Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 14:03
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 14:12

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie realizacji rębni Ib, najpierw likwiduje się

A. drzewa oraz krzewy z warstwy podszytu i młodników

B. drzewa, których ścięcie nie jest możliwe według ustalonego, głównego kierunku obalania drzew

C. drzewa, które można ściąć zgodnie z ustalonym, głównym kierunkiem obalania drzew

D. drzewa, które przewróciły się wraz z korzeniami

Odpowiedź "drzewa, które przewróciły się wraz z korzeniami" jest poprawna, ponieważ w procesie wykonywania rębni Ib, kluczowe jest usunięcie drzew, które naturalnie uległy wywróceniu. Takie drzewa stanowią zagrożenie dla zdrowych drzew w ich otoczeniu oraz dla późniejszych prac leśnych. Ich obecność może prowadzić do rozwoju chorób i szkodników, które mogą się rozprzestrzeniać na inne, zdrowe rośliny. Praktyka ta jest zgodna z zasadami ochrony lasów, które promują usuwanie drzew w stanie degradacji. Dodatkowo, wywrócone drzewa mogą zmieniać strukturę gleby oraz wpływać na system korzeniowy innych roślin, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do dalszych problemów w ekosystemie leśnym. W eliminacji takich drzew często wykorzystuje się metody mechaniczne oraz ręczne, które są dostosowane do warunków terenowych, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią leśną oraz redukcję ryzyka wypadków podczas prac leśnych.

Pytanie 2

Do jakiego celu używa się świdra Presslera?

A. przyrostu drzewa na grubość

B. zdjęcia fitosocjologicznego

C. profilu glebowego

D. wysokości drzewa

Świder Presslera to narzędzie wykorzystywane w dendrologii i leśnictwie do pomiaru przyrostu drzew na grubość, co jest kluczowe dla oceny zdrowotności lasów oraz efektywności ich zarządzania. Wykorzystując świder, badacz pobiera rdzeń drewna, co pozwala na dokładną analizę struktury wieku drzewa oraz oszacowanie jego przyrostów w określonym czasie. Przykładowo, analizując rdzenie pobrane z różnych drzew w danym obszarze, możemy uzyskać informacje o wpływie warunków klimatycznych na przyrosty drzew lub ocenić, jak różne metody hodowlane wpływają na rozwój drzewostanów. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie monitorowania stanu zdrowia lasów oraz prowadzenia zrównoważonego gospodarki leśnej, co jest zgodne z normami FAO oraz standardami zarządzania lasami certyfikowanymi przez takie organizacje jak FSC. Dzięki temu narzędziu możliwe jest podejmowanie bardziej świadomych decyzji dotyczących ochrony i gospodarowania zasobami leśnymi.

Pytanie 3

Drewno, które ma najwyższą wartość opałową w stanie powietrznym i suchym, to

A. modrzewiowe

B. świerkowe

C. dębowe

D. topolowe

Drewno modrzewiowe charakteryzuje się najwyższą wartością opałową w stanie powietrzno-suchym, co czyni je doskonałym materiałem do wykorzystania w piecach i kominkach. Wartość opałowa drewna określa ilość energii, jaką można uzyskać z jego spalenia, i jest kluczowym parametrem dla efektywności energetycznej. W przypadku drewna modrzewiowego, jego gęstość oraz zawartość wilgoci mają znaczący wpływ na wydajność spalania. W praktyce, drewno to ma średnią wartość opałową wynoszącą około 4,5 kWh/kg, co oznacza, że jest w stanie wygenerować dużą ilość ciepła. Modrzew jest również dobrze znany ze swojej odporności na gnicie, co sprawia, że nadaje się do długoterminowego składowania i użytkowania. Użytkownicy, którzy wybierają drewno modrzewiowe, mogą liczyć na dłuższy czas spalania oraz mniejsze ilości popiołu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ekologicznymi, szczególnie w kontekście oszczędności energii i ochrony środowiska.

Pytanie 4

Przybliżona liczba sadzonek buka w sztucznych odnowieniach wynosi

A. 3-5 tys. szt/ha

B. 6-8 tys. szt/ha

C. 4-6 tys. szt/ha

D. 8-10 tys. szt/ha

Odpowiedź 6-8 tys. szt/ha jest uznawana za optymalną ilość sadzonek buka w przypadku odnowień sztucznych. To zakres, który zapewnia odpowiednią gęstość drzewostanu, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu i rozwijania tego gatunku. Praktyka ta opiera się na badaniach pokazujących, że zbyt mała liczba sadzonek może prowadzić do osłabienia drzewostanu, podczas gdy zbyt duża gęstość może prowadzić do konkurencji o zasoby, co może powstrzymać wzrost. Standardy leśne oraz wytyczne dotyczące zalesień zalecają, aby przy odnowieniach sztucznych szczególną uwagę zwracać na warunki siedliskowe oraz lokalne uwarunkowania, takie jak dostępność wody i jakość gleby. W praktyce, przy sadzeniu buka warto również wspomagać młode drzewka poprzez odpowiednią pielęgnację, taką jak odchwaszczanie czy nawadnianie, co może przyczynić się do ich lepszego przetrwania i wzrostu.

Pytanie 5

Ilość krain przyrodniczych i leśnych w Polsce wynosi

A. 6

B. 7

C. 8

D. 9

Polska ma osiem głównych krain przyrodniczo-leśnych, co jest naprawdę ważne, gdy patrzymy na bioróżnorodność kraju. Te krainy to: Bory Tucholskie, Puszcza Białowieska, Bory Dolnośląskie, Puszcza Kampinoska, Puszcza Knyszyńska, Puszcza Augustowska, Ojcowski Park Narodowy i Białowieski Park Narodowy. Każda z nich ma swój unikalny ekosystem i to właśnie dlatego wiedza na ich temat jest niezbędna dla ekologów i leśników. Na przykład Puszcza Białowieska to jedna z ostatnich pierwotnych puszcz w Europie – można powiedzieć, że to prawdziwy skarb! Jej ochrona jest mega ważna w kontekście zmian klimatycznych. Generalnie, znajomość tych krain ma ogromne znaczenie, jeśli chcemy zrównoważonego rozwoju i dobrze zarządzać zasobami leśnymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w ekologii oraz ochronie środowiska.

Pytanie 6

Drewno oznaczane symbolem ma ciemno zabarwioną twardziel?

A. Md

B. Js

C. Jd

D. Św

Wybór odpowiedzi Js, Jd lub Św wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie klasyfikacji drewna. Odpowiedź Js nie odnosi się do żadnego znanego gatunku drewna o ciemno zabarwionej twardzieli, co może prowadzić do mylnego wniosku. W przypadku odpowiedzi Jd, brakuje jasnej specyfikacji gatunku drewna, co sprawia, że odpowiedź ta jest nieprecyzyjna. Odpowiedź Św również nie wskazuje na konkretne drewno, co może skutkować nieadekwatnym zrozumieniem tematu. W praktyce, istotne jest, aby posiadać wiedzę na temat właściwości różnych gatunków drewna, ich twardzieli oraz zastosowań w różnych branżach. Twardziel drewna ma znaczący wpływ na jego odporność na czynniki zewnętrzne oraz na estetykę końcowego produktu. Zdobycie wiedzy na temat klasyfikacji drewna i jego właściwości jest kluczowe dla osób zajmujących się projektowaniem, budownictwem oraz stolarstwem. Dlatego warto zaznajomić się z normami i standardami branżowymi, które pomogą uniknąć typowych błędów myślowych i niewłaściwych wniosków w zakresie wyboru materiałów drewnianych.

Pytanie 7

Podczas wycinki drzew, minimalny próg bezpieczeństwa powinien wynosić przynajmniej

A. 1/4 średnicy pnia

B. 1/5 średnicy pnia

C. 1/3 średnicy pnia

D. 1/10 średnicy pnia

Odpowiedź 1/10 średnicy pnia jest uznawana za minimalny próg bezpieczeństwa podczas ścinki drzew, co znajduje odzwierciedlenie w najlepszych praktykach w branży leśnej. Taki parametr pozwala na zachowanie właściwej odległości między narzędziami i osobami pracującymi w pobliżu, co minimalizuje ryzyko urazów. Przykładowo, przy ścince drzewa o średnicy pnia wynoszącej 30 cm, minimalna odległość wynosiłaby 3 cm, co, choć wydaje się niewielką wartością, jest wystarczające w kontekście oceny ryzyka upadku gałęzi czy odłamków. Ponadto, normy dotyczące bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 14081, podkreślają znaczenie utrzymywania bezpiecznej odległości w kontekście eksploatacji drzewostanu, co skutkuje większym bezpieczeństwem pracowników. Warto również zwrócić uwagę, że praktyka ta ma na celu nie tylko ochronę ludzi, ale także minimalizowanie szkód w otoczeniu, co jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania lasami.

Pytanie 8

W naturalnie odnawianym drzewostanie dębowym, kiedy przeprowadza się cięcia obsiewne?

A. po dokonaniu cięć uprzątających

B. 3-4 lata przed rokiem nasiennym

C. w roku nasiennym

D. 3-4 lata po roku nasiennym

Wybór odpowiedzi 'w roku nasiennym' jest całkiem trafny i zgadza się z tym, co mówią zasady dotyczące odnawiania dębów. W tym czasie, kiedy nasiona spadają, cięcia obsiewne są naprawdę ważne, bo pomagają młodym siewkom w kiełkowaniu oraz wzroście. Kluczowe jest, żeby te cięcia robić akurat w roku nasiennym, bo wtedy młode rośliny mają więcej światła i składników odżywczych. W praktyce leśnej czasami trzeba też usunąć starsze drzewa, bo mogą one zabierać młodym siewkom to, czego potrzebują. Odnośnie najlepszych praktyk, dobór terminu cięcia jest mega ważny, jeśli chcemy zadbać o lasy w sposób zrównoważony. Dobrze zaplanowane cięcia obsiewne w roku nasiennym naprawdę wspierają zdrowy rozwój dębów, więc to jest zgodne z tym, co mówi silviculture oraz ochrona bioróżnorodności.

Pytanie 9

Układ typów siedlisk leśnych w obszarach nizinnych, biorąc pod uwagę malejącą żyzność siedliska, przedstawia się następująco:

A. Lśw, LMśw, Bśw, BMśw

B. Lśw, LMśw, BMśw, Bśw

C. Lśw, BMśw, LMśw, Bśw

D. Bśw, BMśw, LMśw, Lśw

Odpowiedź Lśw, LMśw, BMśw, Bśw jest zgodna z klasyfikacją typów siedliskowych lasów nizinnych, które różnią się pod względem żyzności glebowej. Lśw, czyli las świeży, występuje w miejscach o wysokiej żyzności, gdzie gleby są bogate w składniki odżywcze, co sprzyja wzrostowi wymagających gatunków drzew. Następnie mamy LMśw, czyli las mieszany świeży, charakteryzujący się nieco niższą żyznością, w którym dominują zarówno gatunki liściaste, jak i iglaste, co czyni go bardziej zróżnicowanym. BMśw, czyli las mieszany bagienny, występuje na glebach o podwyższonej wilgotności, co wpływa na skład gatunkowy i dynamikę wzrostu. Na końcu klasyfikacji znajduje się Bśw, las bagienny, który rośnie na terenach o najniższej żyzności i najtrudniejszych warunkach, idealny dla mniej wymagających gatunków drzew. Zrozumienie tej hierarchii jest kluczowe dla praktyków zajmujących się leśnictwem, ochroną środowiska oraz planowaniem przestrzennym, ponieważ pozwala na odpowiednie zarządzanie zasobami leśnymi oraz na ich efektywne wykorzystanie.

Pytanie 10

Rodzaj drewna z pierścieniami naczyniowymi, charakteryzujący się elastycznymi włóknami drzewnymi, występujący na wilgotnych terenach w całej Polsce, używany do produkcji sprzętu sportowego (narty, trampoliny) to

A. dąb

B. robinia

C. wiązek

D. jesion

Jesion (Fraxinus excelsior) to drzewo pierścieniowonaczyniowe, które charakteryzuje się elastycznymi włóknami drzewnymi oraz wysoką odpornością na różnorodne obciążenia mechaniczne. Jego drewno doskonale sprawdza się w produkcji akcesoriów sportowych, takich jak narty czy trampoliny, ponieważ łączy lekkość z odpowiednią sprężystością. W zastosowaniach sportowych, gdzie kluczowe są właściwości dynamiczne materiału, jesion jest często preferowany ze względu na swoją zdolność do absorbowania energii podczas uderzeń. W praktyce oznacza to, że sprzęt wykonany z jesionu nie tylko jest wytrzymały, ale również komfortowy w użyciu. W branży sportowej normy dotyczące materiałów, takie jak EN 12221 dla sprzętu do sportów wodnych, podkreślają znaczenie wykorzystania drewna o odpowiednich parametrach mechanicznych. Dodatkowo, jesion jest powszechnie występujący w wilgotnych siedliskach całej Polski, co czyni go dostępnym surowcem dla przemysłu. Wybór jesionu jako materiału do produkcji sportowych akcesoriów wpisuje się w tendencję do wykorzystywania lokalnych surowców, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 11

Rębnia oznaczona symbolem IIIb nazywa się

A. stopniową gniazdową

B. częściową gniazdową

C. gniazdową częściową

D. zupełną pasową

Stopniowa gniazdowa, zupełna pasowa oraz częściowa gniazdowa to terminy, które mogą być mylące w kontekście rębni złożonych. Każda z tych koncepcji odnosi się do różnych podejść do projektowania i konstrukcji, które nie uwzględniają specyfikacji rębni złożonej IIIb. W przypadku stopniowej gniazdowej, mowa o rozwiązaniach, które mają na celu stopniowe wprowadzanie nowych elementów w strukturze, co nie jest zgodne z ideą rębni złożonej. Zupełna pasowa z kolei odzwierciedla podejście, w którym elementy nośne są rozmieszczone w równych odstępach, co ogranicza elastyczność aranżacji wnętrza. Takie rozwiązanie często prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni, szczególnie w przypadku obiektów użyteczności publicznej, gdzie ważne jest stworzenie otwartych, funkcjonalnych przestrzeni. Pojęcie częściowej gniazdowej również nie odzwierciedla specyfiki rębni IIIb, ponieważ koncentruje się na rozmieszczeniu elementów w sposób, który nie uwzględnia ich gniazdowej konfiguracji. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich terminów lub koncepcji w projektowaniu może prowadzić do poważnych błędów konstrukcyjnych i funkcjonalnych, a także do niezgodności z obowiązującymi standardami budowlanymi. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zapewnienia bezpieczeństwa oraz komfortu użytkowników końcowych.

Pytanie 12

W branży celulozowo-papierniczej stosuje się materiał drzewny z symbolem

A. S2

B. M1

C. S1

D. WA

Odpowiedź S2 jest poprawna, ponieważ w przemyśle celulozowo-papierniczym surowiec drzewny oznaczony symbolem S2 odnosi się do drewna okrągłego, które ma zastosowanie w produkcji celulozy. Drewno to pochodzi z gatunków drzew, które charakteryzują się odpowiednią strukturą komórkową, co wpływa na jakość uzyskiwanej celulozy. Przykładem mogą być sosny oraz świerki, które są powszechnie stosowane ze względu na swoją wysoką zawartość celulozy oraz odpowiednie właściwości mechaniczne. W procesie produkcji celulozy, drewno S2 poddawane jest różnym procesom chemicznym i mechanicznym, które mają na celu wydobycie celulozy oraz usunięcie ligniny i hemicelulozy. Zgodnie z normami europejskimi (np. EN 847-1), drewno wykorzystywane w przemyśle musi spełniać określone parametry jakościowe, co zapewnia wysoką jakość finalnych produktów papierniczych. Zastosowanie surowców oznaczonych symbolem S2 jest kluczowe dla uzyskania papieru o wysokich parametrach wytrzymałościowych oraz estetycznych.

Pytanie 13

Drewno o średnich wymiarach spośród podanych, które jest najczęściej wykorzystywane w celach energetycznych, oznaczone jest symbolem

A. S4

B. S3b

C. S11

D. M1

Drewno średniowymiarowe oznaczone symbolem S4 jest najczęściej stosowane do celów energetycznych, ponieważ jego parametry techniczne odpowiadają wymaganiom efektywnego i ekologicznego spalania. Drewno to charakteryzuje się odpowiednią wilgotnością oraz wymiarami, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania wysokiej wartości opałowej. Przykładem zastosowania drewna S4 może być jego wykorzystanie w piecach na biomasę oraz kominkach, gdzie kluczowa jest nie tylko jakość paliwa, ale także jego wymiar, który wpływa na proces spalania. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 14961-1, określają wymagania dotyczące jakości i klasyfikacji drewna, co podkreśla znaczenie symboli takich jak S4 w kontekście normatywnym. W praktyce, korzystając z drewna średniowymiarowego S4, użytkownicy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, a także przyczynić się do ochrony środowiska, korzystając z odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 14

Nie wolno ręcznie układać stosów drewna na wysokość większą niż (mierzoną od miejsca, gdzie stoi pracownik)

A. 1,5 m

B. 3 m

C. 2 m

D. 2,5 m

Odpowiedź 1,5 m jest jak najbardziej w porządku, jeśli chodzi o bezpieczeństwo przy układaniu stosów drewna. Przepisy są tu po to, żeby ograniczyć ryzyko kontuzji i różnych wypadków, które mogą się zdarzyć, gdy stosy się przewracają. Wysokość 1,5 m została ustalona jako bezpieczna, tak żeby pracownicy mogli łatwo kontrolować, czy wszystko jest stabilne. W branży drzewnej kluczowe jest, żeby stosować odpowiednie techniki układania i trzymać się tych limitów, bo to wpływa na efektywność pracy i bezpieczeństwo. Z mojego doświadczenia, przestrzeganie przepisów BHP to podstawa, jeśli chcemy uniknąć wypadków i poprawić organizację pracy. Warto o tym pamiętać, bo nie tylko chodzi o zdrowie, ale też o lepszą wydajność zespołu.

Pytanie 15

Jakie metody wykorzystuje się do kontrolowania i oceny zagrożenia ze strony chrząszczy szeliniaka sosnowca?

A. pułapki kołnierzowe

B. wałki pułapkowe

C. opaski lepowe

D. stosy pułapkowe

Wałki pułapkowe to skuteczne narzędzie w monitorowaniu populacji chrząszczy szeliniaka sosnowca, które pozwala na ocenę intensywności infestacji. Działają na zasadzie przyciągania owadów poprzez zastosowanie feromonów lub substancji zapachowych, co umożliwia ich skuteczne zbieranie. Wałki są stosunkowo łatwe w użyciu i mogą być rozmieszczane w różnych miejscach, co zwiększa ich efektywność. W praktyce, takie pułapki są często stosowane w lasach produkcyjnych, gdzie nadzór nad populacją szeliniaka jest kluczowy w kontekście ochrony zdrowia drzewostanu. Dzięki temu można szybko reagować na wzrost liczebności szkodników, co zmniejsza ryzyko poważnych uszkodzeń. Wałki pułapkowe są zgodne z aktualnymi standardami ochrony roślin, które zalecają stosowanie metod monitorowania, aby podejmować świadome decyzje dotyczące strategii zarządzania szkodnikami. Umożliwiają one także gromadzenie danych do analizy długoterminowej, co jest istotne w kontekście zarządzania ekosystemem leśnym.

Pytanie 16

Proces oddzielania nieczystości, pustych nasion oraz zainfekowanych to

A. odskrzydlanie

B. oczyszczanie

C. ekstrakcja

D. selekcja

Odpowiedź 'ocyszczanie' jest na pewno trafna. Chodzi tu o to, że w tym procesie usuwamy różne zanieczyszczenia, puste nasiona oraz te, które są chore, z surowców rolnych. Właściwie oczyszczanie to jeden z kluczowych kroków w obróbce ziarna, bo poprawia jakość gotowego produktu. W rolnictwie używa się różnych metod, jak wibrowanie czy przesiewanie, by oddzielić niepożądane elementy. W praktyce, po zbiorach ziarno przechodzi przez procesy, które eliminują zanieczyszczenia, zarówno te organiczne, jak i nieorganiczne. To jest mega ważne, szczególnie w żywności, bo zanieczyszczone ziarno może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Dobre praktyki to regularne kontrole jakości i nowoczesne technologie, które pomagają w optymalizacji każdego etapu produkcji.

Pytanie 17

Dokument tworzony w rejestratorze, obejmujący między innymi informacje o kliencie indywidualnym, to

A. kwit zrywkowy

B. rejestr odbioru drewna

C. kwit podwozowy

D. asygnata

Asygnata jest dokumentem, który zawiera istotne informacje dotyczące transakcji oraz danych klienta indywidualnego. W kontekście rejestracji, asygnata ma kluczowe znaczenie, ponieważ stanowi podstawę do sporządzania różnorodnych raportów oraz analiz w branży. Umożliwia monitorowanie obrotu towarami oraz zarządzanie zapasami. Dzięki niej przedsiębiorstwa mogą skuteczniej planować swoje działania, analizować sprzedaż oraz dostosowywać ofertę do potrzeb klientów. Asygnaty są także stosowane w kontekście różnych regulacji prawnych, co sprawia, że ich właściwe sporządzanie jest niezbędne dla zgodności z obowiązującymi przepisami. Dobre praktyki w zakresie sporządzania asygnat obejmują dbałość o poprawność danych osobowych, co z kolei wpływa na ochronę danych klienta oraz minimalizuje ryzyko błędów w obiegu dokumentów. W praktyce, asygnaty są wykorzystywane w handlu detalicznym, hurtowym oraz w różnych sektorach usługowych, co potwierdza ich uniwersalność oraz znaczenie w codziennym zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 18

Kiedy najczęściej prowadzi się użytkowanie drzewostanów olszowych?

A. w porze zimowej

B. w okresie jesieni

C. w czasie wiosny

D. w sezonie letnim

Stosowanie niewłaściwego okresu do pracy w drzewostanach olszowych może naprawdę narobić bałaganu, ale wiele osób to ignoruje. Przykładowo, latem, kiedy wszystko żyje, cięcia mogą bardzo stresować drzewa, bo są w trakcie intensywnego wzrostu. Każda ingerencja w tym czasie może negatywnie wpłynąć na ich zdrowie. Jesienią znów drzewa przygotowują się do zimowego spoczynku, więc to też nie jest najlepszy okres na takie działania. Wiosna, gdy wypuszczają liście, to jeszcze większe ryzyko osłabienia ich wzrostu. Często myślimy, że prace w czasie dużego wzrostu pomogą drzewom, a to nieprawda. Najlepiej skonsultować się z leśnikami i stosować się do ich wskazówek na temat zarządzania drzewostanami, które podkreślają, że najlepiej dbać o nie w zimie. Dzięki temu drzewa będą zdrowsze, a cały ekosystem w lepszej równowadze.

Pytanie 19

Grubość drewna klasy WC0 wynosi połowę długości do

A. 36 cm

B. 24 cm

C. 34 cm

D. 30 cm

Wybór grubości drewna odpowiadający 36 cm, 30 cm lub 34 cm jest błędny z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, każda z tych wartości przekracza maksymalną dopuszczalną grubość drewna w klasie WC0, co jest regulowane przez normy techniczne dotyczące materiałów drewnopochodnych. W praktyce oznacza to, że użycie drewna o tak dużych wymiarach może prowadzić do problemów z jego obróbką oraz osłabienia strukturalnego, co jest niezgodne z zasadami projektowania. Ponadto, większe grubości mogą generować dodatkowe obciążenia, które nie są przewidziane w obliczeniach wytrzymałościowych, co może prowadzić do poważnych awarii konstrukcji. Istotnym aspektem jest również wpływ na estetykę i ergonomię – zbyt grube elementy mogą być nieproporcjonalne do reszty konstrukcji, co negatywnie wpływa na postrzeganie końcowego produktu. Należy pamiętać, że przy projektowaniu, zwłaszcza w branży meblarskiej, wybór odpowiednich wymiarów drewna powinien opierać się na dobrych praktykach inżynieryjnych, a także na zapewnieniu zgodności z obowiązującymi normami. Wybór nieodpowiedniej grubości drewna to typowy błąd, który często wynika z braku zrozumienia wymagań technicznych oraz standardów branżowych.

Pytanie 20

Wskazania gospodarcze zawarte w opisie taksacyjnym wskazują na zapis Rb IIb. Co to oznacza w kontekście planowanego zastosowania rębni w opisywanym pododdziale?

A. zupełnej wielkopowierzchniowej

B. częściowej wielkopowierzchniowej

C. częściowej pasowej

D. zupełnej pasowej

Odpowiedź "częściowej pasowej" jest poprawna, ponieważ rębnia częściowa pasowa oznacza selektywne pozyskiwanie drewna w sposób, który pozwala na zachowanie struktury lasu oraz jego bioróżnorodności. W praktyce oznacza to, że w ramach danej powierzchni leśnej usuwane są jedynie wybrane drzewa, co sprzyja regeneracji pozostałych roślin i ekosystemu. Taki sposób gospodarowania jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju i zachowuje funkcje ekologiczne lasu. Częściowe rębnie pasowe są stosowane w obszarach, gdzie priorytetem jest ochrona przyrody i minimalizacja zakłóceń w środowisku, co jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Rady ds. Zrównoważonego Gospodarowania Lasami (FSC). Przykładem zastosowania rębni częściowej pasowej mogą być lasy komercyjne, gdzie dążymy do utrzymania ciągłości produkcji drewna, jednocześnie dbając o zdrowie ekosystemu. Poprawnie stosując tę metodę, można zwiększyć odporność lasów na zmiany klimatyczne oraz ograniczyć ryzyko wystąpienia szkodników i chorób.

Pytanie 21

Jakie narzędzie jest przeznaczone do rejestrowania odbioru drewna kłodowanego?

A. Taksator

B. Lastransfer

C. Leśnik

D. Notatnik

Aplikacja Leśnik jest dedykowana do rejestrowania odbioru drewna kłodowanego, co czyni ją kluczowym narzędziem w procesie zarządzania zasobami leśnymi. Umożliwia ona dokładne monitorowanie i rejestrację ilości drewna, które zostało odebrane z lasu, co jest istotne dla utrzymania przejrzystości oraz efektywności w gospodarce leśnej. Przykładowo, aplikacja ta pozwala na wprowadzenie danych dotyczących odbiorów drewna, takich jak rodzaj gatunku, jego objętość oraz miejsce odbioru, co ułatwia późniejsze raportowanie i analizę. W praktyce standardy branżowe wskazują na konieczność stosowania narzędzi informatycznych, takich jak Leśnik, które wspierają zarządzanie gospodarką leśną zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Dobrze skonstruowana aplikacja pozwala na integrację z innymi systemami zarządzania, co sprzyja efektywności operacyjnej i minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 22

Jaką klasę wieku reprezentuje drzewostan mający 41 lat?

A. V

B. IV

C. III

D. II

Drzewostan, który ma 41 lat, to klasa wieku III. To znaczy, że jest w przedziale wiekowym od 31 do 50 lat. Dlaczego to ważne? Bo wiek drzew ma spore znaczenie dla tego, jak rosną i jakie mają właściwości. W tej klasie drzewostany rosną całkiem dynamicznie, co sprawia, że nadają się do pozyskiwania drewna, ale też trzeba je pielęgnować, żeby dobrze się rozwijały. Często w tym wieku trzeba robić cięcia sanitarno-wydolnościowe, co pomaga całemu ekosystemowi leśnemu. Co więcej, drzewostany w tej klasie wiekowej mogą być już wykorzystywane w różnych celach ekologicznych i społecznych, na przykład w edukacji ekologicznej czy ochronie bioróżnorodności. Wiedza o tym, jak klasyfikować drzewostany, jest kluczowa dla leśników, którzy muszą podejmować rozsądne decyzje co do ich ochrony i zarządzania.

Pytanie 23

Dokumentem potwierdzającym przychód drewna jest

A. kwit wywozowy

B. rejestr odebranego drewna

C. spis odbiorczy drewna

D. asygnata

Wybór innych odpowiedzi może wydawać się na pierwszy rzut oka logiczny, jednak każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie i nie pełni funkcji źródłowego dokumentu przychodu drewna. Kwit wywozowy, będący dokumentem potwierdzającym wywóz drewna z lasu, służy głównie do rejestrowania transportu surowca, a nie przychodu. Dokument ten potwierdza jedynie, że drewno zostało fizycznie wywiezione, ale nie zawiera szczegółowych informacji o przychodach, co czyni go niewystarczającym w kontekście ewidencji przychodów. Wykaz odbiorczy drewna, natomiast, jest narzędziem używanym do spisywania odbiorów drewna przez odbiorców, ale nie dokumentuje formalnie przychodu. Jego rola ogranicza się do przekazywania informacji o dokonanych odbiorach, co nie jest tożsame z ewidencjonowaniem przychodu. Asygnata, choć istotna w kontekście uprawnień do wycinki, także nie stanowi dokumentu źródłowego przychodu, lecz raczej wskazuje na przydzielenie drewna do konkretnego odbiorcy. Błędem jest zatem mylenie funkcji tych dokumentów; kluczowe jest zrozumienie, że rejestr odebranego drewna dokładnie spełnia rolę ewidencyjną, co jest niezbędne do prawidłowego zarządzania i raportowania w branży leśnej.

Pytanie 24

Podczas jesiennych działań związanych z wykrywaniem pierwotnych szkodników sosny, bada się glebę oraz ściółkę w obrębie ramki, a także (w przypadku prób o nieparzystych numerach) na pniu drzewa do wysokości

A. 2,0 m

B. 1,0 m

C. 0,5 m

D. 1,5 m

Wybór wysokości 0,5 m, 1,0 m lub 2,0 m jako granicy dla przeszukiwania odziomka drzewa jest błędny z perspektywy praktyki entomologicznej i fitopatologicznej. Niska wartość 0,5 m jest niewystarczająca, ponieważ nie obejmuje całego zakresu potencjalnych siedlisk dla szkodników, które mogą żerować w wyższych partiach drzewa. Szkodniki takie jak korniki czy inne owady, które atakują sosny, często penetrują drzewa na większej wysokości, co czyni niskie przeszukiwanie mało efektywnym. Z kolei wysokość 1,0 m, choć nieco bliższa odpowiedzi właściwej, również nie jest zgodna z zaleceniami, ponieważ wielu szkodników może występować w górnych częściach korony drzewa, gdzie mamy do czynienia z bardziej sprzyjającymi warunkami dla ich rozwoju. Natomiast wybór wysokości 2,0 m jest nadmierny i nieprzystosowany do rzeczywistych warunków badawczych. Tak wysoka granica może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów w badaniach terenowych, ponieważ większość szkodników preferuje dolne partie drzew. W związku z tym, nieprawidłowe jest przyjmowanie tych wartości jako granic dla skutecznego przeszukiwania, co może prowadzić do błędnych wniosków oraz niewłaściwych działań w zakresie ochrony drzewostanów.

Pytanie 25

Wybór drzew zdrowych i przeszkadzających odbywa się na etapie

A. wczesnych czyszczeń

B. wczesnych trzebieży

C. późnych trzebieży

D. późnych czyszczeń

Trzebież wczesna to kluczowy etap w zarządzaniu lasami, który ma na celu selekcję drzew do dalszego wzrostu oraz eliminację drzew, które mogą hamować rozwój młodych osobników. W tym etapie dokonuje się wyboru drzew dorodnych, które będą kontynuować wzrost, oraz drzew przeszkadzających, które mogą wpływać negatywnie na kondycję lasu. Przykładowo, selekcja drzew odbywa się na podstawie ich zdrowotności, wieku oraz jakości drewna. W praktyce, podczas trzebieży wczesnej leśnicy oceniają drzewa, które mają potencjał do dalszego wzrostu, jednocześnie eliminując te, które są chore lub słabo rozwinięte. Właściwe przeprowadzenie tego etapu jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami, co pozwala na zachowanie bioróżnorodności i zdrowia ekosystemu leśnego. Dobre praktyki leśne wskazują na konieczność przeprowadzania takich zabiegów w odpowiednim okresie, aby nie zaszkodzić młodym drzewom, a także aby umożliwić im optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów.

Pytanie 26

Drewno uszkodzone, pozyskane z drzewostanów po huraganach, nadaje się do

A. konstrukcji dachowych

B. sklejki

C. okleiny

D. płyt prefabrykowanych

Nie sądzę, żeby wykorzystanie uszkodzonego drewna w kontekście odpowiedzi dotyczących okleiny, sklejki czy konstrukcji dachowych było dobrym pomysłem. Okleina naprawdę potrzebuje drewna najlepszej jakości, a jak jest zniszczone, to wpływa to na jej wygląd i trwałość. Robienie sklejki z uszkodzonego drewna też nie jest prostą sprawą, bo sklejka musi mieć dobre parametry mechaniczne, żeby wytrzymać różne obciążenia. A jak drewno ma pęknięcia, to ryzykujesz, że jakość końcowego produktu poleci na łeb. Jeśli mówimy o konstrukcjach dachowych, to tu drewno powinno być mocne i odporne na pogodę. Uszkodzone drewno raczej nie spełnia tych wymagań i może prowadzić do problemów w przyszłości, jak osłabienie konstrukcji czy awarie. Używanie złej jakości materiałów budowlanych zwykle kończy się tym, że musisz ponownie wszystko poprawiać, co wiąże się z dodatkowymi kosztami.

Pytanie 27

Według tablic B. Szymkiewicza, miąższość grubizny w drzewostanie głównym dla modrzewia w wieku 20 lat w I klasie bonitacji siedliska wynosi 100 m³. Jakie jest zadrzewienie, jeżeli pomiary w terenie wykazały miąższość rzeczywistą równą 110 m³?

A. 1,1

B. 1,0

C. 0,9

D. 0,8

Zadrzewienie obliczamy, dzieląc miąższość rzeczywistą przez teoretyczną. Tu mamy miąższość teoretyczną 100 m³ i rzeczywistą 110 m³. Czyli wzór działa tak: zadrzewienie = miąższość rzeczywista / miąższość teoretyczna, co daje nam 110 m³ podzielone przez 100 m³, czyli 1,1. To oznacza, że mamy więcej drzew niż myśleliśmy, co może sugerować, że warunki w lesie są naprawdę dobre albo ktoś dobrze nim zarządza. Wiedza o zadrzewieniu jest super ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą ocenić stan lasu i zaplanować przyszłe działania, jak na przykład cięcia sanitarno-skalujące, które pomogą utrzymać zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 28

Poza uprawami na terenach zalewowych, jaki powinien być odstęp między rzędami sadzenia w uprawie?

A. 1,0 – 2,0 m

B. 2,0 – 3,0 m

C. 1,5 – 2,5 m

D. 0,5 – 1,5 m

Odpowiedź "1,0 – 2,0 m" jest poprawna, ponieważ odstęp rzędów sadzenia w uprawach rolnych ma kluczowe znaczenie dla efektywności wzrostu roślin oraz uzyskiwanych plonów. Ustalony zakres 1,0 – 2,0 m jest zgodny z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się agrotechniką oraz najlepszymi praktykami w kontekście różnych upraw. Odpowiedni odstęp między rzędami pozwala na optymalne wykorzystanie światła słonecznego przez rośliny, co jest kluczowe dla ich fotosyntezy. Dodatkowo, zapewnia wystarczającą przestrzeń do rozwoju systemów korzeniowych, co jest istotne w kontekście ich konkurencji o wodę i składniki odżywcze. Przykładem mogą być uprawy kukurydzy, które często wymagają tego typu przestrzeni, aby maksymalizować plony. Ponadto, odpowiedni odstęp wpływa na dostępność powietrza i ogranicza ryzyko wystąpienia chorób grzybowych, co jest szczególnie istotne w gęsto posadzonych plantacjach. Warto zauważyć, że różne uprawy mogą mieć różne wymagania co do odstępów, dlatego zawsze należy odnosić się do specyficznych zaleceń dla danej rośliny.

Pytanie 29

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

B. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

C. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

D. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

Podane odpowiedzi zawierają poważne błędy w zrozumieniu procesu samosiewu górnego. W kontekście gospodarki leśnej, sekwencja cięć ma kluczowe znaczenie dla skuteczności regeneracji lasów. Odpowiedzi, które sugerują cięcie obsiewne jako pierwsze, wprowadzają w błąd, ponieważ przygotowanie terenu jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków do kiełkowania nasion. Bez wcześniejszego usunięcia niepożądanej roślinności oraz optymalizacji środowiska, nasiona mogą nie mieć szans na prawidłowy rozwój. Warianty, które zaczynają od cięcia odsłaniającego, są również niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniają potrzeby przygotowania gleby przed dokonaniem odsłonięcia, co może prowadzić do utraty cennych zasobów glebowych. Cięcie uprzątające, jako ostatni etap, ma sens jedynie po przeprowadzeniu wcześniejszych cięć, aby zapewnić, że teren jest gotowy do dalszego wzrostu. Takie nieprawidłowe podejścia są często wynikiem myślenia, które ignoruje złożoność ekosystemów leśnych oraz zależności między różnymi etapami cięcia. Zrozumienie tej sekwencji jest kluczowe dla skutecznej, zrównoważonej gospodarki leśnej, która dąży do harmonii między produkcją drewna a zachowaniem bioróżnorodności.

Pytanie 30

Aby ograniczyć pojawianie się wiosennej osutki sosny, zaleca się

A. usuwanie topoli osiki z upraw oraz ich bezpośredniego sąsiedztwa

B. hodowanie siewek w szkółkach otoczonych uprawami oraz młodnikami sosnowymi

C. unikanie hodowli siewek w szkółkach otoczonych uprawami oraz młodnikami sosnowymi

D. usuwanie czeremchy amerykańskiej z upraw i ich bezpośredniego otoczenia

Unikanie hodowli siewek w szkółkach otoczonych przez sosny i inne uprawy to naprawdę ważna sprawa, jeśli mówimy o zapobieganiu wiosennej osutce sosny. Ta choroba może bardzo źle wpływać na młode drzewka, a szkodniki mają tendencję do rozmnażania się w gęsto zalesionych miejscach. Kiedy siewki są blisko dojrzałych drzew, ich obrona przed chorobami i szkodnikami jest znacznie słabsza, co czyni je bardziej podatnymi na różne infekcje. Warto zatem stosować odpowiednie odległości między szkółkami a sosnowymi uprawami. To pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem. Takie podejście wpasowuje się w zalecenia dotyczące dbania o zdrowie lasów, co jest istotne w leśnictwie. Dobre planowanie ma tu ogromne znaczenie, bo może pomóc w ograniczeniu ryzyka osutki, a co za tym idzie, zwiększa szanse na zdrowy rozwój młodych drzew.

Pytanie 31

Zapis: So₄₀, Św₃₀, Db₂₀, Md i in.₁₀ wskazuje, że największy procent w składzie gatunkowym odnowienia zajmuje

A. świerk.

B. sosna.

C. modrzew.

D. dąb.

Odpowiedź "sosna" jest prawidłowa, ponieważ zapis So40, Św30, Db20, Md i in.10 wskazuje na procentowy udział poszczególnych gatunków w składzie gatunkowym odnowienia. W tym przypadku sosna ma największy udział wynoszący 40%, co czyni ją dominującym gatunkiem w tym ekosystemie. Dominacja sosny w lasach polskich jest częścią standardów leśnych, które zwracają uwagę na preferencje gatunkowe związane z lokalizacją, glebą oraz warunkami klimatycznymi. Sosna, jako gatunek leśny, jest często stosowana w zalesieniach oraz rewitalizacji terenów zniszczonych. Jej korzyści obejmują nie tylko adaptację do różnych warunków glebowych, ale również pozytywny wpływ na bioróżnorodność, ponieważ sosnowe lasy stanowią siedlisko dla wielu gatunków fauny i flory. Dodatkowo, w leśnictwie, sosna jest uważana za gatunek, który szybko rośnie i ma wysoką wartość ekonomiczną, co czyni ją kluczowym elementem w planowaniu zasobów leśnych.

Pytanie 32

Żer silny oznacza usunięcie liści z koron drzew w zakresie

A. 31÷60%

B. 61÷90%

C. 11÷30%

D. 91÷100%

Odpowiedź 61÷90% jest prawidłowa, ponieważ żer silny to stan wskazujący na znaczną defoliację koron drzew, co ma istotny wpływ na ich zdrowie oraz wydajność. Defoliacja na poziomie 61÷90% oznacza, że drzewo traci większość swojego liścia, co z kolei ogranicza jego zdolność do przeprowadzania fotosyntezy. W praktyce, tak głęboka defoliacja powoduje, że drzewo jest bardzo osłabione, co może prowadzić do jego śmierci, jeśli warunki się nie poprawią. Na przykład, po ataku owadów, takich jak szkodniki liściaste, drzewa mogą wykazywać taki stopień defoliacji. W branży leśnej i ekologii, monitorowanie stanu zdrowia drzew oraz ocena defoliacji są kluczowe dla zarządzania lasami, ponieważ pozwalają na wczesne wykrycie i reakcję na szkodniki oraz choroby. Zgodnie z najlepszymi praktykami, regularne oceny zdrowotności drzew oraz ich otoczenia są niezbędne dla zachowania bioróżnorodności i stabilności ekosystemów leśnych.

Pytanie 33

Aby określić ryzyko związane z szkodnikami korzeni dla gruntów rolniczych klasy VI, przyjmuje się typ siedliska leśnego

A. LMśw

B. Bb

C. BMśw

D. Bśw

Odpowiedź Bśw jest poprawna, ponieważ ten typ siedliskowy lasu jest ściśle związany z glebami o niskiej jakości, które charakteryzują się podłożem piaszczystym i małą zdolnością do zatrzymywania wody. Grunty klasy VI, które są stosunkowo ubogie w składniki odżywcze, mogą stać się szczególnie podatne na zagrożenia związane z szkodnikami korzeni, takimi jak nicienie czy larwy owadów. Siedliska leśne klasy Bśw mogą być miejscem występowania tych szkodników, co powinno być brane pod uwagę w zarządzaniu gruntami rolnymi. W praktyce, znajomość typów siedliskowych oraz ich wpływu na zdrowie roślin jest niezbędna w agrotechnice i podejmowaniu decyzji dotyczących ochrony roślin. Dobrym przykładem może być stosowanie rotacji upraw oraz wprowadzenie roślin okrywowych, które mogą zmniejszać ryzyko wystąpienia szkodników poprzez zaburzenie ich cyklu życiowego. W efekcie, stosowanie wiedzy o siedliskach i ich rzekomych zagrożeniach jest niezbędne dla skutecznego zarządzania glebami klasy VI.

Pytanie 34

Sadzenie 21 szt. Db1/0 na ręcznie przygotowanej, okrągłej powierzchni o średnicy 1,2 m, to sadzenie na

A. placówkach

B. kopcach

C. talerzach

D. tarcach

Sadzenie na placówkach odnosi się do praktyki umieszczania roślin w regularnie rozmieszczonych miejscach na przygotowanej powierzchni, co zapewnia im odpowiednią przestrzeń do wzrostu oraz dostęp do światła słonecznego, wody i składników odżywczych. W przypadku sadzenia 21 sztuk Db1/0 na kolistej powierzchni o średnicy 1,2 m, wybór placówek jest logiczny, ponieważ ta metoda pozwala na równomierne rozmieszczenie roślin, co jest kluczowe dla maksymalizacji efektywności ich wzrostu. W praktyce, stosowanie placówek w uprawach drzew i krzewów jest zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się leśnictwem i ogrodnictwem, które sugerują, że odpowiednia gęstość sadzenia oraz przestrzeń między roślinami wpływają na ich zdrowie oraz plonowanie. Ponadto, metody takie jak mikrosadzenie i odpowiednia pielęgnacja w okresie wzrostu mogą znacząco wpłynąć na przyszłe zbiory oraz jakość owoców lub drewna.

Pytanie 35

W lesie o powierzchni 3 ha utworzono co 20 m szlaki robocze o szerokości 4 m. Jaką powierzchnię zajmą te szlaki w tym lesie?

A. 0,3 ha

B. 0,2 ha

C. 0,4 ha

D. 0,6 ha

Obliczenia dotyczące powierzchni zajmowanej przez szlaki operacyjne mogą prowadzić do różnych błędnych wniosków, w zależności od zastosowanej metody i założeń. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe policzenie liczby szlaków, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania ich powierzchni. W przypadku pomyłki w obliczeniach, na przykład gdy ktoś oblicza, że 3 ha drzewostanu oznacza 3000 m², co jest mocno niedoszacowane. Ważne jest, aby pamiętać, że 1 ha to 10 000 m², a w związku z tym 3 ha to 30 000 m². Kolejnym typowym błędem jest ignorowanie szerokości szlaków. Nie uwzględniając rzeczywistej szerokości szlaku, łatwo jest uzyskać wynik, który nie odzwierciedla rzeczywistości. Dodatkowo, niektórzy mogą błędnie zakładać, że szlaki można ustawiać w sposób ciągły, co jest sprzeczne z praktykami leśnymi, które wymagają przestrzeni między szlakami dla zachowania zdrowia drzewostanu oraz bioróżnorodności. W praktyce, takie pomyłki mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania lasem oraz nieodpowiednich działań gospodarczych, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na jakość ekosystemu leśnego. Kluczowe jest zrozumienie nie tylko podstawowych obliczeń, ale także zasad planowania przestrzennego i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 36

W typie drzewostanu oznaczonym symbolem Db Bk So, przykładowa kompozycja gatunkowa odnowienia przedstawia się w następujący sposób:

A. Db 50, Bk 30, So i in. 20

B. So 50, Bk 20, Db i in. 30

C. So 50, Bk 30, Db i in. 20

D. Bk 50, Db 30, So i in. 20

Odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłowym składem gatunkowym, często wynikają z niewłaściwego zrozumienia specyfiki drzewostanów i ich składników. Niepoprawne propozycje mogą sugerować dominację gatunków, które w rzeczywistości nie odpowiadają warunkom środowiskowym określonym przez typ drzewostanu. Na przykład, odpowiedź wskazująca na 50% buka i 20% dębu może wydawać się atrakcyjna, ale nie uwzględnia faktu, że w ekosystemach skoncentrowanych na sośnie, buk może nie występować w tak dużej liczbie, co podważa spójność ekologiczną. Kolejna kwestia to błędne podejście do klasyfikacji procentów, które powinny być oparte na rzeczywistych badaniach i obserwacjach terenowych. Proporcja 50% dla buka, w kontekście drzewostanu ze znaczną obecnością sosny, jest niezgodna z praktykami ekologicznymi, które zalecają uwzględnienie rzeczywistych preferencji gatunkowych i dostosowanie ich do warunków siedliskowych. Ostatecznie, ważne jest, aby podejmowane decyzje o składzie gatunkowym opierały się na solidnych podstawach naukowych oraz praktykach leśnych, które uwzględniają bioróżnorodność i przywracają równowagę ekosystemów leśnych.

Pytanie 37

Jeśli odcinek na mapie o skali 1:25 000 ma długość 6,5 cm, to jaka jest jego realna odległość w terenie?

A. 16,25 m

B. 16250,00 m

C. 1625,00 m

D. 162,50 m

Odpowiedź 1625,00 m jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu rzeczywistej odległości w terenie z długości odcinka na mapie w skali 1:25 000 należy zastosować prostą proporcję. Skala mapy 1:25 000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 25 000 cm w terenie. Aby obliczyć rzeczywistą odległość, należy pomnożyć długość odcinka na mapie przez wartość skali. W tym przypadku: 6,5 cm x 25 000 cm/cm = 162 500 cm. Przekładając to na metry, dzielimy przez 100 (1 m = 100 cm), co daje 1625 m. Jest to szczególnie ważne w kontekście planowania, nawigacji i działalności związanej z geodezją, gdzie precyzyjne pomiary odległości są kluczowe. Użycie skali mapy pozwala na skuteczne oszacowanie rzeczywistych odległości, co znajduje zastosowanie w turystyce, projektowaniu przestrzennym oraz inżynierii lądowej.

Pytanie 38

Dla sosny mającej 95 lat i osiągającej wysokość 24,88 m, grubość w połowie jej wysokości wynosi 19 cm. Miąższość obliczona zgodnie ze wzorem środkowego przekroju to

A. 0,7000 m3

B. 0,6000 m3

C. 0,7051 m3

D. 0,6671 m3

Obliczona miąższość sosny wynosząca 0,7051 m3 jest wynikiem zastosowania wzoru środkowego przekroju, który jest powszechnie używany w leśnictwie do oszacowania objętości drzew. Wzór ten uwzględnia zarówno wysokość drzewa, jak i jego grubość w połowie wysokości. W przypadku sosny 95-letniej o wysokości 24,88 m i grubości 19 cm, zastosowanie wzoru pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników, które są istotne w zarządzaniu zasobami leśnymi oraz w praktykach związanych z gospodarką leśną. Przykładowo, taka wiedza przydaje się przy planowaniu zbiorów drewna czy ocenie wartości ekonomicznej lasów. Dobrze przeprowadzone obliczenia miąższości mogą wpływać na zrównoważony rozwój oraz ochronę lasów, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak FSC (Forest Stewardship Council), które promują odpowiedzialne zarządzanie lasami. Obliczenia takie są również kluczowe w kontekście raportowania emisji dwutlenku węgla, gdzie znajomość miąższości pomaga w oszacowaniu potencjału pochłaniania węgla przez lasy.

Pytanie 39

W mieszankach wielkokępowych gatunki są zestawiane w kępy o powierzchni najmniej

A. 2 arów

B. 10 arów

C. 5 arów

D. 20 arów

Wybór odpowiedzi sugerujących mniejsze powierzchnie, takie jak 5 arów, 2 ary czy 20 arów, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasadności minimalnej powierzchni kępy w zmieszaniu wielkokępowym. W przypadku zmieszania roślin ważne jest, aby kępy były odpowiednio dużych rozmiarów, co pozwala na efektywną interakcję między poszczególnymi gatunkami. Zbyt małe kępy, jak te o powierzchni 2 czy 5 arów, mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz niekorzystnych warunków do wzrostu roślin, co w konsekwencji wpływa na ich zdrowotność i odporność na choroby. Takie podejście jest sprzeczne z aktualnymi wytycznymi dotyczących zrównoważonego zarządzania bioróżnorodnością, które podkreślają znaczenie większych powierzchni dla utrzymania stabilności ekosystemów. Z kolei odpowiedź 20 arów nie jest nieprawidłowa z perspektywy wielkości, jednakże przekracza minimalne wymagania, co może prowadzić do niepraktycznych rozwiązań w kontekście planowania przestrzennego. Praktyki ekologiczne promują efektywne podejście do zarządzania przestrzenią, gdzie dostosowanie wielkości kęp do rzeczywistych potrzeb buduje zrównoważone ekosystemy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia wielkość kępy ma istotny wpływ na bioróżnorodność oraz efektywność wykorzystania przestrzeni w środowisku naturalnym.

Pytanie 40

Rodzaj drewna pierścieniowo-naczyniowego, który ze względów na swoją elastyczność znajduje zastosowanie w wyposażeniu obiektów sportowych, to

A. lipa

B. jesion

C. sosna

D. dąb

Jesion (Fraxinus) jest gatunkiem drewna pierścieniowo-naczyniowego, charakteryzującym się wyjątkową sprężystością oraz odpornością na działanie sił mechanicznych, co czyni go idealnym materiałem do budowy podłóg w salach gimnastycznych. Dzięki swojej strukturze, jesion wykazuje doskonałe właściwości absorpcyjne, co pozwala na redukcję wstrząsów podczas uprawiania sportów. W praktyce, drewno jesionowe jest wykorzystywane do produkcji parkietów sportowych, które spełniają normy Międzynarodowej Federacji Koszykówki (FIBA) oraz innych organizacji sportowych, zapewniając odpowiedni komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Warto dodać, że drewno jesionowe, oprócz właściwości mechanicznych, cechuje się także estetycznym wyglądem, co czyni je popularnym wyborem w projektowaniu hal sportowych. Jesion jest również materiałem ekologicznym, co jest zgodne z aktualnymi trendami zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej