Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:26
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:43

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Broszura to druk dziełowy, który ma od

A. 1 do 98 stronic.

B. 48 do 98 stronic.

C. 1 do 48 stronic.

D. 4 do 48 stronic.

Broszura to specyficzny rodzaj wydawnictwa drukowanego, który pod względem liczby stron jest ściśle określony w branżowych normach. Zgodnie z normą PN-ISO 9707 i przyjętą praktyką poligraficzną, broszura to druk dziełowy składający się z co najmniej 4, ale nie więcej niż 48 stron (licząc okładkę). To rozróżnienie jest ważne, bo broszura różni się od książki właśnie objętością. Książka musi mieć powyżej 48 stron. Moim zdaniem to podział bardzo praktyczny, bo pozwala wydawcom odpowiednio zaplanować zarówno projekt graficzny, jak i proces technologiczny. W codziennej pracy w drukarni nierzadko klienci pytają: „Czy to już książka, czy jeszcze broszura?” – i wtedy liczba stron rozstrzyga sprawę. Broszury stosuje się np. do katalogów produktowych, instrukcji obsługi, materiałów reklamowych, czyli tam, gdzie trzeba przekazać większą ilość informacji, ale nie uzasadnia to wydania pełnoprawnej książki. Warto też pamiętać, że broszury najczęściej są zszywane (zszywki, spirala), a nie klejone jak książki. W branży o tym podziale się nie dyskutuje – po prostu tak jest i koniec!

Pytanie 2

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 124 000 zł

B. 108 000 zł

C. 116 000 zł

D. 100 000 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z błędnego podejścia do obliczeń związanych z podatkiem VAT. Często zdarza się, że osoby mylą koszty netto z kosztami brutto. Koszt netto to kwota, którą firma płaci za usługę przed dodaniem podatku, podczas gdy koszt brutto to całkowita kwota, która obejmuje również podatek VAT. W przypadku tego pytania, poprawnym podejściem jest najpierw obliczenie całkowitego kosztu netto dla 20 000 egzemplarzy, co daje 100 000 zł. Następnie należy uwzględnić VAT, dodając 8% do tej kwoty, co prowadzi nas do kwoty 108 000 zł. Osoby, które wybierają 124 000 zł, mogą myśleć, że obliczają 8% od 100 000 zł w inny sposób, myląc się co do zasady obliczania VAT, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Z kolei wybór 116 000 zł może wynikać z błędnego dodawania wartości czy mylenia kosztów z różnymi innymi opłatami. Zrozumienie, jak działa VAT i jakie są różnice między kosztami netto a brutto, jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami i podejmowania decyzji budżetowych. W praktyce, precyzyjne obliczenia i znajomość przepisów podatkowych są niezbędne do efektywnego planowania finansowego w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 3

Do czego stosuje się przedstawioną na rysunku stronę wzorcową programu InDesign?

A. Określania wielkości umieszczanej grafiki.

B. Określania wielkości interlinii.

C. Definiowania stylów akapitowych.

D. Definiowania paginy automatycznej.

Strona wzorcowa w programie InDesign jest kluczowym narzędziem służącym do definiowania układu strony, co pozwala na automatyczne zastosowanie tych samych elementów na wielu stronach dokumentu. Dzięki stronie wzorcowej możesz ustawić nagłówki, stopki, numery stron oraz inne stałe elementy, które będą się powtarzać. Na przykład, jeśli tworzysz książkę, możesz dodać tytuł rozdziału w nagłówku każdej strony, co znacznie przyspiesza proces formatowania. Zamiast ręcznie wprowadzać te elementy na każdej stronie, wystarczy, że zdefiniujesz je raz na stronie wzorcowej. Ponadto, stosowanie stron wzorcowych wspiera zasady dobrego projektowania, takie jak spójność wizualna i efektywność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej.

Pytanie 4

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 200 arkuszy

B. 1 000 arkuszy

C. 1 100 arkuszy

D. 1 300 arkuszy

Aby obliczyć liczbę arkuszy A3+ potrzebnych do wydrukowania 2000 sztuk ulotek formatu A4 z naddatkiem technologicznym wynoszącym 10%, należy najpierw ustalić, ile ulotek można wydrukować z jednego arkusza A3+. Format A3+ ma wymiary 329 x 483 mm, co pozwala na umieszczenie dwóch arkuszy A4 (210 x 297 mm) w orientacji poziomej. W związku z tym z jednego arkusza A3+ można wydrukować 2 ulotki A4. Wydruk 2000 ulotek wymaga więc 1000 arkuszy A3+, aby to zrealizować. Jednakże, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 10%, potrzebujemy większej liczby arkuszy. Naddatek ten jest niezbędny w celu zminimalizowania strat materiału i zapewnienia jakości wydruku. Obliczamy zatem 1000 arkuszy A3+ powiększone o 10%, co daje 1100 arkuszy A3+. Takie podejście zapewnia, że nie dojdzie do przerwy w produkcji w wyniku uszkodzenia arkuszy podczas druku, co jest praktyką zatwierdzoną w branży poligraficznej.

Pytanie 5

Jakie formaty są najczęściej wykorzystywanymi formatami e-booków?

A. JPG, MPEG

B. HTML, XLS

C. RTF, BAT

D. EPUB, MOBI

EPUB i MOBI to dwa najpopularniejsze formaty e-booków, które są szeroko stosowane w branży wydawniczej. Format EPUB (Electronic Publication) jest standardem międzynarodowym, który pozwala na tworzenie e-booków o elastycznym układzie, dostosowującym się do różnych rozmiarów ekranów i urządzeń. EPUB obsługuje multimedia, interaktywność oraz różne style, co czyni go idealnym do publikacji literatury, podręczników i materiałów edukacyjnych. MOBI, stworzony przez firmę Amazon, jest formatem zaprojektowanym głównie dla czytników Kindle. Oferuje podobne możliwości jak EPUB, jednak jest bardziej zoptymalizowany pod kątem ekosystemu Amazon, co sprawia, że jest preferowany przez użytkowników tych urządzeń. Warto zaznaczyć, że oba formaty wspierają metadane, co pozwala na lepsze zarządzanie zbiorami publikacji oraz ich wyszukiwanie. Używanie tych standardów jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi i umożliwia dotarcie do szerszej grupy odbiorców.

Pytanie 6

Jaki rodzaj papieru powinno się wykorzystać, aby osiągnąć atrakcyjny wygląd ulotki reklamowej dzięki zastosowaniu podłoża o wysokim połysku?

A. Satynowy

B. Chromolux

C. Powlekany

D. Meta

Wybór papieru satynowanego, choć może wydawać się kuszący ze względu na jego subtelny połysk, nie dostarcza tak intensywnych efektów wizualnych jak Chromolux. Satynowany papier ma delikatniejszą fakturę, co sprawia, że kolory mogą być mniej nasycone, a całość może nie przyciągać uwagi w taki sam sposób. Z kolei papier powlekany, chociaż oferuje lepszą jakość druku niż papier niepowlekany, często ma matowe wykończenie i nie zapewnia oczekiwanego efektu połysku. W praktyce, prospekty reklamowe zadrukowane na takim papierze mogą sprawiać wrażenie mniej profesjonalnych, co odbija się na postrzeganiu marki. Papir Meta, choć jest popularny wśród artystów i w druku artystycznym, nie jest tak szeroko stosowany w zastosowaniach komercyjnych, jak Chromolux, i nie zawsze oferuje odpowiednią jakość w kontekście materiałów reklamowych. Przykładowo, w materiałach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przyciągnięcie wzroku potencjalnych klientów, niewłaściwy wybór papieru może prowadzić do rozczarowujących efektów wizualnych i zmniejszenia efektywności kampanii. W branży reklamowej istotne jest, aby wybierać materiały, które nie tylko są estetyczne, ale również zgodne z oczekiwaniami rynku i standardami jakości, które mogą wpływać na decyzje zakupowe konsumentów.

Pytanie 7

Rysunek przedstawia makietę łamania

A. paginy.

B. tekstu.

C. ilustracji.

D. tytułu.

Wybór odpowiedzi "tekstu" jest prawidłowy, ponieważ makieta łamania odnosi się do procesu organizacji i układu tekstu na stronie. W profesjonalnym projektowaniu publikacji, łamanie tekstu obejmuje podział treści na kolumny czy akapity, co ułatwia czytelność i nawigację. Ważne jest, aby tekst był odpowiednio formatowany, co pozwala na lepsze przyswajanie informacji przez użytkowników. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie gazety lub magazynu, gdzie kluczowym elementem jest estetyczne rozmieszczenie tekstu. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, dobrze zaprojektowane łamanie tekstu uwzględnia również elementy takie jak wielkość czcionki, odstępy między wierszami oraz wyrównanie tekstu, co wpływa na ogólną jakość odczytu. Ponadto, w kontekście mediów cyfrowych, odpowiednie łamanie tekstu jest kluczowe dla responsywności i dostosowania treści do różnych urządzeń.

Pytanie 8

Boczek, główka, okienko, drabinka to elementy charakterystyczne dla składu

A. wzorów chemicznych.

B. tekstów gładkich.

C. tekstów obcojęzycznych.

D. tabel dziełowych.

Boczek, główka, okienko i drabinka to pojęcia bardzo specyficzne dla tabel dziełowych, z którymi najczęściej spotykamy się w składzie wydawniczym albo podczas profesjonalnego przygotowania książek, katalogów czy spisów bibliograficznych. W praktyce, tabela dziełowa służy do przejrzystego prezentowania dużych zestawień – na przykład w bibliotekarstwie do podziału zasobów albo w edukacji do wykazu lektur. Każdy z tych elementów ma swoją funkcję: boczek to zwykle lewa kolumna z nagłówkami lub kategoriami, główka to pierwszy rząd (lub kilka rzędów) nagłówków nad kolumnami, okienko oznacza pojedynczą komórkę na przecięciu wiersza i kolumny, a drabinka to linie prowadzące wzrok czytelnika przez kolejne komórki, bardzo przydatne przy dużych, wielokolumnowych tabelach. Z mojego doświadczenia dobrze wykonana tabela dziełowa mocno ułatwia szybkie wyszukiwanie informacji, a poprawny skład zgodnie z normami (np. PN-ISO 690) to po prostu podstawa w pracy wydawniczej. Co ciekawe, czasami spotyka się takie rozwiązania nawet w nowoczesnych systemach baz danych czy aplikacjach, gdzie tabelaryczna prezentacja danych wymaga podobnych rozwiązań wizualnych. Najlepiej po prostu zapamiętać te nazwy, bo potem człowiek nie raz je napotka w praktyce – czy to w typografii, czy w DTP, czy nawet podczas prostych zestawień w Excelu. Trochę sucha teoria, ale ma ogromne przełożenie na codzienną pracę.

Pytanie 9

Jakie urządzenie nadaje się do wycinania samoprzylepnych liter?

A. Skaner bębnowy

B. Skaner płaski

C. Ploter tnący

D. Kopiorama

Skaner płaski to urządzenie, które raczej służy do digitalizacji obrazów czy dokumentów, a w kontekście wycinania samoprzylepnych liter to nie jest to. Z jego pomocą da się przenieść obraz na komputer, ale nie tnie się nim materiałów. Są też skanery bębnowe, ale te skupiają się na skanowaniu dużych formatów, a nie na cięciu. Co do kopiowania, kopiorama też się nie nadaje do wycinania liter, bo ona jedynie reprodukuje obrazy, a nie formuje ich fizycznie. Często mylimy te urządzenia, myśląc, że wszystkie związane z obrazem mogą być używane zamiennie w procesie cięcia. Kluczowa różnica, którą trzeba zrozumieć, to to, że ploter tnący naprawdę tnie materiały, a skanery czy kopiarki nic z tym nie mają wspólnego. Jeśli wybierzesz złe narzędzia do produkcji, łatwo się zdenerwujesz i zmarnujesz zasoby. Trzeba dobrze dobierać urządzenia do ich przeznaczenia, bo to klucz do sukcesu w branży graficznej i reklamowej.

Pytanie 10

Drukowanie arkusza z jednolitym tłem pokrywającym 100% powierzchni farbą określanym jest jako

A. tinty

B. gradientu

C. apli

D. siatki

Odpowiedź 'apli' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu, w którym na arkuszu stosuje się jednolity kolor, co w praktyce oznacza pokrycie farbą o 100% w danym obszarze. W kontekście druku, apli to technika, która znajduje szerokie zastosowanie w reklamie, opakowaniach oraz projektowaniu graficznym. Umożliwia uzyskanie jednolitych barw, co jest szczególnie istotne w przypadku projektów, gdzie jakość wizualna i spójność kolorystyczna mają kluczowe znaczenie. W standardach druku, takich jak ISO 12647, podkreśla się znaczenie precyzyjnego zarządzania kolorami i farbami, co pozwala na uzyskanie pożądanych efektów wizualnych. Praktyczne zastosowanie apli można zaobserwować na plakatach, broszurach oraz w akcesoriach reklamowych, gdzie jednolite tło jest niezbędne do skutecznego przekazu wizualnego. Właściwe przygotowanie plików do druku z uwzględnieniem pokrycia farbą pozwala na uniknięcie błędów kolorystycznych i zapewnia wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 11

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Teleobiektywu

B. Makroobiektywu

C. Długoogniskowego

D. Szerokokątnego

Makroobiektyw to specjalistyczny obiektyw zaprojektowany do fotografowania małych obiektów w dużych zbliżeniach. Jego konstrukcja pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazów z bliskiej odległości, co jest kluczowe przy fotografowaniu detali małych owadów. Typowe makroobiektywy mają powiększenie co najmniej 1:1, co oznacza, że obraz obiektu na matrycy aparatu jest tej samej wielkości co w rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że przy użyciu makroobiektywu użytkownik może zbliżyć się do obiektu i uchwycić detale, które są niewidoczne gołym okiem. Przy wyborze makroobiektywu warto zwrócić uwagę na parametry takie jak minimalna odległość ostrzenia, jasność obiektywu oraz możliwość stosowania filtrów, co może dodatkowo wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Dobrą praktyką jest również stosowanie statywu, aby uniknąć drgań aparatu, które mogą zniweczyć efekty pracy.

Pytanie 12

Która technika tworzenia obiektów graficznych pozwala uzyskiwać efekty przedstawione na ilustracji?

A. Rozpylanie symboli.

B. Tworzenie przejść.

C. Generator kształtów.

D. Cięcie na plasterki.

Tworzenie przejść jest jedną z tych funkcji, od których zaczyna się prawdziwa zabawa z grafiką wektorową. Chodzi tutaj o narzędzie, które pozwala płynnie przekształcać jeden obiekt w drugi – zarówno pod względem kształtu, jak i kolorystyki. Na ilustracji dokładnie to widać: z jednej strony jest prosty wielokąt, z drugiej gwiazda, a pomiędzy nimi pojawia się seria etapów pośrednich. To jest właśnie klasyczne przejście, nazywane też blendem. Dzięki tej technice można uzyskać niesamowite efekty graficzne, na przykład gradienty kształtów albo animacje morfingu w grafice wektorowej. W branży projektowej przejścia są wykorzystywane nie tylko do efektownych ilustracji, ale też do projektowania ikon, logotypów czy nawet animowanych infografik. Moim zdaniem, dobra znajomość tej funkcji bardzo przyspiesza pracę i pozwala na osiąganie profesjonalnych rezultatów, które są zgodne z aktualnymi trendami w projektowaniu graficznym. Standardy branżowe wręcz narzucają takie rozwiązania w przypadku, gdy zależy nam na płynnych transformacjach bez utraty jakości. Warto eksperymentować z różnymi parametrami przejść, bo czasem można odkryć coś naprawdę ciekawego — nie tylko pod względem wizualnym, ale i praktycznym.

Pytanie 13

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma, orientację i rozmiar strony.

B. krój pisma i oblewanie tekstu.

C. krój pisma, interlinie i kerning.

D. tylko krój pisma.

Wybór odpowiedzi zawierającej jedynie krój pisma jest błędny, ponieważ nie uwzględnia istotnych aspektów, takich jak interlinia i kerning, które mają kluczowe znaczenie w procesie składu tekstu. Odpowiedź ograniczająca się do kroju pisma pomija istotne elementy typografii, które wpływają na czytelność i estetykę dokumentu. W kontekście składu tekstu, krój pisma jest jedynie jednym z elementów, które należy brać pod uwagę. Nie można zapominać o interlinii, która reguluje odstęp między wierszami – zbyt mały odstęp może powodować, że tekst staje się trudny do czytania, a zbyt duży może wprowadzać niepotrzebny chaos. Ponadto, kerning, czyli regulacja odstępów między poszczególnymi literami, jest równie istotny. Odpowiedni kerning zapewnia równomierny i estetyczny wygląd tekstu, co wpływa na jego odbiór. W praktyce, wielu początkujących projektantów pomija te aspekty, co prowadzi do nieczytelnych i nieestetycznych materiałów. Aby poprawnie zrozumieć skład tekstu, ważne jest, aby uwzględniać wszystkie te elementy w procesie projektowania. Ignorowanie interlinii i kerningu może skutkować źle zaprojektowanym dokumentem, który nie spełnia standardów typograficznych uznawanych w branży.

Pytanie 14

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. RGB

B. LAB

C. CMYK

D. HSB

Model barw CMYK jest standardem stosowanym w druku offsetowym, co wynika z jego zdolności do oddawania rzeczywistych kolorów przy pomocy czterech podstawowych atramentów: cyjanowego (C), magentowego (M), żółtego (Y) oraz czarnego (K). Druk offsetowy, który jest jedną z najpopularniejszych metod produkcji materiałów drukowanych, polega na nanoszeniu atramentu na papier w procesie, który wymaga precyzyjnej kontroli kolorów. Użycie modelu CMYK zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zaplanowano w projektach graficznych. Na przykład, przy projektowaniu broszur czy plakatów, ważne jest, aby kolory na papierze były spójne z tymi widocznymi na ekranie, dlatego przekształcanie modeli RGB do CMYK podczas przygotowywania plików do druku jest kluczowe. Warto także zaznaczyć, że różne programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, umożliwiają konwersję kolorów i dobieranie ich w modelu CMYK, co jest niezbędnym krokiem w przygotowaniach do druku.

Pytanie 15

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. FLA

B. PNG

C. TIFF

D. PDF

FLA to format pliku używany głównie w oprogramowaniu Adobe Flash, które obecnie traci na znaczeniu, ponieważ technologia ta została wycofana z użytku. Pliki FLA nie są przeznaczone do drukowania ani do automatycznej impozycji, co sprawia, że są nieodpowiednie w kontekście przygotowywania materiałów do druku. W przypadku PNG, jest to format rastrowy, który choć może być używany do przechowywania obrazów o wysokiej jakości, nie zawiera informacji o rozkładzie kolorów i czcionek w sposób, który jest niezbędny w procesach drukarskich. Pliki PNG nie są w stanie zintegrować złożonych danych wymaganych do automatycznej impozycji. TIFF to format, który może być stosowany w druku, jednak jego głównym przeznaczeniem jest przechowywanie obrazów wysokiej jakości, a nie zarządzanie całymi projektami graficznymi. Pliki TIFF nie obsługują warstw i informacji o układzie stron w takim stopniu, jak PDF, co ogranicza ich użyteczność w kontekście automatycznej impozycji. W rezultacie, wybór niewłaściwego formatu pliku do tego celu może prowadzić do wielu problemów, takich jak zniekształcenie grafiki, utrata jakości druku, a także opóźnienia w procesie produkcji. Zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w branży graficznej i drukarskiej.

Pytanie 16

Jakie podłoże najlepiej nadaje się do drukowania folderów reklamowych na cyfrowej drukarce elektrofotograficznej?

A. Papier niepowlekany offsetowy 150 g/m2

B. Tektura lita 420 g/m2

C. Papier syntetyczny 60 g/m2

D. Karton powlekany 250 g/m2

Karton powlekany 250 g/m2 jest optymalnym wyborem do wydrukowania folderów reklamowych na cyfrowej drukarce elektrofotograficznej z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, karton powlekany charakteryzuje się wysoką jakością powierzchni, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i żywych kolorów, które są niezwykle ważne w materiałach reklamowych. Ponadto, grubość 250 g/m2 zapewnia odpowiednią sztywność, co jest istotne dla folderów, które mają być estetyczne i trwałe. Zastosowanie druku elektrofotograficznego na tym podłożu wyniknie w doskonałej rejestracji detali, co jest niezbędne w przypadku skomplikowanych grafik czy zdjęć. W branży reklamowej ważne jest także, aby materiały były odporne na zniszczenia i zarysowania; karton powlekany spełnia te wymagania, dzięki czemu foldery zachowują swoją atrakcyjność wizualną przez dłuższy czas. Dodatkowo, stosowanie kartonu powlekanego jest zgodne z dobrymi praktykami w branży druku, a także z normami jakości, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich materiałów do produkcji. Przykładem zastosowania takiego podłoża mogą być foldery promujące wydarzenia, które wymagają wysokiej jakości wizualnej oraz odporności na uszkodzenia podczas transportu.

Pytanie 17

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. obłamywanie

B. łamanie

C. pierwodruk

D. impozycja

Impozycja to kluczowy proces w montażu elektronicznym, który polega na odpowiednim zorganizowaniu elementów druku na arkuszu, tak aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię roboczą i zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce impozycja obejmuje umiejscowienie różnych stron publikacji w taki sposób, aby po ich złożeniu i cięciu uzyskać właściwą kolejność oraz estetykę wydruku. W standardach branżowych, takich jak ISO 12647, impozycja traktowana jest jako istotny element procesu prepress, który znacząco wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w druku książek czy broszur, poprawna impozycja umożliwia uzyskanie właściwej sekwencji stron, co jest kluczowe dla użytkowników końcowych. Dodatkowo, zastosowanie programów do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, pozwala na automatyzację tego procesu, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich.

Pytanie 18

Ile mniej więcej arkuszy o wymiarach 1 000 × 707 mm oraz gramaturze 200 g/m² znajduje się w magazynie, jeżeli całkowita masa papieru wynosi 141 kg?

A. 1 000 arkuszy

B. 1 300 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 100 arkuszy

Kiedy przelicza się masę papieru na liczbę arkuszy, istotne jest zrozumienie, że błędna interpretacja gramatury lub wymiarów arkusza może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Warto zauważyć, że większość osób może popełnić błąd, zakładając, że wystarczy podzielić całkowitą masę przez jakąkolwiek wartość, na przykład 200 g, co dotyczy gramatury, a nie masy pojedynczego arkusza. Tego rodzaju myślenie ignoruje fakt, że masa pojedynczego arkusza zmienia się w zależności od jego powierzchni. Innym błędem jest nieprawidłowe obliczenie powierzchni arkusza. Nie każdy wie, że powierzchnia arkusza musi być przeliczona na metry kwadratowe, co jest kluczowe w obliczeniach związanych z gramaturą. Ponadto, niektórzy mogą skupić się na przybliżeniu liczby arkuszy bez uwzględnienia rzeczywistej masy, co prowadzi do dodatkowych nieścisłości. Kluczowe w tej analizie jest zrozumienie, że każda pomyłka w obliczeniach związanych z jednostkami miary lub masą arkuszy skutkuje poważnymi odchyleniami w ostatecznych danych. Dlatego znajomość pojęć takich jak gramatura, powierzchnia, oraz przeliczanie jednostek jest fundamentalna w pracy z materiałami papierniczymi.

Pytanie 19

Bitmapa w dziedzinie grafiki komputerowej to termin oznaczający

A. obiekty utworzone poprzez połączenie punktów, których lokalizację określają współrzędne matematyczne

B. obiekty w formie wielokątów umiejscowionych w przestrzeni trójwymiarowej

C. grafikę zbudowaną z pikseli

D. zbiór elementów osadzonych w klatkach kluczowych

Bitmapa to forma reprezentacji obrazu w postaci siatki pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną wartość koloru. Obrazy bitmapowe są najczęściej wykorzystywane w grafice komputerowej, w tym w tworzeniu zdjęć cyfrowych, grafik internetowych oraz ilustracji w programach graficznych. Każdy piksel w bitmapie jest elementarnym składnikiem, który łącznie z innymi tworzy pełen obraz. Przykłady popularnych formatów bitmapowych to JPEG, PNG oraz BMP. W praktyce, bitmapy są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od edytorów graficznych po systemy zarządzania treścią w sieci. Warto również zauważyć, że bitmapy mają swoje ograniczenia, takie jak duża wielkość plików przy wysokiej rozdzielczości, co może wpływać na wydajność i szybkość ładowania w aplikacjach webowych. Znajomość bitmap jest kluczowa dla projektantów graficznych, ponieważ pozwala na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru formatu oraz jakości obrazu.

Pytanie 20

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 12

B. 6

C. 9

D. 24

Aby obliczyć maksymalną liczbę użytków, które można umieścić na arkuszu B2, uwzględniając spady, należy najpierw ustalić wymiary arkusza B2 oraz wymiary zaproszeń. Arkusz B2 ma wymiary 500 x 707 mm, a zaproszenie o formacie 102 x 213 mm potrzebuje dodatkowego marginesu na spady, który wynosi 3 mm z każdej strony. Zatem rzeczywiste wymiary zaproszenia, które należy uwzględnić w obliczeniach, to 108 x 219 mm. Następnie, aby obliczyć, ile takich zaproszeń można zmieścić na arkuszu B2, dzielimy wymiary arkusza przez wymiary zaproszenia. Wymiar 500 mm arkusza B2 dzielimy przez 108 mm, co daje 4,63, co zaokrąglamy do 4. Wymiar 707 mm dzielimy przez 219 mm, co daje 3,22, zaokrąglając do 3. Mnożąc te wartości, otrzymujemy 4 * 3 = 12. Takie obliczenia są zgodne z praktykami stosowanymi w druku, gdzie zawsze należy uwzględniać spady i marginesy przy planowaniu układów na dużych arkuszach. Pomaga to w optymalizacji wykorzystania materiału oraz ogranicza odpady, co jest kluczowym aspektem w branży poligraficznej.

Pytanie 21

Na rysunku przedstawiono kompozycję obiektów leżących obok siebie, nazywaną kontrastem

A. rozmiarowym.

B. ciężkości.

C. kształtu.

D. położenia.

Poprawna odpowiedź to 'kształt', ponieważ na przedstawionym rysunku zauważamy, że kontrast kształtu polega na zestawieniu obiektów o różnych formach. Trzy koła są identyczne, co nie wprowadza różnorodności wizualnej, natomiast ostatnie koło z pęknięciem wprowadza wyraźny kontrast. Tego rodzaju zestawienie jest istotne w projektowaniu graficznym, gdzie różnorodność kształtów może przyciągnąć uwagę widza i nadać dynamiki kompozycji. W ramach standardów projektowych, kontrast kształtu jest często wykorzystywany do tworzenia hierarchii wizualnej i prowadzenia uwagi odbiorcy. Przykładem zastosowania może być tworzenie logo, w którym różne kształty reprezentują różne wartości marki. Praktyka ta jest przydatna nie tylko w grafice, ale również w architekturze, gdzie zróżnicowanie form może wpływać na percepcję przestrzeni.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Kluczowym elementem właściwego odwzorowania kolorów w procesie druku jest zastosowanie systemu zarządzania kolorami, który szczególnie uwzględnia określenie

A. profilu ICC oraz skali szarości

B. przestrzeni barwnej oraz profilu ICC

C. modułu dopasowania barw oraz jasności barw

D. składu barw RGB oraz nasycenia kolorów

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że większość z nich błędnie identyfikuje kluczowe elementy zarządzania kolorami w produkcji poligraficznej. Moduł dopasowania kolorów oraz jasność kolorów nie są właściwymi pojęciami w kontekście zarządzania kolorami. W rzeczywistości, jasność i nasycenie są parametrami, które mogą być korygowane w ramach procesu edycji, jednak nie są one podstawą zarządzania kolorami. Z kolei skład kolorów RGB odnosi się do przestrzeni kolorów z zastosowaniem w monitorach, co w kontekście druku nie jest adekwatne, ponieważ druk oparty jest na przestrzeni barwnej CMYK. Ostatecznie, skala szarości również nie jest bezpośrednio związana z zarządzaniem kolorami w sensie ich reprodukcji w poligrafii, lecz stanowi bardziej ograniczony aspekt w kontekście monochromatycznych wydruków. Kluczowym błędem w tych koncepcjach jest ignorowanie roli profilu ICC oraz przestrzeni barwnej jako fundamentalnych elementów, które zapewniają spójność kolorów w różnych urządzeniach. Niezrozumienie tych podstawowych aspektów prowadzi do nieefektywnego zarządzania procesem produkcyjnym i może skutkować dużymi różnicami w reprodukcji kolorów, co jest zjawiskiem niepożądanym w branży poligraficznej. Aby skutecznie zarządzać kolorami, istotne jest posługiwanie się odpowiednimi standardami oraz dobrą praktyką, a nie jedynie wybieranie poszczególnych parametrów, które nie oddają całości systemu zarządzania kolorami.

Pytanie 24

Wykonanie składu publikacji będzie trwało 3 dni robocze (8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeżeli godzina pracy operatora kosztuje 40 zł.

A. 1280 zł

B. 800 zł

C. 960 zł

D. 640 zł

Obliczenie kosztu wykonania składu publikacji w tym przypadku jest dość prostym, ale bardzo praktycznym przykładem wykorzystania podstawowych zasad kalkulacji w branży poligraficznej i wydawniczej. Skoro skład będzie trwał 3 dni robocze, a każdy z nich to 8 godzin, otrzymujemy 3 × 8 = 24 godziny pracy operatora. Przy stawce godzinowej 40 zł, koszt całkowity to 24 × 40 zł, czyli dokładnie 960 zł. Takie podejście do wyceny pracy jest standardem – najpierw ustalasz liczbę godzin, potem mnożysz przez koszt jednej godziny. W praktyce dużych wydawnictw do kalkulacji dochodzą jeszcze takie elementy jak narzuty na koszty pośrednie czy ewentualne koszty dodatkowe (np. korekty, konsultacje), ale podstawa zawsze jest taka sama. Moim zdaniem, umiejętność szybkiego i poprawnego przeliczania takich rzeczy przydaje się nie tylko w pracy zawodowej, ale nawet przy wycenie drobnych zleceń na freelansie czy w małych studiach graficznych – po prostu wiesz, ile kosztuje Twój czas i możesz lepiej negocjować warunki. Dobrą praktyką jest też zawsze zaokrąglanie liczby godzin w górę, jeśli występują niepełne godziny pracy, bo w branży czas to pieniądz – dosłownie. Takie kalkulacje są podstawą planowania budżetu projektu, a także jednym z kluczowych elementów profesjonalizacji usług poligraficznych. Warto o tym myśleć już na etapie wyceny, żeby potem nie być stratnym.

Pytanie 25

Oblicz koszt złamywania 10 000 arkuszy formatu A2 w składki formatu A5, jeżeli cena za 1 złam wynosi 1 grosz.

A. 100 zł

B. 300 zł

C. 200 zł

D. 400 zł

Prawidłowa odpowiedź wynika z dokładnej analizy procesu złamywania i umiejętności zastosowania przelicznika formatów. Każdy arkusz A2 trzeba złamać aż trzykrotnie, żeby z niego otrzymać składki A5 – pierwszy złam daje A3, drugi A4, a trzeci dopiero A5. To dość typowy proces w poligrafii i warto zapamiętać ten schemat, bo często się przewija w codziennej pracy. Skoro mamy 10 000 arkuszy i każdy wymaga trzech złamów, to łącznie wykonuje się 30 000 złamów. Jeden złam kosztuje 1 grosz, więc całkowity koszt to 30 000 x 0,01 zł, czyli 300 zł. Takie wyliczenia są fundamentem przy sporządzaniu kosztorysów w drukarniach – moim zdaniem, warto je sprawdzać zawsze dwa razy, bo jeden błąd z mnożeniem lub pominięciem etapu złamania potrafi namieszać w całej kalkulacji. Praktyka pokazuje, że dobrze rozumieć zasady podziału formatów ISO, bo przy nietypowych zleceniach klienci potrafią zamawiać składki w różnych rozmiarach i trzeba być gotowym szybko oszacować koszty. Odpowiedź 300 zł jest zgodna zarówno z matematycznym rachunkiem, jak i tym co przyjęte jest w branżowych normach dotyczących obróbki introligatorskiej. Takie podejście daje pewność i pozwala uniknąć strat finansowych.

Pytanie 26

Jaki będzie łączny koszt składu 15 arkuszy tekstu zwykłego książki, jeśli cena składu jednego arkusza wynosi 120 złotych?

A. 2 100 zł

B. 1 800 zł

C. 1 200 zł

D. 1 500 zł

Koszt składu 15 arkuszy tekstu prostego można łatwo obliczyć. Wystarczy pomnożyć liczbę arkuszy przez koszt jednego arkusza. W tym przypadku mamy 15 arkuszy i 120 zł za arkusz, co daje nam 1800 zł. Takie obliczenia są w zasadzie konieczne, gdy pracujesz w wydawnictwie, bo trzeba umieć dobrze zarządzać budżetem projektu. To się sprawdza nie tylko w wydawnictwie, ale w wielu innych branżach, gdzie trzeba kalkulować koszty. Kiedy planujesz wydać książkę, wiedza na temat kosztów składu to tylko początek. Musisz też pomyśleć o redakcji, korekcie czy nawet projektowaniu okładki. Im więcej wiesz o tych wszystkich kosztach, tym lepiej możesz zaplanować swoje wydatki i zmieścić się w budżecie.

Pytanie 27

Wskaż dwa główne systemy kolorów używane w procesie drukowania?

A. Pantone®, Lab

B. CMYK, Pantone®

C. RGB, Pantone®

D. Wielokanałowy, HKN

Odpowiedź CMYK i Pantone® jest poprawna, ponieważ te dwa systemy barw są fundamentalne dla procesu drukowania. System CMYK, który oznacza cyjan, magentę, żółty i czarny, jest kluczowy w druku offsetowym oraz cyfrowym, gdzie kolory są tworzone przez nakładanie różnych warstw tuszy w tych czterech podstawowych kolorach. Umożliwia to uzyskanie szerokiej gamy kolorów poprzez mieszanie tych podstawowych barw. Z kolei system Pantone® jest używany do precyzyjnego określania kolorów w druku, zwłaszcza w projektach wymagających spójności kolorystycznej, jak branding czy reklama. Pantone® oferuje katalog kolorów, co pozwala na dokładne odwzorowanie odcieni, które mogą być trudne do uzyskania w systemie CMYK. W praktyce, wiele firm korzysta z obu systemów, aby zapewnić wysoką jakość i doskonałe odwzorowanie kolorów w materiałach drukowanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej.

Pytanie 28

Jakie oznaczenie jest właściwe dla formatu publikacji o wymiarach 250 x 350 mm?

A. B3

B. B4

C. A3

D. A4

Odpowiedź B4 jest poprawna, ponieważ format B4 odpowiada wymiarom 250 x 353 mm. Format B4 jest jednym z wielu standardowych formatów papierów, które są zdefiniowane przez normę ISO 216. Normy te są szeroko stosowane w przemyśle poligraficznym i wydawniczym, co gwarantuje spójność w produkcji materiałów drukowanych. W praktyce, format B4 jest często wykorzystywany do wydawania czasopism, broszur oraz dużych publikacji, które wymagają większej powierzchni druku niż standardowe formaty A. Używając formatów B, producenci mogą lepiej dostosować swoje publikacje do specyficznych potrzeb czytelnika, na przykład poprzez większą przestrzeń na ilustracje lub tekst, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych czy artystycznych. Warto również zauważyć, że stosowanie standardowych formatów papieru, takich jak B4, ułatwia procesy takie jak składanie, pakowanie i dystrybucja, ponieważ wszystkie etapy produkcji są zgodne z ustalonymi normami branżowymi.

Pytanie 29

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. SRA3

B. RA3

C. C3

D. A3

Wybór innych opcji, takich jak A3, C3 czy RA3, opiera się na niewłaściwym zrozumieniu klasyfikacji formatów papieru. Format A3, choć popularny w druku, ma wymiary 297 x 420 mm, co jest znacząco mniejsze niż wymagane 320 x 450 mm. Użycie A3 do oznaczenia tego formatu prowadzi do niedopasowania i problemów w realizacji projektów, które wymagają precyzyjnych wymiarów. C3 jest również błędnym wyborem, ponieważ odnosi się do formatu kopert, a nie papieru. Natomiast RA3 to również inny format, który jest przeznaczony do druku, ale jego wymiary to 305 x 430 mm, co również nie odpowiada wymaganym wymiarom 320 x 450 mm. Typowe błędy myślowe w takich przypadkach obejmują utożsamianie formatów z ich przeznaczeniem, a także mylenie standardów papieru ISO z innymi specyfikacjami. Zrozumienie, że każdy z tych formatów ma swoje konkretne zastosowania i wymiary, jest kluczowe dla skutecznej pracy w branży graficznej i druku. Wiedza na temat właściwego formatu papieru jest niezbędna, aby uniknąć problemów w produkcji, jak również zapewnić odpowiednie przygotowanie materiałów do druku.

Pytanie 30

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. A1

B. PSD

C. DOC

D. PDF

Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 31

Oprawa książki przedstawionej na rysunku to oprawa

A. złożona.

B. prosta.

C. specjalna.

D. zeszytowa.

Oprawa prosta, którą wybrałeś, jest odpowiednia w kontekście przedstawionej książki, ponieważ charakteryzuje się jednolitą okładką bez dodatkowych elementów dekoracyjnych czy funkcjonalnych. Tego typu oprawa jest powszechnie stosowana w przypadku literatury popularnej oraz podręczników, gdzie istotą jest funkcjonalność i łatwość w użytkowaniu. Prosta oprawa umożliwia łatwe otwieranie i zamykanie książki, co wpływa na komfort lektury. Warto zauważyć, że standardy jakości oprawy książek definiują takie aspekty jak trwałość materiałów, estetyka oraz ergonomia. W przypadku oprawy prostej, często stosuje się materiały takie jak papier powlekany lub karton, które dobrze zabezpieczają zawartość przed uszkodzeniami mechanicznymi. Dobrym przykładem zastosowania prostej oprawy są klasyki literatury, które możemy znaleźć w wielu polskich bibliotekach i księgarniach. Wyboru tej oprawy dokonuje się nie tylko ze względów ekonomicznych, ale także praktycznych, ponieważ pozwala ona na łatwe przechowywanie i transport książek.

Pytanie 32

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowywania pliku postscriptowego

B. obróbki bitmap

C. naświetlania formy drukowej

D. przygotowania tekstów w edytorze

Odpowiedź dotycząca przygotowywania pliku postscriptowego jest prawidłowa, ponieważ to na etapie tworzenia plików PostScript definiuje się zalewki wektorowych elementów w publikacjach. Pliki te są standardem w prepressie i stanowią istotny krok w procesie przygotowania do druku. Zalewki, czyli obszary kolorów, które mają być nałożone na obiekty wektorowe, są precyzyjnie opisywane w kodzie PostScript, co pozwala na ich odpowiednie renderowanie podczas procesu druku. W praktyce, zastosowanie zalewki wpływa na jakość wydruku, a także na jego estetykę. Na przykład, w przypadku grafik wektorowych, takich jak logotypy, właściwe zdefiniowanie zalewki może zapobiec problemom z krawędziami i przejrzystością kolorów. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, również opierają się na odpowiednim przygotowaniu plików PostScript w kontekście druku, co czyni tę wiedzę kluczową dla profesjonalistów zajmujących się grafiką i drukiem.

Pytanie 33

Który z wymienionych programów służy głównie do obróbki rastrowych obrazów fotograficznych?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe After Effects

C. Microsoft Word

D. CorelDRAW

<strong>Adobe Photoshop</strong> to branżowy standard w dziedzinie obróbki rastrowych obrazów fotograficznych, wykorzystywany zarówno przez grafików, jak i fotografów czy projektantów publikacji cyfrowych. Program ten pozwala na zaawansowaną edycję zdjęć, retusz, korekcję kolorów, pracę na warstwach, maskowanie czy nakładanie efektów specjalnych. Jego szerokie możliwości wynikają z obsługi plików rastrowych, czyli takich, które składają się z siatki pikseli – to właśnie ten typ grafiki dominuje w fotografii. Photoshop umożliwia też przygotowanie materiałów do druku i Internetu, zgodnie z wymaganiami branżowymi dotyczącymi rozdzielczości, formatu plików i zarządzania kolorem. W praktyce, jeśli ktoś chce poprawić zdjęcie, usunąć niedoskonałości, połączyć kilka obrazów czy stworzyć cyfrową ilustrację opartą na zdjęciach, Photoshop jest właściwym narzędziem. W środowisku zawodowym uznaje się tę aplikację za podstawowe narzędzie do pracy z bitmapami, a umiejętność jej obsługi jest wręcz wymagana w większości studiów graficznych i agencji reklamowych. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet podstawowa znajomość Photoshopa otwiera szerokie możliwości dalszego rozwoju w branży graficznej, a znajomość typowych narzędzi jak warstwy, maski czy filtry, mocno ułatwia codzienną pracę.

Pytanie 34

Co oznacza termin 'proof' w kontekście druku?

A. Rodzaj farby drukarskiej

B. Specjalny papier do druku

C. Próbny wydruk do sprawdzenia

D. Format pliku graficznego

Termin 'proof' w kontekście druku odnosi się do próbnego wydruku, który jest używany do sprawdzenia, jak finalny produkt będzie wyglądać po wydrukowaniu. Jest to kluczowy etap w procesie drukowania, ponieważ pozwala na ocenę jakości kolorów, rozdzielczości, a także rozmieszczenia elementów graficznych. Moim zdaniem, proof jest jak próbne danie w kuchni – zanim zaserwujesz gościom, musisz upewnić się, że wszystko jest dokładnie tak, jak być powinno. W praktyce, proof można wykonywać na różne sposoby, od cyfrowych wydruków na specjalnym papierze proofingowym po bardziej zaawansowane technologie, takie jak proofing na maszynie drukarskiej. Ważne jest, aby proof był jak najbardziej zbliżony do finalnego produktu, co pozwala na wykrycie ewentualnych błędów i ich korektę przed rozpoczęciem masowej produkcji. W branży poligraficznej standardem jest dążenie do jak najwierniejszego odwzorowania kolorów i detali, co jest możliwe właśnie dzięki profesjonalnym próbkom proofingowym.

Pytanie 35

Proces technologiczny wykonania, przedstawionych na zdjęciu 50 wkładek do zaproszeń, obejmuje drukowanie cyfrowe oraz

A. krojenie.

B. nadrukowanie.

C. naginatanie.

D. perforowanie.

Proces technologiczny produkcji wkładek do zaproszeń, taki jak na zdjęciu, rzeczywiście obejmuje po pierwsze druk cyfrowy, a następnie krojenie. To jest taki klasyczny schemat działania w większości małych drukarni czy pracowni poligraficznych. Druk cyfrowy umożliwia szybkie i precyzyjne naniesienie tekstu oraz grafiki na arkusz papieru o różnej gramaturze, nawet przy niskich nakładach. Ale co dalej? No właśnie, bez krojenia nie da się uzyskać eleganckich, równych wkładek o określonym wymiarze – to jest absolutna podstawa, żeby efekt końcowy był profesjonalny i estetyczny. W branży przyjmuje się, że po wydrukowaniu większej ilości arkuszy wykonuje się cięcie na gilotynie lub trymerze, żeby każda sztuka była identyczna. Moim zdaniem, taka kolejność to kwintesencja dobrej praktyki – bez krojenia bardzo łatwo o postrzępione krawędzie czy nierówności, które od razu rzucają się w oczy i psują cały efekt. Warto pamiętać, że w przypadku zaproszeń czy wkładek wizytowych liczy się każdy szczegół: precyzja cięcia wpływa na odbiór estetyczny produktu i jego wartość dla klienta. Sam miałem okazję uczestniczyć w takich procesach i wiem, że bez solidnego wykończenia, czyli właśnie krojenia, żadne zaproszenie nie wygląda dobrze. W praktyce zawodowej stosuje się ten etap zawsze, niezależnie od wielkości zamówienia, bo dbałość o detale to podstawa w branży poligraficznej.

Pytanie 36

Jaką techniką można zadrukować powierzchnie kuliste?

A. tampondrukowa

B. typooffsetowa

C. rotograwiurowa

D. fleksograficzna

Tampondruk to metoda druku, która wykorzystuje elastyczny stempel (tampon) do przenoszenia farby na nierówne lub kuliste powierzchnie. Dzięki swojej elastyczności tampon dostosowuje się do kształtu podłoża, co czyni go idealnym rozwiązaniem do zadruku przedmiotów o skomplikowanej geometrii, takich jak piłki, kubki czy części samochodowe. Proces ten jest szczególnie popularny w branży reklamowej, gdzie często stosuje się go do zadruku gadżetów reklamowych. Tampondruk umożliwia uzyskanie wyrazistych i szczegółowych wydruków, co jest istotne w kontekście marketingowym. Przykładowo, w przemyśle kosmetycznym wykorzystuje się go do znakowania opakowań, takich jak butelki perfum, które mają nietypowe kształty. Dodatkowo, technika ta jest stosunkowo efektywna kosztowo przy niskich nakładach, a także pozwala na szybkie zmiany w projektach graficznych, co czyni ją elastyczną metodą w produkcji. Pożądana precyzja oraz jakość nadruku w tampondruku są zgodne z najwyższymi standardami przemysłowymi, co potwierdza jego powszechne zastosowanie.

Pytanie 37

Jaki jest koszt przygotowania form drukarskich CtP do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli cena jednej formy wynosi 40 zł?

A. 40 zł

B. 160 zł

C. 80 zł

D. 200 zł

Koszt wykonania form drukowych CtP do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1 wynosi 200 zł, ponieważ w procesie druku offsetowego wykorzystuje się zazwyczaj pięć form (cztery kolory plus dodatkowy kolor, często stosowany jako kolor specjalny lub czarny). Każda forma kosztuje 40 zł, co po pomnożeniu przez pięć daje 200 zł. Warto zwrócić uwagę, że technologia CtP (Computer to Plate) jest standardem w nowoczesnym druku, umożliwiającym uzyskanie wysokiej jakości i precyzyjnego odwzorowania kolorów. Przykładem zastosowania tej technologii może być produkcja broszur, plakatów czy katalogów, gdzie kluczowa jest jakość kolorów oraz detali. Stosowanie form CtP w druku pozwala na znaczne przyspieszenie procesu produkcji i ograniczenie błędów, co wpływa na efektywność kosztową oraz czasową realizacji zlecenia.

Pytanie 38

Jakie będą koszty zakupu kartonu do przygotowania 200 zaproszeń o formacie A5, uwzględniając 20% naddatek technologiczny, jeśli cena arkusza kartonu ozdobnego do zaproszeń w formacie A3+ wynosi 1,50 zł?

A. 90,00 zł

B. 30,00 zł

C. 15,00 zł

D. 45,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi można zauważyć typowe pomyłki w obliczeniach związanych z kosztami produkcji. Odpowiedzi, które sugerują, że koszt wyniesie mniej niż 90 zł, często wynikają z pominięcia naddatku technologicznego lub błędnego obliczenia ilości wymaganych arkuszy kartonu. Na przykład, odpowiedź sugerująca 45 zł mogła wynikać z obliczenia kosztu jedynie na podstawie liczby zaproszeń bez uwzględnienia straty materiału. Osoby, które wybrały odpowiedzi takie jak 30 zł lub 15 zł, mogły z kolei zaniżyć koszty, nie biorąc pod uwagę wymogów związanych z pokryciem strat powstałych podczas cięcia arkuszy. W praktyce, w branży poligraficznej, kluczowe jest uwzględnianie kosztów naddatku, by uniknąć nieprzewidzianych wydatków oraz zapewnić ciągłość produkcji bez marnotrawstwa. Ponadto, niektórzy mogą mylnie oceniać, że koszty materiałów nie rosną proporcjonalnie w zależności od formatu zaproszenia, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania potrzebnych materiałów. Uświadomienie sobie tych zasad jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się planowaniem kosztów w produkcji graficznej czy poligraficznej.

Pytanie 39

"Łamanie" w kontekście technologii druku odnosi się do

A. formatowania tekstu w kolumnach oraz jego integracji z grafiką

B. mieszania farby Pantone z farbami procesowymi

C. dzielenia arkusza lub wstęgi od 2 do 4 razy

D. cięcia stosów papieru o wysokości większej niż 1 cal

W kontekście technologii poligraficznej odpowiedzi, które dotyczą złamywania arkusza, dodawania farby Pantone lub krojenia stosów papieru, nie odnoszą się do pojęcia 'łamanie' w jego właściwym znaczeniu. Złamywanie arkusza lub wstęgi odnosi się do procesu cięcia materiału w celu uzyskania pożądanych wymiarów, co ma na celu przygotowanie go do dalszej obróbki lub druku. Jednak nie ma to związku z formatowaniem tekstu i jego integracją z grafiką, co jest kluczowym aspektem, o którym mowa w pytaniu. Dodawanie domieszki farby Pantone do farb procesowych dotyczy kolorymetrii i mieszania kolorów, a nie łamania tekstu, co sugeruje zrozumienie błędnego kontekstu. Krojenie stosów papieru odnosi się do obróbki materiałów papierniczych na etapie produkcji, ale również nie dotyczy samego procesu łamania tekstu. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia z różnymi aspektami produkcji poligraficznej, co prowadzi do zamieszania w terminologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że łamanie to proces typograficzny, który koncentruje się na układzie tekstu w druku, a wszelkie inne procesy związane z obróbką papieru czy kolorystyką stanowią odrębne dziedziny w technologii poligraficznej.

Pytanie 40

Ile egzemplarzy form drukowych trzeba przygotować do druku wielobarwnego folderu reklamowego dwustronnego, stosując technikę druku z obracaniem arkusza?

A. 10

B. 2

C. 6

D. 8

Wybór 6, 2 lub 10 form drukowych do wydruku dwustronnego folderu reklamowego wskazuje na niepełne zrozumienie procesu drukowania w kontekście druku wielobarwnego i odwracania arkusza. W przypadku odpowiedzi 6, można zauważyć, że zakłada się jedną formę dla każdej strony, co jest nieadekwatne, ponieważ każda strona wymaga odrębnej formy dla kolorów, zwłaszcza w technice CMYK, gdzie każdy kolor wymaga osobnej formy. Odpowiedź 2 jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ sugeruje, że wystarczy tylko jedna forma na stronę, co nie uwzględnia różnorodności kolorów, a tym samym jakości druku. Z kolei odpowiedź 10 zupełnie nie odnosi się do standardowych praktyk w branży, ponieważ liczba form powinna być ściśle związana z ilością kolorów i stron, a nie być nadmiarowa. Wydrukowanie folderu często wymaga starannego planowania, które obejmuje nie tylko ilość form, ale także ich przygotowanie zgodnie z zasadami druku offsetowego, które zaleca przygotowanie form z uwzględnieniem wszystkich kolorów oraz stron, co w efekcie prowadzi do optymalizacji kosztów i jakości finalnego produktu. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów oraz zwiększenia kosztów produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej