Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 10:42
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:41

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na ilustracji pokazano fragment rysunku wykonawczego schodów terenowych. Z których materiałów ma być wykonany spocznik tych schodów?

Ilustracja do pytania
A. Kostki brukowej na zaprawie cementowej.
B. Płyt kamiennych na płycie betonowej.
C. Kostki brukowej na podsypkach z kruszyw.
D. Płyt kamiennych na podsypkach z kruszyw.
Kostka brukowa na podsypkach z kruszyw jest idealnym wyborem dla spoczników schodów terenowych, ponieważ spełnia kluczowe wymagania dotyczące trwałości oraz estetyki. W praktyce, kostka brukowa charakteryzuje się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz zmienne warunki atmosferyczne, co czyni ją doskonałym materiałem do zastosowań na zewnątrz. Podsypki z kruszyw, takie jak piasek czy żwir, zapewniają odpowiednią stabilizację i pozwalają na skuteczne odprowadzanie wody, co jest kluczowe w kontekście minimalizacji erozji i osuwisk. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 1338 dotycząca kostek brukowych, podkreśla się znaczenie ich właściwej instalacji oraz zastosowania odpowiednich materiałów, co przyczynia się do wydłużenia żywotności całej konstrukcji. Dodatkowo, takie rozwiązanie jest często stosowane w projektach urbanistycznych i architektonicznych, gdzie estetyka i funkcjonalność muszą iść w parze. Dzięki zastosowaniu kostki brukowej, spocznik schodów staje się integralną częścią krajobrazu, harmonizując z otoczeniem oraz zapewniając użytkownikom komfort i bezpieczeństwo.
Pytanie 2

Najważniejszym składnikiem kompozycji jest

A. dominanta
B. linia
C. rytm
D. symetria
Rytm, dominanta i symetria, mimo że są istotnymi elementami kompozycji, nie stanowią podstawy, na której opiera się całe dzieło. Rytm jest związany z powtarzalnością elementów w kompozycji, co może prowadzić do stworzenia wrażenia ruchu i dynamiki. W praktyce rytm wykorzystuje się w muzyce, tańcu oraz sztukach wizualnych, aby nadać dziełu puls i tempo. Jednak bez odpowiedniej struktury, jaką tworzy linia, rytm może stracić swoją moc i znaczenie, gdyż nie będzie miał wyraźnych punktów odniesienia. Dominanta, jako element przyciągający uwagę, jest istotna w kontekście hierarchizacji informacji w dziele, ale bez linii, która określa granice i układ form, może być trudna do wyodrębnienia. Symetria natomiast, często stosowana dla uzyskania harmonii i estetyki, nie jest podstawowym elementem kompozycji, gdyż może nie zawsze odzwierciedlać intencje artysty. Używanie symetrii bez przemyślanej struktury linii może prowadzić do monotonii i braku wyrazu. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie założenia, że elementy te mogą stać się samodzielnymi fundamentami, co nie jest zgodne z zasadami kompozycji. W projektowaniu i sztuce należy zawsze zaczynać od zrozumienia linii jako podstawowego narzędzia budowy wizualnej narracji.
Pytanie 3

Do urządzeń użyteczności publicznej na osiedlu zalicza się

A. ławka
B. trzepak
C. huśtawka
D. latarnia
Trzepak jest przykładem gospodarskiego urządzenia osiedlowego, ponieważ pełni funkcję użytkową i znajduje się w przestrzeni publicznej, gdzie mieszkańcy mogą korzystać z jego usług. Służy przede wszystkim do suszenia i trzepania dywanów, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania czystości i higieny w domach. W kontekście urbanistyki oraz zarządzania przestrzenią publiczną, urządzenia takie jak trzepaki są projektowane zgodnie z lokalnymi przepisami i standardami dotyczącymi infrastruktury osiedlowej. Właściwe umiejscowienie i dostępność takich urządzeń wpływa na jakość życia mieszkańców oraz ich komfort, co jest szczególnie ważne w gęsto zaludnionych obszarach miejskich. Ponadto, trzepak może być również elementem integrującym społeczność, stwarzając okazje do interakcji między sąsiadami. Przykładem dobrych praktyk jest dbanie o regularne konserwacje takich urządzeń, co zapewnia ich długotrwałe i bezpieczne użytkowanie.
Pytanie 4

Aby osiągnąć iluzję poszerzenia wąskiego placu w ogrodzie, należy zaprojektować układ nawierzchni placu w formie

A. nieregularnych kształtów geometrycznych
B. poprzecznych pasków
C. podłużnych pasków
D. szachownicy
Odpowiedzi, które zakładają zastosowanie wzorów szachownicy, podłużnych pasów lub nieregularnych figur geometrycznych, nie prowadzą do pożądanego efektu optycznego poszerzenia wąskiego placu. Wzór szachownicy, składający się z naprzemiennych kwadratów, tworzy wrażenie regularności, ale nie wpływa na percepcję przestrzeni w taki sposób, aby poszerzać ją optycznie. Taki schemat może wręcz wprowadzać uczucie ciasnoty, szczególnie w małych ogrodach. W przypadku podłużnych pasów, linie biegnące wzdłuż dłuższej osi placu mogą potęgować wrażenie jego długości, co kontrastuje z zamierzonym efektem poszerzenia. Użytkownicy mogą myśleć, że wydłużenie przestrzeni poprawi jej funkcjonalność, jednak w praktyce może to prowadzić do wrażenia, że plac jest jeszcze węższy. Nieregularne figury geometryczne mogą być interesującym rozwiązaniem w kontekście nowoczesnych ogrodów, ale ich chaotyczna natura nie sprzyja tworzeniu jednolitego, spójnego wzoru, który potrafiłby skutecznie poszerzyć wizualnie przestrzeń. Zrozumienie podstawowych zasad kompozycji przestrzennej jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, a wybór odpowiednich wzorów nawierzchni powinien być oparty na przemyślanej analizie, aby uniknąć mylnych wniosków dotyczących postrzegania przestrzeni.
Pytanie 5

W jaki sposób należy zamocować drewniany słup pergoli w gruncie z zastosowaniem przedstawionej na ilustracji stalowej kotwy?

Ilustracja do pytania
A. Zamocować słup w kotwie, następnie zabetonować kotwę w fundamencie.
B. Zamocować słup w kotwie, następnie wbić kotwę w grunt.
C. Osadzić kotwę w betonowym fundamencie, następnie zamocować słup w kotwie.
D. Wbić kotwę w grunt, następnie zamocować słup w kotwie.
Osadzenie stalowej kotwy w betonowym fundamencie przed zamocowaniem drewnianego słupa pergoli jest kluczowym krokiem, który zapewnia trwałość i stabilność całej konstrukcji. Beton działa jako solidna baza, która rozkłada obciążenia na większą powierzchnię gruntu, co przeciwdziała przesunięciom i osiadaniu. Dobrą praktyką jest użycie kotwy o odpowiedniej długości i średnicy, co gwarantuje, że będzie ona w stanie wytrzymać siły działające na pergolę, takie jak wiatr czy ciężar roślinności. Po stwardnieniu betonu, mocowanie słupa w kotwie jest szybkie i proste, co pozwala na efektywne zakończenie prac budowlanych. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na stosowanie odpowiednich materiałów zabezpieczających drewno przed wilgocią, aby zminimalizować ryzyko jego degradacji. Tradycyjne wzory budowy pergoli oraz aktualne standardy budowlane zalecają powyższe podejście, aby osiągnąć maksymalną trwałość i efektywność konstrukcji. Takie działania są zgodne z zasadami inżynierii budowlanej, które stawiają na bezpieczeństwo i długowieczność obiektów.
Pytanie 6

Plan zagospodarowania terenu budowlanego zwykle opracowuje się w skali

A. 1:500
B. 1:200
C. 1:2000
D. 1:5000
Plan zagospodarowania działki budowlanej najczęściej wykonuje się w skali 1:500, ponieważ ta skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie terenu oraz zaplanowanie wszystkich elementów infrastruktury, takich jak budynki, drogi, tereny zielone i inne obiekty. W tej skali można precyzyjnie uwzględnić wszystkie niezbędne elementy, a także ich wzajemne relacje przestrzenne. Na przykład, w przypadku projektowania osiedla mieszkaniowego, skala 1:500 umożliwia architektom i urbanistom dokładne rozmieszczenie domów, parkingów oraz przestrzeni wspólnych, co jest kluczowe dla funkcjonalności i estetyki całego projektu. Ponadto, w Polsce standardy urbanistyczne, takie jak Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oraz wytyczne dotyczące projektowania terenów zabudowanych, podkreślają znaczenie detali, które są najlepiej odwzorowywane w mniejszych skalach. Dlatego też, korzystanie z skali 1:500 w planach zagospodarowania działek budowlanych jest uznawane za najlepszą praktykę w branży.
Pytanie 7

Aby osiągnąć subiektywny charakter ogrodu, powinno się go zaprojektować w sposób, który sprawi, że liczba otworów w ścianach

A. nie powinna przekraczać 30%
B. powinna wynosić od 30 do 40%
C. musi mieścić się w przedziale od 50 do 60%
D. musi przekraczać 60%
Odpowiedzi, które sugerują, że ilość otwarć w ścianach powinna wynosić od 30 do 40%, nie przekraczać 30% lub wynosić od 50 do 60%, są oparte na błędnych założeniach dotyczących projektowania przestrzeni ogrodowych. Przede wszystkim, ograniczenie ilości otwarć w ścianach do niskiego procentu może prowadzić do wrażenia klaustrofobii i ograniczonego dostępu do naturalnego światła, co jest sprzeczne z ideą tworzenia atrakcyjnych wnętrz ogrodowych. Spójrzmy na przykład na odpowiedzi sugerujące przedział od 30 do 40% — tak niski procent otwarć nie tylko zmniejsza potencjał integracji z otoczeniem, ale także wpływa negatywnie na mikroklimat wewnętrzny, co może skutkować niekomfortowymi warunkami użytkowania. Podobnie, sugerowanie, aby otwarcia nie przekraczały 30%, może prowadzić do braku naturalnej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia roślin i komfortu użytkowników. Z kolei odpowiedź dotycząca przedziału od 50 do 60% również nie spełnia wymagań, ponieważ nie zapewnia wystarczającej ilości światła i przestrzeni, które są niezbędne do stworzenia subiektywnego i przyjemnego wnętrza. Podsumowując, projektowanie przestrzeni ogrodowych powinno koncentrować się na maksymalizacji otwarć, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w architekturze krajobrazu.
Pytanie 8

Pokazana na ilustracji lampa ogrodowa jest elementem wyposażenia ogrodu

Ilustracja do pytania
A. japońskiego.
B. angielskiego.
C. francuskiego.
D. włoskiego.
Lampa ogrodowa przedstawiona na ilustracji jest elementem charakterystycznym dla japońskich ogrodów, znanym jako 'toro'. To tradycyjne oświetlenie ma swoje korzenie w kulturze japońskiej i pełni istotną rolę w aranżacji przestrzeni zewnętrznych. W japońskich ogrodach, lampy te nie tylko oświetlają ścieżki, ale także tworzą atmosferę, która sprzyja kontemplacji i relaksowi. Ich design jest często minimalistyczny, co harmonizuje z ideą zen, która reklamuje równowagę i harmonię. Warto zauważyć, że lampy te są zazwyczaj wykonane z naturalnych materiałów takich jak kamień czy drewno, co odzwierciedla szacunek dla natury, będący kluczowym elementem japońskiej estetyki ogrodowej. Przykładem zastosowania tego typu lampy może być umieszczanie ich w strategicznych miejscach ogrodu, takich jak przy stawach czy dróżkach, aby podkreślić naturalne piękno otoczenia. Zgodnie z zasadami projektowania ogrodów, takie elementy powinny być zintegrowane z całością, aby tworzyły spójną kompozycję wizualną.
Pytanie 9

Jaka jest rzeczywista szerokość powierzchni, jeśli jej szerokość w rzucie w skali 1:250 wynosi 1,5 cm?

A. 2,50 m
B. 3,75 m
C. 4,00 m
D. 0,60 m
Obliczenia dotyczące rzeczywistej szerokości nawierzchni w skali wymagają zrozumienia zasady przeliczania jednostek oraz systemu miar stosowanych w inżynierii. W przypadku podania szerokości 1,5 cm w skali 1:250, kluczowym jest prawidłowe zrozumienie, że ta skala oznacza przeskalowanie 1 cm na rysunku na 250 cm w rzeczywistości. Wybierając odpowiedzi takie jak 0,60 m czy 2,50 m, można popełnić błąd w konwersji jednostek lub w zrozumieniu proporcji skali. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe mnożenie lub dzielenie wartości, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Na przykład, przyjęcie, że 1,5 cm w skali odpowiada bezpośrednio 2,50 m, może wynikać z pomyłki w mnożeniu. Również, jeżeli ktoś nie uwzględnia przeliczenia centymetrów na metry, co może prowadzić do niepoprawnych wartości końcowych. Rozumienie skali jest kluczowe w projektowaniu wszelkich struktur, ponieważ błędy w obliczeniach mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w praktyce inżynieryjnej. Przy pracy z planami budowlanymi czy rysunkami technicznymi, przestrzeganie zasad konwersji jednostek jest niezbędne, aby zapewnić zgodność z normami budowlanymi oraz jakość realizowanych projektów.
Pytanie 10

Wśród statycznych technik stabilizacji gruntu znajduje się

A. uderzanie ubijakami.
B. ugniatanie walcami.
C. wibrowanie.
D. nawadnianie.
Metody stabilizacji gruntu są kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków pod przyszłe inwestycje budowlane. Jednakże odpowiedzi takie jak zalewanie wodą, wibrowanie czy uderzanie ubijakami nie są uznawane za metody statyczne stabilizacji gruntu. Zalewanie wodą, mimo że może na pewnym etapie wspierać proces zagęszczania, w rzeczywistości prowadzi do obniżenia wytrzymałości gruntu, zwłaszcza w gruntach sypkich. Nadmiar wody w gruncie może spowodować ich osłabienie oraz zwiększone ryzyko erozji, co jest sprzeczne z założeniami stabilizacji. Wibrowanie, z drugiej strony, jest metodą dynamiczną, która polega na wprowadzeniu drgań w grunt w celu jego zagęszczenia, co może być efektywne w pewnych warunkach, ale nie klasyfikuje się jako metoda statyczna. Uderzanie ubijakami również jest podejściem dynamicznym, które polega na aplikacji siły przez szybkie uderzenia, co może prowadzić do powierzchownego zagęszczenia, ale nie zapewnia trwałego i równomiernego efektu stabilizacji. Zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich zastosowaniem jest kluczowe w procesie projektowania i realizacji inwestycji budowlanych, a korzystanie z niewłaściwych metod może prowadzić do poważnych konsekwencji dla stabilności konstrukcji.
Pytanie 11

Aby uniknąć pęknięć w konstrukcji betonowego murka oporowego o długości 8 m, konieczne jest przewidzenie wykonania

A. izolacji pionowej
B. fundamentów punktowych
C. szczelin dylatacyjnych
D. rynny stokowej
Odpowiedzią prawidłową są szczeliny dylatacyjne, które są kluczowym elementem w konstrukcjach betonowych, szczególnie w długich murkach oporowych. Dylatacje mają na celu kompensację skurczów i wydłużeń betonu spowodowanych zmianami temperatury, wilgotności oraz obciążeniami. W przypadku murków oporowych o długości 8 m, brak dylatacji może prowadzić do poważnych uszkodzeń, takich jak pęknięcia, spowodowane naprężeniami wewnętrznymi. Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, zaleca się stosowanie dylatacji co 8-12 m, w zależności od warunków atmosferycznych i rodzaju zastosowanego betonu. Przykładem praktycznym mogą być budowy w rejonach o dużych różnicach temperatur, gdzie odpowiednie zaprojektowanie dylatacji jest kluczowe dla trwałości konstrukcji. Ponadto, zastosowanie dylatacji pozwala na łatwiejsze naprawy w przyszłości bez konieczności wykonywania większych prac remontowych.
Pytanie 12

Jakiego typu pręty powinno się zastosować do budowy żelbetowego murka oporowego?

A. Żebrowane
B. Sześciokątne
C. Gwintowane
D. Gładkie
Wybór prętów żebrowanych do wykonania żelbetowego murka oporowego jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich właściwości mechanicznych konstrukcji. Pręty żebrowane charakteryzują się zwiększoną przyczepnością do betonu dzięki swoim żeberkom, co zapobiega ich przesuwaniu się w masie betonu i umożliwia efektywne przenoszenie obciążeń. Stosując pręty żebrowane, można osiągnąć lepszą odporność na siły ściskające i rozciągające, co jest szczególnie istotne w konstrukcjach narażonych na duże obciążenia, jak murki oporowe, które muszą radzić sobie z działaniem gruntu i wód gruntowych. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 2, stosowanie prętów żebrowanych w tego typu konstrukcjach jest zalecane, co potwierdza ich powszechne wykorzystanie w praktyce inżynieryjnej. Przykładem mogą być murki oporowe wzdłuż dróg, gdzie żebrowane pręty zwiększają stabilność konstrukcji, co przekłada się na bezpieczeństwo i długowieczność obiektów budowlanych.
Pytanie 13

Jaką czynność trzeba wykonać, aby zabezpieczyć zbiornik wodny o powierzchni 15 m2 i głębokości 1,5 m na czas zimowy, mając na uwadze, że zamieszkują go ryby?

A. Obniżeniu poziomu wody do 0,5 m.
B. Zapewnieniu dostępu tlenu do zbiornika.
C. Usunięciu koszy z roślinnością ze zbiornika.
D. Przykryciu powierzchni zbiornika folią.
Zapewnienie dostępu tlenu do zbiornika wodnego jest kluczowe dla zdrowia ryb, szczególnie w okresie zimowym. Woda w zbiorniku o głębokości 1,5 m może zamarznąć, co ogranicza wymianę gazów i wprowadza ryzyko hipoksji. Ryby, aby przetrwać w takich warunkach, potrzebują odpowiedniej ilości tlenu rozpuszczonego w wodzie. W praktyce oznacza to, że zaleca się instalację napowietrzaczy lub utrzymanie otworów w lodzie, które pozwalają na wymianę gazów. Zgodnie z zaleceniami specjalistów zajmujących się akwakulturą, regularne monitorowanie poziomu tlenu w zbiorniku oraz jego jakość powinno być częścią rutyny każdej osoby zajmującej się hodowlą ryb. Odpowiednie warunki atmosferyczne, takie jak mroźne noce, mogą szybko obniżyć poziom tlenu, dlatego aktywne działania w zakresie wentylacji są niezbędne, aby unikać strat w populacji ryb. Dobre praktyki w zarządzaniu zbiornikami wodnymi uwzględniają także przemyślane rozmieszczenie roślin wodnych, które mogą wspierać ten proces, ale nie zastąpią aktywnego napowietrzania. Warto również pamiętać, że efektywne zarządzanie zbiornikiem wodnym powinno opierać się na badaniach i monitorowaniu jego ekosystemu.
Pytanie 14

Wskaź, która forma ochrony przyrody stanowi wspólną inicjatywę państw Unii Europejskiej?

A. Obszar chronionego krajobrazu
B. Park krajobrazowy
C. Obszar Natura 2000
D. Park narodowy
Obszar Natura 2000 jest wspólną inicjatywą krajów Unii Europejskiej, której celem jest ochrona najbardziej cennych i zagrożonych ekosystemów oraz gatunków. System Natura 2000 został zainicjowany na podstawie dyrektyw unijnych: Dyrektywy Siedliskowej (92/43/EWG) oraz Dyrektywy Ptasiej (2009/147/WE). Obejmuje on zarówno obszary lądowe, jak i morskie, tworząc sieć ochrony przyrody w skali całej Europy. Dzięki tej inicjatywie państwa członkowskie współpracują w celu zapewnienia odpowiednich warunków dla bioróżnorodności. Przykładem tego może być utworzenie stref ochronnych dla gatunków ptaków wodnych na terenach podmokłych, które są kluczowe dla ich przetrwania. W praktyce oznacza to, że na obszarach Natura 2000 są wprowadzane regulacje dotyczące działalności gospodarczej, które mogą wpływać na środowisko, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Pytanie 15

Która z poniższych maszyn nie służy do poziomego odspajania terenu?

A. Zgarniarka
B. Koparka
C. Równiarka
D. Spycharka
Koparka to maszyna stworzona głównie do wykopów i przenoszenia różnych materiałów, a nie do robienia płaskiego odspajania gruntu. Ma łyżki, które fajnie radzą sobie z wydobywaniem ziemi, co jest bardzo ważne, gdy budujemy fundamenty czy robimy wykopy pod rurociągi. W praktyce używa się jej tam, gdzie trzeba głęboko zasysać grunt, a nie na powierzchni. Wykorzystanie koparki do płaskiego odspajania byłoby marnowaniem jej możliwości, bo jej budowa i cel są zupełnie inne. Jak wiadomo, w branży budowlanej są pewne standardy, jak normy ISO, które jasno mówią, że dobór sprzętu do konkretnej roboty jest kluczowy dla bezpieczeństwa i efektywności. Dlatego, kiedy chodzi o płaskie odspajanie, lepsze będą maszyny takie jak zgarniarki, równiarki czy spycharki, które zostały stworzone do takich zadań.
Pytanie 16

Wysokość podstopnicy w schodach zewnętrznych powinna wynosić

A. od 13 cm do 17 cm
B. od 18 cm do 22 cm
C. od 8 cm do 12 cm
D. od 23 cm do 27 cm
Wysokość podstopnicy dla schodów terenowych powinna mieścić się w zakresie od 8 cm do 12 cm, co jest zgodne z zaleceniami norm budowlanych oraz praktykami stosowanymi w projektowaniu schodów. Taki wymiar sprzyja wygodzie użytkowników, pozwalając na łatwe i komfortowe pokonywanie schodów, co jest istotne zwłaszcza w obszarach publicznych czy w budynkach użyteczności publicznej. Zbyt wysokie podstopnice mogą prowadzić do szybszego zmęczenia nóg i zwiększają ryzyko upadków, zwłaszcza u osób starszych lub z ograniczeniami ruchowymi. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być schody prowadzące do ogrodów, tarasów czy budynków użyteczności publicznej, gdzie dbałość o ergonomię schodów jest kluczowa. Zgodnie z Polskimi Normami (np. PN-EN 1991-1-1), należy także uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak materiały użyte do budowy oraz warunki atmosferyczne, które mogą wpływać na projekt schodów. Utrzymywanie tych wymiarów zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale także estetykę i funkcjonalność przestrzeni.
Pytanie 17

Rysunek przedstawiający fragment ogrodu wykonany został

Ilustracja do pytania
A. w aksonometrii.
B. w perspektywie.
C. w izometrii.
D. w dimetrii.
Zastosowanie dimetrii, aksonometrii czy izometrii w rysunkach ogrodów jest niewłaściwe, ponieważ każda z tych technik rysunkowych ma swoje specyficzne cechy, które nie oddają rzeczywistej głębi przestrzeni. Dimetria to technika przedstawiania obiektów, w której dwa z trzech wymiarów są przedstawiane w rzeczywistej skali, co może wprowadzać pewne zniekształcenia w postrzeganiu głębi. Aksonometria, z kolei, wykorzystuje równoległe linie do przedstawienia obiektów, co skutkuje brakiem punktów ucieczki i sprawia, że przestrzeń wydaje się płaska. Izometria to technika, w której wszystkie osie są przedstawiane pod kątem 120 stopni, co również nie pozwala na realistyczne odwzorowanie obiektów w kontekście ich położenia w przestrzeni. Te metody są bardziej odpowiednie do rysunków technicznych lub schematów, gdzie celem jest precyzyjne pokazanie wymiarów i proporcji, a nie oddanie głębi lub atmosfery. Typowym błędem jest mylenie technik rysunkowych, które powinny być dobrane w zależności od celu przedstawienia. W przypadku ogrodów, gdzie istotne są zarówno detale roślinności, jak i ogólne wrażenie przestrzenne, perspektywa jest kluczowym narzędziem, które umożliwia uchwycenie tego, co najważniejsze w naturalnym krajobrazie.
Pytanie 18

Aby skonstruować mur oporowy, który nie jest pokryty tynkiem i jest narażony na działanie wody, należy zastosować cegłę

A. szamotową
B. zwykłą
C. klinkierową
D. dziurawki
Cegła klinkierowa jest idealnym materiałem do budowy nieotynkowanego muru oporowego narażonego na nasiąkanie wodą ze względu na swoje wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, co oznacza, że nie wchłania wody w takim stopniu jak inne typy cegieł. Dzięki temu, mury oporowe z cegły klinkierowej są znacznie bardziej odporne na działanie wilgoci oraz zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce, zastosowanie cegły klinkierowej przy budowie murów oporowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają użycie materiałów o wysokiej odporności na działanie wody w miejscach narażonych na jej działanie. Ponadto, klinkier jest materiałem trwałym, co zapewnia długotrwałą stabilność konstrukcji, a jego estetyka sprawia, że mur może być elementem dekoracyjnym w krajobrazie. Przykłady zastosowania cegły klinkierowej obejmują mury oporowe w ogrodach, na terenach o dużej wilgotności oraz w budynkach, gdzie estetyka również odgrywa istotną rolę.
Pytanie 19

Jaki etap tworzenia systemu automatycznego nawadniania terenu jest realizowany jako ostatni?

A. Weryfikacja szczelności instalacji.
B. Instalacja rur.
C. Wykopanie dołów.
D. Zasypanie dołów.
Zasypanie wykopów jest ostatnim etapem budowy instalacji automatycznego nawadniania terenu, ponieważ po zakończeniu wszystkich prac montażowych, takich jak wprowadzenie rur i ich podłączenie, należy zabezpieczyć system przed uszkodzeniami oraz zapewnić estetyczny wygląd terenu. Zasypanie wykopów nie tylko chroni elementy instalacji, ale także stabilizuje glebę oraz zapobiega erozji. W praktyce, zasypywanie wykopów wykonuje się przy użyciu odpowiedniego materiału, takich jak ziemia lub piasek, stosując techniki ubijania, by zagwarantować trwałość i stabilność powierzchni. Przykładowo, w standardach branżowych, takich jak normy ISO, kładzie się nacisk na odpowiednie zabezpieczenie instalacji oraz minimalizowanie ryzyka uszkodzenia przez czynniki zewnętrzne. To podejście jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w budownictwie, które podkreślają znaczenie kompleksowej ochrony systemów infrastrukturalnych.
Pytanie 20

Który materiał budowlany charakteryzuje się największą odpornością na czynniki atmosferyczne?

A. plastik
B. stal
C. granit
D. drewno
Chociaż stal, drewno i plastik mają swoje zastosowania w budownictwie, każde z tych materiałów ma ograniczenia, które wpływają na ich odporność na warunki atmosferyczne. Stal, pomimo swojej wysokiej wytrzymałości, jest podatna na korozję, szczególnie w środowiskach o dużej wilgotności lub w obecności soli. Aby zminimalizować te skutki, stal często wymaga stosowania powłok ochronnych, co zwiększa koszty i wymaga regularnej konserwacji. Drewno, będąc materiałem organicznym, jest narażone na działanie grzybów, insektów oraz wilgoci, co może prowadzić do jego szybkiego niszczenia. Aby zwiększyć jego trwałość, często stosuje się impregnaty, ale to również wiąże się z dodatkowymi kosztami i koniecznością regularnej konserwacji. Plastik, chociaż odporny na korozję, może ulegać degradacji pod wpływem promieniowania UV, co ogranicza jego zastosowanie w długoterminowych projektach budowlanych. Dodatkowo, materiały plastikowe mogą być mniej wytrzymałe mechanicznie niż granit. W związku z powyższym, podejmowanie decyzji o wyborze materiałów budowlanych powinno opierać się na ich długoterminowej wydajności oraz odporności na zmienne warunki atmosferyczne, co czyni granit najlepszym wyborem w tej kategorii.
Pytanie 21

Aby chronić betonowy mur ogrodowy o długości 8 m przed pękaniem wynikającym z powstających naprężeń, należy zastosować

A. dylatację
B. kapinos
C. izolację pionową
D. izolację poziomą
Dylatacja to naprawdę ważny temat w budowie obiektów betonowych, w tym murków ogrodowych. Chodzi o to, żeby dobrze poradzić sobie z ruchami, które mogą powstawać przez zmiany temperatury, wilgotności czy osiadanie gruntu. Wiesz, jak to jest – beton jest twardy, ale jak źle go zaplanujesz, to może pęknąć. Na przykład, jeśli masz mur długości 8 m i nie zastosujesz odpowiednich dylatacji, to potem może to źle wyglądać i być mniej trwałe. Dobrze jest mieć dylatacje co 5-8 m – takie są ogólne wytyczne, zgodne z normami budowlanymi. Dzięki temu beton może się trochę przesuwać, a nie pękać. A pamiętaj, ważne jest też, żeby dobrać odpowiednie materiały do wypełnienia dylatacji, jak elastyczne masy, które pomogą utrzymać to wszystko w dobrym stanie.
Pytanie 22

Aby ustalić kierunek opadania nawierzchni, powinno się zastosować

A. taśmy pomiarowej
B. pionu
C. poziomnicy
D. łaty pomiarowej
Wybór pionu do określenia kierunku spadku nawierzchni jest nieefektywny, ponieważ pion mierzy tylko kierunek w dół w stosunku do siły grawitacji, a nie pozwala na ocenę nachylenia powierzchni w poziomie. Pion jest zatem przydatny do upewnienia się, że elementy konstrukcyjne są ustawione w prawidłowej orientacji, ale nie dostarcza informacji o kierunku spadku nawierzchni, co jest kluczowe dla efektywnego odprowadzania wody. Użycie taśmy mierniczej również nie dostarcza informacji o spadku, ponieważ taśma służy jedynie do pomiarów odległości, a nie do pomiaru poziomu. W przypadku łaty mierniczej, choć może być użyteczna w kontekście pomiarów, sama w sobie nie daje informacji o poziomie, chyba że jest połączona z poziomnicą. Użycie tych narzędzi bez odpowiedniego kontekstu i metodologii prowadzi do błędnych wniosków, co może skutkować nieprawidłowym projektowaniem nawierzchni. W praktyce, aby zrozumieć, dlaczego te metody są niewłaściwe, należy pamiętać, że każdy typ narzędzia ma swoją specyfikę i zastosowanie. W inżynierii budowlanej kluczowe jest użycie odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań, dlatego korzystanie z poziomnicy jest uznawane za najlepszą metodę w kontekście pomiarów spadku nawierzchni.
Pytanie 23

Jakie kruszywo powinno być zastosowane do budowy warstwy podbudowy dla ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym, z nawierzchnią ścieralną z kostki brukowej betonowej?

A. Odpady budowlane
B. Piasek
C. Keramzyt
D. Tłuczeń
Wybór piasku na podbudowę ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym to bardzo dobry pomysł. Piasek ma naprawdę fajne właściwości, jeśli chodzi o mechanikę i wodę, więc świetnie radzi sobie z wodami gruntowymi, co pozwala im bez problemu przepływać. Gdy mówimy o kostce brukowej, piasek daje stabilność i elastyczność, co jest super ważne, zwłaszcza gdy poziom wód gruntowych się zmienia. Właściwe użycie piasku w podbudowie pomoże też zminimalizować osiadanie nawierzchni i zapobiegnie jej odkształceniom. W standardach budowlanych, jak PN-EN 13285, mówi się, że podbudowy muszą mieć odpowiednią nośność i przepuszczalność, więc piasek naprawdę tu pasuje. Przykładem jego użycia są place zabaw, gdzie dobra przepuszczalność podłoża jest kluczowa dla bezpieczeństwa dzieci.
Pytanie 24

Określ, która właściwość będzie kluczowa w trakcie inwentaryzacji nawierzchni w celu wyznaczenia obszaru do renowacji?

A. Odcień warstwy ścieralnej
B. Typ materiału
C. Rodzaj podbudowy
D. Proporcja powierzchni z defektami
Choć rodzaj materiału, kolor warstwy ścieralnej oraz typ podbudowy są ważnymi aspektami technicznymi infrastruktury drogowej, same w sobie nie stanowią kluczowego wskaźnika do oceny potrzeby remontu nawierzchni. Rodzaj materiału może wpływać na trwałość nawierzchni, ale nie zawsze odzwierciedla jej aktualny stan. Nawierzchnie wykonane z różnych materiałów mogą wykazywać podobne problemy w zależności od intensywności użytkowania oraz warunków atmosferycznych. Kolor warstwy ścieralnej jest z kolei czynnikiem estetycznym, który nie ma wpływu na funkcjonalność drogi oraz jej bezpieczeństwo. W kontekście inwentaryzacji, kolor nie dostarcza praktycznych informacji o stanie technicznym nawierzchni. Typ podbudowy, natomiast, może wpływać na nośność nawierzchni, ale nie daje bezpośrednich danych na temat jej ubytków czy uszkodzeń. Często zdarza się, że osoby zajmujące się inwentaryzacją koncentrują się na zewnętrznych aspektach infrastruktury, zapominając o kluczowych wskaźnikach dotyczących jej stanu, takich jak procent powierzchni z ubytkami. Ignorowanie tego elementu może prowadzić do nierzetelnych ocen i w efekcie do opóźnienia w koniecznych naprawach, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo użytkowników oraz zwiększa koszty długoterminowego utrzymania drogi.
Pytanie 25

Drewnianą palisadę, która ma pełnić rolę ściany oporowej, należy osadzić w ziemi na głębokość równą

A. 1/3 jej wysokości
B. 1/5 jej wysokości
C. 1/2 jej wysokości
D. 1/4 jej wysokości
Umiejscowienie palisady drewnianej na głębokość równą połowie jej wysokości (1/2) jest standardem w budownictwie oraz inżynierii lądowej, zwłaszcza w kontekście konstrukcji ścian oporowych. Ta głębokość zapewnia stabilność strukturalną, przeciwdziałając działaniu sił bocznych, takich jak ciśnienie gruntu lub wody. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa palisad w ogrodach, gdzie mają one nie tylko funkcję dekoracyjną, ale także stabilizacyjną w stosunku do nachylenia terenu. W praktyce oznacza to, że jeśli palisada ma wysokość 2 metrów, powinna być osadzona w gruncie na głębokość 1 metra. Warto również zwrócić uwagę na typ gruntu oraz warunki hydrologiczne, które mogą wpływać na efektywność palisady. Badania i normy, takie jak normy Eurokod 7 dotyczące geotechniki, podkreślają znaczenie odpowiedniego osadzenia elementów konstrukcyjnych w gruncie, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.
Pytanie 26

Aby ułożyć nawierzchnię z tzw. kocich łbów, trzeba zastosować

A. płyty betonowe
B. cegłę klinkierową
C. kamienie polne
D. kostkę brukową z betonu
Kocie łby, czyli nawierzchnie z kamieni polnych, są tradycyjnym materiałem budowlanym, który od wieków wykorzystywany jest w budownictwie drogowym. Kamienie polne charakteryzują się dużą trwałością oraz estetycznym wyglądem, co sprawia, że są chętnie stosowane w obszarach o wysokiej intensywności ruchu pieszych oraz pojazdów. Wykorzystanie kamieni polnych do nawierzchni ma swoje korzenie w architekturze historycznej, gdzie często spotykane były w miastach i na wsi. Dodatkowo, ich zastosowanie sprzyja zatrzymywaniu wody opadowej, co jest korzystne z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, podczas układania nawierzchni z kocich łbów, ważne jest, aby zapewnić odpowiednią podbudowę oraz właściwe spoinowanie, co zwiększa stabilność i odporność na uszkodzenia. Stosowanie kamieni polnych w zgodzie z wytycznymi i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 1338, zapewnia długotrwałe użytkowanie i komfort w codziennej eksploatacji.
Pytanie 27

Jakiego narzędzia należy używać do ręcznego wydobywania i transportu ziemi?

A. Piaskówki
B. Wideł
C. Szpadla
D. Szufli
Wybór narzędzia do ręcznego odspajania i załadunku ziemi jest kluczowy dla efektywności pracy oraz bezpieczeństwa użytkownika. Piaskówki to narzędzia przystosowane do pracy z luźnym piaskiem, jednak ich konstrukcja nie sprzyja efektywnemu podnoszeniu i przenoszeniu większych ilości gleby, co czyni je mniej odpowiednimi do bardziej wymagających zadań. Szufle, mimo że mogą być używane do przenoszenia ziemi, w rzeczywistości są bardziej odpowiednie do zbierania i przenoszenia materiałów sypkich, jak żwir czy węgiel, a nie do głębokiego kopania. Widełki, z kolei, to narzędzie stosowane głównie do spulchniania gleby oraz przenoszenia materiałów organicznych, jak kompost, ale ich zastosowanie w kontekście odspajania ziemi jest ograniczone. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do zwiększonego wysiłku fizycznego oraz ryzyka urazów, co jest sprzeczne z zasadami ergonomii. Z kolei nieprawidłowe podejście do doboru narzędzi może wynikać z błędnego zrozumienia ich funkcji oraz specyfiki prac, co podkreśla znaczenie znajomości narzędzi i ich właściwego zastosowania w praktyce. Dlatego kluczowe jest, aby przy wyborze narzędzi kierować się ich właściwościami oraz specyfiką wykonywanej pracy.
Pytanie 28

Na zamieszczonym rysunku pokazano

Ilustracja do pytania
A. element napowietrzający wodę.
B. fragment systemu przelewowego zbiornika.
C. element podświetlający brzeg zbiornika.
D. fragment systemu odprowadzającego wodę ze zbiornika.
Elementy, które zostały błędnie zinterpretowane jako inne komponenty zbiornika, mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie projektowania i utrzymania systemów wodnych. W przypadku pierwszej opcji, opisującej element podświetlający brzeg zbiornika, warto zauważyć, że nie ma standardowych praktyk, które przewidują stosowanie podświetlenia jako elementu funkcjonalnego w zbiornikach, co może sugerować brak zrozumienia dla roli, jaką odgrywają takie systemy w infrastrukturze. Z kolei fragment systemu napowietrzającego wodę, który jest drugą błędną koncepcją, nie odpowiada zastosowaniu przedstawionemu na rysunku. Napowietrzanie jest kluczowym procesem w biologicznych systemach oczyszczania, ale nie ma to odniesienia do systemów przelewowych, które działają na zupełnie innych zasadach. Ostatecznie, odpowiedź dotycząca systemu odprowadzającego wodę ze zbiornika jest również myląca, ponieważ te systemy nie są w stanie efektywnie kontrolować poziomu wody oraz nie kierują wody do filtrów, jak ma to miejsce w systemach przelewowych. Takie nieprawidłowe wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad hydrauliki oraz nieznajomości specyficznych funkcji różnych elementów systemu zbiornikowego, co jest kluczowe w kontekście projektowania skutecznych rozwiązań inżynieryjnych.
Pytanie 29

Pokazana na rysunku kratka, zamontowana na ścianie litego muru ogrodzeniowego, pomaga uzyskać w ogrodzie efekt

Ilustracja do pytania
A. podkreślenia widoku za nią.
B. optycznego zwiększenia wnętrza ogrodowego.
C. podkreślenia widoku przed nią.
D. optycznego zmniejszenia wnętrza ogrodowego.
Wydaje mi się, że niektóre odpowiedzi sugerujące, że kratka służy jedynie do podkreślenia widoku przed lub za nią, są nieco mylące. Kratka na murze ma szerszą rolę niż tylko eksponowanie widoków. Jak mówimy, że podkreśla widok przed sobą, to trochę zapominamy, że ona naprawdę kieruje nasze spojrzenie i łączy z otoczeniem. Jeśli ktoś mówi, że kratka pokazuje, co jest za nią, to tak jakby przeoczył, że ona dodaje głębi, a nie zmienia kontekstu. Co więcej, myślenie, że kratka zmniejsza wnętrze ogrodu, jest po prostu zgubne, bo powinna raczej stymulować nasze odczucia przestrzenne. W praktyce, źle zrozumiana rola takich elementów w ogrodzie prowadzi do nieporozumień, które wpływają na to, jak projektujemy przestrzeń. Dlatego warto zrozumieć, jak takie rzeczy mogą być używane, zamiast tylko patrzeć na nie powierzchownie.
Pytanie 30

Aby chronić rzeźby wykonane z piaskowca przed przenikaniem wody, należy użyć

A. farbę lateksową
B. farbę olejną
C. preparat hydrofobowy
D. środek higroskopijny
Stosowanie farb lateksowych nie jest odpowiednie w przypadku rzeźb z piaskowca, gdyż ich zastosowanie nie zapewnia właściwej ochrony przed wilgocią. Farby lateksowe mają tendencyjnie porowatą strukturę, co oznacza, że mogą wchłaniać wodę zamiast ją odpychać. W efekcie, woda może przenikać do wewnętrznych warstw materiału, co prowadzi do jego degradacji. Farby olejne, chociaż oferują pewne właściwości ochronne, również nie są najlepszym wyborem. Ich aplikacja na rzeźby z piaskowca może powodować tworzenie się warstwy, która zatrzymuje wilgoć wewnątrz, co jest szczególnie niekorzystne dla materiału porowatego, jakim jest piaskowiec. Środki higroskopijne, z kolei, są zaprojektowane do pochłaniania wilgoci z otoczenia, co w przypadku rzeźb z piaskowca może prowadzić do dodatkowych problemów związanych z zawilgoceniem i rozwojem pleśni czy grzybów. Zrozumienie właściwości materiałów budowlanych i ich interakcji z różnymi substancjami jest kluczowe dla właściwej ochrony i konserwacji rzeźb, a zastosowanie preparatów hydrofobowych jest najlepszą praktyką w tej dziedzinie.
Pytanie 31

Którego działania nie wymaga pielęgnacja nawierzchni żwirowej?

A. Odchwaszczania
B. Wyrównywania
C. Betonowania
D. Wałowania
Nawierzchnie żwirowe wymagają starannej konserwacji, aby zapewnić ich funkcjonalność i estetykę, a każda z wymienionych czynności, z wyjątkiem betonowania, ma swoje uzasadnienie. Wałowanie to proces, który jest kluczowy w celu zagęszczenia nawierzchni. W trakcie eksploatacji żwir może ulegać osiadaniu, co prowadzi do powstawania nierówności. Wałowanie, poprzez mechaniczne dociskanie materiału, pozwala na zminimalizowanie tych problemów, co jest szczególnie ważne w obszarach o dużym natężeniu ruchu. Wyrównywanie z kolei odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu właściwego spadku nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody oraz erozji. Odchwaszczanie jest niezbędne, aby wyeliminować roślinność, która może wpłynąć na stabilność nawierzchni. Dbałość o te aspekty pozwala na zapewnienie długoterminowej funkcjonalności i estetyki nawierzchni żwirowej. Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że nawierzchnie żwirowe nie wymagają szczególnej uwagi, co prowadzi do ich degradacji. W rzeczywistości, regularne czynności konserwacyjne są niezbędne do ich optymalnego działania i wydłużenia żywotności, co podkreśla znaczenie każdej z wymienionych metod, z wyjątkiem betonowania, które w kontekście żwirowym nie ma uzasadnienia ani zastosowania.
Pytanie 32

Aby poprawić wytrzymałość gruntu rodzimego, można do niego dodać

A. ilu zastoiskowego
B. mączki perlitowej
C. wapna
D. piasku
Ił zastoiskowy, piasek oraz mączka perlitowa są często stosowane w budownictwie, jednak ich zastosowanie w kontekście stabilizacji gruntu rodzimego ma swoje ograniczenia. Ił zastoiskowy, będący drobnoziarnistym materiałem, może wprowadzać do gruntu nadmiar wilgoci, co prowadzi do osłabienia jego struktury. Dodatkowo, jego właściwości plastyczne sprawiają, że w warunkach zmiennej wilgotności grunt może stać się bardziej podatny na deformacje, co jest niepożądane w kontekście budowy. Piasek, choć może poprawić przepuszczalność gruntu, nie wprowadza stabilności strukturalnej. Zamiast tego, w przypadku gruntów o wysokiej zawartości piasku, ryzyko erozji i osuwisk może się zwiększyć. Mączka perlitowa, stosowana głównie w ogrodnictwie, jest materiałem szeroko znanym ze swojej lekkości i właściwości izolacyjnych. Jednak w kontekście stabilizacji gruntów nie dostarcza ona wymaganej wytrzymałości, a jej trwałość w warunkach inżynieryjnych nie jest dostateczna. Wybierając metody stabilizacji gruntu, należy unikać powszechnych błędów myślowych związanych z nadmiernym uproszczeniem procesu, który wymaga zrozumienia specyficznych właściwości materiałów i ich interakcji z gruntem rodzinnym. Kluczowe jest oparcie się na uznanych standardach inżynieryjnych, które dostarczają rzetelnych wskazówek dotyczących wyboru odpowiednich materiałów dla konkretnego zastosowania.
Pytanie 33

Którą cyfrą oznaczono na rysunku ławę betonową?

Ilustracja do pytania
A. 9
B. 15
C. 10
D. 5
Odpowiedź "5" jest prawidłowa, ponieważ na rysunku ława betonowa została oznaczona właśnie tą cyfrą. Ława betonowa, znana również jako fundament, to kluczowy element konstrukcyjny, który ma za zadanie przenosić obciążenia z nadbudowy na grunt. Zastosowanie ław betonowych jest powszechne w budownictwie, szczególnie w przypadku budynków wielopiętrowych oraz w terenach o słabych nośności gruntów. Ławy betonowe projektuje się zgodnie z odpowiednimi normami, takimi jak Eurokod 2, które definiują wymagania dotyczące konstrukcji betonowych. Stosując ławy, inżynierowie muszą uwzględniać różne czynniki, takie jak obciążenia statyczne i dynamiczne, a także warunki gruntowe. Niezbędne jest także przeprowadzenie analizy geotechnicznej, aby określić, jak ława będzie współdziałać z gruntem. W kontekście praktycznym, dobrze zaprojektowana ława betonowa zapewnia stabilność i trwałość całej konstrukcji, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa użytkowników budynku.
Pytanie 34

Jaki materiał powinien być wybrany do ochrony skarpy przydrożnej, aby jednocześnie umożliwić maksymalny udział biologicznie czynnej powierzchni?

A. Trylinkę
B. Geokratę
C. Ażurowe płyty betonowe
D. Kostkę brukową
Geokraty to innowacyjne materiały geosyntetyczne, które są powszechnie stosowane w budownictwie drogowym, inżynierii lądowej oraz w ochronie środowiska. Ich struktura pozwala na stabilizację gleby oraz jednoczesne zachowanie wysokiego udziału powierzchni biologicznie czynnej. Geokraty składają się z ażurowych siatek, które są wypełnione glebą lub innymi materiałami, co umożliwia swobodny rozwój roślinności. Dzięki temu, że geokraty są perforowane, woda łatwo wnika w glebę, a korzenie roślin mogą rosnąć w ich wnętrzu, co przyczynia się do poprawy absorpcji wody i zmniejsza ryzyko erozji. Zgodnie z zaleceniami standardów budowlanych, geokraty są idealnym rozwiązaniem do zabezpieczenia stoku, ponieważ nie tylko stabilizują skarpę, ale także wspierają bioróżnorodność i zdrowie ekosystemów. Przykładem zastosowania geokraty mogą być tereny przydrożne, gdzie zachowanie naturalnej roślinności jest kluczowe dla estetyki oraz ochrony przed erozją. Wybór geokraty jako materiału do zabezpieczenia skarpy przydrożnej jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Pytanie 35

Który z produktów nie jest wykorzystywany w procesie odnawiania metalowych elementów w architekturze krajobrazu?

A. Bejca rustykalna
B. Farba ftalowa
C. Grunt reaktywny
D. Farba epoksydowa
Wybór gruntów i farb do odnawiania metalowych elementów wymaga gruntownej wiedzy na temat specyfiki materiałów, jakie są używane w architekturze krajobrazu. Grunt reaktywny jest preparatem, który ma na celu przygotowanie podłoża do dalszego malowania i wzmocnienie adhezji farby do metalu. Takie preparaty pomagają w zabezpieczeniu powierzchni przed korozją poprzez tworzenie bariery ochronnej, co jest kluczowe w środowisku narażonym na działanie wilgoci i innych niekorzystnych warunków atmosferycznych. Farby ftalowe, z kolei, są znane z doskonałej trwałości i odporności na czynniki atmosferyczne, co czyni je odpowiednim wyborem do malowania metalowych powierzchni. Ich formuła zapewnia wytrzymałość i estetykę, co jest niezwykle ważne w kontekście architektury krajobrazu, gdzie wizualne walory są na równi z funkcjonalnością. Farby epoksydowe wykazują wyjątkowe właściwości chemiczne, umożliwiające im tworzenie trwałej powłoki, która jest odporna na działanie wielu związków chemicznych, olejów oraz rozpuszczalników. Typowe błędy w myśleniu mogą prowadzić do mylnego postrzegania bejcy rustykalnej jako odpowiedniego środka do odnawiania metalu. Bejce, choć estetycznie atrakcyjne dla drewna, nie zapewniają żadnej ochrony przed korozją ani nie poprawiają przyczepności farby do metalowych powierzchni. Stąd też, wybór bejcy zamiast specjalistycznych farb i gruntów do metalu jest nie tylko nietrafiony, ale może prowadzić do szybszego niszczenia powierzchni metalowych, co jest sprzeczne z celami konserwacji i utrzymania obiektów architektury krajobrazu.
Pytanie 36

Główną rolą murku oporowego jest

A. zapobieganie spływowi wody z nasypu
B. oddzielanie przestrzeni ogrodowych
C. wskazywanie ścieżek dla pieszych
D. ochrona gleby przed osuwiskami
Murki oporowe, mimo że mogą być używane do różnych celów, przede wszystkim pełnią funkcję ochrony gleby przed erozją. Wybór odpowiedzi sugerujących, że ich główną rolą jest podkreślanie ciągów pieszych, wydzielenie wnętrz ogrodowych czy zapobieganie spływowi wody ze skarpy, prowadzi do pewnych nieporozumień dotyczących ich rzeczywistych funkcji. Murki mogą w pewnym stopniu wpływać na organizację przestrzeni, jednak ich podstawowym zadaniem jest zapewnienie stabilności gruntów. Podkreślanie ciągów pieszych zwykle wymaga innego rodzaju infrastruktury, takiej jak nawierzchnie utwardzone, które lepiej sprawdzają się w tej roli. Wydzielenie wnętrz ogrodowych często osiąga się poprzez inne zabiegi architektoniczne, takie jak rabaty, ogrodzenia czy inne formy krajobrazu. Z kolei zapobieganie spływowi wody ze skarpy to funkcja, która może być wspomagana przez murki, ale nie jest ich głównym celem. Erozja glebowa, będąca wynikiem działania wody i wiatru, może prowadzić do nieodwracalnych skutków, dlatego kluczowe jest, aby murki oporowe były stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Zrozumienie tych podstawowych funkcji pozwala na prawidłowe projektowanie i wykorzystanie murków oporowych w praktyce budowlanej oraz zarządzaniu terenami.
Pytanie 37

Który element w ogrodzie ma jedynie funkcję dekoracyjną?

A. Pergola
B. Murek
C. Ławka
D. Rzeźba
Rzeźba ogrodowa to element, który pełni wyłącznie funkcję estetyczną, mając na celu wzbogacenie wizualne przestrzeni. Rzeźby mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak kamień, metal czy ceramika, co pozwala na ich dostosowanie do stylu ogrodu oraz indywidualnych upodobań właściciela. W ogrodach o tematyce klasycznej rzeźby przedstawiają często postacie mitologiczne lub zwierzęta, podczas gdy w ogrodach nowoczesnych można spotkać abstrakcyjne formy. Warto zauważyć, że dobrze dobrana rzeźba nie tylko przyciąga wzrok, ale również może pełnić rolę punktu centralnego w aranżacji ogrodu. Podczas projektowania przestrzeni ogrodowej, stosuje się zasady kompozycji, takie jak równowaga, proporcja i rytm, co sprawia, że rzeźby mogą harmonijnie współgrać z innymi elementami, takimi jak roślinność czy meble ogrodowe. Wybór rzeźby powinien być przemyślany, ponieważ jej obecność może znacząco wpłynąć na charakter całego ogrodu, nadając mu unikalny styl.
Pytanie 38

Jakie materiały powinny być użyte do stworzenia nawierzchni dla dzieci w placu zabaw usytuowanym w lesie?

A. wióry drzewne
B. płyty betonowe
C. granulat gumowy
D. płyty kamienne
Wióry drzewne stanowią doskonały materiał do budowy nawierzchni placów zabaw, szczególnie w naturalnym środowisku leśnym. Ich główną zaletą jest naturalność, co pozwala na lepsze wkomponowanie placu zabaw w otaczający krajobraz. Wióry drzewne są miękkim materiałem, który skutecznie amortyzuje upadki, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa dzieci bawiących się na placu zabaw. Zgodnie z normą EN 1177, która reguluje bezpieczeństwo nawierzchni placów zabaw, wióry drzewne mogą zapewnić odpowiednią ochronę przed obrażeniami w wyniku upadków. Praktyczne zastosowanie wiórów drzewnych polega na ich odpowiednim zagęszczeniu oraz utrzymywaniu odpowiedniej grubości warstwy, zwykle wynoszącej od 20 do 30 cm, aby maksymalizować ich właściwości zabezpieczające. Dodatkowo, wióry drzewne są materiałem ekologicznym, biodegradowalnym, co przyczynia się do ochrony środowiska. W przypadku ich stosowania, warto również regularnie sprawdzać ich stan i uzupełniać w miarę potrzeb, aby zachować wysokie standardy bezpieczeństwa.
Pytanie 39

Rozdzielenie długiego ogrodowego wnętrza ścieżkami biegnącymi równolegle do jego dłuższych boków sprawia, że przestrzeń ta wydaje się być

A. niska
B. wysoka
C. wąska
D. szeroka
Odpowiedź 'węższe' jest poprawna, ponieważ podział podłużnego wnętrza ogrodowego drogami przebiegającymi równolegle do dłuższych boków optycznie zmienia percepcję przestrzeni. Stworzenie takich podziałów może skutkować efektem wizualnym, w którym przestrzeń wydaje się bardziej zwarta i mniej szeroka. Z perspektywy projektowania ogrodów, takie podejście jest często stosowane, aby nadać ogrodowi większą intensywność i wyrazistość. Przykładowo, w ogrodach formalnych, gdzie drogi są ułożone w prostokąty lub rzędy, wrażenie węższej przestrzeni może być wykorzystane do skoncentrowania uwagi na centralnym punkcie aranżacji, takim jak fontanna czy rzeźba. Dobre praktyki w projektowaniu ogrodów wskazują na znaczenie takich podziałów dla stworzenia harmonijnej i estetycznej kompozycji, która zachęca do odkrywania różnych sekcji ogrodu. Dodatkowo, zastosowanie roślinności i elementów krajobrazu wzdłuż tych dróg może dodatkowo podkreślić wrażenie węższej przestrzeni, co wpływa na subiektywne postrzeganie szerokości ogrodu.
Pytanie 40

Długość zbiornika wodnego wynosi 8 m. Jaką długość będzie miał ten zbiornik na planie wykonanym w skali 1:50?

A. 8 cm
B. 4 cm
C. 16 cm
D. 2 cm
Poprawna odpowiedź to 16 cm, co wynika z zastosowania reguły przeliczeniowej przy tworzeniu planów w skali. W skali 1:50 oznacza to, że 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Zbiornik wodny ma długość 8 m, co przelicza się na 800 cm. Aby obliczyć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez współczynnik skali: 800 cm ÷ 50 = 16 cm. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu architektonicznym, inżynieryjnym oraz w różnych dziedzinach nauk przyrodniczych, gdzie precyzyjne odwzorowanie wymiarów jest niezbędne. Dobrze sporządzony plan w odpowiedniej skali ułatwia zrozumienie układu przestrzennego oraz pozwala na dokładne oszacowanie materiałów potrzebnych do realizacji projektu. Przykładowo, w geodezji i kartografii umiejętność przeliczania rzeczywistych wymiarów na wymiary na mapie jest niezbędna do prawidłowego odzwierciedlenia obiektów na planach urbanistycznych lub terenowych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej