Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:48
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:02

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zaleca się chronić dołowane sadzonki przed uszkodzeniami wywołanymi przez

A. jeleniowate

B. gryzonie

C. szkodliwe insekty

D. grzyby chorobotwórcze

Gryzonie, takie jak myszy i szczury, mogą powodować znaczne uszkodzenia młodych sadzonek poprzez ich gryzienie. W przypadku dołowania sadzonek, które jest techniką polegającą na umieszczaniu roślin w wilgotnym podłożu w celu ich ukorzenienia, konieczne jest zapewnienie odpowiedniej ochrony, aby zwiększyć szanse na przeżycie i wzrost roślin. Stosowanie osłon, takich jak siatki ochronne lub specjalne obudowy, może skutecznie zapobiegać atakom gryzoni. Warto również przyjrzeć się praktykom agrotechnicznym, takim jak umieszczanie sadzonek w miejscach mniej dostępnych dla tych szkodników. W przypadku upraw w ogrodzie, stosowanie roślin towarzyszących, które odstraszają gryzonie, może być również skuteczną strategią. Im lepiej zabezpieczone będą sadzonki, tym większa szansa na ich prawidłowy rozwój, co przekłada się na wyższe plony w przyszłości.

Pytanie 2

W obrębie całej strefy ogniskowo–kompleksowej w metodzie ochrony lasów zaleca się instalowanie budek lęgowych dla ptaków w maksymalnej liczbie

A. 15 szt./ha

B. 5 szt./ha

C. 10 szt./ha

D. 20 szt./ha

Odpowiedź 10 szt./ha jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi ochrony ptaków w lasach, które skupiają się na tworzeniu odpowiednich warunków do ich lęgów. W praktyce oznacza to, że umieszczanie budek lęgowych w tej ilości sprzyja zachowaniu równowagi ekologicznej oraz wspiera bioróżnorodność. Przykładowo, w lasach gospodarczych, takich jak lasy iglaste i liściaste, odpowiednia gęstość budek lęgowych może przyczynić się do zwiększenia populacji ptaków pożytecznych, które kontrolują szkodniki. Standardy dotyczące ochrony ptaków lęgowych wskazują, że 10 sztuk na hektar to optymalna liczba, aby uniknąć konkurencji o zasoby oraz zapewnić ptakom wystarczającą ilość miejsca do zakupu gniazd. Warto także zauważyć, że monitorowanie tych budek i ich właściwe usytuowanie w obrębie lasu zwiększają efektywność ochrony, co jest potwierdzone w badaniach naukowych.

Pytanie 3

Określenie lokalizacji pożaru zgłoszonego przez system monitorujący jest obowiązkiem

A. PAD Nadleśnictwa

B. obserwatora

C. Komendy Powiatowej PSP

D. leśniczego

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inne podmioty, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia specyfiki odpowiedzialności w zakresie pozyskiwania informacji o stanie zagrożenia pożarowego. Obserwatorzy mogą zgłaszać sytuacje kryzysowe, ale ich zadanie ogranicza się do obserwacji i raportowania, a nie do ustalania lokalizacji pożaru. Lekceważenie roli PAD Nadleśnictwa w tym kontekście prowadzi do nieprawidłowego rozumienia hierarchii i struktury odpowiedzialności w systemie ochrony przeciwpożarowej. Leśniczy, z kolei, chociaż pełni istotną rolę w zarządzaniu lasami, nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za koordynację działań związanych z pożarami, jego rola obejmuje raczej działania na poziomie lokalnym, związane z ochroną lasów. Komenda Powiatowa PSP ma wiele zadań, ale jej głównym celem jest reagowanie na zgłoszenia i działania operacyjne, które następują po ustaleniu miejsca pożaru, a nie jego pierwsze zidentyfikowanie. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne zarządzanie sytuacjami pożarowymi wymaga współpracy różnych podmiotów, a PAD Nadleśnictwa pełni centralną rolę w tej strukturze, odpowiadając za zbieranie i analizowanie danych dotyczących zagrożeń, co jest niezbędne dla efektywnej reakcji na pożary.

Pytanie 4

Kiedy najczęściej prowadzi się użytkowanie drzewostanów olszowych?

A. w okresie jesieni

B. w czasie wiosny

C. w porze zimowej

D. w sezonie letnim

Użytkowanie drzewostanów olszowych zimą to naprawdę dobry pomysł z paru powodów. Po pierwsze, w zimie drzewa są w spoczynku, więc cięcia i inne prace pielęgnacyjne nie stresują ich tak bardzo. Olsza, jako drzewo, ma swoje konkretne wymagania, a robienie porządków w tym czasie pomaga im się lepiej zregenerować. No i gleba jest zamarznięta, więc łatwiej się do nich dostać, a przy okazji minimalizuje się ryzyko uszkodzenia gleby, co może się zdarzyć latem. Zimą można też skutecznie kontrolować szkodniki i choroby, które w cieplejszych miesiącach mogą być bardziej aktywne. Dobre praktyki to na przykład robienie cięć sanitarnych i usuwanie martwych lub chorych drzew, co wspiera zdrowie całego lasu. Pamiętaj też o zasadach ochrony przyrody i bioróżnorodności, bo to ważne, gdy planujesz takie prace. Użytkowanie drzewostanów olszowych w zimie to więc zgodne z nauką podejście, które ma sens.

Pytanie 5

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

B. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

C. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

D. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

Odpowiedź przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność cięć w procesie samosiewu górnego. Cięcie przygotowawcze ma na celu stworzenie warunków sprzyjających naturalnemu odnowieniu lasu, co oznacza usunięcie niepożądanej roślinności oraz stymulację wzrostu młodych drzew. Następnie przeprowadza się cięcie obsiewne, które polega na wprowadzeniu nasion do przygotowanego środowiska, co zwiększa szansę na ich kiełkowanie. Cięcie odsłaniające polega na usunięciu drzew, które mogą konkurować z młodymi sadzonkami o światło i składniki odżywcze, natomiast cięcie uprzątające ma na celu oczyszczenie terenu z pozostałości po cięciach oraz poprawę estetyki i funkcji leśnych. Stosowanie tej sekwencji cięć jest zgodne z aktualnymi standardami leśnictwa, które zalecają zrównoważoną gospodarkę leśną, mającą na celu zarówno ochronę bioróżnorodności, jak i maksymalizację produkcji drewna.

Pytanie 6

Eliminacja lub ograniczanie wzrostu niepożądanych domieszek, usuwanie przedrostków oraz nadmiarów, przerzedzanie gęstych upraw lub samosiewów to czynności realizowane w ramach

A. czyszczeń późnych

B. czyszczeń wczesnych

C. trzebieży wczesnych

D. trzebieży późnych

Odpowiedź 'czyszczeń wczesnych' jest poprawna, ponieważ odnosi się do działań mających na celu usuwanie nadmiaru domieszek oraz przerostów w roślinności na wczesnym etapie wzrostu. Te działania są kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków rozwoju roślin, co wpływa na ich jakość i plon. Czyszczenie wczesne polega na eliminowaniu niepożądanych roślin, które mogą konkurować z uprawami o składniki odżywcze, wodę oraz światło. Przykładem może być usuwanie chwastów w młodych siewach, co przyczynia się do lepszej aklimatyzacji roślin uprawnych. W praktyce, stosowanie czyszczeń wczesnych jest zgodne z zasadami agrotechniki, które zalecają minimalizację konkurencji roślinnej w początkowej fazie wzrostu. Dobrze przeprowadzone czyszczenie może znacząco poprawić rozwój roślin oraz ostateczny plon, co jest szczególnie istotne w intensywnym rolnictwie, gdzie każdy gram plonu ma znaczenie dla rentowności produkcji.

Pytanie 7

W terenie zmierzono szerokość działki i wyniosła ona 125 m. Na mapie w skali 1:5 000 odpowiada jej fragment o długości

A. 5,0 cm

B. 2,5 cm

C. 3,0 cm

D. 2,0 cm

Aby obliczyć długość odcinka na mapie w skali 1:5000, musimy skorzystać z definicji skali. Skala 1:5000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 5000 cm w terenie. Zmierzona szerokość działki wynosi 125 m, co w centymetrach daje 12500 cm. Dzieląc długość w terenie przez wartość skali, uzyskujemy długość odcinka na mapie: 12500 cm / 5000 = 2,5 cm. Taki sposób przeliczenia jest kluczowy w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistych wymiarów na mapie jest niezbędne do planowania przestrzennego, wykonywania pomiarów geodezyjnych oraz w procesach inwestycyjnych. Przykładowo, w projektowaniu infrastruktury bardzo ważne jest, aby mapy były zgodne z rzeczywistością, co pozwala uniknąć błędów w realizacji projektów budowlanych oraz w zarządzaniu przestrzenią.

Pytanie 8

Jaką średnią wartość zbieżystości posiada brzoza o wysokości 20 m i średnicy w podstawie 30 cm?

A. 1,0 cm/m

B. 1,5 cm/m

C. 0,67 cm/m

D. 2,0 cm/m

Obliczanie średniej zbieżystości wymaga zrozumienia podstawowych parametrów dotyczących wzrostu drzew. W przypadku podanych odpowiedzi, wiele osób może błędnie interpretować pojęcie zbieżystości, myląc je z innymi wskaźnikami wzrostu lub właściwościami drewna. Na przykład, odpowiedzi sugerujące wartości 2,0 cm/m, 1,0 cm/m oraz 0,67 cm/m są wynikiem niewłaściwego oszacowania, które może wynikać z nadmiernych uproszczeń w kwestii dynamiki wzrostu drzew. Często, osoby nieznające się na leśnictwie mogą oceniać zbieżystość na podstawie ogólnych wyobrażeń o wzroście drzew, nie uwzględniając specyficznych cech gatunku, takich jak brzoza. Przy określaniu zbieżystości kluczowe jest, aby zwrócić uwagę na wzór wzrostu drzewa oraz jego środowisko życia. Warto zaznaczyć, że wskazywanie na zbyt niską lub wysoką zbieżystość może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania lasami, w tym niewłaściwego planowania cięć. Należy podkreślić, że zbieżystość jest wskaźnikiem, który powinien być interpretowany w kontekście lokalnych warunków glebowych, klimatycznych oraz genotypowych danej rośliny. Ostatecznie, zrozumienie tego wskaźnika jest kluczowe dla osób zajmujących się leśnictwem oraz ochroną środowiska, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami leśnymi.

Pytanie 9

Nadleśniczy ogłasza zakaz wstępu do lasu przy 3 stopniu zagrożenia pożarowego, jeśli wilgotność ściółki zmierzona o godz. 900 będzie mniejsza niż 10% przez

A. kolejne 6 dni

B. następne 4 dni

C. kolejne 5 dni

D. następne 3 dni

Wybór odpowiedzi dotyczących 4, 3 lub 6 dni wynika z nieporozumienia w zakresie wprowadzania zakazu wstępu do lasu w kontekście zagrożenia pożarowego. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 4 dni, użytkownik może mieć na myśli, że krótszy czas wystarcza do oceny ryzyka. To podejście jest mylne, ponieważ 4 dni nie zapewniają wystarczającej stabilności warunków wilgotności, które są kluczowe dla oceny zagrożenia pożarowego. Wybór 3 dni również ignoruje naturalne zmiany warunków atmosferycznych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. Natomiast 6 dni może wydawać się zbyt ostrożne w obliczu szybkich zmian warunków, co może wpływać na decyzje zarządzające lasami. Kluczowym punktem jest, że wilgotność ściółki poniżej 10% przez 5 dni stanowi solidną podstawę do oceny ryzyka i potrzebę wprowadzenia zakazu, ponieważ pozwala to na dokładniejsze monitorowanie warunków i prewencyjne działania. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla skutecznego zarządzania zasobami leśnymi oraz ochrony przed pożarami.

Pytanie 10

W zgodzie z Zasadami hodowli lasu w drzewostanach poddawanych trzebieżom wskazuje się na drzewa

A. selektywne, pożyteczne i szkodliwe

B. silne, pożyteczne i szkodliwe

C. silne, pożyteczne i przeszkadzające

D. selektywne, szkodliwe i przeszkadzające

Odpowiedź "dorodne, pożyteczne i przeszkadzające" jest poprawna, ponieważ w kontekście trzebieży w drzewostanach, drzewa dorodne to te, które osiągnęły optymalne rozmiary i zdrowie, co czyni je wartościowymi z perspektywy gospodarki leśnej. Drzewa pożyteczne to te, które mają pozytywny wpływ na ekosystem, takie jak produkcja tlenu, schronienie dla dzikich zwierząt, czy poprawa jakości gleby. Z kolei drzewa przeszkadzające to te, które mogą hamować wzrost innych, bardziej wartościowych gatunków drzew, lub wpływać negatywnie na zdrowie całego drzewostanu. Przykładem mogą być drzewa inwazyjne, które dominują w siedlisku, ograniczając przestrzeń i zasoby dla rodzimych gatunków. W kontekście praktyk leśnych, identyfikacja tych kategorii pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania lasem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 11

W monokulturach jodłowych rekomenduje się stosowanie rębni

A. przerębowej

B. gniazdowych

C. częściowych

D. stopniowych

Rębnia przerębowa w litych drzewostanach jodłowych jest kluczowym narzędziem zarządzania, które ma na celu zachowanie zdrowia ekosystemu leśnego oraz poprawę jego funkcji biologicznych. W przeciwieństwie do innych metod rębni, takich jak rębnia stopniowa, która polega na stopniowym usuwaniu drzew, rębnia przerębowa umożliwia usunięcie większej liczby drzew w określonym czasie, co sprzyja regeneracji i odnawianiu drzewostanu. Przykładowo, w praktyce stosowania rębni przerębowej, na terenach zdominowanych przez jodły można jednocześnie zwiększyć dostęp światła do młodszych pokoleń drzew, co stymuluje ich wzrost. Tego rodzaju rębnia pozwala również na usunięcie drzew chorych lub osłabionych, co przyczynia się do poprawy ogólnej kondycji lasu. Zgodnie z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się gospodarką leśną, rębnia przerębowa wpisuje się w ogólne strategie zrównoważonego rozwoju leśnictwa, mające na celu ochronę różnorodności biologicznej oraz zachowanie walorów przyrodniczych lasów.

Pytanie 12

Termin określający przycinanie górnych partie wadliwych lub nadmiernie rozwiniętych drzewek w uprawie lub młodniku to

A. okrzesywanie

B. pikowanie

C. ogławianie

D. podkrzesywanie

Ogławianie to technika stosowana w uprawie drzew, polegająca na przycinaniu górnych części korony, co pozwala na kontrolowanie wzrostu drzew i poprawę ich zdrowotności. Przeprowadzanie ogławiania jest szczególnie istotne w młodnikach, gdzie drzewka mogą rozwijać się zbyt intensywnie, powodując problemy z konkurencją o światło i składniki odżywcze. Poprzez usunięcie najwyższych okółków wadliwych lub nadmiernie rozrośniętych, poprawiamy kształt korony oraz umożliwiamy lepszy rozwój pozostałych gałęzi. Dobrą praktyką jest stosowanie ogławiania w odpowiednich porach roku, zwykle wczesną wiosną lub późną jesienią, aby zminimalizować stres związany z cięciem. Warto zaznaczyć, że ogławianie powinno być wykonywane w sposób przemyślany, aby nie dopuścić do osłabienia drzewa. Technika ta ma zastosowanie nie tylko w lesnictwie, ale także w ogrodnictwie, gdzie kontrolowanie formy drzew owocowych jest kluczowe dla uzyskania obfitych plonów.

Pytanie 13

Drewno o średnich wymiarach spośród podanych, które jest najczęściej wykorzystywane w celach energetycznych, oznaczone jest symbolem

A. S11

B. S4

C. S3b

D. M1

Drewno średniowymiarowe oznaczone symbolem S4 jest najczęściej stosowane do celów energetycznych, ponieważ jego parametry techniczne odpowiadają wymaganiom efektywnego i ekologicznego spalania. Drewno to charakteryzuje się odpowiednią wilgotnością oraz wymiarami, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania wysokiej wartości opałowej. Przykładem zastosowania drewna S4 może być jego wykorzystanie w piecach na biomasę oraz kominkach, gdzie kluczowa jest nie tylko jakość paliwa, ale także jego wymiar, który wpływa na proces spalania. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 14961-1, określają wymagania dotyczące jakości i klasyfikacji drewna, co podkreśla znaczenie symboli takich jak S4 w kontekście normatywnym. W praktyce, korzystając z drewna średniowymiarowego S4, użytkownicy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, a także przyczynić się do ochrony środowiska, korzystając z odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 14

Jakie metody wykorzystuje się do kontroli liczby wędrujących gąsienic barczatki sosnówki?

A. stosów kontrolnych

B. pułapek feromonowych

C. dołków chwytnych

D. opasek lepowych

Opaski lepowe są jedną z najbardziej efektywnych metod monitorowania liczby wędrujących gąsienic barczatki sosnówki, ponieważ pozwalają na bezpośrednie wychwytywanie owadów. Te pułapki składają się z taśmy pokrytej lepem, co sprawia, że owady przyklejają się, gdy próbują je przekroczyć. Dzięki temu możliwe jest nie tylko określenie liczby złapanych osobników, ale również ich gatunku, co jest kluczowe w badaniach entomologicznych. Stosując opaski lepowe w strategicznych miejscach, takich jak granice lasów lub przyspieszone ścieżki wędrówki gąsienic, można uzyskać dane pozwalające na wczesne ostrzeganie przed ewentualnymi szkodami w lasach sosnowych. Dodatkowo, ich stosowanie jest zgodne z zaleceniami ochrony roślin, co rekomenduje wiele instytucji zajmujących się badaniem szkodników. Regularne monitorowanie przy pomocy opasek lepowych przyczynia się do wczesnego wykrywania zagrożeń i podejmowania odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 15

Uprawę pochodzącą z sztucznej hodowli, która w wyniku oceny jakości udatności uzyskała ocenę o symbolu klasyfikacyjnym 2 – 2, określa się jako uprawę

A. dobrą

B. zadowalającą

C. bardzo dobrą

D. przegraną

Uprawa pochodzenia sztucznego, która uzyskała ocenę o symbolu klasyfikacyjnym 2 – 2, nazywana jest uprawą zadowalającą. Ta klasyfikacja opiera się na systemach oceniania, które są powszechnie stosowane w rolnictwie oraz ogrodnictwie do oceny jakości produkcji roślinnej. Klasyfikacja ta ma na celu zrozumienie efektywności upraw, co jest kluczowe w zrównoważonym zarządzaniu zasobami oraz maksymalizacji plonów. Przykładowo, uprawa zadowalająca może być wykorzystywana w ramach praktyk rolniczych, gdzie celem jest osiągnięcie optymalnych plonów, mimo że nie osiągnęła ona najwyższych standardów jakości, jakie byłyby wymagane dla upraw klasyfikowanych jako dobre czy bardzo dobre. W kontekście rolnictwa ekologicznego i konwencjonalnego, zrozumienie tych klas może pomóc rolnikom w podejmowaniu decyzji dotyczących nawożenia, ochrony roślin oraz technik zbioru, co prowadzi do lepszej efektywności i mniejszego wpływu na środowisko.

Pytanie 16

Na jaki okres sporządzany jest plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa?

A. 1 rok

B. 20 lat

C. 5 lat

D. 10 lat

Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa sporządza się na okres 10 lat, co jest zgodne z wymaganiami określonymi w przepisach prawa dotyczących gospodarki leśnej. Taki okres umożliwia długoterminowe planowanie działań związanych z zarządzaniem lasem, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i ochrony bioróżnorodności. Przykładowo, w ciągu dekady można ocenić skutki różnych działań gospodarczych, takich jak cięcia, nasadzenia czy ochrona przyrody. Długoterminowe planowanie pozwala również na dostosowanie strategii do zmieniających się warunków środowiskowych, takich jak zmiany klimatyczne, co jest niezbędne w kontekście aktualnych wyzwań, z jakimi boryka się leśnictwo. Ponadto, planowanie na 10 lat ułatwia koordynację z innymi instytucjami oraz interesariuszami, co sprzyja lepszej realizacji celów ochrony lasów oraz przyczynia się do bardziej efektywnego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 17

Rośliny z krótkimi igłami lub małymi liśćmi o żółtozielonym lub żółtym zabarwieniu sygnalizują brak

A. fosforu

B. potasu

C. azotu

D. wapnia

Wybór potasu, fosforu czy wapnia jako składnika, którego niedobór mógłby powodować wspomniane problemy z roślinami, to nie jest dobry pomysł. Każdy z tych pierwiastków pełni inną rolę w zdrowiu roślin. Potas jest ważny, ponieważ reguluje procesy wewnątrz roślin i wspomaga syntezę białek, ale jego niedobór objawia się raczej brązowieniem brzegów liści i ich opadaniem, a nie żółknięciem. Fosfor z kolei jest kluczowy dla energetyki roślin i jeśli go brak, liście mogą stawać się ciemnozielone z purpurowymi odcieniami – to też nie zgadza się z symptomami, o których mowa. Wapń jest potrzebny do budowy ścian komórkowych, a jego brak prowadzi do deformacji i osłabienia młodych pędów. Jak widać, mylenie objawów braku różnych składników odżywczych to spory błąd, bo to wprowadza w błąd przy ocenie stanu zdrowia roślin. Warto znać rolę każdego makroelementu i ich typowe objawy braku, gdyż to jest kluczowe do dobrego zarządzania uprawami.

Pytanie 18

Dokument potwierdzający rejestrację pozyskanego surowca drzewnego, czyli przyjęcie drewna do magazynu, to

A. WOD

B. ROD

C. KW

D. AS

Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak ROD, AS czy KW, opiera się na nieporozumieniach dotyczących dokumentacji związanej z obiegiem surowca drzewnego. ROD, czyli Rozliczenie Odbioru Drewna, może mylnie sugerować, że jest to podstawowy dokument w kontekście ewidencji wprowadzenia drewna na magazyn, podczas gdy jest on bardziej związany z finalizowaniem transakcji oraz rozliczaniem dostaw. Wybranie AS, co często jest utożsamiane z aktem sprzedaży, jest również błędne, bowiem nie uwzględnia specyfiki procesu ewidencyjnego, który wymaga stosowania odpowiednich dokumentów, takich jak WOD, do wprowadzenia surowca. KW, czyli Karta Wydania, nie odzwierciedla pełnego procesu ewidencji, gdyż jej funkcja jest bardziej ograniczona do rejestracji wydania produktów, a nie do wprowadzenia ich do magazynu. Te pomyłki często wynikają z braku zrozumienia celów i funkcji poszczególnych dokumentów w łańcuchu dostaw drewna. Kluczowe jest, aby osoby pracujące w branży leśnej i drzewnej miały świadomość różnic pomiędzy tymi dokumentami, co pozwala na prawidłowe prowadzenie ewidencji oraz zapewnienie zgodności z obowiązującymi standardami i regulacjami. Brak takiej wiedzy może prowadzić do nieprawidłowości w zarządzaniu surowcem, co w konsekwencji wpływa na efektywność operacyjną i zgodność z przepisami prawa.

Pytanie 19

Najważniejszą rolą lasu, którego teren udostępniono mieszkańcom przez stworzenie ścieżek edukacyjnych, miejsc rekreacyjnych, obiektów sportowych itp., jest funkcja

A. społeczna

B. gospodarcza

C. przyrodnicza

D. ochronna

Dominująca funkcja lasu, którego obszar jest udostępniony ludności poprzez budowę ścieżek edukacyjnych oraz obiektów rekreacyjnych, jest funkcją społeczną. Funkcja ta polega na umożliwieniu mieszkańcom dostępu do terenów leśnych w celu aktywnego spędzania czasu wolnego, co sprzyja integracji społecznej oraz podnoszeniu jakości życia. Przykładem mogą być leśne ścieżki edukacyjne, które pozwalają na prowadzenie zajęć z zakresu ekologii i ochrony środowiska, co wpływa na rozwój świadomości ekologicznej wśród społeczeństwa. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania lasami, takie działania są zgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju, gdzie lasy pełnią nie tylko funkcję ochronną i produkcyjną, ale również społeczną, promując aktywność fizyczną i edukację wśród lokalnych społeczności. Ponadto, lasy pełnią rolę miejsc spotkań, co przyczynia się do budowania więzi między mieszkańcami, a także wspiera lokalne inicjatywy i rozwój turystyki.

Pytanie 20

Oblicz objętość drewna za pomocą wzoru na środkowy przekrój drzewa o długości 25 m oraz średnicy w połowie długości wynoszącej 19 cm?

A. 0,71 m3

B. 0,81 m3

C. 0,61 m3

D. 0,51 m3

Aby obliczyć miąższość środkowego przekroju drzewa, można zastosować prostą formułę wynikającą z geometrii cylindrów, ponieważ drzewo można przybliżyć do cylindra. Miąższość (V) oblicza się według wzoru: V = π * r² * h, gdzie r to promień, a h to wysokość (długość) cylindra. W tym przypadku długość drzewa wynosi 25 m, co odpowiada 2500 cm, a grubość w połowie długości wynosi 19 cm. Zatem promień r to 19 cm / 2 = 9,5 cm. Podstawiając wartości do wzoru, mamy V = π * (9,5 cm)² * 2500 cm, co daje miąższość równą około 0,71 m³. Tego rodzaju obliczenia są istotne w leśnictwie i przemyśle drzewnym, gdzie dokładne pomiary miąższości pozwalają na efektywne zarządzanie zasobami leśnymi oraz optymalizację procesów związanych z pozyskiwaniem drewna. Wartości te są także używane w wycenie drzew, co ma kluczowe znaczenie w gospodarce leśnej oraz w ochronie środowiska.

Pytanie 21

Rodzaje drzew, które mogą mieć pień w formie strzały, to na przykład

A. sosna i brzoza

B. świerk i olsza

C. jodła i buk

D. dąb i grab

Świerk i olsza to gatunki drzew, które często występują w formie pni w kształcie strzały, co jest wynikiem ich specyficznej morfologii oraz adaptacji do warunków środowiskowych. Świerk, jako drzewo iglaste, charakteryzuje się wąskim, prostym pniem, co ułatwia mu skuteczne wykorzystanie światła słonecznego w gęstych lasach. Tego rodzaju struktura pnia sprawia, że jest on bardziej odporny na silne wiatry i zabezpiecza drzewo przed złamaniami. Olsza, z kolei, jest drzewem liściastym, które często rośnie w wilgotnych miejscach, takich jak brzegi rzek czy mokradła. Jej pień, również w kształcie strzały, pozwala jej na stabilne osadzenie w grząskim podłożu. Przykładowe zastosowanie wiedzy o tych gatunkach obejmuje planowanie zalesień oraz rekonstrukcję ekosystemów, gdzie istotne jest dobranie odpowiednich drzew do specyficznych warunków glebowych oraz klimatycznych. Znajomość morfologii tych drzew pomaga także w praktykach związanych z leśnictwem oraz ochroną środowiska, co jest zgodne z aktualnymi standardami w zarządzaniu zasobami leśnymi.

Pytanie 22

Minimalna strefa zagrożenia podczas użycia tasaka w trakcie wczesnych prac porządkowych wynosi

A. 10 m

B. 5 m

C. 15 m

D. 2 m

Strefa bezpieczeństwa w czasie pracy z tasakiem powinna wynosić przynajmniej 5 m, co jest naprawdę ważne, jeśli chodzi o zasady BHP. Taka odległość pomaga zmniejszyć ryzyko, że ktoś niezaangażowany w pracę przypadkowo się zbliży i coś się stanie. Przykładowo, w budownictwie czy przemyśle to dobre podejście, które potwierdzają różne normy. Dzięki takiej odległości mamy czas, żeby zareagować, jeśli coś pójdzie nie tak, jak na przykład gdy narzędzie się odrzuci. Ważne jest też, żeby wszyscy pracownicy znali ryzyko związane z takimi narzędziami i nosili odpowiednie środki ochrony. Zachowanie strefy bezpieczeństwa to klucz do zapobiegania wypadkom i dla lepszej organizacji pracy.

Pytanie 23

Najbardziej uboga grupa siedlisk, charakteryzująca się bardzo kwaśnymi glebami, powstałymi z piasków, z sosną jako dominującym gatunkiem lasotwórczym, to

A. lasy mieszane.

B. bory mieszane.

C. lasy.

D. bory.

Bory to specyficzny typ siedliska leśnego, który odgrywa kluczową rolę w ekosystemach leśnych, szczególnie w obszarach o glebach silnie kwaśnych. W takich siedliskach dominującym gatunkiem jest sosna, która jest doskonale przystosowana do trudnych warunków wzrostu, takich jak ubogie gleby i niski poziom składników odżywczych. Bory często występują na terenach piaszczystych, co sprzyja ich rozwojowi. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o borach jest ich wykorzystanie w leśnictwie i ochronie środowiska. Zrozumienie charakterystyki borów pomaga w efektywnym zarządzaniu tymi ekosystemami, w tym w planowaniu prac leśnych, ochronie bioróżnorodności oraz w działaniach z zakresu rekultywacji terenów zdegradowanych. Standardy w zarządzaniu lasami, takie jak FSC (Forest Stewardship Council), podkreślają znaczenie zachowania naturalnych siedlisk, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony borów, które są siedliskiem wielu gatunków roślin i zwierząt.

Pytanie 24

Zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli najwyższą wartość opałową w kWh/m³ ma

Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	Wartość opałowa, wilgotność 20% (drewno sezonowane)
Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	kWh/m³	kWh/m.p.	kWh/kg
Drewno liściaste
brzoza	580	2.900	2.000	4,1
wiąz	620	3.000	2.100	3,9
buk	650	3.100	2.200	3,8
jesion	650	3.100	2.200	3,8
dąb	630	3.100	2.200	4,0
grab	720	3.300	2.300	3,7
Drewno iglaste
świerk	430	2.100	1.500	4,0
jodła	420	2.200	1.550	4,2
sosna	510	2.600	1.800	4,1
modrzew	545	2.700	1.900	4,0

A. dąb.

B. grab.

C. jesion.

D. brzoza.

Odpowiedź 'grab' jest prawidłowa, ponieważ drewno grabowe ma najwyższą wartość opałową wynoszącą 3.300 kWh/m³, co czyni je najlepszym wyborem do zastosowań, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Wartość opałowa drewna to miara ilości energii, jaką można uzyskać z danego materiału przy jego spalaniu, co jest istotne nie tylko w kontekście ogrzewania, ale także w przemyśle energetycznym. Grab, jako drewno liściaste, charakteryzuje się dobrą gęstością i niską wilgotnością, co dodatkowo zwiększa jego wartość opałową. W praktyce oznacza to, że mniejsze ilości drewna grabowego będą potrzebne do osiągnięcia tego samego poziomu ciepła w porównaniu do innych rodzajów drewna, takich jak dąb czy brzoza. Używanie drewna o wysokiej wartości opałowej, jak grab, jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zasobów leśnych i redukcję emisji spalin. W kontekście norm branżowych, stosowanie drewna z certyfikatem FSC lub PEFC, które zapewniają zrównoważone źródła, również ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji wpływu na środowisko.

Pytanie 25

Na oparzenia słoneczne, znane jako zgorzelina kory, narażone są

A. buki

B. sosny

C. dęby

D. modrzewie

Buki to takie drzewka, które naprawdę są wrażliwe na oparzenia słoneczne. To znaczy, że ich liście mogą się uszkodzić od mocnego słońca i wysokiej temperatury. Szczególnie wczesną wiosną, gdy słońce świeci mocniej, ich cienkie liście są bardziej narażone na różne problemy. Zdarza się, że na liściach pojawiają się brunatne plamki, co sprawia, że opadają za szybko. Żeby uchronić buki przed takimi uszkodzeniami, warto sadzić je w miejscach, gdzie jest trochę cienia. Dobrze też stosować jakieś osłony przeciwsłoneczne, zwłaszcza dla młodych drzew. No i nie zapominajmy o wilgotności gleby, bo brak wody może tylko pogorszyć sytuację. Dbając o buki, wspieramy przyrodę, bo są ważne dla bioróżnorodności i jakości gleby.

Pytanie 26

Wyznacz średnią wysokość drzewostanu, zakładając, że przez 100 lat roczny przyrost wynosił średnio 0,21 m.

A. 12 m

B. 20 m

C. 21 m

D. 10 m

Poprawna odpowiedź wynosi 21 m, co wynika z obliczenia średniej wysokości drzewostanu w oparciu o założony przyrost roczny. Jeśli średnioroczny przyrost wynosi 0,21 m, to w ciągu 100 lat całkowity przyrost wysokości wynosi 0,21 m x 100 = 21 m. To obliczenie pokazuje, jak ważne jest zrozumienie dynamiki wzrostu drzew w kontekście zarządzania zasobami leśnymi. Wiedza na temat przyrostów wysokości drzew jest kluczowa dla leśników i ekologów, ponieważ pozwala na ocenę zdrowia lasu oraz planowanie działań związanych z jego ochroną i wykorzystaniem. Przykładem zastosowania tych obliczeń może być analiza efektywności programów zalesiania, gdzie monitorowanie przyrostów pozwala na dostosowanie strategii do zmieniających się warunków środowiskowych. Dobre praktyki w leśnictwie zalecają regularne pomiary oraz dokumentację wzrostu, co pozwala na lepsze zarządzanie lasami oraz zrównoważony rozwój ekosystemów leśnych.

Pytanie 27

Zwójka sosnóweczka stanowi szkodnika

A. technicznych drzew iglastych

B. wtórnym sosny

C. pierwotnym drzewostanów sosnowych

D. upraw oraz młodników sosnowych

Zwójka sosnóweczka (Cydia strobilella) to szkodnik, który szczególnie wpływa na uprawy oraz młodniki sosnowe. Jest to motyl, którego larwy żerują na szyszkach sosnowych, co prowadzi do znacznych strat w plonach. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie tego szkodnika jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami leśnymi. W praktyce, leśnicy powinni monitorować młodniki sosnowe pod kątem obecności zwójki i stosować odpowiednie metody ochrony roślin, takie jak stosowanie insektycydów w odpowiednich fazach rozwojowych. Dobre praktyki leśne obejmują także zarządzanie bioróżnorodnością oraz wprowadzanie naturalnych drapieżników, co może pomóc w ograniczeniu populacji szkodników. Dodatkowo, regularne inspekcje i oceny zdrowotności drzewostanów mogą pomóc w wczesnym wykrywaniu zagrożeń, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami, promowanymi przez organizacje takie jak FSC (Forest Stewardship Council).

Pytanie 28

W mieszankach wielkokępowych gatunki są zestawiane w kępy o powierzchni najmniej

A. 2 arów

B. 20 arów

C. 5 arów

D. 10 arów

Wybór odpowiedzi sugerujących mniejsze powierzchnie, takie jak 5 arów, 2 ary czy 20 arów, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zasadności minimalnej powierzchni kępy w zmieszaniu wielkokępowym. W przypadku zmieszania roślin ważne jest, aby kępy były odpowiednio dużych rozmiarów, co pozwala na efektywną interakcję między poszczególnymi gatunkami. Zbyt małe kępy, jak te o powierzchni 2 czy 5 arów, mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz niekorzystnych warunków do wzrostu roślin, co w konsekwencji wpływa na ich zdrowotność i odporność na choroby. Takie podejście jest sprzeczne z aktualnymi wytycznymi dotyczących zrównoważonego zarządzania bioróżnorodnością, które podkreślają znaczenie większych powierzchni dla utrzymania stabilności ekosystemów. Z kolei odpowiedź 20 arów nie jest nieprawidłowa z perspektywy wielkości, jednakże przekracza minimalne wymagania, co może prowadzić do niepraktycznych rozwiązań w kontekście planowania przestrzennego. Praktyki ekologiczne promują efektywne podejście do zarządzania przestrzenią, gdzie dostosowanie wielkości kęp do rzeczywistych potrzeb buduje zrównoważone ekosystemy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia wielkość kępy ma istotny wpływ na bioróżnorodność oraz efektywność wykorzystania przestrzeni w środowisku naturalnym.

Pytanie 29

Można prowadzić polowanie w nocy na

A. daniele

B. dziki

C. sarny

D. jelenie

Polowanie na dziki w nocy jest uznawane za standardową praktykę w wielu krajach, ze względu na ich aktywność nocną oraz na fakt, że są to zwierzęta stosunkowo łatwe do obserwacji w ciemności. Dziki mają wysoko rozwinięty zmysł węchu, co czyni je trudnymi do zaskoczenia, ale ich naturalne zachowania w nocy mogą ułatwiać polowania. Przykładowo, w Polsce, myśliwi często korzystają z noktowizorów i latarni, aby zwiększyć swoje szanse na skuteczne polowanie. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich przepisów prawnych, w tym sezonów polowań oraz ograniczeń, które mają na celu ochronę populacji dzików. Zgodnie z regulacjami, polowanie na dziki jest dozwolone w nocy, co przekłada się na większą skuteczność w kontrolowaniu ich liczebności oraz ochronie upraw rolnych. Takie działania są zgodne z zasadami zrównoważonego łowiectwa i mają na celu zarządzanie ekosystemem w sposób, który jest korzystny zarówno dla ludzi, jak i dla dzikiej fauny.

Pytanie 30

Symbol klasyfikacyjny oceny jakości uprawy 1-2 wskazuje na uprawę

A. bardzo dobrą

B. zadowalającą

C. przegraną

D. dobrą

Odpowiedzi "bardzo dobra", "przepadła" i "zadowalająca" są niepoprawne, bo pokazują złe zrozumienie skali oceny. Klasa "bardzo dobra" sugeruje, że uprawa osiąga topowe wyniki, a to nie pasuje do oceny 1-2. Gdyby uprawa była "bardzo dobra", to miałaby znacznie lepsze parametry wydajności i jakości. Z kolei "przepadła" oznaczałaby, że wszystkie plony poszły w kosmos, co wcale nie pasuje do klasyfikacji 1-2, w końcu ta klasa oznacza, że uprawa wciąż przynosi jakieś profity. A "zadowalająca" sugeruje lepszy poziom niż to, co pokazuje 1-2. Te wszystkie pomyłki pokazują typowy błąd w myśleniu – źle zrozumiano, jak to działa w kontekście oceny. Fajnie jest zrozumieć te klasyfikacje, bo mają one spory wpływ na decyzje rolnicze i mogą naprawdę zmieniać efektywność produkcji.

Pytanie 31

Jaką liczbę dni, przy ośmiogodzinnej zmianie roboczej, będzie eksploatowany ciągnik na zrębie, jeśli jego wydajność zrywki wynosi 6 m³/godz., a pozyskano 336 m³?

A. 7 dni

B. 14 dni

C. 10 dni

D. 18 dni

Czasami wybierasz złą odpowiedź, bo nie do końca rozumiesz zadanie lub mylisz się w założeniach o czasie pracy i wydajności ciągnika. Na przykład, jak ktoś oblicza, że to zajmie mu 10 dni, to może znaczy, że niepoprawnie podzielił objętość drewna przez niewłaściwą wydajność. A jeśli 14 dni? To może oznaczać, że nie widzi, że ciągnik pracuje w dobrych warunkach, co wpływa na jego pracę. W takich zadaniach ważne, by naprawdę dobrze znać pojęcia związane z wydajnością maszyn i organizacją pracy. To pokazuje, jak istotne jest dokładne obliczanie czasu pracy, szczególnie w kontekście przydzielania zasobów i planowania działań w leśnictwie. W moim odczuciu, staranność w takich obliczeniach ma wpływ na całą efektywność procesu.

Pytanie 32

Oparzenia oraz poparzenia słoneczne są najbardziej niebezpieczne dla następujących rodzajów drzew:

A. olszy oraz wiązu

B. jesionu i sosny

C. dębu oraz jawora

D. buka i jodły

Odpowiedź wskazująca na buk i jodłę jako gatunki drzew najbardziej narażone na oparzenia i zgorzel słoneczną jest prawidłowa z kilku powodów. Buki i jodły, będące drzewami liściastymi i iglastymi, są szczególnie wrażliwe na ekstremalne warunki atmosferyczne, w tym intensywną ekspozycję na słońce, co może prowadzić do uszkodzenia ich kory i liści. W przypadku buka, jego delikatna kora może łatwo ulegać uszkodzeniom w wyniku wysokich temperatur i silnego nasłonecznienia, co sprawia, że drzewo to jest bardziej podatne na choroby. Jodła, z kolei, ma tendencję do rosnąć w wilgotnych i zacienionych warunkach, dlatego nagłe wystawienie na intensywne światło może prowadzić do stresu i obumierania tkanek. Praktycznym przykładem jest stosowanie osłon przeciwsłonecznych w szkółkach leśnych, aby chronić młode sadzonki buka i jodły przed oparzeniami słonecznymi. W kontekście standardów ochrony roślin, istotne jest stosowanie technik, które minimalizują ryzyko uszkodzeń termicznych, co pozwala na lepszy rozwój i przetrwanie tych gatunków.

Pytanie 33

Jaką procentową część powierzchni strefy manipulacyjnej powinny łącznie zajmować gniazda wycinane w pierwszym etapie rębni gniazdowej?

A. 20-30%

B. 10-20%

C. 40-50%

D. 30-40%

Wybór zakresu 30-40% powierzchni strefy manipulacyjnej, który powinien być zajmowany przez gniazda wycinane w pierwszym etapie rębni gniazdowej, jest zgodny z aktualnymi standardami zarządzania lasami i praktykami zrównoważonego rozwoju. W kontekście rębni gniazdowej, celem jest nie tylko efektywne pozyskiwanie drewna, ale także utrzymanie zdrowia ekosystemu leśnego. Gniazda wycinane, zajmujące 30-40% tego obszaru, pozwalają na zachowanie odpowiedniego balansu między produkcją drewna a ochroną bioróżnorodności. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zobaczyć w modelach gospodarki leśnej, gdzie zachowanie fragmentów lasu w postaci gniazd jest kluczowe dla regeneracji i ochrony siedlisk zwierząt. Na przykład, w lasach iglastych, gdzie gniazda pełnią rolę miejsc lęgowych dla wielu ptaków, ich odpowiednia powierzchnia jest niezbędna dla utrzymania zdrowego środowiska. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak FSC (Forest Stewardship Council), stosowanie się do tych norm wspiera zarówno efektywność produkcyjną, jak i dbałość o środowisko.

Pytanie 34

Harwester funkcjonuje na powierzchni 3 ha zrębu, w którym zasobność wynosi 200 m³ na ha. Wydajność urządzenia to 100 m³ na dzień roboczy. Po procesie ścięcia i manipulacji drewna, do zrywki wjedzie forwarder o wydajności 50 m³ na dzień roboczy. Ile dni roboczych będzie potrzebnych na ścięcie, manipulację oraz zrywkę drewna?

A. 10 dni

B. 12 dni

C. 18 dni

D. 20 dni

Żeby obliczyć, ile czasu potrzebujemy na ścięcie, manipulację i zrywkę drewna, najpierw musimy wiedzieć, ile tego drewna mamy. W naszym przypadku mamy 3 hektary z 200 m³ drewna na hektar, co razem daje 600 m³. Nasz harwester pracuje z wydajnością 100 m³ dziennie, więc ścięcie całego drewna zajmie nam 6 dni roboczych. Potem, po ścięciu, trzeba się zająć manipulacją, co też zajmie 6 dni, bo zakładamy, że harwester i forwarder działają po kolei, a nie równolegle. Na koniec, nasz forwarder, który wydobywa 50 m³ dziennie, potrzebuje 12 dni na zrywkę tego drewna. Sumując, mamy 6 dni na ścięcie i manipulację oraz 12 dni na zrywkę, co daje nam 18 dni roboczych. Takie podejście jest zgodne z tym, co zwykle praktykuje się w branży leśnej, gdzie planowanie i zarządzanie zasobami są kluczowe, żeby dobrze wykorzystać sprzęt i czas, jaki mamy.

Pytanie 35

Dokument AS jest tworzony w aplikacji

A. Taksator

B. Brakarz

C. Notatnik

D. Leśnik

Dokument AS, czyli dokument przyjęcia drewna sporządzany przez leśnika, jest kluczowym elementem w procesie zarządzania gospodarką leśną i obiegiem surowców drzewnych. Leśnik jest odpowiedzialny za zbieranie danych dotyczących ilości, gatunku oraz jakości pozyskiwanego drewna, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania branży leśnej. Dokładność i zgodność dokumentacji z regulacjami prawnymi są niezwykle istotne, ponieważ pozwalają na monitorowanie i kontrolowanie zasobów leśnych, a także przeciwdziałanie nielegalnemu pozyskiwaniu drewna. W praktyce, dokument AS jest wykorzystywany nie tylko do celów ewidencyjnych, lecz także do analiz ekonomicznych i ekologicznych, co wspiera podejmowanie świadomych decyzji o gospodarce leśnej. Standardy ISO 14001 podkreślają znaczenie dokumentacji w zarządzaniu środowiskowym, co podkreśla rolę leśnika jako kluczowego ogniwa w łańcuchu dostaw drewna.

Pytanie 36

Szacunek brakarski jest tworzony w celu

A. ustalenia położenia nabywców

B. sporządzenia planu finansowego nadleśnictwa

C. obliczenia wysokości podatku leśnego

D. określenia zapotrzebowania na drewno

Szanunek brakarski, który jest kluczowym dokumentem w zarządzaniu lasami, sporządzany jest w celu sporządzenia planu finansowego nadleśnictwa. Umożliwia on nie tylko oszacowanie wartości zasobów leśnych, ale również określenie przyszłych przychodów z pozyskania drewna oraz innych produktów leśnych. Dzięki temu nadleśnictwo może planować wydatki na utrzymanie lasów, ich ochronę oraz zrównoważony rozwój. Przykładowo, jeśli nadleśnictwo planuje wprowadzenie nowych technologii do pozyskania drewna, szacunek brakarski pozwala na określenie, jakie są potencjalne zyski z takiego przedsięwzięcia, a także jakie inwestycje będą konieczne. W praktyce, dobry szacunek brakarski, wykonany zgodnie z obowiązującymi normami, może wspierać podejmowanie decyzji o zrównoważonym zarządzaniu zasobami leśnymi oraz zapewniać transparentność w zarządzaniu finansami publicznymi. Warto również zauważyć, że zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, planowanie finansowe powinno uwzględniać aspekty ekologiczne oraz społeczne, co czyni ten dokument niezwykle istotnym w kontekście ochrony środowiska.

Pytanie 37

Do elementów przestrzennych rębni można zaliczyć

A. nawroty cięć oraz okresy odnowienia

B. kolejność oraz terminy przeprowadzania cięć

C. sposoby i intensywność realizacji cięć

D. wielkość oraz kształt powierzchni odnowieniowej

Wielkość i kształt powierzchni odnowieniowej to kluczowe elementy planowania działań związanych z rębnią, odpowiadające za efektywność procesów odnawiania lasów. Odpowiednio zaprojektowana powierzchnia odnowieniowa wpływa na zdolność ekosystemów leśnych do regeneracji oraz na zapewnienie bioróżnorodności. Przykładowo, w przypadku cięć rębnych, stworzenie powierzchni o odpowiednich proporcjach może zminimalizować konkurencję między młodymi a dojrzałymi drzewami, co sprzyja lepszemu wzrostowi nowego pokolenia. Dobrze zdefiniowane kształty powierzchni mogą również ułatwić dostęp do materiału dla leśników oraz wspierać zachowanie lokalnych warunków mikroklimatycznych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami. W kontekście norm ISO oraz polityki leśnej UE, odpowiednie zaplanowanie powierzchni odnowieniowej jest nie tylko wymagane, ale również kluczowe dla zachowania zdrowia ekosystemów leśnych oraz ich zdolności do adaptacji w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 38

Sadzenie wykonuje się przy użyciu kostura

A. w dołku

B. w jamce

C. w szparę

D. na placówkach

Sadzenie w szparę to technika, która polega na umieszczaniu roślin w wąskich przerwach pomiędzy istniejącymi uprawami lub na obszarach, gdzie już rosną inne rośliny. Jest to praktyka często stosowana w intensywnym ogrodnictwie i rolnictwie, zwłaszcza w kontekście upraw międzyrzędowych. Użycie kostura do sadzenia w szparę pozwala na precyzyjne umieszczanie roślin oraz minimalizację uszkodzeń korzeni i górnej warstwy gleby. Przykładem zastosowania tej metody może być sadzenie warzyw takich jak sałata w przerwach pomiędzy rzędami rosnącego kukurydzy. Tego rodzaju podejście sprzyja lepszemu wykorzystaniu przestrzeni i zasobów, co jest jedną z kluczowych zasad nowoczesnych systemów agrotechnicznych. Ponadto, sadzenie w szparę może sprzyjać zwiększeniu bioróżnorodności oraz poprawić mikroklimat dla roślin, co wpływa na ich zdrowotność i wydajność.

Pytanie 39

W trakcie realizacji trzebieży w lasach usytuowanych na terenach rolnych dokonuje się wyboru drzew

A. pożyteczne

B. przeszkadzające

C. o najwyższej żywotności

D. dorodne

Wybór drzew pożytecznych, dorodnych czy przeszkadzających w kontekście trzebieży w drzewostanach porolnych nie jest podejściem zgodnym z zasadami właściwego zarządzania lasami. Drzewa pożyteczne, choć mogą wydawać się korzystne, nie zawsze są najlepszym wyborem, gdyż ich usunięcie może osłabić ekosystem, w którym pełnią ważne funkcje, takie jak dostarczanie pokarmu dla zwierząt czy stabilizacja gleby. Z kolei wybór drzew dorodnych na pierwszy rzut oka może wydawać się atrakcyjny, jednak te drzewa mogą być w najlepszej kondycji, co oznacza, że ich usunięcie może ograniczyć potencjał wzrostu młodszych pokoleń drzew, które potrzebują więcej światła i przestrzeni. Podejście do usuwania drzew przeszkadzających jest również mylące. Tego rodzaju drzewa mogą pełnić ważne role w ekosystemie, na przykład jako osłona czy habitat dla wielu organizmów. Każde nieprzemyślane działanie w zakresie trzebieży może prowadzić do destabilizacji całego drzewostanu, a zastosowanie niewłaściwych kryteriów wyboru drzew do usunięcia przynosi długofalowe negatywne skutki dla przyrody i gospodarki leśnej. Dlatego kluczowe jest kierowanie się w procesie trzebieży zasady wyboru drzew o najwyższej żywotności, co pozwala na optymalizację zdrowia i produktywności drzewostanu.

Pytanie 40

Szyszki rozsypują się same

A. jodły

B. modrzewia

C. świerka

D. sosny

Jodła, w przeciwieństwie do wielu innych gatunków drzew iglastych, ma specyfikę dotyczącą uwalniania nasion, która polega na ich samoistnym rozsypywaniu. W przypadku jodły, kiedy szyszki osiągają dojrzałość, otwierają się, co umożliwia uwolnienie nasion. Ta cecha jest adaptacją do reprodukcji, ponieważ nasiona mogą być rozprzestrzeniane przez wiatr na znaczną odległość, co zwiększa szansę na zasiedlenie nowych terenów. W praktyce, w leśnictwie zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami leśnymi. Przykładowo, podczas sadzenia nowych drzew czy planowania zalesienia, wiedza o tym, które gatunki mają tendencję do naturalnej regeneracji, a które wymagają aktywnej pomocy ludzkiej, jest niezwykle istotna. Dobre praktyki w leśnictwie, takie jak zachowanie odpowiednich warunków siedliskowych i ochrona młodych osobników, mogą prowadzić do zrównoważonego rozwoju lasów. Ponadto, jodły są często stosowane w architekturze krajobrazu ze względu na swoje walory estetyczne, co podkreśla ich wszechstronność i znaczenie w różnych dziedzinach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej