Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 08:38
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 08:45

Egzamin niezdany

Wynik: 3/40 punktów (7,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 2

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. M

B. S

C. Av

D. Tv

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 3

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. odwróconego tyłem do padającego światła

B. bokiem w stronę padającego światła

C. w kierunku padającego światła

D. w taki sposób, aby światło padało z góry

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnych założeniach dotyczących wpływu kierunku oświetlenia na wygląd portretu. Ustawienie modela przodem do padającego światła powoduje, że cała twarz jest równomiernie oświetlona, co eliminuje efekt sylwetkowy. Tego rodzaju oświetlenie jest bardziej odpowiednie w przypadku portretów klasycznych, gdzie zachowanie szczegółów na twarzy jest kluczowe. Ustawienie modela bokiem do światła również nie stworzy pożądanego efektu sylwetkowego, ponieważ oświetli jedynie jedną stronę twarzy, co może skutkować nieestetycznym wrażeniem i brakiem równowagi w kompozycji. Podobnie, ustawienie modela tak, aby światło padało z góry, może prowadzić do niekorzystnych cieni na twarzy, co w portrecie en face jest niepożądane. Wszelkie te podejścia pomijają fundamentalną zasadę oświetlenia sylwetkowego, która polega na odseparowaniu postaci od tła poprzez wykorzystanie kontrastu światła i cienia. Kluczową uwagą jest to, że w przypadku portretu sylwetkowego, najważniejsze jest stworzenie wyraźnego podziału między jasnymi a ciemnymi obszarami kadru, co można osiągnąć jedynie przez odpowiednie ustawienie modela w odniesieniu do źródła światła.

Pytanie 4

Technika cinemagraf polega na

A. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

C. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

D. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 5

Wykonanie zdjęcia dziewczyny w technice high key wymaga zorganizowania przestrzeni

A. przedmiotowej z białym tłem.

B. obrazowej z białym tłem.

C. przedmiotowej z czarnym tłem.

D. obrazowej z czarnym tłem.

Wielu początkujących fotografów myli pojęcie high key z po prostu jasnym zdjęciem, nie zwracając uwagi na to, jak wielką rolę odgrywa przestrzeń przedmiotowa i odpowiednie tło. Wybór czarnego tła, nawet przy bardzo mocnym oświetleniu, nigdy nie pozwoli uzyskać charakterystycznego dla high key efektu – ciemne tło będzie zaburzało rozkład jasności na zdjęciu, wprowadzając niechciane kontrasty i „wycinając” postać z kadru. To zupełnie inna estetyka, która bardziej pasuje do techniki low key, gdzie gra się właśnie na mocnych kontrastach i wydobywa się sylwetkę przez ciemność. Przestrzeń obrazowa zamiast przedmiotowej sugeruje skupienie się tylko na kadrowaniu i kompozycji, bez świadomości, że kluczowe jest przygotowanie samego planu zdjęciowego – czyli tam, gdzie ustawiasz modelkę, tło i światła. W praktyce, jeśli nie zadbasz o białe tło i dobre, rozproszone światło w przestrzeni przedmiotowej, zdjęcie wyjdzie płaskie, czasem nawet szare lub z dziwną dominantą barwną. Częstym błędem jest przekonanie, że wystarczy komputerowa obróbka, by uzyskać efekt high key – niestety, bez odpowiedniej organizacji planu i kontroli światła nie uda się uzyskać naturalnej, jasnej atmosfery zdjęcia. Branżowe standardy, szczególnie w fotografii produktowej, reklamowej czy portretowej, kładą nacisk na perfekcyjną biel tła i eliminację cieni właśnie poprzez organizację przestrzeni przedmiotowej z dobrze doświetlonym białym podłożem. Praktycy wiedzą, że zaniedbanie tej części pracy skutkuje problemami nie tylko estetycznymi, ale także technicznymi – na przykład późniejsze wycinanie sylwetki czy utrzymanie spójnej kolorystyki staje się o wiele trudniejsze. Moim zdaniem, lepiej od razu zrozumieć ten schemat, niż potem tracić godziny na niepotrzebną edycję i poprawki.

Pytanie 6

Na ilustracji przedstawiono oprogramowanie służące wyłącznie do obróbki

A. materiałów audio.

B. obiektów wektorowych.

C. obrazów rastrowych.

D. materiałów wideo.

Wybór odpowiedzi związanej z materiałami wideo, obrazami rastrowymi lub obiektami wektorowymi wskazuje na niezrozumienie funkcji i przeznaczenia oprogramowania przedstawionego na ilustracji. Audacity nie jest narzędziem do obróbki wideo, co oznacza, że nie oferuje funkcji typowych dla edytorów wideo, takich jak montaż klipów wideo, dodawanie efektów wizualnych lub zarządzanie ścieżkami wideo. W przypadku obrazów rastrowych, takich jak JPEG czy PNG, potrzebne są programy edycyjne, takie jak Adobe Photoshop, które są zaprojektowane do pracy z pikselami, co diametralnie różni się od manipulacji dźwiękiem. Obiekty wektorowe natomiast, będące reprezentowane matematycznie, wymagają programów takich jak Adobe Illustrator, które służą do tworzenia i edytowania grafiki wektorowej. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że jedno oprogramowanie może pełnić funkcję narzędzi do różnorodnych form mediów, co prowadzi do mylnego wniosku. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki oprogramowania oraz jego przeznaczenia, co pozwala na efektywniejsze wykorzystanie dostępnych narzędzi i technologii w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 7

Jeśli cień fotografowanego obiektu widoczny jest w przestrzeni przedmiotowej przed obiektem, oznacza to, że zastosowano oświetlenie

A. tylne.

B. przednie.

C. boczne.

D. górne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest trafiona, bo oświetlenie tylne (czyli tzw. światło z tyłu) powoduje, że cień obiektu w fotografii układa się przed nim – czyli na stronie fotografowanego obiektu bliższej aparatu. To sytuacja, którą bardzo często spotyka się w fotografii studyjnej czy produktowej, zwłaszcza gdy chce się wyodrębnić sylwetkę, uzyskać efekt konturu albo podkreślić kształt. Moim zdaniem to jedna z najbardziej kreatywnych technik – pozwala wydobyć detale, które w klasycznym, frontalnym świetle są całkiem płaskie. Fotografowie często nazywają to efektem halo lub backlight. W praktyce taki typ oświetlenia jest polecany na przykład przy zdjęciach szkła, przezroczystych materiałów lub nawet do uzyskania efektownej poświaty wokół włosów modela. Trzeba tylko uważać, by światło nie świeciło prosto w obiektyw, bo wtedy łatwo o flarę. W codziennej pracy zawodowej to wręcz podstawowy trik, który daje zdjęciom charakter i głębię – zwłaszcza w reklamie czy packshotach. Przy okazji – dobrze pamiętać, że światło tylne komplikuje pomiar ekspozycji, więc warto stosować blendy albo kontrolować światłomierz. Takie ustawienie lampy nie tylko daje cień w przestrzeni przedmiotowej, ale i podnosi walory artystyczne zdjęcia – naprawdę warto to ćwiczyć.

Pytanie 8

Jakie jest pole widzenia obiektywu standardowego w fotografii analogowej?

A. 47°

B. 18°

C. 28°

D. 62°

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kąt widzenia obiektywu standardowego w fotografii analogowej wynosi 47°, co czyni go klasycznym wyborem dla fotografów pragnących uzyskać naturalne odwzorowanie sceny. Obiektyw o tej ogniskowej, zazwyczaj 50 mm w formacie pełnoklatkowym, daje pole widzenia zbliżone do ludzkiego oka, co sprawia, że zdjęcia wyglądają realistycznie i naturalnie. Dzięki temu jest często używany w portretach, krajobrazach oraz wszędzie tam, gdzie istotne jest uchwycenie rzeczywistości w sposób, który nie wprowadza zniekształceń. W praktyce, obiektyw standardowy pozwala na łatwe komponowanie kadrów, a także na uzyskiwanie atrakcyjnego efektu głębi ostrości. Jego uniwersalność sprawia, że jest idealnym wyborem dla początkujących fotografów, a także dla profesjonalistów, którzy szukają wszechstronnego narzędzia. Przykładem zastosowania może być fotografia uliczna, gdzie naturalne odwzorowanie sceny jest kluczowe do uchwycenia emocji i atmosfery miejsca.

Pytanie 9

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

B. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

C. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

D. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 10

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. odkręcić śruby zabezpieczające

B. odłączyć powiększalnik od zasilania

C. wymontować zużytą żarówkę

D. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 11

Wyszczuplenie modela na zdjęciu uzyskuje się dzięki zastosowaniu

A. pędzla.

B. filtra skraplanie.

C. stempla.

D. flary obiektywu.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Filtr skraplanie (Liquify) to jedno z najbardziej zaawansowanych narzędzi wykorzystywanych w branży retuszu zdjęć, głównie w programach takich jak Adobe Photoshop. Dzięki niemu można deformować wybrane partie zdjęcia w niezwykle precyzyjny sposób. Z mojego doświadczenia, to właśnie skraplanie pozwala na subtelne wyszczuplanie sylwetek, modelowanie twarzy czy nawet korektę niektórych niedoskonałości garderoby. Cała operacja polega na delikatnym przesuwaniu pikseli bez utraty jakości – coś, co trudno osiągnąć innymi metodami. Profesjonaliści stosują filtr skraplanie zgodnie z zasadą, żeby efekt końcowy nadal wyglądał naturalnie, czyli żadnych przerysowań czy nienaturalnych proporcji. To narzędzie daje ogromną kontrolę – możesz używać różnych rozmiarów pędzla, regulować nacisk i intensywność. Co ciekawe, w środowisku fotograficznym mówi się, że dobry retusz to taki, którego nie widać – więc cała sztuka polega na umiarze. Warto też pamiętać, że w wielu przypadkach klienci oczekują właśnie takich delikatnych poprawek, które poprawiają wizerunek, ale nie zmieniają osoby nie do poznania. Moim zdaniem opanowanie filtra skraplanie to absolutna podstawa, jeśli ktoś myśli poważnie o profesjonalnym retuszu portretowym lub modowym.

Pytanie 12

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. powiększalnik

B. skaner bębnowy

C. kopiarka stykowa

D. skaner płaski

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kopiarka stykowa to urządzenie, które pozwala na uzyskanie reprodukcji obrazu w rzeczywistej skali, co jest kluczowe w procesie tworzenia srebrowych kopii pozytywowych. W przypadku czarno-białych negatywów, kopiarka stykowa umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na papier fotograficzny poprzez kontakt z nim. Dzięki temu uzyskujemy dokładne odwzorowanie detali, cieni i tonacji, co jest istotne w fotografii analogowej. W praktyce, kopiarki stykowe są szeroko stosowane w laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja i jakość są na pierwszym miejscu. Ponadto, zastosowanie kopiarki stykowej pozwala na zachowanie oryginalnych proporcji obrazu, co jest istotne w kontekście artystycznym oraz dokumentacyjnym. Warto również dodać, że w przypadku większych formatów negatywów, kopiarki stykowe mogą być wykorzystywane do tworzenia większych odbitek bez utraty jakości, co czyni je niezwykle uniwersalnym narzędziem w fotografii.

Pytanie 13

Który rodzaj układu kompozycyjnego zastosowano na fotografii?

A. Kompozycję otwartą i symetryczną.

B. Kompozycję otwartą i rytmiczną.

C. Kompozycję zamkniętą i centralną.

D. Kompozycję zamkniętą i asymetryczną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
To jest bardzo trafna odpowiedź, bo na tej fotografii zdecydowanie dominuje kompozycja otwarta i rytmiczna. Kompozycja otwarta polega na tym, że elementy zdjęcia sprawiają wrażenie, jakby wychodziły poza kadr – dokładnie tak jak tutaj, gdzie schody spiralnie prowadzą wzrok poza ramy fotografii i nie kończą się w oczywisty sposób w jednym miejscu. Ten efekt otwartości tworzy wrażenie ciągłości, można wręcz odnieść wrażenie, że historia obrazu trwa dalej poza widoczną sceną. Jeśli chodzi o rytmiczność, to bardzo wyraźnie widać powtarzalny układ schodów oraz rytmicznie rozmieszczone balustrady. Powtarzające się elementy (stopnie, linie na dywanie, słupki balustrady) budują wizualny rytm, który prowadzi wzrok widza po całej fotografii. To jest podejście zgodne z klasycznymi zasadami kompozycji fotograficznej – rytm i otwartość często używa się do tworzenia dynamiki i zainteresowania obrazem, szczególnie w fotografii architektury. Moim zdaniem to zdjęcie świetnie pokazuje, jak te zasady działają w praktyce, bo nie tylko widać kierunek i ruch, ale też pojawia się uczucie lekkości i przestrzeni. W branży fotograficznej i na kursach kompozycji bardzo często podkreśla się, że kompozycja otwarta dobrze sprawdza się wtedy, gdy chcemy oddać ruch, proces albo zaprosić odbiorcę do odkrywania czegoś poza kadrem. Warto o tym pamiętać przy własnych projektach!

Pytanie 14

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. AvancePaint

B. PhotoFiltre Studio

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe Photoshop

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
AvancePaint to przykład programu do obróbki grafiki rastrowej, który faktycznie zalicza się do kategorii freeware. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą korzystać z niego bez konieczności zakupu licencji czy płacenia abonamentu – zupełnie za darmo, także w środowisku domowym, a czasem nawet w edukacyjnym. Tego typu oprogramowanie bywa bardzo przydatne w sytuacjach, gdy nie ma się dostępu do płatnych, rozbudowanych narzędzi, jak np. Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint. AvancePaint, mimo że nie dorównuje gigantom branży pod względem funkcji, to jednak w zupełności wystarcza do podstawowej edycji zdjęć, wykonywania prostych korekt, rysowania czy przygotowywania materiałów na potrzeby nauki albo podstawowych projektów graficznych. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z freeware daje też swobodę eksperymentowania – nie stresujesz się, że zmarnujesz drogi pakiet, gdyby coś poszło nie tak. Warto też pamiętać, że praca na takich narzędziach pozwala nauczyć się podstaw obróbki grafiki rastrowej, które potem można bez problemu przełożyć na bardziej zaawansowane, profesjonalne programy. Branża IT i grafiki komputerowej od lat docenia rozwój umiejętności właśnie na takich bezpłatnych aplikacjach, bo umożliwiają one dostęp do edukacji każdemu, niezależnie od zasobności portfela.

Pytanie 15

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

B. słoneczny dzień w godzinach południowych

C. pochmurny dzień wieczorem

D. słoneczny dzień wczesnym rankiem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "słoneczny dzień wcześnie rano" jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co powoduje długie i ostre cienie. Zjawisko to jest wynikiem kąta padania promieni słonecznych na obiekty oraz ich wysokości względem poziomu gruntu. W praktyce, wczesnym rankiem, szczególnie w okolicach wschodu słońca, cienie są znacznie dłuższe niż w późniejszych godzinach dnia. Przykładowo, fotografując krajobrazy o wschodzie słońca, można uzyskać dramatyczne efekty wizualne dzięki długim cieniom, które podkreślają formy terenu. W kontekście fotografii krajobrazowej, zrozumienie zachowań światła i cieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych. Ponadto, znajomość tych zasad pozwala również na lepsze planowanie sesji zdjęciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 16

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. zaznaczenie i rączka

B. zaznaczenie i balans koloru

C. maska i skraplanie

D. maska i kontrast

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.

Pytanie 17

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

A. punktowy pędzel korygujący.

B. pędzel korygujący.

C. artystyczny pędzel historii.

D. pędzel historii.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ikona przedstawiona na ilustracji jest charakterystyczna dla narzędzia "pędzel historii" w programie Adobe Photoshop. To narzędzie umożliwia artystom i projektantom przywracanie wcześniejszych stanów obrazu w wybranych miejscach, co jest kluczowe w procesie edycji, zwłaszcza podczas skomplikowanych kompozycji. Pędzel historii korzysta z zapisanych punktów stanu obrazu, co pozwala na selektywne przywracanie wcześniejszych modyfikacji, eliminując potrzebę tworzenia wielu warstw. W praktyce, użytkownik może używać tego narzędzia do poprawy detali w obrazie, co jest szczególnie przydatne w retuszu fotografii. Na przykład, jeżeli podczas edycji dodamy efekt, który nie spełnia oczekiwań, możemy łatwo cofnąć go w określonych miejscach, zamiast wracać do całego obrazu. To podejście wspiera najlepsze praktyki w zakresie edycji graficznej, umożliwiając zachowanie elastyczności i kontroli nad finalnym efektem.

Pytanie 18

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć do uzyskania właściwej reprodukcji kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze przy naturalnym oświetleniu, wykorzystując film stworzony do światła żarowego?

A. Konwersyjny niebieski

B. Konwersyjny łososiowy

C. Korekcyjny łososiowy

D. Korekcyjny niebieski

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź z filtrami konwersyjnymi łososiowymi jest jak najbardziej na miejscu, bo działa to tak, że filtr ten kompensuje zafarb, który może się pojawić przy fotografowaniu w świetle żarowym. Światło żarowe ma tendencję do nadawania pomarańczowych tonów, co powoduje, że kolory wyglądają nienaturalnie. Filtr łososiowy dodaje trochę chłodniejszych odcieni, co pomaga zrównoważyć te ciepłe kolory i sprawia, że zdjęcia są bardziej realistyczne. Bardzo przydaje się to zwłaszcza w pomieszczeniach, gdzie źródło światła to tradycyjne żarówki. W branży fotograficznej standardowo korzysta się z filtrów, aby dostosować kolorystykę do źródła światła, co jest ważne, żeby kolory były wiernie oddane. Dodatkowo, filtry konwersyjne pomagają uzyskać jednorodną kolorystykę, gdy robimy zdjęcia w różnych warunkach oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalistów. Nie zapominaj też o kwestiach technicznych, takich jak kontrast i jasność obrazu, które też mogą być zmieniane przez odpowiednie filtry.

Pytanie 19

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

B. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

C. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

D. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 20

Którą zasadę kompozycji obrazu zastosowano przy wykonaniu zdjęcia?

A. Trójpodziału.

B. Diagonalną.

C. Linii horyzontu.

D. Kadru centralnego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zasada kadru centralnego to jeden z podstawowych elementów kompozycji w fotografii, który polega na umieszczeniu głównego obiektu w centralnej części kadru. W przypadku przedstawionego zdjęcia, kwiat został umieszczony dokładnie w środku, co przyciąga wzrok widza i koncentruje uwagę na tym elemencie. Tego typu kompozycja sprawdza się szczególnie dobrze w przypadkach, gdy chcemy podkreślić istotę przedstawianego obiektu, a także w sytuacjach, gdy elementy tła nie konkurują z głównym obiektem. W praktyce, zasada ta jest często stosowana w portretach, gdzie twarz modela jest umieszczona w centrum kadru. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na oświetlenie, które powinno być skierowane na główny obiekt, aby podkreślić jego detale. Należy pamiętać, że choć kadrowanie centralne może być efektywne, nadmiar tego podejścia może sprawić, że zdjęcia staną się monotonne. W takich sytuacjach warto eksperymentować z innymi zasadami kompozycji, aby urozmaicić nasze ujęcia.

Pytanie 21

Na zdjęciu wykorzystano perspektywę

A. kulisową.

B. zbieżną.

C. topograficzną.

D. pasową.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dobra robota! Zobacz, na tym zdjęciu widać linie, które zdają się schodzić w jednym punkcie na horyzoncie. To jest właśnie ta perspektywa zbieżna, która sprawia, że wszystko wygląda realistycznie. Wiesz, w architekturze i sztuce to jest mega ważne, bo pozwala uzyskać głębię w obrazach. Architekci często z tego korzystają, żeby pokazać, jak budynki będą wyglądały w rzeczywistości. A artyści w malarstwie? Oni też lubią tę technikę, bo kierują wzrok widza tam, gdzie chcą. Takie zrozumienie perspektywy zbieżnej jest naprawdę przydatne w wielu dziedzinach, jak fotografia czy projektowanie, bo przestrzeń musi być przedstawiona w sposób przemyślany.

Pytanie 22

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem w taki sposób, że czujnik światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła.

B. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu.

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła.

D. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Świetnie, ta odpowiedź naprawdę pokazuje zrozumienie zasady działania światłomierza przy pomiarze światła padającego! Kiedy mierzymy światło padające, zawsze korzystamy z dyfuzora (to ta biała kopułka na czujniku), bo jego zadaniem jest symulowanie, jak światło faktycznie dociera do powierzchni fotografowanego obiektu. Czujnik, dokładnie z dołączonym dyfuzorem, powinien być skierowany w stronę źródła światła, a nie w stronę aparatu czy samego obiektu. To najważniejsze, bo chcemy dowiedzieć się, jak dużo światła dociera w miejsce, gdzie stoi fotografowany przedmiot czy osoba – czyli dokładnie tam, gdzie zamierzamy zrobić zdjęcie. W praktyce, np. podczas fotografowania modela w studio, podchodzisz do osoby i ustawiasz światłomierz z dyfuzorem w miejscu, gdzie jest twarz, kierując dyfuzor do lampy lub okna – głównego źródła światła. Takie podejście redukuje wpływ odbić, kontrastów i różnych kierunków światła, dając wiarygodny odczyt do ustawienia ekspozycji. To jest też standard w pracy z profesjonalnym sprzętem fotograficznym, o czym wspominają nawet instrukcje światłomierzy takich firm jak Sekonic czy Gossen. Moim zdaniem to jedno z podstawowych narzędzi, które pozwala kontrolować ekspozycję nie „na oko”, tylko w sposób powtarzalny i zgodny z tym, jak widzi światło materiał światłoczuły – czy to matryca, czy film. No i warto pamiętać – dyfuzor zawsze „patrzy” w stronę światła, kiedy chcemy zmierzyć światło padające, a nie odbite.

Pytanie 23

Technologia pixel shift w nowoczesnych aparatach cyfrowych służy do

A. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

B. poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania

C. zwiększenia szybkości działania autofokusa

D. zwiększenia rozdzielczości i jakości obrazu przez wykonanie serii zdjęć z minimalnym przesunięciem matrycy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Technologia pixel shift to zaawansowana metoda zwiększania rozdzielczości i jakości obrazu w aparatach cyfrowych. Opiera się na wykonywaniu serii zdjęć, gdzie matryca aparatu jest przesuwana o minimalne odległości pomiędzy ujęciami. Dzięki temu, każda piksel w finalnym obrazie jest następująco uzupełniany z różnych kątów, co pozwala na zebranie większej ilości informacji o kolorach i detalach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne są detale w różnych partiach obrazu. Wykorzystując pixel shift, można uzyskać znacznie wyższą jakość zdjęć, co jest szczególnie istotne w kontekście druku wielkoformatowego. W branży fotograficznej standardem staje się coraz częstsze stosowanie tej technologii, zwłaszcza w aparatach średnioformatowych, które mają na celu maksymalne wykorzystanie potencjału matryc. To podejście sprzyja także uzyskiwaniu efektu HDR (High Dynamic Range), przy odpowiednim przetwarzaniu zdjęć.

Pytanie 24

Przednio-górno-boczne oświetlenie ma za zadanie oświetlać

A. zasadniczego.

B. pomocniczego.

C. tła.

D. kontrowego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oświetlenie przednio-górno-boczne pełni kluczową rolę w zakresie oświetlenia zasadniczego pojazdu, co oznacza, że jest to główne źródło oświetlenia, które zapewnia widoczność w trudnych warunkach, takich jak nocne podróże czy złe warunki atmosferyczne. Takie oświetlenie umożliwia kierowcy dostrzeganie przeszkód na drodze oraz sygnalizowanie obecności pojazdu innym uczestnikom ruchu. Zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ECE R48, wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w oświetlenie zasadnicze, które spełnia określone wymagania dotyczące intensywności i kierunkowości światła. Przykładem zastosowania oświetlenia przednio-górno-bocznego są światła mijania, które zapewniają szeroki kąt widzenia, a także minimalizują olśnienie innych kierowców. Warto zauważyć, że efektywne oświetlenie jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa, ale także dla komfortu jazdy, co podkreśla jego znaczenie w inżynierii motoryzacyjnej.

Pytanie 25

Na którym rodzaju nośnika danych nie zmieści się informacja o pojemności 850 MB?

A. DVD

B. DVD-RW

C. HDDVD

D. CD-RW

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź CD-RW jest jak najbardziej trafna, bo te nośniki mają pojemność zwykle 700 MB. To oznacza, że 850 MB się na nich nie zmieści. CD-RW są super, bo można na nich wielokrotnie zapisywać i kasować dane, co czyni je przydatnymi, na przykład do przechowywania różnych materiałów do testów. W porównaniu do DVD czy HD DVD, CD-RW ma mniejsze możliwości, jeśli chodzi o trzymanie większych plików. Warto również wiedzieć, że przy wyborze nośnika trzeba brać pod uwagę różne standardy, jak na przykład ISO 9660, które mówią o formatowaniu płyt. To może mieć wpływ na to, jak dobrze te płyty będą współpracować z różnymi systemami operacyjnymi. Więc jak potrzebujesz miejsca na większe pliki, lepiej sięgnąć po DVD czy HD DVD – one mają sporo więcej miejsca i lepsze właściwości do przechowywania danych.

Pytanie 26

Technika fotografii czasowej (time-lapse) wymaga

A. zastosowania przysłony o wartości co najmniej f/22

B. użycia teleobiektywu o długiej ogniskowej minimum 300mm

C. wykonania serii zdjęć w określonych odstępach czasu i połączenia ich w film

D. użycia filtru neutralnego szarego i bardzo długiego czasu naświetlania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Technika fotografii czasowej, znana również jako time-lapse, polega na rejestrowaniu serii zdjęć w określonych odstępach czasu, które następnie są łączone w film. Taki proces pozwala uchwycić zmiany, które zachodzą w dłuższym okresie w znacznie przyspieszony sposób. Przykładowo, można zarejestrować kwitnienie rośliny lub ruch chmur na niebie. Kluczowym elementem tej techniki jest zachowanie stałych warunków oświetleniowych i ustawień aparatu między kolejnymi ujęciami. W praktyce, często wykorzystuje się statywy, aby zapewnić stabilność obrazu przez cały czas trwania sesji. Warto również pamiętać o zainstalowaniu odpowiedniego oprogramowania do obróbki wideo, które umożliwi płynne połączenie zdjęć w film. W branży filmowej technika ta jest szeroko stosowana, a przykłady jej wykorzystania można znaleźć w dokumentach przyrodniczych oraz w artystycznych projekcjach."

Pytanie 27

Jaki obiektyw umożliwia uchwycenie szerokiego fragmentu przestrzeni obiektów bez konieczności oddalania się od fotografowanej budowli?

A. Standardowy

B. Makro

C. Szerokokątny

D. Fotogrametryczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obiektyw szerokokątny charakteryzuje się krótką ogniskową, co pozwala na uchwycenie szerszego kadru w porównaniu do obiektywów standardowych. Dzięki temu jest szczególnie użyteczny w fotografii architektonicznej, gdzie często zachodzi potrzeba uwiecznienia całych budynków z bliska. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego eliminuje konieczność oddalania się od obiektu, co jest istotne w przestrzeniach miejskich, gdzie dostępność miejsca jest ograniczona. Przykładem zastosowania może być fotografowanie dużych budynków, takich jak katedry czy wieżowce, gdzie uchwycenie całej struktury w jednym kadrze może być trudne bez szerokokątnego obiektywu. Standardy branżowe zalecają stosowanie obiektywów szerokokątnych w takich sytuacjach, ponieważ pozwalają one również na uzyskanie efektu głębi w zdjęciach, co jest pożądane w architekturze. Warto również zauważyć, że obiektywy te mogą wprowadzać pewne zniekształcenia, dlatego istotne jest świadome ich użycie i ewentualna korekta w postprodukcji, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 28

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo

B. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych

C. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem

D. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Druk UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem to jedna z najnowocześniejszych technologii w druku fotograficznym. Proces ten polega na zastosowaniu specjalnych atramentów, które pod wpływem promieniowania UV utwardzają się niemal natychmiast po nałożeniu na podłoże. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości wydruków o intensywnych kolorach i doskonałej trwałości. Przykładowo, druk UV pozwala na realizację projektów na materiałach takich jak drewno, szkło, metal czy tworzywa sztuczne, co otwiera nowe możliwości w zakresie personalizacji i produkcji reklamowej. W kontekście standardów branżowych, druk UV spełnia wymagania dotyczące jakości i ekologii, jako że wiele atramentów UV jest wolnych od rozpuszczalników, co zmniejsza negatywny wpływ na środowisko. Coraz więcej firm inwestuje w tę technologię, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne wykonanie zleceń o różnym stopniu skomplikowania, co znacząco zwiększa konkurencyjność na rynku.

Pytanie 29

Zdjęcie, które ma być zabezpieczone przed wykorzystaniem go do celów komercyjnych przez innych użytkowników, powinno być objęte licencją typu

A. CC-BY-SA

B. CC-BY

C. CC-BY-NC

D. CC-BY-ND

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Licencja CC-BY-NC (Creative Commons – Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne) to świetny wybór, jeśli ktoś chce udostępnić swoje zdjęcie, ale nie życzy sobie, by inni używali go w celach komercyjnych, na przykład do reklam, plakatów, sklepów czy produktów. Kluczowe jest tutaj oznaczenie „NC” (NonCommercial) – ono dokładnie to blokuje: pozwala na kopiowanie, rozpowszechnianie, remiksowanie, a nawet adaptowanie zdjęcia, ale wszystko pod warunkiem, że nie zarabia się na jego użyciu. Spotykam się z tym bardzo często – firmy, organizacje czy nawet blogerzy szukają treści, które można wykorzystać bez płacenia, ale jeśli autor nie chce, by na jego pracy ktoś zarabiał, właśnie taka licencja jest odpowiednia. W praktyce – wyobraź sobie, że wrzucasz zdjęcie do banku zdjęć na tej licencji. Każdy może je ściągnąć i wrzucić np. na swojego bloga edukacyjnego, ale jeśli jakaś korporacja chciałaby je wrzucić np. na billboard reklamowy czy katalog z produktami, musi uzyskać dodatkową, płatną zgodę. To daje Ci kontrolę i zabezpiecza Twoje interesy. Standardy branżowe idą właśnie w tę stronę, by jasno określać, do czego można wykorzystać materiały – to spore ułatwienie zarówno dla twórców, jak i użytkowników. Moim zdaniem, jeśli ktoś nie chce się potem denerwować, że jego fotka pojawia się w jakiejś reklamie, warto rozważyć właśnie CC-BY-NC. Przy okazji: zawsze warto precyzyjnie czytać treść licencji i informować użytkowników, jakie są ograniczenia – to rozwiązuje sporo sporów i nieporozumień, serio.

Pytanie 30

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. przekątna.

B. linia horyzontu.

C. symetria.

D. obramowanie.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obramowanie, znane w fotografii jako tzw. framing, to bardzo ciekawa technika kompozycyjna, która polega na wykorzystaniu elementów otoczenia do otoczenia głównego motywu zdjęcia niejako ramą. W tym przypadku łuk oraz ściany tworzą wyraźne, geometryczne obramowanie dla palmy i widoku na morze. Dzięki temu spojrzenie odbiorcy automatycznie kieruje się na właściwy temat fotografii. Moim zdaniem, ta metoda daje zdjęciom naturalną głębię i taką jakby warstwowość – patrząc przez coś, mamy wrażenie trójwymiarowości. W praktyce spotykam się z tym zabiegiem na wielu dobrych fotografiach architektury, krajobrazów czy nawet portretach. Ramą mogą być drzwi, okna, gałęzie drzew, a nawet cienie – kreatywność fotografa jest tu właściwie nieograniczona. Według klasycznych podręczników fotografii (np. Michael Freeman „Okiem fotografa”), obramowanie pozwala nie tylko wyróżnić główny temat, ale i uporządkować chaos na zdjęciu. To jeden z fundamentów dobrej kompozycji – zauważ, ile osób z branży sięga po ten zabieg, chcąc uatrakcyjnić swoje prace. Z mojego doświadczenia, dobrze zastosowane framing naprawdę potrafi wyciągnąć ze zdjęcia to „coś”.

Pytanie 31

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 1240×1754 pikseli

B. 2480×3508 pikseli

C. 800×600 pikseli

D. 1024×1200 pikseli

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 wynosi 2480×3508 pikseli przy jakości 300 dpi, co oznacza, że każda cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów na 300 punktów, czyli 90 000 punktów na cal kwadratowy. W praktyce, aby uzyskać wysoką jakość druku, szczególnie w przypadku zdjęć, powinniśmy dążyć do tej rozdzielczości. Wydruk w takiej jakości zapewnia, że szczegóły są wyraźne, a kolory odwzorowane są poprawnie, co jest szczególnie istotne w fotografiach artystycznych czy materiałach reklamowych. Jeśli rozdzielczość jest niższa, na przykład 150 dpi, obraz zacznie tracić na jakości, co może skutkować rozmyciem i nieostrością. Warto również pamiętać, że przy obróbce fotosów, jeśli planujemy ich wydruk, zawsze dobrze jest pracować w wyższej rozdzielczości i później zmniejszyć ją do wymagań druku, aby zachować jak najwięcej detali. Takie praktyki są zgodne z zaleceniami w branży graficznej.

Pytanie 32

Wygładzanie skóry w programie Adobe Photoshop realizowane jest z użyciem narzędzia

A. inteligentne wyostrzanie.

B. stempel.

C. gumka.

D. separacja częstotliwości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Separacja częstotliwości to moim zdaniem jedna z najbardziej profesjonalnych technik wygładzania skóry w Photoshopie, jaką można zastosować. Chodzi w niej o to, żeby rozdzielić obraz na dwie warstwy – jedną odpowiadającą za kolor i ton (czyli niskie częstotliwości), a drugą za szczegóły, takie jak pory, zmarszczki czy tekstura skóry (wysokie częstotliwości). Dzięki temu da się wygładzić nierówności i przebarwienia bez utraty detali, które są bardzo ważne, gdy chcemy, żeby efekt był naturalny. Ten sposób jest standardem w profesjonalnej retuszerskiej pracy, bo pozwala osiągnąć bardzo subtelne i naturalnie wyglądające rezultaty, bez tego plastikowego efektu, który często daje zwykłe rozmycie czy stempel. Przykładowo, jeśli mamy zdjęcie portretowe do portfolio albo reklamy kosmetyków, separacja częstotliwości umożliwi usunięcie niedoskonałości cery tak, że nikt nie zauważy, że było coś poprawiane. W branży beauty i modowej praktycznie wszyscy doświadczeni graficy z niej korzystają. Co ciekawe, ta metoda daje też pole do popisu, jeśli chcesz zachować bardziej artystyczny sznyt – można albo podkreślać detale, albo je ukrywać, wszystko zależy od Twojej wizji. Krótko mówiąc, separacja częstotliwości to rynkowy must have, jeśli poważnie myślisz o retuszu skóry w Photoshopie.

Pytanie 33

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. mniejszej od 400 nm

B. większej od 700 nm

C. zawartej w zakresie 400-500 nm

D. zawartej w zakresie 500-600 nm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'większej od 700 nm' jest prawidłowa, ponieważ materiały fotograficzne przeznaczone do fotografii w podczerwieni są specjalnie zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych, które znajdują się w zakresie podczerwieni, czyli powyżej 700 nm. W fotografii w podczerwieni wykorzystywane są filtry oraz materiały światłoczułe, które reagują na promieniowanie podczerwone, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykłady zastosowania tego typu technologii obejmują medycynę, gdzie wykorzystuje się zdjęcia podczerwone do oceny stanu zdrowia pacjentów, a także w monitorowaniu środowiska, gdzie technologie te pozwalają na analizę zmian w roślinności lub temperaturze. Standardy dotyczące materiałów fotograficznych do podczerwieni są ściśle określone, a ich rozwój oparty jest na zasadach optyki i fotoniki, co zapewnia wysoką jakość obrazów oraz ich dokładność. W praktyce, dobranie odpowiedniego materiału do fotografii w podczerwieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych oraz analitycznych.

Pytanie 34

Na zdjęciu przeważają barwy

A. ciepłe.

B. dopełniające się.

C. uzupełniające się.

D. zimne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zdecydowanie dobrze rozpoznane – na tym zdjęciu dominują barwy zimne. Chłodny błękit nieba, srebrzyste, wręcz metaliczne odcienie konstrukcji Atomium i subtelne szarości to klasyczne przykłady zimnej palety barw. W projektowaniu graficznym oraz w fotografii zimne kolory są często stosowane, by podkreślić nowoczesność, czystość, techniczny charakter lub dystans emocjonalny. Takie barwy kojarzą się z profesjonalizmem, spokojem, świeżością i przestrzenią. Moim zdaniem, to rozwiązanie świetnie sprawdza się w prezentacjach dotyczących architektury czy techniki. W branżowych standardach, na przykład w webdesignie, wykorzystanie zimnych barw potrafi zbudować zaufanie i wprowadzić wrażenie porządku – stąd tak wiele stron używa odcieni niebieskiego. Warto wiedzieć, że zimne kolory optycznie „oddalają” obiekty, nadając im lekkości lub wrażenia przestrzenności. Osobiście zwracam uwagę, że umiejętne operowanie barwami zimnymi pozwala podkreślić walory nowoczesnych budowli, takich jak Atomium – tu metaliczny połysk świetnie współgra z niebieskim tłem, tworząc bardzo spójną kompozycję. To właśnie przykład dobrego wykorzystania teorii barw w praktyce.

Pytanie 35

Który filtr powinien być użyty podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną, aby zlikwidować purpurową dominację występującą na kolorowej odbitce?

A. Purpurowy

B. Żółty

C. Niebieskozielony

D. Zielony

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Użycie filtra purpurowego podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną jest kluczowe dla eliminacji purpurowej dominacji, która często pojawia się na barwnych odbitkach. W metodzie subtraktywnej, kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego, a każdy filtr działa jak swoisty 'odcień' pochłaniający określone długości fal świetlnych. Filtr purpurowy pochłania zielone światło, co przyczynia się do zneutralizowania nadmiaru purpury w obrazie. Przykładowo, jeśli negatyw ma dominującą purpurową tonację, zastosowanie filtra purpurowego podczas odbitki spowoduje, że obszary z nadmiarem zieleni zostaną przyciemnione, co skutkuje bardziej zrównoważonym kolorem odbitki. Jest to podejście zgodne z praktykami stosowanymi w tradycyjnej fotografii analogowej, gdzie precyzyjne dobranie filtrów jest niezbędne dla uzyskania pożądanych rezultatów kolorystycznych. Takie metody są szeroko opisywane w literaturze dotyczącej fotografii i reprodukcji barwnej, co czyni je standardem w branży.

Pytanie 36

Aby zrobić zdjęcia w zakresie promieniowania podczerwonego, potrzebny jest filtr

A. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

B. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. jasnoczerwony i film ortochromatyczny

D. IR i film ortochromatyczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'IR i film czuły na promieniowanie długofalowe' jest poprawna, ponieważ do wykonywania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym konieczne jest wykorzystanie zarówno filtra podczerwonego (IR), jak i filmu, który jest odpowiednio czuły na dłuższe fale elektromagnetyczne. Filtry IR są zaprojektowane tak, aby przepuszczać tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie większość widzialnego światła, co pozwala na uzyskanie obrazu, który eksponuje różnice temperatur i innych właściwości materiałów niewidocznych w świetle widzialnym. Przykłady zastosowań takich zdjęć obejmują detekcję ciepła w inspekcjach budowlanych, monitoring środowiskowy, a także w zastosowaniach medycznych, takich jak ocena stanów zapalnych. W kontekście standardów branżowych, przy wykonywaniu zdjęć w podczerwieni istotne jest przestrzeganie zasad dotyczących kalibracji sprzętu oraz interpretacji wyników. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów, które są certyfikowane do pracy w określonych zakresach fal, co zapewnia wysoką jakość i wiarygodność uzyskanych danych.

Pytanie 37

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. długoogniskowego.

B. rybie oko.

C. standardowego.

D. portretowego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź z obiektywem typu "rybie oko" jest jak najbardziej trafiona. Fotografia z wykorzystaniem takich obiektywów charakteryzuje się bardzo szerokim kątem widzenia – czasem nawet powyżej 180 stopni – co prowadzi do specyficznych, mocno widocznych zniekształceń geometrycznych, zwłaszcza przy krawędziach kadru. To właśnie ta dystorsja, czyli zakrzywienie linii prostych w obrazie, sprawia, że zdjęcia wyglądają wręcz surrealistycznie. Obiektywy "rybie oko" są używane głównie do efektów specjalnych, zdjęć wnętrz, czasem w sportowej fotografii ekstremalnej, a także przez twórców chcących podkreślić nietypowość perspektywy. Z mojego doświadczenia – nie nadają się raczej do zdjęć portretowych czy architektury, gdzie zależy nam na prostych liniach. W branży przyjęło się, by stosować te obiektywy ostrożnie, bo bardzo łatwo przesadzić z efektem i uzyskać nieczytelny, chaotyczny obraz. Profesjonaliści często korzystają z tych szkieł świadomie, budując konkretny nastrój lub podkreślając dynamikę ujęcia. Dodatkowo, warto wiedzieć, że nie każda szeroka ogniskowa to "rybie oko" – tylko te celowo projektowane do bardzo mocnej dystorsji. Moim zdaniem umiejętne użycie tego typu obiektywu to sztuka sama w sobie.

Pytanie 38

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. czerwony

B. zielony

C. szary

D. niebieski

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Użycie filtru czerwonego w czarno-białych zdjęciach krajobrazów górskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania głębi oraz dramatyzmu w obrazie. Filtr czerwony blokuje niebieskie światło, co prowadzi do znacznego przyciemnienia nieba, a jednocześnie uwydatnia białe chmury, które stają się bardziej kontrastowe i wyraziste. Tego rodzaju technika jest szeroko stosowana w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy celem jest uchwycenie burzowego nastroju. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy górskie szczyty z dramatycznym niebem, czerwony filtr pozwala na uzyskanie efektu, który wydobywa szczegóły chmur, sprawiając, że zdjęcie zyskuje na emocjonalnej głębi. Warto również zauważyć, że stosując filtr czerwony, możemy wzbogacić naszą kompozycję o ciekawe zestawienia tonalne, co jest zgodne z zasadami kompozycji w fotografii. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują testowanie różnych ustawień ekspozycji w połączeniu z filtrem, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 39

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. równo rozproszone z dwóch stron

B. kontrastowe z dwóch stron

C. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

D. rozproszone na wprost

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'bezpośrednie z jednego kierunku bocznego' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie takie oświetlenie skutecznie uwypukla fakturę tkaniny, tworząc wyraźne cienie i podkreślając detale strukturalne materiału. W fotografii produktowej oraz modowej, gdzie szczegółowe przedstawienie tekstury jest kluczowe, odpowiednie umiejscowienie źródła światła jest niezbędne. Na przykład, ustawienie lampy z boku tkaniny sprawia, że światło pada pod kątem, co powoduje, że zmarszczki, splot czy inne cechy tekstury są widoczne dzięki kontrastowi między światłem a cieniem. Dobry fotograficzny styl opiera się na zasadzie, że światło boczne działa jak naturalna forma modelowania, nadając trójwymiarowość obiektom. W praktyce, wiele osób stosuje takie techniki w sesjach zdjęciowych mody, gdzie uwydatnienie faktury materiału jest kluczowe dla atrakcyjności wizualnej. Standardowe podejścia do oświetlenia w fotografii zakładają, że umiejscowienie źródła światła w odpowiedniej pozycji jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 40

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. blenda.

B. softbox.

C. strumienica.

D. wrota.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wrota to niezwykle wszechstronny modyfikator oświetleniowy, który składa się z czterech ruchomych paneli, pozwalających na precyzyjne kierowanie i modelowanie strumienia światła. Tego rodzaju konstrukcja jest powszechnie stosowana w profesjonalnej fotografii studyjnej, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości oświetlenia. Dzięki regulacji kątów i pozycji paneli można dostosować intensywność oraz kształt światła padającego na obiekt, co jest istotne przy pracy z różnymi typami scen. Wrota umożliwiają również tworzenie efektów specjalnych, takich jak kreowanie cieni czy podkreślanie detali, co z pewnością wpływa na finalny efekt artystyczny. W praktyce, korzystając z wrót, fotografowie mogą eksperymentować z różnymi stylami oświetlenia, co przyczynia się do rozwoju ich warsztatu i umiejętności. Warto zaznaczyć, że zastosowanie wrót jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują elastyczność i kreatywność w pracy z oświetleniem studyjnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej