Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ochrony środowiska
Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:00
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:35

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby pozbyć się z gazów odlotowych największych cząstek pyłu o średnicy większej niż 100 um, należy wykorzystać

A. elektrofiltry

B. kolumny jonitowe

C. komory osadcze

D. reaktory biologiczne

Kolumny jonitowe, elektrofiltry i reaktory biologiczne to technologie, które w pewnych kontekstach mogą być używane do kontroli zanieczyszczeń, jednak nie są one optymalne dla usuwania dużych cząstek pyłu o średnicy powyżej 100 µm. Kolumny jonitowe są stosowane głównie do usuwania jonów z roztworów, a ich zastosowanie w kontekście gazów odlotowych jest ograniczone i nieefektywne dla cząstek stałych. Elektrofiltry, z drugiej strony, są znane z wysokiej efektywności w eliminacji drobnych cząstek, ale ich zdolność do usuwania dużych ziaren pyłu jest ograniczona, ponieważ mniejsze cząstki mają większą tendencję do przyciągania się do elektrod, co może prowadzić do ich gromadzenia się w systemie i zmniejszenia efektywności. Reaktory biologiczne są używane do degradacji zanieczyszczeń organicznych, a ich mechanizmy działania nie są zaprojektowane do usuwania fizycznych cząstek stałych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ zastosowanie niewłaściwej technologii może prowadzić do nieefektywnego oczyszczania i przekroczenia dopuszczalnych norm emisji, co w rezultacie naraża środowisko i zdrowie publiczne. Wybór odpowiednich technologii uzależniony jest od specyfiki zanieczyszczeń oraz ich rozmiaru, co jest istotne dla prawidłowego projektowania systemów filtracyjnych.

Pytanie 2

Na przedstawionym rysunku przekroju podłużnego przyłącza wodociągowego brakuje informacji dotyczącej

A. koloru rury wodociągowej

B. średnicy rury wodociągowej

C. spadku rury wodociągowej

D. zagłębienia rury wodociągowej

Wybór odpowiedzi sugerującej, że na rysunku brak informacji o spadku, zagłębieniu czy średnicy przewodu to chyba nieporozumienie. Spadek wody w rurociągu jest mega ważny, bo zapewnia prawidłowy przepływ i zapobiega zatorom. Zbyt mały spadek może powodować stagnację wody, co z czasem może prowadzić do zanieczyszczeń systemu. Zagłębienie też jest istotne, bo mówi, jak głęboko leży rurociąg. To wpływa na ochronę przed mrozem i dostępność w razie napraw. Średnica przewodu to kolejny kluczowy parametr, bo określa, jaką ilość wody można przewieźć pod ciśnieniem. W projektowaniu instalacji wszystkie te info są mega ważne dla ich efektywności i bezpieczeństwa. Więc błędne podejście do tych tematów może być naprawdę problematyczne w przyszłości, co pokazuje, jak ważna jest rzetelna wiedza na temat tych technicznych parametrów.

Pytanie 3

Wśród wskaźników stosowanych w ramach monitorowania jakości wód powierzchniowych, które są używane do zaopatrzenia ludności w wodę pitną, można wyróżnić:

A. odczyn pH, azot rozpuszczony, siarczany(VI)

B. zawiesiny ogólne, siarczany(VI), tlenek węgla(II) rozpuszczony

C. odczyn pH, tlenek węgla(II) rozpuszczony, azotany(V)

D. zawiesiny ogólne, tlen rozpuszczony, żelazo rozpuszczone

Wybór wskaźników w pozostałych odpowiedziach nie spełnia wymogów monitorowania jakości wód powierzchniowych do spożycia. Odczyn pH, chociaż istotny, nie jest wystarczającym wskaźnikiem samodzielnie. Może on wskazywać na zakwaszenie wody, co może być problematyczne, ale nie dostarcza informacji o zanieczyszczeniach, które mogą wpłynąć na zdrowie ludzi. Tlenek węgla(II) rozpuszczony, w kontekście wód powierzchniowych, nie jest typowym wskaźnikiem, ponieważ jego obecność w wodzie nie jest związana z normalnym monitorowaniem jakości wód pitnych. Azotany(V) są również ważne, ale ich obecność może być wynikiem zanieczyszczenia ze źródeł rolniczych, a nie jest to wskaźnik jakości wody w tym kontekście. Siarczany(VI) mogą wpływać na smak wody, ale ich pomiar nie odnosi się bezpośrednio do jej przeznaczenia do spożycia. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe, aby unikać błędnych wniosków na temat jakości wody i jej bezpieczeństwa. Właściwe monitorowanie powinno koncentrować się na wskaźnikach, które rzeczywiście odzwierciedlają stan zdrowotny wód i ich przydatność do spożycia, co można osiągnąć poprzez stosowanie jednolitych metod i standardów ustalonych przez instytucje takie jak WHO oraz lokalne regulacje prawne.

Pytanie 4

Do zbiornika na materiały syntetyczne nie należy wkładać

A. opakowań po jogurcie

B. styropianu budowlanego

C. kartonów po mleku

D. butelek PET

Styropian budowlany to materiał, który nie nadaje się do recyklingu w pojemnikach na tworzywa sztuczne. Zwykle jest to tworzywo polistyrenowe, które jest szeroko stosowane w budownictwie jako izolacja termiczna. W przeciwieństwie do popularnych tworzyw sztucznych, takich jak PET, które są powszechnie przetwarzane i mogą być ponownie wykorzystywane do produkcji nowych opakowań, styropian wymaga specjalistycznych procesów recyklingowych. Z tego powodu, wrzucanie styropianu do pojemników na tworzywa sztuczne prowadzi do zanieczyszczenia strumienia surowców wtórnych i może negatywnie wpływać na proces recyklingu. Przykładem dobrego praktyki jest segregacja odpadów budowlanych w osobnych kontenerach, co ułatwia ich odpowiednie przetwarzanie i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska. Właściwe postępowanie z styropianem, na przykład poprzez oddanie go do punktów zbiórki, wspiera zrównoważony rozwój oraz zmniejsza obciążenie środowiska.

Pytanie 5

Oznaczanie jonów chlorkowych w wodzie realizuje się za pomocą metody

A. Winklera

B. Nesslera

C. Mohra

D. Petriego

Oznaczenie jonów chlorkowych w wodzie metodą Mohra jest jedną z najczęściej stosowanych technik analitycznych w chemii analitycznej. Ta metoda opiera się na titracji, w której chlorki reagują z azotanem srebra (AgNO3) w obecności wskaźnika, takiego jak chromian potasu (K2CrO4). Po osiągnięciu punktu końcowego reakcji, zmienia się kolor roztworu, co umożliwia precyzyjne oszacowanie stężenia jonów chlorkowych. Przykładowo, w praktyce laboratoryjnej metoda ta jest stosowana do monitorowania jakości wody pitnej, a także w przemyśle przetwórczym, gdzie kontrola stężenia chlorków jest kluczowa dla zachowania standardów jakości. Ponadto, metoda Mohra jest zgodna z normami ISO, co czyni ją akceptowalną w międzynarodowych laboratoriach analitycznych, zapewniając wiarygodność uzyskanych wyników. Wiedza ta jest niezbędna dla chemików zajmujących się analizą środowiskową oraz kontrolą jakości w przemyśle chemicznym.

Pytanie 6

Jaki proces polega na biochemicznym rozkładzie związków organicznych w ściekach przez bakterie, grzyby oraz pierwotniaki na proste związki nieorganiczne?

A. Humifikacji

B. Biodegradacji

C. Demineralizacji

D. Defosfatacji

Biodegradacja to kluczowy proces, w którym mikroorganizmy takie jak bakterie, grzyby i pierwotniaki rozkładają złożone związki organiczne na prostsze związki nieorganiczne, co jest istotne w kontekście oczyszczania ścieków. W praktyce, proces ten jest wykorzystywany w oczyszczalniach ścieków, gdzie zastosowanie odpowiednich kultur mikroorganizmów przyczynia się do redukcji zanieczyszczeń organicznych. Biodegradacja może przebiegać aerobowo, w obecności tlenu, oraz anaerobowo, w warunkach beztlenowych. Przykładem zastosowania biodegradacji jest proces kompostowania, gdzie odpady organiczne są przetwarzane, a uzyskany kompost może być użyty jako naturalny nawóz. W kontekście norm, procesy biodegradacji są istotne w przestrzeganiu dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących gospodarki odpadami, które promują zrównoważone zarządzanie zasobami oraz ochronę środowiska. Zastosowanie odpowiednich praktyk w tym zakresie wspiera efektywność procesów oczyszczania oraz przyczynia się do minimalizacji wpływu na środowisko naturalne.

Pytanie 7

W trakcie laboratoriów uwalniają się różnorodne substancje szkodliwe oraz niebezpieczne. Która z poniższych substancji nie wymaga pracy w obecności wyciągu?

A. CO2

B. H2S

C. Cl2

D. SO2

Wszystkie wymienione substancje, poza dwutlenkiem węgla, są niezwykle niebezpieczne i wymagają pracy pod wyciągiem ze względu na swoje toksyczne lub drażniące właściwości. Siarkowodór (H2S) jest gazem, który ma silny, nieprzyjemny zapach przypominający zgniłe jajka. Jest on toksyczny nawet w niewielkich stężeniach i może prowadzić do zatrucia. Ekspozycja na H2S może wywołać poważne problemy zdrowotne, w tym uszkodzenie układu oddechowego oraz, w ekstremalnych przypadkach, śmierć. Dwutlenek siarki (SO2) również wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ jest gazem drażniącym dla dróg oddechowych i może wywoływać reakcje alergiczne oraz problemy z oddychaniem. Z tego powodu prace z SO2 powinny odbywać się w przestrzeniach z dobrym systemem wentylacyjnym. Chlor (Cl2) jest silnym środkiem utleniającym i również ma silne właściwości drażniące, co stwarza zagrożenie dla zdrowia przy kontakcie z błonami śluzowymi i skórą. Z tego względu, prace z tym gazem powinny odbywać się wyłącznie w wyciągach laboratoryjnych, aby zminimalizować ryzyko narażenia na toksyczne działanie. Wybór odpowiednich środków ochrony osobistej oraz przestrzeganie standardów BHP w laboratoriach jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa, dlatego ignorowanie konieczności pracy w wyciągu może prowadzić do poważnych wypadków oraz naruszenia przepisów bezpieczeństwa.

Pytanie 8

Wody używane do czyszczenia obszarów zabudowanych, takich jak ulice czy place, zalicza się do ścieków

A. opadowe

B. infiltracyjne

C. bytowo-gospodarcze

D. rolnicze

Odpowiedź "opadowe" jest poprawna, ponieważ wody opadowe powstają w wyniku opadów atmosferycznych, które spływają po powierzchni ulic, placów oraz innych terenów zabudowanych. W kontekście zmywania terenów zabudowanych, wody te są często zbierane i odprowadzane do systemu kanalizacji deszczowej. W praktyce, odpowiednie zarządzanie wodami opadowymi jest kluczowe dla ochrony środowiska, ponieważ mogą one transportować zanieczyszczenia, które w przeciwnym razie mogłyby trafić do wód gruntowych lub zbiorników wodnych. Wiele miast stosuje systemy retencji, które mają na celu zatrzymywanie wód opadowych i ich późniejsze wykorzystanie, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu wodami. Standardy takie jak NPDES (National Pollutant Discharge Elimination System) w Stanach Zjednoczonych podkreślają znaczenie kontroli jakości wód opadowych, co jest istotne także w Europie, gdzie stosuje się dyrektywy dotyczące zarządzania wodami. W kontekście urbanistyki, odpowiednie planowanie infrastruktury pozwala na efektywne wykorzystanie wód opadowych, co minimalizuje ryzyko powodzi oraz poprawia jakość życia mieszkańców.

Pytanie 9

Które z poniższych stwierdzeń jest zgodne z zasadą J. Liebiga?

A. Składnik odżywczy dostępny w najmniejszej ilości w odniesieniu do potrzeb rośliny stanowi czynnik sprzyjający jej wzrostowi

B. Składnik odżywczy dostępny w największej ilości w odniesieniu do potrzeb rośliny stanowi czynnik ograniczający jej wzrost

C. Składnik odżywczy dostępny w najmniejszej ilości w odniesieniu do potrzeb rośliny stanowi czynnik ograniczający jej wzrost

D. Składnik odżywczy dostępny w największej ilości w odniesieniu do potrzeb rośliny stanowi czynnik sprzyjający jej wzrostowi

Wszystkie błędne odpowiedzi opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu idei prawa minimum. Te koncepcje sugerują, że składnik odżywczy, który jest dostępny w największej ilości, wpływa na wzrost rośliny, co jest w istocie mylnym podejściem. W rzeczywistości, kiedy jeden składnik odżywczy jest w nadmiarze, może to prowadzić do zjawiska konkurencji między składnikami, a także do toksyczności, co może zaszkodzić roślinom. Na przykład, nadmiar potasu może ograniczać pobieranie magnezu, co w konsekwencji prowadzi do problemów z wzrostem. Skupienie się na dostarczaniu składników odżywczych w nadmiarze, zamiast zrozumienia ich rzeczywistych potrzeb, jest typowym błędem myślowym, który może prowadzić do marnotrawstwa zasobów i nieoptymalnych plonów. Należy pamiętać, że efektywne zarządzanie składnikami odżywczymi w glebach opiera się na równowadze, a nie na nadmiarze. Zrozumienie, że to składnik ograniczający stanowi klucz do sukcesu w uprawach, jest fundamentem dobrej praktyki rolniczej i agrotechniki.

Pytanie 10

Przy wykonywaniu prac w głębokich zbiornikach lub podczas modernizacji systemu kanalizacyjnego, szczególnie niebezpiecznym czynnikiem dla pracowników może być

A. tlenek azotu

B. tlenek węgla

C. siarkowodór

D. dwutlenek siarki

Dwutlenek siarki (SO2) też jest gazem, który może być groźny, ale jego skutki są inne niż te od siarkowodoru. Powstaje głównie przez spalanie paliw kopalnych, a jego najgorsze konsekwencje to podrażnienie dróg oddechowych czy wywoływanie alergii. W kontekście pracy w głębokich zbiornikach i kanalizacji, SO2 nie występuje tak często jak siarkowodór. Poza tym, tlenek azotu (NO) i tlenek węgla (CO) to także gazy, które mogą być niebezpieczne, choć w głębokich zbiornikach są mniej typowe. Tlenek azotu, który powstaje w procesach spalania, może powodować problemy zdrowotne z układem oddechowym, ale nie jest typowym zagrożeniem w takich warunkach. Z kolei tlenek węgla to bezbarwny gaz, który może prowadzić do zatrucia, ale w kanalizacji spotyka się go rzadziej. Zrozumienie, jakie zagrożenia wiążą się z różnymi gazami, jest mega ważne dla bezpieczeństwa w pracy. Dlatego właściwe szkolenie i ocena ryzyka są kluczowe, żeby skutecznie identyfikować i minimalizować zagrożenia z tymi gazami.

Pytanie 11

Z przeprowadzonych pomiarów wynika, że stężenie tlenku węgla w atmosferze wynosi 20 000 µg/m³. Jaką wartość ta reprezentuje w mg/m³?

A. 2000 mg/m3

B. 20 mg/m3

C. 200 mg/m3

D. 2 mg/m3

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z błędów w zrozumieniu jednostek miary oraz zasad przeliczania wartości. W przypadku podanej wartości 20 000 µg/m³, niektórzy mogą błędnie założyć, że jednostki te są porównywalne bez przeliczeń, co prowadzi do wyboru 2000 mg/m³. Taki błąd wynika z nieprawidłowego założenia, że wartości w µg są wyższe od wartości w mg, co jest mylne, ponieważ 1000 µg odpowiada 1 mg. W konsekwencji, niewłaściwe przeliczenie prowadzi do zawyżenia wartości. W przypadku 200 mg/m³, osoba wybierająca tę odpowiedź mogła pomylić przeliczenie jednostek lub źle zinterpretować zakres przyjętych norm. Odpowiedź 2 mg/m³ również może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia, gdzie ktoś mógł założyć, że 20 000 µg to 2 mg, co jest fizycznie niemożliwe. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie tematu oraz umiejętność pracy z jednostkami miary, co jest kluczowe w zawodach związanych z ochroną środowiska, zdrowiem publicznym czy inżynierią. Dlatego warto zwracać uwagę na detale i przysłowiowe „małe rzeczy”, które mogą mieć ogromny wpływ na finalne wnioski oraz decyzje w praktyce.

Pytanie 12

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi zarządzania wodami, minimalny przepływ niezbędny do utrzymania życia biologicznego w cieku wodnym wynosi

A. nienaruszalny

B. gwarantowany

C. wyprzedzający

D. katastrofalny

Odpowiedzi 'gwarantowany', 'katastrofalny' oraz 'wyprzedzający' nie oddają istoty minimalnego przepływu niezbędnego do zachowania życia biologicznego w ciekach wodnych. Gwarantowany przepływ zazwyczaj odnosi się do ilości wody, która jest przewidywana w danym czasie, ale niekoniecznie zapewnia odpowiednie warunki dla ekosystemu. Woda może płynąć w ilości do określonej, co nie oznacza, że ta ilość jest wystarczająca dla organizmów wodnych i ich siedlisk. Katastrofalny przepływ jest terminem używanym w kontekście sytuacji ekstremalnych, takich jak powodzie, które z kolei mogą przynieść więcej szkód niż korzyści dla ekosystemu, prowadząc do zniszczenia siedlisk. Wyprzedzający natomiast sugeruje działania podejmowane z wyprzedzeniem, co jest istotne, ale nie odnosi się do koncepcji minimum przepływu, które jest niezbędne dla zachowania życia biologicznego. Ostatecznie, mylenie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji w zarządzaniu wodami, takich jak zbyt niskie ustalenie minimalnych przepływów, co negatywnie wpływa na biodiwersytet i zdrowie ekosystemów wodnych.

Pytanie 13

Aby pozbyć się szkodliwego dwutlenku węgla z wody, który prowadzi do korozji metali oraz zniszczenia wielu materiałów budowlanych, należy przeprowadzić proces

A. wymiany jonowej

B. chlorowania

C. adsorpcji

D. odkwaszania

Chlorowanie, choć skuteczne w dezynfekcji wody, nie jest odpowiednie do usuwania dwutlenku węgla. Chlorowanie polega na dodawaniu chloru do wody, co ma na celu eliminację patogenów, ale nie wpływa na poziom kwasowości. Może wręcz zwiększać agresywność wody poprzez tworzenie chloramin, które są równie korozyjne. Proces adsorpcji, natomiast, polega na przyciąganiu i zatrzymywaniu cząsteczek na powierzchni materiału adsorpcyjnego, ale nie jest dedykowany do neutralizacji kwasów, a jego efektywność jest ograniczona w kontekście usuwania dwutlenku węgla. Wymiana jonowa to proces, który skutecznie usuwa jony z wody, a często stosuje się go do zmiękczania wody, ale nie redukuje pH ani nie neutralizuje kwasów. Przy podejmowaniu decyzji o metodach uzdatniania wody, kluczowe jest zrozumienie, że nie każda technologia jest odpowiednia dla każdego problemu. Często występują błędy myślowe, takie jak założenie, że wszystkie metody uzdatniania są uniwersalne, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań i kosztownych konsekwencji, w tym korozji infrastruktury i obiektów budowlanych.

Pytanie 14

Do działań w zakresie rekultywacji gleb nie wlicza się

A. użycia pestycydów w trakcie upraw

B. spulchniania ziemi

C. sadzenia nowych roślinności

D. nawożenia organicznego, mineralnego oraz wapnowania

Stosowanie pestycydów podczas upraw nie jest częścią procesów rekultywacyjnych gleb, ponieważ rekultywacja ma na celu przywrócenie i poprawę jakości gleby oraz ekosystemów, a nie wprowadzanie chemikaliów, które mogą mieć negatywny wpływ na środowisko. Rekultywacja gleb opiera się na naturalnych metodach, takich jak sadzenie roślin, które wspierają regenerację biologiczną, oraz nawożeniu organicznym i mineralnym, które dostarczają niezbędnych składników odżywczych. Przykładem może być stosowanie kompostu lub nawozów zielonych, które wzbogacają glebę i poprawiają jej strukturę, co sprzyja zdrowemu wzrostowi roślin. Celem rekultywacji jest stworzenie zrównoważonego środowiska, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami rolniczymi. Właściwe praktyki rekultywacyjne powinny koncentrować się na zwiększeniu bioróżnorodności oraz odbudowie naturalnych cykli biogeochemicznych, co jest korzystne dla ekosystemów i ludzi.

Pytanie 15

Głównym powodem zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi jest sektor przemysłowy

A. tekstylno-drzewny

B. żywnościowy

C. medyczny

D. hutniczy i energetyczny

Odpowiedzi wskazujące na przemysł spożywczy, farmaceutyczny, włókienniczy czy drzewny nie są związane w wystarczającym stopniu z problematyką zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi. Zgłaszanie przemysłu spożywczego jako głównego źródła zanieczyszczeń jest mylące, ponieważ jego procesy produkcyjne zazwyczaj nie generują metali ciężkich w takim stopniu jak przemysł hutniczy. Z kolei przemysł farmaceutyczny, chociaż może generować różne zanieczyszczenia chemiczne, nie jest typowym źródłem metali ciężkich w glebie, a jego odpady są regulowane przez surowe przepisy dotyczące gospodarki odpadami. Przemysł włókienniczy również nie jest głównym źródłem metalicznych zanieczyszczeń, a jego wpływ na glebę jest bardziej związany z chemikaliami używanymi w procesach barwienia. Przemysł drzewny, mimo że może przyczyniać się do degradacji gleb, szczególnie przez niewłaściwe praktyki zarządzania odpadami, nie emituje metali ciężkich w istotnych ilościach. Te błędne przekonania mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki różnych branż oraz ich wpływu na środowisko. Kluczowe jest, aby różnicować źródła zanieczyszczeń i zrozumieć, które sektory gospodarki są odpowiedzialne za konkretne problemy ekologiczne. Lepiej jest skupić się na zrozumieniu, jak różne procesy przemysłowe wpływają na jakość gleby oraz jakie środki można podjąć w celu minimalizacji tych skutków.

Pytanie 16

Najskuteczniejszym sposobem na zmniejszenie emisji tlenku węgla do atmosfery w wyniku spalania paliw płynnych w silnikach spalinowych jest

A. rozwój transportu publicznego na liniach autobusowych oraz prywatnego transportu

B. rozwój transportu publicznego opartego na regionalnym ruchu kolejowym oraz systemu tramwajowego

C. zmniejszenie opłat za użytkowanie pojazdów spalinowych

D. rozbudowa stref przemysłowych w obszarach miejskich

Rozwój transportu publicznego opartego na kolejowym ruchu regionalnym oraz systemie linii tramwajowych jest najskuteczniejszą metodą ograniczenia emisji tlenku węgla, ponieważ przyczynia się do zmniejszenia liczby pojazdów spalinowych na drogach. Transport kolejowy, charakteryzujący się większą wydajnością energetyczną i zdolnością do przewożenia większej liczby pasażerów na jednostkę energii, w znacznym stopniu ogranicza emisje związane z indywidualnym transportem samochodowym. W krajach, które skutecznie wdrożyły systemy transportu kolejowego, takich jak Niemcy czy Szwajcaria, zaobserwowano znaczny spadek emisji CO2 oraz poprawę jakości powietrza. Również linie tramwajowe, będące częścią zintegrowanego systemu transportowego, redukują potrzeby korzystania z pojazdów spalinowych w miastach, co jest zgodne z obowiązującymi normami unijnymi dotyczącymi jakości powietrza. Kluczowe jest także wdrażanie innowacji w zakresie energii odnawialnej w systemach transportowych, co dodatkowo przyczynia się do redukcji szkodliwych emisji.

Pytanie 17

W jakim urządzeniu nie występuje proces degradacji organicznych związków zawartych w ściekach?

A. W osadniku typu Imhoffa

B. W złożu biologicznym nawadnianym

C. W aeratorze

D. W komorze osadu czynnego

Aerator to urządzenie, w którym zachodzi proces napowietrzania ścieków, a nie ich rozkładu. Jego głównym celem jest dostarczenie tlenu do mikroorganizmów, które w innych częściach systemu oczyszczania ścieków prowadzą procesy biodegradacji. W aeratorze następuje intensywne mieszanie ścieków z powietrzem, co sprzyja rozwojowi tlenowych mikroorganizmów, ale to właśnie w innych urządzeniach, takich jak osadnik czynny czy złoże biologiczne, zachodzi faktyczny proces rozkładu związków organicznych. W dobrych praktykach dotyczących oczyszczania ścieków, aeratory są kluczowe dla utrzymania odpowiednich warunków tlenowych, co z kolei wpływa na efektywność całego systemu. Przykładem zastosowania aeratorów jest ich wykorzystanie w oczyszczalniach ścieków komunalnych, gdzie są one niezbędne do zapewnienia odpowiedniej ilości tlenu dla procesów biologicznych. Standardy dotyczące jakości powietrza dostarczanego do aeratorów są zgodne z normami europejskimi, co zapewnia ich efektywność operacyjną.

Pytanie 18

Który dokument określa zasady użytkowania przestrzeni dla ochrony zasobów środowiskowych?

A. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

B. Raport oddziaływania na środowisko

C. Ocena ryzyka ekologicznego

D. Strategia rozwoju regionalnego

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) to kluczowy dokument, który precyzuje zasady użytkowania przestrzeni w kontekście ochrony zasobów środowiskowych. Jest to akt prawa miejscowego, który wskazuje, jak można zagospodarować dany teren, uwzględniając potrzeby ochrony środowiska. Dzięki MPZP możliwe jest planowanie przestrzenne w sposób zrównoważony, co oznacza, że uwzględnia się nie tylko potrzeby gospodarcze i społeczne, ale także ekologiczne. Przykładowo, w planach tych uwzględnia się obszary, które powinny być chronione ze względu na ich wartości przyrodnicze, jak rezerwaty przyrody czy parki krajobrazowe. Ponadto, plan ten może zawierać ograniczenia dotyczące wysokości zabudowy czy procentu powierzchni biologicznie czynnej, co ma na celu zachowanie bioróżnorodności i naturalnych zasobów. W praktyce, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest narzędziem, które wspiera realizację polityki ochrony środowiska na poziomie lokalnym, jednocześnie umożliwiając zrównoważony rozwój regionu zgodnie z zasadami ochrony środowiska. W ten sposób, MPZP przyczynia się do harmonijnej koegzystencji człowieka i natury w ramach wspólnej przestrzeni.

Pytanie 19

Smog to zjawisko, które głównie jest efektem

A. niską emisją" zanieczyszczeń z prywatnych gospodarstw domowych

B. zanieczyszczeniem powietrza wynikającym z wysypisk odpadów komunalnych

C. dużym natężeniem ruchu samochodowego na autostradach

D. wzmożonym ruchem lotniczym

Zjawisko smogu nie jest jedynie efektem ruchu pojazdów na autostradach, chociaż transport jest jednym z wielu czynników wpływających na jakość powietrza. Wysoki ruch drogowy może prowadzić do emisji spalin, które zawierają szkodliwe substancje, ale głównymi źródłami smogu są lokalne źródła emisji, takie jak gospodarstwa domowe opalane węglem. Emisje związane z ruchem drogowym mają większy wpływ na gęstość smogu w miastach, jednak ich znaczenie maleje w porównaniu do niskiej emisji z pieców grzewczych. Z kolei zanieczyszczenie powietrza spowodowane wysypiskami odpadów komunalnych jest również istotnym problemem, ale wpływa głównie na inne aspekty jakości powietrza, a nie na smog w tradycyjnym rozumieniu, który jest związany z pyłami i związkami chemicznymi w atmosferze. Wzrost ruchu lotniczego, choć może przyczynić się do ogólnego zanieczyszczenia powietrza, nie ma bezpośredniego wpływu na smog w miastach, ponieważ dotyczy innej skali i rodzaju emisji. Typowe błędy myślowe mogą obejmować uproszczenie przyczyn smogu tylko do jednego źródła, zamiast dostrzegania jego złożoności i wielu interakcji między różnymi czynnikami. W rzeczywistości skuteczna walka ze smogiem wymaga holistycznego podejścia, które uwzględnia różnorodne źródła zanieczyszczeń.

Pytanie 20

Ochrona gatunków roślin, zwierząt, grzybów oraz elementów przyrody nieożywionej w ich naturalnych siedliskach nazywana jest ochroną

A. czynną

B. częściową

C. in situ

D. ex situ

Wybór odpowiedzi ex situ odnosi się do ochrony gatunków w warunkach laboratoryjnych lub hodowlanych, co oznacza, że organizmy są przenoszone z ich naturalnych siedlisk do innego miejsca, co może prowadzić do utraty ich naturalnych zachowań oraz interakcji społecznych. Tego rodzaju podejście może być stosowane w przypadku gatunków zagrożonych, jednak nie jest odpowiednie dla zapewnienia ich długoterminowej przyszłości. Inne odpowiedzi, takie jak częściowa czy czynna, sugerują podejścia, które nie oddają istoty ochrony in situ. Ochrona częściowa może odnosić się jedynie do wybranych elementów ekosystemu, co nie bierze pod uwagę kompleksowości interakcji w przyrodzie. Ochrona czynna, natomiast, koncentruje się na podejmowaniu działań aktywnych w ochronie gatunków, jednak wymaga ona wcześniejszej ochrony ich naturalnych siedlisk. Przy podejmowaniu decyzji o strategiach ochrony gatunków ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczna ochrona bioróżnorodności opiera się na zrównoważonym podejściu, które integruje zarówno metody in situ, jak i ex situ, w zależności od specyficznych potrzeb danego gatunku oraz jego środowiska.

Pytanie 21

Jakie odpady obojętne mogą posłużyć do stworzenia warstwy izolacyjnej na wysypisku?

A. gleba i ziemia, w tym kamienie

B. osad ściekowy

C. liście, trawa, ścięte gałęzie

D. odpady opakowaniowe z tektury i papieru

Odpady obojętne, takie jak gleba i ziemia, w tym kamienie, są powszechnie stosowane do tworzenia warstwy izolacyjnej składowisk odpadów. To podejście jest zgodne z normami ochrony środowiska, które nakładają obowiązek minimalizowania ryzyka kontaminacji gleby i wód gruntowych. Gleba i kamienie stanowią skuteczną barierę, która ogranicza migrację szkodliwych substancji w przypadku ewentualnych wycieków. W praktyce, stosowanie tych materiałów przyczynia się do zwiększenia stabilności składowisk oraz ich integracji z otaczającym środowiskiem. W procesie tworzenia warstwy izolacyjnej, wykorzystuje się również różnorodne klasyfikacje i testy materiałów zgodnie z obowiązującymi normami, co zapewnia ich odpowiednią jakość i bezpieczeństwo. Przykładowo, w krajach z rozwiniętą infrastrukturą odpadową, taką jak Niemcy czy Szwecja, stosuje się standardy dotyczące budowy i zarządzania składowiskami, które w znacznym stopniu opierają się na wykorzystaniu odpadów obojętnych. Dodatkowo, te materiały mają niską wartość energetyczną i nie są uważane za odpady niebezpieczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w procesie rekultywacji i budowy składowisk.

Pytanie 22

Wskaź dokument, który jest używany do rejestracji odpadów?

A. Karta ewidencji odpadu oraz przekazania odpadu

B. Karta transportowania odpadów

C. Karta magazynowania odpadu

D. Karta postępowania i rekultywacji odpadów

Karta transportowania odpadów, karta magazynowania odpadu oraz karta postępowania i rekultywacji odpadów to dokumenty, które spełniają różne zadania w obszarze zarządzania odpadami, ale nie są odpowiednie do rejestrowania samego procesu wytwarzania i przekazywania odpadów. Karta transportowania odpadów skupia się na aspektach związanych z przewozem odpadów, takich jak dokumentowanie tras transportu i środków transportu, co jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i ochrony środowiska, jednak nie obejmuje ewidencjonowania samego wytwarzania odpadów. Z kolei karta magazynowania odpadu dokumentuje miejsca oraz warunki przechowywania odpadów, co jest ważne dla zapewnienia bezpieczeństwa operacyjnego, ale nie jest narzędziem do monitorowania ich przepływu. Karta postępowania i rekultywacji odpadów dotyczy działań podejmowanych w zakresie przetwarzania i przywracania terenu do stanu pierwotnego po zanieczyszczeniach, jednak również nie zajmuje się ewidencją ani przekazywaniem odpadów. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów i ich funkcji, co prowadzi do niepełnej lub błędnej ewidencji, a w konsekwencji do naruszenia przepisów prawa ochrony środowiska. Zgodnie z przepisami prawa, konieczne jest prowadzenie kompleksowej ewidencji, co w praktyce oznacza, że wytwórcy odpadów muszą skupić się na karcie ewidencji odpadu oraz przekazania odpadu, aby spełnić swoje obowiązki prawne oraz przyczynić się do zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 23

Jakie zadania realizuje Państwowy Monitoring Środowiska?

A. eliminowanie poważnych incydentów w środowisku

B. nadzór nad przestrzeganiem norm związanych z higieną środowiska

C. uzyskiwanie środków z UE na cele ochrony przyrody

D. zbieranie, analizowanie i publikowanie danych dotyczących środowiska

Celem Państwowego Monitoringu Środowiska jest gromadzenie, przetwarzanie i rozpowszechnianie informacji o stanie środowiska, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i ochrony zasobów naturalnych. Monitorowanie środowiska polega na systematycznym zbieraniu danych dotyczących jakości powietrza, wody, gleby oraz bioróżnorodności. Przykładami zastosowania tych informacji są raporty o stanie środowiska, które są podstawą do podejmowania decyzji politycznych oraz działań legislacyjnych mających na celu ochronę środowiska. Dobre praktyki w zakresie monitorowania środowiska obejmują stosowanie standardów takich jak ISO 14001, które przyczyniają się do lepszego zarządzania środowiskowego w organizacjach. Dodatkowo, dane z monitoringu są wykorzystywane w planowaniu przestrzennym, co pozwala na identyfikację obszarów wymagających szczególnej ochrony lub rewitalizacji. To podejście sprzyja zrównoważonemu rozwojowi, umożliwiając równoczesne dbanie o ekosystemy oraz potrzeby społeczności lokalnych.

Pytanie 24

Wymienione w ramce metody pomiarowe dotyczą badania

metody automatyczne - stacje stałe, metody automatyczne - stacje mobilne, metody manualne (aspiratory, pyłomierze), metody pasywne

A. wody powierzchniowej.

B. powietrza.

C. hałasu.

D. wody podziemnej.

Metoda pomiarowa dotycząca badania powietrza jest kluczowym elementem monitorowania jakości atmosfery, co ma istotne znaczenie dla ochrony zdrowia ludzi oraz środowiska. Stacje stałe i mobilne zapewniają ciągłe zbieranie danych na temat składników powietrza, takich jak dwutlenek azotu, ozon czy pyły zawieszone. Metody manualne, jak aspiratory i pyłomierze, umożliwiają pobieranie próbek, które następnie analizowane są w laboratoriach, co pozwala na dokładniejszą ocenę jakości powietrza. Metody pasywne, stosowane w długoterminowym monitorowaniu, pozwalają na zbieranie danych o koncentracji zanieczyszczeń w dłuższym okresie. Przykładem zastosowania tych metod jest program monitorowania jakości powietrza, który realizowany jest w wielu miastach, aby informować mieszkańców o poziomie zanieczyszczeń i podejmować odpowiednie działania w przypadku ich przekroczenia. W praktyce stosowanie tych metod opiera się na standardach takich jak normy ISO oraz wytyczne WHO, co zapewnia wiarygodność i porównywalność danych.

Pytanie 25

Zniszczenie naturalnego środowiska na danym terenie przez wywołanie nieodwracalnych zmian w strukturze oraz działaniu mechanizmów przyrodniczych nazywane jest

A. degradacją środowiska

B. rewaloryzacją środowiska

C. dewastacją środowiska

D. rewitalizacją środowiska

Dewastacja środowiska to tak naprawdę poważny problem. Mówiąc prościej, to trwałe uszkodzenie ekosystemów, które dzieje się często przez naszą działalność, taką jak przemysł czy budowa nowych osiedli. Kiedy coś jest dewastowane, to już się tego nie da naprawić, co często prowadzi do utraty wielu gatunków roślin i zwierząt. Przykład? Wycinanie lasów dla nowych budynków – to wpływa nie tylko na dziką przyrodę, ale też na nasz klimat. Dlatego tak ważne jest monitorowanie tych zjawisk i działanie na rzecz ochrony natury, na przykład przez wprowadzanie strategii zrównoważonego rozwoju. Warto wspomnieć o standardach jak ISO 14001, które pomagają w lepszym zarządzaniu środowiskiem i ograniczaniu działań, które mogą zaszkodzić ekosystemom.

Pytanie 26

Aby zminimalizować ryzyko zagrożeń podczas nalewania i rozcieńczania stężonego kwasu siarkowego(VI), laborant powinien nałożyć:

A. fartuch ochronny, okulary typu gogle, rękawice ochronne przed chemikaliami

B. fartuch ochronny, maskę przeciwgazową, rękawice z gumy

C. fartuch ochronny, okulary typu gogle, jednorazowe rękawice z lateksu

D. fartuch ochronny, maskę przeciwgazową, rękawice ochronne przed chemikaliami

Wybór fartucha ochronnego, okularów typu gogle oraz rękawic chroniących przed chemikaliami jest kluczowy dla bezpieczeństwa laboranta podczas pracy z kwasem siarkowym(VI). Fartuch ochronny chroni odzież i skórę przed ewentualnymi oparzeniami, które mogą wystąpić w przypadku kontaktu z tym silnym kwasem. Okulary typu gogle stanowią skuteczną barierę dla oczu, które są szczególnie wrażliwe na szkodliwe działanie substancji chemicznych. Rękawice chroniące przed chemikaliami, wykonane z materiałów odpornych na działanie kwasów, zapewniają dodatkową ochronę dłoni, minimalizując ryzyko kontaktu z substancją niebezpieczną. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, takimi jak OSHA (Occupational Safety and Health Administration) oraz GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals), stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej jest obowiązkowe w każdych warunkach, gdzie występuje ryzyko narażenia na substancje toksyczne. Przykładem zastosowania powyższych zasad może być procedura rozcieńczania kwasów, gdzie nieodpowiednie zabezpieczenie może prowadzić do poważnych wypadków. Zastosowanie właściwych środków ochrony osobistej nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również podnosi standardy pracy w laboratorium.

Pytanie 27

Która inwestycja wpłynie na ludzi oraz środowisko w sposób szczególnie niekorzystny, z perspektywy ryzyka hałasu?

A. Elektrownia jądrowa

B. Linia elektroenergetyczna

C. Autostrada

D. Zapora wodna

Autostrady są jednymi z głównych źródeł hałasu, który może negatywnie wpływać na zdrowie ludzi i środowisko przyrodnicze. Hałas drogowy jest wynikiem ruchu pojazdów, który generuje dźwięki na różnych częstotliwościach. Zgodnie z normami europejskimi, nadmierny hałas może prowadzić do zaburzeń snu, zwiększonego poziomu stresu, a także problemów ze słuchem. W obszarach o dużym natężeniu ruchu, takich jak autostrady, poziomy hałasu mogą przekraczać 70 dB, co jest uważane za poziom szkodliwy dla zdrowia. Dobrymi praktykami są stosowanie ekranów akustycznych oraz zielonych pasów, które mogą pomóc w redukcji hałasu. Warto również zauważyć, że inwestycje w infrastrukturę drogową powinny być odpowiednio planowane i projektowane z uwzględnieniem analizy wpływu na środowisko, aby zminimalizować negatywne skutki dźwiękowe.

Pytanie 28

W skutek awarii w miejscowości X do rzeki przedostała się duża ilość oleistych ścieków. Po jakim czasie zanieczyszczenia dotrą do miejscowości Y, zakładając, że prędkość przepływu rzeki wynosi 5 m/s, a długość odcinka między miejscowościami to 6 km?

A. Po 30 minutach

B. Po 10 minutach

C. Po 20 minutach

D. Po 15 minutach

Podczas rozwiązywania tego zadania kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad związanych z prędkością i odległością. W przypadku błędnych odpowiedzi, można zauważyć, że wiele osób może błędnie interpretować dane liczbowe lub nie uwzględniać jednostek miary. Często popełnianym błędem jest mylenie sekund z minutami, co prowadzi do zafałszowania wyników. Na przykład, jeśli ktoś obliczy czas dotarcia zanieczyszczeń jako 15 minut, mógłby uznać, że 6000 m dzieli przez 4 m/s, co jest nieprawidłowe, ponieważ powinien skorzystać z rzeczywistej prędkości rzeki wynoszącej 5 m/s. Innym typowym błędem jest niedoprecyzowanie przeliczeń jednostek, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Ważne jest, aby zawsze sprawdzać, czy jednostki są zgodne, a obliczenia przeprowadzane w odpowiedni sposób. Ponadto, w kontekście ochrony środowiska, zrozumienie dynamiki przepływu rzek jest niezbędne do efektywnego zarządzania i przeciwdziałania skutkom zanieczyszczenia. Nieprawidłowe oszacowanie czasu dotarcia zanieczyszczeń może prowadzić do niewłaściwych decyzji w zakresie reakcji kryzysowych, co z kolei może wpłynąć na skuteczność działań mających na celu ochronę wód i zdrowia publicznego. W związku z tym, zrozumienie zagadnień związanych z prędkością wody oraz jej wpływu na transport zanieczyszczeń jest kluczowe w kontekście działań ochronnych.

Pytanie 29

Korzystając z danych i wytycznych pobierania próbek wody do badań laboratoryjnych określ, którą próbkę pobrano w sposób prawidłowy.

Fragment wytycznych pobierania próbek wody do badań - Instrukcja WIOŚ w Warszawie
Pobierając próbki wody należy: w przypadku pobierania próbek z płytkich i wąskich cieków zwracać uwagę, aby nie zmącić wody osadem dennym; próbki wód powierzchniowych płynących pobierać z nurtu na głębokości ok. 20÷50 cm poniżej zwierciadła wody lub dolnej powierzchni pokrywy lodowej, w przypadku rzek o głębokości mniejszej od 50 cm punkt pobrania powinien znajdować się na około 1/3 głębokości; próbki wód stojących należy pobierać w najgłębszym miejscu czaszy zbiornika z głębokości ok. 20÷50 cm poniżej zwierciadła wody lub powierzchni pokrywy lodowej.
Próbka	Rodzaj wody powierzchniowej	Miejsce poboru	Głębokość jeziora/ rzeki [cm]	Głębokość poboru próbki liczona od poziomu zwierciadła wody [cm]
A.	rzeka	brzeg	100	40
B.	rzeka	nurt	48	16
C.	jezioro	najgłębsze miejsce w zbiorniku	1000	60
D.	jezioro	najpłytsze miejsce w zbiorniku	500	20

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Odpowiedzi A, C i D mija się z wymogami dotyczącymi pobierania próbek wody, więc prowadzą do niedokładnych wyników. Próbka A została pobrana zbyt płytko, więc nie wzięła pod uwagę zanieczyszczeń, które mogą być głębiej w wodzie. Czasami zapomina się, że zanieczyszczenia mogą być różne w zależności od głębokości, a próbki brane przy powierzchni nie zawsze oddają rzeczywisty stan jakości. Próbka C to też nie najlepszy wybór, bo mogła być pobrana w miejscu, gdzie woda była zanieczyszczona, co wpływa na wyniki. A próbka D, jeśli została wzięta w pobliżu ujścia rzeki czy stref przemysłowych, może też być mało reprezentatywna. Ważne jest, żeby robić próbki w odpowiednich warunkach, bo źle pobrana próbka, niby "reprezentatywna", może wprowadzić w błąd i źle zarządzać zasobami wodnymi. Dobry sposób pobierania próbek to klucz do dokładnych wyników, co jest istotne dla ochrony środowiska.

Pytanie 30

W zakładzie przemysłowym, który posiada amoniakalną instalację chłodniczą, doszło do rozszczelnienia zaworu odcinającego na rurociągu transportującym amoniak. W takiej sytuacji powinno się najpierw

A. odciąć dopływ amoniaku do tej części instalacji, z której nastąpił wyciek

B. włączyć wentylację awaryjną i przystąpić do neutralizacji par z użyciem chloru

C. wysłać zespół naprawczy, który będzie miał na sobie gumowe obuwie, aby zlikwidować problem

D. ewakuować pracowników ze strefy skażonej w kierunku zgodnym z kierunkiem wiatru

Wysłanie ekipy naprawczej bez wcześniejszego odcięcia dopływu amoniaku jest niebezpieczne i może prowadzić do poważnych konsekwencji. Pracownicy powinni zawsze unikać sytuacji, w której narażeni są na kontakt z substancjami chemicznymi, takimi jak amoniak, bez odpowiednich środków ochrony osobistej oraz przed podjęciem działań eliminujących zagrożenie. Uruchomienie wentylacji awaryjnej oraz neutralizacja par przy użyciu chloru to również nieodpowiednie kroki, które mogą wprowadzić dodatkowe ryzyko. Chociaż wentylacja może być pomocna w rozprzestrzenianiu się oparów, sama w sobie nie eliminuje zagrożenia. Neutralizacja par nie tylko wymaga znajomości specyfiki chemicznej, ale także może prowadzić do niebezpiecznych reakcji chemicznych. Ewakuacja pracowników ze strefy skażonej w stronę zgodną z kierunkiem wiatru również nie rozwiązuje pierwotnego problemu, bo może jedynie tymczasowo zredukować narażenie. Kluczowym błędem w myśleniu jest pomijanie pierwszego, krytycznego kroku, jakim jest odcięcie źródła zagrożenia, co powinno być zawsze priorytetem w każdej sytuacji awaryjnej związanej z substancjami niebezpiecznymi.

Pytanie 31

Wskaż, która lokalizacja punktu pomiarowego jest zgodna z przepisami, jeżeli pomiar ma być reprezentatywny dla jakości powietrza badanej przy linii zabudowy.

KRYTERIA LOKALIZACJI PUNKTÓW POMIAROWYCH POWIETRZA
rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 czerwca 2018 r.
w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu

1) wyboru lokalizacji punktów pomiarowych należy dokonać w taki sposób, aby:

a) wlot czerpni był zlokalizowany w odległości kilku metrów od budynków, balkonów, drzew i innych przeszkód oraz co najmniej 0,5 m od najbliższego budynku w przypadku punktów pobierania próbek reprezentatywnych dla jakości powietrza przy linii zabudowy,

b) czerpnia znajdowała się na wysokości od 1,5 m (strefa oddychania) do 4 m powyżej poziomu gruntu; dopuszcza się wyższe usytuowanie czerpni w przypadkach, gdy punkt pomiarowy ma być reprezentatywny dla większego obszaru,

c) punkty pomiarowe substancji przy prowadzeniu pomiarów ze względu na oddziaływanie transportu były lokalizowane w odległości co najmniej 25 m od granicy głównych skrzyżowań, na których krzyżują się drogi o największym natężeniu ruchu i które przerywają przepływ ruchu drogowego oraz powodują emisje (zatrzymywanie i ruszanie z miejsca) inne niż pozostała część drogi; punkty te nie mogą być jednak zlokalizowane w odległości większej niż 10 m od krawężnika,

d) czerpnia, w przypadku pomiarów ozonu, znajdowała się w odległości co najmniej 10 m od najbliższej drogi, ale tym większej, im większe jest natężenie ruchu drogowego, oraz z dala od takich źródeł emisji substancji do powietrza, jak paleniska i kominy.

A. Odległość 10 m od najbliższej drogi; wysokość 4 m powyżej poziomu gruntu.

B. Odległość 1 m od najbliższego budynku; wysokość 2 m powyżej poziomu gruntu.

C. Odległość 25 m od najbliższego skrzyżowania; wysokość 30 cm powyżej poziomu gruntu.

D. Odległość 30 cm od najbliższego budynku; wysokość 1 m powyżej poziomu gruntu.

Wybór miejsca do pomiaru jakości powietrza jest kluczowy dla tego, jak wiarygodne będą wyniki. Niestety, niektóre odpowiedzi, które podałeś, mają spore błędy. Na przykład, wskazanie 10 m od najbliższej drogi i na wysokości 4 m to złe podejście, bo takie ustawienie nie bierze pod uwagę, że bliskość obiektów może zmieniać jakość powietrza. Ta wysokość też jest wyższa niż zazwyczaj zaleca się, co może trochę zniekształcić wyniki. Z kolei wskazanie 25 m od skrzyżowania to przesada – taka odległość sprawia, że pomiary mogą być mało precyzyjne, bo źródła zanieczyszczeń typowo są znacznie bliżej. A opcja 30 cm od budynku to już kompletnie nietrafiony wybór, bo narusza podstawowe zasady odległości i naraża pomiary na zanieczyszczenia dobywające się z budynku. Takie błędne miejsca do pomiaru po prostu dają dane, które mogą być mało użyteczne, a to sprzeczne z rzetelnością, której potrzebujemy w monitorowaniu jakości powietrza.

Pytanie 32

Aby zmierzyć przezroczystość wody w laboratorium, powinno się wykorzystać

A. cylindry Nesslera

B. aparatu Proctora

C. refraktometr Abbego

D. przyrząd Snellena

Refraktometr Abbego jest narzędziem stosowanym do pomiaru współczynnika załamania światła, co w praktyce może dostarczyć informacji o składzie chemicznym cieczy, ale nie jest odpowiednim przyrządem do bezpośredniego oznaczania przezroczystości wody. Tymczasem cylindry Nesslera są używane do analizy stężenia zanieczyszczeń w wodzie, a ich zastosowanie nie jest związane z pomiarem przezroczystości. Aparat Proctora, z kolei, jest wykorzystywany w geotechnice do badania zagęszczenia gruntów, co nie ma związku z analizą jakości wody. Przy wyborze odpowiedniego narzędzia do pomiarów, istotne jest rozumienie funkcji i zastosowania poszczególnych przyrządów. Istnieje powszechne nieporozumienie, że różne urządzenia pomiarowe są wymienne, co prowadzi do błędnych wniosków. Aby dokładnie ocenić jakość wody, należy korzystać z narzędzi stworzonych do konkretnych pomiarów, a każda technika ma swoje specyficzne zastosowanie oraz ograniczenia. Skuteczne oznaczanie przezroczystości wody wymaga precyzyjnych przyrządów, które nie tylko dokonują pomiarów, ale także spełniają określone normy jakościowe.

Pytanie 33

Uszkodzenia liści, wrażliwość na ataki owadów, karłowatość drzew, nadmierny rozwój pewnych organizmów wodnych, erozja murów w wyniku reakcji z wapniem oraz metalowymi konstrukcjami na skutek korozji to następstwo

A. powiększania się dziury ozonowej

B. opadu kwaśnych deszczy

C. efektu cieplarnianego

D. powstania smogu

Opady kwaśnych deszczy to takie ciekawe zjawisko. Dzieje się to, gdy zanieczyszczenia w powietrzu, jak dwutlenek siarki czy tlenki azotu, reagują z wodą i innymi substancjami chemicznymi. W wyniku tych reakcji powstają kwasy, które potem spadają na ziemię w formie deszczu. To ma naprawdę duży wpływ na środowisko, zwłaszcza na rośliny i ekosystemy. Na przykład, kwasy mogą uszkadzać liście, co prowadzi do ich obumierania. W zasadzie, drzewka mogą przez to 'karłowacieć', bo ich zdolność do fotosyntezy i wzrostu się zmniejsza. A jeśli chodzi o wodę deszczową, to ta, która ma niskie pH, może zaszkodzić organizmom wodnym, co z kolei zaburza równowagę w ekosystemach wodnych. Nawet mury z wapienia czy metalowe konstrukcje mogą nieco ucierpieć z powodu reakcji chemicznych kwasów z minerałami. Dlatego tak ważne jest, żebyśmy rozumieli, jakie konsekwencje mają kwaśne deszcze. To może nam pomóc w tworzeniu lepszych strategii ochrony środowiska i zarządzania terenami, które są narażone na te wpływy, na przykład przez wprowadzenie przepisów dotyczących emisji zanieczyszczeń oraz kontrolowanie jakości gleby i wód.

Pytanie 34

Oblicz ile ścieków dopłynie w ciągu doby do oczyszczalni przy założeniu, że do kanalizacji jest podłączonych 1000 mieszkańców. Do bilansu należy wliczyć także ścieki infiltracyjne.

Dane do obliczeń:
- ilość ścieków produkowanych przez mieszkańca dla ścieków dopływających kanalizacją - 120 l/M×d,
- ilość wód infiltracyjnych przedostających się do kanalizacji - 75 % średniego dopływu ścieków bytowych.

A. 127,50 m3/d

B. 250,55 m3/d

C. 210,00 m3/d

D. 170,00 m3/d

Aby zrozumieć, dlaczego odpowiedź 210,00 m3/d jest prawidłowa, należy przyjrzeć się metodologii obliczeń związanych z ilością ścieków dopływających do oczyszczalni. Zakładając, że każdy mieszkaniec generuje średnio 120 litrów ścieków na osobę dziennie, przy 1000 mieszkańców, całkowita produkcja ścieków bytowych wynosi 120 m3/d. Dodatkowo, uwzględniając ścieki infiltracyjne, które stanowią 75% wartości ścieków bytowych, dochodzimy do kolejnych 90 m3/d. Zsumowanie obu wartości daje 210 m3/d. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w projektowaniu systemów kanalizacyjnych oraz oczyszczalni ścieków, ponieważ pozwalają na odpowiednie wymiarowanie infrastruktury, a także na przewidywanie obciążenia oczyszczalni. W praktyce, znajomość takich wyliczeń jest niezbędna dla inżynierów zajmujących się gospodarką wodną, aby zapewnić efektywne i bezpieczne zarządzanie odpadami oraz utrzymanie standardów jakości wód. Dodatkowo, zgodnie z normami PN-EN 12056, projektowanie systemów kanalizacyjnych powinno opierać się na rzetelnych danych o obciążeniu oraz na prognozach dotyczących rozwoju urbanistycznego.

Pytanie 35

Warunkiem zapewniającym prawidłowy przebieg procesu kompostowania jest

A. właściwa temperatura oraz ciśnienie

B. odpowiednia struktura granulometryczna masy kompostowanej

C. osuchana masa kompostu

D. obecność bakterii termofilnych

Udział bakterii termofilnych jest kluczowym czynnikiem warunkującym prawidłowy przebieg procesu kompostowania. Te mikroorganizmy, działające w wyższych temperaturach, odgrywają istotną rolę w rozkładzie materii organicznej, skutecznie przekształcając ją w humus. Proces kompostowania rozpoczyna się w temperaturze około 40°C, a bakterie termofilne preferują temperatury od 50°C do 70°C, co pozwala na szybszy rozkład związków organicznych oraz skuteczne eliminowanie patogenów i nasion chwastów. Przykładowo, w profesjonalnych systemach kompostowania, kontrola temperatury i udział bakterii termofilnych są monitorowane, aby zapewnić efektywność procesu. Dobre praktyki w branży kompostowania uwzględniają także dbałość o odpowiednie warunki tlenowe, co sprzyja rozwojowi tych niezwykle pożądanych mikroorganizmów. Właściwe zarządzanie tymi czynnikami wpływa na jakość końcowego produktu, jakim jest kompost, który jest cennym nawozem organicznym, wspierającym zdrowie gleby i roślin.

Pytanie 36

Cykliczne pojawianie się niewielkich ilości SO2 w atmosferze na obszarach wolnych od zanieczyszczeń jest skutkiem

A. nadmiernej ekspansji dużej fauny

B. wzrastającej ilości kwaśnych opadów deszczu

C. zmiennych warunków klimatycznych

D. transgranicznego przemieszczania się zanieczyszczeń

Odpowiedź dotycząca transgranicznego przemieszczania się zanieczyszczeń jest prawidłowa, ponieważ zjawisko to odnosi się do przenoszenia substancji szkodliwych, takich jak dwutlenek siarki (SO2), z jednego kraju do drugiego. W przypadku SO2, jego emisja może pochodzić z różnych źródeł przemysłowych, elektrowni czy transportu w skali międzynarodowej. W wyniku prądów powietrznych i warunków atmosferycznych, zanieczyszczenia te mogą przemieszczać się na znaczne odległości, docierając nawet do terenów, które wydają się być wolne od lokalnych źródeł emisji. Przykładem może być sytuacja, gdy zanieczyszczenia emitowane w krajach o dużej intensywności przemysłowej mogą wpływać na jakość powietrza w sąsiednich krajach, prowadząc do powstawania smogu i zwiększonej kwasowości opadów. Zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej dotyczącymi jakości powietrza, monitorowanie i zarządzanie zanieczyszczeniami atmosferycznymi, w tym SO2, są kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego oraz środowiska. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że nawet w obszarach o ograniczonej działalności przemysłowej, zanieczyszczenia mogą być efektem działań zachodzących poza ich granicami.

Pytanie 37

Wskaż, które z poniższych stwierdzeń nie opisuje metody klasyfikacji odpadów według regulacji Ministra Środowiska?

A. Kody odpadów mają sześć cyfr

B. Wykaz odpadów niebezpiecznych jest ujęty w osobnym katalogu

C. Regulacja zawiera katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje

D. Odpady w katalogu zostały podzielone na 20 kategorii

Odpowiedź, że wykaz odpadów niebezpiecznych jest ujęty w osobnym katalogu, jest prawidłowa, ponieważ w myśl przepisów prawa, w tym przede wszystkim rozporządzenia Ministra Środowiska, odpady niebezpieczne muszą być klasyfikowane w sposób odrębny od innych rodzajów odpadów. Katalog odpadów, który jest częścią polskiego systemu gospodarki odpadami, obejmuje różne kategorie odpadów, ale odpady niebezpieczne są klasyfikowane w osobnym wykazie ze względu na ich potencjalne oddziaływanie na zdrowie ludzi i środowisko. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest identyfikacja i segregacja odpadów w przedsiębiorstwach, gdzie odpady niebezpieczne wymagają specjalnego traktowania, a także raportowania zgodnie z obowiązującymi przepisami. W praktyce, firmy muszą posiadać odpowiednie procedury zarządzania odpadami, aby zapewnić zgodność z normami ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa. Właściwa klasyfikacja i segregacja odpadów niebezpiecznych mają kluczowe znaczenie dla minimalizacji ryzyka oraz przestrzegania ustawowych wymogów, co jest istotnym elementem odpowiedzialności ekologicznej przedsiębiorstw.

Pytanie 38

Chlorator to urządzenie wykorzystywane do uzdatniania wody w procesie

A. demineralizacji

B. defosfatacji

C. dezynfekcji

D. dechloracji

Chlorator to fajne urządzenie do uzdatniania wody, które działa na zasadzie dezynfekcji. Wprowadza się do wody chlor, a to jeden z najlepszych sposobów na eliminację bakterii i wirusów, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Chloratory zazwyczaj spotyka się w wodociągach oraz na basenach, żeby woda pitna była bezpieczna i czysta. Warto wiedzieć, że według standardów WHO, odpowiednie dozowanie chloru znacząco zmniejsza ryzyko chorób zakaźnych. Jak się dobrze ustawi chlor w wodzie, to można osiągnąć super efekty dezynfekcji, a przy tym zminimalizować tworzenie produktów ubocznych, jak trihalometany. Dodatkowo, nowoczesne chloratory mogą działać automatycznie, co ułatwia kontrolowanie poziomu chloru, a to jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu jakością wody.

Pytanie 39

Do naturalnych zagrożeń ekologicznych środowiska nie wlicza się

A. długotrwałych przemysłowych emisji pyłów

B. huraganów i tornad

C. długotrwałych intensywnych mrozów

D. suszy oraz erupcji wulkanów

Długotrwałe przemysłowe emisje pyłów nie są naturalnym zagrożeniem ekologicznym, ponieważ są wynikiem działalności ludzkiej, a nie procesów atmosferycznych czy geologicznych. W przeciwieństwie do zjawisk takich jak susze, huragany czy trąby powietrzne, które są naturalnymi procesami, emisje pyłów są kontaminacją środowiska wywołaną przez przemysł, w tym produkcję, transport i spalanie paliw. Przykładem mogą być zakłady przemysłowe emitujące zanieczyszczenia powietrza, co prowadzi do problemów zdrowotnych i degradacji środowiska. Zgodnie z normami ochrony środowiska, jak ISO 14001, przedsiębiorstwa zobowiązane są do minimalizowania wpływu swojej działalności na środowisko, co obejmuje kontrolę i redukcję emisji zanieczyszczeń. Dlatego rozumienie różnicy między naturalnymi zagrożeniami a wynikami działalności ludzkiej jest kluczowe dla strategii zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 40

Niebezpieczne materiały, substancje oraz mieszaniny chemiczne, które są uznawane za niebezpieczne według regulacji dotyczących substancji chemicznych zagrażających zdrowiu i życiu, nie mogą być składowane w pojemnikach

A. z szczelnymi zamknięciami

B. z odpowiednim opisem i oznaczeniem

C. przeznaczonych do żywności

D. oznakowanych znakami ostrzegawczymi

Odpowiedź "do środków spożywczych" jest poprawna, ponieważ przechowywanie materiałów niebezpiecznych w pojemnikach przeznaczonych dla środków spożywczych stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi. Według przepisów dotyczących substancji chemicznych, pojemniki, w których przechowywane są substancje niebezpieczne, muszą być odpowiednio oznakowane i przeznaczone do tego celu. Pojemniki do środków spożywczych mogą nie mieć odpowiednich właściwości ochronnych, a ich wykorzystanie do substancji chemicznych może prowadzić do zanieczyszczenia żywności. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie pojemników wykonanych z materiałów odpornych na działanie substancji chemicznych oraz wyraźne oznakowanie ich etykietami informującymi o zawartości. Tego rodzaju wskazówki są zgodne z normami międzynarodowymi, takimi jak GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals), które promują bezpieczeństwo w obszarze obchodzenia się z substancjami chemicznymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej