Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 13:46
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 14:05

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Terapeuta powinien zachęcać grupę osób z zespołem Downa, przebywających w warsztacie terapii zajęciowej, do zdrowego stylu życia poprzez

A. organizację aktywnych form spędzania wolnego czasu

B. przygotowanie cyklu wykładów dotyczących znaczenia witamin w diecie człowieka

C. zapoznawanie się z artykułami na temat chorób cywilizacyjnych

D. organizację wyjść do kina

Czytanie artykułów dotyczących chorób cywilizacyjnych, organizowanie cyklu wykładów na temat roli witamin w odżywianiu człowieka oraz organizowanie wyjść do kina, choć mogą wydawać się wartościowymi pomysłami, nie stanowią skutecznych metod motywowania podopiecznych z zespołem Downa do prowadzenia zdrowego stylu życia. W pierwszym przypadku, pasywne przyswajanie wiedzy w formie tekstów czy wykładów nie angażuje uczestników w sposób praktyczny, co jest kluczowe dla osób z niepełnosprawnościami. Aktywne uczestnictwo w zajęciach fizycznych pozwala na bezpośrednie doświadczanie korzyści zdrowotnych, które są trudne do osiągnięcia poprzez samodzielne czytanie. Wykłady na temat witamin, choć mają swoje miejsce w edukacji zdrowotnej, również nie zastąpią praktycznych doświadczeń, które mogą być bardziej motywujące i inspirujące. Ponadto, organizowanie wyjść do kina, mimo że jest formą aktywności, jest bardziej formą rozrywki niż formą aktywności fizycznej, co nie sprzyja rozwijaniu zdrowych nawyków. Osoby z zespołem Downa często potrzebują praktycznych interakcji, które są zrozumiałe i dostępne dla nich. Dlatego kluczowe jest, aby podejścia do terapii i wsparcia były zintegrowane z aktywnym stylem życia, co sprzyja nie tylko zdrowiu fizycznemu, ale również psychospołecznemu rozwojowi tych osób.

Pytanie 2

Jaką metodę aktywnego słuchania wykorzystał terapeuta zajęciowy, kierując do podopiecznego zdanie: Co masz na myśli, mówiąc, że to zadanie jest zbyt trudne?

A. Streszczenie

B. Parafrazowanie

C. Wyjaśnienie

D. Odbicie

Pojęcia takie jak podsumowanie, parafrazowanie i odzwierciedlenie są również ważnymi technikami aktywnego słuchania, jednak nie są one adekwatne w kontekście przytoczonego pytania. Podsumowanie polega na syntetyzowaniu najważniejszych punktów rozmowy, co jest przydatne, ale nie dostarcza dodatkowych informacji o tym, co osoba ma na myśli. Parafrazowanie z kolei oznacza powtórzenie tego, co powiedziała osoba w nieco zmienionej formie, co może być stosowane do potwierdzenia zrozumienia, ale nie zachęca do dalszej eksploracji myśli. Odzwierciedlenie jest techniką, w której terapeuta naśladuje emocje podopiecznego, co może być pomocne, lecz nie wyjaśnia konkretnych wątpliwości. Użycie tych technik zamiast klaryfikacji może prowadzić do nieporozumień, ponieważ terapeuta może nie uzyskać pełnego zrozumienia, co podopieczny chciał przekazać. Takie podejścia mogą zaburzać komunikację i ograniczać możliwości terapeuty i podopiecznego do głębszego zrozumienia trudności, z jakimi się boryka. Dlatego klaryfikacja, jako technika, jest kluczowa w sytuacjach, gdzie wymagana jest dokładna i szczegółowa informacja. Zrozumienie i dociekanie przyczyn trudności jest fundamentem skutecznej pracy terapeutycznej.

Pytanie 3

Czym jest chromoterapia?

A. ekspozycją zmysłu wzroku na odpowiednie barwy

B. kontaktem osoby uczestniczącej w terapii z kotem

C. świadomymi i nieświadomymi oddziaływaniami opartymi na śmiechu

D. tańcem oraz ekspresyjnym ruchem przy muzyce

Chromoterapia, znana również jako terapia kolorami, polega na wykorzystaniu zmysłu wzroku poprzez eksponowanie pacjenta na różne kolory, co ma na celu wspieranie leczenia różnych schorzeń fizycznych i psychicznych. Kolory mają różne właściwości i mogą wpływać na nastrój oraz samopoczucie osoby. Na przykład, kolor niebieski jest często kojarzony z uspokojeniem i relaksem, podczas gdy czerwony może być stymulujący i energizujący. W praktyce chromoterapia może być stosowana w różnych formach, takich jak oświetlenie w pomieszczeniach terapeutycznych, stosowanie kolorowych filtrów czy barwne kąpiele. Współczesne podejście do terapii kolorami często łączy się z psychologią oraz terapią sztuką, co daje terapeucie dodatkowe narzędzie do pracy z pacjentem. Badania naukowe sugerują, że chromoterapia może mieć pozytywny wpływ na redukcję stresu i poprawę samopoczucia, co czyni ją wartościowym uzupełnieniem terapii konwencjonalnych w różnych dziedzinach zdrowia. Warto zaznaczyć, że chromoterapia powinna być stosowana jako wspomagająca metoda w terapii, a nie jako jedyne rozwiązanie w leczeniu chorób.

Pytanie 4

Użytkownik domu pomocy społecznej po raz kolejny bezpodstawnie skarży się na funkcjonowanie personelu tej instytucji. Asertywna odpowiedź na jego krytykę powinna mieć następującą formę:

A. Sądzę, że jest Pan w błędzie. Może gdyby bardziej się Pan zaangażował, łatwiej byłoby nam współpracować.

B. Przykro mi, że nie jest Pan usatysfakcjonowany i odczuwa Pan przykrość. Może rozważy Pan zmianę miejsca?

C. Nie zgadzam się z Pana punktem widzenia. Uważam, że pracownicy sumiennie realizują swoje obowiązki.

D. Bardzo przepraszam za trudności, które Pana spotkały. Nasi pracownicy to również ludzie i czasem mogą popełniać błędy.

Odpowiedź 'Nie zgadzam się z Pana opinią. Uważam, że pracownicy rzetelnie wykonują swoje obowiązki.' jest właściwa, ponieważ wyraża asertywność oraz pewność siebie w obronie zespołu. W sytuacjach, gdy podopieczny formułuje krytykę, kluczowe jest, aby personel pozostał profesjonalny i nie zapominał o zasadach komunikacji interpersonalnej. Warto podkreślić, że asertywna odpowiedź nie polega na ignorowaniu krytyki, ale na wyrażeniu odmiennego zdania w sposób spokojny i rzeczowy. W praktyce, takie podejście może pomóc w ustaleniu zaufania między pracownikami a podopiecznymi, co jest istotnym elementem budowania pozytywnej atmosfery w domu pomocy społecznej. Przykładem zastosowania tej odpowiedzi może być sytuacja, w której podopieczny oskarża pracowników o zaniedbania. Zamiast przyjmować krytykę pasywnie, personel powinien wskazać, że ma przekonanie do kompetencji zespołu, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do konstruktywnej dyskusji i rozwiązań.

Pytanie 5

Aby zachęcić uczestników warsztatów terapii zajęciowej do większego wysiłku i starannego wykonywania zadań w ramach treningu porządkowego, terapeuta powinien

A. pokazywać filmy edukacyjne ilustrujące negatywne konsekwencje zaniedbań higienicznych

B. ustalać precyzyjny harmonogram czynności porządkowych

C. doceniać indywidualne zaangażowanie podopiecznych w realizację czynności porządkowych

D. wprowadzać system kar za niewykonywanie przydzielonych zadań

Wychwalanie indywidualnej aktywności podopiecznych w zakresie czynności porządkowych jest kluczowym elementem motywowania uczestników terapii zajęciowej. Z psychologicznego punktu widzenia, pozytywne wzmocnienie, takie jak pochwała, zwiększa prawdopodobieństwo powtórzenia pożądanych zachowań. Przykładowo, terapeuta może zauważyć i docenić wysiłki podopiecznego w utrzymaniu porządku w swoim otoczeniu, co nie tylko mobilizuje do dalszej pracy, ale również buduje pewność siebie i poczucie własnej wartości u uczestników. W praktyce, metoda ta jest zgodna z podejściem opartym na pozytywnej psychologii, które podkreśla znaczenie rozwoju osobistego. Rekomendacje w zakresie terapii zajęciowej wskazują, że kluczowe jest tworzenie atmosfery wsparcia i uznania. Wartościowe jest także wdrażanie systemu feedbacku, gdzie terapeuta regularnie informuje podopiecznych o ich postępach oraz osiągnięciach. Tego rodzaju praktyki pomagają w budowaniu długoterminowych nawyków oraz zwiększają zaangażowanie w proces terapeutyczny. W kontekście treningu porządkowego, wychwalanie aktywności może przyczynić się do zmiany perspektywy uczestników i ich podejścia do higieny i organizacji przestrzeni życiowej.

Pytanie 6

Określ kluczowy cel aktywizacji zawodowej osób z niepełnosprawnościami?

A. Przywrócenie zdolności do uczestnictwa w rynku pracy.

B. Przywrócenie niezależności w realizacji ról.

C. Redukcja fizycznych i psychicznych skutków niepełnosprawności.

D. Wyrównanie różnic w warunkach życia.

Aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych jest złożonym procesem, a wybór niewłaściwych zadań do realizacji może prowadzić do nieefektywnych działań, które nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Stwierdzenie, że głównym celem jest zmniejszenie fizycznych i psychicznych następstw niepełnosprawności, ignoruje fundamentalny aspekt aktywizacji, jakim jest umożliwienie osobom niepełnosprawnym pełnego uczestnictwa w rynku pracy. Redukcja skutków niepełnosprawności to ważny, ale nie wystarczający cel – kluczowe jest, aby osoby te mogły odnaleźć swoje miejsce jako aktywni członkowie społeczności zawodowej. Innym błędnym podejściem jest przekonanie, że przywrócenie samodzielności w pełnieniu ról społecznych jest najważniejsze. Choć samodzielność jest istotna, sama w sobie nie zapewnia możliwości aktywnego uczestnictwa w pracy zawodowej, co może prowadzić do marginalizacji osób niepełnosprawnych. Z kolei wyrównanie braków środowiskowych, choć ma swoje miejsce, nie adresuje bezpośrednio kwestii zatrudnienia. Kluczowe jest zrozumienie, że aktywizacja zawodowa to nie tylko wsparcie w przystosowaniu do środowiska pracy, ale głównie przywrócenie zdolności do aktywności na rynku pracy, co jest zgodne z dobrymi praktykami oraz standardami w obszarze wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 7

Jakiego rodzaju wywiadu użył terapeuta, aby poinformować pacjenta o celach i charakterze badania oraz zadając zamknięte pytania według ściśle ustalonej kolejności?

A. Nieformalny uczestniczący

B. Jawny skategoryzowany

C. Indywidualny swobodny

D. Pośredni nieustrukturyzowany

Jawny skategoryzowany wywiad to metoda, w której terapeuta jasno określa cele i charakter badania, a także stosuje zamknięte pytania w ściśle ustalonej kolejności. Tego typu wywiad jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy potrzebne są konkretne informacje, które można łatwo zinterpretować i porównać. Na przykład, w kontekście badań psychologicznych, stosowanie jawnego skategoryzowanego wywiadu pozwala na uzyskanie danych, które mogą być analitycznie przetwarzane, co jest istotne w diagnostyce oraz w tworzeniu efektywnych programów terapeutycznych. Dzięki precyzyjnemu podejściu do zadawania pytań, terapeuta może skutecznie zidentyfikować istotne problemy pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie psychologii, gdzie standardowe protokoły wywiadu są kluczowe. Dodatkowo, jawne skategoryzowanie pytań ogranicza subiektywizm w odpowiedziach i zapewnia większą powtarzalność wyników, co jest istotne w badaniach naukowych.

Pytanie 8

Terapeuta dostrzegający u swojego podopiecznego świetną koordynację ruchową oraz wysokie zaangażowanie w trakcie gier i zabaw, powinien w planie uwzględnić zajęcia

A. z ludoterapii

B. z felinoterapii

C. z logoterapii

D. z silwoterapii

Ludoterapia to super forma terapii, bo łączy zabawę z nauką i rozwojem osobistym. Jak ktoś ma dobrą koordynację i chętnie się angażuje w zabawy, to ludoterapia może być naprawdę skuteczna. Przez zabawę terapeuta wspiera rozwój umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych. Na przykład w zajęciach z ludoterapii używa się różnych gier ruchowych, które nie tylko bawią, ale też pomagają w rozwijaniu zdolności motorycznych i lepszej współpracy w grupie. W literaturze można znaleźć sporo informacji, że ludoterapia pomaga też w redukcji stresu i zwiększa chęć do ruchu. Fajnie jest dostosować gry do umiejętności dzieciaka, bo wtedy można wprowadzać coraz trudniejsze zadania, co z czasem rozwija umiejętności i buduje poczucie kompetencji. Specjaliści od terapii zajęciowej zdecydowanie polecają ludoterapię w pracy z dziećmi i młodzieżą i wiele badań to potwierdza.

Pytanie 9

Jakie jest główne założenie burzy mózgów jako formy pracy zespołowej?

A. wytworzenie dużej liczby pomysłów

B. praktykowanie umiejętności potrzebnych w codziennym życiu

C. zdobycie umiejętności udziału w moderowanej dyskusji

D. wykonanie wspólnego collage’u

Burza mózgów to technika, która ma na celu generowanie jak największej liczby pomysłów w krótkim czasie. Kluczowym założeniem jest stymulowanie kreatywności uczestników poprzez tworzenie swobodnej atmosfery, w której każdy może swobodnie dzielić się swoimi ideami, niezależnie od ich jakości. Ta metoda jest szczególnie skuteczna w sytuacjach, gdy zespół stoi przed problemem do rozwiązania lub potrzebuje innowacyjnych pomysłów na nowe projekty. Przykłady zastosowania burzy mózgów obejmują procesy rozwoju produktów, planowanie kampanii marketingowych czy też wprowadzanie zmian w organizacji. W praktyce, takie sesje mogą prowadzić do odkrycia nieoczekiwanych rozwiązań i umożliwiają zaangażowanie wszystkich członków zespołu. Warto też podkreślić, że burza mózgów wpisuje się w ramy takich metod pracy grupowej jak Design Thinking, które kładą duży nacisk na kreatywność i współpracę zespołową. Wspierając się na standardach zarządzania projektami, burza mózgów sprzyja innowacyjności i wspiera efektywną komunikację w zespole.

Pytanie 10

Aby rozwijać u podopiecznego precyzję chwytu, umiejętność logicznego myślenia i zdolność koncentracji, terapeuta powinien wprowadzić zajęcia obejmujące

A. odciskanie dłoni

B. składanie origami

C. malowanie palcami

D. rysowanie świecą

Składanie origami to niezwykle skuteczna metoda rozwijania precyzji chwytu, logicznego myślenia oraz koncentracji uwagi u podopiecznych. Ta aktywność wymaga od uczestników nie tylko zdolności manualnych, ale także umiejętności planowania i rozwiązywania problemów, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. Wykonywanie origami angażuje zarówno lewą, jak i prawą półkulę mózgu, co sprzyja integracji umiejętności motorycznych z myśleniem analitycznym. Przykładowo, podczas składania prostych modeli origami, uczestnik musi zrozumieć sekwencję kroków, co rozwija zdolności logiczne. Ponadto, manipulacja papierem w celu precyzyjnego wykonania zgięć i kształtów wymaga dużej koncentracji, co dodatkowo stymuluje rozwój uwagi. W praktyce terapeutycznej wykorzystanie origami może być zintegrowane z innymi formami terapii zajęciowej, co zgodne jest z zasadami holistycznego podejścia do rehabilitacji. Terapeuci często stosują origami w pracy z dziećmi oraz osobami starszymi, co czyni tę technikę niezwykle uniwersalnym narzędziem wspierającym rozwój umiejętności manualnych i poznawczych."

Pytanie 11

Osoba zajmująca się terapią zajęciową, planując multimedialną prezentację na lekcje edukacji zdrowotnej, powinna skorzystać z programu

A. Action

B. Access

C. Word Pad

D. Power Point

PowerPoint to jeden z najczęściej wykorzystywanych programów do tworzenia prezentacji multimedialnych, szczególnie w kontekście edukacji zdrowotnej. Jego funkcje umożliwiają tworzenie atrakcyjnych wizualnie slajdów, które mogą zawierać tekst, obrazy, filmy oraz elementy interaktywne. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi użytkownika i szerokiemu zakresie szablonów, terapeuta zajęciowy może łatwo dostosować prezentację do specyficznych potrzeb grupy docelowej. Na przykład, przygotowując zajęcia na temat zdrowego stylu życia, można wykorzystać diagramy ilustrujące piramidę żywieniową lub animacje pokazujące skutki niezdrowych nawyków. PowerPoint wspiera również funkcje współpracy, co umożliwia zespołowe tworzenie materiałów edukacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji. Warto także dodać, że prezentacje multimedialne są skuteczne w angażowaniu uczniów, co zwiększa ich motywację do nauki oraz poprawia przyswajanie wiedzy.

Pytanie 12

Typowy objaw rury ołowianej w przebiegu choroby Parkinsona u mieszkańca domu pomocy społecznej polega na

A. sztywności mięśniowej, cechującej się nagłymi skokami, wynikającymi z cyklicznego spadku oporu podczas biernego wykonywania ruchu

B. trudności w pisaniu, które często objawiają się zmianą charakteru pisma

C. znacznym ograniczeniu mimiki twarzy oraz bardzo rzadkim mruganiu powiekami

D. sztywności mięśniowej, która utrzymuje się przez cały zakres ruchu, w czasie wykonywania biernych ruchów

Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ sztywność mięśniowa w chorobie Parkinsona charakteryzuje się utrzymywaniem oporu przez cały zakres ruchomości, co jest kluczowym objawem tego schorzenia. Sztywność ta jest wynikiem zaburzeń w układzie dopaminergicznym, co prowadzi do zwiększonego napięcia mięśniowego. W praktyce, podczas wykonywania biernych ruchów, pacjent odczuwa stały opór, niezależnie od stopnia wykonania ruchu, co odzwierciedla charakterystyczny dla Parkinsona wzorzec 'rury ołowianej'. Przykładem może być sytuacja, gdy terapeuta próbuje wykonać ruch kończyną pacjenta – opór będzie równomiernie odczuwalny na całym zakresie ruchomości. Rozpoznawanie tego objawu jest istotne w procesie diagnostycznym, ponieważ odpowiednia ocena sztywności mięśniowej jest kluczowa do wdrożenia skutecznej rehabilitacji i leczenia farmakologicznego. W terapii wykorzystuje się różne metody, takie jak fizjoterapia i leki, które mogą pomóc w redukcji sztywności i poprawie jakości życia pacjenta, co wpisuje się w zalecenia standardów opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona.

Pytanie 13

Który z programów komputerowych będzie odpowiedni dla terapeuty zajęciowego w tworzeniu miesięcznego planu działań terapeutycznych?

A. Corel

B. Paint

C. Power Point

D. Word

Program Microsoft Word jest narzędziem biurowym, które jest szeroko stosowane w różnych dziedzinach, w tym w terapii zajęciowej. Jako terapeuta zajęciowy, korzystając z Worda, można łatwo i efektywnie opracowywać miesięczne plany oddziaływań terapeutycznych. Dzięki bogatym funkcjom edycyjnym, takim jak formatowanie tekstu, wstawianie tabel, bullet pointów oraz możliwości dodawania obrazów, terapeutom łatwiej jest stworzyć czytelne i zorganizowane dokumenty. Przykładem może być stworzenie harmonogramu zajęć, który zawiera szczegółowe informacje na temat celów terapeutycznych, metod pracy oraz terminów. Dodatkowo, Word pozwala na wygodne komentowanie, co umożliwia współpracę z innymi specjalistami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, gdzie zespół terapeutyczny często współpracuje nad planami pacjentów. Co więcej, dokumenty stworzone w Wordzie można łatwo udostępniać w formie elektronicznej, co sprzyja transparentności i konsultacjom między terapeutami. W kontekście wymagań branżowych, umiejętność efektywnego korzystania z narzędzi takich jak Word jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Współczesne standardy w terapii zajęciowej akcentują znaczenie dokumentacji oraz zorganizowanego podejścia do planowania, co czyni Worda idealnym narzędziem do tych zadań.

Pytanie 14

Test Rysowania Zegara służy do identyfikacji

A. zdolności manualnej u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.

B. umiejętności społecznych u dorosłych z autyzmem.

C. zaburzeń o podłożu demencyjnym u osób starszych.

D. poziomu niepełnosprawności intelektualnej u dzieci.

Test Rysowania Zegara jest narzędziem diagnostycznym, które jest szczególnie skuteczne w ocenie zaburzeń o charakterze demencji u seniorów. Narzędzie to jest oparte na zadaniu polegającym na narysowaniu zegara, co pozwala na ocenę zdolności poznawczych pacjenta, takich jak pamięć, orientacja przestrzenna oraz zdolność do planowania i organizacji. Na przykład, podczas testu wykrywa się problemy z rozpoznawaniem cyfr, ich rozmieszczeniem na tarczy zegara oraz poprawnym wskazaniem godziny, co może wskazywać na problemy neurologiczne związane z demencją. Test ten jest często wykorzystywany w praktyce klinicznej, a jego wyniki mogą być zestawiane z innymi narzędziami diagnostycznymi, co pozwala na dokładniejsze rozpoznanie stanu zdrowia pacjenta. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), stosowanie takich testów jest fundamentem w procesie diagnostycznym i monitorowania pacjentów z demencją.

Pytanie 15

Mieszkanka ośrodka pomocy społecznej w przeszłości zajmowała się pracą na roli i ceniła sobie pielęgnację przydomowego ogrodu. Jaką z poniższych form terapii zajęciowej powinien jej zaproponować terapeuta zajęciowy?

A. Talasoterapię

B. Silwoterapię

C. Hortikuloterapię

D. Ludoterapię

Hortikuloterapia, jako forma terapii zajęciowej, wykorzystuje aktywność związaną z uprawą roślin i pielęgnacją ogrodów do wspierania zdrowia psychicznego i fizycznego uczestników. W przypadku mieszkanki domu pomocy społecznej, która ma doświadczenie w pracy na roli oraz zamiłowanie do ogrodnictwa, hortikuloterapia może być szczególnie korzystna. Praktyczne zajęcia w ogrodzie nie tylko angażują osobę w przyjemne i satysfakcjonujące aktywności, ale również sprzyjają poprawie koordynacji ruchowej, sprawności manualnej, a także relaksacji i redukcji stresu. Uczestnictwo w takich zajęciach umożliwia również rozwijanie umiejętności społecznych poprzez interakcję z innymi, co jest zgodne z założeniami standardów terapii zajęciowej, które kładą nacisk na indywidualne podejście do pacjenta oraz wykorzystanie jego zasobów i zainteresowań. Dzięki hortikuloterapii, osoby starsze mogą doświadczyć poczucia spełnienia i sukcesu, co jest istotne dla ich samopoczucia oraz jakości życia.

Pytanie 16

W pracowni rękodzielniczej powinny znajdować się między innymi:

A. tamborki, kanwa, mulina, nici, sznurek

B. krosno, kordonek, młotki, bejca, mulina

C. kanwa, nożyczki, blejtramy, farby, nici

D. włóczka, druty, modelina, klej, szydełka

Odpowiedź, która zawiera tamborki, kanwę, mulinę, nici i sznurek, jest jak najbardziej na miejscu. Te materiały są naprawdę kluczowe w rękodziele, zwłaszcza jeśli chodzi o haftowanie i szycie. Tamborek to świetne narzędzie, bo jak się go dobrze używa, to materiał jest w odpowiednim napięciu, co bardzo pomaga w dokładnym stawianiu ściegów. Kanwa, z kolei, to taka tkanina, która ma regularny splot, co ułatwia pracę i pozwala robić równomierne ściegi. Mulina jest super, bo ma wiele kolorów i po skręceniu świetnie nadaje się do haftu, a jej różnorodność daje możliwość tworzenia ciekawych wzorów. Nici są podstawą szycia i haftowania, ich wybór naprawdę wpływa na jakość i wygląd końcowego wyrobu. A sznurek jest wszechstronny – można go wykorzystać w różnych technikach. Te wszystkie elementy są zgodne z najlepszymi praktykami w rękodziele, gdzie różnorodność narzędzi to klucz do innowacyjnych projektów.

Pytanie 17

Znaczna skłonność do kompromisów, łagodne podejście do dyskutanta oraz dążenie do pogodzenia się, nawet jeśli wiąże się to z potencjalnymi osobistymi stratami, definiuje styl prowadzenia negocjacji

A. konkurencyjny

B. twardy

C. miękki

D. merytoryczny

Styl miękki w negocjacjach charakteryzuje się dużą gotowością do ustępstw oraz delikatnym traktowaniem rozmówcy. Osoby stosujące ten styl dążą do osiągnięcia polubownego rozwiązania, co często wiąże się z akceptacją decyzji, które mogą prowadzić do ich własnych strat. Taki sposób negocjacji szczególnie sprawdza się w sytuacjach, gdzie relacje międzyludzkie są ważne lub w przypadkach, gdy strona dążąca do kompromisu chce zbudować długotrwałą współpracę. Przykładem może być negocjacja kontraktu, w której jedna ze stron decyduje się na obniżenie ceny, aby zaspokoić potrzeby drugiej strony, licząc na przyszłe zlecenia. W praktyce, podejście to może prowadzić do wypracowywania innowacyjnych rozwiązań, które mogą zaspokoić interesy obu stron. Warto podkreślić, że w zastosowaniach biznesowych dążenie do win-win jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie budowania relacji oraz współpracy.

Pytanie 18

Podopieczny podczas zajęć oznajmił terapeucie, że słyszy jak za oknem detonują bomby. U niego wystąpiły zakłócenia w obszarze

A. biologicznym

B. fizycznym

C. społecznym

D. psychicznym

Odpowiedź psychiczna jest poprawna, ponieważ objawy opisane przez podopiecznego, takie jak słyszenie wybuchów bomb, wskazują na zaburzenia percepcji, które są typowe dla problemów w sferze zdrowia psychicznego. W takich sytuacjach może występować zjawisko halucynacji, które jest często związane z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia czy zaburzenia afektywne. Terapeuci i specjaliści w dziedzinie zdrowia psychicznego muszą być w stanie zidentyfikować tego typu objawy, aby właściwie zareagować i dostarczyć odpowiednią pomoc. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest wykorzystanie technik terapeutycznych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, która może pomóc pacjentom zrozumieć i zarządzać swoimi objawami. Dodatkowo, w kontekście zdrowia psychicznego, istotne jest, aby terapeuta dbał o stworzenie bezpiecznej przestrzeni dla pacjenta, w której może on otwarcie dzielić się swoimi doświadczeniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii.

Pytanie 19

Osoba z lekką niepełnosprawnością intelektualną, ze względu na swoje zdolności w obszarze myślenia i podejmowania decyzji

A. może zamieszkiwać samodzielnie tylko w systemie mieszkań chronionych

B. korzysta jedynie z systemu edukacji specjalnej

C. jest w stanie znaleźć zatrudnienie na otwartym rynku pracy

D. jest niezdolna do samodzielnego życia

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim ma zazwyczaj zdolności do samodzielnego funkcjonowania i podejmowania decyzji w codziennym życiu, co umożliwia jej pracę na otwartym rynku pracy. Osoby te są często w stanie zdobyć kwalifikacje i umiejętności, które pozwalają im na aktywność zawodową, co jest zgodne z zasadami integracji społecznej oraz polityką zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami. Przykłady udanych integracji obejmują zatrudnienie w sektorze gastronomicznym, usługowym czy w handlu, gdzie mogą wykazać się swoimi umiejętnościami i przyczynić się do wartościowych wyników dla pracodawcy. Dobrą praktyką jest stosowanie dostosowań w miejscu pracy oraz programów wsparcia, które ułatwiają adaptację i integrację. Wiele organizacji stosuje model zatrudnienia wspieranego, który skupia się na indywidualnych potrzebach pracowników, co dodatkowo potwierdza, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim mogą i powinny być aktywne zawodowo.

Pytanie 20

Zidentyfikowanie problemów, potrzeb, możliwości oraz preferencji osoby wspieranej stanowi etap diagnozy, który

A. wyprzedza przeanalizowanie dostępnej dokumentacji oraz zrealizowanych obserwacji i wywiadów

B. ma miejsce jednocześnie z nawiązywaniem kontaktu terapeutycznego z osobą wspieraną

C. wyprzedza ustalanie celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

D. następuje po ustaleniu celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

Chociaż niektóre z przedstawionych odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, wszystkie one zniekształcają rzeczywisty proces diagnozowania. Na przykład, podejście, które zakłada, że określenie problemów podopiecznego następuje równocześnie z nawiązaniem kontaktu terapeutycznego, pomija kluczową rolę, jaką odgrywa wstępna analiza i zrozumienie sytuacji podopiecznego. W rzeczywistości nawiązanie kontaktu powinno być zbudowane na solidnych podstawach diagnostycznych, które obejmują zbieranie informacji na temat problemów i potrzeb. Równocześnie, twierdzenie, że określenie tych aspektów następuje po wyznaczeniu celów terapeutycznych, jest mylące. Bez pełnego zrozumienia problemów i preferencji, cele nie mogą być adekwatne ani dostosowane do rzeczywistych potrzeb podopiecznego. Kolejnym błędem jest założenie, że analiza dokumentacji oraz przeprowadzone obserwacje mogą precedować zbieranie informacji o podopiecznym. Takie podejście prowadzi do ryzyka zjawiska tzw. "diagnostyki z góry", gdzie terapeuta może opierać się na założeniach, zamiast skupić się na indywidualnych potrzebach. Właściwy proces diagnostyczny powinien być zawsze skoncentrowany na podopiecznym i jego specyficznych problemach, a nie na zewnętrznych dokumentach czy ogólnych wytycznych.

Pytanie 21

Który sposób rozwiązywania sporów polega na częściowej rezygnacji z własnych wymagań na rzecz odpowiednich ustępstw ze strony drugiej osoby?

A. Kompromis

B. Unikanie

C. Współpraca

D. Rywalizacja

Kompromis jest stylem rozwiązywania konfliktów, który polega na osiągnięciu równowagi pomiędzy własnymi potrzebami a potrzebami drugiej strony. W sytuacji konfliktowej, każda strona dokonuje pewnych ustępstw, co prowadzi do rozwiązania, które, choć może nie w pełni zaspokajać potrzeby obu stron, jest akceptowalne dla każdego. Przykładem zastosowania kompromisu może być sytuacja, w której dwie osoby planują wspólny wyjazd i jedna chciałaby jechać w góry, a druga nad morze. Po rozmowie obie strony mogą się zgodzić na tydzień w górach i tydzień nad morzem, co jest rozwiązaniem, które uwzględnia potrzeby obu. Kompromis jest często zalecany w negocjacjach biznesowych, ponieważ pozwala na szybkie osiąganie porozumienia, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku pracy. Warto również zauważyć, że kompromis wymaga od uczestników umiejętności słuchania i otwartości na propozycje, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu konfliktem.

Pytanie 22

Rodzaj negocjacji, w którym stara się osiągnąć osobiste cele i dążenia, z jednoczesnym wykluczeniem lub ograniczeniem możliwości spełnienia jakichkolwiek potrzeb drugiej strony, określa się mianem

A. unikania

B. rywalizacji

C. kompromisu

D. dominacji

Styl dominacji w negocjacjach to podejście, w którym jedna strona dąży do osiągnięcia swoich celów kosztem drugiej strony. Osoby wykorzystujące ten styl mogą stosować różne techniki, aby uzyskać przewagę, takie jak silne argumenty, presja czasowa, a nawet manipulacja emocjonalna. Przykładowo, w kontekście sprzedaży, sprzedawca może skupić się na maksymalizacji swojego zysku, ignorując przy tym potrzeby klienta, co może prowadzić do krótkotrwałych korzyści, ale negatywnie wpłynąć na długoterminowe relacje biznesowe. W praktyce, dominacja może być skuteczna w sytuacjach rywalizacyjnych, gdzie jedna strona ma wyraźną przewagę, jednak zazwyczaj skutkuje ona narastaniem konfliktów i frustracji. W standardach prowadzenia negocjacji, takich jak te określone przez organizacje ISO, preferuje się podejścia bardziej współpracy, które uwzględniają interesy obu stron, co prowadzi do bardziej zrównoważonych i trwałych rozwiązań.

Pytanie 23

Podczas aktualizacji danych osobowych uczestnika zajęć w ośrodku wsparcia dla osób z problemami psychicznymi, w formularzu osobowym należy obowiązkowo zamieścić

A. klauzulę zgody na przetwarzanie danych zawartych w kwestionariuszu

B. informację o dochodzie przypadającym na członka gospodarstwa domowego

C. cele terapeutyczne zgodne z treścią orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

D. szczegółową charakterystykę relacji rodzinnych i opis sieci wsparcia

Klauzula zgody na przetwarzanie danych jest kluczowym elementem kwestionariusza osobowego, szczególnie w kontekście ochrony danych osobowych. Zgodnie z przepisami RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każda instytucja przetwarzająca dane osobowe musi uzyskać zgodę osoby, której dane dotyczą, na ich przetwarzanie. W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi, które często znajdują się w wrażliwej sytuacji, zapewnienie ochrony prywatności i zgodności z przepisami prawymi jest szczególnie istotne. Przykładem praktycznego zastosowania klauzuli zgody może być sytuacja, gdy ośrodek wsparcia współpracuje z innymi instytucjami, takimi jak szpitale czy poradnie zdrowia psychicznego. W takim przypadku klauzula zgody umożliwia legalne przekazywanie informacji na temat uczestnika zajęć, co jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej opieki i wsparcia. Ponadto, przygotowując kwestionariusz, warto pamiętać o transparentności — uczestnik powinien być w pełni informowany o celach przetwarzania danych oraz o tym, jak będą one wykorzystywane, co zwiększa zaufanie do instytucji.

Pytanie 24

Podopieczny cieszy się oglądaniem programów telewizyjnych. Jak terapeuta może wpłynąć na polepszenie jego umiejętności społecznych?

A. zaproszenie do udziału w projekcjach filmowych

B. okazanie wartości programów telewizyjnych

C. zorganizowanie grupowych spotkań telewizyjno-dyskusyjnych

D. wspólne przeglądanie oferty programowej telewizji

Zorganizowanie grupowych spotkań telewizyjno-dyskusyjnych jest skutecznym podejściem do poprawy uspołecznienia podopiecznego, ponieważ umożliwia on aktywne uczestnictwo w interakcji z innymi osobami, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. Wspólne oglądanie programów telewizyjnych oraz dyskusje na ich temat sprzyjają wymianie myśli i doświadczeń, co może wzmacniać poczucie przynależności do grupy. Takie podejście jest zgodne z zasadami terapii grupowej, które kładą nacisk na współpracę i wzajemne wsparcie. Dodatkowo, grupowe dyskusje mogą pomóc w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych, krytycznego myślenia oraz empatii. Przykładami takich spotkań mogą być regularne sesje, podczas których omawiane są różne aspekty poruszane w oglądanych programach, co dodatkowo motywuje uczestników do aktywności i dzielenia się własnymi spostrzeżeniami. Takie wydarzenia mogą być doskonałą okazją do nauki współpracy w zespole oraz budowania relacji interpersonalnych, co ma ogromne znaczenie w kontekście rehabilitacji społecznej.

Pytanie 25

Do zasobów wewnętrznych, które wspierają uczestnika warsztatu terapii zajęciowej w radzeniu sobie z sytuacjami stresowymi, można zaliczyć

A. wsparcie ze strony terapeuty zajęciowego oraz psychologa z warsztatu

B. wsparcie emocjonalne od przyjaciół uczestnika

C. doświadczenia uzyskane w przeszłości w podobnych okoliczności

D. korzystną sytuację finansową rodziny uczestnika

Doświadczenia zdobyte w przeszłości w podobnych sytuacjach stanowią ważny zasób wewnętrzny, który może znacząco wspierać uczestników warsztatów terapii zajęciowej w radzeniu sobie z sytuacjami stresowymi. Te wcześniejsze doświadczenia pozwalają na lepsze zrozumienie trudnych sytuacji oraz na opracowanie skutecznych strategii radzenia sobie. Przykładowo, osoba, która wcześniej zmagała się z określonymi problemami, może wykorzystać swoje umiejętności rozwiązywania konfliktów lub techniki relaksacyjne, które okazały się skuteczne. W praktyce terapeutycznej, wykorzystanie zasobów wewnętrznych, takich jak doświadczenia życiowe, jest zgodne z podejściem skoncentrowanym na rozwiązaniach, które jest cenione w terapii zajęciowej. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują także refleksję nad sukcesami i niepowodzeniami oraz naukę z nich, co może wzmacniać poczucie własnej wartości i samodzielności uczestników. W kontekście terapii zajęciowej, kluczowe jest, by terapeuci pomagali uczestnikom w identyfikacji ich zasobów wewnętrznych i wykorzystaniu ich w sytuacjach stresowych.

Pytanie 26

Który z podanych zestawów materiałów edukacyjnych jest najbardziej użyteczny w przeprowadzaniu zajęć aktywizujących pamięć u seniorów?

A. Gry planszowe, masy plastyczne, bierki

B. Płyty CD, radioodtwarzacz, mikrofon

C. Telewizor, komputer, projektor

D. Kalendarze, zegary, listy, krzyżówki

Wybór zestawu kalendarzy, zegarów, list oraz krzyżówek jako najbardziej przydatnych narzędzi do realizacji treningów pamięci z seniorami jest trafny z kilku powodów. Przede wszystkim, te pomoce dydaktyczne są skoncentrowane na codziennych umiejętnościach oraz aktywności intelektualnej, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania sprawności umysłowej osób starszych. Kalendarze i zegary pomagają seniorom w orientacji w czasie, co jest kluczowe dla zachowania poczucia kontroli nad własnym życiem. Ponadto, listy oraz krzyżówki pobudzają myślenie analityczne oraz kreatywność, co sprzyja aktywizacji neuronów oraz stymulowaniu pamięci. Wykorzystanie takich materiałów wspiera również integrację społeczną, gdyż seniorzy mogą pracować w grupach, co sprzyja wymianie doświadczeń oraz emocjonalnemu wsparciu. Zastosowanie tych narzędzi w praktyce może obejmować organizowanie sesji edukacyjnych w domach seniora, gdzie uczestnicy mogą ćwiczyć czytanie kalendarzy, organizować quizy związane z datami czy rozwiązywać krzyżówki, co w naturalny sposób umacnia umiejętności pamięciowe oraz interakcyjne. Dobrze zaplanowane treningi pamięci oparte na tych pomocy dydaktycznych są zgodne z obecnymi standardami w pracy z seniorami, które kładą nacisk na holistyczne podejście do zdrowia, w tym zdrowia psychicznego.

Pytanie 27

Zamknięta postawa ciała, która nie sprzyja komunikacji interpersonalnej, objawia się

A. w skrzyżowaniu ramion na klatce piersiowej, w sposób zasłaniający dłonie

B. w pokazywaniu osobie rozmawiającej wnętrza rozluźnionych dłoni

C. w utrzymywaniu kontaktu wzrokowego z osobą rozmawiającą

D. w ustawieniu nóg w delikatnym rozkroku, z palcami stóp lekko skierowanymi na zewnątrz

Zamknięta postawa ciała, wyrażająca się poprzez splecenie ramion na piersiach i ukrywanie dłoni, jest powszechnie interpretowana jako oznaka defensywności oraz braku otwartości na komunikację. Taka postawa może sygnalizować opór wobec rozmowy lub chęć uniknięcia interakcji, co jest niekorzystne w sytuacjach wymagających efektywnej wymiany informacji. W praktyce, liderzy i specjaliści ds. komunikacji interpersonalnej często zachęcają do przyjmowania otwartej postawy, która sprzyja budowaniu zaufania i pozytywnej atmosfery w rozmowie. Przykładem może być prowadzenie spotkań, w których uczestnicy są zachęcani do siedzenia w otwartych pozycjach ciała oraz unikania zamkniętych gestów. Zastosowanie tej wiedzy w codziennej praktyce, np. na szkoleniach z komunikacji, może znacząco poprawić efektywność interakcji międzyludzkich.

Pytanie 28

Jakie materiały mogą wspierać realizację zajęć z wykorzystaniem metody komunikacji alternatywnej?

A. Książki naukowe

B. Piktogramy

C. Instrumenty muzyczne

D. Aparat fotograficzny

Piktogramy są istotnym narzędziem w zakresie komunikacji alternatywnej, ponieważ stanowią wizualne reprezentacje pojęć, które ułatwiają zrozumienie i współpracę. Używanie piktogramów w zajęciach edukacyjnych wspiera osoby, które mają trudności z werbalnym wyrażaniem swoich myśli, co jest kluczowe w kontekście edukacji specjalnej. Piktogramy mogą być stosowane do przedstawiania codziennych czynności, emocji czy wcześniejszych doświadczeń, co umożliwia uczniom lepsze zrozumienie i przyswajanie informacji. W praktyce, nauczyciele mogą używać piktogramów podczas prezentacji materiału, aby zwiększyć zaangażowanie uczniów oraz ułatwić im interakcję z otoczeniem. Zgodnie z zasadami komunikacji alternatywnej, piktogramy powinny być jasno zdefiniowane i powszechnie zrozumiałe, co sprzyja ich skuteczności. Ponadto, ich integracja z innymi metodami, takimi jak AAC (Augmentative and Alternative Communication), może znacząco poprawić jakość nauczania oraz umożliwić bardziej zindywidualizowane podejście do potrzeb uczniów. Warto zauważyć, że piktogramy są szeroko stosowane w różnych środowiskach edukacyjnych i terapeutycznych, co potwierdza ich użyteczność i efektywność w praktyce.

Pytanie 29

Zmniejszenie zaufania oraz brak chęci do rozmowy z terapeutą zajęciowym w trudnej sytuacji tworzy w relacji interpersonalnej przeszkodę komunikacyjną

A. kulturową

B. fizyczną

C. semantyczną

D. psychologiczną

Odpowiedź psychologiczna jest właściwa, ponieważ spadek zaufania oraz brak motywacji uczestnika do rozmowy z terapeutą zajęciowym objawiają się w kontekście relacji interpersonalnych jako bariery komunikacyjne, które mają swoje źródło w psychice jednostki. Zaufanie jest kluczowym elementem każdej relacji terapeutycznej; jego brak może prowadzić do opóźnienia w procesie terapeutycznym, a nawet do jego całkowego zaniechania. Uczestnik, który nie czuje się komfortowo, nie będzie otwarty na dzielenie się swoimi problemami, co ogranicza skuteczność terapii. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują techniki budowania zaufania, takie jak aktywne słuchanie oraz empatia, które są uznawane za najlepsze praktyki w pracy terapeutycznej. W kontekście standardów branżowych kluczowe jest, aby terapeuta był świadomy możliwych psychologicznych barier i potrafił na nie reagować, dostosowując swoje podejście i metody do potrzeb uczestnika, co często wymaga zastosowania interwencji psychologicznych.

Pytanie 30

Przygotowując formularz karty informacyjnej dla osób ubiegających się o uczestnictwo w zajęciach ośrodka wsparcia, należy koniecznie uwzględnić w nim

A. informację o historii hospitalizacji z ostatnich lat oraz dawkowanie stosowanych leków

B. szczegółowe dane na temat struktury rodziny uczestnika

C. wskazania do terapii zgodnie z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności

D. klauzulę wyrażającą zgodę na przetwarzanie danych osobowych zawartych w formularzu

Klauzula zgody na przetwarzanie danych osobowych jest kluczowym elementem kwestionariusza karty informacyjnej dla kandydatów do uczestnictwa w zajęciach ośrodka wsparcia. Zgodnie z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO), przetwarzanie danych osobowych wymaga uzyskania wyraźnej zgody osoby, której dane dotyczą. Bez tej klauzuli, wszelkie informacje zawarte w kwestionariuszu nie mogą być legalnie przetwarzane ani przechowywane, co może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla ośrodka. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba przekaże swoje dane w celu skorzystania z terapii, a ośrodek nie uzyska zgody na ich przetwarzanie, może to skutkować naruszeniem jej prywatności. Oprócz samej zgody, klauzula powinna zawierać informacje o celu przetwarzania danych, sposobie ich wykorzystania oraz prawie dostępu do danych osobowych. Taka praktyka jest również zgodna z najlepszymi standardami w zakresie ochrony danych, co sprzyja budowaniu zaufania między ośrodkiem a jego uczestnikami.

Pytanie 31

Terapeuta zajęciowy uzyska informację z orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności?

A. na temat relacji w rodzinie

B. na temat wyników badań diagnostycznych

C. na temat zaleceń dotyczących dalszej rehabilitacji

D. na temat wskazania do ulg i uprawnień

Odpowiedź „o wskazaniach do ulg i uprawnień” jest prawidłowa, ponieważ Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ma na celu wydawanie orzeczeń, które precyzują, jakie ulgi i uprawnienia przysługują osobom z niepełnosprawnościami. W orzeczeniu tym znajdują się informacje na temat dostępnych świadczeń, takich jak zasiłki, ulgi podatkowe czy możliwość uzyskania dodatkowych świadczeń zdrowotnych. Znajomość tych wskazań jest kluczowa dla terapeutów zajęciowych, którzy mogą wykorzystać te informacje w procesie rehabilitacji, dostosowując plan terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta. Przykładem może być sytuacja, w której terapeuta, mając wiedzę o przysługujących ulgach, może pomóc pacjentowi w uzyskaniu odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego lub dostępu do specjalistycznych usług medycznych. W praktyce, taka wiedza pozwala na lepsze wsparcie pacjentów w ich codziennym życiu oraz poprawia jakość ich procesu rehabilitacji.

Pytanie 32

Osoba biorąca udział w zajęciach świetlicy socjoterapeutycznej nie potrafi przez długi czas skupić się na wykonywaniu zadania, ma problemy z organizacją swojego stanowiska pracy oraz łatwo ulega rozproszeniu, co jest typowe dla zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. W obszarze poznawczym zauważalne są u niej zaburzenia

A. uwagi

B. myślenia

C. pamięci

D. spostrzegania

Odpowiedź "uwagi" jest prawidłowa, ponieważ zaburzenia uwagi są jednym z kluczowych symptomów związanych z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Osoby z ADHD często doświadczają trudności w utrzymaniu skupienia na zadaniach, co skutkuje nieefektywnym organizowaniem pracy oraz łatwym rozpraszaniem się. W kontekście zajęć socjoterapeutycznych kluczowe jest zrozumienie, że poprawa umiejętności uwagi może prowadzić do znacznej poprawy zdolności do koncentrowania się na zadaniach, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki w nauce i relacjach interpersonalnych. Przykładowe techniki, które mogą pomóc w rozwijaniu uwagi, to ćwiczenia mindfulness, strukturalizacja czasu i miejsca pracy, a także wprowadzenie krótkich przerw w trakcie pracy. W pracy z dziećmi z ADHD, stosowanie strategii takich jak wykorzystywanie wizualnych pomocy naukowych lub tworzenie harmonogramów może przynosić pozytywne efekty, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii oraz edukacji.

Pytanie 33

Głównym celem terapii zajęciowej dla osoby z niepełnosprawnością sprzężoną, w tym mózgowym porażeniem dziecięcym oraz znaczną niepełnosprawnością intelektualną i niedosłuchem, jest

A. przygotowanie do pracy w warunkach chronionych

B. zwiększenie wydolności oddechowej oraz poprawa kondycji fizycznej

C. rozwijanie umiejętności organizacji czasu wolnego w sposób aktywny

D. nabycie umiejętności wykonywania podstawowych czynności życiowych, takich jak jedzenie

Terapia zajęciowa dla podopiecznych z niepełnosprawnością sprzężoną, w tym mózgowym porażeniem dziecięcym oraz niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, koncentruje się głównie na opanowaniu podstawowych czynności życia codziennego. Umiejętności takie jak jedzenie, ubieranie się czy higiena osobista są kluczowe dla samodzielności i jakości życia tych osób. Terapeuci zajęciowi wykorzystują różnorodne metody, takie jak zadania oparte na codziennych czynnościach, w celu wspierania pacjentów w nabywaniu umiejętności niezbędnych do prowadzenia niezależnego życia. Na przykład, dzięki zastosowaniu technik adaptacyjnych i pomocy ortopedycznych, terapeuta może pomóc osobie z mózgowym porażeniem dziecięcym w nauce samodzielnego jedzenia przy użyciu specjalnie przystosowanych narzędzi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, które kładą nacisk na zwiększanie samodzielności pacjentów oraz poprawę ich jakości życia. Celem jest nie tylko nauka umiejętności, ale także budowanie pewności siebie i poczucia własnej wartości.

Pytanie 34

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla uczestnika z osłabieniem w kończynach górnych oraz problemami związanymi z odczuwaniem bólu, terapeuta nie powinien rekomendować

A. tkactwa dywanu na krośnie

B. klejenia przy pomocy pistoletu na gorąco

C. formowania mas ceramicznych

D. malowania przy wykorzystaniu farb akrylowych

Klejenie z użyciem pistoletu na gorąco jest niewłaściwym wyborem w przypadku uczestnika z niedowładem kończyn górnych oraz zaburzeniami odczuwania bólu. Osoby z takimi ograniczeniami mogą mieć trudności z precyzyjnym chwytaniem i manipulowaniem narzędziami, co zwiększa ryzyko przypadkowych oparzeń oraz kontuzji. Pistolet na gorąco generuje wysoką temperaturę, co czyni go niebezpiecznym dla osoby, która nie jest w stanie w pełni odczuwać bólu. W terapii zajęciowej istotne jest dostosowanie aktywności do możliwości uczestnika, a także zapewnienie mu bezpieczeństwa. W przypadku takich pacjentów lepszym rozwiązaniem mogą być alternatywne techniki, takie jak tkanie dywanu na krośnie, malowanie farbami akrylowymi czy modelowanie mas ceramicznych, które nie wymagają użycia narzędzi wydzielających wysoką temperaturę ani nie wiążą się z ryzykiem skaleczenia. Standardy terapii zajęciowej kładą duży nacisk na adaptację działań do indywidualnych potrzeb i ograniczeń pacjenta, co zapewnia efektywność oraz bezpieczeństwo terapii.

Pytanie 35

Na początku zajęć terapeuta zasugerował grupie uczestników realizację cyklu leniwych ósemek, mając na celu poprawę ich skupienia. Wykorzystał ćwiczenie typowe dla metody

A. Dennisona

B. Orffa

C. Sherborne

D. Klanzy

Cykl leniwych ósemek jest charakterystycznym ćwiczeniem stosowanym w metodzie Dennisona, która koncentruje się na integracji sensorycznej i poprawie funkcji poznawczych. Metoda ta ma na celu wspieranie rozwijania umiejętności takich jak koncentracja, koordynacja oraz umiejętności społeczne. Ćwiczenie to zalicza się do ruchowych zadań wspomagających procesy myślenia i uczenia się. W praktyce, wykonywanie leniwych ósemek angażuje obie półkule mózgowe, co przyczynia się do zwiększenia efektywności nauczania oraz przetwarzania informacji. Dzięki regularnemu wykonywaniu tego typu ćwiczeń, uczestnicy są w stanie poprawić swoje zdolności do skupienia uwagi oraz lepiej radzić sobie ze stresem. Metoda Dennisona jest szeroko uznawana w terapii pedagogicznej i rehabilitacyjnej, a jej zastosowanie w pracy z dziećmi oraz dorosłymi przynosi wymierne rezultaty, takie jak lepsze zapamiętywanie oraz sprawniejsza komunikacja. Warto również zauważyć, że ćwiczenia takie jak leniwe ósemki można łatwo dostosować do różnych grup wiekowych i poziomów sprawności, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie terapeutycznym.

Pytanie 36

Osoba biorąca udział w warsztacie terapii zajęciowej w ramach własnego programu uczestniczy w treningu finansowym, którego celem jest

A. zachowanie higieny osobistej

B. uczenie się czynności porządkowych

C. zarządzanie pozyskanymi funduszami

D. opracowywanie zróżnicowanego jadłospisu

Trening ekonomiczny w terapii zajęciowej ma na celu nauczenie uczestników skutecznego zarządzania swoimi finansami, co jest kluczowym aspektem samodzielnego życia. Dysponowanie otrzymanymi środkami finansowymi obejmuje umiejętność planowania wydatków, oszczędzania oraz podejmowania świadomych decyzji zakupowych. W kontekście terapii zajęciowej, uczestnicy mogą uczyć się, jak tworzyć budżet, co pozwala im lepiej zrozumieć swoje możliwości finansowe. Praktyczne przykłady to np. stworzenie listy zakupów i porównanie cen w różnych sklepach, co rozwija umiejętność negocjacji i krytycznego myślenia. Dobre praktyki w tym zakresie wskazują, że uczestnicy powinni mieć możliwość przeprowadzania symulacji zakupów oraz rozumienia wartości pieniądza w codziennym życiu. Wspieranie umiejętności ekonomicznych jest szczególnie ważne dla osób z ograniczeniami, które mogą mieć trudności w samodzielnym podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 37

W regulaminie pracowni krawieckiej nie powinny znajdować się zapisy dotyczące

A. zachowania dyscypliny pracy oraz odpowiedzialności za sprzęt

B. przestrzegania zasad bezpieczeństwa oraz higieny pracy

C. opisu przeprowadzania czynności kroju i szycia

D. przestrzegania reguł współpracy i komunikacji w grupie

Opis wykonywania czynności kroju i szycia nie jest odpowiednim zapisem w regulaminie pracowni krawieckiej, ponieważ takie szczegóły powinny być umieszczone w odrębnych dokumentach, takich jak instrukcje robocze czy podręczniki technologiczne. Regulamin powinien koncentrować się na ogólnych zasadach funkcjonowania pracowni, w tym na normach bezpieczeństwa, które są kluczowe w kontekście ochrony zdrowia pracowników. Przykładem dobrych praktyk branżowych jest stosowanie regulaminów, które jasno określają zasady dotyczące BHP, współpracy w zespole oraz odpowiedzialności za powierzony sprzęt. Tego rodzaju zapisy są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz stworzyć harmonijną atmosferę pracy. W praktyce, regulamin powinien być łatwo dostępny dla wszystkich pracowników, a jego przestrzeganie powinno być regularnie monitorowane poprzez szkolenia i audyty. Wprowadzenie tego rodzaju standardów nie tylko podnosi bezpieczeństwo, ale także efektywność pracy w zespole. Każdy pracownik powinien znać zasady zawarte w regulaminie, co przyczynia się do lepszego zrozumienia ról i odpowiedzialności w grupie.

Pytanie 38

Jakie z wymienionych potrzeb uznaje się za potrzeby niższego rzędu?

A. Przyjaźni, wiedzy

B. Odżywiania, szacunku

C. Miłości, odpoczynku

D. Snu, wypoczynku

Odpowiedź 'Snu, wypoczynku' jest prawidłowa, ponieważ te potrzeby klasyfikowane są jako potrzeby niższego rzędu według teorii Maslowa. Te podstawowe potrzeby dotyczą fizjologii i są kluczowe dla przetrwania jednostki. Sen i wypoczynek są niezbędne do regeneracji organizmu, poprawy funkcji poznawczych oraz ogólnego dobrostanu. W praktyce, niedobór snu może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, takich jak osłabienie układu odpornościowego, problemy z sercem czy depresję. W kontekście organizacji i zarządzania, zapewnienie pracownikom odpowiednich warunków do snu i relaksu może zwiększać ich wydajność i satysfakcję z pracy. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki, takie jak ergonomiczne miejsca pracy oraz przestrzenie do odpoczynku, co wspiera zdrowie psychiczne i fizyczne pracowników, tworząc pozytywną kulturę organizacyjną.

Pytanie 39

Terapeuta, który zwrócił się do podopiecznego słowami: Widzę, że czujesz się smutny z powodu braku możliwości wzięcia udziału w konkursie plastycznym, wykorzystał technikę aktywnego słuchania nazywaną

A. odzwierciedleniem

B. klarifikowaniem

C. potwierdzeniem

D. parafrazowaniem

Technika aktywnego słuchania, zwana odzwierciedleniem, polega na tym, że terapeuta potrafi uchwycić i nawiązać do emocji podopiecznego, co w tym przypadku dotyczy smutku związane z brakiem możliwości udziału w konkursie plastycznym. Odzwierciedlenie jest jednym z kluczowych elementów w relacji terapeutycznej, gdyż pozwala klientowi poczuć się wysłuchanym i zrozumianym. Dzięki temu rozwija się zaufanie i bezpieczeństwo w relacji, co jest niezbędne dla skutecznego procesu terapeutycznego. Przykład praktyczny: terapeuta, słysząc o zmartwieniu podopiecznego, może powiedzieć: „Rozumiem, że czujesz się przygnębiony z powodu tego, że nie możesz wziąć udziału w tym konkursie.” Tego typu odpowiedź nie tylko odzwierciedla uczucia klienta, ale również zachęca go do dalszego dzielenia się swoimi myślami i emocjami. Zgodnie z najlepszymi praktykami w psychoterapii, takie techniki są fundamentem skutecznej komunikacji, umożliwiając głębsze zrozumienie problemów, z jakimi zmaga się klient, i wspierając jego proces autoterapii.

Pytanie 40

Osobie o dużej precyzji w pracach manualnych, umiejącej posługiwać się nożem introligatorskim, która pragnie stworzyć album ze zdjęciami z wakacji, terapeuta powinien zasugerować technikę

A. quillingu

B. scrapbookingu

C. origami

D. decoupage’u

Scrapbooking to technika, która idealnie pasuje do opisanego przypadku. Pozwala na tworzenie unikalnych albumów, w których fotografie są artystycznie umieszczone z dodatkowymi dekoracjami, co sprawia, że każdy album staje się osobistym dziełem sztuki. W scrapbooking można wykorzystać różne materiały, takie jak papier ozdobny, wstążki, naklejki oraz inne dodatki, co daje możliwość pełnej ekspresji twórczej. Dla podopiecznej o wysokim poziomie precyzji, umiejętności posługiwania się nożem introligatorskim są kluczowe, ponieważ dokładne wycinanie i dopasowywanie elementów graficznych jest istotnym aspektem tej techniki. Scrapbooking nie tylko rozwija umiejętności manualne, ale również sprzyja terapii poprzez refleksję nad wspomnieniami, co może przynieść emocjonalne korzyści. Standardy branżowe w tej technice podkreślają wykorzystanie materiałów wysokiej jakości, aby stworzone prace były trwałe i estetyczne, co jest istotne w kontekście tworzenia albumów na dłużej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej