Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:29
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:36

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Izolację przeciwwilgociową, gdy wykonujemy podłogę na gruncie, należy umieścić na

A. gruntowym podłożu

B. izolacji cieplnej

C. podkładzie posadzki

D. chudym betonie

Izolacja przeciwwilgociowa to naprawdę ważny element w budownictwie, zwłaszcza, gdy mówimy o podłogach na gruncie. Ułożenie jej na chudym betonie to najlepsza praktyka, bo ten beton tworzy równą i stabilną powierzchnię, która skutecznie broni przed wilgocią z ziemi. Dzięki temu, wilgoć nie wpada do środka budynku, co jest kluczowe dla ochrony konstrukcji przed różnymi uszkodzeniami. Chudy beton to warstwa o małej wytrzymałości, która tylko wyrównuje powierzchnię, więc nie jest obciążona takimi rzeczami jak konstrukcje. Fajnie, że to podejście jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią, że izolacja przeciwwilgociowa powinna być stosowana tam, gdzie budynek może mieć kontakt z wodą. Przykładem tego mogą być domy jednorodzinne, gdzie dobre materiały i technologie izolacyjne poprawiają trwałość budynku oraz komfort życia.

Pytanie 2

Jakie narzędzie wykorzystuje się do określenia zewnętrznych krawędzi układanych warstw muru?

A. sznur murarski

B. kątownik murarski

C. poziomica murarska

D. pion murarski

Sznur murarski jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie przy układaniu murów. Umożliwia on wyznaczenie prostoliniowego kierunku oraz poziomu krawędzi muru, co jest niezbędne do zapewnienia stabilności, estetyki i dokładności wykonania. Kiedy murarz naciąga sznur pomiędzy dwoma punktami, tworzy on linię odniesienia, która pozwala na precyzyjne układanie kolejnych cegieł lub bloczków. Dzięki temu można uniknąć ewentualnych błądów związanych z krzywym układaniem materiałów budowlanych. W praktyce, sznur murarski jest często używany w połączeniu z pionem murarskim i poziomicą murarską, aby zapewnić, że nie tylko poziom, ale także pion krawędzi muru jest prawidłowy. Często stosuje się go w budownictwie jednorodzinnym oraz w większych projektach budowlanych, gdzie precyzja wykonania ma kluczowe znaczenie dla późniejszych etapów budowy. Warto znać tę metodę, gdyż jest ona zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują dokładność oraz efektywność pracy.

Pytanie 3

Można zmniejszyć chłonność podłoża przeznaczonego do tynkowania poprzez

A. wykonanie tynków dedykowanych

B. pomalowanie powierzchni farbą

C. zastosowanie gruntów podkładowych

D. wcześniejsze wysuszenie ściany

Zastosowanie substancji gruntujących to kluczowy krok w procesie tynkowania, który pozwala na zmniejszenie chłonności podłoża. Gruntowanie ma na celu przygotowanie powierzchni, na którą zostanie nałożony tynk, poprzez poprawę przyczepności oraz wyrównanie chłonności. Dzięki temu tynk nie wchłania wody zbyt szybko, co może prowadzić do problemów z jego wiązaniem i trwałością. Przykładem substancji gruntującej mogą być preparaty na bazie żywic syntetycznych, które tworzą cienką warstwę ochronną, a jednocześnie są przepuszczalne dla pary wodnej. Zastosowanie gruntów jest zgodne z normami i zaleceniami producentów tynków, co podkreśla ich znaczenie w budownictwie. W praktyce, przed nałożeniem tynku, należy nanieść grunt równomiernie na całą powierzchnię, co zapewnia optymalne warunki do dalszych prac. Dobre praktyki wskazują również na konieczność dostosowania rodzaju gruntu do konkretnego materiału podłoża, co zwiększa efektywność całego procesu.

Pytanie 4

Oblicz powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku, jeżeli zgodnie z zasadami przedmiarowania od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnię otworów większych od 0,5 m².

A. 22,40 m2

B. 18,55 m2

C. 18,91 m2

D. 22,04 m2

Wielu studentów może mieć tendencję do wyboru odpowiedzi, które wydają się na pierwszy rzut oka logiczne, lecz nie uwzględniają wszystkich istotnych zasad obliczeniowych. Często błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia kluczowego kroku, jakim jest odejmowanie powierzchni otworów. Osoby, które wybierają wartości takie jak 22,40 m2, mogą zapomnieć o obliczeniu, które otwory powinny być wliczone w powierzchnię do odjęcia. Wynik 22,04 m2 sugeruje, że błędnie uwzględniono mniejsze otwory, które nie powinny wpływać na końcowy rezultat. Z kolei odpowiedź 18,55 m2 może wynikać z nieprawidłowego pomiaru powierzchni ściany lub otworów. Właściwe podejście wymaga również zrozumienia, że nie wszystkie otwory są traktowane jednakowo; otwory poniżej 0,5 m² nie wlicza się do obliczeń. Kluczowym problemem jest również zrozumienie, że każdy błąd w pomiarach może prowadzić do znacznych różnic w ostatecznym wyniku, co ma swoje konsekwencje w kosztorysowaniu i planowaniu budowlanym. Dlatego tak istotne jest, aby zachować dokładność w trakcie przeprowadzania wszelkich obliczeń oraz przestrzegać uznawanych standardów, co pomoże uniknąć typowych pułapek w miarę postępu w nauce przedmiarowania.

Pytanie 5

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania

A. zagruntować gruntownikiem

B. nakryć plandeką

C. zamoczyć w wodzie

D. zgromadzić pod zadaszeniem

Zamoczenie cegły ceramicznej pełnej w wodzie przed jej użyciem do murowania jest kluczowym krokiem, szczególnie podczas upalnych dni. Cegły ceramiczne mają tendencję do absorbowania wilgoci z zaprawy murarskiej, co może prowadzić do tzw. 'wyciągania wody' z zaprawy, a tym samym do osłabienia jej właściwości wiążących. W wyniku tego proces murowania może być mniej skuteczny, a struktura muru może być osłabiona. Poprzez wcześniejsze zamoczenie cegły, zmniejszamy ryzyko nadmiernego wchłaniania wody z zaprawy, co pozwala na uzyskanie optymalnego połączenia między cegłami a zaprawą. W praktyce, stosując tę metodę, można również uniknąć pęknięć i innych uszkodzeń strukturalnych, które mogą wystąpić w wyniku nadmiernego wysychania na skutek wysokich temperatur. Dobrą praktyką jest zamoczenie cegły na co najmniej 30 minut przed rozpoczęciem murowania, co zapewni odpowiednią wilgotność cegły oraz zaprawy, co skutkuje mocniejszym i bardziej trwałym murem.

Pytanie 6

Ile cegieł potrzeba do wymurowania ściany o grubości 25 cm, której widok przedstawiono na rysunku, jeżeli nakłady na 1 m2 ściany o grubości 1 cegły (25 cm) wynoszą 92,7 szt?

A. 93 szt.

B. 1113 szt.

C. 939 szt.

D. 927 szt.

Aby poprawnie obliczyć liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się powierzchnię oraz jak odwzorować to na ilości materiału budowlanego. W tym przypadku, wiedząc, że 1 m² ściany o grubości 25 cm wymaga 92,7 cegieł, przystąpiliśmy do obliczenia całkowitej powierzchni netto, która wynosi 10 m². Mnożąc tę wartość przez ilość cegieł na 1 m², otrzymujemy 927 cegieł, co jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac budowlanych. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się budową, ponieważ precyzyjne obliczenia materiałowe wpływają na koszty projektu oraz jego terminowość. W praktyce, przy planowaniu budowy, warto także uwzględnić straty materiałowe, co może zwiększyć wymaganą ilość cegieł. Dlatego znajomość takich obliczeń oraz ich zastosowanie w praktyce jest nie tylko przydatne, ale wręcz niezbędne w branży budowlanej.

Pytanie 7

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Zeszkrobać papierem ściernym

B. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

C. Umyć wodą z detergentem

D. Nałożyć warstwę folii w płynie

Odpowiedź 'Zmyć wodą z detergentem' jest prawidłowa, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia, takie jak sadza i tłuszcz, które mogą negatywnie wpływać na przyczepność tynku do podłoża. W procesie przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na jego czystość, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do odspajania się tynku w przyszłości. Użycie detergentów jest powszechną praktyką, ponieważ ich właściwości emulgujące pomagają w rozkładzie tłuszczu, co ułatwia usunięcie zabrudzeń. Po umyciu powierzchni za pomocą wody z detergentem, zaleca się spłukanie jej czystą wodą, aby usunąć wszelkie resztki chemikaliów. Warto również pamiętać, że niektóre standardy budowlane zalecają wykonanie testu przyczepności tynku na małym fragmencie podłoża po jego przygotowaniu. Takie podejście pomoże upewnić się, że powierzchnia jest odpowiednio przygotowana, co zapewni długotrwałość i estetykę wykonanego tynku.

Pytanie 8

Oblicz koszt robót remontowych polegających na zbiciu rynków tradycyjnych z dwóch sąsiednich ścian pomieszczenia o wymiarach podanych na rysunku, jeżeli cena za zbicie 1 m²tynku wynosi 20 zł.

A. 972 zł

B. 926 zł

C. 486 zł

D. 432 zł

Poprawność odpowiedzi 486 zł wynika z prawidłowego obliczenia kosztu robót remontowych polegających na zbiciu tynków z dwóch sąsiednich ścian. Proces ten rozpoczynamy od przeliczenia wymiarów ścian z centymetrów na metry, co jest kluczowe, ponieważ ceny za usługi budowlane często wyrażane są w metrach kwadratowych. Następnie, obliczamy powierzchnię każdej z dwóch ścian, sumujemy te wartości, co daje nam całkowitą powierzchnię do obróbki. Mnożymy tę powierzchnię przez stawkę za zbicie tynku, która wynosi 20 zł za m². W ten sposób uzyskujemy całkowity koszt robót, który wynosi 486 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadami sporządzania kosztorysów budowlanych, gdzie precyzyjne przeliczenia są niezbędne do uzyskania odpowiednich wyników finansowych. Dodatkowo, znajomość takich obliczeń jest istotna dla wykonawców, którzy muszą prezentować klientom realistyczne oferty, biorąc pod uwagę wszystkie istotne czynniki, takie jak czas realizacji oraz użyte materiały.

Pytanie 9

Który z materiałów stosuje się do wykonania izolacji termicznej w budynkach?

A. D.

B. B.

C. A.

D. C.

Izolacja termiczna to coś super ważnego w budownictwie, bo chroni przed stratą ciepła i wydajnością energetyczną. Wiele osób może nie mieć pojęcia, że dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych jest kluczowy nie tylko dla oszczędności energii, ale również dla komfortu mieszkania. Odpowiedzi poza wełną mineralną, jak inne opcje, mogą być niewystarczające. Często myśli się, że materiały o niskiej gęstości, takie jak styropian, są wystarczające, ale to nie do końca prawda – jego właściwości są znacznie gorsze niż wełny mineralnej, szczególnie w trudnych warunkach termicznych. Inny powszechny błąd to użycie nieodpowiednich materiałów, które szybko mogą stracić swoje właściwości, co prowadzi do problemów z wilgocią i pleśnią. Dlatego warto wybierać materiały, które są sprawdzone i spełniają normy, jak na przykład PN-EN 13162 dla wełny mineralnej. Dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych jest kluczowy dla trwałości budynku i komfortu jego użytkowników.

Pytanie 10

W trakcie prac remontowych, które obejmują wykonanie otworu dla przełożenia instalacji centralnego ogrzewania w betonie, powinno się wykorzystać

A. młota udarowego

B. piły tarczowej

C. piły łańcuchowej

D. wiertarki o niskich obrotach

Wykorzystanie młota udarowego do wykonania otworu w ścianie betonowej jest najlepszym wyborem w tym przypadku. Młot udarowy łączy w sobie funkcję wiercenia i udaru, co pozwala na skuteczne wnikanie w twarde materiały, takie jak beton. Dzięki zastosowanej technologii, narzędzie to generuje silne uderzenia, które rozbijają beton, co znacząco ułatwia pracę w porównaniu do innych urządzeń. Na przykład, używając młota udarowego, można szybko i efektywnie przebić się przez grube ściany, co jest niezbędne podczas instalacji rur centralnego ogrzewania. W standardach budowlanych oraz w branżowych praktykach remontowych, młot udarowy jest rekomendowany do tego typu zadań, ponieważ zapewnia szybkość oraz precyzję, minimalizując ryzyko uszkodzenia otaczających struktur. Dodatkowo, przy stosowaniu młota udarowego warto pamiętać o odpowiednich środkach ochrony osobistej, takich jak okulary ochronne i nauszniki, ponieważ praca z tym narzędziem generuje znaczny hałas oraz odpryski materiału.

Pytanie 11

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,138 m3

B. 0,522 m3

C. 0,294 m3

D. 0,588 m3

W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym wynikiem, istnieje szereg kluczowych nieporozumień związanych z interpretacją danych oraz obliczeniami. Często pojawia się błąd polegający na nieprawidłowym pomnożeniu objętości filarków przez odpowiednie zużycie zaprawy. Zrozumienie, że do wykonania dwóch filarków potrzebna jest suma ich objętości, a nie pojedyncze obliczenia dla każdego z nich, jest fundamentem poprawnych wyliczeń. Użytkownicy mogą czasami zlekceważyć znaczenie dokładnych danych z KNR, co prowadzi do przyjęcia nieprawidłowych wartości zużycia zaprawy. Dodatkowo, brak uwzględnienia proporcji pomiędzy zaprawą a objętością muru może skutkować znacznymi błędami w oszacowaniach. Wiele osób myśli, że wystarczy podzielić całkowitą objętość przez średnie zużycie, jednak kluczowe jest zrozumienie, że każda sytuacja budowlana wymaga indywidualnego podejścia i analizy. Ostatecznie, nieprzemyślane podejście do tych obliczeń prowadzi do konsekwencji finansowych, ponieważ zbyt niska ilość materiału może skutkować niekompletnym wykonaniem zadania oraz wzrostem kosztów związanych z pilnymi zakupami dodatkowych materiałów. Dlatego ważne jest, aby stosować standardy i dobre praktyki inżynieryjne, które są fundamentem skutecznego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 12

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Attykę.

B. Cokół.

C. Gzyms.

D. Ryzalit.

Cokół to kluczowy element budynku, który pełni wiele funkcji ochronnych i estetycznych. W kontekście budownictwa, cokół znajduje się poniżej poziomu okien i jest wykonany z materiału odpornego na działanie wilgoci, co zapobiega jej wnikaniu w strukturę budynku. Taki element jest niezwykle istotny, gdyż chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak deszcz czy śnieg. W praktyce, cokół może być wykonany z różnych materiałów, jak beton, klinkier czy kamień, które są dobierane w zależności od stylu architektonicznego oraz funkcji budynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami budowlanymi, jego wysokość powinna wynosić co najmniej 15 cm, aby skutecznie chronić przed wilgocią. Ponadto, cokół może również mieć funkcję dekoracyjną, wpływając na estetykę całej elewacji, dlatego jego wykonanie powinno być starannie przemyślane oraz dopasowane do reszty budynku.

Pytanie 13

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich?

A. Kruszywo żwirowe

B. Kruszywo piaskowe

C. Pospółka

D. Perlit

Kruszywa takie jak piasek, żwir czy pospółka nie są odpowiednie do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich. Piasek, najczęściej używany w budownictwie, ma wysoką gęstość i przewodność cieplną, co sprawia, że nie zapewnia efektywnej izolacji termicznej. Jego zastosowanie w zaprawach murarskich może prowadzić do zwiększenia strat ciepła w budynkach, co jest sprzeczne z aktualnymi trendami w energooszczędnym budownictwie. Żwir, z kolei, jest materiałem o dużych ziarnach, który również nie sprzyja uzyskaniu odpowiednich właściwości izolacyjnych. Pospółka, będąca mieszanką różnych frakcji, także nie ma właściwości niezbędnych do wykonania ciepłochronnych zapraw. Warto zauważyć, że stosowanie niewłaściwych kruszyw prowadzi nie tylko do obniżenia efektywności energetycznej budynku, ale także może wpłynąć na jego trwałość oraz komfort użytkowania. Przykładem błędnego myślenia może być założenie, że jakiekolwiek kruszywo spełni wymagania izolacyjne, co jest dalekie od prawdy. Wybór odpowiednich materiałów budowlanych, takich jak perlit, jest kluczowy dla zapewnienia optymalnych warunków termicznych, a także dla redukcji kosztów eksploatacyjnych budynków.

Pytanie 14

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii IV

B. Dla tynku kategorii II

C. Dla tynku kategorii I

D. Dla tynku kategorii III

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 15

Analizę odchylenia tynku oraz jego brzegów od poziomu i pionu wykonuje się w tynkach klasy

A. Ia

B. 0

C. II

D. I

Wybór innych kategorii tynków w kontekście badania odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku poziomego i pionowego może prowadzić do istotnych nieporozumień. Tynki kategorii I oraz 0 mają luźniejsze normy dotyczące tolerancji, co oznacza, że mogą nie spełniać wymagań rynkowych dla bardziej wymagających projektów. Kategoria I, na przykład, jest często stosowana w miejscach, gdzie estetyka nie jest głównym kryterium, takich jak pomieszczenia techniczne czy piwnice. Z kolei tynki kategorii 0 mogą być stosowane w przypadkach tymczasowych lub w budynkach o niskich wymaganiach jakościowych. Wybór tynków Ia zazwyczaj odnosi się do wykończeń, które nie wymagają szczególnej precyzji, co może skutkować nieodpowiednim wykonaniem w kontekście estetyki. Błąd polega na niezrozumieniu, że dla wysokiej klasy wykończeń, takich jak w biurach czy mieszkaniach, istotne jest stosowanie tynków kategorii II, które zapewniają nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę. W praktyce często zdarzają się sytuacje, w których ekipy budowlane, nie znając szczegółowych wymagań, stosują niewłaściwe materiały, co prowadzi do kosztownych poprawek oraz niezadowolenia klientów. Zastosowanie odpowiednich kategorii tynków w zależności od specyfiki projektu jest kluczowe dla zachowania jakości i estetyki wykończeń budowlanych.

Pytanie 16

Tynk dekoracyjny, będący gładką warstwą zaprawy gipsowej na podstawie wapienno-gipsowej, to

A. tynk zmywalny

B. sgraffito

C. sztablatura

D. tynk cyklinowany

Tynk cyklinowany to technika, która nie odnosi się do gładkiej wyprawy zaczynu gipsowego, lecz dotyczy drewnianych powierzchni. Cyklinowanie polega na szlifowaniu drewna w celu uzyskania gładkiej i równej powierzchni, co jest zupełnie inną procedurą niż nakładanie tynku. Sgraffito to technika zdobnicza, w której na tynku nakłada się różne warstwy kolorów, a następnie z jednej warstwy zdejmuje się wierzchnią warstwę, aby odsłonić dolną, co tworzy wzory. Z kolei tynk zmywalny odnosi się do tynków, które posiadają właściwości umożliwiające ich czyszczenie, co również nie jest zgodne z definicją sztablatury. Często mylnie łączy się te pojęcia z tynkowaniem gipsowym, nie dostrzegając istotnych różnic w zastosowaniu i właściwościach materiałów. Dobrze jest pamiętać, że dobór odpowiedniego tynku zależy od specyfiki projektu oraz wymagań estetycznych i użytkowych, dlatego warto zgłębiać temat, aby unikać nieporozumień i błędnych decyzji w realizacji prac budowlanych.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tablicy 0120 z KNR oblicz, ile cegieł dziurawek potrzeba do wykonana 10 m2 ścianki pełnej o grubości 1/2 cegły.

A. 287 sztuk.

B. 286 sztuk.

C. 486 sztuk.

D. 481 sztuk.

Tak, zgadza się, prawidłowa odpowiedź to 486 cegieł. To obliczenie bierze się z tablicy 0120 z KNR, gdzie normatywne zużycie cegieł dziurawek na 1 m2 wynosi 48,60 sztuk, jeśli mamy ściankę pełną o grubości 1/2 cegły. Żeby sprawdzić ile cegieł potrzeba na 10 m2, wystarczy pomnożyć 48,60 przez 10. Także 48,60 szt/m2 razy 10 m2 daje 486 sztuk. W budownictwie takie obliczenia są bardzo ważne, bo pomagają zaoszczędzić czas i pieniądze. Zawsze lepiej mieć dokładne dane, bo gdy źle oszacujesz materiał, może się to zakończyć opóźnieniami i dodatkowymi kosztami za dodatkowe cegły. Dlatego ważne jest, żeby znać te normy i przepisy – to zdecydowanie ułatwia pracę w branży budowlanej i pozwala lepiej planować budżet.

Pytanie 18

Oblicz wydatki na rozbiórkę kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 x 0,6 x 10 m, przy założeniu, że koszt rozbiórki 1 m fundamentów kamiennych wynosi 350 zł?

A. 210 zł

B. 2100 zł

C. 2520 zł

D. 420 zł

Obliczając koszt rozbiórki ławy fundamentowej, można popełnić serię błędów wynikających z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad obliczeń objętości oraz kosztów. Często zdarza się, że pomija się istotny krok, jakim jest obliczenie objętości materiału, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Na przykład, jeżeli ktoś policzy koszt na podstawie niepełnych wymiarów lub źle oszacuje objętość, może dojść do wniosku, że koszt wynosi 210 zł czy 420 zł, co jest całkowicie niezgodne z rzeczywistością. Takie błędy wynikają często z pomylenia jednostek miary lub nieprzemyślenia skali obliczeń. Może to również prowadzić do błędnego oszacowania całkowitych kosztów, co jest kluczowe w zarządzaniu projektami budowlanymi. W sytuacji, gdy do obliczeń wprowadzane są nieprecyzyjne dane, może to skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi. W branży budowlanej istotne jest stosowanie właściwych wzorów i metod obliczeniowych, a także dokładne uwzględnienie wszystkich kosztów, takich jak materiały, robocizna oraz dodatkowe opłaty. Dlatego tak ważne jest, żeby każdy, kto zajmuje się kosztorysowaniem, miał solidne podstawy z zakresu matematyki i wiedzę techniczną, by unikać takich pomyłek.

Pytanie 19

Na podstawie zestawienia kosztów robocizny oblicz wynagrodzenie robotnika należne za montaż w remontowanym pomieszczeniu 5 okien o wymiarach 120 × 150 cm i 2 drzwi o wymiarach 90 × 210 cm.

Zestawienie kosztów robocizny
koszt montażu okna – 73,00 zł/m
koszt montażu drzwi – 205,00 zł/szt.

A. 775,00 zł

B. 2 381,00 zł

C. 1 971,00 zł

D. 2 091,00 zł

Niewłaściwe odpowiedzi często wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni lub nieprawidłowego ustalenia kosztów montażu. W przypadku obliczania wynagrodzenia za montaż, kluczowe jest zrozumienie zarówno jednostek miary, jak i czynników wpływających na koszt robocizny. Na przykład, pomijając istotne elementy, takie jak różnice w wielkości okien i drzwi, można podjąć błędne próby szacowania kosztów. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe pomnożenie liczby sztuk przez jednostkowy koszt montażu. Innym typowym myśleniem jest przyjmowanie niewłaściwych stawek, które mogą być oparte na przestarzałych danych, co prowadzi do znacznych nieścisłości w końcowym wyniku. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zweryfikować wszelkie wartości oraz metodykę obliczeń. Ustalając wynagrodzenie, należy również uwzględnić dodatkowe koszty, które mogą być związane z montażem, takie jak materiały czy transport. Nieprawidłowe zrozumienie tych elementów prowadzi często do mylnego wyliczenia całkowitych kosztów, co negatywnie wpływa na prawidłowość oszacowania wynagrodzenia. Właściwa metoda obliczeń jest kluczowa dla uzyskania rzetelnych informacji o kosztach robocizny w branży budowlanej.

Pytanie 20

Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?

A. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec

B. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica

C. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia

D. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania

Wybór narzędzi do murowania bloczków Ytong na zaprawie cementowo-wapiennej wymaga przemyślenia ich funkcji oraz specyfiki materiału. Narzędzia, które mogą wydawać się odpowiednie, w rzeczywistości mogą być niewłaściwe lub nieefektywne. Na przykład, użycie młotka murarskiego, który jest zazwyczaj cięższy i przeznaczony do murowania z cegły, może prowadzić do uszkodzenia delikatnych bloczków Ytong, co jest szczególnie istotne w kontekście ich wrażliwości na uderzenia. Piła płatnica może być pomocna, ale nie w każdej sytuacji; niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że jest to jedyne narzędzie do cięcia, podczas gdy precyzyjne cięcia wymagają bardziej złożonych metod, w tym użycia narzędzi elektrycznych. Kielnia to oczywiście kluczowe narzędzie, ale brak prowadnicy kątowej w niektórych odpowiedziach wprowadza w błąd, ponieważ stabilne i proste ściany wymagają odpowiedniego prowadzenia. Użycie struga lub packi do szlifowania w kontekście murowania nie jest zasadniczo potrzebne, ponieważ te narzędzia służą do obróbki powierzchni, a nie do samego murowania. Podsumowując, wybór niewłaściwych narzędzi może prowadzić do błędów konstrukcyjnych oraz obniżenia trwałości i stabilności budowy, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami budowlanymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru narzędzi oraz technik.

Pytanie 21

Które z poniższych właściwości materiałów budowlanych uznajemy za cechy mechaniczne?

A. Nasiąkliwość

B. Twardość

C. Gęstość

D. Porowatość

Twardość to jedna z kluczowych cech mechanicznych materiałów budowlanych, która odnosi się do zdolności materiału do opierania się odkształceniom pod wpływem sił mechanicznych. W praktyce twardość jest istotna przy wyborze materiałów do konstrukcji, w tym w budownictwie, gdzie wytrzymałość na działanie różnych obciążeń jest kluczowa. Twardość materiału może być mierzona różnymi metodami, takimi jak skala Mohsa, Brinella czy Rockwella, co pozwala na precyzyjne określenie jego właściwości. Na przykład, beton, który jest szeroko stosowany w budownictwie, musi mieć odpowiednią twardość, aby wytrzymać obciążenia konstrukcyjne. W rzeczywistych aplikacjach, materiały o wysokiej twardości, jak np. stal, są wykorzystywane w miejscach narażonych na intensywne zużycie, podczas gdy materiał o niższej twardości może być stosowany w obszarach, gdzie nie występują tak duże obciążenia. Również normy budowlane, takie jak Eurokod, wskazują na znaczenie twardości w kontekście trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji, co podkreśla jej fundamentalne znaczenie w inżynierii budowlanej.

Pytanie 22

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. gładka i nawilżona

B. porysowana i sucha

C. porysowana i nawilżona

D. gładka i sucha

Podłoże gipsowe przeznaczone do tynkowania powinno być porysowane i zwilżone, ponieważ te dwa czynniki znacząco wpływają na przyczepność tynku do podłoża. Porysowanie powierzchni gipsowej zwiększa powierzchnię styku pomiędzy gipsem a tynkiem, co przyczynia się do lepszej adhezji. Dzięki temu tynk nie odrywa się i nie pęka, co jest kluczowe dla długotrwałości wykończenia. W przypadku gdy podłoże jest także zwilżone, minimalizujemy ryzyko zbyt szybkiego wysychania tynku, co mogłoby prowadzić do jego pękania i osłabienia struktury. Dobrą praktyką jest nawilżenie podłoża przed nałożeniem tynku, co zapewnia równomierne wchłanianie wilgoci i stabilne warunki do pracy. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, każde podłoże musi być odpowiednio przygotowane, aby spełniało wymagania dotyczące jakości wykonania robót budowlanych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być projekty budowlane, w których tynki są nakładane na ściany gipsowe w celu uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia.

Pytanie 23

Przed dodaniem płynnych dodatków chemicznych, takich jak przeciwmrozowe, do zaprawy, należy je wcześniej wymieszać

A. z kruszywem

B. ze spoiwem i wodą

C. ze spoiwem

D. z wodą

Dodawanie płynnych dodatków chemicznych, takich jak środki przeciwmrozowe, do zaprawy budowlanej powinno odbywać się poprzez ich wcześniejsze wymieszanie z wodą. Taki proces jest kluczowy, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie dodatku w całej objętości wody, co zwiększa skuteczność jego działania. Dodatki chemiczne są często skoncentrowane, a ich bezpośrednie dodawanie do suchych składników, takich jak kruszywo czy spoiwo, może prowadzić do ich nierównomiernego rozkładu, co z kolei może osłabić właściwości zaprawy. W praktyce, na przykład przy przygotowywaniu zaprawy do muru w zimnych warunkach, dokładne wymieszanie dodatku z wodą zapewnia, że wszystkie składniki są odpowiednio aktywowane i zapobiega tworzeniu się lokalnych stref o różnej wytrzymałości. To podejście jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie, które podkreślają konieczność dokładnego przygotowania materiałów budowlanych dla zapewnienia ich funkcjonalności oraz trwałości.

Pytanie 24

Na ilustracji przedstawiono fragment stropu

A. Fert.

B. Teriva.

C. Kleina.

D. Akermana.

Strop Kleina stanowi jedno z bardziej klasycznych rozwiązań w budownictwie, które zyskało popularność dzięki swojej solidności oraz prostocie konstrukcyjnej. W jego budowie wykorzystuje się stalowe belki, co pozwala na znaczne zmniejszenie ciężaru całej konstrukcji, a jednocześnie zapewnia wysoką nośność. Wypełnienie z cegieł, które jest stosowane w tym typie stropu, charakteryzuje się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz termiczną, co czyni go idealnym rozwiązaniem w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej. Strop Kleina jest również zgodny z normami budowlanymi, co czyni go bezpiecznym i trwałym rozwiązaniem. Z punktu widzenia inżynierii, ważnym aspektem jest możliwość dostosowania tego typu stropu do różnych warunków oraz obciążeń, co czyni go elastycznym rozwiązaniem w projektowaniu budynków. Jak pokazuje praktyka, stropy tego rodzaju są często stosowane w modernizacjach oraz renowacjach starych budynków, co potwierdza ich uniwersalność i wartość w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 25

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

B. z folii kubełkowej

C. z pojedynczej warstwy folii PVC

D. z papy asfaltowej

Izolacje w piwnicach to naprawdę istotna sprawa, bo źle zrobione mogą prowadzić do problemów. Folia PVC niby jest wodoodporna, ale w piwnicach, gdzie woda gruntowa jest cały czas obecna, nie jest najlepszym rozwiązaniem. Moim zdaniem, może spowodować nieszczelności. Folia kubełkowa też jest popularna, ale nie jest to to samo co lepik asfaltowy. Często się myli, że jedna warstwa lepiku wystarczy, ale tak naprawdę dwie warstwy dają dużo lepszą ochronę przed wilgocią. Papa asfaltowa, mimo że można ją stosować, to nie jest tak skuteczna jak lepik w warunkach wysokiej wilgotności i wody gruntowej. Ważne jest, żebyśmy rozumieli, że dobór materiałów wpływa nie tylko na koszty, ale też na długowieczność budynku.

Pytanie 26

Zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnie otworów większych od 0,5 m². Oblicz powierzchnię ściany murowanej pokazanej na rysunku.

A. 14,80 m2

B. 16,16 m2

C. 13,80 m2

D. 14,16 m2

Odpowiedź 14,16 m2 jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich, należy od powierzchni ścian odejmować powierzchnie otworów, które przekraczają 0,5 m2. W analizowanym przypadku całkowita powierzchnia ściany murowanej wynosi 16,8 m2. Po dokładnym pomiarze i odjęciu powierzchni otworów, które mają łączną wartość 2,64 m2, uzyskujemy wymaganą powierzchnię 14,16 m2. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla oceny kosztów i materiałów potrzebnych do realizacji projektu. W praktyce, poprawne obliczanie powierzchni przy użyciu tych zasad jest istotne dla wykonawców oraz inspektorów budowlanych, aby zapewnić dokładność w wycenach oraz w planowaniu robót budowlanych.

Pytanie 27

Ile zaprawy do cienkowarstwowego murowania należy zastosować przy budowie ściany o wymiarach 3 m × 12 m z bloczków Silka Tempo o szerokości 24 cm, jeżeli zużycie zaprawy dla muru o tej grubości wynosi 1,2 kg na 1 m²?

A. 43,2 kg

B. 10,4 kg

C. 86,4 kg

D. 28,8 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o wymiarach 3 m × 12 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię ściany. Powierzchnia ta wynosi 3 m × 12 m = 36 m². Znając zużycie zaprawy wynoszące 1,2 kg na 1 m², możemy obliczyć całkowitą ilość zaprawy: 36 m² × 1,2 kg/m² = 43,2 kg. To obliczenie opiera się na standardach budowlanych, które zalecają przestrzeganie określonych wartości zużycia materiałów w zależności od ich grubości i rodzaju. W praktyce, odpowiednie obliczenia pozwalają uniknąć niedoborów materiałów podczas budowy oraz zapewniają odpowiednią jakość muru. Warto również pamiętać, że różne rodzaje zaprawy mogą mieć różne właściwości, co wpływa na ich zużycie, dlatego zawsze warto posiłkować się danymi producenta. Wymagania te są szczególnie istotne w przypadku budowy obiektów, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 28

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

B. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

C. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

D. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

Przesianie kruszywa przez sito o oczkach 2 mm jest kluczowym etapem w przygotowaniu zaprawy tynkarskiej przeznaczonej do wykonania narzutu tynku zwykłego. Użycie sita o takiej wielkości oczek pozwala na usunięcie większych zanieczyszczeń oraz fragmentów kruszywa, które mogłyby negatywnie wpłynąć na właściwości mechaniczne i estetyczne gotowego tynku. Zastosowanie właściwego rozmiaru kruszywa jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują, że do zapraw tynkarskich powinno się używać kruszywa o odpowiednich uziarnieniach, aby zapewnić optymalną przyczepność i jednorodność zaprawy. Przesiewanie kruszywa ma także na celu poprawę jego jednorodności, co jest istotne dla uzyskania stabilnych właściwości tynków oraz zapobiega pojawianiu się pęknięć. W praktyce, w zależności od wymagań projektu, można przeprowadzać dodatkowe testy, aby określić, czy wybrane kruszywo spełnia normy jakościowe, co przyczynia się do długotrwałych i estetycznych efektów końcowych w budownictwie.

Pytanie 29

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę cementowo-wapienną

B. zaprawę cementową

C. zaprawę klejową

D. zaprawę wapienną

Zaprawa klejowa jest kluczowym materiałem przy murowaniu ścian z bloczków Ytong na cienkie spoiny, ponieważ zapewnia ona doskonałą przyczepność oraz minimalizuje straty ciepła. Bloczek Ytong, wykonany z betonu komórkowego, charakteryzuje się dużą porowatością, co sprawia, że tradycyjne zaprawy mogą nie zapewniać odpowiedniej wydajności. Zaprawa klejowa, w odróżnieniu od zapraw wapiennych czy cementowych, ma idealnie dobraną konsystencję, co pozwala na łatwe nakładanie i formowanie cienkiej spoiny, co z kolei przyczynia się do lepszej izolacyjności termicznej. Zastosowanie zaprawy klejowej nie tylko przyspiesza proces murowania, ale także poprawia trwałość i stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosując zaprawę klejową, można uzyskać spoiny o grubości nieprzekraczającej 3 mm, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 30

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy

A. zgromadzić pod zadaszeniem

B. zamoczyć w wodzie

C. zagruntować gruntownikiem

D. nakryć plandeką

Zanurzenie cegły ceramicznej w wodzie przed murowaniem to naprawdę ważny krok, zwłaszcza gdy na dworze jest gorąco. Cegła ceramiczna łatwo wchłania wodę, a jeśli jest zbyt sucha, to może się okazać, że zaprawa nie zwiąże się z nią dobrze. Chodzi o to, żeby cegła miała odpowiednią wilgoć, co sprawia, że połączenie z zaprawą murarską staje się mocniejsze. Kiedy nie nawilżamy cegły, to ona może wciągać wodę z zaprawy, co prowadzi do pęknięć i osłabienia całej ściany. Najlepiej zanurzyć cegły na około 10-15 minut, żeby miały czas na wchłonięcie wody. W branży budowlanej to już praktyka, która jest uważana za standard, co można zobaczyć w normach budowlanych jak PN-EN 771-1. Mówią one o tym, jak ważne jest dobre przygotowanie materiałów przed ich użyciem, więc lepiej tego nie lekceważyć.

Pytanie 31

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 1 012,5 kg

B. 101,25 kg

C. 10 125 kg

D. 10,125 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 32

W którym rodzaju stropu gęstożebrowego można znaleźć prefabrykowane belki żelbetowe?

A. Teriva

B. Fert

C. DZ-3

D. Akermana

Strop gęstożebrowy Fert nie jest odpowiedzią, ponieważ jest to system, który wykorzystuje płyty ceramiczne i żelbetowe, ale nie obejmuje prefabrykowanych belek żelbetowych. W praktyce jest on stosowany w budownictwie jednorodzinnym oraz w obiektach o małej rozpiętości, co ogranicza jego zastosowanie w większych projektach. Użycie belek żelbetowych w tym systemie jest rzadkie i nieoptymalne ze względu na ich masywność, co prowadzi do większych nakładów materiałowych i czasowych. Ponadto, strop Akermana, także niewłaściwy w tym kontekście, charakteryzuje się zupełnie inną konstrukcją, opartą na arkuszach żelbetowych, które również nie są prefabrykowane w klasycznym rozumieniu. W przypadku systemu Teriva, stosowane są płyty betonowe na żelbetowych belkach nośnych, co również nie pasuje do opisanego pytania. Te różnice mogą prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiedniego systemu stropowego. Warto pamiętać, że wybór stropu powinien być zawsze uzależniony od specyfiki projektu, wymagań nośnych oraz lokalnych norm budowlanych, aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność konstrukcji.

Pytanie 33

Na rysunku przedstawiono

A. rzut budynku.

B. przekrój budynku.

C. elewację budynku.

D. widok budynku.

Odpowiedź "przekrój budynku" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiony rysunek ukazuje wewnętrzną strukturę budynku, co jest charakterystyczne dla przekrojów. Przekrój budynku to rysunek techniczny, który ilustruje, jak wygląda obiekt po przecięciu go w wybranym miejscu, co pozwala na analizę rozmieszczenia elementów konstrukcyjnych, instalacji oraz przestrzeni wewnętrznych. Dzięki poziomym liniom wskazującym na różne poziomy oraz linii przecięcia, można zrozumieć wysokości pomieszczeń, grubość ścian czy rozmieszczenie okien i drzwi. W projektowaniu architektonicznym oraz inżynieryjnym, przekroje odgrywają kluczową rolę w dokumentacji budowlanej, umożliwiając precyzyjne przedstawienie wymagań konstrukcyjnych oraz estetycznych. Przykładem praktycznym zastosowania przekroju budynku może być analiza wymagań dotyczących wentylacji i oświetlenia w pomieszczeniach, co jest niezbędne w procesie projektowania zgodnym z normami budowlanymi i przepisami prawa budowlanego.

Pytanie 34

Przedstawiona na rysunku listwa służy do

A. mocowania termoizolacji.

B. wykonania boniowania.

C. ochrony naroży.

D. wzmocnienia ościeży.

Wybór odpowiedzi dotyczących ochrony naroży, wzmocnienia ościeży czy mocowania termoizolacji wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji listew budowlanych. Ochrona naroży to charakterystyczna funkcjonalność profili narożnych, mających na celu zabezpieczenie krawędzi ścian przed uszkodzeniami mechanicznymi, co może być istotne w przypadku intensywnego użytkowania przestrzeni. Z kolei wzmocnienie ościeży odnosi się do profili, które są stosowane wokół otworów okiennych i drzwiowych, aby zwiększyć stabilność strukturalną tych miejsc. Mocowanie termoizolacji to z kolei proces, który nie jest bezpośrednio związany z estetycznym wykończeniem, lecz z zabezpieczeniem budynku przed utratą ciepła, co można osiągnąć przy użyciu odpowiednich materiałów izolacyjnych, a nie listew boniowych. Wybierając te odpowiedzi, można pomylić funkcje i zastosowania różnych elementów budowlanych, co podkreśla znaczenie dokładnego zrozumienia ich roli w architekturze i budownictwie. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji dotyczy różnych aspektów budowy i wykończenia budynku, co jest istotne w kontekście podejmowania decyzji projektowych oraz zastosowania odpowiednich materiałów budowlanych.

Pytanie 35

Zanim przystąpimy do otynkowania ściany z dwóch różnych materiałów, miejsce ich połączenia należy

A. zaszpachlować gipsem

B. pokryć preparatem gruntującym

C. wypełnić zaprawą cementową

D. pokryć siatką podtynkową

Pokrycie miejsca styku dwóch różnych materiałów preparatem gruntującym, zaszpachlowanie gipsem czy wypełnienie zaprawą cementową to rozwiązania, które nie są optymalne przed otynkowaniem, gdyż nie zapewniają odpowiedniej elastyczności i stabilności w rejonie styku. Preparat gruntujący ma na celu zwiększenie przyczepności tynku do podłoża, ale nie rozwiązuje problemu naprężeń, które mogą powstawać w wyniku różnic w rozszerzalności cieplnej materiałów. Zastosowanie gruntowania w tym przypadku może prowadzić do pęknięć, gdyż tynk będzie sztywny i podatny na uszkodzenia w miejscach, gdzie materiały różnią się właściwościami. Zaszpachlowanie gipsem, mimo że może poprawić estetykę, nie tworzy strukturalnego wsparcia i nie niweluje naprężeń, co czyni tę metodę niewystarczającą. Z kolei wypełnienie zaprawą cementową, choć solidne, nie jest zalecane, ponieważ może doprowadzić do powstania dwóch różnych stref tynkarskich o różnej kurczliwości, co w efekcie będzie skutkowało pojawieniem się pęknięć w tynku. Typowym błędem jest więc niedocenianie wpływu różnorodności materiałów na zachowanie się tynku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o konieczności zastosowania innych metod zamiast siatki podtynkowej. Właściwe podejście polega na zastosowaniu odpowiednich technologii, które uwzględniają właściwości różnych materiałów, co jest kluczowe dla długotrwałej trwałości i estetyki wykończenia.

Pytanie 36

Jeśli na rysunku w skali 1:50 długość ściany, która ma być otynkowana, wynosi 15 cm, to rzeczywista długość tej ściany to

A. 0,75 m

B. 15,00 m

C. 1,50 m

D. 7,50 m

Rozważając niepoprawne odpowiedzi, wiele osób może zrobić błędne założenie, że długość ściany w rzeczywistości odpowiada długości na rysunku. Odpowiedź 1,50 m sugeruje, że uczestnik mógł pomylić jednostki miary lub nie zastosować zasady przeliczenia skali. Rysunek w skali 1:50 oznacza, że każdemu centymetrowi na rysunku przypisuje się 50 centymetrów w rzeczywistości. Dlatego długość 15 cm na rysunku nie może być bezpośrednio przeliczona na metry bez uwzględnienia skali. Odpowiedzi 0,75 m oraz 15,00 m również wynikają z niepoprawnych obliczeń. Odpowiedź 0,75 m sugeruje, że respondent mógł przyjąć błędny współczynnik przeliczeniowy, a odpowiedź 15,00 m całkowicie ignoruje zasadę przeliczenia skali. Często przyczyną takich pomyłek jest nieuwaga lub brak zrozumienia, jak ważne jest przeliczenie wymiarów w kontekście skali. Umiejętność poprawnej interpretacji rysunków technicznych oraz znajomość reguł przeliczania skali są kluczowe w procesie projektowania, budowy oraz renowacji budynków i innych obiektów. W praktyce, błędne rozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak niewłaściwe oszacowanie potrzebnych materiałów, co z kolei może wpłynąć na budżet oraz harmonogram prac budowlanych. Wiedza na temat przeliczania skali jest zatem podstawą każdego projektu budowlanego i architektonicznego.

Pytanie 37

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

B. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

C. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

D. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

Bloczki z betonu komórkowego oraz pustaki ceramiczne poryzowane są materiałami budowlanymi, które charakteryzują się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi, co jest kluczowe w kontekście budowy jednowarstwowych ścian zewnętrznych. Beton komórkowy, znany również jako aerobeton, ma strukturę pełną mikroporów, co znacząco ogranicza przewodzenie ciepła. Dzięki temu, ściany wykonane z tych materiałów mogą skutecznie zapewnić komfort cieplny w budynku, minimalizując straty energii i przyczyniając się do obniżenia kosztów ogrzewania. Pustaki ceramiczne poryzowane, z kolei, posiadają unikalne właściwości akumulacyjne i również dobrze izolują termicznie. W praktyce zastosowanie tych materiałów zyskuje na znaczeniu przy realizacji budynków energooszczędnych i pasywnych, gdzie kluczowe jest uzyskanie jak najlepszych parametrów izolacyjnych. Użycie takich bloków i pustaków jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o niskim współczynniku przewodzenia ciepła, co jest niezbędne do spełnienia wymogów efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 38

Całkowita powierzchnia dwóch ścian o rozmiarach 4,0 x 2,5 x 0,25 m, wykonanych z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej, jest równa

A. 5,0 m2

B. 10,0 m2

C. 2,5 m2

D. 20,0 m2

Aby obliczyć powierzchnię dwóch ścian o wymiarach 4,0 x 2,5 m, trzeba użyć wzoru na pole prostokąta. No, wychodzi, że jedna ściana ma 4,0 m razy 2,5 m, co daje 10,0 m2. A jak mamy dwie takie ściany, to łączna powierzchnia to po prostu 10,0 m2 razy 2, czyli w sumie 20,0 m2. Takie wyliczenia są naprawdę ważne w budowlance, zwłaszcza przy planowaniu i obliczaniu kosztów materiałów. Z mojego doświadczenia, dobrze jest umieć tak liczyć, bo dzięki temu można dokładniej ocenić, ile materiałów będzie potrzebnych. Warto też zwrócić uwagę na różne normy dotyczące materiałów budowlanych, bo to może wpłynąć na to, co wybierzemy do naszego projektu, czy to cegły, czy zaprawę. Zrozumienie takich podstawowych obliczeń geometrycznych to niezbędna umiejętność dla każdego inżyniera budowlanego i architekta.

Pytanie 39

Element architektoniczny rozciągający się poziomo i wystający przed lico ściany, który zabezpiecza budynek przed spływającą wodą to

A. attyka

B. cokół

C. gzyms

D. nadproże

Gzyms to taki element w architekturze, który wystaje trochę przed mur, a jego główną rolą jest ochrona budynku przed deszczem i wodą, która spływa z dachu. Dzięki temu, że ma odpowiednio ukształtowaną formę, skutecznie odprowadza wodę z dala od ścian, co zapobiega ich zawilgoceniu. I to jest mega ważne! Widziałem gzymsy w różnych stylach budowlanych – od klasycznych do nowoczesnych – i naprawdę mogą wyglądać całkiem inaczej, w zależności od projektu. Warto też pamiętać, że w budownictwie musimy brać pod uwagę lokalne warunki atmosferyczne, bo to ma ogromne znaczenie dla funkcjonalności gzymsów. Można je znaleźć w wielu starych budynkach, gdzie nie tylko chronią, ale też ładnie wyglądają, podkreślając estetykę całej elewacji.

Pytanie 40

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybierając inne odpowiedzi, można zrozumieć, że oznaczenia graficzne materiałów budowlanych mają swoje specyficzne wymagania i normy, które są kluczowe dla poprawnego wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Odpowiedzi, które nie oznaczają materiałów przeciwwilgociowych, mogą odnosić się do innych rodzajów izolacji lub po prostu nie spełniają wymogów normatywnych. Na przykład, materiały takie jak wełna mineralna czy styropian, chociaż są często stosowane w budownictwie, nie mają zastosowania w kontekście izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna i przeciwwilgociowa to różne aspekty, które należy rozróżniać w kontekście projektowania budynków. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch kategorii, co może prowadzić do zastosowania niewłaściwych materiałów i w konsekwencji do awarii budowli. Wybór nieodpowiednich oznaczeń może również wpływać na dalsze etapy budowy, w tym na weryfikację materiałów przez inspektorów budowlanych oraz na przyszłe prace konserwacyjne. Dlatego niezwykle istotne jest, aby znać i rozumieć różnorodność zastosowań oraz normatywne oznaczenia materiałów, które są niezbędne w procesie budowlanym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej