Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 23:31
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 23:34

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Gdzie asystent osoby niepełnosprawnej zapisuje informacje o swojej pracy z podopiecznym?

A. w dokumentacji medycznej POZ

B. w dzienniku pracy

C. w karcie obserwacyjnej

D. w karcie opieki

Dziennik pracy jest kluczowym dokumentem w pracy asystenta osoby niepełnosprawnej, ponieważ umożliwia systematyczne rejestrowanie działań i obserwacji w kontekście wsparcia dla podopiecznego. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące codziennych zadań, interakcji z osobą niepełnosprawną oraz postępów w osiąganiu celów rehabilitacyjnych. Dzięki temu dokumentowi asystent może nie tylko monitorować rozwój podopiecznego, ale także identyfikować obszary wymagające dodatkowego wsparcia. W praktyce, dziennik pracy może stanowić również podstawę do współpracy z innymi specjalistami w zakresie terapii i rehabilitacji, umożliwiając im zrozumienie kontekstu oraz historii wsparcia. Ponadto, prowadzenie dziennika zgodnie z obowiązującymi standardami pracy w opiece nad osobami niepełnosprawnymi sprzyja odpowiedzialności i transparentności w dokumentacji, co jest istotne z punktu widzenia etyki zawodowej oraz ochrony danych osobowych.

Pytanie 2

Podczas prowadzenia resuscytacji dorosłego, jaka jest proporcja uciśnięć klatki piersiowej do wdechów ratunkowych?

A. 2 : 15

B. 2 : 30

C. 30 : 2

D. 15 : 2

Odpowiedź 30 : 2 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u osoby dorosłej zaleca się wykonanie 30 uciśnięć klatki piersiowej na każde 2 oddechy ratownicze. Ta proporcja jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji oraz American Heart Association, które podkreślają, że skuteczna resuscytacja powinna być prowadzona w regularnych interwałach. Uciśnięcia klatki piersiowej mają na celu utrzymanie przepływu krwi do narządów, co jest kluczowe w przypadku zatrzymania krążenia. W sytuacjach nagłych, kiedy osoba nie oddycha, układ oddechowy przestaje funkcjonować, a podanie oddechów ratowniczych w odpowiedniej proporcji do ucisków klatki piersiowej zwiększa skuteczność RKO. Praktyczne zastosowanie tej zasady polega na nieprzerwanym wykonywaniu uciśnięć i włączeniu oddechów tylko w odpowiednich odstępach, co ogranicza ryzyko niedotlenienia narządów oraz zwiększa szanse na przywrócenie prawidłowego krążenia.

Pytanie 3

Podopieczna skarży się na bóle w dolnej części brzucha, uczucie pieczenia i silny ból przy oddawaniu moczu. Jakie schorzenie sugerują te objawy w kontekście układu?

A. trawiennego

B. moczowego

C. endokrynnego

D. chłonnego

Objawy, które opisuje podopieczna, takie jak bóle w podbrzuszu, pieczenie oraz ostry ból podczas mikcji, są typowe dla problemów związanych z układem moczowym. Najczęściej wskazują one na zapalenie pęcherza moczowego, które jest jedną z najczęstszych infekcji dróg moczowych. W przypadku tych objawów, istotne jest, aby przeprowadzić diagnostykę, która może obejmować badanie moczu, aby wykryć obecność patogenów, takich jak bakterie. Zgodnie z najlepszymi praktykami w medycynie, leczenie takiej infekcji często polega na antybiotykoterapii oraz zaleceniach dotyczących nawodnienia organizmu, co wspomaga oczyszczanie układu moczowego. Warto również zwrócić uwagę na profilaktykę, która obejmuje m.in. regularne picie wody, unikanie drażniących substancji oraz dbanie o higienę intymną. Zrozumienie, że takie objawy mogą wskazywać na problemy z układem moczowym, jest kluczowe dla szybkiej interwencji i uniknięcia powikłań związanych z niewłaściwie leczonymi infekcjami.

Pytanie 4

Podróżujący w towarzystwie mężczyzna cierpiący na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, z potrzebą interakcji społecznych, wciąż pracuje jako kierowca i wymaga rehabilitacji. Jakie są odpowiednie obszary wsparcia dla tej osoby?

A. rehabilitacja fizyczna, zawodowa i psychologiczna

B. pomoc pedagogiczna, psychologiczna i zawodowa

C. rehabilitacja społeczna, pedagogiczna i fizyczna

D. wsparcie społeczne, fizyczne i psychologiczne

Odpowiedź wskazująca na rehabilitację fizyczną, zawodową i psychologiczną jest prawidłowa, ponieważ każda z tych dziedzin odgrywa kluczową rolę w kompleksowym podejściu do rehabilitacji osób z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Rehabilitacja fizyczna jest niezbędna, aby poprawić sprawność motoryczną pacjenta, zmniejszyć ból oraz zwiększyć zakres ruchu w stawach. Osoby cierpiące na takie schorzenia powinny wykonywać specjalnie dobrane ćwiczenia, które pomogą w utrzymaniu ich mobilności. Rehabilitacja zawodowa natomiast, z uwagi na to, że pacjent jest aktywnym kierowcą, ma na celu dostosowanie warunków pracy do jego potrzeb zdrowotnych. Może to obejmować modyfikację pojazdu, co pozwoli na kontynuowanie pracy w zawodzie bez nadmiernego obciążania stawów. Wreszcie, rehabilitacja psychologiczna jest istotna, aby wspierać mężczyznę w radzeniu sobie z emocjami związanymi z chorobą, co często może prowadzić do depresji lub lęku. Przykłady zastosowania tych form rehabilitacji pokazują, że holistyczne podejście przynosi korzyści zarówno w zakresie zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.

Pytanie 5

Jaki rodzaj wsparcia jest kluczowy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w codziennych czynnościach?

A. Wsparcie w komunikacji i rozwiązywaniu problemów

B. Wsparcie w zarządzaniu finansami

C. Wsparcie w obsłudze sprzętu komputerowego

D. Wsparcie w nauce języków obcych

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często napotykają trudności w codziennej komunikacji oraz w rozwiązywaniu problemów. Wsparcie w tym zakresie jest kluczowe, ponieważ umożliwia im lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Komunikacja to nie tylko wymiana informacji, ale również zdolność do wyrażania potrzeb, emocji i uczuć. Dobre wsparcie w komunikacji pomaga w budowaniu relacji interpersonalnych, co jest istotne dla jakości życia. Ponadto, umiejętność rozwiązywania problemów jest niezbędna do samodzielnego radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. Przykładowo, osoba z niepełnosprawnością intelektualną może potrzebować pomocy w zrozumieniu instrukcji lub w znalezieniu alternatywnych rozwiązań w sytuacjach konfliktowych. Ważne jest, aby wsparcie było dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości osoby, uwzględniając jej stopień niepełnosprawności oraz specyficzne trudności. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują zastosowanie prostego języka, wizualne wsparcie oraz użycie technologii wspomagających komunikację.

Pytanie 6

Asystent zauważył u 40-letniego pacjenta narastające osłabienie siły w dłoniach, problemy z utrzymaniem równowagi oraz drżenie nóg. Pacjent zgłasza również problemy ze wzrokiem, bóle oraz skurcze mięśniowe w rękach. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. miażdżycy naczyń

B. choroby Alzheimera

C. stwardnienia rozsianego

D. choroby Parkinsona

Opisane objawy u 40-letniego podopiecznego, takie jak postępujące osłabienie siły rąk, drżenie kończyn dolnych, zaburzenia równowagi, bóle mięśniowe oraz skurcze, mogą wskazywać na stwardnienie rozsiane (SM). Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe neuronów w centralnym układzie nerwowym. U pacjentów z SM mogą występować bardzo różnorodne objawy, w tym problemy z widzeniem, co jest zgodne z opisanym przypadkiem. W praktyce klinicznej, diagnoza SM opiera się na ocenie neurologicznej, badaniu MRI oraz analizie płynu mózgowo-rdzeniowego. Wczesna diagnoza oraz leczenie mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów i spowolnić postęp choroby, co podkreśla znaczenie zrozumienia tych objawów w kontekście klinicznym. Standardy praktyki w neurologii rekomendują regularne monitorowanie pacjentów z podejrzeniem SM oraz stosowanie terapii immunomodulacyjnej, co podkreśla znaczenie wczesnej interwencji w tym schorzeniu.

Pytanie 7

Do jakiej instytucji asystent powinien skierować podopieczną w celu uzyskania dofinansowania na turnus rehabilitacyjny?

A. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

B. Narodowego Funduszu Zdrowia

C. powiatowego centrum pomocy rodzinie

D. Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń

Poprawna odpowiedź to powiatowe centrum pomocy rodzinie, ponieważ to właśnie ta instytucja odpowiada za realizację programów wsparcia dla osób wymagających rehabilitacji. Wniosek o dofinansowanie do uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym powinien być składany w odpowiednim czasie, aby móc skorzystać z dostępnych świadczeń. Praktyka pokazuje, że asystenci, którzy dobrze znają procedury związane z dofinansowaniem, mogą efektywnie wspierać swoje podopieczne w procesie ubiegania się o fundusze. Powiatowe centra pomocy rodzinie są odpowiedzialne za przyjmowanie wniosków oraz udzielanie informacji na temat wymaganych dokumentów i kryteriów kwalifikacyjnych. Warto również zaznaczyć, że w przypadku, gdy osoba wymaga wsparcia, może sięgnąć po dodatkowe usługi doradcze oferowane przez te centra, co pozytywnie wpływa na jakość życia osób z niepełnosprawnościami. Oprócz rekreacji, turnusy rehabilitacyjne mają na celu poprawę ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia uczestników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rehabilitacji społecznej.

Pytanie 8

Przy myciu oczu osoby niesamodzielnej, w którym miejscu asystent powinien rozpocząć?

A. kącika zewnętrznego oka

B. kącika wewnętrznego oka

C. dolnej powieki

D. górnej powieki

Rozpoczynanie mycia oka od powieki dolnej, kącika wewnętrznego czy powieki górnej jest podejściem, które może prowadzić do niepożądanych konsekwencji zdrowotnych. Kącik wewnętrzny oka jest miejscem, gdzie gromadzą się łzy oraz inne wydzieliny, co sprawia, że może być bardziej zanieczyszczony. Przenoszenie zanieczyszczeń z tego obszaru na powierzchnię oka naiwnie zakłada, że nie ma ryzyka infekcji, co jest sprzeczne z zasadami aseptyki. Ponadto, mycie od powieki dolnej może prowadzić do drażnienia lub uszkodzenia delikatnej skóry wokół oczu, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku osób starszych lub z wrażliwą skórą. Z kolei mycie od powieki górnej może nie skutkować skutecznym usunięciem zanieczyszczeń, które mogłyby przemieszczać się w kierunku wewnętrznego kącika oka. To podejście jest nie tylko mało efektywne, ale także zwiększa ryzyko rozprzestrzenienia bakterii i wirusów, co jest sprzeczne z zasadami higieny w opiece nad osobami niesamodzielnymi. Dlatego tak ważne jest, aby mycie oczu zawsze rozpoczynać od kącika zewnętrznego, co nie tylko zmniejsza ryzyko infekcji, ale także zapewnia bezpieczeństwo i komfort pacjenta.

Pytanie 9

Podczas przechadzki podopieczna z padaczką nagle zasłabła i pojawiły się u niej drgawki toniczno-kloniczne. Jakie działania powinien podjąć asystent, aby skutecznie udzielić pierwszej pomocy?

A. Usunąć niebezpieczne przedmioty z okolicy głowy podopiecznej i chronić jej głowę przed urazami

B. Położyć podopieczną na lewym boku i wsunąć miękki przedmiot między jej zęby

C. Położyć podopieczną na lewym boku i chronić jej głowę przed urazami

D. Usunąć niebezpieczne przedmioty z okolicy głowy podopiecznej i wsunąć miękki przedmiot między jej zęby

Wybór odpowiedzi, która sugeruje wsunięcie miękkiego przedmiotu między zęby podopiecznej, jest niebezpieczny i stanowi powszechny mit dotyczący udzielania pierwszej pomocy przy napadach padaczkowych. Tego typu działanie może prowadzić do kilku poważnych komplikacji, w tym uszkodzenia zębów, urazów jamy ustnej, a nawet uduszenia, jeśli przedmiot utknie w drogach oddechowych. Kolejnym błędnym podejściem jest skupienie się jedynie na ułożeniu podopiecznej na lewym boku bez wcześniejszego odseparowania jej od potencjalnych zagrożeń w otoczeniu. Odsunięcie niebezpiecznych przedmiotów jest kluczowym elementem, który powinien być pierwszym krokiem w przypadku drgawek, aby zapobiec urazom. Ignorowanie tego kroku może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Warto również podkreślić, że w przypadku drgawek toniczno-klonicznych nie należy trzymać osoby w sztywnym uścisku ani próbować jej uspokajać na siłę, co może spowodować dalszy stres i zwiększenie ryzyka kontuzji. Zrozumienie, że celem pierwszej pomocy jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa osobie poszkodowanej i otoczeniu, powinno być kluczowe dla każdego, kto podejmuje się udzielania takiej pomocy.

Pytanie 10

Jakie są proporcje ucisków klatki piersiowej do oddechów ratowniczych w standardowym protokole resuscytacji krążeniowo-oddechowej dla dorosłych?

A. 30:2

B. 2:30

C. 2:2

D. 60:2

Odpowiedź 30:2 jest zgodna z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u dorosłych, które zostały opracowane przez Europejską Radę Resuscytacji (ERC) oraz Amerykański Związek Kardiologiczny (AHA). Proporcja 30:2 oznacza, że podczas RKO wykonuje się 30 ucisków klatki piersiowej, a następnie 2 oddechy ratownicze. Taki schemat jest skuteczny, ponieważ pozwala na utrzymanie krążenia i dostarczenie tlenu do mózgu oraz innych kluczowych narządów w najważniejszym etapie resuscytacji. Uciskanie klatki piersiowej powinno odbywać się z częstotliwością około 100-120 ucisków na minutę, co zapewnia efektywne krążenie krwi. Ważne jest również, aby uciski były wykonywane z odpowiednią głębokością, co najmniej 5-6 cm, co jest niezbędne do wywołania efektywnej perfuzji. W sytuacjach kryzysowych przestrzeganie tego schematu jest kluczowe, ponieważ znacznie zwiększa szanse na przeżycie osoby poszkodowanej, a także zmniejsza ryzyko powikłań neurologicznych. Dobrze przeprowadzona RKO w tym proporcjonalnym układzie jest zgodna z najlepszymi praktykami i stanowi fundament pierwszej pomocy w nagłych przypadkach.

Pytanie 11

Kim jest osoba, która podejmuje działania jako wolontariusz?

A. otrzymuje niską pensję za swoją działalność

B. uczestniczy w praktykach studenckich

C. dobrowolnie, bez wynagrodzenia pomaga innym

D. pracuje, mając zawartą umowę o dzieło

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wolontariusz to ktoś, kto z własnej woli angażuje się w pomoc innym, nie oczekując nic w zamian. To ważna rola, bo wolontariat pomaga społecznościom, organizacjom non-profit czy różnym inicjatywom w lokalnych środowiskach. Przykłady są różne, od pomagania w schroniskach dla zwierząt, przez organizację charytatywnych wydarzeń, aż po wspieranie osób starszych. W zasadzie wolontariat powinien być całkowicie dobrowolny i bezpłatny, co sprawia, że ludzie naprawdę mogą się zaangażować. Co ciekawe, wolontariat nie tylko przynosi korzyści innym, ale też pozwala wolontariuszom rozwijać swoje umiejętności, jak zdolności do pracy w zespole czy organizacyjne. Warto wiedzieć, że wolontariat jest regulowany przez różne przepisy, które starają się promować etyczne podejście do tej formy pomocy.

Pytanie 12

Kiedy asystent wspiera podopiecznego w przyjmowaniu przepisanych przez lekarza leków, w tym codziennych zastrzyków insuliny, co powinien zrobić?

A. samodzielnie podać mu insulinę

B. obliczyć odpowiednią dawkę insuliny dla niego

C. pomóc mu w wyborze miejsca do wykonania zastrzyku

D. określić, jaką insulinę powinien otrzymać

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pomoc w wyborze miejsca wykonania iniekcji insuliny jest kluczowym elementem opieki nad pacjentem z cukrzycą. Wybór właściwego miejsca podania leku ma istotne znaczenie dla efektywności terapii oraz bezpieczeństwa pacjenta. Przykładowo, miejsca takie jak brzuch, uda czy ramiona są preferowane, ponieważ zapewniają lepsze wchłanianie insuliny niż inne obszary ciała. Ponadto, ważne jest, aby unikać podawania insuliny w miejscach, które były wcześniej używane do iniekcji, co może prowadzić do lipodystrofii, czyli zmian w tkance tłuszczowej w wyniku wielokrotnego wstrzykiwania w to samo miejsce. Dobrym praktyką jest rotacja miejsc iniekcji oraz stosowanie różnych grup mięśniowych. Standardy opieki nad pacjentami z cukrzycą, takie jak wytyczne American Diabetes Association, podkreślają znaczenie edukacji pacjentów w zakresie prawidłowego podawania insuliny, co przyczynia się do lepszej kontroli glikemii i jakości życia. Umożliwienie pacjentowi aktywnego uczestnictwa w procesie leczenia poprzez naukę wyboru odpowiedniego miejsca iniekcji wspiera jego autonomia oraz odpowiedzialność za własne zdrowie.

Pytanie 13

Która z grup informacji zawartych w dokumentacji opisuje sytuację rodzinną podopiecznego?

A. Od wypadku podopieczny korzysta z zasiłku chorobowego

B. Mieszka w bloku bez windy, na parterze. Mieszkanie nie jest przystosowane dla osoby na wózku inwalidzkim

C. Przed trzema miesiącami miał wypadek samochodowy. Ze względu na paraplegię korzysta z wózka inwalidzkiego, na który nie jest w stanie samodzielnie przesiąść się. Używa pieluchomajtek

D. Podopieczny mieszka z siostrą, która pracuje i zajmuje się nim przed oraz po pracy. Dwa razy w tygodniu odwiedza go brat, który asystuje przy czynnościach higienicznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca, że podopieczny mieszka z pracującą siostrą, która opiekuje się nim przed i po pracy, a także że jego brat odwiedza go dwa razy w tygodniu, jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje sytuację rodzinną podopiecznego. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest zrozumienie ich środowiska rodzinnego, ponieważ to wpływa na jakość opieki i wsparcia, jakie otrzymują. Rodzina odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji oraz codziennym życiu osób z ograniczeniami funkcjonalnymi, a ich wsparcie może znacząco poprawić stan psychiczny i fizyczny podopiecznego. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być opracowanie planu wsparcia, który uwzględnia zaangażowanie członków rodziny w codzienną opiekę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki społecznej i rehabilitacji. Współpraca z rodziną oraz angażowanie jej w proces terapeutyczny to kluczowe elementy, które mogą prowadzić do lepszych efektów rehabilitacyjnych i większego komfortu życia podopiecznego.

Pytanie 14

Osoba niewidoma planuje samodzielny spacer. Jakie jest najważniejsze działanie asystenta w tej sytuacji?

A. Podanie lornetki do obserwacji otoczenia

B. Zapewnienie, że osoba będzie nosić ciemne okulary

C. Przygotowanie trasy i upewnienie się, że jest bezpieczna

D. Zalecenie pozostania w domu, aby uniknąć ryzyka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przygotowanie trasy i upewnienie się, że jest bezpieczna, jest kluczowym działaniem asystenta osoby niewidomej planującej samodzielny spacer. Asystenci są odpowiedzialni za zapewnienie, że trasa, którą ich podopieczni zamierzają przejść, jest dostosowana do ich potrzeb i bezpieczna. W praktyce oznacza to zwrócenie uwagi na potencjalne przeszkody, takie jak nierówne chodniki, schody czy inne zagrożenia, które mogłyby stanowić ryzyko dla osoby niewidomej. Odpowiednie planowanie trasy może obejmować także wskazanie bezpiecznych przejść dla pieszych oraz miejsc, gdzie osoba może zatrzymać się na odpoczynek. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, promując ich samodzielność i bezpieczeństwo. Warto również pamiętać o edukacji osób niewidomych w zakresie korzystania z pomocy technologicznych, takich jak aplikacje na smartfony, które mogą ułatwić nawigację w mieście. Tego rodzaju przygotowanie nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także wspiera niezależność i pewność siebie osoby niewidomej.

Pytanie 15

Który typ balkonika przedstawiono na fotografii?

A. Inwalidzki wysoki z podpaszkami.

B. Inwalidzki kroczący.

C. Inwalidzki sztywny.

D. Inwalidzki dwukołowy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Inwalidzki wysoki z podpaszkami" jest poprawna, ponieważ na zdjęciu przedstawiono balkonik, który charakteryzuje się obecnością podpórek pod pachy, co jest kluczową cechą tego typu urządzenia. Balkonik z podpaszkami jest zaprojektowany z myślą o osobach, które potrzebują dodatkowego wsparcia w utrzymaniu równowagi podczas poruszania się. Jego konstrukcja umożliwia użytkownikom wygodne oparcie się, co zmniejsza ryzyko upadków oraz zwiększa stabilność. W praktyce, taki balkonik jest szczególnie przydatny dla osób z ograniczeniami ruchowymi lub po przebytych urazach. Dodatkowo, model ten często wyposażony jest w cztery koła, co znacznie ułatwia manewrowanie w różnych warunkach. Zrozumienie tych funkcji jest kluczowe przy wyborze odpowiedniego pomocy ortopedycznej, co podkreślają standardy branżowe dotyczące rehabilitacji. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na indywidualne potrzeby oraz poziom sprawności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie doboru sprzętu rehabilitacyjnego.

Pytanie 16

65-letnia pacjentka z zaawansowaną osteoporozą odczuwa ograniczoną ruchomość i intensywny ból w nadgarstku, który jest spuchnięty. Jakie mogą być przyczyny tych objawów?

A. na nadmierne obciążenie stawu

B. na złamanie kości w nadgarstku

C. na dolegliwości reumatyczne

D. na zespół rwy ramiennej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na złamanie kości nadgarstka jest prawidłowa z kilku powodów. Podopieczna w wieku 65 lat z zaawansowaną osteoporozą jest w grupie wysokiego ryzyka złamań kości, które są osłabione przez tę chorobę. Objawy takie jak brak ruchomości, silny ból oraz opuchlizna stawu wskazują na możliwe uszkodzenie struktury kostnej. Złamania w obrębie nadgarstka mogą występować na skutek upadków, co jest powszechne wśród osób starszych, zwłaszcza z osteoporozą. W diagnostyce złamań nadgarstka kluczowe jest wykonanie zdjęć rentgenowskich, które pomogą potwierdzić rozpoznanie. Po postawieniu diagnozy, leczenie może obejmować unieruchomienie, rehabilitację oraz w niektórych przypadkach interwencję chirurgiczną. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia byli świadomi ryzyka złamań u pacjentów z osteoporozą oraz aby podejmowali odpowiednie środki zapobiegawcze i edukacyjne.

Pytanie 17

Które parametry opisują prawidłowe funkcje życiowe osoby dorosłej w stanie spoczynku?

A. Tętno 72/min, ciśnienie tętnicze 120/70, temperatura ciała 36,6°C

B. Tętno 48/min, ciśnienie tętnicze 105/50, temperatura ciała 36,0°C

C. Tętno 88/min, ciśnienie tętnicze 145/95, temperatura ciała 36,6°C

D. Tętno 78/min, ciśnienie tętnicze 140/75, temperatura ciała 36,8°C

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wiesz co, Twoja odpowiedź jest super! Prawidłowe parametry życiowe dla dorosłych w spoczynku to tętno 72 uderzenia na minutę, ciśnienie 120/70 mmHg i temperatura 36,6°C. To wszystko mieści się w normie. Jeśli chodzi o tętno, to jest całkiem w porządku, bo normy mówią, że powinno być między 60 a 100. Ciśnienie 120/70 to wręcz idealne, bo lekarze zazwyczaj mówią, że wartości poniżej 120/80 są najlepsze. A temperatura 36,1-37,2 jest też normalna, więc to wszystko ze sobą działa! Wiedza na temat tych parametrów to klucz do sukcesu w medycynie, bo to pomaga dostrzegać, kiedy ktoś naprawdę potrzebuje pomocy. Warto się tym interesować, zwłaszcza w kontekście pracy w służbie zdrowia.

Pytanie 18

Na jakich zasadach powinien opierać się asystent, tworząc plan pomocy dla osoby powierzonej jego opiece?

A. manipulacji, podmiotowości

B. ekumenizacji, przedmiotowości

C. uległości, indywidualności

D. indywidualności, podmiotowości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na zasady indywidualizacji i podmiotowości w kontekście opracowywania planu wsparcia dla podopiecznego jest poprawna, ponieważ fundamentalnie opiera się na potrzebach i możliwościach konkretnej osoby. Indywidualizacja oznacza dostosowanie działań do unikalnych cech, zainteresowań i umiejętności podopiecznego, co zwiększa skuteczność wsparcia oraz motywację do samodzielności. Przykładem wdrażania indywidualizacji może być stworzenie spersonalizowanego programu rozwoju umiejętności, który uwzględnia mocne strony oraz obszary do rozwoju danej osoby. Z kolei podmiotowość odnosi się do traktowania podopiecznego jako aktywnego uczestnika procesu wsparcia, a nie tylko biernego odbiorcy pomocy. Ważne jest, aby angażować podopiecznego w podejmowanie decyzji dotyczących jego życia oraz planów rozwojowych, co sprzyja poczuciu własnej wartości i niezależności. Stosowanie tych zasad jest zgodne z dobrymi praktykami w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, a także z dokumentami regulacyjnymi, takimi jak standardy usług społecznych, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia w pracy asystenckiej.

Pytanie 19

Osoba z dużymi problemami ze słuchem potrzebuje wsparcia asystenta podczas

A. spotkań z bliskimi

B. załatwiania formalności urzędowych

C. wykonywania prac domowych

D. korzystania z komputera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kiedy mamy do czynienia z osobą z poważnym niedosłuchem, warto, żeby miała ona pomoc kogoś, kto pomoże jej w załatwieniu różnych spraw urzędowych. To ma sens, bo takie sytuacje często wymagają dobrego kontaktu i jasnej komunikacji. Język migowy czy wsparcie w interpretacji dokumentów i rozmowach z urzędnikami to naprawdę ważne rzeczy, które ułatwiają życie i pomagają ogarnąć sprawy. W urzędach powinno się stosować różne standardy dostępności, żeby dostosować się do potrzeb osób z problemami ze słuchem. Na przykład, fajnie by było, gdyby w urzędach byli tłumacze języka migowego, bo to jest zgodne z prawem, które mówi o dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami. Dzięki temu łatwiej można uzyskać informacje i aktywnie brać udział w życiu społecznym. Dobrze też, żeby urzędnicy byli przeszkoleni jak rozmawiać z osobami z różnymi niepełnosprawnościami, bo to naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 20

Jaki sprzęt ortopedyczny jest najbardziej odpowiedni dla osoby z problemami równowagi i koordynacji, która porusza się bez pomocy innych?

A. laska do chodzenia

B. wózek dla niepełnosprawnych

C. balkonik do chodzenia

D. kula na przedramię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Balkonik jest najwłaściwszym sprzętem ortopedycznym dla osoby z zaburzeniami równowagi i koordynacji, ponieważ zapewnia on stabilność i wsparcie w trakcie poruszania się. Umożliwia użytkownikowi korzystanie z własnych kończyn dolnych oraz angażowanie ich w proces chodu, co jest kluczowe dla zachowania niezależności. Balkonik jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy potrzebne jest większe wsparcie niż to, które oferuje laska czy kula łokciowa, zwłaszcza w przypadku osób, które mogą być narażone na upadki. Zastosowanie balkonika pomaga nie tylko w stabilizacji, ale również w poprawie pewności siebie pacjenta. W praktyce, balkonik może być wykorzystywany w codziennych czynnościach, takich jak poruszanie się po domu czy w przestrzeni publicznej. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji i ortopedycznych urządzeń wspomagających, balkonik powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb użytkownika, co może obejmować regulację wysokości oraz dodatkowe elementy, takie jak uchwyty antypoślizgowe. Współczesne modele balkonika są często wyposażone w koła, co ułatwia manewrowanie oraz transport. Z tego powodu, balkonik jest rekomendowanym rozwiązaniem w przypadku osób z problemami równowagi i koordynacji.

Pytanie 21

Jakie przedmioty powinien zapewnić asystent, aby ułatwić samodzielne jedzenie osobie z reumatoidalnym zapaleniem stawów?

A. elektryczny garnek z regulacją temperatury

B. talerz z funkcją podgrzewania od spodu

C. sztućce o specjalnym kształcie i grubszym uchwycie

D. plastikowe podkładki odporne na wodę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyprofilowane sztućce z pogrubioną rękojeścią stanowią kluczowy element ułatwiający samodzielne spożywanie posiłków przez osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Tego typu sztućce są zaprojektowane w sposób, który minimalizuje wymaganą siłę chwytu i zmniejsza ból stawów, co jest niezwykle istotne w przypadku osób cierpiących na tę chorobę. Pogrubiona rękojeść pozwala na lepszą kontrolę nad narzędziem, co przekłada się na większą precyzję ruchów oraz komfort podczas jedzenia. W praktyce, używanie takich sztućców może znacznie zwiększyć niezależność podopiecznej, co z kolei ma pozytywny wpływ na jej samopoczucie i poczucie własnej wartości. Dodatkowo, w kontekście terapii zajęciowej, zastosowanie specjalistycznych narzędzi, jak wyprofilowane sztućce, jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi wspierania osób z ograniczeniami ruchowymi. Warto również zauważyć, że tego rodzaju akcesoria są dostępne w wielu formach i rozmiarach, co pozwala dostosować je do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Pytanie 22

30-letni podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną swoim zachowaniem chce, aby asystent zaakceptował jego wybory związane z organizacją czasu wolnego. Jaką potrzebę podopieczny wyraża w tej sytuacji?

A. Bycia w kontakcie

B. Poczucia stabilności

C. Bycia zaakceptowanym

D. Potrzeba miłości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi "Akceptacji" jest poprawny, ponieważ wyraża podstawową potrzebę człowieka do bycia uznawanym i akceptowanym przez innych, zwłaszcza w kontekście podejmowania decyzji dotyczących własnego życia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną, podobnie jak wszyscy ludzie, pragną mieć wpływ na swoje decyzje i być traktowane z szacunkiem. W sytuacji przedstawionej w pytaniu, 30-letni podopieczny, domagając się uznania swoich decyzji dotyczących spędzania wolnego czasu, manifestuje pragnienie akceptacji swojej autonomii i indywidualności. Przykładowo, w praktyce asystenci powinni zachęcać podopiecznych do wyrażania swoich preferencji, co może prowadzić do większego poczucia kontroli nad własnym życiem i zwiększenia ich satysfakcji. Wspieranie akceptacji wśród osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi jest zgodne z zasadami person-centred care, które kładą nacisk na respektowanie potrzeb i wybór użytkownika.

Pytanie 23

Jak nazywa się metoda terapii zajęciowej bazująca na bliskim kontakcie z przyrodą?

A. ludoterapia

B. kinezyterapia

C. silwoterapia

D. arteterapia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Silwoterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje kontakt z naturą, zwłaszcza z lasem, w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego pacjentów. Jest to podejście oparte na założeniu, że obecność w naturalnym środowisku ma pozytywny wpływ na samopoczucie, redukując stres, lęk oraz zwiększając poczucie relaksu. W praktyce silwoterapia może obejmować różnorodne działania, takie jak spacery po lesie, medytacje w otoczeniu drzew, a także różne formy aktywności fizycznej w przyrodzie, które sprzyjają integracji sensorycznej i poprawie ogólnego stanu zdrowia. Badania wykazują, że regularne korzystanie z natury może prowadzić do wzrostu odporności, poprawy nastroju oraz zwiększenia poczucia szczęścia. Silwoterapia stosowana jest w rehabilitacji osób z problemami zdrowotnymi, w terapii uzależnień, a także w programach terapeutycznych dla dzieci i młodzieży. Warto zauważyć, że zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, kontakt z naturą jest nieodłącznym elementem wspierania zdrowia psychicznego.

Pytanie 24

Opiekun wspiera 75-letnią seniorkę, która z powodu problemów z równowagą nie wychodzi z domu. Odczuwa smutek i tęskni za kontaktami społecznymi. Co powinien zrobić opiekun w tej sytuacji?

A. zasugerować zakup balkonika i wspierać seniorkę podczas wychodzenia z domu

B. towarzyszyć seniorki podczas poruszania się po domu, organizować wycieczki na zewnątrz

C. zaproponować uczestnictwo w zajęciach w domu pomocy środowiskowej oraz rozważyć zakup kul łokciowych

D. polecić zakup ręcznego wózka inwalidzkiego i pomagać przy zakupach

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która sugeruje zakup balkonika oraz asystowanie podopiecznej podczas wyjść z domu, jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na praktyczne rozwiązanie problemów związanych z zaburzeniami równowagi. Balkoniki są urządzeniami wspomagającymi mobilność, które zwiększają stabilność i bezpieczeństwo podczas poruszania się. Umożliwiają one starszym osobom lub osobom z niepełnosprawnościami w bezpieczny sposób opuszczenie mieszkania, co ma kluczowe znaczenie dla ich zdrowia psychicznego i społecznego. Umożliwienie podopiecznej uczestnictwa w zajęciach na świeżym powietrzu czy w kontaktach z innymi ludźmi sprzyja poprawie jej samopoczucia i może pomóc w redukcji uczucia izolacji. Ponadto, asystowanie w wyjściach z domu nie tylko zaspokaja potrzebę kontaktów społecznych, ale także stwarza szansę na aktywność fizyczną, co jest niezbędne dla utrzymania sprawności i zapobiegania dalszym ograniczeniom mobilności. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie opieki nad osobami starszymi, ważne jest, aby wspierać ich niezależność oraz angażować w różnorodne formy aktywności, co przyczynia się do poprawy jakości życia.

Pytanie 25

Jakie elementy powinny znaleźć się w planie pracy asystenta pomagającego osobie z nadwagą, która ma problemy z samoobsługą?

A. bierne ćwiczenia oraz trening codziennych umiejętności życiowych

B. gimnastykę wraz z treningiem codziennych czynności

C. zabiegi wodne i trening praktycznych umiejętności

D. zabiegi fizykalne oraz trening umiejętności społecznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gimnastyka oraz trening czynności życia codziennego są kluczowymi elementami wsparcia dla osób z ograniczeniami w samoobsłudze spowodowanymi nadwagą. Gimnastyka, rozumiana jako zestaw ćwiczeń dostosowanych do możliwości podopiecznego, może znacząco poprawić sprawność fizyczną, zwiększając siłę mięśni i elastyczność. Na przykład, regularne ćwiczenia mogą pomóc w redukcji tkanki tłuszczowej oraz poprawić ogólną kondycję organizmu, co jest istotne dla osób z problemami w poruszaniu się. Ponadto, trening czynności życia codziennego (TZK) koncentruje się na rozwijaniu umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania, takich jak ubieranie się, jedzenie czy higiena osobista. Przykładem może być nauka samodzielnego przygotowywania prostych posiłków, co nie tylko poprawia zdolności praktyczne, ale również wspiera dietę i zdrowe nawyki. W pracy z podopiecznymi, które borykają się z nadwagą, kluczowe jest również uwzględnienie aspektów psychospołecznych, takich jak motywacja i wsparcie emocjonalne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami z ograniczeniami. Takie podejście przyczynia się do całościowej poprawy jakości życia.

Pytanie 26

Które z poniższych objawów są charakterystyczne dla choroby Parkinsona?

A. spowolnione ruchy, sztywność szyi, skurcze rąk

B. niekontrolowane ruchy mięśni, drżenie głowy, sztywność kończyn górnych

C. spowolnione ruchy, problemy z utrzymaniem równowagi, drżenie kończyn górnych

D. problemy z utrzymaniem równowagi, sztywność szyi, specyficzny chód

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź wskazuje na trzy podstawowe objawy choroby Parkinsona: spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi oraz drżenie rąk. Spowolnienie ruchowe, znane również jako bradykinezja, jest jednym z kluczowych objawów Parkinsona i odnosi się do zmniejszenia tempa wykonywanych ruchów. W praktyce może to prowadzić do trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak pisanie czy ubieranie się. Zaburzenia równowagi są następstwem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego i mogą prowadzić do częstych upadków. Drżenie rąk, często pierwszym zauważanym objawem, występuje w spoczynku i może być uciążliwe dla pacjentów, wpływając na ich jakość życia. W diagnostyce i leczeniu choroby Parkinsona istotne jest uwzględnienie tych objawów w kontekście kompleksowego podejścia, obejmującego zarówno farmakoterapię, jak i terapię fizyczną oraz ergoterapię, co jest zgodne z aktualnymi standardami leczenia w neurologii.

Pytanie 27

Jakie działanie powinien podjąć asystent, gdy podopieczny ma krwotok z nosa?

A. położyć poszkodowanego na plecach z opuszczonym zagłówkiem i głową odrzuconą w tył

B. ustawić poszkodowanego w pozycji siedzącej z głową odrzuconą w tył

C. położyć poszkodowanego na plecach z opuszczonym zagłówkiem i z głową pochyloną do przodu

D. ustawić poszkodowanego w pozycji siedzącej z głową pochyloną do przodu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W sytuacji, gdy poszkodowany ma krwawienie z nosa, kluczowym krokiem jest posadzenie go z głową pochyloną ku klatce piersiowej. Taka pozycja pozwala ograniczyć przepływ krwi do nosa oraz minimalizuje ryzyko zadławienia się krwią, co jest szczególnie istotne w przypadku silnego krwawienia. Dodatkowo, upewnia to, że krew nie spływa do gardła, co mogłoby prowadzić do poważniejszych komplikacji, takich jak aspiracja. W praktyce, posadzenie poszkodowanego w odpowiedniej pozycji powinno być jednym z pierwszych działań w ramach ABC pierwszej pomocy, gdzie A oznacza 'airway' (drogi oddechowe), B 'breathing' (oddychanie), a C 'circulation' (krążenie). Warto również zachować spokój i informować poszkodowanego, aby nie przechylał głowy do tyłu, co mogłoby pogorszyć sytuację. Według wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji, odpowiednia pozycja ciała jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu pacjenta podczas interwencji. Takie postępowanie stanowi podstawę skutecznej pierwszej pomocy w przypadku krwawienia z nosa.

Pytanie 28

Jakie metody powinien zastosować asystent, aby ocenić stan zdrowia i warunki życia osoby cierpiącej na zaawansowany zespół psychoorganiczny?

A. obserwacji oraz rozmowy z podopiecznym

B. przeprowadzenia ankiety z podopiecznym i sprawdzania parametrów życiowych

C. obserwacji podopiecznego oraz przeglądu dokumentacji medycznej

D. rozmowy z podopiecznym i przeglądu dokumentacji medycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obserwacja podopiecznego oraz analiza dokumentacji medycznej stanowią kluczowe techniki w ocenie sytuacji zdrowotnej osób z zaawansowanym zespołem psychoorganicznym. Obserwacja pozwala na bezpośrednie zidentyfikowanie zachowań, reakcji emocjonalnych oraz interakcji z otoczeniem, co jest niezwykle istotne w przypadku zaburzeń psychicznych, które mogą wpływać na codzienne funkcjonowanie. Z kolei analiza dokumentacji medycznej dostarcza cennych informacji na temat historii choroby, wcześniejszych diagnoz oraz stosowanych terapii. W praktyce, zintegrowane podejście, łączące te dwie metody, umożliwia dokładniejszą ocenę oraz wypracowanie skuteczniejszych strategii wsparcia. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, które podkreślają znaczenie holistycznej oceny stanu zdrowia pacjentów, uwzględniającej zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. Przykładem może być zastosowanie narzędzi diagnostycznych, które integrują wyniki obserwacji z danymi z dokumentacji medycznej, co sprzyja bardziej kompleksowej diagnozie i efektywnemu planowaniu interwencji.

Pytanie 29

Przy pielęgnacji całego ciała osoby długotrwale leżącej w łóżku, kiedy opiekun powinien wymienić wodę?

A. przed myciem brzucha

B. przed myciem pleców

C. przed umyciem uszu

D. przed umyciem krocza

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór krocza jako obszaru, od którego asystent powinien rozpocząć mycie podczas toalety ciała podopiecznej, jest zgodny z zasadami higieny i dobrymi praktykami w opiece nad osobami długotrwale unieruchomionymi. Krocze jest miejscem o wysokim ryzyku zakażeń, dlatego szczególnie ważne jest, aby przy umywaniu tego obszaru korzystać z czystej wody. Zmiana wody przed umyciem krocza pozwala na usunięcie zanieczyszczeń i bakterii, które mogą być obecne w wcześniejszej wodzie, co z kolei minimalizuje ryzyko infekcji dróg moczowych i innych schorzeń. Praktyka ta wpisuje się w standardy opieki zdrowotnej, które podkreślają znaczenie zapewnienia czystości w intymnych partiach ciała. Dodatkowo, stosowanie czystej wody oraz odpowiednich środków higienicznych we właściwej kolejności jest kluczowe, aby zminimalizować dyskomfort podopiecznego oraz zapewnić mu godność w trakcie takich czynności. W codziennej praktyce opiekunowie powinni być świadomi, jak ważna jest dbałość o szczegóły, aby zapewnić jak najwyższą jakość pielęgnacji.

Pytanie 30

Dokąd powinna zwrócić się osoba z niepełnosprawnością, której dochody są niewystarczające do pokrycia podstawowych wydatków życiowych, aby ubiegać się o wsparcie finansowe?

A. wydziału spraw obywatelskich urzędu

B. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

C. ośrodka pomocy społecznej

D. Narodowego Funduszu Zdrowia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Osoba z niepełnosprawnością, która nie ma wystarczających dochodów na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, powinna złożyć wniosek o świadczenie pieniężne do ośrodka pomocy społecznej. Ośrodki te są odpowiedzialne za udzielanie wsparcia osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, w tym osobom z niepełnosprawnościami. Świadczenia te mogą obejmować pomoc finansową, a także inne formy wsparcia, takie jak porady dotyczące zatrudnienia czy dostęp do specjalistycznych usług. W praktyce, ośrodki pomocy społecznej dokonują oceny sytuacji życiowej wnioskodawcy oraz jego potrzeb, co pozwala na udzielenie odpowiedniego wsparcia. Warto również pamiętać, że zgodnie z Ustawą o pomocy społecznej, każdy obywatel ma prawo do ubiegania się o pomoc w placówkach tego typu, co stanowi fundament systemu wsparcia społecznego w Polsce.

Pytanie 31

Jak powinien zachować się asystent podczas rozmowy z osobą niedosłyszącą, która nie korzysta z aparatu słuchowego?

A. ustawiać się naprzeciw osoby niedosłyszącej

B. stosować trąbkę akustyczną

C. ustawiać się obok osoby niedosłyszącej

D. korzystać z mikrofonu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stawanie twarzą do osoby niedosłyszącej jest kluczowe, ponieważ umożliwia jej lepszą percepcję nie tylko dźwięków, ale także komunikacji niewerbalnej. Osoby z problemami ze słuchem często polegają na czytaniu z ruchu warg oraz mimiki, co sprzyja zrozumieniu przekazu. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, które nie zasłania twarzy mówiącego, co dodatkowo zwiększa komfort komunikacji. Warto również unikać zasłaniania ust, na przykład poprzez rękę lub ubranie, gdyż utrudnia to osobie niedosłyszącej możliwość odczytania słów. Stawiając się naprzeciwko rozmówcy, można także dostosować swoją mowę do jego potrzeb, na przykład przez wyraźne wypowiadanie słów oraz unikanie zbędnych hałasów w tle. Taka technika jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się wspieraniem osób z ubytkami słuchu, które podkreślają znaczenie osobistego kontaktu oraz dostosowania komunikacji do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 32

Pani Malwina korzysta z wózka inwalidzkiego. W jej mieszkaniu nie ma łazienki przystosowanej do jej potrzeb. Jaką przeszkodę można usunąć dzięki wsparciu finansowemu?

A. Mentalną

B. Budowlaną

C. Publiczną

D. Szkoleniową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź \"architektoniczną\" jest prawidłowa, ponieważ dotyczy braków w dostosowaniu przestrzeni mieszkalnej do potrzeb osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim. Dofinansowanie na adaptację lokalu może obejmować przebudowę łazienki, co jest kluczowe dla zapewnienia niezależności i komfortu codziennego funkcjonowania. Przykładowe zmiany to montaż uchwytów, dostosowanie wysokości umywalki i toalety, a także zapewnienie odpowiedniego miejsca na manewrowanie wózkiem. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, przestrzenie publiczne i mieszkalne powinny być projektowane w sposób uwzględniający zasady dostępności dla osób z niepełnosprawnościami. Wprowadzenie takich zmian nie tylko przyczynia się do poprawy jakości życia osób z ograniczeniami ruchowymi, ale również pomaga w ich integracji społecznej, umożliwiając pełniejsze uczestnictwo w życiu codziennym."

Pytanie 33

Asystent zaplanował dla niepełnosprawnej miłośniczki kwiatów wizytę w ogrodzie botanicznym. Jakiej techniki wsparcia użył?

A. Terapia estetyczna

B. Terapia tańcem

C. Terapia zajęciowa

D. Terapia zabawą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Estetoterapia to metoda wspierająca rozwój emocjonalny i psychospołeczny, która wykorzystuje sztukę oraz otoczenie estetyczne w celu poprawy samopoczucia pacjentów. Propozycja wycieczki do ogrodu botanicznego dla osoby niepełnosprawnej, która interesuje się kwiatami, idealnie wpisuje się w założenia estetoterapii. Kontakt z przyrodą, obserwacja piękna roślinności oraz możliwość uczestniczenia w aktywnościach związanych z otoczeniem sprzyjają poczuciu harmonii i relaksu. W praktyce, wizyty w ogrodach botanicznych mogą być zorganizowane w sposób dostosowany do potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co czyni je dostępnymi dla szerokiego kręgu odbiorców. Estetoterapia nie tylko sprzyja poprawie zdrowia psychicznego, ale również rozwija zmysły, inspiruje do ekspresji artystycznej oraz wspiera interakcje społeczne. Dobrą praktyką jest także angażowanie podopiecznych w działania związane z przyrodą, takie jak uprawa roślin, co może dodatkowo wzmacniać ich poczucie sprawczości.

Pytanie 34

Asystent zauważył, że osoba pod jego opieką ma zaczerwienione policzki. Oprócz tego pacjent ma gorączkę, skarży się na osłabienie i bóle mięśni. Jakie schorzenie sugerują te objawy?

A. problemy z krążeniem

B. problemy z trawieniem

C. infekcję wirusową

D. nadmierne emocje

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Objawy, które zauważył asystent, takie jak wypieki na twarzy, gorączka, ogólne osłabienie i bóle mięśniowe, są typowe dla infekcji wirusowej. Kiedy organizm stwierdzi obecność wirusa, aktywuje układ immunologiczny. Gorączka to naturalna reakcja, która pomaga poradzić sobie z infekcją. Wypieki mogą być wynikiem reakcji zapalnej, która często towarzyszy takim stanom. Przykłady wirusowych infekcji to grypa, przeziębienie czy nawet COVID-19. W medycynie ważne jest monitorowanie takich objawów jak gorączka czy bóle mięśniowe, bo mogą one pomóc w postawieniu dobrej diagnozy i wybraniu odpowiedniego leczenia. No i nie zapominajmy o przestrzeganiu zasad sanitarnych, gdy pojawią się objawy infekcji. To ważne, zwłaszcza teraz, w czasach pandemii.

Pytanie 35

Osoba z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną może kontynuować edukację na poziomie podstawowym do jakiego maksymalnego wieku?

A. 16 lat

B. 18 lat

C. 21 lat

D. 14 lat

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Osoba z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym ma prawo do przedłużonej nauki w systemie edukacji do 18. roku życia, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oświatowego. W Polsce, w szczególności na mocy Ustawy o systemie oświaty oraz rozporządzeń dotyczących kształcenia dzieci i młodzieży z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego, uczniowie z takimi potrzebami edukacyjnymi mogą korzystać z wydłużonego czasu nauki w systemie szkolnictwa podstawowego. W praktyce oznacza to, że można dostosować program nauczania do indywidualnych potrzeb ucznia, co pozwala na lepsze przyswajanie wiedzy oraz umiejętności. Warto również zauważyć, że w takim przypadkach kluczowe jest współdziałanie nauczycieli, specjalistów, jak psychologowie, oraz rodziców, co wpływa na skuteczność procesu edukacyjnego. Dążenie do maksymalizacji potencjału uczniów z niepełnosprawnością intelektualną poprzez odpowiednie metody nauczania oraz wsparcie może znacząco poprawić ich jakość życia oraz integrację w społeczeństwie. Wszelkie działania powinny być zgodne z najlepszymi praktykami pedagogicznymi oraz zasadą włączania społecznego.

Pytanie 36

W jaki sposób asystent powinien oklepywać plecy pacjenta leżącego w łóżku, wykonując zabieg na klatce piersiowej?

A. od kręgosłupa, wzdłuż żeber w kierunku mostka

B. od szczytów płuc, pionowo w dół do podstawy klatki piersiowej

C. od podstawy klatki piersiowej, wzdłuż żeber ku szczytom płuc

D. od kręgosłupa, poziomo w stronę boków klatki piersiowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że oklepywanie powinno odbywać się od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber do szczytów płuc. Metoda ta jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi technik drenażu oskrzelowego, które mają na celu efektywne usuwanie wydzielin z dróg oddechowych. Oklepywanie powinno być wykonywane w taki sposób, aby umożliwić przemieszczenie flegmy ku górze, co ułatwia jej wykrztuszanie. Umożliwienie pacjentowi leżącemu w łóżku przyjęcia pozycji, w której ich klatka piersiowa jest nieznacznie obniżona, wspomaga ten proces. W praktyce, asystent powinien stosować dłonie w kształcie miseczki, co zapewni skuteczność uderzeń i minimalizację dyskomfortu. Dobrą praktyką jest także prowadzenie takich zabiegów w połączeniu z odpowiednimi ćwiczeniami oddechowymi, co ma na celu zwiększenie efektywności wentylacji płuc, a tym samym poprawę wydolności oddechowej pacjenta. Ta technika jest szczególnie istotna w opiece nad pacjentami z chorobami płuc, takimi jak mukowiscydoza czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP).

Pytanie 37

80-letni mężczyzna, który ma lewostronny niedowład spowodowany udarem mózgu, używa wózka inwalidzkiego. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby bezpiecznie pomóc podopiecznemu przemieszczać się z łóżka na wózek?

A. zahamować wózek, opuścić podnóżki, podnieść podopiecznego chwytając go w talii i postawić go przed wózkiem

B. opuścić podnóżki, odhamować wózek, trzymać podopiecznego za zgięte w łokciach ręce i obrócić go w stronę wózka

C. unieść podnóżki wózka, odhamować kółka, zabezpieczyć lewą rękę przed przygnieceniem, trzymać podopiecznego za ręce i postawić go przed wózkiem

D. zahamować kółka wózka, unieść podnóżki, chronić lewą rękę przed przygnieceniem, objąć podopiecznego w talii i obrócić go w stronę wózka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór tej odpowiedzi jest uzasadniony wysokimi standardami bezpieczeństwa i komfortu podczas transportu pacjentów. Blokowanie kół wózka inwalidzkiego jest kluczowe, aby zapobiec jego niekontrolowanemu przesuwaniu się w trakcie procesu transferu. Podniesienie podnóżków pozwala na łatwiejszy dostęp do pacjenta, co jest istotne, aby uniknąć kontuzji zarówno pacjenta, jak i asystenta. Zabezpieczenie lewej ręki pacjenta przed przygnieceniem jest istotne, ponieważ pacjent z niedowładem połowiczym może nie być w stanie samodzielnie kontrolować swojego ciała. Chwytanie podopiecznego w pasie i obracanie go w stronę wózka zapewnia stabilność, co jest niezbędne w kontekście transferu pacjenta z ograniczoną mobilnością. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami starszymi oraz osobami z niepełnosprawnościami, które kładą duży nacisk na bezpieczeństwo, komfort i godność pacjenta.

Pytanie 38

Jaką zasadą powinien kierować się asystent, tworząc plan współpracy z osobą z niepełnosprawnością, uwzględniając jej zainteresowania, umiejętności oraz potencjał?

A. obiektywności

B. indywidualizacji

C. dyskrecji

D. akceptacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "indywidualizacja" jest poprawna, ponieważ w procesie planowania współdziałania z osobą z niepełnosprawnością kluczowe jest uwzględnienie jej unikalnych zdolności, zainteresowań i możliwości. Indywidualizacja oznacza dostosowywanie działań do specyficznych potrzeb i preferencji każdej osoby, co jest fundamentalnym aspektem pracy asystenta. Przykładem może być stworzenie programu aktywności dostosowanego do umiejętności artystycznych podopiecznego, co nie tylko zwiększa jego zaangażowanie, ale również sprzyja rozwojowi osobistemu. Standardy takie jak Wytyczne współczucia i zrozumienia w pracy z osobami z niepełnosprawnościami podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia, które prowadzi do efektywniejszej i bardziej satysfakcjonującej interakcji. Istotne jest również, aby asystent regularnie monitorował postępy i dostosowywał plan w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby podopiecznego, co jest zgodne z podejściem zorientowanym na klienta.

Pytanie 39

Osoba, którą się opiekujesz, zgłasza problem z bólem ucha. Jaką akcję powinien podjąć asystent spośród podanych?

A. Nałożyć ciepły kompres na bolące ucho podopiecznego

B. Zarezerwować wizytę u lekarza specjalisty dla podopiecznego

C. Umówić podopiecznego na wizytę do lekarza POZ

D. Przeprowadzić irygację ucha ciepłą wodą dla podopiecznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rejestracja podopiecznego do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej jest kluczowym krokiem w przypadku zgłaszania bólu ucha. Taki ból może być symptomem różnych schorzeń, w tym infekcji ucha środkowego, zapalenia ucha zewnętrznego czy nawet problemów z zatokami. Lekarz specjalista, w zależności od objawów, może zlecić odpowiednie badania, postawić diagnozę oraz wdrożyć leczenie. Zgodnie z wytycznymi medycznymi, w przypadku dolegliwości bólowych, szczególnie u dzieci i osób starszych, należy niezwłocznie zasięgnąć opinii lekarza. W trakcie wizyty lekarz przeprowadzi wywiad, zdiagnozuje problem i określi, czy konieczne jest dalsze leczenie, w tym ewentualne skierowanie do otolaryngologa. Podejmowanie działań w kierunku szybkiej konsultacji medycznej przyczynia się do uniknięcia powikłań zdrowotnych i poprawy komfortu życia pacjenta.

Pytanie 40

34-letnia osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne potrzebuje wsparcia w formie rehabilitacji psychospołecznej. Do jakiej placówki należy ją skierować jako asystent?

A. Zakład opiekuńczo-leczniczy

B. Środowiskowy dom samopomocy

C. Dom pomocy społecznej

D. Dom rencisty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Środowiskowy dom samopomocy to instytucja, która oferuje wsparcie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, pomagając im w integracji społecznej oraz w codziennym funkcjonowaniu. Ta forma rehabilitacji psychospołecznej jest ukierunkowana na stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi umiejętności życiowych oraz nawsparcie w samodzielności. Osoby w takim ośrodku mogą korzystać z różnych form terapii, zajęć edukacyjnych oraz aktywizacji społecznej, co jest kluczowe dla ich powrotu do normalnego życia. Przykładowo, uczestnicy mogą brać udział w warsztatach artystycznych, zajęciach sportowych czy nauce umiejętności zawodowych, co przyczynia się do ich rozwoju osobistego i społecznego. Współczesne standardy w zakresie rehabilitacji psychospołecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz na aktywizację osób z zaburzeniami psychicznymi, co czyni Środowiskowy dom samopomocy idealnym miejscem do skierowania takiej osoby.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej