Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 19:47
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:16

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 896 x 2015 mm

B. 905 x 2012 mm

C. 897 x 1991 mm

D. 903 x 1990 mm

Odpowiedź 896 x 2015 mm jest poprawna, ponieważ wymiary te są niezgodne z dopuszczalnymi odchyleniami dla otworów drzwiowych. Dokumentacja przewiduje szerokość otworu na poziomie 90 cm, co odpowiada 900 mm. Minimalne dopuszczalne odchylenie wynosi 900 mm - 3 mm = 897 mm, co oznacza, że szerokość otworu nie powinna być mniejsza niż 897 mm. W tym przypadku, szerokość 896 mm jest zbyt mała. Dodatkowo, wysokość otworu wynosi 2015 mm, co również wykracza powyżej maksymalnego dopuszczalnego odchylenia dla wysokości, które wynosi 200 cm + 3 mm = 2003 mm. W praktyce, przestrzeganie tych wymiarów jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego montażu drzwi, wpływa to na ich funkcjonalność oraz estetykę. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie regularnych pomiarów otworów przed montażem i dostosowywanie ich do wymagań technicznych, co przyczyni się do zwiększenia trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowania.

Pytanie 2

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

A. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.

B. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.

C. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.

D. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.

Odpowiedź "Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy" jest nieprawdziwa, gdyż wynika z niej błędne założenie co do wymiarów stosowanych materiałów. Analizując rysunek oraz szczegóły podane w pytaniu, można zauważyć, że pęknięcie ściany ma długość około 100 cm, a pręty stalowe zostały zastosowane w sposób, który zapewnia ich skuteczność w naprawie. Dodatkowo, pręty te sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie, co oznacza, że ich całkowita długość wynosi 200 cm (100 cm pęknięcia + 50 cm z każdej strony). Stosowanie prętów stalowych o średnicy 8 mm jest powszechną praktyką w budownictwie, zapewniającą odpowiednią wytrzymałość na naprężenia. W podobnych sytuacjach, jak naprawa pęknięć ścian czy wzmocnienia konstrukcji, dobór odpowiednich materiałów oraz ich właściwa długość są kluczowe dla zachowania stabilności budynku. Warto zawsze dokładnie analizować wymiary i rozstawienie elementów naprawczych, aby zapewnić ich zgodność z normami budowlanymi oraz praktykami inżynierskimi.

Pytanie 3

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile 25-kilogramowych worków suchej zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania trzech ścian o długości 5 m, wysokości 3 m i grubości 25 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie suchej zaprawy murarskiej przy grubości spoiny ok. 1 cm
½ c	75 kg/m²
1 c	150 kg/m²
1½ c	225 kg/m²
2 c	300 kg/m²

A. 540 worków

B. 405 worków

C. 270 worków

D. 135 worków

Rozważając błędne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na typowe błędy w obliczeniach, które prowadzą do niewłaściwych wyników. Często zdarza się, że osoby nieprawidłowo obliczają objętość muru, pomijając istotne czynniki, takie jak grubość ściany czy liczba wymurowanych powierzchni. Ścianę o wymiarach 5 m długości, 3 m wysokości i 0,25 m grubości trzeba traktować jako trójwymiarowy obiekt, a nie tylko jako powierzchnię. Obliczając objętość, należy zawsze uwzględnić wszystkie wymiary. Inny powszechny błąd to ignorowanie gęstości materiału. Zaprawa murarska, w zależności od składu, ma określoną gęstość, a nieuwzględnienie tego faktu prowadzi do błędnych założeń co do potrzebnej ilości materiału. Ponadto, nie uwzględniając strat materiałowych, użytkownik może niepoprawnie ocenić, ile worków będzie rzeczywiście potrzebnych. W praktyce, w procesie murowania, materiały mogą się zmarnować lub zostać źle wymierzone. Dlatego przeliczenie ilości zaprawy na worki powinno uwzględniać nie tylko szacowaną objętość, ale także pewien margines na straty, co jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi w branży budowlanej.

Pytanie 4

Uszkodzenie tynku przedstawione na zdjęciu jest

A. odspojeniem.

B. odpryskiem.

C. pęknięciem.

D. złuszczeniem.

Prawidłowa odpowiedź to pęknięcie, ponieważ na zdjęciu widać wyraźnie liniowe uszkodzenie tynku, które charakteryzuje się podłużną szczeliną w materiale. Pęknięcia są wynikiem naprężeń wewnętrznych lub zewnętrznych, które powodują rozdzielenie struktury, co jest zgodne z definicją pęknięcia. W praktyce, identyfikacja pęknięć tynku jest kluczowa dla utrzymania dobrego stanu budynków, ponieważ mogą one prowadzić do dalszych uszkodzeń, w tym infiltracji wody, co z kolei może powodować rozwój pleśni lub uszkodzeń strukturalnych. Standardy budowlane, takie jak Eurokod, wymagają regularnych inspekcji i monitorowania stanu tynków, aby zapobiegać poważnym uszkodzeniom. W przypadku wykrycia pęknięć, istotne jest ich niezwłoczne zabezpieczenie oraz naprawa, aby uniknąć konsekwencji w postaci większych kosztów remontów lub rewitalizacji. Dobre praktyki w zakresie konserwacji obejmują stosowanie odpowiednich materiałów naprawczych oraz technik, które zapewniają długoterminową trwałość.

Pytanie 5

W jakiej lokalizacji należy umieścić izolację cieplną przegrody w budynku mieszkalnym?

A. na obydwu stronach przegrody

B. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa wyższa temperatura

C. po każdej stronie przegrody

D. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa niższa temperatura

Umieszczanie izolacji cieplnej przegrody budowlanej po stronie, gdzie panuje wyższa temperatura, jest podejściem, które nie tylko łamie zasady fizyki, ale także prowadzi do poważnych konsekwencji w kontekście efektywności energetycznej budynku. Izolacja ma na celu ograniczenie transferu ciepła, a umieszczanie jej w miejscu, gdzie temperatura jest wyższa, po prostu nie spełnia tego zadania. Tego rodzaju podejście wynika z nieporozumienia dotyczącego dynamiki cieplnej. Mylne jest przekonanie, że izolacja powinna być umieszczona tam, gdzie wydaje się, że ciepło jest „przechwytywane”; w rzeczywistości ciepło zawsze przepływa z obszaru o wyższej temperaturze do obszaru o niższej temperaturze. Umieszczając izolację w niewłaściwym miejscu, ryzykujemy nie tylko straty ciepła, ale także wzrost ryzyka kondensacji pary wodnej wewnątrz przegrody, co może prowadzić do powstawania pleśni oraz uszkodzeń konstrukcyjnych. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, takim jak PN-EN 13370, istotne jest, aby izolacja była stosowana w sposób, który zapewnia optymalny komfort cieplny i minimalizuje zużycie energii. W rezultacie, umieszczanie izolacji w nieodpowiednich lokalizacjach, takich jak strona z wyższą temperaturą, jest nie tylko technicznie błędne, ale również ekonomicznie niekorzystne w dłuższej perspektywie.

Pytanie 6

Jak uzyskać jednakową grubość spoin podczas wykańczania cokołu płytkami klinkierowymi?

A. krzyżyków dystansowych

B. spoinówki

C. suwmiarki

D. miarki centymetrowej

Krzyżyki dystansowe są kluczowym narzędziem w procesie układania płytek klinkierowych, które pozwala na uzyskanie jednakowej grubości spoin. Ich zastosowanie umożliwia precyzyjne i równomierne rozłożenie płytek, co jest niezwykle istotne dla estetyki i jakości wykonania. Krzyżyki dystansowe umieszczane są pomiędzy płytkami w celu zachowania stałego odstępu, co w praktyce przekłada się na równomierne spoiny na całej powierzchni. W przypadku płytek klinkierowych, które są często używane na cokołach, odpowiednia grubość spoin ma znaczenie nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne, wpływając na odprowadzanie wody oraz redukcję pęknięć w materiałach. Standardy budowlane zalecają stosowanie krzyżyków dystansowych o określonej grubości, co zapewnia zgodność z wymaganiami technicznymi i estetycznymi. Warto również pamiętać, że różne materiały mogą wymagać różnych rozmiarów spoin, dlatego dobór odpowiednich krzyżyków jest kluczowy dla uzyskania pożądanego efektu.

Pytanie 7

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

B. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

C. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

D. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest jednoznacznym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Tego rodzaju dźwięk powstaje, gdy przestrzeń między tynkiem a jego podłożem jest pusta, co prowadzi do zmiany akustyki dźwięku. W praktyce, przy wykonywaniu prac remontowych, fachowcy często wykorzystują tę metodę jako szybką i efektywną technikę diagnostyczną. Zgodnie z normami budowlanymi, odwarstwienie powinno być usunięte przed dalszymi pracami, aby uniknąć problemów w przyszłości, takich jak pękanie tynku czy zagrzybienie. Działania naprawcze obejmują usunięcie luźnego tynku, przygotowanie podłoża oraz nałożenie nowego tynku zgodnie z zaleceniami producenta. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie stanu tynku w regularnych odstępach czasu, co pozwoli na wczesne wykrywanie problemów i ich skuteczne rozwiązanie.

Pytanie 8

Zgodnie z przedstawioną instrukcją preparat INTER GRUNT należy przed użyciem

Instrukcja wykonania ręcznego tynku gipsowego (fragment)
Gruntować należy każde podłoże, na którym ma być zastosowany tynk. Do gruntowania gładkich podłoży mineralnych stosuje się preparat gruntujący INTER GRUNT. Sprzedawany on jest w postaci gotowej do użycia, podczas pracy należy go jedynie przemieszać co pewien czas. Preparatu nie należy łączyć z innymi środkami, rozcieńczać, ani zagęszczać. Na podłoże nanosi się go za pomocą wałka lub pędzla malarskiego. Czas całkowitego wyschnięcia INTER GRUNTU wynosi ok. 24 godziny i dopiero po tym czasie można przystąpić do tynkowania. Podłoża porowate o dużej chłonności - wykonane z betonu komórkowego, płyt wiórowo-cementowych, cegły ceramicznej i silikatowej - gruntuje się emulsją gruntującą EURO GRUNT. W tym przypadku postępuje się podobnie, jak z INTER GRUNTEM, inny jest jedynie czas schnięcia - wynosi ok. 4-12 godzin.

Instrukcja wykonania ręcznego tynku gipsowego (fragment)

Gruntować należy każde podłoże, na którym ma być zastosowany tynk. Do gruntowania gładkich podłoży mineralnych stosuje się preparat gruntujący INTER GRUNT. Sprzedawany on jest w postaci gotowej do użycia, podczas pracy należy go jedynie przemieszać co pewien czas. Preparatu nie należy łączyć z innymi środkami, rozcieńczać, ani zagęszczać. Na podłoże nanosi się go za pomocą wałka lub pędzla malarskiego. Czas całkowitego wyschnięcia INTER GRUNTU wynosi ok. 24 godziny i dopiero po tym czasie można przystąpić do tynkowania. Podłoża porowate o dużej chłonności - wykonane z betonu komórkowego, płyt wiórowo-cementowych, cegły ceramicznej i silikatowej - gruntuje się emulsją gruntującą EURO GRUNT. W tym przypadku postępuje się podobnie, jak z INTER GRUNTEM, inny jest jedynie czas schnięcia - wynosi ok. 4-12 godzin.

A. rozcieńczyć wodą.

B. zagęścić odpowiednim środkiem.

C. zmieszać z emulsją gruntującą.

D. przemieszać co pewien czas.

Preparat INTER GRUNT przed użyciem należy przemieszać co pewien czas, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie składników. Właściwe przygotowanie produktu jest kluczowe, ponieważ stabilność i skuteczność preparatu są uzależnione od jego jednorodności. W praktyce oznacza to, że użytkownik powinien regularnie kontrolować konsystencję i w miarę potrzeby delikatnie wstrząsnąć lub przemieszać preparat. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie stosowania materiałów budowlanych, gdzie odpowiednie przygotowanie substancji ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów. Na przykład, w przypadku gruntów stosowanych w malarstwie czy na powierzchniach przed nałożeniem farby, ich właściwe wymieszanie gwarantuje lepszą przyczepność oraz dłuższą trwałość finalnego produktu. Ignorowanie tego etapu może prowadzić do niejednorodnych efektów, takich jak plamy, nierównomierne pokrycie, czy też szybkie uszkodzenie warstwy wykończeniowej.

Pytanie 9

W ścianie z cegieł przeznaczonej do remontu pomierzono pęknięcia. Stwierdzono:
- 10 m pęknięć o głębokości 1/2 cegły,
- 2 m pęknięć o głębokości 1 cegły.

Na podstawie danych zawartych w tablicy 0307 oblicz, ile cegieł należy użyć do przemurowania pęknięć w tej ścianie.

Nakłady na 1 m pęknięcia			tablica 0307 (wyciąg z KNR nr 4-01)
Lp.	Wyszczególnienie	J. m.	Przemurowanie ciągłe pęknięć przy użyciu zaprawy cementowej w ścianach
			głębokość pęknięć w cegłach
			½	1	1½
01	Robocizna	r-g	3,62	5,23	9,05
20	Cegły budowlane pełne	szt.	14	29	47
21	Cement portlandzki	kg	3,88	7,34	12,95

A. 564 szt.

B. 318 szt.

C. 516 szt.

D. 198 szt.

Wybór niepoprawnej liczby cegieł do przemurowania pęknięć może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących głębokości pęknięć oraz błędnego mnożenia długości pęknięć przez niewłaściwą liczbę cegieł potrzebnych na 1 metr. Na przykład, jeśli ktoś pomylił głębokości pęknięć, zakładając, że głębokość 1/2 cegły wymaga mniejszej ilości cegieł na metr, mógłby obliczyć zbyt małą liczbę cegieł. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z dodawania długości pęknięć w sposób, który nie uwzględnia odpowiednich mnożników wymaganych dla każdego typu pęknięcia. Ponadto, nieuzasadnione pomijanie zasady dodawania zapasów materiałowych jest częstym błędem, który prowadzi do nieadekwatnych obliczeń. W branży budowlanej istotne jest zwracanie uwagi na wszystkie parametry techniczne, które mogą wpływać na końcowe obliczenia, a także stosowanie norm i standardów, które regulują ilości materiałów budowlanych używanych w praktyce. Zrozumienie tych zasad nie tylko pozwala uniknąć błędów, ale także przyczynia się do poprawnego zarządzania projektami budowlanymi oraz efektywnego gospodarowania zasobami.

Pytanie 10

Na podstawie tablicy 0803 oblicz ilości zapraw cementowo-wapiennych M2 i M7, potrzebnych do ręcznego wykonania tynku zwykłego kategorii II, na ścianach o łącznej powierzchni 200 m2.

A. M2 - 3,72 m3 i M7 - 0,40 m3

B. M2 - 4,12 m3 i M7 - 0,42 m3

C. M2 - 2,06 m3 i M7 - 0,21 m3

D. M2 - 1,86 m3 i M7 - 0,20 m3

Odpowiedź M2 - 3,72 m3 i M7 - 0,40 m3 jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na danych zawartych w tabeli 0803, która określa ilości zapraw potrzebnych do tynków w zależności od ich kategorii oraz powierzchni. Dla tynku kategorii II, na 100 m2 powierzchni, potrzeba 1,86 m3 zaprawy M2 oraz 0,20 m3 zaprawy M7. Skoro w naszym przypadku mamy do czynienia z powierzchnią 200 m2, musimy po prostu podwoić te ilości. Otrzymujemy zatem 3,72 m3 zaprawy M2 i 0,40 m3 zaprawy M7. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla wykonawców, ponieważ precyzyjne oszacowanie materiałów pozwala na uniknięcie zarówno strat finansowych, jak i materiałowych. W branży budowlanej, zgodność z normami i dobrymi praktykami zapewnia nie tylko efektywność, ale także bezpieczeństwo stosowanych materiałów.

Pytanie 11

Warstwę izolacji oznaczoną na rysunku cyfrą 5 należy wykonać z

A. jastrychu anhydrytowego.

B. dwóch warstw papy asfaltowej na lepiku.

C. wełny mineralnej granulowanej.

D. twardych płyt styropianowych.

Twarde płyty styropianowe to materiał o doskonałych właściwościach termoizolacyjnych, co czyni je idealnym wyborem do wykonania warstwy izolacji podłogowej. Styropian charakteryzuje się niską przewodnością cieplną, co pozwala na skuteczne ograniczenie strat ciepła w budynku. Ponadto, ich lekkość oraz łatwość w obróbce i montażu znacząco przyspieszają proces budowy. W praktyce, stosowanie twardych płyt styropianowych jest zgodne z normą PN-EN 13163, która określa wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych. Dzięki zastosowaniu styropianu uzyskuje się nie tylko energooszczędność, ale również poprawia komfort cieplny w pomieszczeniach. Płyty te są szeroko stosowane w budownictwie niskoenergetycznym i pasywnym, gdzie kluczowe jest zminimalizowanie kosztów ogrzewania oraz zapewnienie odpowiedniej temperatury wewnętrznej. Dodatkowo, odpowiedni dobór grubości płyt oraz ich rozmieszczenie w konstrukcji podłogi wpływa na skuteczność izolacji termicznej, co jest niezwykle ważne w kontekście projektowania nowoczesnych, energooszczędnych budynków.

Pytanie 12

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z folii paroizolacyjnej

B. ze styropianu

C. z papy asfaltowej

D. z polistyrenu ekstrudowanego

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest kluczowym elementem zapewniającym trwałość i stabilność budynku. Wykonanie tej izolacji z papy asfaltowej jest powszechną praktyką, ponieważ ten materiał charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz doskonałymi właściwościami hydroizolacyjnymi. Papa asfaltowa jest materiałem, który można łatwo aplikować na różnych powierzchniach, co czyni ją idealnym rozwiązaniem przy izolacji fundamentów. W praktyce, papa asfaltowa może być stosowana w różnych warunkach, na przykład w obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych. Aby zapewnić skuteczność izolacji, należy stosować papę asfaltową zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13707, które określają odpowiednie metody aplikacji i wymagania materiałowe. Dodatkowo, należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża oraz o stosowaniu materiałów dodatkowych, takich jak kleje i masy uszczelniające, które mogą zwiększyć skuteczność izolacji.

Pytanie 13

Zgodnie z podaną zasadą oblicz powierzchnię ściany pokazanej na rysunku, jeśli będą tynkowane ościeża otworów.

Zasada obliczania powierzchni ścian tynkowanych

Od powierzchni tynkowanej ściany odlicza się powierzchnię otworów powyżej 3 m².
Od powierzchni tynkowanej ściany nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m², jeśli tynkowane będą ościeża otworu.

A. 32,00 m2

B. 33,00 m2

C. 33,50 m2

D. 35,00 m2

Gdy popełniłeś błąd, ważne, żeby zrozumieć, dlaczego źle podszedłeś do tych obliczeń. Wiele osób myśli, że zawsze trzeba odjąć otwory od całkowitej powierzchni, ale to nieprawda. To częsty błąd, bo nie do końca rozumie się zasady tynkowania. Odpowiedzi 32,00 m2 czy 33,00 m2 mogą wyglądać sensownie, ale w rzeczywistości liczy się zasada: jeżeli otwór ma 3 m2 lub mniej, to tynkujemy ościeża. Czasami błędne odpowiedzi są skutkiem braku wiedzy o pomiarach i materiałach budowlanych. Ignorowanie tej zasady prowadzi do złych wyników, co może wpłynąć na obliczenia materiałów i cen robót. W budownictwie ważne jest, żeby dobrze rozumieć, jak to wszystko działa, zanim zabierzesz się do liczenia.

Pytanie 14

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. cement portlandzki

B. wapno hydrauliczne

C. cement hutniczy

D. gips budowlany

Gips budowlany jest spoiwem mineralnym powietrznym, co oznacza, że twardnieje w wyniku kontaktu z powietrzem, a nie wymaga obecności wody. Jego właściwości fizyczne i chemiczne sprawiają, że jest szeroko stosowany w budownictwie, szczególnie w formach takich jak płyty gipsowo-kartonowe, tynki gipsowe czy też elementy dekoracyjne. Gips charakteryzuje się krótkim czasem wiązania, co pozwala na szybkie postępy w pracach budowlanych. W praktyce, jego zastosowanie jest zgodne z normami, takimi jak PN-EN 13279, które określają wymagania dla materiałów gipsowych w budownictwie. Gips budowlany jest również materiałem ekologicznym, ponieważ jego produkcja generuje mniejsze emisje CO2 w porównaniu do innych spoiw, takich jak cement. Dodatkowo, gips ma właściwości regulujące wilgotność, co przyczynia się do poprawy komfortu użytkowania budynków. Warto również zwrócić uwagę na jego dobre właściwości akustyczne, które są istotne w kontekście izolacji akustycznej pomieszczeń.

Pytanie 15

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 480 kg

B. 645 kg

C. 867 kg

D. 320 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego proporcji składników betonu. Obliczając ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej, kluczowe jest zrozumienie, że ilość piasku na jednostkę objętości (czyli na 1 m³) powinna być pomnożona przez objętość, którą chcemy uzyskać. Wiele osób mogą mylić całkowitą objętość mieszanki z ilościami poszczególnych składników, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, wybór 645 kg zakłada zbyt dużą ilość piasku, co może skutkować zbyt „mokrym” betonem, a tym samym obniżoną wytrzymałością po wyschnięciu. Z kolei 320 kg wskazuje na zbyt małą ilość, co również będzie negatywnie wpływać na jakość betonu, prowadząc do jego pęknięć i osłabienia struktury. Odpowiednie proporcje są nie tylko ważne dla uzyskania betonu o pożądanych właściwościach, ale również są one zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 206, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń, które muszą być przeprowadzane na podstawie receptur roboczych. Dlatego tak istotne jest zrozumienie procesu obliczeń i stosowanie się do sprawdzonych metod, aby uniknąć typowych błędów oraz zapewnić optymalną jakość mieszanki betonowej.

Pytanie 16

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile cegieł pełnych potrzeba do wymurowania ściany na zaprawie cementowej o grubości 38 cm i wymiarach 4 × 3 m.

Nakłady na 1 m² ścianyFragment tablicy 0103 z KNR 2-02

Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary, oznaczenia		Ściany na zaprawie
	Wyszczególnienie		Jednostki miary, oznaczenia		wapiennej lub cementowo-wapiennej			cementowej
	Symbole eto	Rodzaje materiałów	cyfrowe	literowe	Grubość w cegłach
	Symbole eto	Rodzaje materiałów	cyfrowe	literowe	1	1¹/₂	2	1	1¹/₂	2
a	b	c	d	e	01	02	03	04	05	06
20	1800199	Cegły budowlane pełne	020	szt.	92,70	139,90	186,10	100,10	150,30	200,60
21	1800200	Cegły dziurawki pojedyncze	020	szt.	(93,40)	(140,80)	(187,60)	-	-	-
22	23808099	Zaprawa	060	m³	0,084	0,130	0,176	0,066	0,106	0,143
23	23808099	Zaprawa	060	m³	(0,091)	(0,143)	(0,194)	-	-	-

A. 1 679 szt.

B. 1 804 szt.

C. 2 408 szt.

D. 1 690 szt.

Obliczenia dotyczące ilości cegieł pełnych potrzebnych do wymurowania ściany opierają się na precyzyjnych wymiarach oraz grubości zaprawy. W przypadku ściany o wymiarach 4 × 3 m i grubości 38 cm, musimy najpierw obliczyć powierzchnię ściany, która wynosi 12 m². Na podstawie standardów budowlanych oraz danych dotyczących zapotrzebowania na materiały, określamy ilość cegieł potrzebnych na 1 m². W zależności od rodzaju cegły i jej wymiarów, standardowo przyjmuje się, że na 1 m² potrzeba około 50 cegieł. Zatem, dla 12 m² otrzymujemy 600 cegieł na całą powierzchnię. Jednak uwzględniając grubość zaprawy, całkowita ilość cegieł ulega zwiększeniu. Po przeliczeniu i zaokrągleniu, wynik wskazuje, że potrzebnych jest 1 804 sztuk cegieł. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu i wykonawstwie budynków, zapewniając nie tylko odpowiednią ilość materiałów, ale również optymalizację kosztów oraz czasu budowy. Zrozumienie takich wyliczeń jest niezbędne w praktyce budowlanej.

Pytanie 17

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

B. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

C. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

D. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym aspektem w budownictwie, który ma na celu ochronę obiektów przed negatywnym wpływem wilgoci. Folie izolacyjne oraz lepiki asfaltowe to sprawdzone materiały, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wilgoci do wnętrza budynków. Folie izolacyjne są często stosowane w fundamentach, gdzie zabezpieczają przed wodą gruntową, a ich właściwości paroprzepuszczalne pozwalają na odprowadzanie nadmiaru wilgoci. Lepiki asfaltowe, z kolei, służą do uszczelniania różnorodnych powierzchni budowlanych, takich jak dachy, tarasy czy fundamenty. Dzięki elastyczności i odporności na zmiany temperatury, lepiki te zachowują swoje właściwości w różnorodnych warunkach atmosferycznych. W branży budowlanej standardami stosowanymi przy izolacji przeciwwilgociowej są normy PN-B-03020 oraz PN-EN 15814, które określają wymagania oraz metody badań dla materiałów izolacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania tych materiałów może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i trwałości budynku.

Pytanie 18

Tynk wewnętrzny, który odznacza się twardą i gładką powierzchnią przypominającą polerowany marmur, to

A. stiuk

B. sgraffito

C. sztablatura

D. sztukateria

Stiuk to technika wykończeniowa, która charakteryzuje się twardą i gładką powierzchnią, często stosowaną w architekturze wnętrz, aby naśladować wygląd polerowanego marmuru. Wykonanie stiuku polega na aplikacji specjalnych mieszanek gipsowych lub wapiennych, a następnie ich szlifowaniu oraz polerowaniu, co nadaje im charakterystyczny blask. Stiuk jest szczególnie popularny w stylu klasycznym, ale również w nowoczesnych aranżacjach, gdzie estetyka i elegancja odgrywają kluczową rolę. Przykłady zastosowania stiuku można znaleźć w luksusowych hotelach, rezydencjach oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie wymagany jest efektowne wykończenie wnętrz. W kontekście branżowych standardów, stosowanie stiuku często związane jest z praktykami konserwatorskimi, gdzie przywraca się dawne techniki wykończeniowe, zachowując historyczny charakter obiektów. Warto również podkreślić, że stiuk jest materiałem o dobrych właściwościach akustycznych i termoizolacyjnych, co czyni go funkcjonalnym wyborem w projektowaniu wnętrz.

Pytanie 19

Wzmocnienie budowlanych ław fundamentowych wykonanych z cegły poprzez podmurowanie oraz zwiększenie ich szerokości powinno się przeprowadzać w odcinkach o długości

A. 3,0 m

B. 1,0 m

C. 2,5 m

D. 2,0 m

Wzmocnienie istniejących ław fundamentowych z cegły przez podmurowanie i zwiększenie ich szerokości powinno być przeprowadzane w odcinkach o długości 1,0 m. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które wskazują na konieczność stopniowego i kontrolowanego zwiększania fundamentów, aby uniknąć powstawania lokalnych naprężeń. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na tym, że podczas podmurowania zbyt długie odcinki mogą prowadzić do nierównomiernego osiadania, co zwiększa ryzyko pęknięć i uszkodzeń konstrukcji. Dodatkowo, wykonując prace w mniejszych segmentach, możliwe jest lepsze monitorowanie postępu robót oraz dostosowanie technik do rzeczywistych warunków budowy. Zastosowanie takich standardów zapewnia również, że proces wzmocnienia będzie bardziej efektywny i zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, co w dłuższym okresie przyczynia się do trwałości i stabilności budowli.

Pytanie 20

Na ilustracji przedstawiono fragment powierzchni tynku

A. zacieranego.

B. ciągnionego.

C. mozaikowego.

D. strukturalnego.

Tynk mozaikowy, który został przedstawiony na ilustracji, charakteryzuje się unikalną, dekoracyjną strukturą, składającą się z różnokolorowych fragmentów, które są równomiernie rozłożone na powierzchni. Ta technika tynkarska jest powszechnie stosowana w architekturze i budownictwie, ponieważ nie tylko poprawia estetykę budynku, ale także zwiększa jego odporność na czynniki atmosferyczne. Tynki mozaikowe mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak drobne kamienie, kolorowy piasek, a nawet szkło, co daje ogromne możliwości stylizacyjne. Ze względu na swoją trwałość, są one często wykorzystywane w obiektach użyteczności publicznej, takich jak szkoły czy centra handlowe, gdzie odporność na uszkodzenia mechaniczne jest istotna. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, tynki mozaikowe mogą być stosowane zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 21

Przedstawiony na rysunku fragment muru tworzy ścianę

A. z izolacją wewnętrzną

B. z pustką powietrzną.

C. jednorodną.

D. dwuwarstwową.

Fragment muru przedstawiony na rysunku jest jednorodny, co oznacza, że jest zbudowany z jednego rodzaju materiału, bez widocznych warstw izolacyjnych czy pustek powietrznych. W praktyce, jednorodne mury są często stosowane w budownictwie, ponieważ zapewniają dobre właściwości mechaniczne oraz termiczne. Przykładem mogą być ściany z cegły ceramicznej, które charakteryzują się wysoką wytrzymałością i niską przewodnością cieplną. Dobre praktyki budowlane zalecają stosowanie jednorodnych materiałów w miejscach, gdzie nie jest wymagane dodatkowe ocieplenie, co pozwala na uproszczenie procesu budowy oraz zmniejszenie kosztów. Ponadto, jednorodne mury są łatwiejsze do wykończenia i utrzymania, co jest istotne dla długoterminowej trwałości konstrukcji.

Pytanie 22

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

B. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

C. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

D. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

Wybór niewłaściwych proporcji składników do zaprawy cementowo-wapiennej może prowadzić do znacznych problemów związanych z jakością i wytrzymałością gotowego materiału. Propozycje, takie jak użycie 200 dm3 wapna czy 200 dm3 piasku wbrew wskazanym wymaganiom, świadczą o nieporozumieniu w zakresie proporcji, które są kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów zaprawy. W przypadku nadmiaru wapna, może dojść do obniżenia wytrzymałości mechanicznej, co prowadzi do ryzyka rozwarstwienia się zaprawy oraz powstawania pęknięć. Z kolei zbyt duża ilość piasku w stosunku do innych składników może skutkować niską spójnością mieszanki, co negatywnie wpłynie na jej zdolność do przenoszenia obciążeń. Kluczowym aspektem jest również zrozumienie, że właściwe proporcje są oparte na przepisach i normach branżowych, które definiują wymagania dla poszczególnych typów zapraw. Aby uniknąć błędów, istotne jest zrozumienie, jakie właściwości chcemy uzyskać z zaprawy oraz jak różne składniki wpływają na jej zachowanie w czasie. Zastosowanie niewłaściwych proporcji nie tylko zwiększa ryzyko uszkodzeń strukturalnych, ale także prowadzi do nadmiernych kosztów związanych z poprawkami i przystosowaniem struktury budowlanej do wymagań technicznych.

Pytanie 23

Najdłuższy czas przydatności do użycia, licząc od momentu połączenia składników, posiada zaprawa

A. wapienna

B. cementowa

C. wapienno-cementowa

D. cementowo-gliniana

Wybór zaprawy cementowej jako najbardziej odpowiedniej nie jest uzasadniony, ponieważ zaprawy cementowe, choć bardzo wytrzymałe i szybkoschnące, mają znacznie krótszy czas przydatności do użycia po zmieszaniu niż zaprawy wapienne. W przypadku zaprawy cementowej, proces wiązania zachodzi w ciągu kilku godzin, co ogranicza czas, w którym można ją skutecznie zastosować. Co więcej, gdy zaprawa cementowa zaczyna twardnieć, staje się znacznie mniej plastyczna, co utrudnia jej aplikację. Podobnie, zaprawy wapienno-cementowe, choć łączą cechy obu materiałów, nadal są ograniczone czasowo przez właściwości cementu. Zaprawa cementowo-gliniana także nie jest odpowiednia, ponieważ glina, w połączeniu z cementem, ma tendencję do wydłużania czasu wiązania, co nie jest korzystne w kontekście praktycznym. Najczęstsze błędy myślowe przy wyborze tych zapraw polegają na przesadnym akcentowaniu ich wytrzymałości, przy jednoczesnym bagatelizowaniu ich właściwości czasowych. W praktyce, wybór odpowiedniego materiału budowlanego powinien bazować na zrozumieniu specyficznych właściwości, zastosowania oraz wymagań projektu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i efektywności konstrukcji.

Pytanie 24

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:2:6 (cement:wapno:piasek), wykorzystano 20 dm3 ciasta wapiennego. Jaką ilość piasku należy dodać do tej zaprawy?

A. 0,009 m3

B. 0,060 m3

C. 0,006 m3

D. 0,090 m3

Aby obliczyć, ile piasku należy dodać do zaprawy cementowo-wapiennej o proporcjach 1:2:6, zaczynamy od zrozumienia, że proporcja odnosi się do objętości poszczególnych składników. W tym przypadku mamy 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku. Suma proporcji wynosi 1 + 2 + 6 = 9 części. Skoro użyto 20 dm3 ciasta wapiennego, które stanowi 2 części, możemy obliczyć jedną część: 20 dm3 / 2 = 10 dm3. Następnie, aby obliczyć objętość piasku, pomnożymy liczbę części piasku (6) przez objętość jednej części (10 dm3): 6 * 10 dm3 = 60 dm3. Przekształcając to na metry sześcienne, otrzymujemy 0,060 m3 piasku, co jest poprawną odpowiedzią. Tego typu obliczenia są niezbędne w budownictwie, ponieważ zachowanie właściwych proporcji składników wpływa na trwałość oraz właściwości mechaniczne zaprawy.

Pytanie 25

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne tynku?

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wprowadza w błąd przez nieprawidłowe odwzorowanie symboliki materiałów budowlanych. Rysunek B, na przykład, może przedstawiać materiał izolacyjny, a jego wzór graficzny jest typowy dla zastosowań związanych z ociepleniem budynków. Wybór tego rysunku jako oznaczenia tynku świadczy o braku znajomości podstawowych zasad rysunku technicznego, co często prowadzi do nieporozumień na etapie realizacji projektu. Rysunek C może przedstawiać elementy żelbetowe, co również jest niezgodne z wymaganiami dotyczącymi oznaczeń materiałów. W takim przypadku można zauważyć, że osoba udzielająca odpowiedzi mogła być zdezorientowana przez złożoność rysunków technicznych lub niepoprawnie zinterpretować ich znaczenie. W końcu, rysunek D mógłby być związany z oznaczeniem infrastruktury hydraulicznej, co tylko potwierdza, że wszystkie te rysunki są zupełnie nieodpowiednie dla przedstawienia tynku. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy materiał budowlany ma swoje unikalne oznaczenie, a wybór niewłaściwej grafiki prowadzi do trudności w komunikacji między projektantami, wykonawcami a innymi uczestnikami procesu budowlanego. Ignorowanie tych zasad może skutkować poważnymi błędami w wykonawstwie oraz niewłaściwym zastosowaniem materiałów, co z kolei wpływa na jakość i trwałość budynku.

Pytanie 26

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. cement

B. żywica

C. silikon

D. akryl

Cement jest podstawowym spoiwem zapraw mineralnych, które jest powszechnie stosowane w budownictwie. Jest to materiał wiążący, który po zmieszaniu z wodą i kruszywem tworzy masę, która twardnieje w czasie. W praktyce, zaprawy mineralne, takie jak zaprawy murarskie czy tynkarskie, wykorzystują cement jako kluczowy składnik, ponieważ zapewnia on doskonałą wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Przykładowo, cement portlandzki, najczęściej stosowany w budownictwie, jest niezbędny do produkcji betonu, który znajduje zastosowanie w fundamentach, stropach oraz innych elementach budowlanych. Zgodnie z normami PN-EN 197-1, cement klasowy CEM I jest najczęściej używany w budownictwie, co potwierdza jego wysoką jakość i funkcjonalność. Dobre praktyki w zakresie stosowania zapraw mineralnych z cementem obejmują odpowiednie przygotowanie podłoża, właściwe proporcje składników oraz zapewnienie odpowiednich warunków do wiązania i twardnienia masy, co ma decydujący wpływ na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 27

Główne komponenty mieszanki betonowej do produkcji betonu standardowego to cement i woda oraz

A. popiół i keramzyt

B. popiół i wapno

C. piasek i wapno

D. piasek i żwir

Beton zwykły powstaje z kilku kluczowych składników: cementu, wody, piasku i żwiru. Te elementy razem tworzą mieszankę, która ma odpowiednie właściwości mechaniczne. Cement działa jak spoiwo, a woda wprowadza reakcję hydratacji. Piasek i żwir są ważne, bo nadają betonu odpowiednią strukturę oraz wytrzymałość. W praktyce, dobór tych składników w odpowiednich proporcjach jest mega ważny, żeby beton miał dobre parametry, takie jak odporność na ściskanie czy warunki atmosferyczne. W budowlance mamy normy, jak PN-EN 206, które mówią, jak powinny wyglądać składniki mieszanki, żeby wszystko było wysokiej jakości i bezpieczne.

Pytanie 28

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. szlachetnych

B. izolujących cieplnie

C. renowacyjnych

D. jednowarstwowych zewnętrznych

Zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R jest stosowana przede wszystkim do wykonywania tynków renowacyjnych, co jest ściśle związane z jej właściwościami. Renowacyjne tynki mają na celu przywrócenie estetyki oraz funkcjonalności powierzchni, które mogą być uszkodzone lub w złym stanie. Zaprawy te charakteryzują się wysoką przyczepnością do podłoża, elastycznością oraz odpornością na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku starszych budynków, gdzie istnieje ryzyko pęknięć lub kruszenia się tynku. W praktyce, podczas renowacji zabytków, stosuje się zaprawy R, aby zapewnić odpowiednią ochronę i trwałość elewacji, a także aby zachować tradycyjne metody budowlane. W kontekście standardów, zaprawy te powinny spełniać normy PN-EN 998-1 dotyczące zapraw do tynkowania, co gwarantuje ich wysoką jakość i odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 29

Na podstawie wymiarów podanych na rysunku oblicz powierzchnię ściany nośnej wewnętrznej w pokoju, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,90 m.

A. 9,22 m2

B. 10,49 m2

C. 11,02 m2

D. 9,42 m2

Aby obliczyć powierzchnię ściany nośnej wewnętrznej, kluczowe jest zrozumienie, że powierzchnia ta jest wynikiem pomnożenia długości ściany przez jej wysokość. W tym przypadku, długość ściany wynosi 3,80 m, a wysokość pomieszczenia to 2,90 m. Stosując wzór: powierzchnia = długość × wysokość, otrzymujemy: 3,80 m × 2,90 m = 11,02 m2, co jest wartością prawidłową. W kontekście architektonicznym, znajomość takich obliczeń jest niezbędna nie tylko dla estetyki, ale także dla stabilności i efektywności energetycznej budynków. W obliczeniach tych uwzględnia się również materiały budowlane oraz ich właściwości, co jest istotne podczas planowania prac budowlanych. Należy pamiętać, że poprawne pomiary oraz obliczenia wpływają na późniejsze etapy budowy, takie jak wykończenie wnętrz czy montaż instalacji. Warto również zwrócić uwagę, że zgodność z normami budowlanymi i standardami, takimi jak PN-EN 1991-1-1, jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 30

Na rysunku przedstawiono pustaki

A. betonowe do przewodów dymowych.

B. klinkierowe ścienne.

C. zrąbkobetonowe do ścian zewnętrznych.

D. ceramiczne do przewodów wentylacyjnych.

Prawidłowa odpowiedź odnosi się do pustaków ceramicznych stosowanych w budownictwie, szczególnie w kontekście przewodów wentylacyjnych. Ich charakterystyczne wymiary oraz otwór o średnicy 150 mm odpowiadają normom dla kanałów wentylacyjnych, co jest istotne dla prawidłowego przepływu powietrza. Pustaki ceramiczne wyróżniają się dobrą izolacyjnością termiczną i akustyczną, co czyni je idealnym materiałem do zastosowań w systemach wentylacyjnych, gdzie wymagane jest nie tylko prawidłowe funkcjonowanie, ale także efektywność energetyczna. W praktyce, ich zastosowanie w budowie przewodów wentylacyjnych przyczynia się do poprawy jakości powietrza wewnętrznego oraz zapobiega problemom związanym z wilgocią i zagrzybieniem. Warto również zaznaczyć, że zgodność z normami budowlanymi oraz najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie użycia materiałów ceramicznych ma kluczowe znaczenie dla długoterminowej niezawodności systemów wentylacyjnych.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono przekrój muru szczelinowego. Cyfrą 6 oznaczono

A. pustkę powietrzną.

B. materiał termoizolacyjny.

C. podkład z zaprawy cementowej.

D. otwór wentylacyjny w warstwie zewnętrznej.

Wybór odpowiedzi związanych z materiałem termoizolacyjnym, podkładem z zaprawy cementowej czy otworem wentylacyjnym w warstwie zewnętrznej może wynikać z nieporozumienia odnośnie do funkcji i struktury murów szczelinowych. Materiał termoizolacyjny, jak wełna mineralna czy styropian, jest zazwyczaj stosowany w miejscach, gdzie wymagane jest skuteczne ograniczenie przepływu ciepła. W kontekście muru szczelinowego, jego obecność jest ważna, ale nie można jej pomylić z pustką powietrzną, która posiada zupełnie inne właściwości. Z kolei podkład z zaprawy cementowej pełni rolę strukturalną, stabilizując elementy muru, ale nie może być tożsamy z pustką powietrzną, która jest przestrzenią pozbawioną jakiegokolwiek materiału. Dodatkowo, otwór wentylacyjny, choć istotny dla wentylacji, nie jest tym samym co pustka powietrzna. Otwarte przestrzenie w murze mają na celu umożliwienie cyrkulacji powietrza, ale nie powinny być mylone z konstrukcyjnymi pustkami powietrznymi, które są kluczowe dla izolacji. Typowe błędy myślowe w tym przypadku często wiążą się z nieznajomością specyfiki materiałów budowlanych oraz ich zastosowania w różnych kontekstach. Zrozumienie różnic między tymi elementami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania oraz budowy obiektów budowlanych.

Pytanie 32

O odklejaniu się tynku od podłoża świadczą

A. widoczne na tynku pęknięcia

B. widoczne na tynku zgrubienia

C. głuchy dźwięk przy ostukiwaniu tynku młotkiem

D. łatwość zarysowania tynkowej powierzchni ostrym narzędziem

Odpowiedzi, w których wskazuje się na łatwość zarysowania powierzchni tynku ostrzem, zgrubienie czy pęknięcia, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak nie dostarczają one rzetelnych informacji o odwarstwieniu tynku. Łatwość zarysowania tynku niekoniecznie świadczy o jego stanie przylegania - może być wynikiem zastosowania niewłaściwych materiałów lub złej jakości tynku, co nie ma bezpośredniego związku z jego odwarstwieniem. Zgrubienia na powierzchni mogą wynikać z nierównomiernego nałożenia tynku, ale niekoniecznie oznaczają, że jest on odklejony od podłoża. Pęknięcia mogą być symptomem wielu problemów, takich jak osiadanie budynku, zmiany temperatury czy wilgotności, co nie jest równoznaczne z odwarstwieniem. W praktyce, na odwarstwienie wpływają czynniki takie jak wilgotność podłoża, jakość użytych materiałów oraz warunki atmosferyczne podczas aplikacji tynku. Dlatego kluczowe jest, aby zacząć od właściwych metod diagnozowania problemów, a nie polegać na powierzchownych i często mylnych objawach. W budownictwie używa się standardów, które pomogą w identyfikacji i eliminacji tego typu problemów, co powinno być podstawą każdej analizy stanu technicznego tynku.

Pytanie 33

Ile cegieł potrzeba do wymurowania ściany o grubości 25 cm, której widok przedstawiono na rysunku, jeżeli nakłady na 1 m2 ściany o grubości 1 cegły (25 cm) wynoszą 92,7 szt?

A. 1113 szt.

B. 939 szt.

C. 927 szt.

D. 93 szt.

Aby poprawnie obliczyć liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się powierzchnię oraz jak odwzorować to na ilości materiału budowlanego. W tym przypadku, wiedząc, że 1 m² ściany o grubości 25 cm wymaga 92,7 cegieł, przystąpiliśmy do obliczenia całkowitej powierzchni netto, która wynosi 10 m². Mnożąc tę wartość przez ilość cegieł na 1 m², otrzymujemy 927 cegieł, co jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac budowlanych. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się budową, ponieważ precyzyjne obliczenia materiałowe wpływają na koszty projektu oraz jego terminowość. W praktyce, przy planowaniu budowy, warto także uwzględnić straty materiałowe, co może zwiększyć wymaganą ilość cegieł. Dlatego znajomość takich obliczeń oraz ich zastosowanie w praktyce jest nie tylko przydatne, ale wręcz niezbędne w branży budowlanej.

Pytanie 34

Na podstawie przedstawionej instrukcji przygotowania gotowej zaprawy murarskiej podaj, ile wody należy przygotować do sporządzenia zaprawy z 4 opakowań?

Instrukcja przygotowania zaprawy

Suchą mieszankę należy zarobić z 3,5 litrami czystej i zimnej wody, mieszając mechanicznie przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej.
Zawartość opakowania: 25 kg

A. 14,0 litrów

B. 10,5 litra

C. 3,5 litra

D. 7,0 litrów

Odpowiedź 14,0 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją na zdjęciu, do przygotowania zaprawy murarskiej z jednego opakowania potrzeba 3,5 litra wody. Aby obliczyć ilość wody potrzebną do sporządzenia zaprawy z czterech opakowań, należy pomnożyć tę wartość przez 4. Wykonując obliczenie: 4 x 3,5 litra = 14 litrów, otrzymujemy właściwą ilość wody. Przygotowanie odpowiedniej ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej wytrzymałość i trwałość. Zbyt mała ilość wody może skutkować zbyt gęstą zaprawą, co utrudnia jej aplikację i obniża przyczepność do materiałów budowlanych. Z drugiej strony, nadmiar wody może osłabić zaprawę, prowadząc do pęknięć i degradacji w dłuższym czasie. Zastosowanie odpowiednich proporcji wody i zaprawy jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają zalecenia producentów materiałów budowlanych. Dbanie o precyzyjne przygotowanie mieszanki wpływa na jakość wykonywanych prac budowlanych oraz ich trwałość.

Pytanie 35

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 40 m

B. 60 m

C. 25 m

D. 50 m

Przerwy dylatacyjne w budynkach murowanych z cegły ceramicznej na zaprawie cementowo-wapiennej powinny być rozmieszczane co 60 m, zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi. Dylatacje mają na celu kompensację ruchów termicznych, wilgotnościowych oraz osiadania konstrukcji. W przypadku dużych budowli, zwłaszcza o dużych powierzchniach, brak odpowiednich dylatacji może prowadzić do powstawania pęknięć i uszkodzeń strukturalnych, co przyczynia się do kosztownych napraw. Na przykład w przypadku budynków przemysłowych, takich jak magazyny czy hale produkcyjne, które charakteryzują się dużymi przeszklonymi powierzchniami, stosowanie dylatacji co 60 m minimalizuje ryzyko wystąpienia deformacji konstrukcji. Warto również podkreślić, że rozmieszczenie dylatacji powinno uwzględniać lokalne warunki klimatyczne oraz charakterystykę materiałów, co jest istotne dla zapewnienia długowieczności i stabilności budowli.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tablicy 1719 oblicz ilości składników potrzebnych do przygotowania 0,5 m3 zaprawy cementowo-wapiennej marki M7.

A. cement - 0,133 t, ciasto wapienne - 0,056 m3, piasek - 0,574 m3, woda - 0,150 m3

B. cement - 0,5321, ciasto wapienne - 0,222 m3, piasek - 2,294 m3, woda - 0,600 m3

C. cement - 0,2661, ciasto wapienne - 0,111 m3, piasek - 1,147 m3, woda - 0,300 m3

D. cement - 0,0671, ciasto wapienne - 0,028 m3, piasek - 0,287 m3, woda - 0,075 m3

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z tego, że mogłeś nie zrozumieć, jak zeskalować ilości składników do zaprawy. Często takie błędy są efektem nie uwzględnienia tego, że wartość dla 1 m3 nie jest taka sama dla 0,5 m3. Na przykład, mógłbyś podać za dużo cementu, co sugeruje, że nie wziąłeś pod uwagę tej proporcji. W niektórych przypadkach można pomylić się, myśląc, że ilości są stałe, a to nie jest prawda w budownictwie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z jakością mieszanki, a to z kolei wpływa na trwałość i stabilność konstrukcji. W praktyce liczenie składników musi być precyzyjne, żeby uniknąć marnotrawstwa materiałów i niepotrzebnych kosztów. To wszystko ma znaczenie dla bezpieczeństwa i poprawności całego projektu.

Pytanie 37

W odnawianym obiekcie należy zamurować otwór o powierzchni 1,5 m2, usytuowany w ściance działowej o grubości 1/2 cegły, wykonanej na zaprawie cementowo-wapiennej. Jeśli czas pracy przy zamurowywaniu 1 m2 otworu wynosi 2,5 r-g, a stawka za robociznę wynosi 12 zł/r-g, to jakie będzie wynagrodzenie murarza za zrealizowanie tej czynności?

A. 48 zł

B. 45 zł

C. 30 zł

D. 60 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za zamurowanie otworu o powierzchni 1,5 m2, należy najpierw ustalić nakład robocizny. W przypadku zamurowania 1 m2 otworu, nakład wynosi 2,5 r-g, co oznacza, że dla otworu o powierzchni 1,5 m2, całkowity nakład robocizny wyniesie: 1,5 m2 x 2,5 r-g/m2 = 3,75 r-g. Następnie, aby obliczyć wynagrodzenie, należy pomnożyć całkowity nakład robocizny przez stawkę robocizny, która wynosi 12 zł/r-g. Zatem wynagrodzenie murarza wynosi: 3,75 r-g x 12 zł/r-g = 45 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów pracy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest umiejętne przeliczanie nakładów robocizny oraz kosztów pracy, co przyczynia się do lepszego planowania i realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 38

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Akrylowy

B. Wypalony

C. Ciągnięty

D. Ciepłochronny

Tynki ciągnione, wypalane oraz ciepłochronne różnią się od tynków akrylowych pod względem składu, przeznaczenia oraz metody aplikacji, co sprawia, że nie mogą być zaliczane do tynków cienkowarstwowych. Tynki ciągnione, stosowane przede wszystkim w budownictwie, mają zazwyczaj większą grubość i są kładzione w sposób tradycyjny za pomocą narzędzi takich jak kielnie. Tego typu tynki, często cementowe lub wapienne, służą głównie do wyrównywania powierzchni oraz przygotowania podłoża pod dalsze prace wykończeniowe. Z kolei tynki wypalane, które są tworzone na bazie ceramiki, są stosowane głównie w obiektach przemysłowych i nie są przystosowane do cienkowarstwowych aplikacji. Tynki ciepłochronne natomiast, choć ważne w kontekście izolacji termicznej budynków, również nie spełniają norm cienkowarstwowych, ponieważ ich grubość często przekracza 3 mm. Często pojawia się błędne myślenie, że tynki mogą być klasyfikowane jedynie na podstawie ich funkcji izolacyjnej lub estetycznej, podczas gdy kluczowym kryterium jest również ich grubość oraz sposób aplikacji. Dlatego ważne jest zrozumienie różnorodności tynków dostępnych na rynku oraz ich właściwości, aby podejmować właściwe decyzje w zakresie wyboru odpowiedniego materiału do określonych zastosowań budowlanych.

Pytanie 39

Zaprawy murarskie ogólnego zastosowania, produkowane na małych budowach, przygotowuje się w sposób

A. węzła betoniarskiego

B. agregatu tynkarskiego

C. wiertarki z mieszadłem

D. betoniarki wolnospadowej

Betoniarka wolnospadowa jest odpowiednim narzędziem do sporządzania zapraw murarskich ogólnego przeznaczenia, szczególnie na małych budowach. Jej konstrukcja pozwala na efektywne mieszanie składników zaprawy, takich jak cement, piasek i woda, co zapewnia jednorodność i odpowiednią konsystencję mieszanki. W betoniarce wolnospadowej materiały są wprowadzane do bębna, który obraca się, umożliwiając ich swobodne mieszanie. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi, które podkreślają znaczenie używania odpowiednich narzędzi do uzyskania wysokiej jakości materiałów budowlanych. W sytuacjach, gdzie wydajność i jakość mieszanki są kluczowe, betoniarka wolnospadowa staje się idealnym wyborem, pozwalając na produkcję większej ilości zaprawy w krótkim czasie, co jest szczególnie istotne w przypadku prac wymagających dużej ilości zaprawy, takich jak murowanie. Dodatkowo, użycie betoniarki zmniejsza ryzyko błędów ludzkich w procesie mieszania, co przyczynia się do lepszej jakości końcowego produktu.

Pytanie 40

Oblicz wydatki na demontaż kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 × 0,6 m oraz długości 15 m, jeżeli koszt rozbiórki 1 m³ takich fundamentów wynosi 400,00 zł?

A. 240,00 zł

B. 4 320,00 zł

C. 480,00 zł

D. 6 000,00 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, najpierw musimy ustalić objętość fundamentu. Ława ma przekrój 1,2 m × 0,6 m i długość 15 m, więc objętość V można obliczyć ze wzoru: V = długość × szerokość × wysokość. W naszym przypadku: V = 15 m × 1,2 m × 0,6 m = 10,8 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ wynosi 400,00 zł, więc całkowity koszt rozbiórki to: 10,8 m³ × 400,00 zł/m³ = 4 320,00 zł. Tego typu obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, szczególnie przy planowaniu budżetów na projekty budowlane i demontażowe. Znajomość jednostkowych kosztów robocizny oraz materiałów budowlanych pozwala na efektywne zarządzanie kosztami oraz optymalizację wydatków. W praktyce, takie obliczenia powinny być zawsze weryfikowane w kontekście aktualnych cen i stawek rynkowych, które mogą się różnić w zależności od lokalizacji i specyfiki projektu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej