogą pomóc w utrzymaniu i poprawie funkcji poznawczych. Zrozumienie natury tych trudności jest kluczowe dla efektywnego wsparcia osób z otępieniem.

Pytanie 19

Jaki jest cel działania warsztatów terapii zajęciowej?

A. udzielanie wsparcia materialnego w likwidacji przeszkód architektonicznych

B. świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych

C. przygotowanie do rozpoczęcia pracy zarobkowej

D. świadczenie specjalistycznych usług pielęgnacyjnych

Wybór odpowiedzi dotyczących prowadzenia specjalistycznych usług pielęgnacyjnych czy opiekuńczych może sugerować pewne nieporozumienie dotyczące celów warsztatów terapii zajęciowej. Usługi pielęgnacyjne koncentrują się przede wszystkim na zapewnieniu wsparcia w codziennych czynnościach, co nie jest celem terapii zajęciowej, której głównym zadaniem jest aktywizacja uczestników i rozwijanie ich umiejętności do podjęcia pracy. Z kolei usługi opiekuńcze mają na celu wsparcie osób potrzebujących w radzeniu sobie z trudnościami dnia codziennego, co również nie wpisuje się w charakter warsztatów, które dążą do zwiększenia samodzielności uczestników poprzez rozwój ich umiejętności zawodowych oraz społecznych. Udzielanie pomocy materialnej przy likwidacji barier architektonicznych to pomoc o charakterze technicznym, która dotyczy dostosowania otoczenia do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, jednak nie jest to główny cel działań warsztatów terapii zajęciowej. Pomoc ta ma na celu eliminację przeszkód fizycznych, ale nie angażuje uczestników w proces ich aktywizacji społecznej i zawodowej. Typowym błędem jest mylenie wsparcia w zakresie opieki z aktywizacją zawodową, co prowadzi do pominięcia kluczowego zadania warsztatów - przygotowania uczestników do aktywnego życia zawodowego i społecznego, co jest fundamentem ich działań. Warto zrozumieć, że każdy z tych obszarów ma swoją specyfikę i cele, które są różne od głównego celu warsztatów terapii zajęciowej.

Pytanie 20

Jak często należy doradzić osobie z ograniczoną sprawnością nóg, która przebywa na wózku inwalidzkim i jest zagrożona powstawaniem odleżyn, aby zmieniała punkty nacisku poprzez przesuwanie się na wózku lub podnoszenie się na rękach?

A. 55-65 minut

B. 40-50 minut

C. 10-20 minut

D. 25-35 minut

Zalecenie regularnych zmian miejsc ucisku tkanek co 10-20 minut dla podopiecznych z niedowładem kończyn dolnych przebywających na wózkach inwalidzkich ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu odleżynom. Odleżyny powstają w wyniku długotrwałego ucisku na skórę, co prowadzi do niedokrwienia i uszkodzenia tkanek. Praktyka zmiany pozycji co 10-20 minut umożliwia odciążenie miejsc narażonych na ucisk, poprawia krążenie krwi i wspiera proces regeneracji tkanek. Przykładem może być stosowanie różnych technik przesuwania na wózku lub unoszenia się na kończynach górnych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odleżyn. Standardy opieki zdrowotnej, takie jak te zawarte w wytycznych National Pressure Injury Advisory Panel, sugerują regularne wprowadzanie zmian w pozycji pacjenta jako kluczowy element profilaktyki. Regularne monitorowanie stanu skóry oraz świadomość zagrożeń związanych z długotrwałym siedzeniem są także istotnymi elementami opieki nad osobami z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 21

Które z poniższych działań pomogą 25-letniemu podopiecznemu z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym lepiej zintegrować się ze społeczeństwem?

A. udział w szkolnych zajęciach z komputerów

B. uczestnictwo w zajęciach logopedycznych w świetlicy socjoterapeutycznej

C. uczestnictwo w zajęciach domu samopomocy w środowisku

D. uczestnictwo w szkolnych warsztatach teatralnych

Wybór innych odpowiedzi, takich jak szkolne warsztaty teatralne czy zajęcia komputerowe, choć mogą być atrakcyjne, nie są wystarczające dla efektywnej integracji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Warsztaty teatralne i zajęcia komputerowe mają swoje zalety, jednak ich format często nie zapewnia odpowiedniego wsparcia społecznego, które jest kluczowe dla osób z tego typu niepełnosprawnościami. Uczestnictwo w takich zajęciach często skupia się na indywidualnych umiejętnościach, co może prowadzić do izolacji społecznej. Ponadto, zajęcia te mogą nie być dostosowane do specyficznych potrzeb podopiecznych, co ogranicza ich skuteczność w kontekście integracyjnym. Zajęcia logopedyczne w świetlicy socjoterapeutycznej, z drugiej strony, koncentrują się na wspieraniu komunikacji, co jest niewątpliwie ważne, ale samo w sobie nie zapewnia szerszego kontekstu społecznego, który jest niezbędny do pełnej integracji. Problematyczne jest także podejście, które ogranicza się jedynie do jednorazowych działań, zamiast długofalowego wsparcia, które oferują środowiskowe domy samopomocy. Efektywna integracja wymaga bowiem holistycznego podejścia, które łączy rozwój umiejętności, wsparcie emocjonalne oraz aktywne uczestnictwo w życiu społeczności lokalnej, co jest kluczowe dla zmniejszenia stygmatyzacji i promowania równości.

Pytanie 22

Asystent zauważył u 40-letniego pacjenta narastające osłabienie siły w dłoniach, problemy z utrzymaniem równowagi oraz drżenie nóg. Pacjent zgłasza również problemy ze wzrokiem, bóle oraz skurcze mięśniowe w rękach. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. miażdżycy naczyń

B. choroby Alzheimera

C. stwardnienia rozsianego

D. choroby Parkinsona

Opisane objawy u 40-letniego podopiecznego, takie jak postępujące osłabienie siły rąk, drżenie kończyn dolnych, zaburzenia równowagi, bóle mięśniowe oraz skurcze, mogą wskazywać na stwardnienie rozsiane (SM). Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe neuronów w centralnym układzie nerwowym. U pacjentów z SM mogą występować bardzo różnorodne objawy, w tym problemy z widzeniem, co jest zgodne z opisanym przypadkiem. W praktyce klinicznej, diagnoza SM opiera się na ocenie neurologicznej, badaniu MRI oraz analizie płynu mózgowo-rdzeniowego. Wczesna diagnoza oraz leczenie mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów i spowolnić postęp choroby, co podkreśla znaczenie zrozumienia tych objawów w kontekście klinicznym. Standardy praktyki w neurologii rekomendują regularne monitorowanie pacjentów z podejrzeniem SM oraz stosowanie terapii immunomodulacyjnej, co podkreśla znaczenie wczesnej interwencji w tym schorzeniu.

Pytanie 23

Jaki stopień niepełnosprawności jest przypisany 20-latkowi otrzymującemu zasiłek pielęgnacyjny?

A. duży lub umiarkowany

B. znaczny lub duży

C. lekki lub znaczny

D. umiarkowany lub znaczny

Odpowiedź "umiarkowany lub znaczny" jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi i regulacjami dotyczącymi zasiłków pielęgnacyjnych, osoby z niepełnosprawnością, które otrzymują ten zasiłek, powinny mieć stwierdzony stopień niepełnosprawności na poziomie umiarkowanym lub znacznym. Zasiłek pielęgnacyjny ma na celu wsparcie osób, które z powodu niepełnosprawności wymagają pomocy innych osób w codziennych czynnościach. Przykładem praktycznym może być sytuacja osoby z niepełnosprawnością ruchową, która potrzebuje pomocy przy poruszaniu się czy wykonywaniu podstawowych czynności domowych. Zgodnie z klasyfikacją, stopień niepełnosprawności umiarkowanej oznacza, że osoba wymaga wsparcia, ale nie jest całkowicie zdolna do samodzielnego funkcjonowania, podczas gdy stopień znaczny wskazuje na poważniejsze ograniczenia, które znacznie wpływają na jakość życia. W obydwu przypadkach, celem przyznania zasiłku jest ułatwienie dostępu do niezbędnych usług i wsparcia.

Pytanie 24

Osoba zgłasza palący i intensywny ból w klatce piersiowej, który przenosi się do lewego ramienia. Jest zaniepokojony oraz ma trudności z oddychaniem. Co mogą oznaczać te objawy?

A. zapalenie opłucnej

B. zawał serca

C. udar niedokrwienny mózgu

D. zapalenie płuc

Objawy podopiecznego, takie jak piekący ból w klatce piersiowej promieniujący do lewego barku, mogą wskazywać na zawał mięśnia sercowego, który jest poważnym stanem wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej. Zawał mięśnia sercowego występuje, gdy przepływ krwi do części serca zostaje zablokowany, co prowadzi do uszkodzenia mięśnia sercowego. Objawy takie jak ból w klatce piersiowej, duszność, a także niepokój są charakterystyczne i powinny być traktowane jako sygnały ostrzegawcze. W praktyce, w przypadku podejrzenia zawału, kluczowe jest szybkie działanie – wezwanie pogotowia oraz rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, jeśli pacjent straci przytomność. Wprowadzenie do praktyki zasad tzw. złotej godziny, polegających na jak najszybszym dostarczeniu pacjenta do szpitala, może uratować życie. Warto też pamiętać o stosowaniu się do standardów postępowania w przypadku bólu w klatce piersiowej, które przewidują ocenę stanu pacjenta, wykonanie EKG oraz monitorowanie parametrów życiowych.

Pytanie 25

Małgosia, mając 16 lat, straciła stopę pół roku temu w wypadku. Po wyjściu ze szpitala unika spotkań z przyjaciółmi, mimo że oni próbują nawiązać kontakt. Rodzina zapewnia jej duże wsparcie. Dziewczyna zmaga się ze stanami depresyjnymi. Co najprawdopodobniej jest przyczyną tej sytuacji?

A. nieakceptowanie swojej niepełnosprawności przez Małgosię

B. niechęć przyjaciół do utrzymywania kontaktu z Małgosią

C. niedostateczna pomoc od bliskich

D. brak wsparcia społecznego w rehabilitacji

Brak akceptacji niepełnosprawności przez Małgosię jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jej stan psychiczny i społeczne interakcje. Utrata kończyny, szczególnie w tak młodym wieku, może prowadzić do trudności w adaptacji do nowej rzeczywistości. Proces akceptacji niepełnosprawności jest skomplikowany i często wiąże się z przeżywaniem różnorodnych emocji, takich jak smutek, złość czy frustracja. W przypadku Małgosi, jej izolacja od rówieśników może być efektem lęku przed osądem lub nieumiejętności odnalezienia się w nowej roli. Z perspektywy praktycznej, wsparcie psychologiczne, terapia poznawczo-behawioralna oraz grupy wsparcia mogą znacząco pomóc w procesie akceptacji. Ponadto, jest to zgodne z zaleceniami WHO dotyczącymi wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które podkreślają znaczenie akceptacji i integracji społecznej. Zrozumienie tego aspektu może przyczynić się do szerszej dyskusji na temat niepełnosprawności jako wyzwania, które można wspólnie przezwyciężyć, a nie jako przeszkody, która uniemożliwia normalne życie.

Pytanie 26

Jakie ćwiczenia są zalecane dla osoby z całkowitym porażeniem czterokończynowym?

A. z oporem

B. pasywne

C. aktywizujące

D. samodzielnego wspomagania

Ćwiczenia bierne są kluczowym elementem rehabilitacji osób z całkowitym porażeniem czterokończynowym, które oznacza brak zdolności do ruchu w kończynach. Tego typu ćwiczenia są wykonywane przez terapeutę lub opiekuna, co pozwala na zachowanie zakresu ruchu w stawach oraz zapobieganie powstawaniu przykurczów mięśniowych. Ćwiczenia bierne pomagają również w utrzymaniu krążenia krwi oraz w zapobieganiu powikłaniom związanym z unieruchomieniem, takim jak odleżyny czy zaburzenia metaboliczne. Przykłady ćwiczeń biernych obejmują delikatne zginanie i prostowanie kończyn, rotacje stawów oraz inne techniki, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Ważnym aspektem jest także regularność takich ćwiczeń, co wpisuje się w standardy rehabilitacji neurologicznej, które zalecają wczesne rozpoczęcie terapii ruchowej. Warto również pamiętać, że ćwiczenia bierne mogą być uzupełnione o techniki oddechowe oraz pozycjonowanie ciała, co wpływa na ogólną poprawę samopoczucia pacjenta.

Pytanie 27

Osoba z osłabionym wzrokiem zalicza się do ludzi z jakim typem niepełnosprawności?

A. ruchową

B. czuciową

C. wieloraką

D. psychologiczną

Osoby słabowidzące rzeczywiście kwalifikują się do grupy osób z niepełnosprawnością sensoryczną, ponieważ ich głównym ograniczeniem jest zdolność percepcji bodźców wzrokowych. Niepełnosprawność sensoryczna odnosi się do trudności w odbieraniu lub przetwarzaniu informacji zmysłowych, co obejmuje wzrok, słuch, dotyk, smak i węch. W przypadku osób słabowidzących, problemy z widzeniem wpływają na ich codzienne funkcjonowanie, co wymaga zastosowania odpowiednich strategii wsparcia, takich jak szkolenia w zakresie korzystania z technologii wspomagających, takich jak powiększalniki czy oprogramowanie do czytania. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami edukacyjnymi, przy projektowaniu środowiska edukacyjnego powinno się brać pod uwagę potrzeby osób z niepełnosprawnością sensoryczną, aby umożliwić im pełne uczestnictwo w życiu społecznym i zawodowym. Praktyczne przykłady to m.in. dostosowywanie materiałów dydaktycznych, zapewnianie odpowiedniego oświetlenia i kontrastów kolorystycznych w pomieszczeniach, a także wspieranie osób z niepełnosprawnością w zdobywaniu umiejętności adaptacyjnych.

Pytanie 28

Jakie schorzenie objawia się zaburzeniem w ilości moczu wydalanego w ciągu dnia, wysokim ciśnieniem krwi, świądem skóry oraz obrzękami twarzy, rąk i nóg?

A. cukrzyca typu 1

B. marskość wątroby

C. niewydolność nerek

D. zapalenie pęcherza

Niewydolność nerek to schorzenie, które charakteryzuje się upośledzeniem zdolności nerek do filtrowania krwi i usuwania zbędnych produktów przemiany materii oraz nadmiaru wody. Objawy takie jak zaburzenia w ilości wydalanego moczu, nadciśnienie tętnicze, świąd skóry, a także obrzęki twarzy, dłoni i stóp, są typowe dla tego stanu. W niewydolności nerek może występować zarówno oliguria (zmniejszenie ilości wydalanego moczu), jak i anuria (całkowity brak moczu), co może prowadzić do zatrucia organizmu produktami przemiany materii. Nadciśnienie tętnicze jest rezultatem zatrzymania sodu i wody oraz aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron. Świąd skóry jest wynikiem akumulacji toksyn w organizmie oraz zmiany w metabolizmie lipidów. Leczenie niewydolności nerek często wymaga dializoterapii lub przeszczepu nerki, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnostyki i monitorowania funkcji nerek w praktykach medycznych.

Pytanie 29

Osoba z niepełnosprawnością planuje złożyć wniosek o alimenty, lecz nie zna procesu tworzenia takiego pisma. Do jakiego rodzaju doradztwa powinna się zwrócić?

A. zawodowego

B. psychologicznego

C. w zakresie rodziny

D. z prawem

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest trafna. Osoba z niepełnosprawnością, która chce wystąpić o alimenty, naprawdę powinna skorzystać z pomocy prawnika. Przygotowanie dokumentów, takich jak pozew, wymaga znajomości prawa i różnych procedur sądowych, więc fajnie by było, jakby to ogarnął ktoś, kto ma w tym doświadczenie. Prawnik specjalizujący się w prawie rodzinnym pomoże sformułować pozew i doradzi, jakie dowody będą potrzebne. Na przykład, może pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego alimenty są potrzebne oraz jak zebrać dokumenty potwierdzające sytuację finansową. Z mojego doświadczenia wynika, że współpraca z prawnikiem zwiększa szanse na to, że sprawa zostanie dobrze rozpatrzona w sądzie. Dlatego warto znaleźć kogoś, kto zna się na sprawach związanych z osobami z niepełnosprawnościami, aby uzyskać pomoc, która naprawdę będzie dostosowana do potrzeb.

Pytanie 30

Pacjent z niepełnosprawnością korzystający z opieki zdrowotnej powinien wiedzieć, że skierowanie do lekarza specjalisty zachowuje ważność jak długo?

A. przez pełny rok kalendarzowy

B. aż do końca bieżącego roku kalendarzowego

C. tak długo, jak istnieje wskazanie medyczne

D. przez 60 dni roboczych

Odpowiedź, że skierowanie lekarskie do poradni specjalistycznej jest ważne dopóki istnieje wskazanie medyczne, jest zgodna z zasadami ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce. W praktyce oznacza to, że pacjent ma prawo korzystać z usług specjalistycznych tak długo, jak wynika to z jego stanu zdrowia i zaleceń lekarza. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), który podkreśla, że skierowanie nie ma sztywnego terminu ważności, gdyż jego celem jest umożliwienie ciągłości opieki medycznej. W przypadku pacjentów z przewlekłymi schorzeniami lub potrzebujących długoterminowej terapii, posiadanie aktualnego skierowania jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dostępu do specjalistów. Przykładem może być pacjent z chorobą autoimmunologiczną, który wymaga regularnych wizyt u immunologa; w takim przypadku skierowanie będzie ważne tak długo, jak zaleca to lekarz prowadzący, a nie na podstawie sztucznych ograniczeń czasowych.

Pytanie 31

Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności powiatu ustalił, że osoba jest niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu. Co to oznacza?

A. nie może pracować lub może pracować w chronionych warunkach pracy i wymaga ciągłej oraz długotrwałej opieki innych osób

B. posiada ograniczenia w pracy, które mogą być zrekompensowane przez narzędzia ortopedyczne, pomoce dodatkowe lub techniczne

C. nie może pracować lub może pracować tylko w chronionych warunkach pracy albo potrzebuje czasowej lub częściowej pomocy innych osób

D. ma znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania pracy

Odpowiedź wskazująca na to, że osoba jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wymaga czasowej lub częściowej pomocy innych osób, jest zgodna z definicją niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Taki status oznacza, że osoba może potrzebować wsparcia w codziennych czynnościach, co może obejmować pomoc przy wykonywaniu zadań zawodowych oraz w życiu codziennym. W praktyce osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością często mają możliwość pracy, ale w warunkach specjalnie przystosowanych, co jest zgodne z założeniami integracji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Przykładem mogą być stanowiska pracy w zakładach pracy chronionej, gdzie są oferowane odpowiednie warunki, które umożliwiają realizację zadań zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pracodawcy są zobowiązani do dostosowania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co odzwierciedla rosnącą świadomość społeczną oraz odpowiedzialność za integrację osób z ograniczeniami w działalności zawodowej.

Pytanie 32

Jakie postępowanie jest nieodpowiednie w pielęgnacji osoby leżącej, zagrożonej odleżynami?

A. używanie bielizny wykonanej z bawełny

B. jednoczesne używanie środków natłuszczających i pudrowych zasypek na te same miejsca

C. zmienianie pozycji ułożeniowej co 2 godziny

D. wprowadzenie diety bogatej w białko i minerały

Stosowanie zarówno środków natłuszczających, jak i pudrowych w tych samych miejscach to nie najlepszy pomysł. Może to spowodować różne niekorzystne reakcje między tymi produktami. Środki natłuszczające są super do nawilżania skóry i ochrony przed otarciami, co jest ważne, szczególnie dla osób leżących, żeby nie miały odleżyn. Z drugiej strony, zasypki są bardziej osuszające i mogą hamować wchłanianie tych natłuszczających. Jak je razem używasz, mogą powstawać zatyczki, co w rezultacie prowadzi do podrażnień i odleżyn. Lepiej stosować jeden typ produktu w danym miejscu, żeby skóra była lepiej chroniona i pielęgnowana. Na przykład, używanie tylko preparatu natłuszczającego na skórę narażoną na odleżyny pomaga zwiększyć jej elastyczność i zmniejsza ryzyko urazów. A jak już chcesz użyć czegoś osuszającego, to lepiej to zrobić w innych miejscach, żeby uniknąć złych interakcji.

Pytanie 33

Fizjoterapeuta po operacji biodra rekomendował pacjentce ćwiczenia izometryczne. Co asystent powinien zapewnić podczas jej treningu?

A. ugięcie stawu biodrowego i kolanowego

B. prostowanie kolana i unoszenie stopy

C. odprowadzanie kończyny dolnej

D. napinanie i rozluźnianie mięśni pośladkowych

Odpowiedź dotycząca napinania i rozluźniania mięśni pośladków jest prawidłowa, ponieważ ćwiczenia izometryczne polegają na skurczeniu mięśni bez zmiany ich długości. W przypadku pacjentów po operacji stawu biodrowego, ważne jest, aby stopniowo wzmacniać mięśnie stabilizujące staw i poprawiać ich funkcję, co jest kluczowe dla powrotu do pełnej sprawności. Napinanie mięśni pośladków wspiera stabilizację miednicy oraz poprawia siłę mięśniową w rejonie dolnej części ciała, co jest szczególnie ważne przy rehabilitacji po operacji. Przykładowo, ćwiczenia izometryczne można wprowadzać jako element programu rehabilitacyjnego, który ma na celu poprawę mobilności oraz zmniejszenie napięcia mięśniowego. Dobrze zaplanowane i nadzorowane ćwiczenia mogą także przyczynić się do zmniejszenia ryzyka powikłań, takich jak zakrzepy, poprzez poprawę krążenia. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji ortopedycznej, skurcze izometryczne powinny być wykonywane z odpowiednią techniką, unikając nadmiernego obciążenia stawu, co może prowadzić do bólu lub dyskomfortu.

Pytanie 34

Janek, osoba z niepełnosprawnością, ma konflikt z bratem o podział kosztów utrzymania wspólnego mieszkania po śmierci rodziców. Jak asystent powinien pomóc w rozwiązaniu tego problemu?

A. przekazać sprawę do rozpatrzenia przez sąd

B. samodzielnie określić wysokość opłat mieszkaniowych dla każdego z braci

C. zorganizować mediacje w rodzinie

D. przekonać brata Janka, aby pokrywał wszystkie koszty mieszkania

Przeprowadzenie mediacji rodzinnych jest najskuteczniejszym sposobem na rozwiązanie konfliktów, szczególnie w sytuacjach, gdy zaangażowane są bliskie osoby, takie jak rodzeństwo. Mediacja to proces, w którym neutralna osoba, mediator, pomaga stronom konfliktu w osiągnięciu porozumienia. W przypadku Janka i jego brata mediacja pozwoliłaby im zrozumieć wzajemne potrzeby i oczekiwania, co jest kluczowe w sytuacjach konfliktowych. Mediator może pomóc w zdefiniowaniu problemu, a także w wypracowaniu wspólnych rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obu stron. Przykładem może być ustalenie, jakie koszty są niezbędne do pokrycia oraz w jaki sposób można je podzielić. Standardy mediacji oparte są na zasadach poszanowania, aktywnego słuchania i współpracy, co sprzyja budowaniu lepszych relacji między uczestnikami. Ponadto, mediacja jest mniej konfrontacyjna niż inne metody, takie jak postępowanie sądowe, co może prowadzić do bardziej trwałych rozwiązań i minimalizowania dalszych napięć rodzinnych.

Pytanie 35

Która z grup informacji zawartych w dokumentacji opisuje sytuację rodzinną podopiecznego?

A. Mieszka w bloku bez windy, na parterze. Mieszkanie nie jest przystosowane dla osoby na wózku inwalidzkim

B. Podopieczny mieszka z siostrą, która pracuje i zajmuje się nim przed oraz po pracy. Dwa razy w tygodniu odwiedza go brat, który asystuje przy czynnościach higienicznych

C. Od wypadku podopieczny korzysta z zasiłku chorobowego

D. Przed trzema miesiącami miał wypadek samochodowy. Ze względu na paraplegię korzysta z wózka inwalidzkiego, na który nie jest w stanie samodzielnie przesiąść się. Używa pieluchomajtek

Odpowiedź wskazująca, że podopieczny mieszka z pracującą siostrą, która opiekuje się nim przed i po pracy, a także że jego brat odwiedza go dwa razy w tygodniu, jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje sytuację rodzinną podopiecznego. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest zrozumienie ich środowiska rodzinnego, ponieważ to wpływa na jakość opieki i wsparcia, jakie otrzymują. Rodzina odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji oraz codziennym życiu osób z ograniczeniami funkcjonalnymi, a ich wsparcie może znacząco poprawić stan psychiczny i fizyczny podopiecznego. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być opracowanie planu wsparcia, który uwzględnia zaangażowanie członków rodziny w codzienną opiekę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki społecznej i rehabilitacji. Współpraca z rodziną oraz angażowanie jej w proces terapeutyczny to kluczowe elementy, które mogą prowadzić do lepszych efektów rehabilitacyjnych i większego komfortu życia podopiecznego.

Pytanie 36

Jakie aspekty są oceniane u podopiecznego na podstawie wyników testu Tinetti zawartych w jego dokumentacji, którą ma do dyspozycji asystent?

A. ryzyka powstawania odleżyn

B. równowagi i sposobu chodzenia

C. napięcia mięśni i sposobu chodzenia

D. poziomu świadomości

Wyniki testu Tinetti są kluczowym narzędziem w ocenie równowagi oraz chodu pacjenta, co jest szczególnie ważne w kontekście geriatrystycznym oraz rehabilitacyjnym. Test ten ocenia zdolności motoryczne osób starszych, co pozwala na identyfikację ryzyka upadków i urazów. W kontekście praktycznym, osoba wykonująca ocenę może na przykład zidentyfikować konkretne obszary, w których pacjent ma trudności, takie jak stabilność podczas stania czy zdolność do poruszania się bezpiecznie. Dzięki temu, po zidentyfikowaniu problemów, można wdrożyć odpowiednie programy rehabilitacyjne, które mogą obejmować ćwiczenia równoważne lub trening chodu. Dodatkowo, rezultaty testu Tinetti mogą być porównywane w czasie, co pozwala na monitorowanie postępów pacjenta i dostosowanie interwencji terapeutycznych. Warto zaznaczyć, że test ten jest zgodny z wytycznymi American Geriatrics Society, które rekomendują regularną ocenę stanu równowagi u osób starszych.

Pytanie 37

Co należy uwzględnić w planowaniu przestrzeni dla osoby niewidomej?

A. usunięcie drzwi

B. zaplanuj ścieżki komunikacyjne

C. zrezygnowanie z klamek

D. wygładzenie krawędzi stołów

Odpowiedź "ścieżki komunikacyjne" jest kluczowym elementem w organizacji przestrzeni mieszkalnej dla osób niewidomych. Umożliwiają one swobodne poruszanie się w przestrzeni, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa i komfortu użytkownika. Projektując takie środowisko, należy uwzględnić wyraźne ścieżki prowadzące do najważniejszych punktów, takich jak łazienka, kuchnia czy wejście. W praktyce oznacza to unikanie przeszkód oraz zapewnienie, aby ścieżki były dobrze oznaczone, np. poprzez różnicowanie tekstur podłóg lub używanie niskich przeszkód, które osoba niewidoma może łatwo omijać. Warto również zastosować technologie wspomagające, takie jak echolokacja czy dźwiękowe sygnalizatory, które mogą ułatwić orientację. Dobrą praktyką jest również zaangażowanie osób niewidomych w proces projektowania, aby lepiej zrozumieć ich potrzeby. Ścisłe przestrzeganie zasad dostępności, takich jak te zawarte w dokumentach normatywnych, jak ISO 21542 czy lokalne regulacje budowlane, jest niezbędne dla stworzenia przestrzeni przyjaznej osobom z ograniczeniami wzrokowymi.

Pytanie 38

Jakie działania powinny być podjęte przez asystenta, gdy podopieczny agresywnie reaguje na sytuację stresową?

A. Utrzymanie spokoju i deeskalacja sytuacji

B. Ignorowanie zachowania i kontynuowanie pracy, co może prowadzić do eskalacji problemu

C. Natychmiastowe wezwanie policji, co jest ostatecznością i może nie być adekwatne do sytuacji

D. Podniesienie głosu, aby przywrócić porządek, co może tylko pogorszyć sytuację

Reakcje agresywne podopiecznych w sytuacjach stresowych są zrozumiałe, ale wymagają odpowiedniej reakcji ze strony asystenta. Kluczowym działaniem w takiej sytuacji jest utrzymanie spokoju i próba deeskalacji sytuacji. Dzięki temu asystent może pomóc podopiecznemu w opanowaniu emocji i uniknięciu eskalacji konfliktu. W praktyce może to oznaczać zastosowanie technik komunikacyjnych, takich jak aktywne słuchanie, używanie uspokajającego tonu głosu czy unikanie konfrontacyjnego języka ciała. Ważne jest, aby asystent wykazał się empatią, zrozumieniem i cierpliwością, co pozwoli podopiecznemu poczuć się bezpiecznie i zrozumianym. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w pracy z osobami niepełnosprawnymi, które często doświadczają wyzwań emocjonalnych. Warto również pamiętać, że odpowiednie szkolenie i przygotowanie asystenta do radzenia sobie z takimi sytuacjami jest kluczowe w zapewnieniu skutecznego wsparcia.

Pytanie 39

Jaką radę powinien udzielić opiekun 57-latce z lekkimi problemami z nietrzymaniem moczu, aby zadbać o jej komfort psychiczny i aktywność społeczną?

A. unikanie przyjmowania płynów przez dwie godziny przed wyjściem

B. zredukowanie spożycia płynów do 1 litra dziennie

C. używanie pieluch anatomicznych

D. korzystanie z wkładek urologicznych

Stosowanie wkładek urologicznych jest najlepszym rozwiązaniem dla osób z lekkim nietrzymaniem moczu, które pragną zachować aktywność społeczną i komfort psychiczny. Wkładki te są zaprojektowane tak, aby skutecznie pochłaniały wilgoć, zapewniając jednocześnie wygodę noszenia. Dzięki nim, osoba starsza może czuć się pewnie i komfortowo, co jest kluczowe dla jej samopoczucia oraz uczestnictwa w życiu społecznym. Wkładki urologiczne są dyskretne, co pozwala na ich noszenie w różnych sytuacjach, bez obaw o nieprzyjemne sytuacje. Praktycznym aspektem ich stosowania jest również łatwość w wymianie, co wpływa na higienę osobistą. Warto również zauważyć, że stosowanie tego typu produktów wpisuje się w standardy opieki nad osobami starszymi, które uwzględniają indywidualizację potrzeb podopiecznych i ich komfort psychiczny. Wkładki mogą być dostosowane do poziomu nietrzymania moczu, co sprawia, że są uniwersalne i dostępne dla szerokiego kręgu użytkowników.

Pytanie 40

Podopieczna pisze krótkie artykuły o tematyce społecznej, które są publikowane w lokalnych gazetach. Asystent wspiera ją w spełnianiu której potrzeby, pomagając w wyborze książek z biblioteki lub w zakupie nowych?

A. kontaktu

B. przynależności

C. samorealizacji

D. bezpieczeństwa

Odpowiedź 'samorealizacji' jest w porządku. Działalność podopiecznej, która pisze i czyta felietony, to świetny przykład na to, jak można się rozwijać i wyrażać siebie. Samorealizacja to w końcu to, co wszyściutkim nam w duszy gra, czyli spełnianie wewnętrznych potrzeb, które pchają nas do osiągania czegoś, twórczości i odkrywania swojego potencjału. W przypadku podopiecznej, jej pomocnik rzeczywiście daje jej możliwość dostępu do książek i materiałów, które inspirują ją do działania. Na przykład, organizowanie czasopism z analizami społecznymi to fajny pomysł na zdobywanie wiedzy, a przy okazji może też motywować do pisania. Z pomocą asystenta, podopieczna ma szansę brać udział w warsztatach literackich, co zdecydowanie pozwala jej jeszcze lepiej rozwijać swoje umiejętności. Warto wiedzieć, że w branży wsparcia osób z niepełnosprawnościami, istotne jest, żeby promować aktywność tych ludzi w kierunku ich celów rozwojowych, a to naprawdę poprawia jakość życia. Fajnie, że wspieranie samorealizacji jest nie tylko korzystne, ale i zgodne z dobrymi praktykami pracy z osobami, które potrzebują pomocy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej