Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik robót wykończeniowych w budownictwie
Kwalifikacja: BUD.11 - Wykonywanie robót montażowych, okładzinowych i wykończeniowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:00
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:15

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli dobierz profil, który należy zastosować przy wykonywaniu przedścianki o wysokości 4 m.

Zestawienie wysokości ścian i grubości profili
Wysokość przedścianki	Typ konstrukcji
3 m	CW (C) 50 UW (U) 50
4 m	CW (C) 75 UW (U) 75
5 m	CW (C) 100 UW (U) 100

A. UW (U) 50

B. UW (U) 100

C. CW (C) 50

D. CW (C) 75

Wybór profili UW (U) 50 i UW (U) 100 oraz CW (C) 50 może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich zastosowania w budownictwie, szczególnie w kontekście wysokości przedścianki. Profil UW (U), będący profilem U, przeznaczony jest głównie jako element nośny w połączeniach, a nie jako samodzielny profil do budowy ścianek działowych. W przypadku wysokości 4 m, zastosowanie profilu UW (U) 50 jest niewystarczające, ponieważ nie zapewnia on odpowiedniej sztywności i stabilności konstrukcji, co może prowadzić do deformacji lub nawet zagrażających bezpieczeństwu uszkodzeń. Z kolei profil UW (U) 100, choć może wydawać się atrakcyjny z perspektywy nośności, jest zbyt masywny i kosztowny na tego typu zadanie. Użycie profilu CW (C) 50 w tym kontekście również nie jest odpowiednie, ponieważ jego grubość nie spełnia wymogów dotyczących wysokości przedścianki, co potwierdza analiza tabeli. Wybór niewłaściwego profilu może prowadzić do poważnych problemów w użytkowaniu, takich jak niestabilność konstrukcji, co jest sprzeczne z zasadami projektowania i budowy, które nakładają na inżynierów obowiązek stosowania materiałów odpowiednich do specyfikacji. Warto przy projektowaniu kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim zasadami inżynieryjnymi i wymaganiami norm budowlanych.

Pytanie 2

Jaką jednostkę reprezentuje izolacyjność akustyczna przegrody (R_w)?

A. decibel – dB

B. gigawat – GW

C. megapascal – MPa

D. kiloniuton – kN

Kiloniuton (kN), megapascal (MPa) i gigawat (GW) to jednostki miary, które nie mają zastosowania w pomiarze izolacyjności akustycznej. Kiloniuton jest jednostką siły w układzie SI, która jest używana do opisywania oddziaływań mechanicznych, takich jak obciążenia w konstrukcjach budowlanych. Megapascal to jednostka ciśnienia, która jest często wykorzystywana w inżynierii materiałowej do określania wytrzymałości materiałów. Gigawat to jednostka mocy, używana w kontekście energetyki, która nie odnosi się do dźwięku. Błąd w wyborze tych jednostek wynika z nieporozumienia dotyczącego dziedziny, w której są stosowane, i ich zastosowania. W praktyce, zrozumienie właściwych jednostek dla konkretnego pomiaru lub oceny jest kluczowe w inżynierii i architekturze. Nieprawidłowe łączenie jednostek dotyczących akustyki z tymi z innych dziedzin prowadzi do poważnych nieporozumień w projektowaniu budynków czy ocenie ich właściwości. Izolacyjność akustyczna jest fundamentalnym elementem projektowania budynków, szczególnie w kontekście ich lokalizacji oraz funkcji, a stosowanie odpowiednich jednostek pomiaru jest niezbędne do uzyskania rzetelnych wyników.

Pytanie 3

Aby odtłuścić powierzchnie stalowych elementów budynków przed malowaniem, należy zastosować

A. farbę olejną

B. żywicę silikonową

C. farbę emulsyjną

D. benzynę ekstrakcyjną

Wybór niewłaściwych substancji do odtłuszczania powierzchni stalowych może prowadzić do poważnych problemów z przyczepnością farby oraz jakości wykończenia. Żywice silikonowe są stosowane głównie w produkcji uszczelniaczy i powłok ochronnych, ale ich użycie do odtłuszczania nie ma sensu, ponieważ są one materiałami, które mają za zadanie tworzenie warstw ochronnych, a nie usuwanie zanieczyszczeń. W praktyce ich zastosowanie na powierzchniach, które mają być malowane, może skutkować odpychaniem farby, co z kolei prowadzi do jej łuszczenia się i nieestetycznego wyglądu. Farby emulsyjne i olejne również nie są odpowiednie do tego celu. Farby emulsyjne są przeznaczone do aplikacji na suche i czyste powierzchnie, ale ich własności nie odpowiadają wymaganiom odtłuszczania, ponieważ nie usuwają zanieczyszczeń, a jedynie tworzą powłokę na istniejących warstwach. Farby olejne, chociaż mogą być stosowane na powierzchniach stalowych, również nie nadają się do odtłuszczania, gdyż ich głównym celem jest malowanie, a nie przygotowanie powierzchni. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych opcji, to brak zrozumienia funkcji konkretnych materiałów oraz ich właściwości chemicznych. Właściwe przygotowanie powierzchni przed malowaniem jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i estetyki, dlatego warto zawsze wybierać sprawdzone metody i środki, a benzyna ekstrakcyjna w tym kontekście jest standardem branżowym.

Pytanie 4

Niedopuszczalne jest łączenie brytów tapety "na styk"

A. przy oknie w pomieszczeniu

B. na centralnej części ściany

C. w samym rogu pomieszczenia

D. przy drzwiach wejściowych

Łączenie brytów tapety w samym narożu pomieszczenia jest uznawane za najlepszą praktykę w tapetowaniu. W narożnikach, gdzie dwie ściany spotykają się, łączenie brytów pozwala na naturalne zatarcie granic i ukrycie ewentualnych niedoskonałości. W przypadku tapet o wzorach powtarzalnych, ważne jest, aby wzór był odpowiednio dopasowany, co w narożach może być prostsze do wykonania. Dodatkowo, taki sposób łączenia sprzyja lepszemu przyleganiu tapety, co zmniejsza ryzyko odklejania się krawędzi w miejscach narażonych na wilgoć lub mechaniczne uszkodzenia. Przykładowo, w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, takich jak korytarze, zastosowanie tej metody może wydłużyć trwałość tapety, a także poprawić estetykę całej przestrzeni. Standardy branżowe zalecają unikanie łączenia tapet w miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia, co czyni naroża idealnym miejscem do ich spoinowania.

Pytanie 5

Jakim pigmentem nieorganicznym jest naturalny?

A. pył cynkowy

B. kreda

C. karmin

D. biel cynkowa

Kreda to naturalny pigment nieorganiczny, którego głównym składnikiem chemicznym jest węglan wapnia (CaCO3). Jest to substancja występująca w przyrodzie w postaci malachitowych warstw, a jej złoża znajdują się w wielu regionach świata. Kreda jest powszechnie wykorzystywana w przemyśle farbiarskim, gdzie służy jako bielący pigment, nadając produktom wysoki poziom krycia i trwałości. W praktyce, kreda znajduje zastosowanie w produkcji farb, tynków, a także w szkolnych kredach do pisania. Jej biodegradowalność i niska toksyczność sprawiają, że jest preferowanym wyborem w aplikacjach ekologicznych. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, kreda spełnia wymagania z zakresu ochrony środowiska, co czyni ją odpowiednim pigmentem w produkcie certyfikowanym przez różne organizacje zajmujące się ekologicznymi materiałami budowlanymi.

Pytanie 6

Stary tynk cementowo-wapienny, wcześniej pokryty farbą olejną, przed nałożeniem powłoki emulsyjnej wymaga

A. wyługowania

B. wyszlifowania

C. porysowania

D. zmycia

Wyługowanie tynku cementowo-wapiennego, który był wcześniej malowany farbą olejną, jest kluczowym krokiem przed nałożeniem powłoki emulsyjnej. Proces ten polega na usunięciu luźnych i odspojonych fragmentów tynku oraz zmiękczeniu istniejącej farby olejnej, co umożliwia lepszą adhezję nowej powłoki. Przygotowanie powierzchni poprzez wyługowanie zmniejsza ryzyko odspojenia nowej warstwy emulsyjnej oraz poprawia jej trwałość. W praktyce, wyługowanie można przeprowadzić przy pomocy odpowiednich środków chemicznych lub wody pod wysokim ciśnieniem, co pozwoli na skuteczne usunięcie resztek farby i zanieczyszczeń. Zgodnie z wytycznymi producentów farb emulsyjnych, należy również upewnić się, że powierzchnia jest sucha przed przystąpieniem do malowania. Dobrą praktyką jest także przeprowadzenie próby adhezji nowej powłoki na małym fragmencie, aby sprawdzić, czy proces wyługowania został przeprowadzony prawidłowo.

Pytanie 7

Jakie elementy wykorzystuje się do montażu płyty gipsowo-kartonowej na profilu stalowym?

A. wkręty.

B. nity.

C. gwoździe.

D. blachowkręty.

Wybór gwoździ jako metody mocowania płyt gipsowo-kartonowych do profili stalowych jest niewłaściwy. Gwoździe, mimo że są popularnym materiałem mocującym w wielu zastosowaniach budowlanych, nie zapewniają odpowiedniej stabilności i trwałości w kontekście płyt gipsowych. W przypadku zastosowania gwoździ, istnieje wysokie ryzyko, że po pewnym czasie pod wpływem obciążeń mechanicznych lub naturalnych ruchów budynku (np. osiadania) połączenia mogą się poluzować, co prowadzi do pęknięć w łączeniach płyt. Ponadto, gwoździe mogą uszkodzić krawędzie płyt gipsowych, co znacznie utrudnia dalsze wykończenie powierzchni. Z kolei stosowanie nity w tym przypadku jest zupełnie nieadekwatne, ponieważ nity nie zapewniają elastyczności w połączeniu, co jest kluczowe w systemach suchej zabudowy. W dodatku, nitowanie wymaga zastosowania specjalistycznych narzędzi, co podnosi koszty i czas realizacji. Śruby również nie są najlepszym rozwiązaniem, ponieważ wymagają wcześniejszego nawiercenia otworów, co wydłuża proces montażu. Takie podejście może prowadzić do błędów w wymiarowaniu i montażu, co w rezultacie wpływa na jakość całej konstrukcji. Właściwe dobieranie materiałów i technik mocowania jest kluczowe dla zapewnienia trwałości oraz bezpieczeństwa każdej budowy.

Pytanie 8

Jakie narzędzie wykorzystuje się do wyznaczania miejsca umiejscowienia szkieletu ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych na podłodze?

A. poziomica

B. pion murarski

C. sznur traserski

D. łata

Sznur traserski jest narzędziem niezbędnym do wyznaczania prostych linii i kierunków na powierzchniach roboczych. W przypadku budowy ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych zastosowanie sznura traserskiego umożliwia precyzyjne wyznaczenie położenia profili nośnych, co jest kluczowe dla stabilności konstrukcji. Przykładowo, przy użyciu sznura traserskiego można wyznaczyć linię, wzdłuż której będą umieszczane profile, co zapewnia równą i dokładną instalację. W praktyce, sznur traserski jest rozciągany pomiędzy dwoma punktami na podłodze, a następnie napięty, co pozwala na uzyskanie prostej linii, którą można wykorzystać jako odniesienie podczas montażu. Jest to szczególnie ważne w przypadku większych powierzchni, gdzie nawet niewielkie błędy w ustawieniu profili mogą prowadzić do problemów z jakością wykończenia. W branży budowlanej stosowanie sznura traserskiego jest standardem i ułatwia osiągnięcie wysokiej precyzji wykonania. Pozwala to także na minimalizację błędów, co wpływa na oszczędność czasu i materiałów. Dlatego korzystanie z tego narzędzia jest uznawane za najlepszą praktykę, szczególnie w kontekście montażu systemów gipsowo-kartonowych.

Pytanie 9

Jakie elementy wykorzystuje się do mocowania paneli ściennych MDF do drewnianego szkieletu?

A. wkrętami do drewna

B. uchwytami do paneli

C. śrubami motylkowymi

D. kołkami rozporowymi

Mocowanie paneli MDF przy użyciu wkrętów do drewna może wydawać się intuicyjnym rozwiązaniem, jednak niesie ze sobą szereg potencjalnych problemów. Wkręty tego typu są projektowane głównie z myślą o stałym łączeniu elementów drewnianych, co w przypadku paneli MDF, które są materiałem kompozytowym, może prowadzić do ich pękania lub uszkodzenia. Ponadto, wkręty mogą wywoływać odkształcenia w materiale, co wpływa negatywnie na jego wygląd oraz stabilność. Z kolei kołki rozporowe są przeznaczone do mocowania elementów w materiałach budowlanych, takich jak beton czy cegła, co sprawia, że ich zastosowanie w przypadku szkieletów drewnianych jest nieadekwatne. Co więcej, stosowanie śrub motylkowych, które mają na celu stworzenie ruchomego połączenia, nie jest zalecane dla paneli MDF, ponieważ nie zapewniają one odpowiedniej sztywności i stabilności, co jest kluczowe dla zachowania estetyki i trwałości wykończenia. Dlatego też, stosowanie dedykowanych uchwytów do paneli jest preferowane, gdyż zapewniają one odpowiednie wsparcie, minimalizują ryzyko uszkodzeń oraz sprzyjają estetyce finalnego efektu. Zrozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla każdego, kto chce skutecznie i profesjonalnie zainstalować panele MDF w swoim projekcie.

Pytanie 10

Aby wyznaczyć pionową linię na ścianie, wzdłuż której zostanie przyklejony pierwszy pas tapety, należy zastosować

A. pion murarski

B. kątownik stalowy

C. miarę drewnianą

D. taśmę mierniczą

Pion murarski to narzędzie, które służy do wyznaczania pionu, co jest kluczowe w wielu pracach budowlanych oraz wykończeniowych, w tym przy tapetowaniu. Jego konstrukcja pozwala na precyzyjne określenie linii pionowej, co jest niezwykle ważne w kontekście estetyki i trwałości wykończenia. Przyklejając pierwszy bryt tapety, należy mieć pewność, że jest on umieszczony idealnie w pionie, aby kolejne fragmenty były do niego idealnie dopasowane. Zastosowanie pionu murarskiego pozwala uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nierówności w tapetowaniu i konieczności poprawek. W praktyce, po przyklejeniu brytu tapety, warto sprawdzić jego pionowość przy pomocy pionu, aby upewnić się, że całość będzie wyglądać profesjonalnie. Pion murarski jest standardowym narzędziem w branży budowlanej, używanym przez fachowców do zachowania dokładności w każdym etapie prac. Dobrym przykładem jest to, że podczas tapetowania, nawet drobne przesunięcia mogą prowadzić do znacznych różnic w końcowym efekcie, dlatego tak istotne jest, aby korzystać z odpowiednich narzędzi.

Pytanie 11

Ostatnim etapem przygotowania podłoża z nowej boazerii drewnianej do malowania jest

A. zmycie wodnym roztworem mydła

B. nasycanie rozcieńczonym lakierem

C. szlifowanie drobnoziarnistym papierem ściernym

D. impregnowanie środkami grzybobójczymi

Szlifowanie drobnoziarnistym papierem ściernym jest kluczowym etapem przygotowania podłoża z nowej boazerii drewnianej przed malowaniem. Ten proces ma na celu wygładzenie powierzchni, usunięcie ewentualnych nierówności oraz przygotowanie drewna do lepszego wchłaniania farby. W praktyce, użycie papieru ściernego o gradacji 180-240 pozwala na uzyskanie gładkiej, jednorodnej powierzchni. Dobrze przeprowadzone szlifowanie zwiększa adhezję farby, co przekłada się na trwałość i estetykę wykończenia. Zgodnie z dobrymi praktykami w malowaniu, szlifowanie powinno być przeprowadzone w kierunku włókien drewna, aby nie uszkodzić struktury. Po szlifowaniu, należy dokładnie usunąć pył, co można osiągnąć poprzez odkurzanie lub przetarcie wilgotną szmatką. Dodatkowo, warto przeprowadzić kontrolę powierzchni, aby upewnić się, że nie pozostały żadne niedoskonałości, które mogłyby wpłynąć na ostateczny efekt wizualny i trwałość malatury.

Pytanie 12

Na podstawie tabeli określ maksymalną wysokość samonośnej okładziny ściennej z profili CW 100 z podwójnym opłytowaniem.

Maksymalne wysokości samonośnych okładzin ściennych na profilach stalowych typu CW [m]
Liczba warstw opłytowania	Szerokość profilu [mm]
	50	75	100
1	2,60	3,20	3,80
2	3,50	3,80	4,20
3	4,20	4,80	5,20

A. 5,20 m

B. 4,20 m

C. 3,80 m

D. 3,20 m

Wybór odpowiedzi 3,20 m, 5,20 m lub 3,80 m jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kluczowych danych zawartych w tabeli dotyczącej maksymalnej wysokości samonośnej okładziny ściennej z profili CW 100 z podwójnym opłytowaniem. Odpowiedzi te mogą sugerować niewłaściwe rozumienie zasad projektowania takich konstrukcji. W przypadku 3,20 m można błędnie założyć, że jest to maksymalna wysokość, co jest niezgodne z danymi zawartymi w normach branżowych. Z kolei 5,20 m wykracza ponad dozwoloną wysokość, co prowadzi do ryzyka nieodpowiedniego doboru materiałów i potencjalnych problemów strukturalnych. Odpowiedź 3,80 m, choć bliższa poprawnej wartości, nadal nie odpowiada wymaganiom wynikającym z liczby warstw opłytowania. Kluczowe jest, aby przy analizie takich danych odnosić się do odpowiednich norm budowlanych, które określają maksymalne wartości w zależności od zastosowanych rozwiązań technologicznych. Błędne wnioski mogą wynikać z niepełnej analizy danych lub pominięcia ważnych informacji, takich jak wytrzymałość materiałów, ich właściwości mechaniczne czy obciążenia, które mogą wpływać na stabilność i bezpieczeństwo budynku. Warto zatem dokładnie przestudiować tabele i normy, aby uniknąć błędów, które mogą rzutować na cały proces budowlany.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Do organicznych spoiw zalicza się

A. szkło wodne potasowe

B. wapno

C. cement

D. klej roślinny

Szkło wodne potasowe, cement oraz wapno to materiały, które nie mogą być zakwalifikowane jako spoiwa organiczne. Szkło wodne potasowe to produkt chemiczny, który jest stosowany głównie jako klej i środek uszczelniający, ale jego skład oparty jest na krzemionce i sodzie, co go klasyfikuje jako materiał nieorganiczny. Cement, będący podstawowym materiałem budowlanym, jest produktem mineralnym powstającym z klinkieru cementowego, który z kolei jest wytwarzany z wapnia, krzemionki i innych minerałów. Jest to materiał o silnych właściwościach wiążących, ale nie ma nic wspólnego z organicznymi surowcami roślinnymi. Wapno, również będące materiałem nieorganicznym, powstaje z węgla wapiennego i jest używane w budownictwie jako składnik zaprawy murarskiej oraz tynków. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do błędnego wyboru odpowiedzi, jest mylenie pojęć organicznych i nieorganicznych w kontekście materiałów budowlanych. Spoiwa organiczne, takie jak kleje roślinne, bazują na surowcach naturalnych, a ich biodegradowalność i niski wpływ na środowisko stanowią ich główne atuty. W przeciwieństwie do tego, materiały nieorganiczne są często związane z procesami przemysłowymi, które mogą generować znaczący ślad węglowy oraz niekorzystne skutki dla ekosystemów. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi dwoma kategoriami materiałów jest niezbędne dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie wyboru odpowiednich spoiw w różnych aplikacjach budowlanych i przemysłowych.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Najmniej odporne na zabrudzenia, wilgoć oraz uszkodzenia mechaniczne są tapety i jakie materiały?

A. korkowe

B. papierowe

C. winylowe

D. tekstylne

Tapety papierowe to chyba najmniej odporne rozwiązanie na zabrudzenia i wilgoć. Z prostego powodu – papier łatwo wchłania wilgoć i plamy, przez co nie sprawdzają się w miejscach jak łazienki czy kuchnie. Mogą szybko się zniszczyć, a ich wygląd daje wtedy dużo do życzenia. Dlatego warto pomyśleć o tapetach winylowych, które są bardziej odporne na te problemy. To nie tylko praktyka, ale też dobra zasada, żeby dobierać materiały do konkretnego pomieszczenia. Mimo to, tapety papierowe mają swoje plusy – łatwo się je zakłada i można malować, co czyni je popularnymi w różnorodnych aranżacjach wnętrz. Tylko trzeba mieć na uwadze, w jakich warunkach je stosujemy.

Pytanie 17

Jaką kwotę trzeba wydać na farbę emulsyjną, gdy jej cena wynosi 20,00 zł/litr, aby pomalować jednorazowo ścianę o rozmiarach 5,0×3,0 m, zakładając, że zużycie farby to 1 litr na 10,0 m²?

A. 30,00 zł

B. 50,00 zł

C. 40,00 zł

D. 20,00 zł

Aby obliczyć koszt farby emulsyjnej potrzebnej do pomalowania ściany o wymiarach 5,0 m x 3,0 m, należy najpierw obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 5,0 m x 3,0 m = 15,0 m². Zgodnie z podanym zużyciem, 1 litr farby pokrywa 10,0 m². Zatem, aby pomalować 15,0 m², potrzebujemy: 15,0 m² / 10,0 m²/litr = 1,5 litra farby. Cena jednostkowa farby wynosi 20,00 zł/litr, więc całkowity koszt zakupu wymaganej farby wyniesie: 1,5 litra x 20,00 zł/litr = 30,00 zł. Ten sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia materiałów są kluczowe dla efektywności kosztowej projektu. Dzięki znajomości takich zasad, można lepiej planować zakupy i unikać marnotrawstwa materiałów.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby zabezpieczyć miejsca styku suchej zabudowy z elementami murowymi, profile przyścienne powinny być pokryte

A. paskami papy asfaltowej

B. taśmą polipropylenową

C. taśmą kauczukową

D. paskami styropianu

Wybór błędnych materiałów do uszczelniania miejsc styków suchej zabudowy z elementami murowanymi może prowadzić do wielu problemów w konstrukcji budowlanej. Taśma kauczukowa, choć może wydawać się dobrym rozwiązaniem, nie zapewnia odpowiedniej odporności na działanie wysokiej temperatury i wilgoci, co jest kluczowe w kontekście takich połączeń. Paski styropianu, z kolei, są materiałem izolacyjnym, a nie uszczelniającym, co oznacza, że nie będą skutecznie zapobiegać przedostawaniu się wilgoci czy powietrza, a ich stosowanie w miejscach styków może prowadzić do powstawania mostków termicznych. Paski papy asfaltowej mogą być stosowane w innych aplikacjach budowlanych, jednak ich użycie w kontekście uszczelniania styków suchej zabudowy nie jest zalecane, ponieważ papa asfaltowa jest materiałem ciężkim, który może być trudny w aplikacji i nie zapewnia elastyczności potrzebnej do poruszania się konstrukcji. W praktyce budowlanej istotne jest dostosowanie materiałów do specyficznych wymagań konstrukcyjnych oraz ich właściwości, a wybór nieodpowiednich rozwiązań może prowadzić do kosztownych błędów i konieczności przeprowadzania dodatkowych prac konserwacyjnych.

Pytanie 20

W jaki sposób powinno się naklejać na ścianie pas jednobarwnej tapety?

A. Od góry do dołu ściany, z zakładem na cokół

B. Od dołu do góry ściany, z zakładem na sufit

C. Od góry do dołu ściany, z zakładem na sufit

D. Od dołu do góry ściany, z zakładem na cokół

Wybór odpowiedzi zakładającej przyklejanie tapety od dołu do góry jest nieprawidłowy z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, podczas tego procesu krawędzie tapety mogą się odklejać, co jest szczególnie problematyczne w miejscach, gdzie może występować wilgoć. Zaczynając od dołu, mamy również większą szansę na wystąpienie widocznych nierówności, które mogą być trudniejsze do skorygowania w miarę postępu prac. Odpowiedzi sugerujące zakładanie tapety na cokół bądź sufit, w momencie gdy tapeta jest aplikowana od dołu, mogą prowadzić do powstawania nieestetycznych linii i niezgodności w wymiarach. Dodatkowo, podczas tapetowania od dołu w górę, nie jest możliwe skuteczne zamaskowanie ewentualnych niedoskonałości i zabrudzeń na ścianie, co może wpłynąć na estetykę finalnego efektu. Wiele osób popełnia błąd, sądząc, że sposób aplikacji jest kwestią osobistych preferencji, ale w rzeczywistości jest to ściśle uzależnione od techniki, która zapewnia najlepsze rezultaty. Zachowanie odpowiedniej kolejności przyklejania tapet jest zatem kluczowe dla uzyskania trwałego i estetycznego wykończenia.

Pytanie 21

Jakie rusztowanie powinno zostać zastosowane w pomieszczeniu o wymiarach 2,5 m x 1,3 m, aby wykonać okładzinę na wysokości 2,2 m?

A. Stolikowego

B. Warszawskiego

C. Drabinowego

D. Stojakowego

Rusztowanie stolikowe jest odpowiednim wyborem do prac w pomieszczeniach o niewielkich wymiarach, takich jak podane 2,5 m x 1,3 m, gdzie wysokość pracy wynosi 2,2 m. Stolikowe rusztowania charakteryzują się stabilną konstrukcją oraz możliwością dostosowania wysokości roboczej, co umożliwia wygodne wykonanie wszelkich prac wykończeniowych, takich jak montaż okładzin. Dzięki swoim kompaktowym wymiarom, rusztowanie stolikowe zajmuje mało miejsca, umożliwiając swobodne manewrowanie w wąskich przestrzeniach. Profesjonalne standardy budowlane podkreślają, że wybór odpowiedniego rusztowania powinien uwzględniać zarówno wymiary przestrzeni roboczej, jak i rodzaj wykonywanych prac. Ponadto, stosowanie rusztowań zgodnie z normami bezpieczeństwa zapewnia minimalizację ryzyka wypadków oraz zwiększa komfort pracy. W praktyce, rusztowania stolikowe są powszechnie wykorzystywane w pracach malarskich, tynkarskich czy montażowych, gdzie dostęp do wysoko położonych miejsc jest konieczny. Zastosowanie tego typu rusztowania pozwala na bezpieczne i efektywne wykonanie prac, co jest kluczowe w branży budowlanej i remontowej.

Pytanie 22

Izolacji termicznych podłóg z płyt styropianowych nie należy układać na izolacjach przeciwwilgociowych wykonanych z

A. lepików asfaltowych z rozpuszczalnikami organicznymi

B. folii z polichlorku winylu

C. folii polietylenowej

D. papy izolacyjnej układanej na gorąco

Izolacje przeciwwilgociowe odgrywają kluczową rolę w budownictwie, jednak ich dobór musi być zgodny z materiałami, które będą na nich układane. Stosowanie folii z polichlorku winylu, papy izolacyjnej układanej na gorąco czy folii polietylenowej jest w porządku, ale każdy z tych materiałów ma swoje ograniczenia i właściwości, które mogą wpłynąć na późniejsze etapy budowy. Folia z polichlorku winylu, choć często używana, może nie być wystarczająco elastyczna w przypadku podłóg, gdzie występują różne obciążenia. W przypadku papy izolacyjnej, jej układanie na gorąco wiąże się z ryzykiem uszkodzenia innych warstw, a także z trudnościami w utrzymaniu właściwej temperatury podczas aplikacji. Folia polietylenowa, pomimo że jest szeroko stosowana, może nie zapewniać odpowiedniej ochrony w kontekście długoterminowej trwałości w połączeniu z różnymi rodzajami izolacji. To, co często prowadzi do błędnych wniosków, to założenie, że wszystkie materiały przeciwwilgociowe są ze sobą kompatybilne. W rzeczywistości, różne chemikalia i materiały budowlane mogą reagować ze sobą, co wpływa na parametry techniczne, takie jak odkształcenia, trwałość czy izolacyjność. Należy zatem zawsze dokładnie analizować właściwości materiałów i ich interakcje z innymi komponentami systemów budowlanych, aby uniknąć poważnych problemów konstrukcyjnych w przyszłości.

Pytanie 23

Zapotrzebowanie na gips na 1 m² przy grubości warstwy tynku wynoszącej 1 mm to 1,2 kg. Ile kilogramów gipsu trzeba uzyskać do nałożenia tynku o grubości 2 mm na ścianie o powierzchni 20 m²?

A. 48 kg

B. 24 kg

C. 36 kg

D. 12 kg

Wszystkie błędne odpowiedzi wynikają z niepoprawnych obliczeń związanych z wymaganą ilością gipsu. Często popełnianym błędem jest zrozumienie proporcji między grubością a zużyciem materiału. Na przykład, jeśli ktoś pomyli się i przyjmie, że zużycie 1,2 kg na 1 mm dotyczy całkowitego zużycia dla 20 m² bez uwzględnienia grubości warstwy, może błędnie oszacować potrzebną ilość gipsu jako 24 kg lub 36 kg. Należy jednak zauważyć, że każda zmiana grubości warstwy tynku wpływa na finalne zużycie. Inny powszechny błąd to nieuwzględnianie faktu, że przy podwójnej grubości zużycie nie tylko się podwaja, ale także wymaga dodatkowych obliczeń dla całej powierzchni. Użytkownicy mogą również mylić się w odniesieniu do potrzebnej ilości materiału, nie biorąc pod uwagę całkowitej powierzchni do pokrycia, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia potrzebnej ilości gipsu. Dlatego kluczowe jest dokładne zrozumienie podstawowych zasad obliczeń w kontekście grubości warstwy i całkowitej powierzchni, a także staranne podejście do przygotowań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Aby pomalować ścianę o wymiarach 4,0 × 2,5 m, potrzebne jest 1,25 litra farby. Jaki będzie koszt wykonania dwóch powłok na tej ścianie, jeśli cena za litr farby wynosi 30,00 zł?

A. 120,00 zł

B. 75,00 zł

C. 300,00 zł

D. 37,50 zł

Odpowiedzi, które wskazują na kwoty takie jak 37,50 zł, 120,00 zł czy 300,00 zł, są wynikiem błędnych obliczeń lub nieporozumień związanych z ilością materiału potrzebnego do pomalowania ściany. W przypadku 37,50 zł mogło dojść do pomylenia ilości farby na jedno malowanie. Jeśli ktoś zakłada, że potrzebna jest tylko połowa wymaganej ilości, nie uwzględnia całkowitej powierzchni do pokrycia. Z kolei 120,00 zł mogło wynikać z błędnego pomnożenia liczby litrów przez cenę, na przykład przez pomyłkowe przyjęcie, że potrzebne jest 4 litry farby zamiast 2,5 litra. Wreszcie, kwota 300,00 zł może sugerować, że użytkownik pomylił się w kontekście liczby powtórzeń malowania, być może wnioskując, że malowanie następuje więcej niż dwa razy, co nie jest zgodne z treścią zadania. Przykłady te ilustrują typowe błędy myślowe, takie jak niepoprawne rozumienie zadania, pomijanie kluczowych elementów obliczeń, a także niewłaściwe zastosowanie reguł matematycznych. Dla pewności w takich obliczeniach warto stosować metody kontrolne, takie jak dwuetapowe potwierdzenie wyników, co pozwoli uniknąć kosztownych pomyłek podczas zakupu materiałów budowlanych.

Pytanie 26

Która z okładzin jest używana do wykończenia fasady budynku jednorodzinnego?

A. Płyty gipsowo-włóknowe

B. Glazura ścienna

C. Blacha stalowa trapezowa

D. Panele z polichlorku winylu

Panele z polichlorku winylu (PVC) są popularnym rozwiązaniem do wykończenia elewacji budynków jednorodzinnych ze względu na swoje doskonałe właściwości techniczne oraz estetyczne. PVC charakteryzuje się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni go idealnym materiałem do użytku zewnętrznego. Panele te są dostępne w różnych kolorach i wzorach, co umożliwia dostosowanie ich do indywidualnych potrzeb estetycznych inwestora. Ponadto, materiał ten jest lekki, co ułatwia transport i montaż, a jego właściwości izolacyjne przyczyniają się do poprawy efektywności energetycznej budynku. Przy zastosowaniu paneli PVC w elewacji warto zwrócić uwagę na odpowiednie systemy mocowania oraz właściwe przygotowanie podłoża, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończenia. W branży budowlanej często stosuje się panele PVC w połączeniu z innymi materiałami, co pozwala na uzyskanie ciekawych efektów wizualnych oraz funkcjonalnych. Dobre praktyki w zakresie izolacji oraz wentylacji elewacji są kluczowe dla zapewnienia długowieczności materiału oraz ochrony budynku przed wilgocią.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Odczytaj z tabeli maksymalną wysokość okładziny ściennej z podwójnym opłytowaniem, którą można wykonać z profili CW 75.

Maksymalne wysokości samonośnych okładzin ściennych na profilach stalowych typu CW [m]
Liczba warstw opłytowania	Szerokość profilu [mm]
Liczba warstw opłytowania	50	75	100
1	2,60	3,20	3,80
2	3,50	3,80	4,20
3	4,20	4,80	5,20

A. 3,20 m

B. 5,20 m

C. 3,80 m

D. 4,20 m

Odpowiedzi 4,20 m, 3,20 m i 5,20 m są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistych możliwości zastosowania profili CW 75 w kontekście podwójnego opłytowania. Wysokość 4,20 m przekracza maksymalne parametry dotyczące stabilności oraz nośności, co może prowadzić do problemów z deformacją lub uszkodzeniem konstrukcji. Z kolei odpowiedzi 3,20 m oraz 5,20 m pomijają istotne aspekty dotyczące wymagań w zakresie materiałów i technik budowlanych. W praktyce, wybierając wysokość okładziny, należy uwzględnić konkretne normy i zasady projektowania, które obejmują nie tylko wymiary, ale także odpowiednie metody montażu oraz użyte materiały. Wiele osób może popełnić błąd, zakładając, że każdy wymiar podwójnego opłytowania jest dopuszczalny, co prowadzi do nieprawidłowych założeń i w konsekwencji niewłaściwego wykonania. Kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o wysokości okładziny, dokładnie zapoznać się z odpowiednimi tabelami oraz wytycznymi technicznymi, co pozwala uniknąć kosztownych błędów i zapewnia bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.

Pytanie 29

Przed przymocowaniem do podłoża profile UW powinny być

A. owinięte taśmą uszczelniającą

B. pomalowane

C. owinięte taśmą fizelinową

D. pokryte gruntującym preparatem

Odpowiedź, która wskazuje na oklejanie profili UW taśmą uszczelniającą przed ich zamocowaniem do podłoża, jest prawidłowa, ponieważ taśma uszczelniająca pełni kluczową rolę w zapewnieniu szczelności połączeń oraz ochrony przed wilgocią. Taśma uszczelniająca jest materiałem, który zapobiega przenikaniu wody i powietrza, co jest istotne zwłaszcza w konstrukcjach budowlanych, gdzie utrzymanie odpowiednich warunków wewnętrznych ma duże znaczenie. Użycie tej taśmy jest zgodne z przepisami budowlanymi oraz normami, które rekomendują stosowanie uszczelnień, aby zwiększyć efektywność energetyczną budynku. Na przykład, w przypadku instalacji ścian działowych, stosowanie taśmy uszczelniającej pozwala na ograniczenie strat ciepła oraz minimalizację ryzyka występowania pleśni i grzybów. W praktyce, wykonawcy często stosują taśmy uszczelniające podczas prac wykończeniowych, by zapewnić trwałość i funkcjonalność konstrukcji przez długi czas.

Pytanie 30

Jakie narzędzie stosuje się do wykonywania otworów w cegle pod łączniki rozporowe do montażu stalowych konstrukcji?

A. wiertarkę udarową

B. wkrętarkę akumulatorową

C. przecinak szpicak

D. młot udarowy

Użycie wkrętarki akumulatorowej do wiercenia otworów w cegłach jest nieodpowiednie, ponieważ wkrętarki te są zaprojektowane głównie do wkręcania i wykręcania śrub w materiałach takich jak drewno czy metal. Ich mechanizm nie radzi sobie z twardymi materiałami, co prowadzi do ryzyka uszkodzenia zarówno wkrętarki, jak i materiału. Przecinak szpicak, mimo że może służyć do kucia i łamania twardych materiałów, nie jest narzędziem przeznaczonym do precyzyjnego wiercenia, co sprawia, że jego zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych błędów w wykonaniu otworów. Młot udarowy z kolei, chociaż ma zastosowanie w budownictwie, jest narzędziem wykorzystywanym głównie do rozbiórki i nie jest przeznaczony do wykonywania otworów pod łączniki. Użycie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do zbyt małej dokładności otworów, co w konsekwencji wpływa na stabilność montowanych elementów. W każdym przypadku kluczowe jest, aby wybierać narzędzia zgodnie z ich funkcjonalnością oraz z zaleceniami producentów i standardami branżowymi, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Aby zrealizować podłogę w sypialni domu jednorodzinnego o niskim stopniu użytkowania, powinno się zastosować panele podłogowe o klasie przeznaczenia

A. 21

B. 22

C. 32

D. 31

Odpowiedź 21 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na klasę używalności paneli podłogowych, które są przeznaczone do pomieszczeń o niskiej intensywności użytkowania, takich jak sypialnie. Klasa 21 oznacza, że podłoga jest przystosowana do użytkowania w domach, gdzie nie występuje duża intensywność ruchu, co czyni ją idealnym wyborem do sypialni. W praktyce, panele w tej klasie wykazują odporność na zużycie, co zapewnia ich długowieczność i estetykę przez wiele lat. Zastosowanie paneli podłogowych o klasie 21 w sypialni odpowiada normom określonym przez Europejską Organizację Normalizacyjną, która klasyfikuje materiały podłogowe w zależności od ich przewidywanego użytkowania. Wybór odpowiedniej klasy używalności jest kluczowy dla zapewnienia komfortu i estetyki wnętrza, a także dla uniknięcia nadmiernych kosztów związanych z wymianą czy naprawą podłogi. Dla sypialni, panele klasy 21 będą wystarczające, nawet jeśli będą narażone na codzienne użytkowanie.

Pytanie 33

Jaką kwotę każdy z dwóch glazurników dostanie po odjęciu 10% za usterki z wynagrodzenia w wysokości 2 000 złotych, które ma być podzielone równo?

A. 900 zł

B. 995 zł

C. 1 800 zł

D. 1 990 zł

Aby obliczyć kwotę, jaką otrzyma każdy z glazurników po potrąceniu 10% za usterki, należy najpierw ustalić łączną kwotę wynagrodzenia dla obu glazurników. W tym przypadku wynosi ona 2 000 zł. Następnie obliczamy kwotę potrącenia, mnożąc tę kwotę przez 10%, co daje 200 zł. Po potrąceniu tej kwoty z pierwotnej sumy pozostaje 1 800 zł (2 000 zł - 200 zł). Teraz tę kwotę dzielimy równo między dwóch glazurników, co oznacza, że każdy z nich otrzyma 900 zł (1 800 zł / 2). Jest to zgodne z praktykami branżowymi, które wymagają, aby wynagrodzenie za wykonaną pracę było sprawiedliwie podzielone, a także aby uwzględniało ewentualne straty czy usterki, które mogą pojawić się w toku realizacji zlecenia. W ten sposób każdy glazurnik otrzyma odpowiednią kwotę uwzględniającą standardy jakości i rzetelność wykonania usługi.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Który profil powinien być zamontowany na suficie w stalowej konstrukcji szkieletowej ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych?

A. UW

B. UA

C. CW

D. CD

Odpowiedź UW jest prawidłowa, ponieważ profil UW (U-kształtny) jest stosowany jako element nośny do montażu na suficie w stalowej konstrukcji szkieletowej ścianki działowej wykonanej z płyt gipsowo-kartonowych. Profile UW tworzą ramę, do której następnie przykręca się płyty gipsowo-kartonowe, zapewniając stabilność oraz odpowiednią izolację akustyczną i termiczną. Montaż profili UW na suficie odbywa się zgodnie z normami budowlanymi, a ich użycie jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Przykładowo, profile te są wykorzystywane do budowy ścianek działowych w biurach oraz pomieszczeniach mieszkalnych, co pozwala na elastyczne kształtowanie przestrzeni. Ważne jest, aby przy montażu profili UW stosować odpowiednie wkręty i narzędzia, co wpływa na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Zastosowanie profili UW gwarantuje również łatwość w ewentualnych późniejszych zmianach aranżacyjnych.

Pytanie 36

Maty wykonane z wełny mineralnej powinny być układane na konstrukcji rusztu sufitów podwieszanych

A. z nachodzeniem o szerokości 10 cm

B. z pozostawieniem szczelin w miejscach przebiegu profili

C. z pozostawieniem szczelin pomiędzy rzędami płyt

D. w bezpośrednim kontakcie obok siebie

Rozkładanie mat z wełny mineralnej na zakład o szerokości 10 cm prowadzi do powstawania niepożądanych luk i mostków termicznych, co negatywnie wpływa na właściwości izolacyjne. Taki sposób montażu może skutkować obniżoną efektywnością energetyczną, ponieważ ciepło może uciekać przez szczeliny między matami. Ponadto, pozostawianie szczelin pomiędzy rzędami płyt lub w miejscu przebiegu profili jest również błędnym podejściem. Wprowadzenie jakichkolwiek przerw w ciągłości materiału izolacyjnego zmniejsza jego zdolność do tłumienia dźwięków oraz izolacji termicznej. Szczeliny mogą być również miejscami, gdzie gromadzą się zanieczyszczenia, co może prowadzić do pogorszenia jakości powietrza wewnętrznego. Właściwy montaż, który zakłada ścisłe przyleganie mat, jest potwierdzony przez liczne badania i normy branżowe, które wskazują, że ciągłość materiału izolacyjnego jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów. W kontekście budownictwa, każdy błąd w montażu może prowadzić do wysokich kosztów eksploatacyjnych, a także wpływać na komfort użytkowników budynku. Dlatego szczególnie istotne jest przestrzeganie zalecanych praktyk montażowych.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli do malowania ścian w łazience najlepiej użyć farby klasy

Odporność farb do malowania wnętrz na szorowanie na mokro (zgodnie z normą PN-EN 13300)
Klasa farby	Ubytek grubości farby po cyklach szorowania
I	< 5 μm po 200 cyklach szorowania
II	≥ 5 μm i < 20 μm po 200 cyklach szorowania
III	≥ 20 μm i < 70 μm po 200 cyklach szorowania
IV	< 70 μm po 40 cyklach szorowania
V	≥ 70 μm po 40 cyklach szorowania

A. III

B. I

C. II

D. IV

Wybór farby o niższej klasie odporności, takiej jak II, III czy IV, nie jest odpowiedni do malowania łazienek. Farby klasy II charakteryzują się umiarkowaną odpornością na szorowanie, co oznacza, że ich powierzchnia może ulegać uszkodzeniom w wyniku regularnego czyszczenia. W przypadku farb klasy III oraz IV, odporność na szorowanie jest jeszcze niższa, co prowadzi do szybszego zużycia i pogorszenia estetyki malowanych powierzchni. Często błędnie zakłada się, że farby o niższej klasie mogą wystarczyć do pomieszczeń o wysokiej wilgotności, co jest mylnym podejściem. W praktyce, stosowanie farb klasy II lub niższej w łazience może skutkować koniecznością wcześniejszej renowacji, co zwiększa koszty i wysiłek związany z utrzymaniem wnętrza. Ponadto, farby te mogą nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed pleśnią i grzybami, co jest istotnym zagadnieniem w kontekście zdrowia mieszkańców. Właściwy dobór materiałów malarskich w kontekście ich klasy odporności jest kluczowy w zapewnieniu trwałości oraz estetyki wykończenia wnętrza, a także wpływa na jego funkcjonalność w dłuższym okresie użytkowania.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Aby zapobiec śladom po malowaniu kolejnych fragmentów ściany, konieczne jest zastosowanie techniki

A. do okna

B. mokre na mokre

C. na krzyż

D. od okna

Wybór alternatywnych technik malarskich, takich jak "do okna" czy "od okna", nie odpowiada na problem pozostawiania śladów czy smug. Technika "do okna" może prowadzić do nieestetycznych linii, szczególnie przy malowaniu dużych ścian, gdyż nie zapewnia odpowiedniego połączenia kolejnych warstw farby. Ponadto, malowanie "od okna" może prowadzić do pojawienia się widocznych stref granicznych, zwłaszcza gdy światło pada pod różnymi kątami, co uwypukla różnice w kolorze i teksturze. W obu przypadkach, kłopoty z równomiernym pokryciem mogą nasilać się, szczególnie gdy farba zaczyna schnąć przed całkowitym pokryciem powierzchni. Technika "na krzyż" także nie rozwiązuje problemu smug. Chociaż niektórzy malarze stosują ją w celu zwiększenia pokrycia, nie jest ona skuteczna w kontekście unikania widocznych linii. Zamiast tego, może prowadzić do nierównomiernego rozłożenia farby, co skutkuje nieestetycznym wyglądem. Warto także zwrócić uwagę, że przy malowaniu ważne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni oraz wybór farby o właściwych właściwościach, co może znacznie wpłynąć na ostateczny efekt. Stosując niewłaściwą technikę, można popełnić wiele błędów, które są częstym źródłem frustracji wśród malarzy i mogą zwiększać czas pracy oraz koszty materiałów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej