Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 13:41
  • Data zakończenia: 20 grudnia 2025 13:50

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Interfejs, który pozwala na bezprzewodowe połączenie myszy z komputerem to

A. Bluetooth
B. DVI
C. RS 232
D. IEEE_284
Bluetooth to taki standard komunikacji bezprzewodowej, który pozwala na przesyłanie danych na krótkie odległości. Dzięki temu idealnie nadaje się do łączenia różnych urządzeń, jak np. myszki, klawiatury czy słuchawki z komputerami. Działa w paśmie 2.4 GHz, co sprawia, że zakłócenia są minimalne i połączenie jest stabilne. Co jest fajne, to to, że urządzenia peryferyjne łatwo się rozpoznają przez system operacyjny dzięki protokołom, takim jak HID. Oznacza to, że wystarczy podłączyć myszkę Bluetooth i od razu można z niej korzystać, co jest super wygodne! W praktyce, używanie myszek bez kabli daje więcej swobody w ruchach i eliminacja kabli sprawia, że praca staje się przyjemniejsza. Warto też pamiętać, że Bluetooth jest szeroko wspierany w różnych urządzeniach, co czyni go bardzo uniwersalnym rozwiązaniem dla osób, które szukają mobilności. W dzisiejszych czasach, szczególnie w biurach i przy pracy zdalnej, technologia ta nabiera naprawdę sporego znaczenia, bo umożliwia szybkie i łatwe połączenia w różnych sytuacjach.
Pytanie 2

Oscylogram przedstawia sygnalizację

Ilustracja do pytania
A. tonową.
B. dekadową.
C. cyfrową.
D. prądem stałym.
Wybór odpowiedzi cyfrowej, prądu stałego lub dekadowej nie jest zgodny z charakteryzowanym przez oscylogram sygnałem. Sygnały cyfrowe charakteryzują się dyskretnymi wartościami i skokowymi zmianami, co jest całkowicie różne od płynności sygnałów tonowych. Oscylogram dla sygnałów cyfrowych przedstawiałby wartości 0 i 1, a nie ciągłe fale. Prąd stały, z kolei, jest stałym napięciem, które nie zmienia się w czasie, co również nie odpowiada charakterystyce sygnału tonowego, który jest dynamiczny i zmienia swój kształt w zależności od przesyłanej informacji. W przypadku sygnałów dekadowych, które są stosowane w komunikacji do reprezentowania wartości w systemie dziesiętnym, również brak jest falowego charakteru oscylogramu. Zrozumienie tych różnych rodzajów sygnałów jest kluczowe w inżynierii telekomunikacyjnej, a pomyłki w ich klasyfikacji mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów oraz trudności w ich implementacji. Dlatego ważne jest, aby podczas analizy sygnałów zwracać uwagę na ich specyfikę i zastosowanie, unikając ogólnych założeń, które mogą wprowadzać w błąd.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Który z kodów stosowanych w warstwie fizycznej integruje ISDN oraz inne technologie cyfrowe i opiera się na wykorzystaniu czterech poziomów napięcia, przy czym każde dwa kolejne bity informacji przekładają się na jeden poziom napięcia?

A. AMI
B. CMI
C. HDB-3
D. 2B1Q
Odpowiedź 2B1Q jest poprawna, ponieważ jest to kod, który skutecznie łączy technologię ISDN z innymi technologiami cyfrowymi, wykorzystując cztery poziomy napięcia. 2B1Q, co oznacza '2 Bity na 1 Quadro', konwertuje każdy parę bitów na jeden z czterech poziomów napięcia, co pozwala na efektywniejszą transmisję danych w porównaniu do tradycyjnych metod. Stosowanie 2B1Q przyczynia się do zmniejszenia pasma wymaganego do przesyłania cyfrowych sygnałów, co jest szczególnie ważne w kontekście ograniczonych zasobów w sieciach telekomunikacyjnych. Przykładowo, kod 2B1Q jest stosowany w systemach DSL (Digital Subscriber Line), gdzie efektywna transmisja danych jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Zastosowanie tego kodu jest zgodne z zaleceniami ITU-T, co czyni go standardem w branży telekomunikacyjnej. Dodatkowo, dzięki wykorzystaniu czterech poziomów napięcia, 2B1Q znacznie redukuje ryzyko błędów transmisyjnych, co poprawia ogólną niezawodność połączeń cyfrowych.
Pytanie 7

Jeśli linia telefoniczna była zajęta przez 45 minut, jakie jest jej obciążenie?

A. 0,85 Erlanga
B. 0,75 Erlanga
C. 0,65 Erlanga
D. 0,55 Erlanga
Obciążenie linii telefonicznej, które wyrażamy w jednostkach Erlang, jest miarą intensywności użycia tej linii w danym czasie. W przypadku, gdy linia telefoniczna jest zajęta przez 45 minut w okresie godziny, obliczamy obciążenie jako stosunek czasu zajęcia do całkowitego czasu trwania (60 minut). Tak więc, obciążenie wynosi 45/60, co daje 0,75 Erlanga. W praktyce, wartość ta jest kluczowa dla operatorów telekomunikacyjnych, ponieważ pozwala na optymalne zarządzanie zasobami i planowanie pojemności sieci. Pomaga to w dostosowywaniu liczby linii telefonicznych do rzeczywistego zapotrzebowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą telekomunikacyjną. Ustalanie właściwego obciążenia linii umożliwia również uniknięcie przeciążeń, co może prowadzić do obniżenia jakości usług oraz niezadowolenia użytkowników. Wiedza o obciążeniu linii jest zatem niezbędna w kontekście analizy wydajności sieci oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu usług (Quality of Service, QoS).
Pytanie 8

Aby sprawdzić ciągłość kabla UTP Cat 5e oraz wykrywać odwrócone i skrzyżowane pary, należy użyć

A. tester okablowania
B. mikroskop światłowodowy
C. reflektometr optyczny OTDR
D. oscyloskop cyfrowy
Tester okablowania to narzędzie, które jest kluczowe dla sprawdzania ciągłości i jakości połączeń w kablach UTP, takich jak Cat 5e. Umożliwia on wykrywanie par odwróconych, par skrzyżowanych oraz innych problemów, które mogą wpływać na wydajność sieci. Dzięki zastosowaniu testera, technicy mogą szybko i efektywnie ocenić, czy kabel spełnia wymagania standardu, takiego jak TIA/EIA-568, co jest istotne dla zapewnienia poprawności instalacji. Tester okablowania może przeprowadzać różnorodne testy, w tym testy ciągłości, pomiar długości kabla, a także testy na obecność zakłóceń. Przykładem zastosowania testera jest sprawdzanie instalacji kabli w biurze, gdzie ważne jest, aby zapewnić wysoką jakość sygnału i minimalizować ryzyko zakłóceń. Regularne testowanie okablowania jest częścią dobrych praktyk w zarządzaniu infrastrukturą sieciową, co przyczynia się do bezpieczeństwa i efektywności działania systemów IT.
Pytanie 9

Aby zweryfikować początkową poprawność funkcjonowania urządzeń wejścia/wyjścia w komputerze podczas uruchamiania, wykorzystuje się procedury oznaczone skrótem literowym

A. IDE
B. ECC
C. ACPI
D. POST
POST, czyli Power-On Self-Test, to procedura diagnostyczna, która jest uruchamiana automatycznie podczas startu komputera. Jej głównym celem jest sprawdzenie podstawowych funkcji sprzętowych i urządzeń wejścia/wyjścia. Gdy komputer jest włączany, POST weryfikuje, czy kluczowe komponenty, takie jak pamięć RAM, procesor, oraz urządzenia peryferyjne, są prawidłowo zainstalowane i działają poprawnie. W przypadku wykrycia problemów, POST może wydawać dźwięki (beep codes) lub wyświetlać odpowiednie komunikaty na ekranie, co pozwala użytkownikowi na szybką identyfikację problemu. To standardowe podejście stosowane w praktycznie wszystkich nowoczesnych komputerach i laptopach, które gwarantuje, że system operacyjny nie zostanie uruchomiony, jeśli urządzenia nie są w pełni sprawne. Warto dodać, że procedura POST jest również częścią dobra praktyka w inżynierii komputerowej, ponieważ umożliwia wczesne wykrycie i eliminowanie problemów sprzętowych, co w efekcie zwiększa niezawodność systemu.
Pytanie 10

Aby ograniczyć ryzyko związane z "dziurami w systemie operacyjnym", czyli lukami w oprogramowaniu, powinno się

A. ustawić codzienną aktualizację oprogramowania antywirusowego
B. wprowadzić w zasadach haseł wymagania dotyczące ich złożoności
C. opracować zasady grupowe, które określają dostępne oprogramowanie dla wszystkich użytkowników
D. skonfigurować automatyczną aktualizację systemu
Koncepcje związane z utworzeniem zasad grupowych czy włączeniem wymagań dotyczących złożoności haseł, mimo że ważne, nie są wystarczające do zminimalizowania zagrożeń związanych z lukami w oprogramowaniu. Ustanowienie zasad dostępu do oprogramowania może pomóc w ograniczeniu liczby aplikacji, które mogą być potencjalnie narażone, ale nie eliminuje ryzyka związanego z lukami w aktualnie zainstalowanym oprogramowaniu. W przypadku zabezpieczeń haseł, ich złożoność jest istotna, jednak nie wpływa na aktualizowanie systemu operacyjnego. Przykład złożonych haseł może być niewystarczający, gdy system nie jest na bieżąco aktualizowany, ponieważ złośliwe oprogramowanie może wykorzystać luki w zabezpieczeniach niezależnie od tego, jak silne są hasła. Również ustawienie aktualizacji oprogramowania antywirusowego raz dziennie nie jest kompleksowym rozwiązaniem, ponieważ wirusy mogą wykorzystać luki w systemie zanim zostaną one wykryte przez programy antywirusowe. Generalnie, pomijanie automatycznych aktualizacji systemu w kontekście bezpieczeństwa IT stanowi poważny błąd, ponieważ to właśnie te aktualizacje są najczęściej źródłem zabezpieczeń nowych luk, które mogą być skontrolowane przez atakujących. Bez stałego, automatycznego wdrażania najnowszych poprawek, systemy operacyjne pozostają narażone na ataki, co czyni inne środki zabezpieczające mniej efektywnymi.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Zbiór zasad oraz ich wyjaśnień, zapewniający zgodność stworzonych aplikacji z systemem operacyjnym, to

A. ACAPI (Advanced Configuration and Power Interface)
B. API (Application Programming Interface)
C. DMA (Direct Memory Access)
D. IRQ (Interrupt ReQuest)
Odpowiedź API (Application Programming Interface) jest poprawna, ponieważ definicja interfejsu API odnosi się do zestawu reguł i protokołów, które umożliwiają komunikację między różnymi aplikacjami oraz między aplikacjami a systemem operacyjnym. Interfejsy API definiują, w jaki sposób różne komponenty oprogramowania powinny współdziałać, co gwarantuje kompatybilność i umożliwia rozwój oprogramowania w sposób uporządkowany. Przykładem zastosowania API może być integracja aplikacji webowych z zewnętrznymi serwisami, takimi jak systemy płatności online czy platformy społecznościowe. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z dokumentacji API, która precyzyjnie opisuje dostępne funkcje oraz ich zastosowanie, co ułatwia programistom tworzenie innowacyjnych rozwiązań. Ponadto, standardy takie jak REST i SOAP definiują, jak powinny być budowane interfejsy API, co zapewnia ich elastyczność i interoperacyjność, czyniąc je kluczowym elementem współczesnego rozwoju oprogramowania.
Pytanie 15

Pole komutacyjne z rozszerzeniem to takie pole, które dysponuje

A. większą liczbą wyjść niż wejść
B. równą liczbą wejść i wyjść
C. większą liczbą wejść niż wyjść
D. dwukrotnie większą liczbą wejść niż wyjść
Zrozumienie charakterystyki pól komutacyjnych z ekspansją jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów, a błędne postrzeganie ich funkcji może prowadzić do poważnych usterek w architekturze systemów. Odpowiedzi sugerujące, że pole komutacyjne ma więcej wejść niż wyjść, lub równe ich liczby, nie uwzględniają fundamentalnych aspektów przetwarzania sygnałów i danych. W praktyce, pole z równą liczbą wejść i wyjść nie może efektywnie manipulować i kierować sygnałami do wielu punktów docelowych, co ogranicza jego funkcjonalność. Ponadto, zbyt duża liczba wejść w stosunku do wyjść może prowadzić do przeciążenia systemu i spowolnienia procesów przetwarzania. Typowe błędy myślowe, takie jak mylenie funkcji wejściowych i wyjściowych, mogą wynikać z braku zrozumienia dynamiki systemów komutacyjnych. W rzeczywistości, celem projektowania pól komutacyjnych jest maksymalizacja efektywności przepływu danych, co osiąga się poprzez zapewnienie większej liczby wyjść, co z kolei pozwala na bardziej elastyczne i efektywne zarządzanie sygnałami w systemach złożonych.
Pytanie 16

W cyfrowych łączach abonenckich do transmisji danych pomiędzy stacjami końcowymi a węzłem komutacyjnym stosuje się sygnalizację

A. DSS1
B. R1
C. SS7
D. R2
R1, R2 i SS7 to inne standardy sygnalizacji, ale nie nadają się do przesyłania informacji między stacjami końcowymi a węzłem komutacyjnym w cyfrowych łączach. R1 i R2 to starsze systemy, które głównie były wykorzystywane w analogowych łączach. R1 był spoko kiedyś, ale teraz to już nie to. R2 też, nie spełnia wymagań nowoczesnych systemów, więc w zasadzie jest do niczego w cyfrowych łączach. Co do SS7, to jest trochę bardziej zaawansowany, ale działa na innym poziomie sieci i nie jest wykorzystywany do bezpośredniej sygnalizacji. Obsługuje różne funkcje związane z siecią, jak np. roaming, ale nie załatwi sprawy, jeśli chodzi o połączenia abonenckie. Jak dla mnie, to może to wynikać z nieporozumień na temat tego, jak te różne protokoły działają i gdzie są używane w nowoczesnej telekomunikacji.
Pytanie 17

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na aktywację lub dezaktywację usług systemowych?

A. secpol.msc
B. msconfig.exe
C. wscui.cpl
D. sysdm.cpl
Odpowiedzi sysdm.cpl, secpol.msc i wscui.cpl nie są zbyt trafne w kontekście zarządzania usługami systemowymi. Sysdm.cpl otwiera 'Właściwości systemu', które głównie służą do ustawienia sprzętu i kont użytkowników, a to nie to samo, co zarządzanie usługami. Secpol.msc dotyczy zasad bezpieczeństwa lokalnego i nie ma nic wspólnego z usługami systemowymi. Wykorzystanie tego narzędzia tutaj to całkiem powszechny błąd, bo nie odpowiada na konkretne potrzeby związane z administracją usługami. No i wscui.cpl, to narzędzie od Centrum zabezpieczeń Windows, skupia się tylko na bezpieczeństwie, a nie na włączaniu czy wyłączaniu usług. Widać, że ważne jest zrozumienie, które narzędzia pasują do danej sytuacji, żeby unikać nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 18

Aby chronić system operacyjny przed zagrożeniami z sieci, konieczne jest zainstalowanie oraz prawidłowe skonfigurowanie

A. komunikatora internetowego
B. przeglądarki internetowej
C. zapory sieciowej
D. programu archiwizującego
Zainstalowanie i prawidłowa konfiguracja zapory sieciowej to kluczowy element zabezpieczania systemu operacyjnego przed atakami z sieci. Zapora sieciowa działa jako bariera między wewnętrzną siecią a zewnętrznymi źródłami, co pozwala kontrolować ruch przychodzący i wychodzący. Przykładowo, zapora może blokować nieautoryzowane połączenia, jednocześnie zezwalając na ruch z zaufanych adresów IP. Zastosowanie zapory jest szczególnie istotne w kontekście ataków typu DDoS (Distributed Denial of Service) oraz w przypadku prób dostępu przez wirusy i malware. W najlepszych praktykach stosuje się zapory zarówno na poziomie sprzętowym, jak i programowym, co zapewnia wielowarstwową ochronę. Dodatkowo, regularne aktualizacje reguł zapory oraz monitorowanie jej logów pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia. Zgodnie z zaleceniami NIST (National Institute of Standards and Technology), należy prowadzić audyty konfiguracji zapory, aby upewnić się, że wszystkie zasady są zgodne z aktualnymi wymaganiami bezpieczeństwa.
Pytanie 19

Na podstawie fragmentu dokumentacji centrali telefonicznej określ, który adres należy wpisać w pole URL przeglądarki internetowej, aby zalogować się do centrali telefonicznej.

Domyślne ustawienia sieci:
IP:192.168.0.247 MASKA:255.255.255.0 BRAMA:192.168.0.1 DNS:194.204.159.1
A. 194.204.159.1
B. 255.255.255.0
C. 192.168.0.1
D. 192.168.0.247
Ten adres IP centrali telefonicznej, czyli 192.168.0.247, to właściwie klucz do całego zarządzania tym urządzeniem. Jak wpiszesz go w przeglądarkę, to masz dostęp do panelu, gdzie możesz ustawiać różne opcje i monitorować, co się dzieje. A że to adres z prywatnej przestrzeni, to znaczy, że używa się go tylko w lokalnych sieciach. Warto pamiętać, że RFC 1918 mówi, jakie adresy IP są przeznaczone do użytku prywatnego. Żeby móc się zalogować do centrali, trzeba mieć komputer w tej samej podsieci, a to zazwyczaj oznacza, że adres IP twojego komputera powinien wpasowywać się w zakres 192.168.0.0/24. Administratorzy IT powinni znać te zasady, żeby sieć działała prawidłowo i dostęp do ważnych zasobów był zawsze na miejscu.
Pytanie 20

Jakie są różnice pomiędzy robakiem a wirusem komputerowym?

A. Wirus do rozprzestrzeniania się potrzebuje pliku-nosiciela, a robak jest samodzielnym programem
B. Robak rozprzestrzenia się wyłącznie poprzez sieć, natomiast wirus tylko za pomocą nośników wymiennych
C. Robak do swojego rozprzestrzeniania potrzebuje pliku-nosiciela, podczas gdy wirus jest samodzielnym programem
D. Wirus rozprzestrzenia się jedynie przez sieć, a robak tylko przez nośniki wymienne
Zrozumienie, czym różni się wirus od robaka komputerowego, jest ważne, jeśli chcemy się bronić przed zagrożeniami w sieci. Choć wiele osób myli te pojęcia, co może prowadzić do nieporozumień. Niektórzy myślą, że robak rozprzestrzenia się tylko przez sieć, a wirus tylko przez nośniki wymienne, ale to nie do końca prawda. Oba mogą wykorzystywać sieć do rozprzestrzeniania się, tylko robią to na różne sposoby. A to, że robak potrzebuje pliku-nosiciela, to też mit. Robaki działają same, więc użytkownik nie musi nic klikać, żeby się rozprzestrzeniły. Wirusy natomiast potrzebują dołączenia do plików, żeby móc się uruchomić. Te błędne przekonania mogą prowadzić do ignorowania zagrożeń, bo ktoś może uważać wirusy za mniej niebezpieczne. Warto więc się edukować w kwestii cyberbezpieczeństwa, żeby lepiej rozumieć, jak to wszystko działa.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Który z poniższych standardów technologii Ethernet umożliwia największą długość połączenia między hostem a aktywnym urządzeniem sieciowym?

A. 100Base-TX
B. 10Base-5
C. 10Base-T
D. 10Base-2
10Base-T, 10Base-2 i 100Base-TX to standardy Ethernet, które mają swoje ograniczenia w zakresie maksymalnego zasięgu. 10Base-T, na przykład, wykorzystuje skrętkę kategorii 3 lub wyższej i jest w stanie przesyłać dane na odległość do 100 metrów. Wynika to z zastosowania sygnału elektrycznego, który traci swoją moc na dłuższych dystansach, co ogranicza jego efektywność. W praktyce standard ten sprawdza się w typowych lokalnych sieciach komputerowych, ale nie jest odpowiedni dla większych instalacji, gdzie urządzenia znajdują się w znacznych odległościach od siebie. 10Base-2, znany jako 'Thin Ethernet', używa cieńszego kabla coaxialnego, co pozwala na zasięg do 185 metrów, jednak jego podatność na zakłócenia oraz trudności w instalacji sprawiają, że jest rzadko stosowany w nowoczesnych sieciach. 100Base-TX, używając skrętki kategorii 5, może zapewnić prędkości do 100 Mbps, ale również ogranicza zasięg do 100 metrów. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest przekonanie, że te standardy mogą konkurować z 10Base-5 pod względem odległości; w rzeczywistości, żaden z nich nie dorównuje możliwościom 10Base-5. Użytkownicy powinni być świadomi, że w kontekście zarządzania siecią, wybór odpowiedniego standardu Ethernet wymaga uwzględnienia zarówno zasięgu, jak i warunków instalacyjnych.
Pytanie 23

Jakim skrótem oznaczana jest usługa dodatkowa w sieci ISDN, która polega na bezwarunkowym przekierowaniu połączeń przychodzących?

A. MSN (Multiple Subscriber Number)
B. SUB (Subaddressing)
C. CFU (Call Forwarding Unconditional)
D. DDI (Direct Dialing In)
Wybór MSN, czyli Multiple Subscriber Number, mylnie sugeruje, że chodzi o przekierowanie połączenia, podczas gdy ta funkcja dotyczy przypisywania wielu numerów do jednego abonenta. MSN umożliwia przypisanie różnych numerów telefonicznych do jednego urządzenia ISDN, co pozwala na odbieranie połączeń kierowanych na różne numery. Ta funkcjonalność jest przydatna dla firm, które chcą, aby różne działy mogły korzystać z jednego łącza ISDN, ale nie ma ona zastosowania w kontekście bezwarunkowego przekierowania połączeń. Subaddressing (SUB) to kolejna błędna koncepcja, która dotyczy przekazywania danych do konkretnego subadresu w sieci ISDN, a nie przekierowywania połączeń. Jest to bardziej skomplikowana technika, wykorzystywana w zaawansowanych aplikacjach telekomunikacyjnych. Z kolei DDI (Direct Dialing In) umożliwia bezpośrednie połączenie z danym abonentem bez potrzeby przełączania przez centralę, co również nie jest związane z przekierowaniem połączeń. Wybierając odpowiedzi inne niż CFU, można wpaść w pułapkę myślową, błędnie łącząc różne funkcje telekomunikacyjne, co podkreśla potrzebę dokładnego zrozumienia zastosowań poszczególnych usług w sieci ISDN.
Pytanie 24

Aby umożliwić użytkownikom sieci lokalnej przeglądanie stron www przy użyciu protokołów HTTP i HTTPS, konieczne jest odpowiednie skonfigurowanie firewalla, aby przepuszczał ruch na portach

A. 81 i 143
B. 21 i 443
C. 21 i 143
D. 80 i 443
Odpowiedź 80 i 443 jest prawidłowa, ponieważ port 80 jest standardowym portem dla nieszyfrowanego protokołu HTTP, natomiast port 443 jest używany dla szyfrowanego protokołu HTTPS. W kontekście konfiguracji firewalla, ważne jest, aby ruch na tych portach był dozwolony, aby użytkownicy sieci lokalnej mogli przeglądać strony internetowe. Na przykład, w przypadku firm, które korzystają z przeglądania sieci, otwarcie tych portów jest kluczowe dla zapewnienia dostępu do zasobów internetowych, co jest niezbędne w codziennej pracy. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, firewall powinien być konfigurowany z uwzględnieniem zasad 'najmniejszych uprawnień', co oznacza, że powinien zezwalać tylko na niezbędny ruch sieciowy. Włączenie portów 80 i 443 jest zgodne z tym podejściem, ponieważ umożliwia użytkownikom dostęp do najbardziej powszechnych protokołów komunikacyjnych w sieci. Dodatkowo, w dobie rosnącej liczby cyberzagrożeń, stosowanie HTTPS (port 443) jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa komunikacji, co jest zgodne z aktualnymi trendami w ochronie danych i prywatności użytkowników.
Pytanie 25

Według modelu OSI, ustanawianie połączenia logicznego oraz jego zakończenie po zakończeniu przesyłania danych jest jedną z ról warstwy

A. sesji
B. fizycznej
C. sieci
D. linku
Warstwa sesji w modelu OSI odpowiada za nawiązywanie, utrzymywanie i kończenie sesji komunikacyjnych pomiędzy aplikacjami. Jej kluczową funkcją jest zarządzanie dialogiem między systemami, co obejmuje synchronizację oraz kontrolowanie wymiany danych. Przykładem jej zastosowania może być protokół RPC (Remote Procedure Call), który umożliwia programom na różnych maszynach komunikację w sposób przypominający wywołania funkcji lokalnych. Warstwa ta także zapewnia mechanizmy dla zarządzania błędami oraz wznowienia sesji w przypadku przerwania połączenia. Zgodnie z dobrymi praktykami, warstwa sesji wykorzystuje techniki takie jak tokeny lub identyfikatory sesji, aby zminimalizować ryzyko konfliktów oraz zapewnić integralność danych. W kontekście praktycznym, zrozumienie funkcji warstwy sesji jest istotne w projektowaniu aplikacji sieciowych oraz w implementacji rozwiązań opartych na architekturze klient-serwer, gdzie skuteczne zarządzanie sesjami jest kluczowe dla jakości usług oraz doświadczenia użytkownika.
Pytanie 26

Który z poniższych algorytmów nie należy do grupy algorytmów sprawiedliwego kolejkowania?

A. DRR (ang. Deficit Round Robin)
B. WFQ (ang. Weighted Fair Queuing)
C. SFQ (ang. Stochastic Fairness Queuing)
D. PQ (ang. Priority Queuing)
Stochastic Fairness Queuing (SFQ), Deficit Round Robin (DRR) oraz Weighted Fair Queuing (WFQ) to algorytmy, które dążą do sprawiedliwego przydziału pasma pomiędzy różnymi strumieniami ruchu. SFQ implementuje losowy mechanizm kolejkowania, który pozwala na dynamizację dostępu do zasobów, zapewniając, że każdy strumień będzie miał szansę na uzyskanie pasma, niezależnie od jego długości czy intensywności. DRR z kolei wykorzystuje mechanizm rotacji, przydzielając różne ilości pasma w zależności od potrzeb strumieni, co umożliwia bardziej zrównoważone traktowanie. WFQ stosuje wagę przydzieloną każdemu strumieniowi, co zapewnia, że strumienie o większym znaczeniu mogą uzyskać więcej zasobów, ale w sposób kontrolowany i sprawiedliwy. Wspólną cechą tych algorytmów jest ich zdolność do zapobiegania sytuacjom, w których jeden strumień może zdominować zasoby sieciowe, co jest typowym błędem myślowym w przypadku analizy algorytmu PQ. Użytkownicy często myślą, że priorytetowe traktowanie jest jedynym rozwiązaniem dla problemów z wydajnością, jednak ignorują potencjalne konsekwencje w postaci opóźnień dla mniej priorytetowych strumieni. W kontekście standardów QoS, algorytmy sprawiedliwego kolejkowania są rekomendowane w środowiskach, gdzie różnorodność usług wymaga zrównoważonego przydziału zasobów, co czyni je bardziej odpowiednimi w zastosowaniach takich jak multimedia strumieniowe czy usługi krytyczne.
Pytanie 27

Koszt płyty CD-ROM wynosi około 0,50 zł za sztukę, cena płyty DVD-R to około 1,50 zł za sztukę, cena pamięci flash o pojemności 4 GB to około 200 zł, a dysku twardego o pojemności 80 GB - około 250 zł. Który z wymienionych nośników będzie najtańszy do archiwizacji folderu o wielkości 10 GB?

A. Na dysku twardym
B. Na płytach CD-R
C. W pamięci flash
D. Na płytach DVD-R
Płyty DVD-R są najbardziej ekonomicznym nośnikiem do archiwizacji foldera o wielkości 10 GB z uwagi na ich pojemność oraz koszt. Jedna płyta DVD-R ma pojemność zazwyczaj 4,7 GB, co oznacza, że do przechowania 10 GB danych potrzebne będą dwie płyty. Koszt dwóch płyt DVD-R wyniesie około 3 zł (1,50 zł za sztukę). W porównaniu do innych nośników, jak płyty CD-R, które mają pojemność 700 MB i wymagałyby 15 płyt (co kosztowałoby 7,50 zł), lub pamięci flash oraz dysków twardych, które są znacznie droższe i nieoptymalne dla takiej niewielkiej ilości danych, wybór DVD-R staje się oczywisty. W kontekście archiwizacji danych stosowanie nośników optycznych, takich jak DVD-R, jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu danymi z uwagi na ich długoterminową stabilność i odporność na uszkodzenia. Dodatkowo, płyty DVD-R są łatwo dostępne i mogą być używane w większości standardowych napędów optycznych.
Pytanie 28

Jakiej nazwy używa się do określenia pliku wsadowego?

A. test.obj
B. test.doc
C. test.txt
D. test.bat
Plik wsadowy, określany także jako skrypt wsadowy, to plik tekstowy, który zawiera szereg poleceń do wykonania przez interpreter systemu operacyjnego. W przypadku systemów Windows, pliki te mają rozszerzenie .bat. Umożliwiają one automatyzację powtarzalnych zadań, takich jak uruchamianie programów, kopiowanie plików czy zarządzanie konfiguracją systemu. Przykładowo, jeśli chcesz zautomatyzować proces tworzenia kopii zapasowej ważnych plików, możesz stworzyć plik wsadowy, który skopiuje te pliki do innego folderu. Takie podejście oszczędza czas i minimalizuje ryzyko błędów, które mogą wystąpić przy ręcznym wykonywaniu tych samych czynności. Pliki wsadowe są powszechnie wykorzystywane w administracji systemami oraz w programowaniu jako wygodne narzędzie do wykonywania zestawów poleceń w określonej kolejności. Zastosowanie plików wsadowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie automatyzacji procesów.
Pytanie 29

Który z wymienionych typów oprogramowania monitoruje działania związane z dyskami oraz przeprowadza skanowanie zewnętrznych nośników pamięci w poszukiwaniu złośliwego oprogramowania?

A. Zaporowy system
B. Debugger
C. Antywirus
D. Sniffer
Firewall, czyli zapora sieciowa, to narzędzie, które chroni sieć komputerową przed nieautoryzowanym dostępem oraz monitoruje ruch sieciowy. Jednak jego funkcje nie obejmują monitorowania złośliwego oprogramowania na dyskach twardych czy nośnikach pamięci. Zapora sieciowa działa na poziomie pakietów danych, co oznacza, że analizuje ruch przychodzący i wychodzący, a nie zawartość plików. Właściwe stosowanie firewalla jest istotne w kontekście ochrony przed atakami z Internetu, ale nie zastępuje oprogramowania antywirusowego. Debugger to narzędzie używane w procesie programowania do wykrywania błędów w kodzie oraz analizy działania aplikacji w czasie rzeczywistym. Jego zastosowanie ma zupełnie inny cel, polegający na optymalizacji i poprawie aplikacji, a nie na ochronie przed zagrożeniami zewnętrznymi. Sniffer to program lub urządzenie, które przechwytuje dane przesyłane w sieci. Umożliwia on analizę ruchu sieciowego, co może być wykorzystywane do monitorowania komunikacji, ale nie ma on zdolności do skanowania nośników pamięci ani ochrony przed złośliwymi programami. Zrozumienie różnic między tymi narzędziami jest kluczowe dla prawidłowej ochrony systemów informatycznych i zrozumienia, jakie działania są podejmowane w kontekście bezpieczeństwa IT.
Pytanie 30

Na stanowisku komputerowym szerokość oraz głębokość blatu powinny umożliwiać umieszczenie klawiatury z zachowaniem odpowiedniej przestrzeni pomiędzy klawiaturą a przednią krawędzią blatu. Ta odległość musi wynosić

A. nie więcej niż 100 mm
B. nie mniej niż 100 mm
C. nie więcej niż 50 mm
D. nie mniej niż 50 mm
Wybór innych odległości, takich jak 'nie mniejsza niż 50 mm', 'nie większa niż 50 mm' oraz 'nie większa niż 100 mm', może prowadzić do nieodpowiedniego ustawienia klawiatury, co w konsekwencji wpłynie negatywnie na komfort oraz zdrowie użytkownika. Odpowiednia odległość między klawiaturą a krawędzią stołu jest kluczowa dla ergonomii miejsca pracy. Zbyt mała odległość, taka jak 50 mm, może powodować, że nadgarstki będą nieodpowiednio ustawione, co sprzyja wystąpieniu urazów i chronicznych dolegliwości. Użytkownicy mogą odczuwać dyskomfort, co prowadzi do zmniejszenia efektywności pracy. Z kolei ustalenie odległości 'nie większa niż 50 mm' lub 'nie większa niż 100 mm' może wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednie, jednak nie uwzględnia tego, że każdy użytkownik ma różne preferencje i potrzeby ergonomiczne. Standardy ergonomiczne sugerują, że minimalna odległość powinna wynosić 100 mm, aby zapewnić prawidłowe ułożenie rąk i nadgarstków oraz zminimalizować ryzyko kontuzji. Dlatego ważne jest, aby projektując stanowiska pracy, kierować się nie tylko zasadami ergonomii, ale również indywidualnymi potrzebami użytkownika, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia podczas pracy przy komputerze.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Kluczowym aspektem zabezpieczenia centrali telefonicznej przed dostępem osób bez uprawnień jest

A. ustanowienie silnego hasła do centrali
B. ustanowienie silnego hasła dla konta SIP
C. konfigurowanie wyłącznie abonentów SIP
D. konfigurowanie wyłącznie abonentów cyfrowych
Konfigurowanie wyłącznie abonentów SIP, konfigurowanie wyłącznie abonentów cyfrowych oraz ustawienie bezpiecznego hasła konta SIP są podejściami, które nie zapewniają kompleksowej ochrony centrali telefonicznej. Ograniczanie konfiguracji do jednego typu abonentów, jak SIP czy cyfrowych, w rzeczywistości nie zabezpiecza samej centrali przed próbami nieautoryzowanego dostępu. Zastosowanie wyłącznie jednego protokołu, jak SIP, może budować fałszywe poczucie bezpieczeństwa, podczas gdy inne kanały komunikacji mogą pozostać narażone na ataki. Z kolei hasło konta SIP jest ważne, ale nie wystarcza samo w sobie, ponieważ dostęp do systemu powinien być zabezpieczony na poziomie samej centrali. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takie jak normy NIST, bezpieczeństwo powinno być budowane na wielowarstwowym podejściu. Ignorowanie potrzeby silnego hasła dostępu do centrali może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu, a tym samym do utraty poufnych informacji, zakłócenia usług oraz poważnych konsekwencji prawnych. Głównym celem zabezpieczeń jest uniemożliwienie osobom nieuprawnionym dostępu do systemów, dlatego kluczowe jest stosowanie kompleksowych metod ochrony, w tym silnych haseł oraz monitorowania aktywności w systemie.
Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Która sygnalizacja nie jest przeznaczona do stosowania w sieciach IP?

A. SIP
B. H.323
C. R1
D. SS7
Wybór SS7, H.323 lub SIP jako odpowiedzi na pytanie o sygnalizację nieprzeznaczoną dla sieci IP jest błędny, ponieważ wszystkie te protokoły mają zastosowanie w środowiskach, które mogą obejmować technologie IP. SS7 (Signaling System No. 7) to złożony system sygnalizacji, który jest szeroko stosowany w tradycyjnych sieciach telefonicznych, ale również ma zastosowanie w nowoczesnych architekturach, gdzie wspiera usługi takie jak SMS oraz operacje przełączania w sieciach IP. H.323 i SIP to protokoły stworzony z myślą o komunikacji w sieciach IP, co czyni je kluczowymi dla rozwoju usług VoIP. Często zdarza się, że użytkownicy mylnie zakładają, że protokoły IP są jedynie dodatkiem do istniejących systemów, podczas gdy w rzeczywistości są one integralną częścią nowoczesnej telekomunikacji. W rezultacie, ich właściwe zrozumienie i umiejętne zastosowanie są kluczowe dla inżynierów telekomunikacyjnych, którzy muszą projektować i wdrażać rozwiązania, które są zarówno zgodne ze standardami branżowymi, jak i efektywne w działaniu. Właściwe wykorzystanie danych protokołów pozwala na optymalizację usług oraz zapewnia ich niezawodność w codziennym użytkowaniu.
Pytanie 36

Zastosowanie kodów pseudolosowych z różnych źródeł dla każdego z użytkowników, co skutkuje ich zwielokrotnieniem, oznacza

A. FDM (Frequency Division Multiplexing)
B. CDM (Code Division Multiplexing)
C. WDM (Wavelength Division Multiplexing)
D. TDM (Time Division Multiplexing)
WDM (Wavelength Division Multiplexing) to technika, która polega na dzieleniu sygnału optycznego na różne długości fal, co pozwala na równoległe przesyłanie wielu kanałów przez jeden kabel światłowodowy. To podejście jest szczególnie efektywne w systemach optycznych, gdzie różne długości fal mogą być używane do przesyłania danych jednocześnie. Przykładem może być infrastruktura internetowa, gdzie WDM zwiększa przepustowość sieci. TDM (Time Division Multiplexing) z kolei działa na zasadzie podziału czasu, gdzie dostęp do kanału jest przydzielany użytkownikom w różnych przedziałach czasowych. Tego rodzaju multiplexing jest często stosowany w systemach telekomunikacyjnych, ale nie wykorzystuje kodów pseudolosowych. FDM (Frequency Division Multiplexing) wykorzystuje różne pasma częstotliwości do przesyłania sygnałów, co również różni się od CDM, ponieważ nie bazuje na kodach, a na rozdzielaniu częstotliwości. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z mieszania różnych technik multiplexingu. Każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i nie można ich stosować zamiennie. Kluczem do poprawnego zrozumienia jest dostrzeganie różnic w metodologii, a także kontekstu, w jakim są używane. Znajomość tych zasad jest istotna, aby prawidłowo rozwiązywać zadania związane z telekomunikacją i inżynierią sieciową.
Pytanie 37

Jakim symbolem oznacza się systemy, które wymagają określenia źródła sygnału synchronizującego oraz dostarczenia go do wszystkich urządzeń zwielokratniających?

A. PDH
B. SDH
C. ATM
D. PCM
SDH, czyli Synchronous Digital Hierarchy, to taki standard, który naprawdę się przydaje w telekomunikacji, bo pozwala na synchronizację i przesyłanie danych w sieciach cyfrowych. Jego fajną cechą jest to, że można ustalić jedno wspólne źródło sygnału synchronizującego. Dzięki temu, wszystkie urządzenia mogą działać sprawnie, a efektywność przesyłania informacji rośnie. W praktyce, SDH świetnie łączy różne typy sygnałów – głos, dane, obraz – w jedną infrastrukturę, co jest na pewno plusem. Co więcej, ten standard jest zgodny z międzynarodowymi normami, więc różni producenci sprzętu mogą z niego korzystać bez większych problemów. W dużych sieciach operatorskich, gdzie liczy się wysoka przepustowość i elastyczność, SDH sprawdza się znakomicie. Dodatkowo, pozwala na efektywne zarządzanie pasmem i ma wbudowane mechanizmy ochrony, co jest bardzo ważne, zwłaszcza w przypadku awarii systemu. Z mojego doświadczenia, to naprawdę istotny element w nowoczesnych rozwiązaniach telekomunikacyjnych.
Pytanie 38

Jakie polecenie powinno się wykonać w systemie Windows, aby przenieść zawartość folderu KAT1 do folderu KAT2, zakładając, że oba foldery znajdują się w aktualnym katalogu?

A. rm KAT1 KAT2
B. copy KAT1 KAT2
C. move KAT1 KAT2
D. dir KAT1 KAT2
Polecenie 'copy KAT1 KAT2' jest prawidłowe, ponieważ jest to standardowa komenda w systemie Windows służąca do kopiowania plików i folderów z jednego miejsca do drugiego. W kontekście tego pytania, komenda ta kopiuje zawartość folderu KAT1 do folderu KAT2, co jest dokładnie tym, co chcemy osiągnąć. Użycie tego polecenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu plikami, ponieważ pozwala na zachowanie oryginalnych danych w źródłowym folderze, co jest kluczowe w wielu scenariuszach, szczególnie w kontekście pracy z danymi wrażliwymi lub krytycznymi. Przykład zastosowania tej komendy może obejmować sytuację, w której użytkownik chce wykonać kopię zapasową zawartości folderu przed wprowadzeniem w nim zmian lub przed usunięciem plików. Dodatkowo, polecenie 'copy' może być używane z różnymi opcjami, co daje większą elastyczność, na przykład z parametrem '/E', który pozwala na kopiowanie również podfolderów. Stosowanie poprawnych komend w systemie operacyjnym jest kluczowe dla efektywnego i bezpiecznego zarządzania danymi, co wpisuje się w standardy IT dotyczące zarządzania informacjami.
Pytanie 39

Który z poniższych zapisów nie reprezentuje adresu IPv6?

A. ab01:cde:0:0:0af:0:0:4
B. ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004
C. ab01:0cde:0:0:af::4
D. ab01:0cde::af::4
Zapis ab01:cde:0:0:0af:0:0:4 to przykład poprawnego adresu IPv6, który składa się z ośmiu grup heksadecymalnych. Każda grupa może mieć od zera do czterech znaków heksadecymalnych, a zredukowane zera mogą być pominięte dla uproszczenia zapisu. W przypadku ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004, wszystkie grupy są wypełnione, co czyni ten zapis technicznie poprawnym, aczkolwiek nieco mniej czytelnym. Użytkownicy często pomijają zera w grupach, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji adresów. Paradoksalnie, wybierając adresy do użycia w projektach, ważne jest, aby były one nie tylko poprawne, ale również łatwe do zapamiętania i analizy. Istotnym aspektem adresów IPv6 jest również to, że każda grupa oznacza 16-bitową sekcję adresu, co oznacza, że całkowita długość adresu IPv6 wynosi 128 bitów. Oznacza to, że istnieje ogromna liczba możliwych adresów, co jest kluczowe w dobie rosnącej liczby urządzeń w Internecie. W praktyce stosowanie poprawnych zapisów adresów IPv6 ma znaczenie nie tylko dla technicznych aspektów ich działania, ale także dla bezpieczeństwa sieci, wydajności i zarządzania adresacją IP, na co zwracają uwagę standardy IETF w dokumentach RFC.
Pytanie 40

Jak określa się usługę, która w technologii VoIP pozwala na wykorzystanie adresów w formacie mailto:user@domain?

A. WWW (World Wide Web)
B. FTP (File Transfer Protocol)
C. DNS (Domain Name System)
D. URI (Uniform Resource Identifier)
Odpowiedzi FTP, DNS oraz WWW reprezentują różne protokoły i systemy, które nie mają bezpośredniego związku z używaniem adresów w formacie mailto w kontekście VoIP. FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym głównie do przesyłania plików przez Internet, a więc jego funkcjonalność nie obejmuje identyfikacji zasobów komunikacyjnych, jakimi są adresy e-mail. DNS (Domain Name System) natomiast zajmuje się tłumaczeniem nazw domen na adresy IP, co jest niezbędne dla poprawnego routingu w sieci, lecz nie dotyczy bezpośrednio formatu wywołania mailto. WWW (World Wide Web) to z kolei system hipertekstowy, który umożliwia publikację i interakcję z treściami w Internecie, ale nie jest związany z identyfikacją konkretnego zasobu w postaci adresu e-mail. Typowym błędem jest mylenie funkcji różnych protokołów i systemów oraz ich zastosowań w kontekście identyfikacji zasobów. Koncentracja na funkcjonalności protokołów zamiast ich specyfikacji i zastosowania w konkretnych scenariuszach prowadzi do nieporozumień, co może skutkować błędnymi wnioskami podczas rozwiązywania zagadnień technicznych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej