Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 08:42
  • Data zakończenia: 9 grudnia 2025 08:55

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z poniższych aspektów najdokładniej określa cel realizacji projektu?

A. Stworzenie harmonogramu działań
B. Zidentyfikowanie technologii, które mogą być zastosowane
C. Ocena postępów w czasie realizacji projektu
D. Określenie problemu i metody jego rozwiązania
Określenie problemu i sposobu jego rozwiązania to fundamentalny cel każdego projektu. Bez jasno zdefiniowanego problemu i sprecyzowanej metody jego rozwiązania, projekt może stać się chaotyczny i nieefektywny. Precyzyjna analiza problemu pozwala na wyznaczenie celów, które prowadzą do stworzenia wartościowego produktu lub usługi. Dzięki temu zespół może skupić się na kluczowych zadaniach i efektywnie zarządzać zasobami. Określenie problemu to pierwszy krok w metodykach Agile i Waterfall, który warunkuje sukces całego przedsięwzięcia.

Pytanie 2

Co to jest GraphQL?

A. System zarządzania bazami grafowymi
B. Biblioteka do tworzenia grafów i diagramów w aplikacjach webowych
C. Język zapytań do API oraz środowisko wykonawcze do obsługi tych zapytań
D. Format danych podobny do JSON używany w komunikacji między aplikacjami
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że GraphQL jest biblioteką do tworzenia grafów i diagramów w aplikacjach webowych, jest mylący, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnych cech i funkcji tego narzędzia. GraphQL nie jest narzędziem graficznym, lecz technologią służącą do efektywnego zarządzania zapytaniami w API. Odpowiedź wskazująca na system zarządzania bazami grafowymi również nie odzwierciedla rzeczywistości, ponieważ GraphQL nie jest systemem bazodanowym, lecz interfejsem do komunikacji z różnymi źródłami danych, które mogą być zrealizowane przy użyciu różnych baz danych, w tym relacyjnych, NoSQL czy grafowych. Ponadto, w przypadku odpowiedzi sugerującej, że GraphQL to format danych podobny do JSON, należy podkreślić, że choć GraphQL używa JSON do przesyłania danych, jego istotą jest definicja zapytań oraz struktura danych, a nie tylko ich format. Często mylone to jest z protokołami komunikacyjnymi, takimi jak REST, które również mogą wykorzystywać JSON, ale nie oferują takiej elastyczności w zakresie kształtowania odpowiedzi, jaką zapewnia GraphQL. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego zrozumienia architektury aplikacji oraz potencjalnych ograniczeń w wydajności i użyteczności implementacji API.

Pytanie 3

Zaprezentowane oznaczenie praw Creative Commons umożliwia bezpłatne wykorzystywanie utworu

Ilustracja do pytania
A. pod warunkiem zachowania go w pierwotnej formie
B. w celu dokonywania zmian lub remiksowania
C. pod warunkiem udostępnienia go na takiej samej licencji
D. w celach komercyjnych
Pozostałe odpowiedzi zawierają błędne interpretacje dotyczące warunków licencji Creative Commons. Licencje takie jak CC BY-NC jasno określają, że utwory nie mogą być wykorzystywane w celach komercyjnych, co wyklucza możliwość zarabiania na nich bez zgody autora. To ograniczenie jest istotnym elementem licencji i zapewnia, że twórcy zachowują kontrolę nad komercyjnymi aspektami swojego dzieła. Przekonanie, że można swobodnie używać utworu w celach komercyjnych, jest częstym błędem wynikającym z niepełnego zrozumienia oznaczeń licencyjnych. Dodatkowo, sugerowanie że utwór musi być zostawiony w oryginalnej postaci jest charakterystyczne dla licencji NoDerivs (ND), która nie jest tu zastosowana. Taki wymóg ogranicza możliwość modyfikacji, co nie dotyczy licencji umożliwiających remiksowanie. Co więcej, niektóre licencje wymagają udostępniania dzieł pochodnych na tej samej licencji (ShareAlike), jednak nie jest to regułą dla wszystkich typów licencji i nie dotyczy bezpośrednio analizowanego przypadku. Pomyłki te często wynikają z niewłaściwego zapoznania się z symboliką i opisami licencji Creative Commons, co podkreśla potrzebę dokładnej analizy warunków przed ich zastosowaniem. Właściwe zrozumienie zasad i ograniczeń każdej licencji jest kluczowe, aby uniknąć nieintentionalnych naruszeń praw autorskich i promować odpowiedzialne podejście do wykorzystania zawartości twórczej w zróżnicowanych projektach i inicjatywach twórczych. Zrozumienie tych zasad nie tylko wspiera prawidłowe stosowanie licencji, ale także promuje etyczne zachowania wśród twórców i użytkowników zasobów cyfrowych.

Pytanie 4

Który z wymienionych terminów dotyczy klasy, która stanowi podstawę dla innych klas, lecz nie może być tworzona w instancji?

A. Klasa statyczna
B. Klasa pochodna
C. Klasa abstrakcyjna
D. Klasa finalna
Klasa abstrakcyjna to klasa, która nie może być instancjonowana i służy jako szablon dla innych klas. Definiuje ona ogólną strukturę oraz interfejs, który klasy pochodne muszą zaimplementować. Klasy abstrakcyjne mogą zawierać zarówno metody z ciałem (zdefiniowane), jak i metody czysto wirtualne (bez implementacji), które muszą być przesłonięte w klasach pochodnych. W C++ deklaracja czysto wirtualnej metody odbywa się za pomocą '= 0'. Klasa abstrakcyjna zapewnia spójność interfejsu i narzuca implementację określonych metod we wszystkich klasach dziedziczących, co prowadzi do bardziej przewidywalnego i bezpiecznego kodu.

Pytanie 5

Jakie znaczenie ma pojęcie "debugowanie" w kontekście programowania?

A. Przygotowywanie dokumentacji kodu
B. Wdrażanie aplikacji w środowisku produkcyjnym
C. Tworzenie nowych funkcjonalności aplikacji
D. Wyszukiwanie i usuwanie błędów w kodzie
Debugowanie to proces wyszukiwania i eliminowania błędów (bugów) w kodzie źródłowym programu. Polega na analizowaniu działania aplikacji linia po linii, śledzeniu wartości zmiennych, analizie stosu wywołań i wykrywaniu miejsc, w których program działa niezgodnie z oczekiwaniami. Debugowanie umożliwia programistom szybkie odnajdywanie błędów logicznych, składniowych oraz problemów z wydajnością aplikacji. Narzędzia takie jak Visual Studio, PyCharm, IntelliJ IDEA czy Chrome DevTools oferują zaawansowane funkcje debugowania, takie jak punkty przerwań (breakpoints), krokowe wykonywanie kodu i podgląd pamięci. Proces debugowania jest kluczowy w każdym etapie rozwoju oprogramowania, ponieważ znacząco wpływa na stabilność i jakość finalnego produktu.

Pytanie 6

Jakie jest zastosowanie metody fetch() w JavaScript?

A. Filtrowanie elementów tablicy
B. Pobieranie zasobów z sieci asynchronicznie
C. Sortowanie kolekcji obiektów
D. Manipulacja elementami DOM
Metoda fetch() w JavaScript jest kluczowym narzędziem do asynchronicznego pobierania zasobów z sieci. Umożliwia ona wykonywanie zapytań HTTP do serwerów w sposób, który nie blokuje głównego wątku aplikacji, co jest istotne w kontekście zapewnienia płynności działania aplikacji webowych. Użycie fetch() pozwala na pobieranie różnych typów danych, takich jak JSON, tekst, czy pliki binarne. Przykład zastosowania fetch() może wyglądać następująco: fetch('https://api.example.com/data') .then(response => { if (!response.ok) { throw new Error('Network response was not ok'); } return response.json(); }) .then(data => console.log(data)); W tym przykładzie, po nawiązaniu połączenia z API, sprawdzamy, czy odpowiedź jest poprawna, a następnie przetwarzamy dane w formacie JSON. Ponadto, fetch() wspiera nowoczesne praktyki, takie jak obsługa promes (Promises) oraz async/await, co upraszcza kod i poprawia jego czytelność. Użycie tej metody jest zgodne z aktualnymi standardami webowymi, co czyni ją preferowanym rozwiązaniem w nowoczesnym programowaniu JavaScript.

Pytanie 7

Jaką cechą charakteryzuje się sieć asynchroniczna?

A. Dane są przesyłane jedynie w określonych przedziałach czasowych
B. Dane są przesyłane w sposób nieciągły, bez synchronizacji zegarów
C. Jest bardziej niezawodna od sieci synchronicznej
D. Wymaga synchronizacji zegarów
W pierwszej z niepoprawnych odpowiedzi wskazano, że sieci asynchroniczne wymagają synchronizacji zegarów. To stwierdzenie jest błędne, ponieważ sama definicja sieci asynchronicznych opiera się na braku konieczności synchronizacji zegarów. W sieciach tego typu, każdy element systemu działa niezależnie, co umożliwia bardziej elastyczne przesyłanie danych w porównaniu do sieci synchronicznych. W drugiej niepoprawnej odpowiedzi zasugerowano, że dane są przesyłane tylko w ustalonych ramach czasowych. Jest to charakterystyczne dla sieci synchronicznych, gdzie transmisja danych jest ściśle zorganizowana i wymaga precyzyjnego harmonogramu. W sieciach asynchronicznych, dane mogą być wysyłane w dowolnym momencie, co pozwala na efektywniejsze wykorzystanie pasma. Kolejna niepoprawna odpowiedź sugeruje, że sieci asynchroniczne są bardziej niezawodne niż sieci synchroniczne. Chociaż sieci asynchroniczne mają swoje zalety, jak większa elastyczność, nie można jednoznacznie stwierdzić, że są one bardziej niezawodne. Niezawodność sieci zależy od wielu czynników, takich jak jakość urządzeń, protokoły transmisji oraz warunki pracy, a nie tylko od charakterystyki asynchronicznej czy synchronicznej.

Pytanie 8

Który z wymienionych procesów NIE jest częścią etapu kompilacji?

A. Tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy
B. Analiza działania programu w czasie rzeczywistym
C. Weryfikacja błędów składniowych
D. Optymalizacja kodu
Analiza działania programu w czasie rzeczywistym nie należy do etapu kompilacji, lecz do etapu wykonywania programu. Kompilacja obejmuje tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy, optymalizację kodu i weryfikację błędów składniowych. Analiza w czasie rzeczywistym to rola debuggera, który działa na uruchomionym programie i umożliwia śledzenie jego działania krok po kroku.

Pytanie 9

Kod XAML zaprezentowany powyżej zostanie wyświetlony jako:

Ilustracja do pytania
A. D
B. B
C. A
D. C
Wybrałeś dokładnie taką odpowiedź, jaką powinien wskazać każdy, kto dobrze rozumie XAML i układ StackLayout. Zobacz, co tu się dzieje: dwa pola Entry wyświetlają się jedno pod drugim, co daje klasyczną strukturę formularza – najpierw pole "Imię", potem "Nazwisko". Dalej mamy StackLayout z orientacją poziomą (Horizontal), więc etykieta "Zgoda RODO" oraz przełącznik Switch pojawiają się obok siebie – to bardzo typowy sposób na prezentację zgody na coś w aplikacjach, bo nie ma sensu rozdzielać tego na dwie linie. Po nich pojawia się Slider z ustawionym Value na 0.5 i kolorami MinimumTrackColor oraz MaximumTrackColor, czyli dokładnie tak jak widać na obrazku – jeden kolor po lewej, drugi po prawej i kółko pośrodku. Na końcu jest Button "Zapisz". Moim zdaniem, taki układ to wręcz klasyka budowy prostych formularzy w aplikacjach mobilnych opartych na XAML. Swoją drogą, to świetny przykład, jak StackLayout pozwala na szybkie i czytelne układanie elementów na ekranie, bez zbędnego komplikowania interfejsu. W praktyce warto jeszcze pamiętać, że oddzielenie pól Entry podnosi czytelność, a stosowanie układów poziomych sprawdza się wtedy, gdy chcesz, żeby użytkownik od razu widział etykietę i jej kontrolkę. Widać tu też dbałość o kolory i spójność wizualną. Według mnie, warto od razu testować takie formularze na różnych urządzeniach, bo StackLayout zachowuje się przewidywalnie, ale warto mieć na uwadze responsywność – no i nie zapomnij, że Slider i Switch mają swoje domyślne wartości, które można łatwo sterować z kodu.

Pytanie 10

Jakie z poniższych narzędzi wspomaga projektowanie interfejsu użytkownika w aplikacjach mobilnych?

A. Kompilator Javy
B. Android Studio Layout Editor
C. PyCharm Debugger
D. Narzędzie do zarządzania bazami danych
Android Studio Layout Editor to narzędzie umożliwiające projektowanie interfejsu użytkownika aplikacji mobilnych w sposób wizualny, za pomocą metody 'przeciągnij i upuść'. Layout Editor pozwala na szybkie tworzenie responsywnych interfejsów, które automatycznie dostosowują się do różnych rozmiarów ekranów i rozdzielczości. Dzięki niemu programiści mogą łatwo dodawać elementy UI, takie jak przyciski, pola tekstowe, listy czy obrazy, oraz dostosowywać ich właściwości bez konieczności pisania dużych fragmentów kodu XML. Narzędzie to jest kluczowe dla szybkiego prototypowania aplikacji oraz iteracyjnego podejścia do budowy interfejsu użytkownika w środowisku Android Studio.

Pytanie 11

Jakie działanie wykonuje polecenie "git pull"?

A. Pobiera zmiany z zdalnego repozytorium i scala je z lokalnym
B. Eliminuje plik z repozytorium
C. Zachowuje zmiany w lokalnym repozytorium
D. Tworzy nową gałąź w repozytorium
Polecenie 'git pull' pobiera najnowsze zmiany ze zdalnego repozytorium i scala je z lokalnym repozytorium. Jest to jedno z podstawowych poleceń w Git, pozwalające na synchronizację lokalnej kopii projektu z wersją przechowywaną w chmurze lub na serwerze. Dzięki 'git pull' programiści mogą na bieżąco aktualizować swoje repozytoria i unikać konfliktów, które mogłyby wyniknąć z pracy na nieaktualnej wersji kodu. Proces ten automatycznie łączy pobrane zmiany, co eliminuje konieczność ręcznego kopiowania plików lub komend.

Pytanie 12

Która z funkcji powinna zostać zrealizowana w warstwie back-end aplikacji webowej?

A. zarządzanie zdarzeniami elementów
B. sprawdzanie formularzy w czasie rzeczywistym
C. wyświetlanie danych z formularza w przeglądarce
D. zarządzanie bazą danych
Obsługa bazy danych jest fundamentalną częścią warstwy back-end w aplikacjach internetowych. Backend odpowiada za przetwarzanie logiki biznesowej, przechowywanie i zarządzanie danymi, a także komunikację z bazą danych. Dane przesyłane z front-endu (interfejsu użytkownika) są walidowane i przetwarzane po stronie serwera, zanim trafią do bazy danych lub zostaną zwrócone użytkownikowi. W przypadku aplikacji dynamicznych, serwer pobiera informacje z bazy danych, przekształca je zgodnie z wymogami aplikacji i przesyła z powrotem na front-end. Właściwe zarządzanie danymi i bezpieczeństwo operacji na bazie danych to kluczowe zadania back-endu. Równie ważne jest zapobieganie wstrzykiwaniu SQL (SQL Injection) i zapewnienie integralności danych, co stanowi podstawę skalowalnych i bezpiecznych aplikacji.

Pytanie 13

Które z poniższych nie jest frameworkiem do testowania w JavaScript?

A. Express
B. Jasmine
C. Jest
D. Mocha
Express jest popularnym frameworkiem do budowania aplikacji webowych na platformie Node.js, a nie narzędziem do testowania. Jego głównym celem jest ułatwienie tworzenia serwerów HTTP oraz zarządzanie routingiem i middleware w aplikacjach. W praktyce, Express pozwala na szybkie i efektywne tworzenie API, co jest kluczowe w nowoczesnym rozwoju aplikacji. W kontekście testowania aplikacji, mogą być stosowane inne frameworki, takie jak Mocha, Jest czy Jasmine, które oferują funkcjonalności dedykowane do pisania i uruchamiania testów. Dobrą praktyką jest oddzielanie logiki testowej od logiki aplikacji, co osiąga się przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak wspomniane frameworki testowe. Zrozumienie różnicy między serwerowymi frameworkami, jak Express, a frameworkami do testowania, jest istotne dla każdego programisty, aby efektywnie dobierać narzędzia do pracy.

Pytanie 14

Co oznacza termin 'hoisting' w JavaScript?

A. Metoda ładowania skryptów z zewnętrznych źródeł
B. Przenoszenie deklaracji zmiennych i funkcji na górę ich zakresu podczas fazy kompilacji
C. Optymalizacja kodu wykonywana przez silnik JavaScript
D. Technika zarządzania pamięcią polegająca na usuwaniu nieużywanych obiektów
Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z nieporozumienia na temat podstawowych zasad działania JavaScript i jego mechanizmu wykonawczego. Optymalizacja kodu przez silnik JavaScript to proces, który ma miejsce w tle, ale nie odnosi się bezpośrednio do hoistingu, ponieważ ten termin dotyczy przenoszenia deklaracji na górę zakresu. Kolejna koncepcja zarządzania pamięcią, polegająca na usuwaniu nieużywanych obiektów, odnosi się do garbage collection, a nie do hoistingu. Garbage collection jest procesem, w którym silnik JavaScript automatycznie zwalnia pamięć zajmowaną przez obiekty, do których już nie ma odniesienia, co jest niezwiązane z mechanizmem przenoszenia deklaracji. Metoda ładowania skryptów z zewnętrznych źródeł dotyczy sposobu, w jaki JavaScript może być integrowany z HTML, ale nie ma związku z hoistingiem. Często mylone są te koncepcje ze względu na złożoność JavaScript i jego asynchroniczny charakter. Kluczowe w pracy z JavaScript jest zrozumienie, jak różne mechanizmy, takie jak hoisting, wpływają na organizację kodu i mogą prowadzić do błędów, jeśli nie są prawidłowo stosowane. Programiści powinni być świadomi, że niewłaściwe użycie hoistingu może skutkować trudnymi do wykrycia błędami, co podkreśla wagę dobrej praktyki w zakresie strukturyzacji kodu.

Pytanie 15

Podejście obiektowe w rozwiązywaniu problemów obejmuje między innymi:

A. zmienne, procedury oraz funkcje
B. klasy, obiekty oraz hermetyzację
C. wyzwalacze i polimorfizm
D. pola, metody, rekurencję oraz kwerendy
Podejście obiektowe, zwane też programowaniem obiektowym (OOP), naprawdę opiera się na takich pojęciach jak klasy, obiekty i hermetyzacja. Klasa to taki szablon, z którego tworzy się obiekty – czyli konkretne instancje tej klasy działające w pamięci komputera. Hermetyzacja polega na tym, że ukrywamy szczegóły implementacji i wystawiamy na zewnątrz tylko niezbędne interfejsy. Moim zdaniem to jest jeden z najważniejszych aspektów OOP, bo pozwala nam lepiej zarządzać złożonością dużych systemów. Przykładowo, w językach takich jak Java czy C#, klasa samochód może mieć prywatne pola (np. numer VIN), a dostęp do nich uzyskujemy tylko przez określone publiczne metody (gettery i settery). To bardzo pomaga, gdy w zespole kilka osób pracuje nad tym samym kodem – nie trzeba wiedzieć wszystkiego o wnętrzu klasy, by z niej korzystać. W praktyce, modelowanie problemów za pomocą obiektów i klas pozwala odwzorować realne byty z rzeczywistego świata w oprogramowaniu. Standardy branżowe, jak SOLID czy zasada pojedynczej odpowiedzialności, podkreślają konieczność stosowania hermetyzacji, bo to przekłada się na elastyczność i łatwość utrzymania kodu. Z mojego doświadczenia, jeśli dobrze opanujesz te podstawy OOP, dużo szybciej zrozumiesz bardziej zaawansowane koncepty, jak dziedziczenie czy polimorfizm. To naprawdę solidny fundament, z którego korzysta praktycznie każdy nowoczesny język programowania.

Pytanie 16

Po uruchomieniu poniższego kodu w języku C++ w konsoli pojawi się ciąg liczb:

int a = 1;
while (a++ < 6) {
    cout << a << " ";
}
A. 1 2 3 4 5
B. 1 2 3 4 5 6
C. 2 3 4 5 6
D. 2 3 4 5 6 7
No i właśnie, to jest świetny przykład na to, dlaczego zrozumienie działania operatora postinkrementacji w C++ jest kluczowe. W tym kodzie pętla while wykorzystuje zapis a++ < 6, czyli najpierw sprawdza warunek (porównuje bieżącą wartość a z 6), a dopiero potem zwiększa a o 1. To sprawia, że pierwszy raz sprawdzane jest, czy 1 < 6 – warunek prawdziwy – a dopiero potem a staje się 2. W bloku pętli wypisywane jest już zaktualizowane a, czyli 2. I tak aż do momentu, gdy a osiągnie 6 i warunek będzie fałszywy. W praktykach branżowych bardzo często spotyka się takie niuanse, szczególnie gdy pracuje się z indeksami tablic czy implementuje różne algorytmy. Dobrze jest zawsze pamiętać, jak działają operatory ++ i --, bo ich nieuważne użycie może prowadzić do trudnych do wychwycenia błędów. Warto też zauważyć, że takie rozwiązanie pozwala w prosty sposób uzyskać liczby od 2 do 6 bez dodatkowego zwiększania wartości w środku pętli. Moim zdaniem, jeśli rozumiesz ten mechanizm, to już jesteś o krok dalej niż wielu początkujących programistów – w praktyce docenisz to przy debugowaniu bardziej złożonych fragmentów kodu. A co do dobrych praktyk: zawsze staraj się pisać czytelny kod i nie mieszaj zbyt wielu operacji w jednym wyrażeniu, żeby później nie zastanawiać się, dlaczego wynik jest inny niż oczekiwany.

Pytanie 17

Jakie jest główne zadanie debuggera w środowisku programowania?

A. Kompilowanie kodu źródłowego
B. Generowanie plików wykonywalnych
C. Analiza i usuwanie błędów w kodzie
D. Tworzenie kodu źródłowego
Debugger to narzędzie programistyczne służące do analizy i usuwania błędów w kodzie źródłowym. Pozwala na krokowe wykonywanie programu, śledzenie wartości zmiennych i identyfikowanie miejsc, w których występują błędy logiczne lub składniowe. Debugger umożliwia zatrzymanie wykonania programu w dowolnym miejscu, ustawienie tzw. breakpointów (punktów przerwania) i monitorowanie przepływu sterowania. Dzięki temu programista może dokładnie przeanalizować, dlaczego program nie działa zgodnie z oczekiwaniami i szybko znaleźć przyczynę problemu. Debuggery są dostępne w większości zintegrowanych środowisk programistycznych (IDE), takich jak Visual Studio, PyCharm czy IntelliJ IDEA.

Pytanie 18

Prezentowana metoda jest realizacją algorytmu

public static String fun1(String str) {
    String output = " ";
    for (var i = (str.length()-1); i >= 0; i--)
        output += str.charAt(i);
    return output;
}
A. odwracającego ciąg
B. wyszukującego literę w ciągu
C. sortującego ciąg od znaku o najniższym kodzie ASCII do znaku o najwyższym kodzie
D. sprawdzającego, czy dany ciąg jest palindromem
W tym zadaniu chodziło o rozpoznanie, co właściwie robi metoda fun1. Jeśli przeanalizujesz kod, to widać, że w pętli for program przechodzi przez wszystkie znaki wejściowego łańcucha od końca do początku i dokleja je do zmiennej output. Efekt? Zwracany napis jest po prostu oryginalnym tekstem zapisanym wspak, czyli odwróconym. To bardzo prosty przykład algorytmu odwracania ciągu znaków. W praktyce takie rozwiązania przydają się choćby wtedy, gdy chcemy sprawdzić, czy łańcuch jest palindromem (choć samo odwracanie to tylko pierwszy krok), przy szyfrowaniu prostymi metodami czy podczas manipulacji danymi wejściowymi, na przykład w edytorach tekstu lub różnych parserach. Moim zdaniem, warto pamiętać o dobrych praktykach – w Javie, jeśli masz do czynienia z wieloma operacjami na napisach, lepiej używać StringBuildera zamiast tworzyć nowe Stringi, bo jest to wydajniejsze pod kątem zarządzania pamięcią. Dla ciekawych: w bibliotekach standardowych Javy już istnieją gotowe narzędzia do odwracania ciągów (np. StringBuilder.reverse()), ale znajomość działania takiego algorytmu pozwala lepiej zrozumieć, jak działają operacje na napisach "pod spodem". Z mojego doświadczenia, umiejętność samodzielnego napisania takich prostych funkcji bardzo pomaga przy nauce bardziej zaawansowanych algorytmów tekstowych oraz rozwija wyobraźnię programistyczną.

Pytanie 19

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do zgłaszania błędów w projektach IT?

A. Photoshop
B. JIRA
C. Blender
D. Git
JIRA to jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi do zarządzania projektami i raportowania błędów w projektach informatycznych. JIRA umożliwia śledzenie błędów, zarządzanie zadaniami oraz efektywne monitorowanie postępów prac nad projektem. Dzięki integracji z innymi narzędziami, takimi jak Confluence czy Bitbucket, JIRA stanowi kompleksowe rozwiązanie wspierające zespoły deweloperskie. Raportowanie błędów w JIRA pozwala na łatwe przypisywanie ich do odpowiednich członków zespołu, dodawanie załączników i komentarzy oraz monitorowanie statusu danego problemu, co usprawnia proces zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 20

Które z wymienionych działań, które są częścią procesu kreowania prostej galerii zdjęć w formie aplikacji mobilnej, powinno być realizowane przez zespół?

A. Przygotowanie testu jednostkowego dla funkcji przegladajZdjecia()
B. Stworzenie dokumentacji kodu aplikacji
C. Wdrożenie funkcji dodajZdjecie()
D. Przygotowanie i konfiguracja repozytorium dla projektu
Utworzenie dokumentacji kodu aplikacji jest zadaniem zespołowym, gdyż wymaga współpracy kilku osób, które muszą zrozumieć ogólną architekturę projektu oraz zasady, jakie powinny zostać zastosowane w dokumentacji. Dokumentacja kodu jest kluczowa dla przyszłej konserwacji i rozwoju aplikacji, a jej przygotowanie powinno obejmować nie tylko opis funkcji i klas, ale także konwencje nazewnictwa, style kodowania oraz strategie testowania. Przykładem może być zastosowanie standardu JSDoc, który pozwala na generowanie dokumentacji z komentarzy w kodzie, co ułatwia zrozumienie struktury i funkcjonowania aplikacji. Dobra dokumentacja zapewnia, że nowi członkowie zespołu będą mogli szybko odnaleźć się w projekcie. Zespołowa praca nad dokumentacją gwarantuje, że wszystkie aspekty projektu zostaną uwzględnione i odpowiednio udokumentowane, co jest niezbędne dla efektywności projektu.

Pytanie 21

Który system operacyjny jest podstawowym środowiskiem do tworzenia aplikacji mobilnych w języku Swift?

A. LG UX
B. Windows UWP
C. Android
D. iOS
Swift to język programowania stworzony przez Apple specjalnie z myślą o ekosystemie tej firmy, czyli głównie o systemach iOS, macOS, watchOS oraz tvOS. To właśnie iOS jest podstawową, domyślną platformą, na której programiści wykorzystują Swift do budowania aplikacji mobilnych. Praktycznie każda nowoczesna aplikacja na iPhone’a czy iPada, która powstała po 2014 roku, jest przynajmniej w części napisana w Swifcie, bo to obecnie standard branżowy w świecie Apple. Moim zdaniem to jest super wygodne, bo Apple dostarcza kompletne narzędzia do pracy ze Swiftem, jak Xcode czy rozbudowane frameworki (UIKit, SwiftUI). Z mojego doświadczenia wynika, że programowanie w Swifcie dla iOS to nie tylko prostsza składnia, ale też większa stabilność i bezpieczeństwo aplikacji – Apple bardzo dba o aktualizacje narzędzi i dobre praktyki. Warto też pamiętać, że od wersji SwiftUI rozwijanie aplikacji na iOS stało się jeszcze bardziej intuicyjne, bo można korzystać z deklaratywnego podejścia do interfejsów. W realnych projektach spotyka się też Objective-C, ale obecnie Swift wygrywa czytelnością i wsparciem społeczności. Gdyby ktoś chciał tworzyć aplikacje mobilne poza ekosystemem Apple, to niestety Swift nie będzie najlepszym wyborem – właśnie dlatego iOS jest tym środowiskiem, do którego Swift został stworzony i tam najbardziej się sprawdza.

Pytanie 22

Modyfikator dostępu znajdujący się przed definicją metody Dodaj() w klasie Kalkulator sprawia, że:

protected void Dodaj() {}
A. nie jest ona dostępna z poziomu klas, które są zaprzyjaźnione z klasą Kalkulator
B. jest ona dostępna zarówno w samej klasie, jak i w klasach dziedziczących po klasie Kalkulator
C. jest ona możliwa do wykorzystania w programie głównym i można ją wywołać na instancji klasy Kalkulator
D. nie jest ona osiągalna w klasach, które dziedziczą po klasie Kalkulator
Modyfikator protected w językach takich jak C# czy Java oznacza, że metoda jest dostępna zarówno w tej samej klasie, jak i w każdej klasie, która po niej dziedziczy — niezależnie od tego, w którym miejscu projektu ta klasa pochodna się znajduje. To jest bardzo praktyczne, bo pozwala pisać tzw. szkieletowe klasy bazowe, udostępniając pewne funkcjonalności tylko klasom potomnym, a jednocześnie ukrywając je przed kodem zewnętrznym. Takie podejście umożliwia budowanie bezpiecznych i elastycznych struktur dziedziczenia, gdzie konkretne działania mogą być modyfikowane lub rozszerzane tylko tam, gdzie trzeba. Bardzo często spotyka się protected w dużych projektach, gdzie kluczowe funkcje mają być używane wyłącznie w rodzinie klas, a nie dostępne dla całego świata. Moim zdaniem, to świetny sposób na wymuszanie architektury i porządku w kodzie, no bo wiadomo, jak każdy miałby dostęp do wszystkiego, to zaraz byłby bałagan. Przykład praktyczny: pisząc klasę bazową Kalkulator, możesz mieć protected Dodaj(), a publicznie udostępnić tylko ogólną metodę Oblicz(). Dzięki temu masz większą kontrolę, co i jak jest wykorzystywane. Branżowo przyjęło się, że protected to taki złoty środek pomiędzy public a private, gwarantując odpowiednią enkapsulację i możliwość dziedziczenia. Warto to stosować świadomie, żeby potem nie mieć niespodzianek w dużych projektach.

Pytanie 23

Jakie są korzyści z wykorzystania struktur danych typu mapa (np. HashMap w Javie) w kontekście tworzenia zbiorów danych?

A. Bo pozwalają na sortowanie danych bez dodatkowych działań
B. Z powodu szybkiego uzyskiwania dostępu do elementów przy użyciu klucza
C. Gdyż nie potrzebują znajomości wielkości danych przed kompilacją
D. Ponieważ struktury danych typu mapa zajmują mniej pamięci niż tablice
Mapa, na przykład HashMap w Javie, to taka fajna struktura, która trzyma pary klucz-wartość. Dzięki temu szybko możemy znaleźć dane, korzystając z unikalnego klucza. HashMap jest super, bo pozwala nam na błyskawiczne dodawanie, usuwanie i wyszukiwanie elementów w czasie O(1). To naprawdę przydaje się, gdy pracujemy z dużymi zbiorami danych. Używamy jej często w aplikacjach wymagających szybkiego dostępu do informacji, jak różne bazy danych czy strony internetowe. No i jeszcze jej elastyczność – można ją łatwo dostosować do zmieniających się zestawów danych, co jest dużym plusem.

Pytanie 24

Który z poniższych aspektów najlepiej definiuje działanie e-sklepu?

A. System obsługi koszyka oraz realizacji zamówień
B. Dostęp do bazy danych klientów
C. Zarządzanie serwerem e-mail
D. Mechanizm generowania grafiki 3D
System zarządzania koszykiem i realizacją zamówień to kluczowy element każdej aplikacji e-commerce (sklepu internetowego). Umożliwia użytkownikom dodawanie produktów do koszyka, zarządzanie ich ilością, a następnie finalizację transakcji poprzez proces realizacji zamówienia i płatności. Tego typu funkcjonalność wymaga integracji z bazą danych oraz systemami płatności online, co zapewnia bezpieczeństwo i wygodę użytkownika. Systemy koszyków zakupowych często oferują zaawansowane funkcje, takie jak kupony rabatowe, kody promocyjne czy integracje z magazynami i systemami logistycznymi. Realizacja zamówienia obejmuje procesy takie jak autoryzacja płatności, generowanie faktur oraz śledzenie zamówień, co jest podstawą funkcjonowania nowoczesnych platform e-commerce.

Pytanie 25

Które z wymienionych praw autorskich nie wygasa po pewnym czasie?

A. Autorskie prawa majątkowe
B. Licencje wolnego oprogramowania
C. Autorskie prawa osobiste
D. Prawa pokrewne
Autorskie prawa majątkowe wygasają zazwyczaj po 70 latach od śmierci autora, co oznacza, że po tym czasie utwory przechodzą do domeny publicznej. Prawa pokrewne, które dotyczą m.in. artystów wykonawców i producentów fonogramów, mają ograniczony czas trwania (zwykle 50 lat od publikacji). Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, również podlegają określonym warunkom czasowym i mogą wygasnąć lub zostać zmienione, jeśli autor zdecyduje się na aktualizację licencji.

Pytanie 26

Jakie z następujących skutków może wystąpić w przypadku naruszenia prawa autorskiego?

A. Obowiązek zamieszczenia publicznych przeprosin
B. Zakaz korzystania z oprogramowania open-source
C. Unieważnienie umowy licencyjnej użytkownika końcowego
D. Nałożenie grzywny lub kary więzienia
Naruszenie prawa autorskiego może skutkować nałożeniem grzywny lub karą więzienia. W zależności od skali naruszenia oraz obowiązujących przepisów, osoba odpowiedzialna za naruszenie może zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej lub cywilnej. Kary mogą obejmować nie tylko grzywny finansowe, ale także konieczność wypłaty odszkodowań na rzecz twórcy lub właściciela praw autorskich. W niektórych przypadkach naruszenie praw autorskich na dużą skalę może prowadzić do kary pozbawienia wolności, co podkreśla wagę przestrzegania przepisów o ochronie własności intelektualnej.

Pytanie 27

Wskaż właściwość charakterystyczną dla metody abstrakcyjnej?

A. zawsze jest prywatna
B. jest pusta w klasie nadrzędnej
C. jest pusta w klasach dziedziczących
D. nie ma implementacji w klasie bazowej
Metoda abstrakcyjna to taki specjalny rodzaj metody, który pojawia się w programowaniu obiektowym, głównie w językach jak Java, C# czy Python (tam nazywa się abstractmethod). Jej kluczową właściwością jest to, że nie ma własnej implementacji w klasie bazowej, czyli tej nadrzędnej. To trochę jakby ktoś powiedział: 'Hej, tutaj powinna być jakaś funkcja, ale jeszcze nie wiem, jak dokładnie ma działać – niech ktoś, kto będzie po mnie dziedziczył po tej klasie, sam ją zdefiniuje.' Dzięki temu daje się klasom pochodnym jasny sygnał, że muszą tę metodę zaimplementować, żeby klasa mogła poprawnie funkcjonować. W praktyce, jeśli próbujesz stworzyć obiekt klasy bazowej zawierającej metody abstrakcyjne, kompilator się obrazi (no, rzuci wyjątkiem albo nawet nie pozwoli na kompilację). Moim zdaniem to bardzo praktyczne podejście, bo wymusza spójność w architekturze kodu – każdy, kto dziedziczy po klasie bazowej, nie może zapomnieć o kluczowych metodach. Standardy branżowe, jak SOLID, promują taką separację odpowiedzialności i abstrakcję, dzięki czemu kod jest czytelniejszy i łatwiejszy do rozbudowy. Przykładowo, jeśli masz klasę abstrakcyjną 'Figura', to metoda obliczPole() nie ma sensu bez konkretnej figury, więc w klasie bazowej zostaje abstrakcyjna, a dopiero w 'Kwadracie' czy 'Kole' dostaje realną implementację. Z mojego doświadczenia, takie podejście bardzo pomaga, kiedy projekt robi się większy, bo jasno wiadomo, co jeszcze trzeba dopisać w klasach pochodnych. Jest to wręcz obowiązkowe w wielu wzorcach projektowych, na przykład w strategii albo szablonie metody.

Pytanie 28

Jednym z kroków przy publikacji aplikacji mobilnej w sklepie Google Play są testy Beta, które charakteryzują się tym, że są one

A. przeprowadzane przez grupę docelowych użytkowników aplikacji
B. podzielone na testy funkcjonalne, wydajnościowe oraz skalowalności
C. przeprowadzane na podstawie dokumentu zawierającego przypadki testowe
D. realizowane przez zespół testerów zatrudnionych przez firmę Google
Testy Beta są kluczowym etapem w procesie publikacji aplikacji mobilnej w sklepie Google Play, ponieważ pozwalają na uzyskanie cennych informacji zwrotnych od rzeczywistych użytkowników aplikacji. W tej fazie aplikacja jest udostępniana ograniczonej grupie docelowych użytkowników, którzy są zainteresowani testowaniem oprogramowania przed jego oficjalnym wydaniem. Użytkownicy ci mają możliwość zgłaszania błędów, proponowania ulepszeń oraz oceny funkcjonalności, co jest niezwykle ważne, aby zapewnić, że produkt spełnia wymagania rynku. Przykładem zastosowania testów Beta może być aplikacja społecznościowa, która w pierwszej fazie testowania pozwala wybranej grupie użytkowników na dzielenie się swoimi doświadczeniami. Otrzymane dane są następnie analizowane w celu wprowadzenia niezbędnych poprawek przed pełnym wprowadzeniem aplikacji na rynek. Ponadto, przeprowadzanie testów Beta jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży oprogramowania, zgodnie z metodykami Agile, które podkreślają znaczenie interakcji z użytkownikami oraz ich wkładu w rozwój produktów.

Pytanie 29

Jakie sformułowanie najlepiej oddaje złożoność obliczeniową algorytmu quicksort?

A. jest zawsze mniejsza niż złożoność jakiegokolwiek innego algorytmu sortowania
B. jest większa niż złożoność sortowania bąbelkowego
C. jest większa niż O(n2)
D. jest różna w zależności od wyboru elementu dzielącego
Twierdzenie, że złożoność quicksort jest wyższa niż sortowania bąbelkowego, jest błędne – bubble sort ma złożoność O(n²) niezależnie od danych wejściowych, co czyni go jednym z najwolniejszych algorytmów. Quicksort nigdy nie ma złożoności wyższej niż O(n²) w najgorszym przypadku, co oznacza, że jest zawsze bardziej efektywny niż bubble sort. Twierdzenie, że quicksort zawsze jest szybszy niż jakikolwiek inny algorytm, jest nieprawdziwe – algorytmy takie jak counting sort lub radix sort mogą działać szybciej w określonych przypadkach. Ostateczna wydajność quicksort zależy od implementacji oraz charakterystyki danych wejściowych.

Pytanie 30

Z analizy złożoności obliczeniowej algorytmów sortowania dla dużych zbiorów danych (powyżej 100 elementów) wynika, że najefektywniejszą metodą jest algorytm sortowania:

sortowanie bąbelkoweO(n²)
sortowanie przez wstawianieO(n²)
sortowanie przez scalanieO(n log n)
sortowanie przez zliczanieO(n)
sortowanie kubełkoweO(n²)
A. przez scalanie
B. przez zliczanie
C. bąbelkowego
D. kubełkowego
Sortowanie przez zliczanie (Counting Sort) to jeden z najszybszych algorytmów sortowania dla dużych zbiorów danych, jeśli zakres wartości jest ograniczony. Algorytm działa w czasie O(n+k), gdzie n to liczba elementów, a k to zakres wartości. Jest to algorytm stabilny, co oznacza, że zachowuje kolejność elementów o tej samej wartości. Counting Sort jest szczególnie efektywny w przypadku danych numerycznych o ograniczonym przedziale wartości, co czyni go idealnym rozwiązaniem do sortowania dużych zbiorów danych w krótkim czasie.

Pytanie 31

Które z poniższych pojęć nie jest związane z React.js?

A. JSX
B. Hooks
C. Virtual DOM
D. Directives
Directives to pojęcie związane głównie z frameworkiem Angular, a nie z React.js. W kontekście Angular, dyrektywy są używane do rozszerzania HTML-a o nowe funkcje, co pozwala na bezpośrednią manipulację DOM-em i tworzenie niestandardowych znaczników. React.js natomiast korzysta z zupełnie innej filozofii, w której komponenty są podstawowym budulcem aplikacji. W React.js używamy JSX, co jest syntaktycznym rozszerzeniem JavaScriptu, pozwalającym na pisanie kodu w sposób przypominający HTML. Dodatkowo, React korzysta z Virtual DOM, co zwiększa wydajność poprzez minimalizację operacji na prawdziwym DOM-ie. React wprowadził także mechanizm Hooks, który pozwala na użycie stanu i efektów ubocznych w komponentach funkcyjnych, co jest istotne w nowoczesnym podejściu do tworzenia aplikacji. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi podejściami jest kluczowe dla efektywnego korzystania z odpowiednich narzędzi w zależności od wymagań projektu.

Pytanie 32

Które z wymienionych zastosowań najlepiej definiuje bibliotekę jQuery?

A. Tworzenie interfejsów w programach desktopowych
B. Budowanie aplikacji mobilnych
C. Projektowanie struktur baz danych
D. Ułatwienie manipulacji DOM oraz obsługi zdarzeń w JavaScript
jQuery to popularna biblioteka JavaScript, która ułatwia manipulację DOM (Document Object Model), obsługę zdarzeń oraz wykonywanie animacji na stronach internetowych. Dzięki jQuery programiści mogą znacznie skrócić ilość kodu potrzebnego do realizacji operacji na elementach HTML. Biblioteka ta zapewnia również wygodny sposób na wykonywanie asynchronicznych żądań HTTP (AJAX), co pozwala na dynamiczne pobieranie danych z serwera bez konieczności przeładowywania całej strony. jQuery jest szeroko stosowane w projektach, które wymagają interaktywności oraz lekkich efektów wizualnych. Choć w ostatnich latach jego popularność spadła na rzecz bardziej zaawansowanych frameworków takich jak React czy Angular, jQuery nadal jest cenione za prostotę, wydajność oraz bogaty ekosystem gotowych wtyczek i rozszerzeń.

Pytanie 33

Sposób deklaracji Klasa2 wskazuje, że

W C++ i C#:
class Klasa2 : Klasa1
W Java:
class Klasa2 extends Klasa1
W Python:
class Klasa2(Klasa1):
A. Klasa1 dziedziczy od Klasa2
B. Klasa1 jest dzieckiem Klasy2
C. Klasa2 stanowi klasę bazową
D. Klasa2 dziedziczy od Klasa1
Deklaracja Klasa2 jako klasy dziedziczącej po Klasa1 oznacza, że Klasa2 przejmuje wszystkie publiczne i chronione (protected) pola oraz metody klasy bazowej (Klasa1). Dziedziczenie to jeden z filarów programowania obiektowego, który umożliwia ponowne wykorzystanie kodu i rozszerzanie funkcjonalności istniejących klas. Dzięki temu Klasa2 może nie tylko korzystać z metod Klasa1, ale także nadpisywać je, co jest kluczowe dla implementacji polimorfizmu. Dziedziczenie pozwala na budowanie hierarchii klas, co prowadzi do lepszego zarządzania kodem i ułatwia jego skalowalność. Przykładem może być klasa Pojazd, z której dziedziczy klasa Samochod, rozszerzając jej funkcjonalność o dodatkowe cechy i metody specyficzne dla samochodów.

Pytanie 34

Aplikacje webowe stworzone z użyciem frameworka Angular lub biblioteki React, działające na standardowych portach, można uruchomić na lokalnym serwerze, wpisując w przeglądarkę

A. localhost:8000 (React) lub localhost:49887 (Angular)
B. localhost:8080 (React) lub localhost:8000 (Angular)
C. localhost:3000 (React) lub localhost:4200 (Angular)
D. localhost:5001 (React) lub localhost:8080 (Angular)
React domyślnie startuje na porcie 3000, a Angular na 4200 – to są takie standardy, które praktycznie wszyscy w branży znają i stosują. Kiedy zaczynasz nowy projekt w React, korzystając na przykład z create-react-app, serwer deweloperski po prostu nasłuchuje na http://localhost:3000. Analogicznie, jak generujesz projekt w Angular CLI i odpalasz ng serve, wtedy aplikacja wystartuje na http://localhost:4200. To są domyślne porty – nie musisz nic specjalnie ustawiać, wystarczy wpisać te adresy w przeglądarce. Z mojego doświadczenia, dobrze jest zapamiętać te ustawienia, bo praktycznie na każdym warsztacie czy bootcampie te adresy padają od ręki. Jeśli chodzi o praktykę, czasami port jest już zajęty i wtedy narzędzie zaproponuje inny, ale te wartości startowe to taka baza. Warto pamiętać, że zmiana portu wynika zazwyczaj z konfliktu, a nie z jakiejś specjalnej potrzeby. Dodatkowo, rozpoznanie tych portów pozwala szybciej debugować problemy z uruchomieniem aplikacji – jak coś nie wstaje na tych adresach, to od razu wiadomo, gdzie szukać. Ogólnie rzecz biorąc, korzystanie z tych domyślnych portów przyspiesza współpracę w zespole, bo każdy wie, gdzie szukać aplikacji, więc nie trzeba się rozpisywać w README, na jakim porcie coś działa. Moim zdaniem, to jeden z tych drobnych szczegółów, które składają się na dobre nawyki programistyczne.

Pytanie 35

Celem zastosowania wzorca Obserwator w tworzeniu aplikacji WEB jest:

A. informowanie obiektów o modyfikacji stanu innych obiektów
B. dostosowanie interfejsu użytkownika do różnych kategorii użytkowników
C. zarządzanie funkcjami synchronicznymi w kodzie aplikacji
D. monitorowanie działań użytkownika oraz generowanie wyjątków
Wzorzec projektowy Obserwator (ang. Observer) to jeden z klasyków ze świata programowania obiektowego i frontendu. Główna jego rola polega na tym, by pozwalać obiektom (obserwatorom) reagować na zmiany stanu innych obiektów (podmiotów) bez sztywnego powiązania tych klas ze sobą. W praktyce, w aplikacjach webowych bardzo często wykorzystuje się ten wzorzec w architekturach typu MVC czy MVVM, gdzie widoki muszą się automatycznie aktualizować po zmianie modelu danych. Przykład: w Reactcie używasz hooka useState lub useEffect – i Twoje komponenty „obserwują” stan aplikacji. Gdy stan się zmienia, komponenty same się przebudowują, a Ty nie musisz ręcznie wywoływać każdej aktualizacji. Podobnie działa np. EventEmitter w Node.js, Redux z subskrypcjami store czy nawet WebSockety, gdzie klient „słucha” na zmiany po stronie serwera. Dzięki temu komunikacja pomiędzy różnymi częściami systemu staje się luźno powiązana, co ułatwia utrzymanie i rozbudowę kodu. Moim zdaniem bez zrozumienia tego wzorca trudno ogarnąć nowoczesny frontend, bo większość bibliotek UI gdzieś pod spodem go wykorzystuje. Przy okazji: Observer to wzorzec zalecany przez GOF (Gang of Four), więc to nie jest tylko „fajna technika”, ale sprawdzony standard branżowy. Warto wiedzieć, że podejście to minimalizuje ryzyko błędów w synchronizacji danych i pozwala naturalnie reagować na zmiany bez pisania stosów callbacków. To spora oszczędność czasu i kodu.

Pytanie 36

Wynikiem wykonania poniższego fragmentu kodu jest wyświetlenie liczb z zakresu od 2 do 20, które są

for (let number = 2; number <= 20; number++) {
    let check = true;
    for (let test = 2; test < number; test++) {
        if (number % test === 0) {
            check = false;
            break;
        }
    }
    if (check) console.log(number);
}
A. podzielne przez wartość zmiennej check.
B. parzyste.
C. podzielne przez wartość zmiennej test.
D. pierwsze.
Kod wypisuje liczby pierwsze, czyli takie, które mają dokładnie dwa dzielniki: 1 i samą siebie. Liczby pierwsze są podstawą w wielu dziedzinach matematyki i informatyki, szczególnie w kryptografii i algorytmach. Wyszukiwanie liczb pierwszych w danym przedziale to popularne zadanie, które pozwala na lepsze zrozumienie iteracji, pętli i warunków logicznych w programowaniu. Algorytm ten jest również wykorzystywany w optymalizacji algorytmów szyfrowania i generowania kluczy.

Pytanie 37

Zgodnie z informacjami zawartymi w ramce, wskaż, który z rysunków ilustruje element przypisany do klasy Badge określonej w bibliotece Bootstrap?

Ilustracja do pytania
A. B
B. A
C. C
D. D
Wybrałeś wariant B i to zdecydowanie właściwy trop. Badge w Bootstrapie to nic innego jak taki mały, liczbowy wskaźnik – najczęściej widoczny przy nazwach kategorii, powiadomieniach czy komentarzach – który sygnalizuje użytkownikowi ile czegoś się pojawiło albo ile czeka akcji do wykonania. W praktyce, taki element to nie tylko liczba w kolorowym prostokącie czy kółku, ale też bardzo czytelny komunikat do użytkownika, co się ostatnio zmieniło lub co wymaga uwagi. Właśnie dlatego, w przykładzie B, mamy niebieskie prostokąty z liczbami przy różnych sekcjach (News, Comments, Updates) – to klasyczny przykład badge’a w Bootstrapie, często stylowanego klasą .badge i powiązaną kolorystyką. Warto zwrócić uwagę, że takie badge’e są nie tylko wizualne, ale też semantyczne – są rozpoznawalne przez czytniki ekranu, co jest zgodne z dobrymi praktykami dostępności (WCAG). Stosując badge’e, zwiększamy czytelność i dostępność interfejsu użytkownika, bo od razu wiadomo, gdzie coś nowego się pojawiło. Moim zdaniem, korzystanie z badge’y to jeden z prostszych i skuteczniejszych sposobów na poprawę UX – no i są bardzo łatwe do wdrożenia, wystarczy jedna klasa CSS i gotowe.

Pytanie 38

Którego nagłówka używamy w C++ do obsługi plików?

A. <stdio.h>
B. <fstream>
C. <fileio.h>
D. <iostream>
Nagłówek '<fstream>' w języku C++ jest używany do pracy z plikami, umożliwiając odczyt i zapis danych na dysku. Biblioteka fstream udostępnia klasy 'ifstream', 'ofstream' i 'fstream', które pozwalają na operacje wejścia i wyjścia plików. 'ifstream' służy do odczytu plików, 'ofstream' do zapisu, a 'fstream' umożliwia zarówno odczyt, jak i zapis. Praca z plikami jest kluczowa w wielu aplikacjach, od prostych narzędzi do przetwarzania danych po złożone systemy zarządzania plikami i bazami danych. Dzięki 'fstream' programiści mogą efektywnie zarządzać danymi na różnych poziomach aplikacji.

Pytanie 39

Która z właściwości przycisków typu Radio-button opisanych w przedstawionym fragmencie dokumentacji jest poprawna?

Radio-button label

... The label can be positioned before or after the radio-button by setting the labelPosition property to 'before' or 'after'.

Radio groups

Radio-buttons should typically be placed inside of an <mat-radio-group> unless the DOM structure would make that impossible ... The radio-group has a value property that reflects the currently selected radio-button inside of the group.

Źródło: https://material.angular.io/components/radio/overview

A. Wartość właściwości value grupy radio przechowuje tekst etykiety dla każdego radio-button
B. Przyciski radio-button są organizowane w elemencie o nazwie <radio-group>
C. Właściwość labelPosition może przyjmować jedną z dwóch opcji
D. Etykieta (label) może być umieszczona wyłącznie po przycisku radio-button
Właściwość labelPosition w przyciskach typu radio-button, szczególnie w popularnych bibliotekach jak Angular Material, naprawdę potrafi ułatwić życie programiście. Jej działanie sprowadza się do tego, że pozwala określić, czy etykieta powinna być wyświetlana przed, czy po elemencie radio. Można ustawić tę właściwość na 'before' albo 'after'. Nie brzmi skomplikowanie, ale znaczenie praktyczne jest ogromne – czasem projekt graficzny wymaga, by tekst pojawił się z lewej strony guzika, a czasem z prawej. Dobre praktyki UX też to uwzględniają, bo zgodność z oczekiwaniami użytkownika poprawia czytelność formularzy. Moim zdaniem, jeśli budujesz interfejs dla internautów z różnych środowisk kulturowych (np. z językiem pisanym od prawej do lewej), ta opcja jest wręcz niezbędna. Warto też pamiętać, że takie ustawienie można łatwo nadpisywać na poziomie pojedynczego przycisku, co daje dużą elastyczność. W większości poważnych frameworków webowych, np. Angularze, ta właściwość jest dokumentowana jako podstawowa, bo daje deweloperowi kontrolę bez grzebania w CSS-ach. Sam nie raz korzystałem z labelPosition, szczególnie w korporacyjnych projektach, gdzie musiałem spełniać szczegółowe wymagania projektantów – dzięki temu oszczędza się czas i nerwy.

Pytanie 40

Jakie polecenie w Gicie jest używane do zapisywania zmian w lokalnym repozytorium?

A. git clone
B. git push
C. git pull
D. git commit
Polecenie 'git commit' zapisuje zmiany w lokalnym repozytorium Git. Jest to kluczowy krok w procesie kontroli wersji, ponieważ każdy commit tworzy nową migawkę (snapshot) projektu, która może być w przyszłości przywrócona lub porównana z innymi wersjami. Polecenie to jest często używane razem z opcją -m, która umożliwia dodanie wiadomości opisującej zmiany. Dzięki temu możliwe jest efektywne śledzenie historii zmian w projekcie i przywracanie wcześniejszych wersji w razie potrzeby. Git commit to podstawowe narzędzie w pracy zespołowej nad kodem, szczególnie w środowisku deweloperskim, gdzie wersjonowanie jest niezbędne do zapewnienia stabilności kodu i łatwej współpracy.