Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 13:11
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 13:20

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które czynności konserwacyjne obejmują zabiegi czyszczenia monitora?

A. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i podłączanie monitora do komputera.

B. Mycie obudowy i kalibracja monitora.

C. Czyszczenie ekranu i testowanie parametrów technicznych monitora.

D. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora.

Mycie obudowy oraz wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora to absolutna podstawa, jeśli chodzi o codzienną konserwację sprzętu komputerowego, zwłaszcza monitorów. Najlepsi technicy zawsze zaczynają od tych dwóch czynności, bo to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność urządzenia i utrzymać prawidłową jakość obrazu. W praktyce mycie obudowy polega na użyciu miękkiej, lekko wilgotnej szmatki z delikatnym detergentem albo specjalnych chusteczek antystatycznych. Z mojego doświadczenia – jeżeli przez dłuższy czas na monitorze gromadzą się kurz i brud, może dojść do przegrzewania albo nawet zwarcia w elektronice. Wydmuchiwanie zanieczyszczeń sprężonym powietrzem z otworów wentylacyjnych oraz innych zakamarków monitora to z kolei bardzo skuteczna metoda, żeby zabezpieczyć się przed osadzaniem kurzu na płytkach drukowanych i radiatorach. Takie zabiegi nie tylko poprawiają chłodzenie, ale też minimalizują ryzyko uszkodzeń typowych dla przegrzanego sprzętu. Standardy branżowe, np. zalecenia producentów monitorów takich jak Dell czy Samsung, wyraźnie sugerują regularne czyszczenie zarówno obudowy, jak i wnętrza (w miarę możliwości technicznych) właśnie tymi metodami. To niby proste rzeczy, ale w praktyce bardzo dużo osób o nich zapomina i potem dziwią się, że monitor szwankuje albo się przegrzewa. Warto też pamiętać, żeby nie używać środków na bazie alkoholu do czyszczenia ekranu, bo mogą zostawiać smugi albo zniszczyć powłoki antyrefleksyjne. Tak naprawdę regularna i poprawna konserwacja sprzętu to oszczędność czasu i pieniędzy w dłuższej perspektywie.

Pytanie 2

Ustawienie jak na rysunku krzywej tonalnej w oknie dialogowym polecenia „Krzywe” spowoduje

A. zmniejszenie kontrastu w tonach średnich.

B. ogólne zmniejszenie kontrastu.

C. zwiększenie kontrastu w tonach średnich.

D. ogólne zwiększenie kontrastu.

To ustawienie krzywej tonalnej to klasyczny przykład, gdzie środkowa część krzywej została spłaszczona, czyli nachylenie w tonach średnich jest mniejsze niż w oryginalnej przekątnej. W praktyce oznacza to, że różnice pomiędzy poszczególnymi wartościami jasności w tonach średnich zostają wygładzone – kontrast właśnie tam maleje. Jeśli ktoś retuszuje zdjęcie portretowe i chce zmiękczyć rysy czy ukryć niedoskonałości skóry, to często właśnie taka krzywa się przydaje. Z mojego doświadczenia – redukcja kontrastu w tonach średnich sprawia, że zdjęcie staje się bardziej „miękkie”, mniej ostre w odbiorze, co bywa mile widziane w fotografii beauty. Dobra praktyka branżowa mówi o tym, żeby zawsze kontrolować, w którym fragmencie histogramu grzebiemy, bo łatwo nieświadomie „spłaszczyć” obraz. Warto też pamiętać, że redukcja kontrastu w tonach średnich nie wpływa mocno na światła i cienie, więc można uzyskać efekt bardzo selektywnej korekcji. To rozwiązanie szczególnie doceniają osoby pracujące z grafiką reklamową, bo pozwala zachować szczegóły w jasnych i ciemnych partiach, jednocześnie wygładzając całość.

Pytanie 3

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

A. z dwoma punktami zbiegu.

B. ptasią.

C. żabią.

D. z jednym punktem zbiegu.

Wybór błędnych perspektyw w analizowanej fotografii może prowadzić do mylnych interpretacji i niepełnego zrozumienia fenomenu fotografii jako sztuki wizualnej. Perspektywa z dwoma punktami zbiegu jest techniką stosowaną głównie w architekturze, gdzie linie równoległe zdają się łączyć w dwóch różnych miejscach na linii horyzontu. W kontekście przedstawionej fotografii, ta perspektywa nie znajduje zastosowania, ponieważ nie ukazuje ona bardziej złożonej kompozycji przestrzennej, a wręcz przeciwnie – koncentruje się na obiektach z widokiem z góry. Z kolei żabia perspektywa charakteryzuje się ujęciem z niskiego poziomu, co w przypadku omawianego zdjęcia nie odpowiada rzeczywistości, ponieważ obiekty są przedstawione z góry. Wreszcie, perspektywa z jednym punktem zbiegu, typowa dla tradycyjnych kompozycji, w których obiekty zbieżne prowadzą wzrok do jednego punktu na horyzoncie, również nie jest adekwatna w tym przypadku. Użytkownicy często mylą te różne perspektywy, nie zwracając uwagi na ich kluczowe cechy i konteksty zastosowania. Dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z tych perspektyw ma swoje unikalne właściwości i zastosowania, które mogą znacząco wpłynąć na odbiór wizualny fotografii.

Pytanie 4

Oświetlenie porównywane do "trójkąta" jest klasyfikowane jako rodzaj oświetlenia portretowego

A. realizowanego przy użyciu dwóch lamp umiejscowionych po obydwu stronach modela.

B. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na policzkach modela.

C. realizowanego przy użyciu trzech lamp umieszczonych w równych odległościach od siebie i modela.

D. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w strefie światła.

Pozostałe odpowiedzi zawierają koncepcje, które nie oddają istoty światłocienia z trójkątem. Twierdzenie, że światło portretowe z trójkątem polega na tworzeniu cieni na obu policzkach modela, jest mylące, ponieważ w tej technice kluczowym elementem jest cień rzucany przez nos, a nie równomierne oświetlenie obu stron twarzy. Użycie dwóch lamp po obu stronach modela prowadzi do zupełnie innego efektu oświetleniowego, znanego jako światło kluczowe, które równomiernie oświetla zarówno lewą, jak i prawą stronę twarzy, eliminując cień nosowy, co jest sprzeczne z zamysłem techniki. Z kolei ustawienie trzech lamp w identycznych odległościach może generować bardziej płaskie oświetlenie, również nie oddające charakterystycznego efektu trójkąta. Błędem jest również zakładanie, że każda technika oświetleniowa musi korzystać z większej liczby źródeł światła; w rzeczywistości, minimalistyczne podejście, z jednym kluczowym źródłem światła, często daje najlepsze rezultaty w portretach. Właściwe zrozumienie różnych technik oświetleniowych jest kluczowe dla efektywnego uchwycenia osobowości modela oraz dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 5

W aparatach cyfrowych pomiar natężenia światła w centrum kadru określany jest jako pomiar

A. punktowy.

B. centralnie ważony.

C. matrycowy.

D. wielopunktowy.

Wiele osób traktuje pojęcia związane z pomiarem światła w aparatach fotograficznych jak synonimy, a to niestety prowadzi do typowych błędów w praktyce. Pomiar matrycowy, choć bardzo zaawansowany, opiera się na analizie całego kadru – aparat dzieli obraz na strefy i uśrednia wyniki, próbując dobrać ekspozycję najbardziej „uniwersalną”. Świetnie sprawdza się przy zdjęciach krajobrazowych czy ogólnych ujęciach, gdzie nie dominuje jeden jasny lub ciemny element. Z kolei pomiar wielopunktowy, czasem mylony z matrycowym, to rozwiązanie, które analizuje kilka wybranych punktów na obrazie i na ich podstawie wylicza ekspozycję; to także metoda całościowa, dobra przy bardziej skomplikowanych scenach, ale nie pozwala skupić się na konkretnym detalu w centrum. Pomiar centralnie ważony działa według starej szkoły – ekspozycja liczona jest z całego kadru, ale wyraźnie większą wagę ma środek obrazu. Jest to takie „półśrodek” między precyzją a ogólnością, ale nie daje takiego wpływu na bardzo mały obszar, jak pomiar punktowy. Typowym błędem jest zakładanie, że skoro coś mierzy „w centrum”, to chodzi o tryb centralnie ważony – a tymczasem to pomiar punktowy gwarantuje, że światło zarejestrowane dokładnie w jednym, najmniejszym możliwym fragmencie kadru decyduje o ekspozycji. No i jeszcze jedno: profesjonalni fotografowie często przełączają się na ten tryb właśnie w trudnych warunkach, bo pozwala zapanować nad kadrem tam, gdzie inne tryby zawodzą. W praktyce, korzystanie z nieodpowiedniego trybu pomiaru prowadzi do prześwietleń lub niedoświetleń ważnych elementów zdjęcia, szczególnie gdy kluczowy obiekt nie zajmuje większości kadru. Dlatego zawsze warto rozumieć, jak działa każdy z trybów i świadomie wybierać najlepszy do danej sytuacji.

Pytanie 6

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. płukania

B. naświetlania

C. wywoływania

D. utrwalania

Odpowiedź 'utrwalania' jest w porządku, bo dotyczy stabilizacji obrazu fotograficznego. W fotografii utrwalanie to istotny krok, który ma na celu zablokowanie reakcji chemicznych w emulsji po naświetleniu. Ta reakcja AgBr + Na2S2O3 → Na[AgS2O3] + NaBr pokazuje, jak siarczan sodu (Na2S2O3) działa jak utrwalacz, usuwając nadmiar bromku srebra, który nie był naświetlony. Dzięki temu obraz staje się trwały i nie ulega dalszym zmianom pod wpływem światła, co jest naprawdę ważne w praktyce fotograficznej. Z mojego doświadczenia, skuteczne utrwalanie wymaga odpowiedniego czasu i temperatury, bo w przeciwnym razie mogą się pojawić problemy, jak zbyt jasne lub ciemne zdjęcia. Warto pamiętać, że stosowanie właściwych chemikaliów i technik jest kluczowe, aby zapewnić, że obraz będzie stabilny.

Pytanie 7

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

B. za obiektem, które świeci w kierunku tła

C. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

D. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

Umieszczanie źródła światła przed obiektem skierowanym w stronę tła prowadzi do zupełnie innego efektu wizualnego, który nie sprzyja uzyskaniu konturów ani ich podkreśleniu. Tego typu oświetlenie, nazywane oświetleniem frontalnym, oświetla całą powierzchnię obiektu, co redukuje cień i sprawia, że obiekt wydaje się płaski. Z kolei umiejscowienie światła za obiektem, skierowane w stronę tła, również nie pozwala na wydobycie detali, ponieważ w takim układzie obiekt pozostaje w cieniu, nieprzyciągając uwagi widza. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że więcej światła zawsze przynosi lepsze efekty; niestety, w kontekście oświetlenia konturowego, mniej może oznaczać więcej, gdyż kluczowe jest wykorzystanie kontrastów. Podobnie, umieszczenie źródła światła za obiektem skierowanego w stronę obiektywu może prowadzić do powstawania niepożądanych odblasków oraz utraty detali, co negatywnie wpływa na jakość zdjęcia. Rozumienie, jak różne ustawienia światła wpływają na postrzeganie obiektu, jest kluczowym elementem dla każdego fotografa. Najlepszym podejściem jest eksperymentowanie z różnymi pozycjami źródła światła oraz obserwowanie efektów, co pozwala na rozwijanie umiejętności oraz lepsze dostosowanie się do potrzeb konkretnej sesji zdjęciowej.

Pytanie 8

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym polega na

A. konwersji obrazu do przestrzeni Lab dla lepszego retuszu skóry

B. rozdzieleniu detali i kolorów na oddzielne warstwy w celu selektywnej edycji

C. regulacji zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL

D. usuwaniu szumów przez separację sygnału od zakłóceń

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące metod stosowanych w retuszu fotograficznym. Przykładowo, regulacja zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL to technika bardziej związana z kolor korekcją niż bezpośrednio z metodą frequency separation. Chociaż edycja kanałów Hue, Saturation i Lightness jest istotnym elementem pracy nad kolorystyką, nie ma ona na celu rozdzielenia detali od kolorów. Kolejna koncepcja, czyli usuwanie szumów przez separację sygnału od zakłóceń, odnosi się do zupełnie innych technik obróbki, takich jak redukcja szumów w zdjęciach, ale nie dotyczy metod retuszu, które skupiają się na aspekcie wizualnym i szczegółowym obrazu. Ostatnia opcja, konwersja obrazu do przestrzeni Lab, to przydatna technika w kontekście edycji kolorów, jednak nie jest kluczowym elementem frequency separation, która opiera się na pracy z detalami i kolorami w oddzielnych warstwach. Warto zrozumieć, że prawidłowe podejście do retuszu wymaga solidnej znajomości technik i ich zastosowań, co pomaga unikać typowych błędów myślowych i nieporozumień w zakresie ich efektywności.

Pytanie 9

Sensor typu Four Thirds w porównaniu do pełnej klatki (FF) charakteryzuje się

A. mniejszymi szumami przy długich czasach naświetlania

B. większą głębią ostrości przy tej samej przysłonie

C. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie megapikseli

D. lepszym odwzorowaniem szczegółów przy wysokim ISO

Sensor typu Four Thirds charakteryzuje się mniejszym formatem niż pełna klatka (FF), co przekłada się na większą głębię ostrości przy tej samej przysłonie. W praktyce oznacza to, że przy użyciu obiektywu o tej samej ogniskowej i przysłonie, obraz uzyskany z aparatu z sensorem Four Thirds będzie miał więcej elementów w ostrości w porównaniu do aparatu z sensorem pełnoklatkowym. To zjawisko jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej, gdzie artysta może z łatwością uzyskać efekt rozmytego tła (bokeh), nawet przy większych wartościach przysłony. Warto także zauważyć, że większa głębia ostrości jest korzystna w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest uchwycenie detali zarówno w pierwszym planie, jak i w dalszym tle. Dodatkowo, zmniejszony format sensora pozwala na lżejsze i bardziej kompaktowe obiektywy, co może być istotnym czynnikiem dla fotografów podróżujących, którzy potrzebują mobilnych rozwiązań. W kontekście standardów branżowych, takie właściwości sensora wpływają na wybór sprzętu przez profesjonalnych fotografów, którzy muszą dostosować się do różnych warunków oświetleniowych i kompozycyjnych.

Pytanie 10

Pomiar intensywności światła wykonuje się za pomocą światłomierza ustawionego przed fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę

A. tła

B. modela

C. źródła światła

D. aparatu

Błędne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego roli światłomierza i kierunku, w którym powinno się go umieszczać. Umieszczanie światłomierza skierowanego w stronę modela może prowadzić do nieprawidłowych pomiarów, ponieważ nie uwzględnia ono, jak światło wpływa na rejestrację przez aparat. Z kolei ukierunkowanie światłomierza na tło sprawia, że pomiar nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które będą miały miejsce w kadrze. Taki sposób pomiaru może prowadzić do nienaturalnych efektów świetlnych na zdjęciach, a w rezultacie do niewłaściwej ekspozycji. Skierowanie światłomierza w stronę źródła światła również jest nieodpowiednie, ponieważ pomiar ten nie uwzględni, jak światło rzeczywiście oświetla fotografowany obiekt. Pomijanie kierunku do aparatu podczas pomiarów może skutkować błędnym oszacowaniem ilości światła, które dostaje się do sensora. Najlepszą praktyką w pomiarze światła jest uwzględnienie rzeczywistego ustawienia aparatu i obiektu, aby zapewnić, że pomiar odzwierciedla rzeczywiste warunki oświetleniowe, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Są to elementarne błędy, które mogą zostać łatwo uniknięte poprzez stosowanie odpowiednich technik pomiarowych oraz zrozumienie zasad działania światłomierzy.

Pytanie 11

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. białego i czarnego.

C. niebieskiego i czerwonego.

D. białego i szarego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 12

Podczas wykonywania zdjęcia owoców na tle koszyka zachowując ostry pierwszy i drugi plan ustalono parametry ekspozycji: – czas naświetlania 1/30 s – przysłona f/8 W celu uzyskania rozmytego tła, przy zachowaniu takiej samej ilości światła padającego na matrycę, należy ustawić parametry:

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/2,8

C. 1/250 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/22

Wybierając inne odpowiedzi, łatwo paść ofiarą typowych nieporozumień dotyczących zależności między przysłoną, czasem naświetlania a głębią ostrości. Przykładowo, ustawienie przysłony f/22 przy krótszym czasie 1/60 s spowoduje bardzo dużą głębię ostrości – wszystko od pierwszego do drugiego i dalej planu będzie ostre, ale tło nie będzie rozmyte. Często to błąd osób, które są przyzwyczajone do zasad tzw. „krajobrazówki”, gdzie zależy nam na ostrości całej sceny. Z kolei wybór f/5,6 przy czasie 1/250 s czy 1/125 s daje umiarkowaną głębię ostrości, ale nie aż tak płytką jak przy f/2,8. Może to wynikać z niezrozumienia tego, jak mocno przysłona wpływa na rozmycie tła – różnica między f/8 a f/5,6 jest zauważalna, ale żeby naprawdę „odciąć” motyw od tła, trzeba zejść do wartości rzędu f/2,8 lub niższych. Nierzadko myli się też ekwiwalent ekspozycji – trzeba pamiętać, że każde „otwarcie” przysłony o jeden stopień (np. z f/8 na f/5,6) wymaga skrócenia czasu naświetlania o połowę – i odwrotnie. Tylko odpowiednia kombinacja szeroko otwartej przysłony i krótkiego czasu da efekt rozmytego tła bez prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących fotografów za bardzo skupia się na jednym parametrze, zapominając o reszcie – a ekspozycja i głębia ostrości to układ naczyń połączonych. Dobre zdjęcie to efekt świadomego wyboru wszystkich parametrów, zgodnie z zamierzonym efektem wizualnym.

Pytanie 13

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. skaner bębnowy

B. powiększalnik

C. kopiarka stykowa

D. skaner płaski

Wybór odpowiedzi takich jak skaner bębnowy, powiększalnik czy skaner płaski jest związany z niepełnym zrozumieniem procesu reprodukcji obrazu z negatywu. Skaner bębnowy, choć zapewnia wysoką jakość skanowania, jest przeznaczony do digitalizacji obrazów, a nie do bezpośredniego uzyskiwania pozytywów z negatywów. Proces ten nie gwarantuje odwzorowania w skali 1:1, ponieważ wymaga późniejszego wydrukowania obrazu, co może wprowadzać zniekształcenia i zmiany w oryginalnym formacie. Podobnie, powiększalnik służy do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny, ale nie jest przeznaczony do pracy w skali 1:1, co może prowadzić do utraty oryginalnych detali i jakości obrazu. Z kolei skaner płaski, mimo iż jest uniwersalnym narzędziem do digitalizacji, nie potrafi odwzorować rzeczywistej skali negatywu na papierze bez dodatkowego etapu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście uzyskiwania bezpośrednich kopii pozytywowych. Warto zauważyć, że w fotografii analogowej kluczowe jest zachowanie jakości i detali, dlatego odpowiedni dobór urządzenia do reprodukcji ma ogromne znaczenie. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie procesu digitalizacji z bezpośrednim kopiowaniem i niedocenianie znaczenia skali w kontekście technik fotograficznych.

Pytanie 14

Który rodzaj oświetlenia na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Wypełniające.

B. Górne.

C. Dolne.

D. Konturowe.

Świetnie zauważone, że to właśnie światło wypełniające odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu głębokości cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce oświetlenia planu zdjęciowego, światło wypełniające służy do zmiękczania i redukcji kontrastów powstałych przez światło główne, które zazwyczaj pada z jednej, wybranej strony. W fotografii portretowej czy reklamowej często stosuje się blendy, softboxy lub ekrany odbijające, które pomagają doświetlić tę ciemniejszą część twarzy lub obiektu, przez co obraz staje się bardziej czytelny i plastyczny. Moim zdaniem to właśnie umiejętne balansowanie światłem wypełniającym świadczy o profesjonalizmie operatora obrazu – nie ma nic gorszego niż zbyt głębokie, „czarne dziury” po stronie nieoświetlonej, które zabiją detal i klimat sceny. W branżowych standardach, np. przy zdjęciach filmowych, stosuje się zasadę proporcji światła kluczowego do wypełniającego (tzw. ratio, np. 2:1 lub 4:1), żeby świadomie kontrolować nastroje kadru. Niektórzy operatorzy osiągają ciekawe efekty właśnie poprzez delikatne rozjaśnianie cieni, dzięki czemu całość wydaje się bardziej naturalna i przyjazna dla oka widza. Warto poeksperymentować na własnych sesjach z różną mocą i pozycją światła wypełniającego – efekty potrafią być naprawdę zaskakujące.

Pytanie 15

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. dziecka

B. dyrektora przedszkola

C. opiekuna prawnego dziecka

D. koleżanek

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 16

Nisko zawieszone słońce w godzinach popołudniowych skutkuje w fotografii

A. delikatne cienie

B. krótkie cienie

C. subtelne cienie

D. długie cienie

Popołudniowe, nisko położone słońce rzeczywiście powoduje długie cienie, co jest wynikiem kąta padania światła. Kiedy słońce znajduje się nisko na horyzoncie, promienie świetlne padają na obiekty pod ostrym kątem, co sprawia, że cienie rzucane przez te obiekty są znacznie wydłużone. W praktyce, długie cienie są często wykorzystywane w fotografii do tworzenia dramatycznego efektu i dodawania głębi do kompozycji. Używanie długich cieni może podkreślać teksturę powierzchni oraz wprowadzać ciekawe linie prowadzące w kadrze. W kontekście dobrych praktyk, fotografowie często planują sesje zdjęciowe w złotej godzinie, czyli tuż przed zachodem słońca, aby uzyskać optymalne oświetlenie i ciekawe cieniowanie. Ponadto, długie cienie mogą być wykorzystywane w różnych stylach fotografii, od portretów po krajobrazy, aby wzbogacić wizualną narrację i nadać zdjęciom unikalny charakter.

Pytanie 17

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

B. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

C. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

D. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

W kontekście monitorów do edycji zdjęć, niektóre odpowiedzi wydają się być mylące. Na przykład, stwierdzenie, że OLED osiąga najwyższą dostępną jasność do 10000 nitów jest dalekie od prawdy. W rzeczywistości, typowe jasności dla paneli OLED wynoszą około 500-1000 nitów, a nawet najwyższe modele nie osiągają 10000 nitów. Tego typu wymagania dotyczą bardziej technologii LCD z podświetleniem miniLED. Wysoka jasność jest istotna w kontekście HDR, ale nie jest to główny atut OLED. Kolejna koncepcja, że OLED ma najniższe zużycie energii przy pełnej jasności, jest również niepoprawna. Panele OLED mogą być bardziej energochłonne w sytuacjach, gdy wyświetlają jasne obrazy z dużą ilością białych pikseli, ponieważ każdy piksel emituje światło indywidualnie. Z tego powodu, w trybie ciemnym zużycie energii może być znacznie niższe, ale niekoniecznie przy pełnej jasności. Automatyczna korekcja kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia to kolejna funkcjonalność, która nie jest charakterystyczna dla OLED, ale raczej dla monitorów z zastosowaniem czujników światła, które są osobnym rodzajem technologii. Wnioskując, mylące jest poleganie na tych odpowiedziach, ponieważ nie oddają one rzeczywistych możliwości technologii OLED i mogą prowadzić do nieporozumień w użytkowaniu tych monitorów.

Pytanie 18

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 135 o czułości ISO 50

B. Typ 220 o czułości ISO 200

C. Typ 220 o czułości ISO 50

D. Typ 135 o czułości ISO 200

Wybór niewłaściwego materiału negatywowego wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, wybór filmu typu 135 o czułości ISO 200 może wydawać się właściwy, jednak w kontekście fotografii dzieci w słabo oświetlonym pomieszczeniu, film o mniejszych wymiarach (135) ogranicza pole widzenia i jakość szczegółów, co jest kluczowe przy uchwyceniu dynamicznych i naturalnych momentów. Dodatkowo, użycie filmu o czułości ISO 50, niezależnie od formatu, jest niewłaściwe w warunkach niskiego oświetlenia, gdyż wymaga znacznie dłuższego czasu naświetlania, co zwiększa ryzyko poruszenia zdjęcia, zwłaszcza w przypadku dzieci, które są trudne do uchwycenia w statycznej pozycji. Przy fotografowaniu w takich warunkach, istotne jest, aby film miał odpowiednią czułość, co wiąże się z minimalizacją szumów oraz maksymalizacją detali. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do decyzyjnych błędów, które wpływają na końcowy rezultat. Warto zatem stosować filmy o wyższej czułości, w połączeniu z odpowiednim doborem formatu, aby uzyskać optymalne wyniki. Znajomość właściwości materiałów fotograficznych jest kluczowa w praktyce fotograficznej.

Pytanie 19

Na zdjęciu przeważają barwy

A. dopełniające się.

B. uzupełniające się.

C. ciepłe.

D. zimne.

Na tym zdjęciu widać, że dominują zimne kolory, jak niebo błękitne i metaliczne elementy konstrukcji. Te kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają to do siebie, że dają wrażenie chłodnej atmosfery. Często są wykorzystywane w architekturze i projektowaniu wnętrz, bo pomagają stworzyć spokojne i harmonijne miejsce. Z mojego doświadczenia, projektanci chętnie sięgają po takie zimne palety, gdy chcą, żeby przestrzeń, na przykład biuro czy strefa do medytacji, sprzyjała relaksacji lub lepszej koncentracji. Co ciekawe, barwy zimne potrafią optycznie powiększać pomieszczenia, co jest super ważne przy projektowaniu wnętrz. Świetnym przykładem mogą być nowoczesne biura, które często wybierają szarości, błękity i biele, żeby stworzyć przyjemne miejsce do pracy.

Pytanie 20

Aby uzyskać wysokie powiększenia z czarno-białego negatywu, konieczne jest stosowanie materiału fotograficznego typu 135 o czułości

A. 25 ISO

B. 100 ISO

C. 400 ISO

D. 1600 ISO

Odpowiedź 25 ISO to strzał w dziesiątkę. Przy robieniu reprodukcji z czarno-białego negatywu, czułość materiału zdjęciowego naprawdę ma kluczowe znaczenie. Filmy o niskiej czułości, takie jak 25 ISO, dają super odwzorowanie detali i mniej ziarna. To jest istotne, zwłaszcza gdy musimy powiększać zdjęcia. Jak już coś reprodukujemy, to lepiej używać papierów o niskiej czułości, bo wtedy obraz jest bardziej szczegółowy i klarowny. W ciemni często korzysta się z filmów o niskiej czułości, bo to zmniejsza ryzyko prześwietlenia i lepiej utrzymuje dynamikę tonalną. Z mojego doświadczenia, przy odpowiednim naświetleniu i wywołaniu negatywu, efekty będą naprawdę świetne. Jak poeksperymentujesz z filmami 25 ISO, to na pewno zauważysz dużą poprawę jakości przy powiększeniach. Nie bez powodu wielu ekspertów w fotografii analogowej to potwierdza.

Pytanie 21

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. krótkoogniskowym

B. rybie oko

C. standardowym

D. długoogniskowym

W fotografii detali architektonicznych z dużej odległości, wybór nieodpowiedniego obiektywu może znacząco wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Obiektywy standardowe, które mają ogniskową w okolicach 50 mm, są przeznaczone do ujęć bardziej uniwersalnych, ale przy fotografowaniu z daleka nie zapewnią one odpowiedniej kompresji obrazu ani wyraźnego uwydatnienia detali. Takie podejście często prowadzi do rozmycia kluczowych elementów architektonicznych i niewłaściwego oddania proporcji, co jest szczególnie istotne w kontekście architektury. Również obiektywy krótkoogniskowe, zazwyczaj mające ogniskową poniżej 35 mm, są przeznaczone do szerokokątnych ujęć i uchwycenia większej sceny, co w kontekście detali architektonicznych skutkuje zniekształceniem perspektywy i utratą ostrości w obiektach oddalonych. Ponadto, obiektywy typu rybie oko, które charakteryzują się ekstremalnym szerokim kątem widzenia, wprowadzają poważne zniekształcenia, które mogą całkowicie zniekształcić wygląd budowli, zamiast podkreślać ich detale. Wybierając odpowiedni obiektyw, ważne jest zrozumienie, jak różne ogniskowe wpływają na rezultat końcowy, a także zastosowanie technik kompozycji, które eksponują architekturę w jej najpiękniejszej formie.

Pytanie 22

W której jednostce określa się rozdzielczość skanowania oryginałów?

A. ppi

B. dpi

C. spi

D. lpi

Wybierając inną jednostkę niż spi, można bardzo łatwo wpaść w pułapkę terminologiczną, bo w branży graficznej istnieje kilka podobnych, lecz jednak odmiennych pojęć. Lpi (lines per inch) to jednostka stosowana głównie w poligrafii i oznacza liczbę linii rastrowych na cal – wykorzystywana jest przy opisywaniu jakości druku rastrowego, np. gazet czy magazynów. Lpi nie odnosi się do procesu digitalizacji oryginałów, tylko do ich późniejszego odwzorowania na papierze. Ppi (pixels per inch) z kolei opisuje zagęszczenie pikseli w obrazie cyfrowym, zwłaszcza na monitorach i w plikach graficznych – jest bardzo ważne przy projektowaniu grafiki do prezentacji cyfrowych, ale nie określa możliwości sprzętu skanującego. Dpi (dots per inch) pojawia się często jako synonim rozdzielczości, ale dotyczy drukarek i urządzeń wyjściowych – informuje, ile punktów (czyli fizycznych kropek) urządzenie jest w stanie nałożyć na powierzchnię nośnika. To typowy błąd w myśleniu – mylenie dpi i spi, bo i jedno, i drugie odnosi się do liczby punktów na cal, ale mają inne znaczenie w praktyce. Z mojego punktu widzenia częste zamienne stosowanie tych skrótów świadczy o braku precyzji, a w profesjonalnym środowisku drukarskim czy graficznym jest wręcz niepożądane. Do opisu rozdzielczości skanowania używamy wyłącznie spi, bo tylko ona precyzyjnie mówi o liczbie próbek pobranych przez skaner z oryginału. To ważne zwłaszcza przy archiwizacji, digitalizacji dzieł sztuki czy precyzyjnych reprodukcjach – tam jakość zaczyna się właśnie od dobrze dobranej wartości spi, a nie od dpi czy ppi, które mają już inne zastosowanie. Warto więc pamiętać o tym rozróżnieniu, bo pomyłka tu może skutkować nieodpowiednią jakością końcowego obrazu lub nieporozumieniami na etapie przygotowania materiałów.

Pytanie 23

Przetwornik APS-C w porównaniu do pełnoklatkowego (FF) charakteryzuje się

A. lepszym odwzorowaniem kolorów w zakresie czerwieni

B. mniejszym obszarem rejestrowanego obrazu i współczynnikiem crop 1.5-1.6x

C. większą wartością megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości

D. mniejszą głębią ostrości przy tej samej wartości przysłony

Odpowiedzi sugerujące większą wartość megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości przetwornika są nieprawidłowe, ponieważ liczba megapikseli nie jest bezpośrednio zależna od rozmiaru matrycy. Zazwyczaj, większe matryce, takie jak pełnoklatkowe, mają lepszą zdolność rejestrowania szczegółów oraz lepsze właściwości w zakresie szumów przy wyższych czułościach ISO. Oznacza to, że nawet jeśli matryca APS-C ma tyle samo megapikseli co matryca FF, to niekoniecznie oznacza to, że jakość obrazu będzie na tym samym poziomie. W przypadku odwzorowywania kolorów, nie ma dowodów na to, że przetworniki APS-C lepiej odwzorowują kolory, zwłaszcza w zakresie czerwieni. W rzeczywistości, różnice w odwzorowaniu barw często wynikają z zastosowania różnych technologii w przetwornikach, a nie samego rozmiaru matrycy. Na koniec, mniejsza głębia ostrości przy tej samej wartości przysłony jest także błędna, ponieważ obiektywy o tej samej przysłonie na matrycy APS-C będą dawały większą głębię ostrości niż na pełnoklatkowej matrycy, co jest efektem różnicy w wielkości matrycy. Błędy te wynikają z typowych nieporozumień dotyczących działania przetworników obrazu i ich charakterystyki.

Pytanie 24

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. żelazicyjanek potasu

B. chlorek srebra

C. siarczan hydroksylaminy

D. tiosiarczan sodu

Jeśli myślisz o użyciu innych substancji jako utrwalaczy, to pewnie troszkę mylisz się w temacie. Siarczan hydroksylaminy, choć używany w różnych reakcjach, nie ma właściwości, które są potrzebne do stabilizacji obrazów fotograficznych. To bardziej reduktor, a nie coś, co by usunęło jony srebra. Natomiast chlorek srebra to substancja, która już jest częścią emulsji, więc nie działa jako utrwalacz. Po naświetleniu musisz ją usunąć. Żelazicyjanek potasu, z kolei, może być używany w niektórych kolorowych procesach, ale w klasycznej czarno-białej fotografii nie jest aż tak przydatny. Często błędy wynikają z niezrozumienia, jakie funkcje chemiczne pełnią te substancje, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zastosowaniu w praktyce fotograficznej.

Pytanie 25

Wskaź typy aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Wielkoformatowe

B. Bezlusterkowe

C. Wodoodporne kompaktowe

D. Kompaktowe

Wybór aparatów bezlusterkowych, wodoodpornych kompaktów czy aparatów kompaktowych jako typów, które nie rejestrują wideo, jest mylny. Bezlusterkowce to nowoczesne aparaty, które często oferują zarówno funkcje fotograficzne, jak i możliwość nagrywania wideo w wysokiej jakości. Wiele z nich jest używanych przez profesjonalnych filmowców oraz vlogerów, co pokazuje ich wszechstronność i zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii po produkcję filmową. Wodoodporne aparaty kompaktowe, zaprojektowane z myślą o ekstremalnych warunkach, również zazwyczaj oferują funkcje nagrywania wideo, co czyni je odpowiednimi do dokumentowania aktywności w wodzie czy podczas podróży na świeżym powietrzu. Aparaty kompaktowe, mimo że są mniejsze i prostsze w obsłudze, również często mają możliwość rejestrowania filmów, co czyni je popularnym wyborem wśród amatorów i podróżników. Warto zauważyć, że niektóre osoby mogą mylnie zakładać, że mniejszy rozmiar sprzętu wiąże się z ograniczeniami funkcjonalnymi. Takie myślenie może prowadzić do niewłaściwego doboru sprzętu w zależności od potrzeb, co z kolei może osłabić jakość finalnych materiałów zarówno fotograficznych, jak i wideo. Kluczowe jest, aby przed zakupem aparatu dokładnie zbadać jego specyfikacje i możliwości, aby podejmować świadome decyzje w oparciu o wymagania danego projektu.

Pytanie 26

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. Szary neutralny

B. Połówkowy

C. Polaryzacyjny

D. UV

Filtr UV, mimo że popularny wśród fotografów, nie jest skuteczny w eliminacji refleksów świetlnych. Jego głównym celem jest ochrona obiektywu przed kurzem, zarysowaniami i innymi uszkodzeniami, a nie redukcja odblasków. Często mylnie sądzi się, że filtr UV poprawia jakość obrazu poprzez redukcję refleksów, jednak w praktyce ma to minimalny wpływ na odbicia. Ponadto, stosowanie filtra UV w sytuacjach z refleksami może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak utrata kontrastu i jakości obrazu. Z kolei filtr szary neutralny, choć użyteczny w kontrolowaniu ekspozycji w jasnych warunkach, nie jest zaprojektowany do eliminowania odbić. Jego główna funkcja to ograniczenie ilości światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na dłuższe czasy naświetlania lub większe otwarcie przysłony. W sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z refleksami, filtr połówkowy także nie spełnia swojej roli, gdyż jego zastosowanie dotyczy głównie scen, w których występuje duża różnica w jasności między niebem a ziemią. Podsumowując, mylenie funkcji tych filtrów może prowadzić do nieefektywnych efektów w fotografii, dlatego warto jasno zrozumieć ich zastosowanie i ograniczenia, by nie stracić na jakości swoich zdjęć.

Pytanie 27

W kontekście obrazu termin "harmonijny układ starannie dobranych elementów tworzących całość na płaszczyźnie" dotyczy

A. kompozycji

B. głębi koloru

C. rozdzielczości

D. digitalizacji

Digitalizacja odnosi się do procesu przekształcania analogowych informacji w formę cyfrową, co nie ma związku z układem elementów wizualnych w dziele sztuki. Pojęcie to jest kluczowe w kontekście archiwizacji i udostępniania materiałów w formie elektronicznej, jednak nie dotyczy estetyki i kompozycji. Rozdzielczość to termin techniczny związany z jakością obrazu, najczęściej definiowany jako liczba pikseli na jednostkę długości, co wpływa na ostrość i szczegółowość wyświetlanego obrazu. Mimo iż rozdzielczość jest istotna w obróbce grafiki, nie ma ona wpływu na harmonijny układ elementów w kompozycji. Głębia koloru z kolei dotyczy intensywności i nasycenia barw w dziele artystycznym, co również nie ma zastosowania w kontekście układania elementów w całość. Często, przy wyborze odpowiedzi, popełnia się błąd koncentrowania się na technicznych aspektach obrazu, zamiast na jego formalnej organizacji. Takie podejście prowadzi do nieporozumień, gdyż każdy z tych terminów ma swoje specyficzne znaczenie i zastosowanie w różnych dziedzinach sztuki i technologii, które są niezwiązane z kompozycją.

Pytanie 28

Najnowszy standard kart pamięci CFexpress Type B oferuje maksymalną prędkość transferu do

A. 800 MB/s

B. 300 MB/s

C. 2000 MB/s

D. 5000 MB/s

Niestety, wybrane odpowiedzi nie odzwierciedlają aktualnych standardów w technologii kart pamięci. Odpowiedzi takie jak 300 MB/s, 5000 MB/s czy 800 MB/s są błędne, ponieważ nie uwzględniają faktycznych możliwości technologii CFexpress Type B. Przykładowo, prędkość 300 MB/s jest zbyt niska, aby pasować do specyfikacji najnowszych kart, które mają na celu obsługę zaawansowanych procesów zapisu danych. Z kolei wartość 5000 MB/s choć znacznie wyższa, przekracza możliwości aktualnych standardów CFexpress Type B, które są dostosowane do potrzeb profesjonalnych zastosowań, ale w tej chwili nie osiągają takich poziomów. Ostatnia wartość 800 MB/s również nie odpowiada rzeczywistości, ponieważ karty CFexpress Type B są projektowane z myślą o maksymalnej wydajności, która w przypadku najnowszych modeli wynosi właśnie 2000 MB/s. Stąd wynika, że typowe błędy myślowe, jakie mogą prowadzić do takich pomyłek, to nieznajomość aktualnych standardów lub mylenie z innymi formatami kart, które mogą faktycznie oferować różne prędkości transferu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla profesjonalistów, którzy potrzebują najwyższej wydajności w swojej pracy.

Pytanie 29

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. obiektyw typu rybie oko

B. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

C. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

D. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

Wybór obiektywu szerokokątnego o ogniskowej 14-24 mm do zdjęć sportowych w hali sportowej jest nietrafiony. Szerokokątne obiektywy są doskonałe do fotografii krajobrazowej czy architektury, gdzie szerszy kąt widzenia pozwala uchwycić więcej elementów sceny. W przypadku sportu, jednak, kluczowe jest uchwycenie akcji z bliska i z odpowiednim poziomem detali. Ogniskowa 14-24 mm sprawia, że sportowiec może wydawać się mały na zdjęciu, a jego ruchy nie będą dobrze widoczne. Również problemy z perspektywą mogą prowadzić do zniekształceń, które są niepożądane w fotografii sportowej. Obiektyw typu rybie oko, choć interesujący ze względu na swoją unikalną charakterystykę, również nie sprawdzi się w tej sytuacji. Tego typu obiektywy mają ekstremalny kąt widzenia, co wprowadza spore zniekształcenia obrazu. Zdjęcia będą wyglądać nienaturalnie, a detale sportowców będą nieczytelne. Standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm z kolei oferuje zbyt mały zasięg, co w przypadku sportów dynamicznych w hali również nie pozwala na dobre uchwycenie akcji. W efekcie, podejmując decyzję o wyborze obiektywu do fotografii sportowej, warto kierować się zasadami dobrego oświetlenia i odpowiedniego kąt widzenia, które umożliwią uzyskanie najlepszych efektów wizualnych. Jasny teleobiektyw 70-200 mm jest w tym kontekście najlepszym wyborem.

Pytanie 30

Oznaczenie OS znajdujące się na obudowie obiektywu wskazuje na

A. stabilizację ogniskowej

B. ogniskową stałą

C. stabilizację obrazu

D. ogniskową zmienną

Wybór odpowiedzi dotyczących stabilizacji ogniskowej, ogniskowej stałej lub zmiennej wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie działania obiektywów. Stabilizacja ogniskowej nie jest terminem standardowym i nie odnosi się do technologii stabilizacji obrazu. Stabilizacja ogniskowej sugerowałaby, że ogniskowa obiektywu zmienia się w czasie, co jest niezgodne z zasadami fizyki optyki. Ogniskowa stała i zmienna odnoszą się do konstrukcji optycznej obiektywu, a nie do jego zdolności do redukcji drgań. Obiektywy o stałej ogniskowej mają jedną, ustaloną ogniskową, co oznacza, że wymagają zmiany pozycji aparatu, aby kadrować zdjęcia, podczas gdy obiektywy zmienne pozwalają na regulację ogniskowej w szerszym zakresie, ale niekoniecznie zawierają mechanizm stabilizacji obrazu. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieefektywnego użytkowania sprzętu i niezadowalających wyników fotograficznych. Warto skupić się na specyfikacjach technicznych obiektywów oraz ich zastosowaniu w praktyce, aby podejmować świadome decyzje dotyczące zakupu wyposażenia fotograficznego.

Pytanie 31

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

B. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

C. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

D. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

Zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe to obecnie jedna z najważniejszych innowacji w dziedzinie nośników pamięci w profesjonalnych aparatach fotograficznych. Dyski SSD oferują znacznie wyższą prędkość transferu danych niż tradycyjne karty SD, co pozwala na szybsze zapisywanie dużych plików RAW oraz filmów w wysokiej rozdzielczości. Interfejs PCIe umożliwia osiągnięcie prędkości rzędu kilku gigabitów na sekundę, co jest kluczowe w pracy z nowoczesnymi aparatami. Przykładowo, profesjonaliści fotografujący w trudnych warunkach, takich jak sport czy dokumentacja wydarzeń, mogą skorzystać na szybkiej wymianie danych, co w efekcie pozwala na efektywniejsze wykorzystanie czasu. Dodatkowo, dyski SSD charakteryzują się większą odpornością na wstrząsy i uszkodzenia mechaniczne w porównaniu do kart SD, co zwiększa ich trwałość. To podejście jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, które stawiają na wydajność i niezawodność.

Pytanie 32

Jaki obiektyw o konkretnej ogniskowej powoduje, że na zdjęciu występuje efekt zniekształcenia w formie beczki?

A. 200 mm

B. 50 mm

C. 500 mm

D. 10 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 50 mm jako odpowiedzi na pytanie o dystorsję beczkowatą nie uwzględnia właściwości geometrycznych tego typu obiektywu. Obiektywy 50 mm są zazwyczaj określane jako standardowe, oferując kąt widzenia zbliżony do ludzkiego oka, co oznacza, że obraz jest odwzorowywany w sposób dość naturalny, bez wyraźnych deformacji. W efekcie, dystorsja beczkowata jest praktycznie nieobecna, co czyni ten typ obiektywu mało odpowiednim do uzyskania tego efektu. W przypadku obiektywów długich, takich jak 200 mm czy 500 mm, możemy mówić o dystorsji w postaci dystorsji poduszkowatej, która jest znacznie mniej zauważalna, ale nie jest to efekt beczkowaty. Wybór tych obiektywów narzuca na fotografa inne wyzwania, jak ograniczenie kąta widzenia, co zmusza do większej odległości od obiektu. Efekty dystorsji są bardziej zauważalne w obiektywach o krótkiej ogniskowej, natomiast średnie i długie ogniskowe są bardziej stabilne pod względem odwzorowania prostokątnych kształtów. Właściwe zrozumienie charakterystyki obiektywów oraz ich zastosowania jest kluczowe dla uzyskania zamierzonego efektu wizualnego, a także dla unikania typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących wyboru sprzętu fotograficznego.

Pytanie 33

Jeśli na kole trybów aparatu fotograficznego ustawiono symbol „S (Tv)”, to oznacza, że fotograf wykona zdjęcia w trybie

A. manualnym.

B. automatyki programowej.

C. automatyki z preselekcją czasu.

D. automatyki z preselekcją przysłony.

Tryb oznaczony jako „S” (w aparatach Nikon, Sony, Fuji) lub „Tv” (w Canonach) to automatyka z preselekcją czasu, czasami nazywana też priorytetem migawki. Ustawiając aparat w tym trybie, fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, by uzyskać właściwą ekspozycję. To jest super wygodne, gdy zależy Ci np. na zamrożeniu ruchu (krótki czas) przy fotografowaniu sportu albo na wydłużeniu czasu, żeby pokazać ruch, tak jak rozmycie wody w krajobrazach. Moim zdaniem, to jeden z bardziej praktycznych trybów do świadomej pracy, bo masz bezpośrednią kontrolę nad tym, jak rejestrowany jest ruch na zdjęciu. Branżowe standardy praktycznie zawsze zalecają preselekcję czasu w fotografii reportażowej i sportowej, bo to czas decyduje o kluczowym efekcie końcowym. Dodatkowo warto pamiętać, że korzystając z tego trybu, fotograf nie musi już przejmować się skomplikowaną analizą ekspozycji – wystarczy, że wie, jak czas wpływa na efekt. W codziennej pracy często korzystam właśnie z preselekcji czasu, kiedy np. fotografuję dzieci biegające po placu zabaw – dzięki temu zdjęcia są ostre, bez rozmyć. Warto eksperymentować z różnymi czasami, żeby lepiej zrozumieć, jak aparat reaguje i jak zmienia się głębia ostrości czy jasność zdjęcia w różnych warunkach. To naprawdę daje poczucie kontroli i pozwala łatwiej osiągać zamierzone efekty.

Pytanie 34

Przedstawione zdjęcie wykonano zgodnie z zasadą kompozycji

A. horyzontalnej.

B. rytmicznej.

C. centralnej.

D. symetrycznej.

Wybór odpowiedzi związanej z rytmiczną, symetryczną lub horyzontalną kompozycją jest nieprawidłowy ze względu na niewłaściwe zrozumienie zasad kompozycji w fotografii. Kompozycja rytmiczna zakłada powtarzalność elementów w kadrze, co tworzy wrażenie ruchu i dynamiki. W przypadku omawianego zdjęcia nie można dostrzec żadnych elementów, które by się powtarzały w sposób tworzący rytm; kluczowym obiektem jest kot, a inne elementy tła nie wykazują takiej struktury. Symetria, z drugiej strony, odnosi się do równowagi wizualnej, gdzie obie strony kadru są do siebie podobne lub identyczne. W przypadku tego zdjęcia, chociaż umiejscowienie kota w centrum może wprowadzać pewne wrażenie symetrii, to jednak brak wyraźnych symetrycznych elementów po obu stronach sprawia, że nie jest to prawidłowa interpretacja. Horyzontalna kompozycja polega natomiast na rozłożeniu obiektów w poziomie, co tworzy znacznie odmienny efekt od tego, który obserwujemy w omawianym przykładzie. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów w fotografii, dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować elementy kompozycyjne w każdym obrazie. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można dojść do mylnych wniosków, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie kompozycji wizualnej.

Pytanie 35

Dobór prawidłowych parametrów ekspozycji materiału zdjęciowego o określonej czułości możliwy jest przy zastosowaniu

A. pehametru.

B. światłomierza.

C. spektrometru.

D. kolorymetru.

Wybrałeś światłomierz i to jest jak najbardziej prawidłowe podejście. Światłomierz to kluczowe narzędzie każdego fotografa – zarówno w pracy z materiałami światłoczułymi tradycyjnymi, jak i podczas fotografii cyfrowej. Jego głównym zadaniem jest pomiar ilości światła padającego na daną scenę lub odbijanego od fotografowanego obiektu, co przekłada się bezpośrednio na dobranie odpowiednich parametrów ekspozycji: czasu naświetlania, przysłony i czułości ISO materiału. Dzięki prawidłowemu użyciu światłomierza można uniknąć prześwietleń lub niedoświetleń zdjęć, co przy pracy z materiałami światłoczułymi (filmami, błonami, papierami) jest dosłownie kluczowe – te materiały mają określoną czułość i zakres tolerancji naświetlenia. Moim zdaniem każda osoba pracująca z filmem powinna nauczyć się korzystać ze światłomierza ręcznego, nawet jeśli aparat posiada własny wbudowany. W praktyce, zwłaszcza w profesjonalnym środowisku (np. w fotografii studyjnej czy w filmie), korzystanie z dedykowanego światłomierza pozwala lepiej kontrolować światło i precyzyjniej uzyskać zamierzony efekt. Warto pamiętać, że dobrze dobrana ekspozycja to fundament obrazu, a światłomierz to jakby „oczy fotografa” do oceny warunków oświetleniowych. Branżowe standardy, na przykład w fotografii analogowej, wręcz wymagają stosowania światłomierza, bo tam nie ma możliwości natychmiastowej kontroli efektu tak jak w cyfrze. Na marginesie dodam, że w dobie cyfrowej fotografii światłomierz nadal się przydaje, zwłaszcza przy nietypowych warunkach oświetlenia, gdzie zaufanie automatyce aparatu może prowadzić do błędów.

Pytanie 36

Która technika druku jest najczęściej stosowana do profesjonalnych wydruków fotograficznych w dużym formacie?

A. Druk igłowy

B. Druk laserowy

C. Druk pigmentowy atramentowy

D. Druk termosublimacyjny

Wybór technik druku innych niż druk pigmentowy atramentowy często wynika z niepełnego zrozumienia ich właściwości i zastosowań. Druk laserowy jest techniką, która może być używana do produkcji dokumentów, ale nie jest idealna do profesjonalnych wydruków fotograficznych. Jej ograniczona gama kolorów oraz mniejsze nasycenie barw sprawiają, że wyniki mogą być nieodpowiednie do wymagających zastosowań artystycznych. Z kolei druk termosublimacyjny, chociaż popularny w niektórych segmentach, takich jak druk na tkaninach czy tworzeniu materiałów reklamowych, ma swoje ograniczenia w odniesieniu do trwałości i jakości na dużych formatach, szczególnie w kontekście płaskich powierzchni. Wydruki termosublimacyjne mogą tracić na jakości po dłuższym czasie, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym druku fotograficznym. Druk igłowy to technika, która z kolei jest stosowana głównie do druku faktur i dokumentów, a nie do fotografii, gdzie jakość obrazu i odwzorowanie detali jest kluczowe. Wybierając niewłaściwą technikę, można łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że wszystkie metody drukarskie są sobie równe, co jest mylnym przekonaniem. Warto zatem dobrze zrozumieć różnice oraz specyfikę każdej z tych technologii, aby dokonać świadomego wyboru, dostosowanego do potrzeb.

Pytanie 37

Fotografię kropel rosy na trawie w celu uzyskania na negatywie skali odwzorowania 1:1 należy wykonać z odległości

A. czterech ogniskowych obiektywu.

B. połowy ogniskowej obiektywu.

C. jednej ogniskowej obiektywu.

D. dwóch ogniskowych obiektywu.

Wielu początkujących myśli, że im bliżej obiektu podejdą z obiektywem, tym lepszą uzyskają skalę odwzorowania, ale w rzeczywistości rządzi tym ścisła matematyka soczewki. Skala odwzorowania 1:1 oznacza, że rozmiar obrazu na matrycy lub filmie jest identyczny z rzeczywistym rozmiarem fotografowanego obiektu – tu właśnie często pojawia się błąd interpretacyjny. Ustawienie aparatu w odległości jednej ogniskowej od obiektu skutkuje powiększeniem 1:∞, co jest nielogiczne i fizycznie niemożliwe w klasycznej optyce – to teoretyczny punkt ogniskowania dla nieskończenie odległych motywów, żadne typowe makro tak nie działa. Jeszcze bliżej, bo w połowie ogniskowej, nie daje realnego żądnego obrazu, to już zupełnie poza zakresem pracy większości obiektywów i najczęściej kończy się całkowitą nieostrością, a nawet brakiem zogniskowanego obrazu. Z drugiej strony, cztery ogniskowe to już zbyt daleko dla uzyskania odwzorowania 1:1 – w tym punkcie obraz jest odpowiednio zredukowany, a nie powiększony, więc na matrycy uzyskujemy dużo mniejszy, pomniejszony obraz obiektu. Problem z doborem odległości często bierze się z mylenia wymagań technicznych makrofotografii z portretami czy krajobrazami, gdzie inne zasady mają zastosowanie. Dla makro – tylko dokładna znajomość równań soczewkowych i zachowanie tych proporcji daje pewność, że zdjęcie będzie ostre na całej powierzchni kropli i w skali 1:1. W praktyce warto o tym pamiętać, bo nieprawidłowa odległość skutkuje nie tylko brakiem ostrości, ale też zupełnie niezgodnym z rzeczywistością powiększeniem. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie uniwersalnych wartości, np. „zawsze jak najbliżej”, prowadzi do wielu nieudanych prób, a przecież kluczem jest właśnie konkretna, wyliczona odległość – dwie ogniskowe obiektywu dla 1:1.

Pytanie 38

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. AI

B. JPEG

C. TIFF

D. CDR

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.

Pytanie 39

Na podstawie wykresów okna Poziomy przed i po modyfikacji obrazu można wywnioskować, że dokonano korekcji polegającej na

A. oziębieniu tonacji barwnej obrazu.

B. zwiększeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

C. zmniejszeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

D. ociepleniu tonacji barwnej obrazu.

Patrząc na Twoje błędne odpowiedzi, widać, że mogą pojawić się typowe pomyłki, jeśli chodzi o interpretację histogramów i korekcji obrazu. Oziębienie tonacji barwnej, które według Ciebie miało miejsce, sugeruje przesunięcie kolorów w stronę niebieskiego. Jednak przy zwiększaniu rozpiętości tonalnej, tak naprawdę nic takiego się nie dzieje. Różne rzeczy tu mają znaczenie – oziębienie nie zależy tylko od rozpiętości, ale też od nasycenia i balansu kolorów. Zmniejszenie rozpiętości tonalnejwięc oznaczałoby ograniczenie tonalne, co w efekcie prowadzi do utraty detali w jasnych i ciemnych partiach obrazu. A takie ocieplenie tonacji, sugerujące przesunięcie w stronę czerwieni czy żółci, nie jest zgodne z tym, co się dzieje w histogramie. Kluczowe jest zrozumienie, że te terminy są różne i mają duże znaczenie w pracy nad zdjęciami. Zwróć na to uwagę w przyszłości!

Pytanie 40

Który profil kolorów jest standardowym profilem monitorów i najlepszym wyborem dla publikacji internetowych?

A. CMYK

B. sRGB

C. Adobe RGB

D. ProPhoto RGB

sRGB (standard Red Green Blue) to najpopularniejszy profil kolorów stosowany w sieci, zaprojektowany z myślą o wyświetlaczach komputerowych oraz publikacjach internetowych. Jego szerokość gamy kolorystycznej jest optymalna dla większości monitorów, co czyni go standardem w branży. Używanie sRGB w projektach internetowych zapewnia, że kolory będą wyświetlane prawidłowo na różnych urządzeniach, co jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście różnorodności sprzętu użytkowników. Przykładowo, jeśli tworzysz grafikę do publikacji na stronie internetowej, zastosowanie profilu sRGB gwarantuje, że odbiorcy zobaczą zbliżone odcienie kolorów, niezależnie od tego, czy używają laptopa, smartfona, czy tabletu. W praktyce, wiele platform, takich jak Facebook czy Instagram, automatycznie konwertuje przesyłane zdjęcia do sRGB, ponieważ jest to profil najbardziej odpowiedni dla sieci. Wybierając sRGB, wspierasz również zasady dostępności i ułatwiasz doświadczenie użytkowników przeglądających Twoje treści.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej