Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:26
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:53

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Glicerynę (glicerol) stosuje się u krów jako środek zapobiegawczy wobec

A. mastitis.

B. kulawiźnie.

C. wzdęć.

D. ket ozie.

Gliceryna, znana również jako glicerol, jest stosowana jako środek profilaktyczny przeciwko ketozie u krów mlecznych. Ketoza to stan metaboliczny, który występuje, gdy organizm krowy przestaje efektywnie wykorzystywać glukozę jako źródło energii, co prowadzi do nagromadzenia ciał ketonowych we krwi. Gliceryna jest źródłem energii, które można szybko przyswoić, co pomaga w regulacji poziomu glukozy we krwi i redukcji objawów ketozy. W praktyce, podawanie gliceryny w formie dodatku do paszy może zwiększyć wydajność energetyczną krowy w okresach zwiększonego zapotrzebowania, takich jak w okresie laktacji. Standardy żywienia bydła oraz dobre praktyki w hodowli zwierząt zalecają monitorowanie stanu zdrowia krów oraz wczesne interweniowanie w przypadku objawów ketozy, co może obejmować suplementację gliceryną. Regularne stosowanie gliceryny w diecie krów mlecznych może przyczynić się do poprawy ich zdrowia oraz wydajności produkcji mleka, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Pytanie 2

Aby umieścić na dnie bruzdy górnej części skiby, należy w pługu zamontować

A. lemiesz

B. pogłębiacz

C. przedpłużek

D. krój

Przedpłużek to taki element pługa, który naprawdę robi różnicę, jeśli chodzi o głębokość orki. Dzięki niemu gleba lepiej się miesza, co jest super ważne, gdy przygotowujemy pole do uprawy. W praktyce współpracuje z lemieszem, który tnie glebę, a jego dłuższa konstrukcja sprawia, że łatwiej wchodzi w grunt. Gdy przedpłużek jest dobrze ustawiony, to nie tylko ułatwia zrywanie gleby, ale też wpływa na to, żeby gleba miała odpowiednią strukturę. Dobrze by było, żeby wybierać przedpłużek dopasowany do typu gleby i głębokości, z jaką chcemy pracować. Na glebach cięższych i gliniastych szerszy przedpłużek naprawdę ułatwia pracę, bo lepiej się osadza i zmniejsza opór. W nowoczesnych technikach orki widać, jak ważny jest przedpłużek, bo pomaga w optymalizacji procesów rolniczych.

Pytanie 3

Oblicz zapotrzebowanie na zboże dla grupy 150 tuczników, jeśli w trakcie tuczu jeden tucznik potrzebuje 270 kg mieszanki pełnoporcjowej, a procentowy udział zbóż w tej mieszance wynosi 70%?

A. 28,35 t

B. 15,00 t

C. 40,50 t

D. 18,90 t

Kiedy chcesz określić zapotrzebowanie na zboże dla stada 150 tuczników, to najpierw musisz policzyć, ile mieszanki pełnoporcjowej będą potrzebować przez cały czas tuczu. Każdy tucznik zje 270 kg mieszanki, więc dla 150 tuczników masz: 150 tuczników razy 270 kg, co wychodzi 40 500 kg mieszanki. Potem, żeby uzyskać zapotrzebowanie na zboże, musisz uwzględnić, że zboża stanowią 70% mieszanki. Zatem ilość zbóż, jaką potrzebujesz dla stada, to 40 500 kg razy 0,70, co daje 28 350 kg, czyli 28,35 tony. Te obliczenia są naprawdę ważne w hodowli, bo pomagają w planowaniu zakupu paszy, co jest kluczowe dla zdrowia tuczników i ich wydajności. Z mojego doświadczenia, znajomość tych zasad pozwala na lepsze zarządzanie kosztami i zasobami. Warto też dostosować dawki paszy w zależności od różnych czynników, jak wiek czy cel tuczu, żeby wszystko było zgodne z tym, co aktualnie mówi branża rolnicza.

Pytanie 4

Przyjmując metody hodowli w celu unikania porażenia kukurydzy głownią, należy

A. siewać odmiany wczesne odporne na tę chorobę

B. zaprawić nasiona przed siewem

C. zastosować mechaniczne metody eliminacji porażonych roślin

D. uprawiać kukurydzę w monokulturze

Niektóre z proponowanych metod mogą wydawać się skuteczne w walce z głownią kukurydzy, jednak w rzeczywistości mogą prowadzić do pogorszenia sytuacji. Zaprawianie ziarna przed wysiewem, choć może chronić przed niektórymi patogenami, nie jest wystarczające w przypadku głowni kukurydzy, ponieważ choroba ta ma wiele form i nie wszystkie z nich można zniwelować w ten sposób. Dodatkowo, uprawa kukurydzy w monokulturze znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia chorób. Monokultura prowadzi do akumulacji patogenów w glebie oraz do osłabienia bioróżnorodności, co sprawia, że choroby rozprzestrzeniają się łatwiej. Z kolei stosowanie mechanicznych metod niszczenia porażonych roślin, mimo że może być pomocne w niektórych sytuacjach, często nie eliminuje problemu u podstaw. Mechaniczne usuwanie roślin może jedynie ograniczyć widoczne objawy, ale nie zapobiega dalszemu rozprzestrzenieniu się patogenów. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że działania doraźne mogą zastąpić kompleksowe podejście do zarządzania chorobami, które powinno obejmować wybór odpornych odmian, płodozmian oraz odpowiednie praktyki agrotechniczne. Takie podejście zapewnia długofalowe korzyści dla zdrowia roślin i wydajności upraw.

Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ wymaganą zawartość lizyny w mieszance pełnoporcjowej dla loch karmiących zawierającej 13 MJ EM/kg.

Wymagana zawartość lizyny, białka i wapnia w gramach na 1 MJ energii metabolicznej
Faza cyklu	Lizyna	Białko ogólne	Białko strawne	Wapń
Ciąża do 90 dnia	0,45	11,0	8,7	0,6
Laktacja	0,65	13,0	10,0	0,62

A. 8,45 g

B. 13,00 g

C. 5,85 g

D. 11,00 g

Odpowiedzi 5,85 g, 11,00 g oraz 13,00 g są niepoprawne, a ich wybór może wynikać z kilku powszechnych błędów w myśleniu o wymaganiach żywieniowych loch karmiących. W przypadku 5,85 g, można zaobserwować niedoszacowanie potrzeb lizyny, które może prowadzić do niedoborów w diecie. Niedostateczna ilość tego aminokwasu jest szkodliwa, ponieważ lizyna jest kluczowa dla syntezy białek oraz ogólnego wzrostu. Z kolei 11,00 g i 13,00 g sugerują nadmiar lizyny, co również nie jest korzystne. Zbyt wysokie dawki aminokwasów mogą prowadzić do zaburzeń metabolicznych oraz niewłaściwego wchłaniania składników odżywczych. W praktyce, takie błędne podejście do obliczeń opiera się często na braku znajomości specyfikacji dotyczących wartości energetycznych i białkowych pasz pełnoporcjowych oraz ich wpływu na produkcję mleka. Ważne jest, aby zawsze odwoływać się do wiarygodnych źródeł oraz standardów branżowych, które precyzyjnie określają wymagania pokarmowe dla zwierząt, co pozwala na unikanie takich błędów w przyszłości. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe w profesjonalnym żywieniu zwierząt.

Pytanie 6

Silnie rozwinięte i szybko przemieszczające się chmury kłębiaste, takie jak Cumulonimbus, które pojawiają się w letnie popołudnia podczas upalnej aury, zazwyczaj zapowiadają

A. gwałtowne burze z piorunami

B. poranne przymrozki

C. stabilną pogodę bez opadów

D. mgły adwekcyjne

Cumulonimbus to typ chmur, które są nie tylko charakterystyczne dla występowania gwałtownych burz, ale także dla intensywnego procesu konwekcji. W godzinach popołudniowych latem, kiedy temperatura powietrza jest wysoka, procesy te są szczególnie nasilone. Cumulonimbusy są potężnymi chmurami, które mogą sięgać dużych wysokości, co sprzyja powstawaniu silnych prądów wstępujących. W wyniku tego mogą występować zjawiska towarzyszące, takie jak pioruny, opady deszczu, a nawet grad. Przykładem są burze konwekcyjne, które często prowadzą do zjawisk takich jak burze elektryczne czy intensywne opady. Zrozumienie, jakie warunki atmosferyczne sprzyjają powstawaniu tych chmur, jest kluczowe dla prognozowania pogody. Dla meteorologów oznacza to, że w porze letniej, gdy zauważają się rozwinięte Cumulonimbusy, powinni przygotować ostrzeżenia dla społeczności, aby zminimalizować ryzyko związane z gwałtownymi zjawiskami atmosferycznymi.

Pytanie 7

Podczas wykonywania orki najlepiej skiba jest odwracana przez pługi z odkładnicą

A. śrubową

B. półśrubową

C. cylindryczną

D. kulturalną

Pługi półśrubowe, cylindryczne i kulturalne, mimo że mają swoje zastosowania w orce i obróbce gleby, nie są najlepszym rozwiązaniem w kontekście odwracania skiby. Pług półśrubowy charakteryzuje się mniej skutecznym mechanizmem przenoszenia ziemi, co prowadzi do słabszej jakości orki oraz nierównomiernego rozkładu gleby. Pługi cylindryczne, z kolei, mają formę jednorodną, skupiają się na spulchnianiu gleby, ale nie oferują efektywnego odwracania skiby, co jest kluczowe w wielu uprawach. Pługi kulturalne, które są często stosowane w ogrodnictwie, służą do delikatniejszej obróbki gleby i nie są przystosowane do intensywnej orki, co czyni je nieodpowiednimi w sytuacjach wymagających głębokiego przetworzenia gleby. Wybór niewłaściwego typu pługa może prowadzić do błędnej interpretacji, że wszystkie typy narzędzi ornych mogą być używane zamiennie, co jest mylne. Efektywne przygotowanie gleby wymaga odpowiedniego doboru narzędzi, a nieprzemyślany dobór może negatywnie wpłynąć na plony oraz jakość upraw. Z tego powodu kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego typu pługa oraz jego zastosowania w kontekście konkretnego rodzaju gleby i planowanej uprawy.

Pytanie 8

Zbyt duża liczba tuczników w tuczarni może prowadzić do

A. powstania parakeratozy

B. nadmiernego schłodzenia pomieszczenia

C. zwiększonego przepływu powietrza i zapylania

D. wystąpienia kanibalizmu

Wysoka obsada tuczników w tuczarni może prowadzić do wystąpienia kanibalizmu, co jest poważnym problemem w hodowli. Kanibalizm jest zachowaniem, w którym zwierzęta atakują i ranią inne osobniki, co może być wynikiem stresu, konkurencji o zasoby, a także niewłaściwych warunków środowiskowych. W przypadku nadmiernej obsady, zwierzęta są zmuszone do rywalizowania o przestrzeń, jedzenie oraz wodę, co prowadzi do wzrostu agresji i kanibalizmu. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tego zjawiska, zaleca się przestrzeganie standardów obsady zwierząt oraz zapewnienie odpowiednich warunków bytowych. Przykładowo, normy dotyczące gęstości obsady określają maksymalną liczbę zwierząt na jednostkę powierzchni, co powinno być ściśle przestrzegane. Dodatkowo, wprowadzenie odpowiednich programów zarządzania stadem oraz monitorowanie zachowań tuczników pozwala na wczesne wykrywanie symptomów stresu i agresji, co może zapobiec rozwojowi kanibalizmu.

Pytanie 9

Choroba, która objawia się całkowitym brakiem lub istotnym niedoborem witamin w organizmie, prowadzi do

A. awitaminozy

B. hiperwitaminozy

C. niedokrwistości

D. hipowitaminozy

Niedokrwistość to stan, w którym organizm ma zbyt mało czerwonych krwinek lub hemoglobiny, co negatywnie wpływa na dostarczanie tlenu do tkanek. Często mylona jest z awitaminozą, lecz niedokrwistość może być spowodowana różnymi czynnikami, w tym niedoborem żelaza, witaminy B12, czy kwasu foliowego, niekoniecznie wskazując na całkowity brak witamin. Hipowitaminoza odnosi się do stanu, w którym występuje tylko częściowy niedobór witamin. To zjawisko, choć również niekorzystne, różni się od awitaminozy, ponieważ w przypadku hipowitaminozy organizm ma jeszcze pewne zasoby witamin, co może łagodzić objawy. Z kolei hiperwitaminoza to stan, w którym występuje nadmiar witamin w organizmie, co może prowadzić do toksyczności, zwłaszcza w przypadku witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A czy D. Powszechny błąd polega na utożsamianiu wszystkich tych stanów z ogólnym brakiem witamin, co jest mylące i prowadzi do niewłaściwej diagnostyki oraz trudności w opracowywaniu skutecznych strategii leczenia. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami oraz ich wpływu na zdrowie, co jest niezbędne do prowadzenia właściwej profilaktyki i terapii w przypadku niedoborów pokarmowych.

Pytanie 10

Wykonując mechaniczno-chemiczną pielęgnację ziemniaków mającą na celu eliminację chwastów dwuliściennych, oprysku herbicydem Afalon Dyspersyjny 450 SC należy przeprowadzić

A. tuż po posadzeniu ziemniaków

B. przed zamknięciem międzyrzędzi

C. po wschodach ziemniaków

D. bezpośrednio przed wschodami ziemniaków

Wybór odpowiedzi, że oprysk "zaraz po posadzeniu ziemniaków" jest trochę nietrafny. To dlatego, że w tym momencie ziemniaki jeszcze nie wschodzą, a chwasty mogą nie być w fazie wzrostu. Użycie herbicydu w czasie sadzenia często kończy się kiepską ochroną przed chwastami, bo ten środek działa głównie na młode rośliny chwastów. Odpowiedź "przed zwarciem międzyrzędzi" również nie jest najlepsza, bo jak ziemniaki zaczynają się zagęszczać, to już część chwastów może być całkiem rozwinięta i będą rywalizować z uprawą. Użycie herbicydu w takim czasie może prowadzić do marnotrawienia substancji czynnej i ryzykować uszkodzenie roślin, co mija się z celem ochrony roślin. Tak więc, odpowiedź "bezpośrednio przed wschodami ziemniaków" to jedyne sensowne podejście do walki z chwastami. I jeszcze to, że opryski "po wschodach ziemniaków" są też złym pomysłem, bo herbicydy mogą zniszczyć młode rośliny, co skutkuje ich osłabieniem i mniejszymi zbiorami. Użycie herbicydów wymaga w końcu zrozumienia cykli wzrostu zarówno naszych roślin, jak i chwastów, a także odpowiednich terminów, co jest kluczowe dla zdrowych plonów.

Pytanie 11

Ubój poza rzeźnią jest niedopuszczalny w przypadku

A. świn w celu uzyskania mięsa na własne potrzeby

B. ubijania niewielkich ilości drobiu do sprzedaży bezpośredniej przez producenta

C. bydła, jeżeli mięso z tych zwierząt ma być wprowadzone na rynek

D. owców, które są poddawane ubojowi z konieczności

Odpowiedź dotycząca bydła jako zwierząt, których ubój poza rzeźnią jest niedopuszczalny, jest prawidłowa z uwagi na przepisy regulujące handel mięsem. W przypadku bydła, jego ubój musi odbywać się w rzeźni, aby zapewnić odpowiednie standardy jakości i bezpieczeństwa żywności. Rzeźnie są zobowiązane do przestrzegania rygorystycznych norm sanitarnych oraz weterynaryjnych, które mają na celu ochronę zdrowia publicznego. Przykładem praktyki jest procedura weterynaryjna, podczas której każdy egzemplarz bydła jest badany przed i po uboju, aby wykluczyć choroby oraz zapewnić, że mięso jest odpowiednie do spożycia. Wprowadzenie mięsa z bydła na rynek wymaga również odpowiedniej dokumentacji, co jest kluczowe dla zachowania traceability, czyli możliwości śledzenia pochodzenia produktu. Takie działania są zgodne z normami unijnymi oraz krajowymi, które regulują ubojnie i handel produktami mięsnymi, co z kolei chroni konsumentów przed zagrożeniami zdrowotnymi.

Pytanie 12

Celem wprowadzenia wymogów dotyczących dobrostanu jest zapewnienie zwierzętom

A. ubogiego żywienia oraz higieny przestrzeni, w których się znajdują

B. zdrowia, komfortu w warunkach życia oraz ochrona przed zranieniami i cierpieniem

C. ocienionych wybiegów dla wszystkich grup oraz gatunków

D. stałej temperatury w pomieszczeniach przez cały czas ich utrzymania

Wprowadzenie wymogów dobrostanu zwierząt jest istotnym zagadnieniem w kontekście hodowli i opieki nad zwierzętami, a jednak wiele koncepcji dotyczących tego tematu bywa mylnych. Stała temperatura w pomieszczeniach, choć istotna, nie jest wystarczającym warunkiem zapewnienia pełnego dobrostanu zwierząt. Wiele zwierząt, na przykład ptaki, posiada naturalne mechanizmy termoregulacyjne, które pozwalają im radzić sobie z różnymi warunkami klimatycznymi, pod warunkiem, że mają dostęp do odpowiednich schronień. Niezależnie od tego, nie można zapominać, że dobrostan oznacza także emocjonalne i fizyczne aspekty życia zwierząt, a nie wyłącznie ich warunki bytowe. Skąpe żywienie oraz zaniedbanie higieny w pomieszczeniach są całkowicie sprzeczne z zasadami dobrostanu, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia odpowiednich warunków zdrowotnych, w tym regularnej profilaktyki i dbałości o czystość. Zacienione wybiegi, mimo że mogą być korzystne, nie są uniwersalnym rozwiązaniem, które zaspokaja różne potrzeby wszystkich grup i gatunków zwierząt. Każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania dotyczące przestrzeni, żywienia i warunków środowiskowych, dlatego zrozumienie tych różnic jest niezbędne do prawidłowego zarządzania dobrostanem zwierząt. Ostatecznie, myślenie o dobrostanie jako o jedynie fizycznych aspektach życia zwierząt prowadzi do pominięcia ich psychologicznych potrzeb i interakcji społecznych, które są kluczowe dla ich ogólnego zdrowia i dobrostanu.

Pytanie 13

Musli, składające się z przetworzonych zbóż z dodatkami, stosuje się w karmieniu

A. jałówek

B. buhajków

C. bukatów

D. cieląt

Odpowiedź "cieląt" jest poprawna, ponieważ musli, składające się z gniecionego ziarna zbóż z dodatkami, jest żywnością szczególnie przystosowaną do potrzeb młodych zwierząt, w tym cieląt. Cielęta, w szczególności w pierwszych miesiącach życia, potrzebują diety bogatej w białko, witaminy oraz minerały, aby wspierać ich prawidłowy rozwój i wzrost. Musli, oferujące zrównoważone składniki odżywcze, może być skutecznie stosowane jako dodatek do paszy, co pozwala na lepsze wykorzystanie paszy treściwej. W praktyce, stosowanie musli w diecie cieląt zaspokaja ich potrzeby energetyczne oraz wspomaga rozwój układu pokarmowego. Warto podkreślić, że odpowiednia dieta cieląt wpływa na ich przyszłe osiągnięcia produkcyjne, a także zdrowotne w późniejszym życiu. Przy wdrażaniu programów żywieniowych dla cieląt, opartych na musli, należy kierować się wytycznymi dotyczącymi żywienia zwierząt, które wskazują na konieczność dostosowania składu paszy do etapu wzrostu i warunków hodowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 14

Wskaż prawidłowe zmianowanie roślin na glebach lekkich.

	Kolejne lata uprawy
	1	2	3	4	5
Zmianowanie 1.	ziemniaki ++	pszenżyto ozime	owies	jęczmień jary	łubin wąskolistny
Zmianowanie 2.	łubin wąskolistny	jęczmień jary	ziemniaki ++	owies	pszenżyto ozime
Zmianowanie 3.	ziemniaki ++	jęczmień jary	łubin wąskolistny	pszenżyto ozime	owies
Zmianowanie 4.	ziemniaki ++	łubin wąskolistny	owies	pszenżyto ozime	jęczmień jary

A. Zmianowanie 2.

B. Zmianowanie 3.

C. Zmianowanie 1.

D. Zmianowanie 4.

Wybór nieprawidłowego zmianowania dla gleb lekkich może prowadzić do szeregu problemów agronomicznych oraz obniżenia efektywności produkcji roślinnej. Odpowiedzi, które nie uwzględniają roślin poprawiających jakość gleby, mogą nie tylko prowadzić do wyczerpania zasobów glebowych, ale również zwiększać ryzyko erozji i degradacji gleby. Często mylnie zakłada się, że stosowanie monotonnych upraw lub upraw o wysokich wymaganiach glebowych, takich jak niektóre odmiany zbóż, może przynieść korzyści w przypadku gleb lekkich. Tego typu podejście ignoruje fakt, że gleby lekkie charakteryzują się niską zdolnością do zatrzymywania wody i składników odżywczych. W związku z tym rośliny te mogą nie przetrwać, co w rezultacie prowadzi do zmniejszenia plonów i obniżenia jakości gleby. Ponadto, brak rotacji upraw zwiększa ryzyko pojawiania się chorób roślin oraz szkodników, co może prowadzić do wzrostu kosztów produkcji poprzez konieczność stosowania pestycydów. Z punktu widzenia praktycznych zastosowań w rolnictwie, kluczowe jest stosowanie zróżnicowanych upraw w systemie zmianowania, które wzajemnie się uzupełniają i prowadzą do zwiększenia jakości gleby oraz jej płodności.

Pytanie 15

Gdzie w układzie pokarmowym konia zachodzi główny proces trawienia włókna paszy?

A. w dwunastnicy

B. w jelicie ślepym

C. w żołądku

D. w okrężnicy małej

Jelito ślepe odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia włókien roślinnych w diecie koni. W tym odcinku układu pokarmowego odbywa się fermentacja paszy, co jest niezbędne dla uzyskania energii z trudno przyswajalnych składników. Konie, będące zwierzętami roślinożernymi, mają szczególnie rozwinięty system trawienny przystosowany do rozkładu celulozy, a jelito ślepe jest miejscem, gdzie mikroorganizmy, takie jak bakterie i protozoa, rozkładają włókna. Proces ten jest kluczowy dla zachowania zdrowia konia, ponieważ właściwe trawienie paszy wpływa na absorpcję składników odżywczych oraz ogólne samopoczucie zwierzęcia. Oprócz tego, właściwe funkcjonowanie jelita ślepego jest związane z prewencją problemów zdrowotnych, takich jak kolki, które są powszechne u koni. Dlatego ważne jest, aby w diecie koni uwzględniać odpowiednią ilość włókien, co wspiera ich zdrowe trawienie.

Pytanie 16

Na podstawie przedstawionej instrukcji oblicz, ile ml preparatu należy zastosować do zaprawienia 150 kg ziarna pszenżyta ozimego.

Galmano 201 FS 15L zaprawa nasienna
Instrukcja stosowania
Środek grzybobójczy w formie płynnego koncentratu o działaniu systemicznym, stosowany do zaprawiania
ziarna siewnego zbóż ozimych w zaprawiarkach, przystosowanych do zapraw ciekłych i zawiesinowych.
Zastosowanie – do zwalczania pleśni śniegowej, zgorzeli podstawy źdźbła, zgorzeli siewek.
Zalecana dawka – 450 ml na 100 kg ziarna z dodatkiem 150 ml wody.

A. 150 ml

B. 675 ml

C. 225 ml

D. 450 ml

Odpowiedzi 150 ml, 225 ml i 450 ml są nie do końca trafione. Wybór 150 ml sugeruje, że myślisz, że ilość preparatu rośnie liniowo z masą ziarna, ale to nie tak działa. Przy 225 ml można zauważyć, że próbujesz zrozumieć proporcje, ale to wciąż za mało – może nie ochronić ziarna jak powinno. A 450 ml, to standardowa dawka na 100 kg, ale nie uwzględnia dodatkowej masy ziarna, co jest ważne. Żeby dobrze policzyć dawkę, trzeba brać pod uwagę całkowitą masę, a nie tylko to, co przeznaczone na 100 kg. W praktyce, złe dawkowanie może prowadzić do problemów, jak choroby grzybowe, co szkodzi plonom. W rolnictwie dokładne obliczenia są kluczowe, żeby produkcja była efektywna i opłacalna, więc warto zwracać uwagę na zalecenia producentów i standardy ochrony roślin.

Pytanie 17

Najbardziej efektywnym sposobem na zmniejszenie zachwaszczenia w trakcie odnawiania trwałych użytków zielonych przy użyciu podsiewu jest

A. użyć herbicydów selektywnych

B. zrealizować orkę pługiem łąkowym przed siewem

C. ugniatać powierzchnię ciężkim wałem łąkowym przed siewem nasion

D. dwa razy użyć lekkiej brony zębowej

Dwukrotne zastosowanie brony zębowej lekkiej, orka pługiem łąkowym oraz ugniatanie powierzchniowe ciężkim wałem łąkowym przed siewem nasion, choć mogą być stosowane w pewnych okolicznościach, nie są najbardziej efektywnymi metodami w kontekście ograniczenia zachwaszczenia. Bronowanie zębowe może jedynie powierzchownie wymieszać glebę, co nie eliminuje chwastów, a może wręcz przyczynić się do ich szybszego rozprzestrzenienia. Orka, z kolei, może być nieodpowiednia w przypadku użytków ekologicznych czy też tam, gdzie zależy nam na zachowaniu struktury gleby. Może ona również powodować przebudowę profilu glebowego, co nie zawsze jest korzystne dla nowych nasadzeń. Ugniatanie wałem ma za zadanie poprawić strukturę gleby, ale nie ma bezpośredniego wpływu na ograniczenie zachwaszczenia, ponieważ nie wpływa na ich nasiona znajdujące się w glebie. Typowe błędy myślowe przy tych metodach polegają na myleniu technik agrotechnicznych z efektywnym zwalczaniem chwastów, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania, a w konsekwencji do niepowodzeń w renowacji użytków zielonych. Praktyki te mogą być częścią zintegrowanego podejścia, jednak bez wsparcia herbicydami selektywnymi, ryzyko niepowodzenia wzrasta, co jest niezgodne z obecnymi standardami w uprawie i zarządzaniu zielenią.

Pytanie 18

Który z czynników ma największy wpływ na plonowanie zbóż?

A. Warunki pogodowe

B. Kolor ziarna

C. Rodzaj użytej maszyny rolniczej

D. Typ gleby

Typ gleby jest istotnym czynnikiem, lecz nie ma on tak bezpośredniego wpływu na plonowanie zbóż jak warunki pogodowe. Gleba może wpłynąć na dostępność składników odżywczych i retencję wody, ale to pogoda determinuje, jak te zasoby są wykorzystywane przez rośliny. Z kolei rodzaj użytej maszyny rolniczej wpływa bardziej na efektywność prac polowych niż na samą jakość plonów. Oczywiście, odpowiedni sprzęt pozwala na szybsze i dokładniejsze wykonywanie prac, co może pośrednio wpływać na plonowanie, ale nie jest to czynnik decydujący. Kolor ziarna natomiast jest zupełnie niezwiązany z plonowaniem. Jest to cecha genetyczna, która może być istotna z punktu widzenia marketingowego, ale nie ma związku z ilością uzyskiwanych plonów. Często w analizach dotyczących plonowania zbóż pojawiają się błędne przekonania, że technologia czy charakterystyka zewnętrzna ziarna mogą mieć decydujące znaczenie. W rzeczywistości, choć są to elementy ważne w innych kontekstach, to warunki pogodowe pozostają głównym determinantem w produkcji rolnej.

Pytanie 19

Oblicz ilość kiszonki z całych roślin kukurydzy w silosie o wymiarach 30 m x 10 m x 2 m. Gęstość 1 m3 tej kiszonki wynosi 0,7 tony?

A. 600 t

B. 857 t

C. 420 t

D. 210 t

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, takie jak 857 t, 600 t czy 210 t, występują różne błędy w obliczeniach oraz rozumieniu podstawowych zasad obliczeniowych. Odpowiedź 857 t może sugerować, że ktoś błędnie pomnożył objętość silosu przez masę objętościową, nie uwzględniając poprawnie jednostek lub całkowitej objętości. Z kolei odpowiedź 600 t wskazuje na niepoprawne zrozumienie roli masy objętościowej, gdzie błędnie przyjęto, że cała objętość silosu przekłada się bezpośrednio na masę, bez uwzględnienia masy objętościowej. Odpowiedź 210 t z kolei może wynikać z błędnego podziału masy objętościowej lub zastosowania niewłaściwej jednostki miary. W praktyce, kluczowe jest prawidłowe przeliczenie jednostek i zrozumienie, że masa objętościowa odzwierciedla ciężar 1 m³ substancji. Niezrozumienie zasady przeliczania objętości na masę może prowadzić do poważnych błędów w zarządzaniu zapasami, co w konsekwencji wpływa na wydajność gospodarstwa. W branży rolniczej, dokładne pomiary i obliczenia stanowią fundament efektywnego zarządzania, a znajomość takich podstawowych obliczeń jest kluczowa dla osiągnięcia sukcesu w produkcji rolniczej.

Pytanie 20

Zastosowanie roślin z podwojoną lub zwiększoną liczbą chromosomów w hodowli twórczej to metoda

A. mutacyjną

B. krzyżówkową

C. heterozyjną

D. poliploidalną

Odpowiedź 'poliploidalną' jest prawidłowa, ponieważ poliploidia odnosi się do stanu, w którym organizm posiada więcej niż dwie pary chromosomów. W hodowli roślin poliploidalność jest wykorzystywana do zwiększenia rozmiaru roślin, poprawy ich cech agronomicznych, czy odporności na stresy środowiskowe. Przykładem może być hodowla pszenicy, w której wprowadzenie poliploidalnych form prowadzi do uzyskania odmian o większych plonach. W praktyce, proces indukcji poliploidalności można osiągnąć poprzez stosowanie substancji chemicznych, takich jak kolchicyna, która wpływa na podział komórkowy. Poliploidalne rośliny często wykazują również zwiększoną zmienność genetyczną, co jest korzystne w programach hodowlanych, gdzie dąży się do uzyskania odmian lepiej przystosowanych do zmieniających się warunków klimatycznych. Poliploidalność jest również istotna w kontekście bioróżnorodności oraz zachowania i ochrony gatunków roślin, co jest zgodne z aktualnymi trendami w zrównoważonym rozwoju hodowli roślin.

Pytanie 21

Oblicz na podstawie danych przedstawionych w tabeli niezbędną powierzchnię kojców dla stada cieląt utrzymywanych w gospodarstwie w kojcach grupowych na ściółce.

Kategoria zwierząt	Liczba sztuk w gospodarstwie	Wymagana powierzchnia kojca m²/szt.
cielęta o masie ciała do 150 kg	12	1,5
cielęta o masie ciała powyżej 150 do 220 kg	10	1,7
cielęta o masie ciała powyżej 220 kg	20	1,8
razem cieląt w gospodarstwie:	42	X

A. 71,0 m2

B. 17,0 m2

C. 35,0 m2

D. 16,2 m2

Odpowiedź 71,0 m2 jest poprawna, ponieważ obliczenia związane z wymaganą powierzchnią kojców dla stada cieląt opierają się na liczbie zwierząt oraz ich kategorii wagowej. W praktyce, standardy hodowli bydła sugerują, że dla każdego cielęcia należy zapewnić określoną powierzchnię, aby zagwarantować im odpowiednie warunki bytowe. W przypadku cieląt w różnym wieku i wadze, wymagana powierzchnia hodowlana może się różnić. Zatem, aby uzyskać łączną powierzchnię, należy pomnożyć liczbę cieląt w każdej kategorii przez odpowiednią dla nich wymaganą powierzchnię. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą wymaganą powierzchnię kojców. Zastosowanie tych obliczeń w praktyce pomaga w planowaniu przestrzeni w gospodarstwie, co jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz efektywności produkcji. Zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, odpowiednia przestrzeń jest niezbędna dla ich zdrowia oraz komfortu.

Pytanie 22

Niedożywienie u zwierząt może być spowodowane

A. żywieniem bez ograniczeń niezbilansowaną dietą

B. żywieniem według normy żywieniowej przemyślanej mieszanką pełnoporcjową

C. niską gęstością obsady na m2 oraz brakiem rywalizacji przy stole z paszami

D. poziomem CO2 w pomieszczeniu poniżej 3000 ppm

Odpowiedź dotycząca żywienia do woli niezbilansowaną dawką pokarmową jest prawidłowa, ponieważ niedobór lub nadmiar składników odżywczych w diecie zwierząt może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Niedożywienie jest stanem, w którym zwierzęta nie otrzymują odpowiedniej ilości energii, białka, witamin i minerałów, co może negatywnie wpływać na ich rozwój, odporność oraz produktywność. Przykładem może być podawanie paszy, która jest bogata w jeden składnik odżywczy, a uboga w inne, co może prowadzić do wyraźnych niedoborów. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, należy stosować zbilansowane diety, które uwzględniają indywidualne potrzeby zwierząt, w oparciu o ich wiek, płeć, wagę, stan zdrowia oraz cel hodowlany. W praktyce, farmy powinny regularnie przeprowadzać analizy składu paszy oraz monitorować stan zdrowia zwierząt, aby dostosować dawki pokarmowe do ich rzeczywistych potrzeb. Takie podejście nie tylko poprawia zdrowie zwierząt, ale również zwiększa efektywność produkcji.

Pytanie 23

Czyszczenie dna rowów melioracyjnych powinno odbywać się przynajmniej

A. dwa razy w ciągu roku

B. raz na pięć lat

C. raz w roku

D. raz na dwa lata

Udzielając odpowiedzi na pytanie o częstotliwość odmuldania dna rowów melioracyjnych, niektórzy mogą sądzić, że wystarczające jest przeprowadzanie tych prac raz na dwa lub pięć lat. Tego rodzaju podejście opiera się na błędnym założeniu, że naturalne procesy hydrologiczne i sedimentacyjne są wystarczające do samoregulacji systemów melioracyjnych. Zaniedbanie regularnego usuwania osadów prowadzi do ich nagromadzenia, co skutkuje zatorami, zmniejszeniem przepustowości rowów oraz pogorszeniem jakości wody. Posiadanie błędnej wizji, że rzadziej oznacza lepiej, często wynika z niedostatecznej znajomości dynamiki gleby i wody w kontekście melioracji. Przykładowo, rowy, które nie były odmulane przez kilka lat, mogą stać się miejscem rozwoju roślinności, co dodatkowo zablokuje przepływ wody. Z kolei praktyki takie jak wykonanie prac tylko co pięć lat z pewnością nie uwzględniają zmieniających się warunków klimatycznych oraz potencjalnych zjawisk ekstremalnych, które mogą wpłynąć na systemy wodne. Należy pamiętać, że efektywne zarządzanie wodami wymaga zbilansowanego podejścia, które opiera się na regularnym monitorowaniu i konserwacji, co jest fundamentalne w dobrze funkcjonujących systemach melioracyjnych.

Pytanie 24

W uprawie jęczmienia jarego po pszenżycie ozimym, aby zminimalizować negatywne skutki następstwa roślin, powinno się

A. wysiać poplon ścierniskowy po pszenżycie.

B. sadzić poplon ozimy po pszenżycie.

C. przeprowadzić siew jęczmienia w jak najwcześniejszym czasie.

D. wprowadzić w uprawie obu zbóż substancje spowalniające wzrost.

Zastosowanie retardantów w uprawie obu zbóż nie jest odpowiednim rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego zarządzania płodozmianem. Retardanty, czyli substancje ograniczające wzrost roślin, mogą wprawdzie wpływać na wysokość roślin i ich odporność na wyleganie, ale nie eliminują problemów wynikających z niekorzystnego następstwa roślin. W przypadku pszenżyta ozimego i jęczmienia jarego, zastosowanie retardantów nie wpłynie na poprawę struktury gleby ani na wzbogacenie jej w składniki odżywcze, co jest kluczowe dla zdrowia roślin. Wysiew poplonu ozimego po pszenżycie również nie jest optymalnym rozwiązaniem. Poplony ozime są często zbyt wcześnie zbierane przed siewem jęczmienia, co ogranicza ich potencjał do poprawy jakości gleby. W przypadku wysiewu jęczmienia w najwcześniejszym terminie, ryzyko chorób, takich jak mączniak, może wzrosnąć, co wpływa na plony. Kwestie te ilustrują typowe błędy myślowe, polegające na poszukiwaniu szybkich rozwiązań, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami agronomicznymi. Kluczowe w płodozmianie jest zrozumienie interakcji między różnymi rodzajami roślin i ich wpływu na glebę, co w dłuższej perspektywie przynosi lepsze rezultaty w uprawie.

Pytanie 25

Zgodnie z przedstawioną w rozporządzeniu informacją, do transportu nadaje się

n n nn n nn n nn n nn

Transport loch w zaawansowanej ciąży lub tuż po oproszeniu.

n „Zwierzęta zranione lub wykazujące słabość fizjologiczną lub patologię, nie będą uważane za zdolne do transportu, w szczególności, jeśli:

n [...]

n są to ciężarne samice będące w okresie przekraczającym 90 % lub więcej przewidywanego okresu ciąży, lub są to samice, które urodziły w poprzednim tygodniu".
n Rozdział I pkt. 2 lit. c) w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1/2005n

Możliwość transportu zwierząt w przypadku spełnienia pewnych warunków

n „Chore lub zranione zwierzęta mogą być uznawane za zdolne do transportu, jeśli są:
n a) lekko zranione lub chore, a transport nie spowoduje dodatkowego cierpienia;
n Rozdział I pkt. 3 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1/2005n

A. tucznik z mocnym zaczerwienieniem na zadzie po obgryzieniu ogona.

B. tucznik z bezkrwawym zadrapaniem na łopatce.

C. locha w pierwszym tygodniu po porodzie.

D. locha powyżej 102 dnia ciąży.

Pomimo, że w każdej z podanych opcji można dostrzec związki z problemem transportu zwierząt, każda z nich opiera się na błędnych założeniach i niezgodności z regulacjami. Locha w pierwszym tygodniu po porodzie jest w stanie, który zdecydowanie nie sprzyja transportowi. Zwierzęta te są wyjątkowo wrażliwe i wymagają szczególnej troski, aby nie narażać ich na stres, a ich przenoszenie może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych zarówno dla matki, jak i dla prosiąt. Z kolei tucznik z mocnym zaczerwienieniem na zadzie po obgryzieniu ogona może sugerować nie tylko ból fizyczny, ale także ryzyko zakażeń. Takie zwierzęta powinny być poddane leczeniu przed transportem, aby uniknąć dodatkowego cierpienia. Z kolei locha powyżej 102 dnia ciąży także nie powinna być transportowana, ponieważ w tym stanie jest narażona na ryzyko porodowe i stres, co może być niebezpieczne dla niej i dla przyszłych prosiąt. Rozporządzenie dotyczące transportu zwierząt wyraźnie definiuje kryteria, które muszą być spełnione, aby zwierzę mogło być uznane za zdolne do przewozu. Kluczowe jest, aby przed transportem ocenić zarówno stan zdrowia, jak i warunki, w jakich zwierzę będzie przewożone, aby zapewnić mu jak najlepsze warunki i zminimalizować ryzyko urazów oraz stresu podczas podróży.

Pytanie 26

Nasiona rzepaku, które mają być przechowywane przez okres 12 miesięcy, powinny charakteryzować się wilgotnością

A. od 14% do 16%

B. od 10% do 12%

C. od 20% do 25%

D. od 5% do 8%

Wybór zbyt wysokiego poziomu wilgotności przy przechowywaniu nasion rzepaku, jak w przypadku odpowiedzi od 10% do 12%, 14% do 16%, 20% do 25%, może prowadzić do wielu problemów związanych z jakością nasion. Przede wszystkim, wyższa wilgotność sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, takich jak pleśnie i grzyby, które mogą zniszczyć nasiona oraz całkowicie uniemożliwić ich późniejsze wykorzystanie. W przypadku 20% do 25% wilgotności, ryzyko wzrasta drastycznie, co może prowadzić do poważnych strat finansowych dla producentów. Istotnym błędem, który towarzyszy tym odpowiedziom, jest mylenie wilgotności z pojęciem "chłodzenia" nasion. Chociaż niższa temperatura może pomóc w konserwacji nasion, sama w sobie nie wystarczy bez odpowiedniego poziomu wilgotności. Warto również wspomnieć, że w praktyce rolnej, nasiąknięte nasiona wymagają bardziej skomplikowanego procesu przechowywania, co nie jest korzystne z punktu widzenia efektywności ekonomicznej. W związku z tym, utrzymywanie wilgotności w zakresie 5% do 8% jest nie tylko standardem, ale również najlepszą praktyką, pomagającą zminimalizować ryzyko degradacji jakości nasion i zapewniając długotrwałe przechowywanie.

Pytanie 27

Nadmierne nawożenie ziemniaków azotem może prowadzić do

A. zwiększenia ilości skrobi w bulwach

B. większej wrażliwości na uszkodzenia mechaniczne w trakcie zbiorów

C. podwyższenia odporności na zarazę ziemniaczaną

D. przyspieszenia procesu dojrzewania ziemniaków

Zwiększenie odporności na zarazę ziemniaczaną jest niepoprawnym wnioskiem, ponieważ nadmiar azotu w nawożeniu może prowadzić do osłabienia naturalnych mechanizmów obronnych roślin. Rośliny, które są przenawożone azotem, często wykazują rozrost masy liściowej, co sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, w tym zarazy ziemniaczanej. To zjawisko jest związane z tym, że bujna, gęsta masa liściowa hamuje cyrkulację powietrza, co stwarza idealne warunki dla rozwoju patogenów. Ponadto, wyższe stężenie azotu w roślinach może osłabiać ich odporność poprzez zakłócenia w metabolizmie roślinnym, co z kolei prowadzi do spadku produkcji substancji obronnych. Przyspieszenie dojrzewania ziemniaków również jest błędne, ponieważ nadmierne nawożenie azotowe opóźnia proces dojrzewania bulw, co wynika z intensywnego wzrostu wegetatywnego kosztem generatywnego. Zwiększenie zawartości skrobi w bulwach jest kolejnym mylnym wnioskiem, ponieważ wysoka zawartość azotu w roślinach ma tendencję do obniżania zawartości skrobi, co negatywnie wpływa na jakość plonów. W praktyce, stosowanie nawożenia azotowego powinno być ściśle kontrolowane i dostosowane do potrzeb roślin, co stanowi klucz do uzyskania optymalnych plonów o dobrej jakości.

Pytanie 28

Jaką ilość energii metabolicznej pobierze nioska, która każdego dnia spożywa 100 g mieszanki pełnoporcjowej zawierającej 11,3 MJ energii metabolicznej w 1 kg?

A. 1,13 MJ

B. 0,11 MJ

C. 113 MJ

D. 11,3 MJ

Błędy w obliczeniach energii metabolicznej mogą wynikać z niepoprawnego rozumienia jednostek miary lub z braku umiejętności przeliczania masy pokarmu na jego wartość energetyczną. Na przykład, jeżeli ktoś uważa, że 113 MJ jest poprawną odpowiedzią, może to wynikać z nieprawidłowego pomnożenia wartości energetycznej przez nieodpowiednią ilość mieszanki, w tym przypadku 1 kg, zamiast 0,1 kg. Inny typowy błąd to przyjęcie, że wartość 11,3 MJ bezpośrednio odnosi się do zjedzonej masy, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków, takich jak 11,3 MJ lub 0,11 MJ. W rzeczywistości, aby prawidłowo policzyć energię pobraną przez nioskę, trzeba zrozumieć, że należy wykonać mnożenie masy (w kilogramach) przez wartość energetyczną (MJ/kg). W praktyce, przy braku takich umiejętności, istnieje ryzyko niewłaściwego bilansowania diety zwierząt, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, obniżenia wydajności pokarmowej oraz zmniejszenia produkcji jajek. Ponadto, dokładne obliczenia są kluczowe w kontekście planowania paszy oraz optymalizacji kosztów produkcji w hodowli zwierząt. W związku z tym, znajomość zasad obliczeń energetycznych i umiejętność ich stosowania w praktyce są niezbędne dla każdego, kto zajmuje się hodowlą zwierząt.

Pytanie 29

Kondycja krowy przy wycieleniu wynosiła 3,0 pkt. BCS. Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, jaki skutek może wywołać spadek kondycji krowy o 1,2 pkt. BCS spowodowany przedłużającym się niskim pobraniem pasz po porodzie?

Terminy rozrodu i skuteczność inseminacji w zależności od wielkości spadku kondycji
Pkt. BCS – spadek po porodzie	< 0,5	0,5 - 1,0	> 1,0
Fizjologiczne terminy rozrodu (dni) i skuteczności inseminacji (%)
Liczba dni do wystąpienia I owulacji	27	31	42
Liczba dni do wystąpienia I rui	48	41	52
Liczba dni do wystąpienia I zabiegu inseminacji	68	67	79
Skuteczność I inseminacji (%)	65	53	17
< jest mniejsza od...; > jest większa od

A. Skraca się okres wystąpienia I owulacji do 31 dni.

B. Wydłuża się okres wystąpienia I rui po porodzie do 48 dni.

C. Zmniejsza się skuteczność I inseminacji do 17%.

D. Zwiększa się skuteczność I inseminacji o 65%.

Wyniki z niepoprawnych odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach, jeśli chodzi o wpływ kondycji ciała na cykl reprodukcyjny krów. Zwiększenie skuteczności pierwszej inseminacji o 65% i skrócenie czasu do pierwszej owulacji do 31 dni to rzeczy, które nie mają potwierdzenia w danych o wpływie niskiego pobrania pasz po porodzie. W rzeczywistości, niska kondycja ciała, jak widać po spadku o 1,2 pkt BCS, spowalnia procesy metaboliczne, co prowadzi do opóźnień w cyklu reprodukcyjnym. Takie zmiany w kondycji mogą wydłużać czas na wystąpienie rui, co jest sprzeczne z tymi twierdzeniami. W hodowli ważne jest, by rozumieć, że kondycja ciała ma duży wpływ na wydolność zwierząt. Krowy w gorszej kondycji mogą potrzebować więcej czasu na dojrzewanie rozrodcze. Dlatego trzeba na bieżąco monitorować ich kondycję i dostosowywać dietę oraz warunki hodowli, żeby uniknąć negatywnych skutków spadku BCS.

Pytanie 30

Wskaż, który wariant parametrów siewu buraków cukrowych zapewnia wyrównane wschody i optymalną obsadę roślin

Wariant	Rozstaw międzyrzędzi (cm)	Gęstość siewu (cm)	Głębokość siewu (cm)
I	30	10	2 - 4
II	45	18	2 - 3
III	55	21	4 - 6
IV	70	30	6 - 8

A. I

B. II

C. III

D. IV

Wybierając inne warianty parametrów siewu, można łatwo popaść w pułapki, które skutkują niewłaściwym rozwojem roślin buraków cukrowych. Na przykład, zbyt mały rozstaw międzyrzędzi prowadzi do zagęszczenia roślin, co powoduje silniejszą konkurencję o zasoby, takie jak woda i składniki odżywcze. Rośliny mogą wtedy wykazywać zahamowanie wzrostu oraz obniżoną jakość plonów. Gdy rozstaw jest zbyt szeroki, przestrzeń nie jest efektywnie wykorzystywana, co również negatywnie wpływa na plony. Z kolei niewłaściwa głębokość siewu może skutkować problemami z kiełkowaniem; nasiona posadzone zbyt głęboko mogą nie uzyskać odpowiedniego kontaktu z wilgotnością glebową. W praktyce, te błędy mogą prowadzić do dużych strat ekonomicznych, ponieważ plony będą nierównomierne, a wydajność zbiorów znacząco spadnie. Warto pamiętać, że rodzaj gleby, lokalne warunki klimatyczne i specyficzne wymagania odmian buraków cukrowych powinny być kluczowymi elementami przy ustalaniu odpowiednich parametrów siewu. Ignorowanie tych czynników prowadzi do błędnych wniosków i nieefektywnej produkcji rolniczej.

Pytanie 31

Kto w Polsce odpowiada za kontrolę obrotu materiałem siewnym?

A. Ministerstwo Środowiska

B. Ministerstwo Rolnictwa Rozwoju Wsi

C. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

D. Ministerstwo Gospodarki

Wybór innej instytucji, takiej jak Ministerstwo Gospodarki, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej czy Ministerstwo Środowiska, do nadzoru nad obrotem materiałem siewnym, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zakresu kompetencji tych ministerstw. Ministerstwo Gospodarki zajmuje się przede wszystkim polityką gospodarczą kraju oraz regulacjami w obszarze przemysłu i handlu, ale nie ma w swoich obowiązkach bezpośredni nadzór nad rolnictwem i materiałem siewnym. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej koncentruje się na rynkach pracy, prawach pracowników i politykach społecznych, co nie ma związku z obrotem materiałem siewnym. Z kolei Ministerstwo Środowiska odpowiedzialne jest za ochronę środowiska, co również nie obejmuje nadzoru nad nasiennictwem. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich odpowiedzi jest brak zrozumienia specyfikacji zadań i uprawnień poszczególnych ministerstw. Ważne jest, aby wiedzieć, że w Polsce nadzór nad materiałem siewnym leży w gestii instytucji, która ma bezpośredni związek z rolnictwem i produkcją żywności, co w tym przypadku jest Ministerstwo Rolnictwa Rozwoju Wsi. Ignorowanie tej struktury organizacyjnej może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących odpowiedzialności i regulacji w sektorze rolnym.

Pytanie 32

Gdzie w żołądku przeżuwaczy zachodzi proces trawienia mechanicznego?

A. w czepcu

B. w księgach

C. w trawieńcu

D. w żwaczu

Trawienie mechaniczne w żołądku przeżuwaczy odbywa się głównie w żwaczu, który jest pierwszą komorą układu pokarmowego przeżuwaczy. Żwacz pełni kluczową rolę w procesie trawienia, ponieważ jest miejscem, gdzie pokarm jest mieszany z wydzielinami ślinowymi i mikroorganizmami. Dzięki temu następuje fermentacja i rozkład dużych cząsteczek pokarmu, co ułatwia ich dalsze trawienie w kolejnych częściach układu pokarmowego. Mechaniczne rozdrabnianie pokarmu w żwaczu, możliwe dzięki ruchom perystaltycznym, pozwala na efektywne przygotowanie paszy do dalszych procesów enzymatycznych. Przykładem tego procesu jest fermentacja celulozy, która jest kluczowa dla przeżuwaczy, gdyż pozwala na uzyskanie energii z roślinnych składników. W kontekście praktycznym, właściwe funkcjonowanie żwacza jest istotne dla zdrowia i wydajności zwierząt gospodarskich, dlatego weterynarze i zootechnicy monitorują ten proces, aby zapewnić optymalne warunki żywieniowe.

Pytanie 33

Ekologiczne gospodarstwo, które dąży do samowystarczalności w zakresie pasz i nawozów, produkujące około 5 000 kg mleka na sztukę rocznie, powinno hodować krowy rasy

A. polskiej czerwonej

B. czarno-białej

C. charolaise

D. salers

Rasy takie jak charolaise, polska czerwona czy salers, mimo że mają swoje zalety, nie są optymalne w kontekście produkcji mleka na poziomie 5000 kg rocznie oraz w systemie ekologicznym. Charolaise jest rasą mięsną, słynącą z wysokiej jakości mięsa, jednak jej potencjał mleczny jest znacznie niższy, co czyni ją niewłaściwym wyborem dla gospodarstw z naciskiem na produkcję mleka. Polska czerwona, chociaż jest rasą mleczną, nie osiąga takich wyników wydajnościowych jak czarno-biała. Jej mleczność często nie zaspokoi potrzeb gospodarstw dążących do większej efektywności produkcji. Natomiast rasa salers, choć ceniona za swoje walory mięśnie i odporność, również nie jest typowo nastawiona na produkcję mleka, a jej wydajność jest daleka od poziomu osiąganego przez rasy mleczne jak czarno-biała. Wybór niewłaściwej rasy może prowadzić do obniżenia efektywności ekonomicznej gospodarstwa, co w dłuższej perspektywie zagraża jego rentowności i zdolności do samowystarczalności. Dlatego istotne jest podejście przemyślane, oparte na wiedzy o cechach i zdolnościach poszczególnych ras, które pomogą osiągnąć zamierzone cele produkcyjne.

Pytanie 34

Zgodnie z przepisami prawa o nasiennictwie, materiał siewny dla klasy elitarny w stopniu bazowym (B) powinien być oznaczony urzędową etykietą w kolorze

A. białym z fioletowym paskiem

B. niebieskim

C. czerwonym

D. białym

Wybór kolorów etykiet dla materiałów siewnych jest ściśle regulowany i związany z konkretnymi kategoriami jakościowymi. Odpowiedzi niebieski, czerwony oraz białego z fioletowym paskiem są błędne, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistości określonej w przepisach prawa. Niebieski kolor etykiety zazwyczaj jest używany dla materiałów siewnych w innych kategoriach, takich jak kategoria podstawowa, co może prowadzić do pomyłek przy zakupie. Czerwony kolor etykiety także nie jest przewidziany dla kategorii elitarny w stopniu bazowym (B), co może wprowadzać w błąd w kontekście jakości materiału. Błąd w wyborze etykiety białej z fioletowym paskiem wynika z mylenia oznaczeń, co jest typowym błędem w interpretacji przepisów. Niezrozumienie systemu etykietowania może prowadzić do zakupu materiałów siewnych o niższej jakości, co w praktyce rolniczej może skutkować gorszymi plonami i nieoptymalnym wykorzystaniem środków produkcji. Praktyka pokazuje, że znajomość zasad obowiązujących w nasiennictwie oraz kolorystyki etykiet jest kluczowa dla każdego rolnika, aby móc skutecznie zarządzać swoim gospodarstwem i podejmować świadome decyzje dotyczące zakupu materiałów siewnych.

Pytanie 35

W tabeli podano preferowaną przez klientów barwę skorupki jaj kurzych. Którą rasę kur niosek wybierzesz do produkcji jaj na eksport do Niemiec?

Barwa skorupki	% preferencji populacji ludzkiej	Preferencje w wybranych państwach
Biała	56 %	USA; Niemcy
Brązowa	46 %	Polska; Anglia

A. Plymouth Rock.

B. White Rock.

C. Rhode Island Red.

D. Leghorn.

Wybór rasy kur Rhode Island Red, White Rock czy Plymouth Rock na eksport jaj do Niemiec jest nietrafiony, ponieważ te rasy są znane z produkcji jaj o skorupkach w kolorze brązowym. W niemieckim rynku dominują preferencje dotyczące jaj białych, a ich wybór mógłby prowadzić do nieporozumień oraz braku akceptacji ze strony konsumentów. Rhode Island Red, chociaż popularna ze względu na swoją wytrzymałość i zdolność do znoszenia jaj w trudnych warunkach, produkuje głównie jaja o brązowej skorupce, co nie odpowiada wymaganiom rynku niemieckiego. White Rock, podobnie, jest znana z produkcji jaj brązowych. Plymouth Rock, chociaż ma swoje zalety, również nie spełnia wymagań dotyczących barwy skorupki. Niezrozumienie preferencji rynku oraz wybór ras, które nie odpowiadają standardom jakościowym, może prowadzić do strat finansowych i zniechęcenia klientów. W produkcji żywności, w tym jaj, kluczowe znaczenie ma dostosowanie oferty do potrzeb rynku oraz znajomość lokalnych trendów konsumenckich, co nie zostało uwzględnione w analizie błędnych odpowiedzi.

Pytanie 36

Jeden tucznik zjada dziennie 2,5 kg mieszanki pełnoporcjowej sporządzanej w gospodarstwie według podanej receptury. Ile kilogramów jęczmienia potrzeba do przygotowania mieszanki dla 10 tuczników na 7 dni żywienia?

Receptura mieszanki
Składnik mieszanki	Ilość składnika w mieszance (%)
Pszenica	10
Jęczmień	30
pszenżyto	50
Koncentrat T	10

A. 87,5 kg

B. 25,0 kg

C. 52,5 kg

D. 75,0 kg

Poprawna odpowiedź to 52,5 kg, ponieważ aby obliczyć ilość jęczmienia potrzebną do przygotowania mieszanki dla 10 tuczników na 7 dni, musimy najpierw obliczyć całkowite zapotrzebowanie na mieszankę. Jeśli jeden tucznik zjada dziennie 2,5 kg, to przez 7 dni 10 tuczników pochłonie 10 * 2,5 kg/dzień * 7 dni = 175 kg mieszanki. Receptura ustala, że jęczmień stanowi 30% tej mieszanki. Zatem, aby obliczyć ilość jęczmienia, musimy pomnożyć 175 kg przez 0,3 (30%): 175 kg * 0,3 = 52,5 kg. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, gdzie precyzyjne obliczanie składników diety jest kluczowe dla zdrowia i wydajności tuczników. Utrzymanie odpowiednich proporcji składników w diecie zwierząt nie tylko wpływa na ich wzrost, ale również na ogólną jakość mięsa. Przykładowo, pomaga to w optymalizacji kosztów paszy oraz maksymalizacji przyrostów masy ciała, co jest istotne w produkcji zwierzęcej.

Pytanie 37

Określ zapotrzebowanie ogólne na energię netto laktacji (MJ NEL) dla krowy o masie ciała 600 kg przy dziennej produkcji mleka 20 kg o 4% tłuszczu.

Zapotrzebowanie bytowe na energię netto laktacji i produkcję 1kg mleka o 4% tłuszczu
Zapotrzebowanie bytowe
Masa ciała	MJ NEL
450	28,6
500	31,0
600	35,5
650	37,7
Zapotrzebowanie produkcyjne
na 1kg mleka o 4% tłuszczu	3,17

A. 35,50 MJ NEL

B. 63,40 MJ NEL

C. 98,90 MJ NEL

D. 38,67 MJ NEL

Wybierając jedną z niepoprawnych odpowiedzi, można dostrzec szereg typowych błędów myślowych oraz nieporozumień związanych z obliczaniem zapotrzebowania na energię netto laktacji. Wiele osób może skupić się wyłącznie na jednym aspekcie zapotrzebowania, zapominając, że kluczowe jest uwzględnienie zarówno zapotrzebowania bytowego, jak i produkcyjnego. Odpowiedzi, które zawierają zaniżone wartości, mogą sugerować, że osoba nie uwzględniła wystarczającej ilości energii wymaganej do utrzymania zdrowia i wydajności krowy. Na przykład, w przypadku zapotrzebowania na energię produkcyjną, ważne jest zrozumienie, że wyliczenia powinny bazować na rzeczywistej produkcji mleka oraz jego składzie, co w praktyce oznacza konieczność mnożenia przez odpowiednie współczynniki, takie jak 3,17 MJ/kg dla mleka o 4% tłuszczu. Ignorowanie tych współczynników może prowadzić do błędnych wniosków. Warto również zauważyć, że niewłaściwe obliczenia mogą wpływać na decyzje dotyczące żywienia krów i w konsekwencji na ich zdrowie oraz zdolność do produkcji mleka. Ustalanie zapotrzebowania energetycznego jest procesem, który wymaga odpowiedniej wiedzy i zrozumienia mechanizmów zachodzących w organizmie zwierzęcia, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mleka.

Pytanie 38

Jaja przeznaczone do sprzedaży były pakowane 30 kwietnia, dwa dni po zniesieniu. Którą datę minimalnej trwałości należy umieścić na opakowaniu jaj klasy A?

A. 26 maja

B. 7 maja

C. 14 maja

D. 31 maja

Data minimalnej trwałości dla jaj klasy A powinna być określona w oparciu o zasady dotyczące pakowania i przechowywania tego produktu. Zgodnie z przepisami unijnymi, jaja klasy A, które są pakowane, mają określoną datę minimalnej trwałości, która nie może być krótsza niż 28 dni od daty pakowania. W przypadku jaj pakowanych 30 kwietnia, musimy dodać 28 dni, co daje nam 28 maja. Jednak z uwagi na standardy rynkowe oraz praktykę stosowaną przez producentów, często dodaje się dodatkowe dni dla zapewnienia maksymalnej świeżości produktu. W związku z tym, najbardziej odpowiednią datą minimalnej trwałości, którą powinno się umieścić na opakowaniu, jest 26 maja, co daje dodatkowe dni na sprzedaż oraz wykorzystanie jaj przed upływem ich świeżości. Warto również zwrócić uwagę, że odpowiednia informacja na opakowaniu jest kluczowa dla konsumentów, którzy oczekują świeżych produktów. Dbałość o takie detaliczne podejście jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także dobra praktyką biznesową.

Pytanie 39

Całokształt uprawy roli pod ziemniaki, których przedplonem było żyto przedstawia wariant

Warianty
A.	B.	C.	D.
1. Zespół uprawek przedsiewnych jesiennych	1. Zespół uprawek pożniwnych	1. Zespół uprawek pożniwnych	1. Zespół uprawek przedsiewnych jesiennych
2. Zespół uprawek przedzimowych	2. Zespół uprawek przedsiewnych jesiennych	2. Zespół uprawek przedzimowych	2. Zespół uprawek przedzimowych
3. Zespół uprawek pożniwnych	3. Zespół uprawek przedsiewnych wiosennych	3. Zespół uprawek przedsiewnych wiosennych	3. Zespół uprawek przedsiewnych wiosennych

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ zgodnie z dobrymi praktykami uprawy warzyw, szczególnie w przypadku ziemniaków, istotne jest odpowiednie przygotowanie gleby po zbiorach przedplonu. Po zbiorze żyta, pierwszym krokiem powinny być uprawki pożniwne, które pozwalają na rozdrobnienie resztek roślinnych oraz poprawiają strukturę gleby. Następnie, uprawki przedzimowe mają na celu przetarcie gleby, co wpływa na jej przemarznięcie i w efekcie na poprawę jej jakości. Wiosenne uprawki przedsiwienne są kluczowe, gdyż przygotowują glebę pod siew ziemniaków, co jest niezbędne dla uzyskania wysokich plonów. Dobre praktyki rolnicze zalecają także analizę gleby oraz odpowiednie nawożenie przed siewem, co może znacząco wpłynąć na zdrowotność roślin i jakość plonów. Poprawne wykonanie tych wszystkich etapów jest fundamentem efektywnej produkcji rolnej w przypadku ziemniaków, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie agrotechniki.

Pytanie 40

Cechą wyróżniającą się wysokim wskaźnikiem rozmnażania, istotnym dla długości cyklu rozwojowego nasion, jest

A. owies

B. rzepak

C. ziemniak

D. pszenica

Owies, pszenica i ziemniak to rośliny, które nie charakteryzują się wysokim współczynnikiem rozmnażania w takim samym stopniu jak rzepak. Owies, mimo że jest rośliną zbożową, ma dłuższy cykl wegetacyjny i niższą wydajność nasion w porównaniu do rzepaku. Jego uprawa jest bardziej związana z warunkami glebowymi i klimatycznymi, a niekoniecznie z maksymalizacją plonów. Podobnie pszenica, która jest jednym z podstawowych zbóż, posiada stabilne cykle reprodukcji, jednak jej mechanizmy rozmnażania są bardziej złożone i nie przekładają się na tak szybkie tempo produkcji nasion jak w przypadku rzepaku. Ziemniak, będący rośliną bulwiastą, rozmnaża się głównie wegetatywnie, co oznacza, że nowa roślina powstaje z bulw, a nie z nasion. Taki sposób rozmnażania ogranicza jego zdolność do szybkiej produkcji nasion, co jest kluczowe w kontekście omawianego pytania. Wnioskując, typowe błędy myślowe w przypadku tych odpowiedzi związane są z myleniem wydajności produkcji nasion z innymi aspektami uprawy, takimi jak odporność na choroby czy adaptacja do warunków środowiskowych. Rzepak wyróżnia się w tym zakresie właśnie dzięki swojemu wysokiemu współczynnikowi rozmnażania, co czyni go bardziej efektywnym wyborem w kontekście cyklu reprodukcji nasiennej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej